تصویر روز نجوم- Apod

[Edwin]

Astronomy Picture Of Day

تصویر روز نجوم

سایت ناسا هر روز یکی از زیباترین عکس های نجومی را به همراه توضیحات آن در این لینک قرار می دهد تا علاقه مندان از آن بهره مند گردند. این عکس ها از لینک apod.nasa.gov در دسترس است.

این تاپیک جایگاهی است برای ارائه ی زیباترین عکس های نجومی APOD، توضیحات مربوط به آن ها و بحث و تبادل نظر پیرامون آن ها.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۳ اسفند ۹۴): پرواز بر فراز کارن، قمر پلوتو

(سایت opod.nasa.gov اموز یک فیلم قرار داده است)



تصویر از ناسا، دانشگاه جان هاپکینز


مطالعات جدید روی عکس‌های دقیقی که از کارن، قمر پلوتو گرفته شده نشان می‌دهد که ترک خوردگی‌های



عظیم سطح این قمر بر اثر یخ زدگی یک اقیانوس باستانی زیر سطحی بوجود آمده‌اند. این ویدیو به صورت



دیجیتالی از عکس‌هایی که تا به حال از کارن بدست آمده گرفته شده است. فهم بهتر تاریخ پلوتو و کارن به ما



کمک می‌کند که بتوانیم شرایط اولیه‌ی منظومه‌ی شمسی را بهتر درک کنیم و ببینیم که زمین چگونه بوجود



آمد و زندگی چطور روی آن شکل گرفت.

لینک فیلم:
http://apod.nasa.gov/apod/ap160222.html

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۴ اسفند ۹۴): ابرنواختری میان غبار کهکشان


فایل پیوست 6570


عکس از ناسا، سازمان فضایی اروپا و میراث هابل


تلسکوپ‌های سراسر دنیا درحال تصویر برداری از ابرنواختر پرنوری هستند که در یک کهکشان غبار

آلودنزدیک رخ داد. این انفجار بزرگ ستاره‌ای نخستین بار اوایل امسال دیده شد. کهکشان میزبان این

ابرنواختر، «قنطورس A» نام دارد که حتی می‌توان آن را با دوربین دوچشمی هم رصد کرد. این کهکشان را

عمدتا با رگه‌های غباری سد کننده‌ی راه نور در قسمتی مرکزی آن می‌شناسند. این عکس را قبلا تلسکوپ

فضایی هابل از دل قنطورس A گرفته بود. ولی عکس کوچک سمت راست-بالا با تلسکوپی زمینی گرفته

شده و ابرنواختر SN2016adj را نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد که این ابرنواختر از نوع IIb باشد. بدین معنی

که ستاره‌ی بوجود آورنده‌ی آن بین ۸ تا ۵۰ برابر خورشید جرم داشته و خیلی سریع و سهمناک منفجر شده

است. رصد دقیق این ابرنواختر می‌تواند به ما اطلاعاتی درباره‌ی سرنوشت ستاره‌های پرجرم و اینکه عناصر

روی زمین چگونه بوجود آمدند بدهد.


عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۵ اسفند ۹۴): تصویر شمال شرق آمریکا از فضا



فایل پیوست 6571



عکس از ناسا، سازمان فضایی اروپا

احتمالا مردم آمریکا می‌توانند از روی این عکس شهرهای قسمت شمال شرق کشورشان را تشخیص

دهند. این عکس در سال ۲۰۱۲ از ایستگاه فضایی بین‌المللی گرفته شده و در آن به ترتیب از راست به چپ

شهرهای نیویورک، فیلادلفیا، بالتیمور، واشنگتن، ریچموند و نورفولک دیده می‌شوند. در قسمت پیش

زمینه‌ی عکس فضاپیماهای حمل بار روسی دیده می‌شوند. این منطقه از آمریکا درحالی که فقط ۲ درصد

مساحت کشور را تشکیل داده ولی ۲۰ درصد جمعیت را در خودش جای داده است. در ضمن دفتر مرکزی ۱۰

درصد از بزرگترین شرکت‌های دنیا در این قسمت از آمریکا هستند. این تصویر ما را به یاد پیش‌بینی‌هایی که

در دهه‌ی ۶۰ میلادی انجام شده بود و در آن زمین به صورت شهری یکپارچه تصور می‌شد می‌اندازد.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۶ اسفند ۹۴): بالاترین، بلندترین و نزدیک‌ترین به ستاره‌ها



فایل پیوست 6572



عکس از «جف دای»، «او چول کوان»، «استفان گیزارد»، توآن

کسانی که به کوه‌نوردی علاقه دارند احتمالا خیلی سریع متوجه می‌شوند که تصویر سمت چپ از قله‌ی ۸

هزار و ۸۴۸ متری اورست گرفته شده است. در تصویر وسطی هم می‌توان رد ستارگان بر فراز کوه

آتشفشانی ماوناکی در هاوایی را دید. این قله ۴ هزار و ۱۶۸ متر ارتفاع از سطح دریا دارد و بالای آن

تلسکوپ‌های بزرگی برای رصد اعماق کیهان نصب شده است. البته ارتفاع دامنه‌ی این کوه که از زیر سطح

دریا شروع مي‌شود تا قله ۱۰ هزار متر است و این باعث شده که بلندترین کوه روی زمین باشد. در تصویر

سمت راست و پایین نوار راه‌شیری می‌توان قله‌ی چیمبورازو از رشته کوه‌های آند در اکوادور را دید.

چیمبورازو بلندترین کوه در استوای زمین است و ۶ هزار و ۲۶۸ متر را از سطح دریا ارتفاع دارد. کره‌ی زمین به

دلیل چرخش به دور خودش حالت پخ دارد و بنابراین قطر استوایی آن بیشتر از قطر قطبی‌اش است.

چیمبورازو بیشترین فاصله را از هسته‌ی زمین دارد و ۲۰۰۰ متر از فاصله‌ی بین قله‌ی اورست تا هسته‌ی

زمین دورتر است. بنابراین چیمبورازو را می‌توان بام زمین دانست و آن را مکانی دانست که نزدیک‌تر از هر

جای دیگر به ستاره‌ها است.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۷ اسفند ۹۴): سحابی رتیل


فایل پیوست 6573



عکس و پردازش از رابرت گندلر و روبرتو کولومبری

«سحابی رتیل» (Tarantula Nebula) یک زایشگاه ستاره‌ای خیلی عظیم است که ۱۰۰۰ سال نوری قطر

دارد. این سحابی بزرگ در یکی از کهکشان‌های اقماری راه‌شیری به نام ابر ماژلانی بزرگ و فاصله‌ی ۱۸۰

هزار سال نوری از ما قرار گرفته است. این بزرگترین زایشگاه ستاره‌ای در کل گروه کهکشان‌های محلی

است. درون این سحابی یک خوشه‌ی ستاره‌ای جوان و پرانرژی به نام R136 قرار دارد که باعث درخشش

سحابی شده است. در قسمت سمت راست-پایین عکس هم باقی مانده‌های ابرنواختر مشهور SN1987A

قرار دارد. این عکس که از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی و فضایی بدست آمده، یک درجه یا به اندازه‌ی دو

ماه کامل قطر دارد. اگر فاصله‌ی این سحابی با ما به اندازه‌ی فاصله‌ی سحابی شکارچی (۱۵۰۰ سالی

نوری) بود،‌ نیمی از آسمان ما را می‌پوشاند.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۸ اسفند ۹۴): شمال پلوت


فایل پیوست 6574



عکس از ناسا، دانشگاه جان هاپکینز

این عکس را فضاپیمای افق‌های نو از دره‌های یخ زده‌ی شمال پلوتو گرفته است. این‌جا را فعلا به طور غیر

رسمی «منطقه‌ی لوول» (Lowell Regio) می‌نامند. قطب شمال پلوتو را می‌توان در قسمت بالا و سمت

چپ مرکز عکس دید. آن باریکه‌ای که در سمت چپ عکس می‌بینید و به رنگ آبی کم رنگ است، یک دره‌ی

خیلی عریض به پهنای ۷۰ کیلومتر را نشان می‌دهد. ارتفاعات با رنگ زرد مشخص شده‌اند. داده‌های

افق‌های نو نشان داده‌اند که در این منطقه از پلوتو، علاوه بر یخ نیتروژن، به صورت فراوان یخ متان هم وجود

دارد.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۹ اسفند ۹۴): سحابی روح



فایل پیوست 6575



عکس از روبرتو کولومباری

ستاره‌ها در روح ملکه‌ی اتیوپی متولد می‌شوند. تصویری که می‌بینیم از سحابی روح در صورت فلکی

ذات‌الکرسی گرفته شده است. ذات‌الکرسی در اسطوره‌های یونانی همسر پادشاهی است که زمانی بر

سرزمین‌های شمال رود نیل حکمرانی می‌کرده. سحابی روح میزبان چند خوشه‌ی ستاره‌ای و یک منبع

تابش رادیویی بزرگ به نام W5 است. این سحابی که در فاصله‌ی ۶۵۰۰ سال نوری از ما قرار گرفته، ۱۰۰

سال نوری قطر دارد و معمولا عکس آن در کنار همسایه‌اش یعنی سحابی قلب گرفته می‌شود.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۱۰ اسفند ۹۴): ژولیوس سزار و سال کبیسه



فایل پیوست 6576


تصویر از گروه سکه‌شناسی کلاسیک

در تقویم گریگوری (تقویم میلادی خورشیدی مرسوم) امسال سال کبیسه است. به همین دلیل ماه فوریه‌ی

امسال ۲۸ روزه نیست و ۲۹ روزه شده است. اولین بار ژولیوس سزار قیصر روم، پس از مشورت با منجمی

به نام «سوسیجنس» (Sosigenes)، این روز را در تقویم گریگوری گنجاند. این کار بدین دلیل انجام شد که

مدت زمان چرخش هر دور زمین در مدار خورشید، اندکی بیشتر از ۳۶۵ بار چرخش زمین به دور خودش

است. یعنی اینکه یک سال کمی بیشتر از ۳۶۵ شبانه‌روز طول می‌کشد. چیزی در حدود ۳۶۵٫۲۴۲۱۹ روز.

بنابراین تقویم‌های ۳۶۵ روزه، هر چهار سال یک روز به عقب می‌افتند. اگر این یک روز محاسبه و جبران

نشود، جشن تولدتان را که زمانی در تابستان برگزار می‌کردید باید وسط زمستان بگیرید! هر چهار سال با

اضافه کردن یک روز به سال و ۳۶۶ روزه کردن آن، تا حد زیادی می‌توان خطای تقویم را جبران کرد. سیستم

تقویم ژولینی تا سال ۱۵۸۲ استفاده می‌شد. در این سال پاپ گریگوری سیزدهم آن را تصحیح کرد و گفت

سال‌هایی که عدد آن‌ها به «دو صفر» ختم می‌شود نباید کبیسه باشند (مثل ۱۷۰۰، ۱۸۰۰، ۱۹۰۰)؛ مگر

اینکه بر ۴۰۰ بخش‌پذیر باشند (مثل ۲۰۰۰). امروزه در جهان به طور معمول از تقویم گریگوری استفاده

می‌شود.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۱۱ اسفند ۹۴): کهکشان مارپیچی NGC 3310


عکس از AAO ITSO Office, Gemini Obs
کهکشانی که می‌بینید حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش با یک کهکشان کوچکتر برخورد کرده است. این برخورد

عظیم باعث شروع زنجیره‌ی عظیمی از تولد ستارگان شده است. در حقیقت تنش‌های گرانشی ناشی از

برخورد باعث بوجود آمدن امواج تراکمی شده‌اند که آن‌ها نیز به نوبه‌ی خود ابرهای گاز را فشرده و زنجیره‌ی

بزرگ تولد ستارگان را ایجاد کرده‌اند. این عکس را تلسکوپ «جمنای» (Gemini) گرفته و در آن جزییات زیادی

از کهکشان پیداست. در این عکس رنگ صورتی گاز و رنگ سفید و آبی ستاره‌ها را نشان می‌دهند. بعضی

از خوشه‌های ستاره‌ای این کهکشان خیلی جوان هستند. NGC 3310 حدود ۵۰ هزار سال نوری قطر دارد و

فاصله‌ی آن از ما ۵۰ میلیون سال نوری است. با تلسکوپ‌های کوچک می‌توان آن را در صورت فلکی دب اکبر

مشاهده کرد.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۱۲ اسفند ۹۴): ابرهای عجیب برفراز هنگ کنگ



فایل پیوست 6577



عکس از «آلفرد لی» (Alfred Lee)

این ابرهای عجیب در آسمان چه هستند؟ عکسی که می‌بینید ماه گذشته در هنگ کنگ گرفته شده و در

آسمان دو ابر عجیب دیده می‌شود. پایینی یک «ابر عدسگون» است که معمولا برفراز قله‌ی کوه‌ها تشکیل

می‌شود. بالایی یک «ابر رنگین‌کمانی» است که درون آن قطرات آب هم‌اندازه‌ای وجود دارد که باعث

شکست نور خورشید و شکل گرفتن رنگ‌های مختلف طیف آن می‌شوند. خورشید پشت ابر عدسگون

مخفی شده و نور لازم برای شکست در ابر رنگین‌کمانی را فراهم کرده است.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.