جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Haniyeh Gholami]

اندازه‌گیری‌های تازه که با تلفیق اطلاعات به دست آمده از دو رصدگر ناسا انجام شده است، پس از حدود 10 سال، اندازه دقیق سیارک «سفید برفی» را مشخص و آن را در میان سیارک‌های منظومه شمسی رده‌بندی کرد.

فایل پیوست 6728

بزرگترین جرم بدون نام منظومه شمسی که در سال 2007 کشف شد با عنوان «2007OR10» شناخته می‌شود. سیارکی با قطر 1535 کیلومتر که تقریبا دو سوم اندازه پلوتو ‌ست و احتمال داده می‌شود که در سطح آن هم آب و هم متان به‌صورت یخ‌زده وجود داشته باشند.

مدار بیضی این سیارک آن را تا حدود فاصله نپتون هم به خورشید نزدیک می‌کند اما مدارش آنقدر عجیب و بزرگ است که هر 548 سال یک‌بار به دور خورشید می‌چرخد و درواقع سال این سیارک دو برابر سال پلوتو به‌ طول می‌انجامد.

این کوتوله چرخان اگرچه هنوز نام ثبت‌شده‌ای ندارد اما این روزها مشهور شده است و این به‌ خاطر محاسبات تازه‌ای است که ناسا انجام داده است. سازمان فضایی آمریکا با تلفیق داده‌های به‌ دست آمده از رصدخانه هرشل و آنچه در رصدهای تلسکوپ فضایی کپلر در مأموریت K2 به دست آمده است توانست برای نخستین‌بار اندازه نسبتا دقیق این سیارک را محاسبه کند و با این حساب معلوم شد هر روز روی این سیاره کوتوله، به ساعت زمین حدود 45 ساعت به طول می‌انجامد. از آنجایی که این سیارک تقریبا دو برابر پلوتو با خورشید فاصله دارد، کار رصد و محاسبه ابعاد آن بسیار دشوار بود.

در سال 2007 میلادی تیمی از مؤسسه تکنولوژی کالیفرنیا به سرپرستی مایک براون موفق شدند این سیارک را که در کمربند کیپور (کمربندی فرضی به دور منظومه شمسی که مملو از اجسام خرد و سیارک‌ها و صخره‌های فضایی معلق است که در دام جاذبه منظومه شمسی افتاده و به دور آن می‌چرخند) می‌چرخید برای نخستین بار کشف کردند و نام مستعار «سفید برفی» را به آن دادند. علت انتخاب این نام، درخشندگی آن نسبت به اشیاء اطرافش و یخ‌بستگی سطح آن بود اما اکنون با کمک رصدهای پیشرفته امروزی معلوم شده که سطح این سیارک به دلیل حجم بالای متان یخ‌زده در آن، به رنگ سرخ است.

از آنجاییکه این سیارک هنوز نام رسمی ندارد، تیم کشف کننده آن که حق نامگذاری آن را برای خود محفوظ دارد، دعوت کرده تا عموم مردم نام‌های پیشنهادی خود را تا سال 2017 میلادی برای انتخاب، به این مؤسسه ارسال کنند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://images.techtimes.com/data/ima...snow-white.jpg

[numb755]

سلام به همه اعضای خوب آوا استار

یه راهنمایی یا بهتر بگم کمک میخواستم ازتون...
سوال؟
شئ 30 سانتی متری... چه فاصله کانونی باید داشته باشه؟؟
برای تله دو چشمی البته


ممنون میشم راهنماییم کنین

[Haniyeh Gholami]

شاید همه ما تصور کنیم که با توجه به شرایط خورشید، این ستاره بزرگ تنها یک الگوی فصلی دارد. اما واقعیت آن است که خورشید هم میتواند الگوهای فصلی متفاوتی داشته باشد و یکی از مهمترین و کمتر شناخته شده ترین پدیده های آب و هوایی در سطح خورشید «سوراخ های خورشیدی» یا Coronal Holes هستند. همانند آنچه اخیرا توسط رصدخانه پویایی های خورشیدی ناسا (SDO) گرفته شده و در قالب یک ویدئو از سوی این آژانس منتشر شده است.

فایل پیوست 6730

ناسا در این باره میگوید: سوراخ های خورشیدی بخش های کم تراکم اتمسفر خورشید هستند که با نام Corona شناخته میشوند. از آنجایی که این نواحی از میزان مواد خورشیدی کمتری برخوردار هستند در نتیجه حرارت کمتری داشته و از سایر نواحی اطراف خود تاریک تر به نظر می آیند.

سوراخ های خورشیدی تنها در شرایطی بسیار خاص و در نور بسیار شدید ماوراء بنقش قابل رویت هستند که در حالت عادی چشمان ما قادر به دیدن آن نیست اما ناسا در تصویر منتشر شده، آنها را با رنگ صورتی مشخص کرده است تا تشخیص آنها ساده تر باشد. این سوراخ های همچنین تحت اشعه ایکس نیز قابل رویت هستند:

هرچند هنوز مشخص نیست که دقیقا چه عاملی باعث به وجود آمدن سوراخ های خورشیدی میشود، اما این موضوع مسلم شده است که این سوراخ ها میتوانند منجر به بروز طوفان های خورشیدی با قدرت حداقل سه برابر طوفانهای ناشی شده از سایر نقاط خورشید شوند. طوفان خورشیدی جریان هایی از پلاسما هستند که به همراه ذراتی از سوی خورشید به گونه ای شلیک میشوند.

وقتی یک چنین طوفانی با مگنتوسفر زمین – ناحیه مغناطیسی دور زمین – برخورد میکند دو اتفاق را به همراه دارد: یا منجر به بروز پدیده های زیبایی مانند شفق قطبی میشود و یا به شکلی مخرب میتواند تاثیرات شدیدی بر نیروگاه های تولید برق و تجهیزات مخابراتی داشته باشد.

طی دوره مینیموم خورشیدی – دوره ای حدودا 11 ساله که طی آن خورشید در آرامش به سر میبرد – این سوراخ های خورشیدی را میتوان در نواحی قطبی خورشید مشاهده کرد. تصاویری که ناسا آن را منتشر کرده است ترکیبی از مجموعه تصاویر گرفته شده توسط SDO در ماه می سال جاری است.

رصد خانه خورشیدی ناسا یا SDO در سال 2010 شروع به کار کرده است و در دل خود مجموعه ای از ابزارهای ویژه برای رصد خورشید را جای داده است. این رصد خانه از زمان شروع به کار خود تصاویر بسیار جالبی را از ستاره بزرگ منظومه ما بدست داده و تاثیرات مهمی در مطالعات دانشمندان بر روی خورشید داشته است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://cdn.phys.org/newman/csz/news/...gecoronalh.jpg

[Haniyeh Gholami]

رصدخانه قسمت جنوبی اروپا قصد دارد از بزرگ ترین تلسکوپ فضایی جهان رونمایی کند.

فایل پیوست 6731

بعد از مطرح شدن تلسکوپ فضایی «جیمز وب» به عنوان بزرگ ترین وسیله رصد آسمان از سوی ناسا، این بار رصدخانه قسمت جنوبی اروپا قصد دارد در عرصه رقابت فضایی با ناسا عنوان بزرگ ترین تلسکوپ فضایی جهان را به خود اختصاص دهد.

این رصدخانه با تخصیص بودجه ۴۰۰ میلیون دلاری می خواهد با ساخت تلسکوپ فضایی غول پیکر خود در مقابل تلسکوپ «جیمز وب» ناسا عرض اندام کند.قرار است آینه اصلی این تلسکوپ شعاعی تقریبا ۴۰ متری داشته باشد که با این رقم عنوان بزرگ ترین تلسکوپ نوری جهان را از آن خود می کند.

همچنین تلسکوپ رصدخانه قسمت جنوبی اروپا قرار است در مکانی واقع در «سرو آرمازونز» واقع در ارتفاع ۳ هزار متری در منطقه شمالی کشور شیلی احداث شود.

مدیر ارشد رصدخانه قسمت جنوبی اروپا گفت: این تلسکوپ قادر است به راحتی هر آنچه را که امروز قابل تصور نیست را از آسمان کشف کند ضمن اینکه مردم را به تامل بیشتر در حوزه علم، فناوری و جهان پیرامون خود ترغیب می کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/i...hZ2b1uTkrdnK4w

[Haniyeh Gholami]

سازمان فضایی ناسا در آزمایشی که به‌تازگی آغاز کرده بود، شکست خورد. محققان ناسا یک اقامتگاه بادی را به‌طور آزمایشی به فضا ارسال کرده بودند تا به ایستگاه بین‌المللی فضایی متصل شود، اما این بالن نتوانست باد شود و پروژه ناموفق ماند. به گزارش «رویترز»، یکی از خدمه ایستگاه فضایی بیش از دو ساعت برای باز کردن دریچه مخصوص ورود باد به داخل بالن و باد کردن آن سعی کرد تا بتواند آن را به میزان 1400 کیلوگرم باد کند، اما تلاش او بی‌نتیجه ماند. این بالن در صورت باد شدن قرار بود به‌عنوان اولین اقامتگاه بادی، برای فضانوردان مورد آزمایش قرار گیرد. بالن ساخت شرکت Bigelow Aerospace لس‌آنجلس از مواد «کولار» (فیبر مصنوعی) و لایه‌های انعطاف‌پذیر ساخته شده است. ناسا در نظر دارد از این بالن به‌منظور اقامتگاه حدود یک چهارم فضانوردان خود در برنامه‌های آینده سفرهای سه ساله به مریخ استفاده کند. این بالن میلیون‌ها دلار نسبت به مدل‌های فلزی در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌کند و محافظت بیشتری از فضانوردان در برابر تشعشات دارد. این آزمایش 100 میلیارد دلاری در فاصله 400 کیلومتری از زمین انجام می‌شد.

[Haniyeh Gholami]

فضاپیمای کاسینی ناسا به تازگی تصویری بی نظیری از سیاره زیبای زحل به همراه 3 ماه از ماه های این سیاره منتشر کرده که بسیار دیدنی است.در ادامه شما را به دیدن این تصویر زیبا از زحل و ماه هایش دعوت می کنیم.

فایل پیوست 6732

در این عکس گروهی که توسط فضاپیمای کاسینی ناسا گرفته شده، سه ماه از ماه های سیاره ی کیوان (زحل) دیده می شوند: تتیس، انسلادوس، و میماس.

تتیس به قطر ۱۰۶۲ کیلومتر در بالای حلقه های کیوان دیده می شود و انسلادوس ۵۰۴ کیلومتری درست زیر مرکز حلقه ها. میماس ۳۹۶ کیلومتری هم زیر و سمت چپ انسلادوس خودنمایی می کند.

دیدگاه این تصویر رو به سمت آفتاب گرفته ی حلقه ها و حدود ۰.۴ درجه بالای صفحه ی آن هاست. عکس در نور دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه-باریک کاسینی (NAC) در روز ۳ دسامبر ۲۰۱۵ گرفته شده.

در زمان گرفته شدن این عکس، فاصله ی تقریبی فضاپیمای کاسینی از انسلادوس، تتیس، و میماس به ترتیب ۱.۳۵، ۱.۹، و ۱.۷میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر روی این قمرها هم به ترتیب هم ارز ۸، ۱۱، و ۱۰ کیلومتر است.

زُحَل یا کِیوان، پس از مشتری، دومین سیارهٔ بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره نزدیک به خورشید است. زحل یک گلوله گازی غول‌پیکر است که با وجود حجم زیادش تنها ۹۵ برابر زمین جرم دارد. چگالی این سیاره حدود یک‌هشتم زمین و کمتر از آب است. یک روز کامل در کیوان برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین و یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمین است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریباً همانند زمین در ۲۷ درجه‌است، تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین می‌باشد و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده می‌شود. جرم سیاره زحل همانند مشتری از گاز است که بیشتر آن را هیدروژن تشکیل می‌دهد. میزان اندکی هلیوم و متان در رده‌های بعدی گازهای تشکیل‌دهندهٔ سیاره قرار دارند.

در آسمان شب زمین، زحل به دلیل اندازه بزرگ، نسبتاً درخشان دیده می‌شود. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.

به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطب‌های آن نوعی حالت پخی مشاهده می‌شود که سیاره را از شکل کرهٔ کامل دور می‌کند. زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://saturn.jpl.nasa.gov/system/r..._IMG005303.jpg

[Haniyeh Gholami]

فضانوردان سازمان ناسا که در ایستگاه فضایی بین المللی حضور دارند روز گذشته موفق شدند برای اولین بار یک اقامتگاه جدید با قابلیت تغییر اندازه را راه اندازی کنند.

فایل پیوست 6734

این اقامتگاه در واقع پوششی است که به صورت اتاقی با فضایی اضافی و به منظور فراهم کردن محیطی آزمایشگاهی با قابلیت تغییر ابعاد ساخته شده و این گروه از فضانوردان روز گذشته موفق شدند طبق برنامه ابعاد این اتاق را کوچک و بزرگ کنند.
این دومین بار بود که ناسا برای انجام این کار برنامه ریزی می کرد. نخستین تلاش ناسا در روز پنجشنبه به دلیل بالا بودن فشار بیش از میزان پیش بینی شده با شکست روبرو شد. اکنون ابعاد این محفظه که از آن با نام BEAM یاد می کنند به 10.6 فوت ارتفاع و 5.6 فوت طول می رسد و البته هنوز هم جای بزرگتر شدن دارد.
این اتاق که توسط شرکت Bigelow Aerospace طراحی شده در واقع قرار است روشی ارزان قیمت تر را برای افزودن فضایی بیشتر برای زندگی تیم حاضر در ایستگاه فضایی بین المللی طی انجام ماموریت های فضایی طولانی فراهم کند. این نخستین باری بود که ابعاد این اتاق در حالی که اعضای تیم فضانوردان در آن حضور داشتند تغییر می یافت. ناسا امیدوار است بتواند از چنین اتاق هایی برای انجام ماموریت های فضایی آتی به مریخ که بیش از چند سال طول می کشند استفاده کند.
ناسا گفته فضانوردان طی روزهای آینده همچنان به بررسی درزهای احتمالی یا هر نوع مشکل دیگر در این اتاق خواهند پرداخت و سپس آن را تحت فشار قرار خواهند داد. قرار است نخستین آزمایش این اتاق در اوایل ماه ژوئن آغاز شود. طی این مرحله آزمایشی حسگرهایی برای ارزیابی تشعشعات و دما در این اتاق نصب خواهد شد.
براساس اعلام ناسا، قرار است این اتاق طی دو سال آینده به ایستگاه فضایی بین المللی متصل باقی بماند و عملکرد آن در فضا ارزیابی شود. شرکت Bigleow Aerospace ابراز امیدواری کرده روزی بتواند اتاق هایی با ابعاد بیست برابر بزرگتر از این اتاق تولید کند و به این ترتیب نه تنها فضایی بیشتر را در اختیار فضانوردان قرار دهد، که فرصت بیشتری برای انجام آزمایش ها و تحقیقات مختلف در فضا را نیز فراهم کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://blogs.nasa.gov/spacestation/..._progress8.jpg

[Haniyeh Gholami]

فایل پیوست 6735

آیا ربات‌های انسان‌نما، اولین موجوداتی هستند که کره مریخ را به سکونت خود در خواهند آورد؟ این یک داستان علمی – تخیلی نیست، بلکه ممکن است در آینده نزدیک عملی شود. دانشمندان ناسا در یک برنامه مشترک با همکاری چهار دانشگاه روی پروژه ساخت ربات انسان‌نمای مناسب ارسال به سیاره قرمز کار می‌کنند.

به نقل از Engadget، «والکایری» یک ربات انسان‌نمای تمام برقی است که ناسا قصد دارد پیش از ورود فضانوردان به مریخ، رباتی شبیه آن را به سیاره سرخ ارسال کند.

روی سر این ربات یک جفت دوربین هست که به سیستم واقعیت مجازی «آکیولوس» مرتبط است. به کمک این سیستم، کنترل‌کننده می‌تواند از راه دور با دوربین ببیند. ربات به حسگر مادون قرمز مجهز است. در قسمت‌های مختلف آن مانند دست و پا دوربین و حسگرهای مختلفی وجود دارد.

فایل پیوست 6736

ربات والکایری برای انجام فعالیت‌هایی که در محیط مریخ برای انسان خطرناک است طراحی شده است. این ربات‌ها، قرار است به جای انسان و پیش از او وارد مناطق خطرناک سیاره شوند.
فاصله زمانی بین زمین و کره مریخ کار ارتباط همزمان و کنترل از راه دور را غیر ممکن می‌کند. ربات باید در انجام وظایفش از جمله تعمیر خود و ساختن سازه‌ها خودکفا و مستقل باشد.


فایل پیوست 6737


تا هنگام ورود فضانوردان، فناوری رباتیک در نگهداری و تعمیر تجهیزات مفید خواهد بود. با توجه به اینکه ربات‌ها اولین ساکنان مریخ هستند پس از ورود فضانوردان در همکاری نزدیک با آنها، ماموریت اکتشاف و جست‌وجو در سیاره مریخ و ماورای آن ادامه پیدا می‌کند.
با همکاری دانشجویان و دانشمندان ربات‌ها گام‌های محکم‌تری برمی‌دارد. پیش‌بینی می‌شود ناسا ربات‌های «وال» را پیش از ارسال اولین سفینه حامل فضانورد، یعنی حدود سال ۲۰۳۰، به مریخ بفرستد.




مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://phys.org/news/2016-01-nasa-hu...eep-space.html

[Haniyeh Gholami]

ناسا از دقیق‌ترین تصویر تا به امروز از سیاره کوتوله پلوتو رونمایی کرده که توسط فضاپیمای نیوهورایزنز ثبت شده است.

فایل پیوست 6738

دوربین تصویربردار اکتشافی دوربرد نیوهورایزنز (LORRI) این تصویر را از فاصله 18 هزار و 850 کیلومتری سطح پلوتو در ژوئیه 2015 ثبت کرده بود.

به گفته ناسا، این تصویر ترکیبی با وضوح حدود 80 متر در پیکسل به ارائه بهترین فرصت برای دانشمندان تیم نیوهورایزنز و دیگران به منظور بررسی جزئیات دقیق انواع مختلف زمین در پلوتو و تعیین فرآیندهای شکل‌دهنده آن‌ها پرداخته است.

این نوار ترکیبی که کل نیمکره روبروی فضاپیمای نیوهورایزنز را در زمان عبور آن از برابر پلوتو در اواسط ژوئیه 2015 پوشش داده، اکنون شامل تمام تصاویر وضوح بالایی است که توسط این کاوشگر ثبت شده است.

این تصویر از بالا با زمین‌های تپه‌ای و حفره‌دار آغاز شده و به سمت برآمدگی‌های موازی زمین‌ها، کوهستان‌های بی‌نظم و زاویه‌ای، دشت‌های سلولی، مناطق حفره‌دار یخ نیتروژن تصعید شده، نواحی یخ نیتروژن نازک و ارتفاعات کوهستانی تاریک که با چاله‌های عمیقی زخمی شده‌اند، ادامه می‌یابد.

فضاپیمای نیوهورایزنز در ژانویه سال 2006 به فضا پرتاب شد و 9 ماه بعد به فاصله 12.5 هزار کیلومتری سیاره کوتوله پلوتو رسید که حدود پنج میلیارد کیلومتر با زمین فاصله دارد. آنچه این فضاپیما ارسال کرده که انتقال آن به زمین چهار ساعت و 25 دقیقه طول کشید، پلوتوی متفاوتی از آنچه انتظار می‌رفت را آشکار کرده است.

سیاره پلوتو پس از کشف در سال 1930 به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی در نظر گرفته شد، اما این عنوان در سال 2005 و پس از کشف یک جسم بزرگتر در نزدیکی آن تغییر کرد. پلوتو اکنون بطور رسمی یک سیاره کوتوله است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/fi...?itok=N_DfFH4N

[Haniyeh Gholami]

مدل‌های آب‌ و هوایی و مداری نشان داده‌اند که سیاره شبه‌ زمینی کپلر-62f ممکن است بتواند از حیات برخوردار شود. کپلر-62f در فاصله 1200 سال نوری از زمین قرار داشته و تقریبا 40 درصد بزرگتر از زمین است.

فایل پیوست 6739

در مطالعه‌ای در مورد این سیاره فراخورشیدی، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس اظهار کردند که کپلر-62f احتمالا صخره‌ای بوده و حاوی اقیانوس است.
در سال 2013، ماموریت کپلر ناسا توانست این سیاره را شناسایی کند اما نتوانست اطلاعات کافی در مورد مشتقات جو آن و همچنین شکل مدارش بدست بیاورد. داده‌های اولیه‌ای که در آن زمان گردآوری شد، نشان دادند کپلر-62f خارجی‌ترین سیاره منظومه پنج سیاره‌ای میزبانش است که از اندازه کوچکتر و دمای کمتری از خورشید برخوردار است.

محققان در آن زمان یک تحقیق را برای تعیین احتمال وجود حیات در این سیاره آغاز کردند. آن‌ها بطور خاص به سناریوهایی از شرایط جوی و شکل مداری احتمالی کپلر-62f رسیدند.
این دانشمندان دریافتند چندین ترکیب جوی وجود دارد که هوای سیاره را به اندازه کافی برای برخورداری از آب مایع سطحی، گرم می‌کند. این امر، کپلر-62f را به کاندید محکمی برای یک سیاره قابل سکونت تبدیل می‌کند.

ستاره‌شناسان سپس بر اساس این سه شرایط به طراحی شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای پرداختند. اولی نشان می‌داد که کپلر-62f از جوی به ضخامت جو زمین برخوردار است و حتی تا 12 برابر ضخیمتر است. سناریوی دوم نشان‌دهنده وجود تمرکزهای متفاوت دی‌اکسید کربن از سطح مشابه زمین تا 2500 برابر بیشتر بود. محققان همچنین تنظیمات مداری مختلف را آزمایش کردند.

یکی از عوامل مهمی که محققان در تعیین احتمال قابل سکونت بودن کپلر-62f بررسی کردند، محتوای دی‌اکسیدکربن جوی آن بوده است. جو زمین از حدود 0.04 درصد دی‌اکسیدکربن ساخته شده است. برای اینکه کپلر-62f از گرمای کافی برای برخورداری از آب مایع در سطحش برخوردار باشد، دی‌اکسیدکربن بسیار بیشتری لازم است زیرا از ستاره میزبانش که سردتر از خورشید است، فاصله زیادی دارد.

محققان بر اساس شبیه‌سازی رایانه‌ای، شرایط بسیاری را یافتند که با آن‌ها کپلر-62f قابل سکونت است و اینکه مقادیر متفاوتی از دی‌اکسید کربن را در جو خود دارد.

آن‌ها همچنین مسیر مداری سیاره را با انجام محاسباتی در مورد شکل آن بررسی کردند. محققان بطور خاص از مدلهای رایانه‌ای موجود برای شبیه‌سازی آب‌وهوای این سیاره استفاده کردند. این نخستین باری است که ستاره‌شناسان به ترکیب مدلهای آب‌وهوایی و مداری برای بررسی یک سیاره فراخورشیدی پرداخته‌اند.

به گفته محققان، می‌توان از این تکنیک برای بررسی قابل سکونت بودن سیارات فراخورشیدی نزدیک به زمین استفاده کرد. همچنین این روش می‌تواند دانشمندان را قادر سازد تا سیارات قابل سکونت را بر مبنای مجموعه‌ای از عوامل و نه توسط تلسکوپ‌های موجود کشف کنند.

علاوه بر آن، تکنیک جدید می‌تواند فهرستی از سیارات دارای اولویت را برای کارشناسان به منظور استفاده در شناسایی سیارات قابل سکونت ارائه کند.

این تحقیق در مجله Astrobiology منتشر شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://upload.wikimedia.org/wikiped..._Kepler-62.jpg