محل تولد خورشید

[سهامدار جزء]

سلام
میدانیم که ستارگان به ندرت به صورت تکی متولد میشوند. از آنجاییکه خورشید ما در حال حاضر یک تک ستاره است(این فرض درست است؟)، محل تولد خورشید کجا بوده و چه شده که از اینجا سر در آورده است؟

[mohsen4465]

با سلام تشکر می کنم از دوسیت خوبم که ما را به مکان خوب برای مباحثه راهنمایی کرد ، ولی بنده یک سوال ازشون داشتم ؟ اگر شروع چرخه پروتون ، پروتون ایجاد یک موج ضربه ای می کنه ، پس نهایتا باید تمامی قرص غبار اطراف این ستاره ، از ستاره دور بشند ، نهایتا نظم آن ها بر هم می ریزه و میشه گفت ، با این اوصاف شکل گیری منظومه های سیاره ای غیر ممکنه ، نه اینطور نیست ، اتکای ستاره به ابزار هسته ای بعد از مرحله پیش ستاره باید به آرامی هسته ای شود ، بنده در هیچ منبعی مشاهده نکردم ، که موج ضربه ای آغاز کننده سوخت اتمی هر ستاره است و نمودار زیر نمودار خطوط هایاشی که برای مراحل پیش ستاره هاست و بیان کننده بحث بنده باشه : البته نظر دوست من کاملا متینه.


موفق باشید.

البته نباید این موج ضربتی رو با انفجاری مثل فلاش هلیومی مقایسه کرد. این موج ضربتی خیلی ضعیفتره. میتونه گاز و غبار اطراف ستاره رو کنار بزنه اما اونقدر قوی نیست که کل منظومه رو از هم بپاشه. اگه بصورت انفجاری قوی بود که قبل از منظومه خود ستاره رو متلاشی میکرد. میشه گفت اینهو یه تپش خیلی قوی باید باشه (نه انفجار). ضمناً تا این زمان سیارات اطراف ستاره دیگه تقریباً به طور کامل شکل گرفتن و صرفاً گاز بین اونها تحت تأثیر تپش تولد ستاره قرار میگیرن. مابقی گاز هم پس از رسیدن گرمای شروع واکنش هسته ای به سطح ستاره و تولید باد ستاره‌ای به بیرون از منظومه پرت میشن.

ضمناً همونطور که قبلاً گفتم من تناقضی بین این تپش با نمودار هایاشی نمیبینم چون اصلاً بی ارتبط با هم هستند. نمودار هایاشی تا اونجایی که من فهمیدم فقط نور و گرمای ستاره رو مشخص میکنه در حالی که تپش ستاره هیچ ارتباطی با ایجاد نور و گرما نداره.

[MSFA]

شما تمام انرژیتونو بابت یک موج ضربه ای میزارید که اصلا ماهیتش معلوم نیست ، میگید ضعیفه ، پس اصلا تاثیر چندانی در ساختار پیش ستاره نداره ، ثانیا ، این افزایش دما در مرکز ستاره است که پیش ستاره رو مصلح به انرژی اتمی می کنه ، ارتباط مستقیمی با نمودار هایاشی داره ، ثالثا این که مرحله پیش ستاره تا ستاره شدن چند میلیون ساله ، هنگامی که ستاره کم کم از پیش ستاره بودن میخواد رها بشه هنوز قرص غبار بدورش میچرخه ، به نظر بنده بعد از اینکه یک ستاره شده تازه قرص غبار شروع به تغییر ماهیت و سیاره شدن می کنه ، و اصلا محاله که در بدو تولد خورشید دقیقا سیارات شکل گرفته باشند ، قرص غبار بدور خورشید چرخیده و مابقی هم به بیرون پس زده می شوند همانند ابر اورتی که ما اکنون مشاهده می کنیم گواه بر این موضوعه .
تصویر زیر قرص غبار رو در اطراف ستاره فم الحوت نشون می ده که یک ستاره جوانه ولی در اطرافش هنوز قرص غبار وجود داره و تازه داره تغییرات از خودش نشون می ده ، پس نتیجه می گیریم موج ضربه ای که می فرمایید خیلی قبل تر از تولد سیارات ، به سحابی اطراف ستاره حداقل تاثیر بذاره ، شکل گیری خورشید و ستارگان چیزی نیست که ما براحتی بتونیم اونها رو شرح بدیم ، به نظر بنده خوبه که از نظرات اساتید اخترفیزیک استفاده کنیم.



به نظر بنده بیایم سر موضوعات دیگه بحث کنیم ، مثل مکان خورشید و ...

موفق باشید.

[پیمان اکبرنیا]

در ابتدای پیدایش، ستاره بادهای بسیار شدیدی از خود منتشر می‌کند که بخشی از گاز و غبار نزدیک به خود را به مدارهای دورتر منتقل می‌کند. در این مرحله از عمر ستاره، برای ستاره‌هایی با جرم کمتر از 2 برابر خورشید به آن ستاره T ثوری می گویند. برای اطلاعات بیشتر از این مرحله عمر ستاره به لینک زیر مراجعه کنید:

http://en.wikipedia.org/wiki/T_Tauri_star

این منبع را هم ببینید:

http://burro.astr.cwru.edu/stu/advan...ars_birth.html

و به خصوص این جمله ازش:

Now, the protostar has become a star. It shines with its own light. Its solar wind quickly pushes away the rest of the dust and gas in its vicinity.

فکر کنم دیگه کاملا موضوع مشخصه انفجار نیست ولی بادهای شدید ستاره‌ای هست که تا حدی موجب جاروب شدن گاز و غبار میشه

[mohsen4465]

شما تمام انرژیتونو بابت یک موج ضربه ای میزارید که اصلا ماهیتش معلوم نیست ، میگید ضعیفه ، پس اصلا تاثیر چندانی در ساختار پیش ستاره نداره ، ثانیا ، این افزایش دما در مرکز ستاره است که پیش ستاره رو مصلح به انرژی اتمی می کنه ، ارتباط مستقیمی با نمودار هایاشی داره ، ثالثا این که مرحله پیش ستاره تا ستاره شدن چند میلیون ساله ، هنگامی که ستاره کم کم از پیش ستاره بودن میخواد رها بشه هنوز قرص غبار بدورش میچرخه ، به نظر بنده بعد از اینکه یک ستاره شده تازه قرص غبار شروع به تغییر ماهیت و سیاره شدن می کنه ، و اصلا محاله که در بدو تولد خورشید دقیقا سیارات شکل گرفته باشند ، قرص غبار بدور خورشید چرخیده و مابقی هم به بیرون پس زده می شوند همانند ابر اورتی که ما اکنون مشاهده می کنیم گواه بر این موضوعه .

تصویر زیر قرص غبار رو در اطراف ستاره فم الحوت نشون می ده که یک ستاره جوانه ولی در اطرافش هنوز قرص غبار وجود داره و تازه داره تغییرات از خودش نشون می ده ، پس نتیجه می گیریم موج ضربه ای که می فرمایید خیلی قبل تر از تولد سیارات ، به سحابی اطراف ستاره حداقل تاثیر بذاره ، شکل گیری خورشید و ستارگان چیزی نیست که ما براحتی بتونیم اونها رو شرح بدیم ، به نظر بنده خوبه که از نظرات اساتید اخترفیزیک استفاده کنیم.



به نظر بنده بیایم سر موضوعات دیگه بحث کنیم ، مثل مکان خورشید و ...

موفق باشید.

بله وجود این موج تأثیر خاصی روی اصل موضوع نداره اما خب بحث ما سر بود و نبود این موج بود دیگه.
و اما در مورد زمان تشکیل سیارات. سیارات نه بعد از خورشید بلکه همزمان با خورشید شروع به شکل گیری کردن. مطمئناً پس از تشکیل خورشید و کنار زده شدن سحابی توسط باد خورشیدی دیگه فرصتی برای تشکیل سیارات باقی نمیمونه. در مورد منظومه شمسی سیارات بعد از 3 میلیون سال تقریباً شکل نهایی خودشون رو گرفته بودن و این در حالیه که خورشید در 50 میلیون سالگی پس از آغاز تولد منظومه شمسی واکنش هسته‌ای خودش رو آغاز کرد.

[smhm]

اینجا سن زمین را 4.567 میلیارد سال برآورد کرده و در اینجا سن خورشید را هم همین مقدار یعنی 4.567 میلیارد سال پیش عنوان کرده. به نظر میرسه آفرینش خورشید و زمین همزمان بوده است.

[MSFA]

بستگی داره شما همزمانی رو چی تصور کنید ،مقیاس زمان در کیهان با اون چیزیک که فکر می کنید متفاوته و اینکه بنده براتون یک مثال بارز زدم اینکه شما در تصویر قبلی می بینید ، ستاره کاملا شکل گرفته و وجود داره در عین حال قرص غبار هم بدور ستاره وجود دارد و شاید یک بازه 100 میلیون ساله وجود داره برای شکل گیری سیارات، در هر حال چون در مقیاس کیهانی این زمان به چشم نمیاد همه جا عمر خورشید و زمین را یکسان در نظر می گیرند ، که واقعا هم یکسانه ، در مورد موج شاید منظورتون از موج همون چیزی باشه که جناب اکبرنیا از نورافشانی و تشعشعات ستارگان جوان باشه که پس از شکل گیری سحابی اولیه خودشو پس می زنند و از خود دور می کنند ، نمی دونم چیزی که جناب اکبر نیا فرمودند ستارگان T ثوری یک مدل از متغییر ها که دقیقا از خودشون تشعشعات بسیار قدرمتند ساطح می کنند ، شاید منظورتون از موج ضربه این باشه !!!

اینم تصویری از ثریا :



بحث ما بجایی نمی رسه بهتره بریم سر مکان خورشید :

خورشید ستاره ای کاملا معمولی که در فاصله 21 سال نور از مرکز کهکشان راه شیری قرار گرفته این ستاره در بازوی جبار با سرعت 230 کیلومتر بر ثانیه در مداری در جهت ستاره نسر واقع در حال حرکته ، اگر زاویه استوای زمین رو با دایره البروج حدود 23.5 درجه است اما زاویه انحراف صفحه کهکشان با دایره البروج 66 درج است ونشان دهنده این موضوع است که ( صفحه منظومه شمسی ) همگی با زاویه 66 درجه
بدور مرکز کهکشان گردش میکنه از بدو تولد خورشید تا حال حدودا 21 بار گردش کرده و در نقیاس کهکشانی خورشید 21 ساله است ، از بعضی منابع مشاهده کردم که خورشید به شکل موج سینوسی بر روی صفحه کهکشانی عبور می کند ، یک سال کهکشانی 240 میلیون سال نوری ، یعنی 240 میلیون سال طول می کشد تا خورشید یک دور کامل بزند.

موفق باشید.

[mohsen4465]

بستگی داره شما همزمانی رو چی تصور کنید ،مقیاس زمان در کیهان با اون چیزیک که فکر می کنید متفاوته و اینکه بنده براتون یک مثال بارز زدم اینکه شما در تصویر قبلی می بینید ، ستاره کاملا شکل گرفته و وجود داره در عین حال قرص غبار هم بدور ستاره وجود دارد و شاید یک بازه 100 میلیون ساله وجود داره برای شکل گیری سیارات، در هر حال چون در مقیاس کیهانی این زمان به چشم نمیاد همه جا عمر خورشید و زمین را یکسان در نظر می گیرند ، که واقعا هم یکسانه ، در مورد موج شاید منظورتون از موج همون چیزی باشه که جناب اکبرنیا از نورافشانی و تشعشعات ستارگان جوان باشه که پس از شکل گیری سحابی اولیه خودشو پس می زنند و از خود دور می کنند ، نمی دونم چیزی که جناب اکبر نیا فرمودند ستارگان T ثوری یک مدل از متغییر ها که دقیقا از خودشون تشعشعات بسیار قدرمتند ساطح می کنند ، شاید منظورتون از موج ضربه این باشه !!!

سیارات منظومه شمسی بسیار سریعتر از اون چیزی که عنوان کردید متولد شدند. همونطور که در پست قبل گفتم سیارات منظومه شمسی 3 میلیون سال پس از آغاز تولد منظومه شمسی تقریباً شکل نهایی امروزی خودشونو کسب کرده بودن و این در حالیه که سیارات استارت کار خودشون رو در 2 میلیون سالگی منظومه شمسی زدن. یعنی فقط در طی 1 میلیون سال کامل شدند. عجیبتر از اون اینه که بگم سیاره‌ای مثل مشتری در بازه زمانی فقط 100،000 سال 90 درصد از شکل امروزی خودش رو کسب کرد. در مورد فم الحوت هم در این تصویر بخوبی وجود سیاره در میان دیسک گاز و قطعات پیش سیاره‌ای دیده میشه:

در این تصویر که در طیف مرئی توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده سیاره در کادر بزرگ شده مشخص شده که در طول سال‌های متوالی تغییر مکان داده.
(منبع: ویکی پدیا)

و اما در مورد موج ضربتی. هدف من از ادامه دادن این بحث اثبات گفته خودم یا چیز دیگه‌ای نیست. هدفم صرفاً پی بردن به واقعیته تا بدونم یک ستاره واقعاً چطور بوجود میاد. همونطور که قبلاً گفتم این موج ضربتی اگر هم که وجود داشته باشه صرفاً میبایستی یک موج شدید باشه نه انفجار. چون مسلماً اگه انفجار بود خود ستاره رو منهدم میکرد و سحابی حلقه‌ای ایجاد میکرد. اما این صرفاً یک موج فشاره. میشه اونو به موج و باد انفجار یک بمب اتمی تشبیه کرد. تو منابع کمی از وجود این موج نام برده شده اما همون منابع محدودی هم که از اون نام بردن آدمو گیج میکنه که آیا واقعاً چنین چیزی وجود داره یا نه. سه تا راه حل برای پی بردن به حضور یا عدم حضورش میشه پیشنهاد داد:
1-شبیه سازی دقیق کامپیوتری - که به ابررایانه و مغز کامپیوتری عالی نیاز داره که از دسترس ما خارجه.
2-سرچ در تصاویر پیش-ستاره‌ها جهت پیدا کردن موج ضربتی در داخل دیسک اطراف اونها. البته از اونجایی که این موج بسرعت عرض دیسک رو طی میکنه و در فضا محو میشه بنابراین پیدا کردنش شانس بالایی میخواد.
3-محاسبات دقیق ریاضی جهت مشخص کردن سرعت واکنش p-p پس از Trigger شدن (رها شدن ماشه). تا با در نظر گرفتن میزان انرژی آزاد شده در واحد زمان بشه نظر داد که آیا بصورت انفجاری و همراه با موج ضربتیه یا نه بصورت آهسته و کند انجام میشه (مثل آزاد شدن انرژی هسته‌ای در راکتور‌های هسته‌ای).

[mohsen4465]

الان که یکم فکر کردم دیدم که با یه روش دیگه هم غیر از اون سه تا روش که گفتم میشه به نتایجی رسید. بیاین فرضیمون رو بطور منطقی تحلیل کنیم تا ببینیم به چه نتیجه ای میرسیم.

خب یکی از نتایجی که از وجود چنین موج ضربتی میشه استنباط کرد اینه که همه ستاره‌های خلق شده طبق این فرضیه میبایستی اندازه‌ای مشابه داشته باشن. نه بزرگتر باشن و نه کوچکتر. دلیلش اینه که به محض رسیدن دما و فشار به مقدار لازم، واکنش زنجیره‌ای p-p آغاز میشه. اگه طبق فرضیه من این واکنش آغازی انفجاری داشته باشه در این صورت با پرتاب گاز و مواد از اطراف ستاره باعث میشه تا ستاره دیگه نتونه گاز و ماده جذب کنه و در نتیجه نمیبایستی بزرگتر بشه. نتیجه اینکه تمامی ستاره‌های جدید می‌بایستی اندازه‌ای یکسان داشته باشن.

اما همونطور که می‌دونیم ستاره‌ها اندازه‌های متفاوتی دارن. اگه بخوایم روی فرضیمون پافشاری کنیم میتونیم ایجاد چنین ستاره‌هایی رو ناشی از ادغام دو یا چند ستاره عنوان کنیم.

حالا تنها یک حرکت دیگه تا اثبات یا رد فرضیه پیشنهادی من باقی میمونه و اون اینه که تعداد ستاره‌ها در رنج‌های ابعادی مختلف چندتاست؟ اگه تعداد ستاره‌های با یک اندازه خاص که در مرز ستاره و پیش ستاره قرار دارن بیشتر از حد خاصی باشه انوقت این فرضیه تأیید میشه. اما اگه تعداد ستارگان بزرگ خیلی زیاد باشه میتونیم این فرضیه رو رد کنیم.

باز برای تصدیق بیشتر میتونیم نوع منظومه و وضعیت سیارات رو دور ستارگان بررسی کنیم. طبق فرضیه من ستارگان بزرگ ناشی از برخورد دو ستاره کوچکتر هستند. اگه اینطور باشه منظومه‌ سیاره‌ای که این دو ستاره از قبل داشتند بایستی در این گیر و دار ادغام ستاره‌ای نظم خودشون رو از دست بدن. خیلی‌هاشون مدارهای کشیده ای باید پیدا کنن و خیلی هاشون بایستی به خارج از منظومه پرتاب بشن.

این شما و این فرضیه من. خودم فکر کنم فرضیم رد بشه اما خب دوست دارم با شواهد پیش بریم. چیزایی که میخوایم نموداری از تعداد و اندازه ستارگان و همچنین مثال‌هایی از منظومه‌های دایره‌ای و دست نخورده دور ستارگان بزرگه.

[smhm]

به نظر من اگر بجای حجم ستارگان، مسئله جرم را در نظر بگیرید بهتر به نتیجه میرسید. البته جرم هم در بین ستارگان متفاوته اما فکر کنم در بیشتر ستارگان عادی تفاوت جرم اندک است.
یک مسئله دیگه که اهمیت داره، غلظت سحابی است. اگر غلظت کم باشه، تجمع گاز به تدریج و آرامی صورت میگیره و نهایتا یک ستاره کوتوله سرخ تولید میشه. اما اگر غلظت زیاد باشه، سرعت رشد توده مرکزی بقدری بالا میره که دیگه موج های ضربتی اولیه کار ساز نیست بلکه موج های شدیدتری لازم است تا جریان رشد ستاره را متوقف کنه.

[MSFA]

غلظت سحابی اولیه عامل اصلی برای تولد ستاره است اگر پیش ستاره جرم کافی رو نرمبد دیگه نمیتونه مجهز به صلاح اتمی بشه ، در نهایت ستاره مبدل به یک کوتوله قهوه ای میشه ، که ستاره نارسی هست ، این ستارگان که در نمودار هایاشی هم قرار دارند ، یکی از گزینه های ماده تاریک در دهه گذشته کوتوله های قهوه ای بودن ، چرا که جرم زیادی در یک حجم معلوم بودن و تعدادشان هم بسیار زیاده و اینکه کوتوله های قهوه ای کمی از سیاره مشتری بزرگتر هستند.



این ستارگان در طول موج فروسرخی رصد می شوند و برای درخشش متکی به انقباض گرانشی جرم خود هستند.