به نظرم اندکی صبر باید و حرف گوش کنی تا به هدف رسید (هدف هرکسی برای خودشه ) بعدش گاهی وقتا بهتره خودمون رو به جای والدین در نظر بگیریم و خودمون تجزبه و تحلیل کنیم (خوب و بد رو خودمون گاهی وقتا بهتر تشخیص میدیم ) آخرش هم اینه که با والدینمون بیشتر دوست باشیم (شاید بیشتر مشکلامون حل بشه ) و در آخر یه نقل از خانوم yasiii "امیدوارم هممون فرزند خوبی برای والدینمون باشیم "
دوستانی که نتیجه گیری نکردن لطقا تا اول مهر اقدام کنید که یک نتیجه گیری خوب از این بحث داشته باشیم اول مهر موضوع جدید اعلام خواهد شد .
سپاس از همه دوستان...با این همه نتیجه گیری خوب....دیگه چیزی نمونده من بگم... ولی به نظر من مهمترین نکته در روابط بین والدین و فرزندان حفظ احترام متقابل و ارزش قائل شدن هر دو طرف برای نظر طرف مقابله...در این بین نباید استقلال نوجوان و تجربه والدین رو نادیده گرفت یعنی ما نباید انتظار داشته باشیم هرچی میگیم والدین قبول کنن و بالعکس والدین هم باید به حس استقلال طلبی فرزندان توجه کنن... در هر صورت ایام نوجوانی و جوانی هم مثل کودکی میگذره و به قول شاعر جوانی هم بهاری بود و بگذشت....چیزی که مهمه اینه که خدایی نکرده از ما برای رسیدن به خواسته های کوچک و بزرگمون در این ایام رفتاری سرنزنه که روابط عاطفی و دوستانه ای که با والدینمون داریم خدشه دار بشه و پرده های حرمت بینمون از بین بره...مسلما اگه ما از بعضی علایقمون (هرچند که ممکنه حقمون باشه)به خاطر حفط احترام والدین بگذریم خدا حواسش هست و یه جایی لحاظ میکنه این حفط احترامو...درست مثل کاری که اویس قرنی کرد که به خاطر گوش دادن به حرف مادرش حاضر شد از دیدار پیامبر بگذره.... با احترام و به امید روزهای روشن...شبهای پرستاره
یه مسئله ای که تو نوجوونی من یکی باهاش درگیر شدم اینه که هی با خودم به تناقض می رسم.سعی می کنم وانمود کنم که اصلا مسائل فلسفی برام مهم نیس ولی باهاش درگیر میشم بعد نمی فهمم که بالاخره برام مهمه یا نیس. جالبه پتانسیل این سن خیلی بالا هم هست یعنی هم می تونی درس مدرسه بخونی.هم المپیاد هم کتاب بخونی هم فک کنی هم... اون مسئله که گفتین خیلی وقتا ممکنه از آدما تندی خوشمون بیادم متاسفانه یکم واسه من اتفاق می اقته!:d خلاصه بد چیزیه این سن!(فردا رو بگو باید باز بریم مدرسه!)
از اول مهر 5 رو میگذره هااااااااااااااااااااااا موضوع جدید چی شد پس؟
من یه موضوع کوتاه سراغ دارم بیاین همگی یه نگاه به این صفحه بندازیم و ببینیم که چقدر از اون کارایی که تصمیم داشتیم انجام بدیم و انجام دادیم طبق معمول از خودم شروع می کنم اینجانب که به کلاس خطاطی نرسیدم اما خدا رو شکر دوره ی امدادگری رو گذروندم درسامم تا حدودی دوره کردم
گرچه بعضی از دوستان برنامه هاشون رو نگفتند ولی من در تابستان کمی برای المپیاد مطالعه داشتم . بعدش ورزش و یه چند تا مسافرت ... همین !
من یکی که در تابستان می خواستم فقط استراحت کنم و از فکر درس و مشق بیرون بیایم چون در خرداد خودم را با درس خفه کرده بودم و باید حتماً استراحت می کردم. من برای نجوم هم برنامه ریزی داشته بودم که متاُّسفانه با شکست رو به رو شد آن هم این بود که با کلاس نجوم مان به رصد برویم که هر چه زدیم به در بسته خورد. سفر هم که درتابستان نرفتیم.
راستش من این تابستون بعد کنکور آزاد سعی کردم گواهیناممو بگیرم و در عرض یک ماه برا انتخابی تیم ملی آماده شدم (ولی چهارم شدم) بعدش هر روز بعد از ظهر برنامه ی دوچرخه سواری داشتیم که تقریبا روزی 12 کیلومتر دوچرخه داشتیم اونم تپه شهدا که کلا سربالایی هستش آخرش هم بیکار بودیم
واااااااااااااااااای شماها پیر بشید چی میشید.... ناسلامتی اسم گروه نوجوانان و جوانانه و نوجوان و جوان مساویه با شور و هیجان نچ نچ نچ اصلا خوب نیستااااااااااااا موضوع میدی دو سه نفر جواب میدن بعد دوباره سوت و کور میشه خب بیاین موضوعای جالب بدین تا تبادل فکری کنیم ----------------------------------- مشخصه اعصاب ندارم...نه؟
