تلسکوپ های غولپیکر

[پیام بهرام پور]

در این تاپیک پیشنهاد می کنم که دوستان نیز به کمک ما بیایند و بزرگترین تلسکوپ های امروزی را معرفی نماییم.
هم ابعاد آنها و هم طریقه ی ساخت و تکنولوژی ساخت آنها نیز مورد بحث قرار بگیرد
پیشنهاد من در ابتدا با تلسکوپ هابل است

لینک مطالب ارائه شده در این تاپیک:
هابل
کک
رصد خانه ملی اخترشناسی رادیویی
رصدخانه پالومار1
رصد خانه پالومار2
رصد خانه جنوبی اروپا
رصدخانه جمینی
رصدخانه مونت ویلسون
تلسکوپ نجوم رادیویی
تلسکوپ فضایی کپلر
تلسکوپ سوبارو
تلسکوپ هابی ابرلی
تلسکوپ پارانال
تلسکوپ بی تی ای
تلسکوپ دوچشمی LBT
تلسکوپ خورشیدی swedish
تلسکوپ GTC
تلسکوپ SLAT

[شايان سليم شهشهانى]

تلسکوپ فضایی هابل (به انگلیسی: (Hubble Spapce Telescope(HST) تلسکوپی است که در آوریل سال ۱۹۹۰ میلادی به فضا فرستاده شد. هابل در طول این سالها با نمایان کردن جلوه‌های شگفت‌انگیزی از عالم، به سوالات بسیاری پاسخ گفته‌است.

اگرچه چندسال اول ماموریت هابل به دلیل وجود پاره‌ای از مشکلات اپتیکی در ابزارهایش، خیلی درخشان نبود، ولی با انجام اولین ماموریت تعمیر و رسیدگی، این تلسکوپ به وضعیت مطلوب رسید و در خدمت دانشمندان دنیا قرار گرفت.

در روز شنبه ۱۶ مه ۲۰۰۹ تلسکوپ فضایی هابل تعمیر اساسی شد. این اولین تعمیر یک شی فضایی است شامل تعویض برخی باطری‌های آن و همچنین دوربین اصلی آن است. انتظار می‌رود پس از این تعمیر این تلسکوپ بتواند ۸ سال دیگر نیز کار کند

گرفتن عکس‌های رنگی با تلسکوپ فضایی هابل بسیار پیچیده تر از گرفتن این عکس‌ها با دوربین معمولی است. در اولین تفاوت آن است که هابل هرگز از فیلم رنگی استفاده نمی‌کند بلکه با استفاده از آشکارسازهای الکترونیکی خود نور را از فضا جمع آوری و ثبت می‌کند. این آشکارسازها عکس‌های کیهانی را به صورت رنگی تولید نمی‌کنند و عکس‌ها در مرحله اول سیاه و سفیداند. عکس‌های نهایی از ترکیب چند عکس سیاه و سفید که رنگ آنها در زمان پردازش به آنها اضافه شده‌است، به وجود می‌آیند.
رنگها در عکس‌های هابل، که به دلایل مختلف به وجود می‌آیند، همواره همانچیزی نیستند که ما از نزدیک می‌دیدیم(اگر می‌توانستیم آن اجرام را در سفینه فضایی و از نزدیک ببینیم.) ما بعضی مواقع از رنگ به عنوانیک ابزار استفاده می‌کنیم به این دلیل که یا باعث بهتر دیدن جزئیات می‌شوند و یا تصور و دیدن آن‌ها رنگ‌ها از عهده چشم انسان خارج است.

[پیام بهرام پور]

در تکمیل هابل باید بگویم که می توانید چیزهای خیلی جالبی از سایت هابل بدانید مثلاً چگونگی فرآیند تولید تصاویر

آدرس سایت هم اینه:
http://hubblesite.org

[Panahandeh]

این تلسکوپ های دوگانه 10 متری و 300 تنی، هم به خاطر طراحی شان مشهورند و هم به خاطر کشف هایشان. هر کدام از آینه های اصلی این تلسکوپ ها از 36 قطعه شش وجهی تشکیل شده است که در کنار هم مثل یک آینه یکپارچه عمل می کند. این شیوه یک شاهکار انقلابی در مهندسی است که ساخت آینه های بسیار سنگین را امکان پذیر می کند. از جمله کهکشان های موجود در مرز جهان، بررسی
ابرنواخترها برای تعیین سرعت انبساط جهان و ماهیت فوران های پرتو گاما. بررسی سیاره های پیرامون ستارگان دیگر از جمله وظایف تازه این تلسکوپ ها است.

[Panahandeh]

این رصدخانه از چندین بخش تشکیل شده است از جمله تلسکوپ گرین بنک، آرایه بسیار بزرگ آرایه بسیار بزرگ اصلی و بخش امریکایی آلما که در آینده ساخته می شود. دانشمندان هم اکنون از اطلاعات به دست آمده از گرین بنک برای یافتن فرکانس های مولکول های موجود در فضای بین ستاره یی استفاده می کنند. نام آرایه بسیار بزرگ براساس اندازه های حیرت آور آن انتخاب شده است. این رصدخانه دارای 27 آنتن رادیویی است که هر کدام 230 تن وزن و 27 متر قطر دارد. اطلاعات این تلسکوپ ها (که در صحرای جنوب سوکو روی نیومکزیکو مستقر است) با یکدیگر تلفیق می شود تا به قدرت تفکیک یک آنتن 35 کیلومتری دست یابد. برخی از مردم این رصدخانه را می شناسند، چرا که نماهایی از این رصدخانه در فیلم تماس نشان داده شده است.

[Panahandeh]

تلسکوپ پنج متری هیل به تحول در اخترشناسی نوین بسیار کمک کرد. برای ساخت آینه این تلسکوپ حدود یک میلیون دلار هزینه کردند (آن هم در سال 1934) ولی باز هم نتوانستند آینه کوارتزی به قدر کافی بزرگ بسازند. جرج الری هیل که سازنده رصدخانه پالومار بود (وی رصدخانه مونت ویلسون را هم ساخته بود) به شرکت نیویورکی «کورنینگ گلس ورکز» ساخت آینه یی پنج متری با شیشه یی از جنس یک ماده جدید (آمیزه یی به نام پیرکس) را سفارش داد. شیشه های پیرکس در مقابل تغییرات دما و سرد و گرم شدن نسبت به شیشه های معمولی بسیار کمتر منقبض و منبسط می شوند بنابراین در آینه های پیرکس مشکل اعوجاج نور کمتر پیش می آید. این مشکل در تلسکوپ 5/2 متری هیل که در مونت ویلسون نصب شده بود، به شدت از کارایی تلسکوپ کاسته بود. پس از تاخیر که در اثر جنگ جهانی دوم پیش آمد، اولین نورگیری تلسکوپ در 26 ژانویه 1949 صورت گرفت. ادوین هابل اولین کسی بود که از پشت تلسکوپ به آسمان نگاه کرد. یک سال بعد تلسکوپ 2/1 متری دیگری کارش را به عنوان یکی از مجموعه تلسکوپ های رصدخانه نقشه بردار آسمان در پالومار شروع کرد. این تلسکوپ از سرتاسر آسمان شمال نقشه برداری کرد. این نقشه راهنما، بعدها به عنوان مبنایی برای نقشه یی شد که تلسکوپ فضایی هابل از آن استفاده کرد.
پالومار هنوز هم پس از سه ربع قرن به کشف های جدیدی دست پیدا می کند. دانشمندان در سال 2001 از ابداع یک سیستم «اپتک تصحیح کننده» خبر دادند که تصویرهای تهیه شده در پالومار را واضح تر و دقیق تر می کند. این سیستم قدرت تفکیک تلسکوپ فضایی هابل را دو برابر کرد.

[شايان سليم شهشهانى]

يك سوال:
چرا منجمان سعي مي كنند كه تلسكوپ هايشان را در نزديكي خط استوا بسازند؟

[پیام بهرام پور]

يك سوال:
چرا منجمان سعي مي كنند كه تلسكوپ هايشان را در نزديكي خط استوا بسازند؟

شایان جان منظورت رو یکم بهتر می گی؟
منظورت اینه که تلسکوپ های بزرگ در خط استوا ساخته می شوند یا یک تلسکوپ در پیت 3 اینچی؟ و همینطور منظورت رو از منجم به ما بگو! ستاره شناس حرفه ای یا منجم اماتور؟!!

[شايان سليم شهشهانى]

شایان جان منظورت رو یکم بهتر می گی؟
منظورت اینه که تلسکوپ های بزرگ در خط استوا ساخته می شوند یا یک تلسکوپ در پیت 3 اینچی؟ و همینطور منظورت رو از منجم به ما بگو! ستاره شناس حرفه ای یا منجم اماتور؟!!

منظورم تلسكوپ هاي بزرگه ، منجم هم اماتور و حرفه اي ، البته بيشتر حرفه اي ، مثلا چرا اينقدر در شيلي تلسكوپ هاي بزرگ زياد است؟!

[پیام بهرام پور]

خب شایان جان محل قرار گیری تلسکوپ های بزرگ بر اساس معیار های زیادی تعیین می گردد. که من به برخی از آنها اشاره می کنم:
1. وضعیت آب و هوایی (هوا زیاد ابری نباشد)
2. وضعیت رصدی ناحیه (حد قدر خوب و غبار کم)
3. کشوری که تلسکوپ در آن قرار می گیرد استحقاق آن را داشته باشد(!)
4. محل قرار گیری از محل ساخت فاصله ی زیادی نداشته باشد.
....
نکته ی جالبی که در شماره ی 4 وجود دارد این است که در ژاپن هنگام جابجایی یک تلسکوپ از محل ساخت تا محل استقرار، حدود 6 ماه یکی از بزرگترین بزرگراه های ژاپن مسدود شد تا جابجایی این آینه ی غول پیکر صورت بگیرد!