جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Astronomy]

استفاده از "واقعیت افزوده" برای جراحی در فضا
فضانوردانی که به مناطق دورافتاده فضا سفر خواهند کرد، با انواع مشکلات پزشکی مواجه می شوند از این رو آژانس فضایی اروپا از فناوری "واقعیت افزوده" برای کمک به فضانوردان استفاده خواهد کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، سیستم جدید واقعیت افزوده می تواند به فضانوردان کمک کند تا از یکدیگر مراقبت کنند، به این شکل فضانوردان می توانند با تاباندن برنامه ای گرافیکی بر روی بیمار به تشخیص بیماری پرداخته و حتی بر روی وی جراحی انجام دهند. از چنین فناوری حتی می توان برای جراحی از راه دور در کشورهای در حال توسعه استفاده کرد.
سیستم جراحی و تشخیص کمک پزشکی رایانه ای یا CAMDASS تنها با فراصوت کار می کند که امکان استفاده از آن در ایستگاه فضایی بین المللی وجود دارد. اما به گفته آژانس فضایی اروپا هدف اصلی استفاده از این سیستم برای اجرای فرایندهای پزشکی است که ممکن است فضانوردان در سفرهای طولانی فضایی به آنها نیازمند شوند.
کاربران CAMDASS باید عینکی مجهز به نمایشگری سه بعدی و دوربین فروسرخ را برای ردیابی امواج فراصوت به چشم بگذارند. نشانه هایی که بر روی بدن بیمار قرار گرفته مناطق مورد نظر بدن را آشکار می کند، سپس سیستم بیمار را تشخیص داده و تصویر مقابل دید کاربر را با ابعاد نمایشگر تنظیم می کند.
در این نمایشگر کاربر می تواند نشانه های معلقی را ببیند که با نشانه های ثبت شده بر روی بدن بیمار همخوانی دارند، تنظیم کردن این نشانه ها با یکدیگر به کاربر کمک می کند تا مکان کاوشگر فراصوت یا دیگر ابزارهای مورد نیاز را بر روی بدن بیمار را مشخص کند. تصاویر مرجع نیز آنچه کاربر باید درون بدن بیمار ببیند را نمایش می دهند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، آژانس فضایی اروپا این سیستم را با کمک دانشجویان پزشکی و پرستاری در دانشگاه "سنت پیر" در براسل مورد آزمایش قرار داده و مشاهده کرد دانشجویان می توانند با کمک این سیستم و بدون کسب هیچ کمک دیگری جراحی های مشکل فراصوتی را به خوبی انجام دهد.

منبع: www.mehrnwes.com

[Astronomy]

26 سال از پرتاب اولین ایستگاه فضایی بین المللی گذشت
پرتاب ایستگاه فضایی میر، سازه ای که در زمان خود به یک افسانه تبدیل شد و موفقیتهای روسها را در فضا بازتاب داد، امروز بیست و شش ساله شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، میر، اولین ایستگاه فضایی عصر مدرن در 19 فوریه سال 1986 میلادی به فضا پرتاب شد. میر به معنی "صلح" یا "جهان" و پس از اعلام فرمان آزادی در سال 1861 به معنی جامعه روستایی روسی که زمینهای خودش را در اختیار دارد، به فضاپیمای اتاق مانندی اختصاص داده شد که مسیر گذار میان "اسکای لب" آمریکا و ایستگاه Salyut شوروی و ایستگاه فضایی بین المللی در عصر حاضر است.

همانطور که شاتلها موجب بلوغ برنامه های فضایی آمریکا شدند، ایستگاه فضایی میر نیز عاملی برای رشد و بلوغ برنامه های فضایی شوروی سابق شد. روسها نسبت به آمریکاییها مدت زمان بیشتری را به مطالعه بر روی تاثیرات اقامت طولانی در خلاء داشتند و فضانوردان روسی معمولا در دوره های طولانی تری نسبت به همکاران آمریکایی خود در ایستگاه اقامت می کردند. به این شکل ایستگاه میر به بخشی مرکزی از برنامه های فضایی شوروی، و بعدها روسیه تبدیل شد.

برای مثال فضانورد "والری پلیاکوف" برای 437 روز و 17 ساعت و 38 دقیقه در میر سکونت مداوم داشت، یعنی از هشتم ژانویه 1994 تا 22 مارچ 1995 و توانست رکورد بالاترین میزان مقاومت برای اقامت در فضا را به نام خود ثبت کند. اقامت طولانی مدت وی در مطالعات بیوپزشکی برای اقامتهای طولانی مدت انسانها در فضا بسیار مفید بود.

بر اساس گزارش وایرد، دیگر رکوردهای فضانوردان روسی نیز در پی اقامتهایی که طی ماموریتهای مختلف در میر داشتند رکوردهای مختلفی به ثبت رساندند، یکی از آنها روی هم رفته 678 روز و 16 ساعت و 33 دقیقه و دیگری 747 روز و 14 ساعت و 12 دقیقه در فضا اقامت داشتند. همچنین فضانورد "شانون لوسید" طی دوره فضایی میر-شاتل رکورد بالاترین میزان اقامت یک فضانورد زن در فضا را با اقامتی 188 روزه به نام خود به ثبت رساند.

ایستگاه میر نیز مانند ایستگاه بین الملی در مراحل مختلفی سرهم بندی شده و تکمیل شد، در واقع این ایستگاه در هفت مرحله اصلی و طی بازدیدهای مکرر فضانوردان تکمیل شد. پس از فروپاشی شوروی در سال 1990، آمریکا نیز به این پروژه دعوت شد و از فضانوردان آمریکایی و شاتلهای ناسا برای همکاری در ایستگاه میر استفاده شد، به این شکل زیربنای اصلی همکاری های بین المللی برای ساخت ایستگاه فضایی بین المللی به وجود آمد.

تصویری از ایستگاه بین المللی میر طی ماموریت 76 شاتل در سال 1996

پس از آن شاتلهای ناسا هفت بار در ایستگاه میر کناره گرفتند و فضانوردان آمریکایی برای مدت زمانهای مختلف در این ایستگاه ساکن شدند. طی این همکاری ها آمریکا هزینه نصب اتاقکهای "اسپکترا" و "پریرودا"، دو قطعه آخر ایستگاه میر را به عهده گرفت. به واسطه این همکاری ها می توان میر را اولین ایستگاه فضایی بین المللی نامید.

برای حفظ بقای میر در مدار زمین تلاشهای بسیاری انجام شد و عده ای تلاش کردند آن را با هزینه شخصی فعال نگه دارند، برای مثال برای مدتی قرار شد تا ایستگاه میر به اولین استودیوی فیلم سازی در مدار زمین تبدیل شود، اما تمامی این تلاشها بی نتیجه ماندند و در نهایت، روسیه که بار تعهد مالی ایستگاه فضایی بین المللی را به دوش داشت، تصمیم گرفت به زندگی میر خاتمه دهد.

به این شکل مدار حرکت میر، ایستگاهی که برای پنج هزار و 511 روز یا 15 سال در مدار زمین حرکت کرده بود، به تدریج کاهش پیدا کرد و میر در 23 مارچ سال 2001 با ورود به اتمسفر زمین سوخته و بقایای آن در اقیانوس اطلس غرق شد.

میر در واقع سه برابر طول عمری که برای آن در نظر گرفته شده بود در فضا زندگی کرد و در این مدت شاهد فروپاشی شوروی بود، میزبان بسیاری از فضانوردان و بازدیدکنندگان بین المللی شد، اولین محصول گندم که از دانه به دانه در فضا رشد کرده بودند را پرورش داد، با هراسها و خطرهای زیادی، از جمله خطر برخورد های فاجعه آمیز مواجه شد.

بر اساس گزارش ناسا، این ایستگاه پس از تکمیل شدن به یکی از قدرتمند ترین و بزرگترین سازه های دست بشر در فضا تبدیل شد که در ارتفاع 402 کیلومتری از زمین با سرعتی برابر 28 هزار و 616 کیلومتر بر ساعت در مدار زمین حرکت می کرد.

منبع: مهر

[Astronomy]

جزئیات ساخت بزرگترین تلسکوپ دنیا/ رصد حیات بیگانه
پروژه نهایی "تلسکوپ بی نهایت بزرگ اروپا" که بزرگترین تلسکوپ دنیا است و از سال 2018 فعالیت خود را آغاز می کند از امسال و همزمان با برنامه های پنجاهمین سالگرد تاسیس رصدخانه جنوبی اروپا در این سازمان اجرا می شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، سال 2012 مصادف با پنجاهمین سال تاسیس رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) در شیلی است. "اسو"، مهمترین سازمان بین دولتی نجوم در دنیا است.

"تیم دو زیئو"، مدیر کل رصدخانه جنوبی در این خصوص می گوید: "پنجاهمین سال تاسیس اسو با یکی از هیجان انگیزترین دوره تاریخ نجوم اروپا و دنیا همراه شده است که در آن، موفقیتهای بزرگ علمی و فناوری جشن گرفته می شود. به همین منظور، اسو در طول مدت این سال، فعالیتهای جالبی را در دستور کار دارد. از زمان تاسیس اسو در سال 1962، این سازمان تاکنون مسیری طولانی را پشت سر گذاشته و پس از نیم قرن فعالیت، امروز به یک قطب بزرگ در جامعه تحقیقات نجومی تبدیل شده و اکنون به عنوان پربازده ترین رصدخانه دنیا شناخته می شود."

رصدخانه جنوبی اروپا وابسته به آژانس فضایی اروپا (اسا) با همکاری 14 کشور اتریش، بلژیک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان، انگلیس، هلند، پرتغال، جمهوری چک، اسپانیا، سوئد و سوئیس تاسیس شد و در سال 2010 برزیل نیز به عضویت این سازمان درآمد.

اسو بزرگترین تلسکوپ دنیا را می سازد

ESO درحال حاضر مشغول ساخت بزرگترین تلسکوپ زمینی دنیا است که رصد در نور مرئی و نزدیک به مادون قرمز را امکانپذیر می کند.

این تلسکوپ که E-ELT (تلسکوپ بی نهایت بزرگ اروپا) نام دارد قرار است به بزرگترین چشم دنیا که به آسمان خیره شده است تبدیل شود.

کنسرسیومی متشکل از 15 کشور عضو اسو در اکتبر 2011 به تائید جدیدی در خصوص اینکه پروژه ساخت E-ELT می تواند از سال 2012 با بودجه پیشنهادی هزار و 82 میلیون یورو آغاز شود دست یافت.

پروژه پایه تعریف این تلسکوپ تا پایان سال 2006 به پایان رسید و پروژه نهایی آن که از امسال آغاز می شود از سال 2018 وارد عمل خواهد شد.

در این پروژه بیش از 30 موسسه علمی و صنعتی فناوریهای برتر در قالب برنامه ششم مطالعه طراحی ELT و برنامه هفتم پروژه آماده سازی E-ELT که بخشی از بودجه آن را کمیسیون اروپا تامین می کند شرکت دارند.

بر فراز کوههای آند در شیلی

این تلسکوپ در منطقه "سرّو آرمازونز" در کوههای آند شیلی در ارتفاع 3 هزار و 60 متری نصب خواهد شد. به دلیل شفافیت و آرامش اتمسفر و دور بودن از آلودگیهای نوری شهرهای بزرگ در این ارتفاع، این محل برای نصب این تلسکوپ انتخاب شده است.

بزرگترین تلسکوپ دنیا از چه ساختاری تشکیل شده است

E-ELT از سیستمی متشکل از 5 آینه تشکیل شده که قطر بزرگترین آنها 39.4 متر و به بزرگی نصف زمین فوتبال است. این آینه بزرگ به تنهایی از 798 ریز- آینه شش ضلعی هریک به پهنای 145 سانتیمتر و قطر 5 سانتیمتر ساخته شده است.

تمامی این آینه ها از قابلیت بدشکل شدن برخوردارند و بنابراین می توانند در هر لحظه با انحنای کمتر از یک ده هزارم یک تار مو یک سطح بسیار دقیق و صاف را ارائه کنند. در ساخت آینه چهارم که M4 نام دارد و یک قطعه بسیار فناورانه به شمار می رود 6 هزار نفر شرکت داشته اند.

این "ابَر تلسکوپ" که در حدود 3 هزار تن وزن دارد در یک ساختمان بزرگ مدور قرار خواهد گرفت که می تواند هماهنگ و در جهت این دستگاه حرکت کند.


نقش E-ELT در نجوم
E-ELT قادر خواهد بود نورهای بسیار ضعیف را از فواصل بسیار دور کیهان جمع آوری کند و مثلاً می تواند یک لامپ بزرگراه را در مریخ ببیند و باوجود ابعاد عظیمی که دارد از دقت بسیار بالایی برخوردار است و می تواند یک سکه 2 یورویی را از فاصله 100 کیلومتری هدف بگیرد.

بنابراین، E-ELT ابزاری ایده آل برای رصد مستقیم یا غیرمستقیم سیارات منظومه های همسایه و درک درصد امکان وجود شرایط سازگار با حیاتی که در زمین می شناسیم در سایر سیارات است.

این تلسکوپ می تواند در مطالعه اینکه ستارگان، کهکشانها و سیاه چاله ها چگونه ساخته می شوند و توسعه می یابند، اندازه گیری مستقیم گسترش جهان نسبت به ابعاد آن در 10 میلیارد سال قبل، بررسی نظریه نسبیت عمومی و ارزیابی ثابتهای فیزیک از جمله جرم پروتون و الکترون کاربرد داشته باشد.

همچنین این تلسکوپ می تواند به این پرسش بنیادی که آیا ما در جهان تنها هستیم پاسخ دهد و حیات بیگانه را رصد کند.

منبع: مهر

[behnum]

تلسكوپ فضايي هابل ناسا موفق به ثبت تصوير يك كهكشان مارپيچي ميله‌اي شده كه شباهت زيادي به كهكشان راه شيري دارد.

بيشتر كهكشانهاي مارپيچي از يك ميله پر ستاره در مركز خود برخوردارند كه به نظر در پي تجمع گاز در مركز كهكشان و تامين مواد لازم براي ايجاد ستارگان جديد و همچنين تغذيه يك ابرسياه‌چاله بوجود آمده‌اند.

تصوير اين كهكشان كه ngc 1073 نام دارد، به ارائه نماي واضحي از ساختار ميله اين كهكشان به دانشمندان مي‌پردازد.

برخي ستاره‌شناسان بر اين باورند كه شكل‌گيري ساختار ميله‌مانند مركزي احتمالا نشانه عبور يك كهكشان مارپيچي از مقطع جواني به بزرگسالي است.

اين ميله‌ها معمولا بيشتر در كهكشانهاي مملو از ستارگان پيرتر و قرمز به نسبت كهكشان‌هاي جوان‌تر ديده مي‌شوند كه پر از ستارگان جديد و آبي‌رنگ هستند.

سن كهكشان راه شيري در حدود 13.2 ميليارد سال تخمين زده شده كه تقريبا همسن خود جهان است.

در جهان اوليه تنها حدود يك پنجم كهكشانهاي مارپيچي از ميله‌هاي اين چنيني برخوردار بوده كه امروزه اين ميزان به دو سوم رسيده است.

تصوير هابل همچنين به شكار چند عجايب کهکشاني ديگر در كنار يا پشت ngc 1073 پرداخته است. يكي از آنها تا حد زيادي براي تلسكوپهاي نوري مانند هابل قابل مشاهده نيست.

در سمت چپ بالاي تصوير مي‌توان يك ساختار تقريبا حلقه‌اي از شكل‌گيري اخير يك ستاره را مشاهده كرد كه يك منبع درخشان از پرتوهاي ايكس موسوم به ixo 5 را پنهان مي‌كند. اين منبع احتمالا يك منظومه دوتايي بوده كه در آن يك سياه چاله و يك ستاره دور هم مي‌چرخند.

همچنين اجسام ديگري در فاصله دورتر قرار دارند كه نور آنها نشانه مناطق اوليه در تاريخ كيهان است. البته سه نور در اين تصوير نشانگر وجود ستاره نبوده بلكه اخترنما هستند. منابع درخشان نور آنها با داغ شدن ماده و سقوط در ابرسياه‌چاله‌هاي كهكشان‌ها در فاصله ميلياردهاي سال نوري از زمين ايجاد شده است.

برگرفته از : وبگاه کنج کاو

[hadi soleimani]

تلسكوپ فضايي هابل ناسا موفق به ثبت تصوير يك كهكشان مارپيچي ميله‌اي شده كه شباهت زيادي به كهكشان راه شيري دارد.

بيشتر كهكشانهاي مارپيچي از يك ميله پر ستاره در مركز خود برخوردارند كه به نظر در پي تجمع گاز در مركز كهكشان و تامين مواد لازم براي ايجاد ستارگان جديد و همچنين تغذيه يك ابرسياه‌چاله بوجود آمده‌اند.

تصوير اين كهكشان كه ngc 1073 نام دارد، به ارائه نماي واضحي از ساختار ميله اين كهكشان به دانشمندان مي‌پردازد.

برخي ستاره‌شناسان بر اين باورند كه شكل‌گيري ساختار ميله‌مانند مركزي احتمالا نشانه عبور يك كهكشان مارپيچي از مقطع جواني به بزرگسالي است.

اين ميله‌ها معمولا بيشتر در كهكشانهاي مملو از ستارگان پيرتر و قرمز به نسبت كهكشان‌هاي جوان‌تر ديده مي‌شوند كه پر از ستارگان جديد و آبي‌رنگ هستند.

سن كهكشان راه شيري در حدود 13.2 ميليارد سال تخمين زده شده كه تقريبا همسن خود جهان است.

در جهان اوليه تنها حدود يك پنجم كهكشانهاي مارپيچي از ميله‌هاي اين چنيني برخوردار بوده كه امروزه اين ميزان به دو سوم رسيده است.

تصوير هابل همچنين به شكار چند عجايب کهکشاني ديگر در كنار يا پشت ngc 1073 پرداخته است. يكي از آنها تا حد زيادي براي تلسكوپهاي نوري مانند هابل قابل مشاهده نيست.

در سمت چپ بالاي تصوير مي‌توان يك ساختار تقريبا حلقه‌اي از شكل‌گيري اخير يك ستاره را مشاهده كرد كه يك منبع درخشان از پرتوهاي ايكس موسوم به ixo 5 را پنهان مي‌كند. اين منبع احتمالا يك منظومه دوتايي بوده كه در آن يك سياه چاله و يك ستاره دور هم مي‌چرخند.

همچنين اجسام ديگري در فاصله دورتر قرار دارند كه نور آنها نشانه مناطق اوليه در تاريخ كيهان است. البته سه نور در اين تصوير نشانگر وجود ستاره نبوده بلكه اخترنما هستند. منابع درخشان نور آنها با داغ شدن ماده و سقوط در ابرسياه‌چاله‌هاي كهكشان‌ها در فاصله ميلياردهاي سال نوري از زمين ايجاد شده است.

برگرفته از : وبگاه کنج کاو

از این کهکشان عکسی هست؟یا هنوزمنتشر نشده؟

[Astronomy]

از این کهکشان عکسی هست؟یا هنوزمنتشر نشده؟

این همون عکس هابل هست

اینم منبع خبر و عکس که یک فیلم هم در مورد این عکس درون سایت برای دانلود قرار داده شده!
http://www.space.com/14461-hubble-ph...laxy-twin.html

[behnum]

از این کهکشان عکسی هست؟یا هنوزمنتشر نشده؟

تو منبع خبر تصویر جدیدی وجود نداشت

[رخساره روشنی]

اسكن راداری صورت گرفته توسط مدارگرد مریخ اكسپرس، رسوب یك اقیانوس بسیار قدیمی در قطب شمال سیاره سرخ را نشان می دهد. آژانس فضایی اروپا (esa) اعلام كرد: تصاویر به دست آمده از اسكن راداری زیر سطح مریخ شواهد قوی و محكمی از وجود یك اقیانوس قدیمی بر سطح این سیاره را در اختیار محققان قرار می دهد.

به گفته «ولودوك كوفمان» سرپرست تیم راداری آژانس فضایی اروپا، برای اولین بار، اسكن راداری تصاویر زیرسطحی ۶۰ تا ۸۰ متری مریخ را منتشر كردند. رسوباتی از بستر اقیانوس و مرزهایی از ساحل در تصاویر ارسالی مدارگر اكسپرس دیده می شوند.

اگر چه وضعیت كنونی سطح مریخ یك بیابان خشك است، اما رسوبات بستر اقیانوسی و مرزهای ساحلی نشان می دهد كه گذشته مریخ دارای آب بوده است.

محققان معتقدند در طول تاریخ حیات سیاره مریخ، دو اقیانوس بر سطح آن تشكیل شده اند كه یكی از آنها در حدود چهار میلیارد سال قبل زمانی كه وضعیت گرمایی بر سطح سیاره غالب بود، وجود داشته است.

دومین اقیانوس نیز ۳ میلیارد سال قبل تشكیل شده است. محققان معتقدند آب موجود بر سطح سیاره سرخ احتمالا یك میلیون سال قبل با نفوذ به سطح زیرین یخ زده یا پس از تبدیل به بخار وارد جو شده است.

«جرمی موگینو» محقق موسسه سیاره شناسی و اختر فیزیك گرنوبل فرانسه می گوید: در صورت تأیید وجود آب در گذشته سیاره سرخ، احتمالا اعماق سیاره پر از یخ است.

احتمال وجود اقیانوس بر سطح مریخ پیش از این نیز مطرح شده بود، اما شواهد مستدلی در این خصوص بدست نیامده بود.
منبع : ww.aftabir.com/news/

[Tara]

يک سحابي شبيه به چهره انسان
جام جم آنلاين: دوربینی که روی یکی از تلسکوپهای رصدخانه جنوبی اروپا واقع در شیلی نصب شده است توانست از سحابی که شبیه به نیمرخ چهره انسان است، تصویر جدیدی تهیه کند.

دوربین "تصویربردار میدان وسیع" (WFI ) که روی تلسکوپ 2.2 متری رصدخانه جنوبی اروپا واقع در "لا سیلا" در شیلی نصب شده است از سحابی NGC 3324 که در کهکشان راه شیری در قلب صورت فلکی "زورق" در فاصله حدود هفت هزار و 500 سال نوری از زمین قرار دارد عکس گرفت.
فعالیت تشکیل ستاره ای حاضر در این منطقه راه شیری چندین میلیون سال قبل آغاز شد و تعداد بسیاری ستاره بسیار گرم و عظیم را به وجود آورد که در این عکس به وضوح دیده می شوند.
پرتوهای شدید و بادهای ستاره ای حاصل از این ستارگان جوان روزنه ای را در میان ته نشستهای گرد و غبار و گاز پیرامون باز کرده اند که در طرف راست تصویر ظاهری شبیه به نیمرخ چهره انسان را ساخته است.
براساس گزارش اسپیس، به دلیل شباهت ظاهری این سحابی به چهره انسان، این توده آسمانی را همچنین با عنوان "سحابی گابریلا میسترال" نیز می شناسند که برگرفته از نام شاعر اهل شیلی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1945 است.(مهر

[شادی حدادی زاده]

تو یه سایت هم نوشته شده که سحابی NGC3324 بسیار شبیه به کارگردان معروف سینما " آلفرد هیچکاک "

و می تونیم سحابی رو هیچکاک هم بدونیم