در این تاپیک سعی می کنم اطلاعاتی جالب از اجرام مسیه در اختیار شما دوستان قرار بدهم
البته امیدوارم شما هم بنده رو کمک بفرمایید.
درواقع در این بخش رکوردهای اجرام مسیه را بیان می کنیم.
در این تاپیک سعی می کنم اطلاعاتی جالب از اجرام مسیه در اختیار شما دوستان قرار بدهم
البته امیدوارم شما هم بنده رو کمک بفرمایید.
درواقع در این بخش رکوردهای اجرام مسیه را بیان می کنیم.
گيرند همه روزه و من گيسويت / جويند همه هلال و من ابرويت
از جمله ي اين دوازده ماهِ تمام / يك ماه مباركست و آن هم رويت
محاسبه ی سن هر جرم روش خاصی دارد، مثلاً ستارگان از روی رنگ و اندازه ی خود سن خود را به ما می گویند.
برخی از اجرام مانند انفجارهای ابرنواختر یا سحابی های سیاره نما نیز با توجه به وسعتشان سنشان نیز معلوم می شود.
سرعت انبساط آنها مشخص است و اندازه ی ظاهری انها نیز مشخص، بنابراین می توان محاسبه نمود که این اندازه را در چه مدتی به دست اورده اند.
البته هر جرمی روش خاص خود را دارد که من به صورت کلی عرض کردم
اگر به اوج نمی رسی نگران نباش
من رسیدم، خبری نبود
M3 نیز همانند M2 یک خوشه کروی با قدر ظاهری 6.2 است یعنی 300,000 برابر کم نورتر از خورشید. این خوشه کروی در سال 1764 توسط خود مسیه کشف و در فهرست او درج شد.ولی بعد ها توسط William Herschel در سال 1784 به عنوان خوشه ستاره ای بازبینی شد. شما می توانید این خوشه کروی را با چشم غیر مسلح بدون آلودگی نوری در صورت فلکی تازیها رصد کنید.
این خوشه کروی شامل 500,000 ستاره می شود و حدودا 33,900 سال نوری از زمین فاصله دارد. M3 در لیست دورترین اجرام آسمانی قابل رویت با چشم غیر مسلح هفتاد و ششم است.
اسناد ثبت شده به وسیله چینیها ٬ ژاپنیها و سرخپوستان آمریکا حاکی از آن است که در ماه ژولای سال ۱۰۵۴ میلادی یک ابرنواختر در کهکشان ما منفجر شده است . این جسم به مدت 23 شبانه روز با روشنایی چهار برابر سیاره زهره ( قدر۶- ) طی ساعات روز در آسمان دیده می شده و بعد از آن حتی به مدت 2 سال دیگر در طی شب با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بوده است . اکنون می دانیم که باقیمانده آن ابرنواختر ٬ جسمی است در صورت فلکی گاو که سحابی خرچنگ نامیده می شود . این سحابی که در اوایل یک سحابی سیاره ای تلقی می شد ٬ اکنون به منزله یکی از شناخته شده ترین بقایای ابرنواختری است . سحابی خرچنگ ٬ هم از نظر ویژگی های مشاهده شده در آن و هم از نظر گستره وسیع تابش هایی که از آن دریافت می کنیم ٬ جسم قابل ملاحظه ای است . معلوم شده است که بیشتر این تابش ها به وسیله فرآیند سنکروترون تولید می شود .
سحابی خرچنگ با سرعتی حدود 1800 کیلومتر بر ثانیه منبسط می شود . در حالی که تقریبا در تمام طول موجها ( از مرئی تا مادون قرمز تا اشعه ایکس ) دارای تابش قابل توجه است انتظار می رود که درچند هزار سال آینده ٬ به تدریج در تمام طول موج ها کم فروغتر شده و سرانجام ناپدید گردد . سحابی خرچنگ قوی ترین منبع تابش امواج رادیویی و پرتوی ایکس در آسمان است که احتمال می رود یکی از عوامل صدور بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی آسمان همین سحابی باشد .
یکی از قابل ملاحظه ترین نمودهای سحابی خرچنگ جسم مرکزی آن ( ستاره ای تپنده با قدر 15.9 ) است که اکنون به عنوان بازمانده ستاره مسبب ابرنواختر شناخته می شود . این جسم اصلاْ یک ستاره معمولی نیست و با دورهای در حدود 0.03 ثانیه برق می زند و سپس خاموش می شود ( به گفته دیگر هر ثانیه ۳۰ بار می چرخد وباریکه نور ساطع شده از آن در امتداد دید زمینیان قرار می گیرد ) و به احتمال زیاد یک تپاختر یا ستاره ای نوترونی چگال است ( این ستاره در تصاویر اشعه ایکس سحابی بصورت نقطه ای مشاهده می شود ) . شارل مسیه آن را در سال 1758 در حالی که بدنبال دنباله دار هالی بود مشاهده کرد و در فهرست خود قرار داد . اکنون این جرم تنها باقیمانده ابرنواختری در این فهرست می باشد . به دلیل درخشندگی سطحی کم ، دیدن این سحابی مقداری مشکل است . علاوه بر این ستاره مرکزی آن نیز با تلسکوپ های آماتوری قابل مشاهده نیست . این سحابی در فاصله یک درجه شمال ستاره زتا ثوری قرار دارد . تنها چیزی که با تلسکوپ 8 اینچی قابل مشاهده است یک سحابی بیضوی شکل بسیار محو است.
تصاویر تلسکوپ فضایی هابل از این ابر نواختر آثار بی نظمی ناحیهای از رشتهها و فوران های گازی را آشکار میکند . به نظر میرسد رشتههای سحابی خرچنگ ، ناشی از برهمکنش گازهای سرد و گرم باشند . در تصویری که مشاهده می کنید ، رنگ قرمز نشان دهنده گسیل اتم های اکسیژن در گاز سرد و رنگ سبز نماینده اتم های اکسیژن در گاز داغ و آبی نشان دهنده گسیل اتم های سولفور در گاز گرم است . رصدهای روی سطح زمین توان تفکیک را پایین میآورد و ساختار معمولی از سحابی خرچنگ ارائه میدهد .
در سایت زیر عکسی بزرگ از این جرم وجود دارد :
http://www.antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/image/9911/crab_vlt_big.jpg
در عکس زیر عکسی از مرکز سحابی در طول موج اشعه ایکس آمده است ، از سایت : hubblesite.org
نکته ی جالب در مورد m1 این است که این جرم جوان ترین جرم مسیه به حساب می آید.
نام ها
1- M11
NGC6705 -2
wild duck cluster - 3
مشخصات
1. قدر:6.3
2. اندازه:13 دقیقه قوسی
3. نوع:خوشه ستارهای باز
4. صورت فلکی:سپر
انجیسی ۵۱۹۵(به انگلیسی: NGC 5195) (یا Messier 51b یا M51b) یک کهکشان کوتوله است که با کهکشان گرداب برهمکنش میکند. هر دوی این کهکشانها در فاصله ۲۵ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی تازیها قرار گرفته است. این دو کهکشان یکی معروفترین کهکشانهای برهکمنشی هستند.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به زبان انگلیسی به سایت زیر مراجعه نمایید:
http://seds.lpl.arizona.edu/messier/...ory/m-cat.html
در سایت زیر اجرام مسیه ای که در هر ماه قابل مشاهده هستند معرفی شده اند.
http://seds.org/messier/xtra/12months/12months.html
سایت زیر در برگیرنده عکسهایی جالب وبزرگ از این اجرام است:
http://www.ipac.caltech.edu/2mass/ga...essiercat.html
http://www.physics.sfasu.edu/astro/c...rmarathon.html
يک خوشه کروی ، چهارمين جرم فهرست مسيه .
اطلاعات کلی :
شماره در جدول مسيه :
M4
شماره در فهرست عمومی جديد :
NGC 6121
صورت فلکی :
عقرب
ميل :
26- درجه و 33 دقيقه قوسی
بعد :
16 ساعت و 24 دقيقه
قدر :
7.5
فاصله :
7200 سال نوری
اندازه ظاهری :
'36
شرح :
خوشه کروی
توضيحات :
شاید نزدیکترین خوشه کروی به خورشید باشد ، فاصله آن تنها ۷۲۰۰ سال نوری است .
توسط philippe loys درسال 1746 کشف شد ، در صورت فلکی عقرب و درفاصله 1.3 درجه ای ستاره قلب العقرب قرار دارد و در سال 1987 یک ستاره تپنده میلی ثانیه ای در آن کشف شد که دوره چرخش آن 3 میلی ثانیه بود .
بنظر میرسه که این جرم از تعداد کمتری ستاره برخوردار باشد نسبت به خوشه های کروی دیگر ، یک سوال:
با توجه به فاصله ی نسبتا زیاد این ستاره ها از هم ، ایا احتمال برخورد انها وجود دارد؟
من شنیده ام وقتی که دو کهکشان با هم مخلوط می شوند اصلا برخورد ستاره ها با هم اتفاق نمی افتد ، چگونه؟ پس چگونه انها روی هم تاثیر می گذارند ؟ ، ایا فقط نیروی جاذبه؟
گيرند همه روزه و من گيسويت / جويند همه هلال و من ابرويت
از جمله ي اين دوازده ماهِ تمام / يك ماه مباركست و آن هم رويت
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)