چشم به راه دنبالهداری باشید که از ماه هم درخشانتر است
مجید جویا: مجله نیوساینتیست در سلسله گزارشهایی به ایدههایی پرداخته که سال پیش رو را شکل خواهند داد. در مقالات قبلی این سری خواندید: در سال ۲۰۱۳، منتظر شرایط اقلیمی عجیبوغریبتر باشید، چه کسانی این دو جایزه ارزشمند € ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ را برنده میشوند؟، امید دانشمندان به آزمایش موفق درمان قطعی سرطان در آینده نزدیک و تورمی که ۱۳,۷۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال پیش اتفاق افتاد. اکنون میخواهیم ببینیم که در سال آینده چه چیزی در آسمان پیدا خواهد شد که حتی از ماه هم درخشانتر است.
آن دسته از علاقهمندان به داستانهای پایان جهان که از پایان دنیا در سال 2012 ناامید شده بودند، امید تازهای را برای وحشت آفرینی خود پیدا کردهاند: این بار در قالب یک اَبَردنبالهدار نادر که در سال آینده به سوی ما خواهد آمد. از میان دنبالهدارهایی که روزگاری نشانهای شوم تلقی میشدند، شاید کمتر موردی به چشمنوازی این دنبالهدار مشاهده شده است. این اَبَردنبالهدار C/2012 S1 یا ISON نامیده شده و در اوج نورافشانی خود حتی در روز از ماه نیز درخشانتر است.
آی.اس.او.ان که اولین بار در سپتامبر 2012/ شهریور 91 شناسایی شد، از بیرون منظومه شمسی و با سرعت بالایی در حال حرکت به سمت خورشید است و در نوامبر 2013 / آبان 92 به کمترین فاصلهاش از خورشید خواهد رسید. تیموسی اسپار از مرکز سیارکهای دانشگاه هاروارد انتظار دارد تا در آن زمان، این دنبالهدار نمایشی به خوبی دنبالهدار هیل- باپ در زمستان و بهار 1997 / زمستان 1375 و بهار 1376 داشته باشد و آسمان را زیباتر کند (البته اگه دود آلایندههای تهران و دیگر کلانشهرها بگذارد که چیزی از آسمان ببینیم).
این اولین سفر این دنبالهدار به به داخل منظومه شمسی است و از این رو ممکن است آیاساوان حاوی گازهای فراری باشد که دیگر دنبالهدارها، برای ساختن دنباله طولانی خود در جریان گردش به دور خورشید، از دست دادهاند. این امر به ما امکان میدهد که نگاهی گذرا بیاندازیم به این که در 4.6 میلیارد سال پیش (یعنی زمانی که آیاساوان تشکیل شد) فضای بیرونی منظومه شمسی از چه موادی تشکیل شده بود.
امسال همچنین خبرهایی از آتش بازیهای آسمانی در مرز کهکشان راهشیری خواهیم شنید. ابر گازی سنگینی در حال حرکت به سمت سیاهچاله بسیار سنگین ولی آرامی است که در مرکز کهکشان قرار دارد. این برخورد با چشمان غیر مسلح قابل رویت نخواهد بود، اما هنگامی که ابر گاز با هاله گازهای داغ اطراف سیاهچاله برخورد میکند، تلسکوپهای پرتو ایکس تشعشعات ناشی از امواج ضربه ایجاد شده را دریافت میکنند.
این سیاهچاله که Sgr *A نام دارد (یعنی قویترین منبع رادیویی شناختهشده در صورتفلکی قوس)، در فاصله 25000 سال نوری از زمین قرار دارد (که در مقیاس کهکشانی، درست زیر گوش ما محسوب می شود) و به همین دلیل، این برخورد به ما شانس بینظیر مشاهده فرو رفتن مواد در سیاهچاله را میدهد. این برخورد شاید حتی بتواند کلید حل معمای اتفاقی باشد که در 300 سال پیش و هنگامی که سیاه چاله خیلی روشنتر از امروز بود، رخ داد.
منبع :khabaronline.ir
ناسا احتمال برخورد سیارک آپوفیس در سال 2036 را نیز به کلی رد کرد
دانشمندان ناسا در موسسه JPL در پاسادنای کالیفرنیا احتمال برخورد سیارک آپوفیس در سال 2036 را کاملا رد کرده و آنرا غیرمتحمل دانستند. این سیارک بزرگ و عظیم الجثه در این سال از کنار زمین گذر خواهد نمود. دانشمندان از داده های به روز شده در سال 2011 و 2012 و همچنین اطلاعات تازه ای که از فاصله این سیارک در تاریخ 9 ژانویه 2013 به دست آمده بود برای این نتیجه گیری بهره برده اند.
آپوفیس در سال 2004 کشف شد. این سیارک به اندازه سه زمین فوتبال وسعت دارد و هنگامی سرو صدا به پا کرد که پس از محاسبات اولیه ، احتمال برخورد آن با سیاره کوچکمان در سال 2029 برابر با 2.7 درصد اعلام شد. درصدی که برای بروز خطر برای سیاره ما بسیار قابل توجه است. اطلاعات و داده هایی که در طول تحقیق و مطالعه روی این سیارک و تصاویر نجومی قدیمی حاصل شد برخورد این سیارک با زمین را در سال 2029 غیرمحتمل اعلام نمود اما هنوز هم احتمال برخورد در سال 2036 باقیمانده بود—که 9 ژانویه 2013 رد شد.
دان یومنز، مدیر دفتر برنامه اجرام نزدیک زمین JPL میگوید: "با اطلاعاتی که از رصدخانه های ماگدالنا(موسسه علوم نیومکزیکو) و پن استارز(دانشگاه هاوایی) کسب نمودیم و همچنین با توجه به داده های اخیر رادار منظومه شمسی گلداستون ما با جرات احتمال برخورد آپوفیس در سال 2036 را رد میکینم، احتمال برخورد هم اکنون کمتر از یک در میلیون است این درصد ناچیز خیال ما را به حدی راحت میکند که به جرات احتمال برخورد را رد کنیم"
در 13 اوریل 2029 پرواز سیارک آپوفیس بر فراز زمین در کتابهای رکورد ثبت خواهد شد چون تا آن روز هیچ جرم فضایی به این اندازه از نزدیکی زمین عبور نکرده است. در آن روز آپوفیس با زمین 31300 کیلومتر فاصله خواهد داشت.
یومنز گفت:"اما خیلی زودتر از این تاریخ یعنی حدودا یک ماه و نیم دیگر(اواسط فوریه 2013) سیارک ناشناخته به نام 2012DA14 با قطر 40 متر از فاصله 17200مایلی زمین عبور خواهد نمود که البته کاملا امن خواد بود." وی افزود:" با تلسکوپهای جدیدی که در حال اضافه شدن هستند و با بروز کردن تلسکوپهای موجود حتی لحظه ای هم از رصد اجرام نزدیک زمین غافل نخواهیم بود"
ناسا سیارکها و دنباله دارهایی که از نزدیکی زمین میگذرند را از طریق تلسکوپهای زمینی و فضایی شناسایی و دنبال میکند. برنامه رصد اجرام نزدیک زمین که اغلب آنرا "گارد فضایی" مینامند این اجرام را شناسایی میکند.
منبع: Siencedaily.com