مقیاس کیهان

همراهان آسمانی سلام <!--?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /--><o:p></o:p>
یگانه آفریدگار جهان پرده ای سیاه بالای سر ما گسترانید و اسمش را آسمان نهاد ...<o:p></o:p>
همه ما از زمانی که نجوم را آموختیم قطعا برایمان پیش آمده که از ساختار بزرگ مقیاس عالم در حیرت و شگفتی بمانیم با دانستن این موضوع است که ستاره شناسی با عنوان علمی فروتن کننده و شخصیت ساز شناخته می شود . <o:p></o:p>
به شخصه همیشه این بخش از نجوم برایم جذاب بوده است .<o:p></o:p>
در 28 مهر ماه امسال در یک رصد خانوادگی یکی از اعضای مرکز نجوم ادیب سمیناری با عنوان مقیاس کیهان ارائه داد این سمینار با استقبال بی نظیر مردم روبه رو شد و این جمله را از زبان چند نفر شنیدم که می گفتند :<o:p></o:p>
کاش زودتر از اینها می دانستیم که این ستارگانی که بر بالای سر ما قرار دارند بسیار بزرگتر از خورشید هستند.<o:p></o:p>
پس از آن این سمینار بیش از چندین بار از 28 مهر تا کنون در رصدهای عمومی و دیگر برنامه های نجومی ارائه داده شده و مثل قبل مورد توجه قرار گرفته است .<o:p></o:p>
دوسال پیش هم خودم با دیدن عکسی از زمین که توسط فضاپیمای کاسینی از روی زحل گرفته شده بود به نجوم علاقه مند شدم <o:p></o:p>
به ویژه اینکه این بخش از نجوم در آیه ای زیبا از قرآن کریم کاملا مشهود است :<o:p></o:p>
قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر و شکوهمندتر از آفرینش مردم است ولی بیشتر مردم نمی دانند ....سوره غافر آیه 57<o:p></o:p>
برای همین تصمیم گرفتم این تاپیک رو در این فروم ایجاد کنم که اتفاقا جای خالی همچین موضوعی کاملا حس می شد به امید این که مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. <o:p></o:p>
هدف کلی این تاپیک بررسی ساختار بزرگ مقیاس کیهان از جز به کل است .<o:p></o:p>
از تمامی مدیران و کاربران این انجمن که از سطح علمی بسیار بالایی برخوردار هستند خواهشمندم جهت رشد و ارتقا این تاپیک بنده را یاری کنند . <o:p></o:p>
و همچنین از شما درخواست می کنم که جدیدترین خبرها-تصاویر و فیلم های مرتبط با این موضوع را در این قسمت قرار دهید. <o:p></o:p>

البته ما به اینجور ارائه ها دقیقا میگیم "ابعاد کائنات". :) و همیشه هم ارائه این موضوع در برنامه های انجمن، کار من هست.

در این مورد برای شروع یک کلیپ از ابعاد کائنات (اندازه) قرار میدم براتون.
http://patc.ir/home/video/view/11



شب خوش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط jooyande

البته ما به اینجور ارائه ها دقیقا میگیم "ابعاد کائنات". :) و همیشه هم ارائه این موضوع در برنامه های انجمن، کار من هست.

در این مورد برای شروع یک کلیپ از ابعاد کائنات (اندازه) قرار میدم براتون.
http://patc.ir/home/video/view/11



شب خوش.

---

جناب جوینده عزیز چه فرقی می کنه ابعاد کائنات یا مقیاس کیهان !!!هر دو یک مفهوم و یک هدف را در بر میگیرند چه خوب پس حتما با کمک شما بهتر می تونیم این تاپیک رو پیش ببریم .

امروزه توسط تلسکوپهای قوی که در دست داریم می توانیم تا فاصله شش هزار پارسکی را "بررسی" کنیم. به عبارت دیگر میتوان اینگونه ایراد نمود که کل منطقه مشاهده شده عالم ابعادی حدود 6 هزار مگاپارسک(صد برابر میزان تخمین زده شده برای ابر خوشه سنبله) دارد.

http://astroupload.com/uploads/13230870041.jpg

در تصویر فوق نموداری را از مقیاس عالم را مشاهده می نمایید.

منبع:پس از نخستین سه دقیقه

واقعا جالب بود خصوصا اون فیلمی که دوستمون برای ما به اجرا گذاشت.جون میده این فیلما رو جلوی آدمایی که فکر میکنن بزرگن بزاریم تا بفهمن هیچی نیستن.

http://up.vatandownload.com/images/r...xy56kf9g52.jpg
http://up.vatandownload.com/images/m...sixkebl33w.jpg
http://up.vatandownload.com/images/f...ym9t437esm.jpg

این مطلب رو نزدیک یک سال پیش تو وبلاگم زده بودم دیدم الان جاش اینجاست (کپی مپی رایت نداریم! مال خودمه!)!:grin:

نقل قول:

---

اگه جهان رو اینقدر کوچیک کنیم که قد ما آدمها به اندازه ی یه فندق بشه به قطر حدود یک سانتی متر اون وقت برجِ میلاد چیزی حدودِ دو متر می شه و فاصله ی تهران تا تبریز میشه چیزی حدودِ 3 کیلومتر! وقطر کره ی زمین هم می شه حدود 32 کیلومتر! (یعنی چیزی بزرگتر از اندازه ی تهران!)

حالا فرض کنید کره ی زمین بشه به اندازه ی یک توپ فوتبال به قطر حدودِ بیست سانتی متر! فاصله ی تهران تا تبریز میشه حدودِ یک سانتی متر و فکر می کنید ماه چی میشه! چیزی به اندازه ی توپ پینگ پونگ در فاصله ی شش متری از زمین!

حالا فرض کنید زمین بشه به اندازه ی یک فندقِ یک سانتی متری! فکر می کنید خورشید به چه اندازه ای میشه! میشه یک توپ به قطر یک متر در فاصله ی حدودِ صد و بیست متری! فکر می کنید قطر منظومه ی شمسی چه قدر می شه؟ چیزی حدودِ ده کیلومتر!!!

حالا بیاید خورشید رو به اندازه ی همون فندقِ یک سانتیمتری خودمون بکنیم! اندازه ی زمین که می شه یه غبار! فاصله ی زمین از خورشید هم میشه حدودِ یک متر! ولی قطرِ منظومه ی شمسی می شه چیزی حدودِ نود متر!! فاصله ی نزدیکترین ستاره از ما می شه چیزی حدودِ .... 300 کیلومتر!!!!

حالا اگه فرض کنیم منظومه ی شمسی رو بشه توی یک فنجان چای به قطر حدود 10 سانتیمتر جای داد! اون وقت فاصله ی نزدیکترین ستاره می شه چیزی حدودِ 300 متر!! (چه قدر کهکشانِ ما خلوته!) همچنین فاصله ی سحابی عقاب از ما میشه حدودِ پانصد کیلومتر! و قطرش هم چیزی حدودِ دو کیلومتر!!

سحابی زیبای عقاب یا ام ۱۶
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...a_from_ESO.jpg



خوب تا این جا فکر کنم به اندازه ی کافی متعجب شدید!! اگه حالا فرض کنیم فاصله ی خورشید از نزدیکترین ستاره اش باشه حدودِ ده سانتیمتر! در این صورت..... در این صورت فاصله ی سحابی عقاب از ما میشه حدودِ 170 متر و قطرش هم میشه حدودِ 12 متر!! و در این حالت قطر کهکشان ما در حدودِ سه کیلومتر میشه!! این در حالیه که قطر منظومه ی شمسیه ما الان حدودِ 30 میکرو متر هستش!!!!!!!!!!!!!!!

حالا فرض کنید کهکشان ما با این عظمت بشه حدودِ یک کفِ دست!!! در این صورت نزدیکترین کهکشان از ما تقریبا به اندازه ی دو متر از ما فاصله خواهد داشت!!! و فاصله ی دورترین ساختار کیهانیه آشکار شده چیزی حدودِ یازده کیلومتر خواهد بود!!!

---

یک فایل فلش هم هست که اصلا اسمش مقیاس کیهان هستش!!! از ریسمانها شروع می کنه و به ابعاد جهان می رسه! خیلی نفسگیر و جالبه! قطعا پیشنهاد می کنم ببینیدش! البته فکر کنم این فایل رو از na3r گرفتم! دستش درد نکنه!
scale_of_universe_ng.zip

سلامی به ستاره شناسان عزیزآوا استاری ببخشید میدونم خیلی دیر این پست رو گذاشتم:blink: به قدری دیر شده که بیچاره این تاپیک به فراموشی سپرده شده !:brzzzzz:
این پستم خیلی طولانی شده امیدوارم که حوصله داشته باشین و تا آخرش رو بخونید. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
بیاین در ابتدا با هم یه گشتی تو زمینی که روش زندگی می کنیم بزنیم و ببینیم چقدر در ذره ذره جانداران و پدیده های روی آن عظمت و بزرگی نهفته است بعدش بریم تو آسمون تا برسیم به دورترین کهکشان عالم <o:p></o:p>
بیاین از یه ملکول کوچک به اسم DNAشروع کنیم :<o:p></o:p>
DNA در سلول های بدن ما ،گیاهان ،جانوران و تعدادی از موجودات میکروسکوپی مثل باکتری ها که ابعاد آن ها در حدود یک میکرومتر است وجود دارد.ملکول DNA ملکولی مارپیچی شکل است و در واقع شبیه نردبانی که حول محور طولیش پیچ خورده است. اطلاعات زیاد و بسیار مهمی با رمز برایساخت پروتئین های حیاتی مورد نیاز بدن ما در این ملکول کوچک نهفته است که در واحد هایی به نام ژن ذخیره شده است .<o:p></o:p>
انسان در مجموع 23 هزار ژن دارد. ژن ها نقش مهمی در چگونگی رشد ونمو بدن و نیز تنظیم کارکردن آن بر عهده دارند .<o:p></o:p>
در نوعی جاندار به نام کک آبی که ممکن است تنها شکل ساده ای از حیات برکه ای باشد اما از لحاظ پیچیدگی ژنتیکی و رفتارهای زیستی بسیار منحصر به‌ فرد است.<o:p></o:p>
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، دانشمندان دانشگاه ایندیانا به تازگی دریافته‌اند که این موجود یکمیلی‌متری بیشتر از هر موجود شناخته ‌شده دیگری ژن دارد! در حالت کلی حدود 31 هزار ژن در دی‌.ان‌.ای این کک وجود دارد.
دافنیا ژولکس ‌یکی از انواع متداول کک آبی، اولین سخت‌پوستی است که از یک طرح نشانگر توالی شیمیایی که کد ژنتیکی یا ژنوم را می‌سازد برخوردار است. در نگاه اول، دافنیا با بدن شفاف، اندام‌های مجهز به مفصل کاذب، چشم‌های مرکب و سیستم ساده عصبی و گردش خون، جانداری بسیار معمولی به نظر می‌رسد؛ اما ژنوم این جاندار نه ‌تنها بسیار بزرگ بوده بلکه سرشار از شگفتی است .<o:p></o:p>
همچنین این جاندار یک میلیمتری از خود واکنش‌های منحصر به فردی در برابر استرس نشان می‌دهد. دافنیا همچنین می‌تواند خود را با طیف‌های وسیعی از اسیدیته، سموم، غلظت‌های اکسیژن، کیفیت غذا و دما وفق دهد.<o:p></o:p>
کمی فکر کنید به ساختار این موجود کوچک.... چنین جانداری با این اندازه کوچک و با این تعداد ژن شما را به شگفتی وا نمی دارد!! درچنین جانداریک میلمتری که تنها نمونه ای کوچک از عظمت خلقت پروردگار جهانیان است ،این همه شگفتی و پیچیدگی نهفته است چه رسد به جانداران دیگر و زمین و ستارگان و کهکشان ها
این ملکول (DNA )به ظاهر ساده طی فرایندهایی از قبیل جهش ونوترکیبی باعث ایجاد تنوع وگستردگی انسان ها و بیشمار گونه گیاهی و گونه جانوری روی کره زمین شده است .<o:p></o:p>
در روی کره زمین دو فرد را نمی توان یافت که DNA کاملا مشابه داشته باشند (البته به جز دو قلوهای یکسان ) حتی DNA والدین با DNA فرزندان نیز متفاوت است.درست مثل اثر انگشت که منحصر به فرد است واز آن برای شناسایی افراد استفاده می شود ،می توان از دی ان ای هم برای تشخیص هویت استفاده کرد. <o:p></o:p>
در طول 5/4 میلیارد سالی که از عمر زمین می گذرد این همه تنوع و گستردگی در بین جانداران به وجود آمده است .
علاوه بر عظمتی که درسیارات و ستارگان و کهکشان هاست در جانداران کوچک هم می توان عظمت و بزرگی را درک کرد.

شب های تابستان در ابتدای شب اگر به افق جنوبیتان نگاه کنید صورت فلکی عقرب را می توانید مشاهده کنید پر نورترین ستاره این صورت فلکی یا آلفای آن که همه ما بارها و بارها آن را دیده ایم و شاید بی تفاوت از کنارش گذشته ایم نمونه ای از عظمت و وسعت این جهان بی انتهاست اگر با چشم دل به این ستاره نگاه کنید و به آن فکر کنید قطعا از عظمت و برزگی آن شگفت زده خواهید شد .<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
این ستاره یک ابرغول سرخ است که به پایان عمر خود نزدیک شده و چنان متورم است که به یک میلیارد کیلومتر هم می رسد این ستاره 700 برابر خورشید ماست و 10000 بار درخشنده تر از خورشید، اگر خورشید تا این حد بزرگ بود تمام سیارات خود را تا مدار مشتری از جمله زمین را می بلعید .<o:p></o:p>

آسمان دروازه زمان

ما هنگامی که به آسمان نگاه می کنیم چه در روز و چه در شب در حال دیدن تاریخ هستیم.

فایل پیوست 3345

در حقیقت ما هنگامی جسمی را می بینیم که نوری از آن تابیده یا بازتاب کند و به چشم ما
برسد.
نور با سرعت تقریبی 300000 کیلومتر در ثانیه فضا را طی می کند ولی این سرعت زیاد
هم دربرابر مقیاس عظیم جهان بسیار اندک است و ممکن است
چند میلیون سال طول بکشد تا اولین پرتو های نور از بعضی کهـکشان ها به ما برسد
مثال:

نزدیک ترین ستاره به ما { پروكسيما قنطورس} هست که در فاصله 2.3 سال نوری از ما قرار دارد

فایل پیوست 3346

در ضمن سال نوری واحد اندازه گیری مسافت های بسیار طولانی در فضا است یک سال نوری
برابر است با مسیری که نور با سرعت 300000 کیلومتر در ثانیه در یک سال طی می کند.
در حقیقت نور این ستاره از زمان تابش 2سال و5ماه طول میکشد تا به ما برسد و ما هنگامی که
آن را در آسمان تماشا می کنیم در واقع در حال تماشای وضعیت آن ستاره در 2 سال و 5 ماه پیش
هستیم و اگر این ستاره نابود شود ما 2سال و 5 ماه دیگه متوجه این قضیه می شویم.

فایل پیوست 3347

کهـکشان { امراة المسلسله یا m31 } با فاصله 2.5 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی
آندرومدا قرار دارد حال اگر ما با تلسکوپ و دوربین از آن عکس برداری کنیم در واقع از
کهـکشان امراة المسلسله ی 2.5 میلیون سال پیش عکس گرفته ایم .

http://upload.iranblog.com/4/1244688799.jpg

هرچه ما به دورترین اعماق فضا نگاه کنیم در واقع گذشته های دورتری را می بینیم و به اوایل
پیدایش جهان نزدیک می شویم

دورترین عکس از اعماق فضا توسط دكتر بهرام مبشر كيهان شناس ايرانى بوسیله
تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده کهـکشانی غول پیکر به فاصله 14 میلیارد سال نوری از ما.

فایل پیوست 3348

امیدوارم مورد پسند بچه های خوب آوا استار قرار گرفته باشه...

نظریهٔ مهبانگ (انفجار بزرگ)



فایل پیوست 3349 فایل پیوست 3350


شرح گام به گام تاریخ کیهان از دید نظریهٔ «مهبانگ»: آشکار است برای آگاهی از چگونگی نخستین ثانیه‌ها و یا بهتر بگوییم نخستین اجزای ثانیه‌های پس از انفجار آغازین نباید از ستاره شناسان پرسید بلکه در این مورد باید به فیزیکدان‌های متخصص در امر فیزیک ذره‌ای مراجعه کرد که در مورد تشعشعات و ماده در شرایط کاملا سخت و غیر عادی جستجو و تجربه می‌کنند. تاریخ کیهان معمولاً به ۸ مقطع کاملا متفاوت و نا مساوی بخش می‌شود:
مرحله نخست — (صفر تا۱۰ به توان ۴۳- ثانیه): این مساله هنوز برایمان کاملا روشن نیست که در این نخستین اجزای ثانیه‌ها چه چیزی تبدیل به گلوله آتشینی شد که کیهان باید بعداً از آن ایجاد گردد. هیچ معادله اندازه گیری برای دمای بسیار بالا و تصورناپذیری که در این زمان حاکم بود در دست نیست.
مرحله دوم — (از۱۰ به توان ۴۳- تا ۱۰ به توان ۳۲- ثانیه): نخستین سنگ بناهای ماده مثلا کوارک‌ها و الکترون‌ها و پاد ذره‌های آنها از برخورد پرتوها با یکدیگر به وجود می‌آیند. بخشی از این سنگ بناها دوباره با یکدیگر برخورد می‌کنند و به صورت تشعشع فرو می‌پاشند. در لحظه‌های بسیار بسیار اولیه ذره‌های فرا سنگین - x نیز می‌توانسته‌اند به وجود آمده باشند. این ذره‌ها دارای این ویژگی هستند که هنگام فروپاشی ماده بیشتری نسبت به پاد ماده و مثلا کوارک‌های بیشتری نسبت به آنتی کوارک‌ها ایجاد می‌کنند. ذره‌های x که تنها در همان نخستین اجزای بسیار کوچک ثانیه‌ها وجود داشتند برای ما میراث مهمی به جا گذاردند که عبارت بود از: «افزونی ماده در برابر پاد ماده»
مرحله سوم — (از۱۰ به توان ۳۲- ثانیه تا ۱۰ به توان ۶- ثانیه): کیهان از مخلوطی از کوارک‌ها، لپتون‌ها، فوتون‌ها و ذره‌های دیگر تشکیل شده که متقابلا به ایجاد و نابودی یکدیگر مشغول بوده و همچنین خیلی سریع در حال از دست دادن دما هستند.
مرحله چهارم — (از ۱۰ به توان ۶- ثانیه تا ۱۰ به توان ۳- ثانیه): کمابیش همگی کوارک‌ها و پاد کوارک‌ها به صورت پرتو ذره‌ها به انرژی تبدیل می‌شوند. کوارک‌های جدید دیگر نمی‌توانند در دماهای رو به کاهش به وجود آیند ولی از آن جایی که کوارک‌های بیشتری نسبت به پاد کوارک‌ها وجود دارند برخی از کوارک‌ها برای خود جفتی پیدا نکرده و به صورت اضافه باقی می‌مانند. هر ۳ کوارک با یکدیگر یک پروتون با یک نوترون می‌سازند. سنگ بناهای هسته اتم‌های آینده اکنون ایجاد شده‌اند.
مرحله پنجم — (از ۱۰ به توان ۳- ثانیه تا ۱۰۰ ثانیه): الکترون‌ها و پاد الکترون‌ها در برخورد با یکدیگر به اشعه تبدیل می‌شوند. شماری از الکترون‌ها باقی می‌ماند زیرا که ماده بیشتری نسبت به پاد ماده وجود دارد. این الکترون‌ها بعداً مدارهای اتمی را می‌سازند.
مرحله ششم — (از ۱۰۰ ثانیه تا ۳۰ دقیقه): در دماهایی که امروزه می‌توان در مرکز ستارگان یافت نخستین هسته‌های اتم‌های سبک و به ویژه هسته‌های بسیار پایدار هلیم در اثر همجوشی هسته‌ای ساخته می‌شوند. هسته اتم‌های سنگین از قبیل اتم آهن یا کربن در این مرحله هنوز ایجاد نمی‌شوند. در آغاز آفرینش عملاً تنها دو عنصر بنیادی که از همه سبکتر بودند وجود داشتند: هلیم و هیدروژن
مرحله هفتم — (از ۳۰ دقیقه تا ۱ میلیون سال پس از آفرینش): پس از گذشت حدود ۳۰۰۰۰۰ سال گوی آتشین آنقدر دما از دست داده که هسته اتم‌ها و الکترون‌ها می‌توانند در دمایی در حدود ۳۰۰۰ درجه سانتی گراد به یکدیگر بپیوندند و بدون اینکه دوباره بی درنگ از هم بپاشند اتم‌ها را تشکیل دهند. در نتیجه آن مخلوط ذره‌ای که قبلا نا مرئی بود اکنون قابل دیدن می‌شود.
مرحله هشتم — (از یک میلیون سال پس از آفرینش تا امروز): از ابرهای هیدروژنی کهکشانها، ستارگان و سیاره‌ها به وجود می‌آیند. در درون ستارگان هسته اتم‌های سنگین از قبیل اکسیژن و آهن تولید می‌شوند. که بعدها در انفجارهای ستاره‌ای آزاد می‌گردند و برای ساخت ستارگان و سیاره‌ها و زندگی جدید به کار می‌آیند.

عناصر پیدایش زندگی زمینی

برای زمین با توجه به گوناگونی زندگی که در آن وجود دارد ۳ چیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده‌است:

1. از همان ابتدای خلقت همیشه ماده بیشتری نسبت به ضد ماده وجود داشته و بنابراین همواره ماده برای ما باقی می‌ماند
2. در مرحله ششم هیدروژن به وجود آمد این ماده که سبک‌ترین عنصر شیمیایی است سنگ بنای اصلی کهکشان‌ها و سیاره‌ها است. هیدروژن همچنین سنگ بنای اصلی موجودات زنده‌ای است که بعداً روی زمین به وجود آمدند و احتمالا روی میلیاردها سیاره دیگر نیز وجود دارند
3. در مرکز ستارگان نخستین هسته اتم‌های سنگین از قبیل اکسیژن و یا کربن یعنی سنگ بناهای اصلی مورد نیاز برای زندگی به وجود آمدند.

دیگه دارم قاط میزنم. با توجه به این اتمهای بسیار کوچک و این عظمت ستارگان، آدم نمی دونه بزرگ هستش یا کوچیک.

آدم درسته که خیلی خیلی خیلی...... دربرابر این عظمت کیهانی کوچک است ولی فکر و اندیشه ی اوست که جهان را در برابر او حقیر و کوچک می کند

حتما ببینین:: http://www.numbersleuth.org/universe/
هنوز تو شوکم! O_o

در صفحه اي كه باز مي شود اسكرول پايين تصوير را به سمت چپ و راست ببريد
تا شگفت زده شويد.
و با کلیک روی هر تصویر میتونین توضیح مختصری از آن را ببینین.
کلا جالبه!!


http://htwins.net/scale2/

این موضوع موضوع فوق العاده ایه.از کاربر "دختر ستاره" به خاطر وجود این تایپیک واقعا تشکر میکنم.خود این سوال که:" کیهان اصلا تا چه حد متونه بزرگ باشه و یا عظمت این همه مقیاس های نجومی تا چه حدی میتونه باشه؟" در یه دوره ای به یکی از بزرگترین سوالات من تو زندگیم تبدیل شده بود.

سلام
یکی از علاقه مندان به این شاخه از فیزیک هستم میخواستم این سوال طرح کنم مرکز جهان هستی بر اساس آخرین نتایج علمی کجاست؟
ممنون میشم اگه جوابشو بدهید
باشکر کیومرث خالقی @ ماهان - کرمان

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nasapersian

سلام
یکی از علاقه مندان به این شاخه از فیزیک هستم میخواستم این سوال طرح کنم مرکز جهان هستی بر اساس آخرین نتایج علمی کجاست؟
ممنون میشم اگه جوابشو بدهید
باشکر کیومرث خالقی @ ماهان - کرمان

---

سلام :)

طبق تئوری‌های فعلی جهان هستی مرکز ندارد :) در نگاه اول عجیب به نظر میرسه. بحثش خیلی مفصله میتونید توی این تاپیک درباره‌اش به صورت کامل مطالعه کنید:

انفجار بزرگ

(حتما تاپیک را از اول تا انتها مطالعه کنید تا کامل بحثش براتون روشن بشه)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پیمان اکبرنیا

سلام :)

طبق تئوری‌های فعلی جهان هستی مرکز ندارد :) در نگاه اول عجیب به نظر میرسه. بحثش خیلی مفصله میتونید توی این تاپیک درباره‌اش به صورت کامل مطالعه کنید:

انفجار بزرگ

(حتما تاپیک را از اول تا انتها مطالعه کنید تا کامل بحثش براتون روشن بشه)

---

با سلام - اینکه جهان مرکزی داره یا خیر ، در همه کهکشان ها با توجه به انبساط جهان توهمه مرکزیت جهان رو داره ، چرا که وقتی می بینه همه اجرام کهکشانی در حال دور شدن از اون هستند ، باید هم چنین خیالی بکنه. ولی دقیقا مثل بادکنکه اگه چند تا نقطه بزاری روش می بینی همه دارن از هم دور می شند ، البته با این تفاوت که بادکنک مرکز داره .

دوستان من يه نظري دارم لطفا منو دراين مورد راهنمايي كنين.همه ي مادراين بحث ها مثال بادكنكو شنيديم.باتوجه به اين كه درهنگام پيدايش جهان عالم خيلي كوچيك بوده ومهبانگ در كل عالم كه ازيه نقطه هم كوچكتر بوده شروع شده ومثل يك خمير يا همون بادكنك خودمون تشكيل شده حالا هرچه قدر هم بزرگ باشه هرچه قدر هم قابل درك نباشه اما بايد يه مركزي داشته باشه.مگه نه؟
يابايد اين طورباشه يا براي ردش بايد نظريه ي بيگ بنگو كنار بذاريم.............

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط aysa

دوستان من يه نظري دارم لطفا منو دراين مورد راهنمايي كنين.همه ي مادراين بحث ها مثال بادكنكو شنيديم.باتوجه به اين كه درهنگام پيدايش جهان عالم خيلي كوچيك بوده ومهبانگ در كل عالم كه ازيه نقطه هم كوچكتر بوده شروع شده ومثل يك خمير يا همون بادكنك خودمون تشكيل شده حالا هرچه قدر هم بزرگ باشه هرچه قدر هم قابل درك نباشه اما بايد يه مركزي داشته باشه.مگه نه؟
يابايد اين طورباشه يا براي ردش بايد نظريه ي بيگ بنگو كنار بذاريم.............

---

سلام دوست من...
راستش این مباحث تاپیک خیلی به مباحث تاپیک انفجار بزرگ نزدیکه...فکر میکنم اگر اون رو مطالعه کنی جواب سوالات خودتو پیدا میکنی چون در مورد بیگ بنگ خیلی خوب و جامع توضیح داده شد..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط aysa

دوستان من يه نظري دارم لطفا منو دراين مورد راهنمايي كنين.همه ي مادراين بحث ها مثال بادكنكو شنيديم.باتوجه به اين كه درهنگام پيدايش جهان عالم خيلي كوچيك بوده ومهبانگ در كل عالم كه ازيه نقطه هم كوچكتر بوده شروع شده ومثل يك خمير يا همون بادكنك خودمون تشكيل شده حالا هرچه قدر هم بزرگ باشه هرچه قدر هم قابل درك نباشه اما بايد يه مركزي داشته باشه.مگه نه؟
يابايد اين طورباشه يا براي ردش بايد نظريه ي بيگ بنگو كنار بذاريم.............

---

نه!اینکه بگیم عالم مرکز داره با مدل بیگ بنگ در تناقضه(فکر کنم منظور شما این بود که بیگ بنگ مرکز باید داشته باشه)تو مدل استاندارد کیهان شناسی یا همون بیگ بنگ دو فرض اساسی داریم که همگنی و همسانگردی عالمه(همگن یعنی هیچ مکان مرجعی نداریم و همسانگرد یعنی هیچ جهت مرجعی نداریم)که اثبات میشه قانون هابل که از تجربه هم بدست میاد به این اشاره داره. حالا اگه مرکزی باشه شما فرض مدل رو نقض کردید یعنی همگنی! پس اتفاقا مرکز نداشتن لزوم همگنی هستش

بزرگترين اجرام در کيهان

<IFRAME aria-hidden=true style="BORDER-BOTTOM: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-RIGHT: medium none" id=fb_xdm_frame_http title="Facebook Cross Domain Communication Frame" src="http://static.ak.facebook.com/connect/xd_arbiter.php?version=26#channel=f164044b6d8d44a& channel_path=%2Ftop-news%2F80-top-news%2F8669-10-biggest-things-in-universe.html%3Ffb_xd_fragment%23xd_sig%3Df28d7682 6ee5a6e%26&origin=http%3A%2F%2Fwww.noojum.com" frameBorder=0 allowTransparency name=fb_xdm_frame_http scrolling=no tab-index="-1"></IFRAME><IFRAME aria-hidden=true style="BORDER-BOTTOM: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-RIGHT: medium none" id=fb_xdm_frame_https title="Facebook Cross Domain Communication Frame" src="https://s-static.ak.facebook.com/connect/xd_arbiter.php?version=26#channel=f164044b6d8d44a& channel_path=%2Ftop-news%2F80-top-news%2F8669-10-biggest-things-in-universe.html%3Ffb_xd_fragment%23xd_sig%3Df28d7682 6ee5a6e%26&origin=http%3A%2F%2Fwww.noojum.com" frameBorder=0 allowTransparency name=fb_xdm_frame_https scrolling=no tab-index="-1"></IFRAME>





شاید برای شما هم چنین سوالی پیش آمده باشد که بزرگترین ها در دنیای پیرامون ما کدام اجسام می باشند. اگر تاکنون در نزديکي اهرام مصر و يا برج دبي ايستاده باشيد عظمت و بزرگي اين سازه ها شما را حيرت زده خواهند نمود. اما آنچه در این مقاله به برسی آن خواهیم پرداخت به چنان ساختارهای عظیمی در جهان اشاره دارد که حتی تصور اندازه برخی از آنها نیز دشوار است.
در ادامه این مطلب، 10 انتخاب برتر برای بزرگ ترین اجرام در کیهان را به شما معرفی خواهیم نمود. در این مقاله با بزرگ ترین سیاره، بزرگ ترین ستاره، بزرگ ترین سنگ آسمانی، بزرگ ترین سیاهچاله ، بزرگ ترین کهکشان، و دیگر ساختارهایی از کیهان آشنا خواهید شد که شاید تاکنون حتی نام آنها را نیز نشنیده باشد. اینها بزرگترین اجرام در جهان هستی می باشند:


http://www.noojum.com/images/stories...st/ceres-s.jpg
10 - بزرگترين سيارک
"سرس" بزرگ ترين سيارکي (asteroid) است که تاکنون شناسيايي شده است. اين سيارک در حدود 600 مايل (به بزرگي کاليفرنيا) قطر دارد. سرس آنقدر عظيم است که نيروي گرانشي اش آنرا وادار به داشتن شکلي کروي نموده و همچنين لقب "سياره کوتوله" با آن داده شده است. اين سيارک آنقدر بزرگ است که شامل 25% درصد از جرم کمربند سيارک ها مي باشد. اگر شما کليه اجرام موجود در کمربند سيارک ها را در کنار يکدگير جمع کنيد، جسم حاصله تنها 2.5 برابر از سرس بزرگتر خواهد بود.




http://www.noojum.com/images/stories...st/tres4-s.jpg
9- بزرگترين سياره
سياره TRES4که در صورت فلکي هرکول واقع شده است داراي قطري 70% بزرگتر از سياره مشتري است، اگرچه جرم آن هشتاد درصد از مشتري کمتر مي باشد. اين بزرگترين سياره اي است که تاکنون شناسايي نموده ايم.
بروزرساني: يافته هاي علمي جديد نشان مي دهد که ظاهراً سياره فراخورشيدي WASP-17bحتي از سياره TRES4نيز بزرگتر است. باوجود اينکه شعاع آن دوبرابر سياره مشتري است، تنها نيمي از جرم مشتري را داراست. اين حتي آنرا در درجه اي سبک تر از سيارهTRES4قرار داده است.



http://www.noojum.com/images/stories...s-Majors-s.jpg
8- بزرگترين ستاره
VY Canis Majorisبزرگترين ستاره اي است (در قطر) که تاکنون شناسايي شده است. اين ستاره از خانواده ستارگان مشهور به "غول هاي قرمز" مي باشد. قطر اين ستاره 2000 بار بزرگ تر از خورشيد است و براي پرسرعت ترين اتومبيل جهان 2600 سال زمان نیاز است تا مسير دور آن را يکبار پيمايش نمايد. اگر شما ستاره VY Canis Majoris را جايگزين خورشيد منظومه شمسي نماييد، شعاع آن از سياره زحل عبور خواهد نمود (براي مقايسه اندازه آن با خورشيد به تصوير مقابل نگاه کنيد )




http://www.noojum.com/images/stories...ack-hole-s.jpg
7- بزرگترين سياه چاله
سياه چاله ها از لحاظ فيزيکي مناطق عظيمي از فضا نمي باشند. اما با نظر گرفتن جرم بسيار بالاي آنها، سياه چاله ها از جمله بزرگترين اجرام موجود در کيهان قلمداد مي شوند. quasar OJ287بزرگترين سياه چاله اي است که ما تاکنون شناسايي نموده ايم. بر اساس محاسبات تخمين زده مي شود که اين سياه چاله بسيار عظيم جرمي معادل با 18 ميليارد برابر جرم خورشيد داشته و در مرکز يک کهکشان واقع شده است. براي درک بهتر، اين سياه چاله را جسمي در نظر بگيريد که از کل منظومه شمسي ما نيز بزرگتر است. و اگر مي خواهيد بدانيد يک سياه چاله تا چه اندازه مي تواند بزرگ باشد؟ بر اساس تحقيقات دانشمندان هيچ محدوديتي در اين زمينه وجود ندارد!
بروزرساني (11/28/2012): يافته هاي جديد علمي هر روزه ما را شگفت زده مي نمايند. محققان دانشگاه تگزاس، با بکارگيري تلسکوپ Hobby-Eberly، سياه چاله تازه اي را يافته اند که اين سياه چاله در حال حاضر به عنوان بزرگترين ابرسياه چاله شناخته مي شود. اين سياه چاله در مرکز کهکشان NGC 1277واقع شده است. اين سياه چاله آنقدر عظيم است که 14 درصد از جرم کل کهکشان را به خود اختصاص داده است.



http://www.noojum.com/images/stories...01Galaxy-s.jpg
6- بزرگترين کهکشان
يک ابرکهکشان، کهکشاني است که با بسياري از کهکشان هاي ديگر ادغام شده و آنها در مرکز خوشه کهکشاني واقع شده اند. تاکنون بزرگترين نمونه اي که شناسايي گشته است، بر اساس توافقات ابر-کهکشان IC1101مي باشد. اندازه آن 6 ميليون سال نوري مي باشد و اين در حاليست که کهکشان راه شيري داراي اندازه اي تنها معادل 100هزار سال نوري است. (يعني اگر با سرعت نور حرکت نماييد، زماني معادل 100 هزار سال طول مي کشد تا از يک سمت کهکشان، به سمت ديگر برويد )
IC1101، تقريباً 60 برابر از کهکشان ما بزرگتر مي باشد.



http://www.noojum.com/images/stories...io-lobes-s.jpg
5- نواحي راديويي
همانطور که ماده در معرض يک سياهچاله تحليل مي رود، در سرعت هاي بالا و در قطب هاي سياهچاله ها، مقداري از ماده و انرژي به بيرون پرتاب مي شود. اين تشعشعات به شکل نواحي بسيار عظيم و جريان هايي از انرژي راديويي بوده که با يک تلسکوپ راديويي قابل مشاهده مي باشند. بزرگترين نمونه مشاهده شده تاکنون در کهکشان 3C236واقع در صورت فلکي اسدالاصغر (شير کوچک) مي باشد. اندازه آن محدوده اي در حدود 40 ميليون سال نوري است. اندازه اين جريان ها از يک سو تا سوي ديگر، حتي از بزرگترين کهکشان ها نيزعظيم تر مي باشند.



http://www.noojum.com/images/stories...ymenBlob-s.jpg
4- حباب هاي آلفا ليمان
اين حباب ها فاز حاصل از تولد خوشه هاي کهکشاني و با عمري بسيار کوتاه مي باشند. آنها يک جسم بي شکل پر شده از گاز بوده که به طور کامل منعقد نشده و يا هنوز به محدوده گرانشي و يکپارچگي نرسيده اند. آنها از لحاظ شکل ظاهري شبيه يک جانور تک سلولي يا ماهي ژله اي مي باشند. بزرگترين نمونه شناسايي شده داراي وسعتي معادل 200 ميليون سال نوري بوده و در صورت فلکي دلو قرار گرفته است.




http://www.noojum.com/images/stories.../thevoid-s.jpg
3- Bootes Void
کهکشان ها معمولاً در خوشه ها مقيم شده اند. حتي کهکشان ما (راه شيري) نيز اينچنين است. اين خوشه ها به آهستگي و به واسطه نيروهاي گرانشي به يکديگر متصل شده و در گروه هايي در امتداد فضا/زمان بسط مي يابند. اما ساير بخش هاي غيرمقيم چطور؟
بزرگترین آنها "Bootes Void" خوانده مي شود. اين ناحيه "تهي"، منطقه اي با وسعت 250 ميليون سال نوري مي باشد. منطقه اي آنقدر وسيع که در آن 2500 کهکشان راه شيري را مي توان در کنار يکديگر قرار داد. تهيگاه ها مانند حفره هايي در کيهان مي باشند و "Bootes Void" بزرگترين آنهاست.



http://www.noojum.com/images/stories...eyGalaxy-s.jpg
2- ابرخوشه شپلی
این عظیم ترین شی به هم پیوسته با نیروی گرانش است که ما تاکنون می شناسیم. ابرخوشه شپلی مجموعه ای از کهکشان هاست که محدوده آن بالغ بر 400 میلیون سال نوری می باشد. این بدان معناست که کهکشان راه شیری ما 4000 برابر کوچکتر از این ساختار است و عبور از آن حتی برای پرسرعت ترین فضاپیماها تریلیون ها سال به طول خواهد انجامید.




http://www.noojum.com/images/stories...smic-web-s.jpg
1- شبکه کیهانی
اکثر ستاره شناسان بر این باورند که بزرگترین ساختار در جهان هستی، شبکه کیهانی است. این شبکه را می توانید مانند داربستی بی انتها از خوشه ها و ابرخوشه های کهکشانی احاطه شده با ماده تاریک در نظر بگیرید که دارای ساختاری شبیه به شبکه ای سه بعدی ازتارهای عنکبوت است. خوشه های کهکشانی و ماده تاریک "هاب"هایی را می سازند که رشته های کهکشان ها این هاب ها را به یکدیگر متصل نموده و شبکه ای شبیه به تصویر روبرو اینجا می نمایند.
و اما این شبکه تا چه اندازه بزرگ است؟ اگر کهشکان راه شیری یک دانه خشخاش بود، آنگاه شبکه کیهانی از جهان قابل مشاهده، به اندازه استادیوم 'رز باول' می بود.




منبع : سایت نجوم ایران

لینکی بسسسس مفید البته نمیدونستم کدوم تاپیک باید بزارمش
http://www.numbersleuth.org/universe/

تنها کمی بیاندیشید ..!<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
سلام<o:p></o:p>
متن زیر بخشی از نوشته های کارل ساگان دانشمند فضایی آمریکا درباره عکس زیر از کتاب "ویجر "درباره مکان ما در این جهان است امیدوارم که لذت ببرید .<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
فایل پیوست 6272
"این عکس را فضا پیمای ویجر در حین خروج از منظومه شمسی به زمین مخابره کرد. "<o:p></o:p>
به این نقطه نگاه کنید ،همین جاست ،خانه است ،ما اینجاییم ،تمام کسانی که دوستشان دارید تمام کسانی که می شناسید تمام کسانی که تا به حال چیزی در موردشان شنیده اید. تمام کسانی که وجود داشته اند ،زندگی شان را در اینجا سپری کرده اند برآیند تمام خوشی ها و رنج هایمان درهمین نقطه جمع شده است .<o:p></o:p>
هزاران مذهب، ایدئولوژی ها و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آن ها کاملا مطمئن بوده اند. تمامی شکارچیان و صیادان، تمامی قهرمانان و بزدلان ،تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن، تمامی پادشاهان ،تمای زوج های جوان عاشق تمامی پدران و مادران، کودکان امیدوار ،مخترعان و مکتشفان ،تمامی معلمان اخلاق ،تمامی سیاست مداران فاسد، تمامی ابر ستاره ها، تمامی رهبران کبیر، تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخ گونه ی ما در آنجا زیسته اند .<o:p></o:p>
در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است زمین ذره خرد در مقابل عظمت جهان است به رودهای خون که توسط امپراطوران و ژنران ها بر زمین جاری شده، البته با عظمت فاتحانه بیاندیشید این خونریزان اربان لحظاتی از قسمت کوچکی از این نقطه بوده اند به بی رحمی های بی حد و حسابی ، که ساکنان گوشه ای از این نقطه توسط ساکنان گوشه ی دیگر متحمل شده اند بیاندیشید .!چقدر اینان به کشتن یکدیگر مشتاق بوده و یا مشتاقند چقدر با حرارت از یکدیگر متنفرند.!<o:p></o:p>
تمامی شکوه و جلال ما ،تصور خود ستای ما، این توهم که ما دارای موقعیتی ممتاز در پهنه گیتی هستیم به واسطه این عکس به چالش کشیده می شود.<o:p></o:p>
سیاره ما لکه ای گم شده در تاریکی کهکشان هاست در این تیرگی و عظمت بی پایان هیچ نشانه ای از اینکه کمکی از جایی برسد تا مارا از شر خودمان در امان نگاه دارد دیده نمی شود .<o:p></o:p>
گفته شده ستاره شناسی علمی است شخصیت ساز که فرد را فروتن می سازد <o:p></o:p>
شاید هیچ تصویری بهتر از این غرور ابلهانه و نابخردانه نوع بشر را در دنیای کوچکش به نمایش نگذارد برای من این تصویر تاکیدی است بر مسئولیت ما در جهت برخورد مهربانانه تر با یکدیگر و سعی در گرامی داشتن و حفظ کردن این نقطه آبی کمرنگ ،تنها خانه ای که تا کنون شناخته ایم .<o:p></o:p>
به امید اینکه حداقل ما ستاره شناسان و به عنوان کسی که تا حدودی از علم نجوم آگاهی داریم این دانش بر زندگیمان تاثیر گذاشته و مراقب اعمال و رفتار خود باشیم و هیچ گاه با تکبر و غرور بر زمین قدم مگذاریم ...<o:p></o:p>

سوال من این است که با توجه به اینکه ستارگان و اجرام اسمانی به میزان چندین سال نوری از ما فاصله دارند و اینکه در حال حاضر ما اتفاقاتی که در گذشته برای این اجرام افتاده را می بینیم در حال حاضر ایا این اجرام وجود دارند و یا اینکه ما نور حاصل از ان اتفاقات را می بینیم یعنی اینکهدر همین لحظه ممکن است که اجرامی که می بینیم وجود نداشته باشند
اگر این موضوع درست باشد پس بنا برین می توان نتیجه گرفت بجز اجرامی که در چندین دهه سال نوری از زمین فاصله دارند مابقی نور این اجرام بوده و در حال حاضر این اجرام وجود خارجی ندارند و اگر این موضوع درست باشد در این صورت جهان ما جهانی کوچک و در حد چندین سال نوری بیشتر نیست