صفحه 8 از 8 نخستنخست ... 45678
نمایش نتایج: از شماره 71 تا 76 , از مجموع 76

موضوع: سیارات کوتوله

  1. Top | #1
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    Post سیارات کوتوله

    این تاپیک رو ایجاد کردم برای بحث پیرامون اجرامی که همیشه بر سر طبقه بندی اونها اختلاف نظرهای فراوونی وجود داشته؛ اجرامی که بتازگی در قلمرو جدیدی طبقه بندی شدن و تا حدودی در این مورد توافق نظر شده، اجرامی با نام «سیارات کوتوله». این اجرام که تا سال های زیادی نسبت به اونها بی توجهی میشد بتازگی در کانون توجه اکتشافات فضایی قرار گرفتن بطوریکه در حال حاضر دو فضاپیما با نام های «سپیده دم» و «افق های نو» در حال سفر به دو جرم مشهور از این طبقه یعنی «سرس» و «پلوتو» هستند. البته فضاپیمای «سپیده دم» مأموریتی 5 ماهه رو در مدار سیارک «وستا» به پایان رسونده و سرس در واقع دومین هدفشه که تا سال 2015 به اون میرسه.

    اینجا جا داره قبل از وارد شده به موضوع اول بحثمون کمی در مورد طبقه بندی های جدید این اجرام و اجرام مشابه اونها صحبت کنیم. خب بحث رو طولانی نمیکنم؛ بجز سیارات و دنباله دارها در منظومه شمسی ما اجرام دیگری هم هستند که مستقیماً به دور خورشید در گردشند. این اجرام «خرده سیارات» (Minor Planets) نام دارن. خرده سیارات در واقع خانواده ای ریز و درشت از اجرام هستند شامل سیارات کوتوله، سیارک ها، تروجان ها (اجرام لاگرانژی - هم مدار با جرمی دیگر)، قنطورس ها (نیم سیارک و نیم دنباله دار)، اجرام کمربند کویپر و اجرام فرانپتونی. سیارات کوتوله در این میان از همه بزرگترند و شامل این اجرام هستند:

    1. سرس
    2. پلوتو
    3. هائومیا
    4. ماکی ماکی
    5. اریس

    البته چند جرم فرانپتونی دیگر هم بطور «غیر قطعی» در این لیست قرار دارند:

    6. اورکوس
    7. کوائور
    8. 2007 او.آر10
    9. سدنا

    خب نمیتونیم همزمان روی همه اینها بحث کنیم و بنابراین بحثمون رو در مورد سیارات کوتوله موضوع بندی میکنم. برای موضوع اول من اولین عضو کشف شده این خانواده یعنی «سرس» رو انتخاب کردم که در اوایل 2015 توسط فضاپیمای «سپیده دم» ملاقات میشه. پس از پایان صحبت هامون در مورد سیاره کوتوله سرس موضوع دوم یعنی «سیاره کوتوله پلوتو» که اون هم در اواخر 2015 توسط فضاپیمای سریع السیر «افق های نو» ملاقات میشه رو شروع میکنیم. تو این بحث شاید برای ملاقات احتمالی سیارک «2 پالاس» توسط «سپیده دم» هم موضوع بذارم و در وقفه های بین این سفر های چندین ساله هم موضوعاتی کلی در مورد سایر سیارات کوتوله و اجرام فرانپتونی و ... رو قرار میدیم و بحث میکنیم. با اجازتون موضوع اول رو شروع میکنیم.
    ویرایش توسط mohsen4465 : 08-27-2012 در ساعت 09:53 PM


  2. Top | #71
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    مدار و گردش وضعی


    هائومیا با تناوب مداری 283 سال زمینی، حضیض خورشیدی در 35 واحد نجومی، و شیب مداری 28 درجه، بعنوان یک جرم کلاسیک کمربند کویپر، مداری عادی دارد. در اوایل 1992 از اوج خورشیدی عبور کرد و در حال حاضر در بیش از 50 واحد نجومی از خورشید قرار دارد.

    مدار هائومیا کشیدگی بیشتری نسبت به سایر اعضای خانواده برخوردی خود دارد. گمان می‌رود این موضوع در نتیجه رزونانس مداری مرتبه پنجم ضعیف 12:7 هائومیا با نپتون باشد که بتدریج مدار اولیه آنرا در بازه زمانی میلیاردها سال، طی «مکانیسم کوزای»*، تغییر می‌دهد، مکانیسمی که اجازه معاوضه شیب مداری را در ازای کشیده شدن بیشتر مدار ایجاد می‌کند.

    با قدرظاهری 17.3 هائومیا پس از پلوتو و ماکی‌ماکی، سومین جرم درخشان در کمربند کویپر است و با تلسکوپ‌های بزرگ آماتوری براحتی دیده می‌شود. بهرحال از آنجائیکه سیارات و بیشتر اجرام کوچک منظومه شمسی در «آرایش مداری متعارف» ناشی از زمان تشکیل‌شان در دیسک اولیه، شریک هستند، لذا بیشتر پیمایشات اولیه برای اجرام دورافتاده بر روی نقشه‌ای از این صفحه متعارف در آسمان، معروف به دایرة‌البروج، متمرکز شدند. پس از اینکه مناطق آسمان در نزدیکی دایرة‌البروج بخوبی کاوش شدند، پیمایشات بعدی شروع به جستجو برای اجرامی کردند که بواسطه عوامل دینامیکی به مدارهایی با شیب بیشتر پراکنده شده‌اند و همینطور اجرامی در فواصل دورتر که حرکت متوسط آهسته‌تری در آسمان دارند. این پیمایشات نهایتاً موقعیت هائومیا را با شیب مداری زیاد و مکان فعلی دور از دایرة‌البروج آن را تحت پوشش قرار دادند.

    هائومیا نوسانات زیادی را در درخشندگی در دورهای زمانی 3.9 ساعته از خود نشان می‌دهد، که می‌تواند صرفاً توسط دوره چرخش این جرم طویل توجیه شود. این سریعتر از تمام اجرام شناخته شده در منظومه شمسی است، و در واقع سریعتر از تمام اجرام شناخته شده با قطر بیشتر از 100 کیلومتر. تصور می‌شود این چرخش سریع در نتیجه برخوردی باشد که اقمار و خانواده برخوردی آن را ساخته است.

    منبع:
    ویکی پدیا

    مدار و وضعیت پلوتو (قرمز) و هائومیا (زرد) نسبت به نپتون (خاکستری) در می 2009.
    مدارها در بالای دایرةالبروج روشنتر و در پایین تاریکتر ترسیم شده‌اند.
    نیم قطر بلند مدارها رسم شده است که حضیض (q) و اوج خورشیدی (Q) را بهمراه تاریخ گذر نشان می‌دهند.
    ابعاد نسبی اجرام رعایت شده است (با اندازه مدارها تناسب ندارد) و رنگ و سفیدایی لحاظ گشته است.
    زاویه دید تقریباً در 10 درجه‌ای بالای دایرة‌البروج است.


    -------------------------------------------------------------------------
    * مکانیسم کوزای به مدار قمری اشاره میکند که در اثر جرم دیگری که در فاصله دورتری میگردد دچار آشفتگی و انحراف می‌شود. در اثر این آشفتگی مدار قمر دچار نوسان در پارامتر حضیضی می‌شود (تصویر پست 69). در اثر این نوسان مدار قمر معاوضه‌های پی در پی بین شیب مدار و کشیدگی مدار را تجربه خواهد کرد. برای نمونه این انیمیشن را ببینید.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  3. 4 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  4. Top | #72
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    از آنجائیکه هائومیا دارای اقماری به گرد خود است، جرم سیستم از روی مدار آن‌ها و با استفاده از قانون سوم کپلر قابل محاسبه می‌باشد. نتیجه 1021×4.2 کیلوگرم، معادل %28 جرم سیستم پلوتونی و %6 جرم قمر زمین است. تقریباً تمام این جرم در هائومیا است.


    اندازه، شکل، و ترکیب

    اندازه یک جرم از منظومه خورشیدی از روی قدر نوری، فاصله آن، و سپیدایی آن قابل استنباط است. اجرام هم بدلیل بزرگ بودن و هم بدلیل قدرت انعکاس بالا برای ناظران زمینی درخشان دیده می‌شوند. اگر قابلیت انعکاس آن‌ها (سپیدایی) را بتوان مشخص کرد، آنگاه یک تخمین تقریبی از اندازه آن‌ها را می‌توان ترتیب داد. برای اکثر اجرام دور، سپیدایی نامشخص است، اما هائومیا به اندازه کافی بزرگ و درخشان است تا بتوان نشر حرارتی آن را اندازه‌گیری کرد، که مقداری تقریبی از سپیدایی و در نتیجه اندازه آن را بدست می‌دهد. با وجود این، محاسبه ابعاد آن بواسطه چرخش سریع آن بغرنج می‌گردد. فیزیک چرخش اجرام شکل‌پذیر پیش‌بینی می‌کند که در مدتی به کوتاهی صد روز، جرمی که بسرعت هائومیا می‌گردد به وضعیت تعادلی یک حجم بیضوی با اضلاع نابرابر تغییر شکل خواهد داد. تصور می‌شود اکثر نوسانات در درخشندگی هائومیا نه بواسطه تفاوت منطقه‌ای در سپیدایی بلکه بخاطر تغییر متناوب در نمای جانبی و نمای انتهایی از دید زمین باشد.

    چرخش و دامنه منحنی نوری هائومیا محدودیت‌هایی را برای ترکیبات آن ایجاد می‌کند. اگر هائومیا همچون پلوتو چگالی کمی، با یک جبّه ضخیم یخی در بالای یک هسته سنگی کوچک می‌داشت، سرعت چرخش زیاد آن، آن را به اندازه بیشتری نسبت به آنچه که نوسانات درخشندگی آن ارائه می‌دهند طویل می‌کرد. چنین ملاحظاتی چگالی هائومیا را به مقدار 3.3-2.6 گرم بر سانتی‌متر مکعب محدود می‌کنند. این محدوده مقادیر کانی‌های سیلیکاتی همچون اولیوین و پیروکسن را تحت پوشش قرار می‌دهد که اکثر اجرام سنگی منظومه خورشیدی را ساخته‌اند. این موضوع پیشنهاد می‌کند که پیکره اصلی هائومیا از سنگ است که با لایه نسبتاً نازکی از یخ پوشیده شده است. جبّه یخی ضخیمی که در میان اجرام کمربند کویپر شایع‌تر است، احتمالاً در زمان تصادمی که خانواده برخوردی هائومیا را تشکیل داد به بیرون پرتاب شده است.

    در تعادل هیدرواستاتیکی، برای یک دوره چرخشی خاص، با چگالتر شدن، جرم می‌بایست کروی‌تر باشد، که این محدودیت‌هایی را برای ابعاد ممکن هائومیا ایجاد می‌کند. با کنار هم گذاشتن جرم دقیقاً مشخص آن، چرخش آن و چگالی استنتاج شده آن در یک حجم بیضوی متعادل پیش‌بینی می‌شود که هائومیا در طول محور بلند خود تقریباً قطر پلوتو را دارد و در قطبین خود تقریباً نصف این مقدار است. از آنجائیکه تا کنون هیچ مشاهداتی از اختفاء ستارگان با هائومیا یا اختفاء سیاره کوتوله با اقمارش صورت نگرفته است، اندازه‌گیری‌های مستقیم دقیق ابعاد آن، همانند آن‌هایی که در خصوص پلوتو انجام شده است، هنوز در دست نیست.

    چندین محاسبه نمونه-بیضوی از ابعاد هائومیا صورت گرفته است. اولین نمونه که بعد از کشف هائومیا تهیه شد از روی مشاهدات زمینی منحنی نوری هائومیا در طول موج مرئی محاسبه شد: این نمونه مجموع طولی معادل 1960 تا 2500 کیلومتر و سپیدائی مرئی (pv) بیشتر از 0.6 را بدست داد. محتمل‌ترین شکل یک حجم بیضوی سه محوری با ابعاد 1000×1500×2000 کیلومتر با سپیدائی 0.71 است. مشاهدات انجام شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر قطری برابر با (100-|250+)1150 کیلومتر و سپیدایی معادل (0.2-|0.1+)0.84 را حاصل از نورسنجی در طول موج مادون قرمز 70 میکرومتر بدست داد. تجزیه و تحلیل‌های بعدی منحنی نوری قطر معادل دایره‌ای 1450 کیلومتر را پیشنهاد کرد. در 2010 تجزیه و تحلیل اندازه‌گیری‌های انجام شده توسط تلسکوپ فضایی هرشل بهمراه اندازه‌گیری‌های قدیمی‌تر تلسکوپ اسپیتزر تخمین جدیدی از قطر معادل هائومیا را بدست داد ــ تقریباً 1300 کیلومتر. در یک میانگین هندسی، این تخمین‌های ابعادی مستقل، در قطری تقریباً برابر با 1400 کیلومتر بر روی هم منطبق شدند. این هائومیا را به یکی از بزرگترین اجرام فرا-نپتونی کشف شده تبدیل کرد؛ کوچکتر از اریس، پلوتو، احتمالاً ماکی‌ماکی و شاید 2007OR10، و بزرگتر از سدنا، کوائور و اورکوس.


    ترجمه شده از:
    ویکی پدیا



    شکل بیضوی محاسبه شده هائومیا.
    996×1518×1960 کیلومتر (با فرض سپیدائی 0.73).
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  5. 4 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  6. Top | #73
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    سطح

    در 2005، تلسکوپ‌های جمینی و کِک طیفی از هائومیا را تهیه کردند که همانند سطح قمر پلوتو، کَروُن، خصوصیات برجسته‌ای از یخ کریستالی آب را نشان می‌داد. این عجیب بود، زیرا یخ کریستالی در دمای بالای 110 کلوین تشکیل می‌شود در حالی که دمای سطحی هائومیا زیر 50 کلوین است، دمایی که در آن یخ بی‌شکل تشکیل می‌شود. بعلاوه، ساختار یخ کریستالی در زیر بارش مداوم پرتوهای کیهانی و ذرات پرانرژی حاصل از خورشید که بر اجرام فرا-نپتونی می‌تابد ناپایدار است. مقیاس زمانی برای بازگشت یخ کریستالی به یخ بی‌شکل در زیر این بمباران‌ها از مرتبه 10 میلیون سال است، در حالی که اجرام فرانپتونی برای مقیاس زمانی هزاران میلیون سال در مکان سرد کنونی خود بوده‌اند. همچنین تخریب پرتویی می‌بایست سطح اجرام فرا-نپتونی یعنی جایی که مواد معمول سطحی متشکل از یخ ترکیبات آلی و شبه تولینی حضور دارند را، همانند وضعیت پلوتو، قرمز و تیره کند. از اینرو، طیف و رنگ گواه این مطلبند که هائومیا و اعضای خانواده آن اخیراً تحت بازسازی مجدد سطحی قرارگرفته‌اند که یخ تازه تولید کرده است. هر چند که هیچ مکانیسم بازسازی سطحی قابل قبولی پیشنهاد نشده است.

    هائومیا با سپیدایی 0.6 تا 0.8، سازگار با یخ کریستالی، به روشنی برف است. فرا-نپتونی‌های بزرگ دیگری همچون اریس بنظر سپیدایی به همین بزرگی یا بیشتر دارند. سازگارترین مدلسازی‌ها با طیف سطحی، پیشنهاد می‌کنند که %66 تا %80 سطح هائومیا بنظر یخ کریستالی آب خالص هستند بهمراه یک عامل مشترک دیگر در میزان سپیدایی بالا که احتمالاً سیانید هیدروژن یا رُس سیلیکات ورقه‌ای است. همچنین ممکن است نمک‌های غیرآلی سیانید از جمله سیانید مس پتاسیم نیز حضور داشته باشند.

    بهرحال، مطالعات بیشتر در طیف مرئی و مادون قرمز-نزدیک، سطحی هوموموفوس (هم شکل [مترجم]) با مخلوط پیشنهادی 1:1 از یخ بی‌شکل و کریستالی با کمتر از %8 مواد آلی پیشنهاد کرده‌اند. غیاب هیدرات آمونیاک فعالیت یخفشانی را منتفی کرده و مشاهدات، در توافق با مطالعات دینامیکی، تأیید کرده‌اند که رویداد برخوردی می‌بایستی در بیش از 100 میلیون سال پیش رخ داده باشد. غیاب متان قابل اندازه‌گیری در طیف هائومیا با تاریخچه برخوردی گرم سازگار است که موجب حذف چنین ترکیبات فراری، در مقایسه با ماکی‌ماکی شده‌اند.

    علاوه بر نوسانات زیاد در منحنی نوری هائومیا ناشی از شکل آن، که در تمامی رنگ‌ها به یک میزان تأثیر می‌گذارد، اختلافات مستقل کوچک رنگی در هر دو طول موج مرئی و مادون قرمز دیده می‌شوند که ناحیه‌ای را بر روی سطح نشان می‌دهند که هم از لحاظ رنگ و هم از لحاظ سپیدائی متفاوت است. بطور دقیقتر، یک ناحیه بزرگ قرمز تیره بر روی سطح سفید روشن هائومیا در سپتامبر 2009 دیده شد، احتمالا یک عارضه برخوردی، که مشخص کننده ناحیه‌ای غنی از کانی‌ها و ترکیبات آلی (غنی از کربن)، و یا شاید نسبت بیشتری از یخ کریستالی باشد. بنابراین هائومیا ممکن است سطحی رنگارنگ یادآور پلوتو داشته باشد، گرچه نه به آن شدت.

    ترجمه شده از:
    ویکی پدیا
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  7. کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده است:


  8. Top | #74
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    اقمار

    دو قمر کوچک کشف شده‌اند که بدور هائومیا می‌گردند، (136108) هائومیا i هیاک و (136108) هائومیا ii ناماکا. تیم براون هر دو را در 2005 در زمان رصد هائومیا توسط رصدخانه دابلیو.اِم. کِک کشف کردند.

    هیاکا که در 26 ژانویه 2005 کشف شد، در ابتدا توسط تیم کالتک لقب "رودولف" گرفت. این قمر، قمر خارجی‌تر و با قطر تقریباً 310 کیلومتر، قمر بزرگتر و درخشانتر در این بین است، و هائومیا را در مسیری نزدیک به دایره هز 49 روز دور می‌زند. خطوط جذبی قوی در 1.5 و 2 میکرومتر در طیف مادون قرمز با یخ کریستالی آب همخوانی دارد که بیشتر سطح آن را پوشانده است. طیف غیرمعمول، در کنار خطوط جذبی مشابه بر روی هائومیا، باعث شد تا براون و همکارانش به این نتیجه برسند که تسخیر، مدلی دور از انتظار برای تشکیل چنین سیستمی است و در عوض گویای این مطلب است که اقمار هائومیا می‌بایست تکه‌هایی از خود هائومیا باشند.

    ناماکا، قمر کوچکتر داخلی‌ هائومیا در 30 جون 2005 کشف شد و لقب "بلیتزن" را گرفت. این قمر یک دهم جرم هیاکا را دارد و در مداری غیرکپلری و بسیار کشیده، هائومیا را در 18 روز دور می‌زند و از سال 2008، از قمر بزرگتری که مدار آن را آشفته می‌کند °13 تمایل دارد. خروج از مرکز نسبتاً زیاد بهمراه شیب دوطرفه مدار این اقمار، دور از انتظار بودند زیرا که می‌بایستی تحت تأثیر اثرات کشندی این خصوصیات از بین رفته باشند. گذر نسبتاً جدیدی با رزونانس (3:1) ممکن است وضعیت برانگیخته کنونی مدار اقمار هائومیا را توجیه کند.

    در حال حاضر مدار اقمار هائومیا از روی زمین بطور تقریباً دقیقی از لبه دیده می‌شود، که همراه با اختفاءهای دوره‌ای هائومیا توسط ناماکا است. رصد چنین گذرهایی، به همان شکلی که در اواخر دهه 1980 در مورد پلوتو و کَروُن رخ داد، اطلاعات دقیقی در مورد اندازه و شکل هائومیا و اقمارش فراهم می‌کند. آشکارسازی تغییرات کوچک در روشنایی سیستم در طول این اختفاء‌ها حداقل به تلسکوپی حرفه‌ای با دهانه متوسط احتیاج دارد. هیاکا برای آخرین بار در 1999، چند سال قبل از اکتشاف، هائومیا را مخفی کرد و تا حدوداً 130 سال دیگر این کار را تکرار نخواهد کرد. بهرحال مدار ناماکا در وضعیتی متمایز از اقمار عادی، بشدت توسط هیاکا منحرف می‌شود که موجب حفظ زاویه دید گذرهای ناماکا -هائومیا برای چندین سال دیگر می‌شود.

    ترجمه شده از:
    ویکی پدیا
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  9. کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده است:


  10. Top | #75
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    خانواده برخوردی

    هائومیا بزرگترین عضو خانواده برخوردی خویش است، گروهی از اجرام نجومی با خصوصیات فیزیکی و مداری مشابه که تصور می‌شود در زمانی که یک جرم اولیه بزرگتر در یک برخورد متلاشی شد شکل گرفته باشند. این خانواده اولین نمونه مشخص شده در بین TNOهاست* و شامل – بعلاوه هائومیا و اقمارش – (55636) 2002 TX300 (کیلومتر 346≈)، (24835) 1995 SM55 (کیلومتر 174≈)، (19308) 1996 TO66 (کیلومتر 200≈)، (120178) 2003 OP32 (کیلومتر 230≈)، و (145453) 2005 RR43 (کیلومتر 252≈) می‌باشد. براون و همکارانش پیشنهاد کردند این خانواده نتیجه مستقیم برخوردی است که جبّه یخی هائومیا را جدا کرد، اما پیشنهاد دوم منشأ پیچیده‌تری را بیان می‌کند: و آن اینکه مواد پرتابی در تصادم اولیه بصورت قمری بزرگ برای هائومیا با هم ترکیب شدند، که بعدها در اثر تصادم دوم خرده‌های خود را به بیرون پراکنده کرد. بنظر می‌رسد که این سناریو دوم برای تکه‌های جدا شده گستره سرعت‌هایی را ایجاد می‌کند که با دقت بیشتری با گستره سرعت‌های اندازه‌گیری شده اعضای خانواده همخوانی دارد.

    وجود خانواده برخوردی می‌تواند دال بر این مطلب باشد که هائومیا و زاده‌هایش شاید در دیسک تفرقی ایجاد شده باشند. در کمربند کم تراکم کنونی کویپر، شانس وقوع چنین تصادمی در طول عمر منظومه شمسی کمتر از 0.1 درصد است. این خانواده نمی‌توانست در کمربند کویپر متراکم‌تری تشکیل شده باشد زیرا چنین گروه بهم پوسته‌‌ی نزدیکی تحت تأثیر مهاجرت نپتون بدرون کمربند می‌بایستی آشفته می‎‌گشت - باوری که موجب چگالی کم کنونی کمربند است. در نتیجه این واقع بینانه‌تر بنظر می‌رسد که ناحیه پویای دیسک تفرقی، جایی که احتمال چنین برخوردهایی بسیار بالاتر است، مکان تشکیل اجرامی باشد که هائومیا و اقوامش را بوجود آورده‌اند.

    از آنجایی که حداقل میلیاردها سال زمان لازم است تا گروه به فاصله‌ای که اکنون دارند متفرق شوند، لذا باور بر این است که برخوردی که خانواده هائومیا را تشکیل داده است در اوایل تاریخچه منظومه شمسی رخ داده باشد.

    ترجمه شده از:
    ویکی پدیا

    * tno: اجرام فرانپتونی.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  11. 3 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  12. Top | #76

    عنوان کاربر
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    17
    نوشته ها
    1,405
    تشکر
    4,984
    تشکر شده 12,423 بار در 1,283 ارسال

    سیارات کوتوله         
    تصویر منتشر شده از پلوتو که توسط فضا پیمای افق های نو گرفته شد...

    امضای ایشان
    [CENTER][COLOR="navy"][B]as days and nights,
    would pass me by
    i tell myself that i was waiting for a sign
    then she appeared,
    a love so fine,
    my valentine[/B]
    [/COLOR]:ORLY::ORLY::ORLY::ORLY:

    [/CENTER]

  13. کاربر مقابل از yperseusy عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده است:


صفحه 8 از 8 نخستنخست ... 45678

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. مجموعه مقالات آموزشی المپیاد نجوم
    توسط ata moradi در انجمن آموزش و پرسش و پاسخ المپیاد
    پاسخ ها: 21
    آخرين نوشته: 09-07-2014, 09:57 PM
  2. خرده سیارک ها و عناصر بنیادی حیات
    توسط astrobio در انجمن علوم سیاره ای
    پاسخ ها: 10
    آخرين نوشته: 07-21-2013, 11:31 AM
  3. دمای سیاره ها
    توسط Ehsan در انجمن علوم سیاره ای
    پاسخ ها: 25
    آخرين نوشته: 06-21-2012, 05:06 PM

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق برای آوا استار محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد