سلام
میدانیم که ستارگان به ندرت به صورت تکی متولد میشوند. از آنجاییکه خورشید ما در حال حاضر یک تک ستاره است(این فرض درست است؟)، محل تولد خورشید کجا بوده و چه شده که از اینجا سر در آورده است؟
محل تولد خورشید
سلام
میدانیم که ستارگان به ندرت به صورت تکی متولد میشوند. از آنجاییکه خورشید ما در حال حاضر یک تک ستاره است(این فرض درست است؟)، محل تولد خورشید کجا بوده و چه شده که از اینجا سر در آورده است؟
ویرایش توسط Mostafa : 03-27-2013 در ساعت 09:03 AM
ببينيد دوستان! بحث تولد خورشيد زير مجموعه بحث تولد ستارگان هست و سعي ميشه با مشاهده تولد ستارگان حدس زده بشه كه چگونه خورشيد متولد شده! توجه كنيد:
در مسئله تولد ستارگان حدي داريم به نام حد جينز! كه معروف هست به جرم جينز! اما جرم جينز چيه؟ فرض ميكنند سحابي اوليه يك ابر كروي بوده و چرخش هم نداشته و نيروهاي مغناطيسي هم دركار نبوده! با اين فرض ميان يك تابعي مينويسند برحسب جرم و دما و شعاع اين ابر. كه چه اتفاقي بيفته؟ كه گرانش بر انرژي جنبشي ذرات غلبه كنه و ابر شروع كنه به رمبش تا به تعادل هيدرواستاتيك برسه يعني تعادلي كه نيروي گرانش با نيروي حاصل از تابش فوتون توليد شده در ستاره برابر بشه و ستاره نه كوچك بشه و نه بزرگ! خوب با توجه به اين مسئله و رؤيت آسمان ميان ميگن كه حداقل بايد مثلا 1000جرم خورشيد كنار هم باشند تا اين رمبش رخ بده! در حال رمبش به يك ستاره اين ابر تكه تكه ميشه و ستاره هاي با اجرام مختلف ايجاد ميشن. دكنر ميرترابي مثال ميزد كه اين تكه تكه شدن ابر در حال رمبش مثل ترك خوردن خاك خيس بيابان هست كه داره خشك ميشه و ترك ترك ميشه!!!
اما چرا ستاره هاي تك وجود دارند؟ خوب ميتونه يكي از اون ستاره ها جرمش خيلي زياد بشه و با مصرف سريع سوخت خودش(هرچقدر يك ستاره بزرگتر باشه سريعتر سوختش رو مصرف ميكنه) با يك انفجار آخر عمر خورشيد رو پس زده باشه! يا اين خوشه خورشيد از كنار يك خوشه ديگه رد شده و آشفتگي گرانشي سبب جدا شدن خورشيد شده يا هر اتفاق معقول ديگه...
ببخشيد خيلي حرف زدم!!! سؤالي باشه جواب ميديم!!
منبع
دوست عزیز محبت می کنید یه منبع خوب در رابطه با جینز معرفی کنیدنوشته اصلی توسط astronomer
خواهش ميكنم! كتاب اخترفيزيك ستاره اي نوشته اريكا بوم جلد3 انتشارات؟؟؟
يا كتاب فيزيك ستاره ها نوشته فيليپس انتشارات مبتكران!!! اين عجيب ترين انتشارات براي اين كتاب بود! كتابي فوق العاده در اخترفيزيك كه حتي در دوره المپياد به عنوان مرجع اخترفيزيك بحساب مياد!
ویرایش توسط na3r : 09-23-2010 در ساعت 05:42 PM دلیل: اضافه کردن نقل قول های مرتبط
توضیح من اینه!
یه صفحه ابری بوده ( سحابی ها که همشه کره نمیشن که!) که مثله سحابیا دیگه دارای عناصر سبک و سنگین بوده که این صفحه رو تشکیل دادن!کافیه یه قسمت اتفاقی ( احتمالش بالاست!) یه جرمی پیدا کنه که روی عناصر اطرافش نیرو وارد کنه و به سمت خودش بکشونه!این توده هی بزرگ تر و پر جرم تر میشه و هی بزرگ میشه!(این عناصر جذب شده وقتی به سمت توده حرکت میکنن مایل برخورد میکنن و باعث مشه شروع به چرخش کنه از همون ابتدا!) و همین طر در حال چرخش! این چرخش روی صفحه ی غباری اطرافش تاثیر میذاره و اونا هم کم کم شروع به چرخش میکنن و همین طور خورشی از عناصر اطرافش تغذیه میکنه و بزرگ میشه! تو این مدت هم مثله تشکیل خورشید، در صفحه هم توده های جرمی کوچکی شروع به تشکیل شدن کردن! و پیش سیاره ها ساخته میشن!
وقتی ستاره باندازه کافی متراکم و بزرگ شد طی انفجاری ( این انفجار رو تو تشکیل منظومه شمسی توی یه فیلمی دیدم!) لایه ی بیرونی خودشو مثله سوپرنوا به اطراف میفرسته (انفجار صورت میگیره!) این لایه با سرعت زیاد باعث از بین رفتن خرده توده ها( همونای که هنوز تو بین مداری قرار دارن!) و قسمت خارجی سیارات و پاکسازی منظومه شمی از خرده سیارات زیر میشه و بزرگ ها کمی باقی می مونه! این بزرگ ها میشن سیارک ها و دنباله دارها( اگه خونده باشید برای مطالعه ی منظومه شمسی روی سیارک های با خروج از مرکز بالا و دنباله دار ها کار میکنن) کم کم خورشید و سیارات اروم میشن! و کم کم تا به اینجا میرسیم!
اینکه چرا دو ستار هنداشتیم چون احتمالداره اولین توده هنگام ساخت پیش ستارهیکی بوده و به صورت رشد داشته و نذاشته ستاره ی دیگری اطرافش شکل بگیره! برای سیارات هم همین طوره! مثلا رشد سریع توده پیش ستاره ای برای تشکیل خورشید الانمون زیاد بوده و فرصت نداده سیارات بزرگی شکل بگیره!ممکنه اگه خورشید دیرتر لایه ی بیرونیش منفجر میکرد الان ستاره ی کوچکی به اسم مشتری داشتیم!!!
ستاره شناسان دانشگاه کاردیف بر این باورند که خواب طولانی ستارگان جوان می‌تواند منجر به تشکیل نسل دوم ستارگان و سیارات کوچک‌تر که به دور آنها در چرخش هستند، بشود.
ساختن مواد جدید در یک ستاره جوان فرایندی پیوسته نیست بلکه به‌صورت چندمرحله‌ای اتفاق می‌افتد که درنتیجه منجر به فوران انرژی در این نوع از ستارگان می‌شود.
به هر صورت از این احتمال به‌طور گسترده در مدل‌های بازسازی شده از ستارگان چشم‌پوشی شده است. اما امروزه با گسترش مدل‌های پیشرفته رایانه‌ای برای بازسازی چنین فرایندی در ستارگان، فیزیکدانان نجومی دانشگاه کاردیف؛ دکتر دیمیتریس استامتلوز و پروفسور آنتونی وایت ورس به همراه دکتر دیویدهابر از دانشگاه شفیلد چشم‌انداز نوینی را در فرایند تشکیل ستاره‌ای ارائه داده‌اند.
درحالی که ستارگان جوان با صفحه‌هایی از گاز و غبار احاطه شده‌اند و با افزودن مواد به این صفحه‌ها رشد میکنند، این صفحه‌ها ممکن است شکسته شوند تا ستاره‌ها و سیارات کوچک‌تر و حتی کوتوله‌های قهوه‌ای متولد شوند (اجرامی‌بزرگ‌تراز سیارات)، اما نه آنقدر که مقدار زیادی از هیدروژن را مانند خورشید بسوزانند.
دکتر دیمیتریس استامتلوز اضافه می‌کند: این نکته را دریافته‌ایم که ستارگان جوان در ابتدای پیدایش بیشتر عمر خود را در خواب به‌سر می‌برند. آنها بعد از اینکه مقدار زیادی گاز و غبار را از صفحه‌های اطراف خود بلعیدند، به خوابی می‌روند که چند هزار سال به‌طول می‌انجامد و در طول دوره خواب درخشش بسیار کمی دارند. در حالی که ستارگان جوان همچنان در خواب به‌سر می‌برند، صفحات اطراف آنها حجیم‌تر می‌شود اما با وجود اینکه یک ستاره در مرکز آنها قرار گرفته نسبتا خنک باقی می‌مانند. در نهایت این صفحه‌ها پایداری خود را از دست می‌دهند و به قطعات کوچک‌تر تقسیم میشوند تا ستاره‌های کم‌حجم و اجرام کوچک‌تر از آنها را مانند سیارات و کوتوله‌های قهوه‌ای ایجاد کنند.
تا به امروز تحقیقات به این نتیجه رسیده که تشعشعات ستارگان مادر می‌تواند صفحه‌های اطراف را گرم کند و آنها را به پایداری برساند؛ عاملی که مانع از هم پاشیدگی این صفحات می‌شود. به هر حال محققان دریافته‌اند که زمان بسیار زیادی بین فوران‌هایی که منجر به شکستگی این صفحه‌ها می‌شود صرف می‌شود تا نسل جدیدی از ستارگان کم‌حجم، سیارات و دیگر اجرام پدید آیند.
نظریه جدید تعریفی نو به تشکیل ستارگان و خصوصیات ستارگان با حجمی کمتر از یک‌پنجم خورشید که به‌طور تقریبی بیش از 60درصد کهکشان ما را تشکیل داده‌اند، می‌دهد.دکتر استامتلوز خاطرنشان می‌کند: یافته‌های ما حاکی از این نکته است که چندپارگی صفحات در طبیعت فرایند غیرممکنی نیست.
او همچنین اضافه می‌کند: چیزی که در حال حاضر حائز اهمیت است این است که باید تحقیقی برای این موضوع که آیا این فرایند، فرایند اصلی برای تشکیل ستارگان کم‌حجم است یا خیر، انجام گیرد.
شایان ذکر است که منابع مالی این تحقیق، توسط مرکز تحقیقات و فناوری علمی (STFC) و Leverhume تأمین شده و در ژورنال فیزیک نجومی به چاپ رسیده است.
منبع:همشهری
وقتی آرامش را در خود نیابید, جستجوی آن در جای دیگر, کار بیهوده ای است.
با سلام به همه بچه ها
در مورد این سوال باید گفت که سحابی ها بعد از انفجار ستارگان به وجود می آید و ستاره ای که بعد از انفجار آن خورشید ما از آن به وجود آمد در اطراف خود صفحه ای از غبار تولید گرد و بعد از تولد خورشید انفجارهایی از خورشید پراکنده شد که باعث شد غبار اضافی به خرده سیارات تبدیل شود .
من با نظر شما که به شکل اتفاقی توده ای از ماده تشکیل بشه به خصوص با اون قسمت که میگین احتمالش زیاده اصلا موافق نیستم
به نظر من تنها یک شوک عظیم مثل انفجار ابرنواخترها میتونه باعث برهم خوردن تعادل یک سحابی بشه
و این موضوع که میگین ستاره جوان لایه بیرونی خودش را دور می اندازه در مورد تمام ستارگان صادق نیست بلکه تنها برای ستارگان بسیار پر جرم از رده oو B تفاق می افته که دلیلش پیدا نکردم بنابراین این موضوع نمیتونه درمورد خورشید صادق باشه
پس تنها بودن خورشید فقط میتونه به دلیل جرم کم سحابی اولیه بوده باشه
من این موضوع رو که ممکنه خورشید در ابتدا چندتایی بوده باشه و اونها به دلیل جرم زیاد از بین رفتن را نمیتونم قبول کنم چون اگه جرم آن ها تا این حد زیاد بوده که به این سرعت از بین بره باید الا کنار ما یک ستاره ننرونی وجود می داشت
جهان پر از پلیدیست
نه به خاطر وجود انسان های بد
بلکه به خاطر سکوت انسان های خوب
.jpg "arashgmn آواتار ها")
چندتا موضوع به ذهنم رسید که گفتم بهتره بگم :
1- می دونیم که چگونگی تشکیل خورشید و چگونگی تولد منظومه ی شمسی ، رابطه ی تنگاتنگی باهم دارن (واقعا قرار بوده که نداشته باشن !!!؟؟؟) پس ما اگه چگونگی تولد منظومه رو بفهمیم می تونیم به نحوه ی تولد خورشید هم پی ببریم . اما نظریه های مختلفی در پی یافتن چگونگی تولد منظومه ی شمسی هستن که اساسا با کشف سیاره های فرا خورشیدی (مخصوصا مشتری های داغ) خیلی طرفدار پیدا کردن . چون در قدیم (حدود 20 تا 30 سال پیش ! تاریخ دقیقش رو نمی دونم)یک نظریه ای برای تشکیل منظومه ی شمسی بود که بین منجمین بسیار قابل قبول بود (نسبت به دیگر نظریات). این نطریه پیش بینی می کرد که منظومه های دیگه هم احتمال زیاد باید سیاره های بزرگ و گازی شون ، تو فاصله ی زیادی از ستاره ی مرکزی باشه (مثل مشتری و زحل و ...) . درست مثل منظومه ی شمسی خودمون . اما کشف تعداد زیادی سیاره ی مشتری گون که خیلی نزدیک به ستاره ی مرکزی شون بودن باعث شد که ملت به این نظریه شک کنن و برن سراغ مدل های دیگه . پس باید فعلا منتظر بود تا ببینیم کدوم مدل برای تولد منظومه ها بیشتر جواب میده ... ! بلکه اون مدل فرجی حاصل کرد و جواب این سوال به طور دقیق داده شد.
2-خیلی از ماها سحابی جبار رو ( که یه زایشگاه عظیم سیاره ایه) با چشم دیدیم (ببینید چقدر خفنه که با چشمم میشه راحت دیدش!) اما شاید این مطلب رو راجع بهش نشمیده باشید که اگه برید تو خود سحابی بشینید ، هیچی ازش نمی بینیند . دلیل اونم رقیق بودن فوق العاده زیاد اونه . به حدی که من به جا شنیدم از بهترین خلا های آزمایشگاهی ای که ما می سازیم ، خلا تره !!! خوب وقتی سحابی به این عظمت رو نمی شه از درون خودش رصد کرد ، پس دیدن سحابی سازنده ی خورشید که تنها یک ستاره رو ساخته ، احتمالا کار بسیار سختیه...
3 -فرض کروی بودن ابر اولیه در بدست آوردن جرم جینز رو میشه ناشی از دو چیز دونست . چون می دونیم که عملا هیچ ابر تماما کروی ای وجود نداره پس برای ساده سازی ریاضی این کارو می کنیم و نیز چون این عدم تقارن نسبت به این حالت همسانگرد ، هر جوری می تونه باشه پس فرض فیزیکی معقولیه که ابر رو کروی بگیریم (یه جور متوسط گیری به مفهوم عام!)
در ضمن یک ابر خام که در یک صفحه پخش شده باشه ، احتمال زیاد یک سیستمه (یه توده از مواد مثلا گازی)که بعلت چرخش به دور خودش و در اثر نیروی(مجاری) گریز از مرکز به این حالت در اومده و خیلی نمی شه اونو سیستم اولیه نامید .(حداقل برای چنین کاربردی...)
پ.ن مربوط به 1 : الان دانشمندان زحمت کشی که در موسسات مربوط به تلسکوپ کپلر مشغول به کارن احتمالن یکی از اهدافشون باید همین باشه . مثلا فرض کنید اگه کلی سیاره ی زمین مانند کشف کنن که تو فاصله های دور از خورشیدشون باشن ، حتما از خودشون می پرسن که : " واقعا برای چرا؟ " بعدشم اطلاعاتشونو میدن به بقیه ی دانشمندان زحمت کش که برن مدل سازی کنن و ...
پ.ن مربوط به 2 : علت این که ما با وجود رقیق بودن زیاد ، سحابی جبار رو می بینیم اما خود ساکنانش نمی بینن دقیقا مثل این پدیدس که ما توی یه هوای مه آلود در اطراف خودمون مه(زیادی) نمی بینیم اما در دور دست بسیار مه می بینیم .
ویرایش توسط arashgmn : 08-26-2012 در ساعت 02:21 AM دلیل: تکمیل و تصحیح تایپی
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
همونطور که خودتون هم میدونید هسته ستاره بدلیل رمبش شدید گاز حتی قبل از شروع واکنش هسته‌ای بسیار داغه و هر لحظه با پرجرمتر شدن پیش-ستاره داغ‌تر هم میشه تا اینکه نهایتاً دما و فشار به حدی میرسه که ماشه شروع واکنش هسته‌ای رو میکشه. همونطور که میدونید واکنش هسته‌ای پروتون-پروتون درون ستارگان یک واکنش زنجیره‌اییه. یعنی با جوش خوردن اولین هسته‌های هیدروژنی، محصولاتی چنان داغ از جمله پروتون‌های بسیار داغ ایجاد میشن که با برخورد با پروتون‌ها و هسته‌های اتم‌های مجاور مجدداً این فرآیند رو تکرار و باز تکرار میکنند. این واکنش زنجیره‌ای در کسری از ثانیه چنان انرژی عظیمی آزاد میکنه که هسته ستاره همچون یک بمب هیدروژنی بسیار عظیم منفجر میشه. حاصل تقابل این انفجار درونی با نیروی گرانش که در حال رمبش مواد به درون ستاره‌ست یک موج ضربتی بسیار پر قدرته که پس از رسیدن به سطح حجم عظیمی از پوسته ستاره رو میکنه و سحابی اطراف رو درمی‌نورده. هسته ستاره در این لحظه روشن شده ولی مسلماً ستاره هنوز تاریکه و طبق گفته خودن چیزی حدود 1 میلیون سال زمان لازمه تا گرمای این راکتور عظیم هسته‌ای به سطح اون برسه.این پست به تاپیک «شناخت خورشید» مربوط میشه ولی از اونجایی که قرار گذاشتیم تو اون تاپیک دیگه زیاد به حواشی نپریم و پست های خارج از محور بحث نذاریم بنابراین این پست رو اینجا قرار میدم:بله رفتم یه تحقیق کوچولو کردم. مثل اینکه حق با شماست.نمیدونم چرا همیشه فکر میکردم هر مرحله تغییر سوخت یک تپش ضربه ایجاد میکنه. ولی تا جایی که الان فهمیدن انگاری فقط هلیم اونم بخاطر رسیدن به فشار ناشی از مکانیک کوانتومی چنین ضربه‌ای ایجاد میکنه. خیلی ممنون.
خب با اجازه دیگه بیشتر از این بحثو منحرف نکنیم و بقیشو تو تاپیک مربوطه ادامه بدیم.
از اون روزی که صحبت‌های بالا رو با دوست خوبم آقای MSFA داشتم با وجود اینکه رفتم و تحقیق کردم اما بازم واسم تصور روشن شدن تدریجی خورشید بدون موج ضربتی سخت بود. آخه واکنش هسته‌ای p-p یک واکنش زنجیره‌اییه و آغاز شدن اون میبایستی توأم با یک انفجار داخلی در هسته خورشید باشه (درست مثل انفجار یک بمب هیدروژنی) که این هم یک موج ضربتی ایجاد میکنه. تو هیچکدوم از منابع در این خصوص چیزی پیدا نکرده بودم و بخاطر همین گفتم حتماً من اشتباه میکردم. ولی امروز که یکبار دیگه دقیقتر سرچ کردم تونستم مطلبی رو در وب پیدا کنم که وجود این موج ضربتی رو تأیید میکنه:
When the temperature at the center of the protostar reaches about 10^6 degrees Celsius it will start to fuse hydrogen. This is the start of the proton proton chain that is the main fusion that supports the star and signifies the birth of a new star. The burning of hydrogen produces a solar wave that will blow the accretion disk away from the star causing no new material to be added to the new star.
این هم منبعیه که متن بالا رو داخلش کشف کردم:
http://en.wikibooks.org/wiki/General...llar_Nurseries
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
با سلام تشکر می کنم از دوسیت خوبم که ما را به مکان خوب برای مباحثه راهنمایی کرد ، ولی بنده یک سوال ازشون داشتم ؟ اگر شروع چرخه پروتون ، پروتون ایجاد یک موج ضربه ای می کنه ، پس نهایتا باید تمامی قرص غبار اطراف این ستاره ، از ستاره دور بشند ، نهایتا نظم آن ها بر هم می ریزه و میشه گفت ، با این اوصاف شکل گیری منظومه های سیاره ای غیر ممکنه ، نه اینطور نیست ، اتکای ستاره به ابزار هسته ای بعد از مرحله پیش ستاره باید به آرامی هسته ای شود ، بنده در هیچ منبعی مشاهده نکردم ، که موج ضربه ای آغاز کننده سوخت اتمی هر ستاره است و نمودار زیر نمودار خطوط هایاشی که برای مراحل پیش ستاره هاست و بیان کننده بحث بنده باشه : البته نظر دوست من کاملا متینه.این پست به تاپیک «شناخت خورشید» مربوط میشه ولی از اونجایی که قرار گذاشتیم تو اون تاپیک دیگه زیاد به حواشی نپریم و پست های خارج از محور بحث نذاریم بنابراین این پست رو اینجا قرار میدم:
از اون روزی که صحبت‌های بالا رو با دوست خوبم آقای MSFA داشتم با وجود اینکه رفتم و تحقیق کردم اما بازم واسم تصور روشن شدن تدریجی خورشید بدون موج ضربتی سخت بود. آخه واکنش هسته‌ای p-p یک واکنش زنجیره‌اییه و آغاز شدن اون میبایستی توأم با یک انفجار داخلی در هسته خورشید باشه (درست مثل انفجار یک بمب هیدروژنی) که این هم یک موج ضربتی ایجاد میکنه. تو هیچکدوم از منابع در این خصوص چیزی پیدا نکرده بودم و بخاطر همین گفتم حتماً من اشتباه میکردم. ولی امروز که یکبار دیگه دقیقتر سرچ کردم تونستم مطلبی رو در وب پیدا کنم که وجود این موج ضربتی رو تأیید میکنه:
این هم منبعیه که متن بالا رو داخلش کشف کردم:
http://en.wikibooks.org/wiki/General...llar_Nurseries
موفق باشید.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
