جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Haniyeh Gholami]

اخترشناسان آمریکایی با استفاده از روشی نوین موفق به اندازه گیری دقیق از یک ابر سیاه چاله شدند.

فایل پیوست 6709

ابر سیاه چاله ای در مرکز یکی از کهشکان های دور دست با نام NGC ۱۳۳۲ قرار گرفته که با نیروی رانشی خود قادر به کشیدن هر نور و ستاره ای از سیارات به داخل خود است.
به تازگی اخترشناسان دانشگاه «کالیفرنیا» با روشی نوین موفق به محاسبه دقیق اندازه این ابر سیاه چاله شده اند که تقریبا ۷۳ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
بر اساس محاسبات مشخص شد که جرم این ابر سیاه چاله ۶۶۰ میلیون بار بزرگتر از جرم خورشید است.
به گفته اخترشناسان برای محاسبه دقیق جرم سیاه چاله ها باید در مرکزی ترین قسمت کهکشان یعنی جایی که نیروی رانشی سیاه چاله قرار گرفته و به عنوان نیروی غالب در کهشکان محسوب می شود، متمرکز شد.
نتیجه این تحقیق در نشریه فیزیک کیهانی (Astrophysical Journal Letters) چاپ شده است.

[Haniyeh Gholami]

فایل پیوست 6710

ناسا نخستین نقشه وضوح بالا و جامع از توپوگرافی سیاره عطارد را به نمایش گذاشته است.
این نقشه نخستین مدل ارتفاع دیجیتالی جهانی از داخلی‌ترین سیاره منظومه شمسی است و برخی جزئیات جالب از کل سطح عطارد را آشکار می‌کند.
این نقشه توپوگرافی جهانی یکی از سه محصول منتشر شده توسط سازمان سیستم داده سیاره‌ای (PDS) است که تمام داده‌های ماموریت سیاره‌ای ناسا را جمع‌آوری و توزیع می‌کند. ماموریت مسنجر در پانزدهمین و تازه‌ترین گزارش خود بیش از ۱۰ ترابایت داده علمی در مورد عطارد را به اشتراک گذاشته که شامل نزدیک به ۳۰۰ هزار تصویر، میلیون‌ها طیف و نقشه‌های بی شمار در کنار ابزارهای تعاملی برای بررسی این داده‌ها است.
نقشه جدید به تکمیل نسخه قدیمی منتشر شده توسط مسنجر پرداخته که یک نقشه توپوگرافی ناشی از سنجش‌های ابزار ارتفاع‌سنج لیزری عطارد بود. به دلیل مدار بالای غیر عادی فضاپیما، این ابزار تنها قادر به انجام سنجش‌ها در نیمکره شمالی و نزدیک منطقه قطبی سیاره بود و توپوگرافی بیشتر نیمکره جنوبی ناشناخته باقی مانده بود.
نقشه جدید بلندترین و کوتاهترین ارتفاعات عطارد را نمایش داده و بلندترین نقطه آن ۴٫۴۸ کیلومتر بالای سطح در جنوب استوای سیاره و پائین‌ترین نقطه ۵٫۳۸ زیر ارتفاع متوسط آن در دشت Rachmaninoff است.
در میان تصاویر منتشر شده، یک نقشه جدید نیز هست که نمایی دقیق از منطقه نزدیک به قطب شمال عطارد را ارائه کرده است.
به گفته ناسا، خورشید همیشه در نزدیکی مناطق شمالی عطارد پائین بوده و سایه‌های بلندی بر منطقه انداخته که می‌توانند مشخصه‌های رنگی سنگها را بپوشانند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://prd-wret.s3-us-west-2.amazon...?itok=_7Cc0vP3

[Haniyeh Gholami]

مریخ به سیاره سرخ مشهور است اما ناسا به تازگی تصاویری رنگارنگ و زیبا منتشر کرده که خیلی‌ها را از طبیعت این سیاره حیرت‌زده کرده است.

فایل پیوست 6711

این تصاویر از منطقه نیلی فوسای مریخ گرفته شده که یکی از رنگارنگ‌ترین مناطق این سیاره سرخ است و در لبه شمال غربی حوضچه Isidis قرار دارد. تصاویری که به تازگی منتشر شده را دوربین «های‌رایز» مدارگرد شناسایی مریخ ثبت کرده است. نیلی فوسای یکی از مناطق باستانی مریخ است و تاریخ زمین‌شناسی پیچیده‌ای دارد که این در نتیجه لایه‌لایه بودن بستر و تنوع ترکیبی آن است.

فایل پیوست 6712

فایل پیوست 6713

فایل پیوست 6714

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک های زیر :
https://cdn.rt.com/files/2016.05/ori...8b5c8b459e.jpg
https://cdn.rt.com/files/2016.05/ori...ae568b45ac.jpg
https://cdn.rt.com/files/2016.05/ori...8d568b45b5.jpg
https://cdn.rt.com/files/2016.05/ori...123a8b456a.jpg

[Haniyeh Gholami]

فایل پیوست 6715

طی ١١ سال گذشته، مریخ در نزدیک ترین موقعیت نسبت به زمین قرار خواهد گرفت.برای مقایسه باید بدانید که معمولا این فاصله 400 میلیون کیلومتر است. به گفته ناسا، علاقمندان به ستاره شناسی می توانند از روز 29 اردیبهشت تا 14 خرداد سیاره مریخ را بزرگتر و درخشانتر در آسمان مشاهده کنند. در آمریکا بهترین زمان برای مشاهده این نزدیکی حدود نیمه شب خواهد بود که به شکل درخشانترین "ستاره" در آسمان جنوبی به رنگ مایل به قرمز به نمایش درخواهد آمد.
برای مشاهده بهترین زمان نزدیکی مریخ به زمین می توانید به آدرس timeanddate.com/astronomy مراجعه کرده و موقعیت مکانی خود را مشخص کنید تا فهرستی از زمان طلوع و غروب خورشید، ماه و سیارات دیگر را مشاهده کنید. این دو سیاره در روز 31 ژوئیه 2018 (28 خرداد 1397) در فاصله نزدیکتری از هم قرار گرفته و حدود 58 میلیون کیلومتر از هم فاصله خواهند داشت. پیش از این در اوت 2003 مریخ و زمین با 55 میلیون کیلومتر فاصله، در نزدیکترین مکان از یکدیگر قرار گرفتند که به گفته ناسا، نزدیکترین فاصله آن ها از یکدیگر در 60 هزار سال اخیر بود. نزدیکی بعدی این دو سیاره 271 سال دیگر در 28 اوت 2287 رخ خواهد داد.

[Haniyeh Gholami]

تقریبا می توان گفت همه آنچه که بشر در سالهای اخیر درخصوص کشف سیارات فراخورشیدی ( فرامنظومه شمسی) به دست آورده مرهون تلسکوپ فضایی کپلر است. این چشم تیزبین که به آژانس فضانوردی آمریکا تعلق دارد ۶ سال پیش به فضا پرتاب شد به این امید که نشانی از سیارات جدید و البته با ویژگی قابل سکونت بودن در اختیار بشر قرار دهد.

اکنون ناسا در تازه ترین کنفرانس خبری خود از کشف نزدیک به ۱۳۰۰ سیاره جدید خبر داده و از این حیث می توان گفت که بشر بیش از هر زمان دیگری به کشف سیاراتی امیدوار است که ضمن برخورداری از ویژگیهای مشابه با زمین، امکان ادامه حیات نیز داشته باشند.

جولای سال گذشته بود که دانشمندان علوم فضایی ۴۳۰۲ سیاره فرامنظومه شمسی کشف شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر را بر اساس معیارهای مختلفی غربال کرده و در نهایت ۱۲۸۴ سیاره را به عنوان سیاراتی که ارزش تحقیق و بررسی داشته باشند به عنوان نامزدهای نهایی این گزینش انتخاب کردند.

الن استوفن از دانشمندان ارشد ناسا می گوید: این تعداد سیاره به ما امیدهای زیادی می دهد تا فکر کنیم جایی در گوشه عالم ستاره ای شبیه خورشید منظومه شمسی وجود داشته و سیاره ای نظیر زمین نیز به دور آن می گردد. در واقع می توان به کشف زمینی دیگر امیدوار بود.

از ۱۲۸۴ سیاره ای که ناسا آنها را برگزیده ۵۵۰ سیاره از نوع صخره ای هستند که از این حیث به زمین بسیار شبیه به نظر می رسند. از آن گذشته ۹ سیاره از این مجموعه تحت عنوان «سیارات در دامنه زندگی» در نظر گرفته می شوند. این بدان معناست که این دسته از سیارات در محدوده ای واقع شده اند که دمای آنها امکان قرار گرفتن آب در حالت مایع را می دهد.

بدین ترتیب می توان گفت حالا در مجموع ۲۱ سیاره بسیار شبیه به زمین شناسایی شده اند که امکان حیات در آنها وجود دارد.

[Haniyeh Gholami]

فیزیکدانان موسسه فناوری ساوث‌وست برای نخستین بار موفق به مشاهده یک فرآیند اسرارآمیز موسوم به اتصال مجدد مغناطیسی شده‌اند که در آن خطوط میدان مغناطیسی مخالف به هم پیوسته و انفجار عظیمی از انرژی را آزاد می‌کند.

فایل پیوست 6723

این کشف که به تازگی در مجله ساینس منتشر شده، ممکن است به رمزگشایی از اسرار آب‌ و هوای فضا و یادگیری در مورد برخی از عجیب ترین و مغناطیسی‌ترین اجسام جهان کمک کند.

مگنتوسفر یک میدان مغناطیسی نامرئی در اطراف زمین است و سپری مهم برای حیات سیاره محسوب می‌شود. این لایه از زمین در برابر همه انواع ذرات پرانرژی منتشر شده توسط خورشید محافظت می‌کند.

زمانی که یک انفجار بزرگ از انرژی خورشید با لبه مگنتوسفر برخورد می‌کند، می‌تواند بر آب‌وهوای فضا تاثیر بگذارد. این تغییرات شامل توفان‌های ژئومغناطیسی است که باعث وقوع شفق قطبی در آسمان مناطق قطبی شمالی و جنوبی زمین شده و گاهی اوقات ماهواره‌ها و شبکه‌های برق را مختل می‌کند.

درک بهتر از آب‌وهوای فضا می‌تواند به انسان برای آماده‌سازی بهتر در برابر توفان ژئومغناطیسی قدرتمند بعدی که ممکن است به قطع برق جهانی منجر شود، کمک کند. اتصال مجدد مغناطیسی از مهمترین بخشهای این معما است که شکل‌گیری فوران‌های خورشیدی و چگونگی تعامل آن‌ها با زمین را در بر می‌گیرد.

اکنون برای نخستین بار محققان با استفاده از داده‌های ماموریت چندمقیاسی مگنتوسفری ناسا توانسته‌اند این پدیده را در مقیاس زیراتمی مشاهده کنند.

این آزمایشگاه فیزیک وضوح بالا از چهار فضاپیمای مشابه تشکیل شده که به شکل هرمی در اطراف مگنتوسفر زمین پرواز و اطلاعات دقیق در مورد ذرات باردار ریز را هر 30 میلی‌ثانیه جمع‌آوری می‌کنند.

تقریبا پس از پرتاب ماموریت در مارس 2015، محققان اتصال مغناطیسی را با وضوح بسیار دقیق مشاهده کردند. ویژگی‌های اتصال مجدد مشاهده شده در این داده‌ها شامل کاهش میدان مغناطیسی تا نزدیکی سفر و افزایش نیروی تولید شده توسط الکترون‌های سریع بودند.

محققان امیدوارند این مشاهدات بتواند به درک بهتر اجسام نجومی عجیب مانند مگنواخترها و همچنین محیط‌های با مغناطیس قوی که در اثر رآکتورهای همجوشی ایجاد می‌شوند، کمک کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/05...spacecraft.jpg

[Haniyeh Gholami]

شاید اتحادیه بین‌المللی نجوم ۱۰ سال پیش سیاره پلوتو را به کوتوله پلوتو تبدیل کرده‌باشد، اما دوستداران پلوتو آن را هنوز سیاره می‌بینند، و شاید نتیجه تحقیقات جدید نیز باعث شادی طرفداران سیاره بودن پلوتو شود.

فایل پیوست 6724

براساس گزارش ديسكاوري، بررسي‌هاي جديد روي داده‌هاي به دست آمده از پرواز نزديك‌گذر فضاپيماي افق‌هاي نوي ناسا نشان مي‌دهد فعل و انفعالات اين سياره با باد‌هاي خورشيدي در سامانه خورشيدي كاملا منحصر‌به‌فرد است. به گفته ديويد جي مك‌كوماس فيزيك اخترشناس دانشگاه پرينستون اين نوع از فعل‌و‌انفعالات هرگز در هيچ‌نقطه ديگري از سامانه خورشيدي مشاهده نشده‌است.

نه تنها اين فعل و انفعالات متفاوت از تمامي نمونه‌هايي هستند كه تاكنون در سامانه خورشيدي مشاهده شده‌اند، بلكه بيشتر به ويژگي‌هاي سياره‌هايي مانند مريخ يا زهره شباهت دارند تا سياره‌هاي كوتوله يا دنباله‌دارها، نكته‌اي كه اخترشناسان آمادگي مواجه شدن با آن را نداشتند.

هرثانيه از هر روز خورشيد بادهايي عظيم از ذرات باردار خود را با سرعتي برابر 160 ميليون كيلومتر بر ساعت به ميان سامانه خورشيدي پرتاب مي‌كند. شيوه‌اي كه اين ذرات با اتمسفر سياره‌ها،‌كوتوله‌ها،‌قم رها و دنباله‌دارهاي سامانه خورشيدي تعامل مي‌كنند، اطلاعات زيادي درباره تركيب گازي كه اين اجرام كيهاني را در بر گرفته‌است و كشش گرانشي كه آنها را حفظ مي‌كند، در اختيار دانشمندان قرار مي‌دهد.

براي مثال زماني كه بادهاي خورشيدي با سياره‌هايي مانند مريخ تعامل مي‌كند،‌ نيروي گرانشي قدرتمند اين سياره مدت‌ها پيش از آنكه ذرات خورشيدي به اتمسفر برسند،‌ روي آنها اثر مي‌گذارد. از آنجايي كه پلوتو علائمي شبيه به سياره‌هاي كوتوله يا دنباله‌دارها را از خود نمايش داده‌است،‌اخترشناسان انتظار داشتند كشش گرانشي آن اثر كمي بر بادهاي خورشيدي داشته باشد،‌اما جديد‌ترين بسته اطلاعاتي بررسي شدت از افق‌هاي نو حقايقي متفاوت را به نمايش گذاشته‌است.

زماني كه بادهاي خورشيدي به پلوتو نزديك مي‌شوند،‌ به شدت تحت تاثير كشش گرانشي آن قرار مي‌گيرند، اما اين اتفاق تنها در فاصله‌اي نزديك از بخش يخي پلوتو رخ مي‌دهد. از آنجايي كه اين رفتار تركيبي از رفتارهاي سياره و دنباله‌دار نسبت به بادهاي خورشيدي است،‌اخترشناسان احتمال مي‌دهند پلوتو يك سياره-دنباله‌دار كوتوله هيبريدي باشد.

به گفته مك‌كوماس اين نوع فعل‌و‌انفعالات كاملا جديد هستند كه نه شباهتي به رفتار سياره‌اي دارند و به شباهتي به رفتار دنباله‌دارها. هيچ‌يك از سياره‌هاي درون سامانه خورشيدي چنين رفتاري از خود به نمايش نگذاشته‌اند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.sakhtafzarmag.com/media/k...152cf6b_XL.jpg

[Haniyeh Gholami]

ناسا اخیرا از تصویر زیبای یک کهکشان مارپیچ رونمایی کرده که مانند یک دانه برف درخشان منحصربفرد است.

فایل پیوست 6726

کهکشان‌های مارپیچ حدود 60 درصد کهکشان‌های جهان را تشکیل میدهند.
در این تصویر،‌ کهکشان مارپیچی NGC 6814 به نمایش در آمده که چهره آن به سمت تلسکوپ است و هسته درخشان و بازوهای گسترده دیدنی و جذاب آن با یک الگوی پیچیده از غبار تیره موج دار شده است.
کهکشان NGC 6814 از هسته بسیار درخشانی برخوردار است که نشانه‌ای از سیفرت بودن آن است. کهکشان‌های سیفرت دارای مرکز یا هسته بسیار درخشانی هستند و بازوهای آنها به صورت واضح مشخص نیستند. شش‌قلوی سیفرت گروهی از کهکشان‌ها است که فاصله آن با زمین در حدود ۱۹۰ میلیون سال نوری بوده و در صورت فلکی مار واقع شده است.
از آنجایی که این کهکشان بسیار فعال است، بسیاری از مناطق گاز یونیزه شدن آن در بازوهای مارپیچی‌اش دارای ستاره هستند. در این ابرهای بزرگ گاز، یک انفجار از تولد ستاره‌ای، به تازگی شکل گرفته و ستارگان آبی درخشان را تولید کرده که بطور پراکنده در سراسر کهکشان قابل مشاهده هستند.
قلب درخشان NGC 6814 یک منبع بسیار متغیر از پرتوی ایکس است که باعث شده دانشمندان بر این گمان باشند که از یک ابرسیاهچاله غول‌پیکر با جرم حدود 18 میلیون برابر خورشید برخوردار است.
این تصویر توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://www.nasa.gov/sites/default/f...?itok=K44LNUMm

[Haniyeh Gholami]

در تصاویر منتخب علمی هفته می توان از قدیمی ترین غبار فضایی تا لحظه وقوع آتشفشانی که فقط توسط ماهواره ناسا رصد شد را مشاهده کرد.

فایل پیوست 6727

این تصویر متعلق به قدیمی ترین غبار فضایی است که بر روی کره زمین یافت شده و نشان می دهد که جو باستانی کره زمین بیشتر از اکسیژن تشکیل شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://img-3.gizmag.com/micrometeori...0%2C405&w=700&

[Haniyeh Gholami]

ساخت یک زیستگاه فضایی خود مونتاژ، یک اتاق برای خواب عمیق فضانوردان شاتل در سفرهای طولانی و یک میدان مغناطیسی محافظ از جدیترین پروژه‌های ناسا هستند.

ناسا در آخرین دوره جمع آوری بودجه برای فاز دوم برنامه NIAC (برنامه سالانه آژانس که از طرحهای ارسالی دانشمندان استقبال می‌کند)، هشت پروژه را انتخاب کرده که در حال حاضر تمایل به انجام سه برنامه از آن را دارد. یکی از این پروژه‌ها استفاده از رباتها برای بررسی حالتهای زندگی در فضا است و دیگری استفاده از جو سیارات برای کم کردن سرعت فضاپیما بوده که برای ماموریت‌های فضایی مقرون به صرفه است. آنها این کار را با استفاده از یک پوشش انجام می‌دهند که می تواند 99.9 درصد از انرژی خورشید را برای ذخیره سازی برودتی بلند مدت منعکس کند و این کار اکسیژن مایع و سایر مواد شیمیایی را به مریخ و سیارات دیگر منتقل خواهد کرد.
یکی دیگر از این برنامه ها ساخت یک زیستگاه قابل سکونت در فضا است که این سکونتگاه می‌تواند به پایگاهی مفید برای توقف طولانی فضانوردان تبدیل شود.
این پروژه در حال حاضر با بررسی امکان ساخت در خارج از مدار ماه شروع خواهد شد، اما محققان می‌گویند که در صورت موفقیت، این سازه می‌تواند تقریبا در هر نقطه‌ای بنا شود.
یکی از چالشهای فضانوردان فرود بر روی مریخ بدون سوختن و آسیب دیدن است. این پوسته مغناطیسی فضایی که Magnetoshell نام دارد یک میدان مغناطیسی در اطراف یک فضاپیمای مریخ را بوجود خواهد آورد. محققان امیدوارند که تعامل بوجود آمده بتواند مانند ترمز دوم فضاپیما عمل کرده که سرعت آن را کاهش داده و مصرف سوخت آن را پایین بیاورد.
طرح های اولیه بر فرود روی مریخ و نپتون متمرکز شده بودند. در حال حاضر محققان قصد دارند Magnetoshell را برای ماموریت های سرنشین داری حتی فراتر از این دو سیاره در سراسر منظومه شمسی بررسی کنند.
ساخت این محفظه به حمایت پزشکی فضانوردان کمک خواهد کرد.