خیلی متشکرم از 169 و sunrise عزیز برای بحث خوبشون اما پیشنهاد میکنم که انعطاف بیشتری داشته باشید چرا که از وسعت ذهن انسان بر میاد که بر هر مساله ای اشکال کنه. ما همه به جرم کنجکاوی مات ومبهوت این شگفتی شده ایم و این تنها قسمتی از حقیقت است.
اما پاسخ من:
از یکی از دوستام یه چیزی شنیدم که منبع ندارم براش اما برای ایجاد کنجکاوی مینویسمش. زمانیکه عمر حضرت آدم به پایان می رسه خدا به ایشون می فرمایند که برو و عصات رو فلان جا بنداز وقتی که حضرت آدم به مکان مذکور میرن می بینن که کوهی از عصا اونجاست. جالبه نه حتی اگه غلط باشه فقط تصورش رو بکنید.
تاکنون پس از همین دانستن ذره ایم به قدری شگفتی دیده ام که معتقدم از خداوند هر نوع شگفتی غیر منتظره دیگری برمیاد.
بعید می دونم جهان ما ازلی باشه اما درباره ابدی بودنش میتونه برای دیگران بعد از ما که حتی ممکنه مانند ما یا متفاوت از ما باشند تغییر کنه یا تبدیل بشه به جایی که اونها بتونند روش زندگی کنند.