PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : آسیب ها و خطرات تکنولوژی های فضایی


melika bidabadi
11-23-2011, 11:51 PM
با سلام به تمامی دوستان آوا استاری .
بیش از پنجاه دهه است از آغاز عصر فضا می گذرد ودر این مدت راز ها ومسئله هایی که دست نیافتی به نظر میرسد کشف وقابل دسترس شد مثل پرتاب ماهواره ها تلسکوپ های فضایی شاتل ها و...

اما هر تکنولوزی اگر بدون توجه به سر انجام ان وبررسی تمام جانبه ان مورد استفاده قرار گیردممکن است بعد ها مشکلاتی را برای بشر به وجود بیاورد. مثل پدیده زباله های فضایی و..:stupido:

در این تاپیک می خواهم با کمک شما دوستان به بررسی این مشکلات وراه حل های آن بپردازم.:yaeh am not durnk:
the milky way
11-24-2011, 12:09 PM
دانشمندان سازمان فضایی ایتالیا راه حل جدیدی برای پاک سازی فضا از زباله های فضایی ارائه کرده اند. در این شیوه ماهواره ای به فضا پرتاب میشود و تا نزدیکی زباله های فضایی بزرگ از قبیل قطعات ماهواره ها و موشک های از کار افتاده میرود. سپس این ماهواره از دو بازو برای نگهداشتن زباله ها و متصل کردن یک موتور یونی به آن ها استفاده میکند. این موتور میتواند زباله را حرکت داده و به سوی جو زمین هدایت کند. با استفاده از این شیوه میتوان سالانه حدود 5 تا 10 قطعه از زباله های فضایی را از مدارهای اطراف زمین پاک کرد. در حال حاضر بیش از 17 هزار جرم بزرگتر از 10 سانتی متر در مدار پایینی زمین وجود دارند و هریک از این قطعات به تنهایی قادر به ایجاد خطر جدی هستند.

منبع : مجله ی دانستنیها شماره ی 36 چاپ 5 شهریور 1390 صفحه ی 18
melika bidabadi
11-26-2011, 06:12 PM
یکی از مضوعات موردبررسی در 11یکی از 5 زیر گروه کنگره ی نسل فضا و فضانوردی (sgc)که در کیپ تاون افریقای جنوبی برگزار شد زباله های فضایی وراه های ازبین بردن آن بود. در واقع هدف این کنگره معرفی دانشجویان ومتخصصان جوان در امور فضایی به سازما ملل کشور های عضو و اژانسهای فضایی میباشد(البته نکته قابل توجه ان شرکت 4 دانشجو ایرانی در ان بود).که در این بین ایده هایی برای ازبین بردن زباله های فضایی بود که مهمترین نکته مهم در انها این بود که برای پاکسازی روشی ویا وسیله پدید اید که بتواند به طور مداوم ومستمر به جمع اوری این زباله بپردازد(به طور مثال طرح ساخت یک وسلیه همچچون جاروبرقی ویا شلیک لیزر برای منحرف کردن مسیرشان و...) وازخطرات ناشی از انها مانندسقوط انها به زمین برخوردشان ویا فضاپیماها مانند برخورد یک قطعه از انها به پنجره شاتل فضایی چلنجر اختلال ذر حرکت ماهواره هاو.....کاست .
که البته قرار است این پیشنهادات ونتایج به طور رسمی ودر سال جاری در سازمان ملل متحد وبا حامیان وهمکارانsgacبه اشتراک گذاشته خواهد شد .
خب حالا میخواهم با کمک شما دوستان راه حل هایی را که برای لز بین بردن زباله های فضایی به ذهنتون میرسد را مطرح کنید وباهم به بررسی اون ها بپردازیم.:faill:
the milky way
11-29-2011, 10:32 AM
http://www.spacescience.ir/images/posts/0000094-Debris.jpg


این تصویر بر اساس داده های واقعی شبیه سازی کامپیوتری شده است


به قسمتی از دست‌ساخته‌های بشر كه در مدار زمین قرار دارند ولی مأموریتشان به پایان رسیده، پسماند فضایی و یا زباله مداری ‏می‌گویند. با افزایش چشمگیر فعالیت‌های فضایی، حجم پسماندهای فضایی بیشتر شده و تخمین زده می‌شود که در حال ‏حاضر حدود ۳۳۰ میلیون قطعه زباله فضایی با ابعاد مختلف در مدارهای مختلف زمین سرگردان باشند.‏
از سال ۱۹۵۷ که اتحاد جماهیر شوروی موفق شد ماهواره ‏اسپوتنیک۱ را در مدار قرار دهد، آلودگی فضا به دست بشر ‏آغاز شد. این آلودگی، عمدتاً مربوط به قطعات رها شده در ‏فضا، انفجارات خواسته یا ناخواسته و محموله‌های غیر قابل ‏استفاده می‌باشد.

سطح تکنولوژی پرتاب ماهواره‌ها در آغاز ‏عصر فضا و عدم شناخت دقیق مهندسان و متخصصان ‏نسبت به مخاطرات پسماندهای فضایی، باعث شد که در ‏سالهای اوج این فعالیتها حجم قابل توجه‌ای پسماند در ‏مدارهای گوناگون زمین رها شود. چند سالی که از عصر ‏فضا گذشت کم‌کم خطرات ناشی از پسماندهای فضایی، ‏خود را به اشکال مخاطره‌آمیزی نشان دادند. در بررسی ‏محموله‌هایی که به زمین باز‌می‌گشتند، نشانه‌هایی از ‏برخوردهای کوچک و بزرگی دیده می‌شد که پاره‌ای از آنها ‏بسیار خطرناک به نظر می‌رسیدند.
پس از آغاز ‏راهپیماییهای فضایی، خطرات ناشی از برخورد پسماندهای فضایی ‏بسیار کوچکی که می‌توانست به راحتی پوشش نازک و ‏حساس لباس فضایی فضانوردان را پاره کند، معضل دیگری بود که ‏آژانسهای فضایی را به تحقیق و تفکر بیشتری وا‌داشت. این ‏موضوع در سال ۱۹۹۱، زمانی که دستکش یکی از ‏فضانوردان شاتل فضایی آتلانتیس هنگام پیاده‌نوردی ‏فضایی و در اثر برخورد پسماند فضایی بسیار کوچکی پاره شد، ‏اهمیت ویژه‌ای یافت.

فضای اطراف زمین را اجرام سماوی و غیر سماوی، پلاسما، ‏امواج الکترومغناطیسی و یونها در بر‌گرفته است‎‏. ‏ملموس‌ترین و فیزیکی‌ترین پدیده‌ای که در اطراف زمین ‏مشاهده می‌شود، مدارگردها هستند. در تعریف، مدارگردها ‏اجسامی هستند با وزن، ابعاد و شکل ظاهری متفاوت که با ‏تبعیت از قوانین سه‌گانه کپلری به دور اجرام عظیم ‏سماوی می‌چرخند.‏ مدارگردهای اطراف زمین را می‌توان به دو گروه ‏مدارگردهای سماوی مانند ماه، سنگهای آسمانی و غبارهای ‏بین‌سیاره‌ای و از سویی دیگر مدارگردهای دست‌ساز مانند ماهواره‌ها و ‏ایستگاه‌های فضایی فعال و پسماندهای فضایی تقسیم کرد.‏

مدارگردهای غیر سماوی را می‌توان در دو گروه اجرام قابل ‏استفاده نظیر ماهواره‌ها و اجرام غیر قابل استفاده نظیر ‏مراحل پایانی راکت‌های حامل و یا ماهواره‌های از کار افتاده جای داد. پسماندهای فضایی به این گروه از ‏مدارگردهای ساخته دست بشر که غیر قابل استفاده بوده و ‏یا عمر مفیدشان به پایان رسیده باشد گفته می‌شوند. ‏تخمین زده می‌شود که در حال حاضر حدود ۳۳۰ میلیون ‏قطعه پسماند فضایی با ابعاد مختلف از قطر یک میلیمتر تا ‏ماهواره‌های از کار افتاده چند صد کیلوگرمی در مدارهای ‏مختلف زمین سرگردان باشند‏.‏

‏ اکثر پسماندهای فضایی در دو منطقه عمده اطراف ‏زمین انباشته شده‌اند. منطقه لئو (‏LEO‏) یا محدوده کم ‏ارتفاع مداری اولین منطقه آلوده فضا شمرده می‌شود. این ‏منطقه که از ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین آغاز شده ‏و تا حدود ۲۰۰۰ کیلومتری ادامه پیدا می‌کند برحسب ‏اتفاق میزبان بیشترین تعداد ماهواره‌های هواشناسی و ‏نظامی است و از این نظر منطقه حساسی به حساب می‌آید. منطقه دوم، ناحیه کم ضخامت مدار ‏زمین‌آهنگ یا جئو (‏GEO‏) ‌ در ارتفاع حدود ۳۶۰۰۰ ‏کیلومتری زمین است که تقریبا تمامی ماهواره‌های ‏مخابراتی و تلویزیونی در این ناحیه واقع شده‌اند. ‏

http://www.spacescience.ir/images/posts/0000094-1.gif

این شکل پراکندگی پسماندهای فضایی ‏را در اطراف زمین، نشان می‌دهد
این تصویر بر اساس داده های واقعی شبیه سازی کامپیوتری شده است.

شناخت این دو منطقه احتیاج به روشهای متفاوتی دارد. ‏برای مثال، مطالعه اثر بازدارندگی اتمسفر و یا ناهمگونی ‏شتاب جاذبه زمین که در مدارهای لئو بسیار حیاتی است، ‏در مدارهای جئو اهمیت چندانی ندارد، اما در مقابل، ‏مطالعه اثر جاذبه خورشید و ماه برای مدارگردهای منطقه ‏جئو مهم است.

اهمیت موضوع پسماندهای فضایی

مهمترین دلیل مطالعه پسماندهای فضایی، خطراتی است ‏که وجود این پسماندها برای ماموریتهای فضایی به وجود ‏می‌آورند. سرعت مورد نیاز برای قرار دادن جسمی در مدار ‏زمین آهنگ به ارتفاع ۳۶۰۰۰ کیلومتر از سطح زمین، ‏حدود سه کیلومتر بر ثانیه و یا به عبارتی دیگر حدود یازده هزار کیلومتر بر ساعت می‌باشد. این سرعت با کاهش ارتفاع ‏افزایش می‌یابد تا جایی‌که سرعت لازم برای تزریق ‏مدارگردی در مدار ۲۰۰ کیلومتری از سطح زمین به حدود هشت کیلومتر بر ثانیه٬ یعنی حدود ۲۹۰۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد‎‏.‏ برخورد حتی کوچکترین شئ با سرعتهای اشاره شده ‏می‌تواند برای پروازهای سرنشین‌دار یا غیرسرنشین‌دار ‏تهدیدی جدی به حساب آید. به عبارتی، خطر اصلی ‏پسماندهای فضایی مربوط به انرژی جنبشی بسیار زیاد آنها ‏است که در اثر یک تصادم، رها شده و باعث ایجاد خسارت ‏زیادی خواهد شد.

برخورد ریزترین پسماند با سطح نازک و به شدت حساس ‏لباس فضایی فضانوردانی که برای انجام مأموریتهای فضایی، مجبور ‏به راه‌پیمایی در اطراف سفینه خود می‌شوند، می‌تواند ‏خطرات عمده‌ای برای آنها در‌بر‌داشته باشد. یک قطعه پسماند فضایی بسیار کوچک به ‏قطر فقط نیم میلیمتر قادر به سوراخ کردن لباس فضایی و ‏خراشیدن پوست بدن فضانوردان خواهد شد. پسماندهای فضایی ‏بزرگتر، حتماً خطرات بیشتری برای آنها خواهد داشت.
‏

http://www.spacescience.ir/images/posts/0000094-2.gif

نمونه‌ای از برخورد یک ‏پسماند با قطر کمتر از یک میلیمتر با یکی از صفحات خورشیدی
‏تلسکوپ فضایی هابل

وضع ماهواره‌ها، علی‌رغم داشتن پوششهای مقاومتر، بهتر ‏نیست. برخورد یک پسماند فضایی کوچک با یک ماهواره و ‏یا ایستگاه فضایی فعال می‌تواند باعث از کار افتادن آنها ‏شود و حتی در صورت بزرگتر بودن پسماند فضایی، سبب متلاشی ‏شدن ماهواره نیز خواهد شد.‏

به عنوان مثال اگر یک قطعه پسماند فضایی با قطر حدود یک سانتی‌متر با سرعتی ‏معادل ۲۹ هزار کیلومتر بر ساعت که برای مدارهای کم ارتفاع، ‏سرعت محتملی است به ماهواره‌ای برخورد کند، انرژیی ‏معادل یک نارنجک دستی آزاد خواهد کرد. متاسفانه چنین ‏پسماندهای فضایی بسیار کوچکی قابل مشاهده، رهگیری و ‏فهرست‌برداری نیستند و به‌طبع نمی‌توان مسیر آنها را ‏حدس زد و از آنها دوری نمود.
روی همین اصل گسترش ‏تحقیقات برای بهبود طراحی، فرایند ساخت و استفاده از ‏مواد جدید و ترکیبی در دستور کار تمامی دفاتر طراحی ‏فضایی قرار دارد.‏

موضوع برخورد و تصادم با پسماندها ریسک اقتصادی ‏استفاده از فضا را به شدت افزایش داده و ادامه تحقیقات ‏فضایی و سفرهای اکتشافی را با بن‌بست مواجه خواهد کرد. ‏به همین دلیل برای آژانسهای فضایی و صاحبان ‏ماهواره‌های تجاری، علمی و نظامی بسیار مهم است که ‏اطلاعات دقیق و جامعی از جمعیت، مشخصات و موقعیت ‏پسماندها داشته باشند. ‏

جمعیت و منابع تولید

از آغاز عصر فضا تا زمان حاضر، میزان پسماندهای فضایی ‏ناشی از فعالیتهای بشری برای کشف و استفاده تجاری، ‏علمی و نظامی از فضا حدود ۹۰۰۰ قطعه فهرست شده ‏است. پسماندهایی که در حال حاضر و به دلیل ‏محدودیتهای ابزاری، میتوان فهرست نمود، پسماندهایی با ‏قطر بیش از ده سانتیمتر در محدوده کم ارتفاع مداری و ‏با قطر بیش از یک متر در محدوده‌های مرتفع نظیر ‏مدارهای زمین‌آهنگ هستند. طبق برآوردهای آماری تعداد ‏کل پسماندها بسیار بیشتر از این رقم است. حدس زده ‏می‌شود که تا کنون حدود ۳۳۰ میلیون قطعه پسماندهای فضایی با ‏قطری بیش از یک میلیمتر در فضا رها شده باشند. ‏

http://www.spacescience.ir/images/posts/space-debris-planetes.jpg


منابع عمده آلوده کننده فضا را می‌توان در ۶ دسته مهم جا ‏داد که عبارتند از:


اشیای به جا مانده از مأموریتهای فضایی


‏شناخته‌شده‌ترین پسماندهای فضایی را ماهواره‌های از کار افتاده، ‏اشیای به جا مانده از ماموریتهای فضایی و قطعات پخش ‏شده از تعداد بیشماری انفجار تشکیل می‌دهد.

تصادمهای فضایی

تصادمهای فضایی نیز اگرچه به ندرت ‏رخ می دهند اما به دلیل عدم کنترل بر آنها، بسیار مهم ‏هستند. اهمیت تصادم بین مدارگردها از دو جنبه قابل ‏بررسی می‌باشد. اهمیت اول مربوط به دسته‌ای از تصادمها ‏است که حداقل یکی از طرفهای برخورد، مدارگرد فعالی ‏مانند یک ماهواره باشد. این نوع تصادمها به دلیل صدماتی ‏که می‌تواند منجر به از کار افتادن مدارگردهای فعال و یا ‏شکست مأموریتهای فضایی شود، مهم هستند. اهمیت دوم ‏تصادمهای فضایی مربوط به بحث جاری یعنی تولید ‏پسماندهای فضایی است. هنگامیکه دو مدارگرد با هم ‏برخورد می‌کنند، به احتمال قوی قطعات و یا تکه‌هایی از ‏آنها جدا شده و با توجه به میزان و نوع ضربه ناشی از ‏برخورد، مسیر مستقلی را در پیش می‌گیرند. به این ترتیب ‏هر چند مجموع جرم پسماندهای فضایی تغییری نمی‌کند اما ‏جمعیت آنها افزایش می‌یابد. با افزایش تعداد پسماندهای ‏فضایی در اطراف زمین، می‌بایست منتظر افزایش تعداد ‏چنین تصادفاتی باشیم. هم اکنون روزانه صدها گذر نزدیک ‏بین مدارگردهای فهرست شده اتفاق می‌افتد‎‏.‏

آلیاژ نَک

بخش بسیار اندکی از پسماندهای فضایی را ‏قطرات فلز مایعی تشکیل می‌دهد که شامل آلیاژی از دو ‏فلز قلیایی سدیم و پتاسیم است. از این آلیاژ به خصوص که ‏نَک نامیده می‌شود به عنوان مایع خنک کننده در ‏رآکتورهای اتمی واقع در مدار استفاده می‌شده است. نشت ‏این آلیاژ فقط در محدوه سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ اتفاق ‏افتاد و قطرات نشت شده قطری بین ۱۰۰ میکرومتر تا پنج ‏سانتیمتر داشته‌اند.‏

خاکستر موتورهای سوخت جامد

قسمت دیگری از ‏پسماندهای فضایی به دلیل عملکرد موتورهای سوخت ‏جامد تولید شده‌اند. معمولا برای بهبود عملکرد این‌گونه ‏موتورها، کاهش ناپایداری اکسیداسیون و افزایش نیروی ‏پیشران، در هنگام تولید سوخت حدود ۱۸ درصد ذرات ریز ‏اکسید آلومینیوم نیز به مخلوط سوخت اضافه می‌شود. ‏هنگامی‌که موتورهای سوخت جامد روشن است، این مواد ‏به شکل خاکستر و به قطر ۵۰ میکرومتر تا سه سانتیمتر از ‏دهانه موتور خارج شده و در مدار باقی می‌مانند.‏

ذرات بسیار ریز

علاوه بر غبار ریز ذرات آلومینیوم، دو ‏گونه پسماندهای فضایی ریزتری نیز وجود دارند. گونه اول ‏اجکتا (‏Ejecta‏) نام دارد که در اثر برخورد پسماندهای ‏کوچک با سطح سایر اجرام مداری به وجود می‌آید. گونه ‏دوم شامل ذرات و غبار رنگ یا سایر پوششهای مدارگردها ‏نظیر عایقهای حرارتی است که در اثر خوردگی و یا ‏مجاورت با اکسیژن و تابش مستقیم خورشید، از سطح ‏اصلی کنده شده و در فضا رها می‌شوند.‏

سیمهای مسی وست فورد نیدلز

آخرین گروه ‏پسماندهای فضایی، خوشه‌ای از سیمهای مسی کوتاه و بلند است که ‏در مدار ۳۶۰۰ کیلومتری زمین در حال حرکت هستند. این ‏خوشه حاصل دو آزمایش در قالب پروژه‌ای تحت عنوان ‏‏"وست فورد نیدلز" مربوط به اوایل دهه ۱۹۶۰ است که به ‏منظور استفاده از فضا برای امور مخابراتی شکل گرفته بود. ‏هدف از پروژه این بود که با ایجاد یک حلقه مسی در ‏اطراف زمین، سطح مناسبی برای بازتاب امواج ‏الکترومغناطیس به وجود آید. طی این عملیات، تعداد ۴۸۰ ‏میلیون دوقطبی مسی در دو مرحله در مدار زمین قرار ‏گرفتند.

نمودار زیر سهم ‏جمعیت هر گروه از منابع آلوده کننده فضا را به تفکیک ‏نشان می‌دهد. ملاحظه می‌شود که مدارگردهای فعال و ‏مفیدی که هم‌اکنون مشغول ارائه خدمت هستند تنها ‏حدود شش درصد از کل جمعیت مدارگردهای دست‌ساز را به خود ‏اختصاص می‌دهند.


http://www.spacescience.ir/images/posts/0000094-3.gif


اهمیت هر یک از موارد فوق، به درصد آلودگی آنها مربوط ‏می‌شود. روشن است که کنترل و مطالعه روی منابع ‏آلوده‌کننده فضایی که درصد کمی از آلودگی کلی مدارهای اطراف زمین را به خود ‏اختصاص می‌دهند، در اولویت نخواهد بود.

‏ فرسایش و فرو‌افتادن

همه ساله در حدود ۲۰ هزار تن اجرام طبیعی و غیر طبیعی شامل غبار بین سیاره‌ای، شهاب‌سنگ‌ها و برخی ‏دست‌ساخته‌های بشر که به واسطه مأموریتهای فضایی در مدار قرار گرفته‌اند از محدوده مدارهای کم ارتفاع به سمت ‏زمین فرو می‌افتند.

فرسایش و فرو‌افتادن پسماندهای فضایی که عمدتاً ناشی از ‏اثرات بازدارنده اتمسفر است، روش طبیعی کاهش ‏پسماندهای فضایی هستند. زباله فضایی که در مدارهای کم ارتفاع به ‏دور زمین می‌چرخد در اثر اغتشاشات ناشی از اتمسفر به ‏طور مداوم انرژی جنبشی خود را از دست می‌دهد و در ‏نتیجه ارتفاع مداری آن کاهش می یابد. چنین پسماندی ‏علاوه بر مقابله با نیروی بزرگ بازدارنده اتمسفر، به دلیل ‏سرعت زیادی که دارد، آرام آرام داغ شده و می‌سوزد. اگر ‏پسماند فضایی مورد نظر کوچک باشد، در اثر فرسایش کاملا سوخته و قبل ‏از برخورد با سطح زمین از بین می‌رود. ولی اگر با یک پسماند فضایی ‏بزرگ سروکار داشته باشیم، بخش باقیمانده آن به زمین برخورد خواهد ‏کرد.

http://www.spacescience.ir/images/posts/0000094-4.jpg


مخزن سوخت مرحله پایانی موشک "دلتای دو". این مخزن ‏فولادی 200 کیلوگرمی به تاریخ 5 ژانویه 1997 در تگزاس ‏سقوط کرد. ‏

موضوع برخورد با زمین از دو جهت قابل تامل است: ‏اول مکان و زمان برخورد و دوم ماهیت پسماندهای فضایی که به زمین ‏برخورد خواهد کرد.

موضوع اول زمانی اهمیت می‌یابد که ‏پسماند فضایی مورد نظر در شهرها، مراکز پرجمعیت و یا مجتمعهای صنعتی ‏حساس و ارزشمندی مانند پالایشگاه‌ها، سدها و یا ‏نیروگاه‌های اتمی سقوط کند.

اما اهمیت موضوع دوم ‏زمانی آشکار می‌شود که پسماندهای فضایی خطرناکی مانند ‏راکتورهای اتمی فضاپیماها و یا مخازن مملو از سوخت ‏و مواد شیمیایی خطرناک در لیست فروافتادن قرار ‏می‌گیرند.

سه راه طبیعی برای فرسایش یا فروافتادن پسماندهای فضایی

سه راه طبیعی برای فرسایش یا فروافتادن پسماندهای فضایی ‏می‌شناسیم که هر کدام از آنها به گونه‌ای با اثرات بازدارنده ‏جو زمین در ارتباط هستند:

تغییر چگالی جو

این موضوع در مورد پسماندهای فضایی که ‏در جو بسیار رقیق یا اندکی بالاتر از آن به دور زمین ‏می‌چرخند، اهمیت دارد. چگالی اتمسفر در ارتفاع مشخصی ‏از سطح زمین و در طول زمان، همواره ثابت نیست و به ‏شدت به فعالیتهای دوره‌ای خورشید که بازه‌ای یازده ساله ‏دارد، وابسته است. ‏در اوج فعالیتهای خورشیدی که تابش اشعه‌های ‏ماوراءبنفش و گاما به شدت افزایش می‌یابد، لایه‌های ‏مختلف اتمسفر زمین به تناسب انرژی بیشتری دریافت ‏کرده و افزایش حجم می‌دهند. این امر باعث می‌شود ‏چگالی اتمسفر در لایه‌های فوقانی به شدت افزایش یابد. ‏افزایش چگالی اتمسفر در لایه‌های فوقانی باعث افزایش ‏میزان فرسایش و نیروی بازدارندگی خواهد شد که این ‏موضوع باعث می‌شود روند فرسایش و سقوط پسماندهای ‏این منطقه در اوج فعالیتهای خورشیدی شتاب بیشتری ‏گیرد. ‏

مدارهای بیضی شکل بسیار کشیده

دومین عامل ‏فرسایش یا فروافتادن پسماندهای فضایی مربوط است به دسته‌ای از ‏آنها که در مدارهایی با تفاوت فاحش در ارتفاع نقاط اوج و ‏حضیض می‌چرخند و یا به عبارتی دیگر شکل مداری آنها ‏بیضی بسیار کشیده است. ‏اثر نیروهای جاذبه ماه و خورشید مخصوصا در حالتهای ‏خاصی نظیر مقارنه باعث اختلالات کوچکی در مدارهای ‏این دسته از پسماندها می‌شود. از آنجا‌که در این مدارها ‏نقطه حضیض بسیار نزدیک به محدوده جو غلیظ است، ‏کمترین اختلال در مدار امکان فرو رفتن مدارگرد در جو ‏غلیظ زمین را به شدت افزایش می‌دهد. هر بار که مدارگرد ‏در مسیر خود از لایه‌های غلیظ جو عبور می‌کند، بخشی از ‏انرژی مداری خود را از دست داده و در نتیجه، ارتفاع مدار ‏آن پایین‌تر آمده و فرایند فرسایش یا سقوط، سرعت ‏بیشتری می‌گیرد.‏

فشار تابشی خورشید

آخرین عامل که اهمیت کمتری ‏نیز دارد نیروی ناشی از فشار تابشی خورشید است. اثر این ‏نیرو بر مدارگردهای بزرگ و سنگینی نظیر ماهواره‌ها به ‏قدری اندک است که می‌توان آن را فراموش نمود. اما همین ‏نیروی اندک روی پسماندهای فضایی که نسبت سطح به جرم ‏بزرگی دارند، تاثیر قابل ملاحظه‌ای دارد که نمی‌توان از آن ‏صرف نظر کرد. این منبع انرژی به عنوان روش طبیعی دفع ‏و فرسایش ذرات و غبارهایی نظیر آنچه در مورد خروجی ‏موتورهای سوخت جامد و یا اجکتا گفته شد، بسیار مفید ‏است. فشار تابشی خورشید در دوره‌هایی یازده ساله افزایش ‏می‌یابد و بیشترین حجم رانش پسماندهای فضایی ریز به سمت جو ‏غلیظ در آن زمان صورت می‌گیرد‏. ‏


برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پسماندهای فضایی، منابع زیر را مطالعه فرمایید:
NASA Orbital Debris Program Office‎
(http://www.orbitaldebris.jsc.nasa.gov/) Inter-Agency Space Debris ‎Coordination Committee (http://www.iadc-online.org/)
Orbital Debris (http://www.goarticles.com/cgi-bin/showa.cgi?C=406097)
کتاب "پسماندهای فضایی" اثری از نویسنده همین مقاله ( شهرام یزدان‌پناه ) ، ۱۳۸۵، انتشارات پژوهشگاه هوافضا
خطر بزرگی که از کنار گوش شاتل فضایی آتلانتیس گذشت!
(http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000085)

منبع : دانش فضایی (http://www.spacescience.ir)
نویسنده : . شهرام یزدان‌پناه، پژوهشگر٬ نویسنده و مدرس علوم و فناوری فضایی
صفحه ی اصلی : http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000094
melika bidabadi
02-10-2012, 07:51 PM
باسلام به تمامی دوستان
حتما شما هم از اخبار فضایی اخیر ایران با خبر هستید
من که از طرفی خوشحالم برای کسب این افتخار ونو اواری وشکوفایی کشورمون واز طرفی ناراحت برای اینکه روزی این ماهواره ها قرار جز زباله های فضایی بشن
ولی خب شما حساب کنید تا حالا چندین کشور هستند که دارای فناوری پرتاب موشک به فضا هستن اگر قرار باشه هر ساله تعدا بیشتری از کشور ها به این فناوری دست پیدا کنن چی میشه فکر کنم باید شاهد بارش زباله های فضایی باشیم .ای کاش به جای اینه مسئولین ما در پی اغراق باشند وبگوییند ما در حال رقابت فضایی با امریکا هستیم واز انها برتریم.
یه فکر خلا قانه ای برای این زباله های فضایی میکردن وجز کشور تولید کننده ی انها نمیشدن وبه جای اینکه کار چندین سال انها را تکرار کنن ماهوارهای قابل بازیافت می ساختن .
البته فکر کنم با این اوصاف عجیب نیست که ما ساز مان هایی را با عنوان بازیافت زباله های فضایی داشته باشیم.
پیمان اکبرنیا
02-10-2012, 08:50 PM
باسلام به تمامی دوستان
حتما شما هم از اخبار فضایی اخیر ایران با خبر هستید
من که از طرفی خوشحالم برای کسب این افتخار ونو اواری وشکوفایی کشورمون واز طرفی ناراحت برای اینکه روزی این ماهواره ها قرار جز زباله های فضایی بشن
ولی خب شما حساب کنید تا حالا چندین کشور هستند که دارای فناوری پرتاب موشک به فضا هستن اگر قرار باشه هر ساله تعدا بیشتری از کشور ها به این فناوری دست پیدا کنن چی میشه فکر کنم باید شاهد بارش زباله های فضایی باشیم .ای کاش به جای اینه مسئولین ما در پی اغراق باشند وبگوییند ما در حال رقابت فضایی با امریکا هستیم واز انها برتریم.
یه فکر خلا قانه ای برای این زباله های فضایی میکردن وجز کشور تولید کننده ی انها نمیشدن وبه جای اینکه کار چندین سال انها را تکرار کنن ماهوارهای قابل بازیافت می ساختن .
البته فکر کنم با این اوصاف عجیب نیست که ما ساز مان هایی را با عنوان بازیافت زباله های فضایی داشته باشیم.

سلام

البته ماهواره هایی که ایران تا به حال به فضا فرستاده، همگی مدارهایی با ارتفاع کم داشتند و به گونه ای طراحی شده اند که پس از ماموریت، در جو میسوزند و از بین میروند. خوشبختانه تا به حال زباله فضایی تولید نکردیم اما در سالهای آینده با پرتاب ماهواره هایی با مدارهای با ارتفاع بالاتر، احتمالا به جمع کشورهای تولید کننده زباله فضایی خواهیم پیوست ;)
Sunrise
08-06-2012, 10:22 PM
بعد از فرود موفق کنجکاوی بر سطح مریخ، چیزی که خیلی مهم بود و مورد پرسش و بررسی قرار گرفت وضعیت خاص فرود چنین کاوشگر سنگینی بود ( حدود یک تن وزن! ) و به جهت شرایط خاص جو مریخ و وزن و سایر مسائل مربوط به این کاوشگر ، در سیستم فرود اون از ابزار مختلفی استفاده شده بود مثل چتر مافوق صوت و جت فن ها و طناب ها و ... که همه اونها به ترتیب در مراحل فرود از کاوشگر جدا شدن!

داشتم فکر میکردم که الان این بخش ها به عنوان زباله و پس ماند فضایی در سطح مریخ به جا موندن!

به متن و یا توضیح خاصی که بگه اینها منهدم شدن یا جمع آوری و بازیافت میشن برخورد نکردم و این یعنی نتنها زمین و ماه مدارهای اطرافشون ، بلکه آثار مخرب حضور بشر به مریخ هم رسیده...

آیا برای پاکسازی "رد پای انسان" در سایر سیارات و اقمار منظومه شمسی فکر شده؟ یا قراره در آینده با بحران پسماندهای فضایی هم مواجه بشیم؟
پیمان اکبرنیا
08-06-2012, 10:26 PM
بعد از فرود موفق کنجکاوی بر سطح مریخ، چیزی که خیلی مهم بود و مورد پرسش و بررسی قرار گرفت وضعیت خاص فرود چنین کاوشگر سنگینی بود ( حدود یک تن وزن! ) و به جهت شرایط خاص جو مریخ و وزن و سایر مسائل مربوط به این کاوشگر ، در سیستم فرود اون از ابزار مختلفی استفاده شده بود مثل چتر مافوق صوت و جت فن ها و طناب ها و ... که همه اونها به ترتیب در مراحل فرود از کاوشگر جدا شدن!

داشتم فکر میکردم که الان این بخش ها به عنوان زباله و پس ماند فضایی در سطح مریخ به جا موندن!

به متن و یا توضیح خاصی که بگه اینها منهدم شدن یا جمع آوری و بازیافت میشن برخورد نکردم و این یعنی نتنها زمین و ماه مدارهای اطرافشون ، بلکه آثار مخرب حضور بشر به مریخ هم رسیده...

آیا برای پاکسازی "رد پای انسان" در سایر سیارات و اقمار منظومه شمسی فکر شده؟ یا قراره در آینده با بحران پسماندهای فضایی هم مواجه بشیم؟

ما انسانها معمولا می گذاریم مسائل ساده به مشکلات بزرگ تبدیل شوند بعد حلشون می کنیم (دلیلش هم نگاه اقتصادی و سیاسی کوتاه مدت هست). الان هم فکر کنم باید چند هزار سال صبر کنیم تا منظومه شمسی پر از آشغال فضایی بشه بعد به فکر جمع آوری یا بازیافتشون بیفتیم :)
mohsen4465
08-06-2012, 10:45 PM
ای کاش به همون اندازه که بفکر نظافت مریخ بودیم به فکر نظافت جوی آب کوچه و خیابون خودمون هم بودیم! واقعاً برام عجیبه که چنین قطعات ارزشمندی رو زباله بحساب میارید!!!
Sunrise
08-06-2012, 10:45 PM
ما انسانها معمولا می گذاریم مسائل ساده به مشکلات بزرگ تبدیل شوند بعد حلشون می کنیم (دلیلش هم نگاه اقتصادی و سیاسی کوتاه مدت هست). الان هم فکر کنم باید چند هزار سال صبر کنیم تا منظومه شمسی پر از آشغال فضایی بشه بعد به فکر جمع آوری یا بازیافتشون بیفتیم :)

چند هزار سال؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نه واقعا
الان مگه چند سال از پرتاب اولین ماهواره ها و یا فضا پیماها به خارج از جو زمین میگذره؟ :)

http://eoimages.gsfc.nasa.gov/images/imagerecords/40000/40173/spacejunk_geo_2009237.png

اين تصوير در يكي از پرتال هاي وابسته به ناسا منتشر شده و زباله هاي فضايي سرگردان در مدارهاي بالايي سطح زمين را نشان ميده! ميبينيد چه فاجعه ي بزرگي در فضا ايجاد كرده ايم؟!؟

من فکر میکنم با توجه به تایم لاین های منتشر شده برای فرستادن بشر به مریخ و سکونت موفقتش و ... لابد یه فکری به حال این بازمانده های تکنولوژی بر مریخ کرده باشن!


----------------------
@ آقا محسن : خب هرچقدر هم ارزشمند باشن وقتی قابل استفاده نیسن بازماند، پسماند و زباله به حساب میان
اتتفاقا خطرات بسیار زیادی هم دارن.... پیشنهاد میکنم یه نگاهی به پست های بالایی بندازید :)
Amin-Mehraji
08-06-2012, 10:53 PM
چند هزار سال؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نه واقعا
الان مگه چند سال از پرتاب اولین ماهواره ها و یا فضا پیماها به خارج از جو زمین میگذره؟ :)

http://eoimages.gsfc.nasa.gov/images/imagerecords/40000/40173/spacejunk_geo_2009237.png

اين تصوير در يكي از پرتال هاي وابسته به ناسا منتشر شده و زباله هاي فضايي سرگردان در مدارهاي بالايي سطح زمين را نشان ميده! ميبينيد چه فاجعه ي بزرگي در فضا ايجاد كرده ايم؟!؟

من فکر میکنم با توجه به تایم لاین های منتشر شده برای فرستادن بشر به مریخ و سکونت موفقتش و ... لابد یه فکری به حال این بازمانده های تکنولوژی بر مریخ کرده باشن!


بعنوان یک بشر با دیدن این صحنه خجالت کشیدم
-----------------------------
میراث ما برای آیندگان این چنین فاجعه هایی است؟؟!!
mohsen4465
08-06-2012, 11:41 PM
ای کاش تو جوی آب کوچه و خیابون های ما هم به جای لیوان بستنی و جلد بیسکوییت، سپرحرارتی و چتر مافوق صوت و جرثقیل هوایی افتاده بود!
اگر نظر منو بخواید صرفاً قطعات معلق در مدار رو زباله فضایی بحساب میارم. چون خطرسازن. اما چتر و سپرحرارتی اینها که روی سطح سیاره میافتن درسته در ظاهر زباله ان اما اولاً از لحاظ علمی و تاریخ علمی ارزشمندن و دوماً خطرناک نیستن و بعدها که مریخ مسکونی شد براحتی میشه جمع آوریشون کرد و داخل موزه قرار داد. بنابراین بهتره که بحث رو روی زباله های فضایی خطرناک متمرکز کنیم. چه بسا لیوان بستنی که تو طبیعت میندازیم بسیار مضرتر از سپرحرارتی کیوراسیتی باشه. اونها برای پیشرفت علم اونو انداختن ولی ما چی بخاطر تنبلی و بی مسئولیتی. خود لیوان بستنی چندان خطرناک نیست این تنبلی و بی مسئولیتی ماهاست که خطرناکه.

ببخشید بابت بحث متفرقه و تاحدودی بی ارتباط با موضوع بحث.
Saeed Jafari
08-08-2012, 10:04 AM
با بالا گرفتن خطر آسیب دیدن «سازه های فضایی» زمینی ها؛ «رفتگر فضایی» مدار زمین را پاکسازی می کنند

دانش و فناوری- امیر محمدی: سوئیسی ها برای پاکسازی فضا دست به کار می شوند.
دانشمندان سوئیسی از طرح خود برای پرتاب یک «ماهواره رفتگر» خبر داده اند. این فناوری ماهواره ای برای پاکسازی فضای اطراف زمین از زباله ها پایه گذاری شده است.


این ماهواره به سراغ توده های زباله ای می رود که در مدار زمین پراکنده هستند. رفتگر فضایی پژوهشگران سوئیسی پس از آنکه زباله های سرگردان را به درون خود کشید آنها را به سوی جو زمین پرتاب می کند. بدین ترتیب بقایای ماجراجویی ها و کاوش های فضایی آدمی در برخورد با جو زمین آتش گرفته و از بین می روند.
این ماهواره 11 میلیون دلاری را - که «فضای پاک 1» نام دارد- مرکز فضایی سوئیس وابسته به مؤسسه فدرال فناوری سوئیس(EPFL) در لوزان طراحی کرده و هم اکنون سرگرم ساخت و تکمیل آن می باشد.
« EPFL» پیش بینی کرده است کار ساخت این ماهواره رفتگر در 3 تا 5 سال آینده به پایان می رسد. نخستین مأموریت این رفتگر فضایی به دام انداختن و انهدام دو ماهواره سوئیسی است که در سال های 2009 و 2010 به مدار زمین پرتاب شده اند.
آژانس فضایی ایالات متحده(ناسا) توانسته است بیش از 500 هزار قطعه شامل بقایای راکت های چند مرحله ای، ماهواره های از کار افتاده و دیگر پس مانده های فعالیت های فرازمینی را رهگیری کند که در مدار زمین چرخ می زنند.
این زباله ها با سرعت سرسام آور 28 هزار کیلومتر در سرعت در حرکت هستند. بنابراین هر لحظه احتمال می رود با یکی از ماهواره ها یا فضاپیماهای پر خرج زمینی ها برخورد و آنها را به کلی منهدم کرده یا دچار نقص جدی کنند. بدین ترتیب افزون بر آسیب زدن به تجهیزات کنونی فضایی، به حجم زباله های سرگردان بیش از پیش افزوده می شود.
به گفته یکی از اخترشناسان مرکز فضایی سوئیس باید در برابر پیامدهای این زباله های فضایی سرگردان و نیز خطرهای ناشی از افزایش آنها هشیار بود.
دانشمندان سوئیسی تأکید می کنند برای ساخت «ماهواره رفتگر» باید سه مانع بزرگ را از سر راه برداشت.
خط سیر این پرتابه، نخستین مسأله ای است که باید برای آن راه حلی پیدا کرد. ماهواره رفتگر باید بتواند مسیر خود را اصلاح کند تا از پس انجام مأموریت تعیین شده بر آید. گویا پژوهشگران در آزمایشگاه های «EPFL» به ساخت موتور کاملاً فشرده ای می اندیشند که می تواند این رؤیا را عملی کند.
از سویی، ماهواره باید توانایی به دام انداختن و متعادل نگه داشتن زباله هایی را داشته باشد که با سرعت زیاد در حرکت هستند. در این راستا، دانشمندان سرگرم مطالعه فرایند چنگ اندازی گیاهی و جانوری هنگام صید طعمه ها هستند تا با الهام از آن، فناوری ابتکاری خود را توسعه داده و کارایی آن را دو چندان کنند.
در نهایت رفتگر «فضای پاک 1» باید بتواند زباله ها یا ماهواره های از کار افتاده را به سوی زمین پرتاب کند تا در برخورد با جو آتش گرفته و از میان بروند.
مدیر مرکز فضایی سوئیس امیدوار است روزی با عرضه و فروش مجموعه ای از سامانه های تجاری با طول عمر زیاد، کار از مدار خارج کردن و انهدام انواع مختلفی از ماهواره ها را به آسانی انجام شود.


http://www.qudsonline.ir/Images/News/Smal_Pic/28-11-1390/IMAGE634651193439809334.jpg

http://www.qudsonline.ir
Saeed Jafari
08-14-2012, 01:49 PM
چرا ادم پاش تو هر جا می ذاره باید اونجا رو کثیف کنه الانم پامونو تو فضا گذاشتیم همه جاش الوده کردیم اصلا چرا هر موقع یه ماهواره می فرستن بعد اینکه عمر ماهواره تموم شد به فکر بر گردوندن او نیستن ؛خب دانشمندان عزیز چرا این همه زحمت میکشین ماهواررو میفرستین حالا به فکر بر گردوندن اون نیستین.به نظر من اگه یه قانون در همین باره تصویب میشد که هر کی ماهواره ای میفرسته باید به فکر برگردوندن اون هم باشه دیگه هیچ کس ماهواره هاشونو تو فضا رها نمی کردن.


دوستان به تصویر زیر نگاه کنید چرا همیشه باید یه رفتگر باشه مگه خودمون نمی تونیم فضامون تمیز نگه داریم (البته خودمون منظور دانشمندان عزیز هستم) این همه دانشمندان امریکایی روسی و... ماموریت می فرستند برای اکتشافات یه ذره به الای سرشون نگاه نمی کنن که چقدر ماهواره از کار افتاده به عنوان زباله فضایی است. من که برای این دانشمندان متاسم.

http://www.classbrain.com/artteensb/uploads/space-trash.jpg (http://www.classbrain.com/artteensb/uploads/space-trash.jpg)




فضای ما خانه ی ما
Saeed Jafari
08-14-2012, 01:52 PM
ابداع لیزر جدید استرالیایی برای ردیابی زباله‌های فضایی (http://electronictech.mihanblog.com/post/59)




به گزارش (ایسنا)، به گفته كارشناسان زباله‌هایی كه در مدار زمین در گردش هستند، تهدید بزرگی برای ماهواره‌ها و فضانوردان محسوب می‌شوند.
اخیرا شاتل و ایستگاه فضایی بین‌المللی ناچار شدند كه به دلیل نزدیك شدن این زباله‌ها مسیر حركت خود را تغییر دهند تا با آنها برخورد نكنند.
در این تحقیق جدید به منظور ردیابی بهتر زباله‌های فضایی محققان استرالیایی در مركز سیستم‌های فضایی EOS در كانبرا، طراحی یك سیستم جدید ردیاب لیزری را آغاز كرده‌اند.
كاریگ اسمیت، رییس اجرایی این مركز علمی در این باره خاطر نشان كرد: این فن‌آوری جدید از لیزرهای مادون قرمز برای شناسایی و دنبال كردن زباله‌های فضایی استفاده می‌كند، كاری كه پیش از این انجام نشده است.
محققان می‌گویند: با این فن‌آوری جدید می‌توان محل دقیق ماهواره‌ها و بقایای راكت‌های از رده خارج شده را كه در مدار زمین سرگردان هستند، شناسایی كرد.
به گفته دانشمند‌ان استرالیایی ، در حال حاضر سیستم دفاعی آمریكایی، بسیاری از زباله‌ها را با رادار ردیابی می‌كند، اما این رادار همیشه نمی‌تواند دقت كافی داشته باشد.

http://www.classbrain.com/artteensb/uploads/space-trash.jpg




isna.ir (http://forum.avastarco.com/forum/isna.ir)
melika bidabadi
08-14-2012, 02:08 PM
به نظر من بهتر با کمک یکی از دوستان که اطلاعات خوب ودرستی در باره ی طرح های جمع اوری زباله های فضایی دارند(البته از نظر فنی ومهندسی)
کمی تخصصی تر در این باره بحث کنیم
ویا خودمون طرح هایی رو پیشنهاد کنیم شاید تونستیم خودمون یه طرحی رو برای جمع اوری زباله ها پیدا کنیم؟؟؟
پیمان اکبرنیا
08-15-2012, 04:49 PM
به نظر من بهتر با کمک یکی از دوستان که اطلاعات خوب ودرستی در باره ی طرح های جمع اوری زباله های فضایی دارند(البته از نظر فنی ومهندسی)
کمی تخصصی تر در این باره بحث کنیم
ویا خودمون طرح هایی رو پیشنهاد کنیم شاید تونستیم خودمون یه طرحی رو برای جمع اوری زباله ها پیدا کنیم؟؟؟

ایده خیلی خوبی است. میتونیم درباره روشهای جمع آوری زباله های فضایی تحقیق کنیم و انواعش را اینجا بنویسیم :) بعد خودمون هم راههایی پیشنهاد بدیم.
نازنین زهرا
08-15-2012, 05:42 PM
من الان داشتم سرچ میکردم اولین چیزی که پیدا کردم استفاده از بالون هلیومی بود....این روش به این صورته که میان یه بالون بزرگ رو تا میکنن و میزارنش توی ماهواره.ماهواره هم در پایان ماموریتش این بالونو با هلیم یا یه

گاز دیگه پر میکنه.....این بالون میتونه ماهواره رو به سمت زمین بکشونه تا در جو بسوزه به خاکستر تبدیل بشه....قبلا یه روشی پیشنهاد شده بود که ماهواره تا پایان موتورش روشن باشه و برنامه ریزیش طوری باشه که در

پایان به سمت زمین برگرده و در جو بسوزه که خوب این طرح بسیار هزینه بره...چون باید همراه با ماهواره سوخت اضافی بفرستن....بنابراین روش بالن هلیومی میتونه جایگزین این روش بشه.....

فقط من یه سوال داشتم خود این خاکسترهایی از سوختن ماهواره تو جو تولید میشه مضر نیستن؟؟
پیمان اکبرنیا
08-15-2012, 07:57 PM
من الان داشتم سرچ میکردم اولین چیزی که پیدا کردم استفاده از بالون هلیومی بود....این روش به این صورته که میان یه بالون بزرگ رو تا میکنن و میزارنش توی ماهواره.ماهواره هم در پایان ماموریتش این بالونو با هلیم یا یه

گاز دیگه پر میکنه.....این بالون میتونه ماهواره رو به سمت زمین بکشونه تا در جو بسوزه به خاکستر تبدیل بشه....قبلا یه روشی پیشنهاد شده بود که ماهواره تا پایان موتورش روشن باشه و برنامه ریزیش طوری باشه که در

پایان به سمت زمین برگرده و در جو بسوزه که خوب این طرح بسیار هزینه بره...چون باید همراه با ماهواره سوخت اضافی بفرستن....بنابراین روش بالن هلیومی میتونه جایگزین این روش بشه.....

فقط من یه سوال داشتم خود این خاکسترهایی از سوختن ماهواره تو جو تولید میشه مضر نیستن؟؟

من متوجه نشدم که چرا باد شدن بالون هلیومی ماهواره را به سمت زمین میکشونه؟ شاید اینطوری اصطکاک با جو زیاد میشه و ماهواره زودتر انرژی مداریش را از دست میده و سقوط میکنه. با این اوصاف این طرح بیشتر به درد ماهواره های مدارهای پایین و متوسط میخوره و برای ماهواره های مدار بالا که کاملا از جو دور هستند کاربرد نداره.

خاکسترهای حاصل از سوختن ماهواره ها اگر حاوی مواد بسیار مضر مثل مواد رادیو اکتیو نباشند فکر نکنم ضرر زیادی برای جو داشته باشند، روزانه حجم زیادی سنگ آسمانی در جو و زباله زمینی روی زمین می سوزند که تعداد ماهواره ها و جرم آنها در مقایسه با آنها نا چیزه :)
mohammad_reza
08-15-2012, 08:13 PM
ایده خیلی خوبی است. میتونیم درباره روشهای جمع آوری زباله های فضایی تحقیق کنیم و انواعش را اینجا بنویسیم :) بعد خودمون هم راههایی پیشنهاد بدیم.
به نظر من بد نیست این ماهوارها رو به سمت خورشید فرستاد
البته دقیقا نمیدونم باید چجوری این کار رو کرد ولی اگه از مدار زمین خارج بشه و به سمت خورشید قرار بگیره حتما به سمت خورشید میره
پیمان اکبرنیا
08-15-2012, 08:42 PM
به نظر من بد نیست این ماهوارها رو به سمت خورشید فرستاد
البته دقیقا نمیدونم باید چجوری این کار رو کرد ولی اگه از مدار زمین خارج بشه و به سمت خورشید قرار بگیره حتما به سمت خورشید میره

بله فرستادن توی خورشید هم کار خوبیه ولی به مقدار بسیار زیادی انرژی مداری نیاز داره :) یعنی خارج کردن ماهواره از مدار زمین و فرستادنش به مداری به سمت خورشید نیاز به حجم زیادی سوخت و انرژی داره. مجبوریم به دنبال راههای کم هزینه تر باشیم :)
mohammad_reza
08-15-2012, 08:48 PM
درسته مشکل اصلی همینه به نظر شما میشه ماهواره رو به مدارهای بالاتر برد و به همین ترتیب به طور کل از مدارهای زمین خارج بشه و در سمت خورشید قرار بگیره؟
البته قرار بود زبالهای فضایی رو با توپ لیزری از بین ببرن که دیگه خبری نشد
NARUTO
08-15-2012, 09:07 PM
شاید به خاطر اینکه آسیب جدی نمیزنه برای سوخت و انرژی ماهواره یا شاتل و دیگر وسایل هزینه نمیشه چون بنا بر مشکلی که بوجود میاره و حاد هم نیست هزینه نمیشه :))

وگرنه این همه شرکتهای مختلف دارن در فرستادن ماهواره های مریخ پیما هزینه میکنن و رقابتی تنگاتنگ با هم دارند:whut:
البته شاید هم بحث شما درست باشه چون بعد از ماموریتهای آپولو روند علمی سفر به فضا یا ماموریتهای فضایی با نیروی انسانی بسیار کاهش یافت و اون هم فقط بحث هزینه هاست:rambo:
پیمان اکبرنیا
08-15-2012, 09:18 PM
درسته مشکل اصلی همینه به نظر شما میشه ماهواره رو به مدارهای بالاتر برد و به همین ترتیب به طور کل از مدارهای زمین خارج بشه و در سمت خورشید قرار بگیره؟
البته قرار بود زبالهای فضایی رو با توپ لیزری از بین ببرن که دیگه خبری نشد

بله خب میشه به تدریج به مدارهای بالاتر منتقل بشوند ولی خب باز هم مشکل سوخت وجود داره. متاسفانه تمام مانورهای فضایی که توی اونها مدار عوض میشه انرژی نیاز دارند و هزینه اش به حدی است که کشورها رقبت نمی کنند این کار را انجام بدهند (مگر این که آش به قدری شور بشه که این زباله ها مشکل ساز بشوند که کم کم داره این اتفاق می افته).

درباره شلیک به ماهواره ها من هم شنیده بودم. نمیدونم چقدر عملی هست و چقدر هزینه داره؟ من شنیده بودم که حتی ممکنه خیلی خطرناک باشه چون ماهواره را به هزاران تکه تقسیم میکنه که می توانند برای سایر ماهواره ها و فضاپیماها خطرسز باشند.
mohsen4465
08-15-2012, 11:52 PM
من متوجه نشدم که چرا باد شدن بالون هلیومی ماهواره را به سمت زمین میکشونه؟ شاید اینطوری اصطکاک با جو زیاد میشه و ماهواره زودتر انرژی مداریش را از دست میده و سقوط میکنه. با این اوصاف این طرح بیشتر به درد ماهواره های مدارهای پایین و متوسط میخوره و برای ماهواره های مدار بالا که کاملا از جو دور هستند کاربرد نداره.

خاکسترهای حاصل از سوختن ماهواره ها اگر حاوی مواد بسیار مضر مثل مواد رادیو اکتیو نباشند فکر نکنم ضرر زیادی برای جو داشته باشند، روزانه حجم زیادی سنگ آسمانی در جو و زباله زمینی روی زمین می سوزند که تعداد ماهواره ها و جرم آنها در مقایسه با آنها نا چیزه :)

البته من فکر میکنم که حتی در مدار بالا هم فشار باد و نور خورشید سبب تغییر مدار ماهواره بشه. البته فکر نمیکنم رو جو زمین بیافته و بنظرم از مدار خارج میشه ولی بهرحال اگر هم وارد جو بشه نمیسوزه چون به بالون متصله و شناور باقی میمونه. بدیش هم همینه که نمیسوزه و در نهایت بشکل یک زباله فضایی خطرناک روی سطح زمین فرود میاد.
نازنین زهرا
08-20-2012, 05:48 PM
یه سوال داشتم این قضیه توربرای جمع آوری زباله های فضایی که آژانس فضایی ژاپن قراره بسازه حقیقت داره؟؟؟این کار خطرناک نیست؟؟؟مثلا اگه این تور که گویا چند کیلومتر طول داره خودش برای ماهواره ها خطرآفرین

نیست؟؟؟این کار هزینه زیادی هم داره.....
melika bidabadi
01-26-2013, 09:41 PM
سلام به تمامی دوستان
کم کم رویای زندگی در خارج از زمین والبته امروزه گردشگری فضایی به ایستگاه بین‌المللی فضایی واقع در مداری به ارتفاع متوسط 400 کیلومتر از سطح زمین محدود می‌شود. اما آینده‌نگران بازار گسترده‌تری را پیش‌بینی می‌کنند. هتلهای بزرگ مداری، اقامتگاه‌هایی در سطح ماه و فراتر از آن موضوعاتی است که این روز ها در حال بررسی بشه البته امیدوارم یه طرحی هم برای جمع اورب پسماند های احتمالی هم داشته باشن
با پیشرفت روز افزون تکنولوژی بدیهی که شاهد ساخت وساز در خارج از جو باشیم وقطعا نیازمند افرادی متخصص در تحصیل کرده دررشته هایی همچون عمرانومعماری/شهرسازی فضایی باشیم:grin:
که چه خوب میشد مصاح شون رو از همین زباله ها ی فضایی تامین کنن ویا به فکر حفاظت از محیط زیست فضا هم باشن
واز موادی استفاده کنن تا قابلیت بازیافت در فضا رو داشته که این امر پیشرفت در شیمی رو می طلبه به هر حال امیدوارم این طرح ها بتونه کمکی به خلوت تر شدن جو کنه تا شلوغ کردنش:(
[/URL][URL="http://www.spacescience.ir/images/Posts/0000047-1.jpg"]http://www.spacescience.ir/images/Posts/0000047-1.jpg (http://www.spacescience.ir/images/Posts/0000047-1.jpg)
zahra moayedi
07-25-2013, 07:44 PM
چرا همیشه اینجوریه؟ :106:همه ما میدونیم که هرچیزیکه قراره ازش استفاده بشه یه قسمتش مفید واقع میشه و یک یا چند قسمتش هم به عنوان زباله دور ریخته میشه حالا مسأله اینجاست که بعضی چیزها رو اصلا نمیشه دور ریخت چون راهی برای ازبین بردن اونهاویا بازیافتشون وجود نداره یا هنوز به تکنولوژی خاصش دست نیافتیم ویا خیلی پرهزینه است مثل پلاستیک، زباله های نیروگاه های هسته ای وبعضی زباله های بیمارستانی و در عصر حاضر زباله ها ی فضایی.
همه ما میدونیم همه دانشمندان هم از این موضوع آگاهی دارن ولی روز به روز این زباله ها داره بیشتر میشه هرچند یه مدت دانشمندان ناسا به فکر از بین بردنشون با لیزر بودن البته نه لیزرهای خیلی قوی که تو جنگ ستارگان میدیدیم ،لیزرهای جوشکاری خودرو ولی حتی با این روش هم تمامشون نابود نشدند ونخواهند شد فقط ایستگاه فضایی تا مدتی به جای اینکه با ذرات سنگین چند سانتی متری برخورد کنه باذرات چند میلیمتری برخورد میکنه وکمتر آسیب میبینه یا یه روش دیگه این بود که زباله هارو به طریقی به نزدیک سطح جو بکشونن تا بسوزن که طبیعتا همشون نمیسوزن و بعضی هاشونم سقوط میکنن به سطح زمین فکرشو بکنین به زودی باید منتظر باران زباله های فضایی باشیم...!
melika bidabadi
07-25-2013, 08:03 PM
چرا همیشه اینجوریه؟ :106:همه ما میدونیم که هرچیزیکه قراره ازش استفاده بشه یه قسمتش مفید واقع میشه و یک یا چند قسمتش هم به عنوان زباله دور ریخته میشه حالا مسأله اینجاست که بعضی چیزها رو اصلا نمیشه دور ریخت چون راهی برای ازبین بردن اونهاویا بازیافتشون وجود نداره یا هنوز به تکنولوژی خاصش دست نیافتیم ویا خیلی پرهزینه است مثل پلاستیک، زباله های نیروگاه های هسته ای وبعضی زباله های بیمارستانی و در عصر حاضر زباله ها ی فضایی.
همه ما میدونیم همه دانشمندان هم از این موضوع آگاهی دارن ولی روز به روز این زباله ها داره بیشتر میشه هرچند یه مدت دانشمندان ناسا به فکر از بین بردنشون با لیزر بودن البته نه لیزرهای خیلی قوی که تو جنگ ستارگان میدیدیم ،لیزرهای جوشکاری خودرو ولی حتی با این روش هم تمامشون نابود نشدند
ونخواهند شد فقط ایستگاه فضایی تا مدتی به جای اینکه با ذرات سنگین چند سانتی متری برخورد کنه باذرات چند میلیمتری برخورد میکنه وکمتر آسیب میبینه
یا یه روش دیگه این بود که زباله هارو به طریقی به نزدیک سطح جو بکشونن تا بسوزن که طبیعتا همشون نمیسوزن و بعضی هاشونم سقوط میکنن به سطح زمین فکرشو بکنین به زودی باید منتظر باران زباله های فضایی باشیم...!

خوب برای اینکه شاهد این وقایع نباشیم به نظر شما میشه طرحی برای جمع اوری این زباله ها داد؟طرحی خلا قانه ونو از خودتون
zahra moayedi
07-25-2013, 08:46 PM
باید فکر کرد، قبل از هرکاری،درسته بعضی موقعها بدون فکر عمل میکنیم اما قطعا همیشه یه راهی هست نمیدونم شاید بشه یه آهنبربای بزرگ خیلی قوی که علاوه بر خاصیت آهنربایی دارای مکانیزم فشرده سازی هم باشه(دقیقا مثل ماشین های شهرداری خودمون) ساخت و فرستاد توی مدار تا هم جمعشون کنه هم فشرده مثل یه توپ خیلی بزرگ حالا اگه بشه با یه نیروی پیشران قوی تمام این زباله هارو به مدارهای بالاتر فرستاد تحت گرانش زمین مثل همین الان میچرخه اینجوری احتمالا بشه هر شب تو آسمون دو تا ماه دید یکی فرزند زمین و یکی دیگه هم دست گل زمینی ها و اکتشافاتشون:45: کی میدونه، شاید یه روزی بشه...:106:
محمد فتحی
10-12-2014, 04:45 PM
یک سوال.میگم نمی شه ماهواره ها را به هم برخورد داد تا از مدار خارج بشوند و به سوی زمین بیاند تا در جو بسوزند؟
مثلا برای این کار از یک گوی،موشک،یا یک چیزی استفاده کنند تا به ماهواره ها زباله ها بر خورد کنه تا از مدار منحرف بشوند؟
sesto
10-14-2014, 02:59 PM
یک سوال.میگم نمی شه ماهواره ها را به هم برخورد داد تا از مدار خارج بشوند و به سوی زمین بیاند تا در جو بسوزند؟
مثلا برای این کار از یک گوی،موشک،یا یک چیزی استفاده کنند تا به ماهواره ها زباله ها بر خورد کنه تا از مدار منحرف بشوند؟

فیلم gravity رو دیدید ؟؟؟ حجم زباله های فضای به قدری بالا هست که اگه حتی میلیون ها حرکت بعدی این شی و برخورد هاشو محاسبه نکنن ممکنه به واکنش زنجیره ای مثل این فیلم اما نه با اون شدت دچار بشیم . به خاطر همین هر گونه شکار تصادفی به شدت خطر ناکه .
شاید بشه با استفاده از پرنده های زیر مداری و با استفاده از انرژی مغناطیسی این زباله ها رو از مدار خارج کرد و گرفتار جاذبه زمینشون بکنیم
محمد فتحی
10-14-2014, 03:19 PM
فیلم gravity رو دیدید ؟؟؟ حجم زباله های فضای به قدری بالا هست که اگه حتی میلیون ها حرکت بعدی این شی و برخورد هاشو محاسبه نکنن ممکنه به واکنش زنجیره ای مثل این فیلم اما نه با اون شدت دچار بشیم . به خاطر همین هر گونه شکار تصادفی به شدت خطر ناکه .
شاید بشه با استفاده از پرنده های زیر مداری و با استفاده از انرژی مغناطیسی این زباله ها رو از مدار خارج کرد و گرفتار جاذبه زمینشون بکنیم

میگم نمیشه سرعتشون را کاهش داد تا از مدار خارج بشوند و به سمت زمین سرازیر بشوند؟
|Alireza|
10-14-2014, 06:07 PM
یک سوال.میگم نمی شه ماهواره ها را به هم برخورد داد تا از مدار خارج بشوند و به سوی زمین بیاند تا در جو بسوزند؟
مثلا برای این کار از یک گوی،موشک،یا یک چیزی استفاده کنند تا به ماهواره ها زباله ها بر خورد کنه تا از مدار منحرف بشوند؟
در جهت نابودی زباله‌های فضایی طرح‌های بسیاری ارائه شده، دو تا از قابل توجه‌ترین طرح‌ها؛ یکی استفاده از یک لیزر زمینی برای از مدار خارج کردن اون‌ها و در نهایت برخورد و سوختن در جو زمین هستش.
و دومی هم که مطالعاتش توسط سازمان فضایی اروپا و آمریکا به طور مشترک شروع شده، استفاده از ربات‌ها برای نابود سازی و تبدیل زباله‌های فضایی به قطعات بسیار ریز و بی‌خطر هست.

اگه می‌خواید از جزئیات این دو طرح مطلع بشید به لینک‌های زیر مراجعه کنید :)


http://www.space.com/16518-space-junk.html

http://www.space.com/11157-nasa-lasers-shooting-space-junk.html
محمد فتحی
10-14-2014, 06:35 PM
اصلا چرا اینقدر این موضور را پیچیده می کنیم!
راه حل پیش منه!
به نظرم کاری به کارشون نداشته باشیم،خودشون باگذشت زمان سر قلمرو حساب همدیگه را یکجا صاف می کنند.
نه دردسر داره نه هزینه نه این قدر سردرگمی.
sesto
10-14-2014, 11:51 PM
اصلا چرا اینقدر این موضور را پیچیده می کنیم!
راه حل پیش منه!
به نظرم کاری به کارشون نداشته باشیم،خودشون باگذشت زمان سر قلمرو حساب همدیگه را یکجا صاف می کنند.
نه دردسر داره نه هزینه نه این قدر سردرگمی.
اینم حرفیه ولی یه سوال چقدر زمان ؟؟؟ وقتی کشور ها دائم در حال تزریق بیشتر زباله هستند
محمد فتحی
10-15-2014, 02:47 PM
اینم حرفیه ولی یه سوال چقدر زمان ؟؟؟ وقتی کشور ها دائم در حال تزریق بیشتر زباله هستند
هرچی بیش تر زباله اون بالابره خوب احتمال درگیری بیشتره:grin::grin::grin:
اما جدا از شوخی.
در مورد ماهواره های قبلی مشکل داریم،قبول.اما چرا کاری نمی کنیم که زباله های جدیدی تولید نشه؟
مثلا یک جور سامانه ای که بعد از عمر یک ماهواره خود به خود اون را نابود کنه
sesto
10-15-2014, 07:06 PM
مثلا میتونه یه پیشرانه دوم که پس از اتمام عمر محموله خود به خود از مدار خارجش کنه
البته تا مشکل حاد نشه هیچ کشوری به فکر همچین هزینه هایی نمیفته

یکی استفاده از یک لیزر زمینی برای از مدار خارج کردن اون‌ها و در نهایت برخورد و سوختن در جو زمین هستش.
پدافند لیزری امریکا تو کار خودش توی برد کوتاه مونده چه برسه به فضا . ابر گرد و غبار الودگی هوا مه دود بخار اب همه همه کارایی لیزر رو تا حد وحشت ناکی پایین میارن
محمد فتحی
10-15-2014, 07:18 PM
مثلا میتونه یه پیشرانه دوم که پس از اتمام عمر محموله خود به خود از مدار خارجش کنه
البته تا مشکل حاد نشه هیچ کشوری به فکر همچین هزینه هایی نمیفته

به نطر من به جای یک پیشرانه دوم میشه از یک بمب کوچک استفاده کرد(همراه با اکسیژن)مثلا c4
این طوری فضا و جرم کمتری هم داره
mohsen4465
10-17-2014, 05:06 PM
به نطر من به جای یک پیشرانه دوم میشه از یک بمب کوچک استفاده کرد(همراه با اکسیژن)مثلا c4
این طوری فضا و جرم کمتری هم داره
مثل اینکه شما قصد دارید یک فاجعه فضایی رو رقم بزنید!
ماهواره قدیمی اگه همونجوری تو مدار بمونه خیلی خیلی بهتر از اینه که منفجرش کنید. چون انوقت نه تنها یک زباله بلکه هزاران و حتی میلیون ها قطعه زباله دارید که از زباله قبلی بمراتب خطرناکترن. یک زباله بزرگ رو شاید بشه ردیابی کرد و از خطر برخورد با اون اجتناب کرد اما یک تکه فلزی کوچک که با سرعت بمراتب بیشتر از یک گلوله در حال حرکته میخواید چیکار کنید؟ درست مثل این میمونه که با یک اسلجه بسیار قوی سازه های سالم فضایی رو هدف بگیرید.

بهترین راه همون بازگشت دوباره ماهواره قدیمی به جو زمینه که امروزه دیگه تو تمام مأموریت ها انجام میشه.


پدافند لیزری امریکا تو کار خودش توی برد کوتاه مونده چه برسه به فضا . ابر گرد و غبار الودگی هوا مه دود بخار اب همه همه کارایی لیزر رو تا حد وحشت ناکی پایین میارن

اتمسفر زمین اونقدرها هم کدر نیست که لیزرهای پرقدرت نتونن ازش عبور کنن. همین لیزرهای سبز رنگ اسباب بازی که دست خیلی از ماها هست رو اگه تو هوای ابری به بالا نشونه بگیریم میتونیم نقطه تمرکز اونو روی ابر ببینیم. یادمه که تو رصد قبلی پلور آقا پرهام لیزر 500 میلی واتیشون رو که بسمت ابر میگرفتن براحتی میشد نقطه تمرکزش رو روی ابر دید. خود من هم یکبار با لیزر 100 میلی وات خودم تست کردم و در قسمتی که بنظر ارتفاع ابرها کمتر بود نقطه تمرکز نور لیزر رو بخوبی میدیدم. حالا لیزرهای نظامی و ... که دیگه جای خود دارن.
محمد فتحی
10-17-2014, 05:42 PM
مثل اینکه شما قصد دارید یک فاجعه فضایی رو رقم بزنید!
ماهواره قدیمی اگه همونجوری تو مدار بمونه خیلی خیلی بهتر از اینه که منفجرش کنید. چون انوقت نه تنها یک زباله بلکه هزاران و حتی میلیون ها قطعه زباله دارید که از زباله قبلی بمراتب خطرناکترن. یک زباله بزرگ رو شاید بشه ردیابی کرد و از خطر برخورد با اون اجتناب کرد اما یک تکه فلزی کوچک که با سرعت بمراتب بیشتر از یک گلوله در حال حرکته میخواید چیکار کنید؟ درست مثل این میمونه که با یک اسلجه بسیار قوی سازه های سالم فضایی رو هدف بگیرید.

شما درست می گید به این یک موضوع فکر نکرده بودم.
اما نطرتون درباره یک ترمز چیه؟
یک ترمزی که باعث کاهش سرعت جسم در نتیجه سقوط اون در زمین بشه.این طوری نسبت به موتور پیشبرنده و بمب خیلی بهتره.
mohsen4465
10-17-2014, 07:12 PM
شما درست می گید به این یک موضوع فکر نکرده بودم.
اما نطرتون درباره یک ترمز چیه؟
یک ترمزی که باعث کاهش سرعت جسم در نتیجه سقوط اون در زمین بشه.این طوری نسبت به موتور پیشبرنده و بمب خیلی بهتره.
خب اون پیشرانه دوم هم همین کار ترمز گرفتن رو انجام میده دیگه. :)
وگرنه اگه منظور فرستادن جرم به اعماق فضا باشه که کلاً باید از یک راکت بزرگ و سوخت زیاد استفاده کرد که از لحاظ مالی و اقتصادی بهیچ وجه عقلانی نیست.
sesto
10-18-2014, 01:41 PM
اتمسفر زمین اونقدرها هم کدر نیست که لیزرهای پرقدرت نتونن ازش عبور کنن. همین لیزرهای سبز رنگ اسباب بازی که دست خیلی از ماها هست رو اگه تو هوای ابری به بالا نشونه بگیریم میتونیم نقطه تمرکز اونو روی ابر ببینیم. یادمه که تو رصد قبلی پلور آقا پرهام لیزر 500 میلی واتیشون رو که بسمت ابر میگرفتن براحتی میشد نقطه تمرکزش رو روی ابر دید. خود من هم یکبار با لیزر 100 میلی وات خودم تست کردم و در قسمتی که بنظر ارتفاع ابرها کمتر بود نقطه تمرکز نور لیزر رو بخوبی میدیدم. حالا لیزرهای نظامی و ... که دیگه جای خود دارن.
محسن جان دیدن نقطه تمرکز یه چیزه و انهدام یه شی یه چیز دیگه
مثلا این لیزر سبز ها که مد شده میتونه کبریت رو اتیش بزنه ایا میتونه این کارو از فاصله صد کیلومتری هم بکنه ؟
تو یه هوای صاف فوق العاده هم ما توی این فاصله افت انرژی داریم حالا فرض کن توی فاصله 450 کیلومتری با یه لیزر توی هوای الوده میخوای یه قطعه به مساحت 1 متر مربع رو نابود کنیم . یک لیزر 1 مگاواتی لازمه که خودش یه نیروگاه برق رو میطلبه هزینه نسبت به سودش به شدت پایینه
محمد فتحی
10-18-2014, 02:53 PM
خب اون پیشرانه دوم هم همین کار ترمز گرفتن رو انجام میده دیگه. :)
وگرنه اگه منظور فرستادن جرم به اعماق فضا باشه که کلاً باید از یک راکت بزرگ و سوخت زیاد استفاده کرد که از لحاظ مالی و اقتصادی بهیچ وجه عقلانی نیست.

بله من منظور از پیشرانه را درست متوجه نشده بودم.
یک سوال.
دلیل این که یک ماهواره توی مدارش می مونه بخاطر انرژی مغناطیسی هست؟
sesto
10-18-2014, 10:56 PM
بله من منظور از پیشرانه را درست متوجه نشده بودم.
یک سوال.
دلیل این که یک ماهواره توی مدارش می مونه بخاطر انرژی مغناطیسی هست؟

مغناطیسی نه گریز از مرکز و گرانش توی مدار با سرعت اون مدار یه نیروی گریز از مرکز خلاف جهت گرانش و هم اندازه اون به جسم وارد میشه که باعث میشه در یه تعادل بمونه البته تا وقتی که به این حرکش ادامه بده
mohsen4465
10-19-2014, 01:05 AM
محسن جان دیدن نقطه تمرکز یه چیزه و انهدام یه شی یه چیز دیگه
مثلا این لیزر سبز ها که مد شده میتونه کبریت رو اتیش بزنه ایا میتونه این کارو از فاصله صد کیلومتری هم بکنه ؟
تو یه هوای صاف فوق العاده هم ما توی این فاصله افت انرژی داریم حالا فرض کن توی فاصله 450 کیلومتری با یه لیزر توی هوای الوده میخوای یه قطعه به مساحت 1 متر مربع رو نابود کنیم . یک لیزر 1 مگاواتی لازمه که خودش یه نیروگاه برق رو میطلبه هزینه نسبت به سودش به شدت پایینه باید رقیق شدن اتمسفر زمین با حرکت رو به بالا رو در نظر بگیرید. بنابراین اصلاً نمیشه یک هدف که در فاصله 450 کیلومتری روی زمین قرار داره رو با هدفی که در همین فاصله در خارج از اتمسفر زمین قرار داره رو مقایسه کرد. ضمناً هدف نابود کردن زباله فضایی با نور لیزر نیست. این کار حتی از فاصله چند متری هم بسختی انجام میشه. بلکه هدف داغ کردن ناگهانی و جدا کردن مواد بصورت پلاسما از سطح زباله هست که در اثر این جدا شدن ناگهانی پلاسما، نیرویی هر چند ضعیف به زباله وارد میشه؛ این نقاط بشدت داغ شده درست مثل یک راکت بسیار بسیار کوچک عمل کرده و پلاسمای داغ آزاد میکنن. با تکرار این کار زباله به آرومی شروع به سقوط کردن می‌کنه.
sesto
10-19-2014, 01:34 PM
باید رقیق شدن اتمسفر زمین با حرکت رو به بالا رو در نظر بگیرید. بنابراین اصلاً نمیشه یک هدف که در فاصله 450 کیلومتری روی زمین قرار داره رو با هدفی که در همین فاصله در خارج از اتمسفر زمین قرار داره رو مقایسه کرد. ضمناً هدف نابود کردن زباله فضایی با نور لیزر نیست. این کار حتی از فاصله چند متری هم بسختی انجام میشه. بلکه هدف داغ کردن ناگهانی و جدا کردن مواد بصورت پلاسما از سطح زباله هست که در اثر این جدا شدن ناگهانی پلاسما، نیرویی هر چند ضعیف به زباله وارد میشه؛ این نقاط بشدت داغ شده درست مثل یک راکت بسیار بسیار کوچک عمل کرده و پلاسمای داغ آزاد میکنن. با تکرار این کار زباله به آرومی شروع به سقوط کردن می‌کنه.
که باز هم به لیزری با قدرتی نزدیک به همین توان نیاز داره برای شلیک های چندین و چند باره که باید با دقت بالا انجام بشن که چون ممکنه یه اشتباه باعث واکنش زنجیره ای بشه و اساسا زباله هایی با طول کمتر از یک متر رو اصلا نمیشه از روی زمین هدف قرار داد .
اساسا از روی زمین کاری نمیشه کرد برای این حجم عظیم زباله ها .
ربات فضایی باز منطقی تره و به نظر خودم پرنده زیر مداری که حامل به اهنربای قویه که میتونه هر چند اندک به تغییر سرعت توی شی بده هم ایده خوبی به نظر میاد
محمد فتحی
10-19-2014, 03:14 PM
مغناطیسی نه گریز از مرکز و گرانش توی مدار با سرعت اون مدار یه نیروی گریز از مرکز خلاف جهت گرانش و هم اندازه اون به جسم وارد میشه که باعث میشه در یه تعادل بمونه البته تا وقتی که به این حرکش ادامه بده

پس یعنی نمیشه با ایجاد یک تداخل مغناطیسی ماهواره ها را از مدار خارج کرد؟
mohsen4465
10-19-2014, 07:34 PM
که باز هم به لیزری با قدرتی نزدیک به همین توان نیاز داره برای شلیک های چندین و چند باره که باید با دقت بالا انجام بشن که چون ممکنه یه اشتباه باعث واکنش زنجیره ای بشه و اساسا زباله هایی با طول کمتر از یک متر رو اصلا نمیشه از روی زمین هدف قرار داد .
اساسا از روی زمین کاری نمیشه کرد برای این حجم عظیم زباله ها .
ربات فضایی باز منطقی تره و به نظر خودم پرنده زیر مداری که حامل به اهنربای قویه که میتونه هر چند اندک به تغییر سرعت توی شی بده هم ایده خوبی به نظر میاد تکون دادن زباله‌ای 1 متری با نور لیزر مسلماً بسیار وقت گیر و پرهزینه ست. این سیستم اصولاً برای زباله هایی در اندازه بین 1 تا 10 سانتیمتر پیشنهاد شده. زباله های کوچکتر از این حد برای ایستگاه چندان خطرناک نیستن و زباله های بزرگتر از اون براحتی از روی زمین ردیابی میشن. بنابراین زباله هایی با این اندازه خطرناک ترین زباله ها هستن. پیشنهاد کنندگان این سیستم عنوان کردن که با استفاده از اون در طی فقط دوسال زباله های 1 تا 10 سانتیمتری تقریباً حذف میشن.

در خصوص سیستم آهنربایی که شما پیشنهاد دادین چندان منطقی بنظر نمیرسه. اولاً زباله های فضایی در چنان محدوده عظیمی پخش شدن که یک قطعه مغناطیسی هر چقدر هم که قوی باشه توان پوشش دادن اون رو بهیچ وجه نداره. ثانیاً آهن در قطعات فضاپیماها بندرت استفاده میشه و بیشتر از فلزات و آلیاژهای سبک استفاده میشه که جذب یا دفع چندان مؤثری در میدان مغناطیسی نشون نمیدن.
sesto
10-20-2014, 02:12 PM
چرا توی سایت یه سیستم ذخیره اتوماتیک قرار نمیدید 7 خط تایپم رفت .

تکون دادن زباله‌ای 1 متری با نور لیزر مسلماً بسیار وقت گیر و پرهزینه ست. این سیستم اصولاً برای زباله هایی در اندازه بین 1 تا 10 سانتیمتر پیشنهاد شده. زباله های کوچکتر از این حد برای ایستگاه چندان خطرناک نیستن و زباله های بزرگتر از اون براحتی از روی زمین ردیابی میشن. بنابراین زباله هایی با این اندازه خطرناک ترین زباله ها هستن. پیشنهاد کنندگان این سیستم عنوان کردن که با استفاده از اون در طی فقط دوسال زباله های 1 تا 10 سانتیمتری تقریباً حذف میشن.

در خصوص سیستم آهنربایی که شما پیشنهاد دادین چندان منطقی بنظر نمیرسه. اولاً زباله های فضایی در چنان محدوده عظیمی پخش شدن که یک قطعه مغناطیسی هر چقدر هم که قوی باشه توان پوشش دادن اون رو بهیچ وجه نداره. ثانیاً آهن در قطعات فضاپیماها بندرت استفاده میشه و بیشتر از فلزات و آلیاژهای سبک استفاده میشه که جذب یا دفع چندان مؤثری در میدان مغناطیسی نشون نمیدن
بله اصلا حواسم به الیاژ نبود .
بازم لیزر غیر منطقیه . شما خودت میگی اندازه بالای این به راحتی قابل شناساییه . خب برای زدن اون باید شناسایی بشه ره گیری بشه هدف گیری بشه بعد ازا ون شلیک بشه . وقتی شما نمیتونی چیزی رو ببینی چطور میخوای بهش شلیک کنی ؟؟؟؟
باز اگر این لیزر به صورت ماژول روی ایستگاه فضایی بین المللی نصب میشد ضریب موفقیتش بالاتر بود .
اصلا همه این شرایط هم به کنار رو کل این کره خاکی مکانی نیست که یه خط هوایی ازش رد نشه . حالا شما میخوای یه قطعه ده سانتی متری رو که با سرعت گلوله داره تو مدار خودش میچرخه رو بزنی میدونی چه قدر هماهنگی با چندین چند شرکت هوایی لازمه تا پروازاشون رو لغو کنن یا مسیرش عوض کنن که چرا ؟ ما میخوای یه تیکه فلز رو از روی زمین بزنیم . چه ضرر هایی اون شرکت ها متحمل میشین ؟؟؟
این طرح بعد از چند تا بررسی به صور کامل منتفی میشه
محمد فتحی
10-20-2014, 03:52 PM
یک سوال.نمیشه یک ماهواره را طوری توی مدار قرار داد که به طور حساب شده و تعیین وقت معین و به آرامی خودش سقوط کنه؟
sesto
10-20-2014, 06:41 PM
یک سوال.نمیشه یک ماهواره را طوری توی مدار قرار داد که به طور حساب شده و تعیین وقت معین و به آرامی خودش سقوط کنه؟

شما عزمتو جزم کردی مشکل زباله های فضایی رو حل کنی ها
توی مدار های پایین به علت اصطکاک اندکی که با اتمسفر دارن خود به خود به سمت اتمسفر کشیده میشن ولی توی مدار های بالا بلاخره باید یه نیرویی باشه تا این تعادل رو به هم بزنه
محمد فتحی
10-20-2014, 10:08 PM
شما عزمتو جزم کردی مشکل زباله های فضایی رو حل کنی ها
توی مدار های پایین به علت اصطکاک اندکی که با اتمسفر دارن خود به خود به سمت اتمسفر کشیده میشن ولی توی مدار های بالا بلاخره باید یه نیرویی باشه تا این تعادل رو به هم بزنه

بله.آخه دیدم اون هایی که توی دنیا طرح می دهند که هیچ کاری هم نکردند و فقط مثل ما حرف زدند،اسمشون دانشمند و محقق و ... است پس ما هم یپا دانشمندیم.حداقل این نفع را داره.
دوم این که به نظر من موضوع جالبیه و خوب خودتون هم دید که بحث های جدی صورت گرفت و به نتیجه رسید
mohsen4465
10-20-2014, 10:52 PM
یک سوال.نمیشه یک ماهواره را طوری توی مدار قرار داد که به طور حساب شده و تعیین وقت معین و به آرامی خودش سقوط کنه؟


شما عزمتو جزم کردی مشکل زباله های فضایی رو حل کنی ها
توی مدار های پایین به علت اصطکاک اندکی که با اتمسفر دارن خود به خود به سمت اتمسفر کشیده میشن ولی توی مدار های بالا بلاخره باید یه نیرویی باشه تا این تعادل رو به هم بزنه
پیشنهاد جالبیه آقای فتحی. همونطور که آقا سجاد گفتن یک نیرویی باید باشه. بنظر من میشه چنین نیرویی رو با نصب صفحات بزرگ روی مدارگرد ایجاد کرد. چنین صفحه ای میتونه اثر ترمز اتمسفری رو بشدت زیادتر کنه و در نتیجه در مدارهای بالاتر هم خیلی سریعتر منجر به بازگشت مدارگرد به اتمسفر زمین بشه. با تغییر اندازه صفحه میشه مدت زمان گردش مداری رو تنظیم کرد.


چرا توی سایت یه سیستم ذخیره اتوماتیک قرار نمیدید 7 خط تایپم رفت .

بله اصلا حواسم به الیاژ نبود .
بازم لیزر غیر منطقیه . شما خودت میگی اندازه بالای این به راحتی قابل شناساییه . خب برای زدن اون باید شناسایی بشه ره گیری بشه هدف گیری بشه بعد ازا ون شلیک بشه . وقتی شما نمیتونی چیزی رو ببینی چطور میخوای بهش شلیک کنی ؟؟؟؟
باز اگر این لیزر به صورت ماژول روی ایستگاه فضایی بین المللی نصب میشد ضریب موفقیتش بالاتر بود .
اصلا همه این شرایط هم به کنار رو کل این کره خاکی مکانی نیست که یه خط هوایی ازش رد نشه . حالا شما میخوای یه قطعه ده سانتی متری رو که با سرعت گلوله داره تو مدار خودش میچرخه رو بزنی میدونی چه قدر هماهنگی با چندین چند شرکت هوایی لازمه تا پروازاشون رو لغو کنن یا مسیرش عوض کنن که چرا ؟ ما میخوای یه تیکه فلز رو از روی زمین بزنیم . چه ضرر هایی اون شرکت ها متحمل میشین ؟؟؟
این طرح بعد از چند تا بررسی به صور کامل منتفی میشه این یکی از مشکلات این سیستمه اما دلیل بر غیر ممکن بودنش نیست. چون این لیزرها رو قراره روی تلسکوپ هایی قدرتمند با قابلیت اپتیک سازگار نصب کنن. تلسکوپ بعد از پیدا کردن هدف کوچک خودش بسمت اون پالس های پر قدرت لیزری رو شلیک میکنه و اونها رو از مدار خارج میکنه. در کل پیدا کردن این زباله های کوچک از روی زمین غیر ممکن نیست اما آسون هم نیست.
sesto
10-20-2014, 11:27 PM
خب بازم مشکلی که ممکنه برای حمل و نقل هوایی پیش بیاره حل نشد .
و با این اوصاف با این روش از بین بردن این زباله ها توی دو سال ممکن نیست

پیشنهاد جالبیه آقای فتحی. همونطور که آقا سجاد گفتن یک نیرویی باید باشه. بنظر من میشه چنین نیرویی رو با نصب صفحات بزرگ روی مدارگرد ایجاد کرد. چنین صفحه ای میتونه اثر ترمز اتمسفری رو بشدت زیادتر کنه و در نتیجه در مدارهای بالاتر هم خیلی سریعتر منجر به بازگشت مدارگرد به اتمسفر زمین بشه. با تغییر اندازه صفحه میشه مدت زمان گردش مداری رو تنظیم کرد.

ولی اگر به جزییاتش دقت کنید دیگه جالب نخواهد بود .
یه مدارگرد تو مدار خودشکه تنها نیست . اگر بخوای به طور تدریجی کم کنیم سرعتشو پس باید حواسمون باشه با مدارگرد هایی که با سرعت عادی میچرخن و ماموریتشون تموم نشده بر خورد نکنه تازه باز اون هایی که در مدار های پایینی هم هست هم باید حواسمون باشه یه برخورد فاجعه به بار میاره . هر تغییری که بخوایم توی مدار به وجود بیاریم باید بع سرعت و یه دفعه ای باشه تا بتونه از فضای خالی پیش روش استفاده کنه
محمد فتحی
10-21-2014, 02:55 PM
خب بازم مشکلی که ممکنه برای حمل و نقل هوایی پیش بیاره حل نشد .
و با این اوصاف با این روش از بین بردن این زباله ها توی دو سال ممکن نیست

ولی اگر به جزییاتش دقت کنید دیگه جالب نخواهد بود .
یه مدارگرد تو مدار خودشکه تنها نیست . اگر بخوای به طور تدریجی کم کنیم سرعتشو پس باید حواسمون باشه با مدارگرد هایی که با سرعت عادی میچرخن و ماموریتشون تموم نشده بر خورد نکنه تازه باز اون هایی که در مدار های پایینی هم هست هم باید حواسمون باشه یه برخورد فاجعه به بار میاره . هر تغییری که بخوایم توی مدار به وجود بیاریم باید بع سرعت و یه دفعه ای باشه تا بتونه از فضای خالی پیش روش استفاده کنه

حرف شما درسته و این طرح اگر با دقت و اندازه گیری های دقیق انجام بشه قابل اجراست.اما لازمش تحقیق های زیاد و دقت فراوانه که باید توسط دیگران و اون هایی که می خواند ماهوارشون را بفرستند هوا رعایت بشه.
sesto
10-21-2014, 03:26 PM
حرف شما درسته و این طرح اگر با دقت و اندازه گیری های دقیق انجام بشه قابل اجراست.اما لازمش تحقیق های زیاد و دقت فراوانه که باید توسط دیگران و اون هایی که می خواند ماهوارشون را بفرستند هوا رعایت بشه.

خب اینم نیاز مند محاسبات وحشتناکیه همون جریان ربات فضایی برای کشوندن زباله ها به سمت اتمسفر منطقی تر و کم هزینه تر نیست ؟؟؟
mohsen4465
10-21-2014, 03:27 PM
خب بازم مشکلی که ممکنه برای حمل و نقل هوایی پیش بیاره حل نشد . و با این اوصاف با این روش از بین بردن این زباله ها توی دو سال ممکن نیست
اینکه میگین برای سیستم هواپیمایی مشکل ایجاد میکنه اصلاً منطقی نیست. اولاً هواپیماهای مسافربری روی خطوط هوایی مشخص شده ای حرکت میکنن و اینطور نیست که هر کجایی تو آسمان احتمال حضورشون باشه. ثانیاً لیزر نه بصورت ممتد بلکه بصورت پالس‌های کوتاه شلیک میشه تا پلاسمای ایجاد شده روی زباله مانع از تأثیر بیشتر لیزر نشه. همونطور که میدونید سرعت نور اونقدر زیاده که تقریباً بطور آنی عمل میکنه بنابراین اینطور نیست که زباله داخل میدان دید تلسکوپ هدف گیری بشه و بعد از شلیک لیزر، هواپیما بیاد جلوش و اشتباهی بخوره به هواپیما!! نور لیزر اونقدر سریع و پالسش به اندازه کافی کوتاه هست که تقریباً در همون لحظه‌ای که شلیک شد به هدفی که داخل تلسکوپ دیده میشه برخورد میکنه.



ولی اگر به جزییاتش دقت کنید دیگه جالب نخواهد بود .
یه مدارگرد تو مدار خودشکه تنها نیست . اگر بخوای به طور تدریجی کم کنیم سرعتشو پس باید حواسمون باشه با مدارگرد هایی که با سرعت عادی میچرخن و ماموریتشون تموم نشده بر خورد نکنه تازه باز اون هایی که در مدار های پایینی هم هست هم باید حواسمون باشه یه برخورد فاجعه به بار میاره . هر تغییری که بخوایم توی مدار به وجود بیاریم باید بع سرعت و یه دفعه ای باشه تا بتونه از فضای خالی پیش روش استفاده کنه
احتمال چنین برخوردی خیلی کمه و اگر هم اتفاق بیافته چندان مهم نیست چون این سیستم اصولاً برای حفاظت از ایستگاه بین المللی طراحی شده. اینکه اون قطعه به یک ماهواره مخابراتی برخورد کنه حداقل جان کسی رو تهدید نمیکنه اما ایستگاه فضایی یک مدارگرد سرنشین داره و از طرف دیگه بسیار گران قیمت تر از یک ماهواره کوچکه. بنابراین حفاظت از ایستگاه حرف اول رو میزنه.
sesto
10-21-2014, 04:22 PM
اینکه میگین برای سیستم هواپیمایی مشکل ایجاد میکنه اصلاً منطقی نیست. اولاً هواپیماهای مسافربری روی خطوط هوایی مشخص شده ای حرکت میکنن و اینطور نیست که هر کجایی تو آسمان احتمال حضورشون باشه. ثانیاً لیزر نه بصورت ممتد بلکه بصورت پالس‌های کوتاه شلیک میشه تا پلاسمای ایجاد شده روی زباله مانع از تأثیر بیشتر لیزر نشه. همونطور که میدونید سرعت نور اونقدر زیاده که تقریباً بطور آنی عمل میکنه بنابراین اینطور نیست که زباله داخل میدان دید تلسکوپ هدف گیری بشه و بعد از شلیک لیزر، هواپیما بیاد جلوش و اشتباهی بخوره به هواپیما!! نور لیزر اونقدر سریع و پالسش به اندازه کافی کوتاه هست که تقریباً در همون لحظه‌ای که شلیک شد به هدفی که داخل تلسکوپ دیده میشه برخورد میکنه.


احتمال چنین برخوردی خیلی کمه و اگر هم اتفاق بیافته چندان مهم نیست چون این سیستم اصولاً برای حفاظت از ایستگاه بین المللی طراحی شده. اینکه اون قطعه به یک ماهواره مخابراتی برخورد کنه حداقل جان کسی رو تهدید نمیکنه اما ایستگاه فضایی یک مدارگرد سرنشین داره و از طرف دیگه بسیار گران قیمت تر از یک ماهواره کوچکه. بنابراین حفاظت از ایستگاه حرف اول رو میزنه.

نه متوجه نشدیدhttp://cultureandcommunication.org/f09/tdm/wp-content/uploads/2009/12/internet-traffic-map.gif
این عکس این خطوطه . حجم و تراکمشو ببینید بیشتر مناطق اسمان توسط کریدور های پروازی رد میشه . یه زباله ده سانتی قراره از ما بین این خطوط رد بشن منطق حکم میکنه با تمام پرواز های این خطوط هوایی هماهنگ بشه . زباله ها هم یکی دو تا نیستن که به هر حال برای موندن رو برنامه روزانه به ده ها شلیک نیازه پس میبینید که کاملا منطقیه.
و در مورد بر خورد . خب وقتی یه ماهواره تو مدار بالایی منفجر بشه ترکش هاش همون جا نمی مونن که پخش میشن که ممکنه برای مدار های پایین تر مشکل به وجود بیارن و همون طور که هویداست صنایع فضایی شوخی بردار نیستکه بخوان این انفجار ها رو نا دیده بگیرن . منظور منم دقیقا و دقیقا حفاظت از ایستگاه فضاییه
محمد فتحی
10-21-2014, 05:40 PM
نه متوجه نشدیدhttp://cultureandcommunication.org/f09/tdm/wp-content/uploads/2009/12/internet-traffic-map.gif
این عکس این خطوطه . حجم و تراکمشو ببینید بیشتر مناطق اسمان توسط کریدور های پروازی رد میشه . یه زباله ده سانتی قراره از ما بین این خطوط رد بشن منطق حکم میکنه با تمام پرواز های این خطوط هوایی هماهنگ بشه . زباله ها هم یکی دو تا نیستن که به هر حال برای موندن رو برنامه روزانه به ده ها شلیک نیازه پس میبینید که کاملا منطقیه.
و در مورد بر خورد . خب وقتی یه ماهواره تو مدار بالایی منفجر بشه ترکش هاش همون جا نمی مونن که پخش میشن که ممکنه برای مدار های پایین تر مشکل به وجود بیارن و همون طور که هویداست صنایع فضایی شوخی بردار نیستکه بخوان این انفجار ها رو نا دیده بگیرن . منظور منم دقیقا و دقیقا حفاظت از ایستگاه فضاییه

ببخشید قرار ماهواره منفجر بشه؟!
از اونجایی که من یادم میاد قرار نبود انفجاری رخ بده.قرار بود با شلیک به زباله ها کاری کنیم که سقوط کنند.
اگر قرار باشه منفجرشون کنیم ،یک جنگنده هوایی هم از زیر سطح اتمسفر می تونه ایکار را بکنه،تازه خیلی با حال تر میشه.
فکرشو بکنید از این انفجار ها عکس بگیریم.
شبیه یک سوپر نوا میشه...
محمد فتحی
10-21-2014, 07:25 PM
پیشنهاد می کنم بقیه هم در این موضوع جالب شرکت کنند تا از نظراتشون استفاده کنیم.
آخه این که نمیشه فقط ما ۳نفر داریم نظر می دیم.
این داستان سر درازی داره.فکر کنم که انقدر کشش بدیم که فردا از ناسا بلندشن بیان ایجا از زحماتمون تجلیل کنند...
محمد فتحی
10-21-2014, 07:30 PM
ببخشید قرار ماهواره منفجر بشه؟!
از اونجایی که من یادم میاد قرار نبود انفجاری رخ بده.قرار بود با شلیک به زباله ها کاری کنیم که سقوط کنند.
اگر قرار باشه منفجرشون کنیم ،یک جنگنده هوایی هم از زیر سطح اتمسفر می تونه ایکار را بکنه،تازه خیلی با حال تر میشه.
فکرشو بکنید از این انفجار ها عکس بگیریم.
شبیه یک سوپر نوا میشه...

یک سوال.
اصلا چرا بجای شلیک لیزر از سطح زمین و توسط توپخانه های لیزری،لیزر ها را از یک جنگنده مجهز به توپ لیزری شلیک نمی کنند که باعث از بین رفتن مشکل افت قدرت بشه؟
sesto
10-21-2014, 09:39 PM
منظورم از برخورد و انفجار طرح شما برای سقوط ارام ماهواره در هنگام تموم شدن عمرش بود .

یک سوال.
اصلا چرا بجای شلیک لیزر از سطح زمین و توسط توپخانه های لیزری،لیزر ها را از یک جنگنده مجهز به توپ لیزری شلیک نمی کنند که باعث از بین رفتن مشکل افت قدرت بشه؟
خب امکانش نیست هیچ پرنده ای نمیتونه روی هوا انرژی لازم برای لیزر رو تهیه کنه . ولی باز به نظرم اگر روی ایستگاه فضایی نصب بشه بهتره چون هم انرژی کمتری لازم داره هم شناسایی قطعات اسون تره هم برد کمتری داره انرژی هم میتونه از صفحات خورشیدی تهیمه کنه
محمد فتحی
10-21-2014, 10:12 PM
منظورم از برخورد و انفجار طرح شما برای سقوط ارام ماهواره در هنگام تموم شدن عمرش بود .

خب امکانش نیست هیچ پرنده ای نمیتونه روی هوا انرژی لازم برای لیزر رو تهیه کنه . ولی باز به نظرم اگر روی ایستگاه فضایی نصب بشه بهتره چون هم انرژی کمتری لازم داره هم شناسایی قطعات اسون تره هم برد کمتری داره انرژی هم میتونه از صفحات خورشیدی تهیمه کنه
چرا امکانش نیست؟
ما که بسیار دیدیم یک جنگده با نیرویی که از اول ذخیره می کنه حملات لیزری زیادی انجام میده بدون اونکه در تامین انرژی مشکل داشته باشه و حملاتش بدون کمترین خطایی موفقیت آمیز بودند
محمد فتحی
10-21-2014, 10:34 PM
خب امکانش نیست هیچ پرنده ای نمیتونه روی هوا انرژی لازم برای لیزر رو تهیه کنه . ولی باز به نظرم اگر روی ایستگاه فضایی نصب بشه بهتره چون هم انرژی کمتری لازم داره هم شناسایی قطعات اسون تره هم برد کمتری داره انرژی هم میتونه از صفحات خورشیدی تهیمه کنه

به نظر شما تامین انرژی از خورشید راحت تره یا از دمای خروجی جت هایی که چندین هزار اسب بخار قدرت دارند؟
sesto
10-21-2014, 10:39 PM
به نظر شما تامین انرژی از خورشید راحت تره یا از دمای خروجی جت هایی که چندین هزار اسب بخار قدرت دارند؟
شما داری خروجی جت رو که باید نیروی محرکه برق خود وسیله و ..و ..و رو تامین کنه را با خورشید مقایسه میکنی ؟؟؟
محمد فتحی
10-21-2014, 11:10 PM
شما داری خروجی جت رو که باید نیروی محرکه برق خود وسیله و ..و ..و رو تامین کنه را با خورشید مقایسه میکنی ؟؟؟
سخن شما کاملا درسته.از نظر زمانی بله خورشید بصرفه تره اما اگر از نظر تجدید نیرو در یک زمان کوتاه نگاه کنیم چی؟
اون موقع تامین انرژی از خورشید با فاصله ی 150میلیون کیلومتری سریع تره،یا از خروجی یک جت با فاصله چند سانتی؟
http://cld.persiangig.com/preview/UMEIpCTAvt/sun-and-earth-18505.jpg (http://cld.persiangig.com/preview/UMEIpCTAvt/sun-and-earth-18505.jpg)
http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/33567875044346644049.jpg (http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/33567875044346644049.jpg)
sesto
10-22-2014, 10:46 AM
سخن شما کاملا درسته.از نظر زمانی بله خورشید بصرفه تره اما اگر از نظر تجدید نیرو در یک زمان کوتاه نگاه کنیم چی؟
اون موقع تامین انرژی از خورشید با فاصله ی 150میلیون کیلومتری سریع تره،یا از خروجی یک جت با فاصله چند سانتی؟
http://cld.persiangig.com/preview/UMEIpCTAvt/sun-and-earth-18505.jpg (http://cld.persiangig.com/preview/UMEIpCTAvt/sun-and-earth-18505.jpg)
http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/33567875044346644049.jpg (http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/33567875044346644049.jpg)

و این جت قراره چندین و چند سال بلند شه یه مسیری رو طی کنه تا به موقعیت مورد نظر برسه اصلا هزینه خدمه و فرسایش قطعاتش و اورهال اینا به کنار . شما هزینه سوخت مثلا 7 سال پرواز روزانه رو محاسبه کن بعئ خودت قضاوت کن در ضمن زباله ها تموم نمیشن که دوباره تولید میشه پس این هواپیما بازم باید به کارش ادامه بده
mohsen4465
10-22-2014, 03:42 PM
نه متوجه نشدیدhttp://cultureandcommunication.org/f09/tdm/wp-content/uploads/2009/12/internet-traffic-map.gif (http://cultureandcommunication.org/f09/tdm/wp-content/uploads/2009/12/internet-traffic-map.gif)
این عکس این خطوطه . حجم و تراکمشو ببینید بیشتر مناطق اسمان توسط کریدور های پروازی رد میشه . یه زباله ده سانتی قراره از ما بین این خطوط رد بشن منطق حکم میکنه با تمام پرواز های این خطوط هوایی هماهنگ بشه . زباله ها هم یکی دو تا نیستن که به هر حال برای موندن رو برنامه روزانه به ده ها شلیک نیازه پس میبینید که کاملا منطقیه.
و در مورد بر خورد . خب وقتی یه ماهواره تو مدار بالایی منفجر بشه ترکش هاش همون جا نمی مونن که پخش میشن که ممکنه برای مدار های پایین تر مشکل به وجود بیارن و همون طور که هویداست صنایع فضایی شوخی بردار نیستکه بخوان این انفجار ها رو نا دیده بگیرن . منظور منم دقیقا و دقیقا حفاظت از ایستگاه فضاییه پس با این اوصاف احتمال برخورد خود این هواپیماها با هم خیلی بیشتره تا با لیزر! حالا اصلاً چه اصراری روی خطوط هوایی دارید. اصلاً به فرض این لیزر بخوره به بدنه هواپیما، اتفاق خاصی مگه قراره بیافته؟
احتمال برخورد زباله با ماهواره های دیگه هم همونطور که گفتم خیلی کمه. حتی اگر هم برخورد روی بده باز هم قرار نیست اتفاق آنچنان بزرگی رخ بده. درسته که سرعت برخورد زیاده ولی بهرحال بمب که نیست تا بخواد ماهواره رو منهدم کنه. ضمناً تعداد زباله هایی که با این روش حذف میشه خیلی خیلی بیشتر از تعداد زباله هایی خواهد بود که در اثر یک حادثه اینچنینی بخواد تولید بشه.
sesto
10-22-2014, 04:13 PM
پس با این اوصاف احتمال برخورد خود این هواپیماها با هم خیلی بیشتره تا با لیزر! حالا اصلاً چه اصراری روی خطوط هوایی دارید. اصلاً به فرض این لیزر بخوره به بدنه هواپیما، اتفاق خاصی مگه قراره بیافته؟
محسن جان برادر من یک مگاوات توانه شرکت لاکهید با توانی یک چهارم این داره برای پدافند ضد بالستیک تلاش میکنه . یک تماس یک دهم ثانیه ای میتونه به طور کامل بدنه یک a380 سری 800 سوراخ کنه و همین برای منفجر کردم هواپیما و تمام 800 سرنشینش توی هوا کافیه بعد به نظر شما این اتفاق خاصی نیست ؟؟؟
محمد فتحی
10-22-2014, 05:39 PM
و این جت قراره چندین و چند سال بلند شه یه مسیری رو طی کنه تا به موقعیت مورد نظر برسه اصلا هزینه خدمه و فرسایش قطعاتش و اورهال اینا به کنار . شما هزینه سوخت مثلا 7 سال پرواز روزانه رو محاسبه کن بعئ خودت قضاوت کن در ضمن زباله ها تموم نمیشن که دوباره تولید میشه پس این هواپیما بازم باید به کارش ادامه بده
چند سال!!!!
کی گفت چند سال.بگذارید توضیح بدم.
ما قراره به ماهواره شلیک کنیم.تا اینجا که مشکلی نیست؟
حالا من میگم به جای این که نیروی لیزر را بالا ببریم خود لیزر را ببریم بالا اون هم با یک جنگنده هوایی.
بعد از شلیک هم فرود بیاد و خاتمه ماموریت اعلام بشه.حالا من نمی دونم دیگه چند سالش کجا بود؟؟؟
بیشتر توضیح می دهم.
مثلا
جنابعالی را همتون می شناسید.
F14
[/URL]http://axgig.com/images/25164119263696521920.jpg (http://axgig.com/images/25164119263696521920.jpg)
خوب من میگم برای مثال بمب خودمون را به این جنگنده ببندیم و پس مشخص کردن عملیات اون را این طوری بفرستیم بالا
http://fc07.deviantart.net/fs70/f/2011/344/2/9/profile_picture_by_grumman_f14_tomcat-d4io3es.jpg (http://fc07.deviantart.net/fs70/f/2011/344/2/9/profile_picture_by_grumman_f14_tomcat-d4io3es.jpg)
خوب این جنگنده حدود 18 کیلومتر می تونه ارتفاع بگیره اون هم در چند دقیقه.
بعد نوبت شناسایی،که قبلا انجام شده،رهگیری و شلیک هست که همه این ها چند ثانیه بیشتر طول نمی کشه.تازه ما به جای یک هدف می تونیم چند تا هدف را به طور متوالی مورد حمله قرار بدیم.
خوب حالا که ماموریت تموم شد این طوری می شینه
http://www.clker.com/cliparts/f/8/9/2/1257754581394578084qbbqru.png (http://www.clker.com/cliparts/f/8/9/2/1257754581394578084qbbqru.png)
خوب همه عملیات 1 ساعت هم نشد چه برسه به
چند سال:have%20a%20nice%20d:have%20a%20nice%20d:hav e%20a%20nice%20d
خوب حالا ما از ارتفاع بالایی شلیک کردیم و این طوری مشکل کاهش قدرت را خیلی کم کردیم.
[URL="http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img1.tebyan.net/big/1388/07/199178124145178203237217183621295159165223122.jpg"]http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img1.tebyan.net/big/1388/07/199178124145178203237217183621295159165223122.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img1.tebyan.net/big/1388/07/199178124145178203237217183621295159165223122.jpg)
sesto
10-22-2014, 07:09 PM
چند سال!!!!
کی گفت چند سال.بگذارید توضیح بدم.
ما قراره به ماهواره شلیک کنیم.تا اینجا که مشکلی نیست؟
حالا من میگم به جای این که نیروی لیزر را بالا ببریم خود لیزر را ببریم بالا اون هم با یک جنگنده هوایی.
بعد از شلیک هم فرود بیاد و خاتمه ماموریت اعلام بشه.حالا من نمی دونم دیگه چند سالش کجا بود؟؟؟
بیشتر توضیح می دهم.
مثلا
جنابعالی را همتون می شناسید.
F14
[/URL]http://axgig.com/images/25164119263696521920.jpg (http://axgig.com/images/25164119263696521920.jpg)
خوب من میگم برای مثال بمب خودمون را به این جنگنده ببندیم و پس مشخص کردن عملیات اون را این طوری بفرستیم بالا
http://fc07.deviantart.net/fs70/f/2011/344/2/9/profile_picture_by_grumman_f14_tomcat-d4io3es.jpg (http://fc07.deviantart.net/fs70/f/2011/344/2/9/profile_picture_by_grumman_f14_tomcat-d4io3es.jpg)
خوب این جنگنده حدود 18 کیلومتر می تونه ارتفاع بگیره اون هم در چند دقیقه.
بعد نوبت شناسایی،که قبلا انجام شده،رهگیری و شلیک هست که همه این ها چند ثانیه بیشتر طول نمی کشه.تازه ما به جای یک هدف می تونیم چند تا هدف را به طور متوالی مورد حمله قرار بدیم.
خوب حالا که ماموریت تموم شد این طوری می شینه
http://www.clker.com/cliparts/f/8/9/2/1257754581394578084qbbqru.png (http://www.clker.com/cliparts/f/8/9/2/1257754581394578084qbbqru.png)
خوب همه عملیات 1 ساعت هم نشد چه برسه به
چند سال:have%20a%20nice%20d:have%20a%20nice%20d:hav e%20a%20nice%20d
خوب حالا ما از ارتفاع بالایی شلیک کردیم و این طوری مشکل کاهش قدرت را خیلی کم کردیم.
[URL="http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img1.tebyan.net/big/1388/07/199178124145178203237217183621295159165223122.jpg"]http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img1.tebyan.net/big/1388/07/199178124145178203237217183621295159165223122.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img1.tebyan.net/big/1388/07/199178124145178203237217183621295159165223122.jpg)

شما متوجه حرف من نشدی
اصلا جنگنده که نمیتونه لیزر حمل کنه فقط امکانش رو c5 و 747 هست
خب حالا یک ما پرنده لازم داریم لازم داریم که لیزر رو روش نصب کنیم . خلبان نمیتونه بگیره دستش از شیشه بندازه روش که
حالا که ما لیزر رو روی پرنده نصب کردیم کاربری دیگه ای نمیتونه داشته باشه که مثلا نمیتونه دیگه نقش اواکس رو بازی کنه.
حالا زباله هم که یکی دو تا نیست که بره یه ساعته بره تموم بشه . پس باید طی یک ماموریت بلند مدت انجام بشه نه این که هفت سال مداوم پرواز کنه . حالا طی این ماموریت هزینه سوخت هست هزینه تامین انرژی هست هزینه اورهال پرنده هست هزینه به روز رسانی هست در نتیجه اصلا به صرفه نیست
و مورد بعد دوست عزیز f 14 جنگنده رهگیره توانایی حمل بمب و حمله به اهداف زمینی رو نداره
محمد فتحی
10-22-2014, 07:39 PM
درسته هم اکنون ما توانایی نصب لیزر های پر قدرت را بر روی جنگنده ها نداریم.اما طرح های زیادی ارائه شده که طی چند سال آینده عملی خواهند شد.
در ضمن f14یک جنگنده ی رهگیری و شکاریست و توانایی حمل بمب را نداره(البته در حالت معمولی ،اگر یادتون باشه خود ما در زمان 8سال دفاع مقدس یادمون که مهنسان کشورمون f14را به یک بمب افکن نیز تبدیل کردند که بسیار هم مورد تایید و ستایش قرار گرفت،و این به دلیل توانایی های منحصر به فرد f14است .بی خودی نبوده که لغب جنگنده ی افسانه ای را گرفت)اما ماهواره یک هدف زمینی به حساب نمیاد.
sesto
10-22-2014, 07:53 PM
درسته هم اکنون ما توانایی نصب لیزر های پر قدرت را بر روی جنگنده ها نداریم.اما طرح های زیادی ارائه شده که طی چند سال آینده عملی خواهند شد.
در ضمن f14یک جنگنده ی رهگیری و شکاریست و توانایی حمل بمب را نداره(البته در حالت معمولی ،اگر یادتون باشه خود ما در زمان 8سال دفاع مقدس یادمون که مهنسان کشورمون f14را به یک بمب افکن نیز تبدیل کردند که بسیار هم مورد تایید و ستایش قرار گرفت،و این به دلیل توانایی های منحصر به فرد f14است .بی خودی نبوده که لغب جنگنده ی افسانه ای را گرفت)اما ماهواره یک هدف زمینی به حساب نمیاد.

شما میگی بمب نصب کنیم . برای توضیح به من در رابطه با کار کرد یه جنگنده
امکان نصب به هیچ وجه روی جنگنده وجود نداره سیستم لیزر از خود جنگنده بزرگ تره بعد کلاهک تابشی رو کجاش نصب کنیم ؟؟؟ پشت کانوپی ؟؟؟ روی دماغه زیر شکم جنگنده ؟؟؟ کجا بزاریم که نه امکانات جنگنده رو از بین ببره نه ایرودینامیک بی نقصش رو ناقص کنه
اساسا مولد هیچ جنگنده جت هواپیمای ترابری یا بمب افکنی امکان تولید 800 کلیووات توان رو نداره دوست من . به هیچ وجه امکانش نیست . یک نیروگاه اتمی به اون ابعد توان تولیدیش 250 مگاواته تازه توان خالص اون برای تولید انرژی استفاده نمیشه نه حرکت دادنش .
تا پنجاه سال اینده باید فکر یه لیزر پرتابل با این قدرت رو فراموش کنیم مگر بر روی ناوشکن ها و ناو های هواپیما بر اتمی
ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــ
تا اونجاییی که من خبر دارم و میدونم اصلا امکان بمب افکن شدن تامکت وجود نداره و بار بمباران دفاع مقدس برای دوش فانتوم بوده . اصلا رادار تامکت زمین نگر نیست که بخواد بمبارن انجام بده
محمد فتحی
10-22-2014, 08:00 PM
حرف شما درسته و امکان اجرای این طرح فعلا وجود نداره.
درسته به نتیجه نرسیدیم اما کلی پست گذاشتیم.:smile::smile:
از اونجایی هم که من یادمه چند بمب باران با f14انجام شد اما اونقدر زیاد نبود که به عنوان جنگنده بمب افکن هم شناخته بشه.
به نظرم دیگه این بحث را ادامه ندیم بهتره دیگه داره نظامی میشه.
sesto
10-22-2014, 08:14 PM
خب بیاید موضوع پست اول رو عوض کنید تا بریم سراغ موضوع بعدی
این موضوع دیگه حل شد راه حل ربات های فضایی بهترین راهه
mohsen4465
10-22-2014, 08:44 PM
محسن جان برادر من یک مگاوات توانه شرکت لاکهید با توانی یک چهارم این داره برای پدافند ضد بالستیک تلاش میکنه . یک تماس یک دهم ثانیه ای میتونه به طور کامل بدنه یک a380 سری 800 سوراخ کنه و همین برای منفجر کردم هواپیما و تمام 800 سرنشینش توی هوا کافیه بعد به نظر شما این اتفاق خاصی نیست ؟؟؟ این لیزر انقدر هم قوی نیست که بتونه سوراخ ایجاد کنه. درسته که در ایده اصلی یک لیزر 1مگاواتی پیشنهاد شده اما از اونجایی که منتقدان زیادی گفتند که چنین لیزری میتونه کاربرد نظامی هم داشته باشه بنابراین یکم نگاه ها نسبت به اون عوض شد. ناسا هم برای اینکه کاربرد نظامی اونو کاملاً منتفی کنه عنوان کرده که حتی یک لیزر 5 تا 10 کیلوواتی هم برای این کار کافیه.

بهرحال اینکه شما میگید ممکنه با هواپیما برخورد کنه کاملاً غیرمنطقیه. دلایلش رو تو پست های قبل گفتم. مگه اینکه طرف از قصد هواپیما رو نشونه بره. وگرنه امکان اینکه با هواپیما برخورد کنه کاملاً صفره. حتی اگه چشم بسته هم با لیزر با آسمون شلیک کنیم باز هم احتمالش خیلی کمه. فرض کنین که بخواین از قصد یک هواپیما رو با لیزر هدف قرار بدین. فقط کسری از درجه انحراف کافیه تا باریکه لیزر با فاصله زیادی به اعماق آسمون بره. حالا فکرشو بکنید که چنین همخطی دقیقی بخواد بطور اتفاقی پیش بیاد.
================================================== ================

در خصوص قراردادن لیزر روی هواپیما یا روی ایستگاه این نکته رو بگم که هدف از این پروژه حذف پرتاب مداریه تا بدین ترتیب مبلغ هنگفتی از هزینه پروژه حذف بشه. یکی از حسن های بزرگ «جاروی لیزری» هم همینه که از روی سطح زمین قادر به از بین بردن زباله هاست و این از لحاظ مالی بسیار کم هزینه تر از حذف زباله در فضا ست.
محمد فتحی
10-23-2014, 09:06 AM
اصلا یک چیزی.
ببینم ناسا هم به اندازه ی ما در مورد مشکلات زباله های فضایی بحث می کنه؟
اصلا واقعا قراره کاری انجام بده؟:blink:
sesto
10-23-2014, 09:39 AM
بهرحال اینکه شما میگید ممکنه با هواپیما برخورد کنه کاملاً غیرمنطقیه. دلایلش رو تو پست های قبل گفتم. مگه اینکه طرف از قصد هواپیما رو نشونه بره. وگرنه امکان اینکه با هواپیما برخورد کنه کاملاً صفره. حتی اگه چشم بسته هم با لیزر با آسمون شلیک کنیم باز هم احتمالش خیلی کمه. فرض کنین که بخواین از قصد یک هواپیما رو با لیزر هدف قرار بدین. فقط کسری از درجه انحراف کافیه تا باریکه لیزر با فاصله زیادی به اعماق آسمون بره. حالا فکرشو بکنید که چنین همخطی دقیقی بخواد بطور اتفاقی پیش بیاد.
یه سوالی میپرسم . یه موشک بالستیک که اصلا مسیرش خارج از جوهه چقدر احتمال داره که یه هواپیمایی غیر نظامی برخورد کنه ؟؟؟ وقتی 5 ثانیه هم تو محدود ارتفاع پروازی اونا نمیمونه ولی هر دفعه کریدور های پروازی منطقه رو لغو میکنن . برای موشک بالستیک میان قاره ای روسیه که توی میدون تیر قزاقستان امتحان شد 137 تا پرواز لغو شد
بحث احتمال یک هزارم درصدیش نیست . بحث قانونشه . قانون هوانوردی بین المللی میگه درصورت هر ازمایش و عملی که خطری بیشتر از 0.00005 درصد برای پرنده های غیر نظامی داشته باشد . موسسه یا کشور مذکور موظف به اطلاع رسانی به تمام خطوط هوایی غیر نظامی حوزه ازمایش است تا تصمیم به موقع برای ایمنی ان اتخاذ شود
محمد فتحی
10-23-2014, 09:29 PM
یه سوالی میپرسم . یه موشک بالستیک که اصلا مسیرش خارج از جوهه چقدر احتمال داره که یه هواپیمایی غیر نظامی برخورد کنه ؟؟؟ وقتی 5 ثانیه هم تو محدود ارتفاع پروازی اونا نمیمونه ولی هر دفعه کریدور های پروازی منطقه رو لغو میکنن . برای موشک بالستیک میان قاره ای روسیه که توی میدون تیر قزاقستان امتحان شد 137 تا پرواز لغو شد
بحث احتمال یک هزارم درصدیش نیست . بحث قانونشه . قانون هوانوردی بین المللی میگه درصورت هر ازمایش و عملی که خطری بیشتر از 0.00005 درصد برای پرنده های غیر نظامی داشته باشد . موسسه یا کشور مذکور موظف به اطلاع رسانی به تمام خطوط هوایی غیر نظامی حوزه ازمایش است تا تصمیم به موقع برای ایمنی ان اتخاذ شود
خوب یعنی نمیشه از جاهایی شلیک کرد که کریدور هوایی وجود نداره؟
محمد فتحی
10-24-2014, 07:01 PM
من و sesto که دیگه خسته شدیم.فعلا تو این تاپیک چیزی نمیزاریم.بقیه بزارند.
mohsen4465
10-24-2014, 09:20 PM
یه سوالی میپرسم . یه موشک بالستیک که اصلا مسیرش خارج از جوهه چقدر احتمال داره که یه هواپیمایی غیر نظامی برخورد کنه ؟؟؟ وقتی 5 ثانیه هم تو محدود ارتفاع پروازی اونا نمیمونه ولی هر دفعه کریدور های پروازی منطقه رو لغو میکنن . برای موشک بالستیک میان قاره ای روسیه که توی میدون تیر قزاقستان امتحان شد 137 تا پرواز لغو شد
بحث احتمال یک هزارم درصدیش نیست . بحث قانونشه . قانون هوانوردی بین المللی میگه درصورت هر ازمایش و عملی که خطری بیشتر از 0.00005 درصد برای پرنده های غیر نظامی داشته باشد . موسسه یا کشور مذکور موظف به اطلاع رسانی به تمام خطوط هوایی غیر نظامی حوزه ازمایش است تا تصمیم به موقع برای ایمنی ان اتخاذ شود مسلماً خطر یک موشک بین قاره ای به مراتب بیشتر از باریکه لیزره. احتمال برخورد موشک با هواپیما خیلی کمه اما اگه موشک بدلایل نقص فنی یا حتی برنامه زیری قبلی در هوا منفجر بشه اونوقت دیگه احتمال خطر کم نیست. بجز خطر انفجار موشک، موج ضربتی حاصل از شکسته شدن دیوار صوتی هم حتی میتونه برای هواپیما خطرناک باشه یا حداقل باعث رعب و وحشت مسافرین بشه. و در آخر جنبه روانی اونه. مسلماً اگه مسافرین هواپیما از پنجره به بیرون نگاه کنن و یک راکت بزرگ رو ببینن که کمی اونطرفتر داره به اعماق آسمون میره احساس ناامنی میکنن.

اما در خصوص لیزر احتمال برخورد باریکه لیزر به بدنه هواپیما طبق دلایلی که قبلاً گفتم کاملاً صفره. منظورم هم از صفر، صفر مطلقه نه نزدیک به صفر.
محمد فتحی
11-02-2014, 07:12 PM
یک سوال.
اصلا این داستان زباله های فضایی پی گیری میشه؟
یعنی کسی براش مهم هست که این ها را از بین ببره یا نه.یا فقط این در مرحله حرف باقی میمونه؟
zoomtech
11-04-2014, 02:27 AM
آخه دوستان عزیز بیایید ما به زباله های زمینی فکرکنیم و سعی کنیم زمین رو تمیز تر نگه داریم زباله های فضایی پیش کش. ما انسان ها زمین رو آباد کردیم موند فضا.
اما بابت اینکه خالی از عریضه نباشه متنی رو هم من آماده کردم:
بی‌توجهی بشر به طبیعت

بشر ، این هوشمند کیهان ، با پیشرفتهای علمی و متمدن شدن ، به طبیعت آسیب می‌رساند. گیاهان و درختان را به دلایل مختلف از بین می‌برد، فاضلابهای خانگی و صنعتی را به رودها و دریاها می‌ریزد، کارخانه‌ها و ماشینها و ... هوا را آلوده می‌کند و موارد بیشماری از این قبیل. بشر متمدن و دستاوردهایش علاوه بر اینکه آب و خاک و هوای زمین را آلوده کرده‌اند، پا را فراتر نهاده و فضا را هم آلوده نموده‌اند.



<TABLE align=left><TBODY><TR><TD>http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/5/59/animation.gif </TD></TR></TBODY></TABLE>



زباله‌های فضایی

ما هزاران شی را در فضا جا داده‌ایم. این اشیاء شامل ماهواره‌هایی است که دور زمین می‌گردند و اطلاعات را به زمین ارسال می‌کنند. ماهواره‌هایی هم وجود دارند که کار آنها متوقف شده ولی هنوز در فضا سیر می‌کنند. برخی ماهواره‌ها منفجر شده یا با همدیگر تصادم کرده‌اند و در هر بار که این اتفاق افتاده به قطعات کوچکی تقسیم شده‌اند. در واقع ، ایالات متحده آمریکا در نظر داشته است که برخی از این ماهواره‌های از کار افتاده را برای آزمایش تجهیزات پروژه جنگ ستارگان منهدم کند.

فقط ماهواره‌ها نیستند که در فضا وجود دارند، ماهواره‌ها را موشک به فضا برده است لذا قطعات موشکی نیز در فضا وجود دارند. با پرتاب هر موشک به فضا مقدار بیشتری زباله در مدار زمین جمع می‌شود و این امر خطر برخورد فضاپیماها را به همدیگر در آینده بیشتر می‌کند.
گردش زباله‌ها در فضا

زباله‌های مدار نزدیک زمین مجددا به جو زمین بر می‌گردند، تکه‌های کوچکتر می‌سوزند و تکه‌های بزرگتر همانند ایستگاه فضایی SK lob در سال 1979 ، در زمین فرود می‌آیند. در فاصله‌های دورتر از زمین ، زباله‌ها برای سالها در مدار باقی می‌مانند، ولی بطور بی‌حرکت. اگر این اشیا نسبت به زمین بی‌حرکت می‌ماندند، حضورشان در فضا هیچ خطر مهمی در بر نداشت. چون حجم فضا واقعا بزرگ است و جای کافی برای این اشیا دارد.

ولی اگر آنها بی‌حرکت می‌بودند، به زمین می‌افتادند. این اشیا در فضا مانده‌اند. چرا که با سرعتهایی تا 8 کیلومتر در ثانیه حول زمین می‌گردند. با این سرعتها هر شی در فضا به منزله یک گلوله است و در بیشتر موارد ، خطرناکتر از گلوله‌ای است که از تفنگ شلیک می‌کنیم. هر بار که ماهواره‌ای منهدم می‌شود، در حدود یک هزار قطعه حجیم بوجود می‌آید که همه آنها به دور زمین می‌گردند.



<TABLE align=left><TBODY><TR><TD>http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/3/30/m_space.jpg </TD></TR></TBODY></TABLE>



خطرات زباله‌های فضایی

حدود 7000 جرم آسمانی در حال گردش در فضا هستند که بدلیل بزرگی بوسیله رادار ردیابی شده‌اند. از این تعداد تنها حدود 400 مورد را ماهواره‌های فعال تشکیل می‌دهند. تکه‌های زیادی از زباله‌ها هم وجود دارند که آنقدر کوچک هستند که قابل ردیابی نیستند. اما همین تکه‌ها برای ایجاد خطر به اندازه کافی بزرگ هستند و قادرند به فضاپیما آسیب برسانند. همچنین میلیونها قطعه ریزتر نیز وجود دارند که شناسایی نشده‌اند. وجود این اشیا ناچیز هم نگران کننده است. چرا که با سرعت چند کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کنند.

در ژوئن سال 1983 ، یک ریزه ماده به اندازه http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh/math/6ce58287d4b76c1d0180a1f470eebed2.png اینچ (کوچکتر از آنکه بتوان دید) به پنجره شاتل فضایی چلنجر برخورد کرد. در این آتصادم تکه‌ای از شیشه کنده شد و سوراخ کوچکی به قطر یک دهم اینچ در پنجره بر جای ماند. شاید این واقعه چندان مهم به نظر نیاید ولی این سوراخ پنجره را چنان معیوب کرد که لازم شد پیش از پرواز مجدد شاتل ، با هزینه 50000 دلار پنجره را تعویض کنند. اگر شی بزرگتری با شاتل برخور می‌کرد، شاید فاجعه چلنجر 2.5 سال زودتر از انفجاری که هفت سرنشین آن را کشت، پیش می‌آمد.
گسترش آلودگی فضا

آلودگی فضا و زباله‌های فضایی روز به روز بیشتر می‌شود. آمریکا ، روسیه و کشورهای دیگر پرتاب اشیا به فضا را ادامه می‌دهند. قطعات معلق در فضا بطور مداوم افزایش می‌یابد و این امر وقوع انفجارها و تصادمات بیشتری را ممکن می‌سازد. اگر قطعه معلق به جای بسیار مهمی از ماهواره برخورد کند، شاید ماهواره کاملا از کار بیافتد. لذا باید به منظور بالا بردن دوام ماهواره‌ها را مستحکم‌تر ساخت. این یعنی استفاده از مواد بیشتر در ساخت ماهواره‌ها و بکاربردن هزینه مضاعف در پرتاب آنها.

برخی تخمین می‌زنند که تعداد قطعات زباله در فضا هر ده سال چهار برابر می‌شود. یعنی با این روال شاید روزی فرا رسد که فضا چنان آکنده از این قطعات باشد که پروازهای فضایی از میان انبوه زباله‌های فضای پیرامون زمین ، با احتمال خطرات فراوان صورت گیرد.
چه باید کرد؟



آیا باید تعداد ماهواره‌های پرتابی را کاهش دهیم تا پیشگیری قبل از درمان کرده باشیم؟
آیا می‌توانیم برای جلوگیری از انفجارها و برخوردها اقداماتی انجام دهیم؟
آیا می‌توانیم اشیاء معلق در فضا را متوقف کنیم؟
حتی اگر پاسخ سوالات فوق مثبت باشد، خطر کاملا برطرف نمی‌شود بلکه فقط افزایش آن کند می‌شود. بهترین چاره این است که به فکر روشی برای پاک کردن مداوم فضا باشیم. به عبارت دیگر ، باید فضا را با جارو برقی تمیز کنیم!
آیا امکان ایجاد چنین سیستمی وجود دارد؟