تصویر روز نجوم- Apod

[Edwin]

Astronomy Picture Of Day

تصویر روز نجوم

سایت ناسا هر روز یکی از زیباترین عکس های نجومی را به همراه توضیحات آن در این لینک قرار می دهد تا علاقه مندان از آن بهره مند گردند. این عکس ها از لینک apod.nasa.gov در دسترس است.

این تاپیک جایگاهی است برای ارائه ی زیباترین عکس های نجومی APOD، توضیحات مربوط به آن ها و بحث و تبادل نظر پیرامون آن ها.

[Saeed Jafari]

تصوير مادون قرمز سحابي جبار از WISE

25 بهمن (13 Februray)





Image Credit: NASA, JPL-Caltech, UCLA

"سحابي بزرگ" واقع در صورت فلكي جبار، يك مكان جذاب است. اين مكان براي چشم غير مسلح نيز قابل رويت است. تصوير بالا، يك تركيب غير واقعي از چهار رنگ است كه در نور مادون قرمز و توسط رصدخانه مدارگرد WISE گرفته­شده­است. اين تصوير نشان می دهد كه سحابی جبار محله شلوغی است كه ستارگان گازهای داغ و گرد و غبار تاريك در آن شكل می گيرند. در مركز اين تصوير ميدان ديد باز ستارگان خوشه ستاره­ای ذوزنقه ديده­می­شود. درخشش وهم­آور سبز رنگ در اطراف ستارگان روشن، در واقع بازتاب نور ستاره­ای خودشان است كه توسط رشته­های در هم پيچيده گرد و غبار كه بيشتر جبار را دربرگرفته است، منعكس می­شود. مجموعه ابر سحابی جبار كه پیش از این شامل سحابی سر اسب هم بوده است، در 100 هزار سال آينده و به آرامی پراكنده خواهد شد.












http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

پرتره منظومه شمسی

26 بهمن (14 Februray)

Image Credit: Voyager Project, NASA

در یکی دیگر از روزهای ولنتاین (14 فوریه 1990)، فضاپیمای ویجر1 که تا فاصله 4 میلیارد مایل از خورشید پیش رفته­بود، نگاهی به پشت سر خود انداخت تا اولین عکس خانوادگی گرفته شده از منظومه شمسی ما را خلق کند. کل این پرتره از 60 تک عکس موزاییکی ترکیب شده که از منظری با زاویه 32 درجه در بالای صفحه دایره البروج گرفته­شده­اند. تک عکس­های دوربین زاویه باز ویجر در سمت چپ این تصویر از میان بخش درونی منظومه شمسی می­گذرد و سپس به غول گازی نپتون می­پیوندد، درحالی که بیرونی­ترین سیاره منظومه شمسی در منتهاالیه سمت راست قرار دارد. موقعیت مکانی زهره، زمین، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون با حروف نشان داده­شده­است، و خورشید نیز به صورت نقطه درخشانی در نزدیکی مرکز دایره فریم­ها دیده­می­شود. عکس­های افزوده شده برای هریک از سیارات از دوربین میدان دید باریک ویجر گرفته شده­اند. عطارد که بیش از حد به خورشید نزدیک است و نمی­توان آن را تشخیص داد، و مریخ که متأسفانه توسط نور شدید خورشید پراکنده شده در سیستم نوری دوربین محوشده، در این تصویر دیده­نمی­شوند. موقعیت پلوتو کوچک و بسیار کم­نور نیز در این تصویر پوشش داده­نشده­است.












http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

سایه ­ها بر سرتاسر مشتری

27 بهمن (15 Februray)

Image Credit & Copyright: Damian Peach

در این نمای تلسکوپی دقیق و واضح، دو سایه تیره دیده­می­شوند که بر سطح لایه بالایی ابرهای نواری­شکل و لکه­مانند مشتری پدیدارشده­اند. این تصویر در سوم ژانويه، یعنی حدود یک ماه پس از آن­که این غول گازی حاکم در موقعیت مقابله در آسمان زمین ظاهرشد، گرفته­شده­است و در واقع شامل خود اجرام گستراننده سایه نیز می­شود. در سمت چپ این منظره قمرهای بزرگ گالیله­ای گانیمد (بالا) و یو با جزئیات قابل توجهی دیده­می­شوند. در حالی که سایه­های این دو قمر هنوز در حال گذر بوده­اند، چرخش سریع مشتری لکه بزرگ قرمز معروف (GRS) را تقریبا در سراسر سیاره از سمت راست حرکت داده و جابه­جا کرده­است. در نزدیکی بالای مرکز تصویر، به دنبال لکه بزرگ قرمز کم رنگ، لکه کوچک­تر اما هم­رنگ Oval BA را می­بینیم که لکه قرمز کوچک لقب گرفته­است. در این تصویر وارونه جهت شمال روبه پایین است.












http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

گذر از میان آسمان­های جنوب

28 بهمن (16 Februray)





Image/Video Credit & Copyright: Alex Cherney (Terrastro, TWAN)

در حال حاضر، دنباله­دار لمون (C/2012 F6a) و دنباله­دار پَن­استار (C/2011 L4) در میان آسمان­های جنوبی پیش می­روند. رنگ سبز لیمویی هسته و دم باریک دنباله­دار لمون در نزدیکی لبه سمت چپ این منظره از لنز تله­فوتو دیده می­شود. این تصویر یک تک فریم از فیلم تایم-لپس (vimeo در اینجا) ثبت شده در تاریخ 12 فوریه می­باشد که حرکت دنباله­دار را در مقابل ستاره­های پس­زمینه ردیابی کرده است. مسیر ستاره دنباله­دار لمون آن را به امتداد خط دید موقعیت گنجینه­های برجسته آسمان جنوب، یعنی ابر ماژلانی کوچک و خوشه کروی توکان 47 (سمت راست) نزدیک کرده­است. دنباله دار PanSTARRS با دمی سفید رنگ و گسترده­تر در فریم­های بعدی ویدئو در حال حرکت از میان صورت فلکی کم نور میکروسکوپ ظاهرشده است. هر دو دنباله دار که از طریق دوربین­های دوچشمی و تلسکوپ­های کوچک قابل مشاهده هستند ، در ماه های آینده درخشان­تر می­شوند و به سوی آسمان­های شمالی پیش­می­روند.










http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

شهابسنگ روسی 2013

30 بهمن (18 Februray)

https://www.youtube.com/user/RussiaToday






Video Credit & Copyright: RussiaToday

این درخشش در آسمان چیست؟هزاران هزار نفر از مردمانی که در نزدیکی کوه اورال در روسیه زندگی می کنند، صبح جمعه گذشته یکی از دیدینی ترین و جذاب ترین شهاب سنگ های عصر حاضر را در آسمان نظاره گر بودند. امواج صوتی قدرتمندآن دقایقی بعد به زمین رسید با عث به بار آوردن خرابی ها و صدماتی ناشی از شکستن شیشه ها در راستای هزاران کیلومتری شد. ویدئو بالا تلفیقی از چندین فیلم گرفته شده از دوربین های جلوی داشبورد ماشین ها است که شامل زمان واقعی رد شهابسنگ پخش رد دود آن در آسمان، جابه جایی های سریع سایه ها و حتی بازتاب نور شدید آن در پشت شیشه اتوبوس است. تصور می شد که این گوی آتشین به خاطر برخورد مجموعه ایی از یخ و سنگ در حد و اندازه های یک ماشین، به اتمسفر زمین به وجود آمده باشد. از آنجاییکه این حادثه از زوایای مختلفی تصویربداری شده است، تعیین مسیر شهابسنگ و این که از کجا آمده به خوبی قابل تشخیص است. مسلما این شهابسنگ در مقایسه با سیارک چند برابر بزرگتری به نام 2012DA14 که از جهت دیگری و چند روز پس از این از زمین عبور کرد، حرفی برای گفتن ندارد.اگر تکه هایی از این شهابسنگ پیدا شود، ممکن است بتواند اطلاعات بیشتری را از مراحل اولیه تشکیل منظومه شمسی، یعنی زمانی که ین شهابسنگ احتمالا شکل گرفته، در اختیار ما قرار دهد.










http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

عطارد در افق

1 اسفند (19 Februray)

Image Credit & Copyright: Juan Carlos Casado

آیا تا به حال سیاره عطارد را دیده­اید؟ از آنجایی که مدار گردش عطارد بسیار نزدیک به خورشید است، هیچگاه در آسمان زمین از خورشید فاصله نمی­گیرد. اگر در پشت خورشید به دنبال آن طلوع کند، در ارتفاع بسیار کمی بر بالای افق تنها برای مدت کوتاهی پس از غروب آفتاب قابل مشاهده خواهد بود. اما اگر در جلو خورشید پیش از آن طلوع کند، تنها برای مدت کوتاهی قبل از طلوع آفتاب قابل مشاهده خواهد بود. بنابراین یک رصدگر آگاه در زمان­های خاصی از سال و در مکانی با یک افق باز، با اندکی محاسبه معمولا می تواند عطارد را شکارکند. تصویر بالا حاصل ترکیب محاسبات بسیار دقیق و یک دستکاری کوچک دیجیتالی است که موقعیت­های متوالی عطارد در ماه مارس سال 2000 را نشان می­دهد. هر یک از تصاویر از موقعیت مکانی یکسانی در اسپانیا و در زمانی که خورشید خود 10 درجه زیر افق بوده گرفته شده و سپس بر زیباترین غروب آفتاب منطبق شده­است. در حال حاضر، عطارد در قسمت غربی آسمان پس از غروب آفتاب قابل مشاهده است، اما پس از چند روز در تابش خیره کننده خورشید محو خواهد شد.














http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

شش ضلعی و حلقه­های زحل

2 اسفند (20 Februray)

Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

چرا ابرهای زحل به شکل یک شش ضلعی درمی­آیند؟ هیچ­کس دلیل آن را نمی­داند. این شش ضلعی در طول گذر ویجر از کنار زحل در دهه 1980 کشف­شد، و تا به حال کسی چیزی شبیه به آن را در نقطه دیگری از منظومه شمسی ندیده­است. اگر قطب جنوب زحل و گردباد چرخان آن تا این حد عجیب نبود، احتمالاً قطب شمال این سیاره عجیب‌تر هم به نظر­می‌آمد. الگوی عجیب این ابرها با جزئیات دقیقی در تصویر بالا که به تازگی توسط فضاپیمای کاسینی در حال گردش به دور زحل ثبت شده، نشان داده شده است. این عکس و تصاویر مشابه آن ثابت ماندن این شش‌ضلعی را حتی پس از بیش از 20 سال بعد از ویجر نشان می‌دهد. فیلم‌هایی که از قطب شمال زحل گرفته­شده نشان می‌دهد که این ابر ساختار شش‌ضلعی خود را در‌حال چرخش حفظ می‌کند. الگوی ابرهای زحل، برخلاف ابرهای منفردی که در زمین به شکل شش ضلعی پدیدار می‌شوند، به نظر می‌رسد شش گوشه­ای بارز با اضلاع یکسان دارد. چهار برابر کل ابرهای زمین می‌تواند در این شش‌ضلعی جا بگیرد. در این تصویر از پهلو سایه‌ی تاریک سیاره‌ی مشتری روی بخشی از مجموعه‌ی بزرگ حلقه‌ها که بخش از آن در بالا سمت راست دیده می‌شود افتاده است.
















http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

شش ضلعی و حلقه­های زحل

2 اسفند (20 Februray)

Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

چرا ابرهای زحل به شکل یک شش ضلعی درمی­آیند؟ هیچ­کس دلیل آن را نمی­داند. این شش ضلعی در طول گذر ویجر از کنار زحل در دهه 1980 کشف­شد، و تا به حال کسی چیزی شبیه به آن را در نقطه دیگری از منظومه شمسی ندیده­است. اگر قطب جنوب زحل و گردباد چرخان آن تا این حد عجیب نبود، احتمالاً قطب شمال این سیاره عجیب‌تر هم به نظر­می‌آمد. الگوی عجیب این ابرها با جزئیات دقیقی در تصویر بالا که به تازگی توسط فضاپیمای کاسینی در حال گردش به دور زحل ثبت شده، نشان داده شده است. این عکس و تصاویر مشابه آن ثابت ماندن این شش‌ضلعی را حتی پس از بیش از 20 سال بعد از ویجر نشان می‌دهد. فیلم‌هایی که از قطب شمال زحل گرفته­شده نشان می‌دهد که این ابر ساختار شش‌ضلعی خود را در‌حال چرخش حفظ می‌کند. الگوی ابرهای زحل، برخلاف ابرهای منفردی که در زمین به شکل شش ضلعی پدیدار می‌شوند، به نظر می‌رسد شش گوشه­ای بارز با اضلاع یکسان دارد. چهار برابر کل ابرهای زمین می‌تواند در این شش‌ضلعی جا بگیرد. در این تصویر از پهلو سایه‌ی تاریک سیاره‌ی مشتری روی بخشی از مجموعه‌ی بزرگ حلقه‌ها که بخش از آن در بالا سمت راست دیده می‌شود افتاده است.
















http://www.nightsky.ws/

[Saeed Jafari]

تراکتور یا کشانه گرانشی

3 اسفند (21 Februray)

Illustration Credit & Copyright: Dan Durda (FIAAA, B612 Foundation)

چگونه می­توان مسیر سیارکی که برای زمین تهدید آمیز است را تغییر داد؟ یکی از راه­های ممکن استفاده از فضاپیمای عظیمی است که از گرانش به عنوان سیم بکسل استفاده می کند. این فضاپیما در این منظره که نمایی از یک تراکتور یا کشانه گرانشی درحال کار از دید یک هنرمند می­باشد، به تصویر کشیده شده­است. در فیلم نامه فرضی که در سال 2005 توسط "ادوارد لو" و "استنلی لاو" در مرکز فضایی جانسون ناسا اجرا شد، یک فضاپیمای هسته ای-الکتریکی 20 تُنی سیارکی به قطر 200 متر را به راحتی با معلق ماندن در نزدیکی آن می کشید. پیشران­های محرک یونی این فضاپیما از سطح آن منحرف و دور شده­اند. نیروی پیشران جزئی اما ثابت آن­ها به تدریج و به طور قابل پیش بینی مسیر یدک کش و سیارک را، همراه با جذبه گرانشی دو طرفه آن ها، تغییر می دهد. گرچه همچون گونه­های داستان های علمی تخیلی به نظرمی­رسد، اما محرک های یونی اکنون فضاپیماهای موجود را به حرکت درمی آورند. یکی از مزایای استفاده از تراکتور گرانشی این است که فارغ از ساختار سیارک کارخود را انجام می دهد. اگر به کشانه گرانشی هشدار و زمان کافی داده­شود، می­تواند مسیر یک سیارک در حال برخورد با زمین را به اندازه کافی تغییر داده و آن را منحرف کند.










http://www.nightsky.ws

[Saeed Jafari]

پانورامای پرتره کنجکاوی از خودش

4 اسفند (22 Februray)

Image Credit: NASA, JPL-Caltech, MSSS - Panorama by Andrew Bodrov

این عکس بسیار جالب مریخ نورد کنجکاوی ناسا از خودش، چشم­انداز گسترده­ای از مکان فعلی آن در منطقه خلیج یلونایف (Yellowknife) در دهانه گیل سیاره سرخ را دربرگرفته­است. سکوی صخره­ای صاف و همواری که مریخ­نورد روی آن قرارگرفته، به نام "جان کلاین" شناخته­شده­است. این سکو محل اولین فعالیت­های حفاری سنگ کنجکاوی بود. در پای این مریخ­نورد مغرور و سربلند، یک حفره کم­عمق تست حفاری و یک سوراخ جمع­آوری نمونه به قطر 1/6 سانتی­متر قرار دارند. این تصویر موزاییکی جالب توجه با استفاده از تک­عکس­های گرفته­شده توسط تصویرساز لنز دستی مریخ (MAHLI)‌ این کاوشگر و ابزار Mastcam ساخته­شده­است. ابزار Mastcam که برای ایجاد فریم­های مناظر پانوراما مورد استفاده قرارمی­گیرد، در بالای سطح مریخ­نورد قرار دارد. اما MAHLI، که برای ایجاد نماهای نزدیک در نظر گرفته شده­است، در انتهای بازوی روباتیک مریخ­نورد نصب شده­است. عکس­های MAHLI که برای ایجاد این پرتره کنجکاوی از خودش مورد استفاده قرارگرفته­اند، شامل بخش­هایی که خود بازو را نشان می­دهند نمی­شود، بنابراین MAHLI و بازوی روباتیک در این تصویر دیده نمیشوند. این نسخه تماشایی تعاملی از پانوراما پرتره کنجکاوی از خودش را مورد بررسی قرار دهید.



http://www.nightsky.ws