سیارات کوتوله

[mohsen4465]

این تاپیک رو ایجاد کردم برای بحث پیرامون اجرامی که همیشه بر سر طبقه بندی اونها اختلاف نظرهای فراوونی وجود داشته؛ اجرامی که بتازگی در قلمرو جدیدی طبقه بندی شدن و تا حدودی در این مورد توافق نظر شده، اجرامی با نام «سیارات کوتوله». این اجرام که تا سال های زیادی نسبت به اونها بی توجهی میشد بتازگی در کانون توجه اکتشافات فضایی قرار گرفتن بطوریکه در حال حاضر دو فضاپیما با نام های «سپیده دم» و «افق های نو» در حال سفر به دو جرم مشهور از این طبقه یعنی «سرس» و «پلوتو» هستند. البته فضاپیمای «سپیده دم» مأموریتی 5 ماهه رو در مدار سیارک «وستا» به پایان رسونده و سرس در واقع دومین هدفشه که تا سال 2015 به اون میرسه.

اینجا جا داره قبل از وارد شده به موضوع اول بحثمون کمی در مورد طبقه بندی های جدید این اجرام و اجرام مشابه اونها صحبت کنیم. خب بحث رو طولانی نمیکنم؛ بجز سیارات و دنباله دارها در منظومه شمسی ما اجرام دیگری هم هستند که مستقیماً به دور خورشید در گردشند. این اجرام «خرده سیارات» (Minor Planets) نام دارن. خرده سیارات در واقع خانواده ای ریز و درشت از اجرام هستند شامل سیارات کوتوله، سیارک ها، تروجان ها (اجرام لاگرانژی - هم مدار با جرمی دیگر)، قنطورس ها (نیم سیارک و نیم دنباله دار)، اجرام کمربند کویپر و اجرام فرانپتونی. سیارات کوتوله در این میان از همه بزرگترند و شامل این اجرام هستند:

1. سرس
2. پلوتو
3. هائومیا
4. ماکی ماکی
5. اریس

البته چند جرم فرانپتونی دیگر هم بطور «غیر قطعی» در این لیست قرار دارند:

6. اورکوس
7. کوائور
8. 2007 او.آر10
9. سدنا

خب نمیتونیم همزمان روی همه اینها بحث کنیم و بنابراین بحثمون رو در مورد سیارات کوتوله موضوع بندی میکنم. برای موضوع اول من اولین عضو کشف شده این خانواده یعنی «سرس» رو انتخاب کردم که در اوایل 2015 توسط فضاپیمای «سپیده دم» ملاقات میشه. پس از پایان صحبت هامون در مورد سیاره کوتوله سرس موضوع دوم یعنی «سیاره کوتوله پلوتو» که اون هم در اواخر 2015 توسط فضاپیمای سریع السیر «افق های نو» ملاقات میشه رو شروع میکنیم. تو این بحث شاید برای ملاقات احتمالی سیارک «2 پالاس» توسط «سپیده دم» هم موضوع بذارم و در وقفه های بین این سفر های چندین ساله هم موضوعاتی کلی در مورد سایر سیارات کوتوله و اجرام فرانپتونی و ... رو قرار میدیم و بحث میکنیم. با اجازتون موضوع اول رو شروع میکنیم.

[mohsen4465]

خب دیگه تقریباً همه چیز رو در مورد تریتون گفتیم. در آخر جا داره یکبار دیگه نگاهی به پلوتو بندازیم. سیاره کوتوله‌‌ی دوست داشتنی. فکر کنم الان دیگه بتونید این سطح مات و مبهم رو برای خودتون تا حدودی مجسم کنید. بله، یخفشان، فواره‌های نیتروژنی، ابرهای نیتروژنی، سطح قرمز پوشیده شده از برف نیتروژنی سفید رنگ و ... .

دو نما از سطح پلوتو توسط تلسکوپ فضایی هابل.
تصویر بالا در سال 1994 و تصویر پایین بین سال‌های 2002 تا 2003 تهیه شده اند.
به تغییر چهره پلوتو دقت کنید. قطب شمال روشن‌تر و قطب جنوب پلوتو تیره‌تر شده است.

[mohsen4465]

خب بحثمون در مورد پلوتو هم بلاخره تموم شد. اگه در مورد پلوتو نکته یا سوالی ندارید با هم سفرمون رو به ورای منظومه شمسی ادامه بدیم. سفری به دنیاهای یخ بسته و اسرار آمیز که تا همین چند سال پیش ناشناخته بودند. قلمرویی دوردست از اجرام منظومه خورشیدی:

کمربند کویپر

خب در ادامه بحث جا داره قبل از توصیف سیارات کوتوله ورای پلوتو کمی در مورد کمربند کویپر و تاریخچه اون بحث کنیم. بعد از اون به سراغ اجرام بزرگ اون میریم و با این دنیاهای یخی بیشتز آشنا میشی. پس از اون بازهم پا رو فراتر میذاریم و تا مرزهای ابر اورت پیش میریم و دورترین اجرام رصد شده منظومه شمسی رو ملاقات میکنیم.

[nakhodaye aseman]

درود
با اجازه من شروع می کنم

نگاه اجمالی
کمربند کوییپر (کوییپر -اج ورث)
(Kuiper belt(edgeworth-kuiper
حلقه ای قرص مانند از اجرام که در ماورای مدار نپتون در فاصله ۳۰ تا۴۰ واحدنجومی وتقریبا در صفحه منظومه شمسی بدور خورشید می چرخند(توجه داشته باشید که منطقه ابر اورت منطقه ای کروی است).این اجرام از مواد یخی تشکیل شده و منشا اصلی دنباله دارها با دوره تناوب کوتاه(با دوره تناوب کمتر از ۲۰۰ سال) به شمار می رونددرحالیکه ابر اورت منشاءدنباله دارهای با دوره بلند است.تصور بر این است که گروهی از سیارکها با نام سیارکهای سنتور که مدار آنها بین مشتری ونپتون است نیزتحت تاثیر سیاره نپتون احتمالا به این منطقه آمده باشند.اگر این سیارکهای یخی به مناطق درونی منظومه شمسی نزدیک شوند میتوانند به دنباله دارهایی فوق العاده درخشان تبدیل شوند. حلقه های مشابه کوییپر تا به حال در اطراف ۹ ستاره تشخیص داده شده اند .وجود این حلقه ها ارتباط مستقیمی با تشکیل سیارات در یک منظومه ی ستاره ای دارد.وجود لبه های تیز بیرونی در یک کمربند باریک (مانند کمربند کوییپر) نشان دهنده ی وجود همدمی ستاره مانند برای ستاره ی اصلی است که به طور مداوم ، لبه ی بیرونی کمربند را تمیز می کند.درست مانند تاثیر اقمار بر لبه های حلقه های زحل و اورانوس.این اجرام یخی هر از چند مدتی تحت تاثیر گرانش سیارات بزرگ منظومه شمسی بویژه مشتری به مناطق درونی منظومه رانده شده وبخاطر نور وحرارت خورشید شروع به بخار شدن کرده و مانند دنباله دار در آسمان ظاهر می شوند.در سال ١٩٩٢ اخترشناسان نقطه سرخ رنگ کوچکی را در ٤٢ واحد نجومی خورشید تشخیص دادند؛ اولین جرم دیده شده در کمربند کوییپر. از آن سال تاکنون بیش از ١٠٠٠ جرم در این کمربند شناخته شده است. اجرام کمربند کوییپر بسیار دور هستند و به همین علت اندازه گیری ابعادآنها کاری دشوار است. اندازه ای که برای آنها تخمین زده می شود، به ارتباط میان میزان درخشندگی سطحی آنها و اندازه شان وابسته است. برای اندازه گیری اندازه بنابر میزان درخشندگی، دانشمندان درصد بازتاب نور خورشید را از سطح جرم اندازه می گیرند، به این عدد ضریب بازتاب سطحی (آلبدو) می گویند. با فرضِ اینکه ضریب بازتاب سطحی یک جرم متوسط کمربند کوییپر برابر دنباله دارهاست، حدود ٤ درصد، دانشمندان اندازه اجرام کمربند را حساب می کنند. یکی از راههای اندازه گیری ضریب بازتاب سطحی جرم، اندازه گیری مقدار گرمای ساطع شده از آن در طول موج فروسرخ است. در سال ٢٠٠٤ ، دانشمندان تعدادی از اجرام کوییپر را با تلسکوپ فضایی فروسرخ اسپیتزر رصد کردند و میانگین ضریب بازتاب را ١٢ درصد به دست آوردند؛ به این ترتیب اجرام کوییپر باید کوچکتر از آنچه در ابتدا تصور می شد، باشند. با این حال، رصدها و اکتشافات جدید ممکن است این نتیجه گیری را دگرگون کند.
معرفی چند عدد از اجرام واقع در کمربند کوییپر(توضیحات در پست های بعدی)
(Quaoar (2002 LM60
2005 FY9 یا ماکه ماکه (MAKEMAKE)
2003 EL61
سیدنا



منبع : هفت آسمان

[mohsen4465]

معرفی چند عدد از اجرام واقع در کمربند کوییپر(توضیحات در پست های بعدی)
(Quaoar (2002 LM60
2005 FY9 یا ماکه ماکه (MAKEMAKE)
2003 EL61
سیدنا

ممنون از توضیحات خوب آقای ناخدای آسمان عزیز.
البته جا داره اشاره کنم که سدنا (Sedna) جزء اجرام کمربند کویپر نیست و به دیسک دیگری از ذرات ورای این کمربند بنام دیسک تفرقی (Scattered disc) و حتی شاید طبق بعضی اظهار نظرات به فراتر از اون تعلق داره که بعد از معرفی اجرام کمربند کویپر به سراغ این دیسک میریم و سدنا که دورترین جرم رصد شده منظومه شمسیه رو در آخرین پست‌های این تاپیک بررسی میکنیم.

[nakhodaye aseman]

درود
تعریفی دیگر از کمر بند کوییپر

كمربند کوییپر چیست؟
كمربند کوییپر منطقه اي فراتر از نپتون و پلوتون است. در اين منطقه دست کم 70000 شيء يخي كوچك با سرعت کم مي گردند. اشيای اين كمربند شايد شش تا 30 مايل (ده تا 50 كيلومتر) قطر داشته باشند. اين كمربند از 30 AU تا بيش از 50 AU از خورشید فاصله دارد. (AU مخفف Astronomical Unit به معنی واحد ستاره شناسی است. واحد ستاره شناسی فاصله متوسط بین زمین و خورشید است. اين فاصله حدود 150 ميليون كيلومتر يا 93 ميليون مايل است.)
در کمربند کوییپر، مرحله ساخت سياره متوقف شده و فقط بقایایی از ديسك فشرده اوليه منظومه شمسی در 4.5 ميليارد سال قبل باقي مانده اند.


ستاره هاي دنباله داري كه از نزديكی خورشيد عبور مي كنند، از دو گروه ستاره دنباله دار منشأ می گیرند. يكی از كمربندی به شكل ديسك كه کمربند کوییپر نام دارد و شامل ستاره هاي دنباله داري است كه در مدتی كمتر از 200 سال به دور خورشيد مي گردند. كمربند كویيپر فراتر از مدار پلوتون قرار دارد. گروه ديگر از ابر اورت می آیند كه بسيار دورتر از مدار پلوتون است و ستاره هاي دنباله داري كه مدت طولاني تري طول مي كشد تا مدارشان را كامل كنند را شامل مي شود
كمربند كویيپر چگونه كشف شد؟

در سال 1950 ستاره شناس آلماني "جان اورت" اين نظر را مطرح كرد كه شهاب سنگ هاي مشخصي از يك پوسته جوي پهناور واقع در نزديكي لبه خارجي منظومه شمسي می آیند كه پر از اجسام يخي است. اين منطقه عظيم و پر ازدحام از اشياء حالا ابر اورت ناميده مي شود. عرض ابر اورت از فاصله 100 واحد نجومی از زمین شروع شده و تا یک صد هزار واحد نجومی ادامه دارد.

ابر اورت حاوی ميلياردها جسم يخي است. عبور اتفاقي ستارگان ممکن است آرامش يكي از اين اجسام را برهم بزند. اين باعث مي شود اين جسم به صورت ستاره دنباله داري با دوره گردش مداری طولانی به منظومه شمسي داخلي تر بيايد. ستاره های دنباله داري با دوره گردش طولانی، مدارهاي خيلي بزرگي دارند و فقط يك بار در منظومه شمسي ديده مي شوند.

ستاره هاي دنباله داري با دوره مداری كوتاه نيز وجود دارند كه در امتداد صفحه اي كه بيشتر سياره ها در آن مي گردند سفر مي كنند. ستاره هاي دنباله دار با دوره مداری كوتاه در زماني كمتر از 200 سال دور خورشيد مي گردند. ستاره هاي دنباله دار با دور كوتاه مداري مثل ستاره دنباله دار هالي از منطقه اي فراتر از نپتون مي آيند كه كمربند كویيپر نام دارد.
اين كمربند به نام "جرارد كویيپر" كه وجود چنين كمربندي را در سال 1951 پيش بيني كرده بود، نام گذاري شده است. كمربند كویيپر در فاصله 50 واحد ستاره شناسی از خورشيد گسترده شده و حاوی هزاران جسم يخي كوچك است.

در سال 1992 دانشمندان براي اولين بار يك شيء كمربند كویيپر را مشاهده كردند. تا همين اواخر همه اشيايي كه در كمربند كویيپر مشاهده می شدند كوچك تر از پلوتون بودند. ولي در سال 2005 يك جسم به بزرگي پلوتون و يا احتمالاً بزرگ تر از آن كشف شد. سطح اين جسم مثل پلوتون از يخ متان پوشيده شده. همان سال دانشمندان كشف كردند كه اين جسم ماه هم دارد كه به نظر مي رسد از يخ آب درست شده. همين كشف باعث شد دانشمندان درباره سياره بودن پلوتون شك كنند و احتمال بدهند كه پلوتون هم يكي از اشيای كمربند كویيپر است.


انشاالله در پست های بعدی به بررسی اجرام کمربند کوییپر می پردازیم

[mohsen4465]

پیشنهاد میکنم فعلاً بحثمون رو روی کمربند کویپر نگه داریم. برای بررسی اجرام بزرگ این کمربند وقت زیاد هست. فعلاً فقط در مورد تاریخچه و شمای کلی کمربند کویپر اطلاعات بدست آوردیم. اما این کمربند بسیار پر رمز و رازتر از این حرف‌هاست.

برای اینکه با نظم و هماهنگی پیش بریم با اجازه دوستان قبل از وارد شدن به هر بحث یه پست مثل پست شماره 52 میزنم. مثلاً هر وقت توضیحات درباره کمربند کویپر تموم شد یه پست میزنم که به سراغ مثلاً هائومیا بریم و بعد از اینکه دوستان هم موافق بودن به سراغ اون موضوع بریم. این کار صرفاً برای هماهنگ بودنمونه.

ضمناً دوستان همکاریشون کمه‌ها. لطفاً پست بذارید.

[mohsen4465]

باور بر این است که کمربند کویپر باقی مانده‌ای متشکل از پیش‌سازهای ریز سیاره‌ای است؛ ذراتی از دیسک پیش‌سیاره‌ای در اطراف خورشید که موفق به تجمع بصورت سیاره نشدند، و در عوض اجرامی کوچکتر را تشکیل دادند که بزرگترین‌شان قطری کمتر از 3000 کیلومتر دارد.

در ابتدا کمربند کویپر بسیار متراکم‌تر و با لبه خارجی واقع در 30 واحد نجومی، به خورشید نزدیک‌تر بود. شبیه‌سازی‌های جدید نشان می‌دهد که این کمربند بشدت تحت تأثیر گرانش مشتری و نپتون قرار گرفته است، و همچنین این موضوع را پیشنهاد می‌کند که نپتون و اورانوس، هیچکدام، نمی‌توانند در مکان کنونی‌شان شکل گرفته باشند، زیرا در چنین فاصله‌ای تراکم ماده نخستین، بسیار کمتر از حدی بود که بتواند چنین اجرام غول پیکری را خلق کند. در عوض تصور می‌شود که این سیارات در مکانی نزدیکتر به مشتری شکل گرفته‌اند. پراکنده‌سازی خرده اجرام سیاره‌ای در گذشته منظومه خورشیدی منجر به مهاجرت سیارات غول پیکر شد. زحل، اورانوس و نپتون، به بیرون رانده شدند در حالی که مشتری به داخل کشیده شد. نهایتاً این جابجایی مداری به جایی رسید که منجر به ایجاد رزونانس مداری 2:1 بین مشتری و زحل شد؛ این یعنی، در ازای هر بار گردش زحل، مشتری دوبار بدور خورشید می‌گردد. پس آیند گرانشی چنین رزونانسی سرانجام مدارهای اورانوس و نپتون را از هم گسیخت و منجر به این شد تا مدار نپتون کشیده‌تر شده و به خارج، بسمت دیسک خرده اجرام سیاره‌ای حرکت کند. دیسک دچار هرج و مرج و آشفتگی‌ شد. با توسعه مدار نپتون، بسیاری از خرده اجرام سیاره‌ای برآشفته و پراکنده شدند (تفرق) و به مدارهای بلندتر و کشیده‌تری پرتاب شدند. بسیاری به درون متفرق شدند، غالباً دوباره متفرق شده و در بعضی موارد توسط مشتری به بیرون پرت شدند. گمان می‌رود این فرآیند جمعیت اولیه کمربند کویپر را 99% و حتی بیشتر کاهش، و توزیع اجرام بازمانده را به سمت خارج جابجا کرده باشد.

هرچند در حال حاضر این پرطرفدارترین مدل است، مدل نایس، در توجیه بعضی از مشخصات توزیع ناتوان است. این مدل میانگین خروج از مرکز مداری بیشتری را برای اجرام کلاسیک کمربند کویپر نسبت به آن چیزی که مشاهده می‌شود نشان می‌دهد (0.10 الی 0.13 در مقابل 0.07). فراوانی اجرام جفت شده که تعداد زیادی از آن‌ها بسیار دور از هم هستند و با نیروی کمی به هم متصل‌اند، از جمله دیگر مشکلات این مدل است.

منبع:
ویکی پدیا
ادامه دارد...

شبیه‌سازی از سیارات خارجی و کمربند کویپر:
a) قبل از ایجاد رزونانس مدار 2:1 بین مشتری و زحل.
b) تفرق اجرام کمربند کویپر بدرون منظومه خورشیدی پس از جابجایی مداری نپتون.
c) پس از پرتاب اجرام کمربند کویپر توسط مشتری به بیرون.
سبز=مشتری، نارنجی=زحل، آبی روشن=اورانوس، آبی پررنگ=نپتون
نمای بزرگ

[mohsen4465]

حضور نپتون تأثیر ژرفی را بر روی کمربند کویپر گذاشته است. در طول زمانی قابل قیاس با طول عمر منظومه شمسی نپتون مدار هر جرمی را که در مکان‌های خاصی قرار داشته‌اند ناپایدار کرده است؛ یا آن‌ها را بدرون منظومه شمسی رانده، یا به بیرون، به دیسک تفرقی یا فضای بین ستاره‌ای پرتاب کرده است. این امر منجر به ایجاد شکاف‌هایی واضح در کمربند کویپر، مشابه شکاف کیرکوود در کمربند سیارکی شده است. نپتون به هیچ جرمی اجازه‌ی حضور در قلمروی 40 تا 42 واحد نجومی را نمی‌دهد.


اجرام رزونانسی
وقتی دوره گردش یک جرم نسبت دقیقی از دوره گردش نپتون باشد، میتواند در حرکتی هماهنگ شده با نپتون قفل شده و پس زده نشود، بشرط آنکه همراستایی آن با نپتون مناسب باشد. برای مثال اگر جرمی در چنان مداری باشد که در ازای هر 3 گردش نپتون بدور خورشید 2 بار مدار خود را طی کند و همچنین اگر این جرم وقتی به حضیض مداری می‌رسد، نپتون یک چهارم مدار با آن فاصله داشته باشد، در این صورت، هر وقت که این جرم به حضیض خورشیدی برمی‌گردد، نپتون در همان مکان نسبی خواهد بود که در شروع بوده است، زیرا نپتون در این مدت یک و نیم دور از مدارش را طی می‌کند. این بعنوان رزونانس 2:3 (یا 3:2) شناخته می‌شود که در این مورد برابر است با نیم قطر بزرگ مداری معادل 39.4 واحد نجومی. این منطقه‌ایست که توسط تقریباً 200 جرم شناخته شده اشغال شده است، از جمله پلوتو بهمراه اقمارش. بدلیل حضور پلوتو در این منطقه این اجرام خانواده «پلوتینو»ها نامیده می‌شوند. بسیاری از پلوتینوها، از جمله خود پلوتو، مداری دارند که مدار نپتون را قطع می‌کند، با این وجود رزونانس مداری آن‌ها بدین معنی است که با نپتون برخورد نخواهند کرد. پلوتینوها خروج از مرکز مداری زیادی دارند که این موضوع پیشنهاد می‌کند که آن‌ها بومی این منطقه نیستند و در عوض بطور اتفاقی با مهاجرت نپتون به این منطقه پرت شده‌اند. IAU (اتحادیه بین‌المللی نجوم) دیکته کرده است که تمام پلوتینوها می‌بایست مرتبط با خدایان دنیاهای زیر زمینی نامگذاری شوند (مانند پلوتو).

رزونانس 1:2 مرتبط با نیم قطر مداری بزرگی معادل 47.7~ واحد نجومی می‌باشد که بطور پراکنده‌ای اشغال شده است. اجرام ساکن این منطقه گاهاً «توتینو» نامیده می‌شوند. رزونانس‌های دیگر 3:4 , 3:5 , 4:7 و 2:5 هم وجود دارند.

نپتون همچنین گروهی از تروجان‌ها را هم با خود می‌کشد که نقاط لاگرانژی L4 و L5 را اشغال کرده‌اند. این تروجان‌ها که مدار بسیار پایداری دارند غالباً تحت اجرام با رزونانس 1:1 با نپتون شناخته می‌شوند.

در زیر نیم قطر بزرگی معادل 39 واحد نجومی تقریباً جرمی حضور ندارد و این موضوعی است که با رزونانس مداری قابل توجیه نیست. فرضیه قبول شده کنونی برای این پدیده می‌گوید که با مهاجرت نپتون به بیرون، رزونانس‌های مداری ناپایدار هم از این منطقه مهاجرت کرده و در نتیجه هر جرمی که در این منطقه بوده است جاروب شده است.

منبع:
ویکی پدیا
ادامه دارد...

رزونانس مداری و تقسیم بندی مداری اجرام کمربند کویپر:

نحوه توزیع اجرام در کمربند کویپر:
محور افقی فاصله متوسط (نیم قطر بزرگ) بر حسب واحد نجومی از خورشید و محور عمودی شیب مداری می‌باشد.
در زیر محور افقی رزونانس مداری آن منطقه درج شده است. (اجرام قرمز رزونانسی می‌باشند)

ضمناً Cubewano ها را در پست بعدی بررسی خواهیم کرد.

[mohsen4465]

اجرام کلاسیک

به شکل پست قبل نگاه کنید؛ بین نواحی رزونانسی 2:3 و 1:2 با نپتون، و در فاصله‌ای تقریباً مابین 42 تا 48 واحد نجومی، اثر گرانشی نپتون ناچیز است و اجرام در این منطقه می‌توانند بدون مداخله نپتون در مدارهای خودشان حضور داشته باشند (توده اجرام آبی رنگ در شکل پست قبل). این ناحیه بنام کمربند کویپر کلاسیک شناخته می‌شود و اعضای آن نزدیک به دو سوم از اجرام کـمربند کویـپـر مشاهده شده را در بر می‌گیرند. از آنجا که اولین عضو جدید کشف شده کـمربند کویـپـر، QB₁ـ1992_ـ(15760)، بعنوان اولین عضو این گروه شناخته شد، لذا اجرام کلاسیک کمربند کویپر غالباً تحت نام "کیوبی‌وانو" شناخته می‌شوند (از هیجی QB₁). اتحادیه بین المللی نجوم (iau) در نظامنامه خود خواستار آن شده است تا نام اجرام کلاسیک کمربند کویپر از نام اسطورهای مرتبط با آفرینش اقتباس شود.

بنظر می‌رسد که اجرام کلاسیک کمربند کویپر شامل دو جمعیت مجزا می‌باشند. جمعیت اول که با نام "سرد دینامیکی" شناخته می‌شوند، مدارهایی شبیه به سیارات دارند؛ تقریباً دایره‌ای و با خروج مرکز مداری کمتر از 0.1 و همچنین شیب مداری کم، حداکثر 10 درجه. دومین جمعیت، جمعیت "داغ دینامیکی"، با انحراف 30 درجه‌ای، مدارهایی بسیار پرشیب‌تری نسبت به دایرةالبروج دارند. این دو جمعیت نه بخاطر تفاوت درجه حرارت، اما بدلیل مقایسه‌‌شان با ذرات معلق در گاز که با افزایش حرارت سرعت نسبی‌شان افزایش می‌یابد، بدین صورت نامگذاری شده‌اند. این دو جمعیت نه تنها مدارهای متفاوتی دارند بلکه رنگ‌های متفاوتی را هم نشان می‌دهند. جمعیت سرد به طور قابل توجهی قرمزتر از جمعیت داغ هستند. اگر این ناشی از انعکاس از ترکیبات متفاوت باشد، این موضوع را مطرح خواهد کرد که آن‌ها در مناطق مختلفی شکل گرفته‌اند. گمان می‌رود جمعیت داغ در نزدیکی مشتری شکل گرفته باشند و در اثر حرکت غول‌های گازی به بیرون پرت شده‌اند. در طرف دیگر، در مورد جمعیت سرد تصور بر این است که کم و بیش در موقعیت کنونی خود شکل گرفته‌اند، همچنین ممکن است بعدها هنگام مهاجرت نپتون، به بیرون هل داده شده باشند بویژه اگر خروج از مرکز مداری نپتون موقتاً افزایش پیدا کرده باشد. مادامی که مدل نایس به نظر قادر است حداقل قسمتی از تفاوت چیدمان را توضیح دهد، در عین حال تفاوت رنگ را نیز بعنوان نتیجه‌ای از تفاوت در تکامل سطح مطرح می‌کند.

منبع:
ویکی پدیا
ادامه دارد...

[MSFA]

باید در نظر داشته باشید ، که بر اساس قانون تیتوس بده در محلی مابین مریخ و مشتری ، سیاره ای وجو داشته باشه در حالی که ما کمربند سیارکی رو مشاهده می کنیم ، از این نکته باید این نتیجه رو گرفت که عمل مهمی مثل سیاره مشتی مانع از شکل گیری جرم متحدی در این منطقه شده ، بعضی افراد در واقع کمربند سیارکها و کمربند کوییپر زباله دان منظومه شمسی می دونند ، در حالی که این گفته کاملا نادرسته ، چرا که عواملی سبب شده تا این اجرام خرد به سیاره یا جرم متحدی تبدیل نشوند .