جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Mehrzad-jupiter]

یک دانشمند کالیفرنیایی از احتمال یک به هشت وقوع یک ابرتوفان خورشیدی تا پیش از سال 2014 خبر داده و دیگر کارشناسان نیز امکان رویارویی زمین با انفجاری از فعالیت‌های شدید خورشیدی که در دو سال آینده شدت خواهند گرفت را تائید کرده‌اند.



به گزارش سرویس علمی فناوری جام نیوز ، تاثیرات احتمالی این رویداد بر روی زمین ناشناخته باقی مانده اما دانشمندان به بررسی بدترین رویداد خورشیدی تاریخ در سال 1859 پرداخته و بر روی تأثیرات یک رویداد مشابه در شرایط کنونی کار کرده‌اند.
در عصر الکترونیک مرتبط و وابسته به ماهواره کنونی، تاثیرات می‌تواند مخربتر باشد؛ چرا که می‌تواند ارتباطات جهانی را مختل کرده و شبکه‌های برق را قطع کند که به گفته دانشمندان آسیبی برابر با دو تریلیون دلار به جای خواهد گذاشت.
دانشمندان، نگران ورود خورشید به فصل توفانی دو ساله خود هستند. خورشید از دوره‌های فعال توفانی 11 ساله برخوردار بوده که به «ماکسیمم خورشیدی» نیز معروف هستند و معمولا در نزدیک دوره‌های پایانی آن با مجموعه‌ای از توفانهای شدید به اوج خود می‌رسند.
آخرین ماکسیمم خورشیدی در سال 2000 بوده و نوبت بعدی در یک تا دو سال آینده خواهد بود.
این توفانها می‌توانند با رویداد بدنام کارینگتون در 150 سال پیش برابر کنند که در آن یک ایستگاه تلگراف آتش گرفته و شبکه‌های آنها با قطعی‌های بسیار روبه‌رو شدند.
در طول رویداد کارینگتون، شفقهای قطبی تا جنوبی‌ترین بخشها مانند کارائیب قابل مشاهده بوده و در آمریکا شبکه‌های برق قطع شده بودند.
پیت رایلی، دانشمند ارشد موسسه علوم پیش‌بینی در سان‌دیگوی کالیفرنیا از 12 درصد احتمال وقوع یک ابرتوفان خورشیدی خبر داد.
رایلی در گفت‌وگو با Gizmodo اظهار کرد: حتی در صورت کاهش این احتمال تا 10 درصد باز احتمال بسیار بزرگی است.
توفانهای خورشیدی با شدت کم بسیار شایع بوده و غالبا به شکل شفق‌های قطبی در بخشهای نزدیک به قطب قابل مشاهده هستند.
اما طبق گزارشی در سال 2008 توسط شورای ملی تحقیقات، هزینه توفانی شبیه به رویداد کارینگتون در سال اول حادثه می‌تواند بین یک تا دو تریلیون دلار باشد.
به گزارش ایسنا، طبق این گزارش، قطع برق طولانی مدت می‌تواند باعث اختلال در حمل و نقل، ارتباطات، باندها و سیستمهای اقتصادی و خدمات دولتی شود. همچنین مشکلات دیگری مربوط به قطع آب و مواد غذایی فاسد شدنی و داروها به دلیل فقدان سردسازی توسط یخچالها بوجود خواهد آمد.

منبع: جام نیوز

[Astronomy]

جزئیات آخرین نتیجه گیری درباره نوترینوها/ زمان آغاز آزمایشات دوباره

فیزیکدانان آزمایش اپرا در آزمایش "سرن به گران ساسو" در روزهای اخیر اعلام کردند که نتایج مربوط به نوترینوهایی که با سرعتی فراتر از نور حرکت کرده بودند نتیجه یک خطای اتصال بود. به همین منظور خبرگزاری مهر مصاحبه ای را با دانشمند موسسه ملی فیزیک هسته ای ایتالیا و عضو پروژه اپرا انجام داده است.

به گزارش خبرنگار مهر، ماه سپتامبر فیزیکدانانی که بر روی آزمایش "نوترینوی سرن به سمت گرن ساسو" کار می کردند به نتایج جالبی دست یافتند که به اعتقاد جامعه جهانی می توانست تئوری نسبیت انیشتین را به چالش بکشد. این دانشمندان کشف کردند که ذرات نوترینو فاصله میان سرن در ژنو تا گرن ساسو در مرکز ایتالیا را با سرعتی بیش از سرعت نور پیموده اند. در این آزمایش، آشکارساز "اپرا" با دریافت و بررسی بیش از 15 هزار ذره نوترینو که در برخورد دهنده "سوپر سینکروتون پروتون" در سرن تولید شده و با طی مسافت 730 کیلومتر به لابراتوارهای "گرن ساسو" در ایتالیا رسیده بود، نشان دادند که این ذرات برای طی این مسافت تنها 2.4 میلی ثانیه را صرف کردند و سرعت آنها 60 نانوثانیه بیش از سرعت حرکت نور شد و بنابراین، نوترینوها سرعت 300 هزار کیلومتر بر ثانیه نور را با حدود 20 بخش بر میلیون شکست دادند. این نتایج شگفت انگیز چنان هیجانی را در بین جامعه فیزیک به وجود آورد که در مدت کمتر از یکماه بیش از 80 مقاله بر روی سایت آرشیو arXiv در رد و یا توضیح این اثر منتشر شد. یکی از این مقالات را دانشمندی به نام "رونالد فن البرگ" در دانشگاه "گرونینگن" در هلند نوشت و در آن استدلالی را ارائه کرد که خطای آزمایش اپرا را نشان می داد و بار دیگر نظریه نسبیت خاص انیشتین را تائید می کرد. این فیزیکدان در خصوص نتایج محاسبات خود توضیح داد: "آزمایش اپرا برپایه اندازه گیریهای مفاهیم ساده فاصله و زمان نتیجه گرفته است که ذرات نوترینو 60 نانو ثانیه سریعتر از نور حرکت کرده اند. در این اندازه گیری، مفهوم فاصله مشخص است به طوریکه موقعیت تولید نوترینوها در سرن به آسانی با استفاده "جی. پی. اس" قابل شناسایی است اما تعیین موقعیت "گرن ساسو" به دلیل اینکه در زیر کوه قرار گرفته دشوارتر است. با وجود این، دانشمندان آزمایش اپرا گفته اند که فاصله میان سرن و گرن ساسو با یک عدم اطمینان 20 سانتیمتر برابر با 730 کیلومتر است. این درحالی است که اندازه گیری زمان حرکت توترینو بسیار دشوار است. تیم اپرا اظهار داشته است که لحظه تولید نوترینوها و لحظه رسیدن آنها به آشکارساز اپرا را با استفاده از ساعتها و با دقت می توان اندازه گیری کرد و در اینجا نکته ای که موجب خطا می شود خود را نشان می دهد." وی افزود: "درحقیقت، این تیم از ماهواره های "جی. پی. اس" که سیگنالهای زمان را از مدار حدود 20 هزار کیلومتری بالای زمین ارسال می کنند برای اندازه گیری زمان استفاده کرده است. هرچند فیزیکدانان آزمایش اپرا تائید کرده اند که پیچیدگیهایی چون زمان سفر سیگنالهای "جی. پی. اس" را در نظر گرفته اند باوجود این، اثری وجود دارد که به نظر می رسد این تیم از آن چشم پوشی کرده است. این اثر نادیده گرفته شده، حرکت نسبیتی ساعتهای "جی. پی. اس" است." این نمودار نتایج دو آزمایشی را که در ماههای سپتامبر و نوامبر 2011 منتشر شد نشان می دهد در راستای انتشار مقالاتی از این دست، فیزیکدانان اپرا بار دیگر در ماه سپتامبر آزمایشات خود را تکرار کردند و بار دیگر به نتایج مشابهی دست یافتند. این درحالی است که در روزهای اخیر این دانشمندان با انجام آزمایشات دیگری که نتایج آن در نشریه Science Insider منتشر شده است اعلام کردند که اتصال نادرست کابلی که سیستم GPS را به یک رایانه وصل می کرده باعث بروز خطا در خواندن اطلاعات به دست آمده از این آزمایش شده است. در این گزارش جدید آمده است که پس از برطرف شدن این نقص ارتباطی و محاسبه دوباره مدت زمان حرکت نوترینوها اختلاف زمانی میان حرکت نوترینوها و نور برطرف شد و از این رو این نقص اتصال کابل را می توان به عنوان توضیحی برای نتایج جنجالی سابق درباره سرعت حرکت نوترینوها بیان کرد. هرچند برای تایید این فرضیه همچنان به بررسیهای بیشتری نیاز است. در پی اعلام این خبر، خبرنگار مهر مصاحبه ای را با "ریکاردو برونیه را" (Riccardo Brugnera) استاد دپارتمان فیزیک دانشگاه مطالعات پادوا، عضو موسسه ملی فیزیک هسته ای ایتالیا و یکی از دانشمندان اصلی تیم پروژه اپرا انجام داد که در ادامه می خوانید: خبرگزاری مهر- به عنوا اولین سئوال بفرمائید، دقیقاً در مدت آزمایشات برای "جی. پی. اس" چه رخ داد؟ ریکاردو برونیه را- در واقع هیچ اتفاق خاصی رخ ندارد، فقط اینکه در کنترلهای علمی عمیقتری که برای بررسی تمام نکات هرچند کوچک در حال انجام آنها هستیم مشخص شد که یک کابل اتصال به درستی متصل نشده است. در ادامه و با انجام بررسیهای بسیار ظریفتر در مورد اطلاعاتی که ساعت "جی. پی. اس" ثبت کرده بود متوجه شدیم که یک اختلاف زمانی بسیار کوچک پیش بینی نشده وجود دارد. تمام این اتفاقات حاصل یک اندازه گیری تجربی بودند. این دو نقص، دو نشانه مختلف هستند و حتی ماهیت متفاوتی دارند. به همین دلیل، درحال حاضر تیم تحقیقاتی اپرا ارقام رسمی در این مورد را منتشر نکرده است. در حقیقت هنوز بسیار زود است که بگوییم نتایجی که در گذشته اعلام شد صحیح یا اشتباه است. هنوز لازم است کمی صبر کنیم. • گام بعدی آزمایش اپرا در مورد سرعت نوترینو چیست؟ - گام بعدی در ماه می و زمانی انجام خواهد شد که یک دسته نوترینوی جدید را برای اندازه گیری مجدد سرعت، دوباره گسیل کنیم. در این مدت زمان باقیمانده تا ماه می با آشکارسازهای دیگری که دقیقتر از آشکارسازهای قبلی هستند و مشغول به کارند کل آزمایشات را کنترل می کنیم. • می دانیم که دانشمندان آمریکایی و ژاپنی نیز قصد دارند نوترینوها را آزمایش کنند، آنها از چه زمانی آزمایشات مستقل خود را آغاز می کنند؟ - فکر می کنم که از امسال این کار را شروع کنند. • شما در مصاحبه قبلی با مهر اظهار داشتید که نسبیت خاص حضور ذرات با سرعت فراتر از سرعت نور (تاکیونها) را پیشگویی نمی کند و در واقع این ذرات را مستثنی می کند. این ذرات هنوز پیدا نشده اند و بنابراین نوترینو می تواند اولین نمونه از آنها باشد. بنابراین، معتقدید که در نتایج همکاران آمریکایی و ژاپنی شما بتوان چیزی به ویژه متفاوت از یک خطای محاسباتی را پیدا کرد؟ - همانطور که گفتم، هنوز هیچ رقم رسمی از سوی اپرا اعلام نشده است. اینکه نوترینوها بتوانند نمونه ای از تاکیونها باشد، باید منتظر اطلاعات آینده و تمام اصلاحات آنها باشیم. در مورد نتایج بررسیهای دانشمندان آشکارسازهای ژاپن و آمریکا، اول باید اندازه گیریهای آنها را ببینیم و بعد در مورد آنها بحث و گفتگو کنیم. به گزارش مهر، نوترینو یک ذره بنیادی است که از نظر الکتریکی خنثی بوده و به ندرت وارد برهمکنش می‌شود. _____________________________________ گفتگو: هدی عربشاهی منبع: مهر

[Mehrzad-jupiter]

مقامات فضایی چین اعلام كردند كه سومین كاوشگر ماه این كشور موسوم به 'Chang'e-3' قرار است سال آینده میلادی به فضا پرتاب شود. این كاوشگر ماموریت هایی در زمینه فرود بر روی تنها قمر زمین و اكتشاف آن را انجام می دهد.
به گزارش شینهوا، 'یه پیجیان ' فرمانده ارشد این كاوشگر در این مورد گفت : Chang'e-3 در ماموریتی متفاوت از دو كاوشگر پیش از خود، پاهایی دارد كه می تواند به فرود آن بر روی ماه كمك كند.این كاوشگر حامل یك ماه نورد و دیگر تجهیزات برای بررسی این قمر و ارزیابی شرایط حیات در آن است.

این ماه نورد 100 كیلوگرمی نخستین ابزار چینی است كه برای یك ماموریت متوالی سه ماهه طراحی شده است.



این كاوشگر می تواند از دهانه های آتشفشانی بزرگ حذر كند و از دهانه های كوچكتر بالا رود.

قرار است یك سیستم تشخیص و ناوبری پیشرفته بر روی این كاوشگر نصب شود و سامانه مخابراتی آن نیز به دانشمندان كمك می كند تا این ماه نورد را از روی زمین كنترل كنند.

منبع: خبرگزاری ایرنا

[Mojtaba.M]

کهکشان تاب دار در قاب هابل

گروه میراث هابل موفق شدند تا در تصویر کم‌نظیر، ساختار تاب‌دار کهکشان مارپیچی ESO 510-13 را به تصویر بکشند؛ ساختاری که ظاهرا ناشی از برخورد کهکشانی است و صفحه تاب برداشته کهکشان جلب توجه می‌کند.



به گزارش پاپ‌ساینس، اغلب کهکشان‌های مارپیچی دارای صفحات مسطحی هستند که از میلیون‌ها ستاره، سیاره، گاز و غیره تشکیل شده‌اند که به دور یک مرکز کهکشانی، که تصور می‌شود حداقل برای کهکشان‌های بزرگ یک ابرسیاهچاله پرجرم باشد، در حال گردش هستند. تصور می‌شود که صاف‌شدگی این صفحات به دلیل طبیعت برخورد ابرهای گازی در مراحل اولیه عمر کهکشان‌ها باشد.


اما گاهی اوقات انحرافاتی نیز رخ می‌دهد. حتی کهکشان راه شیری ما ممکن است اندکی تاب برداشته باشد. در کهکشان ESO 510-13، این انحراف و تاب برداشتن قابل توجه است. گروهی از اخترشناسان این نظریه را ارائه کرده‌اند که طبیعت تاب‌دار برخی از کهکشان‌ها، حاصل اندرکنش‌های گرانشی بین کهکشان‌ها و یا حتی برخورد بین آنها است. ما دقیقا نمی‌دانیم که کهکشان ESO 510-13 چطور تا این حد تاب برداشته است، اما حتی در فاصله 150 میلیون سال نوری از زمین، چنین انحرافی نیمرخ زیبایی را برای این کهکشان خلق کرده است.


منبع خبر

[شبنم مختاری]

عملکرد خورشید زیر ذره بین دقیق ناسا

پس از چند سال‌ آرامش نسبی، خورشید شروع به فعالیت دوباره کرده است. تا حدود ۲۰ ماه آینده که خورشید کاملا بیدار شود، یک تیم پژوهشی ناسا در مرکز فضایی گادرد، که مسئول تحقیق بر روی فعالیت‌های خورشیدی است تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای در اختیار خواهند داشت که به آن‌ها امکان پیش‌بینی‌های دقیق‌تر فعالیت‌های خورشیدی را خواهد داد.

آزمایشگاه آب و هوای فضایی در مرکز فضایی گادرد اخیرا بودجه‌ای دریافت کرده است تا یک فناوری پیشرفته رایانه‌ای را به نام «پیش‌بینی جمعی» پیاده‌سازی نماید. هوا‌شناسان از این شیوه پیشرفته هم‌اکنون برای ردیابی مسیرهای احتمالی و اثرات گردباد‌ها و دیگر رویدادهای شدید جوی استفاده می‌کنند.





به گفته یکی از پژوهشگران آزمایشگاه هوا‌شناسی فضایی به نام مایکل هس (Michael Hesse): ‌ «هوا‌شناسی فضایی هم‌اکنون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد اما ما قصد داریم آن را بهبود ببخشیم. پیش‌بینی جمعی درجه اطمینان پیش‌بینی‌ها را بالا‌تر خواهد برد. این امر حیاتی است چرا که امروزه جهان بیش‌ از هر زمان دیگری روی فضا تکیه دارد. فناوری ارتباطات، ناوبری و تولید الکتریسیته همه از آب و هوای فضایی تاثیرپذیر هستند». این اولین بار است که قرار است از فناوری پیش‌بینی جمعی در دانش آب و هوای فضایی استفاده شود.

به خصوص در زمان فعلی پیش‌بینی فعالیت‌های خورشیدی از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که پس از رسیدن به کمینه فعالیت‌های خود در سال ۱۳۸۶، خورشید اخیرا شروع به بیدار شدن کرده است. در ۱۳ مرداد ۱۳۹۰ زبانه‌ای در نزدیکی یکی از لکه‌های خورشیدی ایجاد شد که بر خلاف انواع مشابهش مقادیر زیادی از مواد موجود در تاج خورشید را به بیرون پرتاب کرد. جرم ماده جدا شده می‌تواند تا ۱۰ میلیارد تن برسد و ذرات پرتاب شده می‌توانند تا میلیون‌ها کیلومتر در ساعت شتاب بگیرند.

قبل از این مورد دو زبانه دیگر نیز طی ۴۸ ساعت ثبت شده بودند که مجموعا خطر سه‌گانه‌ای را ایجاد کردند. خوشبختانه این زبانه‌ها تنها منجر به ایجاد یک توفان الکترومغناطیسی متوسط شدند که ناشی از برخورد ذرات خورشیدی با اتم‌های نیتروژن و اکسیژن در جو زمین و بر فراز قطب‌‌ها بود.

اما عواقب توفان‌های خورشیدی می‌تواند در آینده به مراتب بد‌تر از این باشند. تا سال ۲۰۱۳ خورشید به تدریج به بیشینه فعالیت‌ها خود خواهد رسید. در این برهه شاهد توفان‌های خورشیدی بیشتر و قوی‌تر خواهیم بود که همه سیارات و سفینه‌های فضایی موجود در مسیر خود را تحت تاثیر قرار خواهند داد. در گذشته توفان‌های خورشیدی باعث ایجاد اختلال در خطوط انتقال برق روی زمین و خرابی تجهیزات موجود در ماهواره‌‌ها شده بودند. این توفان‌ها همچنین می‌توانند برای فضانوردان مضر باشند اگر به آن‌ها هشدارهای لازم برای برداشتن پوشش محافظ داده نشده باشد.

البته هیچ‌ کس نمی‌تواند فعالیت‌های خورشید رو به طور دقیق پیش‌بینی کند. به گفته یکی از محققان ارشد گروه پژوهشی به نام آنتی پولکینن (Antti Pulkkinen): «ما حتی نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم خورشید یک هفته دیگر چه خواهد کرد چه برسد به یک یا دو سال آینده. تنها چیزی که می‌دانیم این است که خورشید فعال‌تر خواهد شد».

با توجه به شدت یافتن فعالیت‌های خورشید، پژوهشگران از افزایش توانایی پیش‌بینیشان هیجان‌زده هستند. در وضعیت فعلی، تیم پژوهشی یادشده مدلی را برای پیش‌بینی توفان‌های خورشیدی مورد استفاده قرار می‌دهند که یک دسته از پارامترهای مرتبط را محاسبه می‌کند. این پارامتر‌ها از روی داده‌های به دست‌آمده از برخی ماهواره‌های ناسا محاسبه می‌شوند. اما از آنجایی که این ماهواره‌ها مخصوص پروژه‌های پژوهشی دیگر هستند هیچ تضمینی برای دریافت بلا درنگ و پیوسته داده‌ها وجود ندارد. به علاوه گاهی نقایصی نیز در داده‌ها وجود دارند. این نقایص به مرور زمان بیشتر هم می‌شوند که به نوبه خود منجر به پیش‌بینی‌هایی می‌گردد که با شرایط واقعی هم‌خوانی ندارند. این امر به خصوص برای ناسا و سازمان‌های مرتبط دیگر ناخوشایند است چرا که آن‌ها به پیش‌بینی‌های مرکز فضایی گادرد وابسته هستند تا اقدامات پیش‌گیرانه لازم برای محافظت فضانوردان و تجهیزات فضایی را به عمل آورند.

اما پیش‌بینی جمعی قابلیت فائق آمدن بر محدودیت‌های بالا را دارد چرا که به پژوهشگران این قدرت را می‌دهد تا شرایط حاکم بر محاسبات را اندکی تغییر دهند. در نتیجه پژوهشگران قادر خواهند بود تا به اطلاعات مرتبط با همه نحوه‌های مختلف تکامل زبانه‌های خورشیدی در طی چند ساعت آینده دسترسی داشته باشند.

این گروه پژوهشی هم‌اکنون رایانه‌های جدیدی را نصب و راه‌اندازی کرده است و امیدوار است تا مجهز به قابلیت پیش‌بینی‌های تخصصی‌تر شود. به محض اینکه این شیوه جدید پیش‌بینی‌ فعالیت‌های خورشیدی به تایید آزمایشگاه آب و هوای فضایی ناسا برسد، در اختیار دیگر نهادهای مرتبط با پیش‌بینی‌های آب و هوایی در آمریکا نیز قرار خواهد گرفت و قدرت پیش‌بینی‌های فضایی ایالات متحده را افزایش خواهد داد.


manba : bashgahe mohandesane iran

[شبنم مختاری]

[IMG]http://www.iran-eng.com/showthread.php/56267-►-•*♥*•◄-تاپیک-جامع-اخبار-نجوم-►-•*♥*•◄/images/icons/icon1.png[/IMG]

روشی جدید برای اندازه گیری میدان مغناطیسی خورشید

کسی که به مطالعه خورشید می پردازد همواره باید آن را از راه دور بررسی کند. با تکیه بر داده هایی که از ۱۵۰ میلیون کیلومتر دورتر به دست می آید، اندازه گیری میدان مغناطیسی نامرئی اطراف خورشید بس دشوار است.
دانشمندان بایستی بسیار بیش از این ‌ها میدان‌های مغناطیسی خورشید را بشناسند، زیرا این میدان‌ها در شناخت نحوه خروج فوران‌های خرمنی تاج (CMEs) از خورشید و پخش شدن در فضا بسیار حیاتی‌اند. می‌دانیم که باد خورشیدی وقتی از خورشید جدا می‌شود می‌تواند کیلومتر‌ها سفر کرده و حتی به زمین برسد و گاهی به ماهواره‌ها آسیب برساند. محققین ناسا اخیراً با کمک تکنیک‌های ریاضی قدیمی و شواهد تازه از حرکت بادهای خورشیدی، روشی را برای اندازه گیری میدان مغناطیسی خورشید در لایه بالایی تاج کشف کرده‌اند.
بنا به گفته «نات گوپالسومی» (Nat Gopalswamy)، از مرکز فضایی گادرد ناسا: «میدان مغناطیسی، اسکلت خورسپهر (هلیوسفر)، را تشکیل می‌دهد و نحوه حرکت ذرات و باد خورشیدی را به زمین مشخص می‌کند. محققین بار‌ها میدان اطراف خورشید را مورد ارزیابی قرار داده‌اند اما نتوانستند همین کار را در مورد جو خورشید انجام دهند. روش جدید ما در این مورد کاربردی‌تر است».




رابطه محاسباتی بین نحوه حرکت یک جسم در محیط گازی با کمانی که ایجاد می‌کند از سال ۱۹۶۰ شناخته شده بود، این‌‌ همان محیط فشرده و خمیده شده‌ای‌ است که وقتی جسمی با سرعت بالا مثلاً یک جت با سرعت ماوراءصوت حرکت می‌کند در اطرافش ایجاد می‌شود. زمانی که جسمی از محیطی با گاز یونیده شده یا‌‌ همان پلاسما عبور می‌کند این حرکت با میزان قدرت میدان مغناطیسی آن برابر است.
می‌توان از سرعت انحنا برای اندازه گیری «سرعت آلفون» در یک محیط استفاده کرد. همان‌طور که سرعت صوت چگونگی حرکت آن را در محیط‌ های مختلف تعیین می‌کند، سرعت آلفون هم سرعت حرکت امواج در پلاسما و اینکه پیش از ایجاد شوک کمانی یک جسم با چه سرعتی می‌تواند در میدان مغناطیسی حرکت کند را تخمین می‌زند. حال اگر سرعت آلفون را اندازه بگیریم میزان قدرت میدان مغناطیسی را تعیین کرده‌ایم.
با کمک این تحقیق درک بهتری از تغییرات خورشید و اثراتی که بر زمین و منظومه خورشیدی و انسان‌ها در فضا و زمین می‌گذارد پیدا می‌کنیم.

ماهنامه نجوم

[شبنم مختاری]

جهان ما در سیاهچاله‌ای متعلق به جهانی دیگر قرار دارد ...


یک فیزیکدان با محاسبات جدید خود مدعی شده که جهان ما به این دلیل در حال انبساط است که خود، ‌درون یک سیاهچاله قرار گرفته است. سیاهچاله‌ای که به دنیایی کاملا متفاوت با شناخته‌های ما تعلق دارد.

در حالی که بسیاری از دانشمندان تلاش می‌کنند انبساط سریع جهان را به انرژی تاریکی نسبت می‌دهند که به نظر می‌رسد همه چیز را پراکنده می‌کند، یکی از استادان دانشگاه ایندیانا فرضیه جدیدی را مطرح کرده است.

بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، نیکودم پوپ‌لاوسکی با استفاده از نسخه اصلاح‌شده معادله نسبیت عمومی انیشتین، ادعا کرده که ما درون یک سیاهچاله قرار گرفته‌ایم که خود این سیاهچاله به دنیای دیگری تعلق دارد. در این فرضیه، سیاهچاله‌ای که ما درون آن قرار گرفته‌ایم مانند یک چشمه در حال جوشش و جهش است. در این فرضیه جدید، چرخش ذرات به حساب می‌آید و با در نظر گرفتن این مولفه، محاسبه پیچش، ‌یعنی بخشی از هندسه بعد چهارم (زمان) امکان‌پذیر می‌شود. همچنین این فرضیه خودش را از شر منحصر به فردی سیاهچاله خلاص کرده است، پدیده‌ای که نسبیت عمومی نمی‌تواند برای آن توضیحی به دست بدهد.

بر اساس مطالعه جدید پوپ لاوسکی، بعد چهارم یا همان زمان درون سیاهچاله‌ای که ما در آن قرار گرفته‌ایم، در هر 10 تا 46 ثانیه، به اندازه 1.4 برابر کوچک‌ترین اندازه خود، بزرگ‌تر می‌شود و به همین دلیل هم جهان ما در حال انبساط است. پوپ‌لاوسکی اوائل امسال در مقاله‌ای توضیح داده بود که وقتی غلظت ماده به نسبت خاصی می‌رسد، پیچش با گرانش مقابله می‌کند.

[شبنم مختاری]

بررسي حيات در قمرها

به گزارش خبرگزاري مهر، جستجو براي يافتن اشکالي از حيات بر روي سيارات ديگر منظومه شمسي از موضوعات مورد علاقه دانشمندان است. هر چند به نظر مي رسد به جز مريخ ساير سيارات براي ميزباني از جانداران از اقبال چنداني برخوردار نباشند اما قمرهاي آنها اميدهاي جديد کشف علائم زندگي به شمار مي روند.

مريخ دومين سياره منظومه شمسي است که مي توان احتمال وجود حيات را در روي آن مورد بررسي قرار داد. اما قمرهاي غول پيکر مشتري و زحل که شباهت بسياري به زمين دارند مي توانند از جنبه هاي حضور اشکالي از حيات مورد توجه باشند.

قمرهاي مشتري و زحل در واقع، خواهران کوچکتر و بسيار سردتر زمين هستند. سطح آنها از اقيانوسهاي يخ، رودخانه هايي از متان و فورانهاي آتشفشاني هزاران برابر شديدتر از آتشفشان ايسلند پوشيده شده است. در زير به معرفي قمرهايي مي پردازيم که شايد براي شکل گيري حيات مناسب باشند:
تيتان

زماني که کاوشگر کاسيني در سال 2005 اولين تصاويري را که از نزديکي تيتان (بزرگترين قمر زحل) تهيه کرده بود به زمين فرستاد، يکي از محققاني که اين تصاوير را بررسي مي کرد با ديدن درياچه ها، تپه ها، مردابها و ريگهاي روان بر روي اين قمر، با تعجب گفت: "به نظر مي رسد انگلستان باشد!" با اين تفاوت که درياچه ها و کوههاي تيتان از گاز مايع و يخ تشکيل شده اند. به طوري که براي قمرهاي سيارات غول پيکر گازي منظومه شمسي از عنوان "جهنمهاي يخي" استفاده مي شود چرا که دماي سطح اين اقمار بين 100 تا 200 زير صفر در نوسان است.

يو و اروپا توپهاي وسيعي از آب يخ هستند که به دور سياره مشتري مي چرخند، اما به نظر مي رسد که در زير پوسته آنها دنيايي مستعد براي حيات درحال غليان باشد.

انسلادوس

خشونت، عادت انسلادوس است. انسلادوس با قطر 500 کيلومتر ششمين قمر بزرگ زحل است. مهمترين ويژگي اين قمر، انعکاس زياد نور خورشيد است به طوري که مي تواند 99 درصد از نور ستاره مادر منظومه شمسي را بازتابش کند.

کاوشگر "وويجر" براي اولين بار در دهه 80 اين قمر را رصد کرد. در نزديکي قطب جنوب انسلادوس، چشمه هايي از آبگرم وجود دارند که بخار و تکه هايي از يخهاي پيرامون خود را به اتمسفر پرتاب مي کنند. اين يخها دوباره به شکل برف به روي انسلادوس فرو مي ريزند و سطح اين قمر را شبيه به يک زمين هاکي مي کنند. بخشي از اين بخارات نيز جذب نيروي گرانش زحل مي شوند و يک حلقه ابري را در اطراف اين سياره شکل مي دهند.




يو و اروپا

"يو" و "اروپا" توپهاي وسيعي از آب يخ هستند که به دور سياره مشتري مي چرخند، اما به نظر مي رسد که در زير پوسته آنها دنيايي مستعد براي حيات درحال غليان باشد.

بر روي قمر اروپا، ميدان جاذبه مشتري جزر و مدهاي داخلي را ايجاد مي کند که انرژي توليد مي کنند و آب را گرم کرده و آن را به حالت مايع نگه مي دارند.

20 جريان گرمابي در عمق درياهاي قمر اروپا وجود دارند. درياهايي که غني از مولکولهايي است که پايه تولد هيدروکربورها هستند و هيدروکربورها نيز اجزاي اوليه تشکيل دهنده جاندارانند.

در روي سطح قمر ديگر مشتري يعني "يو" فورانهاي آتشفشاني وجود دارند که رودخانه هاي ماگمايي به طول 50 کيلومتر را ايجاد مي کنند.
ماگمايي که از چشمه هاي "يو" فوران مي کند 100 برابر بيشتر از ماگمايي است که از تمام آتشفشانهاي زمين خارج مي شود اما بر روي سطحي که تنها يک دوازدهم سطح زمين است.
گانيميد

از ديگر قمرهاي بسيار بزرگي که گاليله رصد کرد گانيميد (قمر مشتري) است که با 5 هزار و 270 کيلومتر بزرگتر از سياره عطارد و يک برابر و نيم ماه بوده و بزرگترين قمر منظومه شمسي به شمار مي رود.
گانيميد تنها قمري است که به دليل وجود هسته فلز مايع، ميدان مغناطيسي ويژه خود را دارد. همچنين داراي يک اتمسفر رقيق از اکسيژن بوده و در ميان دو لايه يخ زير زميني (که کاوشگر گاليله آنها را در 1995 کشف کرد) يک درياچه بزرگ نمکي به عمق 200 کيلومتر واقع شده است. باوجود اين به نظر نمي رسد که بر روي اين قمر غول پيکر مشتري علائمي از حيات وجود داشته باشد.
ماه

درباره تنها قمر زمين، تازه ترين فرضيات مي گويند که حدود 5/4 ميليارد سال قبل شکل گرفته است. يک جرم آسماني عظيم همچون ماه با نوسان محور چرخش زمين تنظيم مي شود و اين نوسان محور در يک دوره 26 هزار سال يکبار کم و زياد مي شود و به اين ترتيب فصول در ماه تغيير مي کنند و زماني که نوسان به حداکثر خود برسد تغييرات آب و هوايي سطح ماه مي توانند بسيار شديد شوند بنابراين بعيد به نظر مي رسد که ماه بتواند ميزبان حيات باشد.
manba: bashgahe mohandesane iran

[Astronomy]

کشف یک ستاره نوترونی که مدلهای تئوریک را تائید می کند

گروهی از دانشمندان "ام. آی. تی" برای اولین بار به صورت تجربی نشان دادند پلاسمایی که از یک ستاره همسایه به سطح یک ستاره نوترونی برخورد می کند، می تواند انفجارات گرمایی هسته ای تولید کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، ستارگان نوترونی یا تپ اخترها (پالسارها) به طور مداوم ماده را از فضای پیرامون خود می مکنند و منجر به واکنشهای بسیار خش گرمایی هسته ای می شوند که دانشمندان تاکنون تنها محاسبات تئوریک این انفجارات را انجام داده بودند. اکنون گروهی از دانشمندان موسسه تکنولوژی ماساچوست با رصد یک پالسار در خوشه کروی "ترزان 5" برای اولین بار توانستند اعتبار مدلهای تئوریکی را که برای این پدیده های خشن به کار می روند تائید کنند. پالسار باقیمانده یک ابرنواختر است. فیزیکدانان نجوم از این ستارگان نوترونی برای مطالعه رفتار ماده فوق چگال استفاده می کنند. "فوق چگال" حالتی از ماده است که به فرض اگر خورشید ما به صورت کره ای به قطر چند کیلومتر فشرده شود به وجود می آید. مدلهای تئوریک پیش بینی می کنند که در ستارگان نوترونی در جریان پدیده ای با عنوان "فرایند بهم پیوستگی"، پلاسمای ستارگان همسایه جدا می شود و با خشونت بسیار بالایی روی سطح پالسار فرود می آید و واکنشهای گذاخت هسته همراه با انفجارات شدید را رقم می زند. در فاز آزادسازی انرژی پالسارها می توان مقادیر بالایی پرتوهای ایکس را از زمین ثبت کرد. تیم "ام. آی. تی" به منظور دستیابی به نتایجی درباره تائید این تئوری، دوره های اوج پرتوهای ایکس یک منظومه دوتایی از ستارگان را در مرکز راه شیری که بخشی از خوشه کروی ترزان 5 را می سازند اندازه گیری کردند. این پالسها را تلسکوپ مدارگرد RXTE جمع آوری کرده بود. سپس براساس الگوهای مختلف ثبت شده توانستند نشان دهند که شدت و کاهش پالسهای پرتوهای ایکس حاصل تغییراتی است که در جریان پلاسمایی رخ می دهد. نتایح این بررسیها حاکی از آن است که درمدت چرخش پالسار، اصطکاک ممکن میان لایه های مختلف می تواند روی میزان اثربخشی گداخت هسته ای اثر بگذارد. براساس گزارش PhysOrg ، ستاره نوترونی واقع در ترزان 5 در هر ثانیه 11 دور می زند که این به طور مطلوبی با مدل تئوریکی که تاکنون دانشمندان برای ایجاد یک فرایند گرمایی هسته ای ارائه کرده بودند سازگار است. منبع: مهر

[Astronomy]

کشف مجموعه ای از حبابهای جدید کیهانی توسط شهروندان دانشمند

"دانشمندان شهروند" به تازگی کشف کرده اند که کهکشان راه شیری درست مانند یک قطعه شکلات مغزدار مملو از حباب است.

به گزارش خبرگزاری مهر، بیش از 35 هزار طرفدار اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر را زیر رو کرده و موفق به کشف حبابهایی جدید در فضا شدند که به واسطه فورانهای ستاره های جوان در میان غبار و گاز اطراف به وجود می آیند. این تیم از علاقمندان به نجوم بخش کوچکی از اطلاعات تلسکوپ فضایی اسپیتزر را مورد بررسی قرار داده و برای یافتن حبابهای کیهانی اسکن کردند. این دانشمندان آماتور با استفاده از ابزاری پیچیده شکل و ضخامت حبابها را دنبال کردند و بر اساس یافته های خود نقشه ای حرارتی از حبابهای راه شیری به وجود آوردند. این شهروند دانشمندان با غربال کردن اطلاعات تلسکوپ فروسرخ اسپیتزر طی پروژه آنلاینی به نام راه شیری موفق به کشف این حبابها شدند، در واقع کشف جدید تعداد حبابهای موجود در کهکشان راه شیری را 10 برابر تعدادی نشان می دهد که در گذشته تصور می رفت. بر اساس گزارش میل آنلاین، این یافته نشان می دهد کهکشان راه شیری کهکشان ستاره ساز فعالتری است و مملو از حبابهایی است که سرتاسر آن را فرا گرفته اند. به گفته محققان رایانه برای یافتن این حبابها توانایی چندانی ندارند اما چشم انسان می تواند این کار را با دقتی بسیار بالا قادر به انجام آن خواهد بود. منبع: مهر