در این تاپیک پیشنهاد می کنم که ماموریت های جالب که در گذشته اتفاق افتاده یا قرار است در آینده به وقوع بپیوندد را بررسی کنیم
در این تاپیک پیشنهاد می کنم که ماموریت های جالب که در گذشته اتفاق افتاده یا قرار است در آینده به وقوع بپیوندد را بررسی کنیم
پیشرفته ترین ربات فضایی با موشک قدرتمند اطلس 5 از پایگاه کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرتاب شد.
پروژه ناسا برای انتقال "آزمایشگاه علمی مریخ" بر سطح این سیاره سرخرنگ، چشمانداز وسوسهانگیزی دارد.این آزمایشگاه که به اسم "کیوریاسیتی" شناخته میشود، رباتی به ارزش ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار است که به نسبت سایر رباتها در نوع خود، برای نشستن بر سطح یک سیاره دیگر، توانایی بیشتری دارد.آژانس فضایی آمریکا (ناسا) در سال ۱۹۹۷ میلادی کاوشگر سوجنر را که به اندازه یک اسباببازی بود، به مریخ فرستاد. این کاوشگر فقط کمی بیش از ۱۰ کیلوگرم وزن داشت.
این حرکت، هفت سال بعد تکرار شد و این بار دو کاوشگر مشابه با ۱۷۰ کیلو وزن به مریخ فرستاده شدند. این دو کاوشگر آپورچونیتی و اسپریت نام داشتند و مجموع تجهیزات آنها به تنهایی ۱۰ کیلو وزن داشت که هموزن کل کاوشگر سوجنر بود.هماکنون منتظر کیوریاسیتی هستیم. ربات عظیمالجثهای که ۹۰۰ کیلو وزن دارد و طبق برنامهریزیها، روز شنبه ۲۶ نوامبر راهی مریخ میشود.بزرگترین ابزار این کاوشگر، به تنهایی نزدیک به چهار برابر کاوشگر کوچکی که در سال ۱۹۹۷ میلادی به مریخ فرستاده شد، حجم دارد.جان گروتزینگر، از پژوهشگران فعال در این پروژه، در توصیف کیوریاسیتی میگوید: "چهارچرخهای به اندازه یک مینی کوپر است که روی چرخهای یک نفربر نصب شده است."با این توصیف، انتظارات زیادی از کیوریاسیتی میرود. یک ماشین بزرگ که به پرسشهای بزرگی پاسخ خواهد داد.
مایک میر، از پژوهشگران ارشد ناسا در پروژه اکتشاف مریخ است. او میگوید: "آزمایشگاه علمی مریخ نقشی کلیدی در یک رشته ماموریتهای مربوط به بررسی و مطالعه مریخ دارد. از جمله بررسی این که آیا امکان زندگی در این سیاره وجود دارد یا نه. این ماشین میتواند به یک منطقه برود و بعد از جستجو به ما بگوید که آیا آنجا قابل سکونت بوده یا نه و حتی این که آیا آنجا امروز هم میتواند به عنوان یک محل زندگی مورد استفاده قرار بگیرد یا نه."مهندسان ناسا سیستم سه مرحلهای جدیدی را برای ورود این آزمایشگاه به جو مریخ و فرود آن در سطح این سیاره طراحی کردهاند. آنها میگویند که با این سیستم، آزمایشگاه علمی مریخ در منطقهای مشخص قرار میگیرد.این منطقه مشخص، ۲۰ کیلومتر وسعت دارد و آزمایشگاه علمی مریخ ممکن است در هر نقطهای از آن فرود بیاید.
این سیستم جدید، دقتی به مراتب بهتر از فناوریهای پیشین دارد.
پژوهشگران برای فرود، یکی از گودالهای مریخ در نزدیکی خط استوای این سیاره را در نظر گرفتهاند که "دهانه برخوردی گیل" (Gale Crater) نام دارد. گیل یکی از عمیقترین گودالهای مریخ به شمار میرود.آقای گروتزینگر می گوید که کوهی با ارتفاع حدود سه مایل در مرکز این دهانه قرار دارد.او اضافه میکند: "مهم این است که این منطقه مرتفع مرکزی، متشکل از یک رشته لایههایی است که در طول میلیاردها سال، سطح مریخ را پوشاندهاند. در نتیجه ما نه فقط تصاویری با وضوح بالا داریم که لایههای این کوه را نشان میدهد، بلکه همچنین به دلیل طیفسنجهایی که در مدار مریخ داریم، میتوانیم مواد معدنی را که با آب فعل و انفعال نشان میدهند، ببینیم."
هدف این است که آزمایشگاه کیوریاسیتی در منطقهای صاف در عمق دهانه برخوردی گیل فرود بیاید. بعد از فرود، این ماشین به سمت نوک قله به راه میافتد.در طول مسیر، این ماشین باید مقادیر قابل توجهی ترکیبات معدنی رسی (فیلوسیلیکات) پیدا کند که فهم جدیدی از وضعیت این سیاره سرخ در سالهای نخست تشکیلش، به دنبال خواهد داشت.
خاک رس و ترکیبات آن، فقط زمانی تشکیل میشود که سنگ برای مدتی بسیار طولانی در تماس با آب باشد.بالاتر از محدودهای که ترکیبات خاک رس قرار دارد، کاوشگر باید نمکهای سولفات پیدا کند که مربوط به دورهای است که سطح مریخ هنوز خیس و مرطوب بود، ولی روند خشک شدنش آغاز شده بود.این ربات بالاتر که برود، بیشتر با سنگهایی روبهرو خواهد شد که از تجمع گردوخاک تشکیل شدهاند و مربوط به دوره زمینشناختی کنونی مریخ هستند که سطحی سرد و خشک دارد.
اما حتی قبل از تمام اینها، این لابراتوار در منطقهای فرود خواهد آمد که از مدار مریخ، چیزی شبیه مخروطی آبرفتی به نظر میرسد. گسترهای از رسوبهایی که با جاری شدن جریان آب از دهانه این حفره به سمت پایین شکل گرفته است.با استفاده از باتری پلوتونیومی در این ماشین، این امکان فراهم شده است که آزمایشگاه علمی مریخ برای بیش از ده سال در سطح مریخ در گشتوگذار باشد. این زمان، کافی است تا کف دهانه برخوردی گیل مورد اکتشاف قرار بگیرد و کیوریاسیتی تا قله کوهی که داخل آن است، بالا برود.
گروتزینگر تاکید می کند: "این ماموریت برای یافتن حیات در مریخ نیست."
او اضافه میکند: "میدانم که خیلیها میخواهند بدانند که ما چه زمانی چنین کاری را انجام میدهیم. ولی اولین و مهمترین قدم به سمت چنین ماموریتی، این است که سعی کنیم بفهمیم مواد مناسب ممکن است در چه منطقهای وجود داشته باشد. در این مورد خاص، لازم است محیطی قابل زیست، شناسایی و تشخیص داده شود."او میگوید: "چنین محیطی، جایی است که منابع آب داشته باشد؛ چیزی که برای زندگی از نوعی که ما در زمین میشناسیم، لازم است. نیاز داریم که منبع انرژی داشته باشیم؛ این منبع برای موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنین به منبع کربن نیازمندیم؛ یعنی چیزی که برای ایجاد ساختارهای مولکولی تشکیلدهنده ساختارهای یک موجود زنده، ضروری است."
این پژوهشگر ناسا میگوید: "شاید عجیب باشد که چرا در چنین ماموریتهایی به طور مستقیم، علائم حیات بررسی نمیشود. دلیلش روشن است. انجام چنین بررسیهایی بسیار دشوار است و واقعیت این است که ما واقعا انتظار نداریم که اجتماعات وسیعی از حیات ذرهبینی و میکروبی را در سطح مریخ پیدا کنیم، چون سطح این سیاره در شرایط کنونی خیلی سخت و ناملایم است."به گفته او، "پیشینه خیلی دور را که نظر بگیریم، وضعیت ممکن است کمی متفاوت باشد. الان تقریبا به نظر واضح میرسد که وقتی در بیش از سه میلیارد سال پیش، حیات روی زمین در حال شکلگیری بود، مریخ هم شرایطی گرم و مرطوب داشت."
او میگوید: "یافتن نشانههایی از نوع حیات در دورههای باستانی زمین، الان بسیار سخت شده است و اغلب نیازمند تجهیزات قابل توجهی هستیم. در حالی که این کار، با یک ماشین در ابعاد کیوریاسیتی در سطح مریخ، شدنی است."
این ماشین تجهیزات و ابزاری دارد که با آنها میتواند محیط اطرافش را بررسی و نمونههای احتمالی را ارزیابی کند. چند دوربین و یک سیستم لیزری مادون قرمز از جمله این ابزارها است که با آنها میتوان سطح یک سنگ را تحریک کرد و ساختار شیمیایی تشکیل دهندهاش را مشخص کرد. این ماشین همچنین بازویی با حدود ۲.۱ متر طول دارد که روی آن ابزارهایی برای بررسی وضعیت از نزدیک، نصب شده است. از جمله متهای روی این بازو نصب شده است که میتواند از حدود ۵ سانتیمتری عمق یک سنگ، نمونهبرداری کند.آزمایشگاه علمی مریخ دو کیت آزمایشگاهی هم در داخل یکی از بدنههایش دارد که با آنها میتوان نمونههایی را از سنگ، خاک و حتی اتمسفر مریخ آزمایش کرد.
یکی از لحظههای مهم برای این ماموریت، زمانی خواهد بود که کیوریاسیتی بتواند مجموعهای از مولکولهای کربنی مربوط به ترکیبهای آلی پیچیده مثل آمینواسیدها را پیدا کند.ماموریتهای قبلی روی مریخ، به ویژه وایکینگها در دهه ۱۹۷۰ میلادی، نشانههایی از وجود مواد آلی در سطح این سیاره را مخابره کردهاند و خیلی خوب خواهد بود اگر کیوریاسیتی بتواند تمام تردیدها را در این باره از بین ببرد. هرچند، این کارخیلی سخت خواهد بود.
به همین دلیل، رسیدن به نتیجهای مثبت، یک پیروزی برای تیمی خواهد بود که آزمایشگاه علمی مریخ را به راه انداختهاند. هرچند باید توجه داشت که یافتن ترکیبهای پیچیده آلی به معنای وجود حیات در مریخ نیست، چون میدانیم که این مولکولهای کربنی میتوانند منشاء غیر زیستی داشته باشند. در عین حال، چنین کشفی، میتواند کمک کند که بدانیم دست کم پیش شرط های مورد نیاز برای حیات در سیاره سرخ وجود دارد. بعد از این مرحله، میتوان در فکر این بود که چطور حیات در مریخ مورد بررسی قرار بگیرد. هرچند تنها راهحل واقعی این خواهد بود که نمونه سنگهای مریخ برای تحلیل و آزمایش، به زمین فرستاده شود.
برای دیدن فیلم پرتاب کیوریاسیتی به صورت آنلاین ، به آدرس صفخه ی اصلی مقاله (http://www.parssky.ir/view/4081.aspx) بروید.
منبع : آسمان پارس (http://www.parssky.ir)
صفحه ی اصلی (http://www.parssky.ir/view/4081.aspx)
به نام خداوند بخشنده مهربان
1- آيا كافران نميبينند كه آسمانها و زمين ( در آغاز خلقت به صورت توده عظيمي در گستره فضا ، يكپارچه ) به هم متّصل بوده و سپس ( بر اثر انفجار دروني هولناكي ) آنها را از هم جدا ساختهايم ( و تدريجاً به صورت جهان كنوني درآوردهايم ) و هرچيز زندهاي را ( اعم از انسان و حيوان و گياه ) از آب آفريدهايم . آيا ( درباره آفرينش كائنات نميانديشند و ) ايمان نميآورند ؟ (انبیا/30)
2- ما آسمان را با قدرت بنا ساختهايم و همواره آن را وسعت ميبخشيم . (ذاریات/47)
شعر سعدی در فضای بیکران،
دو کاوشگر وویجر ۱ و وویجر ۲ پیشگام اکتشاف سیارات دوردست منظومه خورشیدی و اولین ابزار ساخت بشرهستند که از محدوده منظومه شمسی خارج شده و به فضای ژرف ورای آن سفر کردهاند. دادههای بسیار ارزشمندی که این دو کاوشگر در طول ماموریتهای موفقشان در اختیار دانشمندان قرار دادند، باعث گسترش زیاد دانش و اطلاعات بشر از ساختار سیارات بزرگ گازی منظومه خورشیدی شدهاست.
علاوه بر ابزارهای پژوهشی و اندازهگیری، هر دو کاوشگر با خود لوحی از جنس طلا حمل میکنند. در این صفحات مدور فلزی دیجیتالی، مطالب زیر ثبت شدهاست:
فرازهایی از تمدن انسان به زبان ریاضی
تصویری از دو انسان (زن و مرد) با دستان افراشته به نشانه دوستی
نشانی جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری
در صفحهای ۱۲ اینچی مسی با روکش طلا چکیدهای از فرهنگ و آثاری از زندگی گونههای مختلف در زمین قرار داده شدهاست:
صدای گریه یک شیرخوار
صدای یک نهنگ وال
صدای برخورد امواج به ساحل
صدای قلب و گام برداشتن انسان
و چند صدای دیگر
موسیقیهای منتخب از فرهنگها و نواحی مختلف (۹۰ دقیقه): قطعات مختلفی از باخ و بتهوون تا لویی آرمسترانگ و چاک بری در دیسک گنجانده شدهاند. موسیقیها متعلق به فرهنگها و کشورهای مختلف هستند: چین، ژاپن، آذربایجان، اندونزی، مکزیک، پرو، بلغارستان، سنگال
سلام و خوشامدگویی به ۵۵ زبان: این خوشامدگوییها با زبان اکدی که در میانرودان ۶ هزار سال پیش صحبت میشد آغاز میشود و با یکی از زبانهای محلی چینی به نام وو پایان مییاید.
پیامی که به زبان فارسی در وویجر قرار داده شده، شامل شعر «بنی آدم اعضای یکدیگرند» سعدی است. پیام فارسی به خاطر شعر سعدی یکی از طولانیترین پیامهای وویجر است. متن پیام فارسی از این قرار است:
"درود بر ساکنین ماوراء آسمانها، بنیآدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند. چون عضوی بهدرد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار".
منبع:wikipedia.org
بزرگترین شکستهای فضایی سال 2011/ بیشترین شکستها در پرونده آمریکا
فعالیتها و صنعت فضایی نسبت به 50 سال گذشته تحول غیر قابل انکاری داشته است، با این وجود در سال 2011 این صنعت و فعالیتهایی که در زمینه مطالعات فضایی انجام شده با شکستها و خسارتهای متعددی مواجه شده است. به گزارش خبرگزاری مهر، بیش از پنجاه سال است که راکتها، انسانها، روباتها و ماهواره ها را به همراه خود به فضا می برند. اما شکستهای بزرگ همچنان رخ می دهند و این نشان می دهد که هنوز خروج از زمین با استفاده از فضاپیماهایی که برای این کار ساخته شده اند، تا چه اندازه دشوار است.
سال 2011 نیز از این شکستها و نقصهای فنی بی نصیب باقی نمانده است که البته در هیچ کدام از این شکستها و سقوطها فضانوردی حضور نداشته و آسیب مالی به وجود نیامده است. در ادامه بزرگترین شکستهایی که در صنعت فضایی در سال 2011 رخ داده اند معرفی می شوند:
سرگردانی ماهواره نظامی روسها
سال 2011 برای صنعت فضایی روسها آغازی ناخوشایند داشت که تا پایان سال نیز ادامه پیدا کرد، زیرا ماهواره نظامی روسها با نام Geo-IK 2 نتوانست به مدار مورد نظر خود برسد و پس از پرتاب در تاریخ اول فوریه 2011 دچارنقص فنی شد. قرار بود این ماهواره برای ارتش روسیه از زمین نقشه های سه بعدی تهیه کند اما بروز نقص در تقویت کننده راکت سه مرحله ای منجر به سرگردان شدن این ماهواره در مدار زمین شد.
سرکشی موشک آمریکایی
بدترین حادثه ای که ممکن است برای کشوری رخ دهد این است که یک موشک بالستیک، سلاحی دوربرد که می تواند به فضای مداری زمین راه پیدا کند، از کنترل خارج شود، اتفاقی که در ماه جولای و در هنگام آزمایش موشک غیر مسلح "مینتمن 3" آمریکایی ها رخ داد. این موشک حامل هیچ نوع ماده منفجره نبود اما بروز نقص پس از پرتاب موشک مقامات آمریکایی را بر آن داشتن تا موشک را از راه دور نابود کنند.
راز فراصوتی نیروی هوایی
شکست دیگر نیروی هوایی آمریکا آزمایش هواپیمای فراصوت X-51 A Wayerider بود که به منظور آزمودن فناوری به کار گرفته شده در خودروهای فوق سریع انجام گرفت. این هواپیما در 13 ژوئن بر فراز اقیانوس آرام مورد آزمایش قرار گرفت و پیش از اینکه بتواند موتور مورد آزمایش را روشن کند، دچار نقص فنی شد. قرار بود این موتور پرواز را در سرعت فراصوت تثبیت کند اما نقص فنی مانع از انجام موفقیت آمیز این کار شد.
نقص در راکت "Blue Origin"
صنعت نوپای پروازهای فضایی خصوصی نیز در سال 2011 دچار شکستهایی شد. شرکت آمریکایی Blue Origin که توسط بنیانگذار شرکت آمازون، یعنی "جف بزوس" اداره می شود، پس از نقص فضاپیمای جدید این شرکت دچار سرشکستگی شد. به گفته بزوس، ناپایداری در پرواز باعث شد تیم ایمنی فضاپیما، موتور آن را از کار بیاندازد.
سقوط ماهواره "گلوری"
ماهواره 424 میلیون دلاری آب و هوایی آمریکا در ماه مارچ نتوانست خود را به مدار زمین برساند زیرا بروز نقص در راکت آن مانع از جدا شدن به موقع دماغه تقویت کننده شد. این نقص در ماهواره "گلوری" در چهارم مارچ رخ داد، ماهواره ای که با هدف مطالعه بر روی تعاملات میان انرژی خورشیدی و اتمسفر زمین ساخته شده بود و به صورت ویژه بر روی ذرات معلق در هوا و نقش آنها در آب و هوا تمرکز داشت. اما نقص فنی در راکت ماهواره بر Taurus XL در نهایت منجر به سقوط ماهواره در میان اقیانوس آرام شد. این دومین باری است که راکت Taurus XL دچار نقص فنی می شود.
نقص در ماهواره چینی ها
چینی ها نیز از شکستهای فضایی سال 2011 مصون نبودند، زیرا ماهواره آزمایشی آنها نیز در 18 آگوست به دلیل بروز نقص فنی نتوانست خود را به مدار زمین برساند. این ماهواره که SJ-11-04 نام داشت، به همراه راکت 2C به فضا پرتاب شد اما بروز نقص فنی مانع از دسترسی این ماهواره به مدار زمین شد. این شکست سومین شکست چینی ها طی دوره ای هفت روزه بود.
سقوط محموله باری روسها
برنامه فضایی روسیه در ماه آگوست با شکستهای دیگری مواجه شد، کپسول مشهور سایوز روسها در این ماه به سوی ایستگاه فضایی پرتاب شد تا محموله ای از تجهیزات مورد نیاز را به این ایستگاه انتقال دهد اما در مرحله سوم پرتاب موتور به شکلی غیر منتظره خاموش شد و کپسول به سوی زمین سقوط کرده و در جایی در سیبری با زمین برخورد کرد. بعدها بروز نقص در ژنراتور گازی موتور مرحله سوم عامل این سقوط اعلام شد.
گم شدن کاوشگر فوبوس-گرانت روسها
آخرین شکست بزرگ فضایی در سال 2011 باز هم به روسها اختصاص دارد، ماموریت روسها به سوی قمر فوبوس سیاره مریخ با هدف نمونه برداری از بزرگترین قمر مریخی و بازگشت دوباره به زمین با شکست سختی مواجه شد. این کاوشگر 14.5 تنی که در هشتم نوامبر پرتاب شده بود، نتوانست در هنگام ترک کردن مدار زمین موتورهایش را روشن کرده و سفرش به سوی مریخ را آغاز کند. پس از هفته ها تلاش برای برقراری ارتباط با این کاوشگر روسها اعلام کردند فوبوس-گرانت شکست خورده است و اکنون انتظار می رود این کاوشگر که اولین مدارگرد مریخی چینی ها را نیز به همراه دارد، در اوایل ماه ژانویه به زمین سقوط کند.
وقتی آرامش را در خود نیابید, جستجوی آن در جای دیگر, کار بیهوده ای است.
AVIATR ماموریتی برای تیتان
تیتان بزرگترین قمر زحل مکان جالب توجهی است.به جز زمین تنها مکانی در منظومه ی شمسی است که چنین جوی و مدرکی دال بر آب مایع در آن وجود داشته باشد.ضمن این که در مکان جالب توجهی در منظومه ی شمسی قرار گرفته است.این ها سخنان دکتر جیسون بارنس است.
به همین دلیل بارنس و تیمی 30 نفره از دانشمندان و مهندسان بر آن شدند تا ماموریت بدون سرنشینی را به تیتان ترتیب دهند به نام آویاتر.هدف این ماموریت بررسی جغرافیا و همچنین اتمسفر جذاب این سیاره است (باد و ابر و باران!!(بارانی که به سطح آن می رسد))
آویاتر از سه قسمت عمده تشکیل شده:یکی برای سفر فضایی،دیگری برای وارد شدن به جو تیتان و آخری برای پرواز در این جو.
البته به نظر می رسد این ماموریت به زودی اتفاق نیفتد،در برنامه ی این دهه قرار نگرفته،ولی بارنس امیدوار است این اتفاق تا سال 2020 بیفتد.
ادامه
منبع:universetoday.com
تقویم مأموریتهای فضایی ٢٠١٢
همان طو که میدانید با اغاز سالی جدید نوبت به شروع پروژه ها وماموریت های فضایی جدید نیز میرسد
به همین منظور لیستی از زمان ومکان این ماموریت ها که تهیه شده است که به صورت زیر میباشد.
ژانویه
یك موشك لانگ مارچ 4B به انتقال ماهواره حسگر از راه دور زیوآن سه از تیایوان چین به فضا پرتاب خواهد شد. ماهواره ارتباطی VesselSat 2 نیز برای شركت Orbcomm به فضا پرتاب خواهد شد كه زمان دقیق آن هنوز مشخص نشده است.
موشك دلتا چهار شركت مشترك اتحاد پرتاب مشترك لاكهید مارتین و بوئینگ به انتقال یك فضاپیمای ارتباطی ثابت برای ارتش آمریكا به فضا خواهد پرداخت
یك موشك روسی پروتون به انتقال یك ماهواره ارتباط از راه دور موسوم به SES 4 خواهد پرداخت. این ماهواره قرار است به ارائه خدمات برای آمریكای شمالی و جنوبی، آفریقا، اروپا و خاورمیانه بپردازد. زمان اولیه پرتاب این ماهواره برای ماه نوامبر برنامهریزی شده بود كه كه بعدها در پی برخی مسائل فنی از تاریخ 26 دسامبر نیز به عقب افتاد.
یك موشك سیوز به انتقال یك فضاپیمای باری پراگرس برای ارسال تداركات به ایستگاه فضایی از پایگاه بایكونور قزاقستان خواهد پرداخت.
یك موشك وگای اروپا، اولین پرواز خود را از گوان فرانسه برای انتقال ماهواره نسبیت لیزری(LARES)، ماهواره كوچكی موسوم به آلماست و 9 ماهواره كیوبست به فضا انجام خواهد داد.
یك موشك لانگ مارچ 3A یك ماهواره هواشناسی ثابت موسوم به فنگیون 2F را از چین به فضا منتقل خواهد كرد كه هنوز تاریخ دقیق برای آن ارائه نشده است.
پرتاب یك ماهواره سیریوس FM6 برای شركت سیریوس ایكسام رادیو از پایگاه بایكنور قزاقستان به فضا پرتاب خواهد شد كه تاریخ معینی برای آن اعلام نشده است.
فوریه
شركت اسپیس ایكس، موشك فالكون 9 و دومین فضاپیمای دراگون خود را در پروازی نمایشی برای حمل بار و ورد به ایستگاه فضایی پرتاب خواهد كرد. این ماموریت بخشی از برنامه خدمات انتقال مداری تجاری ناسا محسوب میشود. همچنین دو ماهواره كوچك ارتباطی نیز در این فضاپیما قرار خواهد گرفت.
موشك اطلس پنج شركت اتحادیه پرتاب مشترك به انتقال اولین ماهواره سامانه عینی كاربر متحرك برای نیروی دریایی آمریكا به فضا خواهد پرداخت كه به ارتقای ارتباطات زمینی میان نیروهای آمریكایی كمك خواهد كرد.
پرتاب یك ماهواره Yahsat 1B برای شركت ارتباطی ابوظبی توسط موشك پروتون روسیه از پایگاه فضایی بایكونور قزاقستان انجام خواهد پذیرفت. این فضاپیما به ارائه خدمات تجاری و دولتی در منطقه خاورمیانه، اروپا، آفریقا و جنوبشرق آسیا میپردازد.
موشك تاروس دو یا آنتارس شركت اوربیتال ساینس به اجرای یك پرواز آزمایشی به عنوانی بخشی از برنامه خدمات انتقال مداری تجاری ناسا خواهد پرداخت كه زمان و تاریخ دقیق آن از ویرجینیا متعاقبا اعلام خواهد شد.
موشك H-2A در اولین ماموریت مشاهده تغییرات جهانی به انتقال دو ماهواره مشاهدهگر زمین از مركز فضایی تانگاشیمای ژاپن برای پیگیری بارش جهانی و چرخه آب به فضا خواهد رفت. همچنین ماهواره كومپست سه كرهجنوبی نیز قرار است برای مشاهده زمین به فضا پرتاب شود كه تاریخ دقیق برای آن تعیین نشده است.
مارس
موشك آریان پنج ایاس به انتقال سومین فضاپیمای باری ATV سازمان فضایی اروپا از گویان فرانسه به ایستگاه فضایی خواهد پرداخت. این فضاپیما كه اواردو آمالدی نام گرفته به ارسال تداركات و تجهیزات به این پیگاه مداری خواهد پرداخت. تاریخ ورود این فضاپیما به ایستگاه فضایی برای 19 مارس (29 اسفند) برنامهریزی شده است.
موشك پگاسوس ایكسال شركت اوربیتال ساینس، فضاپیمای مجموعه تلسكوپ طیفی هستهای را از خلیج كواجالین به فضا پرتاب خواهد كرد. این تلسكوپ به ستارهشناسان در مطالعه پرتوهای ایكس پرانرژی جهان كمك خواهد كرد.
موشك دلتا چهار اتحادیه پرتاب مشترك یك محموله محرمانه را برای دفتر اكتشافت ملی آمریكا كه مسؤولیت پرتاب ماهوارههای جاسوسی این كشور را برعهده دارد، به فضا ارسال خواهد كرد.
خودروی پرتابی ماهواره قطبی هند به انتقال ماهواره مشاهدهگر زمین RISAT 1 به مدار خواهد پرداخت كه شامل یك محموله راداری برای نظارت بر هواشناسی، مشاهدات شبانهروزی امنیت ملی و مطالعات محیطی خواهد بود.
آوریل
یك موشك سیوز روسیه ، یك فضاپیمای سرنشیندار سیوز را به همراه سه ساكن جدید ایستگاه فضایی، به این مدارگرد خواهد فرستاد. این فضاپیما برای حدود شش ماه در ایستگاه باقی مانده و به عنوان یك قایق نجات برای ساكنان آن عمل خواهد كرد.
پرتاب چهل و هفتمین فضاپیمای بدون سرنشین پراگرس به ایستگاه فضایی توسط یك موشك سیوز روسیه از پایگاه بایكونور قزاقستان انجام خواهد پذیرفت.
پرتاب موشك اطلس پنج شركت اتحادیه پرتاب مشترك برای انتقال دومین ماهواره فركانس بسیار بالای پیشرفته به مدار برای این تاریخ برنامهریزی شده است كه به ارائه خدمات ارتباطی ایمن برای ارتش آمریكا خواهد پرداخت.
موشك آنتارس دوی شركت اوربیتال ساینس به پرتاب اولین فضاپیمای باری سیگنوس این شركت در یك پرتاب آزمایشی به ایستگاه فضایی خواهد پرداخت كه ساعت دقیق آن هنوز اعلام نشده است.
منبع:سایت سازمان فضایی ایران
Somewhere
Something
Incredible
Is waiting
To be known
'Carl Sagan'
فضاپیمای گالیله
در ۱۸ اکتبر سال ۱۹۸۹، فضاپیمایی به فضا پرتاب شد تا سری به منظومهای در منظومه شمسی بزند. این فضاپیما «گالیله» نام داشت. فضاپیمای گالیله در ۷ دسامبر ۱۹۹۵ به خانوادهٔ مشتری رسید و دقیقترین عکسهای آن زمان را برای دانشمندان فرستاد.
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونههایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایههای جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ۲۹ امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای کاسینی-هویگنس به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به زحل کمک بگیرد. هر دو فضاپیما دادههای همزمانی از مغناطکره، باد خورشیدی، حلقهها و شفقهای مشتری گرفتند.
گالیله در حال آمادهسازی برای پرتاب
اهداف
بخشی از ماموریت گالیله در مشتری، رها کردن یک کاوشگر در این سیاره بود. این کاوشگر برای نخستین بار موفق شد تا اندازهگیریهای دقیقی از جو مشتری انجام بدهد. گالیله ۳۴ بار دور بزرگترین سیارهٔ منظومه شمسی، مشتری، چرخید و اکتشافات بزرگی انجام داد. عکسهای گالیله از اقمار مشتری مشخص کرد که زیر سطح یخزدهٔ «اروپا» میتواند اقیانوسی وجود داشته باشد و «یو» نزدیکترین قمر مشتری، کاملاً فعال و آتشفشانی است.
پایان ماموریت
پس از گذشت حدود ۱۴ سال از پرتاب گالیله، سوخت پیشران فضاپیما در حال تمام شدن بود و امکان ادامهٔ کار گالیله وجود نداشت. بخاطر نبود سوخت، فضاپیما دیگر قادر نبود مسیر خودش را حفظ کند و نیز نمیتوانست آنتن فرستنده اطلاعاتش را به سمت زمین تنظیم کند. درنتیجه مرکز کنترل گالیله تصمیم میگیرند آخرین کار ممکن را انجام دهند و ماموریتی را که حیلی پیش از این کامل شده بود، خاتمه دهند. آحرین مرحله این ماموریت نابودی گالیله بود. گالیله در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ به اعماق اتمسفر مشتری شیرجه زد.
با تحلیل رفتن قدرت مانور گالیله، این احتمال وجود داشت که فضاپیما تحت تاثیر جاذبه اقمار مشتری، به خصوص اروپا، به سوی آن کشیده شده و با آن برخورد کند. دانشمندان بیم آن داشتند که در صورت بروز چنین برخوردی، سطح اروپا با موجودات میکروسکوپی که احتمالا در فضاپیما وجود داشت آلوده شود و بر تحقیقات بعدی در مورد وجود حیات در این قمر مشتری اثر گذارد. به منظور منهدم کردن گالیله، این سفینه به سوی کره مشتری هدایت شد و با برخورد با جو این سیاره آتش گرفت. به گفته ناسا، گالیله تا آخرین لحظات قبل از انهدام آن به ارسال تصویر به زمین ادامه داد. «دوان بیناشالدر»، مدیر برنامه گالیله، گفت که در این مرحله گالیله اطلاعات سودمندی را در باره جو مشتری و حوزه مغناطیسی آن ارسال کرد.
فضاپیمای گالیله موفق به نفوذ در لایه خارجی گازی مشتری تا فشار ۲۲ برابر فشار زمین شد. فضاپیمای گالیله که تا به امروز سختترین تلاش برای ورود به جو سیارهای را انجام دادهاست دمایی دو برابر دمای سطح خورشید و نیرویی به اندازه ۲۳۰g یعنی ۲۳۰ برابر شتاب گرانشی در سطح زمین را هنگام نفوذ در مشتری تجربه کرد.
کاوشهای بعدی
دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامههای بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند، زیرا این قمر یکی از بهترین گزینهها برای جستوجوی حیات در منظومه شمسی است. یو، اروپا، گانیمد و کالیستو چهار قمر مشتریاند که گالیله آنها را کشف کرد و شباهت زیادی به ماه دارند. در مورد این قمرها هنوز ناشناختههایی وجود دارد؛ مانند کوهها و گدازههای آتشفشانی. قمر یو یا میدان مغناطیسی که در هسته آهنی گانیمد وجود دارد و دانشمندان امیدوارند از طریق شناخت آن، به راز میدان مغناطیسی منظومه شمسی پی ببرند. اما در این بین اروپا بهترین شانس ما برای شناخت منشأ حیات است؛ زیرا این قمر علاوه بر آب مایع، دارای منابع انرژی زیادی است که میتواند کربن و دیگر عناصری را که محصول فعالیت موجودات زنده هستند، به وجود آورد. پرفسور رونالد گریلی و دیگر محققان دانشگاه آریزونا میگویند که ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد. تمام شرایط برای وجود و شکلگیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی، ارگانیسمهای شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع. هنگامی که فضاپیمای گالیله ناسا از کنار این قمر عبور کرد، معلوم شد که سطح این قمر با لایه نازکی از یخ پوشیدهشدهاست. هم اکنون دانشمندان فکر میکنند که در زیر این لایه نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش میدهد. اروپا به دور مشتری در گردش است و نیروی گرانش مشتری باعث ایجاد جزر و مد در این قمر میشود. اقیانوسی که در زیر لایه یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین میرود و اگر فضاپیمایی به ارتفاع سنج دقیق مجهز باشد میتواند این تغییرات را اندازهگیری کند. این کار به دانشمندان امکان میدهد تا قطر لایه یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه، در آبهای سرد این قمر به جستوجوی حیات بپردازد. پروفسور ویلیام مک کینون از دانشگاه واشنگتن میگوید: چون آنتن اصلی فضاپیمای گالیله گشوده نشد، ما قادر به گرفتن تصاویر زیادی از آب فشانهای فعال نبودیم. سطح این قمر جوان است و ناحیههایی دارد که همه علاقهمند به دانستن ترکیب آن هستند. تمامی شواهد نشان میدهند که در فاصله ?? تا ?? کیلومتری زیر سطح بدون هوای اروپا یک اقیانوس وجود دارد. از دید یک شخص عادی این فاصله زیاد است ولی از نظر زمینشناسی فاصلهای به شمار نمیآید. دانشمندان میگویند به دلیل وجود مواد رنگی بر روی سطح که در تصاویر فضاپیمای گالیله نشان داده شدهاند؛ اقیانوس اروپا نیاز به بررسی دارد. تصاویر با کیفیت بالا و همچنین رادارهای نفوذ کننده در یخ، مانند آنهایی که در نقشه برداریها از مریخ به کار برده میشوند، به شناسایی این اقیانوس و همچنین مواد سطح که حاصل فعالیت موجودات زندهاست، کمک میکنند. طراحی ماموریتی به اروپا قابل انجام است و حدوداً به ?? سال زمان نیاز دارد که ? سال آن صرف ساختن ماهوارهمی شود و هزینه آن حدود ? میلیارد دلار برآورد شدهاست.
منبع:ویکی بدیا
نه به مسجد بردم شیخ و نه در دیر کشیش
مژده ای عشق که کافر شده ام در همه کیش
وویجر
2 فضا پیمایی که برای همیشه در تاریخ بشریت ماندگارند.فضا پیمایی که حاوی پیام دوستانه ما زمینیان برای ساکنین ماوراء آسمان هاست و در حال ترک منظومه خورشیدی ما هستند.پیام فارسی وویجر بدین صورت است:درود بر ساکنین ماوراء آسمان
در حال حاضر که من این پست را تایپ می کنم وویجر 1 تقریبا17,944,205,345 و وویجر 2 تقریبا 14,714,177,129 کیلومتر از ما فاصله دارند.
وویجر ها اکتشافات بزرگی را در راه سفر بی پایان و همیشگی خود برای ما به ارمغان گذاشتند و تصاویر زیبا و بکری را ثبت کردند که تا به آن روز دیده نشده بود.اما معروف ترین عکس وویجر،نقطه آبی کمرنگ نام دارد که در آن زمین ما به اندازه یک نقطه بسیار کوچک در فضای بیکران نشان داده شده.
هم چنین وویجر 1 با سرعت حدودا 15 کیلومتر بر ثانیه پر سرعت ترین شی ساخته شده به دست بشر هستش.
از ویکیپدیا و ناسا
ویرایش توسط مسعود فرح بخش : 03-10-2012 در ساعت 10:43 PM
در روز 18 مارس 1965 میلادی فضانورد روس الکسی لئونوف در لباس فضایی از سفینه فضایی وسخود 2 خارج شد و به عنوان اولین انسانی که به فضا گام گذاشت نام خود را در تاریخ ثبت کرد.
نه به مسجد بردم شیخ و نه در دیر کشیش
مژده ای عشق که کافر شده ام در همه کیش
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)