تولد ایستگاه فضایی بین المللی!!!
سلام بر دوستان عزیز.:دی با ادامه این بحث در خدمتتون هستم.
سنگ بنای این ایستگاه فضایی،بخش زاریا نام داره و ساخت کشور روسیه است.با پرتاب زاریا در روز 29 آبان 1377 توسط پروتون از پایگاه فضایی بایکونور به مدار زمین،ایستگاه فضایی عملا متولد شد.
بخش های دوم و سوم ایستگاه به بخش امریکایی یونیتی و بخش روسی زیوزدا هستند که به ترتیب در 15 اذر 1377 و 22 تیر 1379 پس از پرتاب به مدار زمین به بخش زاریا متصل شدند.اتصال این سه بخش به هم امکان زندگی و کار انسان در این ایستگاه فضایی به وجود اورد،و متعاقب آن اردوی یکم شامل دو کیهان نورد روسی و یک امریکایی در روز 12 آبان 1379 وارد ایستگاه شدند.
http://up.avastarco.com/images/3ssdqeg9mzjvlufbuv0.jpg
ساخت و مونتاژ ایستگاه فضایی در فضا!
سلام بر دوستان عزیز،با اجازه میرم سراغ بخش بعدی از این تاپیک.
ساخت و مونتاژ ایستگاه فضایی بین المللی،چالش بسیار پیچیده ای در زمینه هوافضاست.در سال 1377،مونتاژ ایستگاه با قرار دادن بخش زاریا توسط پروتون در مدار زمین آغاز شد.دو هفته بعد،بخش یونیتی در ماموریت اس تی اس 88 توسط شاتل فضایی اندور در مدار زمین قرار گرفت و به بخش زاریا وصل شد.:rambo:
تقریبا یک سال و نیم پس از اتصال بخش یونیتی،بخش زیودا به ایستگاه اضافه شد.زیودا یکی از بخش های ایستگاه فضایی است،که با پیوستن آن به دو بخش قبلی،امکان زندگی،کار و پژوهش سه فضانورد در ایستگاه به وجود آمد.
ایستگاه فضایی در سال 1389 تقریبا تکمیل شد.پس از تکمیل نزدیک به 1200 متر مکعب فضا برای زندگی،کار و پژوهش به وجود آمد.
http://up.avastarco.com/images/n6m5udmmp9owz5qb5po3.jpg
چهارمین قسمت ایستگاه فضایی بین المللی
چهارمین قسمت ایستگاه فضایی توسط شاتل فضایی دیسکاوری (STS-92) و در تاریخ 11 اوکتبر 2000 به ایستگاه متصل شد. در این مأموریت دو قطعه Z1 و PMA-3 به واحد یونیتی افزوده شدند. PMAها همونطور که قبلاً گفتیم رابطهای اتصالی محفظههای پرفشار هستن. Z1 یک قطعه اسکلتی است که همچون ستون فقرات برای ایستگاه فضایی عمل میکند. این واحدها بسته به مکان نصب اونها با مخففهای S، Z و یا P شناخته میشوند. Z برای Zenith (سمت الرأس)، S برای Starboard (واقع در سمت راست) و P برای Port (واقع در سمت چپ).
واحد اسکلتی Z1 شامل، ژیروسکوپ کنترل گشتاوری، تجهیزات ارتباطی و دو عدد اتصالدهنده پلاسما برای خنثی کردن الکتریسیته ساکن ایستگاه است. در حالی که Z1 هیچگونه محفظه پرفشاری ندارد اما دارای دو مکانیسم لنگرگاهی عادی (CBM) برای راحتتر کردن اتصالات است. بدین ترتیب برای انجام اتصالات لزومی به پیادهروی فضایی نیست همچنین از فضای گنبدی شکل داخل این لنگرگاهها بعنوان انبار ذخیره مایحتاج هم میتوان استفاده کرد. لنگرگاه دوم فاقد گنبد است و از آن برای اتصال موقت PMA-2 استفاده شد تا در طول مأموریت STS-98 واحد دِستینی بتواند به واحد یونیتی متصل شود. Z1 برای مدتی واحد اسکلتی P6 بهمراه صفحات خورشیدی را به ایستگاه متصل کرده بود. در حال حاضر از واحد Z1 برای اتصال هیچ واحد دیگری به واحد یونیتی استفاده نمیشود.
ویدئویی از زوایای مختلف واحد Z1 رو میتونید از
اینجا دانلود کنین.
پنجمین قسمت ایستگاه فضایی بین المللی
پنجمین قسمت ایستگاه فضایی بین المللی توسط شاتل فضایی اِندووِر (STS-97) و در تاریخ 30 نوامبر 2000 به مدار زمین پرتاب شد. در این مأموریت دومین واحد اسکلتی ایستگاه فضایی بنام P6 بهمراه صفحات خورشیدی (SAW) به ایستگاه متصل شدند. در ابتدا P6 بهمراه صفحات خورشیدی آن به واحد اسکلتی Z1 متصل شدند و در طول مأموریت STS-97 صفحات آن باز شدند. اما بعد از آن و بترتیب در طول مأموریتهای STS-116 و STS-117 این صفحات خورشیدی بصورت نیمه جمع شده در آمدند تا فضای کافی برای صفحات خورشیدی واحدهای اسکلتی P4 و S4 فراهم شود. نهایتاً مأموریت شاتلی STS-120 در نوامبر 2007، واحد P6 را از بندرگاه Z1 جدا کرد و آن را به واحد اسکلتی P5 متصل کرد؛ پنلهای رادیاتوری آنرا مجدداً گسترش داد و تلاش کرد تا پنلهای خورشیدی آنرا نیز باز کند. یکی از صفحات باز شد (2B) اما صفحه دوم (4B) دچار پارگی قابل توجهی شد و عملیات گسترش آن بطور موقت در میزان گسترش %80 متوقف شد. این ایراد نهایتاً رفع شد و در حال حاضر این پنل نیز بطور کامل گسترده شده است.
هر کدام از این بالهای خورشیدی 34 متر طول و 12 متر عرض داشته و قادر به تولید 32.8 کیلووات جریان مستقیم هستند. بالها به نوبه خودشان هر کدام به دو ردیف آرایه سلول خورشیدی تقسیم شدند. هر ردیف شامل 16400 سلول فتوولتاییک سیلیکونی بوده، هر سلول آن 8×8 سانتیمتر است که به 82 گروه پنل فعال، هر کدام شامل 200 سلول تقسیم شدهاند.
انیمیشنی از باز شدن صفحات خورشیدی واحد اسکلتی P6:
لینک دنلود (7.65 مگابایت)
ایستگاه فضایی از نمای STS-97 کمی پس از جدا شدن اِندوور (9 دسامبر 2000):
جوزف آر.تَـنر در سومین و آخرین پیادهروی فضایی مأموریت STS-97 ـ(7 دسامبر 2000):
نمایی شماتیک از ISS در پایان مأموریت STS-97:
ایستگاه فضایی بین المللی چقدر بزرگ است؟
ایستگاه فضایی بین المللی بزرگترین ساخته دست بشر در فضا است.
برای اینکه مقیاس ایستگاه در ذهنتون بیاد بهتره با اجسام زمینی مقایسه اش کنیم و چه چیزی بهتر از یک اینفوگرافی در این مورد؟ :) در تصویر زیر ایستگاه فضایی بین المللی( با رنگ نارنجی)، با هواپیما، زمین فوتبال، کشتی تایتانیک و ... مقایسه شده است.
واحد جایگزین شونده مداری - Orbital Replacement Units
لازم است قبل از ادامه بحث در مورد قطعات اصلی ایستگاه فضایی، کمی هم در مورد قطعات کلیدی کوچکتری صحبت کنیم که برای تکمیل فعالیتهای قطعات اصلی در مأموریتهای جداگانه به ایستگاه فرستاده شدند. این قطعات با نام کلی "واحد جایگزین شونده مداری" یا ORU اسبابهای کوچکی مانند پمپها، تانکهای مخزن، جعبههای کنترل، آنتن، باطری و ... را شامل میشوند که معمولاً بصورت مجموعهای و در کنار هم بر روی پلاتفورمهای مخصوص روی بدنه ایستگاه نصب میگردند.
مأموریت STS-102 شاتل دیسکاوری در مارس 2001 نمونه خوبی از این دسته مأموریتها میباشد. از "ماژول تدارکاتی چند منظوره" برای اولین بار در طی این مأموریت استفاده شد. ماژول تدارکاتی چند منظوره تانکری بزرگ ساخت آزانس فضایی ایتالیا است که بمنظور حمل مواد و کالاهای مختلف به ایستگاه از آن استفاده میشود. ماژول درون محفظه حمل شاتل قرار گرفته، به ایستگاه متصل شده و کالا و مواد لازم از داخل آن به درون ایستگاه منتقل میشوند؛ سپس مجدداً توسط مواد زائد و محمولههای بازگشتی پر شده و توسط شاتل به زمین بر میگردد. آزانس فضایی ایتالیا سه عدد از این مخازن حمل بار را با نامهای لئوناردو، رافائللو و دوناتللو تولید کرده است. لئوناردو اولین ماژول تدارکاتی چند منظورهای بود که در مأموریت STS-102 از آن استفاده شد.
شاتل دیسکاوری در مأموریت STS-102 علاوه بر لئوناردو حاوی چند واحد جایگزین شونده مداری نیز بود که بر روی حمل کنندهی مخصوصی (ICC) در داخل دیسکاوری قرار گرفتند. ICC بعنوان حمل کننده، شامل پلاتفورمی برای نصب قطعات روی ایستگاه بنام ESP-1 بود که بر روی ماژول دستینی نصب شد. در مأموریتهای STS-114 و STS-118 از خود ICC بعنوان پلاتفورمهای ESP-2 و ESP-3 استفاده شد. ICC برای اولین بار در STS-96 استفاده شد.
در لینکهای زیر میتونید محل نصب قطعات ORU بهمراه شمایی کلی از مأموریت STS-102 رو مشاهده کنین: