C/1680 V1، همچنین مشهور به دنبالهدار بزرگ 1680، دنبالهدار کیرچ و دنبالهدار نیوتن اولین دنبالهداری بود که با کمک تلسکوپ کشف شد. کشف شده بتاریخ 14 نوامبر 1680 توسط گاتفرید کریچ، یکی از درخشانترین دنبالهدارهای قرن هفدهم بود که با قدری حدود منفی 10 حتی در روز نیز دیده میشد. شهرت این دنبالهدار بیشتر بخاطر دنباله تماشایی و بلندش است که تا 90 درجه میرسید. پس از عبور از فاصله 0.42 واحد نجومی در 30 نوامبر از کنار زمین، در شیرجهای عمیق بسمت خورشید رفت و در تاریخ 18 دسامبر 1680 از حضیض خورشیدی باور نکردنی 930،000 کیلومتر (230،000 کیلومتری از سطح خورشید) عبور کرد و در 29 دسامبر به بیشترین درخشندگی خود رسید. دنبالهدار کیرچ برای آخرین بار در 19 مارس 1681 مشاهده شد.
تاریخچه:
در 14 نوامبر 1680، گاتفرید کریچ دنبالهداری جدید را با کمک تلسکوپ کشف کرد. در آن روز او نه تنها اولین کسی بود که این دنبالهدار را میدید بلکه اولین کسی بود که یک دنبالهدار را به کمک یک ابزار اپتیکی کشف کرده بود. منجمان سراسر اورپا مسیر این دنبالهدار را برای ماهها دنبال کردند؛ در مسیری که سرانجام این دنبالهدار را به درخشان ترین دنبالهدار قرن هفدهم میلادی تبدیل کرد.
اواخر پائیز 1680، مردم منهتن با دیدن منظره این دنبالهدار در آسمان وحشت زده شدند. دنبالهداری عظیم، و شاید باشکوهترین آنها ناگهان ظاهر شد. در ابتدا کم نور و بدون دنباله دیده شد اما تا انتهای هفته دنباله خود را نشان داد. در هفته دوم دنباله آن به 30 درجه رسید و در هفته سوم دنباله خود را در 70 درجه از پهنه آسمان گسترش داد و این در حالی بود که روز به روز درخشانتر میشد. پس از پنج هفته، به نظر درون تابش خیره کننده خورشید آمیخته شد. اما پس از چهار روز مجدداً همانند خورشید درخشان دیگری ظاهر شد که در اثر تلاطم و آشفتگی زیاد آنچنان دنبالهی عظیمی پیدا کرده بود که از خورشید تا مدار زمین ادامه داشت.
دنباله دار بزرگ 1680 دو روز پس از حضیض خورشیدی و در 20 دسامبر، برای اولین بار در انگلستان دیده شد. چرخش آن بدور خورشید چنان سریع بود که تصور شد که آنها دو دنبالهدار مجزا هستند؛ اما دنبالهدار اواخر 1680 و اوایل 1681 در واقع یک دنبالهدار بودند و این وضعیتی بود که عملاً مسیر یک دنبالهدار را بدور خورشید به دانشمندانی مانند ایزاک نیوتن نشان داد تا قوانین کپلر را به عینه ببیند. ایزاک نیوتن و دورفل جورج ساموئل بطور مستقل به این نتیجه رسیدند که دنبالهدارها در مداری سهموی بدور خورشید میگردند.
ایزاک نیوتن مسیر سهموی دنبالهدار بزرگ 1680 را محاسبه کرد.
دنبالهدار بزرگ 1680 بر فراز روتردام
نقاشی توسط هنرمند هلندی Lieve Verschuier