اینشتین اشتباه نکرده بود، چیزی سریعتر از نور حرکت نمیکند
:yaeh am not durnk:
پژوهشگران آزمایش اوپرا که شهریورماه گذشته ادعا کردند نشانههایی از حرکت ذرات نوترینو با سرعت بیشتر از سرعت نور را مشاهده کردهاند، اعلام کردهاند این اندازهگیری احتمالا به دلیل خطای انسانی است!
شکار ساز OPERA در ماه سپتامبر / شهریور گذشته این ادعای انقلابی را مطرح کرد که توانسته نوترینوهایی را با سرعت بالاتر از سرعت نور به دام بیندازد، ادعایی که در صورت اثبات به معنای پایان حکمرانی نظریه نسبیت خاص آلبرت اینشتین بر فیزیک مدرن بود.
اما به گزارش نیوساینتیست، اکنون به نظر میرسد که این کشف بزرگ پیش از این که باعث تغییر قوانین فیزیک شود، باعث جدیتر شدن نظارت بر تجهیزات خواهد شد، چرا که اکنون سخن از خطای انسانی در این نتیجه عجیب به میان آمده است.
پایان اینشتین!
در ماه سپتامبر / شهریور، پژوهشگران آزمایش OPERA دادههایی را گردآوری کرده بود که نشان میداد نوترینوهایی که در آزمایشگاه سرن در نزدیکی سوئیس تولید شده بودند و در مسیر 730 کیلومتری به آشکارساز اپرا در آزمایشگاه ملی گران ساسوی ایتالیا فرستاده شده بودند، 60 نانوثانیه سریعتر از یک پرتو نور به مقصد رسیدهاند. یعنی اگر به جای نوترینوها، یک پرتو نور از سرن تابیده میشد، زمان رسیدن آن به مقصد 60 نانوثانیه دیرتر از این بود.
برای برخی، این نتیجه سیلی محکمی برای نظریه نسبیت اینشتین بود، که بیان میدارد که هیچ ذرهای قابلیت حرکت با سرعت بالاتر از سرعت نور را ندارد. اگر یک ذره توانسته باشد از این حد سرعت بگذرد، آنگاه یک قرن گذشته و تمام آزمایشهای دیگری که صحب بقیه بخشهای این نظریه را نشان داده بودند، به زیرسوال میرفت.
باز هم فیبر نوری
وکا استانکو، یکی از 15 عضو گروه 160 نفره اپرا است که حاضر به امضای بیانیه اولیه نتایج نشد، چون آن را بیشاز حد مقدماتی میدانست. او میگوید:«اگر این اشتباه اثبات شود، قطعا به دلیل خطای انسانی است. من سعی کردم بگویم که محتاطتر باشید».
خیلی از فیزیکدانها به این نتیجه مشکوک بودند، ولی به نظر میرسید که اندازه گیریها به دقت انجام شده و به سطح آماری چشمگیری رسیده است. ولی بر مبنای بیانیهای که اپرا دیروز منتشر کرد، دو مشکل احتمالی در این آزمایش کشف شده است. همانگونه که خیلی از فیزیکدانها به نتایج عجیب این آزمایش گمان داشتند، هر دوی این مشکلات به استفاده این آزمایش از سیستم مکانیاب جهانی GPS برای همزمان کردن ساعتهای اتمی هر دو سوی این مسیر برمیگشت. اول، گذر زمان در ساعتها بین رسیدن سیگنال سنکرونکننده باید در نظر گرفته میشد و اپرا اکنون میگوید که احتمالا این کار به درستی انجام نشده است. دوم، احتمالا یک اتصال مشکلدار بین سیگنال جیپیاس و ساعت اصلی اپرا وجود داشت.
البته غیر از مسئله اتصال خراب فیبر نوری، یک احتمال دیگر هم وجود دارد: این که احتمالا نوترینوها حتی از آنچه در آزمایش قبلی پیشبینی شده بود هم، سریعتر حرکت میکنند!
خطای احتمالی دوم مربوط به نوسانسازی است که برای اعمال برچسبهای زمانی برای سنکرون کردن جیپیاس به کار میرفت. طبق بیانیه اپرا، خطای این نوسانساز میتواند منجر به اشتباه در برآورد زمان سفر نوترینوها و اضافهتر محاسبه شدن این زمان شده باشد. به عبارت دیگر، در این حالت، نوترینوها در عمل سریعتر از آنچه در گزارش چند ماه پیش اپرا اعلام شده بود حرکت میکنند. استانکو میگوید: «ما در مورد پایداری زمان بندی کاملا مطمئن نیستیم».
خبر اشتباه اپرا را اولین بار همین دیروز یک منبع ناشناس به ساینساینسایدر اطلاع داد. بر مبنای این گزارش، شاید اتصال نادرست فیبر نوری، مقصر اصلی در این اثر 60 نانوثانیهای بوده باشد.
بیانیه رسمی اپرا اما به این امر اذعان نمیکند و میگوید که احتمالا دو منبع برای نقطه خطا در دو سوی این مسیر وجود دارند و هنوز در حال کار بر روی آن است. اولین مورد مربوط به نوسانسازی است که برای تولید برچسبهای زمانی در میان سنکرون سازی جیپیاس استفاده میشود. و نقطه دوم هم مربوط به اتصال فیبر نوری است که سیگنال جیپیاس خارجی را به ساعت اصلی اپرا متصل میکند.
در ادامه بیانیه وعده داده شده که با رفع مشکل، آزمایش در سال 2012 تکرار شود و همچنین گزارش جامعی نیز در مورد خطای آزمایش سال گذشته منتشر شود.
کارن هانتر یکی از اعضای اپرا از دانشگاه هامبورگ آلمان، میگوید: «گروه در این زمان تصمیم گرفت که در بیانیه خود به کمیتها اشاره نکند، چون ما باید همه چیز را دوباره بررسی کنیم و یافتههای خود را کاملتر و با دقت بیشتری مورد بحث و بررسی قرار دهیم».
سخنگوی سرن، جیمز گیلیز هم هشدار میدهد که پاسخ واقعی هنوز معلوم نیست. «یک توضیح احتمالی وجود دارد، ولی ما تا زمانی که آزمایشهای بیشتری انجام نشود نمیتوانیم در مورد پرتو مطمئن باشیم».
آزمایشگاههای دیگری هم نوترینوها را خواهند آزمود. آزمایش MINOS در آزمایشگاه فرمی در باتاویای ایلینوز، قرار است که نتایج این آزمایش را با ارسال یک پرتو نوترینو از مینسوتا بیازماید.
http://www.khabaronline.ir/Images/Ne...8095345619.jpg
http://khabaronline.ir/Images/News/S...5460360119.jpg :th_cry:
2 فایل پیوست
براي دفع يك خطر بزرگ در سال 2040 مأموريت دانشمندان براي انحراف سيارك عظيم در راه زمين، آغاز شد
دانشمندان به دقت در حال بررسي يك سيارك بزرگ هستند كه ممكن است در دهههاي آينده خطر برخورد با زمين را داشته باشد.
فایل پیوست 3607
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سيارك 2011 ag5 حدود 140 متر بوده و ممكن است در سال 2040 به حدي به زمين نزديك شود كه محققان اكنون درخواست برپايي جلسهاي براي بررسي چگونگي مقابله با آن را دادهاند.
گفتوگو در مورد اين سيارك در برنامه كار چهل و نهمين نشست کميته فرعي علمي و فني كميته سازمان ملل براي كاربردهاي صلحآميز از فضاي خارجي كه چندي پيش در وين برگزار شد، قرار داشت.
اين جسم سنگي در ژانويه 2011 توسط رصدخانههاي كاوش كوه لمون در آريزونا شناسايي شد. اگرچه دانشمندان تاكنون توانستهاند اندازه اين سيارك را بدست آورند اما جرم و تركيبات آن هنوز ناشناخته باقي مانده است.
«كوچني» از سازمان فضايي اروپا اظهار كرد: سيارك 2011 ag5 تنها جسمي است كه از بالاترين شانس براي برخورد با زمين در سال 2040 برخوردار است. اگرچه ما تاكنون تنها موفق به مشاهده نيمي از مدار آن شدهايم و اين محاسبات هنوز بطور كامل قطعي نشدهاند.
وي افزود: ما در طول 14 نشست خود به اين نتيجه رسيديم كه اين سيارك خطر واقعي براي زمين محسوب ميشود. اگرچه بايد يك يا دو رصد كامل از مدار كامل آن براي نتيجهگيري نهايي انجام شود.
به گفته «دونالد يئومان»، رئيس برنامه رصدهاي اجسام نزديك به زمين در ناسا، امكان برخورد اين سيارك با زمين در تاريخ پنجم فوريه 2040 يك در 625 است. اگرچه اين برآورد نيز قطعي نيست.
در يك سناريوي بسيار محتمل در مورد امكان برخورد اين سيارك با زمين، زمان كافي براي اجراي يك ماموريت انحراف براي تغيير مسير آن تا پيش از سال 2023 وجود دارد.
2011 ag5 نيز ممكن است در فوريه 2023 در چنين چالههايي افتاده و تا 2.99 ميليون كيلومتري زمين نزديك شود. از اين رو دانشمندان در صورت بروز هرگونه اتفاقي ميتوانند پيش از سال 2040 اين سيارك را به كل از اين مسير بازدارند.
فایل پیوست 3607 فایل پیوست 3608
منبع : ایسنا
چند سیاره سرگردان در کهکشان راه شیری پرسه می زنند ؟
همون طور که همه می دونن زندگی روی سیارات گرم ، با مدار های ثابت به دور خورشید که در آسمانند ، وجود دارد .
اما تحقیقات جدید نشان می دهد که بیشترین احتمال وجود حیات در جهان ، در دنیا های همیشه تاریک و دور از ستاره که دستخوش طوفان های فضایی هستند ، ممکن است وجود داشته باشد .راهشیری احتمالا میزبان میلیون ها و شاید تریلیون ها سیاره سرگردان و رها شده باشد .
بعضی از آنها ممکن است اتمسفر مناسب برای پیدایش حیات آغازین باشد . سیارات سرگردان ممکن است حتی تعدادشان بیشتر از ستارگان در کهکشان باشد . اما برای بررسی دقیق تعداد آنها باید منتظر ماند تا تلسکوپ های آینده مثل WFIRST , LSST این یافته ها را تایید کنند .
انجمن اخترفیزیک و کیهان شناسی کاولی ( KIPAC ) در دانشگاه استندفورد برآورد کرده اند که سیارات سرگردان از منظومه ستاره ای خود ( ستاره همدم ) رانده شده اند و ، حالا به طور مستقل در راه شیری در حرکت اند ، تعدادشان به بیش از 100.000 تا می رسد در حالی که تحقیقات قبلی بر روی این زمینه نشان داده بود که سیارات سرگردان پر جرم تر از مشتری اند .
برآورد ها نشان می دهد که تعداد زیادی از سیارات سرگردان که به کوپکی پلوتو هستند هم اکنون در کهکشان پرسه می زنند . لوییس استریگری ( Louis Strigari ) رهبر و پایه گذار این تحقیقات با قاعده اصلی طبیعت شروع کرد :" جایی که تعدادی اجرام بزرگ پیدا می شوند ، حتما در آنجا اجرام کوچکی هم وجود دارد ؛ دقیقا مثل تعدادی تخته سنگ بزرگ که ممکن است با هزاران سنگ ریزه احاطه شده باشند .
استریگری و همکارانش تعدای از سیارات سرگردان را با پیش بینی از روی کشفیات کوچک خود ، با روش عکاسی مستقیم و عدسی های گرانشی شناسایی کردند .
منبع : www..SKY&TELESCOPE.com
1 فایل پیوست
تغيير نام مأموريت اكتشافي مريخ
آزمايشگاه پيشرانش جت (JPL) ناسا، نام پروژه مأموريت اكتشافي مريخ را به «InSight» تغيير داد.
فایل پیوست 3609
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پروژه مأموريت اكتشافي مريخ كه پيش از اين با نام GEMS (ايستگاه مانيتورينگ ژئوفيزيك) شناخته ميشد، به مأموريت «InSight» تغيير نام پيدا كرد.
ناسا همچنين اعلام كرد كه نام GEMS براي يك پروژه مأموريت فيزيك نجومي كه در حال انجام است، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
«بروس براندت» از محققان مركز پيشرانش جت ناسا تأكيد مي كند: هدف اصلي پروژه اكتشافي مريخ دستيابي به درون مريخ و تهيه نقشه از ساختار سياره سرخ است، به همين دليل نام پروژه اكتشافي به «InSight» تغيير نام يافت. با ابزارهاي ژئوفيزيكي قادر به مشاهده مركز مريخ خواهيم بود و ميتوانيم عمق پوسته و اندازه هسته سياره را ترسيم كنيم.
پروژه مأموريت اكتشافي مريخ با همكاري مركز پيشرانش جت (JPL) ناسا، شركت لاكهيد مارتين، آژانس فضايي فرانسه (CNES) و مركز هوافضاي آلمان (DLR) در دست بررسي است.
پروژه «InSight» يكي از سه برنامه اكتشافي از مجموعه مأموريتهاي ناسا براي بررسي منظومه شمسي، سيارات، قمرها، ستارههاي دنباله دار و سياركها است و هر سه تيم تحقيقاتي تا 19 مارس فرصت دارند نتايج تحقيقات و روند اجرايي پروژه را در اختيار ناسا قرار دهند.
منبع : ایسنا