سلام به همه دوستان آوایی سمپادی گلم! خوبین؟ امروز تصمیم گرفتم که یه گفتگوی جدید سمپادی رو شروع کنم برای به اشتراک گذاشتن نظراتمون درباره استاد های به یادماندنی زندگیمون! منظورم از به یادماندنی فقط خوب و مهربون و دوست داشتنی بودن نیست! یه استاد به یاد ماندنی میتونه خیلی هم بداخلاق باشه و همین باعث به یادماندنی شدنش بشه! به هر حال فکر کنم با ادامه گفتگو در این بحث به جاهای خوبی برسیم و معیار های مختلفی رو بررسی کنیم! یه ویژگی خوب اینه که کسانی که دربارشون حرف میزنیم این حرف ها رو نمیبینن در نتیجه هیچ کس محکوم و یا مجبور به چاپلوسی نمیشه! فقط چند تا خواهش: 1- لطفا مثه همیشه جانب ادب رو رعایت کنید! 2- سعی کنید به اعصابتون مسلط باشین! 3- منصف باشین! ( همه آدم ها ویژگی های خوب و بد رو کنار هم دارن!) 4- سعی کنین یه جوری حرف بزنین که غیبت نشه!
من استاد به یاد ماندنی خیلی داشتم!!! و تو هر پست ایشالله یکیشونو میگم اولین نفر: معلم آمادگیم!! خانم کاووسی و جالب اینجاست که ایشون به خاطر اینکه معلم آمادگی من بودن در ذهنم نموندند!! خواهرم وقتی کلاس 4 ابتدایی بود من 4 سالم بود! و خانم کاووسی هم معلم کلاس چهارم آن زمان خواهرم من هم یک جلسه افتخاری (روز تولد خواهرم که براش جشن گرفته بودن دوستاش!) رفتم سر این کلاس!! بچه ها کمی شلوغ کردند، خانم کاووسی داد کشید و همه بچه ها ساکت شدند! اما من یهو از کنار خواهرم پاشدم و رفتم خوابودنم زیر گوش خانم کاووسی x_x بعدش دیگه نمیدونم چی شد! ولی میدونم کلاس آمادگی رو من با شرم فراوان میرفتم و نمیتونستم تو چشم های ایشون نگاه کنم و البته بعد ها خواهرم همکار ایشون شد (خواهرم تو همون مدرسه الان درس میده!) و گفت که با هم در مورد این موضوع میگفتند و میخندیدند
منم استاد به یادماندنی زیــــــــــــــــــــــا د داشتم! اما اولین استاد به یادماندنی من: راستش من کلا با معلم ریاضی های راهنمایی ام مشکل داشتم! سال سوم راهنمایی یه معلم ریاضی داشتیم حدودا بیست و هفت-هشت ساله! من و دوستام که دیدیم ایشون خیلی جوون اند همش دنبال سوتی گرفتن از این بنده خدا بودیم و به همه چی(از رفتارش گرفته تا مسئله حل کردنش) گیر میدادیم! یه بار سر کلاس ما گریشون گرفت رفتند دفتر مدیر مدرسه! (که رفتیم دنبالشون، عذرخواهی کردیم و برگشتند!) خلاصه بگم چند ماه بعد از امتحانات خرداد داشتم کتاب های دختر دایی ام که دانشجوی دانشگاه علم و صنعت است رو نگاه میکردم که اسم معلم ریاضی ام رو دیدم! بله! ... ایشون استادیار دانشگاه علم و صنعت بودند بعد ما بچه های 14-15 ساله از مسئله حل کردنشون ایراد میگرفتیم!!!
من تا الان از دو تا معلم مثل چی می ترسیدم البته دیگه الان خیلی باهاشون راحتم یکیشون معلم ریاضی اول راهنماییم بود انقدر ازش میترسیدم واسه المپیاد ازم سوال میکرد یه جواب غلط بهش میدادم دیگه ولم کنه دومین معلمم فیزیک اول دبیرستان بود اونم دقیقا اولین جلسه منو برد پای تخته واسه سخت ترین سوال سوالرو حل کرده بودم ولی انقدر بد نگام کرد که فقط راه حلو نوشتم هر چیم بهم میگفت از کجا فهمیدی نمیتونستم بگم بعد از من یکی دیگه رفت پای تخته اونم دقیقا مثل من بعد معلممون گفت از من میترسید؟؟ما گفتیم نه خانم ترس چیه هممون سفید شده بودیم سر کلاسش خودمو میزدم به مریضی که باهام کار نداشته باشه !واسه همین این دو تا معلم همیشه تو یادم هستن با معلم فیزیکم که الان انقدر راحت شدم به اسم کوچیک صداش میکنم البته بازم هستا
یه معلم ریاضی تو راهنمایی داشتم مشکلش با من این بود که چرا تیک های تو اون وریه و من هرچی تلاش کردم نتونستم بهش بفهمونم که من چپ دستم! عاقبت تیک هام راستی شد!!!!!! ای خدااااااااااااااااااااااا ااا
یکی معلمای من معلم المپیاد شیمیون بود آقای متین خو ایشون اولین جلسه که امدن سر کلاس ما خیلی یواش حرف میزدن صداشون نمیومد منم میگفتم استاد اگه میشه بلند صحبت کنید استامونم خجالت میکشید لپاش سرخ می شد هیچ وقت یادم نمیره خیلی اذیتش کردم الانم واسه ادامه تحصیل رفت آمریکا خداکنه حلالم کنه
وای من انقدر معلم تو زندگیم داشتم نمیدونم کدومشون رو بگم؟! ولی اولین معلم من خواهرم بود... بهم درس درست زندگی کردنو داد... واسه همین ممنونشم...!
بهترین معلم من اقای پروین و اقای وفایی بودند که واسه تیزهوشان بودند واقعا عالی بودند هیچ وقت فراموش نمی کنمشون.
معلمای راهنماییمو اصلا دوست ندارم...!
