فضای سالن سینما تاریکتر از اونی بود که بشه تو حالت عادی عکس گرفت ضمناً همین تاریکی باعث شد یکم حال و هوای رصدی به سرمون بزنه و با اجازتون به اتفاق دوست خوبم آقای موحدی شروع کردیم به نوردهی از تماشاچیان محترم (دیگه فرصت نشد دور قطبی بگیریم!). تار بودن عکسها بخاطر سه پایه مینیاتوری نامناسب من، تکون خوردن دوستان در طول مدت نوردهی و فوکوس شانسیه (خب هیچی تو LCD نمیدیدیم تا بخوایم فوکوس کنیم. رو پرده سینما فوکوس میکردیم بعد از روی قوه تخیل پیچ فوکوسو برمیگردوندیم عقب تا جایی که احساسمون بهمون بگه الان صفحه فوکوس وسط سالنه!). عکسهای سالن همگی با نوردهی 15 ثانیه گرفته شدن.
در خصوص عکس پایین جا داره از محمد موحدی عزیز بابت تکنیک جدید تشکر کنم. عکس با دو شاتر مجزا تهیه شده. شاتر اول 15 ثانیه مربوط به خود دوربین و شاتر دوم کاغذی بود که آقای موحدی عزیز جلوی پرده گرفته بودن. اونهم حدوداً 1 ثانیه:
انگار قسمت نبود این عکس خوب از آب در بیاد! تا شاترو زدم پرده سینما چنان پرنور شد بچه ها همگی سوختن! به دومی هم نکشید چون باطری دوربینم تموم شد. باطری یدکیم که دیگه تو کیف بود و انقدر رفته بودم اومده بودم اگه بازم میرفتم برش دارم ممکن بود تماشاچیا شاکی بشن!
پایان