سفر در زمان

[javadstar76]

سلام خدمت همه ی دوستان عزیزم
این تاپیک رو ایجاد کردم تا همه ی ما بیشتر با مباحث كلي نسبيت و ارتباط آن با جهان هاي موازي و بحث سفر در زمان آشنا شویم و بتوانیم این موضوع واقعا غیر قابل درک رو بهتر و بیشتر درک کنیم.
كمك دوستان عزيز باعث پيشرفت اين بحث خواهد شد .

[سينا منجم]

حالا یه سوال.
مگه ما نمیگیم که فضا زمان یه مقولس و از هم جدا نیست پس چجوریه که تو سفر زمان ما زمانو به عبارتی میشکافیم ودر مکانی ثابت(زمین)در زمان سفر میکنیم؟قاعدتا از اونجایی که فضا زمان یه ماهیت در هم تنیده اس اگه ما زمانو بشکافیم فضا هم شکافته خواهد شد در نتیجه ممکنه به یه نقطه دیگه از عالم پرتاب شیم.
جواب لطفا...

اصلا اصل نسبيت اينه ديگه برجيس جان.ديواري كه داريم ازش صحبت ميكنيم ديوار زمان و مكانه.بايد دقيقا محاسبه كنيم كي ميخوايم بريم.چه زماني ميريم و كجا ميريم.اگه من از كرج با محاسبات دقيق مثلا ديوار زمان و مكانو بشكافم و به يك ثانيه قبل برگردم مثلا به تهران ميرم.

[berjis93]

خب حال نمیده که اینجوری تمام حالش به اینه که همون جایی که هستی تو زمانای مختلف سفر کنی

[aysa]

خب حال نمیده که اینجوری تمام حالش به اینه که همون جایی که هستی تو زمانای مختلف سفر کنی

ولي خب مثلااگه از تهران برين به يه كهكشان ديگه واقعا عالي ميشه.مثلا بتونيم مكاني رو كه ميريم مديريت كنيم اون وقت ميشه به جاهايي رفت كه آرزوي بشري هست.مثلا يه سياره ي ديگه.
اون موقع ميتونيم شرايط اونجا رو برا سكونت بررسي كنيم.
دوستان اين موضوعي كه ما درموردش داريم حرف ميزنيم تخيل (در حد كم)همراه علمه.ولي فك كنم موضوع داره فقط تخيلي ميشه.لطفا به مباحث علمي بيشتر بپردازيم ونظريات موجود در جهان رو مطرح كنين نه اين كه هر كس نظر شخصيش روبگه

[berjis93]

دوستان خوبم دقت کنید اگر قرار باشه به یه سیاره ای بریم که قابل حیات نباشه قبل از اینکه شرایط حیاطش رو بخوایم بررسی کنیم خودمون مردیم و ثانیا کلا حال نمی ده اینجوری . والسلام

[H.Taeb]

سلام از وسطای بحث دنبال کردم گفت و گو تونو . جالب بود

نظرتون راجع به این ذره چیه؟ من این مطلب رو خیلی وقت پیش توی یک وبلاگ خوندم که منبع نذاشته بود.جای دیگه هم چیزی نیشنیدم راجع بهش.میشه اگه اطلاعی دارین راجع به این موضوع مطرح کنید؟چون برا من خیلی جالب بود.اینجا هم که بحثشو دیدم ،گفتم که بپرسم و پست بذارم

آلبرت انیشتین نظریه‌ای داشت؛ و یک قرن تحقیق همیشه با آن موافق بود. نظریه انیشتین یکی از پایه‌های فیزیک مدرن است: هیچ چیز نمی‌تواند از نور سریعتر حرکت کند.

اما حالا دانشمندان فیزیک تجربی سازمان اروپایی برای تحقیقات هسته‌ای (CERN یا همان سرن) می‌گویند که بعضی از ذرات می‌خواهند این قانون را به چالش بطلبند.

ماجرا این است که این دانشمندان رشته‌ای ذرات ریز - ذرات زیراتمی که نوترینو نامیده می‌شوند - را از سرن ژنو به سمت گیرنده‌هایی در آزمایشگاه ملی گرن ساسوی ایتالیا بعنی ۷۲۰ کیلومتر آنطرف‌تر سرازیر کرده‌اند.

نوترینوها کمی زود به مقصد رسیده‌اند. تقریبا ۶۰ نانوثانیه زودتر از زمانی که باید در صورت طی این مسافت با سرعت نور طول می‌کشیده. این اختلاف کوچک تاثیر عظیمی در علم خواهد داشت.

دیو گولدبرگ - پروفسور فیزیک از دانشگاه درسکل - می‌گوید که «اگر این موضوع صحیح باشد، کل نظریه نسبیت خاص زیر سوال خواهد رفت.». او در مورد نظریه انیشتین حرف می‌زند که از ۱۹۰۵ تا به امروز همیشه تایید شده و می‌گوید که سرعت نور، حدکثر سرعت ممکن در جهان است.

استفان پارکه - فیزیکدان تئوری دانشگاه فرمی‌لب می‌گوید «اگر ذراتی داشته باشیم که از نور سریعتر حرکت می‌کنند، در تئوری می‌توانیم زمان را به عقب برگردانیم و شما می‌توانید مادربزرگ خودتان باشید. متوجه هستید که این موضوع چه مشکلاتی ایجاد می‌کند.»

و در گفته او توجه به این «اگر» بسیار مهم است. گولدبرگ اضافه کرده که به نتایج این تحقیق مشوک است و باید منتظر بماند تا دیگران هم همین موضوع را تحقیق کنند.

یکی از فیزیک دانان مرکز سرن هم موافق است. او می‌گوید که نتایج بسیار مشکوکند چرا که تغییر عظیمی در علم ایجاد خواهند کرد ولی اضافه می‌کند که «ما سعی کرده‌ایم اشکال را پیدا کنیم ولی موفق نشده‌ایم. همه چیز به نظر درست است. چون این یک کشف اعجاب انگیز است، ما همه چیز را منتشر کرده‌ایم. ما سه سال کار کردیم و اندازه گرفتیم.»

سرن قبل از چاپ مقاله مورد نظر، کنفرانسی تحقیقاتی در دفتر مرکزی اش ترتیب داده و نتایج را به اطلاع عموم رسانده است.

در سال ۲۰۰۷ هم آزمایش های MINOS در فرمی‌لب نتایج مشابهی گرفته بود ولی به علت بالا بودن محدوده خطا در آن تحقیق، نتایج چندان جدی گرفته نشدند اما اینبار نتایج سرن در محدوده خطای قابل قبول از نظر علمی قرار گرفته‌اند. فرمی‌لب هم اعلام کرده که در طول شش ماه آینده آمادگی تکرار دقیق‌تر آزمایش اش را خواهد داشت.

ژاپن هم برنامه‌ای برای بررسی نتایج سرن در آزمایشگاه بین المللی خودش دارد. آزمایشگاه ژاپن T2K (Toki-to-Kamioka) نامیده می‌شود و سخنگویش چانگ کی جونگ اعلام کرده که به زودی آزمایش بزرگی در مورد سرعت نوترینوها ترتیب خواهد داد.

در حال حاضر پدیده‌های بسیاری در طبیعت با تئوری نسبیت خاص انیشتین توضیح داده می‌شوند و به گفته گلدبرگ حتی در صورت اثبات سرعت بیشتر از نور برای برخی ذرات، تمام آن فرو نخواهد ریخت. هنوز آن نظریه بخش بزرگی از طبیعت را توضیح خواهد داد و ما باید به دنبال تئوری‌هایی جامع‌تر باشیم.

احتمال دیگر، استفاده نوترینوها از یک میانبر است. شاید استفاده از یک بعد دیگر برای طی مسیر ژنو و گرن ساسوی ایتالیا. پارکه هم گفته که «ممکن است بتوانیم این پدیده را بدون دور انداختن نظریه نسبیت توضیح دهیم. برای مثال ممکن است بگوییم که مسیر نوترینوها را به درستی محاسبه نکرده‌ایم.»

[narcissus flower]

سلام H.taeb گرامی
به فروم اوااستار خوش امدید
خوشبختانه یا متاسفانه همچنان نظریات اینشتین پابرجاست واینکه سرعت نوترینو ها بیشتر از سرعت نور نیست
اینو مطالعه بفرمایید

اما

دوستان عزیز اجازه بدید چند نکته خدمتتون بگم:
1-درسته که تخیل ما دنیای فردا رو میسازه ,اما پایه های تخیل باید براساس یک اصل باشه
مثلا میگم اگر یک فرض کاملا رد شده هست ,با دلایل منطقی ,یعنی اینکه این نباید براساس اون تخیل مون رو پی ریزی کنیم
2-یک اصولی رو برای خودمون معین کنیم, مثلا بگیم اصل ما این هست که بیشتر سرعت نور حرکتی نداشته باشیم ... یا مثلا بگیم که ما در سفر به زمان ناظر بیرونی هستیم وفقط داریم تحولات رو بررسی میکنیم , در واقع ما داریم از بیرون نگاه میکنیم(به فرض گفتم , میشه اصلا این اصل رو قرار نداد..)
3-با دلیل و استدلال نظریاتمون رو پیش ببریم, نه اینکه راه تخیل وایده پردازی رو به روی خودمون ببندیم , بلکه سعی کنیم ایده ونظرمون رو طوری تشریح کنیم که مخاطب بتونه نظرشما رو نقد کنه( چه مثبت وچه منفی) و فقط از کلمات هیجان آور ومبهم استفاده نکنیم.اینجوری ممکنه مخاطب ما بگه که شما داری رمان تخیلی مینویسی ولی وقتی براش دلیل بیاری هر چند نه خیلی محکم حداقل سعی میکنه بهش فکر کنه...

ویک چیز دیگه تکلیف رو اول مشخص کنید کجا و چه زمانی میخواهید برید, شما میتونید در زمین سفر در زمان رو داشته باشید.....

من فکر میکنم اگر موارد بالا رو تلاش کنیم رعایت کنیم , میتونیم بحث های چالش برانگیزی رو در این تاپیک داشته باشیم...

در ضمن یاد یه خاطره افتادم, سالهای پیش که نوجوون بودیم , تو فیلم سوم هری پاتر,هرمیون یک زمان برگردان داشت ,که بتونه زمان رو برگردونه ودر یک زمان در دو کلاس شرکت کنه...حالا که میبینم اینجا داره بحث ماشین زمان میشه یه حس نوستالوژی از اون دوران برام ایجاد شد , اون موقع کلی هیجان زده شدیم!!!

[berjis93]

یه سوال مطرح میشه اینجا و اون اینه که با توجه به این که زمین حجم کوچکی از فضا رو اشغال میکه (در قیاس با عالم)اگه ما بخوایم تو زمین سفر در زمانو انجام بدیم میزان کوچکی از زمانو میتونیم بشکافیم در نتیجه مثلا به اینده و گذشته دوری نمیتونیم سفر کنیم بلکه یه بازه زمانی کمی رو میتونیم روش مانور بدیم.
درسته؟

[mohsen4465]

اینجا بحث سفر به گذشته خیلی داغ شده و این در حالیه که سفر به گذشته پارادوکس های بسیار فراوانی ایجاد میکنه. ساده ترین پارادوکسش رو با یک مثال خیلی ساده براتون بیان میکنم:

فرض کنید که یک ماشین زمان ساختیم که میتونه به گذشته سفر کنه. بعضی جاها شنیدم که میگن ماشین زمان نمیتونه به زمان قبل از ساخته شدن خودش سفر کنه که اصن نمیفهمم یعنی چی. شاید من نتونم با ماشین زمانی که الان ساختم به گذشته برم و پدربزرگم رو بکشم ولی نوه من چطور؟ نوه من که میتونه به گذشته بیاد و منو بکشه؟

حالا اینا به کنار. قرار بود پارادوکسش رو بگیم. من میرم داخل ماشین زمان میشینم و تکمه بازگشت به 3 ساعت گذشته رو میزنم. بنظرتون چه اتفاقی میافته؟ خیلی ساده ست... من از ماشین زمان پیاده میشم و ... . خب چی شد؟ همینجا پارادوکس ایجاد شد.

با وجود این پارادوکس، بیاید بزور بازهم فرض کنیم سفر به گذشته بدون اینکه باعث پیاده شدن من از ماشین زمان بشه ممکن باشه و تأثیرات اونو بررسی کنیم:

فرض کنید من میرم یه لیوان آب میخورم. سرآخر لیوان از دستم میافته میشکنه و موقع جمع کردنش یکی از اون خرده شیشه ها دستم رو میبره. دستم رو چسب میزنم و میرم سوار ماشین زمان میشم و به گذشته سفر میکنم. حالا از ماشین پیاده میشم. همه چیز به در زمان به عقب برگشته اما یه پارادوکس های جدیدی ایجاد شده. لیوان آب باید سالم سرجا باشه اما آب داخلش چی؟! چسب هم بایستی سرجاش باشه اما الان که رو نوک انگشت خودمه؟! موقعی که دستم رو بریدم یه قطره از خونم افتاده بود روی زمین. بنظرتون اون قطره خون الان هم که تو گذشته هستیم هم هست یا نه؟! با من که وارد ماشین زمان نشده پس اگه میگین نیست اونوقت کجاست؟! اگر هم که بگیم هست چطوری هست وقتی من به گذشته برگشتم؟ از همه مهمتر الان 3 ساعت به گذشته برگشتم. تا اونجایی که یادم میاد من 3 ساعت پیش داشتم ماشین زمان رو برای حرکت آماده میکردم. پس خود من کجا هستم؟ یعنی ممکنه من، ماشین زمان، آب داخل لیوان، چسب و ... همگی دوتا شده باشیم و یک نسخمون الان تو گذشته باشه؟ (همون حالتی که تو هری پاتر با بازگشت به گذشته اتفاق افتاد و پاتر و هرمیون دونسخه شده بودن). اگه اینطوری بخوایم حساب کنیم نه فقط چیزهایی که بظاهر درشون تغییراتی دادم بلکه خیلی چیزها باید دوتا بشه. تک تک مولکول های هوایی که من تنفس کردم و الان رفتن تو خونم باید دوتا بشن و یک نسخشون در گذشته باشه! فوتون هایی که چشمم دریافت کردن و الان بشکل انرژی داخل سلول های شبیکه چشمم هستن باید دوباره بوجود بیان و دوباره در گذشته باشن، همینطور فوتون هایی که بدنم جذب کرد، تمام صداهایی که شنیدم هم همینطور و هزاران چیز دیگه. خیلی چیزها باید دوتا بشن و هرچقدر بیشتر به عقب برگردیم این خیلی چیزها بازهم خیلی بیشتر میشن.

هنوز خودم رو میبینم که دارم همون کارها رو تکرار میکنم. حالا میخوام یه کاری بکنم که پارادوکس ایجاد شده رو بهتر درک کنید. میرم جلو و نسخه ای از خودم که در گذشته هست رو میکشم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[berjis93]

ینی با این تفاسیر با سفر کردن در زمان یه جورایی ما به جهان های موازی راه میابیم؟

[mohsen4465]

ینی با این تفاسیر با سفر کردن در زمان یه جورایی ما به جهان های موازی راه میابیم؟

مگر اینکه به فرضیه جهان های موازی اعتقاد داشته باشید. من به این فرضیه اعتقادی ندارم چون بنظر من معادلات ریاضی جهان فقط یک جواب دارن و اون همین دنیاییه که می‌بینیم. اگر کل جهان رو بشکل یک معادله بسیار بسیار عظیم ریاضی تصور کنیم اونوقت این معادله بنظر من همواره نتیجش همین جهانی میشه که داریم میبینیم. اتفاقات گذشته و آینده بنظر من همگی از قبل داخل این معادله تعریف شدن و قابل تغییر نیستن. هیچکس نمیتونه بگه سکه ای که در هوا معلقه با کدون طرف به زمین میاد فقط به این خاطر که معادله ریاضی اون بسیار بسیار پیچیدهست. وگرنه حتی همین سکه هم از قبل مشخص شده که از کدوم سمت به زمین فرود میاد. اگر ما یک ابررایانه بسیار پیشرفته داشتیم و داده های محیطی رو هم با دقت 100% میتونستیم به ابررایانه بدیم انوقت ابرایانه ما با دقت 100% میتونست به ما بگه که سکه با کدوم جهت به زمین میافته. سکه معلق هرگز سرنوشت دیگری غیر از اون چیزی که معادلات ریاضی مجبورش میکنن نمیتونه داشته باشه و بنابراین در تمام دنیاهای موازی به یک طرف میافته. البته این نظر منه.