جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[احسان]

درخشانترين جرم جهان رصد شد

اخترشناسان به تازگي موفق به رصد اخترنمايي در دورافتاده ترين بخشهاي كيهان شده اند كه شدت درخشش آن 60 تريليون برابر قدرت درخشش خورشيد تخمين زده شده است.

به گزارش خبرگزاري مهر، دانشمندان موفق به كشف يكي از درخشانترين اجرام كيهاني در اولين سالهاي تولد جهان هستي شده اند، توده اي بسيار درخشان كه تصور و ايده چگونگي شكل گيري سياهچاله هاي غول پيكر را به چالش كشيده است. اين معماي خيره كننده در واقع يك اخترنما است، مرحله اي كهكشاني كه طي آن بخش زيادي از مواد تشكيل دهنده كهكشانها به درون سياهچاله هاي غول پيكر كشيده مي شوند و نور شديدي از آن به وجود مي آيد.
اين پديده ulas j1120+0641 نامگذاري شده و دور افتاده ترين نقطه اي از جهان به شمار مي رود كه تا كنون مشاهده شده است. در واقع اين پديده درخشانترين جرمي است كه از جهان اوليه مشاهده شده و شدت درخشش آن 60 تريليون برابر بيشتر از شدت درخشش خورشيد است.
دانشمندان براي مطالعه بر روي اين اخترنما 20 ميليون جرم كيهاني كه توسط تلسكوپ فروسرخ dss بريتانيا طي دوره اي پنج ساله به ثبت رسيده بودند را مورد بررسي قرار دادند. فاصله اين اخترنما با استفاده از تلسكوپ vlt و جميني محاسبه شد. دانشمندان بر اساس ميزان كشش نور تابيده شده از اين پديده دورافتاده طي سفرش در ميان جهان هستي، تخمين زدند اين اخترنما 770 ميليون سال پس از انفجار بزرگ به وجود آمده است.
با بررسي نور ساطع شده از سوي اين اخترنما محققان تخمين زدند كه انرژي اين جرم از سياهچاله اي 2 ميليارد برابر جرم خورشيد تامين مي شود. چگونگي بزرگ شدن اين سياهچاله با چنين سرعتي پس از انفجار بزرگ قابل توضيح نيست.
در حالي كه اين اخترنماها به نوعي به اسرار موجود درباره سياهچاله هاي غول پيكر مي افزايند، مي توانند معماي ديگري از ابتدايي ترين لحظات جهان، زماني در حدود 13.7 ميليارد سال پيش را حل كنند، مرحله اي كه به "بازيونيزه شدن" شهرت دارد.
بر اساس گزارش اسپيس، در دوره زماني در حدود 150 تا 800 ميليون سال پس از انفجار بزرگ هيدروژن خنثي كه تمامي جهان را در بر گرفته بود، در جزئي ترين بخشهايش يعني الكترون و پروتون بازيونيزه شد. با اين همه نور اخترنماي تازه كشف شده نشان مي دهد كه جهان به طور قطع تا 770 ميليون سال پس از انفجار بزرگ نيز مملو از هيدروژن خنثي بوده است.
منبع: جام جم

[رضا طامهری]

در طی جلسه ای که توسط سران ارشد ناسا در تاریخ ۲۸ژوئن(۳تیرماه) در مرکز فضایی کندی برگزار شد، تاریخ پرتاب شاتل اتلانتیس، ۸ جولای(۱۷تیرماه) اعلام شد. گرستن مایر مدیر عملیات فضایی ناسا میگوید:"اخرین پرواز اتلانتیس، یکی از مهمترین پروازهای شاتلهاست. این پرواز فوق العاده برای ایستگاه بین المللی مهم است. محموله ای که در این پرواز فرستاده میشود، بسیار برای ایستگاه الزامی و حیاتی است. در طی این محموله علی رغم توشه یکساله ایستگاه شامل مواد نصرفی و قطعات یدکی ، چهارنفر از جمله فرمانده کریس فرگوسن، خلبان داگ هارلی و دانشمندان پروژه پیش رو یعنی سندی مگنوس و رکس والهیم در این ماموریت حضور خواهند داشت. اخرین ماموریت سری فضاپیماهای شاتل، STS-125 نام دارد و قرار است که ۱۲ روز به طول بیانجامد.
منبع: spaceflightnow.com و nasa.gov

[احسان]

کشف گونه ای جدید از انفجارهای ستاره ای
گروهی از منجمان موسسهٔ تکنولوژی کالیفرنیا (کَلتِک) اخیراً نوع جدیدی از ابرنواختر‌ها را کشف کرده‌اند که ۱۰ مرتبه پرنور‌تر از انواع دیگر هستند و هیچ نشانی از هیدروژن در آن‌ها دیده نمی‌شود.
آن‌ها درخشان و آبی رنگ هستند اما کمی عجیب به نظر می‌رسند. در میان پرنور‌ترین ابرنواخترهای جهان این نوع از ابرنواختر‌ها به محققان کمک می‌کند تا درک بهتری از چگونگی شکل گرفتن ستاره‌ها، کهکشان‌های دور و جهان در روزهای نخست خود داشته باشند.
علاوه بر ۴ انفجاری که از این نوع ثبت شده‌اند ۲ ابرنواختر شناخته شدهٔ دیگر، که منجمان در مورد ویژگی‌های آن‌ها گیج شده بودند، در این دستهٔ جدید قرار گرفتند.
روبرت کوییمبای، محقق فوق‌دکترای کلتک و مدیر اصلی پروژه، در سال ۲۰۰۷/ ۱۳۸۶ ابرنواختری را کشف کرد که ۱۰۰ میلیارد بار درخشان‌تر از خورشید و ۱۰ مرتبه درخشان‌تر از انواع دیگر ابرنواختر‌ها بود. طیف این ابرنوخ‌تر، که ۲۰۰۵ap نام گرفت شبیه به هیچ یک از طیف‌های ابرنواخترهای دیگر نبود. هیچ اثری از هیدروژن که معمولاً در بیشتر ابرنواختر‌ها هست در طیف آن دیده نمی‌شد.

در‌‌ همان زمان منجمان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ابرنواختر عجیبی را یافتند که SCP ۰۶F۶ نام گرفت. این ابرنواختر نیز طیف عجیبی داشت با وجود این‌که هیچ اثری از شباهت بین آن و ابرنواختر ۲۰۰۵ap دیده نشد.
کوییمبای و گروهش با استفاده از تلسکوپ ۲/۱ متری رصدخانهٔ پالومار ۴ ابرنواختر دیگر یافتند. پس از گرفتن طیف آن‌ها با استفاده از تلسکوپ ۱۰ متری کِک در هاوایی، تلسکوپ ۱/۵ متری در پالومار و تلسکوپ ۲/۴ متری ویلیام هرشل در جزایر قناری، منجمان متوجه شدند که طیف‌های این ۴ ابرنواختر بسیار عجیب و غیر عادی هستند.
کوییمبای متوجه شده بود که اگر کمی طیف ابرنواخترهای ۲۰۰۵ap و SCP ۰۶F۶ را انتقال دهد تقریبا به طیف‌های ۴ ابرنواختر دیگر نزدیک می‌شوند و زمانی که طیف‌های هر ۶ ابرنواختر در کنار هم قرار گرفت همه آ‌ن‌ها کاملاً شبیه به هم بودند. طیف‌هایی آبی که با امواج درخشان فرابنفش می‌درخشیدند.

این ابرنواختر‌ها بسیار درخشان و داغ‌اند. دمایی بین ۱۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ درجه کلوین دارند، با سرعت ۱۰۰۰۰ کیلومتر در ثانیه گسترش می‌یابند و ۵۰ روز طول می‌کشد تا درخشندگی خود را از دست بدهند. اطلاعاتی که درمورد این ابرنواختر‌ها به دست آمده در همین حد است و هیچ کس اطلاعات بیشتری ندارد.
نخستین مدل احتمالی که برای چنین درخشندگی‌ای پیشنهاد شده این است که ستارهٔ تپنده‌ای با جرم ۹۰ تا ۱۳۰ برابر جرم خورشید که پس از اتمام سوخت خود به شکل ابرنواختر منفجر شده است. این ستاره با تپش‌هایش پوستهٔ خود را خالی از هیدروژن کرده است و انفجار این پوسته را آن‌قدر داغ کرده است که اکنون ما ابرنواختر را به این درخشندگی می‌بینیم.

مدل دوم ستاره‌ای است که به شکل ابرنواختر منفجر شده اما جرم متراکمی با میدان مغناطیسی بسیار قوی از خود به جا گذاشته است که به سرعت به دور خود می‌چرخد. میدان مغناطیسی و ذرات بارداری که فضا را پر می‌کنند بر هم متقابلاً اثر می‌گذارند و انرژی آزاد می‌شود. این انرژی مواد و ذراتی که از انفجار باقی مانده‌اند را داغ می‌کند و همین می‌تواند درخشش این ابرنواختر‌ها را توضیح دهد.
این ابرنواختر‌ها در گروه کوچکی از میلیارد‌ها ستاره‌ هستند که به آ‌ن‌ها کهکشان‌های کوتوله می‌گویند. اگرچه از کهکشان‌های میزبان خود صد‌ها بار درخشان‌تر هستند، به منجمان این فرصت را می‌دهند تا با بررسی طیف آن‌ها میزان گازهای می‌ان‌ستاره‌ای که کهکشان‌ها را پر کرده‌اند، بسنجند و ترکیبات هر کهکشان را مشخص کنند. علاوه بر این آن‌ها مشخص می‌کنند ستاره‌هایی که برای نخستین بار در جهان شکل گرفته‌اند به چه شکل بوده‌اند.

[رضا طامهری]

تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا جدیدا با استفاده از دید مادون قرمز خود به اعماق سحابی غبار الود جبار خیره شده است که نتیجه این مساحی یافتن ستارگان نوزادی است که در پشت ابرهای تاریک این سحابی آرمیده اند. این ستارگان در نور مرئی قابل رویت نیستند. 
این جرم که به m78 معروف است، از دو سحابی سبز رنگ گرد تشکیل شده است که توسط ابرهای غبار الود تاریک احاطه شده اند. حتی در دیدفروسرخ اسپیتزر نیز ابرها اغلب تیره و تاریک اند، اما هنگامی که با چشمهای اسپیتزر رصد شود، گوشه های این ابرها به صورت قابهای سرخ روشنی دیده میشود که نورهای درخشان داخلی را احاطه کرده اند. 
M78براحتی در تلسکوپهای کوچک در سحابی جبار درست کنار خنجر  دیذه میشود اما به طور قابل ملاحضه ای با غبارهای تاریک کناری اس متفاوت به نظر میرسد. چشمهای فروسرخ اسپیتزر به داخل این غبارها نفوذ کرده است و درون درخشان این سحابی را اشکار ساخته است.
نوری که از ستارگان جوان تازه متولد شده منتشر میشود، شروع به غلبه بر فضای تاریک غبار الود کرده است و سرانجام این سحابی را به یه سحابی بزرگتر و درست مانند "حلقه سبز"( که در لینک زیر مشخص است) مبدل میشود
http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2011-183
رشته ای از ستارگان نوزاد که هنوز دقیقا وارد مرحله بلوغ خود شده اند بصورت نقاط سرخی در قسمتهای خارجی سحابی جبار  که در ابرهای تاریک ان، مشخص اند(تصویر اول)
منبع: sciencedaily.com

[karimisss]

نوسانات ستاره ای و فیزیک خورشید بررسی می شود

رئیس مرکز تحقیقات نجوم و اختر فیزیک مراغه از برگزاری کارگاه پیشرفته اختر فیزیک خبر داد و گفت: در این کارگاه که از 19 تا24 شهریور برگزار می شود نوسانات ستاره ای و فیزیک خورسید مورد بررسی قرار می گیرد. دکتر علی عجب شیری زاده در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به برگزاری ششمین کارگاه پیشرفته اختر فیزیک، افزود: این کارگاه با حضور متخصصانی از گرایشهای مختلف نجوم چون کیهان شناسی، اخترفیزیک و گرانش و همچنین دانشجویان کارشناسی که موفق به گذراندن یکی از دوره های آموزش مقدماتی نجوم مرکز شده اند، برگزار می شود.
رئیس مرکز تحقیقاتی نجوم و اختر فیزیک مراغه با اشاره به موضوعات این کارگاه خاطر نشان کرد: در نشست های این کارگاه در خصوص موضوعاتی چون کیهان شناسی، گرانش، نجوم ذره ای، نوسانات ستاره ای، فیزیک خورشید، ساختار و تحول ستارگان و تشکیل ساختارهای بزرگ مقیاس بحث و بررسی می شود.

وی زمان برگزاری کارگاه پیشرفته اختر فیزیک را 19 تا 24 شهریورماه جاری ذکر کرد و یادآور شد: به دانشجویان شرکت کننده در نشست های این کارگاه از طرف مرکز تحقیقات نجوم و اخترفیزیک مراغه و انجمن نجوم ایران گواهی مبنی بر شرکت در کارگاه اعطا خواهد شد.
منبع "خبرگزاری مهر"

[karimisss]

وقوع توفانی عظیم در سیاره زحل منجر به شکل گرفتن "لکه بزرگ سفید" و رعد و برقهایی 10 هزار برابر شدیدتر از رعد و برقهای زمینی در این سیاره شده است. به گزارش خبرگزاری مهر، وقوع این توفان در زحل منجر به ایجاد "لکه سفید بزرگی" بر روی سطح سیاره زحل شده است که امکان دیدن آن از روی زمین نیز وجود دارد.
رصدهایی که توسط فضاپیمای کاسینی انجام گرفته به همراه رصدهای انجام شده توسط تلسکوپهای زمینی نشان دهنده مناظری از رعد و برقهای فرازمینی هستند، رعدهایی که با سرعت 10 بار در ثانیه بر فراز زحل ایجاد شده اند. لکه های سفید بزرگ به این دلیل چنین نامگذاری شده اند که بزرگی آنها به اندازه ای است که می توان هر سی سال یکبار آنها را با استفاده از تلسکوپهای زمینی مشاهده کرد.





این توفان از دسامبر گذشته آغاز شد، زمانی که کاسینی و تعدادی از تلسکوپهای زمینی شاهد روند تکامل این توفان بر روی زحل بودند. به گفته اخترشناسان توفانهای "لکه های بزرگ سفید" که 10 برابر بزرگتر و شدیدتر از توفانهای عادی به شمار می روند، بسیار نادر بوده و در هر سال زحلی یکبار رخ می دهند. (یک سال زحل برابر 29.5 سال زمینی است.)
بر اساس گزارش اسپیس، این ششمین باری است که این رویداد از سال 1876 تا کنون با آغاز بهار در نیمکره شمالی این سیاره، مشاهده شده است. طول و عرض جغرافیایی این توفان به ترتیب 16 هزار و 800 و 9 هزار و 900 کیلومتر بوده است، این به آن معنی است که بزرگی این توفان می تواند نیمی از زمین را پوشش دهد.
منبع "خبرگزاری مهر"

[m.aryayi]

3-4 ساعت تا پايان داستان شاتل ها

شاتل فضایی آتلانتیس به عنوان آخرین فروند از ناوگان شاتل ها تا چند ساعت آینده یعنی در ساعت 6:56 عصر امروز (17 تیر ماه 1390) به وقت تهران از مرکز فضایی کندی در فلوریدای آمریکا به فضا پرتاب خواهد شد

http://www.youtube.com/watch?v=cvOG3...feature=relmfu

[yperseusy]

پرتاب ساعت 7:56 دقیقه هستش که این دوسته عزیزه مون به اشتباه ساعت 6:56 دقیقه رو ذکر کردند!!!
آن لاین ببینید:
http://www.nasa.gov/externalflash/135_splash/index.html

[yperseusy]

هم اکنون شاتل آتلانتیس با موفقیت پرتاب شد.

[Helix]

هفت سال پس از شکست ماموریت شکار فضاپیما در آسمان و سقوط فضاپیمای جنسیس، دانشمندان موفق شده‌اند با بررسی لاشه این فضاپیما به حقایق جدید و عجیبی درباره خورشید دست یابند.



در سال 2001 / 1380، ناسا فضاپیمایی به نام جنسیس (به معنای پیدایش) را به سمت خورشید فرستاد تا ذرات باد خورشیدی را که از این ستاره به بیرون جریان داشتند، جمع‌آوری کرده و به زمین بیاورد. جنسیس در سال 2004 / 1383، درست طبق برنامه زمان‌بندی به زمین بازگشت، اما همه چیز مطابق برنامه پیش نرفت. به دلیل اینکه چتر نجات جنسیس باز نشد، این فضاپیما با زمین تصادف کرد و محتویات آن در بیابان‌های یوتا در ایالات متحده بر روی زمین پخش شد. با گذشت هفت سال از آن ماجرا، دانشمندان هنوز مشغول جمع‌آوری این قطعات هستند و با ادامه دادن بررسی‌های خود بر روی لاشه این فضاپیما، موفق به انجام کشفیات بزرگی شده‌اند.

به گزارش پاپ‌ساینس، آخرین یافته آنها به این شرح است: شیمی زمین کاملا با شیمی خورشید متفاوت است. چنین چیزی ممکن است کاملا واضح به نظر برسد، اما در حقیقت در مقابل چیزی قرار دارد که اخترفیزیک‌دانان تصور می‌کردند. منظومه شمسی ما 4.6 میلیارد سال پیش، از صفحه عظیمی از غبار و گاز شکل گرفت. به دلیل اینکه همه چیز از ماده یکسانی سرچشمه گرفته، محققان می‌پنداشتند که منظومه شمسی داخلی باید شیمی مشترکی داشته باشد.

اما همه چیز آن‌طور که اخترفیزیک‌دانان می‌اندیشیدند پیش نرفت. بر اساس یافته‌های محققانی که هنوز مشغول بررسی مدارک به جامانده از لاشه جنسیس هستند، زمین از نظر دو ایزوتوپ اکسیژن و یک ایزوتوپ نیتروژن بسیار غنی‌تر از خورشید است. این مطلب داستان پیدایش سیاره ما را کاملا دگرگون می‌کند.

برای اینکه بتوان مساله را به طور کامل حل کرد، دانشمندان مجبورند روش‌های کاملا جدیدی را برای پاک کردن بقایای جنسیس پیدا کنند تا بتوانند آلودگی‌های زمینی را از ذراتی که در فضا جمع‌آوری شده‌اند جدا کنند. چنین کاری به هیچ وجه ساده نیست، اما گروه‌های آمریکایی و اروپایی که نمونه‌های اولیه را پاک‌سازی و تحلیل می‌کنند، دریافته‌اند که زمین از نظر ایزوتوپ‌های اکسیژن 17 و اکسیژن 18 غنی‌تر از خورشید است. ناهمخوانی در نیتروژن حتی از اکسیژن هم شدیدتر است: خورشید در مقایسه با زمین، حدود 40 درصد نیتروژن 15 کمتری دارد.

اکنون کیهان‌شناسان باید دلیل این مساله را پیدا کنند. آنها نظریاتی دارند، اما در همین حال دانشمندان جنسیس به کندی، به تلاش دشوار خود ادامه می‌دهند. پیش از آنکه حادثه جنسیس باعث کند شدن برنامه‌های محققان بشود، آنها قصد داشتند تا 18 اندازه‌گیری مختلف را بر روی محوله جنسیس انجام دهند. اکنون و با گذشت هفت سال، آنها پنج مورد را بررسی کرده‌اند و هنوز کار بر روی باقی برنامه را ادامه می‌دهند.


منبع :
http://www.kavirsky.blogfa.com/