جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[rezash]

تصاویر سیاره هایی با قابلیت حیات/ سرزمین های بیگانه‌ای برای زیستن

حیات می تواند در هر جایی، از ماه گرفته تا یک اخترواره ریشه بدواند، اما برای بقا در برابر قدرتهای غیر منتظره ای که می تواند زندگی انسانها بر روی زمین را ریشه کن کند، در اختیار داشتن یک سیاره مناسب ترین راهکار ممکن است.
به گزارش خبرگزاری مهر، تلسکوپ فضایی کپلر که تا به حال در جستجوی سیاره های فراخورشیدی بوده توانسته هزار و 200 سیاره شبه زمینی را کشف کند. مطمئنا در میان تمامی این سیاره ها تنها چند نمونه هستند که از تعدادی از ویژگی های ضروری برای میزبانی از حیات برخوردارند.
در ادامه برخی از این سرزمینهای ناشناخته که شاید روزی بتوانند از شکل گیری حیات بر روی خاکشان پشتیبانی کرده و انسانهای صلح جوتری در آن سکونت پیدا کنند را به همراه تصاویر تلسکوپی یا شبیه سازی شده مشاهده می کنید:

یافته های کپلری: در این تصویر نقطه های آبی سیاره هایی به اندازه زمین، نقطه های سبز رنگ بزرگتر از زمین، نقطه های نارنجی سیاره هایی به اندازه نپتون و نقطه های سرخ رنگ ابرسیاره ها هستند

برخی از معیارهای مهم برای شناسایی سیاره هایی مناسب برای حیات از این قرارند: ابعاد، مدار، موقعیت، ستاره های تنها و ناشناخته ها.
جرم سیاره به فیزیک اخترشناسان کمک می کند تا ساختار کلی سیاره را حدس بزنند، برخی از سیاره ها ابعادی برابر زمین دارند، برخی چندین برابر زمین هستند و پس از آنها ابرسیاره های گازی هستند که ابعاد آنها از ابعادی برابر سیاره نپتون تا عظیم تر از مشتری متغییر است.
برای شکل گیری حیات، یک سیاره باید در مداری پایدار در اطراف ستاره اش باشد، زیرا تمامی ستاره ها با مدارهای بی ثبات به تدریج به سوی ستاره کشیده شده و سرنوشتی غم انگیز را تجربه می کنند. همچنین حضور سیاره ها در منطقه قابل سکونت از اهمیت بالایی برخوردار است. این منطقه نه بسیار داغ و نه بسیار سرد است و فاصله آن تا خورشید به اندازه ای است که امکان حضور آب مایع وجود خواهد داشت.
از سویی دیگر ستاره های تنها میزبانان بهتری برای سیاره هایی شبه زمینی هستند. در سال 2010 یک جفت از ستاره های دو تایی رصد شدند که در اطراف آنها بقایایی از آنچه در گذشته سیاره بوده اند، مشاهده شد. برخی از عوامل از قبیل وجود آب، مواد شیمیایی خاص و آمونیاک را نمی توان توسط اطلاعاتی که تا کنون جمع آوری شده اند، تایید کرد. اما برخی از سیاره ها از قبیل گیلیس 581D ویژگی های استثنایی و غیر قابل انکاری دارند.
گیلیس 581D: این سیاره در فاصله 20 سال نوری از زمین و در خارجی ترین بخشهای منطقه قابل سکونت کیهانی واقع شده و در مدار ستاره ای سرخ رنگ در گردش است.

شاید این سیاره به اندازه ای گرم و مرطوب باشد که بتواند به شکل زمین از پیدایش حیات پشتیبانی کند، همچنین احتمال می رود این سیاره از اتمسفر ضخیم و کربنی برخوردار باشد. در صورتی که روزی انسانها برای ادامه زندگی به زمینی جدید نیاز داشته باشند، این سیاره می تواند یکی از بهترین انتخابهای موجود به شمار رود.
گیلیس 581G: زمانی که این سیاره برای اولین بار رصد شد، به نظر کاندیدای مناسبی برای معرفی به عنوان سیاره ای شبه زمینی به شمار می آمد. این سیاره که در موقعیتی مشابه سیاره قبلی قرار گرفته از ابعادی مناسب و منطقه ای قابل سکونت برخوردار است.

جرم این سیاره سه برابر جرم زمین است و از این رو توانایی تشکیل دادن اتمسفر را خواهد داشت، با این همه کشفیاتی که در ادامه انجام گرفتند بیان داشتند که شاید این سیاره تنها نشانه ای اشتباه بوده و شاید اصلا چنین سیاره ای وجود نداشته باشد.
سیاره GJ1214b: این سیاره که با نام جهانی از آب نیز شناخته می شود، در فاصله 42 سال نوری از زمین واقع شده و در مدار ستاره سرخی با ابعاد یک پنجم خورشید زمین در حرکت است. آنچه این سیاره را منحصر به فرد می کند وجود مقادیر زیادی آب بر روی سطح آن است. این سیاره جرمی 6.5 برابر جرم زمین دارد و 2.7 برابر وسیعتر از سیاره انسانها است از این رو به آن ابرزمین نیز گفته می شود.

این سیاره اتمسفری بخار آلود دارد که از ابرهایی ضخیم و متراکم از هیدروژن تشکیل شده است، ابرهایی که می توانند زمینه ساز شکل گیری حیات باشند.
سیاره HD 209458b: نشانه هایی از بخار آب در اتمسفر این سیاره که در فاصله 150 سال نوری از زمین قرار گرفته دیده شده است. همچنین بر روی این سیاره عناصر زیستی مشابه آنچه بر روی زمین وجود دارند نیز دیده شده که می توانند آغازگر حیات بر روی سیاره باشند.

اما دو عامل در این سیاره با شبه زمینی و قابل سکونت بودن آن ساز مخالف می زنند، این سیاره به دلیل نزدیک بودن به ستاره مادر خود به شدت داغ است و در عین حال این سیاره یک سیاره گازی بوده و از سطح جامد و خاکی برخوردار نیست.
سیاره کپلر 10b: کپلر از ستاره میزبانش فاصله زیادی دارد و از این رو می تواند فرصت ایجاد حیات را در خود داشته باشد. این سیاره برای اولین بار در سال 2001 رصد شد که در آن زمان از آن به عنوان شاهدی بر اثبات وجود سیاره های فراخورشیدی و یا حلقه گم شده تحقیقات سیاره ای فراخورشیدی یاد می شد.

زمانی که مسئله اصلی، جستجو برای یافتن حیات باشد، کپلر 10b بسیاری از ویژگی های ضروری از قبیل آب و اتمسفر را در اختیار ندارد

[شادی حدادی زاده]

رباينده فلز ، سياره يا ستاره



سالهاست که دريافتيم ستارگان ميزبان سيارات معمولا از عناصري سنگينتر از هيدروژن و هليم يعني فلزات غني گشته اند .اين عناصر سنگين به شکل گيري هسته هاي سيارات و تسريع مراحل شکلگيري کمک ميکند .حال مطالعه جديدي صورت گرفته که گمان مي کنيم خلاف اين موضوع هم درست باشد . ممکن است سيارات باعث غني سازي فلز ستاره هاي ميزبانشان شوند . تحقيقات جديد به رهبري ايوان راميرز از انستيتوي علمي کارني برروي سيستم نا متعارف سيارات فرا خورشيدي 16دجاجه انجام گرفت . اين سيستم ستاره اي سه گانه است دو ستاره شبيه خورشيد (A,B) ويک کوتوله قرمز c . ستاره A خورشيدي و کوتوله قرمز سيستم محکم ستاره مضاعف را تشکيل داده اند و ستاره Bشبه خورشيدي در مدار پهن تر تقريبا AU 900 قرا دارد . در سال 1996کشف شد کهB 16دجاجه ميزبان سياره مشتري مانند است و يکي از اولين سيستمهاي شناخته شده است که شامل يک سياره فرا خورشيدي ميباشد . از روي طيف دو نوع ستاره خورشيد مانند مشخص شد ستاره اي که در مدارهاي سياره اي ميچرخد مشخصا از لحاظ ميزان فلزات پايين تر از ستاره اي بود که در مدار مضاعف با کوتوله قرمز قرار داشت . از آن جاييکه هر دو ستاره بايد از ابر مولکولي يکساني تشکيل شده باشد ستاره شناسان براين گماند که ساختار اوليه آنها بايد يکي باشد و از آنجا که هر دو جرمهايشان يکيست سلسله مراحل مهم زندگيشان نيز مشابه است واختلاف آنها در اثرات شيميايي آنهاست. اين موضوعات در مقاله سال 2009 نيز توسط ستاره شناسان دانشگاه پورتو پرتقال مطرح شد .در آن مطالعه تيم خورشيد مارا با ستاره هاي مشابه از لحاظ سن و ساختار مقايسه کرد .خورشيد عجيب بود .در خورشيد به وضوح عناصر نسوز (ديرگداز) وجود دارد .عناصر از دست رفته به علت تشکيل سيارات ممکن است ربوده شده باشند . مطالعه جديد نيز به چنيين نتايجي دست يافت.آنها متوجه شدند که A 16دجاجه ميتواند داراي عناصر سنگين باشد که احتمالا ير اثر انضمام يک سياره يا موارد مشابه است. در مقاله 2009 گفته شد سحابي خورشيدي ممکن است توسط ابرنواختر نزديکش بنيان شده باشد که در اين صورت توليد عناصر به وفور خواهد بود اما عناصر آنقدر نيست که پاي ابرنواختري در ميان بوده باشد .هنوز با سيستم هاي محدودي از اين نوع برخورد کرده ايم اگر مطالعات ما در آينده تاييد شود دنياي عجيب عناصر عامل شکلگيري سيارات خواهند بود .







برگرفته از : جهان امروز

[Hojjat Zafarkhah]

کشف قطعه ای از شاتل کلمبیا در دریاچه تگزاس

قطعه ای از بقایای شاتل فضایی کلمبیای ناسا هشت سال پس از وقوع فاجعه سال 2003 که منجر به متلاشی شدن این شاتل و کشته شدن هر هفت سرنشین شاتل شد، در تگزاس کشف شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، این قطعه، مخزن واکنش دهنده انرژی کروی شکل و مخزن توزیع شاتل کلمبیا هفته گذشته در شرق تگزاس کشف شد. مخزن در بخشی خشک شده از دریاچه "Nacogdoches" در شهری به همین نام در تگزاس کشف شده است. در واقع خشکسالی در این منطقه و پایین رفتن سطح آب دریاچه منجر به آشکار شدن این قطعه از کلمبیا شده است.

پلیس محلی با تماس با سازمان ناسا آنها را از کشف این قطعه آگاه کرده و تصاویری از آن را برای ناسا ارسال کرد به این شکل مهندسان ناسا توانستند هویت این قطعه را تایید کنند. یکی از متخصصان ناسا که برای 30 سال در این مرکز فعالیت دارد توانست این مخزن را شناسایی کرده و اعلام کند که قطعه یافته شده به کلمبیا اختصاص دارد.

مخزن کشف شده شاتل کلمبیا در دریاچه ای در تگزاس

این قطعه یکی از 16 مخزن کلمبیا بوده است که اکسیژن و هیدروژن مایع را در خود حمل می کرده اند، این مخزن کروی که قطری برابر یک متر دارد، به زودی به پایگاه فضایی کندی بازگردانده خواهد شد، جایی که ناسا قطعات و بقایای به جا مانده از شاتل کلمبیا را در یک ساختمان جمع آوری می کند.

تاکنون در حدود 38 تا 40 درصد از قطعات کلمبیا کشف شده و در این ساختمان جمع آوری شده اند. فاجعه سال 2003 به واسطه ایجاد حفره ای در یکی از بالهای کلمبیا رخ داده است. این حفره توسط قطعه ای که از مخزن سوخت شاتل جدا شده بود در بال ایجاد شده کلمبیا و سرنشینانش را به نابودی کشاند.

ساختمان ویژه جمع آوری قطعات به جا مانده از شاتل کلمبیا

فاجعه کلمبیا دومین حادثه در تاریخ 30 ساله برنامه شاتلهای ناسا بوده است، در سال 1986 نیز شاتل چلنجر و سرنشینانش به سرنوشتی مشابه دچار شدند.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، ماه گذشته سه شاتل باقی مانده ناسا به برنامه 30 ساله خود خاتمه داده و برای همیشه بازنشسته شدند. با پایان آخرین ماموریت شاتل آتلانتیس STS-135، این شاتل به همراه دیسکاوری و اندیور راهی موزه ها شدند تا ناسا بتواند برنامه جدید خود را با ساخت فضاپیماهایی برای اکتشافات در اعماق فضا آغاز کند.

منبع خبرگزاری مهر

[رضا طامهری]

این تئوری که جهان ما داخل یک حباب واقع شده است و اینکه چند جهان دیگر نیز داخل حباب ما وجود دارد (مالتی ورس را می سازد) برای اولین بار توسط فیزیکدانان تست شد.
دو مقاله تحقیقاتی منتشر شده در Physical Review Letters اولین مقالاتی هستند که جزئیات چگونگی تحقیق برای رد پای جهانهای دیگر را نشان می دهند.هم اکنون فیزیکدانان در حال تحقیق بر روی الگوهای دیسک مانند در تابش میکرو موج زمینه کیهانی CMB،( تابش گرمایی بجای مانده از بیگ بنگ) هستند که می تواند شواهدی دال بر برخورد بین دیگر جهانها و جهان ما را در بر داشته باشد.

بسیاری از تئوری های مدرن فیزیک پایه، پیش بینی می کند که جهان ما داخل یک حباب قرار گرفته، علاوه بر حباب ما این جهان چند گانه حاوی حباب های دیگری نیز هست که هر کدام از آنها می توانند جهانی را در خود داشته باشند.در دیگر جهانهای پاکتی، ثوابت اصلی و حتی قوانین پایه ای طبیعت ممکن است متفاوت باشد.
تا کنون هیچکس قادر نبوده که راهی برای بررسی موثری از علائم برخورد جهانها در تابش CMB پیدا کند (و بنابراین جهانهای چندگانه را اثبات نماید) زیرا الگوهای دیسک مانند در تابش میکرو موج می توانند هر جایی در آسمان واقع شده باشند بعلاوه فیزیکدانان باید قادر به انجام تستی باشند که نشان دهد هر الگویی که آشکار می کنند، نتیجه برخورد است یا تنها الگوهای رندوم در داده هایی آشفته می باشد.تیمی از کیهان شناسان از کالج لندن UCL حال بدنبال این مسئله هستند.
دکتر هیرانیا پریس، همکار محقیق از دپارتمان UCL فزیک و نجوم، می گوید: "این یک مسئله بسیار سخت آماری و محاسباتی است که بدنبال تمامی اشعه های ممکن بجای مانده از برخورددر هر گوشه ای از آسمان می باشد.ولی این مسئله کنجکاوی مرا برانگیخته است."
این تیم، شبیه سازی هایی از آسمان با و بدون برخوردهای کیهانی انجام داده اند و یک الگوریتم برای تعیین اینکه کدام شبیه سازی بهتر با داده های CMB از WMAP ناسا مطابقت دارد را نوشته اند.آنها اولین رصد را بر این مبنا قرار دادند که چند اثر برخورد حبابی می توانددر آسمان CMB وجود داشته باشد.
استفان فینی، دانشجوی دکترا در UCL که الگوریتم کامپیوتری قدرتمندی را برای بررسی رد پای برخورد بین جهانهای حبابی نوشته و همکار مولف مقالات تحقیقاتی است می گوید: "این کار فرصتی را برای تست این تئوری بوجود آورده که واقعا پیچیده است.این تئوری این است که ما دورن یک جهان چندگانه پهناوریم که جهانهایی دیگر در اطراف ما مدام در حال شکل گیری هستند."

منبع: sceincedaliy.com

[شادی حدادی زاده]

روز جمعه 14 مرداد ، ناسا فضا پیمای جونو را حدود ساعت 21 به وقت تهران به سوی سیاره مشتری پرتاب کرد . جونو 5 سال در راه است تا به این سیاره برسد و ابزارهایی همراه دارد که می تواند زیر جو غلیظ مشتری و هسته جامد آنرا مورد بررسی قرار دهد و از آنجا که به نظر میرسد مشتری نخستین سیاره ای است که در منظومه ما تشکیل شده به مطالعه نحوه ایجاد سیارات به خصوص زمین کمک می کند . برای این ماموریت بیش از یک میلیارد دلار هزینه شده است .



برگرفته از : spaceflightnow

[stargazer]

دانش > نجوم - ران گاران، فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی این نمای زیبا را از هلال ماه نو در روز یک‌شنبه 31 جولای 2011 / 9 مرداد 1390 / 29 شعبان 1432 از ارتفاع 400 کیلومتری سطح زمین گرفته است.

از آن‌جا که ایستگاه فضایی بین‌المللی هر 90 دقیقه یک‌بار به‌دور زمین می‌گردد، فضانوردان ایستگاه فضایی توانستند در روز یک‌شنبه 16 بار منظره طلوع و غروب هلال زیبای ماه را ببینند، هرچند که هر بار ماه پرنورتر و ضخیم‌تر دیده می‌شد. برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

نیمه تاریک ماه نیز بر اثر بازتاب نور خورشید از سطح زمین با نور آبی کم‌رنگ روشن شده و پدیده زمین‌تاب را ایجاد کرده است.

کد مطلب: 166287

زمان انتشار: شنبه 15 مرداد 1390 - 1435

منبع: خبرآنلاین

[mahdad_haghighi]

نظریه ای جدید : زمین دو ماه داشته است !
نتیجه مطالعه جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می دهد سیاره زمین زمانی دو ماه داشته که طی برخوردی کم سرعت که چندین ساعت به طول انجامیده با یکدیگر ترکیب شده اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، هر دو این قمرها از بقایای شبه سیاره ای به اندازه مریخ هستند که در دوران شکل گیری زمین با آن برخورد کرده اند. در حالی که نظریه سنتی بیان می کند که ماه جوان هر نوع جرم و ذره دیگری را به فضای میان ستاره ای پرتاب می کرده است، نظریه جدید بر این اساس است که یکی از این اجرام نجات پیدا کرده و در نقطه گرانشی پایداری در سیستم زمین-ماه متوقف شده است.

چندین نوع از این نقطه های لاگرانژی وجود دارند اما دو نوع از پایدارترین آنها در مدار ماه و در موقعیت 60 درجه قرار گرفته اند. نشانه های وجود این "ماه دیگر" در دوگانگی مرموز میان بخش مرئی و نامرئی و دور افتاده ماه زمین نهفته است.

به گفته محققان دانشگاه کالیفرنیا بخش مرئی ماه تحت پوشش لایه های گدازه ای پستی قرار گرفته در حالی که بخش دور افتاده ماه از ارتفاعات پوشیده شده است. اما نکته متناقض در بخشهای عمیق تر ماه نهفته است. پوسته بخش دورافتاده ماه نسبت به بخش مرئی ماه 50 کیلومتر ضخیم تر است، همچنین بخش مرئی ماه از مقادیر بیشتری از پتاسیم و عناصر نادر زمینی و فسفر برخوردار است. مدلهای شکل گیری پوسته نشان می دهند که این عناصر بر روی آخرین بقایای گدازه های زیر سطحی شکل گرفته اند تا با خنک شدن ماه منجمد شوند.

به گفته محققان عاملی وجود دارد که جامد سازی این لایه از عناصر در یکی از وجه های ماه ،و پس از اینکه تمامی پوسته کاملا جامد شده را متوقف ساخته است و ممکن ترین پیشنهاد برای شناسایی این عامل می تواند یک برخورد کیهانی باشد. در واقع این برخورد تنها در یک سوی ماه رخ داده و باعث ایجاد عدم تقارن شده است.
محققان با شبیه سازی رایانه ای نشان دادند حالت کنونی ماه را می توان به کمک برخورد قمر دیگری که یک-سیُم جرم ماه کنونی و یا قطری برابر هزار کیلومتر را داشته توضیح داد. احتمال می رود چنین قمری در یک نقطه لاگرانژی به اندازه ای خود را حفظ کرده که ماه به مرحله جامد شدن رسیده، اما لایه عناصر ماه هنوز در حالت مایع قرار داشته است.

در این میان نیروهای کششی زمین منجر به حرکت دادن هر دو ماه شده و زمانی که هر دو ماه به یک سوم فاصله کنونی زمین تا ماه رسیده اند، گرانش خورشید بر روی حرکتهای مداری آنها تاثیر گذاشته است. به این شکل دو ماه با یکدیگر برخورد کرده اند اما از آنجایی که این دو در مدار یکسان بوده اند سرعت این برخورد نسبتا پایین بوده است.

در ساعتهای پس از برخورد، نیروی گرانش برخورد کننده را به لایه ای باریک تبدیل کرده که بر روی پوسته ماه پراکنده شده است و این رویداد منجر به فشرده شدن لایه مایع عناصر به نیمه دیگر ماه شده است. به گفته محققان این نظریه می تواند توضیحی برای دوگانگی ماه به شمار رود.

بر اساس گزارش نیچر، ماموریت آینده ناسا که قرار است طی آن با استفاده از محاسبات دقیق نیروی گرانشی بخشهای داخلی ماه مورد مطالعه قرار گیرند می تواند در کشف رویدادهایی که میلیاردها سال قبل در کره ماه رخ داده را تعیین کند.

منبع : خبرگزاری مهر

[رضا طامهری]

مریخ نورد فرصت متعلق به سازمان فضایی امریکا(ناسا)هم اکنون در فاصله ای به اندازه زمین فوتبال از حاشیه دهانه ایندیور رسیده است. این دهانه که بلند مدت ترین ماموریت مریخ نوردها محسوب میشود، از اواسط سال ۲۰۰۸ برای فرصت برنامه ریزی شده بود که هم اکنون پس ازگذشت چهارسال و بازنشستگی روح، دوقلوی افسانه ای فرصت، بدان دست یافته است
دهانه ایندیور، منطقه ای بسیار پربار برای مطالعات فرصت می باشد. این دهانه ۲۲ کیلومتر قطر داردو حدودا ۲۵ مرتبه بزرگتر از دهانه ویکتوریا است که فرصت دوسال را صرف مطالعه انجا نمود. رصدهای صورت گرفته توسط مدارگردهای مریخ نشان میدهد، که نواحی غربی دهانه ایندیور دارای بیرون زدگی های سنگی است که از تمامی نقاطی که تاکنون، فرصت دیده است، کهن سال ترند. منطقه ای که برای ورود فرصت به این دهانه پرتلاطم درنظرگرفته شده، محدوده ای است بنام" نقطه روح" که در حاشیه جنوبی این بیرون زدگی های قرار دارد. ناسا این بیرون زدگی ها را "Cape York" نامیده است

منبع: sciencedaily.com
 

[رضا طامهری]

تحقیقات جدید که توسط دانشمندان در دانشگاه یورک صورت پذیرفته نشان دهنده حقایق جدیدی در مورد فیزیک سیاه چاله هاست. سیاهچاله ها اجرامی در فضا هستند که بقدری پرجرم و فشرده اند که البرت انیشتن به انها فضای"خمیده" اطلاق نمود. تفکرات تماما بر این مدعا بود که سیاه چاله ها تمامی چیزهایی که بیش از حد به آنها نزدیک شودند را می بلعند وهیچ چیز قدرت فرار از آنها را ندارد، ولی مطالعات اخیر که توسط پروفسور ساموئل برانستین و دکتر ماناس پاترا صورت پذیرفته، نشان میدهد اطلاعات می توانند از سیاه چاله ها بگریزند.

اثبات این مدعا می تواند نشان دهد که گضرانش نیروی بنیادین طبیعت نیست.
پروفسور برانستین میگوید:" نتایج ما به جزئیات خمیدگی فضای سیاه چاله نیازی ندارد؛ بلکه نشان میدهند که فضا، زمان و حتی خود گرانش معلول تئوری های عمیق تری در سیاه چاله ها هستند. کارهای ما بطرز موشکافانه ای تئوری اطلاعات کوانتومی را که هم اکنون برترین کاندید برای منبع تئوری های گرانش است، تغییر میدهد"
اما مکانیک کوانتومی تئوری نور و اتمهاست و بسیاری از فیزیک دانان میپندارند که مکانیک کواتومی میتواند برای توضیح چگونگی تبخیر سیاه چاله ها بدون مشارکت گرانش، مورد استفاده قرار گیرد.
در این تحقیق از اصول بنیادی و اولیه مکانیک کوانتومی برای دادن توضیحاتی در مورد گریز اطلاعات از سیاه چاله ها استفاده شده است.

دکتر پاراتا می گوید:" ما نمی توانیم ادعا کنیم که اثبات نموده ایم اطلاعات واقعا میتوانند از سیاه چاله ها بگریزند، اما این صریح ترین نتیجه ای است که از تحقیقات ما برداشت میشود. بعلاوه نتایج ما نشان میدهد که تئوری اطلاعات کوانتومی نقش اساسی در تئوری اینده که تلفیقی از مکانیک کوانتومی و گرانش می باشد، را داراست.
منبع: SCINCEDAILY.com

[Helix]

دانشمندان با انجام تحقیقاتی روی سنگهایی که از ماه به زمین آورده شده اند دریافتند که تنها قمر زمین 200 میلیون سال جوانتر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان تاکنون معتقد بودند که ماه در طول فازهای اولیه تشکیل منظومه خورشیدی یعنی در 4.56 میلیارد سال قبل ایجاد شده است.

در آن زمان سیاره ای در ابعاد مریخ به زمین برخورد کرد و در اثر این برخورد موادی از زمین جدا و وارد مدار شدند و به تدریج ماه را ساختند.

برپایه یک نظریه بسیار جدید که اول آگوست در مجله نیچر منتشر شد این مواد دو قمر را ساخته بودند که یکی بزرگتر و دیگری کوچکتر بوده است.

قمر کوچکتر به روی قمر بزرگتر که در آن زمان هنوز ماگمای گداخته بوده است می افتند و در این ماگما ذوب شده و تنها ماه را باقی می گذارد.

اکنون نتایج تازه ترین تحقیقاتی که گروهی از دانشمندان بین المللی بر روی ایزوتوپهای سرب و نئودیمیم حاضر در سنگهای ماه انجام دادند دریافتند که این ایزوتوپها 200 میلیون سال پس از تولد ماه یعنی در 4.36 میلیارد سال قبل به وجود آمده اند. این سنگها در جریان ماموریت آپولو 16 در 1972 به زمین آورده شده اند.

براساس گزارش دیسکاوری نیوز، این تاریخ بسیار شبیه به تاریخ تشکیل قدیمی ترین کانیهای روی زمین است.

هر چند در دنیای علم همه با این تعیین تاریخ جدید موافق نیستند به طوریکه برخی از دانشمندان معتقدند که این نمونه مورد آزمایش حاصل بلورسازی اقیانوس ماگمای اولیه تشکیل دهنده ماه نیست و بنابراین بعدها به وجود آمده است.

منبع : خبرگزاری مهر