جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Neptune]

نیوهورایزنز کجاست ؟
نیوهورایزنز فضاپیمای بدون سرنشینی هست که ناسا سال 2006 برای دیدار از نزدیک با پلوتو به فضا پرتاب کرد. نیوهورایزنز در حال حاضر در بین مدار اورانوس و نپتون قرار داره که دقیقا تیر ماه سال 1394 یعنی 2 سال دیگه به پلوتو میرسه. توی عکس زیر مکان فعلی نیوهورایزنز قابل مشاهده هست.

[e_moases]

ستاره NGC 2392 که همچنین با عنوان سحابی اسکیمو معروف بوده، در تصویر جدید خود که توسط ناسا منتشر شده، پایان زیبایی را متصور شده است.

این ستاره به دلیل شکل صورت مانند که با یک کلاه خز پوشانده شده، اسکیمو نام گرفته و بخش کلاه آن در حقیقت مواد بیرونی ستاره هستند که با یک باد با سرعت 50 هزار کیلومتر در ساعت از مرکز ستاره مرده دور شده‌اند.

در این حالت گاز بسیار داغی اطراف هسته متراکم و داغ ستاره را می‌گیرد.

به گفته ناسا، این هسته از دمای سطح 50 هزار درجه سانتیگراد برخوردار بوده لایه‌های خارجی خود را با سرعت بیش از شش میلیون کیلومتر در ساعت به فضا پرتاب می‌کند.

پرتو ستاره داغ و تعامل باد پر سرعت آن با باد کندتر باعث ایجاد پوسته پیچیده و رشته‌ای سحابی سیاره‌ای می‌شود. در نهایت ستاره باقیمانده به یک ستاره سفید کوتوله تبدیل خواهد شد.

این تصویر جالب از سحابی اسکیمو توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندرای ناسا ثبت شده که طول موجهای پرتو ایکس و نوری را با یکدیگر برای ارائه یک تصویر رنگی و شگفت‌انگیز نمایش داده است.

رنگ بنفش این تصویر نشان‌دهنده موقعیت گاز چند میلیون درجه در نزدیک مرکز سحابی سیاره‌ای است. رنگهای قرمز، سبز و آبی نشانگر داده‌های تلسکوپ فضایی هابل از الگوی ظریف لایه‌های خارجی پرتاب شده این ستاره است.

ستاره‌هایی مانند اسکیمو و خورشید در میلیاردها سال آینده به عنوان سحابی سیاره‌ای شناخته شده‌اند. اگرچه برخلاف عنوان گمراه‌کننده‌اش، هیچ ارتباطی با سیارات نداشته بلکه تنها یک اثر تاریخی بوده چرا که این اجسام برای ستاره‌شناسان اولیه که با تلسکوپهای نوری کوچک به آنها می‌نگریستند، مانند صفحه سیاره‌ای بود.

تصویر راست با طول موج نوری و تصویر چپ با طول موج پرتو ایکس ثبت شده است


ستاره NGC 2392 که نام دیگر آن چهره دلقک است


تصویر دیگر ناسا از سحابی اسکیمو
منبع

[حسین زارعی]

درب تلسکوپ IRIS باز شد



(در سمت چپ این تصویر، درب دایره ای و سفید رنگ این تلسکوپ قابل مشاهده است. امتیاز تصویر: NASA Goddard )


در روز چهارشنبه 26 تیر ماه و در ساعت 20:44 به وقت تهران ، تیم کنترل ابزار IRIS درب محافظ این تلسکوپ را باز کردند. این تلسکوپ در تاریخ ششم تیر روی راکت پگاسوس XL از پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شد.

دوره ی 60 روزه ی چک کردن این تلسکوپ، از زمان پرتاب آغاز شد. 30 روز ِ اول، که شامل آزمایشات و بررسی سیستم این فضاپیما است در روز 5 مرداد به پایان میرسد. تیم کنترل، زمان 30 روز ِ باقیمانده را صرف رصد های اولیه که باعث هماهنگی بهتر ِ ابزار های رصدی این فضاپیما می شوند، خواهند کرد. اگر همه ی این آزمایشات به درستی انجام شوند، برنامه ریزی به گونه ای است که رصد های علمی این فضا پیما در تاریخ 4 شهریور آغاز می شود.

تمام داده های این فضا پیما در اولین فرصت پس از آغاز ماموریت علمی ، در اختیار دانشمندان و عموم مردم قرار خواهد گرفت.


منبع: NASA

[masi]

نصب تلسکوپ در ماه


دو شرکت خصوصی در نظر دارند با نصب تلسکوپ‌هایی بر روی ماه تا سال 2016، نخستین ماموریت به قطب جنوب این قمر را عملی کنند.

ادامه...

[gisu]

طلای زمین از کجا آمده است؟

عنصر طلا به علت ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد از گذشته‌های دور توجه آدمیان را به سوی خود جلب کرد؛ به‌گونه‌ای که امروز ابزاری برای مبادلات تجاری به‌شمار می‌رود. جالب است بدانید حدود ۷-۱۰× ۲/۸ درصد از بدن انسان نیز حاوی طلاست. اما این طلا از کجا آمده است؟
پژوهش‌های اخیر دانشمندان مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونی (CFA) نشان داده است که برخوردهای بین ستاره‌های نوتروتی٬ مقدار قابل توجهی طلا به همراه عناصر سنگین دیگر تولید می‌کند. ستاره‌های نوترونی٬ اجرام بسیارمتراکمی‌اند که از مرگ ستاره‌های بسیار بزرگ که جرم‌شان بین ۱/۴ تا ۹ برابر جرم خورشید است شکل می‌گیرند.
پس از آن که آشکارسازهای زمینی و فضایی فوران پرتو گاما موسوم به GRB 130603B را آشکار کردند گروه پژوهش٬ این فوران کوتاه مدت را بررسی کرد و متوجه درخشش غافلگیرکننده‌ای در طول موج فروسرخ نزدیک شدند که احتمالاً از ابری از مواد تولید شده در برخورد ستاره‌ای سرچشمه می‌گرفت. تصور می‌شود که این ابر کیهانی حاوی مقدار قابل توجهی از عناصر سنگین بکر و دست‌نخورده از جمله طلا است.
ادو برگر٬‌سرپرست پژوهش می‌گوید: « ما تخمین می‌زنیم که مقدار طلای تولید شده و پرتاب شده در حین برخورد دو ستاره‌ی نوترونی ممکن است ۱۰ بار بزرگ‌تر از جرم ماه باشد – جواهرات فراوانی آن‌جاست!»


فواران‌‌ پرتوهای گاما به دو دسته‌ی کوتاه و بلند تقسیم می‌شوند که به مدت زمان درخشش پرتو گاما بستگی دارد. فوران GRB 130603B در سوم ژوئن امسال به‌دست ماهواره‌ی سوییفت آشکار شد و حدود ۰/۲ ثانیه نیز به طول انجامید. هرچند پرتو گاما خیلی زود ناپدید شد٬‌ فوران GRB 130603B درخشش بی‌رنگ‌شونده‌ی را در طول‌موج فروسرخ نمایان کرد. روشنایی و رفتار این پس‌درخش‌ با پس‌درخش‌های متداولی که بر اثر برخورد باریکه‌ی پرسرعت ذرات با محیط اطراف خود پدید می‌آیند٬ هم‌خوانی نداشت.
در عوض٬‌ این درخش ‌رفتاری از خود نشان داد که انگار از عناصر رادیواکتیو مغشوش سرچشمه گرفته است. مواد سرشار از نوترونی که از برخورد ستاره‌های نوترونی به بیرون پرتاب می‌شود ممکن است چنین عناصری را تولید کنند. در نتیجه‌ی آن واپاشی رادیواکتیو صورت می‌گیرد و درخشی را تولید می‌کنند که به‌خوبی در طول موج فروسرخ دیده می‌شود. و این دقیقاً همان چیزی است که گروه پژوهش آن را رصد کرد.
ون-فای فونگ٬ دانشجوی فارغ‌التحصیل اسمیتسونی و از اعضای پژوهش می‌گوید: « ما به دنبال سرنخی بودیم تا فواران کوتاه‌مدت گاما را به برخورد ستاره‌های نوترونی مرتبط کند. درخشش رادیواکتیو GRB 130603B ممکن است همان سرنخ باشد.»
طبق محاسبات اعضای پژوهش٬ فوران پرتو گاما جرم معادل یک‌صدم جرم خورشید را به بیرون پرتاب کرده است که بخشی از آن طلاست. اگر این رقم را که برای یک فوران پرتو گاما به‌دست آمده را به همه‌ی پرتو گاماهایی که تاکنون در عالم رخ داده است بسط بدهیم می‌توان گفت که احتمالاً همه‌ی طلای کیهان و همچنین طلای روی زمین محصول فوران‌های پرتوهای گاما هستند.


چقدر طلا روی زمین وجود دارد؟ از آن‌جایی که بیشتر طلای زمین در نزدیکی هسته‌اش قرار دارد و دسترسی به آن امکان‌پذیر نیست٬ مقدار طلایی که انسان موفق شده است تا در طول تاریخ از زمین برداشت کند حدود ۱۷۲ هزار تن است که رقم بسیار کوچکی است. به عبارت دیگر با این مقدار طلا می‌توان مکعبی ساخت که هر ضلعش فقط ۲۰/۷ متر است. ( بر اساس پژوهش سالانه‌ی GFMS تامسون رویترز) تخمین‌های دیگری هم وجود دارد که کمی از رقم مذکور بیشتر یا کمترند. اما در نهایت می‌توان گفت که در پوسته‌ی زمین طلای چندانی وجود ندارد. به همین علت است که این فلز نسبت به بقیه‌ی فلزات گران‌بها شده است.
و شاید هم دانستن این که هر یک از اونس‌های طلا٬ میلیاردها سال پیش در نقطه‌ای دورافتاده در جهان٬ بر اثر برخورد ستاره‌ها با یکدیگر پدید آمده است٬‌ ارزش آن را چند برابر کند.
برگر می‌گوید: «به قول کارل ساگان همگی ما از ستاره‌ها تشکیل شده‌ایم و جواهرات‌مان نیز از برخوردهای ستاره‌ای‌.»

Read more http://canot.ir

[حسین زارعی]

عکس کاسینی از “زمین و ماه”



(ماه نقطه روشن درست زیر و سمت چپ زمین دیده می شود)


آیا شما در روز جمعه به سیاره زحل لبخند زدید؟ فضاپیمای کاسینی تصویر شما و هر کس دیگری بر روی زمین را از فاصله ی ۸۹۸،۴ میلیون مایل ( ۱٫۴۴ میلیارد کیلومتری ) دورتر از زمین به ثبت رسانده است.

این عکسی رنگی کامپوزیت ساخته شده از تصاویر خامی است که تاکنون به دست آمده، عکس کاسینی در طول موج مرئی به رنگ قرمز، سبز و آبی است. برخی از لکه های درخشان ستارگان در اطراف پس زمینه عکس بعلت ذرات پر انرژی، بصورت دیجیتالی حذف شده است.

فضاپیمای کاسینی در تاریخ ۱۹ ژوئیه در ساعت ۰۲:۴۳:۰۰ به وقت محلی UTC این عکس را از فاصله ۱٫۴۴ میلیارد کیلومتری زمین ثبت کرده است.

این تصویر کوچک از سیاره ما و ماه یادآور عکس “نقطه آبی کمرنگ” از ویجر ۱ میباشد و یک رقیب برای آن عکس محسوب می شود و یادآور نوشتار زیبای “کارل سیگن” میباشد:

“دوباره به این نقطه نگاه کنید. همین جاست. خانه اینجاست. ما اینجاییم. تمام کسانی که دوستشان دارید٬ تمام کسانی که می شناسید٬ تمام کسانی که تابحال چیزی در موردشان شنیده اید٬ تمام کسانی که وجود داشته اند٬ زندگی شان را در اینجا سپری کرده اند. برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه جمع شده است. هزاران مذهب٬ ایدئولوژی و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آنها کاملا مطمئن بوده اند٬ تمامی شکارچیان و صیادان٬ تمامی قهرمانان و بزدلان٬ تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن٬ تمامی پادشاهان و رعایا٬ تمامی زوج های جوان عاشق٬ تمامی پدران و مادران٬ کودکان امیدوار٬ مخترعان و مکتشفان٬ تمامی معلمان اخلاق٬ تمامی سیاستمداران فاسد٬ تمامی «ابرستاره ها»٬ تمامی رهبران کبیر٬ تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخِ گونه ما٬ آنجا زیسته اند٬ در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است...

ادامه این خبر در وبسایت علمی بیگ بنگ

[مداد رنگیهام]

آیا در اورانوس و نپتون بارانی از الماس در حال بارش است. به گفته دانشمندان و پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در برکلى ، از سیارات اورانوس و نپتون دانه هاى تگرگ مانند الماس ساخته و فرو مى ریزند. این دو سیارات گاز گونه که قطر هر یک به حدود ۵۰۰۰۰ کیلومتر مى رسد در فاصله ۲٫۸ و ۴٫۵ میلیارد کیلومترى به دور خورشید مى چرخند. منشاء این الماسها متان است، با توجه به فشار و حرارت درونی زیاد در این دو سیاره مولکولها متان ابتدا مى شکنند و اتمهاى کربن و هیدروژن تبدیل مى شوند. سپس اتمهاى کربن به هم مى پیوندند و الماس را مى سازند این الماسها باید تحت تاءثیر جاذبه سیاره به صورت بارانى از کریستال فرود آیند.
گروهی از پژوهشگران با انجام تحقیقاتی و با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری و آزمایشگاهی نشان دادند که در جو سیارات اورانوس و نپتون دانه های الماس مانند تگرگ ساخته شده و فرو می ریزند.دانشمندان می گویند: منشاء این الماس ها احتمالا از متان است. زیرا متان می تواند تحت فشار درونی شدید و حرارت زیاد به حالت پخته در آید. شرایط موجود در درون این دو سیاره به گونه ای است که چنین امکاناتی را به وجود می آورد حرارت در بخش های درونی آن ها بین ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ درجه کلوین است. ضمن این که فشار می تواند تا ۵۰۰ هزار اتمسفر باشد. در این شرایط مولکولهای متان شکسته شده و به اتمهای کربن و هیدروژن تبدیل می شود. سپس اتمهای کربن به هم پیوسته و الماس را می سازد که این الماسها باید تحت تاثیر نیروی جاذبه سیاره به صورت بارانی از کریستال فرود آید.
اورانوس هفتمین سیاره از نظر نزدیکی به خورشید و چهارمین سیاره از نظر اندازه و سومین سیاره از نظر جرم است. در جو آن هیدروژنبه شکل H2 و ۱۲ درصد هلیوم و ۲ درصد متان وجود دارد اما از آنجایی که متان به شدت نور قرمز را جذب می‌کند این سیاره به رنگ آبی مایل به سبز دیده می‌شود. برررسی مادون قرمز حاکی از آن است که دمای این سیاره برابر ۵۸ درجه کلوین است. به نظر می‌رسد این سیاره دارای یونیسفر قوی باشد. بیشتر بادهای این سیاره برخلاف دیگر سیاره‌های مشتری‌گون منظومه شمسی از شرق به غرب می‌وزند نه از شمال به جنوب. در ارتفاعات بالایی دما ۶۴ کلوین (با تلورانس ۵ کلوین) می‌گردد و در این ارتفاعات آن بادهایی با سرعت ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر می‌وزند و البته گردبادهایی نیز در آن وجود دارند که به شکل لکه‌هایی دیده می‌شوند.

نپتون آخرین سیارهٔ منظومه شمسی است. این نام به عنوان خدای دریا و همزاد اورانوس نامگذاری شده است بر طبق تحقیقات حضور مقادیری متان نیز در این سیاره تایید شده است . در کل، ترکیبات جو این سیاره به مانند سایر سیارات غول پیکر گازی شامل ۸۵ تا ۹۰ درصد هیدروژن و ۱۰ تا ۱۵ درصد هلیوم می‌باشد.
نپتون با لایه ای ضخیم از ابرهایی که به سرعت در حال حرکتند پوشیده شده است. وزش باد، حرکت این ابرها را به ۱۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رساند. ابرهایی که در فاصله دورتری از سطح سیاره قرار دارند عمدتا متان یخ زده می باشند. دانشمندان معتقدند که ابرهای تیره تر نپتون که در زیر ابرهای متان قرار گرفته اند سولفات هیدروژنند.


Read More : http://www.spacedaily.com/news/carbon-99d.html

[مداد رنگیهام]

تیمی از دانشمندان بخشی از ابزار توالی‌دهنده دی ان ای در فضا را با موفقیت آزمایش کردند.بیش از 3.5 میلیارد سال پیش، شهاب‌سنگ‌ها در منظومه شمسی گردش و موادی را بین دو سیاره جوان زمین و مریخ رد و بدل می‌کردند.این بازی کهکشانی پینگ‌پنگ ممکن است قطعاتی از زمین را بر روی مریخ جا گذاشته باشد و بالعکس و در این میان، جد ژنتیکی را بین این دو سیاره ایجاد کرده باشد.

چنین نظریه‌ای برای کریستوفر کار، دانشمند علوم زمین، سیاره‌ای و جوی دانشگاه MIT از محبوبیت فراوانی برخوردار است.کار با همکاری دو تن از استادان برجسته این دانشگاه در حال ساخت یک توالی‌دهنده دی ان ای هستند که می‌توان زمانی آن را به مریخ فرستاد.در آن‌جا این توالی‌دهنده نمونه‌های یخ و خاک را برای کنکاش ردپاهای دی ان ای و دیگر مواد ژنتیکی بررسی می‌کند.

هم‌اکنون در گامی به سوی این هدف، کار و همکارانش در دانشگاه‌های MIT، هاروارد و MGH قلب ابزار مزبور یعنی میکروتراشه توالی‌دهنده دی ان ای را در معرض دوزهای تشعشعی مشابه دوزهایی که ممکن است طی یک پیاده‌روی رباتیک به مریخ ظاهر شوند، قرار داده‌اند.پس از قرار گرفتن در معرض چنین تشعشعی، شامل پروتون‌ها و یون‌های سنگین اکسیژن و آهن، میکروتراشه باکتری E. coli را تحلیل و با موفقیت توالی ژنتیکی آن را شناسایی کرد.

نتایج نشان می‌دهد که این میکروتراشه می‌تواند بیش از دو سال در فضا بقا یابد و این مدت زمان برای رسیدن به مریخ و جمع‌آوری داده‌ها کافی است.

حیات بر روی مریخ چه در حال و چه در گذشته، بسیار طاقت‌فرسا بوده زیرا جو این سیاره که عمدتا از دی‌اکسیدکربن تشکیل شده، 100 برابر نازک‌تر از جو زمین است و گرمای بسیار اندکی را ارائه می‌دهد. همچنین دمای این جرم کیهانی می‌تواند تا 195 - درجه فارنهایت اندازه‌گیری شود. از سوی دیگر، زیر سطح عمیق مریخ با زیرسطح زمین که مامن میکروب‌هاست، تفاوت چندانی ندارد.یافته‌های کنجکاوی نیز حاکی از آن است که در زیر سطح مریخ محیطی خشک و سرد با تمامی عناصر اصلی برای حیات وجود دارد.برای کشف چنین حیات زیرزمینی، یک ابزار توالی‌دهنده دی ان ای بر روی سطح مریخ باید نوسان‌های دما و قرارگرفتن دائم در معرض تشعشعات فضایی را تحمل کند.

چنین حالتی می‌تواند موجب شود که تراشه اندازه‌گیری‌های اشتباه را گزارش یا پایه‌های اضافی را در توالی‌های دی ان ای ثبت کند.

به منظور آزمایش مقاومت این تراشه در مقابل تشعشع، تیم علمی حاضر به «لابراتوار تشعشع فضایی» ناسا واقع در «آزمایشگاه ملی بروکهاون» سفر کردند.در آن جا این محققان 40 میکروتراشه را مطالعه کردند و نخست آزمایش الکتریکی را بر روی 20 تراشه انجام دادند.فرایندی که توسط آن ولتاژ و بازدهی یک تراشه برای اثبات این که بخش‌هایی از آن درست کار می‌کنند، مدرج می‌شوند.پس از آزمایش الکتریکی، دانشمندان تراشه‌ها را در معرض سطوح مختلف تشعشع قرار دادند و برای انجام این کار، از شتاب‌دهنده خطی و یک منبع یونی پرتو الکترون بهره بردند.

بالاترین دوز تشعشعی که تراشه‌ها در مقابل آن تاب آوردند، بیش از چیزی بود که آن‌ها طی دو سال ماموریتشان به مریخ تجربه خواهند کرد.

پس از غیرتشعشعی‌شدن این تراشه‌ها، تیم علمی بار دیگر عملکرد الکتریکی هر یک را آزمود و دریافت که در کارآیی آن‌ها تغییر اندکی حاصل شده بود.در دور دوم آزمایش‌ها، «کار» 20 میکروتراشه دیگر را در معرض همان سطح تشعشع آزمایش اول قرار داد و سپس آن‌ها را به آزمایشگاهش بازگرداند و هر یک را با قطعاتی از دی ان ای E. coli بارگیری کرد.

نتایج نشان داد که بر خلاف قرارگرفتن در معرض تشعشع، تراشه‌ها قادر به تحلیل دی ان ای و تشخیص درست توالی‌های باکتریایی بودند.

جزئیات این مطالعه در مجله Astrobiology منتشر شد.

[e_moases]

[FONT=Tahoma] تیمی از دانشمندان بخشی از ابزار توالی‌دهنده دی ان ای در فضا را با موفقیت آزمایش کردند.بیش از 3.5 میلیارد سال پیش، شهاب‌سنگ‌ها در منظومه شمسی گردش و موادی را بین دو سیاره جوان زمین و مریخ رد و بدل می‌کردند.این بازی کهکشانی پینگ‌پنگ ممکن است قطعاتی از زمین را بر روی مریخ جا گذاشته باشد و بالعکس و در این میان، جد ژنتیکی را بین این دو سیاره ایجاد کرده باشد.

منبع این خبر

[space]

فضاپیمای کاسینی ناسا که ماموریت کاوش ارباب حلقه های منظومه شمسی، زحل، را برعهده دارد ماموریت جدیدی دریافت نموده است. در طی این ماموریت، قرار است در 19 جولای 2013 کاسینی به خانه اش بنگرد و از زمین در فاصله ی صدها میلیون مایلی عکس برداری کند.

در این تصویر، زمین به صورت نقطه ی ابی کوچکی در میان حلقه های زحل دیده خواهد شد. لیندا اسپیلکر یکی از دانشمندان پروژه کاسینی میگوید:
" درحالی که زمین در تصویر کاسینی از فاصله ای معادل 1 میلیارد و 440میلیون کیلومتری، به اندازه تنها یک پیکسل در تصویر خواهد بود، تیم کاسینی میخواهد این فرصت را به جهانیان بدهد تا خانه شان را از زحل نگاه کنند."

ثبت این تصویر موزاییکی زمین در سال 2:27 دقیقه بعدازظهر روز 19 جولای به وقت گرینویچ اغاز شده و 15 دقیقه بعد هم به اتمام میرسد و نتیجه به زمین ارسال میشود.
عکس زیر، شبیه سازی از ان چیزی است که ما احتمالا از زمین خود در کنار زحل خواهیم دید.

منبع:sciencedaily

در تاریخ 19 جولای کاسینی و مسنجر هم زمان از سیاره زمین عکس برداری کردند.
مسنجر از فاصله ای حدود 98 میلیون کیلومتری و کاسینی از فاصله ای بالغ بر 1میلیارد و 500 میلیون کیلومتر
این تصویر ترکیب این دو عکس است


سایز بزرگ این عکس اینجا
و عکس بزرگ کاسینی از زمین به تنهایی اینجا و اینجا