صفحه 5 از 8 نخستنخست 12345678 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 41 تا 50 , از مجموع 76

موضوع: سیارات کوتوله

  1. Top | #1
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    Post سیارات کوتوله

    این تاپیک رو ایجاد کردم برای بحث پیرامون اجرامی که همیشه بر سر طبقه بندی اونها اختلاف نظرهای فراوونی وجود داشته؛ اجرامی که بتازگی در قلمرو جدیدی طبقه بندی شدن و تا حدودی در این مورد توافق نظر شده، اجرامی با نام «سیارات کوتوله». این اجرام که تا سال های زیادی نسبت به اونها بی توجهی میشد بتازگی در کانون توجه اکتشافات فضایی قرار گرفتن بطوریکه در حال حاضر دو فضاپیما با نام های «سپیده دم» و «افق های نو» در حال سفر به دو جرم مشهور از این طبقه یعنی «سرس» و «پلوتو» هستند. البته فضاپیمای «سپیده دم» مأموریتی 5 ماهه رو در مدار سیارک «وستا» به پایان رسونده و سرس در واقع دومین هدفشه که تا سال 2015 به اون میرسه.

    اینجا جا داره قبل از وارد شده به موضوع اول بحثمون کمی در مورد طبقه بندی های جدید این اجرام و اجرام مشابه اونها صحبت کنیم. خب بحث رو طولانی نمیکنم؛ بجز سیارات و دنباله دارها در منظومه شمسی ما اجرام دیگری هم هستند که مستقیماً به دور خورشید در گردشند. این اجرام «خرده سیارات» (Minor Planets) نام دارن. خرده سیارات در واقع خانواده ای ریز و درشت از اجرام هستند شامل سیارات کوتوله، سیارک ها، تروجان ها (اجرام لاگرانژی - هم مدار با جرمی دیگر)، قنطورس ها (نیم سیارک و نیم دنباله دار)، اجرام کمربند کویپر و اجرام فرانپتونی. سیارات کوتوله در این میان از همه بزرگترند و شامل این اجرام هستند:

    1. سرس
    2. پلوتو
    3. هائومیا
    4. ماکی ماکی
    5. اریس

    البته چند جرم فرانپتونی دیگر هم بطور «غیر قطعی» در این لیست قرار دارند:

    6. اورکوس
    7. کوائور
    8. 2007 او.آر10
    9. سدنا

    خب نمیتونیم همزمان روی همه اینها بحث کنیم و بنابراین بحثمون رو در مورد سیارات کوتوله موضوع بندی میکنم. برای موضوع اول من اولین عضو کشف شده این خانواده یعنی «سرس» رو انتخاب کردم که در اوایل 2015 توسط فضاپیمای «سپیده دم» ملاقات میشه. پس از پایان صحبت هامون در مورد سیاره کوتوله سرس موضوع دوم یعنی «سیاره کوتوله پلوتو» که اون هم در اواخر 2015 توسط فضاپیمای سریع السیر «افق های نو» ملاقات میشه رو شروع میکنیم. تو این بحث شاید برای ملاقات احتمالی سیارک «2 پالاس» توسط «سپیده دم» هم موضوع بذارم و در وقفه های بین این سفر های چندین ساله هم موضوعاتی کلی در مورد سایر سیارات کوتوله و اجرام فرانپتونی و ... رو قرار میدیم و بحث میکنیم. با اجازتون موضوع اول رو شروع میکنیم.
    ویرایش توسط mohsen4465 : 08-27-2012 در ساعت 09:53 PM


  2. Top | #41
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

          ساختار داخلی

    مشاهدات انجام شده توسط تلسکوپ فضایی هابل چگالی بین 1.8 لغایت 2.1 گرم بر سانتی‌متر مکعب را برای پلوتو آشکار ساخته است. بر این اساس ساختاری داخلی شامل 70-50 درصد وزنی سنگ و 50-30 درصد وزنی یخ برای آن پیشنهاد شده است. از آنجایی که تجزیه عناصر رادیواکتیو نهایتاً یخ‌های اطراف را به اندازه کافی گرم میکند تا از لابلای سنگ‌ها جدا شوند، بنابراین دانشمندان انتظار ساختار داخلی تفکیک شده‌ای (لایه‌بندی شده) را برای پلوتو دارند که در آن قطعات سنگی بشکل هسته سنگی درآمده‌اند که اطراف آن از جبّه‌ای یخی پوشیده شده است. قطر این هسته بایستی حدود 1700 کیلومتر باشد، این یعنی 70 درصد از قطر پلوتو. این امکان وجود دارد که این گرم شدن تا به امروز ادامه داشته باشد و اقیانوسی از آب مایع زیر سطحی به ضخامت 100 تا 180 کیلومتر در مرز بین هسته و جبّه وجود داشته باشد. انیستیتو تحقیقات سیاره‌ای DLR طی محاسباتی به این نتیجه رسیده است که نسبت چگالی به شعاع پلوتو بهمراه قمر بزرگ نپتون، تریتون، در محدوده گذر بین اقمار یخی مانند اقمار اندازه متوسط اورانوس و زحل و اقمار سنگی مانند اروپای مشتری قرار دارد.


    ساختار تئوری پلوتو (2006)
    1) یخ نیتروژن 2) آب منجمد 3) سنگ

    منبع دانشنامه آنلاین ویکی‌پدیا
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  3. 8 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  4. Top | #42
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

          میهمانی ناخوانده از کمربند کویپر

    خب...
    تا بدینجای کار تا حدی که برای یک منجم آماتور لازمه با پلوتو آشنا شدیم. اما واقعاً پلوتو چه شکلیه؟ تصویر ذهنی که از اون در ذهنتون ساختید چه شکلیه و چقدر به واقعیت نزدیکه؟ مطمئناً تصور دنیایی سرد که فقط چند ده درجه از صفر مطلق گرمتره خیلی سخته. پلوتو واقعاً دنیایی متفاوته و با اجرامی که برامون آشنا هستن قابل مقایسه نیست. ای کاش یک جرم شبیه اون داشتیم که حداقل بتونیم تصورش کنیم. اما صبر کنید، یکی هست؛ یکی که نه تنها خیلی شبیه به پلوتوه بلکه واقعاً زمانی مثل پلوتو یکجایی در کمربند کویپری بوده. اون یکی از اقمار بزرگ منظومه شمسیه؛ تنها قمر بزرگ منظومه شمسی که در جهتی مخالف میگرده؛ جزء آخرین اجرامی که فضاپیمای وویجر 2 ازشون عکس گرفت؛ تریتون قمر ناتنی نپتون.

    در ادامه دوست دارم تا گذری کوتاه به تریتون بزنیم؛ نه بعنوان یک سیاره کوتوله، بلکه بعنوان قمری که قبلاً یک سیاره کوتوله بوده. مثالی بسیار شبیه برای پلوتو. سطحی پوشیده از نیتروژن، متان و مونوکسیدکربن؛ اتمسفری از همین ترکیبات و چگالی مشابه. واقعاً این دوتا خیلی شبیه به هم هستن.


    تصویری مونتاژ شده از تریتون در کنار نپتون
    تصویر از وویجر 2، آگوست 1989


    یادآوری میکنم که از بحث پلوتو خارج نشدیم. بلکه این فقط یک مثال برای پلوتوه.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  5. 7 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  6. Top | #43
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود

    با اجازه آقا محسن من کمی در مورد این قمر مطالبی میذارم

    مطالب کمی ناقص هستند که در آینده مطالب بیشتری قرار میدیم

    تریتون
    Triton
    نام بزرگترین قمر نپتون که در سال ۱۸۴۶ توسط ویلیام راسل ۱۷ روز بعد از کشف سیاره نپتون کشف شده است.قطر آن ۲۷۰۶ کیلومتر ودر فاصله متوسط ۳۵۴۸۰۰ کیلومتر از سیاره بدور آن میچرخد. قدر این قمر ۱۳ است.این احتمال وجود دارد که سیارات اورانوس ونپتون حدود ۵/۴ میلیارد سال پیش هزاران جرم یخ بسته سرگردان مانند تریتون را به دام انداخته باشند.

    جو آن از نیتروژن ومقدار کمتری متان تشکیل شده است.گمان بر این است که این جو اشی از فعالیتهای آتشفشانی که تحت تاثیر تغییرات فصلی است بوجود آمده باشد.این قمر و آیو وسیارات زمین و زهره تنها اجرام منظومه هستند که دارای فعالیت آتشفشانی هستند.این قمر یکی از سردترین اجرام منظومه با دمای ۲۵۳- بوده بطوریکه نیتروژن آن بصورت قطعات یخی سطح آن را پوشانده اند.
    سطح تریتون توسط یخ‌های عجیب و خوش‌رنگی که مخلوطی از آب، نیتروژن و متان است، منجمد شده‌است.
    با این وجود، چنین دنیای یخ‌زده‌ای به طرز شگفت‌آوری زنده‌است. چشمه‌های آب گرم هنگامی‌که نور خورشید رسوبات فرار نیتروژن را تبخیر می‌کند، در سطح این قمر فوران می‌کنند. در نتیجه اتمسفر رقیقی از نیتروژن شکل می‌گیرد که با ایجاد ابرهایی در آسمان این سیاره، الگویی شبیه تغیییرات فصلی را در تریتون شکل می‌دهد.
    مانند اروپا و انسلادوس، تریتون نیز سطحی صاف با تعداد اندکی دهانه آتشفشانی دارد. چنین سیمای صافی نشان می‌دهد که این قمر بسیار جوان است و احتمالا در مقایسه با ماه پیر زمین با بیش از ۴ میلیارد سال سن، کمتر از ۱۰ میلیون سال عمر دارد. تصور می‌شود که چشمه‌های جوان سطح تریتون، در واقع آتشفشان‌هایی هستند که گدازه سردی از آب و آمونیاک مایع را به بیرون پرتاب می‌کند. در نتیجه انجماد این فوران‌ها، سطح قمر به طور پیوسته با یخ تازه پوشانده می‌شود که نشانه‌های گذر عمر را از سطح تریتون پاک می‌کند.


    امتیاز تصویر ویکی پدیا

    عناصر کپلری مدار

    خروج از مرکز 0.000 016[۱]
    زاویه انحراف 129.812° (to the دایرةالبروج)
    ۱۵۶٫۸۸۵° (نسبت به استوای نپتون)[۲]
    ۱۲۹٫۶۰۸° (نسبت به مدار نپتون)
    سایر مشخصات مداری
    میانگین شعاع مداری 1353.4 ± 0.9 km[۳] (0.2122 Earths)
    تناوب مداری −5.877 d
    (رجوعی)
    مشخصات فیزیکی
    مساحت سطح 23 018 000 km²
    حجم 10 384 000 000 km³
    جرم ۲٫۱۴‎×۱۰۲۲ kg (0.003 59 Earths)
    متوسط چگالی ۲٫۰۶۱ g/cm³[۳]
    گرانش سطحی ۰٫۷۷۹ m/s²
    سرعت فرار 1.455 km/s
    چرخش چرخش همزمان
    آلبدو ۰٫۷۶[۳]
    دما 38 K
    قدر ظاهری ۱۳٫۴۷[۴]
    قدر مطلق −۱٫۲[۵]
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  7. 8 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  8. Top | #44
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    تریتون، تنها قمر بزرگ منظومه شمسی است که در خلاف جهت گردش سیاره مرکزی، یعنی نپتون، بدور آن میگردد (حرکت رجوعی). با قطری معادل 2700 کیلومتر 7 امین قمر بزرگ منظومه شمسی است. بدلیل حرکت رجوعی و ترکیب مشابه پلوتو، گمان میرود که تریتون از کمربند کویپر گرفته شده است. تریتون سطحی عمدتاً از یخ نیتروژن، پوسته‌ای‌ عمدتاً از یخ آب، جبّه‌ای یخی و هسته‌ای اساساً از سنگ و فلز دارد که 3/2 از جرم آنرا تشکیل داده است. چگالی متوسط تریتون 2.061 گرم به ازای هر سانتیمتر مکعب است و تقریباً شامل 15 تا 35 درصد یخ آب است. تریتون حاوی اتمسفری رقیق عمدتاً متشکل از نیتروژن با فشاری معادل 70،000/1 فشار اتمسفر زمین است.

    خب همونطور که میبینید این قمر تقریباً از همه لحاظ به پلوتو شباهت داره پس مطمئناً بهترین نمونه برای تصور سطح پلوتو قبل از رسیدن فضاپیمای نیوهورایزونز (افق‌های جدید) به پلوتوهه. پس بیاید از نزدیک نگاهی بهش بندازیم:



    مشخصات فیزیکی:
    تریتون 7امین قمر بزرگ و 16امین جرم بزرگ منظومه شمسی است و نسبتاً از پلوتو و اریس بزرگتر است. این قمر بتنهایی در بردارنده 99.5 درصد از تمام جرمی است که بدور نپتون میگردد، از جمله حلقه نپتون و 12 قمر دیگر آن؛ و حتی پرجرمتر از مجموع تمام اقمار منظومه شمسی کوچکتر از آن. شعاع، چگالی، دما و ترکیبی مشابه پلوتو دارد.

    همانند پلوتو 55 درصد از سطح آن از نیتروژن منجمد پوشیده شده است بهمراه 35-15 درصد یخ آب و یخ خشک (دی اکسید کربن منجمد) که مابقی 20-10 درصد آن را تشکیل داده است. ترکیبات دیگری هم بمقدار کم بر سطح آن هستند از جمله یخ متان (% 0.1) و یخ مونوکسیدکربن (% 0.05). همچنین احتمال میرود که آمونیاک هم بصورت دی.هیدرات بر روی سطح آن حضور داشته باشد. چگالی تریتون نشان میدهد که 45-30 درصد از جرم آن از یخ آب و مابقی از سنگ تشکیل شده است. سطح تریتون معادل % 4.5 از کل سطح زمین و یا % 15.5 از مجموع کل خشکی‌هاست. آلبدو (سپیدایی) تریتون نسبتاً بالاست و از 60 تا 95 درصد نوری که به آن میتابد را بازتاب میکند. در مقام مقایسه، ماه، قمر زمین، فقط %11 از نور خورشید را بازتاب میکند. رنگ طبیعی آن بدلیل وجود «تولین» صورتی است که در بعضی نواحی از برف و شبنم‌ منجمد سفید رنگ پوشیده شده است. گرمای تولید شده در اثر تجزیه مواد رادیو اکتیو در هسته تریتون به اندازه کافی بالا هست تا بتواند به جبه منتقل شده و اقیانوسی مایع را تشکیل دهد.

    منبع:
    ویکی‌پدیا


    یه توضیح کوچولو در مورد رنگ‌ها در تصاویر تریتون:



    در مورد رنگ تریتون همونطور که در پست 38 عنوان شد، بدلیل وجود تولین سطح تریتون قرمز رنگه. البته بدلیل وجود شبنم و برف سفید (عمدتاً مربوط به نیتروژن) که دائماً تصعید و چگالش پیدا میکنن شدت رنگ اون کم و زیاد میشه و در کلاهک های قطبی سفید رنگه. بنابراین تصاویری که در اون تریتون با رنگ سبز و آبی و ... مشخصه شما رو نباید به اشتباه بندازه. نمونه‌ش عکس زیبا و پرجزئیات پست آقای ناخدای آسمان در بالاست که توسط فضاپیمای وویجر 2 و از پشت فیلترهای نارنجی، بنفش و فرابنفش تهیه شده، بنابراین رنگهاش غیر واقعیه. در اینجا عکس دیگری از تریتون از پشت فیلترهای سبز، شفاف و بنفش قرار دادم. با این فیلترها رنگ تریتون بطور اغراق آمیزی زیاد شده اما اگه حالت اغراق آمیز رنگهاش رو بذاریم کنار میشه گفت تریتون تقریباً به این رنگه (صورتی رو برای اون نواحی قرمز قهوه‌ای در نزدیکی استوا فرض کنین). در نمای بالا کلاهک بزرگ قطبی جنوبی هم دیده میشه که قسمت اعظم نمای تریتون رو از این زاویه پوشونده.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  9. 8 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  10. Top | #45
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    قبل از رسیدن وویجر2 (مسافردریا)، منجمان تصور میکردن که بر سطح تریتون دریاچه‌هایی از نیتروژن مایع وجود داره و با اتمسفری نیتروژنی با حداقل %30 غلظت اتمسفر زمین پوشیده شده. اما مانند بیش-تخمین‌های دیگری مانند بیش-تخمینی در چگالی اتمسفری مریخ، این مورد هم غلط از آب دراومد.

    در دهه 1990، با مشاهدات مختلف زمینی از اختفاء ستاره‌ای، اتمسفری غلیظ‌تر از آن چیزی که از مشاهدات وویجر2 بدست آمده بود برای تریتون پیشنهاد شد.

    اتمسفر تریتون:
    اتمسفر تریتون از لایه نازکی از نیتروژن به همراه مقادیر کمی مونوکسیدکربن و مقدار ناچیزی متان نزدیک به سطح آن تشکیل شده است. تصور بر این است که همانند اتمسفر پلوتو، اتمسفر تریتون هم ناشی از تبخیر نیتروژن از سطح آن است. دمای سطحی حداقل میبایستی 35.6 کلوین باشد زیرا یخ نیتروژنی تریتون در وضعیت گرمتر بلور شش‌وجهی است و تغییر فاز(شکل) از یخ نیتروژن شش‌وجهی به مکعبی در این دما اتفاق میافتد. حداکثر دما بدلیل تعادل بین فشار تبخیر با گاز نیتروژن میبایست حداکثر به کمی بیشتر از 40 کلوین محدود شود. این محدوده حداقل و حداکثر دما در تریتون، سردتر از دمای تعادلی متوسط 44 کلوین در پلوتو است. فشار سطحی اتمسفر تریتون فقط 1.9-1.4 پاسکال است.

    تلاطم هوا در سطح تریتون تراپوسفری را تشکیل داده است که تا 8 کیلومتر از سطح آن ادامه دارد. عوارض رگه‌ای در سطح تریتون باقیمانده از فوران‌ چشمه‌های جوشان، نشان‌دهنده این مطلب است که تراپوسفر تحت تأثیر بادهای فصلی قرار میگیرد که قادراند موادی با ابعاد حدود یک میکرومتر را جابجا کنند. برخلاف سایر اتمسفرها، اتمسفر تریتون فاقد استراتوسفر است و در عوض ترموسفری دارد که از 8 تا 950 کیلومتری گسترده شده است و همچنین یک اگزوسفر در بالا آن. درجه حرارت طبقات فوقانی اتمسفر تریتون، با دمای 5±95 کلوین، بیشتر از سطح آن است که این در نتیجه جذب حرارت تابشی از خورشید و همچنین حضور مگنتوسفر نپتون است. مه‌یی رقیق، بیشتر تروپوسفر تریتون را در برگرفته است که تصور میشود غالباً از هیدروکربن و نیتریل ناشی از اثر پرتو خورشید بر متان شکل گرفته باشد. همچنین اتمسفر تریتون حاوی ابرهایی از نیتروژن متراکم شده است که در ارتفاع 1 تا 3 کیلومتری از سطح آن قرار دارند.

    در دهه 1990، مشاهداتی از اختفاء ستاره‌ای در لبه قرص تریتون بعمل آمد. این مشاهدات اتمسفری غلیظتر از آنچه که از داده‌های وویجر2 استنباط شده بود را نشان میداد. مشاهدات دیگر افزایش دمایی معادل %5 را بین سال‌های 1989 و 1998 مشخص کرد. این مشاهدات نشان داد که تریتون به فصل تابستانی گرمتر از معمول وارد شده است که فقط در هر چند صد سال یکبار روی میدهد.در بین تئوری‌ها، به تغییر در الگوی یخ و برف سطحی تریتون و تغییر در سپیدایی (آلبدو) یخ اشاره شده است، که باعث میشوند تا گرمای بیشتر از خورشید جذب شود. تئوری دیگری عنوان میکند که تغییر در درجه حرارت ناشی از رسوب مواد تیره و قرمز رنگ نشأت گرفته از فعالیت‌های زمین‌شناختی در سطح قمر است. از آنجایی که «آلبدو بوند» (میزان توان نورانی منعکس شده) مربوط به تریتون، در زمره بیشترین‌ها در بین اجرام منظومه شمسی است، در نتیجه تریتون نسبت به تغییرات کوچک در طیف آلبدویی بسیار حساس است.

    منبع:
    ویکی پدیا



    ابرهای نیتروژنی بر فراز تریتون
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  11. 7 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  12. Top | #46
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    یـخـفشان:
    تریتون از لحاظ زمین‌شناختی فعال است. سطح آن جوان است و عوارض برخوردی کمی دارد. هرچند که تریتون از انواع یخ تشکیل شده است اما فرآیندهای سطحی آن مشابه همان‌هایی است که بر روی زمین آتشفشانها و دشت‌های شکافته شده را بوجود می‌آورد، البته توسط گدازه‌ای از جنس آب و آمونیاک در عوض سنگ مذاب. سرتاسر سطح تریتون توسط دشت‌های تودرتو و رشته کوه‌ها، احتمالاً ناشی از جابجایی ورق‌های زمین ساختی و یخفشان‌ها، پوشیده شده است. قسمت اعظم عوارض سطحی تریتون اِندوژنیک هستند - نتیجه فعالیت زمین‌شناختی درونی در عوض فرآیندهای بیرونی، مانند عوارض برخوردی. همچنین این عوارض غالباً ماهیت یخفشانی دارند تا جابجایی زمین ساخت ورقی.

    کاوشگر وویجر2 تعداد زیادی از فوران‌هایی شبیه آبفشان از گاز نامرئی نیتروژن و غبار زیرسطحی مخلوط شده در این فوران‌های 8 کیلومتری را مشاهده کرد. بنابراین تریتون در کنار زمین، آیو و انسلادوس جزء معدود اجرام منظومه شمسی قرار میگیرد که نوعی از فوران فعال در آن مشاهده شده است (همچنین زهره، مریخ، اروپا، تیتان و دایونی ممکن است از لحاظ آتشفشانی فعال باشند). بهترین نمونه‌های مشاهده شده "هیلی" و "ماهیلانی" نام گرفتند.

    تمام فواره‌های مشاهده شده بین 50 تا 57 درجه جنوبی محل‌یابی شدند، قسمتی از سطح تریتون نزدیک به نقطه زیرخورشیدی. این دال بر این مطلب است که گرمایش خورشیدی، هرچند بسیار ضعیف در فاصله زیاد تریتون از خورشید، نقشی حیاتی ایفا میکند. تصور میشود که سطح تریتون احتمالاً از لایه نازکی از یخ شفاف نیتروژن پوشیده شده است که بر روی زیرلایه‌ای تیره‌تر قرار گرفته است که بنوعی یک اثر گلخانه‌ای جامد را خلق میکند. پرتو خورشید از یخ سطحی عبور میکند، به آرامی یخ نیتروژن را گرم و تبخیر میکند تا اینکه فشار کافی جهت فوران آن از میان پوسته ایجاد شود. افزایش دمایی فقط به میزان 4 کلوین بالاتر از دمای ثابت سطحی 37 کلوینی تریتون، میتواند فورانی را به این بلندی از سطح که مشاهده شده است ایجاد کند. هرچند معمولاً آنرا یخفشان مینامند اما این فعالیت فورانی نیتروژنی از فوران یخفشانی عظیم‌تر تریتون متمایز است؛ نظیر آتشفشانها در سایر اجرام، که از انرژی گرمایی درونی جرم نشأت میگیرند. تصور میشود ستون‌های فورانی مشابهی از گاز CO2 هربهار در کلاهک‌ قطبی جنوبی مریخ فعال میشوند.

    هر فوران این فواره‌ها در تریتون ممکن است یکسال به طول بیانجامد که از تصعید 100 میلیون مترمکعب از یخ نیتروژن در طی این مدت نشأت میگیرد. غبار معلق ممکن است 150 کیلومتر دورتر و در طول رگه‌های مشخصی در جهت باد ته نشین شود و شاید دورتر برای رسوباتی که بیشتر پراکنده شده‌اند. تصاویر وویجر از نیمکره جنوبی تریتون رگه‌های تیره‌رنگ این چنینی زیادی را نشان میدهند. بین 1977 و گذرنزدیک وویجر در 1989، رنگ تریتون، همانند پلوتو، از متمایل به قرمز به سیمایی بسیار کمرنگتر گرایید که دلالت دارد بر اینکه در دهه مابین آن، برف نیتروژنی سفیدرنگ بر روی سطح قدیمی‌تر قرمز رنگ تریتون ته نشین شده است. فوران مواد فرار از استوای تریتون و ته نشینی آن در قطب‌ها ممکن است در طول 10،000 سال به اندازه کافی توزیع جرم انجام داده باشد تا باعث "سرگردانی قطبی" گردد (حرکت قطب شمال و جنوب جرم سماوی).

    منبع:
    ویکی پدیا


    رسوبات رگه‌ای تیره‌رنگ در کلاهک قطبی جنوبی تریتون.
    تصور میشود که این رسوبات جهت‌دار، غبارهای زیر سطحی ناشی از فوراه‌های نیتروژنی باشند:

    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  13. 8 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  14. Top | #47
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود

    آیا احتمال برخورد بین سياره نپتون و
    سياره كوتوله پلوتو وجود دارد؟

    با توجه به اینکه مدار سياره كوتوله پلوتو بیضی کشیده‌ای است و در بعضی بازه‌های زمانی فاصله‌ی آن تا خورشید کمتر از فاصله نپتون تا خورشيد می‌شود ، این سوال مطرح می‌شود كه : «آيا احتمال برخورد نپتون با پلوتون وجود دارد؟» دانشمندان نشان داده‌اند که دوره‌ی مداری پلوتو با نپتون - بنا به دلایل گرانشی - دارای حالت رزونانس می‌باشد ، به طوری که در هر دو دور چرخیدن نپتون ، سیاره‌ی کوتوله پلوتو ۳ بار دور خورشید می‌چرخد؛ با اين حساب نپتون در هر جايی باشد ، پلوتو در فاصله‌ای دورتر و قابل محاسبه قرار می‌گیرد. محاسبات نشان می‌دهد كه فاصله‌ی اين دو جرم آسمانی هیچگاه کمتر از دو میلیارد کیلومتر نخواهد شد. علاوه بر این ، صفحه‌ی مداری پلوتو نیز با صفحه‌ی منظومه شمسی زاویه‌ی نسبتا زیادی می‌سازد و این پديده هم به عدم امکان برخورد دو جرم قوت بیشتری می‌بخشد.
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  15. 7 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  16. Top | #48
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال


    کلاهک‌های قطبی، دشت‌ها و رشته‌کوه‌ها:
    ناحیه قطبی جنوبی تریتون از کلاهک بازتابنده‌ای از یخ نیتروژن و متان حاوی عوارض برخوردی و دهانه‌های فواره‌های یخی پوشیده شده است. در مورد قطب شمال اطلاعات کمی موجود است زیرا در زمان عبور وویجر 2 در نیمه تاریک تریتون قرار داشت. بهرحال گمان میرود که تریتون همچنین کلاهک قطبی شمالی نیز دارد.

    دشت‌های مرتفع موجود در نیمکره شرقی، از جمله سیپانگو پلانوم، روی عوارض قدیمی را پوشانده و آنها را محو کرده است که با قطعیت زیادی نتیجه روفت و روب مواد مذاب یخی یخفشان‌ها بر روی سطح قبلی است. این دشت توسط گودال‌هایی ظاهری لکه‌دار پیدا کرده است؛ از جمله لـِـویاتان پاته‌را، که احتمالاً مجراهایی هستند که مواد مذاب از آن خارج شده‌اند. ترکیب مواد مذاب یخی ناشناخته است. بهرحال گمان می‌رود مخلوطی از آب و آمونیاک باشند.

    بطور کلی چهار دشت با دیواره دایره‌ای بر روی تریتون مشاهده شده‌اند. این‌ها مسطح‌ترین نواحی کشف شده هستند که تغییرات ارتفاع آن‌ها به کمتر از 200 متر میرسد. گمان می‌رود که این‌ها از فوران مواد مذاب یخی شکل گرفته‌اند. دشت نزدیک به لبه شرقی توسط نقاط سیاه رنگی لکه‌دار شده است؛ عارضه‌ای بنام مکیولا1. هر کدام از مکیولاها از لکه‌ تیره‌‌ای تشکیل شده است که اطراف آن را هاله‌ی سفید رنگی فرا گرفته است. همه آن‌ها قطری مشابه و از 20 تا 30 کیلومتر دارند. یکی از تصورات بر این است که مکیولاهای تریتون لایه‌های خارجی کلاهک قطبی حنوبی هستند که در تابستان عقب نشینی کرده‌اند.

    الگوهای پیچیده‌ای از رشته‌ کوه‌ها و دشت‌های میان دره‌ای بر روی تریتون قرار دارد که احتمالاً نتیجه چرخه‌های ذوب و انجماد هستند. همچنین بسیاری هم بنظر طبیعتی زمین ساختی دارند و بسیاری هم نتیجه انبساط و لغزش گسل هستند. رشته کوه‌های طویل و دوقلو با کانال مرکزی که بسیار مشابه لاینی‌های2 اروپا هستند (البته کمی بزرگتر) بر روی تریتون دیده می‌شوند، که ممکن است منشاء مشابهی داشته باشند و احتمالاً از تولید گرما در اثر لغزش در امتداد شکاف در اثر جزر و مد روزانه قبل از آنکه مدار تریتون بطور کامل دایره‌ای شود شکل گرفته‌اند. تصور می‌شود که این برآمدگی‌ها و شیارها، یا سولکوس3، در تاریخ زمین‌شناسی تریتون میان سال هستند و در بسیاری از موارد همزمان تشکیل شده‌اند. آن‌ها تمایل به تجمع پیدا کردن و دسته‌ای شدن داشته‌اند.

    نمکره غربی تریتون حاوی عوارضی تو رفته و شکافته است که بنام سرزمین کانتولوپ شناخته می‌شود (سرزمین طالبی) زیرا شبیه به پوست طالبی است. هرچند که دهانه‌های برخوردی کمی دارد اما گفته می‌شود که قدیمی‌ترین ناحیه بر روی تریتون است و احتمالاً قسمت اعظمی از نیمکره غربی قمر را پوشانده است.

    ناحیه کانتالوپ که اکثراً متشکل از یخ کثیف آب است فقط بر روی تریتون دیده شده است. این ناحیه حاوی فرورفتگی‌هایی به قطر 30 تا 40 کیلومتر است. این فرورفتگی‌ها احتمالاً دهانه‌های برخوردی نیستند زیرا همگی اندازه‌ای مشابه و همچنین قوس نرمی دارند. یکی از فرضیه‌ها شکل گیری آن‌ها را ناشی از بالا آمدن توده‌های با چگالی کمتر درون لایه‌های با چگالی بالا ذکر می‌کند. سایر حدسیات شکیل گیری در اثر فروریختن و یا در اثر طغیان‌های یخفشانی را مطرح می‌کنند.

    منبع:
    ویکی پدیا


    دشت کانتالوپ بهمراه دو امتداد لاینی ضربدری عبوری از داخل آن.
    عکسبرداری شده توسط وویجر 2 از فاصله 130،000 کیلومتری.


    پانویس:
    -----------------------------------------------
    1- در علوم سیاره‌شناسی مکیولا (Macula) به عوارض لکه‌ای سیاه رنگی گفته می‌شوند که بر روی سطح سیارات و یا اقمار آن‌ها دیده می‌شوند.

    2- در علوم سیاره‌شناسی لاینی (Linea) به هر نوع عارضه طویل تیره و یا روشن گفته میشود که بر روی سطح سیارات و یا اقمار آن‌ها دیده می‌شوند.

    3- در علوم سیاره‌شناسی سولکوس (Sulcus) به شیارهای موازی گفته میشود که بر روی سطح سیارات و یا اقمار آن‌ها دیده می‌شوند.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  17. 6 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  18. Top | #49
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال


    تئونلا پلانیتا در چپ و رواچ پلانیتا در مرکز تصویر، دشت‌های دیواره‌دار یخفشانی در تریتون هستند.
    تعداد کم دهانه‌های برخوردی نشانه فعالیت زیاد زمین‌شناختی در تریتون است.

    دهانه‌های برخوردی:
    بدلیل فعالیت‌های پاک کننده و بازسازی سطحی در تریتون، عوارض برخوردی در تریتون بسیار کم یاب است. در یک سرشماری از دهانه‌های برخوردی عکسبرداری شده توسط وویجر 2، فقط 179 مورد دهانه‌‌ با منشاء قطعاً برخوردی یافت شدند. در مقام مقایسه، بر روی قمر اورانوس، میراندا، 835 مورد سرشماری شد و این در حالیست که سطح میراندا فقط 3 درصد از مساحت سطح تریتون را در بر میگیرد. بزرگترین دهانه‌ بر روی تریتون که گمان میرود منشاء برخوردی داشته باشد یک عارضه 27 کیلومتری بنام مازومبا است.

    تقریباً تمام دهانه‌های برخوردی کم تعداد تریتون در نیمکره پیشرو - نیمکره‌ای که در سمت حرکت مداری قرار دارد - قرار گرفته‌اند که اکثراً در مداری اطراف استوا و در طول جغرافیایی 30 تا 70 درجه قرار دارند و نتیجه برخورد مواد جاروب شده از مدار نپتون هستند. از آنجایی که همواره یک رخ از تریتون بسمت نپتون قرار دارد، دانشمندان تصور میکنند که در نیمکره پشتی تریتون دهانه‌های برخوردی کمتری یافت شود. بهرحال از آنجاییکه وویجر 2 فقط %40 از سطح تریتون را تصویربرداری کرده است، این فرضیه غیر قطعی باقی مانده است.


    منبع:
    ویکی پدیا

    تو پست بعدی با هم یه پرواز دل انگیز بر فراز یکی از اجرام تسخیر شده کمربند کویپر (تریتون) رو تجربه میکنیم.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  19. 4 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  20. Top | #50
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

          پرواز تماشایی وویجر 2 بر فراز تریتون

    سیارات کوتوله         
    پروازی دل انگیز بر فراز تریتون
    جهت درک بهتر، برجستگی‌های سطحی 25 بار تشدید شده‌‎اند.
    شبیه سازی شده بوسیله ترکیب اطلاعات تصویری و توپوگرافی توسط وویجر 2
    این تقریباً همون چیزیه که New Horizons دو سال بعد مشاهده خواهد کرد.
    ضمناً رنگ قرمز و سفید تریتون رو یادتون نره:



    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

صفحه 5 از 8 نخستنخست 12345678 آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 2 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 2 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. مجموعه مقالات آموزشی المپیاد نجوم
    توسط ata moradi در انجمن آموزش و پرسش و پاسخ المپیاد
    پاسخ ها: 21
    آخرين نوشته: 09-07-2014, 09:57 PM
  2. خرده سیارک ها و عناصر بنیادی حیات
    توسط astrobio در انجمن علوم سیاره ای
    پاسخ ها: 10
    آخرين نوشته: 07-21-2013, 11:31 AM
  3. دمای سیاره ها
    توسط Ehsan در انجمن علوم سیاره ای
    پاسخ ها: 25
    آخرين نوشته: 06-21-2012, 05:06 PM

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق برای آوا استار محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد