نمایش نتیجه های نظرسنجی ها: آیا ادامه این بحث را مفید می دانید؟

رأی دهندگان
14. شما نمی توانید در این نظرسنجی رای دهید.
  • بلی

    14 100.00%
  • خیر

    0 0%
صفحه 4 از 4 نخستنخست 1234
نمایش نتایج: از شماره 31 تا 33 , از مجموع 33

موضوع: نجوم و زمین شناسی

  1. Top | #1
    کاربر ممتاز
    کاربر فعال

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Oct 2010
    شماره عضویت
    334
    نوشته ها
    288
    تشکر
    479
    تشکر شده 1,431 بار در 143 ارسال

          نجوم و زمین شناسی

    زمين شناسي تاريخي عبارت است از مطالعه تغييرات زمين و تحولات حيات از بدو پيدايش زمين تاكنون كه به تاريخچه علوم كيهاني و نجوم، زمين شناسي، تكامل و فسيل شناسي مرتبط مي شود. حوادث طبيعي هنوز هم در حال وقوع مي باشند و شواهد همه اين حوادث در نگاره هاي زمين شناسي حفظ و ثبت مي شود. منظور از نگاره زمين شناسي، واحدهاي سنگي است كه هر يك از آنها مجموعه اي از حوادث يا رخدادهاي گذشته زمين را در خود ثبت كرده است.
    زمين در فضا
    جهان احتمالاً در 15 ميليارد سال قبل در طي انفجاري عظيم بوجود آمد. زمين سومين سياره از منظومه شمسي و ذره اي بسيار ناچيز از اين جهان است كه به دور خورشيد مي گردد. شكل زمين مانند كره اي مي باشد كه در استوا اندكي برآمدگي دارد و در قطبها كمي فرورفته است. قطر متوسط زمين حدود 12740 كيلومتر مي باشد. خورشيد در مركز منظومه شمسي و در فاصله 150 ميليون كيلومتري زمين قرار دارد. در اطراف خورشيد حداقل 8 سياره در حال گردشند. اين سيارات به ترتيب عبارتند از: عطارد، زهره، زمين، مريخ، مشتري، زحل، اورانوس و نپتون. منظومه شمسي به اين 8 سياره محدود نمي شود بلكه هزاران سيارك نيز در فاصله بين مريخ و مشتري قرار گرفته اند. هم چنين قمر هایی يك به يك يا به شكل گروهي به دور سيارات اين منظومه مي چرخند و شهاب سنگهاي سرگردان نيز از اعضاي خانواده اين منظومه مي باشند. منظومه شمسي عضو كوچكي از كهكشان راه شيري است. اين كهكشان مجموعه عظيمي از چند صد ميليارد ستاره كوچك و بزرگ مي باشد. كهكشان راه شيري بسان قرص يا حلقه اي مارپيچ است كه قطر آن به يكصد هزار سال نوري (هر سال نوري مسافتي است كه نور در يك سال مي پيمايد و تقريباً برابر با ده ميليون ميليون كيلومتر مي باشد) مي رسد. منظومه شمسي در فاصله سي هزار سال نوري از مركز اين كهكشان قرار دارد و هر 224 ميليون سال يك بار به دور هسته كهكشان مي چرخد. جالب آن كه بر اساس برآورد كيهان شناسان در جهان در حدود 100 ميليارد كهكشان وجود دارد .
    منظومه شمسي
    خورشيد عضو اصلي منظومه شمسي و در مركز آن قرار دارد. خورشيد از 70 % هليم، %27 هيدروژن و 3% عناصر سنگينتر تشكيل شده است. بر گِرد خورشيد 8 سياره در حال گردشند كه اين سيارات را بر اساس اندازه و تراكم به دو گروه سيارات زميني (زمين مانند) و سيارات مشتري (مشتري مانند) تقسيم مي نمايند. سيارات كوچك يا زميني : اين سيارات كوچك، متراكم (با تراكم 5/ 5- 4 گرم بر سانتيمتر مكعب)، سنگي و فلزي مي باشند و شامل سيارات عطارد، زهره، زمين و مريخ هستند. سيارات بزرگ يا مشتري : اين سيارات بزرگ، داراي تراكم يا چگالي كم ( 5/ 1- 7/ 0 گرم بر سانتيمتر مكعب) و گازي هستند و شامل سيارات زحل، مشتري، اورانوس و نپتون مي باشند. لازم به توضيح است كه توزيع تراكم و تركيبات سيارات با فاصله شان از خورشيد مرتبط است. اين سيارات تقريباً داخل سطح استوايي خورشيد (سطح گردش خورشيد) قرار دارند و در جهتي يكسان و مداري بيضوي به دور خورشيد مي چرخند. به علاوه تعدادي از سيارات منظومه شمسي داراي قمرهايي هستند كه آنها نيز به دور سيارات در حال گردشند.
    منشأ احتمالي پيدايش زمين
    تاكنون نظريه هاي مختلفي در مورد منشأ زمين ارائه شده است كه در زير به تعدادي از اين نظريات كه در ميان بقيه از شهرت و اعتبار بيشتري برخوردارند اشاره مي شود.
    1. فرضيه يك منشأ گرمايي: توضيحات و توجيهات اوليه براي منشأ پيدايش سيارات همگي بر اين فرض بنا شده بودند كه سيارات از يك منشأ گرمايي يا از خورشيد كه آن را قديميتر از سيارات مي دانستند (يعني قبل از سيارات بوجود آمده است)، نشأت گرفته اند. يكي از اين فرضيه ها متعلق به بوفون بود. بر اساس فرضيه وي، بر اثر كشش جاذبه يك ستاره دنباله دار در حال عبور از اطراف خورشيد، توده هاي (جرمهاي) گرمايي از خورشيد كنده و جدا شده اند كه بعدها سرد شدند و سيارات را بوجود آوردند. به دليل اين كه ستاره هاي دنباله دار ميدانهاي جاذبه بسيار ضعيف دارند و نمي توانند جرمهايي را از خورشيد جدا نمايند فرضيه بوفون كنار گذاشته شد و به عبارت ديگر اين فرضيه بي اعتبار گرديد. بيشتر فرضيه هايي كه بعد از فرضيه بوفون مطرح شدند همگي بيانگر اين بودند كه سيارات از خود خورشيد يا تكه هاي جداشده از آن بوجود نيامده اند، بلكه در نتيجه چگالش يا تغليظ ابر گازي يا سحاب خورشيدي اطراف خورشيد بوجود آمده اند. در خلال قرن بيستم، فرضيه هاي سحابي پيچيده تري براي از بين بردن و اجتناب از اشكالات فرضيه هاي پيشين مطرح شدند.
    2. فرضيه يك منشأ سرمايي (سرد) : از سال 1900 به بعد دانشمندان روي به فرضيه هايي آوردند كه منشأ پيدايش سيارات را تراكم يا اجتماع ابرهاي سرد غبار و گازها مي دانستند. اولين فرضيه مهمي كه بيانگر پيدايش سيارات از يك منشأ سرمايي بود توسط چمبرلن زمين شناس و مولتون ستاره شناس در اوايل قرن بيستم در دانشگاه شيكاگو مطرح شد. نام آن فرضيه سيارات كوچك يا سيارات صغار بود. بر اساس اين فرضيه، ستاره اي از نزديكي خورشيد عبور كرده است. كشش ميدان جاذبه اي اين ستاره احتمالاً مواد گازي خورشيدي را از آن جدا نموده كه اين مواد ابتدا در فضا متراكم شده و اجرام جامد كوچكي به نام سيارات صغار را بوجود آوردند. تعداد بيشماري از اين اجرام سرد و شبه ستاره مانند، تا قطر صدها كيلومتر در فضا با هم جمع و متراكم شده و سيارات را بوجود آورده اند. همان طور كه اين سيارات با پيوستن اجرام سرد ستاره مانند بزرگتر مي شدند ميدان جاذبه شان نيز به تدريج قويتر مي شد و ذرات بيشتري را جذب خود مي نمودند.
    3. سحاب خورشيدي : در اواسط قرن بيستم دو ستاره شناس به نامهاي ون وايزكر و كوپر فرضيه سيارات صغار را اصلاح كردند و جديدترين و معتبرترين فرضيه را بيان نمودند. آنها سعي كردند كه منشأ هم زمان پيدايش سيستم خورشيدي (منظومه شمسي) را همراه با منشأ پيدايش سيارات در يك فرضيه خورشيدي مطرح كنند. آنها در فرضيه خود تفاوتهاي ميان سيارات و هم كشفيات جديد فيزيك هسته اي را مد نظر قرار داده بودند. وايزكر و كوپر با توجه به گردش سيارات (خصوصاً در يك سطح يكسان) به دور خورشيد و نيز با توجه به تئوري هسته اي-گرمايي براي ستارگان استدلال كردند كه در حدود 5 يا 6 ميليارد سال پيش يك ابر ستاره اي ديسك مانند غول پيكر از گازها و غبار در حال چرخش بوده و در قسمتي از كهكشان در اطراف ما قرار داشته است. اين ابر بيشتر حاوي هيدروژن و هليم و با مقادير كمتري اكسيژن، نيتروژن، سيليكون، كلسيم، آلومينيم، سديم، پتاسيم، منيزيم، كربن، سولفور و آهن و نيز مقدار بسيار كمتري عناصر فلزي سنگين بوده است. به طور كلي اين چرخش توسط حركات كهكشان ايجاد شده است. جاذبه، توده بيشتري را در مركز ديسك متمركز كرده و تراكم ايجادشده دما را تا چندين ميليون درجه بالا برده است. در يك حد بحراني دما، واكنشهاي هسته اي-گرمايي آغاز مي شدند و با تركيب با هيدروژن انرژي گرمايي خورشيد را فراهم نمودند و به بيان ديگر خورشيد متولد شد. چرخش سيستم خورشيدي اوليه به طور غير قابل اجتنابي باعث ايجاد اغتشاش در پوشش گاز و غباري (سحاب خورشيدي) مي شود كه اطراف خورشيد را كه در حال بزرگترشدن و گرمترشدن بوده، احاطه كرده بودند. تصور مي شود كه ابتدا اجرام سيارات صغار از تراكم سحاب بوجود مي آيند. سپس در گردابهاي كوچك با فواصل منظم در ابر يا سحاب در حال چرخش سيارات صغار، غبار و گازهاي سرد به سرعت متمركز شده و 9 تا 10 سياره اوليه با تركيب مشابه را بوجود آوردند. سيارات اوليه در حالي كه ميدان جاذبه شان قويتر مي شد با جمع آوري و جذب مواد بيشتر از ابر غبار رفته رفته بزرگتر مي شدند. پس از ميليونها سال، سيارات اوليه اساساً و به طور بنيادي كامل شدند كه البته بسيار بزرگتر از اندازه كنونيشان بودند. اگرچه جرمهاي آنها بسيار بزرگتر از اكنون بود ولي چگالي و غلظتشان كم بود. زيرا آنها بيشتر شامل هيدروژن و هليم با مقادير بسيار كمتري از عناصر سنگين بودند. با قويترشدن تدريجي ميدان جاذبه سيارات اوليه آنها منقبض، كوچكتر و متراكمتر شدند يعني چگاليشان افزايش يافت. ظاهراً يك جدايي يا افتراق در سيارات رخ داده است يعني عناصري كه سنگينتر بودند (سنگين ترين عناصر)، از عناصر ديگر جدا شده و به مركز سيارات نزديكتر شدند. بر اساس فرضيات در ابتدا تركيب تمامي سيارات اوليه يكسان بود، ولي بعد هيدروژن و هليم آن قدر سبك بودند كه توانستند از ميدان جاذبه متوسط يا كم سيارات كوچكتر فرار كنند و خارج شوند. بنابراين چهار سياره داخلي يا زميني (با غلظت 5/ 5- 5/1 گرم بر سانتيمتر مكعب) احتمالاً مقدار بسيار بيشتري از عناصر سبكترشان را نسبت به سيارات گازي خارجي بزرگتر (با غلظت 47 / 2- 71 / 0 گرم بر سانتيمتر مكعب) از دست دادند. شايد بر اثر كاهش نسبي گازهاي نوري در داخل منظومه شمسي كه از طريق تابش يا تشعشع خورشيد به مصرف مي رسيده است و نيز در اثر بادهاي خورشيدي كه با وزش خود همه گازهاي سحابي باقيمانده بين سياره اي را به قسمتهاي خارجي منظومه منتقل كردند تغييرات بيشتري در تركيبات اين سيارات اوليه رخ داده است.
    سن زمين
    زمين شناسان امروزه بر اساس شواهد و اطلاعات گسترده و دقيق سن زمين را حدود4.567 ميليارد سال ( 4/567×109 ) در نظر مي گيرند. اين سن، توافقي بين قديميترين كانيهاي شناخته شده (كانيهاي زيركن از تپه هاي جك در استرالياي غربي)، و تعيين سن منظومه شمسي توسط منجمين و سياره شناسان به واسطه سن مطلق شهاب سنگها است. شواهد تعيين سن مطلق انواعي از كانيها (مثل زيركنها) پيشنهاد مي نمايد كه زمين حداقل 404 / 4 ميليارد سال سن دارد. مقايسه جرم و روشنايي خورشيد با تعداد زيادي از ديگر ستارگان نشان مي دهد كه منظومه شمسي نمي تواند خيلي قديميتر از سنگهاي استرالياي غربي باشد. انكلوزيون يا ادخالهاي غني از آلومينيم و كلسيم قديميترين شهاب سنگهايي كه در داخل منظومه شمسي يافت شده، سن اين منظومه را 567 / 4 ميليارد سال مي دهند كه اين حد بالاي سن زمين را نيز نشان مي دهد. فرض بر اين است كه رشد زمين بلافاصله بعد از تشكيل شهاب سنگها (متئوريتها) آغاز گشت. اما زمان آن دقيقاً مشخص نيست و محاسبات مدلهاي رشدي مختلف زمين، بين چندين تا 100 ميليون سال تغيير مي كند. لذا سن زمين مي تواند اندكي پس از تشكيل منظومه شمسي باشد. در قرون پيش از انقلاب علمي، سن زمين توسط منابع مذهبي تعيين شده بود. امروزه نيز برخي از گروههاي مذهبي تنها جنبه هاي الهي سن زمين را قبول دارند و شواهد علمي را كه با باورهايشان در تضاد است رد مي نمايند.
    امروزه با تكيه بر تكنيكهاي مدرن تعيين سن راديواكتيو مشخص نموده اند كه قديميترين سنگهاي زمين بيش از 4 ميليارد سال قدمت دارند. امروزه مي توان قديميترين سنگهاي روي زمين را در مناطقي همانند غرب استراليا (كانيهاي زيركني با 4/ 4 ميليارد سال)، سپر كانادا (سنگهاي دگرگوني با 96 / 3 ميليارد سال) و گرينلند (سنگهايي با 8/ 3 ميليارد سال) يافت.
    روز های پیش رو در ادامه بحث در مورد ساختار سیارات و قمر های منظومه شمسی سخن خواهم گفت.
    باسپاس و بدرود
    ویرایش توسط آسمون : 01-12-2013 در ساعت 10:49 PM


  2. Top | #31
    مدیر ارشد

    عنوان کاربر
    مدير ارشد
    تاریخ عضویت
    Feb 2011
    شماره عضویت
    545
    نوشته ها
    1,564
    تشکر
    7,743
    تشکر شده 17,035 بار در 1,523 ارسال

    نقل قول نوشته اصلی توسط smhm نمایش پست ها
    آیا زمین ممکنه منفجر بشه؟!

    اینجا را مطالعه بفرمایید.

    یه ذره راجع به نویسنده ی ِ مقاله تحقیق کردم، طرف انسان ِ جالبیه! چیزی که نوشته هیچ ربطی به رشته ی ِ کاریش نداره!

    http://academic.research.microsoft.c...924/t-j-chalko

    نه homepage نه دانشگاهی اصلا معلوم نیست مال ِ کجاست، فقط یک سایتی معرفی کرده توی ِ مقاله که اون هم می ری توش یه اسم ِ مبهم راجع به یه موسسه ی ِ تحقیقاتی هست که اون هم خیلی موسسه ی ِ نامعلومیه که اصلا راجع به چی دارن تحقیق می کنن؟

    طرف خواسته شوخی کنه!
    امضای ایشان
    یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ

  3. 8 کاربر مقابل از Ehsan عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  4. Top | #32
    کاربر ممتاز
    کاربر فعال

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Oct 2010
    شماره عضویت
    334
    نوشته ها
    288
    تشکر
    479
    تشکر شده 1,431 بار در 143 ارسال

          مورفولوژی چاله های مریخ

     
    مقاله ای در مورد مورفولوژی چاله های مریخ بقلم حسن داداشی آرانی دانشگاه پیام نور اصفهان، چاپ شده در ماهنامه علوم زمین و معدن آذر ماه 1391
     

    امضای ایشان

  5. 5 کاربر مقابل از geologist عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  6. Top | #33
    کاربر جدید

    عنوان کاربر
    کاربر جدید
    تاریخ عضویت
    Feb 2014
    شماره عضویت
    10485
    نوشته ها
    26
    تشکر
    55
    تشکر شده 70 بار در 26 ارسال

    نجوم و زمین شناسی         
    فضا پیمای داون که پس از یک سال، سیارک وستا را برای رصد سیاره کوتوله سرش ترک کرده است، به شواهدی دست یافته که نشان می دهد احتمالا تعدادی دنباله دار یخی به سطح وستا برخورد کرده و آب را به اعماق سطح برده اند.از قرار معلوم، آب به شکل کانی های آبدار در آنجا باقی می ماند تا برخورد یک دنباله دار، حرارت کافی برای ذوب سنگ را تامین کند و بخار آب از روی شکاف ها و درزهای سطح وستا خارج شود.این کشف نشان می دهد یک عضو دیگر منظومه شمسی چرخه آب دارد.این کشف واقعا هیجان انگیز است.
    اما اهمیت این کشف از آن روست که نشان می دهد سیاره های جوان چطور به وسیله دنباله دارها در دوران های اولیه تشکیل منظومه شمسی آبدار شده اند.این مکانیسم یعنی آورده شدن آب به کمک دنباله دارها یکی از نامزدهای اصلی در توضیح پیدایش آب روی زمین است که حالا توسط این کشف تقویت می شود. نظرات دیگر می گویند آب به میزان کافی در غبار میان سیاره ای وجود داشته و از ابتدا با زمین همراه بوده است. یکی از ابزار های سینه داون که مخصوص اندازه گیری اشعه گاما و نوترون های شلیک شده تا عمق یک متری سطح سیارک است، مقادیری هیدروژن را در مناطق استوایی این سیارک کشف کرده که نشان دهنده وجود محتوای آب به اندازه 400 قسمت در یک میلیون قسمت از این مناطق است.تعداد زیادی حفره بزرگ در سطح این سیارک هم وجود دارد که بر اثر برخورد دنباله دارها ایجاد شده و با پیشروی تا عمق باورنکردنی200 متری باعث بخار شدن آب و برگشت آن به فضا می شود.
    هیدروژن اضافی کشف شده نشان دهنده وجود آب در محتوای کانی های آبدار است وهمین نتیجه با استفاده از ابزارهای مشابه در مریخ(به کمک فضا پیمای اودیسه مریخ) و در ماه به کمک مدار گرد چاندارایان(1) به دست آمده است.البته مکانیسم وجود آب در وستا،اتم های هیدروژنی ناشی از بادهای خورشیدی خودشان را درون کانی های سطح سیاره جا می کنند.البته دنباله دارهای غنی از آب خودشان را به سطح ماه می کوبند؛ با این همه هر مقدار آبی که داشته باشند شانس کمی برای ماندن در سطح ماه دارد؛ چراکه جاذبه ماه باعث برخورد سریع تر و شدید تر می شود و آب را به فضا برمی گرداند.


    منبع : http://nojoom-world.blogfa.com/cat-3.aspx
    امضای ایشان
    جهان های حبابی انفجار بزرگ جهان های موازی

  7. 3 کاربر مقابل از Naruto Sh عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


صفحه 4 از 4 نخستنخست 1234

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق برای آوا استار محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد