خوشه های کروی ِ متقارن! چرا؟
در این تاپیک به این نتیجه رسیدیم که خوشه های کروی نسبت به مرکز ِ کهکشان ِ راه ِ شیری متقارن توضیع شدند! شاید فکر کنید این اتفاق فقط برای کهکشان ِ ما رخ داده و بقیه ی کهکشان ها این طوری نیستند ولی واقعیت اینه که همه ی کهکشان ها هاله ای کاملا کروی دارند که از خوشه های کروی تشکیل شده.
سوال اینه که چرا خوشه های کروی اینجوری اند؟
ویرایش توسط Ehsan : 01-03-2013 در ساعت 01:32 PM
Amir Shayan Nejati, Amirali, arashgmn, Astronomer, ᗩᖇ☂ᗰᓰᔕᔕ, celestial boy, Fowad, Hojjat Zafarkhah, javadstar76, m.aryayi, Marzieh hedayati, mh.noori, Mojtaba.M, narcissus flower, Night*, rezash, Setare KOchOlO, solh, stargazer, Sunrise, محمدرضا صادقیان, مداد رنگیهام, هانیه امیری, پیمان اکبرنیا, yasiii, آیو, آسمون, المپیاد نجوم, حسین زارعی, رخساره روشنی, ستاره بنیادی, شهلا ناصریان, شادی حدادی زاده
اصطکاک فقط و فقط و فقط زمانی رخ می ده که فرایند ِ اتلافی ِ انرژی در کار باشه، عدم ِ تقارن هیچ وقت موجب ِ اصطکاک نمیشه. فی المثل تابع پتانسیل نامتقارن باشه، خوب مشکلی پیش نمی آد فقط شکل موج نوسان کمی از سینوسی منحرف میشه و اصطلاحا اعوجاج پیدا می کنه.نوشته اصلی توسط ata moradi
در هر صورت باز هم تاکید می کنم اگر بنا باشه که شکل ِ نهایی ِ کهکشان دیسک باشه، بیضوی شدن کهکشان های ِ پیری اتفاقی بی معنی میشه
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
خوب ارائه ی ِ یک چنین شاهدی در نور ِ مرئی بسیار مشکله! به دو دلیل:تقاضامندیم برای توجیهات تئوری خود شواهدی عینی (عکس) دال بر دگرگونی یک کهکشان مارپیچی به یک کهکشان بیضوی ارائه فرمایید. منظور کهکشانی است که مابین یک کهکشان مارپیچ و کهکشان بیضوی باشد.
1. دیسک ِ کهکشانهای ِ مارپیچی معمولا حاوی ِ ستاره های ِ بسیار بسیار درخشان و جوان هستش که این باعث میشه دیسک درخشان باشه در حالی که ستاره های ِ هاله ی ِ کهکشان معمولا بسیار ریز و پیر هستند و به همین دلیل (کنتراست ِ بالای ِ بین ِ دیسک و هاله)، با هم دیده ِ شدن ِ هاله و دیسک به نظر بعید میاد.
2. گذار از حالتی که دیسک بسیار کمنور شده و نورش قابل ِ مقایسه با هاله است، در زمان ِ بسیار کوتاهی رخ می ده که این شانس ِ دیده ِ شدن ِ کهکشانی در این حالت رو بسیار پایین میاره!!
اما نا امید نشید! کهکشان ِ معروف و قشنگی هست که به نظر میاد در گذار ِ بین ِ این دوتا حالت قرار دارهو اون کسی نیست جز:
اشکال ِ مقایسه ی ِ محاسبات ِ شما با نظریه ای که ارائه شد در تعریف ِ برخورد نهفته است! برخورد از نظر ِ اون پست ِ شما یک تماس ِ فیزیکی بوده و این به خاطر ِ اندازه ی ِ بسیار بسیار کوچک ِ ستاره ها در مقابل ِ ابعاد ِ کهکشان، اتفاق ِ بسیار نادری هستش اما
برخوردی که در تاپیک شرح داده شد، هر اندرکنشی بین ِ دو ستاره هستش (که در این مورد ِ خاص میشه اندرکنش ِ گرانشی)
در تعریف ِ بنده از برخورد دو تا ستاره حتی می تونن از فاصله ی ِ یک سال ِ نوری هم با هم برخورد کنند!!! در واقع خورشید همین الانش در حال ِ برخورد با آلفا-قنطورس هستش!! چرا که تاثیر گرانشیی بر هم دارند و مسیر ِ هم رو عوض می کنند. فقط نکته شدت و ضعف ِ این برخوردهاست
با این تعریف از برخورد، دیگه این اتفاق نادر نیست! بماند که برخوردهای ِ خوشهای ِ کروی با هم (که این برخوردها خوشهای ِ کروی رو به بیرون از دیسک رانده) از فاصله ی ِ بسیار دورتری نسبت به ستاره ها می تونه رخ بده.
حــَـــــلـــّـــــه؟
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
حــَــــلّـــه آقا احسان!حــَـــــلـــّـــــه؟
من با جمع بندی نتایج گفته های شما، دوستان و همچنین خودم! و پس از کلی تفکر به نتیجه جالبی رسیدم. الان خوابم میاد. فردا همینجا توضیح میدم.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
سلام
دیشب قرار بود نتیجه تفکرات خودم بگم که یهویی نمیدونم چی شد بدجوری خوابم گرفت. (در حد بیهوش شدن
خب و اما نتیجه گیری من...
از روی توضیحات خوب آقا احسان و تصویر آخری بعنوان یک گواه بر گفته هاشون به این نتیجه رسیدم که حق با آقا احسانه و کهکشان های بیضوی ناشی از تکامل کهکشان های مارپیچی هستن. از طرف دیگه از روی گفته های جناب صلح و آقا احسان به این نتیجه رسیدم که ستارگان در حالت عادی تمایل به نوسان دارن تا تشکیل دیسک. باز از روی گفته های آقای عطا مرادی به این نتیجه رسیدم که دیسک در صورت وجود اصطکاک تشکیل میشه. و باز آقا احسان که گفتند بین ستارگان کهکشان اصطکاک وجود نداره. و در آخر از روی فکر خودم فهمیدم که درسته که بین ستارگان اصطکاک نداریم اما بین مولکول های گاز و سحابی اولیه چطور؟ گرمای آزاد شده و الکتریسیته ساکن القا شده در سحابی ها (همون بحث رعد و برق با آقا احسان که تو تاپیک سحاب ها داشتم) بخوبی نشون میده که در داخل گاز و غبار اصطکاک داریم. و اما نتیجه گیری من از این بحث خوب و قشنگ:
گاز و غبار اولیه تولید کننده کهکشان شروع به چرخش کرده و بدلیل وجود اصطکاک بین ذرات اون این چرخش منجر به شکل گیری یک دیسک کهکشانی شده که سپس ستارگان در داخل اون متولد شدن (tc>tg). با تکامل بیشتر کهکشان تقریباً تمام گاز کهکشان جذب ستارگان شده و در نتیجه با حذف نیروی اصطکاک، برخوردهای بین ستاره ای باعث ایجاد نوسان ستارگان در بالا و پایین دیسک شد. افزایش تعداد ستارگان نوسان کننده به نوبه خود باعث برخوردهای بیشتر و تعداد نوسانگرهای بیشتری شد. نهایتاً در طی تکامل نهایی کهکشان تقریباً تمام ستارگان دیسک کهکشان با هم برخورد کرده، مارپیچ کهکشانی تماماً از بین رفته و بدین شکل کهکشان بیضوی خلق خواهد شد.
این فرضیه رو تأیید میکنید آقا احسان؟ بیاین همگی پاشو امضاء کنیم بفرستیم ناسا.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
.jpg "arashgmn آواتار ها")
یک :
خب من پس از مدتی ، حرف هایی برای گفتن دارم ... اما دوست دارم برای این که به یه آرامشی برسیم ، بهتون توصیه کنم که همزمان این آهنگ پیمان یزدانیان رو گوش کنید : آب و آتش . ( فوق العاده ... !)
این توجیه که صفحه ی بردار نسبی دو ستاره، هر صفحه ای می تونه باشه بسیار قابل قبوله.خوب این دو تا مشکل رو یکجا جواب می دم
مشکل اول این طوری جواب داده میشه، اون قسمت آخر یادتونه؟ که گفته شده :
همه ی ِ ذرات روی دیسک دقیقا روی یک صفحه قرار ندارند و کمی با هم اختلاف صفحه دارند. بعدش بلافاصله ذکر می شه که فرایند برخورد نمی تونه کاملا این سیستم ِ دیسکی رو کروی بکنه.
اما نکته دقیقا اینه که می تونه!
چه طوری؟ عرض می کنم خدمتتون! ...
در محاسباتی که در اون پست لینک شده ذکر شد، منظور سوال این بوده :اشکال ِ مقایسه ی ِ محاسبات ِ شما با نظریه ای که ارائه شد در تعریف ِ برخورد نهفته است! برخورد از نظر ِ اون پست ِ شما یک تماس ِ فیزیکی بوده و این به خاطر ِ اندازه ی ِ بسیار بسیار کوچک ِ ستاره ها در مقابل ِ ابعاد ِ کهکشان، اتفاق ِ بسیار نادری هستش اما
برخوردی که در تاپیک شرح داده شد، هر اندرکنشی بین ِ دو ستاره هستش (که در این مورد ِ خاص میشه اندرکنش ِ گرانشی)
در تعریف ِ بنده از برخورد دو تا ستاره حتی می تونن از فاصله ی ِ یک سال ِ نوری هم با هم برخورد کنند!!! در واقع خورشید همین الانش در حال ِ برخورد با آلفا-قنطورس هستش!! چرا که تاثیر گرانشیی بر هم دارند و مسیر ِ هم رو عوض می کنند. فقط نکته شدت و ضعف ِ این برخوردهاست
با این تعریف از برخورد، دیگه این اتفاق نادر نیست! بماند که برخوردهای ِ خوشهای ِ کروی با هم (که این برخوردها خوشهای ِ کروی رو به بیرون از دیسک رانده) از فاصله ی ِ بسیار دورتری نسبت به ستاره ها می تونه رخ بده.
فرض کنید برخوردی رو برخورد موثر( مثلا قابل آشکار سازی یا شاید هم نوعی تعریف آماری) می نامیم که زاویه بین بردارهای سرعت ستاره ها برابر تتا درجه (که قرار دادی است)یا بیشتر شود .
[ نکته 1: می شود اثبات کرد که در دستگاه مرکز دو ستاره، با چشم پوشی از اثر کهکشان بر این سامانه ی برخوردی، اگر از دستگاه مرکز جرم به سیستم نگاه کنیم با پایسته بودن انرژی، بردار های سرعت دو ستاره، صرفا در صفحه سرعت ها (موسوم به صفحه ی برخود) جابجا می شوند و حتی اندازه و زاویه میان آنها تغییر نمی کند. پس این زاویه که در طی بر خورد ثابت می ماند.]
[ نکته 2: این که تتا چقدر باشد، کاملا به تعریف ما بستگی دارد. یک نفر ممکن است بیاید و به خاطر تقارن پیشنهاد کند که تتا 45 درجه باشد. یکی دیگر ممکن است بیاید و بگوید 20 درجه . دیگری اما ممکن است که بگوید تتا آرک تانژانت سرعت نسبی به سرعت کل ستاره ی پر سرعت تر ست !!!!تعریف زیادند ... اما ما در قید تعاریف نمی مانیم پس نگران آن ها نباشید.
]
[نکته 3: تعریف آخر از همه ی تعاریف (به دلایلی)به نظرم بهتره. اما دانشمندا معمولا به همین کیلویی یه سری تعاریف رو انجام میدن. مثلا به تعریف اوربیتال دقت کردید: فضایی که احتمال حضور الکترون در آن بیش از 90 درصد است. این اصلا به این معنی نیست که الکترون نمی تونه بیرون اون فضا وجود داشته باشه . این عدد 90 صرفا عاملیه برای مرزبندی. مثل 45 یا 20 درجه خودمون...]
حالا با یه سری ساده سازی ها ( مثل یکسان بودن ستاره ها و هممگن پخش شدنشون تو قرص کهکشان و سرعت های برابر و ....) به دست آورده ایم که برخورد موثر (حالا تعریف دقیقش هر چی می خواد باشه) در شعاع های 10 پارسکی و نزدیک تر روی می دهند . ...
ابدا منظور سوال صلب فرض کرن ستاره ها و مساحت موثر نیروشون نبوده .....
پس این محاسبات هم چنان حرفی برای گفتن دارند .
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
تعصبی بر طیف مریی نداریم! از دیگر طیف ها اگه شواهدی وجود دارد ، دریغ نفرمایید ... !خوب ارائه ی ِ یک چنین شاهدی در نور ِ مرئی بسیار مشکله!
پ.ن: من می خواستم که همین کهکشان کلاه مکزیکی رو به سه رنگ سبز و قرمز و آبی تفکیک کنم ، اما متاسفانه فایلی که من از این عکس داشتم ، jpeg بود و نه tiff !فایل تیف رو پیدا کردم ،بعدا فیلتر هاشو جدا جدا می ذارم . به همراه یه توزیع روشنایی از مرکز قرص در فاصله های مختلف از سطح قرص ....! چیزای جالبی رو از روش میشه فهمید ...
پ.ن بی ربط : در لحظه ی اکنون ، در حال گوش کردن یکی از اتودهای شوپن ام. البته این اصلا آرام بخش نیست ...:| !
ویرایش توسط arashgmn : 01-20-2013 در ساعت 02:19 AM دلیل: تکمیل
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
خوب تقریبا ترم ِ بنده تموم شده و انشاالله با 15.29% از قوا بر می گردیم سر ِ تاپیکها
زاویه ی ِ نکته ی ِ یک رو نفهمیدم دقیقا کدوم زاویه است!
اگر منظور از تتا، «انحراف از مسیر ِ مستقیمی» باشه که در اثر ِ برخورد رخ میده، حتی اگر 1 درجه هم باشه از نظر ِ من کافیه و فکر کنم با این تعریف سطح ِ مقطع ِ برخورد فکر کنم اونقدر زیاد باشه که احتمال ِ برخورد خیلی بالا بره.
حالا البته این تعریف ِ اوربیتال مال ِ دانشمندا نیستااااا! مال ِ شیمی دو دبیرستانه
با این اوصاف بهتره با تتای ِ یک درجه دوباره محاسبات رو انجام بدیم! اما خوب! من حال ندارم
ــــــــــــ
اتفاقا من دارم آهنگ
The End of All Things
از آلبوم Return of the king گوش می دم که کاملا برای ِ جنگه
خوب شاهد که ارائه شد
ما منتظر ِ تحلیل می مانیم
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
تتا در شکل زیر نمایش داده شده . سرعت های نشان داده شده در این شکل برای دوتا جسمه که با نیروی مرکزی (البته در اینجا دافعه) در حال برخورد هستن .زاویه ی ِ نکته ی ِ یک رو نفهمیدم دقیقا کدوم زاویه است!
شکل 43 سرعت ها رو در دستگاه مرکز جرم نمایش میده و شکل 44 سرعتهای قبل و بعد از برخوردرو از یک نقطه رسم کرده است.
--------------------------------
عکس : کتاب آشنایی با مکانیک اثر کلپنر و کلنکو
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
خوب شاهد که ارائه شد
ما منتظر ِ تحلیل می مانیمخوب . فایل tiff رو از سایت هابل به دست آوردم (البته چون مجانی دانلود کردم ، مطمئنا این تصویر ، تصویر خام نیست اما از هیچی بهتره !) . اما اول ترجیح میدم که عکس رو تو فیلتر مرئی ، فرو سرخ و ترکیب این دوتا فیلتر نمایش بدم :پ.ن: من می خواستم که همین کهکشان کلاه مکزیکی رو به سه رنگ سبز و قرمز و آبی تفکیک کنم ، اما متاسفانه فایلی که من از این عکس داشتم ، jpeg بود و نه tiff !فایل تیف رو پیدا کردم ،بعدا فیلتر هاشو جدا جدا می ذارم . به همراه یه توزیع روشنایی از مرکز قرص در فاصله های مختلف از سطح قرص ....! چیزای جالبی رو از روش میشه فهمید ...
عکس سمت راست در فیلتر مرئی ، سمت چپ در فرو سرخ و عکس پایین ترکیب این دوتا عکس هستش . دقت کنید که عکس فروسرخ از رزولوشن به مراتب پایین تری نسبت به عکس مرئی برخورداره ...
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
این تاپیک رو قرار بود ادامه بدمش اما ناگهان در دانشگاه به امتحانات پایان ترم و در ترم جدید به ریاضی 2 برخورد کردم . اما حالا میشه یکم جلو برد این بحث رو . الان یه خلاصه ای از بحثای انجام شده رو میگم که اگه حال نداشتید ، فقط همینو بخونین .
خلاصه:
پست های آغازین تا پست 22 :
ستاره های درون کهکشان ها ، پس از تولد ، بر روی دیسک قرار گرفته بودند. اما برخوردهای درون کهکشانی میان ستاره ها باعث می شود که ستارگان از صفحه قرص کهکشان خارج شوند. و چون جهت و راستای سرعت ستاره ها پس از برخورد کاملا تصادفی است، بنابراین ستاره ها به صورت کاتوره ای در هاله ی کهکشانی پراکنده می شوند و تقارن ناشی از همین کاتوره ای بودن برخورد هاست.
اما به این نتیجه مشکلاتی وارد شد :
پست های 23 تا 52 :
اشکال 1: چون ستاره ها بر روی صفحه قرص کهکشان قرار دارند ، و نیروی گرانش صرفا در راستای خط واصل میان دو ستاره عمل میکنه ، پس ستاره ها پس از برخورد نباید از صفحه قرص خارج بشن (چون نیرویی عمود بر قرص نداریم). حتی اگر هم ستاره ها کمی از قرص انحراف داشته باشن، تعداد ستاره هایی که فاصله ی نسبتا زیادی از صفحه دارن ، باید خیلی کمتر از اونهایی باشن که نزدیک صفحه هستن . چون ستاره هایی که از قرص انحراف دارن خیلی کم هستن .
اشکال 2: اصلا چقدر احتمال داره دو تا ذره توی دیسک کهکشان به هم برخورد کنند ؟ ( در این بخش محاسباتی ارائه شد. )
اشکال 3: این فرض که ستاره ها با برخورد با هم ، از دیسک کهکشان خارج و وارد هاله کهکشان شده اند، به این نتیجه می انجامد که کهکشان های بیضوی باید از پیر شدن تدریجی کهکشان های جوان به وجود آیند. پس چرا تاکنون کهکشانی که نه مارپیچی باشد و نه بیضوی مشاهده نشده است ؟ یعنی چیزی بین جوانی و پیری ؟!
اما پاسخ های این مشکلات :
پاسخ 1 (پست 34 ):
برخورد های اول، دیسک رو کمی پهن تر میکنن. پس حالا ستاره ها می تونن روی صفحه ای حرکت کنن که ضخیم تره و این یعنی ستاره ها بیشتر می تونن برخوردی انجام بدن که در طی اون برخورد ، از دیسک خارج بشن. خارج شدن از دیسک خودش یعنی پهن تر شدن بیشتر دیسک. و این روند تا زمانی ادامه پیدا می کنه که ستاره ها کاملا توزیعی کروی حول مرکز کهکشان پیدا کنن .
پاسخ 2 (پست 34 و 52):
مشکل ناشی از محاسبات است ! دز محاسبات برخورد، برخورد فیزیک بین اجسام فرض شده . یعنی این که اجسام باید حتما سطوحشان به هم بخورد تا بگوییم برخورد کرده اند. حال آن که در برخورد هایی تحت اثر نیروی گرانشی ، برخورد می تواند از فاصله ی چند سال نوری هم روی رخ دهد !
پاسخ 3 (پست 52) :
ستارگانی که از دیسک منحرف شده اند ، پیر و کم فروغند. اما ستارگان تازه متولد شده درون دیسک ، درخشان . ما برای آن که بتوانیم کهکشان را در این مرز میانسالی مشاهده کنیم ، باید نور کم ستارگان پیر را با وجود نور زیاد ستارگان جوان تشخیص دهیم . اما اگر ستارگان پیر زیاد باشند و ستارگان جوان کم ، ممکن است برای لحظه ای خاص ، نور این دو گروه با هم برابر شود و بتوان آن دو را همزمان تشخیص داد. (به نظر می آید که کهکشان معروف کلاه مکزیکی در این مرز قرار دارد !) اگر ستارگان پیر خیلی خیلی زیاد شوند و ستارگان جوان خیلی کم ، برعکس حالت اول روی می دهد. یعنی ما دیگر قادر به دیدن قرص نخواهیم بود.
--------------------
در این جا من آمدم گفتم که آیا این کهکشان کلاه مکزیکی (می خواستم بنویسم قرمزی !) در تمامی فیلتر ها چنین است ؟ یک حرکت هایی می زنم و بعد روی اون بحث می کنیم....
و اکنون نوبت این حرکت هاست !
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
