صفحه 1 از 4 1234 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 , از مجموع 32

موضوع: تعادل هیدرواستاتیک و دیگر هیچ

  1. Top | #1
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    4
    نوشته ها
    818
    تشکر
    200
    تشکر شده 6,435 بار در 852 ارسال

          تعادل هیدرواستاتیک و دیگر هیچ

    دوستان عزیز!
    حدود 4 سال پیش بود که خیلی در تبیین زندگی ستاره ها دچار مشکل بودم اما وقتی با مفهنم تعادل هیدرواستاتیک آشنا شدم خیلی راحت شدم و کاملاً درک می کردم که چطور انبساط و انقباض های ستارگان در حین تحول انها اتفاق می افتد
    لذا دیدم خیلی کار خوبی هست که تعادل هیدرواستاتیکی رو یک مروری با هم بکنیم


  2. Top | #2
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    4
    نوشته ها
    818
    تشکر
    200
    تشکر شده 6,435 بار در 852 ارسال

    می خوام هر چیزی که از این تصویر دستگیرتان می شود بگویید:
    امضای ایشان
    مشاهده مقالات:
    فن بیان
    روش تدریس
    هوش هیجانی

    bahrampoor.com/

  3. 19 کاربر مقابل از پیام بهرام پور عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  4. Top | #3
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    283
    نوشته ها
    901
    تشکر
    3,162
    تشکر شده 6,306 بار در 874 ارسال

    چیزی که خیلی مشخصه داره تعادل فشار تابش(اگه اشتبه نکنم) و جاذبه رو نشون میشده که ستاره در حالت پایدار است!بعد ها به مرور بهم میریزه و میره توی یک فاز دیگه و اونجا بازم بعد از مدتی به حالت تعادل می رسند!
    امضای ایشان
    .

  5. 12 کاربر مقابل از 169 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  6. Top | #4
    کاربر ممتاز
    کاربر فعال

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Oct 2010
    شماره عضویت
    334
    نوشته ها
    288
    تشکر
    479
    تشکر شده 1,431 بار در 143 ارسال

    فکر میکنم اگر پیکان ها مقیاس دار باشند، با نزدیک شدن به هسته گرانش و فشار بیشتر خواهد شد.
    امضای ایشان

  7. 10 کاربر مقابل از geologist عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  8. Top | #5
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    124
    نوشته ها
    164
    تشکر
    1,361
    تشکر شده 1,517 بار در 165 ارسال


    یه دیگ زود پز رو در حالی که سوپاپ اطمینانش بالا اومده و داره سوت میزنه تصور کنید.
    این اتفاق (سوت زدن زود پز) وقتی می افته که فشار بخار داخل زود پز به اندازه ای زیاد باشه که با مهار وزن سوپاپ اطمینان، اونو بالا ببره و راهی به بیرون از محیط پر فشار زود پز پیدا کنه.
    ظرف یه مدت کوتاه با خارج شدن و متقابلا کم شدن بخار درون زود پز فشار درون ظرف هم کاهش پیدا می کنه و یه بار دیگه وزن سوپاپ بر فشار بخار درون زودپز قالب می شه! و باز دریچه خروج بخار تا زمانی که فشار درون زودپز توانایی مقابله با وزن سوپاپ رو داشته باشه بسته می مونه.

    این مثال تشبیح ملموسی از مکانیزمی ست که پیام بهرام پور تو عکس شماره 2 این تاپیک منتشر کرده.

    فضای خالی ما بین مولکولهای سطحی هر ستاره به مثابه میلیاردها سوپاپ تخلیه فشار درون ستاره عمل می کنند.
    وزن سوپاپ زودپز تو مثال بالا، همون جاذبه ستاره (Gravity) ست که به واسته جرم ستاره میل داره که مولکولها هرچه فشرده تر به هم بچسبن.
    و فشار بخار درون زود پز هم، تشبیه فشار پر انرژی محتویات بر انگیخته شده ی درون ستاره (Pressure) ست که به واسته فعل انفعالات شیمیایی درون ستاره بوجود اومدن.

    تصویر مورد نظر اشاره می کنه به قالب و مقلوب شدن متوالی دو فاکتور فشار داخلی ستاره و جاذبه اون. که موجب خروج انفجاری و یکباره انرژی و کاهش نسبی فشار درونی در فواصل زمانی کاهنده می شه.

    امضای ایشان
    قراره بترکونم ..!

  9. 16 کاربر مقابل از na3r عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  10. Top | #6
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    4
    نوشته ها
    818
    تشکر
    200
    تشکر شده 6,435 بار در 852 ارسال

    نقل قول نوشته اصلی توسط na3r نمایش پست ها

    یه دیگ زود پز رو در حالی که سوپاپ اطمینانش بالا اومده و داره سوت میزنه تصور کنید.
    این اتفاق (سوت زدن زود پز) وقتی می افته که فشار بخار داخل زود پز به اندازه ای زیاد باشه که با مهار وزن سوپاپ اطمینان، اونو بالا ببره و راهی به بیرون از محیط پر فشار زود پز پیدا کنه.
    ظرف یه مدت کوتاه با خارج شدن و متقابلا کم شدن بخار درون زود پز فشار درون ظرف هم کاهش پیدا می کنه و یه بار دیگه وزن سوپاپ بر فشار بخار درون زودپز قالب می شه! و باز دریچه خروج بخار تا زمانی که فشار درون زودپز توانایی مقابله با وزن سوپاپ رو داشته باشه بسته می مونه.

    این مثال تشبیح ملموسی از مکانیزمی ست که پیام بهرام پور تو عکس شماره 2 این تاپیک منتشر کرده.

    فضای خالی ما بین مولکولهای سطحی هر ستاره به مثابه میلیاردها سوپاپ تخلیه فشار درون ستاره عمل می کنند.
    وزن سوپاپ زودپز تو مثال بالا، همون جاذبه ستاره (gravity) ست که به واسته جرم ستاره میل داره که مولکولها هرچه فشرده تر به هم بچسبن.
    و فشار بخار درون زود پز هم، تشبیه فشار پر انرژی محتویات بر انگیخته شده ی درون ستاره (pressure) ست که به واسته فعل انفعالات شیمیایی درون ستاره بوجود اومدن.

    تصویر مورد نظر اشاره می کنه به قالب و مقلوب شدن متوالی دو فاکتور فشار داخلی ستاره و جاذبه اون. که موجب خروج انفجاری و یکباره انرژی و کاهش نسبی فشار درونی در فواصل زمانی کاهنده می شه.

    ممنون از دوست خوبم!
    خب حالا به نظر شما چطور می توان زندگی یک ستاره را با تعادل هیدرو استاتیک تعریف کرد؟
    پیشنهاد من این است که اول هر موضوع بنده یک مرحله از زندگی ستاره را بیان کنم و بعد دوستان با تعادل هیدرواستاتیک بگویند که چه بلایی سر ستاره می آید
    اگر موافقین از این پست تشکر کنید
    امضای ایشان
    مشاهده مقالات:
    فن بیان
    روش تدریس
    هوش هیجانی

    bahrampoor.com/

  11. 13 کاربر مقابل از پیام بهرام پور عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  12. Top | #7
    کاربر جدید

    عنوان کاربر
    کاربر جدید
    تاریخ عضویت
    Jan 2011
    شماره عضویت
    503
    نوشته ها
    25
    تشکر
    21
    تشکر شده 70 بار در 6 ارسال

    از مهم ترین قوانین در فیزیک ستاره ای می توان از قانون تعادل هیدروستاتیکی نام برد. یک ستاره توده ی سنگین و متراکمی است که توسط گرانش متراکم شده و توسط فشارهای داخلی در برابر فروریزش مقاومت می کند. تعادل هیدروستاتیکی زمانی بوجود می آید که جاذبه رو به داخل دقیقا با نیروهای فشار رو به خارج در هر فاصله شعاعی به حالت تعادل در آید بنابراین با کاهش شعاع یا به بیان دیگر با حرکت به سمت داخل ستاره، فشار باید افزایش یافته تا با وزن در حال افزایش ماده ای که در قسمت بالاتر قرار می گیرد برابری کند. در نتیجه معادله تعادل هیدروستاتیکی شکل می گیرد: dP/dr= -GM(r)ρ(r)/r^2
    به نظر من ابتدا مرحله نخست شکل گیری ستاره را مورد بحث و بررسی قرار دهیم، بعنی زمانی که هنوز تعادل هیدروستاتیکی وجود ندارد و ببینیم عدم حضور آن در مرحله ای به نام پیش ستاره چه نتایجی را به دنبال دارد.
    امضای ایشان
    هر کجا هستم باشم، آسمان مال من است...

  13. 10 کاربر مقابل از Zahra.J عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  14. Top | #8
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    4
    نوشته ها
    818
    تشکر
    200
    تشکر شده 6,435 بار در 852 ارسال

    نقل قول نوشته اصلی توسط zahra.j نمایش پست ها
    از مهم ترین قوانین در فیزیک ستاره ای می توان از قانون تعادل هیدروستاتیکی نام برد. یک ستاره توده ی سنگین و متراکمی است که توسط گرانش متراکم شده و توسط فشارهای داخلی در برابر فروریزش مقاومت می کند. تعادل هیدروستاتیکی زمانی بوجود می آید که جاذبه رو به داخل دقیقا با نیروهای فشار رو به خارج در هر فاصله شعاعی به حالت تعادل در آید بنابراین با کاهش شعاع یا به بیان دیگر با حرکت به سمت داخل ستاره، فشار باید افزایش یافته تا با وزن در حال افزایش ماده ای که در قسمت بالاتر قرار می گیرد برابری کند. در نتیجه معادله تعادل هیدروستاتیکی شکل می گیرد: Dp/dr= -gm(r)ρ(r)/r^2
    به نظر من ابتدا مرحله نخست شکل گیری ستاره را مورد بحث و بررسی قرار دهیم، بعنی زمانی که هنوز تعادل هیدروستاتیکی وجود ندارد و ببینیم عدم حضور آن در مرحله ای به نام پیش ستاره چه نتایجی را به دنبال دارد.
    خب اول کار با اجازه ی دوستان بدون فرمول شروع می کنیم:
    ستارگان همانند انسانها داراي تولد هستند و در طول مدت زندگي خود تغيير مي‌كنند و در آخر هم مي‌ميرند!
    زندگي ‌يك ستاره معمولاً به شش مرحله تقسيم مي‌شود كه اين شش مرحله عبارتند از:
    1. تولد
    2. نوباوگي(انقباض)
    3. بلوغ (رشته‌ي اصلي)
    4. كهولت
    5. متغير شدن (ستارگان متغير)
    6. كوتوله‌ي سفيد‌يا ستاره‌هاي نوتروني‌يا سياه‌چاله
    زندگي ‌يك ستاره - كه شامل عمر و سرگذشت آن مي‌شود - تقريباً وابسته به جرم آن ستاره ‌است. هرچقدر كه ستاره ‌پرجرم‌تر باشد عمر كمتري دارد، به عنوان مثال ستارگاني كه چند ‌ده برابر خورشيد جرم دارند، عمري نسبتاً كم - البته در مقياس نجومي – دارند؛‌ يعني، چيزي در حد چند ميليون سال و ستارگاني كه جرم آنها كسري از جرم خورشيد است، عمري در حد چندين ميليارد سال خواهند داشت.
    امضای ایشان
    مشاهده مقالات:
    فن بیان
    روش تدریس
    هوش هیجانی

    bahrampoor.com/

  15. 15 کاربر مقابل از پیام بهرام پور عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  16. Top | #9
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    4
    نوشته ها
    818
    تشکر
    200
    تشکر شده 6,435 بار در 852 ارسال

    همان‌طور كه گفته شد، سحابی‌ هنگامي ‌كه ستاره در حال تولد است، بسيار رقيق است و در مدتي نسبتاً كوتاه - در سن نوباوگی- بسیار منقبض می‌شود که مدت این انقباض وابسته به جرم ستاره است ولی به‌طور متوسط 30 میلیون سال طول مي‌کشد. زماني كه اولين پرتو‌هاي نور از پيش‌ستاره ساطع گردد، مي‌توانيم بگوييم كه ستاره‌اي متولد شده است.
    تا زماني كه سحابي در حال انقباض است، گرانش نقطه‌ي كانوني، اتم‌ها را به سوي خود مي‌كشد و زماني كه اتم‌ها به هسته مي‌رسند، سرعت آنها افزايش مي‌يابد و هرچه سحابي منقبض گردد، اتم‌ها بيشتر با‌ یکدیگر برخورد مي‌كنند و حركت اتم‌ها تصادفي و بي نظم مي‌شود و درجه حرارت افزايش مي‌يابد. پس انقباض‌ يك سحابي، انرژي گرانشي را به انرژي گرمايي تبديل مي‌كند.
    ستاره در این سن مراحل زیر را طی مي‌کند.
    • قطر ستاره (پيش ـ ستاره) از چندین هزار‌میلیارد کیلومتر به حدود 100 کیلومتر می‌رسد.
    • فشار که در مرکز تقريباً صفر بوده به چندین هزار اتمسفر می‌رسد.
    • دما از چند درجه‌ی کلوین به چند‌ ده میلیون درجه می‌رسد که این دما برای تبدیل هیدروژن به هلیوم (در هسته) مناسب است.

    مدت افزایش دما وابسته به جرم است، اگر ستاره پر جرم باشد، مدت كمتری طول مي‌کشد و اگر کم جرم باشد، کند‌تر افزایش مي‌یابد.
    امضای ایشان
    مشاهده مقالات:
    فن بیان
    روش تدریس
    هوش هیجانی

    bahrampoor.com/

  17. 13 کاربر مقابل از پیام بهرام پور عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  18. Top | #10
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    4
    نوشته ها
    818
    تشکر
    200
    تشکر شده 6,435 بار در 852 ارسال

    تعادل هیدرواستاتیک و دیگر هیچ         
    تا قبل از‌ اين مرحله، انرژي ستاره صرفاً از راه گرانش تأمين مي‌شد ولي زماني‌كه ستاره از دوره‌ي انقباض به سن بلوغ مي‌رسد، منبع انرژي ديگري پيدا مي‌شود كه انرژي حاصل از واكنش‌هاي هسته‌اي است.
    ستاره در این سن به رشته‌ي اصلی مي‌رسد. و ما زماني مي‌گوييم كه ستاره (نه پيش ـ‌ ستاره) متولد شده كه چرخه‌ي پروتون‌ـ‌پروتون - همان همجوشي هيدروژن كه پيشتر توضيح داده شد - را شروع كند و ديگر اين كه قوانين ستاره‌اي در آن برقرار باشد.
    به اين مرحله كه ستاره بيشتر عمر خود را در آن مي‌گذراند ، رشته‌ي اصلي مي‌گويند.
    امضای ایشان
    مشاهده مقالات:
    فن بیان
    روش تدریس
    هوش هیجانی

    bahrampoor.com/

  19. 11 کاربر مقابل از پیام بهرام پور عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


صفحه 1 از 4 1234 آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق برای آوا استار محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد