جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Tahereh Ramezani]

محور چرخش اين سياره نسبت به طرح مداری اطراف خورشيد 98 درجه كج است كه اين زاويه ميل نسبت به زاويه ميل ساير سيارات بسيار زياد است .

فرضيه پذيرفته شده ای كه در توضيح اين انحراف منحصربفرد سياره اورانوس كه موجب می شود اين سياره بر روی يک پهلو بچرخد بيان می دارد كه در گذشته يک جسم آسمانی با جرم حدود دو برابر زمين با اورانوس برخورد كرده است.

باوجود اين، سياره شناسان هرگز اين نكته را پنهان نكردند كه اين فرضيه از مشكلی رنج می برد كه نمی توان به سادگی از كنار آن گذشت. به طوريكه اگر اين مكانيزم وجود داشته باشد قمرهای اين سياره بايد زاويه انحراف اصلی خود را حفظ می كردند. اين درحالی است كه حتی محور آنها نيز دقيقاً 98 درجه انحراف دارد.

ستاره شناسان برای بازسازی سناريوهای مختلف دليل اين ناهنجاری شبيه سازيهای رايانه ای را انجام دادند و كشف كردند كه اگر اين برخورد زمانی اتفاق افتاده باشد كه اورانوس هنوز در اطراف يک حلقه سياره ساز می چرخيده است اين حلقه با تشكيل يک كمربند به شدت كج نسبت به طرح استوايی دوباره ساخته شده است و بعد به دليل تصادفات داخلی مجدداً مسطح شده و قمرها را در موقعيتهايی كه امروز می بينيم ساخته است.

اين شبيه سازی نتايج غير منتظره ای را هم نشان داد. به طوريكه برپايه اين سناريو، قمرهای اورانوس توسط موتوری به حركت درآمده اند كه در خلاف جهت مسيری كه امروز در آن قرار دارند حركت می كرده است.

اين دانشمندان با تغيير پارامترهای شبيه سازيها كشف كردند كه اگر اين برخورد واحد نبوده و حداقل دوبار تكرار شده باشد احتمال اينكه قمرهای اورانوس جهت چرخش امروز را كسب كرده اند، زياد می شود.

براساس گزارش اسپيس، اين محققان در اين خصوص توضيح دادند : " تئوری استاندارد فرض می كند كه تشكيل سيارات اورانوس، نپتون و هسته مشتری و زحل با رشد اجرام آسمانی كوچک در حلقه سياره ساز تشكيل شده اند و بنابراين نبايد تحت فشار برخوردهای عظيم قرار گرفته باشند اما اينكه اورانوس حداقل دوبار مورد برخورد قرار گرفته است نشان می دهد كه برخوردهای قابل توجه و عظيم می توانند در ساخت سيارات غول پيكر شركت داشته باشند ، بنابراين، تئوری استاندارد بايد دوباره بازنگری شود. "



منبع

[Tahereh Ramezani]

رئيس مركز طرح‌های كلان ملی فناوری معاونت علمی و فناوری رياست‌ جمهوری گفت: طرح رصدخانه ملی ايران به عنوان يكی از طرح‌های كلان فناوری در حال اجرای اين معاونت تاكنون 30 درصد پيشرفت داشته است .

دكتر غلامحسين رحيمی با اشاره به ساخت رصدخانه ملی ايران در قله «گركش» در نزديكی قمصر كاشان از پيشرفت 30 درصدی اين پروژه پس از حدود سه سال از آغاز اجرای طرح خبر داد و گفت : تاكنون پارامترهای مختلفی شامل ديد ، مقدار آب قابل بارش در سطح جو ، روشنايی آسمان و مكان نهايی انجام شده است .

رحيمی ادامه داد : تاكنون شش دكل به همراه تجهيزات لازم به منظور اندازه‌گيری پارامترهای ضروری برای تعيین بهترين نقطه جهت احداث ساختمان رصدخانه در قله گركش نصب شده است . همچنين سيستم ارتباطی و ماهواره‌ای در قله به منظور دريافت و مخابره اطلاعات به دفاتر كامو و كاشان و در نهايت ارسال به تهران برای بررسی و تجزيه و تحليل‌های مورد نياز برقرار شده است .

وی ، نصب دوربين‌های مداربسته در قله گركش و انجام كنترل محيطی و حفاظتی از طريق كنترل از راه دور را از ديگر اقدامات انجام شده طی سال‌های اخير در اجرای پروژه عنوان كرد و گفت : احداث ساختمان‌های طرح رصدخانه از بهار سال 1391 آغاز خواهد شد .

رئيس مركز طرح‌های كلان ملی فناوری معاونت علمی و فناوری رياست‌ جمهوری با بيان اينكه در جريان بازديد هفته گذشته از پروژه ، جاده دسترسی خاكی به طول 12 كيلومتر از جاده آسفالت قمصر - روستای كامو به نوک قله به بهره‌برداری رسيد ، افزود : در بازديدی كه فصل بهار از اين مجموعه به عمل آمد دسترسی به وسيله خودروهای سنگين هم امكانپذير نبود اما در حال حاضر راه برای عبور وسايل نقليه باز شده است .

به گزارش ايسنا ، وی با بيان اينكه طراحی مفهومی تلسكوپ رصدخانه ملی ايران در حال اتمام است ، خاطر نشان كرد : در ماه آينده ، اسناد طراحی های اين تلسكوپ كه شامل بيش از 15 سند در زمينه اپتيک ، مكانيک ، كنترل و نرم افزار و ... است ، منتشر خواهد شد .

به گفته رحيمی ، طرح كلان ساخت رصدخانه ملی ايران طی 10 سال انجام می شود .


منبع

[hadi soleimani]

بر اساس آخرين مشاهدات انجام شده ومحاسبه پارامترهاي مداري)منتشر شده توسط مركزفرماندهي استراتژيك آمريكا ,ماهواره آلماني ROSAT در بامداد يكشنبه اول آبان( 23 اكتبر)در حدود ساعت 1 و56 دقيقه گرينويچ احتمالا" در ناحيه خليج بنگال در اقيانوس هند سقوط كرده است.آخرين مشاهدات مستقيم ماهواره تا ساعت 23 و30 دقيقه 22 اكتبر انجام شده وبعد از اين ساعت رصد آن گزارش نشده بود.
اين تلسكوپ كه در طول موج اشعه ايكس كار مي كرد در سال 1990 به فضا پرتاب شد و در سال 1998 دچار اشكالات فني در قسمت كنترل وهدف يابي شده ودر سال 1999 دستور خاموش شدن آن از زمين صادر گرديد.





در ابتدا قراربوداين تلسكوپ بكمك شاتل هاي ناسا به آسمان برده شود ودر انتها به زمين برگردانده شود كه با توجه به انفجار شاتل چالنجر ومتوقف شدن چند ساله پروژه شاتل پرتاب آن به كمك موشك دلتا انجام گرديد البته با اين تفاوت كه ديگر قابل بازيافت نبود.
اين ماهواره 2700 كيلويي داراي يك آينه سنگين وزن بود كه متشكل از تعداد زيادي قطعات سراميكي وشيشه اي بوده و به دليل ضد حرارتي بودن مواد سازنده آن احتمال جان بدر بردن از گرماي سوزان جو در حال سقوط زياد بوده وبر سطح زمين فرو افتاده است.آيينه تلسكوپ با قطر 84 سانتي متر كه در حدود 1500 كيلوگرم وزن داشته احتمالا" از ميان 30قطعه احتمالي بزرگترين قطعه اي بوده كه بر زمين سقوط كرده است.
در ادامه, گزارش مشاهده ماهواره توسط اينجانب در غروب شنبه در حدود 11 ساعت قبل از سقوط ماهواره خدمتتان ارايه مي گردد.طبق پيش بيني هاي انجام شده بر اساس نرم افزار HEAVENSAT ماهواره در ساعت 18:18 در افق شمال غربي بوشهر طلوع مي كرد.با درخشندگي قدر 2.5 تا ارتفاع 69 درجه افق بالا آمده ودر ناحيه جنوب شرقي آسمان در ساعت 18:24 غروب مي نمود.
مشاهده انجام گرفته: 28 04 Nعرض جغرافيايي

محل رصد ساحل بوشهر: 50 :49 :36 E طول جغرافيايي
ماهواره در ساعت 1815 در زاويه ارتفاع 21 درجه وسمت 311 درجه در نزديكي انتهاي ملاقه دب اكبر پديدار شد.تا رسيدن به نزديكي سرسو 2 بار نور آن بمدت 2 تا 3 ثانيه زياد شد(فلش) سپس به حد ثابت حدود دو رسيده در حاليكه ارتفاع آن كم مي شد نور آن كاهش مي يافت و در ادامه كاهش ارتفاع يكبار ديگر يك افزايش نور لحظه اي داشت و در انتها در افق جنوب شرقي در ارتفاع حدود 40 درجه ناپديد شد.ماهواره در ساعت 1832 با سمت 306 درجه وارتفاع 306درجه داراي كمترين فاصله از ستاره نسر واقع در صورت فلكي شلياق شده ودر ساعت 1859 نيز از كنار ستاره سعدالسعود درصورت فلكي دلو گذشت.قابل ذكر است تغييرات ظاهري نور ماهواره به دليل نقص در سيستم كنترل و رديابي ماهواره ودر نتيجه چرخش نامنظم وقرار گرفتن قسمتهاي مختلف وبا ضريب بازتابهاي متفاوت رو به ناظر بود.
نكته:براي بيان موقعيت ماهواره هاي رصد شده زماني كه ماهواره از نزديكي يك ستاره عبور مي كند يا زماني كه از بين دو ستاره مشخص عبور مي كند يادداشت مي شود.در مورد اول كافي است بكمك نقشه آسمان (يا نرم افزاري مانند استاري نايت)زاويه ارتفاع وسمت در لحظه مشاهده ماهواره ياداشت شود و در مورد دوم كافي است در ذهن خود يك خط فرضي بين دو ستاره كه در مسير عبور ماهواره است رسم كنيد. نقطه اي كه ماهواره در مسير خود اين خط فرضي را قطع مي كند بصورت كسري از طول خط فرضي نسبت به موقعيت ستاره اي كه به نقطه تقاطع ماهواره با خط مورد نظر نزديكتر است به ذهن بسپاريد سپس اين مشاهدات بكمك يك نقشه از آسمان وبا در نظر گرفتن همان نسبت مشاهده شده منجر به يافتن ارتفاع وسمت ماهواره در زمان اندازه گيري شده مي شود.





منبع: پارس اسكاي

[gandom]

بررسی ماده ی تاریک شاید گیج کننده باشد ولی این پیچیدگی نتوانسته است اخترشناسان را از تلاش برای آشکارسازی ویژگی های آن متوقف سازد. مطالعات بر روی خوشه ی کهکشانیMACS J1206.2-0847 که توسط هابل تصویر برداری شده، در چند طول موج شروع شده است. نام این پروژه برگرفته شده است از " تصویربرداری از خوشه و بررسی ابرنواختر با هابل" (Cluster Lensing and Supernova survey with Hubble-CLASH) .و این کار به اخترشناسان اجازه داده است که نقشه ای را با جزئیات فراوان از ماده ی تاریک موجود در خوشه های کهکشانی که تا به حال تشکیل شده است را به دست آورند.
باور بر این است که ماده ی تاریک قسمت اعظم کیهان را تشکیل داده باشد. اما شناسایی این ماده بدون گسیلش نور از آن دشوار است. همچنین که این ماده فقط با نیروی گرانش برهم کنش دارد.
این گونه است که تیم CLASH تنها قادر به نقشه برداری از قسمت های مرئی آن است. تآثیرات عدسی های گرانشی که موجب می شوند تا خوشه های کهکشانی پرجرم دارای ماده ی تاریک فراوان،نقش یک شیشه ی بزرگنما کننده را ایفا کنند. و نوری را که از درون آن ها می گذرد را خم می کنند. و این دقیقا" همان چیزی است که این گروه هنگامی به آن پی برد که تلسکوپ فضایی هابل را به سمت آن نشانه رفت. خوشه ی کهکشانی که در 4.5 بیلیون سال نوری از ما قرار گرفته است.
به گفته ی مارک پستمن(خبرگوی مؤسسه ی علوم تلسکوپ فضایی بالتیمر): "ماده باعث می شود که فضا خود را خم کند. این یک پیشگویی است که از نظریه ی نسبیت انیشتین. زمانی که نور مسیری را در فضا طی می کند،با نزدیک شدن به یک مانع در ناحیه از فضا،خمیده می شود و در همان مسیر خمیده مسیر خود را طی می کند."
خمیدگی نور اشکال خمیده ای را از کهکشان های دور نشان می دهد. اما اندازه ی خمیدگی بیش تر از آن مقداری است که می شود با ماده ی مرئی آن را توجیه کرد.مقدار اضافی این خمیدگی ناشی از وجود ماده ی تاریک است. نقشه ای را گروهCLASHبه واسطه ی نتایج آزمایش های قبلی رسم نموده است. آزمایش هایی که اظهار داشتند،حجم زیاد ماده ی تاریک درون خوشه های کهکشانی،بیش تر از مقداری است که پیش بینی شده است. این فرض ما را به این هدایت می کندکه MACS 1206'sخیلی زودتر از آنچه تصور می شد تشکیل شده است.

تصویر از خوشه ی کهکشانی MACS J1206.2-0847
تصویر: NASA/ESA/M.Postman (STScI) and the CLASH Team

ستمن:"نظریات حاکی از آن است که چگالی ماده تاریک درون یک خوشه بستگی به چگالی کیهان دارد.."
در ادامه می گوید:"در حالی که چگالی کیهان با گذشت زمان کاهش پیدا می کند ،اگر کسی خوشه هایی را با تمرکز غیرعادی بالای ماده ی تاریک بیابد، با گفتن اینکه ماده ی تاریک خوشه ها در ابتدای پیدایش جهان،یعنی وقتی که جهان متراکم تر بوده است شکل گرفته،قابل توجیه خواهد بود."
او اضافه کرد که زمان آغاز تشکیل یک خوشه حداقل باید 10 بیلیون سال پیش و شاید 12 بیلیون سال پیش برگردد.
با کامل شدن مشاهدات 6 خوشه ی کهکشانی پرجرم و کاوش با دقت بی سابقه،گروه ذهن خود را جمع نقشه برداری بیش از 19 خوشه ی پرجرم برای آشکار سازی نحوه ی توزیع ماده ی تاریک کرده است.و به نظر می رسد که جرم این کهکشان ها کلیدی است برای این نقشه برداری.
پستمن:"بیش تر جرم یک خوشه ی کهکشانی در جایی است که بیش ترین خمیدگی نوری را ایجاد می کند. به این خاطر که بیش تر خوشه های پرجرم ،اشیا عدسی شده بیش تری را نشان می دهند تا خوشه ی کم جرم تر."
باkeen* طیف فرابنفش و نزدیکی مادون سرخ و قابلیت های بی همتایی که در مقایسه با هر تلسکوپ فضایی دیگر توانسته است با قابلیت هایش تحقیقات گروهCLASH را پوشش دهد.هابل با عکس های چندگانه اش توانسته است اخترشناسان را در پردازش هر چه سریع تر عکس ها کمک کند.
با گستره مختلف طول موج ها اخترشناسان قادر به تخمین فواصل این کهکشان ها هستند. این در صورتی است که تلسکوپ های زمینی 4 بار ضعیف تر قادر به آشکارسازی هستند.
پستمن:"ما خوشه ها را در 16 فیلتر جداگانه بررسی می کنیم و علاوه بر آن تراکم ماده ی تاریک را با یافتن موقعیت های اشیایی که به صورت چندگانه تصویربرداری شده اند،تعیین کرده ایم. وقتی نور یک شی به مرکز خوشه نزدیک می شود،می تواند در چند نقطه،پشت خوشه ظاهر شود. با مقایسه ی موقعیت ظاهری آن ها با موقعیت واقعی شان که با مدل ها به دست آمده است،می توانیم حدس بزنیم که ماده ی تاریک کجاست تا بتوانیم موقعیت ظاهری اشیا ناشی از خمیدگی نور را شرح دهیم."

اگر ما یک پیش بینی درستی از فواصل این اشیا داشته باشیم،در این صورت حدس ما در مورد مقدار ماده ی تاریک و تراکم آن در آن ناحیه دقیق تر خواهد بود.
اگر تیمCLASH بیابد که بیش تر خوشه های مورد بررسی آن ها دارای ماده ی تاریک بسیار متراکم شده در مرکز است، این می تواند نشانه های جدیدی را از ساختار اولیه ی جهان در اختیار ما بگذارد. راهنمایی های جدیدی که دوربین های تلسکوپ های فضایی نسل آینده همانند جیمز وب و تلسکوپ های فضایی ناسا در اختیار ما خواهند گذاشت، به مطالعه در زمینه ی ترکیب شیمیایی خوشه های کهکشانی نظیرMACS 1206مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

source:http://astronomynow.com/news/n1110/21hubble

*نمی دونم چی ترجمش کنم!

[karimisss]

ناسا اعلام کرد دنباله داری که یکی از خطرهای اصلی برای نابود کردن زمین به شمار می رفت، برای همیشه از بین رفت و بقایای آن نیز تا 12 هزار سال دیگر قابل مشاهده نخواهند بود. به گزارش خبرگزاری مهر، این دنباله دار که طی ماه های اخیر خود را به بخشهای داخلی سامانه خورشیدی رسانده بود، در 16 اکتبر به نزدیکترین فاصله خود از زمین رسید در حالی که چیزی به جز خرده های متلاشی شده نبود. به نظر می آید سرنوشت النین در ماه سپتامبر و در زمانی که در نزدیکترین فاصله اش از خورشید قرار داشت، برای همیشه مشخص شده بود.
به گفته "دان یئومانز" از لابراتوار JPL ناسا این دنباله دار به همان سرنوشتی دچار شد که دنباله دارهای جدید در هنگام عبور از نزدیکی خورشید به آن دچار می شوند: متلاشی شد. بقایای این دنباله دار نیز رفتاری مانند بقایای بقیه دنباله دارهای از هم متلاشی شده خواهند داشت. یئومانز النین را دنباله داری می داند که دیگر وجود ندارد و باید به دست فراموشی سپرده شود. JPL نیز بر روی صفحه توئیتر خود خبر مرگ دنباله دار النین را به صورت رسمی اعلام کرده است.

دو تصویر از دنباله دار النین، در تصویر سمت راست به خوبی واضح است که چیزی از این دنباله دار باقی نمانده است

در تاریخ 10 سپتامبر 2011، دنباله دار النین به فاصله 75 میلیون کیلومتری از خورشید رسیده و در قطعات کوچکی متلاشی شد. در ماه اکتبر زمانی که این دنباله دار به فاصله 35.4 میلیون کیلومتری از زمین رسید، تنها توده ای از غبار بود که با استفاده از تلسکوپها قابل رصد بود.
دنباله دار النین برای مدتی به یکی از اصلی ترین موضوعات اینترنتی تبدیل شده بود زیرا شایعه شده بود این دنباله دار می تواند برای زمین فاجعه بار باشد. در بعضی از موارد گفته شده بود این دنباله دار به واسطه تعاملات گرانشی اش با زمین می تواند عامل بروز زمین لرزه های هولناک شود. در بعضی موارد این دنباله دار سیاره ای بزرگ به نام "نیبیرو" معرفی شده بود که می توانست برای زمین به شدت خطرساز باشد.
بر اساس گزارش اسپیس، با این همه ناسا پیش از نابودی النین نیز تمامی این شایعات را رد کرده بود، با این همه یئومانز انتظار دارد با مرگ این دنباله دار نظریه های جدیدی درباره جان سخت بودن دنباله دار النین و اینکه این دنباله دار هنوز زنده و دردسرساز است، بر سر زبانها بیافتد.
منبع : خبرگزاری مهر

حقیقتش وقتی این خبرو دیدیم یاد جناب rezash افتادم . ایشون خیلی دوست داشتن تو رصد قصر بهرام این دنباله دارو ببینن اما نشد و متاسفانه یا خوشبختانه دیگر هم نخواهند دید.

[karimisss]

بازوی گم شده راه شیری پیدا شد

دو اخترشناس از مرکز فیزیک اخترشناسی هاروارد اسمیتسونیان موفق شدند بازوی گم شده کهکشان راه شیری را بیابند. به گزارش خبرگزاری مهر، بازوی گم شده کهکشان راه شیری که اخترشناسان هاروارد اسمیتسونیان به تازگی موفق به کشف آن شده اند جای مناسبی برای یافتن حیات بیگانه نیست.
به نظر نمی آید این بازوی گم شده مکانی مناسب برای یافتن سیاره ای با قابلیت پشتیبانی از حیات داشته باشد و متخصصان معتقدند احتمال اینکه حیات در بخشهای مرکزی کهکشان شکل بگیرد بیشتر است.
بازوی جدید در انتهای بازوی سپر-قنطورس واقع شده و فاصله آن از مرکز کهکشانی در حدود 50 هزار سال نوری است. این کشف می تواند درک اخترشناسان را از شکل واقعی کهکشان راه شیری گسترش دهد.
آنچه همواره در تصاویر از کهکشان راه شیری دیده می شود در واقع گمانه زنی دانشمندان از شکل اصلی کهکشان راه شیری است، به دلیل وجود حجم زیادی از غبارهای میان کهکشانی امکان دید بخش بزرگی از کهکشان برای انسانها از بین رفته است و تنها امکان دیدن نیمی از آن وجود دارد.



با این همه این دید ناکامل پس از اینکه "توماس دیم" و "پاتریک تادئوس" در مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونیان تلسکوپ خود را به سوی حاشیه خارجی کهکشان راه شیری نشانه رفتند، تغییر پیدا کرد. آنها توانستند با کمک تلسکوپ خود قطعه ای از پازل کیهانی را کشف کنند.
با این همه محققان دانشگاه کالیفرنیا ویرجینیا بر این باورند که امکان وجود حیات در این بازوی کهکشان بسیار بعید است زیرا سیاره های فلزی مانند زمین که برای میزبانی حیات مناسب هستند بیشتر در مرکز کهکشان دیده می شوند.
بر اساس گزارش دیلی میل، در صورتی که حیاتی در بخشهای خارجی تر کهکشان شکل گرفته باشد، در حدود میلیاردها سال پیشرفته تر از تمدن انسانها خواهد بود زیرا ستاره ها در این مناطق از کهکشان عمری دو برابر عمر خورشید را دارند.


منبع خبرگزاری مهر

[hadi soleimani]

منشور کوروش به فضا میرود

ايرنا خبر داد:

پدر ترويج فناوري فضايي ايران گفته است: منشور كوروش با ترجمه فارسي، انگليسي، روسي و ميخي در نوروز سال آينده (1392) به فضا ارسال مي‌شود.

«سيروس برزو» دراين‌باره توضيح داد: از چند ماه پيش در وبلاگ خود براي انتخاب محموله بعدي ارسالي به فضا نظر‌خواهي كردم كه در اين نظرخواهي، گزينه‌هاي مختلفي مورد توجه و انتخاب مردم واقع شد كه بيشترين درخواست براي منشور كوروش بود.

با توجه به عدم دسترسي و سنگين بودن منشور كوروش و عدم امكان حمل آن با محموله فضانوردان، متن منشور را به زبان‌هاي ميخي، انگليسي، روسي و فارسي تهيه كرده و در صورت موافقت كميسيون‌هاي مربوطه در نوروز سال آينده با هماهنگي فضانوردان روسي آن را به فضا ارسال خواهم كرد.

[stargazer]

نجوم - 4 قرن پش، جهان را تنها زمین، ماه، خورشید، 5سیاره و تعدادی ستاره می‌دانستیم، اما امروز مرزهای جهان را تا 14 میلیارد سال‌نوری شناخته‌ایم. نقشه زیر، مرزهای جهان شناخته شده را به نمایش می‌گذارد.

محمود حاج‌زمان: قبل از اینکه در سال 1608 میلادی / 987 شمسی تلسکوپ اختراع شود، تصویر ما از جهان تنها شامل زمین، ماه، خورشید، سیارات عطارد، ناهید، مریخ، مشتری و مریخ و هر ستاره دیگری می‌شد که می‌توانستیم در کهکشان راه‌شیری مشاهده کنیم. اما هم‌زمان با توسعه توانایی‌های ابزارهای نوری ما، مرزهای جهان قابل مشاهده نیز گسترش یافته است. نقشه تعاملی زیر نشان می‌دهد که جهان شناخته شده چطور از سال 1950 / 1329 تا سال 2011 / 1390 تغییر کرده است.

به گزارش پاپ‌ساینس، اخترشناس انگلیسی، ویلیام هرشل، با استفاده از یک تلسکوپ با دهانه 475 میلی‌متر، نخستین نقشه‌برداری اصولی آسمان را در قرن هجدهم انجام داد و بیش از 2000 کهکشان، سحابی و سایر اجسام دوردستی را آشکار کرد که برای چشم غیرمسلح نامرئی هستند. از آن زمان، تلسکوپ‌های نوری و رادیویی که روز به روز قوی‌تر می‌شوند، محدوده دانش ما را بسیار گسترش داده‌اند.

در سال 1948 / 1327، اخترشناسان تلسکوپ 5 متری هال را رصدخانه پالومار کالیفرنیا برپا کردند. اکنون پروژه‌های بزرگ مقیاس مانند نقشه‌برداری آسمان دیجیتال اسلون و ماموریت تلسکوپ کپلر ناسا، از تصویربرداری دیجیتال با حساسیت بالا و توان محاسباتی زیادی استفاده می‌کنند تا صدها ترابایت اطلاعات را از میلیون‌ها کهکشان که میلیاردها سال نوری دور از زمین قرار دارند جمع‌آوری و پردازش کنند. با هر بیت اطلاعات اضافه، جهان شناخته شده نیز بزرگ‌تر می‌شود.

نقشه قابل بزرگنمایی زیر از جهان شناخته شده به شما امکان می‌دهد تا جهانی را که بشر در سال 1950 / 1329 می‌شناخت، با چیزی که الان می‌شناسد مقایسه کنید. برای مشاهده نقشه در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

منبع: خبرآنلاین

[hadi soleimani]

به گزارش ايرنا و به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس،



اين سفينه فضايي روز يكشنبه به فاصله 300 مايلي انسلادوس مي رسد كه نزديكترين فاصله به اين قمر است.
اين فاصله نزديك به رادار ديافراگم مصنوعي كاسيني اجازه مي دهد تا در سراسر يك نوار باريك و بلند درست در شمال قطب جنوب اين قمر حركت كند.
ناسا اعلام كرد: دوربين هاي نور مرئي اين ماموريت تصاويري از انسلادوس و جت هاي مشهور آن مي گيرد و طيف سنج مركب مادون قرمز آن از نقاط داغ كه از آنها ذرات يخ و بخار آب فوران مي كند اندازه گيري هاي جديدي مي گيرد.

[hadi soleimani]

به گزارش ایرنا و به نقل از تایم آو ایندیا


، 'دبیپورساد دواری' محقق آكادمی 'بیرلا پلانتاریوم' در كلكته گفت: این سیارك كه 2005 YU55 نام دارد روز 28 دسامبر سال 2005 كشف شده است.
سیارك 2005 YU55 كه یك تكه سنگ 400 متری است ساعت 5:15 دقیقه بامداد چهارشنبه 18 آبان ماه از نزدیكی زمین عبور می كند.
نزدیكترین فاصله این سیارك از زمین حدود 325 هزار كیلومتر خواهد بود كه از متوسط فاصله زمین و ماه یعنی 384 هزار كیلومتر كمتر است.
وی گفت: دانشمندان سراسر جهان مشغول محاسبه مسیر احتمالی عبور این سیارك از نزدیكی زمین هستند.
این سیارك را می توان از درون یك تلسكوپ هشت اینچی مشاهده كرد.
دواری در بیانیه ای اعلام كرد: این نزدیك ترین فاصله ای است كه تا كنون شیئی به این بزرگی از نزدیكی زمین عبور می كند.
دفعه آینده ای كه سیاركی به این بزرگی از چنین فاصله نزدیكی از كنار زمین عبور خواهد كرد سال 2028 خواهد بود كه سیارك 2001 WN5 از فاصله 248 هزار كیلومتری زمین عبور می كند.
به گفته ستاره شناسان كه در حال مشاهده نزدیك شدن این سیارك هستند ، آن ظاهری سیاه ، براق و كروی شكل دارد .چرخش كامل این سیارك حدود 18 ساعت طول می كشد.این سیارك هر 22/1 سال یك بار به دور خورشید می چرخد.
به گفته دواری ، زمانی كه سیارك یاد شده به زمین نزدیك می شود اثر جاذبه ای آن هیچ تاثیر قابل توجهی بر روی زمین از جمله بروز جزر و مد نخواهد داشت.
دانشمندان در حال برنامه ریزی هستند تا رصد های مشروحی از این سیارك به دست آورند.
دانشمندان سازمان فضایی آمریكا (ناسا) امیدوارهستند تا تصاویری مناسبی حدود دو متر در پیكسل از این سیارك به دست آورند.
به گفته دواری این تصاویر جزییات ارزشمندی در مورد خصیصه های سطح سیارك، شكل، ابعاد و سایر خواص فیزیكی آن ارایه می دهند.