کشف قطعه ای از شاتل کلمبیا در دریاچه تگزاس
کشف قطعه ای از شاتل کلمبیا در دریاچه تگزاس
قطعه ای از بقایای شاتل فضایی کلمبیای ناسا هشت سال پس از وقوع فاجعه سال 2003 که منجر به متلاشی شدن این شاتل و کشته شدن هر هفت سرنشین شاتل شد، در تگزاس کشف شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، این قطعه، مخزن واکنش دهنده انرژی کروی شکل و مخزن توزیع شاتل کلمبیا هفته گذشته در شرق تگزاس کشف شد. مخزن در بخشی خشک شده از دریاچه "Nacogdoches" در شهری به همین نام در تگزاس کشف شده است. در واقع خشکسالی در این منطقه و پایین رفتن سطح آب دریاچه منجر به آشکار شدن این قطعه از کلمبیا شده است.
پلیس محلی با تماس با سازمان ناسا آنها را از کشف این قطعه آگاه کرده و تصاویری از آن را برای ناسا ارسال کرد به این شکل مهندسان ناسا توانستند هویت این قطعه را تایید کنند. یکی از متخصصان ناسا که برای 30 سال در این مرکز فعالیت دارد توانست این مخزن را شناسایی کرده و اعلام کند که قطعه یافته شده به کلمبیا اختصاص دارد.
این قطعه یکی از 16 مخزن کلمبیا بوده است که اکسیژن و هیدروژن مایع را در خود حمل می کرده اند، این مخزن کروی که قطری برابر یک متر دارد، به زودی به پایگاه فضایی کندی بازگردانده خواهد شد، جایی که ناسا قطعات و بقایای به جا مانده از شاتل کلمبیا را در یک ساختمان جمع آوری می کند.
تاکنون در حدود 38 تا 40 درصد از قطعات کلمبیا کشف شده و در این ساختمان جمع آوری شده اند. فاجعه سال 2003 به واسطه ایجاد حفره ای در یکی از بالهای کلمبیا رخ داده است. این حفره توسط قطعه ای که از مخزن سوخت شاتل جدا شده بود در بال ایجاد شده کلمبیا و سرنشینانش را به نابودی کشاند.
فاجعه کلمبیا دومین حادثه در تاریخ 30 ساله برنامه شاتلهای ناسا بوده است، در سال 1986 نیز شاتل چلنجر و سرنشینانش به سرنوشتی مشابه دچار شدند.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، ماه گذشته سه شاتل باقی مانده ناسا به برنامه 30 ساله خود خاتمه داده و برای همیشه بازنشسته شدند. با پایان آخرین ماموریت شاتل آتلانتیس STS-135، این شاتل به همراه دیسکاوری و اندیور راهی موزه ها شدند تا ناسا بتواند برنامه جدید خود را با ساخت فضاپیماهایی برای اکتشافات در اعماق فضا آغاز کند.
منبع خبرگزاری مهر
آیا جهان ما درون یک حباب است؟ اولین تست رصدی از مالتی ورس(multiversae)
این تئوری که جهان ما داخل یک حباب واقع شده است و اینکه چند جهان دیگر نیز داخل حباب ما وجود دارد (مالتی ورس را می سازد) برای اولین بار توسط فیزیکدانان تست شد.
دو مقاله تحقیقاتی منتشر شده در Physical Review Letters اولین مقالاتی هستند که جزئیات چگونگی تحقیق برای رد پای جهانهای دیگر را نشان می دهند.هم اکنون فیزیکدانان در حال تحقیق بر روی الگوهای دیسک مانند در تابش میکرو موج زمینه کیهانی CMB،( تابش گرمایی بجای مانده از بیگ بنگ) هستند که می تواند شواهدی دال بر برخورد بین دیگر جهانها و جهان ما را در بر داشته باشد.
بسیاری از تئوری های مدرن فیزیک پایه، پیش بینی می کند که جهان ما داخل یک حباب قرار گرفته، علاوه بر حباب ما این جهان چند گانه حاوی حباب های دیگری نیز هست که هر کدام از آنها می توانند جهانی را در خود داشته باشند.در دیگر جهانهای پاکتی، ثوابت اصلی و حتی قوانین پایه ای طبیعت ممکن است متفاوت باشد.
تا کنون هیچکس قادر نبوده که راهی برای بررسی موثری از علائم برخورد جهانها در تابش CMB پیدا کند (و بنابراین جهانهای چندگانه را اثبات نماید) زیرا الگوهای دیسک مانند در تابش میکرو موج می توانند هر جایی در آسمان واقع شده باشند بعلاوه فیزیکدانان باید قادر به انجام تستی باشند که نشان دهد هر الگویی که آشکار می کنند، نتیجه برخورد است یا تنها الگوهای رندوم در داده هایی آشفته می باشد.تیمی از کیهان شناسان از کالج لندن UCL حال بدنبال این مسئله هستند.
دکتر هیرانیا پریس، همکار محقیق از دپارتمان UCL فزیک و نجوم، می گوید: "این یک مسئله بسیار سخت آماری و محاسباتی است که بدنبال تمامی اشعه های ممکن بجای مانده از برخورددر هر گوشه ای از آسمان می باشد.ولی این مسئله کنجکاوی مرا برانگیخته است."
این تیم، شبیه سازی هایی از آسمان با و بدون برخوردهای کیهانی انجام داده اند و یک الگوریتم برای تعیین اینکه کدام شبیه سازی بهتر با داده های CMB از WMAP ناسا مطابقت دارد را نوشته اند.آنها اولین رصد را بر این مبنا قرار دادند که چند اثر برخورد حبابی می توانددر آسمان CMB وجود داشته باشد.
استفان فینی، دانشجوی دکترا در UCL که الگوریتم کامپیوتری قدرتمندی را برای بررسی رد پای برخورد بین جهانهای حبابی نوشته و همکار مولف مقالات تحقیقاتی است می گوید: "این کار فرصتی را برای تست این تئوری بوجود آورده که واقعا پیچیده است.این تئوری این است که ما دورن یک جهان چندگانه پهناوریم که جهانهایی دیگر در اطراف ما مدام در حال شکل گیری هستند."
منبع: sceincedaliy.com
جونو ، به دیدار مشتری رفت
روز جمعه 14 مرداد ، ناسا فضا پیمای جونو را حدود ساعت 21 به وقت تهران به سوی سیاره مشتری پرتاب کرد . جونو 5 سال در راه است تا به این سیاره برسد و ابزارهایی همراه دارد که می تواند زیر جو غلیظ مشتری و هسته جامد آنرا مورد بررسی قرار دهد و از آنجا که به نظر میرسد مشتری نخستین سیاره ای است که در منظومه ما تشکیل شده به مطالعه نحوه ایجاد سیارات به خصوص زمین کمک می کند . برای این ماموریت بیش از یک میلیارد دلار هزینه شده است .
برگرفته از : spaceflightnow
هلال شب اول رمضان از دید فضانوردان / عکس
دانش > نجوم - ران گاران، فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بینالمللی این نمای زیبا را از هلال ماه نو در روز یکشنبه 31 جولای 2011 / 9 مرداد 1390 / 29 شعبان 1432 از ارتفاع 400 کیلومتری سطح زمین گرفته است.
از آنجا که ایستگاه فضایی بینالمللی هر 90 دقیقه یکبار بهدور زمین میگردد، فضانوردان ایستگاه فضایی توانستند در روز یکشنبه 16 بار منظره طلوع و غروب هلال زیبای ماه را ببینند، هرچند که هر بار ماه پرنورتر و ضخیمتر دیده میشد. برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
نیمه تاریک ماه نیز بر اثر بازتاب نور خورشید از سطح زمین با نور آبی کمرنگ روشن شده و پدیده زمینتاب را ایجاد کرده است.
کد مطلب: 166287
زمان انتشار: شنبه 15 مرداد 1390 - 14:35:35
منبع: خبرآنلاین
مریخ نورد فرصت، به مقصد نهایی خود رسید
http://images.sciencedaily.com/2011/...1310-large.jpg
مریخ نورد فرصت متعلق به سازمان فضایی امریکا(ناسا)هم اکنون در فاصله ای به اندازه زمین فوتبال از حاشیه دهانه ایندیور رسیده است. این دهانه که بلند مدت ترین ماموریت مریخ نوردها محسوب میشود، از اواسط سال ۲۰۰۸ برای فرصت برنامه ریزی شده بود که هم اکنون پس ازگذشت چهارسال و بازنشستگی روح، دوقلوی افسانه ای فرصت، بدان دست یافته است
دهانه ایندیور، منطقه ای بسیار پربار برای مطالعات فرصت می باشد. این دهانه ۲۲ کیلومتر قطر داردو حدودا ۲۵ مرتبه بزرگتر از دهانه ویکتوریا است که فرصت دوسال را صرف مطالعه انجا نمود. رصدهای صورت گرفته توسط مدارگردهای مریخ نشان میدهد، که نواحی غربی دهانه ایندیور دارای بیرون زدگی های سنگی است که از تمامی نقاطی که تاکنون، فرصت دیده است، کهن سال ترند. منطقه ای که برای ورود فرصت به این دهانه پرتلاطم درنظرگرفته شده، محدوده ای است بنام" نقطه روح" که در حاشیه جنوبی این بیرون زدگی های قرار دارد. ناسا این بیرون زدگی ها را "Cape York" نامیده است
منبع: sciencedaily.com
اطلاعات میتوانند از سیاه چاله ها بگریزند
http://images.sciencedaily.com/2011/...5342-large.jpg
تحقیقات جدید که توسط دانشمندان در دانشگاه یورک صورت پذیرفته نشان دهنده حقایق جدیدی در مورد فیزیک سیاه چاله هاست. سیاهچاله ها اجرامی در فضا هستند که بقدری پرجرم و فشرده اند که البرت انیشتن به انها فضای"خمیده" اطلاق نمود. تفکرات تماما بر این مدعا بود که سیاه چاله ها تمامی چیزهایی که بیش از حد به آنها نزدیک شودند را می بلعند وهیچ چیز قدرت فرار از آنها را ندارد، ولی مطالعات اخیر که توسط پروفسور ساموئل برانستین و دکتر ماناس پاترا صورت پذیرفته، نشان میدهد اطلاعات می توانند از سیاه چاله ها بگریزند.
اثبات این مدعا می تواند نشان دهد که گضرانش نیروی بنیادین طبیعت نیست.
پروفسور برانستین میگوید:" نتایج ما به جزئیات خمیدگی فضای سیاه چاله نیازی ندارد؛ بلکه نشان میدهند که فضا، زمان و حتی خود گرانش معلول تئوری های عمیق تری در سیاه چاله ها هستند. کارهای ما بطرز موشکافانه ای تئوری اطلاعات کوانتومی را که هم اکنون برترین کاندید برای منبع تئوری های گرانش است، تغییر میدهد"
اما مکانیک کوانتومی تئوری نور و اتمهاست و بسیاری از فیزیک دانان میپندارند که مکانیک کواتومی میتواند برای توضیح چگونگی تبخیر سیاه چاله ها بدون مشارکت گرانش، مورد استفاده قرار گیرد.
در این تحقیق از اصول بنیادی و اولیه مکانیک کوانتومی برای دادن توضیحاتی در مورد گریز اطلاعات از سیاه چاله ها استفاده شده است.
دکتر پاراتا می گوید:" ما نمی توانیم ادعا کنیم که اثبات نموده ایم اطلاعات واقعا میتوانند از سیاه چاله ها بگریزند، اما این صریح ترین نتیجه ای است که از تحقیقات ما برداشت میشود. بعلاوه نتایج ما نشان میدهد که تئوری اطلاعات کوانتومی نقش اساسی در تئوری اینده که تلفیقی از مکانیک کوانتومی و گرانش می باشد، را داراست.
منبع: SCINCEDAILY.com
ماه 200 میلیون سال جوانتر از تصور است !!!!
دانشمندان با انجام تحقیقاتی روی سنگهایی که از ماه به زمین آورده شده اند دریافتند که تنها قمر زمین 200 میلیون سال جوانتر از آن چیزی است که تاکنون تصور می شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان تاکنون معتقد بودند که ماه در طول فازهای اولیه تشکیل منظومه خورشیدی یعنی در 4.56 میلیارد سال قبل ایجاد شده است.
در آن زمان سیاره ای در ابعاد مریخ به زمین برخورد کرد و در اثر این برخورد موادی از زمین جدا و وارد مدار شدند و به تدریج ماه را ساختند.
برپایه یک نظریه بسیار جدید که اول آگوست در مجله نیچر منتشر شد این مواد دو قمر را ساخته بودند که یکی بزرگتر و دیگری کوچکتر بوده است.
قمر کوچکتر به روی قمر بزرگتر که در آن زمان هنوز ماگمای گداخته بوده است می افتند و در این ماگما ذوب شده و تنها ماه را باقی می گذارد.
اکنون نتایج تازه ترین تحقیقاتی که گروهی از دانشمندان بین المللی بر روی ایزوتوپهای سرب و نئودیمیم حاضر در سنگهای ماه انجام دادند دریافتند که این ایزوتوپها 200 میلیون سال پس از تولد ماه یعنی در 4.36 میلیارد سال قبل به وجود آمده اند. این سنگها در جریان ماموریت آپولو 16 در 1972 به زمین آورده شده اند.
براساس گزارش دیسکاوری نیوز، این تاریخ بسیار شبیه به تاریخ تشکیل قدیمی ترین کانیهای روی زمین است.
هر چند در دنیای علم همه با این تعیین تاریخ جدید موافق نیستند به طوریکه برخی از دانشمندان معتقدند که این نمونه مورد آزمایش حاصل بلورسازی اقیانوس ماگمای اولیه تشکیل دهنده ماه نیست و بنابراین بعدها به وجود آمده است.
منبع : خبرگزاری مهر