سلام...
اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده
لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید
ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان
سلام...
اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده
لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید
ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان
ویرایش توسط آسمون : 03-12-2013 در ساعت 11:57 PM
.mehrab., 169, 2215, 4512, @p@rs, Ahmad, aida88, Ali Mohamad Nesari, Amin Hejazi, Amin-Mehraji, amir adib, Amir Ali Sobati, Amirali, andromeda.s, Angie, Arian Soltani, Arta.kh, aseman zibast, Astronomer, Astronomy*, ata moradi, aypara, ᗩᖇ☂ᗰᓰᔕᔕ, banusara, behnambm, Behnaz sasani, Beyran99, COLDFIRE, darya-dr, delniya, elman, ESA Moon, e_moases, Fery.JWST, ghasedac, hadi soleimani, hamid reza, hermes, Hojjat Zafarkhah, Hooman, hopefullstar, javadstar76, Kianoosh.S, m.astronomer, m.bio7, Mahdieh. GH, maryam MP, marzieh, masi, Masoume falaki, mersad.tareqh, milad77, mobi, Mojtaba.M, mojtaba79, moonlight13, Mostafa, msalek, nakhodaye aseman, Navid MMM, neda vardast, Negar Najafi, Parnia Shokri, parvin, ramin50, reza fety, reza3000, rezash, rOOzbeh_kAkA, SaBa Ho0shmanD, Sadrieh fatoorchi, Saeed Jafari, SAEED560, sama.ara, saraaa, sasan20oo20, savoj, Setare KOchOlO, setareh sadeghi, shahab_s, shima1377, skynight, Sky_Watcher, SSgumS, star10, STAR4U, storm, subaro, Taha Nagahi, toraj1358, فائزه معتضدیان, منجم95, محمود قادری, محمد فتحی, محمد مهدی محمدی, محمد اسلامی سرای, محمد سروش, مداد رنگیهام, مسعود فرح بخش, هانیه امیری, گلناز, yperseusy, zahra H, Zahra Shakeeb, |Alireza|, آیو, آسمون, امیر حسین, امیر عباس, امیرعلی, اورانوس, حمیدرضا, حسین زارعی, خشایار زمانیان, ریحانه نوروزی, رخساره روشنی, رضا طامهری, زهرا- ساريخاني, سیاره ی ناهید, سپیده دم آسمان, ستاره آبي, سحر دین محمدی, شهلا ناصریان, شادي شهراييني, شبنم مختاری, شعری, علیرضا محمدی
رقص ستارگان در قلب یک کهکشان مارپیچی
تلسکوپ فضایی هابل موفق به تهیه تصویری از حلقه ستارهای درخشان در اطراف مرکز یک کهکشان مارپیچی شده است.
ساختار دقیق بازوهای مارپیچی کهکشان NGC1097 در تصویر تماشایی تلسکوپ هابل به وضوح قابل مشاهده است که در میان حلقهای از ستارگان درخشان محاصره شده است.
این کهکشان مارپیچی در بخش جنوبی صورت فلکی کوره (Furnace) در فاصله 45 میلیون سال نوری واقع شده است و در کلاس کهکشانهای سیفرت (Seyfert) با هسته بسیار درخشان طبقهبندی میشود.
یک سیاهچاله ابر پرجرم با جرمی 100 میلیون برابر خورشید بتدریج در حال مکیدن ماده اطراف این کهکشان است.
منطقه ستارگان در حال شکلگیری که به شکل حلقهای در اطراف سیاهچاله دیده میشود، بدلیل انتشار ابرهای هیدروژن یونیزه شده بسیار درخشان دیده میشوند.
عرض این حلقه ستارهای بیش از پنج هزار سال نوری تخمین زده میشود و بازوی مارپیچی کهکشان نیز دهها هزار سال نوری گستردگی دارد.
این کهکشان مارپیچی یک مقصد مناسب برای شکارچیان ابرنواخترها محسوب میشود، چراکه این کهکشان سه ابرنواختر (مرگ خشونت بار ستارگان پرجرم) را در فاصله زمانی 1992 تا 2003 میلادی تجربه کرده است.
کهکشان NGC1097 به تنهایی در فضا سرگردان نبوده و دو کهکشان کوچک آن را همراهی میکنند؛ این کهکشانهای ماهوارهای کوچک شامل یک کهکشان بیضوی موسوم به NGC1097A و یک کهکشان کوتوله موسوم به NGC1097B هستند، اما هر دو کهکشان خارج از کادر تلسکوپ هابل قرار داشته و دیده نمیشوند.
کنجکاو
سفر برایم هیچ چیز به جز دلتنگی ندارد، اما زندگی به من آموخت برای بهتر دیدن عظمت و شکوه هر چیز، باید قدری از آن دور شد.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
مجید جویا: مجله نیوساینتیست در سلسله گزارشهایی به ایدههایی پرداخته که سال پیش رو را شکل خواهند داد. در مقالات قبلی این سری خواندید: در سال ۲۰۱۳، منتظر شرایط اقلیمی عجیبوغریبتر باشید، چه کسانی این دو جایزه ارزشمند € ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ را برنده میشوند؟، امید دانشمندان به آزمایش موفق درمان قطعی سرطان در آینده نزدیک و تورمی که ۱۳,۷۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال پیش اتفاق افتاد. اکنون میخواهیم ببینیم که در سال آینده چه چیزی در آسمان پیدا خواهد شد که حتی از ماه هم درخشانتر است.
آن دسته از علاقهمندان به داستانهای پایان جهان که از پایان دنیا در سال 2012 ناامید شده بودند، امید تازهای را برای وحشت آفرینی خود پیدا کردهاند: این بار در قالب یک اَبَردنبالهدار نادر که در سال آینده به سوی ما خواهد آمد. از میان دنبالهدارهایی که روزگاری نشانهای شوم تلقی میشدند، شاید کمتر موردی به چشمنوازی این دنبالهدار مشاهده شده است. این اَبَردنبالهدار C/2012 S1 یا ISON نامیده شده و در اوج نورافشانی خود حتی در روز از ماه نیز درخشانتر است.
آی.اس.او.ان که اولین بار در سپتامبر 2012/ شهریور 91 شناسایی شد، از بیرون منظومه شمسی و با سرعت بالایی در حال حرکت به سمت خورشید است و در نوامبر 2013 / آبان 92 به کمترین فاصلهاش از خورشید خواهد رسید. تیموسی اسپار از مرکز سیارکهای دانشگاه هاروارد انتظار دارد تا در آن زمان، این دنبالهدار نمایشی به خوبی دنبالهدار هیل- باپ در زمستان و بهار 1997 / زمستان 1375 و بهار 1376 داشته باشد و آسمان را زیباتر کند (البته اگه دود آلایندههای تهران و دیگر کلانشهرها بگذارد که چیزی از آسمان ببینیم).
این اولین سفر این دنبالهدار به به داخل منظومه شمسی است و از این رو ممکن است آیاساوان حاوی گازهای فراری باشد که دیگر دنبالهدارها، برای ساختن دنباله طولانی خود در جریان گردش به دور خورشید، از دست دادهاند. این امر به ما امکان میدهد که نگاهی گذرا بیاندازیم به این که در 4.6 میلیارد سال پیش (یعنی زمانی که آیاساوان تشکیل شد) فضای بیرونی منظومه شمسی از چه موادی تشکیل شده بود.
امسال همچنین خبرهایی از آتش بازیهای آسمانی در مرز کهکشان راهشیری خواهیم شنید. ابر گازی سنگینی در حال حرکت به سمت سیاهچاله بسیار سنگین ولی آرامی است که در مرکز کهکشان قرار دارد. این برخورد با چشمان غیر مسلح قابل رویت نخواهد بود، اما هنگامی که ابر گاز با هاله گازهای داغ اطراف سیاهچاله برخورد میکند، تلسکوپهای پرتو ایکس تشعشعات ناشی از امواج ضربه ایجاد شده را دریافت میکنند.
این سیاهچاله که Sgr *A نام دارد (یعنی قویترین منبع رادیویی شناختهشده در صورتفلکی قوس)، در فاصله 25000 سال نوری از زمین قرار دارد (که در مقیاس کهکشانی، درست زیر گوش ما محسوب می شود) و به همین دلیل، این برخورد به ما شانس بینظیر مشاهده فرو رفتن مواد در سیاهچاله را میدهد. این برخورد شاید حتی بتواند کلید حل معمای اتفاقی باشد که در 300 سال پیش و هنگامی که سیاه چاله خیلی روشنتر از امروز بود، رخ داد.
منبع :khabaronline.ir
[CENTER][COLOR="navy"][B]as days and nights,
would pass me by
i tell myself that i was waiting for a sign
then she appeared,
a love so fine,
my valentine[/B]
[/COLOR]:ORLY::ORLY::ORLY::ORLY:
[/CENTER]
کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102012172
چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۹
اخترشناسان به تازگی موفق به کشف ترکیب جدیدی در اسکلت کهکشان راه شیری شده اند که حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان در زمان بررسی ابر گرد و غبار با نام مستعار Nessie موفق به کشف این استخوان کهکشانی شدند.
ان ابر گرد و غبار نخستین بار در سال 2010 میلادی با کمک داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مشاهده شد؛ محققان پیش از این بخش مرکزی استخوان Nessie را شناسایی کرده بودند، اما مطالعه جدید نشان می دهد که این ساختار هشت برابر بلندتر از محاسبات قبلی است.
طول استخوان جدید کهکشان راه شیری بیش از 300 سال نوری و عرض آن بین یک تا دو سال نوری است که تداعی کننده یک مار کیهانی بلند و باریک است؛ این استخوان حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
«آلیسا گودمن» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید می کند: برای نخستین بار موفق به مشاهده چنین قطعه ظریفی در اسکلت کهکشانی شدیم؛ این استخوان شباهت زیادی به استخوان فیبولا (نازک نی) در پای انسان دارد.
«گودمن» خاطر نشان می کند: این امکان وجود دارد که استخوان Nessie درون یک بازوی مارپیچی قرار داشته یا بخشی از شبکه ارتباطی ساختارهای مارپیچی باشد.
محققان امیدوارند با یافتن تعداد بیشتری از این ساختارها بتوانند نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را ترسیم کنند.
نتایج این یافته جدید روز سه شنبه هشتم ژانویه (19 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.
نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسیهای فضایی
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102112720
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲
کنفرانس مطبوعاتی ناسا با هدف برررسی پیشرفتهای صورت گرفته در برنامه تاکسی های فضایی با حضور شرکت های خصوصی فعال در حوزه سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا پس از بازنشستگی برنامه شاتل فضایی، برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به کپسول فضایی سایوز روسیه متکی شده است و مقامات این سازمان با حمایت مالی از شرکت های خصوصی مانند بوئینگ، سیرا نوادا و اسپیس ایکس برای انتقال فضانوردان و مسافرانن فضایی استفاده کنند.
ناسا با هدف توسعه سفرهای فضایی و تسهیل انتقال فضانوردان به ISS، بودجه 10 میلیون دلاری به این سه شرکت اختصاص داده است؛ همچنین کمک مالی 315 میلیون دلاری و بودجه 1.1 میلیارد دلاری دیگری در آگوست 2012 برای این شرکت ها در نظر گرفته شده است.
نشست مطبوعاتی روز چهارشنبه نهم ژانویه (20 دی) از ساعت 19 به وقت گرینوویچ (22:30 به وقت تهران) در مرکز فضایی کندی در فلوریدا برگزار شده و «فیل مک آلیستر» مدیر توسعه پروازهای تجاری ناسا، «اد مانگو» مدیر برنامه خدمه سفرهای فضایی تجاری ناسا، «راب میرسون» رئیس شرکت بلو اورجین و «مارک سیرانگلو» معاون شرکت سیرا نوادا در این برنامه سخنرانی کردند.
این نشست با هدف کمک به پیشرفت طراحی و توسعه فضاپیماهای خصوصی جدید برای پر کردن خلأ موجود در سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
ناسا امیدوار است که فضاپیماهای خصوصی بتوانند تا سال 2017 میلادی فضانوردان و مسافران فضایی را به مدار پایین زمین منتقل کنند.
یخپارههای قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112695
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۶
دانشمندان دانشگاه کورنل اخیرا مدعی شدهاند که قمر تیتان، میزبان دریاچههایی از یخپارههای عظیم هیدروکربن بوده که میتوانند شکلهای عجیب حیات را شکل دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان ناسا، این نظریه جدید ممکن است همچنین نقشهای عجیب رودخانهها و دریاهای عظیم روی ماه را نیز توضیح دهد.
تیتان یکی از قمرهای سیاره زحل بوده که بعد از زمین، تنها جسم آسمانی موجود در منظومه شمسی با بدنههای ثابت مایع در سطح آن است.
با این حال در حالیکه دوره بارش و تبخیر سیاره زمین شامل آب بوده، دوره تیتان از هیدروکربنهایی مانند اتان و متان برخوردار است.
اتان و متان مولکولهای آلی هستند که به عقیده دانشمندان میتوانند اجزای اولیه مواد شیمیایی پیچیدهتر برای حیات باشند.
فضاپیمای کاسینی بر روی نیمکره شمالی این قمر شبکه گستردهای از دریاهای هیدروکربن و مجموعههای پراکندهتری از دریاچهها را در نیکره جنوبی مشاهده کرده است.
طبق فرض پیشین دانشمندان کاسینی، دریاچه تیتان احتمالا از یخ شناور برخوردار نبوده، چرا که متان جامد بسیار متراکمتر از متان مایع بوده و غرق میشود.
اما این مدل جدید تعامل بین دریاچهها و جو را در نظر گرفته که منجر به مخلوط های گوناگونی از ترکیبات، بستههای گاز نیتروژن و تغییرات دمایی میشود.
دانشمندان نتیجه گرفتند که یخ زمستانی در صورتی در دریاچههای غنی از متان و اتان قمر تیتان شناور میمانند که دما زیر درجه انجماد متان یعنی حدود منفی 297 درجه فارنهایت باشد.
رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریعتر از پرههای بالگر
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112689
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۰
تلسکوپ فضایی ناسا ستارهیی نوترونی را با نقابش رصد کرده که سریعتر از پرههای یک بالگرد میچرخد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این شیء کیهانی شباهت خارقالعادهیی به نقاب «شبح اپرا» دارد.
تپاختر کشف شده حدود 12 مایل قطر دارد و سرعت چرخش آن به حدی است که در هر ثانیه بیش از 11 بار به دور خود میچرخد. به گفته دانشمندان، این میزان بیش از سرعت پرههای یک بالگرد است.
شیء کیهانی مزبور هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در واقع بقایای یک ستاره عظیم است که حدود 10 هزار سال پیش به عنوان یک ابرنواختر منفجر شد و بر روی خود فروریزش کرد.
این شیء که "Vela" نام گرفته، هنگام چرخش ذرات بارداری را با حدود 70 درصد سرعت نور منتشر میکند.
گفته میشود "ولا" همچنین دارای لرزانه (wobble) اندکی است و همچنین ابرهای حاوی گاز داغ با شکلی نقاب مانند آن را احاطه کردهاند.
"چاندرا"، تلسکوپ فضایی شاخص اشعه ایکس ناسا، "ولا" را با نقابش رصد کرده است. به جز ظاهر نقابمانندش، این لرزانه "ولا" است که در واقع توجه منجمان را به خود جلب کرده است. با این حال گفته میشود مشاهدات بیشتری برای تایید این لرزانه لازم است.
لرزانه مزبور توسط شکل و حرکات جت ذرات باردار نمایش میشود و در صورت تایید، نخستین لرزانهیی است که به جت یک تپاختر نسبت داده میشود.
یک دلیل احتمالی وجود این لرزانه آن است که ستاره نوترونی به طور اندکی به هم ریخته و دیگر یک کره کامل نیست. چنین به هم ریختگی میتواند ناشی از عمل ترکیبی چرخش سریع و افزایش ناگهانی سرعت چرخشی "ولا" باشد.
لرزانه احتمالی "ولا" 120 روز دوام خواهد داشت که این دوره کوتاهتر از مدت 26 هزار ساله لرزانه زمین حین چرخش است.
افزایش سریع در سرعت چرخش یا "glitches" میتواند در اثر تعامل هسته فوق مایع و پوسته شیء کیهانی باشد.
جزئیات این کشف علمی 10 ژانویه در "The Astrophysical Journal" منتشر خواهد شد.
بزرگترین ساختار جهان کشف شد/ چالشی برای اصل کیهان شناسی انیشتین
ستاره شناسان بریتانیایی بزرگترین ساختار کیهانی را کشف کرده اند که عبور از آن به 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد و اصل کیهان شناختی را به چالش میکشد.
به گزارش خبرگزاری مهر، بزرگترین ساختار کیهانی، یک گروه بزرگ اختروش است که از اختروشها تشکیل شده است.
اختروش یا کوازار یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست محسوب می شود که متعلق به یک کهکشان جوان است.
اختروشها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته میشدند که به ستاره ها شبیه بودند باوجود بحثهای مختلف بر سر وجودیت این شی آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش هاله متراکم شده ماده است که ابر سیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده است.
اختروشها دارای کاربردهای زیادی هستند، برای مثال در تعیین سرعت چرخش زمین و تهیجهای آن کاربرد دارند. در مباحث ژئودزی از این امکان جهت اندازه گیری فواصل بسیار بلند با دقت میلیمتری و تعیین تهیج مدار چرخش زمین استفاده میکنند.
این گروه خاص به قدری بزرگ است که نظریه مدرن کیهان شناسی را به چالش می کشد.
دکتر راجر کلاوز از موسسه جرمیا هوراکس دانشگاه مرکز لانکشایر که ریاست این تحقیقات را برعهده داشته اظهار داشت: درحالی که ارائه اندازه عمق این گروه بزرگ اختروشی بسیار دشوار است، اما ما می توانیم بگوئیم که این بزرگترین ساختاری است که تاکنون در تمام کهکشان مشاهده شده است.
وی افزود: بزرگی این گروه بزرگ اختروش به قدری زیاد است که ما از کشف میزان آن هیجان زده شدیم، نه فقط برای این که بزرگی آن با درک کنونی ما از جهان متفاوت است، بلکه به این علت که برخلاف تصورات پیشین ما جهان متحدالشکل و یکسان نیست.
از سال 1982، دانشمندان به این مسئله پی برده بودند که اختروشها تمایل دارند در دسته ها و یا ساختارهایی بسیار بزرگی جمع شوند و گروه های بزرگ اختروش را تشکیل دهند اما تاکنون دانشمندان گروهی با این عظمت را مشاهده نکرده بودند.
دکتر کلاوز اظهار داشت: عبور با سرعت نور از میان این گروه بزرگ اختروش 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد. اهمیت این کشف نه تنها به علت اندازه آن بلکه بدین علت است که این اکتشاف اصل کیهان شناختی را که از زمان انیشتین مورد قبول واقع شد را زیر سوال می برد.
وی اضافه کرد که این گروه تحقیقاتی به دنبال موارد مشابه بوده است تا چالش این مسئله بیشتر شود و بتوان این پدیده جذاب را بیشتر مورد بررسی قرار داد.
نظریه مدرن کیهان شناسی براساس کار آلبرت انیشتین بوده و به فرض اصل کیهان شناختی متکی است. همه جای جهان در مقیاسهای بزرگ مانند هم است. همگن و همسانگرد بودن جهان می گوید که زمین جایگاه ویژهای در عالم ندارد و در مقیاسهای خیلی بزرگ، جهان یکنواخت است.
برای درک بهتر باید گفت که کهکشهان راه شیری ما از نزدیکترین همسایه خود یعنی کهکشان آندرومدا 2.5 میلیون سال نوری فاصله دارد.
همه خوشه های کهکشانی عرضی معادل 6 تا 10 میلیون سال نوری دارند اما گروه های بزرگ اختروش می توانند 650 میلیون سال نوری یا بیشتر داشته باشند.
اگرچه براساس اصل کیهان شناختی و نظریه مدرن کیهان شناسی، محاسبات نشان می دهد که کارشناسان فیزیک نجومی نباید ساختاری بزرگتر از 1.2 میلیارد سال نوری پیدا کنند.
این درحالی است که اکتشاف جدید دکتر کلاوز ابعاد جدیدی از این مسئله را به نمایش می گذارد، این ساختار در کمترین میزان خود 1.6 میلیارد سال نوری عرض و در بیشترین میزان 4 میلیارد سال نوری عرض دارد. این مقیاس 1650 برابر بزرگتر از فاصله راه شیری تا آندرومدا است.
خبرگزاری مهر
سفر برایم هیچ چیز به جز دلتنگی ندارد، اما زندگی به من آموخت برای بهتر دیدن عظمت و شکوه هر چیز، باید قدری از آن دور شد.
دانشمندان ناسا در موسسه JPL در پاسادنای کالیفرنیا احتمال برخورد سیارک آپوفیس در سال 2036 را کاملا رد کرده و آنرا غیرمتحمل دانستند. این سیارک بزرگ و عظیم الجثه در این سال از کنار زمین گذر خواهد نمود. دانشمندان از داده های به روز شده در سال 2011 و 2012 و همچنین اطلاعات تازه ای که از فاصله این سیارک در تاریخ 9 ژانویه 2013 به دست آمده بود برای این نتیجه گیری بهره برده اند.
آپوفیس در سال 2004 کشف شد. این سیارک به اندازه سه زمین فوتبال وسعت دارد و هنگامی سرو صدا به پا کرد که پس از محاسبات اولیه ، احتمال برخورد آن با سیاره کوچکمان در سال 2029 برابر با 2.7 درصد اعلام شد. درصدی که برای بروز خطر برای سیاره ما بسیار قابل توجه است. اطلاعات و داده هایی که در طول تحقیق و مطالعه روی این سیارک و تصاویر نجومی قدیمی حاصل شد برخورد این سیارک با زمین را در سال 2029 غیرمحتمل اعلام نمود اما هنوز هم احتمال برخورد در سال 2036 باقیمانده بود—که 9 ژانویه 2013 رد شد.
دان یومنز، مدیر دفتر برنامه اجرام نزدیک زمین JPL میگوید: "با اطلاعاتی که از رصدخانه های ماگدالنا(موسسه علوم نیومکزیکو) و پن استارز(دانشگاه هاوایی) کسب نمودیم و همچنین با توجه به داده های اخیر رادار منظومه شمسی گلداستون ما با جرات احتمال برخورد آپوفیس در سال 2036 را رد میکینم، احتمال برخورد هم اکنون کمتر از یک در میلیون است این درصد ناچیز خیال ما را به حدی راحت میکند که به جرات احتمال برخورد را رد کنیم"
در 13 اوریل 2029 پرواز سیارک آپوفیس بر فراز زمین در کتابهای رکورد ثبت خواهد شد چون تا آن روز هیچ جرم فضایی به این اندازه از نزدیکی زمین عبور نکرده است. در آن روز آپوفیس با زمین 31300 کیلومتر فاصله خواهد داشت.
یومنز گفت:"اما خیلی زودتر از این تاریخ یعنی حدودا یک ماه و نیم دیگر(اواسط فوریه 2013) سیارک ناشناخته به نام 2012DA14 با قطر 40 متر از فاصله 17200مایلی زمین عبور خواهد نمود که البته کاملا امن خواد بود." وی افزود:" با تلسکوپهای جدیدی که در حال اضافه شدن هستند و با بروز کردن تلسکوپهای موجود حتی لحظه ای هم از رصد اجرام نزدیک زمین غافل نخواهیم بود"
ناسا سیارکها و دنباله دارهایی که از نزدیکی زمین میگذرند را از طریق تلسکوپهای زمینی و فضایی شناسایی و دنبال میکند. برنامه رصد اجرام نزدیک زمین که اغلب آنرا "گارد فضایی" مینامند این اجرام را شناسایی میکند.
منبع: Siencedaily.com
از دوستان هم اوا کی ثبت نام میکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آغاز ثبت نام برای سفر بی بازگشت به مریخ
شرکت هلندی Mars One ثبتنام اولیه از داوطلبان حضور در سفر بی بازگشت به مریخ را آغاز کرده است
به گزارش ایسنا، بر اساس اعلام مسئولان این شرکت پیش از شروع رسمی برنامه انتخاب داوطلبان، بیش از یک هزار درخواست برای حضور در این سفر دریافت شده است.
پذیرش اولیه داوطلبان از روز هشتم ژانویه (19 دی) آغاز شده است و فرآیند انتخاب جهانی داوطلبان از طریق برنامههای تلویزیونی نیز سال آینده میلادی انجام خواهد شد.
این طرح تنها مختص دانشمندان یا خلبانان سابق جتهای جنگی نبوده و تمامی افراد علاقمند با حداقل 18 سال سن میتوانند داوطلب حضور در جمع پیشگامان مستعمره مریخ (Mars Colony pioneer) باشند.
بهره هوشی مناسب و سلامت کامل جسمی و روحی از جمله شروط اصلی برای ثبت نام اولیه در این طرح عنوان شده است و پس از انتخاب اعضای نهایی، دوره هشت ساله تمرین و آماده سازی برای سفر به سیاره مریخ آغاز میشود؛ این گروه در مدت حضور در تمرینات بر روی زمین و زندگی بر سطح سیاره سرخ در استخدام شرکت Mars One خواهند بود.
نخستین تجهیزات مورد نیاز برای احداث کلونی طی سالهای 2016 تا 2021 میلادی به مریخ ارسال خواهند شد و در سال 2018 نیز یک مریخ نورد برای انجام تحقیقات تکمیلی راهی سیاره سرخ میشود.
لانس دورپ، بنیانگذار شرکت Mars One تأکید میکند: نخستین گروه مسافران در سال 2023 راهی مریخ خواهند شد و باقی عمر خود را در کلونیهای احداث شده بر روی سیاره سرخ سپری خواهند کرد.
نوربرت کرافت، از محققان سابق ناسا و مدیر پزشکی پروژه، اصلیترین چالش پیش رو برای عملی شدن این طرح را نحوه تعامل و همکاری اعضا در طول سفر بسیار طولانی از زمین تا مریخ و پس از آن زندگی تا آخر عمر بر سطح سیاره سرخ عنوان میکند.
دکتر جرارد هوفت، برنده جایزه نوبل و برایان انکه، مفسر موسسه تحقیقاتی ساوث وست، از مشاوران برجسته این پروژه هستند.
همشهری
سفر برایم هیچ چیز به جز دلتنگی ندارد، اما زندگی به من آموخت برای بهتر دیدن عظمت و شکوه هر چیز، باید قدری از آن دور شد.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)