اقیانوس آب شور در انسلادوس
http://media.skyandtelescope.com/images/Enceladus.jpg
منجمان شواهد محکمی را دال بر وجود اقیانوس اب شور در زیر پوسته یخی انسلادوس، یکی از قمرهای درونی زحل، یافته اند. لز طریق تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست امده از فضاپیمای کاسینی ناسا که از سال ۲۰۰۴ بر مدار زحل در حال چرخش است، دانشمندان موفق به کشف نمک سدیم و پتاسیم، مشابه ترکیبات دریاهای زمین، در ذرات یخ نزدیک به سطح این قمر شده اند. بدلیل انکه این مواد از فورانهای بخار اب از شکافهای سطح این قمر پر هیاهو نشات گرفته اند، منجمان اینگونه استنتاج میکنند که مقادیر فراوانی از آب نمک زیر لایه های سطحی این قمر آرمیده است.
فرانک یوسبرگ، عضو ارشد تیم کاسینی میگوید:" بجز فورانهای سطحی انسلادوس، راه ثابت دیگری برای خروج چنین ذراتی وجود ندارد"
کاسینی نمک را در طی ۳ دوره چرخش در سال ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ بر فراز این قمر کشف نمود. در این اکتشاف، کاسینی از ابزاری به نام تحلیل گر ذرات کیهانی (cda) بهره گرفته است.
منجمان خاطر نشان میکنند که آب در زیر سطح انسلادوس و زیر لایه سنگی عمیقی در دل قمر قرار دارد که انجا با نمک و مواد معدنی دیگر مخلوط میشود. آب نمک از زیر لایه های سنگی خود را به نزدیک سطح میرساند و در انجا با اقیانوس عظیمی از اب مخلوط میشود. آنها معتقدند در صورتی که روزی شیارهای موجود در سطح انسلادوس که عامل پیدایش آب فشانهای این سیاره هستند، بشکنند، اب به علت اختلاف فشار بین آب لایه های زیرین و خلا در فضای خارجی با فشار، بالایی به فضا پرتاب خواهد شد که نتیجه آن آب فشانهای عظیمی در سطح این سیاره است.
منبع: skyandtelescope
منظره فضایی زمین را آنلاین و با کیفیت اچ.دی ببینید
دانش > نجوم - نتیجه همکاری مشترک شرکت UrtheCast و آژانس فضایی روسیه، ایستگاه آنلاین پخش تصاویر فضایی از آی.اس.اس است که به زودی ارسال تصاویر خارقالعادهای از زمین و فضای پیرامون آنرا با کیفیت اچ.دی آغاز خواهد کرد.
محبوبه عمیدی: تاکنون عده بسیارمحدودی از انسانهای روی زمین شانس سفر به فضا و تماشای کره خاکی را از ایستگاه فضایی بینالمللی داشتهاند اما تا چند ماه دیگر همه ما میتوانیم با سر زدن به ایستگاه ویدئویی آنلاین آی.اس.اس، زمین را از چشم دو دوربین آن، آنهم با کیفیت اچ.دی تماشا کنیم.
به گزارش پاپساینس، مطابق قراردادی که میان شرکت کانادایی UrtheCast و آژانس فضایی روسیه منعقد شده، این دو دوربین پیش از پایان سال جاری میلادی (دی ماه 1390) به ایستگاه فضایی بینالمللی ارسال خواهند شد. پس از آن دوربینها روی بخشی از بدنه خارجی آی.اس.اس نصب میشوند و امکان ارسال تصاویر ویدئویی به زمین و پخش آنلاین آنها وجود خواهد داشت.
http://www.khabaronline.ir/news-159737.aspx
یکی از دوربینها با کیفیت اچ.دی و سرعت 3.25 فریمبرثانیه تصاویر را ثبت خواهد کرد و دوربین دوم میتواند تصاویر را با ترکیب 3 رنگ و وضوح پایینتری دریافت کند. به گفته اسکات لارسون، یکی از مؤسسان و مدیر UrtheCast ترکیب این تصاویر به زمین ارسال خواهد شد و به صورت آنلاین به نمایش درخواهد آمد.
سیستم پخش این تصاویر به شکل ترکیبی از گوگلارث و یوتیوب عمل خواهد کرد. لارسون میگوید: «اتصال میان ویدئوهای ارسالی با گرافها، نقشهها و اطلاعات مفید دیگر میتواند بسیارجذاب باشد. برای کاربران امکان متوقف کردن ویدئو، بازبینی آن، بزرگنمایی تصاویر و انتخاب تصاویر مربوط به موقعیتهای زمانی و مکانی گوناگون پیشبینی شده است».
این دو دوربین محصول یک شرکت انگلیسی هستند و UrtheCast که در کلگری، ایالت آلبرتا واقع شده و روی بازوهای روباتیک شاتلها کار می کند، تولید نرمافزارهای پشتیبان را به عهده خواهد داشت.
مطابق پیشبینیها این دو دوربین تا دیماه آتی به آی.اس.اس ارسال میشوند و پخش تصاویر از ماههای ابتدایی سال 2012 آغاز خواهد شد.
کد مطلب: 159737
زمان انتشار: سه شنبه 7 تیر 1390 - 08:28:46
منبع: خبرآنلاین
بزرگترين رصدخانه نوترينوي جهان در قطب جنوب احداث شد
پس از يك دهه برنامهريزي، نوآوري و آزمايش، ساخت بزرگترين رصدخانه نوترينوي جهان كه در يخهاي فلات قطب جنوب نصب شده با موفقيت به پايان رسيد. يك تيم بينالمللي آخرين اصلاحات پروژه «آيس كيوب» را كه زير نظر دانشگاه ويسكونسين آمريكا انجام ميشود، به پايان رساندهاند.
اين رصدخانه كه در ايستگاه قطب جنوب اسكات- آموندسن زير نظر بنياد ملي علوم واقع شده به طور خاص به دنبال نوترينوهاي پرانرژي است كه در وقايع خشن كيهاني مانند انفجارهاي ابرنواختر و پرتو گاما به وجود مي آيند.
هنگامي كه نوترينوها با اتمهاي يخي در يخ تاريك و فوقشفاف قطبي برخورد ميكنند، يك نور آبي رنگ به وجود ميآيد كه توسط سنسورها شناسايي ميشود.
برخي از نوترينوها از خورشيد نشات گرفته و برخي ديگر از برخورد پرتوهاي كيهاني با جو زمين و منابع برجسته نجومي از جمله انفجار ستارگان در راه شيري و ساير كهكشانهاي دور به وجود ميآيند.
ميزان تريليوني از نوترينوها در هر لحظه در بدن انسان جريان دارند، اما به ندرت با ماده عادي برخورد مي كند.
محققان در تلاش هستند تا منبع اين نوترينوها را شناسايي كنند.
تيغه رصدخانه از 5160 سنسور نوري تشكيل شده كه در گروههاي 60 تايي و در كل 86 رشته به هم متصل شدهاند.
هر رشته در يك سوراخ عمودي مته در كلاهك يخي قطب جنوب پايين فرستاده ميشود. اكنون كه تمام رشتهها در جاي خود ثابت شدند، سنسورهاي آنها يك ماتريس مكعبي شكل به ابعاد يك كيلومتر مكعب ميسازند كه سر آنها حدود دو كيلومتر زير سطح يخ است.
دانشمندان دانشگاه ويسكانسين براي ايجاد سوراخها يك مته آب داغ پيشرفته 4.8 مگاواتي ساختند.
اين وسيله قادر بود با متمركز كردن فوران آب به داخل يخ به طور روزانه بيش از دو كيلومتر در يخها حفاري كند.
اين پروژه از ماه نوامبر سال 1999 در پي تسليم طرح به بنياد ملي علوم و همچنين ساير همكاران طرح در بلژيك، آلمان و سوئد با همكاري دانشمندان، مهندسان و متخصصان رايانه آغاز شده است.
کشف یک ستاره نوترونی که بیش از ظرفیتش می بلعد
http://www.sciencedaily.com/images/2...1848-large.jpg
رصدخانه فضایی XX-Mنیوتن متعلق به اژانس فضایی اروپا چند روز پیش ستاره کم نوری را یافت که در حیطه امواج X، ده هزار برابر نرمال میدرخشید. منجمان معتقدند این فوران بزرگ بر اثر تلاش این ستاره برای بلیعدن توده عظیمی از مواد ایجاد شده است.
این فوران در یک ستاره نوترونی اتفاق افتاده است که هم اکنون تنها ۱۰ کیلومتر قطر دارد اما به قدری چگال است که میدان گرانشی عظیمی را ایجاد میکند. توده مواد بسیار بزرگتر از ستاره نوترونی بوده و از یک ستاره ابرغول آبی نشات میگرفته است.
انریکو بونزو عضو تیم تحقیقاتی این رصد خانه میگوید:" این توده عظیم از ستاره ابرغول به بیرون پرتاب شده و به شدتبا ستاره نوترونی برخورد کرده است و ما را قادر ساخته تا این رویداد را در حیطه امواج X رصد کنیم.
این فوران چهارساغت به طول انجامید و اشعه X از گازهای داخل توده منتشر شده بود که در حین کشیده شدن به میدان گرانشی ستاره نوترونی، میلیون ها درجه گرم شده بودند.در حقیقت این توده به قدری عظیم بوده که تنها جزئ کوچکی از آن به ستاره نوترونی برخورد کرده است. آری در صورتی که ستاره نوترونی در مسیر این مواد قرار نداشت بدون هیچ گونه ردی این مواد به فضا پرتاب میشدند.
نیوتن XX-M در طی رصد ۱۲.۵ ساعته که این سامانه ستاره ای، که بنام IGRJ18410-0535 نامگذاری شده است، فوران مذکور را رصد نمود، اما منجمان فورا متوجه ان نشدند، علت ان است که تلسکوپ بر اساس برنامه ریزی ابتدا برنامه موردنظر را به اتمام رساندت و سپس داده ها را به زمین مخابره میکند. حدودا ۱۰ روز پس از این مشاهده دکتر بنزو و گروه تحقیقاتی از دانشگاه متبوعش اطلاعات را دریافت نموده و سریعا انها را پردازش کردند.
مدت زمان طولانی این فوران منجمان را قادر ساخت تا اندازه این توده را تخمین بزنند. این توده، بسیار عظیم تر از ستاره نوترونی بوده و تقریبا ۱۶ میلیون کیلومتر و یا ۱۰۰ میلیون برابر حجم ماه وسعت داشته است. بر اساس محاسباتی که از روی درخشندگی فوران انجام گرفت، این توده تنها یک هزارم جرم ماه زمین را در برداشته است.
منبع: sciencedaily
ایستگاه فضایی تخلیه شد/خطر از بیخ گوش فضانوردان گذشت
دانش > نجوم - 6 سرنشین استگاه فضایی بینالمللی عصر سهشنبه (به وقت ایران) در دو سفینه سایوز پناه گرفتند تا از برخورد با زبالههایی فضایی که به ناگاه رو سوی ایستگاه اورده بودند، در امان بمانند.
دادههای به دست آمده از رادارها نشان از این داشت که این زبالهها در ساعت 12:08 روز سهشنبه 28 ژوئن به وقت گرینویچ (16:38 سهشنبه 7 تیر به وقت ایران) از فاصله بسیار نزدیک 270 متری ایستگاه عبور کردند، ولی هیچ برخوردی مشاهده نشد و خدمه ایستگاه اجازه یافتند تا به سر کار خود بازگردند.
کیل لیندگرن از مرکز کنترل هیوستون در ساعت 12:12 دقیقه دیروز به وقت گرینویچ، چهار دقیقه بعد از عبور زبالههای فضایی این پیام رادیویی را برای فضانوردان ارسال کرد: «اکنون چهار دقیقه از عبور سپری شده و شما اجازه خروج از سایوز را دارید». پیامی که با تایید مهندس پرواز ماموریت شماره 28، ساتوشی فوروکاوا همراه شد.
هنگامی که رادارها تشخیص دهند که زبالههای فضایی در مسیر عبور خود از حد مشخصی به ایستگاه نزدیکتر خواهند شد، و با در نظر گرفتن دقت رادارها، احتمال برخورد وجود خواهد داشت، فرایندهای ایمنی برای تامین امنیت آغاز خواهند شد. «پناه گرفتن» در محفظه نجات سایوز زمانی اجرا میشود که عبور نزدیک زبالهها خیلی دیر کشف شود و وقتی برای تغییر مدار ایستگاه جهت اجتناب از برخورد نمانده باشد.
در ساعت 11:30 دقیقه به وقت گرینویچ (38 دقیقه پیش از عبور)، با وجود چهار بار بهروزرسانی اطلاعات حرکت زبالههای فضایی، هنوز خطر برخورد آن قدر بالا بود که مرکز هیوستون تصمیم به ماندن فضانوردان در داخل حفاظ تا بعد از عبور زبالهها گرفت.
آندری بوریسنکو فرمانده ایستگاه، آلکساندر ساموکوتایف و رونالد گاران در سفینه فضایی سایوز TMA-21 پناه گرفتند و سرگئی والکوف، مایکل فوسوم و فوروکاوا در سایوز TMA-02M که در جانب دیگر ایستگاه پهلو گرفته بود، مستقر شدند.
اندازه و منشا این زبالهها هنوز معلوم نیست. زبالهها فضایی نگرانی همیشگی خدمه سفینههای فضایی است، چرا که سرعت این اجسام در مدارهای پایین، گاه تا 8 کیلومتر بر ثانیه هم میرسد.
مدیر پرواز ایستگاه فضایی بینالمللی ران اسپنسر، پیش از یک حادثه برخورد با زبالههای فضایی در سال 2009 گفته بود: «شیوه عمل ما در این موارد بدین گونه است که دادههای رهگیری را در مورد اجسامی که تهدیدی برای ایستگاه فضایی هستند، از مرکز فرماندهی فضایی دریافت میکنیم. در ابتدا ما یک منطقه نظارتی داریم که 75 کیلومتر از بالا و پایین و 25 کیلومتر از چپ و راست، و 25 کیلومتر از جلو و عقب را در آن رصد میکنیم.
«مرکز فرماندهی فضایی به ما در مورد هر جسمی که به ما نزدیک شود، هشدار میدهد. سپس آنها نظارت خود را بر این اشیا تشدید میکنند تا به راه حل بهتری برسند و عدم قطعیت را کاهش دهند. و سپس ما احتمال برخورد را بر مبنای دادههایی که مرکز فرماندهی فضایی میدهد محاسبه میکنیم. و اگر احتمال برخورد بیش از یکهزارم درصد (10 به توان منفی پنج) باشد، شروع به جستجوی راه حل میگردیم».
منبع: اسپیسفلایتناو
ترجمه: مجید جویا
کد مطلب: 160021
زمان انتشار: چهارشنبه 8 تیر 1390 - 23:55:14
منبع: خبرآنلاین