2215, arahimi, Astronomy*, aysa, Behnaz sasani, Flare star, gandom, javadstar76, Kianoosh.S, masi, mohsen4465, Mojtaba.M, Mostafa, nakhodaye aseman, rezash, Saeed Jafari, sasan20oo20, subaro, محمد مهدی محمدی, مداد رنگیهام, پیمان اکبرنیا, حسین زارعی, رخساره روشنی, رضا طامهری, سیاره ی ناهید, شهلا ناصریان, شادي شهراييني
در 19 آوریل 2001 بازوی روباتیک کانادارم2 (Canadarm2) بعنوان اولین قسمت از سیستم خدماتی متحرک (MSS) توسط شاتل اِندوور در مأموریت STS-100 به مدار زمین پرتاب شد. سیستم MSS از یک بازوی روباتیک بنام سیستم دستواره متحرک ایستگاه فضایی (SSRMS – بازوی کانادارم2)، سیستم پایه متحرک (MBS) و دستواره چالاک کاربردهای خاص (SPDM مشهور به دست چالاک یا دست کانادایی) تشکیل شده است.
کانادارم2 در واقع نسخهای بزرگتر و پیشرفتهتر از کانادارم شاتل فضایی است. این بازوی روباتیک در حالت کاملاً کشیده شده 17.6 متر طول دارد و دارای 7 مفصل موتوردار است. قطر آن 35 سانتیمتر و جرم آن 1800 کیلوگرم است. این بازو توانایی جابجایی محمولههایی تا 116000 کیلوگرم را دارد و قادر به تسهیل پهلوگیری شاتل فضایی است. این بازو از قابلیت خود-جابجایی برخوردار است و میتواند همانند یک کرم ابریشم بر روی دو انتهای خود بر روی بدنه ایستگاه حرکت کند. البته این نوع جابجایی محدود به حرکت بر روی پایههای چنگزنی داده و قدرت (PDGFs) است. PDGFها در گرداگرد ایستگاه نصب شدهاند و وظیفه انتقال برق، داده و ویدئو را به بازو بر عهده دارند. در مأموریت STS-100 کانادارم2 موقتاً بر روی ماژول دستینی نصب شد اما پس از مأموریت STS-111 بر روی پایه متحرک مخصوص خود (MBS) قرار گرفت و این قابلیت را پیدا کرد تا براحتی در طول ایستگاه حرکت کند. بازوی روباتیک کانادارم2 از پشت سه نمایشگر LCD و از دو ایستگاه یکی در ماژول دستینی و دیگری در ماژول کیوپولا (پرتاب شده در مأموریت STS-130) قابل کنترل است.
در مأموریت STS-100 علاوه بر نصب بازوی کانادارم2 یک آنتن فرکانس بالای مخابراتی نیز بر روی ماژول دستینی نصب شد. ماژول تدارکاتی رافائلو نیز اولین پرواز خود را در این مأموریت انجام داد. اندوور پس از تنظیم کردن ارتفاع ایستگاه فضایی در 29 آوریل از آن جدا شد و پس از یک دور گشتزنی دور ایستگاه فضایی در 1 می وارد اتمسفر زمین شد.
مراحل فعالیت های انجام شده در مأموریت STS-100 رو میتونید تو لینک های زیر ببینید:
دنلود ویدئو 1 (1.45 مگابایت)
دنلود ویدئو 2 (1.58 مگابایت)
دنلود ویدئو 3 (2.29 مگابایت)
دنلود ویدئو 4 (1.23 مگابایت)
دنلود ویدئو 5 (2.72 مگابایت)
دنلود ویدئو 6 (1.15 مگابایت)
دنلود ویدئو 7 (1.47 مگابایت)
نمایی از ایستگاه فضایی بهمراه بازوی روباتیک کانادارم2 و ماژول رافائلو:
ایستگاه فضایی کمی پس از جدا شدن STS-100 در 29 آوریل 2001:
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
12 جولای 2001، هفتمین قسمت اصلی از ایستگاه فضایی بین المللی سوار بر STS-104 به مدار زمین پرتاب شد. محموله شاتل آتلانتیس در این مأموریت «محبسه هوای مشترک کوئست» بود. این محبس هوا جهت ورود و خروج فضانوردان برای راهپیماییهای فضایی طراحی و ساخته شد. قبل از اتصال کوئست به ایستگاه، راهپیماییهای فضانوردان روسی با لباس فضایی روسی «اورلان» فقط از طریق ماژول تدارکاتی ازوزدا ممکن بود و راهپیماییهای فضانوردان آمریکایی با لباس فضایی «واحد سیار خارج فضاپیمایی» (EMU) فقط زمانی عملی بود که شاتل فضایی به ایستگاه پهلو گرفته بود.
محبسه هوای کوئست از دو قسمت تشکیل شده است؛ «محبسه تجهیزات» که لباس فضایی و تجهیزات در آن قرار داده میشود و «محبسه خدمه» که از آنجا فضانوردان میتوانند به فضای بیرون ایستگاه بروند. این ماژول برگرفته از محبسه هوای شاتل است و بگونهای طراحی شده تا حداقل میزان هوا را در هر بار استفاده هدر دهد. کوئست به درگاه CBM (مکانیسم اتصالی عادی) پهلوی راست ماژول یونیتی متصل شده است و دارای چهار محل اتصال جهت چهار تانک گاز فشار بالا بر روی بدنه خارجی خود است. دو عدد از این تانکها حاوی اکسیژن و دوتای دیگر حاوی نیتروژن هستند که بمنظور تأمین هوای سمت آمریکایی ایستگاه بویژه پس از هدر رفتن هوا در اثر ورود و خروجهای عملیات راهپیمایی فضایی استفاده میشوند. باوجود اینکه ماژول کوئست هم برای لباس فضایی آمریکایی و هم لباس فضایی روسی طراحی شده است اما فعلاً از آن صرفاً برای ورود و خروج توسط لباس فضایی آمریکایی استفاده میشود زیرا تاکنون تجهیزات لازم جهت استفاده فضانوردان روسی به کوئست ارسال نشده است.
قبل از راهپیمایی فضایی، ماژول کوئست برای فضانوردان محیطی با غلظت نیتروژن کمتر را فراهم میکند تا نیتروژن محلول در خون فضانوردان خارج شود. این کار مانع از «بیماری افت فشار» فضانورد درون لباس فضایی خواهد شد که از اکسیژن خالص با فشار 34 کیلوپاسکال پر میشود. در روش قبلی، فضانوردان برای چندین ساعت اکسیژن خالص تنفس میکردند.
انیمیشن مراحل فعالیت های انجام شده در مأموریت STS-104 رو میتونید تو لینک های زیر ببینید:
دنلود ویدئو 1 (1.46 مگابایت)
دنلود ویدئو 2 (2.04 مگابایت)
دنلود ویدئو 3 (3.10 مگابایت)
دنلود ویدئو 4 (1.42 مگابایت)
دنلود ویدئو 5 (1.18 مگابایت)
دنلود ویدئو 6 (1.52 مگابایت)
دنلود ویدئو 7 (2.35 مگابایت)
مشخصات محبسه هوای کوئست:
-------------------------------------
طول: 5.5 متر
قطر: 4 متر
جرم: 6064 کیلوگرم
ماژول کوئست بر روی بازوی رباتیک کانادارم2 در حال پهلوگیری با ماژول یونیتی - 15 جولای 2001:
فضانورد STS-104، «جیمز اف. ریلی» در حال انجام اولین راهپیمایی فضایی توسط محبسه هوای کوئست - 20 جولای 2001:
شمایی از ایستگاه پس از مأموریت STS-104:
ایستگاه در 20 آگوست 2001 - پایان مأموریت STS-105:
سمت رو به زمین کوئست در 17 جولای 2009 - مأموریت STS-127:
فضای درون محبس هوای کوئست در 20 می 2010 - مأموریت STS-132:
منبع:
ویکی پدیا
ناسا
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
سلام
من یکم گیج شدم
در زمین گرانش روی شکل شعله اثری نداره. هوای اطراف اونه که شکلش میده. درسته اونجا گرانش نیست ولی در ایستگاه فضایی هوا هست. پس نباید این شکلی بشه. اگر ممکنه بیشتر توضیح بدید؟
یه سوال دیگه اینکه چرا کلا کروی میشه؟ مثلا چرا مکعب یا اشکال دیگه به خودش نمی گیره؟
ممنون از مطالبتون
ویرایش توسط mohsen4465 : 10-20-2013 در ساعت 02:59 PM دلیل: تصحیح اشتباه لفظی!
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) رو فردا صبح (9 آذر) می تونید از بیشتر نقاط کشور با قدر بسیار خوبی ببینید. مثلاً برای شهر تهران از ساعت 5:55 تا حدوداً 6:00 ایستگاه فضایی بین المللی از سمت شمال غرب آسمان به سمت جنوب شرق و تقریباً از سرسو با قدر 3.3- عبور می کنه. در شهر ما بجنورد هم از ساعت 5:08 تا 5:13 از کنار سیاره مشتری به سمت جنوب شرق آسمان و با قدر 3.4- گذر ISS اتفاق می افته. با توجه به شهری که در اون زندگی می کنید می تونید اطلاعات دقیق تر در خصوص زمان و مکان گذرهای ISS رو از سایت http://www.heavens-above.com دریافت کنید.
ـــــــــــ
آخ شرمنده اطلاعاتی که برای گذر iss از شهر تهران دادم مربوط به امروز صبح بود. در واقع فردا با قدر 2.4- از ساعت 5:08 تا 5:12 دقیقه از شهر تهران دیده خواهد شد. ضمناً مسیرش تو آسمون از کنار دسته ی ملاقه ی دب اکبر به سمت افق شرق هست.
ویرایش توسط Ehsan : 11-29-2013 در ساعت 12:30 PM
چیست این سقف بلند ساده ی بسیار نقش // زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست (حافظ)
وبلاگ من: http://fruitarian.blogfa.com
تو هفت هشت روز آینده ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) چند تا گذر پرنور از آسمون ایران داره. مشخصات گذرها رو برای شهر تهران در تصویر زیر می تونید مشاهده کنید (گذرهای پرنورتر رو با رنگ قرمز به همراه تاریخ شمسی مشخص کردم). البته در بیشتر شهرهای دیگه به غیر از تهران هم با اختلاف یکی دو دقیقه در همون تاریخ ها می تونید ISS رو تماشا کنید ولی خب مکان گذر و قدر اون با توجه به طول و عرض جغرافیایی تون ممکنه اندکی متفاوت باشه. برای اطلاعات دقیق تر می تونید طول و عرض جغرافیایی شهر خودتون رو در سایت http://www.heavens-above.com وارد کنید. گذرهای چند روز آینده همه شون پس از غروب خورشید اتفاق می افته فقط شانس بیارید که آسمون ابری نباشه.
(بر روی تصویر کلیک کنید تا اون رو با اندازه ی بزرگتر ببینید)
مشخصات دو گذر پرنورتر رو با جزئیات بیشتری براتون می نویسم:
گذر یکشنبه 17 آذر که دارای قدر 3- هست از ساعت 18:24 تا 18:28 در افق جنوب غرب و زیر سیاره پر نور زهره و پس از اون ماه اتفاق میفته. می تونید قدر سیاره زهره رو با قدر ISS در اون هنگام مقایسه کنید!
گذر بسیار پر نور بعدی هم با قدر 3.3- در روز چهارشنبه 20 آذر از ساعت 17:32 تا 17:40 اتفاق میفته. این بار هم ISS از افق جنوب غرب از کنار سیاره ی زهره گذرش رو آغاز می کنه و تقریباً از سرسو به سمت افق شمال شرق می ره.
ویرایش توسط مسعود فرح بخش : 12-07-2013 در ساعت 09:32 PM دلیل: اصلاح تاریخ
چیست این سقف بلند ساده ی بسیار نقش // زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست (حافظ)
وبلاگ من: http://fruitarian.blogfa.com
پیْرْسْ (Pirs)، هشتمین قسمت اصلی از ایستگاه فضایی، در 14 سپتامبر 2001 سوار بر راکت سویوز-U روسی و با استفاده از نسخه بازسازی شدهای از فضاپیمای پروگرس (پروگرس-SO1-M)، بعنوان مرحله فوقانی راکت سویوز-U، از مقر 1/5 فرودگاه فضایی بایکونور قزاقستان به مدار زمین پرتاب شد. پیْرْسْ که همچنین «اِستیکووُچنی اُوتسِک 1» (SO-1 / ماژول پهلوگیری) و یا DC-1 (اتاقک پهلوگیری) هم نامیده میشود یکی از دو اتاقک پهلوگیری روسی است که برای ایستگاه طراحی و ساخته شد (Poisk در سال 2009 بعنوان دومین اتاقک پهلوگیری به ایستگاه اضافه شد).
پیْرْسْ بجای ماژول باربری هوای فشرده بر روی فضاپیمای پروگرس-M سوار شد و در 17 سپتامبر بوسیله این فضاپیما به ایستگاه ملحق شد. در 26 سپتامبر فضاپیمای پروگرس از پیْرْسْ جدا شد و بر فراز آبهای اقیانوس آرام در اتمسفر زمین سوخت. ماژول 3580 کیلوگرمی DC-1 در این مأموریت (مأموریت 4R) به سمت زیرین ماژول خدماتی اِزوزدا (Zvezda) متصل گردید. خدمه اِکسپدیشن 3 ساکن در ایستگاه، در طی ماههای اُکتبر و نوامبر 2001 در طی سه راهپیمایی فضایی اتصالات الکتریکی بین DC-1 و اِزوزدا را ایجاد و سایر تجهیزات لازم را بر روی پیْرْسْ نصب کردند. بعدها دو بازوی روباتیک روسی بنام جرثقیلهای اِستْرِلا (Strela) که پیشتر توسط مأموریتهای STS-96 و STS-101 به ایستگاه افزوده شده بودند به ماژول پیْرْسْ منتقل شدند.
وظایف اصلی DC-1 شامل: 1) فراهم کردن یک درگاه پهلوگیری و 2) کاربری بعنوان یک محبسه هوا است. DC-1 دارای دو دریچه پیادهروی فضایی و یک درگاه پهلوگیری است که قادر به پذیرش اتصال فضاپیماهای سویوز-TMA و یا پروگرس-M میباشد. پیْرْسْ قادر به انتقال سوخت از فضاپیماهای اتصالی به ماژول اِزوزدا و یا زاریا و بلعکس میباشد. محبسه هوای پیْرْسْ با دو دریچه، مناسب استفاده جهت راهپیمایی فضایی با لباسهای روسی اورلان-M میباشد.
طبق برنامه قرار است تا پیْرْسْ در طی 2014 از ماژول اِزوزدا جدا شود تا جای خالی را برای اتصال ماژول چندمنظوره آزمایشگاهی نوکا باز کند. DC-1 پس از جدا شدن از ایستگاه از مدار خارج شده و وارد اتمسفر زمین خواهد شد. بدین ترتیب DC-1 اولین ماژول دائمی ایستگاه فضایی خواهد بود که وارد اتمسفر زمین شده و متلاشی میگردد.
طول: 4.91 متر
قطر: 2.55 متر
وزن: 3580 کیلوگرم
حجم: 13 متر مکعب
نمای 360 درجهای ماژول Pirs
ماژول SO-1 بهمراه دو جرثقیل اِسترلا متصل به آن
17 آوریل 2002 مأموریت STS-110
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
ناسا وبسایتی را راه اندازی کرده کرده است با نام Sopt the Station که شما را قادر میکند از طلوع ایستگاه بین المللی در محل زندگیتان باخبر شوید.
برنامه Spot the Stationناسا به شما را قادر میسازد که چه هنگام ایستگاه بین المللی را در آسمان مشاهده نمایید-هرجایی در جهان. شما میتوانید از طریق پیام متنی یا ایمیل مطلعشویدبه طور متداول پیام ها چندبار در ماه برای شما ارسال میشود، زمانهایی که ایستگاه در محل زندگی قابل رصد است. در اینجا میتوانید وبسایت Spot the Station را مشاهده نمایید و ثبت نام کنید.
اگر در این سرویس جدید ناسا ثبت نام کنید، قادر خواهید بود تا چند دقیقه قبل از پدیدار شدن ایستگاه بین المللی از حضور آن در اسمان محل زندگی تان مطلع شوید.
فقط متاسفانه فقط تهران رو داره تو لیستش
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)