PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : اطلاعات کلی در مورد منظومه شمسی



صفحه ها : [1] 2

آسمون
06-26-2011, 10:56 PM
سلاااااام به همه دوستان
این تاپیک رو ایجاد میکنم که مکانی باشد جهت تبادل اطلاعات در مورد اجزای منظومه شمسی از جمله سیارات،قمر ها و ....
از اونجایی که خودم اطلاعات زیادی در موردش ندارم،لطفا دوستان کمک کنند و اطلاعات خودشون رو بذارند،فقط اگر امکان داره،از اولین سیاره نزدیک به خورشید شروع کنین تا این تاپیک سیر تکاملی درستی رو طی کنه.


با تشکرات فراوان

rezash
06-27-2011, 01:23 PM
موقعیت عطارد نسبت به زمین

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87) درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می‌شود. بخاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه‌ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می‌شود، اما معمولا بواسطه درخشندگی همسایه‌اش ، خورشید ، ناپدید می‌گردد.
حرکت عطارد




http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/b/b2/Sakhtaratarod.jpg



عطارد در یک مدار با ثابت خروج از مرکز (e=0.02056) و میل زیاد (7 درجه نسبت به دایرة ‌البروج) با نیم قطر اطول 0.03871Au و یک دوره تناوب مداری نجومی 87.96 روز به دور خورشید می‌گردد. بزرگترین زاویه کشیدگی این سیاره که از زمین مشاهده شده است، از ˚18(قرین خورشیدی) تا ˚28 (بعید خورشیدی) ، با متوسط 23 قرار دارد. تصور می‌شد که دوره تناوب چرخشی نجومی ‌عطارد یا (مانند زمین) 24 ساعت یا بطور همزمان 88 روز باشد. اما در اوایل سال 1960 میلادی برای اولین بار تپشهای راداری منعکس شده از سطح عطارد دریافت شدند و در سال 1965 میلادی جی.اچ. پتنژیل (G.H.Pettengill) و آر.بی. وایس مستقیما با استفاده از فنهای راداری دوپلری نشان داده‌اند که دوره تناوب چرخشی عطارد در حدود 59 روز است.
گرانش سیاره

جاذبه سطحی عطارد به قدری ضعیف است که قادر به نگهداری ذرات اطراف خود نیست. در نتیجه عطارد تقریبا فاقد جو است. چگالی فضایی اطراف عطارد حدود 1000 میلیارد برابر کمتر از چگالی جو زمین است.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/5/5c/Mehvareatarod.jpg



مشخصه‌های فیزیکی

شعاع عطارد 24400 کیلومتر است. جرم آن 33x1023kg می‌باشد که از اختلالات گرانشی بر روی فضاپیما (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%8 5%D8%A7) محاسبه شده است. عطارد هیچ قمر طبیعی ندارد. چگالی متوسط (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%DA%86%DA%AF%D8%A7%D9%84%DB%8C) آن 5420 کیلوگرم بر متر مکعب می‌باشد که نظیر یک سیاره خاکی است، اما برای اندازه عطارد زیاد است. از آنجا که گرانش کلی عطارد کمتر از زمین است (فشردگی آن کمتر است)، اما چگالی حجمی ‌آن در حدود چگالی حجمی‌ زمین می‌باشد، لذا باید در برگیرنده مقدار بیشتری از فلزات باشد.

حدس می‌زنیم که در داخل عطارد یک گوشته صخره‌ای و یک هسته بزرگ فلزی (شاید نیکل (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D9%86%DB%8C%DA%A9%D9%84) و آهن (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%A2%D9%87%D9%86)) وجود داشته باشد. عطارد هوا ندارد. در آن ، پس از سپری شدن روز بی‌درنگ شبی سرد فرا می‌رسد. از اینرو ، سطح آن در نتیجه فرسایش تغییر نمی‌کند. طی هزاران میلیون سال ، سطح عطارد مورد اصابت خرده سنگهای فضایی قرار گرفته است. به علت این بمباران مداوم اکنون سطح سیاره پر از گودال است. کف گودالها پوشیده از گرد و غباری است که از متلاشی شدن این خرده سنگها به‌وجود آمده است.



فاصله متوسط از خورشید 57.93 کیلومتر قطر استوا 4879 کیلومتر مدت حرکت وضعی 58.65 روز زمینی مدت حرکت انتقالی 87.97 روز زمینی سرعت مداری 47.89 کیلومتر در ثانیه دمای سطحی 180- تا 430 درجه سانتیگراد جرم (زمین=1) 0.06 چگالی متوسط (آب=1) 5.43 جاذبه (زمین=1) 0.38 تعداد قمر 0
میدان مغناطیسی

درسال 1974 میلادی (1353 شمسی) سفینه فضایی مارنیر 10 از کنار عطارد گذشت. مارینر 10 یک میدان مغناطیسی ضعیف سیاره‌ای را با شدتی در حدود 220nT ، 1nT=10-9T آشکار کرد. اگر چه این مقدار کوچک است. ولی برای قطع مغناطوسپهر در بادهای خورشیدی (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%A8%D8%A7%D8%AF+%D8%AE%D9%88%D8% B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF%DB%8C) کافی است. در اینجا میدان مغناطیسی ، ذرات باردار (اکثرا پروتونها) را از باد خورشیدی اطراف سیاره منحرف می‌کند.

به نظر می‌رسد که میدان عطارد یک دوقطبی باشد که کم و بیش با محور چرخش سیاره ، در یک امتداد قرار گرفته است. دراین صورت ، بطور کلی میدان مغناطیسی عطارد شبیه میدان مغناطیسی زمین ولی ضعیفتر از آن است. حضور یک میدان مغناطیسی و همچنین چگالی زیاد سیاره دلالت بر آن دارد که عطارد مانند زمین دارای یک هسته فلزی است که عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است. به نظر می‌رسد که این سیاره همانند یک آهنربای دائمی (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%A2%D9%87%D9%86%D8%B1%D8%A8%D8%A 7%DB%8C+%D8%AF%D8%A7%D8%A6%D9%85%DB%8C) ‌است. میدان مغناطیسی زمین صدبار شدیدتر از میدان مغناطیسی عطارد است.
حوزه کالریس

حوزه کالریس به وسعت 1300 کیلومتر (800 مایل) بزرگترین حوزه ناشی از برخورد شهابسنگها به سطح عطارد است. حلقه‌های کوهستانی هم مرکز ناشی از برخورد شهابسنگهای عظیم ، این حوزه را محصور کرده‌اند. کف این حوزه پوشیده از گدازه سفت شده است، همچنین گودالهای کوچک و جوان نیز در کف این حوزه یافت می‌شوند. کالریس واژه‌ای لاتینی و به معنای گرما می‌باشد. این اسم به این دلیل انتخاب شده است که این حوزه هنگام نزدیک شدن عطارد به خورشید یک دور در میان ، رو به خورشید بوده و گرمترین نقطه سیاره می‌گردد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/8/8f/Hozekaloris.jpg ضربه شهابسنگی عظیمی که حوزه
کالریس را بوجود آورد، باعث ایجاد تپه‌هایی
در طرف دیگر عطارد شد.
گودالها

سطح سیاره عطارد پوشیده از گودالهای شهابسنگی است که حدود 3.5 میلیارد سال پبش بر اثر بمباران شهابسنگها بوجود آمده‌اند. اندازه گودالهای موجود در عطارد از چند متر تا 1000 کیلومتر (600 مایل) متغیر است. گودالهای بزرگتر ، حوزه نامیده می‌شوند. گودالها دارای مشخصاتی نظیر قله‌ها و حلقه‌های کوهستانی ، دیوارهای تراس دار و رگه‌هایی درخشان از توف (موادی که بر اثر برخورد شهابسنگ به بیرون پرتاب می‌شوند) هستند. مشخصات یک گودال به اندازه ، سرعت و جهت شهابسنگی که آنرا بوجود آورده بستگی دارد.
تحول سطح

چون ماه و عطارد هر دو فاقد جوهای قابل توجهی هستند، آب و هوا ، سطوحشان را فرسوده نمی‌کند. هر دو جهانهای کوچکی با ناحیه داخلی سردتر از ناحیه داخلی زمین هستند. اکنون نه آتشفشانهای فعال زیادی دارند و نه دستخوش تحول سطحی دائمی ‌می‌شوند که زمین از انتقال یافتن صفحات پوسته‌ای تجربه کرده است. فقدان جو و کوتاه بودن زمان تحول پوسته‌‌ای هر دو به جرمهای کوچک ماه و عطارد مربوط می‌شود و جو آنها برای مدت طولانی حفظ نمی‌شود.

همچنین جرمهای کوچک دلالت بر این دارند که حرارت داخلی‌شان از تلاشی مواد رادیواکتیو نسبت به مقدار مشابه برای زمین کمتر است و جریان گرمایی‌شان به طرف بیرون چنان سریع می‌باشد که هر دو جسم به سرعت سرد خواهند شد. داخل زمین داغ است و شارش گرمایی به طرف بیرون آن ، جریانهایی در گوشته پلاستیکی ایجاد می‌کند و اینها تحول پوسته زمین را نیرو می‌بخشند. ماه و عطارد هر دو فاقد این ترکیب درونی داغ و گوشته پلاستیکی هستند.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/8/8b/Godalatarod.jpg
هلال عطارد

رصد کردن سیاره عطارد دشوار است. نزدیک بودن مدار آن به خورشید سبب می‌شود که هیچگاه ˚27 دورتر از قرص خورشید دیده نشود. در نتیجه ، تنها قبل از طلوع و غروب آفتاب می‌توان آن را نزدیکی افق دید. حرکت مداری عطارد سریع است و به همین سبب ، در هر بار گردش به دور خورشید امکان دید آن به چند روز محدود می‌شود. عطارد نیز مانند ماه ، دوره هلالی دارد. از آنجا که هلالهای عطارد تنها به کمک تلسکوپ (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%AA%D9%84%D8%B3%DA%A9%D9%88%D9%B E) قابل روءیت است، اگر می‌خواهید عطارد را با تلسکوپ کاوش کنید، مواظب باشید که به طرف خورشید نشانه نروید.

منبع:دانشنامه رشد

البته این اطلاعاتی کلی در مورد این سیاره میباشد که در تایپیک حذف شده هم فرستاده بودم.و خواستم استارت شروع بحث رو بزنم.

rezash
06-27-2011, 01:25 PM
یادم هست در مورد میدان مغناطیسی عطارد بحث جالبی داشتیم که با مشارکت دوستان ادامه بدیم.

sara shahabi
06-27-2011, 01:47 PM
دوستان حالا که دوباره برگشتیم به عطارد با اجازه تون یه سوال مطرح کنم(فقط لطفا چون اپلود عکس طول می کشه یه جواب بدید(حداقل نظرتون رو))این عارضه ای که در شکل مشخص شده چی میتونه باشه از اون جا که نزدیک یه گوداله احتمالا رگه است ولی می تونه اینقدر ارتفاع داشته باشه؟؟؟1604

رضا طامهری
06-27-2011, 01:56 PM
دوستان حالا که دوباره برگشتیم به عطارد با اجازه تون یه سوال مطرح کنم(فقط لطفا چون اپلود عکس طول می کشه یه جواب بدید(حداقل نظرتون رو))این عارضه ای که در شکل مشخص شده چی میتونه باشه از اون جا که نزدیک یه گوداله احتمالا رگه است ولی می تونه اینقدر ارتفاع داشته باشه؟؟؟1604

به نظرم این عارضه هایی که تو این تصویر پیداست اثر برخوردهای شدیدیه که در طول زمان با عطارد صورت گرفته
از یاد نبریم که عطارد نزدیک به خورشیده و مدارهای سیگار مانند دنباله دارها هم خیلی به خورشید نزدیک میشه که همین موضوع احتمال برخوردشون با عطارد رد افزایش میده

Amin-Mehraji
06-27-2011, 04:34 PM
منم چون با اقا رضا طامهری موافقم علی الحساب این تاپیک رو با رعایت قوانین کپی رایت داشته باشید .

پيدايش منظومه شمسي


تاكنون نظريات زيادي در مورد منشا منظومه شمسي و زمين ارائه شده است، در ميان آنها، دو نظر اساسي وجود دارد. اولي فرضيه برخورد نزديك نام گرفته است. بر اين پايه استكه سياره‌ها ، از مواد جدا شده از خورشيد ، تشكيل شده‌اند. بر طبق آن ، كشش گرانشييك ستاره يا دنباله‌دار به حدي بوده است كه هنگام عبور از كنار خورشيد مقداري ازماده آن را بيرون كشيده است. زمين ما عضوي از خانواده خورشيد است.

منظومه شمسي نه سياره اصلي تعداد زيادي قمر طبيعي (اقمار) ، تعداد زيادي سياركها ،تعداد نامعلومي ستاره‌هاي دنباله‌دار به همراه شهابها ، شهاب سنگها به دور خورشيددر حال گسترش هستند.


محتويات منظومه شمسي

تمامي اجرامي كه تحت نيروهاي گرانشي خورشيد در مدارها در گردشند، منظومه شمسي راتشكيل مي‌دهند. اين اجرام بر اساس جرمشان در سلسله مراتب مشخص قرار دارند، در راسآنها خورشيد واقع است، سپس سيارات ، اقمار و حلقه‌هاي آنها ، خرده‌هاي بين سياره‌اي (ستاره‌هاي دنباله‌دار ، سياركها ، شهابها) و در آخرين مرتبه گازها و گرد و غباربين سياره‌اي قرار دارند.


نظريه برخورد نزديك

در اوايل قرن بيستم ميلادي دو اخترشناس امريكايي نظريه برخورد نزديك را ارائه دادندكه بنا به عقيده آنها ، ذراتي از ماده خورشيد ، در اثر برخورد نزديك يك ستاره ديگربيرون ريخته است. بعدا اين ذرات به همديگر پيوسته و اجرام بزرگي را تشكيل مي‌دهندكه از اين اجرام بزرگ ، سياره‌ها بوجود آمده‌اند.


فرضيه كانت – لاپلاس

نظريه مهم ديگر در سال 1755 ميلادي (1134 شمسي) بوسيله فيلسوف آلماني ، امانوئلكانت ، مطرح شد. نظر كانت به عقيده قابل قبول امروزي شبيه است. بر طبق آن ، منظومهشمسي از يك ابر گاز و غبار در حال چرخش ، شكل گرفته است. نظر كانت بوسيله رياضيدانفرانسوي به نام پير دو لاپلاس بسط داده شد. فرضيه كانت - لاپلاس ، يك ابر بسياربزرگ از گازهاي داغ را ترسيم مي‌كند كه به دور محور خود مي‌چرخد. كانت و لاپلاس ،اين ابر بزرگ را سحابي ناميده‌اند.

سرد شدن گاز سحابي ، باعث انقباض آن مي‌شود. در اين ضمن ، با انقباض جرم اصلي ،حلقه‌هايي از گاز در اطراف آن باقي مي‌مانند. اين جرم اصلي همان خورشيد است. حلقه‌ها ، در اثر نيروي گريز از مركز (نيرويي است كه اجسام در حال چرخش را به طرفبيرون از مركز چرخش مي‌راند.) از مركز دور مي‌شوند. بنابراين فرضيه ، حلقه‌هاي جدااز هم ، منقبض شده و سياره‌ها را بوجود آورده‌اند. دانشمندان در درستي اين نظرترديد دارند، چرا كه گازهاي داغ گرايشي به انقباض ندارند، بلكه در فضا گسترشمي‌يابند.


نظريه جديد ابرغبار

فيزيكدان آلماني كارل فون وايتسزيكر بنياد اصلي تئوري جديد ابر غبار را پيشنهادكرد. بعد از آن اخترشناس امريكايي به نام جرارد كويپر نظر وايتسزيكر را به‌صورتتئوري جديد منشا منظومه شمسي تكميل كرد. سيارات منظومه شمسي ، از همان گاز و غباريشكل گرفته‌اند كه خورشيد از آن پديد آمده است. ابر بزرگ با گردش خود در فضا بهبخشهاي كوچكتري تقسيم شده است.

ذرات موجود در اين بخشها ، همديگر را جذب كرده‌اند و سرانجام سياره‌ها را بوجودآورده‌اند. بيشتر مواد ابر اصلي در اثر تابش خورشيد از آن دور شده‌اند، ولي پيش ازآنكه خورشيد ، حالت ستاره به خود گيرد، اندازه سياره‌ها به حدي رسيده بود كهمي‌توانستند در مداري به دور آن باقي بمانند يا گردش كنند.





شكل گيري منظومه شمسي



شكل گيري منظومه شمسي از ديد ديناميك


منظومه شمسي يك ساختار منظم را برحسب خواص فيزيكي‌اش نشان مي‌دهد، بطوري كه اگر ازبالاي قطب شمال خورشيد ديده شود، منظومه شمسي قواعد زير را پيدا مي‌كند:


1- سيارات در خلاف جهت عقربه‌هاي ساعت در اطراف خورشيد مي‌گردند، خورشيد نيز درهمان جهت به دور خود مي‌چرخد.

2- به استثناي عطارد و پلوتو ، اكثر سيارات داراي صفحات مداري هستند كه فقط بطورجزئي با صفحه دايرة‌البروج شيب دارند، مدارها تقريبا هم صفحه هستند.

3- به استثناي عطارد و پلوتو ، سيارات در مدارهايي مي‌گردند كه خيلي به دايره نزديكهستند.

4- به استثناي زهره و اورانوس ، سيارات در خلاف جهت عقربه‌هاي ساعت (يعني در همانجهت حركت مداريشان) به دور خود مي‌چرخند.

5- اكثر قمرها در همان جهتي كه سيارات مادرشان به دور خود مي‌چرخند و در نزديكيصفحات استوايي سيارات قرار دارند.

6- ستاره‌هاي دنباله‌دار با دوره تناوب طولاني ، مدارهايي دارند كه از همه جهات وزوايا مي‌آيند، بر خلاف مدارهاي هم صفحه سيارات ، اقمار ، سياركها و ستاره‌هايدنباله‌دار با دوره تناوب كوتاه.

7- سه عدد از سيارات مشتري‌گون شناخته شده‌اند كه داراي حلقه هستند.





شكل گيري منظومه شمسي از ديد شيمي


تشكيل يك سياره مستلزم يك فرآيند چند مرحله‌اي است، اولا دانه‌هاي جامد متعلق بهسحابي خورشيد متراكم مي‌شوند. ثانيا اين ذرات باهم يكي شده و اجرام آسماني بزرگ بهنام ريز سيارات را شكل مي‌دهند كه سپس تصادم كرده و براي تشكيل پيش سيارات با هميكي مي‌شوند و به سيارات امروزي متحول مي‌گردند. تركيبات شيميايي سيارات بوسيلهفرآيندي به نام تسلسل تراكم از روي تراكم دانه‌ها تعيين مي‌شوند. ايده اوليه تسلسلتراكم اين است:


مركز سحابي بايد در دمايي برابر چندين هزار درجه كلوين بوده باشد. در اينجادانه‌هاي جامد ، حتي تركيبات آهن و سيليكاتها نمي‌توانستند متراكم شوند. در جايديگر كه مواد مي‌توانستند به عنوان دانه‌هاي جديد متراكم شوند، به‌صورت زير به دمابستگي داشت:


پايينتر از 2000 كلوين ، دانه‌هاي ساخته شده از مواد خاكي متراكم شدند، زير 273كلوين دانه‌هاي مواد خاكي و يخي هر دو مي‌توانستند شكل بگيرند. در دماي متفاوتگازهاي موجود و جامدات حاضر بطور شيميايي برهمكنش كرده و تركيبات متنوعي را توليدمي‌كنند. اگر دماي سحابي به سرعت از مركز به طرف بيرون كاهش يابد، چگاليها وتركيبات سيارات مي‌توانند با تسلسل تراكم توضيح داده شوند

آسمون
06-27-2011, 05:51 PM
ممنون از مشارکت دوستان

با توجه به اینکه من متن دوستان رو دارم پس نیازی نیست دوباره از اول شروع کنیم.اگر به من اجازه بدید مطالب رو قرار میدم البته با مقداری ویرایش و امیدوارم دوستان ناراحت نشن




با تشکر فراوان

sara shahabi
06-27-2011, 06:09 PM
به نظرم این عارضه هایی که تو این تصویر پیداست اثر برخوردهای شدیدیه که در طول زمان با عطارد صورت گرفته
از یاد نبریم که عطارد نزدیک به خورشیده و مدارهای سیگار مانند دنباله دارها هم خیلی به خورشید نزدیک میشه که همین موضوع احتمال برخوردشون با عطارد رد افزایش میده
مرسی که جواب دادید ولی اخه این عارضه ای که با فلش نشون داده شده خیلی بزرگه و یه حالت خاصی داره اگه دقیق بشید چرا نباید چند تا از این عوارض باشه در ضمن اسمی نداره؟؟؟

آسمون
06-27-2011, 06:12 PM
آقای طامهری فرموده بودند:

چندتا نکته جالب در مورد عطارد
۱- تلفظش مهمه : otaared
۲- هر دو روزش یه سالشه( دوره تناوب نجومیش دوبرابر وضعیشه)
۳- سرعت گردش فوق العده پایینی به دور خودش داره که باید اونو بازتر کنم:
یکی از مهمترین عوامل گردش سیارات به دور خودشون وجود میدان مغناطیسی قوی درون اون هاست. یرای وجود میدان مغناطیسی درون یه سیاره یه چیز مورد نیازه: یک هسته مذاب و هادی جریان الکترسیته. جالبه که بدونیم عطارد یه هسته اهنی به اندازه ماه درون خودش داره ولی این هسته جامده . به همین علت عطارد دارای میدان مغناطیسی نباید باشه ولی با همه این تفاسیر عطارد دارای یه میدان مغناطیسی ضعیفه که نمیدونیم دلیلش چیه
۴- سنگین ترین جرم منظومه شمسیه که علتش همون هسته بزرگ اهنیه
۵- چندسال پیش یه مطلب عجیب خوندم ازش که میگفت عطارد درون قطبینش دارای یخ خشکه
۶- سرعت فرار از عطارد فوق العاده پایینه و به همین علت جو نداره

خانم نرگس قلمبر:

اطلاعات کلی عطارد
خروج از مرکز 0.2056
دوره هلالی116روز گردش یک دور کامل به دور خورشید نسبت به ناظر زمینی
دوره نجومی 88 روز گردش سیاره به دور خورشید نسبت به یک شی (ستاره )ثابت
سرعت گریز 4.2km
قطر 4860km
نسبت بازتاب 0.06 (نسبت بازتاب = نسبت نورمنعکس شده ازسیاره به نوری که بهش تابیده)

حرکت وضعی 59 شبانه روز
قدیمیا به نام مرکوری یا آپولو صداش میکردند...!

آقای شعبانی که خودشون زحمت کشیدند.ممنون

آقای طامهری:

البته برطبق صحبت های ایراد شده تیر با داشتن سرعتی که خانم قلمپور فرمودن تندردترین سیاره منظومه شمسی است و به همین دلیل دیدن ان در اسمان شب کار ساده ای نیست و ضمنا به علت اینکه یه سیاره زیرین می باشد در افق هرگز بیش از ۳۰ درجه بالا نمی اید. به علت سرعت بالا در اسمان و با پدید شدن سریع در افق ایرانیان باستان عطارد را تیر نیز می نامیدند. البته خود کلمه عطارد کلمه ای فارسی است و به معنای دبیر فلک است
یونانیان هم به ان مرکوری یا پیک خدایان میگفتند.
چرا پیک خدایان و دبیر فلک؟؟؟
حضور کم و مختصر در اسمان شامگاهی و ترک سریع اسمان ، ساکنان باستانی سیاره کوچکمان را متقاعد نموده بود تا عطارد را پیام رسان احوال زمین به خدایان( در یونان باستان) و منشی و نویسنده احوال انسانها به میترا( نامی که برای خدای یکتا در مکتب باستانی مهر در ایران گذاشته بودند) بنامند

آسمون
06-27-2011, 06:19 PM
خودم:

تیر از دسته سیاره‌های زمین‌وار است. تیر همچون ناهید و ماه، حالت‌های گوناگونی از هلال تا قرص کامل را به خود می‌گیرد. قرص کامل، چون در آن سوی خورشید است دیده نمی‌شود. اما اشکال هلال و نیمهٔ آن به هنگام جلوه‌های شرقی و غربی، مشاهده می‌گردند.
نیروی گرانش این سیاره کم و دارای جو ناچیزی است که ۹۸٪ آن از هلیم و بقیه از هیدروژن، اکسیژن و سدیم ساخته شده‌است.بادهای خورشیدی به شدت به عطارد می‌دمند و این می‌رساند که تقریباً هیچ هوایی در آن وجود ندارد.


عکس مقایسه زمین و عطارد


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/48/Mercury_Earth_Comparison.png



منبع:ویکی پدیا

آسمون
06-27-2011, 06:27 PM
آقای Ehsan:

عطارد میدان ِ مغناطیسیش کلا ضعیفه ولی نسبت به اون چیزی که ازش انتظار میره خیلی قویه!!! یعنی ما اصلا از عطارد انتظار میدان مغناطیسی نداریم!
یه نکته ی دیگه این که آقای Rezatamehri در متن تون گفته بودید:«یکی از مهمترین عوامل گردش سیارات به دور خودشون وجود میدان مغناطیسی قوی درون اون هاست» تا جایی که من میدونم این دو تا هیچ ربطی به هم ندارند! (میدان مغناطیسی و سرعت چرخش). می تونید بیشتر توضیح بدید؟
در مورد یخ خشک هم همین طور!

آقای rezash :

کوچکترین سیاره منظومه شمسی یعنی عطارد به علت سرعت در گردش انتقالی که 88 روز است و(سرعت گردش وضعی که 59 روز است) میدان مغناطیسی قوی دارد و نسبت به جثه اش خیلی قوی است.
ولی مریخ با این که بزرگ تر است میدان مغنا طیسی ندارد.اصولا" برای وجود میدان مغاطیسی نیاز به وجود هسته ای فلزی و مذاب است.مانند کره زمین.

درست است که به خورشید قفل شده است ولی به آرامی گردش میکند.قبلا" فکر میکردند حرکت وضعی و انتقالی این دو سیاره یکی است ولی با آزمایشات بیشتر به این نتیجه رسیدند.

آقای طامهری :

البته باید بدونیم که میان ۴ غول منظومه شمسی یا همان سیارات برجیسی، ۳ سیاره دارای میدانهای مغناطیسی فوق العاده قوی هستند و دلیل اصلی سرعت دوران خیلی بالای اونها هم همینه
درمورد یخ خشک:
منبه کتاب " شناخت فضا و منظومه شمسی" گزیده مقالات ناسا
صفحه ۶۱
تصاویر و اطلاعات توسط رادارهای زمینی حاکی از وجود یخ در چاله های قطبهای عطارد است
علت:۱- بمباران سنگهای اسمانی که به همراه خود مقادیر زیادی اب به همراه دارند و ۲- فوران اب از درون سیاره که ابراه ها رو درون سیاره بوجود اورده
البته وجود یخ در عطارد ( چه یخ خشک و یا حتی یخ اب) در حد نظریه است

Amin-Mehraji
06-27-2011, 06:32 PM
خودم قانون کپی رایت رو رعایت میکنم :
اینم عطارد :
عطارد

عطارد یا تیر نخستین و نزدیکترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است. از نظر اندازه نسبت به دیگر سیارات بعد از پلوتو کوچکترین آنها نیز به حساب می آید. قطر آن 4880 کیلومتر است. این سیاره در یک مدار بیضی شکل به دور خورشید می گردد که خروج از مرکز آن 0.2506 است. نزدیکترین فاصله آن از خورشید تنها 9/45 میلیون کیلومتر دورترین فاصله آن 7/69 میلیون کیلومتر فاصله دارد. لذا همواره در اطراف خورشید حضور دارد و برای ما تنها در هنگام طلوع و غروب قابل رویت است. این سیاره بسیار گرم است و درجه حرارت سطح آن در هنگام روز به حدود 427 درجه سانتیگراد و در شب به 173 درجه زیر صفر کاهش می یابد. عطارد هر 88 روز یک بار یک دور به گرد خورشید می چرخد ( دوره تناوب نجومی ). در حالی که در مدت 5/58 روز یک دور به دور خود می چرخد ( حرکت وضعی ). در عطارد هیچ گونه جوی وجود ندارد، ولی برخی مطالعات وجود مقدار کمی گاز هلیوم را که گفته می شود از طریق بادهای خورشید به گرد این سیاره قرار گرفته اند اثبات می کند. شکل ظاهری این سیاره بسیار آبله گون است و چهره ای شبیه به کره ماه دارد.

حفره های کوچک ویا بزرگ بسیاری در سطح آن دیده می شود که حکایت از برخورد شهاب سنگهای کوچک و بزرگ دارد البته قطر برخی از دهانه ها به ده ها کیلومتر می رسد. برخی از این دهانه ها محل خروج مواد مذاب است که امروزه با سنگهای مذاب پر شده اند و مانند کوه های آتشفشانی هستند.



گرچه از گذشته نسبتاً دور، این سیاره با کمک تلسکوپ مورد مطالعه قرار می گرفت، ولی از سال 1974 میلادی با پرواز سفینه مارینر 10 از کنار عطارد چندین هزار عکس از دشتهای مسطح و گودالهای کم و بیش بزرگ، به ایستگاه های زمینی مخابره شد. مارینر 10 میدان مغناطیسی ضعیفی حدود 1 درصد میدان مغناطیسی زمین را در اطراف این سیاره کشف کرد. این سیاره (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D9%87)به علت گرمای زیاد در روز و دمای بسیار پایین در شب و نبود جو و نداشتن آب به شکل مایع در سطح یا عمق آن هیچ گونه امکانی برای پیدایش شکلی از حیات ایجاد نکرده استدر عین حال عطارد هیچ قمر ی ندارد. در این حالت سنگهای این سیاره به شدت منبسط می شوند و پس از غروب آفتاب و شب طولانی آن دما به شدت پایین می رود. علت آن هم نبودن جو در اطراف این سیاره است که دما را تعدیل نمی کند. سرد و گرم شدن سنگها در شب و روز و استمرار این امر طی قرون و اعصار تنها یک نوع فرسایش مکانیکی در سطح این سیاره به وجود می آورد. که به متلاشی شدن سنگها می انجامد. اختلاف دما در دو سوی این سیاره در میان سیارات منظومه شمسی منحصر به فرد است.



تنها طوفانهای مغناطیسی از سوی خورشید مقداری اتم (http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%A7%D8%AA%D9%85) های هلیوم باردار را در اطراف میدان مغناطیسی این سیاره به دام انداخته و فشار جوی ناچیزی (به میزان کمتر از یک میلیاردیم فشار جوی زمین) ایجاد کرده است. برای خنثی کردن جاذبه سطحی این سیاره در خارج شدن از سطح آن تنها به سرعتی به اندازه 4.25 کیلومتر بر ثانیه نیاز است. در حالی که در مورد زمین این مقدار حدود 11 کیلومتر بر ثانیه می باشد که به این سرعت سرعت گریز می گویند.
نام کوئی پر، کاوشگر نامی سیارات نیز به یکی از گودالهای بزرگ سیاره عطارد به قطر 25 کیلومتر تعلق یافته است.



دانشمندان معتقدند بر اثر برخورد سهمگین یک شهاب سنگ با این سیاره در گذشته بسیار دور، امروزه در نقطه مقابل این برخورد رشته کوه هایی ظاهر شده اند. در هر حال شهاب سنگها سطح این سیاره را در امان نگذاشته اند. محل اصابت این برخورد عظیم که امروزه رشته کوههای بلند و مدوری آن را احاطه کرده که به حوضه کالوریس به قطر 1300 کیلومتر شهرت یافته است. چگالی این سیاره به میزان 4/5 گرم بر سانتیمتر مکعب تخمین زده شده که اندکی بیشتر از چگالی زمین است. این حقیقت دانشمندان را بر آن داشته است که تصور کنند مرکز این سیاره از فلزات سنگینی مانند آهن تشکیل شده است که با توجه به حرکت آرام چرخشی این سیاره به دور خود میدان ضعیف مغناطیسی در خود ایجاد کرده است. فشار بادهای خورشیدی این میدان ضعیف را در جهت مقابل به خورشید بسیار فشرده کرده و در پشت آن بسیار گسترانده است. گروهی دیگر از دانشمندان پیدایش میدان مغناطیسی در عطارد را به وجود میدان مغناطیسی سنگواره ای نسبت می دهند که از روزگاران قدیم حاصل شده و باقی مانده است. در هر حال علت واقعی این میدان معلوم نیست.




ویژگیهای عطارد


همان گونه که قبلاً اشاره شد عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است که در کنار جرم بزرگی به نام خورشید با آن جاذبه وحشتناکش قرار گرفته است. عطارد برای آن که در دل خورشید سقوط نکند و جذب آن نشود دست به مقابله زده است. برای این کار عطارد با سرعت سرسام آوری به گرد خورشید می چرخد و سریعترین سرعت چرخشی به دور مرکز منظومه شمسی را از آن خود کرده است. این سرعت به حدی است که یک سال این سیاره کمتر از سه ماه به طول می انجامد. مدار این سیاره بیضی شکل است و با فاصله اندکی (به طور متوسط 9/57 میلیون کیلومتر) از خورشید و از روی زمین این سیاره در اطراف خورشید دیده می شود. گاهی کمی بعد از غروب خورشید در بالا دست خورشید و زمانی که به آن سوی این ستاره می رسد قبل از طلوع آفتاب در بالای افق شرقی دیده می شود.



حداکثر فاصله زاویه ای که این سیاره با خورشید دارد حدود 28 درجه است ( از دید زمین ). هنگامی که زاویه کشیدگی این سیاره در حدود 10 درجه است، از درون تلسکوپ به صورت هلال باریکی دیده می شود. لیکن زمانی که می خواهد از پشت خورشید عبور کند قرص روشن خود را به ما نشان نمی دهد. با توجه به 7 درجه انحراف مدار گردش این سیاره به دور خورشید این سیاره در هر بار گردش از جلوی خورشید عبور نمی کند. بلکه از بالا یا پایین خورشید می گذرد. در طول 100 سال عطارد تنها دو بار همچون نقطه تاریک و سیاه رنگی از مقابل قرص خورشید عبور می کند. که به ترانزیت یا عبور معروف است که آخرین آن در سال 1383 بود.

آسمون
06-27-2011, 06:33 PM
آقای طامهری :

نکته جالب اینه که عطارد یک کره کامل نیست. دقیقا تاب داره یعنی یکی از اقطار اون بلندتر از قطرهای دیگره و جاذبه گرانشی خورشید موجب میشه که این قطر در حضیض خورشیدی سیاره در هر ۱،۵ و ۳ و ۴،۵ و ۶ دوران رو به خورشید قرار بگیره یعنی این سیاره تخم مرغی تو مدارش به حول خورشید دقیقا لنگ میزنه .

منبع: نجوم به زبان ساده

خانم سارا شهابی:

بالاخره از عطارد گذر کردیم و رفتیم سراغ سیاره ی نورانی زهره... اندازه ی زهره تقریبا اندازه ی زمین است و از نطر جرم هم با زمین تفاوت چندانی ندارد ولی این دو بسیار از هم متفاوت هستند ناهید یک سیاره ی اتشفشانی است و ابرهای ان مملو از اسید سولفوریک است و جو ان 90 بار از زمین چگال تر است.چرخش این ابر ها 60 بار سریع تر از بدنه ی جامد خود سیاره است.دمای زیاد سظح زهره(بین 430 تا 480)به خاطر کربن دی اکسید و بخار اب موجود در جو این سیاره است که گرما را جذب می کنند.(اثر گلخانه ای)در مورد این که چرا زهره جو به این غلیظی دارد باید گفت که"از ان جا که می دانیم هیدروزن و هلیوم سیارات زمینی به علت نزدیک بودن به خورشید(گرم شدنشان)و جاذبه ی کمی که دارند گریخته اند پس این جو باید در اثر فعالیت های اتشفشانی زهره پدیدار شده باشد.(که co2ازاد می کند)البته مقدار co2 در جو زمین وزهره برابر است ولی در زمین این گاز با سنگ ها پیوند شیمیایی بر قرار کرده است.در ضمن وجود فعالیت های اتشفشانی به این جو کمک کرده اند.سطح زهره به دلیل عبور جریان های مذاب از ان هموار است.زهره دو قاره دارد.هم چنین 3 حفره دارد که بر اثر شهاب سنگ های بسیار بزرگ به وجود امده چون اکثر شهاب سنگ ها در سطح چگال ان تبخیر می شوند.و در اخر این که این سیاره میدان مغناطیسی ضعیفی دارد(خدا رو شکر وگر نه دوباره بحث میدان مغناطیسی پیش می اومد)چون هسته ی ان جامد است.

آسمون
06-27-2011, 06:45 PM
خودم :

خووووووووب حالا بریم سراغ سیاره بعدی


زهره (ناهید،ونوس)


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/85/Venus_globe.jpg/220px-Venus_globe.jpg


زهره دومین سیاره خاکی از طرف خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره 'الهه عشق' نامیده می‌شود و شباهت زیادی در اندازه و جرم به زمین دارد. زهره و زمین دوقلو هستند، زیرا جرم و اندازه تقریبا یکسانی دارند. با وجود این در سایر جهات به مقدار زیادی متفاوت هستند. زمان لازم برای یکبار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی می‌باشد. زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشنده‌ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می‌شود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی آن 501 گرم بر سانتیمتر مکعب است.

جو زهره :

جو زمین و زهره بسیار متفاوت است. اکسیژن و نیتروژن گازهای اصلی جو زمین هستند، ولی در جو زهره ، گاز مسموم کننده دی‌اکسید کربن وجود دارد. در بالای جو زهره ، حتی ابرهایی از اسید سولفوریک نیز یافت می‌شود. یکی از ویژگیهای مهم جو زهره آن است که مانند شیشه گلخانه عمل می‌کند. شیشه‌های گلخانه ، پرتوهای پرانرژی خورشید را به درون گلخانه راه می‌دهند و در نتیجه خاک گرمای کافی به‌دست می‌آورد. اما این شیشه‌ها از خروج انرژی که بوسیله خاک و گیاهان تولید می‌شود، جلوگیری می‌کنند. از اینرو ، انرژی در گلخانه حفظ می‌شود و دمای آنجا بالا می‌رود(اثر گلخانه‌ای)

در زهره نیز گاز چگال دی‌اکسید کربن تقریبا همین رفتار را دارد. حفظ شدن گرما در آن ، دمای زهره را به 500 درجه سانتیگراد می‌رساند، که از دمای سطحی عطارد (نزدیکترین سیاره به خورشید) نیز بیشتر است. در جو زهره ، به قدری دی‌اکسید کربن وجود دارد که فشار ناشی از آن ، حدود یکصد برابر فشار جو زمین است. این فشار برابر است با فشاری که در عمق یک کیلومتری اقیانوسهای زمین وارد می‌شود.

مشخصه‌های فیزیکی :

فاصله زمین تا زهره را می‌توان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زاویه‌ای بدست آورد. زهره دارای شعاع 6052 کیلومتر است که فقط 5 درصد از شعاع زمین کوچکتر می‌باشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شده‌ای ندارد و بنابراین تنها وقتی که یک فضاپیما از آن می‌گذرد، یا آنرا دور می‌زند، می‌توان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینه‌های فضایی که سعی داشتند در سطح زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شده‌اند، ولی سرانجام در 1975 میلادی (1354شمسی) دو سفینه روسی ، که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند، نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظره‌ای از صخره‌های تیز و نمودهای هموار دیده می‌شود. اندازه بیشتر صخره‌ها از 30 تا 60 سانتیمتر است.

رصد زهره:

فضاپیماها توانسته‌اند با استفاده از رادار ، نقشه 98 درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته ، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشانده‌اند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود 11 کیلومتر بیش از حد متوسط ارتفاع ، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شده‌اند که وسعت بعضیها به 160 کیلومتر می‌رسد.
اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربه‌های ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات ، در جهت عقربه‌های ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده ، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر ، این جهت معکوس شده است و این یعنی آفتاب از مغرب طلوع و در مشرق غروب می‌کند.



منابع : دانشنامه رشد
ویکی پدیا

آسمون
06-27-2011, 06:47 PM
آقای معین پناهنده:

هسته زهره که بخش اعظم آن را آهن و نیکل تشکیل می دهد و از سوی دیگر بخش از آن مایع است، بدیهتاً با چرخش سیاره باید یک میدان مغناطیسی ایجاد کند.

اما تا جایی که بنده می دونم نظر 100% قطعی تا بحال در مورد میدان مغناطیسی این سیاره داده نشده است. به جز این که در برخی اندازه گیری ها عدد آن تقریباً 10 به توان منفی 15 برابر میدان مغناطیسی زمین تخمین زده شده است (البته عددش را مطمئن نیستم، ممکن است اندکی کم و زیاد باشد)

یکی از مهم ترین دلایل کم تر بودن میدان نیز (شدت و اندازه) کم تر بودن سرعت چرخش سیاره زهره به دور خودش است (نزدیک 40 بار کند تر از زمین به دور خود می چرخد)

آقای طامهری:

اطلاعات دوستان در مورد زهره تقریبا جامع و کامل بود
ولی یه چند مورد هم با اجازه من ذکر کنم:
ابتدانام زهره و معانی اون:
یونان: کلا در غرب هرچیز خوبی رو به زهره نسبت میدادن و درنهایت همینطور که دوست عزیزمون اسمون گفتند نام الهه عشق و زبایی ونوس رو به اون دادن
همچنین یونانیان زهره را دوستاره دوقلو میدانستند: ستاره بامدادی: لوسیفر و ستاره شامگاهی: هسپروس.

ایران: ایرانیان به زهره خنیاگر اسمان میگفتند. در زمان حکمرانی مکتب زرتشت در ایران نام این سیاره پرنور اسمان شب را یکی ازایزدان بنام یشت پنجم(ابان یشت)، ایزد اب نهادند که اناهیت نام داشت، دوستان اشتباه نکنند اناهیت نه ناهید
یه بحث کوتاه ادبیاتی که دونستنش دراین مورد رو واجب میدونم:
قصدجسارت به اسم ناهید روندارم ولی ناهید به معنای ناپاکه و اناهیت به معنای پاک و پاک کننده
حرف "ا" در فارسی پیشوند معکوس کننده اس مثلا سیب به معنای سلامتیه و اسیب به معنای معکوس اون یعنی ناسلامتی.و مضر سلامتی
ناهید هم از زمان پس از حمله قبایل دوست و همسایه یعنی اعراب براین سیاره گذاره شده و اناهیت(یا اناهید) به ناهید تبدیل شده

چندنکته بجا مونده ی دیگه:
همانند مریخ و عطارد و ماه، که از چاله های زیادی در سطحشون برخوردارن، زهره هم دارای دهانه هایی هست ولی تعدادشون خیلی کتمر از بقیه است . از کمیاب بودن این چاله ها بر روی زهره محققان اینگونه قلمداد میکنن که عمر سطح فعلی زهره کمتر از ۱ میلیارد ساله. به علاوه هیچدام از دهانه های برخوردی سطح زهره کوچتر از ۶/۵ کیلومتر نیست. برخی از محققان معتقدند دلیل این امر اینه که جو غلیط زهره به اجرام کوچک اجازه ورود پراثر و برخورد شدید با سطح از طزف اونها رو نمیده.
در ضمن همینطور که در بالا هم بهش اشاره شد فشارجو زهره ۹۰ تا ۹۲ برابر زمینه.

رضا طامهری
06-27-2011, 06:49 PM
مرسی که جواب دادید ولی اخه این عارضه ای که با فلش نشون داده شده خیلی بزرگه و یه حالت خاصی داره اگه دقیق بشید چرا نباید چند تا از این عوارض باشه در ضمن اسمی نداره؟؟؟

یه نکته
یادمه تو یه جایی چند وقت پیش در مورد تصادفهای مهیب بین شهاب سنکهای عظیم الجثه و دنباله دارها با اجرام بزرگ سنگی مثل سیاران و قمرها خوندم. اونجا از یه اصطلاح به نام"crash" استفاده کرده بود. تو این crashها دقیقا دنباله دار و شهاب سنگ سطح سیاره رو شخم میزنه
من هم بعید میدونم چنین چیزهایی بازالت یا عارضه های سطحی سیاره باشه
این نظر منه صرفا

sara shahabi
06-27-2011, 07:13 PM
دوستان حالا که اقای تجلایی در مورد پیدایش منظومه شمسی گفتند میشه یه سوال بپرسم؟؟حالا که زمین و همه ی سیارات وخورشید از یک سحابی به وجود امده اند چرا میزان عناصر در شون یکسان نیست مثلا اهن که در زمین زیاده؟؟البته سیارات گازی که خوب اهن و اینا نداره میشه کلا تحلیل کنید:)ببخشید پریدم وسط پستا

آسمون
06-27-2011, 07:15 PM
اطلاعات صفحه چهارم رو نتونستم پیدا کنم ولی بحث میره روی ماه


خودم:


ماه



http://www.hupaa.com/upload/user/Image/Astronomy/lunar%20eclipse%20%5Bshabani%5D/1.jpg
ماه تنها قمر سیارهٔ زمین است. میانگین فاصله ماه تا زمین ۳۸۴٬۴۰۳ کیلومتر و قطر ماه ۳٬۴۷۶ کیلومتر است. کره ماه نزدیکترین جرم آسمانی به زمین محسوب می‌شود.
نیم‌کره‌ای از ماه به طور دائمی رو به زمین قرار دارد که سمت پیدای ماه نامیده می‌شود. نیمه پنهان ماه را سمت پنهان ماه می‌نامند. ماه هر سال ۲ سانتیمتر از زمین دور می‌شود
زمین با نیروی گرانش ماه را به سوی خود می‌کشد. اگر انسان ماه را که در حقیقت بی وقفه به دور سیاره ما می‌چرخد، از گردش باز می‌داشت، ماه فقط برای مدت کوتاهی ثابت می‌ایستاد، آنگاه با سرعتی فزاینده به سمت زمین می‌شتافت و در نهایت با آن برخورد می‌کرد. البته این عمل میسر نیست. ماه از همان زمانهای اولیه با سرعتی برابر ۳۶۵۹ کیلومتر در ساعت به دور زمین در حال گردش بوده‌است. در اثر این حرکت گردشی، یک نیروی گریز از مرکز به سمت خارج ایجاد می‌شود، که درست به اندازه نیروی گرانش زمین که به سمت داخل کشش دارد، است. این دو نیروی مخالف، اثر یکدیگر را بطور متقابل خنثی می‌کنند، به نحوی که ماه هموراه بر مدار خود باقی می‌ماند.
بیش از ۳.۵ میلیارد سال پیش، سطح ماه به شدت توسط شهاب‌سنگ‌ها بمباران شد و گودال‌های زیادی به نام دهانه در سطح آن بوجود آمدند. وسعت بعضی از این دهانه‌های برخوردی به ۳۰۰ کیلومتر (۱۸۵ مایل) می‌رسد که توسط دیواره‌هایی از کوههای سنگی که بر اثر برخورد شهاب سنگها بوجود آمده‌اند، محصور شده‌اند. بعضی از گودالها، دیوارهای تراس دار یا حلقه‌های کوهستانی هم مرکز داشته و در اکثر آنها قله‌هایی نیز وجود دارند. دهانه‌هایی که رگه‌های بزرگ و درخشان توف نام دارند، بسیار تماشایی هستند. تعدادی از گودالهای بزرگ‌تر از گدازه آتشفشانی پر شده و دریاهایی در سطح ماه بوجود آورده‌اند.
همیشه ۵۰ درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد. میزان ناحیه روشن ماه، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد. اندازه ناحیه قابل رویت، از کاملاً تاریک تا ماه کامل متغیر است. این دوره کامل هشت مرحله دارد که اهله ماه نامیده می‌شوند.

آسمون
06-27-2011, 07:23 PM
خانم سارا شهابی:

ماه تنها قمر سیاره ما است.ترکیب ماه بیش تر به گوشته ی زمین شبیه است(در واقع اگر نظریه ی برخورد را قبول کنیم باقی ماندن مواد دیرگداز در ماه توجیه می شود)ماه هر سال ۲ سانتیمتر از زمین دور می‌شود.ماه نه دارای اب است، نه جو، نه میدان مغناطیسی. ولی نمی‌توان گفت که ماه کاملاً غیر فعال است"ماه لرزه"را باید نشانه‌ای از وجود نوعی حرکت در درون آن دانست. قطعاً ماه در دوران گذشته،اتشفشان هایی داشته است اما غالب حفره‌هایی را که در آن می‌بینیم، نتیجه اصابت سنگهای آسمانی در اولین روزهای شکلگیری آن است. هنگامی که سفینه فضایی شوروی از پشت ماه عکس گرفت، دانشمندان دیدند که روی پنهان ماه درست مانند روی آشکار آن نیست. در آنجا، تعداد حفره‌ها بسیار بیشتر بود اما به طور کلی، از حفره‌های روی آشنای ماه کوچک‌تر بودند.همیشه ۵۰ درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد. میزان ناحیه روشن ماه، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد. اندازه ناحیه قابل رویت از کاملاً تاریک تا ماه کامل متغیر است. این دوره کامل هشت مرحله دارد که اهله ماه نامیده می‌شوند. چرخه گام های ماه، هر ۲۹.۵۳ روز کامل می‌شود.لازم به ذکر است که ما در کل 59 درصد از سطح ماه را می بینیم(به خاطر پدیده ی رخگرد) با اجازه ی دوستان من یه سوال مطرح می کنم:در مورد چرخه ی متونی ماه اگه می شه توضیح بدید.

آقای طامهری:

همه میدونیم که ۱۲ ماه قمری با یک سال شمسی برابر نیست، یعنی حدود ۱۱ روز سال قمری کوتاه تر از سال شمسیه. قدیمها فکر میکردن چون با طی شدن یک سال قمری باز همان شرایط اب و هوایی تکرار میشود پس سال قمری درست است اما پس از چندسال متوجه شدند که سال قمری انچنان هم دقیق نیست.
"چرخه متونيك توسط منجم يوناني «متون آتني» رصد شد، كه برابر 19 سال شمسیه و دقيقا برابر 235 ماه قمري . در حقیقت مي توان گفت اگر يه سال شمسي برابر 12 ماه قمري نيست، در عوض 19 سال شمسي دقيقا برابر 235 ماه قمريه با اخنلاف فقط 2 ساعت.

خانم stargazer :

خب این چرخه چه کاربردی داشت؟ این چرخه رو که پیدا کرد به چی رسید؟ یعنی صرفا جهت اثبات این تساوی رصدش کرد یا نه ازش جایی هم استفاده کرد؟

آقای طامهری:

خب این هم میشه گفت نوعی تقویم به حساب میادولی نه یه تقویم خطی بلکه یه تقویم با چرخه 19 سالهیعنی دقیقا اگه روز اول محرم امسال برابر با 6آذر ماهه 19 سال دیگه هم چنین اتفاقی رخ میده واینکه این تقویم به ما کمک میکنه تا بفهمیم هر روز از تقویم قمری با کدوم روز از تقویم شمسی در سالهای مختلف برابره و بالعکس.نکته ای که اینجا مهمه اینه که در زمانی که چرخه تمونیک کشف شد، ابهامات زیادی در مورد دقت تقویم ها وجود داشت و اینکه چطور میشه تقویمهایی که از پایه با هم اختلاف دارن رو هم مقیاس و با هم مقایسه نمود.

asemankavir:

- چرخه اهله ماه و سال قمری از دقیق ترین تقویم هاست و هر 12هزار سال فقط یک روز خطا داره! سال شمسی ما هر 4 سال یک روز خطا داره که اون سال را کبیسه در نظر میگیرن.
- در پشت پنهان ماه دریاهای کمتری وجود داره.

آقای طامهری:

http://asan.netai.net/images/92c91e0a653b.gif (http://asan.netai.net/images/92c91e0a653b.gif)

اهله ماه:
حالتهای مختلف ماه از ابتدا تا وقتی که یک دور به گرد زمین کوچکمان بچرخد، اهله ماه را میسازد
به عبارت دیگه تغییرات تدریجی در ظاهر کره ماه از دیدگاه ناظر زمینی است که در هر یه ماه قمری به دلیل چرخش فسمتهای مختلف و منور ماهدر نیمکره ی رو به زمین روی میدهد
"ماه نو" وقتی اتفاق می افتد که زمین، ماه و خورشید دقیقا در یک راستا قرار گیرند و هیچ بخشی از نیمکره روشن ماه در اون موقع به طرف ما نیست
البته این اصطلاح در قدیم اینگونه نبوده و ماه نو به هنگامی گفته میشد که ماه بصورت هلال در افق دیده میشد
ماه کامل یا بدر موقعی ست که ماه و زمین و خورشید در یک راستا باشندو وقتی که خورشید در غرب غروب میکند، ماه از شرق طلوع میکند و تمام نیمکره نزدیک ماه روشن میشد.
در بین ماه نو و کامل یا همون بدر به تدریج به سطح روشن قابل دیدن ان از زمین افزوده میشود. اوقات ماه را براساس روز سنجیده و برحسب تعداد روزهایی که اغاز هر ماه قمری گذشته باشد ماه به شکل هلال، تربیع اول، تثلیث اول، بدر، تثلیث دوم از هفته سوم و بصورت تربیع دوم، هلال اخر ماه و ماه نو برمیگردد.

آسمون
06-27-2011, 07:36 PM
ماه آب داره یا نه؟؟؟؟؟
جو داره یا نه؟؟؟؟؟
من جایی خوندم که ماه جو داره اما خیلی خیلی رقیقه حدود ده به توان منفی 14 برابر رقیق تر از جو زمین که خیلی از اون در اثر طوفان های خورشیدی هم به فضا میره.حالا دوستان لطف کنید و بگید که درست ترین مطلب کدومه؟؟؟؟

آسمون
06-27-2011, 07:37 PM
آقای طامهری:

جواب دادن به سوالاتی مثل این از طریق کتب نجومی موجود فکر میکنم زیاد درست نباشه چون این مباحث همواره در حال بروزشدنه
به همین علت من به یه مقاله جنجالی که پارسال منتشر شد برای پاسخ رجوع میکنم:
وجود آب بر سطح تنها قمر زمین همواره یکی از سوالات مهم بشر بوده است. اینکه آیا ممکن است در این قمر خشک آب وجود داشته باشد، تا این اواخر تنها یک رویا برای منجمان بود
در ۲۲ جولای سال ۲۰۱۰ با مطالعه بر سنگهای معدنی که از ماه طی ماموریت های آپولو آورده شده بود، وجود آب در برخی مناطق ماه به اثبات رسید
این واقعیت که ما توانسته ایم مقادیر قابل توجهی آب را در سنگهای معدنی ماه کشف کنیم بسیار غافگیراکننده بود. تیم مطالعاتی این پروژه آب را در میان کلسیوم فسفات آمیخته با بازالتهایی که در طی ماموریت آپولو ۱۴ از سطح ماه آورده شده بود کشف کردند.

منبع: sciencedaily.com

asemankavir :

توی پارس اسکای خبری خورده بود که در ته گودال هریت در قطب شمال ماه که نور خورشید نمیتابه.شواهدی از یخ اب دیده شده.کاوشهای بعدی وجود آب زیر لایه های دورنی ماه را تایید کرد.اونجا هم آب یخ زده است.آب مایع نداریم.

stargazer:

من تو کتاب نجوم دینامیکی اینو دیدم:
"ماه بدلیل فقدان جو نمی تواند آب مایع را در سطح خود نگه دارد. با تجزیه نمونه هایی از سنگهای ماه که سفینۀ آپولو به زمین آورده، اثری از آب در کانیهای آنها دیده نشده."
خب حالا با توجه به گفته های جناب طامهری، راجع به تیکه اول این جمله شاید بشه گفت آبی هم که پیدا شده شاید به شکل مایع نبوده. میشه همچین برداشتی کرد؟؟؟
و راجع به تیکه دوم این جمله، آخرش توی این کانیها آب پیدا کردن یا نکردن؟
نکته دوم هم اینه که نوشته ماه جو نداره.
آسمون جان منم میخام بدونم بالاخره جو داره یا نه. و کدوم گفته درسته.
ممنون از دوستان پاسخگو :)

rezash:

یکی دو سال پیش ناسا موشکی رو در کره ماه منفجر کرد و از بازتاب نور از مواد پرتاب شده به اطراف به این نتیجه رسید که در بعضی از سطوح زیرین ماه آب وجود داره.ولی به نظر هنوز به یقین نرسیده اند .چون اظهارات متناقضی می کنند.

در کل هم اگر آبی وجود داشته باشه بعید میدونم بتونه در سطح ماه دوام بیاره و تجزیه خواهد شد و به فضا خواهد رفت.

Setare KOchOlO :

در کل هم اگر آبی وجود داشته باشه بعید میدونم بتونه در سطح ماه دوام بیاره و تجزیه خواهد شد و به فضا خواهد رفت.
بله درسته ... سال 88 ... دهانه ي كابئوس قطب جنوب ماه ... چون دهانه اي است كه كاملا در تاريكي است ...

Rezatamehri:

ماه جو هم داره!!!!!!!
همواره تصور بر این بود که قمرهای منظومه شمسی از جمله ماه زمین، جو ندارد چون سرعت فرار از این قمرها کم است و نمیتواند مولکولهای اتمسفر را در دام خود نگه دارد
اما....
هم اکنون میدانیم که این قمرها به مقدار بسیار اندکی جو دارند
این مقدار جو بسیار کم است بسیار
در مورد ماه زمین نیز این غلظت فوق العاده پایین جو،صادق است. غلظت جو ماه یکصد تریلیونیوم جو زمین است
دانشمندان مقدار جو ماه را در کل ۱۰ هزار کیلوگرم براورد میکنند یعنی کل جو ماه کمتر از یه کامیون وزن دارد
حال باید بدانیم که این جو اندک از کجاست؟؟؟؟
دانشمندان منشا جو ماه را دو چیز میدانن:
۱- بیرون امدن گاز از پوسته وجبه ماه بر اثر فعل و انفعالات شیمیای ماه
۲- گازهایی که در اثر خورده های موجود شهابسنگها بوجود می ایند یعنی خروج گاز از خود خورده های شهاب سنگ

منبع: universetoday و Wikipedia

Rezatamehri:

حرکت گهواره ای ماه رو توضیح بدین لطفا!!!!

Ehsan :

همون رخگرد (Libration) ماهه. عاملی که باعث می شه ما 9 در صد بیشتر از اون چیزی که حقمونه از ماه ببینیم. بهش حرکت گهواره ای هم می گند چون شبیه ِ تکون دادن گهواره ی یه بچه است. عاملش هم بیضی بودن مدار ِ ماه به دور زمینه.

asemankavir و Rezatamehri :

بسیاری گفته ها در مورد تاثیر ماه بر متافیزیک زندگی انسان وجود دارد که در اینجابه برخی از آنها رسیدگی خواهیم نمود.
1- قمر در عقرب: پدیده ای که ماهی یک بار، بعلت قرارگرفتن ماه در کنار ستاره قلب العقرب(ستاره آلفای صورت فلکی عقرب یا کژدم) که به این ستاره در لاتین"رقیب ماه" گفته میشود، اتفاق می افتد. این پدیده در اسلام نیز مورد تایید قرارگفته است و پیشنهاداتی در مورد این روز نیز داده شده است: ترجیحا 1-ازدواج در این روز انجام نشود 2-تجارت یا آغاز کار مهم در این روز انجام نپذیرد و... . این پدیده از نظر علمی نیز مورد بررسی قرار گفته است و در بسیاری موارد به تایید رسیده است(برخی این پدیده را در کنار هم قرارگفته دو چشمه منفی انرژی قلمداد میکنند که هنگامی که در کنار هم قرار میگیرند هم فاز شده و انرژی منفی یکدیگر را تشدید میکنند.)
2- جزر و مد(کشند): جزر و مد بزرگترین و ملموس ترین تاثیر ماه بر روی کره خاکی ماست ماه به همراه خورشید عامل شکل گیری جزر و مد در اقیانوس ها(که سهم خورشید روی جزر و مد به علت فاصله بسیار دور از ما فقط 7 درصد است) به شمار می روند و تاثیر این پدیده بر روی زمین به حدی است که پوسته زمین تحت تاثیر آن روزانه دچار کشش می شود. اما جزر و مد پدیده ای است که در مقیاسی بسیار بزرگ و به دلیل تفاوت گرانشی 2 جرم(خورشید و ماه) در کنار یکدیگر صورت می گیرد و ماه تفاوت گرانشی قابل اندازه گیری نسبت به بدن انسان ندارد. حتی تاثیر جزر و مد بر روی بزرگترین دریاچه های زمین نیز بسیار کوچک تخمین و اندازه گیری شده است. بنابراین پدیده جزر و مد نمی تواند کوچکترین تاثیری در مقیاس های کوچکی مانند بدن انسان داشته باشد. محققان محاسبه کرده اند زمانیکه مادری فرزندش را در آغوش می گیرد، فشاری که به بدن کودک وارد می شود 12میلیون بار از فشاری که ماه برای ایجاد جزر و مد می تواند به بدن کودک وارد کند بیشتر است. همچنین در صورتی که ماه کوچکترین تاثیر گرانشی بر روی بدن انسان داشت یکی از نتایج عینی آن از دست رفتن تعادل انسان ها بر روی زمین برای دوبار در روز بود.
3- صرع: گزارش سال 2004 نشریه Epilepsy & Behavior نشان می دهد با وجود اینکه برخی از بیماران معتقدند صرع تحت تاثیر طلوع ماه کامل به وجود می آید، هیچ ارتباطی میان حملات صرعی و ماه کامل وجود ندارد. محققان اعلام کردند صرع از بیماری هایی است که ابتلا به آن به جادوگران و شیاطین نسبت داده می شود که این ساختار فکری با گرایش دیرین انسان برای یافتن دلایل افسانه ای به جای یافتن توضیحات علمی برای توضیح پدیده ها در ارتباط است.
4- ملاقات با روانپزشک: مطالعه ای که در سال 2005 توسط محققان کلینیک مایو صورت گرفت تعداد بیمارانی را که طی چندین سال در محدوده زمانی 6 عصر تا 6 بامداد به روانپزشک مراجعه می کنند را تعیین کرده و تفاوت میان مراجعه افراد در شبهای مهتابی نسبت به شبهای عادی را آشکار کرد.این بررسی نشان دهنده فزایش 3.6درصدی مراجعه کنندگان در شبهای ماه مهتاب کامل را نشان میداد.
5- آسم و نقرس: طبق مطالعات صورت گرفته توسط موسسه پیشگیری و دارویی اسلواک در براتسلاوا،حملات آسم و نقرس در شبهای اول ماه ونیمه ماه(که ماه کامل است) ماکزیمم میشود. این نتیجه، ثمره مونیتورینگ 25ساله مشاهدات است.
6- قتل: مطالعه ای که روی قاتلان در فلوریدای امریکا انجام شد،نشان میدهد بسیاری از جرائم منجر به قتل یا جرح شدید در ماه کامل صورت میپذیرد. مطالعه ی دومی در سه محدوده عملیاتی پلیس فلوریدا آشکار ساخت که جرائم در روزهایی که ماه کامل است بسیار بالاتر از دیگر روزهاست. همچنین یک پژوهش چهارساله در تصادفات رانندگی نشان داد که کمترین تعداد تصادف در روزهای ماه کامل صورت میگیرد، این در حالی است که بیشترین تعداد متعلق به دو روز بعد از ماه کامل است.
7- دکتر ادسون جی. اندرو از سازمان درمانی فلوریدا اظهار میکند که 82درصد از خونریزی های پس از عمل جراحی در ماه کامل صورت میگیرد. همچنین دکتر کورتیس جکسون، بازرس بیمارستان متدست کالیفرنیا میگوید: آغار بارداری در نیمه اول ماه بیشتر از نیمه دوم ماه است. یک محقق المانی به نامه بوهلر اظهارات جالبی دارد،‌برطبق گفته های وی تعداد متولدین پسر در ماه کامل بسیار بیشتر از متولدین دختر است.

گرچه بسیاری از این فرضیه ها و پژوهشهایی شبیه به آنها از نظر علمی رد شده اند اما معمای رابطه ماه کامل با زمین و تاثیرات متافیزیکی آن برحیات این کره خاکی هنوز پابرچاست و گمان میرود ماه کامل تاثیز قابل ملاحضه ای بر ذهن و احساسات و بدن ارگانیسم های زنده داشته باشد.
رفع یک اشکال چاپی :
Antares یا قلب العقرب به معنی رقیب مارس هست یعنی رقیب مریخ.چون رنگش مثل مارس خدای جنگ بسیار قرمزه

آسمون
06-27-2011, 08:14 PM
حالا میریم به سراغ زمین


زمین


http://www.gulf-pixels.com/uowd/photogallery/images/2009081722142479_Planet%20Earth.jpg

زَمین سومین سیاره در منظومهٔ خورشیدی است که در فاصلهٔ حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتری از ستاره‌ی خورشید قرار دارد. فاصلهٔ زمین تا خورشید به گونه‌ای است که شرایط محیطی آن قابلیت زیستن را به موجودات زندهٔ کربنی می‌دهد. تاکنون زمین تنها سیاره‌ای بوده‌است که وجود زیست در آن ثابت شده‌است. زمین سیاره‌ای است سنگی با مقدار قابل توجه‌ای آب سطحی. جو زمین ترکیبی است از نیتروژن (حدود هشتاد درصد)، اکسیژن (حدود بیست درصد) و چندین گاز دیگر.

تاریخچه زمین:

زمین در بدو پیدایش بصورت کره‌ای از مواد داغ و نیمه مذاب بود. بتدریج عناصر سنگینتر ته‌نشین شده و هسته فلزی را بوجود آوردند و در عین حال عناصر سبکتر به سطوح فوقانی آمده و جبه و پوسته را تشکیل دادند. پس از گذشت چند میلیارد سال ، زمین سرد شد، سطح زمین جامد گشت ، جو زمین شکل گرفت و اقیانوس بوجود آمدند. تکامل زمین هنوز هم ادامه دارد.

آسمون
06-27-2011, 08:19 PM
دوستان عزیز مطالب مربوط به میدان مغناطیسی زمین رو متاسفانه نتونستم پیدا کنم،اگر امکان داره دوباره در اون مورد مطلب بنویسید.


و هر وقت مطلب مربوط به زمین تمام شد،به سراغ سیاره بعدی میریم.

همین جا از تمام کسانی که مطلبشون حذف یا ویرایش شده معذت میخوام.

با تشکر فراوان از همکاری دوستان

Amin-Mehraji
06-27-2011, 09:51 PM
دوستان عزیز خیلی مباحث خوب و جالبی رو به پیش می کشن . ( خودم هم همین طور !!! ، پررویی در حد المپیک)
ولی به نظر من 70-60% مطالبی که در موردش بحث میکنیم ، موضوعاتی اند که متداول و چیزهلی خیلی تابلویی هستن که میشه از طریق مطالعه ی کتابهای مختلف در این زمینه ها بدست شون آورد . به نظر من بریم سراغ مطالب آپ تو دیت و همچین بروز و نیو خیلی بهتر باشه . اینطور نیس ؟

آسمون
06-27-2011, 10:38 PM
دوستان عزیز خیلی مباحث خوب و جالبی رو به پیش می کشن . ( خودم هم همین طور !!! ، پررویی در حد المپیک)
ولی به نظر من 70-60% مطالبی که در موردش بحث میکنیم ، موضوعاتی اند که متداول و چیزهلی خیلی تابلویی هستن که میشه از طریق مطالعه ی کتابهای مختلف در این زمینه ها بدست شون آورد . به نظر من بریم سراغ مطالب آپ تو دیت و همچین بروز و نیو خیلی بهتر باشه . اینطور نیس ؟

نظر لطفتونه
بله درست میفرمایید،بحثی که در مورد جابجایی قطب های مغناطیسی زمین پیش اومده بود خیلی جالب بود،من منتظرم که دوستان دوباره مطرح کنند،چون نتونستم پیداشون کنم.

رضا طامهری
06-27-2011, 11:07 PM
سلام دوستان گرامی و مخصوصا اسمون محترم
مطالب مربوط به قطبین مغناطیسی زمین و شفق های قطبی رو تا فردا صبح میذارم چون باید از اول گرداوری و ترجمه کنم
با عرض معذرت

sara shahabi
06-28-2011, 12:00 AM
حالا که اسمون جان زحمت کشیدند و پستا رو گذاشتند لطفا به سوال من جواب بدید فقط اگه به نظرتون جوابش میتونه مختصر باشه در یک پست بگید ولی اگه این موضوع(نسبت عناصر در سیارات)بیشتر جای بحث داره میتونیم هر سیاره رو جدا جدا بررسی کنیم(تا اینجا مریخ)و سوال:دوستان حالا که اقای تجلایی در مورد پیدایش منظومه شمسی گفتند میشه یه سوال بپرسم؟؟حالا که زمین و همه ی سیارات وخورشید از یک سحابی به وجود امده اند چرا میزان عناصر در شون یکسان نیست مثلا اهن که در زمین زیاده؟؟البته سیارات گازی که خوب اهن و اینا نداره میشه کلا تحلیل کنید...

Amin-Mehraji
06-28-2011, 10:34 AM
دوستان حالا که اقای تجلایی در مورد پیدایش منظومه شمسی گفتند میشه یه سوال بپرسم؟؟حالا که زمین و همه ی سیارات وخورشید از یک سحابی به وجود امده اند چرا میزان عناصر در شون یکسان نیست مثلا اهن که در زمین زیاده؟؟البته سیارات گازی که خوب اهن و اینا نداره میشه کلا تحلیل کنید:)ببخشید پریدم وسط پستا

تا باشه از این پریدنا ...
نکته ی اول : توجه کنید که مطالب ارائه شده فرضیه هستن .
نکته ی دوم : مطلبی که شما فرمودید احتمالا موبوط میشه به مراحل تکوین و شکل گیری هر سیاره . یعنی در طی شکل گیری سیاره اتفافاتی روش رخ داده که برخلاف اونچه که ما انتظارش رو داریم شده .

stargazer
06-28-2011, 11:29 AM
دوستان حالا که اقای تجلایی در مورد پیدایش منظومه شمسی گفتند میشه یه سوال بپرسم؟؟حالا که زمین و همه ی سیارات وخورشید از یک سحابی به وجود امده اند چرا میزان عناصر در شون یکسان نیست مثلا اهن که در زمین زیاده؟؟البته سیارات گازی که خوب اهن و اینا نداره میشه کلا تحلیل کنید:)ببخشید پریدم وسط پستا
سارا جان. این پرسشتون رو که دیدم یاد خبری افتادم که جناب طامهری گذاشته بودن و توش نوشته بود که با یافته های جدید این فرضیه مطرح شده که زمین و سیارات دیگه از سحابی که خورشید از اون متولد شده پیدایش نیافته اند.
جالبه نه. واسه خودم که جالب بود. یعنی چطوری این اتفاق افتاده؟

این خبر در پست 100اُم خبرهای داغ نجومی قرار داره. می تونین یه نگاه بندازین :)
http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?224-%D8%AE%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%BA-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%DB%8C/page10

sara shahabi
06-28-2011, 12:03 PM
من این خبر رو ندیده بودم.مرسی,اره واقعا که جالبه پس فکر نکنم بتونیم با قطعیت حرف بزنیم ولی در مورد زمین وعطارد واقعا چرا باید اینقدر اهنشون زیاد باشه؟؟؟که البته اگه ندونیم چه جوری به وجود اومدنه نمیشه چیزی گفت مرسی از پاسخ و همکاریتون:)

Amin-Mehraji
06-28-2011, 05:34 PM
درون زمین چه خبر است ؟


تحولات عمیق به وجود آمده در شناخت پدیده هایی که در لایه های تقریباً سطحی زمین رخ می دهند و اصطلاحاً تکتونیک صفحه ای (Plate tectonics) نام دارند شایان توجه بوده است...

این تحولات که معمولاً از آن به عنوان انقلابی در عرصه زمین شناسی (Geology) یاد می شود نقش چشمگیری در شکوفایی این عرصه از علوم طبیعی طی دهه های اخیر داشته است. اما این مورد ظاهراً با مورد دیگری که از قضا ربط چندانی نیز به یکدیگر ندارند شباهت هایی دارد. فردی کاملاً عادی را در نظر بگیرید که در طول عمر خود بارها روبه روی ساعت معروف Big Ben (در لندن پایتخت انگلیس) ایستاده و از نزدیک با نحوه چرخش ظاهری عقربه های آن آشنا شده است. آیا چنین فردی اصولاً می تواند ادعا کند که تنها با نگاه دقیق به حرکت عقربه ها و صفحات بسیار بزرگ این ساعت توانسته است به پیچیدگی ها و رموز عملکرد واقعی آن که (پشت پرده نهان است) پی ببرد؟ البته خیر. وضعیت دانش امروزی بشر پیرامون تحولاتی که در لایه های عمیق تر زمین رخ می دهند نیز اینگونه است.


اگر قرار باشد که با پی بردن به بخشی از حقایق مربوط به لایه های سطحی (که معمولاً به لایه های چینش یافته تا عمق ۱۰۰کیلومتری زمین اطلاق می شود) مدعی شناخت دقیق ویژگی های همه لایه ها شویم یقیناً اشتباه کرده ایم. آن ۶۳۰۰ کیلومتر باقی مانده از جنس سنگ و آهن که زیر صفحات تکتونیکی خوابیده است جلوه تکامل یافته ای از نحوه عملکرد یک موتور حرارتی غول پیکر (کره زمین) را به نمایش می گذارد. «صفحات تکتونیکی» که در نزدیکی های سطح زمین واقع شده اند نقش همان عقربه های متحرکی را ایفا می کنند که عملاً صورت ظاهری کارکرد پیچیده یک ساعت فوق العاده بزرگ را نشان می دهند: عقربه هایی که از فواصل و زاویه های مختلف قابل رؤیت بوده، اما زبان گویایی در مورد پیچیدگی های ناپیدای عملکرد خود ندارند. زمین شناسان معاصر توانسته اند با بهره گیری از اطلاعات جمع آوری شده توسط همقطاران خود در عرصه «تکتونیک صفحه ای» به تصویر بسیار ساده ای از آرایش لایه های عمقی زمین دسترسی پیدا کنند. زمین از دیدگاه آنان همانند یک «پیاز» است. متخصصان با عبور دادن امواج ارتعاشی در اعماق زمین، به این نتیجه رسیده اند که زیر پوسته شکننده صفحه ها لایه ای به ضخامت ۲۸۰۰ کیلومتر از سنگ قرار گرفته که زیر آن نیز لایه دیگری به ضخامت ۳۴۷۰ کیلومتر از آهن مذاب (و در مرکز، آهن جامد) قرار گرفته است. لایه سطحی تر زمین جبه (Mantle) خود به دو لایه جزیی تر که مرز آن را عمق ۶۷۰ کیلومتری زمین مشخص می سازد تقسیم می شود. لایه دیگری نیز به ضخامت ۲۰۰ کیلومتر زیر جبه به عنوان یک لایه فرعی مورد اشاره قرار می گیرد. پس از بروز تحولات عظیم در عرصه شناخت لایه های سطحی تر زمین یا همان تکتونیک های صفحه ای عملاً «مدل پیاز» طرفداران بیشتری را در مجامع علمی و دانشگاهی به خود جلب کرد. تصویر غالب پیرامون فعالیت های درونی زمین، این سیاره را به سه لایه کلی تقسیم کرد: عمق ۶۷۰ کیلومتری به عنوان مرز دو لایه بالایی (همان طوری که در بالا نیز به آن اشاره شد) و مرکز (Core) به عنوان لایه سوم. بدین ترتیب، سیاره زمین همانند ماشین بخاری با سه لایه متفاوت در نظر گرفته شد. ساختار زمین تا عمق ۶۷۰ کیلومتری همانند دیگ بسیار کم عمقی است که آب در آن به آهستگی می جوشد. طی این فرایند، گرما و سنگ از طریق برآمدگی های پدیدار شده در وسط اقیانوس به لایه های سطحی زمین راه می یابد که در نتیجه آن پوسته جدیدی (Crust) ساخته شده و کمی از حرارت اعماق زمین کاسته می شود. در مقابل، تکه های سرد صفحات قدیمی از طریق گودال های موجود در کف دریاها به درون زمین راه می یابد. یک لایه نازک از سنگ داغ ممکن است از درست بالای مرز ۶۷۰ کیلومتری بالا بیاید تا یک نقطه داغ آتشفشانی، همانند هاوایی را بسازد. اما هیچ سنگ داغی از درون مرز ۶۷۰ کیلومتری بالا نیامده و هیچ سنگ سردی به درون آن فرو نرفته است. احتمال ضعیف تری نیز مطرح است که جبه زمین همانند یک دیگ عمیق کار می کند که لایه های نازک سنگ دائماً از مرز هسته با پوسته جبه به بالا جابه جا می شوند. چهل سال جست وجو پیرامون حقایق فعالیت های درونی زمین با استفاده از پیشرفته ترین ابزارهای ثبت ارتعاشات درونی باعث تقویت نظریه «موتور حرارتی زمین» شده است. با این حال، شدت مباحثات علمی پیرامون این نظریه هیچگاه فروکش نکرده است. ثبت ارتعاشات درونی زمین با استفاده از ابزارهای پیشرفته امروزی آشکارا نشان می دهد که مرز ۶۷۰ کیلومتری زمین یک «سد نفوذناپذیر» نیست. تخته سنگ های بزرگ به درون این مرز رسوخ می کنند، هر چند به دشواری. مدافعان نظریه «تقسیم زمین به لایه های مجزا» نیز مرز رسوخ ناپذیر مورد ادعای خویش را به عمق ۱۰۰۰ کیلومتری یا حتی بیشتر از آن انتقال داده و به درستی خودشان را با اکتشافات نوین تطبیق داده اند. بعضاً نیز این احتمال مطرح می شود که شاید مرز انعطاف پذیر نیمه رسوخ پذیری وجود داشته باشد که فقط سنگ ها یا تیغه های بسیار قوی قادرند به درون آن نفوذ کنند. اکنون فناوری تصویربرداری ارتعاشات لرزه ای (Seismic imaging) همچنین به وجود دو توده بزرگ سنگ در لایه های پوسته ای تر در زیر قاره آفریقا و اقیانوس آرام اشاره می کنند. پژوهشگران با این عقیده مخالفند که دمای این توده های پیستونی شکل از میانگین دمای پوسته بیشتر بوده و جرم حجمی آن نیز بیشتر باشد، ضمن اینکه آنها با فرض انتقال ناخواسته آنها به لایه های سطحی تر فقط به واسطه فشار جریانات پیرامونی نیز مخالفند. لایه های نازک سنگ که تا حدی ذوب شده اند سطوح پایینی جبه را پوشانده اند، اما هنوز معلوم نیست که آیا تیغه های بسیار باریک نیز در این سطوح یافت می شوند یا خیر. متخصصان زمین شیمی که مطالعه خواص درونی عناصر و ایزوتوپ های موجود در سنگ های مشتق از جبه را در دستور کار خود دارند نشانه های وجود پنج مخزن با عمر طولانی را یافته اند که باید میلیاردها سال در برابر اختلاط سنگ ها در جبه مقاومت کرده باشند. اما آنها نشانه ای در دست ندارند که این مخازن ممکن است در کجای جبه پنهان شده باشند. چطور می توانیم از رازهای «ماشین سیاره ای زمین» که به طور فزاینده ای نیز پیچیده تر می شوند پرده برداریم و مشخص سازیم که چه عاملی باعث شده است تا این سیاره با وجود همه تحولات ریز و درشت درونی خود تا این اندازه قابل سکونت باشد؟ ظاهراً راهی جز تداوم پژوهش های قبلی و توسل جستن به عنصر شکیبایی وجود ندارد. روی هم رفته، تکتونیک های صفحه ای از بیش از نیم قرن پیش مورد مطالعه دقیق قرار داشته اند، اما باید پذیرفت که پژوهشگران اولیه به دلیل دسترسی به فناوری های ابتدایی تر مجبور بودند فقط لایه های سطحی تر دریاها و اقیانوس ها را مورد کنکاش قرار دهند. بهبود توانایی های بشر امروزی در سنجش ارتعاشات درونی زمین به موازات عرضه لرزه سنج های بسیار پیشرفته تر به بازار باعث شده است تا امیدواری ها نسبت به تداوم اکتشافات پیشین در عرصه تکتونیک صفحه ای تا حد زیادی افزایش پیدا کند. داده های حاصل از این قبیل ابزارهای پیشرفته هم اکنون باعث بروز توانمندی های چشمگیری در تشخیص دما از آثار ترکیبی نزد کارشناسان شده است. افزایش توانمندی های فناوری پژوهشگران به ترسیم تصویر حتی پیچیده تری از ساختار جبه انجامیده است. فیزیکدان های فعال در حوزه مواد معدنی در برخی از معتبرترین آزمایشگاه های دنیا هم اینک در حال رمزگشایی خواص بیشتری از سنگ های موجود در اعماق مختلف جبه هستند تا به کمک اکتشافات جدید بتوانند تفسیر دقیق تری را از داده های حاصل از فعالیت های لرزه نگاری ارائه دهند. البته، هنوز جزئیات فراوانی از ترکیب ساختاری جبه ناشناخته باقی مانده و همین امر به مانعی بر سر راه پژوهشگران تبدیل شده است. کارشناسان، محققان و مدل سازان فعال در حوزه زمین شناسی قصد دارند تا در آینده با دقت بسیار بیشتری کل این ماشین (حرارتی) را شبیه سازی کنند. در صورت تحقق چنین فرضی یقیناً اطلاعات بیشتری در مورد ارتعاشات درونی زمین، فیزیک مواد معدنی و سایر ویژگی های مربوط به مشاهدات ژئوفیزیکی از قبیل تنوعات جاذبه ای حاصل خواهد شد. شاید ۴۰ سال دیگر برای تحقق چنین پیشرفتی لازم باشد. پس، امیدوارانه منتظر می مانیم.

آسمون
06-30-2011, 07:28 PM
دوستان عزیزم
ما همچنان منتظر مطالبی در مورد میدان مغناطیسی زمین هستیم.اگر یکی از دوستان لطف کنند با شکل توضیح بدهند،ممنون میشویم.

Amin-Mehraji
06-30-2011, 07:38 PM
کره مغناطیسی

با چرخش زمین به دور خودش ، چرخه‌هایی در هسته خارجی آن که از آهن مذاب تشکیل شده بوجود آمده ، جریانهای الکتریکی تولید می‌کنند. این جریانها باعث ایجاد یک میدان مغناطیسی در فضای اطراف زمین شده و پوششی محافظ در اطراف آن ایجاد می‌کنند (کمربند تشعشعی زمین(.این میدان که کره مغناطیسی نامیده می‌شود، زمین را در برابر جریانهای سریع ذرات باردار بادهای خورشیدی محافظت می‌کند.

بعضی از این ذرات در دو نقطه میدان مغناطیسی به نام کمربندهای «وان آلن» به دام می‌افتد. کره مغناطیسی بیشتر بادهای خورشیدی را از زمین دور می‌کند، اما جریانهای ذرات باد خورشیدی آنقدر قوی هستند که قسمت جلویی کره مغناطیسی را مسطح نموده و باعث کشیدگی عقب آن می‌شوند.

1664

رضا طامهری
07-01-2011, 12:01 PM
با عرض معذرت شدید خدمت دوستان بخاطر بد قولی بنده که قرار بود فردای پست قبلیم در مورد مغناطیس کره و جابجایی قطبها بنویسم و ننوشتم
بشدت شرمنده

رضا طامهری
07-01-2011, 12:33 PM
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/a/ab/magnetic.JPG
در زمین میدان مغناطیسی وجود دارد که باعث انحراف عقربه قطب نما میشود و ان را به سمت شمال مغناطیسی نگه میدارد. مرکز شمالی این میدان در ۷۹ درجه شمال و ۷۰ درجه غرب گرینویچ در سرزمینهای شمال شرقی کانادا قرار دارد. با این حساب شمال مغناطیسی زمین حدودا ۲۱ درجه با شمالی که ما منجمها با ستاره قطبی پیدا میکنیم انحراف دارد(به سمت شرق) این میدان دودا ۱۳۰۰ کیلومتر با قطب شمال فاصله دارد و محل ان دائما در حال تغییر و نوسان است که البته در چند دهه اخیر این نوسانات شدیدتر شده است. گفته میشود سپر مغناطیسی زمین حدود ۱۰ درصد کاهش یافته و در صورتی که همین رویه با همین شدت ادامه یابد تا ۵۰۰ سال اینده سپر میدان مغناطیسی زمین به صفر میرسد که البته این احتمال صفره چون همواره این نوسانات وجود داشته است.
میدان مغناطیسی زمین به دور این سیاره کره ای به نام مغناطیس کره ایجاد میکند که در سمت روز یعنی به طرف خورشید متراکم میشود و فقط ۶۰هزار کیلومتر ضخامت دارد درحالی که در سمت شب بسیار طولانی است. ضمنا ذرات باردار اعزامی از خورشید و باد ان در درون این کره مغناطیسی به دام می افتند و پدیده ای مانند شفق قطبی ایجاد میکنند

آسمون
07-01-2011, 01:43 PM
مریخ(بهرام)


http://www.chopogh.com/upload_images/images_medium/web_0_9374.jpg

مریخ(عربی) یا بهرام (فارسی)چهارمین سیاره منظومه شمسی و آخرین سیاره سنگی است که بر گرد خورشید می چرخد. مریخ ، سیاره سرخ فام منظومه شمسی ، نصف زمین قطر دارد و مساحت سطح آن برابر با مساحت خشکیهای روی زمین است. با وجود اندازه کوچکش ، بلندترین کوه و بزرگترین دره منظومه شمسی در این سیاره پیدا شده است.
این سیاره شباهتهای زیادی با کره زمین دارد. روزهایش کمی از روزهای زمین بلند تر و الگوی فصلهایش شبیه به الگوی فصلهای زمین است، با این تفاوت که طول فصلهایش دو برابر طول فصلهای زمین است.
مریخ سیاره‌ای خشک و سرد است که در آن حیات وجود ندارد، سطح مریخ مملو از صخره بوده و پوشیده از غباری قرمز رنگ است و همچنین دارای جوی رقیق و سمی است.
ظاهر سرخ-نارنجی رنگ بهرام در اثر وجود آهن(III) اکسید، که بیشتر به هماتیت یا زنگ آهن مشهور است، به وجود آمده‌است.


منابع: دانشنامه رشد
هفت آسمان
ویکی پدیا

آسمون
07-01-2011, 01:47 PM
این سیاره دارای دو ماه به نام های دیموس و فوبوس است.


دیموس : با قطری حدود 13کیلومتر کوچکتر ازقمر دیگر مریخ (فوبوس) است.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/c/ce/Ghamaremerikh.jpg

فوبوس : دارای قطری به اندازه 22 کیلومتر بوده با فاصله میانگین 9400 کیلومتربه دور مریخ می‌چرخد.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/d/d6/Ghamaremerikh2.jpg

آسمون
07-01-2011, 01:54 PM
Rezatamehri :

مریخ در اساطیر

مریخ در ایرانیان اغلب به اسطوره پیروزی معروف است. البته نباید از یاد برد که رنگ سرخ این سیاره در اسمان ایرانیان باستان واداشت که انرا " بخون"(bekhoon) نامیدند که از خون میاید
یونانیان باستان نیز به ان "مارس" یا خدای جنگ نامیدند. نکته جالب انجایی است که همانطور که در بالا دوست عزیزمان اسمون، ذکر کردند، مریخ دارای دو قمر است که بعد از کشف، نام ان دو را همنام با اسبهای ارابه مارس نامیدند: فوبوس(ترس) و دیموس(وحشت)

مریخ سیاره بزرگی ها
این پست رو در تکمیل مطلب ارائه شده توسط دوست عزیزمون اسمون در مورد دره ها و کوهستان های بلند در مریخ، عرضه میکنم:
منبع: مستند journey to the planets and beyond

۱-اتشفشان الیمپوس مانز: این اتشفشان گستردگی به اندازه صحرای آریزونا دارد و ارتفاع این اتشفشان باستانی مریخ ۱۶ مایل یعنی سه برابر ارتفاع اورست میباشد.

دره valles marineress : این دره پهناور عمقی برابر با ۸ کیلومتر داشته و طول ان برابر با طول سواحل امریکای شمال گسترده است، در میان این دره کوه هایی وجود دارد که تا ارتفاع ۸ کیلومتری یعنی هم سطح زمینهای کناری دره بالا امده اند. البته یکی از شوهاد جریان اب نیز در مریخ از دیدکاه بسیاری از دانشمندان همین دره می باشد.


asemankavir :

مریخ ویژگی های جالبی هم داره که اون را شبیه به زمین کرده
مثلا شبانه روز مریخ 24.5 ساعته،انحراف محورش 24 درجه است(23.5 درجه برای زمین)که نتیجه میده مریخ هم باید 4 تا فصل داشته باشه.حداکثر دمای مریخ هم 27 درجه سانتیگراده.
مریخ بمانند زمین کلاهکهای قطبی داره.در مریخ آب هم وجود داره (وجود آب در مریخ توسط فونیکس اثبات شده)

Amin-Mehraji
07-01-2011, 01:57 PM
مريخ ؛ سيب كپلر

يوهان كپلر(1571-1630) يكي از دستياران تيگو براهه منجم مشهور دانماركي بود. وي تلاش مي كرد تا تا از طريق رياضيات، منظومه خورشيد مركزي را توجيه و ثابت كند. به همين دليل كپلر، هندسه را براي توجيه اين مسئله انتخاب كرد. او همچنين از طريق هندسه توانست، مدار سيارت و دوره تناوب آن ها را با درصد خطاي كمترمحاسبه كند. كپلر پيش از آنكه به عنوان دستيار تيگو براهه درآيد، الگويي براي محاسبه نسبت فواصل بين سيارت ارائه كرد.


1666

در اين الگو، كپلر پنج چند وجهي منتظم ( نوعي چند وجهيست كه اضلاع و زاويه هاي تمام وجوه آن يكسانند) را با ترتيب خاصي به صورت تو در تو، در درون يكديگر قرار داد. بين هر دو چند وجهي منتظم فضاي خالي وجود داشت كه در ميان آن ها نيم كره هايي گنجانده شده بود. در اين الگو، پنج چند وجهي منتظم و شش نيم كره تعبئه شده بود كه نخستين و كوچكترين نيم كره در درون داخليترين چند وجهي منتظم و ششمين و بزرگترين نيم كره در خارج از الگو قرار داشت به طوري كه تمام الگو در اين نيم كره واقع بود. اين نيم كره ها نقش مدار سيارات را داشتند. و به اين ترتيب كپلر توانست نسبت فواصل مدار سيارات را با 5 درصد خطا محاسبه كند. كپلر با ارائه اين الگو مهارت و قدرت رياضي خود را نشان داد و به همين دليل به عنوان دستيار تيگو براهه در اورانيبورگ، كه رصد خانه اي بود در جزيره هون كه توسط پادشاه دانمارك ساخته شده بود، منصوب شد. نخستين ماموريتي كه به كپلر داده شد، محاسبه و تعيين مدار مريخ بود. وي در تعيين مدار مريخ از منظومه خورشيد مركزي استفاده كرد. او به مدت يك سال و نيم مشغول رصد و محاسبه مدار مريخ بود.

امّا او به نتيجه شگفت آوري دست يافت. حركت طولي مريخ (شرق وغرب دايره البروج ) كه كپلر محاسبه كرد با حركت طولي كه تيگو براهه بدست آورده بود، حدود 8 دقيقه قوسي اختلاف داشت . ديگر دستياران تيگو علت اين اختلاف را خطاي ابزار مي دانستند. امّا كپلر اين طور فكر نمي كرد، چون ابزار هاي آزمايشگاه تيگو براهه حداكثر خطايي كه داشتند دو يا سه دقيقه بود. كپلر مي پنداشت كه مسير حركت مريخ نبايستي دايره باشد. به همين خاطر به دنبال شيوه ديگري براي محاسبه و تعيين مدار مريخ برآمد. موضع رصد و محاسبه مدار مريخ توسط تيگو براهه و كپلر از زمين متحرك بود.

و به همين خاطر كپلر در صدد بر آمد تا چارچوب خود را از زمين متحرك به خورشيد كه ثابت است، منتقل كند. كپلر براي اين كار، بايستي مدار زمين را به طور دقيق تعيين كند. او براي تعيين مدار زمين، فرض مسئله خود را چنين قرار داد كه در لحظه ابتدا، زمين، خورشيد و مريخ در يك راستا قرار دارند. دوره تناوب مريخ كه او بدست آورده بود، 687 روز بود. پس از يك دوره مريخي (يعني 687 روز) مريخ دوباره به موضع خود مي رسد، امّا در اين لحظه زمين در موضع قبلي نبوده يعني زمين، مريخ و خورشيد در يك راستا قرار ندارند. چون دوره زميني 365 روز مي باشد.

از اين طريق كپلر توانست مدار زمين را مشخص كند. او مدار زمين را دايره بدست نياورد بلكه مدار زمين را بيضي نزديك به دايره يافت. او مشاهده كرد كه سرعت زمين در نزديكي خورشيد افزايش مي يابد. و اين مسئله ذهن كپلر را مشغول كرده بود. و او براي حل مسئله خود به دنبال علت فيزيكي آن مي گشت. وي فكر مي كرد كه خورشيد بر سيارات نيرو وارد مي كند كه آن ها را در مدار نگه داشته. امّا روشي براي اثبات عقيده خود نداشت. امّا شيوه اثبات هندسيّه مدار زمين موجب شد كه كپلر قانون اول خود را تدوين كند. مطابق اين قانون خط واصل سياره و خورشيد در بازه زماني يكسان، مساحت يكساني را جارو مي زند. و به عبارتي اين قانون نشان مي دهد كه سرعت سيارات در نقاط مختلف مدار در يك دوره تغيير مي كند.

كپلر با تعيين مدار نسبتاً دقيق زمين، اكنون مي توانست مدار مريخ را محاسبه كند. او در روشي مشابه با روش قبلي، مدار مريخ را تعيين كرد. او مدار مريخ را بيضي مايل به دايره بدست آورد. امّا شكل بيضي مدار زمين با بيضي مدار مريخ متفاوت بود. هر چند كه بيضي ها از نظر شكل متفاوتند امّا در يك خواص كلي متشابه اند و اينكه هر نقطه واقع بر بيضي مجموع فاصله شان از دو نقطه ثابت به نام كانون، همواره يكسان و ثابت است. با كشف مدار بيضي مريخ و زمين، كپلر قانون دوم خود را توانست تدوين كند. به موجب اين قانون، مدار سيارات به دور خورشيد، بيضي مي باشند و خورشيد در يكي از كانون هاي بيضي قرار دارد.

كپلردر سال 1609 پس از آنكه دو قانون خود را تدوين كرد با دو مسئله مهم رو به رو شد و اينكه چرا مدار حركت سيارات به دور خورشيد بيضي است. و همچنين سرعت و مدار سيارات نبايستي تصادفي و مستقل از يكديگر باشند. و به همين دليل تلاش مي كرد تا بتواند بين سرعت و اندازه مدار سيارات رابطه را بيابد. كپلر پس از ده سال محاسبه و بررسي توانست به رابطه اي ميان اندازه مدار و دوره سيارات دست يابد.

كپلر در سال 1619 در كتاب هماهنگي جهان مي نويسد:" پس از آنكه با تلاش و كوشش خود در مدتي طولاني، و با استناد به رصد هاي تيگو براهه، رابطه درست و حقيقي را پيدا كردم..."(1) اين قانون كه به قانون هماهنگي يا دوره تناوب نيز معروف است بدين شرح است: مربع دوره گردش سيارات با مكعب فاصله ميانگين آن ها از خورشيد متناسب است و يا به عبارتي ديگر، نسبت مربع دوره گردش سيارات به مكعب فاصله ميانگين آن ها از خورشيد همواره ثابت است. اين رابطه هميشه يك مقدار ثابتي است : t^2/r^3

كپلر در واقع حركات اجرام آسماني را بر اساس هندسه و رياضيات توصيف كرد و هرگز در مورد علت هاي آن چيزي نگفت. او دوست داشت كه پديده هاي آسماني و حركات اجرام آسماني را بر اساس علت هاي فيزيكي توضيح دهد. تا اينكه نيوتون با ظهور خود در ميدان رقابت، توانست با ارائه چهار قانون مهم خود( قانون چهارم همان قانون گرانش است) به اين مسائل از ديد فيزيكي و رياضي پاسخ دهد.

در پايان اين نكته را مستلزم مي دانم كه عامل مشتركي ميان نيوتن و كپلر در كشف حقايق طبيعت وجود دارد البته شايد اين عامل با دانشمندان ديگري نيز در اشتراك باشد، اما چون بحثمان درمورد كپلر هست اين نسبت را به وي مي دهيم. و اينكه افتادن سيب در برابر چشمان نيوتن منجر به اين شد كه نيوتن به فكر قانون گرانشي بيفتد و اين امر سبب مشهور شدن او شد كه تحول عظيمي را در فيزيك ايجاد كرد. و كپلر هنگامي كه به دستياري تيگو براهه منصوب شد اولين ماموريت او رصد مدار مريخ بود، و اين مدار مريخ بود كه باعث شد كپلر به معمّاهايي برخورد كند، و در حل اين معمّا ها قوانيني را تدوين نمود كه با استناد به اين قوانين توانست به اين پرسش ها پاسخ دهد. مردم هم عصر نيوتن و همچنين مردمان قبل از او هيچگاه با افتادن سيب از درخت نتوانستند به فكر نيروي گرانشي بيفتند و مانند نيوتن شوند.

منبع : 1 سال پیش پیدا الان یادم نیست

رضا طامهری
07-02-2011, 11:58 PM
رصد مریخ در تلسکوپهای اماتوری
از میون سیارات منظومه شمسی مریخ در دید عوام شناخته ترین اونهاست. وقتی تو یه رصد از دیدن مریخ در تلسکوپ حرف به میون میاد همه فکر میکنن که حالا قراره ادم فضایی ها رو هم ببینن. مشکل بزرگ مریخ کوچیک بودن اونه که رصدش پشت تلسکوپ رو فوق العاده بی حال میکنه. یه جرم سرخ رنگ کوچیک پشت تلسکوپی با بزرگنمایی ۱۰۰ برابر حتی!
در بین سیارات بیرونی منظومه شمسی، مریخ دارای بالاترین سرعت در پیمایش اسمان بالای سرماست به نحوی که بسته به بزرگ بودن صورت فلکی، هرسال بین سه تا چهار صورت فلکی رو طی میکنه

rezash
07-03-2011, 12:10 AM
قبل از حک شدن فروم و با همکاری خانم ستاره کوچولو تایپیکی با عنوان رصد اجرام منظومه شمسی داشتیم که از بین رفت.

به نظرم ادامه اون تایپیک رو می توان با این تایپیک مشترک کرد.هم پر بارتر میشه هم بحثش داغتره.پس با همکاری دوستان هم در مورد اطلاعات کلی و در مورد رصد این اجرام در همین تایپیک بحث کنیم.

rezash
07-03-2011, 12:49 AM
قبلا" دانشمندان برای مطالعه مریخ یا از تلسکوپ استفاده میکردند یا سفینه هائی رو از نزدیکی مریخ عبور میدادند وبه این صورت به مطالعه می پرداختند.

ولی بعدها تونستند سفینه هائی رو در مدار این سیاره سرخ فام قرار بدهند و حتی کاوشگرهائی را به سطح مریخ بفرستند که در حال حاضر ما با بعضی از این کاوشگرها از قبیل وایکینگ روح و فرصت و غیره... آشنائی داریم.

بیشتر مطالعات حال حاضر دانشمندان بر روی یافتن اطلاعاتی از مریخ برای احتمال وجود حیات در تاریخ گذشته مریخ و همینطور امکان زیست گونه هائی از حیات و حتی انسان در آینده است.

دانشمندان شواهدی شامل کانالها دره ها و آبگذرها بر سطح مریخ یافته اند که نشان دهنده وجود آب در گذشته این سیاره است.اگر شواهد درست باشد امکان وجود آب مایع در لایه های زیرین بسیار زیاد است.

همینطور در قطب جنوب مریخ مقادیر زیادی یخ یافت شده است.در ضمن بعضی از دانشمندان ادعا کرده اند که در بعضی سنگهای آسمانی کشف شده علائمی از موجودات زنده یافته اند که امکان پرتاب این سنگها از مریخ زیاد است ولی تشریح این سنگها نتوانسته دیگر دانشمندان را قانع کند.

rezash
07-03-2011, 04:57 PM
در مورد سیاره مریخ که همیشه تاریخ برای انسانها ارزشمند بوده مطالب زیادی برای بحث وجود داره از قبیل:
1.مشخصات مریخ
مدار و گردش
جرم وچگالی
نیروی گرانش

2.خصوصیات فیزیکی
پوسته
جبه
هسته

3.خصوصیات سطحی
دشتها
دره ها
آتشفشانها
دهانه های برخوردی
رسوبات قطبی

4.اتمسفر
فشار
دما
ابرها
باد
طوفان شن

5. قمرها

6.امکان وجود حیات

7.تاریخ مطالعات مریخ

که به صورت کلی این مباحث مورد علاقه مریخ شناسان است.

از نظر رصدی نیز حرکات این سیاره قابل توجه است مقارنه ها و مقابله و اختفاء این سیاره با ماه وغیره...

از پشت تلسکوپهای آماتوری مریخ به شکل نقطه ای قرمز است و با بزرگنمائی بیشتر به شکل نقطه ای بزرگتر تبدیل میشود.و در واقع برعکس شایعاتی که اندازه این سیاره را در بعضی مواقع به مانند ماه می دانند سطح این سیاره به علت مسافت و اندازه سیاره به سختی از روی زمین و با تلسکوپهای بزرگ قابل رویت است.

ولی دانشمندان با تلسکوپهای غول پیکر و فضائی همینطور فرستادن مدارگردها و کاوشگرها به سطح آن توانسته اند مطالعات مهمی را از این سیاره انجام دهند.

rezash
07-03-2011, 05:08 PM
چند نمونه عکس از مریخ و سطح آن




http://skynet.phys.uniroma1.it/Immagini/mars.jpg (http://skynet.phys.uniroma1.it/Immagini/mars.jpg)




http://www.kensavage.com/wp-content/uploads/2007/12/mars-surfice.jpg (http://www.kensavage.com/wp-content/uploads/2007/12/mars-surfice.jpg)


http://www.newscientist.com/data/images/ns/cms/dn10131/dn10131-1_250.jpg (http://www.newscientist.com/data/images/ns/cms/dn10131/dn10131-1_250.jpg)




http://www.universetoday.com/wp-content/uploads/2008/06/mars_rocks-246x249.jpg (http://www.universetoday.com/wp-content/uploads/2008/06/mars_rocks-246x249.jpg)

rezash
07-03-2011, 05:44 PM
عکسهائی از کاوشگرهای سطح مریخ



http://static.howstuffworks.com/gif/mars-rover-2.jpg

http://static.howstuffworks.com/gif/mars-rover-3.jpg


http://i.i.com.com/cnwk.1d/i/tim//2010/01/15/PhoenixLander.jpg

آسمون
07-04-2011, 11:27 AM
با سلام به دوستان عزیز و تشکر بابت پیگیری این تاپیک
همونطور که مطلع هستید،تاپیک رصد اجرام منظومه شمسی هم به همت آقای rezash راه اندازی شد.دوستان عزیز،قصد اینه که این دوتا تاپیک رو با هم به پیش ببریم،یعنی توی این تاپیک اطلاعات کلی یک سیاره بیان بشه و در اون یکی تاپیک در مورد نحوه رصد اون صحبت بشه،پس از دوستان تقاضا دارم که مطالب خودشون در مورد رصد سیارات رو در اون تاپیک قرار دهند تا هم موضوع اصلی تاپیک ها منحرف نشه و هم قوانین فروم رعایت بشه.پس دوستان کمی صبر پیشه کنند تا تاپیک رصد اجرام منظومه شمسی به سیاره مریخ برسه و بعد مطالب رصدی این سیاره رو اونجا قرار بدن.

با تشکر فراوان از دوستان عزیزم

رضا طامهری
07-06-2011, 12:40 AM
(http://starrylife.blogsky.com/1390/04/15/post-31/)

http://jaymckinnon.com/blog/wp-content/uploads/2010/01/et.jpg

از میان کرات منظومه شمسی، مریخ اولین و جدی ترین نامزدی است مه گمان میرود در آن حیات هوشمند وجود داشته باشد.علت آن هم مشابهتی است که بین تاریخ تکامل اولیه آن با تاریخ تکامل اولیه زمین وجود دارد. علاوه بر این مشاهدات اولیه مریخ نشان داده است که قطبهای انی کره از یخ احاطه شده و سطح آن با خطوط متقاطع، طولانی و تیره رنگ پوشیده است. این عوامل برای دانشمندان این فرضیه را بوجود اورد که این ابراه ها را حیاتی هوشمند ایجاد کرده است!!!!!
در ابتدای پیدایش زمین و مریخ هردو جوی مشابه داشتند یعنی دی اکسید کربن، نیتروژن و آبهای دریایی. ولی بدلیل کوچکتر بودن مریخ و کمتر بودن جاذبه این سیاره(یک چهلم زمین)، مریخ نتوانست جو خود را حفظ کند و کم کم آبهای دریاها نیز تبخیر شدند و از جو مریخ به فضا فرار کردند به طوری که امروزه مریخ تنها یک درصد زمین جو دارد و میزان بسیار ناچیزی آب در قطبها و کمی هم بخار اب در جو مریخ وجود دارد.
یکی از مشکلات اساسی بر سر راه رگبارهای شدید اشعه ماوراء بنفش است که میتواند ساده ترین مولکولها را در هم بشکنند.
در سال 1971 با بررسی عکسهای ارسالی از مارینر 9 معلوم شد که مریخ از دشتهای ویرانی پوشیده شده که طوفانهای کور کننده ای در آن جریان دارد، این امر موجب کم رنگ شدن بارقه های امید برای وجود حیات در مریخ شد. این بارقه ها زمانی رنگ باخت که سفینه وایکینگ در سال 1976 در مریخ فرود امد و سطح پوششی خاک آن را تجزیه کرد و نتوانست هیچ گونه اثار حیاتی در ان پیدا کند.
اما بازهم امیدهایی وجود دارد. در حدود 3میلیارد سال پیش حیاتی میکروسکوپی در ژرفای دریاهای زمین جایی که اشعه ماوراء بنفش خورشید در امان بوده، آغاز گردیده است، دانشمندان حدس میزنند که یک نوع حیات مشابهی هم در زیر آبهای مریخ در آن زمان وجود داشته است زیرا در آن وقت سطحی از آن هنوز از آب پوشیده شده بود. اگر چنین باشد باید از ان زمان بهصورت سنگهای رسوبی کهن سال در مریخ وجود داشته باشند.
به نظر میرسد باید منتظر ماند تا کاوشگری به مریخ فرستاده شود تا درون دره های مرگ اور و عمیق این سیاره را جستجو کند. روج و فرصت و فونیکس که چیزی نیافتند اما باز هم باید منتظر ماند.

برگرفته از: شگفتیهای جهان(ابراهیم ویکتوری) و کمی نجوم به زبان ساده

vega
07-06-2011, 02:57 PM
سال 1877 ميلادي براي ناظران مريخ داراي اهميت بسياري بود. در اين سال مريخ و زمين نزديکترين فاصله ممکن را داشتند. اين فرصت ايده آلي براي مشاهده نزديک با تلسکوپهاي جديدتر را فراهم مي کرد. جيوواني شيپارلي که مدير يک رصدخانه در شهر ميلان ايتاليا بود به تهيه نقشه هاي مريخ علاقه داشت. او به خصوصيات مشاهده شده بر روي مريخ اسامي افسانه اي مي گذاشت. شيپارلي در سال 1877 ميلادي کانالهايي را بر روي مريخ مشاهده کرد و نام رودخانه هاي مشهور نيل و فرات را بر روي آنها گذاشت. در سال 1879 ميلادي مريخ و زمين دوباره به يکديگر نزديک شدند. در اين زمان شيپارلي ادعا کرد کانالهايي را مشاهده کرده است که به صورت دو خط موازي اند. ظهور اين پديده غير طبيعي اعتقاد آنهايي را که فکر مي کردند کانالها مصنوعي و ساختگي اند قويتر کرد. بعد از گذشت چند سال تعدادي از ستاره شناسان ادعا کردند که کانالها را ديده اند. لذا تعداد نقشه ها چند برابر شد. با اين حال بيشتر ستاره شناسان کانالها را نديده بودند و بسياري از آنها درباره نظريه هايي که کانالها را توضيح مي دادند ترديد داشتند. بعضي از دانشمندان تصور مي کردند که مريخ يک سياره مرده است و ساکنان آن آخرين بقايا از يک نسل رو به زوال اند و منابع آبي جمع آوري شده را به سختي ذخيره و اداره مي کنند. طبق اين نظريه مريخيها اين کانالها را ساخته بودند تا آبهاي ناشي از ذوب فصلي پوششهاي قطبي را به سمت شهرهاي آباد خود که در دل کوير قرار داشت هدايت کنند و شهرها از طريق کانالها به يکديگر متصل مي شدند. کساني که در مورد اين نظريه ترديد داشتند دلايل مختلفي براي رد آن عنوان مي کردند. ولي ايده وجود کانال در مريخ توجه عموم را به خود جلب کرده بود و توسط مجلات و روزنامه هاي عمومي مورد حمايت قرار مي گرفت.


http://www.cosmographica.com/flatfile/Mars_Romance/images/flow_channels.jpg (http://www.cosmographica.com/flatfile/Mars_Romance/images/flow_channels.jpg)


يکي از طرفداران سر سخت نظريه کانالها پرسيوال لاول نام داشت. لاول در سال 1880 ميلادي دريافت که شيپارلي بينايي خود را از دست داده است. از آن پس او نقش يک نظريه پرداز پيشرو را در زمينه کانالهاي مريخ به عهده گرفت. لاول و دوستانش هزينه ساختن رصدخانه اي را تقبل کردند و آن را به مطالعه مريخ اختصاص دادند. رصدخانه لاول در فلاگ استاف ايالت آريزونا به بهترين تلسکوپ انعکاسي 61 سانتيمتري مجهز شد.
در اواخر قرن نوزدهم ميلادي تعداد کانالهاي لاول چهار برابر کانالهايي بود که توسط شيپارلي ترسيم شده بود. او اين کانالها را به صورت يک شبکه به کل سياره مريخ گسترش داد. لاول اعتقاد داشت که اين کانالها توسط يک تمدن پيشرفته ساخته شده است. تنها زمانی که سفینه مارینر به ارسال تصاویر واقعی آنها پرداخت مسئله کانال ها حل شد وهمه متقاعد شدند که آنها عارضه هایی طبیعی هستند.اکنون مشخص شده که آنچه که بعضی از رصدکنندگان گزارش می کرده اند ناشی ازکوچک بودن قرص مریخ, کیفیت پایین دستگاههای رصدی وتفسیر اشتباه مغزی بوده است.

منبع: www.rasekhoon.net (http://www.rasekhoon.net)

Ahmad
07-06-2011, 04:05 PM
منم یک سری عکس دارم که براتون میزارم

یک نقشه قدیمی از مریخ که نشون میده این سیاره واقعا برای ما بشر زمینی یکجای غریب بوده
1720

مریخ از دید هابل در دو موقعیت زمانی متفاوت.جالبه ببینید چقدر از نظر قطر ظاهری فرق میکنه
1716

آبراهه هایی که چندین قرن دانشمندان را سر کار گذاشت.از دور اگه نگاه کنید به نظر میاد کاملا صاف هستند و دانشمندان فکر میکردند اینا کار موجودات هوشمند مریخیه!
1722

اینم عکس وایکینگ که وجود حیات مریخی روی سطح این سیاره را به کل باطل کرد
1715

مدار گرد mro
1721

کاوشگر مارینر که کاشف دره مارینر بود
1718

امان از دوربین بی کیفیت!(عکس چهره ای که تحلیل آن برای دانشمندان بسیار مشکل بود که از کجا اومده)
1719

این است دوربین با کیفیت.(تصویر همون بالایی هست اما با کیفیت و بزرگنمایی بیشتر)
1717

Ahmad
07-06-2011, 10:51 PM
سیاره بعدی را بررسی میکنیم یا سیارکها را؟
نوبتی هم باشه نوبت سیارکهاست

آسمون
07-06-2011, 11:01 PM
بله بله حق با شماست
دوستان بریم به سراغ کمربند سیارکی(من که چیز زیادی بلد نیستم)


http://asan.webatu.com/images/3a368f54768f.jpg

Amin-Mehraji
07-06-2011, 11:21 PM
سیارکها تکه سنگهایی هستند که در مدارهای مستقلی به دور خورشید گردش می کنند. فقط سه سیارک سرس، وستا و پالاس قطری بیش از ۵۰۰ کیلومتر دارند. اکثر آنها اجرامی با ابعاد چند کیلومتر با ظاهری نامنظم هستند. در سال ۱۳۷۰ وقتی فضاپیمای گالیله در راه مشتری با سیارک گاسپرا و آیـدا ملاقات کرد، دانش ما از سیارکها دچار تغییر شد. این فضاپیما اولین تصاویر نزدیک از سیارکها را تهیه کرد.

جالب ترین قسمت ماجرا کشف قمری برای یک سیارک بود. تصاویر گالیله نشان داد سیارک آیدا با قطری حدود ۵۰ کیلومتر دارای قمری به نام داکتیل با قطری حدود ۱/۵ کیلومتر است که در نوع خود بی نظیر است. چند سال قبل منجمان آلمانب با رصد تغییر درخشندگی سیارک Dionysus متوجه شدند که طول شبانه روز آن ۲/۷ ساعت است.در رصدهای بعدی این سیارک یک تضعیف درخشندگی مضاعفی مشاهده شد که ناشی از قرار گرفتن جرمی کوچک در اطراف سیارک بود. دانشمندان رصدخانه جنوبی ارویا ، زمان گرفت سیارک را پیش بینی کردند و به رصد آن پرداختند. بدین ترتیب وجود قمری برای سیارک تایید شد.

منبع : www.atcce.com/علامه.../صخره_های_سرگردان-3880.htm‏

narcissus flower
07-06-2011, 11:38 PM
سیارک‌ها (Asteroids ، minor planets) سیارات بسیار کوچکی هستند که از صخره و فلز ساخته شده‌اند. سیارک‌ها معمولاً اجسام نامنتظمی هستند و بر گرد خورشید حرکت می‌کنند. هزاران سیارک در منظومه خورشیدی ما وجود دارند. بسیاری از آنها میان مدار بهرام (مریخ) و مدار هرمز (مشتری) قرار گرفته‌اند و گرد خورشید می‌گردند. دسته‌ای دیگر از آنها در مکان‌های دیگر منظومه خورشیدی یافت می‌شوند.به نظر می رسد علت اینکه اغلب آن‌ها در فاصلهٔ مریخ و مشتری دیده می شوند این است که احتمالاً در مدار بین این دو سیاره، سیارهٔ دیگری نیز وجود داشته است که به علت جاذبهٔ شدید مشتری متلاشی شده است و سیارک‌ها پدید آمده باشند.

به سیارک‌هایی که بر اثر نیروی گرانش سیاره‌ها در مداری گیر افتاده باشند «سیارک اسیر» می‌گویند. در این صورت سیاره مزبور به گرد سیاره بزرگ‌تر می‌گردد.
منبع ویکی پدیا

Amin-Mehraji
07-07-2011, 04:55 PM
تمام سیارکها بین مریخ و مشتری قرار ندارند.گروهی از سیارکها معروف به تروژن(Trojan )در مدار مشتری قرار دارند. وجود آنها یکی از پیش بینی های مکانیک کلاسیک است. دسته دیگر سیارکها به نام«قنطورس»( Centaurs) هستندکه در آنسوی مدار مشتری و در مدار نپتون قرار دارند که معروفترین سیارک این دسته «کایرون» است. در مقابل این سیارکهای دوردست، سیارکهایی هستند که به زمین نزدیک می شوند و گاهی اوقات مدار زمین را قطع می کنند. به طور کلی به این دسته از سیارکهای نزدیک زمین( Near Earth Asteroids) گفته می شود. تا کنون حدود ۳۰۰ سیارک نزدیک زمین شناخته شده است که بزرگترین آنها Ganymed با قطری حدود ۴۱کیلومتر است. این سیارکها به سه گروه زیر تقسیم می شوند:


گروه آمور( Amor) سیارکهایی هستند که مدار مریخ را قطع می کنند ولی به مدار زمین نمی رسند.
گروه آپولو( Apolo) آنهایی هستند که مدار زمین را قطع می کنند و دوره تناوبشان بیشتر از یکسال است.
گروه آتن ( Aten) سیارکهایی که مدار زمین را قطع می کنند و دوره تناوب آنها کمتر از یکسال است.

منبع : www.niazemarkazi.com/article

narcissus flower
07-07-2011, 07:22 PM
گروهی از سیارکها که مدارشان، مدار چرخش زمین به دور خورشید راقطع می‌کند ودر نتیجه دارای احتمال برخورد با زمین هستند، فاصله حضیض آنها کمتر از 0167/1 واحد نجومی و اوج مداری آنها بیشتر از 9833/0 واحد نجومی و دوره چرخش مداری آنها به دور خورشید نیز برخلاف سیارکهای آتن بیشتر از یک سال است. تقریباً 5/48 درصد از سیارکهایی که از نزدیک زمین می گذرند متعلق به این گروه هستند. ستاره شناس آلمانی K.Reinmuth اولین سیارک این گروه با نام سیارک آپولو با شماره 1862 رادر سال 1932 کشف کرد. این سیارک ها عامل شهاب سنگ های کندریتی بوده و شانس برخورد باکره زمین هم دارند. عمر این سیارکها در حد چندده میلیون سال می باشد. در حال حاضر حدود 1700 سیارک آپولو شناخته شده است. بزرگترین سیارک این گروه Sisyphus 1866 نام دارد که حدود 10 کیلومتر قطر دارد.درسالهای اخیر پروژه Linear چندین سیارک ازاین گروه کشف کرده است. تاکنون در حدود 13 سیارک آپولو با قطر بیش از 5 کیلومتر شناخته شده اند.یکی از این سیارکها دارای نشانه هایی مانند دنباله دارها می باشد ونام آن سیارک 4015 ویلسون- هارینگتون در سال 1979 کشف گردیده است.

خود سیارک آپولو با قطر 7/1 کیلومتر زمانی که فاصله آن با زمین فقط 5/1 میلیون کیلومتر بود کشف شد. دوره چرخش این سیارک بدور خورشید 622 روز است. این سیارک دارای یک قمر 80 متری است که در فاصله 3 کیلومتری از سطحش به دور آن می چرخد. این قمر در سال 2005 در رصدخانه آرسیبو کشف شد.

توی متن در مورد شهاب سنگ های کندریتی صحبت شد که عبارتند از:
کندریتها شهابسنگهای از جنس سنگ بوده که از زمان شکل گیری منظومه شمسی هیچ گونه آثاری از ذوب شدگی در آنها مشاهده نمی شود.مهمترین ویژگی آنها داشتن ذراتی کروی شکل در حد میلیمتری است که کندرل نام دارند واز جنس سیلیکات بوده و سریع سرد شده اند.از لحاظ شیمیایی به سه دسته تقسیم می شوند.دسته اول با نام کندریتهای Carbonnaceous وبا نشانه Cشناخته می شوند.دسته دوم کندریتهای معمولی یا Ordinary نام دارند وبا نشانه O علامت گذاری می شوند.دسته سوم نیز کندریتهای Enstatite نام دارند وبا نشانه E شناخته می شوند.دو دسته کوچک دیگر نیز وجود دارد که با نامهای Rumurutiites و Kakangari شناخته می شوند والبته از هرکدام از این دو دسته تنها یک شهاب سنگ تاکنون شناسایی شده است.این گروهها دارای تفاوتهایی از لحاظ اندازه شکل ونوع کندرول می باشند ودر مناطق مختلف منظومه شمسی شکل گرفته اند.از لحاظ ویژگیهای جرم مادر که شهابها از آن بوجود آمده اند نیز روشی برای طبقه بندی شهابها وجود دارد


منبع
http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=342
http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=739

narcissus flower
07-07-2011, 07:28 PM
1. نوع C ( زغالین ) : سیارک هایی بسیار کدر و تیره که در حدود 75 % از کل سیارک ها از این نوعند . در لبه خارجی کمربند سیارک ها ( در حدود 3 واحد نجومی ) 80 % سیارک ها از این نوعند . نسبت بازتاب آن ها در حدود 2 تا 5 درصد است و عمدتا از ترکیبات کدری همچون کندریت های کربنی ( حدود 1 تا 5 درصد ) و سنگ های مغناطیسی سیاه آهنی [9]تشکیل شده اند . عمده آن ها در خارج از کمربند قرار دارند . در طیف آن ها هیچ خط جذبی قوی از عناصر کانی ( معدنی ) به چشم نمی خورد . این سیارک ها سیاه رنگ و تیره اند . شکل زیر نمونه هایی از انواع مختلف سیارک ها را نشان می دهد.



2. نوع S ( درخشانترین ) : طبقه درخشانتر سیارک ها هستند که عمده جمعیت باقیمانده را تشکیل می دهند ( در حدود 20 % ) . نسبت بازتاب آن ها در حدود 15 % است. در طیف آن ها خطوط جذبی قوی مربوط به سیلیکات ها و آهن و منیزیم به چشم می خورد ، این سیارک ها قرمز رنگند . عمده سیارک هایی که در کمربند سیارکان در نزدیکی مدار مریخ قرار دارند از این نوعند .

3. نوع M ( با درخشندگی متوسط ) : سیارک های این طبقه درخشندگی متوسطی دارند و مشخصه طیفی آن ها خطوط جذبی آهن نیکل فلزی است ، نسبت بازتاب آن ها در حدود 15 % است . این گروه فاقد مواد سیلیکاتی هستند و 5 % باقیمانده سیارک ها را تشکیل می دهند.

4. گروه های فرعی خاص : سیارک های تروا را به دلیل رنگ سیاه مایل به قرمزشان با حروف D – R نشان می دهند . ( به معنای قرمز تیره ). سیارک هایی همچون وستا(4) را که در طیف خود خطوط جذبی قوی از مواد آتشفشانی و پروکسین نشان می دهند گروه V می نامند . ( وستا دارای نسبت بازتاب بالایی در میان سیارک هاست : 23%) در میان سیارک ها کمترین نسبت بازتاب در حدود 9/1 % و مربوط به Arethusa (95) است و بیشترین نسبت بازتاب نیز مربوط به Nysa (44) و در حدود 38 % . علاوه بر این ها تاکنون 20 سیارک دارای قمر مشاهده شده اند ، اگرچه تئوری های موجود ، وجود این اقمار را توجیه نمی کنند ولی نمی توان آن را هم غیر ممکن دانست.

منبع:
http://www.onlinescience.blogfa.com/post-100.aspx
ببخشید متن یه کمی طولانی هست!!

Amin-Mehraji
07-07-2011, 10:34 PM
گمان می رود سیارکهای نزدیک زمین زمانی جزء کمربند سیارکها بودند که در اثر برخورد یا گرانش سیاره مشتری به بیرون پرتاب شده اند. شاید هم بقیمانده یک دنباله دار مرده باشند.
وجود این سیارکها همواره ترس برخورد با زمین را به همراه دارد.سیاره ما پیوسته با ذرات خرد و ریز(شهابواره ها) برخورد می کند. گاهی اوقات این برخوردها بزرگ بوده است مانند حادثه تونگسکا در سال ۱۹۰۸ که باعث شد نیمی از جنگهای سیبری در آتش بسوزد.گاهی اوقات هم شانس با ما یار بوده است. در سال ۱۹۸۹ سیارکی به قطر ۴۰۰ متر با سرعت ۷۴۰۰۰ کیلومتر برساعت از فاصله ۶۴۰۰۰۰کیلومتری زمین گذشت. یا در ژوئن ۲۰۰۲ سیارکی از فاصله ۱۲۰۰۰۰کیلومتری زمین گذشت. احتمال برخورد یک سیارک یا دنباله دار به زمین بسیار اندک است ولی صفر نیست. آمار نشان می دهد که در هر ۲۰۰ هزار سال سیارکی با قطری در حدود یک کیلومتر به زمین برخورد می کند. مطالعه و شناخت دقیق سیارکها به ما کمک می کند تا قبل از حادثه آنها را شناسایی و از بروز یک فاجعه جلوگیری کنیم.

منبع : www.niazemarkazi.com/article

آسمون
07-08-2011, 02:34 PM
... " مشتری " ...


نوبتی هم که باشه،نوبت مشتری خوشکلست:grin:



http://www.haftaseman.ir/images/webdb/jupiter%201.jpg


اطلاعات کلی کلی :

مشتری(عربی) یا برجیس(فارسی)، پرجرم ترین سیاره منظومه شمسی ما با چهار قمر با اندازه های سیاره ای و بسیاری قمرهای کوچک تر، برای خود منظومه ای مینیاتوری است. مشتری سیاره ای گازی و از نظر ترکیبات مانند یک ستاره است. در واقع، اگر حدود ٨٠ برابر بیشتر از جرم اکنونش جرم داشت، به یک ستاره تبدیل می شد. در 7 ژانویه سال ١٦١٠میلادی ، گالیله با تلسکوپ ساده و ابتدایی خود چهار "ستاره" در اطراف مشتری دید. او چهار قمر بزرگ مشتری را که اکنون آیو ، کالیستو، گانیمد و اروپا نامیده می شوند، کشف کرده بود. امروزه این چهار قمر به قمرهای گالیله ای مشهورند.

مشتری ظاهری بسیار زیبا با رنگهای گونانگون و پدیده های جوی بسیار دارد. ابرهایی که بیش از سایر قسمت ها به چشم می آیند، از آمونیاک تشکیل شده اند. ملکولهای آب در اعماق وجود دارد و گاهی به شکل نقاطی در ابرهای تازه تشکیل شده به چشم می خورد. "خطوطی" که روی سیاره دیده می شوند، کمربندهای تیره هستند و نواحی روشن با بادهای شدید شرقی-غربی در جو بالایی مشتری، به وجود می آیند. بین این نواحی و کمربندها طوفانهایی وجود دارند که برخی از آنها سالیان سال است که فعال هستند. لکه سرخ بزرگ، طوفان چرخان غولپیکری است که بیش از ٣٠٠ سال رصد شده است. پدیده شفق های قطبی نیز تاکنون چندین بار در آن رخ داده است.
ترکیبات شیمیایی مشتری مشابه خورشید است، عمدتا هلیوم و هیدروژن. در اعماق سیاره، فشار و دما بسیار بالا می رود، به گونه ای که هیدروژن گازی در اعماق، به مایع تبدیل می شود.

سیاره مشتری نیز دارای حلقه است


ذرات تشکیل دهنده حلقه هااز جنس ترکیبات کربنی و سیلیکاتی (مانند مواد تشکیل دهنده همان چهار قمر نام برده)بوده ورنگ آنها به قرمزی می گراید.





منبع: http://www.nojoum.com/Pages/Jupiter.aspx?View=Default

هفت آسمان (دانشنامه ستاره شناسی)

Amin-Mehraji
07-08-2011, 03:50 PM
مشتری پنجمین سیاره نزدیک به خورشید و اولین غول ازچهار غول گازی است. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی بوده و جرم آن از تمام سیارات دیگر بیشتر است. حجم این سیاره 1300 برابرزمین،و جرم آن دو و نیم برابر جرم تمامی سیارات منظومه شمسی است. ابرهای انواری شکل مشتری غالباً از گازهای هیدروژن وهلیوم تشکیل شده اند. جو درونی سیاره حدود 1000 کیلومتر (600 مایل) پایین تر از ابرها شروع می شود که در این نقطه گاز هیدروژن به مایع تبدیل می گردد. در اعماق پایین تر، هیدروژن حالت فلزی دارد. در مرکز مشتری، هسته ای سنگی و بسیار داغ وجود دارد که حرارتش به 3500 درجه سانتی گراد (63000 درجه فارنهایت) می رسد.

1725

لکه سرخ بزرگ

لکه سرخ بزرگ، یک ناحیه چرخه ای زرگ (نوعی گردباد) در ابرهای فوقانیره مشتری است. از زمان کشف این لکه تا کنون، بارها دیده شده که قطر آن تا سه برابر قطر زمین افزایش یافته است. جریانهای چرخان گاز که در این لکه وجود دارند،فسفررا ار جو تحتانی به بالا مکیده و باعث قرمز یا صورتی شدن لکه می شوند. این لکه ازمحیط اطراف خود بلندتر و سردتر است و هر 12 روز زمینی، یک دور در جهت عکس عقربه هایساعت به دور خودش می چرخد.

1726



گردباد



لکه سرخ بزرگ ناحیه ای پر فشار است
که در آن گردبادهایبالارونده ، گازهای
مختلفی را با خود وارد جو می کنند.


world.parsfa.com/post-56706.html‏ : منبع

narcissus flower
07-08-2011, 06:06 PM
حلقه های مشتری

منظومه حلقه های مشتری در سال 1979 توسط کاوشگر فضایی ویجر 1 کشف گردید. سه حلقه مشتری به ترتیب زیر نامگذاری شده اند:

حلقه هاله به عرض 22800 کیلومتر (14170 مایل). حلقه اصلی که حلقه ای باریک و درخشان است به عرض 6400 کیلومتر (3980 مایل). و حلقه تار عنکبوت «گسامر) که رقیق ترین و عریض ترین حلقه می باشد به عرض 8500 کیلومتر (53000 مایل).

مغناطو کره مشتری

مغناطو کره برجیس دارای دنباله ای دراز است که تا 750 میلیون کیلومتری پشت سیاره در فضا کشیده شده و قسمت مقابل آن بین 50 تا 100 برابر شعاع مشتری رو به خورشید پیش آمده و سپری را به نام مغناطو خم در برابر ضربات باد خورشیدی پدید آورده است. ذرات باد خورشیدی که دارای سرعتی برابر 1.500.000 کیلومتر در ساعت هستند، پس از برخورد با سپر مغناطو کره از سرعتشان بشدت کاسته می‌شود و در مقابل دما را تا میزان ده برابر وضع طبیعی فزونی می‌بخشند. اندازه گیریهائی که بوسیله فضاپیمای ویجر بعمل آمده ، افزایش دمای منطقه مزبور را بین 300 تا 400 میلیون کلوین نشان می‌دهد که بالاترین رقم دما در منظومه خورشیدی است. (البته به غیر از خورشید)



منبع:http://www.atcce.com/علامه_طباطبایی/سیاره_مشتری_-1957.htm

narcissus flower
07-08-2011, 06:12 PM
لایه های مختلف سیاره مشتری

دوستان قبلا توضیح دادند من تصویر میزارم
http://asan.webatu.com/images/fd4836712c5e.jpg

Amin-Mehraji
07-08-2011, 06:31 PM
1728
قمرهای مشتری

شانزده قمر مشتری به چهار گروه چهارتایی تقسیم می شوند . گروه اول در فاصله حدود 130000 کیلومتری (80000 مایل). گروه دوم در فاصله حدود 200000 کیلومتری (125000مایل). گروه سوم در فاصله 9 میلیون کیلومتری (6/5 میلیون مایل). و گروه چهارم درفاصله ای نزدیک به گروه سوم قرار دارند. جهت چرخش تمام گروهها بجز گروه چهارم، همانجهت چرخش مشتری است. همه قمرهای مشتری بجز قمرهای گروه دوم، کوچک هستند. قمرهایگروه دوم که گالیله ای نام دارند هم اندازه ماه زمین هستند.



منبع : daneshnameh.roshd.ir

آسمون
07-08-2011, 08:50 PM
دوستان ممنون از مشارکتتون
اما بحث قمر های مشتری خیلی واسه من جالب شده چون هنوز نفهمیدم واقعا چند تا قمر داره.من یه جایی خوندم که 63 تا قمر داره.جای دیگه خوندم که 9 تا جای دیگه 16 تا و ......
حالا ببینیم اطلاعات دوستان چی هست؟؟؟؟؟

Amin-Mehraji
07-08-2011, 09:20 PM
در نجوم به زبان ساده نوشته 63 تا . البته ارقام و آمار خیلی بیشتر از این تعداد هست .

وقتی گفته میشه مثلا 12 تا ،9 تا ، 16 تا و یا 23 تا منظور قمرهایی هستند که خیلی بزرگ هستند و معروف .

رضا طامهری
07-08-2011, 11:16 PM
دوستان ممنون از مشارکتتون
اما بحث قمر های مشتری خیلی واسه من جالب شده چون هنوز نفهمیدم واقعا چند تا قمر داره.من یه جایی خوندم که 63 تا قمر داره.جای دیگه خوندم که 9 تا جای دیگه 16 تا و ......
حالا ببینیم اطلاعات دوستان چی هست؟؟؟؟؟
یه دور تو ارقام کتاب های نجومی این اعداد رو در مورد قمرها به ما میده:
نجوم به زبان ساده: ۶۳ تا
دهر: ۱۶ تا
شناخت فضا و منظومه شمسی : ۱۶ تا
شگفتی های جهان: ۱۶ تا
زمین در فضا: ۶۲ قمر که ۳۸ تای ان نام گذاری شده

رضا طامهری
07-08-2011, 11:21 PM
خلاصه و مفید بگم:
از کل جرم منظومه شمسی حدود ۹۹.۹۸ درصد جرم متعلق به خورشیده و از ۰.۰۲ جرم باقیمانده ۷۱ درصد متعلق به مشتریه
منبع: شگفتیهای جهان

Amin-Mehraji
07-08-2011, 11:36 PM
آقا طاهمری هم مشتری رو خلاصه کرد ، حالا بریم سراغ زحل ؟ یا هنوز مشتری مونده ؟

رضا طامهری
07-09-2011, 08:12 AM
دوستان فکر کنم که همه میدونن سیاره های گازی دارای سرعتهای گردش وضعی متفاوتی در سطحشون هستند
این مورد برای مشتری هم صادقه
سرعت متوسط گردش مشتری به دور خودش حدودا ۹ساعت و ۵۳ دقیقه است
این در حالیه که سرعت گردش در استوا ۹ساعت و ۵۰دقیقه و در قطبین چیزی حدودا ۹ساعت و ۵۵دقیقه است
البته مشتری سرعت فوق العاده بالایی در گردش بدور خودش داره به همین خاطره که این سیاره پشت تلسکوپ و با بزرگنمایی بالا بصورت پخ دیده میشه به نحوی که گالیله اون رو سیاره ی "گوژ پشت" نامید. بخاطر همین سرعت بالاست که قطر سیاره در قطبین ۹۳۰۰ کیلومتر از استوا کمتره

آسمون
07-09-2011, 10:33 AM
آقا طاهمری هم مشتری رو خلاصه کرد ، حالا بریم سراغ زحل ؟ یا هنوز مشتری مونده ؟

ممنون از توجهتون
ولی قرار شد که این تاپیک و تاپیک رصد اجرام منظومه شمسی با هم به پیش بروند.و همچنین فکر میکنم هنوز مطالبی در مورد مشتری باقی مانده باشد.


در ضمن مطلبی رو خیلی کلی خدمت دوستان عرض کنم که،دوستان لطف کنند پست هایی که کپی میکنند رو حد اقل با دقت بخونند و ویرایش کنند،بعد در تاپیک قرار بدهند.
از همکاری شما صمیمانه سپاسگزارم

رضا طامهری
07-09-2011, 11:52 AM
همونطور که دوستان عزیز هم در پستهای قبلی اشاره کردن مشتری به عنوان یک کوتوله قهوه ای ، اگر هشتاد برابر جرم کنونی جرم داشت میتونست یک ستاره باشه
و همچنین یک پیش ستاره هم تلقی نمیشه که در دوران نوباوگی باشه و در حیطه امواج فروسرخ بدرخشه
پس املا مشتری یک سیاره سرد و خاموشه
اما......
مطالعات نشون داده مشتری ۱.۷ برابر انرژی که از خورشید دریافت میکنه رو بازتاب میکنه و این موضوع ثابت میکنه که مشتری خاموش نیست و در دل خودش دارای یک چشمه گرماییه
چند وقت پیش تو سایت ناسا یک مقاله رو خوندم در همین رابطه. مطالب ذکر شده حاوی این نکته بود که در درون مشتری یک منبع بسیار غنی از عناصر رادیواکتیو وجود داره که باعث پیدایش چنین چشمه گرمایی میشه. البته میرن اوره که بعد از ۴.۶ میلیارد سال هنوز این مواد فعال هستند و با این تکاپو در حال تولید انرژی هستند

رضا طامهری
07-09-2011, 11:53 AM
همونطور که دوستان عزیز هم در پستهای قبلی اشاره کردن مشتری به عنوان یک کوتوله قهوه ای ، اگر هشتاد برابر جرم کنونی جرم داشت میتونست یک ستاره باشه
و همچنین یک پیش ستاره هم تلقی نمیشه که در دوران نوباوگی باشه و در حیطه امواج فروسرخ بدرخشه
پس عملا مشتری یک سیاره سرد و خاموشه
اما......
مطالعات نشون داده مشتری ۱.۷ برابر انرژی که از خورشید دریافت میکنه رو بازتاب میکنه و این موضوع ثابت میکنه که مشتری خاموش نیست و در دل خودش دارای یک چشمه گرماییه
چند وقت پیش تو سایت ناسا یک مقاله رو خوندم در همین رابطه. مطالب ذکر شده حاوی این نکته بود که در درون مشتری یک منبع بسیار غنی از عناصر رادیواکتیو وجود داره که باعث پیدایش چنین چشمه گرمایی میشه. البته حیرت اوره که بعد از ۴.۶ میلیارد سال هنوز این مواد فعال هستند و با این تکاپو در حال تولید انرژی هستند

Amin-Mehraji
07-09-2011, 12:44 PM
[
چند وقت پیش تو سایت ناسا یک مقاله رو خوندم در همین رابطه. مطالب ذکر شده حاوی این نکته بود که در درون مشتری یک منبع بسیار غنی از عناصر رادیواکتیو وجود داره

دقیقا اشاره شده بود که این عناصر ، چی بودن ؟

رضا طامهری
07-09-2011, 01:05 PM
نوع عناصر دقیقا مشخص نشده بود فقط چند عنصر رو بر طبق طول موجهای دریافت شده و طیف نگاری ها محتمل دونسته بود از جمله چند مورد از ایزوتوپهای اورانیوم تو عناصز اعلام شده بود

Amin-Mehraji
07-09-2011, 01:09 PM
نوع عناصر دقیقا مشخص نشده بود فقط چند عنصر رو بر طبق طول موجهای دریافت شده و طیف نگاری ها محتمل دونسته بود از جمله چند مورد از ایزوتوپهای اورانیوم تو عناصز اعلام شده بود

پس اینطوری ( البته با پیدا کردن برخی از عناصر دیگر ) با استفاده از زمان شکل گیری منظومه خورشیدی نیمه عمر عناصر و پایان کار مشتری ( و با تقریب خوبی پایان کار منظومه خورشیدی ) رو پیدا کرد ؟

sara shahabi
07-09-2011, 02:13 PM
سلام دوستان یه سوال در مورد مشتری داشتم:اینکه مشتری از زمان تولدش تا حالا زیاد تغییر نکرده؟این رو به خاطر این میگن که سحابی اولیه گازی بوده و سیارات گازی نباید تغییر کرده باشند؟ یعنی اگه این نظریه(سحابی) رو رد کنیم نمیتونیم این حرف رو بزنیم؟یه چیز دیگه کاش میشد میدان مغناطیسی هر سیاره رو در جای خودش تحلیل کنیم مثلا اینکه چرا میدان مغناطیسی مشتری باید اینقدر پهن باشه یا انحرافش نسبت به محور چرخش و عاملش با بقیه ی سیارات چه فرقی داره؟؟....با تشکر

Amin-Mehraji
07-09-2011, 02:24 PM
چند وقت پیش تو سایت ناسا یک مقاله رو خوندم در همین رابطه. مطالب ذکر شده حاوی این نکته بود که در درون مشتری یک منبع بسیار غنی از عناصر رادیواکتیو وجود داره

این مطلب در نجوم به زبان ساده هم اشاره شده .( ص:321 بند 3) البته اینجا نوشته که منبع این انرژی علاوه بر واپاشی رادیواکتیو ، رمبش آرام گرانشی هم هست .

Amin-Mehraji
07-09-2011, 02:38 PM
سلام دوستان یه سوال در مورد مشتری داشتم:اینکه مشتری از زمان اندکش تا حالا زیاد تغییر نکرده؟این رو به خاطر این میگن که سحابی اولیه گازی بوده و سیارات گازی نباید تغییر کرده باشند؟ یعنی اگه این نظریه(سحابی) رو رد کنیم نمیتونیم این حرف رو بزنیم؟یه چیز دیگه کاش میشد میدان مغناطیسی هر سیاره رو در جای خودش تحلیل کنیم مثلا اینکه چرا میدان مغناطیسی مشتری باید اینقدر پهن باشه یا انحرافش نسبت به محور چرخش و عاملش با بقیه ی سیارات چه فرقی داره؟؟....با تشکر

ببخشید قسمت اول سوالتون یه خورده گنگه . سؤالتون اینه که چرا مشتری از زمان اندکش تا حالا زیاد تغییر نکرده؟
نکته ی اول : از کجا میگید که مشتری زیاد تغییر نکرده ، از زمان اندکش یعنی دقیقا چه زمانی ؟ اصلا زمان اندک چیه ؟ شما فقط همین لکه سرخ رو در نظر بگیرید ، فقط از زمان کشفش توسط رابرت هوک چندین بار محو شده و برگشته و احتمال میدن که بازم دوباره محو بشه .

قسمت دوم سوالتون : که چرا میدان مغناطیسی مشتری پهنه ؟

این مساله احتمالا ناشی از 2 چیزه :

1- سرعت بسیار زیاد مشتری که باعث شده بیشتر جرم مشتری در استواش متمرکز بشه و باعث پهن تر شدن مغناطیسش بشه .

2- گرانش بسیار قوی مشتری

قسمتهای بعدی سؤالاتتون در پست های قبلی هستن .

رضا طامهری
07-09-2011, 05:41 PM
مشتری خود بزرگترین سیاره منظومه شمسی است
اما نکاتی در مورد قمرهای ان
فعال ترین:
ایو داخلی ترین قمر گالیله ای مشتری، فعال ترین جرم منظومه ی شمسی است. این قمر هم اندازه ماه است و در هنگام عبور ویجر۱ هشت اتش فشان فعال در ان ثبت شد و هم اکنون ۵۰۰ اتشفشان در ایو شناسایی شده که گفته میشود ۱۰۰ تای انها فعال هستند. آیو در عکسها درست شبیه یک پیتزا پپرونی است

صاف ترین:
قمر اروپاظاهرا هموارترین جسم منظومه ی شمسی است. به قمر اروپا توپ بیلیارد منظومه شمسی هم اطلاق میشود(در مورد این قمر و احتمال حیات در ان در پستهای بعدی به ذکر مطلب خواهم پرداخت)

بزرگترین قمر:
گانیمید که حدی زده میشود نیمی از وزنش را اب تشکیل داده باشد، بزرگترین قمر دستگاه خورشیدی است

کهنسال ترین:
کالستو کهکنسال ترین قمر منظومه شمسی است
منبع: نجوم به زبان ساده و مستند journey in space

Amin-Mehraji
07-09-2011, 07:36 PM
چنبره اي از گاز در اطراف مشتري

با كمك ابزار تصوير برداري جديد فضا پيماي كاسني ، دانشمندان موفق به آشكار سازي ابري عظيم از گاز در اطراف مشتري و در مدار اروپا شدند.

يكي از ابزارهاي جديد فضاپيماي كاسيني كه هم اكنون عازم مقصد نهايي خود، زحل است تصويري از ابر بزرگي از گاز در اطراف مشتري به زمين مخابره كرده است . اين ابزار تصوربرداري يكي از 12 ابزار اصلي فضاپيماي كاسيني براي بررسي فعاليتهاي مغناطيسي زحل و اقمار آن است كه مي تواند با رديابي يونهاي فعال تصاويري سه بعدي از محيط مغناطيسي اطراف سيارات تهيه كند كه تا پيش از اين براي امكان پذير نبود.


درتصوير اين فضا پيما از مشتري ابري عظمي از گازهاي چگال آشكار شده است كه همانند يك شيريني دونات يا يك تويي لاستيك در مدار اروپا به دور مشتري حلقه زده است. (دررياضيات و توپولوژي به چنين ساختارهاي دونات مانندي ، چنبره مي گويند). در مورد علت تشكيل اين ابر در اطراف مشتري ، دانشمندان حدس مي زنند، كه يونهاي پر انرژي كهن مشاء آنها اتمسفر سياره مشتري است ، به شكل تشعشعات يوني، با سطح اروپا برخورد ميكنند و در اثر اين بمبارانهاي يوني شديد مولكولهاي يخ آب به مدار اروپا پرتاب شده ودر اين مدار گسترده مي شوند. اين ابر نويافته در حدود 60 هزار تن جرم دارد و اين جرم بسيار زياد و عظيم نشان از شدت برخوردهاي تشعشي با سطح اروپا دارد . اين ابرجديد را مي توان با ابر ايجاد شده توسط قمر آتشفشاني يو مقايسه كرد با اين تفاوت كه در مورد يو فعاليتهاي آتشفشاني سطحي اين قمر موجب پراكنده شدن گوگرد و اكسيژن درمدار مي شوند اما در مورد اروپاي يخ زده كه در برابر يو قمري آرام و بدون فعاليت است اين ابر مولكولي در اثر برخوردهاي فاجعه بار تشعشعات يوني با سطح اين قمر راهي مدار مي شوند.آشكار سازي اين ابر مولكولي در مدار اروپا ( حدود 670000 كيلومتري مشتري ) نشان از تاثير شديد اروپا بر فعاليتهاي مغناطيسي سياره مشتري دارد و باعث شده است تا تاثير اين قمر يخي بر فعاليتهاي مغناطیسی كره مشتري بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد.

منبع : www.raminhoo.blogfa.com

رضا طامهری
07-10-2011, 09:53 AM
http://images.spaceref.com/news/ooeuropa.jpg

سطح قمر اروپا عملا  عاری  از دهانه های برخوردی است و این تعجب اور است. به نظر میرسد صفحات بزرگ یا لایه های یخی قمر اروپا ظاهرا روی صفحات و لایه های عمیقتر می لغزند و از این نظر شباهت به قاره های زمین دارد که روی پوسته اقیانوسها حرکت میکنند. ممکن است در اروپا نیز مانند زمین نوعی فعالیتهای زمین سانتی رخ دهد. مواد بین صفات ترک خورده ومجزا از هم شبیه لجن یا گل شل هستند که به نظر میرسد که حالا تبدیل به جامد یخ زده شده اند. کاسه ای و دهانه های برخوردی که بصورت عجیبی کم عمق هستند، نشان میدهند که یخ زیر سطحی انقدر گرم است که بتواند حفره های عمیق را پرکند
http://www.space-pictures.com/images/full-size/Europa_Moon_Surface_Features.jpg
تمامی این شواهد نشان میدهد که باید اقیانوسی ازاب مایع در زیر یخ های سطحی قمر اروپا  وجود داشته برسد، یعنی قسمتی از پوشش یخی به ضخامت ۳۵۰ کیلومتر(این ضخامت در نجوم به زبان ساده ۱۰۰ کیلومتر ذکر شده) این کره ذوب شده است. علاوه بر اورپا این اب زیر سطحی در گانیمید هم وجود دارد. این دریاهای ابی با پوشش سطحی در روی انها پدیده ای اشنا و مانند دریاهای قطب جنوب با حیات بیگانه نیستند لذا ممکن است دریاهای اروپا و گانیمید نیز چنین باشند. گرچه برای فتوسنتز نیاز به نور خورشید است و در زیر این لایه ها نور خورشید نمی رسد اما ثابت شده این حیاتهای اولیه مانند باکتریهای ترموفیلی(که از جمله قدیمی ترین شکلهای حیات در کره زمین هستند) میتوانند از چشمه های ژئو ترمال استفاده کنند.
دانشمندان از دانشگاه آریزونا اعلام کرده اند که اقیانوسهای اروپا ترکیباتی مشابه ترکیبات اقیانوسهای زمین دارند و همچنین میزان اکسیژن موجود در این اقیانوسها که برای وجود حیات بسیار الزامی است نیز بسیار فراتر میزانی است که قبلا تصور میرفت و این میزان اکسیژن محلول در اب برای وجود حیات کافی است
جای تعجب نیست که این  مشاهدات باعث شده قمر اروپا و همچنین گانیمید توجه زیادی را به خود جلب کنند، در حدی که انسان رویاهای خود از زندگی در فضا را در انها به تصویر میکشد. فیلم اواتار نمونه رویای زندگی در قمرهای مشتری است

منابع: کتاب حیات هوشمند در کائنات و on orbit.com

Amin-Mehraji
07-10-2011, 10:45 AM
ببخشید یک سؤال ..

یکی از این قمرهای مشتری از عطارد بزرگتره . گانیمد یا کالستو ؟ کدومشون ؟

رضا طامهری
07-10-2011, 12:01 PM
ببخشید یک سؤال ..

یکی از این قمرهای مشتری از عطارد بزرگتره . گانیمد یا کالستو ؟ کدومشون ؟

قمر گانیمید بزرگترین قمر دستگاه خورشیدیه و از عطارد هم بزرگتره

رضا طامهری
07-10-2011, 12:58 PM
دوستان عزیز
یه قمر از اقمار داخلی مشتری که البته خیلی هم جذابه جا افتاده
امالته آ(amalthea)
دوستان لطف کنن یه مطلب هم در مورد اون بذارن
فقط جسارتا خواهش میکنم اگه قراره تو اینترنت و بین سایتهای فارسی سرچ کنید و مطلب و از اونجاها کپی کنید لااقل چندتا از سایتها رو بخونیدو یه شالوده از مطالب اونها رو بذارید تا یه چیز کامل و شسته رفته ارائه بشه
http://www.jpl.nasa.gov/images/galileo/amalthea-art-browse.jpg

مقایسه اماته آ با ایو
http://www.the-planets.com/images/browse/jupiter/amal_io.jpg

رضا طامهری
07-10-2011, 05:32 PM
در سال ۱۳۸۴(۲۰۰۷) بود که ناسا فضاپیمای new horizons را برای کاوش پلوتو به فضا فرستلد. این فضاپیما که به دوربین پیشرفته دور برد مجهز بود در سال ۱۳۸۵ از کنار مشتری گذشت. دانشمندان انتظار داشتند که این فضاپیما قمرهایی با قطر کمتر از یک کیلومتر را رصد کند اما کوچترین قمری که توسط این new horizons رصد شد قمر ادرستا(adrastea) با قطر ۱۶ کیلومتر بود. این قمر کوچترین قمر نامگذاری شده ی مشتری است
قمر ادرستا:
http://www.canaryzoo.com/Space/moon%20adrastea.jpg
دانشمندان گروه SETI میگویند علت این ناپدید شدن قمرهای کوچک احتمالا فرسایش است. در اثر برخورد سنگهای اسمانی با قمرهای مشتری این سنگها دچار فرسایشهای شدیدی میشوند. مثلا اگر قمری ۲۵ کیلومتر قطر داشته باشن در اثر برخورد ۵ کیلومتر ان جدا شود باز هم به اندازه کافی بزرگ هست تا به عنوان یک قمر محس ب شود اما در صورتی که قمری تنها ۲ کیلومتر قطر داشته باشن بعید است که از چنین برخوردی جان سال به در ببرد
منبع: newscience.com

اما واسه خودم بشخصه این جای سواله که کوچترین قمر مشتری ایا همین ادرستا است یا جدیدا قمرهای کوچکتر دیگه ای هم رصد شده؟؟؟؟ 

Amin-Mehraji
07-10-2011, 05:56 PM
قمر گانیمید بزرگترین قمر دستگاه خورشیدیه و از عطارد هم بزرگتره



مگه بزرگترین قمر منظومه خورشیدی تیتان نیست ؟

Mostafa
07-10-2011, 06:10 PM
مگه بزرگترین قمر منظومه خورشیدی تیتان نیست ؟

نه كميل جان

بزرگترين قمر منظومه شمسي همان گانيمد ( قمر مشتري ) است .

رضا طامهری
07-10-2011, 08:11 PM
با تشکر از اقای امام عزیز
تو چندتا پست قبلی من از دوستان خواهش کردم وقتی از سایتهای مخصوصا فارسی واسه مطلب گذاری پستهاشون استفاده میکنن لااقل چندتا از اونها رو مطالعه کنن و یه شالوده از مطالب اونها رو قرار بدن. نظیرش همینجا مشخصه. همین الان تو گوگل به فارسی وقتی بزرگترین قمر منظومه شمسی رو جستجو میکنی نصف صفحات قمر تیتان رو بزرگترین اعلام کردن.خانم اسمون هم اعلام کرده بودن که قبل گذاشتن مطالب از سایتها وبلاگها و دانشنامه ها اونها رو بخونید که مطلب اشتباه نداشته باشه

البته چه خوبه یا از کتابهای جور واجوری که داریم مطلب بیرون بکشیم یا اگه واسمون ممکنه مطالب لاتین رو ترجمه کنیم تا به مطالب فارسی وب هم اضافه بشه و کپی یه مطلب رو چهل جا نبینیم

آسمون دلتون پرستاره

Amin-Mehraji
07-10-2011, 09:07 PM
[QUOTE=Rezatamehri;12109]

البته چه خوبه یا از کتابهای جور واجوری که داریم مطلب بیرون بکشیم یا اگه واسمون ممکنه مطالب لاتین رو ترجمه کنیم تا به مطالب فارسی وب هم اضافه بشه و کپی یه مطلب رو چهل جا نبینیم

اینترنت کجا بوده ؟:th_cry:

کتاب 186 پرسش و پاسخ نجومی - صفحات 127-126* اینجا هم گفته که تیتان بزرگترینه . :blink:

رضا طامهری
07-10-2011, 09:24 PM
[QUOTE=Rezatamehri;12109]

البته چه خوبه یا از کتابهای جور واجوری که داریم مطلب بیرون بکشیم یا اگه واسمون ممکنه مطالب لاتین رو ترجمه کنیم تا به مطالب فارسی وب هم اضافه بشه و کپی یه مطلب رو چهل جا نبینیم

اینترنت کجا بوده ؟:th_cry:

کتاب 186 پرسش و پاسخ نجومی - صفحات 127-126* اینجا هم گفته که تیتان بزرگترینه . :blink:

کمیل جان من فقط مثال زدم نه اینکه منظورم این باشه که شما از جایی سرچ کردین
اگه ناخواسته جسارتی کردم عذر میخوام
اسمون دلت پرستاره

rezash
07-10-2011, 11:37 PM
قطر گانیمد 5268 کیلومتر است و از این بابت از پلوتون و عطارد هم بزرگتر است.

وهمینطور قطر تیتان 5150 کیلومتر است که از این بابت از پلوتون و عطارد هم بزرگتر است.

رضا طامهری
07-10-2011, 11:43 PM
دوستان " امالته آ " غریب افتاده ها!! گناه داره این بنده خدا برنارد!

rezash
07-10-2011, 11:55 PM
آمالته آ در سال 1893 به وسیله پروفسور ادوارد امرسن بارنارد آمریکائی کشف شد.

این قمر از 4 قمر گالیله ای به مشتری نزدیکتر است.این قمر بعد از اقمار گالیله ای و به همراه قمر هیمالیا جزء بزرگترین اقمار مشتری به حساب می آیند.

قطر آمالتا که شبیه سیب زمینی است 262 کیلومتر و قطر هیمالیا 170 کیلومتر است.این قمرها توسط تلسکوپهای بسیار بزرگ کشف شدند.

رضا طامهری
07-11-2011, 11:42 PM
دوستان عزیز یه سوال من جا مونده ایا هیچ کس میدونه کوچکترین قمر مشتری کدومه!!!؟؟؟

رضا طامهری
07-13-2011, 10:49 PM
چندسال پس از کشف چهر قمر گالیله ای، اخترشناس آلمانی بنام سیمون ماریوس کتابی چاپ کرد و در ان ادعا کرد وی در سال ۱۶۰۹، یعنی یک سال پیش از گالیله این قمرها را کشف کرده است. هرکدام که کاشف باشند فرقی نمیکنن، در حال حاضر ما نامههایی را به کار می بریم که سیمون ماریوس روی آنها گذاشته است ولی به کل ان چهار قمر اقمار گالیله ای میگوییم

rezash
07-13-2011, 11:14 PM
دوستان عزیز یه سوال من جا مونده ایا هیچ کس میدونه کوچکترین قمر مشتری کدومه!!!؟؟؟

به غیر از 4 قمر گالیله ای و آمالته آ که جزء اقمار داخلی مشتری حساب می شوند بقیه قمرهای مشتری که دوره تناوبی انها بالاتر از قمرهای داخلی است اندازه های کوچک تری دارند وبیشتر آنها سیارکها ئی

بزرگ و کوچک هستند که به دام جاذبه مشتری افتاده اند و اکثرا" کوچک و به نوعی ماهک حساب میشوند.

اغلب متون قمرها مشتری را 63 قمر ذکر کرده اند ولی به نظر من وبا وجود بزرگی این سیاره و با توجه به همسایگی با کمربند سیارکی تعداد آنها باید بیشتر باشه.ولی به خاطر کوچکی از دید تلسکوپها به دورند.

رضا طامهری
07-14-2011, 08:21 AM
همونطور که دوستان عزیز هم در پستهای قبلی اشاره کردن مشتری به عنوان یک کوتوله قهوه ای ، اگر هشتاد برابر جرم کنونی جرم داشت میتونست یک ستاره باشه
و همچنین یک پیش ستاره هم تلقی نمیشه که در دوران نوباوگی باشه و در حیطه امواج فروسرخ بدرخشه
پس عملا مشتری یک سیاره سرد و خاموشه
اما......
مطالعات نشون داده مشتری ۱.۷ برابر انرژی که از خورشید دریافت میکنه رو بازتاب میکنه و این موضوع ثابت میکنه که مشتری خاموش نیست و در دل خودش دارای یک چشمه گرماییه
چند وقت پیش تو سایت ناسا یک مقاله رو خوندم در همین رابطه. مطالب ذکر شده حاوی این نکته بود که در درون مشتری یک منبع بسیار غنی از عناصر رادیواکتیو وجود داره که باعث پیدایش چنین چشمه گرمایی میشه. البته حیرت اوره که بعد از ۴.۶ میلیارد سال هنوز این مواد فعال هستند و با این تکاپو در حال تولید انرژی هستند

اگه دوستان بیاد داشته باشن تو پست۷۱ با ذکر منبع از ناسا دلیل وجود چشمه گرمایی در مشتری رو عناصر رادیو اکتیو در داخل این کوتوله قهوه ای ذکر کردم
اما در کتاب دایرا المعارف نجوم اینگونه ذکر کرده:
قطر مشتری حدود ۱ میلی متر در سال کم میشود، زیرا این سیاره بر اثر جاذبه خاصش منقبض میشود. این پدیده موجب ازاد سازی انرژی است. در نتیجه میزان گرمایی که مشتری تولید میکند، بیش از گرمایی است که از خورشید دریافت میکند

Amin-Mehraji
07-14-2011, 10:25 AM
قطر مشتری حدود ۱ میلی متر در سال کم میشود، زیرا این سیاره بر اثر جاذبه خاصش منقبض میشود. این پدیده موجب ازاد سازی انرژی است. در نتیجه میزان گرمایی که مشتری تولید میکند، بیش از گرمایی است که از خورشید دریافت میکند


ضمن عرض تشکر از آقای طامهری عزیز به خاطر پستهای عالی شون .

الان یه سؤال پیش میاد :
منظور از یک سال ، یک سال زمینی ( 256/365 روز خورشیدی ) هست یا یک سال مشتروی ( 86/11 سال خورشیدی ) ؟

و سؤال دوم :
منظور از جاذیه ی " خاص " چیه و عامل این خاص بودن چیه ؟

تشکر

169
07-14-2011, 10:42 AM
درمورد اقمار مشتری روی این لینک ویکی پدیا حتما حساب کنید (http://en.wikipedia.org/wiki/Moons_of_Jupiter);) (http://en.wikipedia.org/wiki/Moons_of_Jupiter)

و دیدن این عکس متحرک از سطح کامل مشتری هم خالی از لطف نیست (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/76/PIA02863_-_Jupiter_surface_motion_animation.gif) (فقط حجم عکس حدودا 7.5 مگابایت است که باید صبر کنید کمی زیاد);) (http://en.wikipedia.org/wiki/Moons_of_Jupiter)

رضا طامهری
07-14-2011, 02:17 PM
ضمن عرض تشکر از آقای طامهری عزیز به خاطر پستهای عالی شون .

الان یه سؤال پیش میاد :
منظور از یک سال ، یک سال زمینی ( 256/365 روز خورشیدی ) هست یا یک سال مشتروی ( 86/11 سال خورشیدی ) ؟

و سؤال دوم :
منظور از جاذیه ی " خاص " چیه و عامل این خاص بودن چیه ؟

تشکر

منظور از سال که سال زمینیه
جاذبه خاص هم در مورد جاذبه بزرگترین سیاره شمسیه که با جرم عظیمش دارای یک جاذبه عظیمه که اگرچه این جاذبه به رمبش سیاره منجر نمیشه ولی حتما میتونه سیاره رو منقبض کنه
اما یه سوال که واسه من پیش اومده اینه که این انقباض تا کی طول میکشه؟
تا چه حد سیاره قابیلت انقباض داره و ایا دما در حد همجوشی میرسه(که البته فوق العاده بعیده چون جرم مشتری از کوتوله های سرخ هم خیلی کمتره)

Ehsan
07-14-2011, 03:22 PM
منظور از سال که سال زمینیه
جاذبه خاص هم در مورد جاذبه بزرگترین سیاره شمسیه که با جرم عظیمش دارای یک جاذبه عظیمه که اگرچه این جاذبه به رمبش سیاره منجر نمیشه ولی حتما میتونه سیاره رو منقبض کنه
اما یه سوال که واسه من پیش اومده اینه که این انقباض تا کی طول میکشه؟
تا چه حد سیاره قابیلت انقباض داره و ایا دما در حد همجوشی میرسه(که البته فوق العاده بعیده چون جرم مشتری از کوتوله های سرخ هم خیلی کمتره)

مسلما این انقباض تا ابد طول نمی کشه بعد از مدت ِ بسیار طولانی که خورشید هم مرده، مشتری تبدیل به یک غول ِ بسیار سرد میشه که هیچ جاش هیچ انرژی گرمایی نداره! در واقع مشتری هر روز سرد تر از دیروز!

آسمون
07-14-2011, 04:59 PM
سیاره مشتری احتمالا میدان مغناطیسی قوی داره،پس باید شفق قطبی هم داشته باشه،درسته؟حالا اگر داره،توی همون قطب ها تشکیل میشن؟

sara shahabi
07-14-2011, 05:38 PM
بله حتما البته منشاش مثل زمین(باد های خورشیدی) نیست منبع اصلي اين ذرات، قمرهاي آن هستند. به ويژه قمر يو كه تقريبا در هر ثانيه، 1 تن ماده آتشفشاني به بيرون از سطح خود پرتاب مي كنه. برخي از اين مواد به صورت يونيده (پلاسما) درآمده، به ميدان مغناطيسي مشتري كشيده مي شوند و در يك صفحه پلاسمايي به دور سياره مي چرخند.من هر چی عکس دیدم فقط تو قطب بوده فکر میکنم فقط در قطب به وجود میان.

rezash
07-16-2011, 04:28 AM
زحل

کیوان یا زُحَل، پس از مشتری (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B4%D8%AA%D8%B1%DB%8C_%28%D8%B3%DB%8C%D8% A7%D8%B1%D9%87%29)، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87_%D8%B4%D9%85% D8%B3%DB%8C) ماست و ششمین سیاره دور از خورشید می‌باشد. کیوان یک گلوله گازی غول‌پیکر است و چگالی‌اش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%86%DA%AF%D8%A7%D9%84%DB%8C) بسیار کم است، به طوری که اگر روی آب بیفتد روی آب می ماند. یک روز کامل در کیوان برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین می‌باشد و بر خلاف آن یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمینی می‌باشد. از آنجایی که مدار استوایی کیوان تقریبآ همانند زمین در ۲۷ درجه می‌باشد ولی تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین می‌باشد و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده می‌شود. جرم سیاره کیوان همانند مشتری از گاز می‌باشد و بیشترین گازی که در جو آن سیاره موجود است هیدروژن می‌باشد و کمی هم هلیوم و متان. جرم حجمی سیاره کیوان از آب کمتر می‌باشد و از این بابت در نوع خود در میان دیگر سیارات سامانه خورشیدی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87_%D8%AE%D9%88% D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF%DB%8C) یگانه می‌باشد. به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطب‌های آن نوعی حالت تختی مشاهده می‌شود.
در آسمان شب زمین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86)، کیوان به دلیل اندازه بزرگ، دارای جوی درخشان است. زیبایی آسمان کیوان به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D9%85%D8%B1) زیادش است.
کیوان از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد. جرم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B1%D9%85) کیوان، صد برابر جرم زمین است.



[/URL]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b4/Saturn_%28planet%29_large.jpg/220px-Saturn_%28planet%29_large.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Saturn_%28pla net%29_large.jpg) [URL="http://bits.wikimedia.org/skins-1.17/common/images/magnify-clip.png"]http://bits.wikimedia.org/skins-1.17/common/images/magnify-clip.png (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Saturn_%28pla net%29_large.jpg)

منبع: ویکی پدیا

این قسمت رو به خاطر شروع بحث و بررسی این سیاره قرار دادم.

رضا طامهری
07-16-2011, 10:40 AM
در نجوم باستان زحل دورترین سیاره از خورشید بود که توسط منجمان آن زمان شناسایی شده بود
ایرانیان باستان به آن کیوان میگفتند و رومیان آن را ساتورن می نامیدند. ساتورن خداوند زمان و خدای محصول نیز بوده است.
نکته جالبی که در مورد طالع بینی با زحل وجود داشته، قرار گرفتن این سیاره در صورت فلکی سنبله(الهه حاصلخیزی و یکی از همسران زئوس) است که نشانه پر ابی و حاصلخیزی محصولات در ان سال بوده است

sara shahabi
07-16-2011, 01:13 PM
بریم سراغ موضوع مورد علاقه ی من یعنی میدان مغناطیسی:)
میدان مغناطیسی زحل دارای یک گشتاور کلی برابر ۳۵/۱ گشتاور مشتری است. اما این مقدار به حد کافی قوی است که یک میدان مغناطیسی سپهر مشتری گون با کمربندهای تابشی مشابه زمین ایجاد کند. گشتاور دو قطبی مغناطیسی با میل یک درجه نسبت به محور چرخش زحل قرار می‌گیرد که این مقدار با انحراف مشخص محورهای مغناطیسی مشتری و زمین تفاوت آشکار دارد. مغناطیس‌سپهر(magnetosphere) زحل ذرات بسیار کمتری از ذرات مغناطیسرسپهر مشتری را در خود جای می‌دهد.

دو دلیل عمده این تفاوت شامل کمبود یک منبع محلی ذرات بار دار که در مورد مشتری توسط فورانهای آیو تولید می‌شوند و حلقه‌های قابل رویت زحل که بطور موثری ذرات باردار را جذب کرده و مغناطیس‌سپهر داخلی را از ذرات باردار خالی می‌کنند، است. در خارج لبه حلقه‌ها چگالی ذرات باردار به سرعت افزایش می‌یابد و در حدود ۵Rs تا ۱۰Rs به یک قله می‌رسد. در اینجا، ذرات باردار بطور محکم به میدان مغناطیسی در حال دوران سریع جفت می‌شوند. این برهمکنش، لایه‌ای از پلاسما به ضخامت تقریباً ۲Rs ایجاد می‌کند که تا حدود ۱۵Rs ادامه می‌یابد.در ورای این مقدار، مغناطیس‌سپهر شکل خود را از دست می‌دهد. اندازه آن با دمای خورشید تغییر می‌یابد
شفق قظبی: میدانهای مغناطیسی زحل و مشتری اقمار آنها را در خود فروبرده و به واسطه پدیده ای که جفت شدگی الکترودینامیکی نامیده می شود، ذرات مستقیما از سوی قمرها به سوی سیاره ها کشیده شده و مداری الکتریکی به وجود می آید. انتظار می رود مکانیزم شفقهای زحل بر اساس گوگردی باشد که از فعالیتهای آتشفشانی ناشی می شود، این گوگرد توسط نور خورشید تجزیه شده و الکترونها و یونها را به وجود می آورد.
با این همه در مورد قمر انسلادوس این منبع می تواند الکترونهای ناشی از فعالیتهای آتشفشانی باشد که مواد مایع و یا نمک دار را به بالا پرتاب می کند. شفقهای ایجاد شده بر روی زحل شدت یک دهم شفقهای دیده شده در سیاره مشتری را داشته و شدت نوری آنها از تنوع بالایی برخوردار است.(میشه در مورد جفت شدگی الکترو مغناطیسی بیشتر توضیح بدید.)(یه سوال دیگه:چرا باید انحراف میدان مغناطیسی در زحل اینقدر کم باشه؟یعنی چی انحراف رو تغیین میکنه؟ببخشید تکراریه!!)

منبع:ویکی پدیا و مهر

narcissus flower
07-17-2011, 01:31 PM
زحل هم جز سیاراتی است که زیاد قمر داره!هم کوچک داره و هم بزرگ
قمرهای کوچک زحل به شکل سیب زمینی بوده و شکلهای نامنظمی دارند. احتمال می‌رود که قمرهای کوچکتر دیگری نیز کشف شوند.دانشمند هلندی ، کریستین هوینگس (95 – 1629)، در سال 1655 اولین قمر زحل را کشف کرد. تیتان از لحاظ بزرگی دومین قمر و یکی از سه قمری است که در منظومه شمسی دارای جو هستند. تصور می‌شود که قسمت اعظم آن ازسنگ و بقیه از یخ تشکیل شده باشد. جوی که دائما سطح تیتان را پوشانده است، حاوی نیتروژن و سایر مواد شیمیایی است. تیتان تنها قمری است که جوی ضخیم دارد ، ضخامت آن حتی از زمین بیشتر است و مانند جو زمین از نیتروژن ،آمونیاک ومتان تشکیل شده است ، مولکول های متان به هم می چسبند و مولکول های بزرگتری را به وجود می آورند وبه مه و دود تبدیل می شود . این مه و دود مانع مشاهده ی سطح تیتان می شود .این قمر 1221227 کیلومتر با مرکز زحل فاصله دارد . تیتان هر ۱۶ روز یک بار گرد کیوان می‌گردد و برای یافتن آن کافی است(تلسکوپ) را به سمت کیوان نشانه روید و در فاصله ۲ دقیقه قوسی این سیاره به دنباله ستاره‌ای از قدر ۸٫۳ باشید.. فوئبه دورترین قمر شناخته شده ی زحل ، تقریباً در 521600 کیلومتری آن قرار گرفته است این فاصله معادل 5/27 برابر فاصله ی ماه تا زمین است. یک سال و نیم طول می کشد تا یک بار فوئبه به دور زحل بچرخد ولی فقط در عرض نه ساعت به دور خودش می چرخد ، این قمر خلاف جهت سایر قمرهای زحل به دور آن می گردد . اختر شناسان فکر می کنند که فوئبه یک قمر واقعی نیست بلکه سیارک و یا ستاره ی دنباله دار اسیر شده است .منظومه ی شمسی ما زمانی شکل گرفت که قطعات کوچکتر با هم به شدت برخورد می کردند
.


میماس 384 کیلومتر قطر دارد و یک دهانه ی عمیق و مدور روی سطح آن دیده می شود . قطر این دهانه نصف قطر میماس است . اختر شناسان تصور می کنند جسمی که به میماس برخورد کرده ، تقریباً باید آن را متلاشی می کرد اما این از اقبال خوش این قمر بوده است .

تتیس یکی از اقمار زحل است که 104 کیلومتر قطر دارد ، روی تتیس دهانه ای به قطر 400 کیلومتر وجود دارد.تتیس یک شکاف بزرگ نیز دارد .دو قمر کوچک دیگر با قطری تقریباً برابر 18 کیلومتر ، در همان مدار تتیس به دور زحل می گردند .دیونه 1126 کیلومتر قطر داردو فاصله اش تا مرکز زحل 378598 کیلومتر است .دیونه ،همراهی کوچک به نام S6-1980 با قطر 161 کیلومتر دارد که با دیونه هم مدار است.
زحل دارای انواعی از اقمار است . به طور مثال انسلادوس .این قمرکره ای یخی می باشد و روشنایی ضعیفی دارد و به توپ بیلیارد بزرگی مشابه است.
یاپتوس354 کیلومتر قطر دارد . این قمر از جهت دور بودن از زحل مقام دوم را دارد و احتمالاًکره ای یخی است ولی چرکی به نظر می رسد . درهنگام گردش به دور زحل سطح جلویی آن تیره است و گویی پوشیده از چرک ولی سطح پشتی آن سفید و درخشان است . یاپتوس قمری دورنگ است
منبع :دانشنامه رشد
ویکی پدیا
http://gntnews.blogfa.com/post-36.aspxhttp://gntnews.blogfa.com/post-36.aspx

Amin-Mehraji
07-17-2011, 01:51 PM
[QUOTE=narges ghalambor;12697]
یاپتوس354 کیلومتر قطر دارد . این قمر از جهت دور بودن از زحل مقام دوم را دارد و احتمالاًکره ای یخی است ولی چرکی به نظر می رسد . درهنگام گردش به دور زحل سطح جلویی آن تیره است و گویی پوشیده از چرک ولی سطح پشتی آن سفید و درخشان است . یاپتوس قمری دورنگ است

با تشکر ازتون

دلیل این دو رنگی چه چیز میتونه باشه ؟

sara shahabi
07-17-2011, 04:01 PM
انسلادوس:
انسلادوس, ششمین ماه بزرگ زحل است و در سال 1789 و توسط ویلیام هرشل کشف شد.کاوشگرهای ویجر در دهه ۱۹۸۰ بر روی سطح آن یخ یافتند.انسلادوس فقط ۵۰۰ کیلومتر دارد و تمام پرتوهای تابیده شده از خورشید را باز می‌تاباند. سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شده‌است.
از سال ۲۰۰۵ میلادی بشر از وجود یخ‌فشان‌های مرموز در انسلادوس آگاه شده‌است کاسینی برای نخستین بار در ژوئن ۲۰۰۵ موفق به مشاهده یخ‌فشان‌های عظیم نیم‌کره جنوبی انسلادوس شد. هرچند هنوز خاستگاه چنین پدیده‌ای به درستی مشخص نشده، اما به احتمال زیاد این فوران‌ها ریشه در لایه‌ای درونی از آب مایع دارند.

منبع:ویکی پدیا

من یه پوستر از انسلادوس دارم که تمام قطرش رو نشون میده ولی تو ی نت پیدا نکردم به خاطر همین 2 تا از جاهای متفاوتش رو میگذارم سوال من اینه که چرا قسمتی از عطارد گودال داره و قسمتی شبیه اروپا قمر مشتری است که شکاف داره و نمیتونه مربوط فقط به قطب ها باشه(در عکس تا قسمت استوا هم هست)با تشکر از همکاری دوستان!!

ببخشید نمیدونم چرا نصفه اومده بود از دست این دایل اپ!!!!:crazy::bouaaaaah:http://s1.picofile.com/file/6974988928/boulder_strewn_surface_of_enceladus_4.jpghttp://s1.picofile.com/file/6974971826/260px_PIA08409_North_Polar_Region_of_Enceladus.jpg

narcissus flower
07-17-2011, 06:00 PM
[QUOTE=narges ghalambor;12697]
یاپتوس354 کیلومتر قطر دارد . این قمر از جهت دور بودن از زحل مقام دوم را دارد و احتمالاًکره ای یخی است ولی چرکی به نظر می رسد . درهنگام گردش به دور زحل سطح جلویی آن تیره است و گویی پوشیده از چرک ولی سطح پشتی آن سفید و درخشان است . یاپتوس قمری دورنگ است

با تشکر ازتون

دلیل این دو رنگی چه چیز میتونه باشه ؟

یاپتوس، قمر مرموز و سیاه ‌و سفید سیاره زحل که تا پیش از ماموریت فضاپیمای کاسینی، اطلاعات زیادی از آن نداشتیم. تنها یک نگاه سرسری به قمر زحل، یاپتوس، آشکار می‌کند که این قمر نیز دنیای مرموزی است. این قمر یک دنیای دو رنگ است، یک نیمه این قمر سیاه است اما نیمه دیگر آن از سفیدی برق می‌زند!
ماده تاریک سطح یاپتوس اگرچه خیلی سیاه است، اما تنها یک روکش نازک است که کمتر از یک متر ضخامت دارد. این ماده نیم‌کره قمر را پوشانده است. به نظر می‌رسد که یاپتوس این ماده سیاه را در حین حرکت خود به دور زحل، از فضا جارو کرده است. منشاء این ماده ممکن است از سطح قمرهای خارجی کوچک و سیاه زحل باشد که طی برخورد این اقمار با خرده‌سنگ‌های فضایی، از سطح آنها به بیرون پرتاب شده است.

نور خورشید کنتراست رنگ موجود در یاپتوس را تشدید می‌کند. گرم شدن بخش سیاه یاپتوس در اثر تابش خورشید، تمام یخ‌های موجود در این نیمه را تصعید می‌کند. بخار آب ایجاد شده، در اطراف قمر جمع و در نیمه سردتر آن منجمد می‌شود و این بخش را با لایه‌ای از شبنم منجمد سفیدپوش می‌کند.


منبع:پایگاه اطلاع رسانی تبیان زنجان

Amin-Mehraji
07-17-2011, 11:33 PM
یه عکس از زحل1929

قمر رئا

رضا طامهری
07-18-2011, 08:19 PM
http://saturn.jpl.nasa.gov/multimedia/images/artwork/IMG000613-br500.jpg

سفر به زحل از سال ۱۹۷۳ با فضاپیمای پایونیر- ساترن اغاز شد که این فضاپیما ناشناخته های زیادی را در مورد زحل مشخص نمود از جمله این ناشناخته ها میدان مغناطیسی زحل بود که مشخص شد ۱۰۰۰ مرتبه از میدان مغناطیسی زمین قوی تر است
در سال ۱۹۷۷ و ۱۹۸۱ نیز کاوشگرهای ویجر ۱ و ۲ از کنار زحل عبور کردند
اما این روزها کاسینی مهمان ناخوانده ارباب حلقه های منظومه شمسی است. ماموریت موفق کاسینی در سال ۱۹۷۷ با پرتاب ان به سمت زحل اغاز شد و در سال ۲۰۰۴ شروع به گردش بدور زحل نمود. اما کاسینی تنها نبود در دل کاسینی واحد فرودی به نام هوینگس قرار داشت که ماموریت اصلی ان بررسی تیتان بزرگترین قمر سیاره زحل بود
چکیده ای از کاسینی:
- در این کاوشگر بیش از ۱۲ کیلومتر سیم رابط الکتریکی بکار رفته است
- طول این کاوشگر به اندازه یک اتوبوس است و حدود ۵۷۰۰ کیلوگرم وزن دارد. کمی نزدیک به وزن فیل
- کاوشگر مجهز به دوربین بسیار دقیقی است که می تواند سکه ای کوچکی را از فاصله ی ۴ کیلومتری تشخیص بدهد
 

آسمون
07-18-2011, 09:02 PM
ممنون از دوستان که خیلی خوب در مورد قمر های این سیاره زیبا مطلب گذاشتند.اگر میشه در مورد حلقه های زحل توضیح بدید.

Setare KOchOlO
07-18-2011, 09:40 PM
یه سوال در مورد زحل وجود داره ؟

و اون این که این حلقه ها از کجا اومدن .؟

طبق نظر دانشمندان حلقه های زحل باید از برخورد یک دنباله دار بزرگ به این سیاره به وجود اومده باشه که پس از برخورد به فضا برگش داده شدن و به شکل حلقه هایی در اومده باشن.


نظریه های زیادی وجود داره ولی مهمترینش احتمال وجود قمری در مدار زحله که یا کلا" شکل نگرفته است یا اینکه پس از شکل گیری و برخورد جرمی به آن خرد شده و به اطراف زحل حلقه زده است.و همینطور هم نیروی گرانش قوی زحل هم میتونه یکی از متهمین باشه.

البته نظر شما هم یکی از نظریات میتونه باشه.

در مورد انسلادوس هم فکر میکنم 500 کیلومتر صحیح باشه.

اين دو پست از تاپيك رصد اجرام منظومه شمسي (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?520-%D8%B1%D8%B5%D8%AF-%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D9%85-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%B3%DB%8C/page8) در اين تاپيك بصورت نقل قول گذاشته شده. ستاره كوچولو

Amin-Mehraji
07-18-2011, 11:07 PM
1934halghe haye zohal

رضا طامهری
07-18-2011, 11:46 PM
ممنون از دوستان که خیلی خوب در مورد قمر های این سیاره زیبا مطلب گذاشتند.اگر میشه در مورد حلقه های زحل توضیح بدید.

حلقه های زحل دور از سیاره و مداری با استوا قرار دارند. انها هرگز با سیاره برخورد نمیکنند. با گردش زحل به دور خورشید انها با همان زاویه ثابت و همیشگی در جای خود برقرار می مانند.
هفت حلقه زحل در حقیقت متشکل از هزاران حلقه باریک می باشند. این حلقه های باریک از میلیاردها تکه یخ ایجاد شده اند. ابعاد این تکه های یخ کاهی به اندازه یک ذره کوچک است و کاهی قطرش به بیش از ۳ متر می رسد
حلقه های اصلی زحل بسیار عریض هستند. برای مثال عرض خارجی ترین حلقه به ۳۰۰ هزار کیلومتر می باشد. با این حال در ابعاد فضا این حلقه بسیار باریک منسوب میشوند
حلقه های زحل در اوایل قرن ۱۶ توسط گالیله کشف شد. گالیله نتوانست با تلسکوپ کوچک خود این حلقه ها را به وضوح بررسی کند. او فکر میکرد حلقه ها قمرهای بسیار بزرگی می باشند.اما هوینگس در سال ۱۶۵۶ با یک تلسکوپ قوی تر یک حلقه باریک دور زحل را توصیف نمود
منبع: شناخت فضا و منظومه شمسی

Amin-Mehraji
07-19-2011, 11:09 AM
یک جایی یادمه خوندم که این حلقه ها برای دوره ای ناپدید شده:blink: و

دوباره بعدا تشکیل شده بودند . همچین چیزی ممکنه ؟:blink:

169
07-19-2011, 11:30 AM
درمورد تقسیم بندی حلقه های زحل عکس زیر رو حتما نگاه کنید;)
1937

Ehsan
07-19-2011, 11:33 AM
یک جایی یادمه خوندم که این حلقه ها برای دوره ای ناپدید شده:blink: و

دوباره بعدا تشکیل شده بودند . همچین چیزی ممکنه ؟:blink:

من هم همچین چیزی شنیدم گویا ممکنه!

Amin-Mehraji
07-19-2011, 12:50 PM
من هم همچین چیزی شنیدم گویا ممکنه!

البته من خودم اینطور استدلال :advise:می کنم که اگه قسمت اعظم این حلقه ها از یخ تشکیل شده باشه ، در زمان حضیض زحل امکان همچین اتفاقی خیلی ممکنه . نظر بقیه ی دوستان چیه ؟

Ehsan
07-19-2011, 01:09 PM
البته من خودم اینطور استدلال :advise:می کنم که اگه قسمت اعظم این حلقه ها از یخ تشکیل شده باشه ، در زمان حضیض زحل امکان همچین اتفاقی خیلی ممکنه . نظر بقیه ی دوستان چیه ؟

نه خوب از هر 20 سال یک بار برای زحل حضیض رخ میده! اگر این طوری باشه تو هر 20 سال باید نا پدید بشند! قضیه یه چیز ِ دیگه است. مثلا شاید اومدن ِ یک توده ی شهاب سنگی باعث تحلیل رفتن ِ حلقه ها بشه یا یک اختلال گرانشی یا یه همچین چیزی...

Amin-Mehraji
07-19-2011, 01:13 PM
مثلا شاید اومدن ِ یک توده ی شهاب سنگی باعث تحلیل رفتن ِ حلقه ها بشه یا یک اختلال گرانشی یا یه همچین چیزی...

میشه بیشتر توضیح بدید ؟:crazy:

رضا طامهری
07-19-2011, 01:52 PM
داستان مشتری در مورد قمرها باز هم تکرار میشود:
زمین در فضا: ۳۷ قمر(۳۳قمر نامگذاری شده)
دهر: دست کم ۱۸ قمر
نجوم به زبان ساده: ۴۷ قمر که پانزده تای ان در سال ۲۰۰۴ کشف شده اند
مجموعه مقالات منظومه شمسی: ۲۵ قمر بیش از ده کیلومتر و چندین قمر کوچکتر

در پستهای اینده به بررسی اقمار اصلی زحل میپردازم فکر کنم خالی از لطف نیست 

Ehsan
07-19-2011, 02:05 PM
میشه بیشتر توضیح بدید ؟:crazy:

حلقه های زحل برای پایداریشون احتیاج به یک میدان ِ گرانشی ِ خاص دارند اگر این شرایط ِ گرانشی ِ خاص (به هر دلیلی مثل ِ ورود تعداد ِ زیادی جرم ناخوانده) به هم بخوره ممکنه حلقه ها از بین بروند.

آسمون
07-19-2011, 05:41 PM
اینکه میگید از بین میرند یعنی چی؟یعنی کجا میرن؟بعد دوباره چطوری تشکیل میشن؟

Ehsan
07-19-2011, 05:50 PM
اینکه میگید از بین میرند یعنی چی؟یعنی کجا میرن؟بعد دوباره چطوری تشکیل میشن؟

ذرات یخ و غبار ِ تشکیل دهنده پخش می شند تو فضا! تشکیل ِ دوباره هم بستگی به یخفشانی ِ اقمار ِ زحل دارند و دوباره می تونند تشکیل بشوند.

Amin-Mehraji
07-19-2011, 09:24 PM
ذرات یخ و غبار ِ تشکیل دهنده پخش می شند تو فضا! تشکیل ِ دوباره هم بستگی به یخفشانی ِ اقمار ِ زحل دارند و دوباره می تونند تشکیل بشوند.

از بغل هر جواب یه سؤال میزنه بیرون !

اون وقت " یخفشانی " چیه ؟:advise:

رضا طامهری
07-20-2011, 01:13 PM
http://www.solarviews.com/browse/sat/titan1.jpg
همواره تیتان به عنوان یکی از مهمترین قمرهای منظومه شمسی مورد توجه بوده است
نکته هائز اهمیت در مورد بزرگترین قمر زحل که ۵۰۰۰ کیلومتر قطر دارد، وجود جو قابل ملاحضه در این قمر است. جو تیتان غلیظ تر از جو زمین بوده و ۱.۸ برابر زمین فشار دارد. تیتان بعد از گانیمد بزرگترین قمر دستگاه خورشیدی است و از عطارد هم بزرگتر است و از این رو میتوان انرا براحتی با تلسکوپهای معمولی اماتوری نیز رصد نمود.
http://www.astronomynotes.com/solarsys/pics/titan-triton.jpg
دما در تیتان به ۱۸۰- می رسد و از اینرو متان و اتان نیز ممکن است به صورت مایع و جامد در آنجا وجود داشته باشد. به علت ابری بودن دائمی فضای این قمر، اطلاعاتی که تاکنون به دست امده، بسیار ناقص است. سال گذشته ناسا در یکی از مقالات خود که از کاوشهای کاسینی به دست امده بود، تیتان را به عنوان تنها مکانی بجز زمین معرفی کرد که در سطحش دریاها و اقیانوسهای مایع وجود دارد؛ البته این روزها ابفشان ها و اقیانوسهای زیرسطحی انسلادوس بسیار مهم شده است ولی هنوز جایی بجز تیتان پیدا نشده که در سطحش مایع جریان داشته باشد.
ابرهای نارنجی جو تیتان اجازه نمیدهد انرا از بالا رصد نمود اولین بار ویجر ۱ این نکته را مشخص نمود و همین موضوع ناسا را بدان وا داشت تا به همراه مدار گرد کاسینی یک ماه نشین را ارسال نماید. ماه نشین هوینگس که توسط اتحادیه اروپا ساخته شده بود در سال ۲۰۰۵ در سطح تیتان فرود امد و برای ۵ ساعت داده ارسال نمود و اطلاعات مهمی را برای ما ارسال نمود. گرچه هوینگس ارتباط را با ما قطع کرده است اما هم اکنون دورترین ماشین فضایی است که بر سطح یکی از اجرام منظومه شمسی آرمیده است. 

Ehsan
07-20-2011, 01:23 PM
از بغل هر جواب یه سؤال میزنه بیرون !

اون وقت " یخفشانی " چیه ؟:advise:

آتشفشان که می دونید چیه؟! بعضی از قمر ها روی سطح ِ پوسته شون یک سوراخ هایی دارند ازش یخ بیرون میزنه مثل ِ آتشفشان. ذرات ِ ریز ِ یخ و غبار از تویه پوسته با فشار ِ وشدت ِزیاد به بیرون پرتاب می شوند و به دلیل ِ کم بودن گرانش ِ قمرها این ذرات ِ یخ تو فضا پخش میشند. به همچین موجوداتی یخ فشان میگیم البته اغلب ِ یخ فشان های منظومه ی شمسی همون اقمار ِ سیارات ِ گازی اند.

narcissus flower
07-20-2011, 08:53 PM
ببخشید یه سوال!
حلقه ها به دور سیاره میچرند؟یعنی با چرخش سیاره به دور خودش حلقه هاهم دوران دارند؟وآیا سرعت چرخش حلقه ها با سیاره یکیه؟؟؟

rezash
07-20-2011, 09:07 PM
این حلقه ها به دور سیاره میچرخند و از هزاران تکه یخ و سنگ تشکیل شده اند وهر از چند گاهی به خاطر سرعتهای متفاوتی که دارند با هم برخورد پیدا میکنند.

قمرهای نزدیک به این حلقه ها به مانند چوپان و سگ گله مدام این خرده سنگها را در جای خود نگه می دارند.

و سرعت کل حلقه ها فکر نکنم یکسان باشه.

رضا طامهری
07-20-2011, 09:43 PM
پاپیتوس یکی از تیتانها و پدر اطلس و پرومته بوده و در اینجا قمری است که در فاصله ۳ میلیون و ۵۵۰هزار کیلومتری از زحل هر ۸۰ روز یکبار آن را دور می زند. قطر آن در ناحیه استوایی ۱۴۵۰ کیلومتر است. نیم کره های ان یکی در تاریکی و دیگری روشن است. به نظر می رسد مواد سیاه رنگی از درون آن فوران کرده و چنین حالتی را بوجود اورده اند.
منبع: دهر

stargazer
07-20-2011, 10:46 PM
قمرهای نزدیک به این حلقه ها به مانند چوپان و سگ گله مدام این خرده سنگها را در جای خود نگه می دارند.

.
ببخشین این تیکه یعنی چی؟ میشه توضیح بدین چطوری؟

رضا طامهری
07-20-2011, 10:56 PM
ببخشین این تیکه یعنی چی؟ میشه توضیح بدین چطوری؟

خب قمر به عنوان یک جرم با جاذبه محسوس میتونه اجرام را در سر جا حفظ کنه از خروج و یا جذب خرده سنگها جلوگیری کنه
همین موضوع در مورد سیارات فراخورشیدی مشتری گون هم صادقه
یعنی سیاره ای با جاذبه بالا مثل مشتری خرده سنگها اطراف ستاره مادر رو دور خودش جمع میکنه و البته یکی از راه های پیداکردن سیارات مشتری گون هم همین جانبگیری خرده سنگهاست.

رضا طامهری
07-22-2011, 11:29 AM
دوره تناوب قمرها
دوره تناوب قمرهای زحل از ۱۴ ساعت برای قمر پان تا ۵۵۰ روز برای قمر فوب تغییر می کند و جز یک استثنا همگی در جهت عادب به دور زحل میگردند. تنها فوب است که حرکت معکوس دارد و بدین ترتیب بر پایداری مداریش می افزاید. میتوان از راه ریاضی نشان داد که قمری دور دست را که جهت حرکت عادی است به سهولت بیشتری میتوان از چنگ سیارهرربود تا قمری را که جهت حرکت آن معکوس است

آسمون
07-24-2011, 12:04 AM
اورانوس


http://up.iranblog.com/7/1263584954.jpg




اطلاعات اولیه :

اورانوس هفتمین سیاره منظومه شمسی.بعد از زحل وقبل از نپتون قرار دارد و سومین غول گازی منظومه شمسی است.اورانوس دورترین سیاره ایست که می توان با چشم غیر مسلح آن را مشاهده نمود.
اورانوس هر 84 سال و 7 روز یک بار به دور خورشید می‌گردد و همچنین هر 10 ساعت و 48 دقیقه یک دور به دور خودش می‌چرخد.

در مورد اورانوس پیرامون مطالب مختلفی می توان بحث نمود از جمله :
- حلقه ها
- قمر ها
- میدان مغناطیسی
- خواص فیزیکی

اگر مطلب دیگری بود دوستان اشاره کنند.



منبع : ویکی پدیا ، دانشنامه ستاره شناسی هفت آسمان،دانشنامه رشد

Amin-Mehraji
07-24-2011, 12:54 AM
اورانوس هفتمین سیاره نزدیک به خورشید و سومین غول از چهار غول گازی است. جبه‌ای از گاز و یخ هسته

سنگی این سیاره را پوشانده است. جو اطراف جبه غالباً از متان ساخته شده ، که این گاز باعث وجود رنگهای

آبی و سبز که از مشخصات بارز این سیاره هستند، می‌شود.


اورانوس در کناره‌های خارجی و سرد منظومه شمسی قرار داشته ، دمای ابرهای فوقانی آن به 210درجه

سانتیگراد زیر صفر (346- درجه فارنهایت) می‌رسد. علی رغم داشتن 15 قمر و یک منظومه حلقوی ، سطح

اورانوس مشخصه خاصی ندارد. تنها مشخصاتی که تا کنون مشاهده شده‌اند چند ابر متانی هستند که در سال

1986 بوسیله کاوشگر فضایی ویجر2 کشف شدند.


منبع

tebyan-zn.ir/News-Article/science.../2010/9/.../2721.html‏

و در ضمن عکس پست شده از طرف دوست گرامی " آسمون " عزیز ، اورانوس هست در نور فروسرخ . با

تشکر از ایشون :yaeh am not durnk:

رضا طامهری
07-24-2011, 01:38 PM
در میان سیارات منظومه شمسی اکثر سیارات دارای انحراف مداری میباشند مثلا زمین دارای انحراف محور طولی برابر ۲۳.۵ درجه و مشتری ۱۳.۳ درجه می باشد(عطارد تنها سیاره ای است که انحراف محور طولی اش صفر است). تمامی سیارات بجز اورانوس دارای انحراف محور طولی زیر ۳۰ درجه هستند اما اورانوس جبران همه سیارات را میکند
اورانوس ۹۸ درجه انحراف محور طولی دارد و به حدی منحرف شده است که محور طولی ان به صفحه مداری ان چسبیده است. در بسیاری از کتب نجومی اورانوس را سیاره ارمیده می نامند. گفته میشود در اوایل پیدایش این سیاره جرمی به اندازه زمین با ان برخورد نموده و انرا بیش در این حد منحرف نمود. البته نظریه های دیگری همچون برخورد دسته ای از دنباله دارها نیز وجود دارد
گفته میشود در صورتی که زمین چنین انحرافی داشته باشد، دسگر قطبین مغناطیسی جایگاه کنونی را نخواهند داشت و بعلت بر هم خوردن نظم فصول در زمین حتی حیات نیز در زمین در هاله ای از ابهام میرفت. تصور کنید اگر زمین بجای ۲۳.۵ درجه ،۹۸ درجه انحراف محور طولی داشت،نور خورشید ۶ ماه از سال دور بطور عمود بر قطب شمال و ۶ ماه دیگر را بر قطب جنوب عمود می تابید

Amin-Mehraji
07-24-2011, 03:26 PM
فاصله متوسط از خورشید

2.87میلیارد کیلومتر


قطر استوا
51118 کیلومتر


مدت حرکت وضعی
17.90 ساعت


مدت حرکت انتقالی
84.01 سال زمینی


سرعت مداری
6.81 کیلومتر در ساعت


دمای ابر فوقانی
-210 درجه سانتیگراد


جرم (زمین = 1)
14.53


چگالی متوسط (آب = 1)
1.29


جاذبه (زمین = 1)
0.79


تعداد قمر
27
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــ
Ehsan:
لینک ِ پایینی به سایت ِ ناسا است
برای اطمینان از تعداد ِ قمرها به این لینک مراجعه کنید:
سایت ِ ناسا برای اورانوس (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Uranus&Display=Moons)

رضا طامهری
07-24-2011, 08:03 PM
اورانوس جزو سیارات شناخته شده در دوران باستان نبود و اخرین سیاره شناخته شده توسط اجداد ما زحل، ارباب حلقه ها، بوده است و اورانوس تنها در دید انها ستاره ای کم فروغ از قدر ۵.۵ بوده است
کشف اورانوس را میتوان اتفاقی دانست ولی این پنداشت زحمات سر ویلیام هرشل انگلیسی را زیر سوال میبرد. البته هرشل بیشترموسیقی دان حرفه ای بود تا منجم. وی اولین بار ستاره سبز رنگی که بعدها معلوم شد اورانوس است را با یک تلسکوپ ۱۸ سانتی متری رصد شد
در چنین تلسکوپی اورانوس کمی بزرگتر از یک ستاره به نظر می رسید. اما این تفاوت اندک کافی بود تا منجم تفننی انگلیسی به ستاره بودن ان شک کند و بدنبال تابید نظریه خود برخیزد
بالاخره در ۳۱ مارس ۱۷۸۱ این به ظاهرستاره رسما به عنوان اورانوس معرفی شد  

Amin-Mehraji
07-24-2011, 10:47 PM
بخاطر تیرگی زیاد مواد سازنده حلقه‌های اورانوس ، مشاهده آنها بسیار مشکل است. در سال

1977، این حلقه‌ها در مسیر نور یک ستاره قرار گرفته و بدین ترتیب کشف شدند. کاوشگر

فضایی ویجر2 در سال 1986 یازده حلقه باریک این سیاره را از نزدیک مورد بررسی قرار داد.

مواد تشکیل دهنده این حلقه‌ها سنگهایی به اندازه یک متر (یک یارد) هستند. پهنای حلقه

"اپسیلون" از 20 تا100 کیلومتر (12 تا 60 مایل) متغیر است.



منبع : :rambo:daneshnameh.roshd.ir

rezash
07-25-2011, 02:13 AM
اورانوس میدان مغناطیسی شدیدی دارد.

زاویه محور طولی این میدان با محور طولی سیاره زاویه 59 درجه میسازد.این میدان مغناطیسی انرزی زیادی را که بیشتر به شکل ذرات باردار الکترون و پروتون میباشد به دام می اندازد.

با حرکت این ذرات به بالا و پائین قطبهای این میدان امواج رادیوئی به وجود می آید .وویجر 2 توانست این امواج را دریافت و شناسائی کند اما این امواج آنقدر قوی نیستند که از زمین قابل رد یابی باشند.

rezash
07-25-2011, 02:27 AM
پنج قمر اصلی اورانوس عبارتند از:میراندا آریل اومبریل تیتانیا و ابرون.

در بین این پنج قمر میراندا از همه کوچکتر است و مناطق مشخصی در خود دارد که در کل منظومه شمسی بی نظیر هستند.

سه منطقه عجیب که به آنها آوید میگویند.هر آوید بین 200 تا 300 کیلومتر عرض دارد.قسمت بیرونی هر آوید شبیه به زمین مسابقات دو میدانی است با شیارهای موازی و دره هائی نیز در مرکز هر آوید مشاهده میشود.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Miranda.jpg/250px-Miranda.jpg

rezash
07-25-2011, 02:35 AM
این هم نمائی فرضی از حلقه ها و اقمار اورانوس به دور این سیاره خوابیده یا گردن شکسته

[/URL][URL="http://www.spacetoday.org/images/SolSys/Uranus/UranusHubbleDiscoveries400x543.jpg"]http://www.spacetoday.org/images/SolSys/Uranus/UranusHubbleDiscoveries400x543.jpg (http://www.spacetoday.org/images/SolSys/Uranus/UranusHubbleDiscoveries400x543.jpg)

rezash
07-25-2011, 02:45 AM
بزرگترین قمر اورانوس تیتانیا است با شعاع 1580 کیلومتر و پس از آن ابرون با شعاع 1520 کیلومتر

سفینه ویجر 2 در سفر بی پایان خود به عمق کهکشان عکسهائی از این اقمار ارسال کرده است که در زیر عکس دو قمر اومبریل (چپ) و آریل (راست)را مشاهده میکنید.

http://www.spacetoday.org/images/SolSys/Uranus/UranusMoonsUmbrielAriel.jpg (http://www.spacetoday.org/images/SolSys/Uranus/UranusMoonsUmbrielAriel.jpg)

rezash
07-25-2011, 03:02 AM
در عکس زیر تا حدودی به اندازه واقعی این سیاره نسبت به دیگر سیارات منظومه شمسی پی میبریم.


http://www.buylandonuranus.com/images/pic-of-uranus.jpg

Amin-Mehraji
07-25-2011, 08:58 AM
بنظرم این تصویر هم ذهنیت خوبی درباره انحراف و خوابیدگی اورانوس بده .

1980

Amin-Mehraji
07-25-2011, 09:29 AM
و چند تصویر دیگر از اورانوس ... :rambo:

1981 1984
1985

و یک سؤال : در تصاویر اول و دوم رنگ قطبهای اورانوس با بقیه جاهاش فرق داره . اینها شفق هستند یا رنگ ذاتی خود اورانوس ؟:sad:

رضا طامهری
07-25-2011, 01:56 PM
و چند تصویر دیگر از اورانوس ... :rambo:

1981 1984
1985

و یک سؤال : در تصاویر اول و دوم رنگ قطبهای اورانوس با بقیه جاهاش فرق داره . اینها شفق هستند یا رنگ ذاتی خود اورانوس ؟:sad:

من چند جواب واست دارم کمیل جان:
تصویر اول رو چند وقت پیش تو کتاب دایره المعارف نجومی دیدم. اونجا ذکر کرده بود اورانوس رنگ ابی روشن بسیار یکدستی داره و این تصویر با رنگهای غیر واقعی نمیتونه به خوبی رنگ واقعی اون رو نشون بده. این تصویر یه تصویر پردازش شده است که به دانشمندها کمک بسیاری در کسی اطلاعات از این سیاره کنه

همونطور که میدونیم اورانوس رو "سیاره بادها" میگم چون در اون طوفانهای فوق العاده مهیبی رخ میده که در بعضی کتابها سرعت این طوفانهای سطحی رو تا ۷۵۰ کیلومتر در ساعت ذکر کرده اند. در سطوح بالایی جو اورنوس ما متان رو داریم که به خاطر سردی هوا بصورت ریز کریستال در اومدن؛ ممکنه طوفانهای سطحی مهیب که بعضی وقتها بصورت گردباد ظاهر میشن کریستالهای متان رو در یک منطقه جمع کرده و در طیفهای غیر مرئی مثل فروسرخ باعث پیدایش چنین تصویرهایی بشن
اسمون دلتون پرستاره
 

Amin-Mehraji
07-25-2011, 05:01 PM
ممکنه طوفانهای سطحی مهیب که بعضی وقتها بصورت گردباد ظاهر میشن کریستالهای متان رو در یک منطقه جمع کرده

پس یک سؤال خطر ناک !!!:killzonesmiley:

چرا غالبا در قطبین و از اون مهم تر چرا در هر نقطه به رنگهای متفاوت ؟؟؟ :Psmiley:

رضا طامهری
07-25-2011, 05:07 PM
پس یک سؤال خطر ناک !!!:killzonesmiley:

چرا غالبا در قطبین و از اون مهم تر چرا در هر نقطه به رنگهای متفاوت ؟؟؟ :Psmiley:

همونطور که دوست بزرگوارمون اقای rezashفرمودن اورانوس یه میدان مغناطیسی قوی داره پس وجود شفق در قطبها ممکن و محتمله و همچنین اورانوس ابزهای قوی در جو داره که دیدن سطحشو ناممکن میکنه پس توقع نداریم شفقهاش شبیه به سیاراتی مثل زحل و مشتری باشه. این از قطبها
و اما در مورد رنگها؛ عکسهایی که شما گذاشتین هرکدوم با یه طول موج هست پشت توقع نداشته باشین همه شون یه رنگ باشن!!!!

Amin-Mehraji
07-25-2011, 09:28 PM
تصویر مقایسه ای یه اقمار اورانوس :advise:

1998

رضا طامهری
07-26-2011, 11:10 PM
برای یافتن اورانوس در اساطیر یونان بایتان باید به اوایل شکل گیری جهان از دیدگاه یونانیان بازگشت
در ان دوران تنها و تنها چاوس(به معنای هرج و مرج) در دنیا حکمرانی میکرد
دنیایی حالی
چاوس تصمیم میگیرد تغییراتی در این دنیا ایجاد کند؛ اورانوس به عنوان بهشت(پدر) و گایا به عنوان زمین(مادر) پیدایش می یابند. برای نزدیک شدن به این دو شب بوجود امد و پس از ان تیتانها به دنیا امدند

نامگذاری اورانوس بر عهده هرشل بود کسی که انرا کشف کرده بود. وی بخاطر اینکه تمامی سیارات نامی در اساطیر باستان دارند، این سیاره را نیز اورانوس نامید تا بهشت هم در سیارات جای خود را باز کند
اما قمرها اساطیری نیستند
نام پنج قمر اصلی اورانوس که اقای rezash فرمودند؛ از داستانهای شکسپیر به عاریه گرفته شده
به هر حال جای انگلیسها در اسمان کم بود که به لطف نجوم جدید انهم پیدا شد 

رضا طامهری
07-28-2011, 11:08 AM
اورانوس یک غول بزرگ متشکل از مورد گازی و مربع می باشد. سطح این سیاره پوشیده از ابرهای سبز- آبی، ساخته شده با کریستالهای ریز متان می باشد. کریستالهای خارج از اتمسفر سیاره یه زده اند. در اعماق این ابرهای قابل رویت، احتمالا ابرهای ضخیمی ساخته شده از اب مایع و کریستالهای یه امونیاک وجود دارند. در زیر این ابرها یعنی در عمق ۷۵۰۰ کیلومتری ابرهای قابل رویت نیز احتمال وجد اقیانوسی از اب مایع به همراه امونیاک حل شده می باشد. در مرکز این سیاره ممکن است هسته سنگی، تقریبا به اندازه زمین وجود داشته باشد. دانشمندان در خصوص وجود هرگونه زیستی در این سیاره تردید دارند
جو این سیاره ترکیبی از 83درصد هیدروژن،۱۵ درصد هلیوم،۲ درصد متان و مقدار کمی اتن و دیگر گازها می باشد. فشار اتمسفر در زیر لایه گازهای متان حدود ۱۳۰ کیلوپاسکال، تقریبا ۱.۳ برابر فشار جوی سطح زمین است
ابرهای قابل مشاهده سطح اورانوس که به رنگ سبز ابی ملایم می باشند همه سطح سیاره را پوشانده اند. تصاویری از اورانوس که توسط ویجر ۲ تهیه شدند و به کمک رایانه پردازش شده اند، نوارهای خیلی کمرنگی راردرمیان ابرها و به موازات استو نشان میدهند.

منبع: شناخت فضا و منظومه شمسی- دایره المعارف نجوم

حسين رازبري
07-28-2011, 11:50 AM
راز انحراف محور اورانوس آشكار می‌شود؟ (http://www.atomicphysics9000.blogfa.com/post-908.aspx)

http://hamshahrionline.ir/images/upload/news/posc/8809/uranus0923-md.jpg (http://www.atomicphysics9000.blogfa.com/post-908.aspx)
بی‌شک یکی از ابهامات بی‌پاسخ در میان سیارات منظومه شمسی، انحراف محور سیاره اورانوس استاکنون به نظر می‌رسد این راز به زودی بر ملا خواهد شد. محور تقارن سیارۀ اورانوس بر صفحۀ منظومۀ شمسی (به‌جای اینكه عمود باشد) تقریباً موازی است و علت آن را هنوز كسی نمی‌داند. یك فرضیه این است كه این انحراف محور ناشی از برخورد آن با جرمی به بزرگی زمین است. "اینياسو ماسكویرا" از موسسۀ SETI كالیفرنیا می‌گوید:" این فرضیه حرفی برای گفتن ندارد، برای مثال چرا مدار‌های 27 قمر شناخته شده اورانوس انحراف محور ندارند؟"
به گزارش ماهنامه نجوم، اخیراً رصدگران رصدخانۀ پاریس توضیح جدیدی ارائه كرده‌اند. آنها می‌گویند: "اورانوس زمانی دارای یك قمر بزرگ بوده است. اگر این قمر یك‌صدم جرم اورانوس را داشته و در فاصله‌ای مشخص به دور آن در گردش بوده باشد، باعث نامتعادل شدن سیاره به میزان کم و افزایش نوسان آن در قطبین سیاره می‌شده است. حال پس از گذشت 2 میلیون سال این نوسان منجر به انحراف محور سیاره شده است."
احتمالاً این قمر با عبور یك سیاره در آن نزدیكی از مدارش خارج شده است. سرنوشت این قمر مشخص نیست، شاید به یك غول گازی دیگر تبدیل شده باشد، البته اگر در جایی از منظومۀ شمسی سرگردان نباشد.
"ویلیام وارد" از موسسۀ پژوهشی كلرادو این فرضیه را قابل باور می‌داند اما می‌گوید تنها دلیلی كه مبنی بر وجود این قمر است همین تاثیر آن بر اورانوس است.

atomicphysics9000.blogfa

حسين رازبري
07-28-2011, 11:53 AM
قمر های اورانوس:


نام قطر(کیلومتر) شعاع مدار گردش(کیلومتر) اوبرون ۱۵۵۰ ۵۸۰۱۶۰


تیتانا ۱۵۸۵ ۴۳۳۴۴۰

اومبریل ۱۱۸۵ ۲۶۴۸۰۰

آریل ۱۱۶۰ ۱۸۹۹۲۰

میراندا ۴۸۰ ۱۲۸۶۴۰

پوکا ۱۶۰×۱۶۸ ۸۵۴۹۰

بلیندا ۴۸ ۷۴۶۶۰

روالیند ۴۸ ۶۹۵۲۰

پورشیا ۹۶ ۶۵۷۱۰

ژولیت ۸۰ ۶۳۹۸۰

دزدیمونا ۴۸ ۶۲۳۴۰

کرسدا ۸۰ ۶۱۳۹۰

بیانکا ۴۸ ۵۸۷۵۰

اوفیلیا ۲۴ ۵۲۹۹۰

کوردلیا ۱۶ ۴۹۰۱۰

رضا طامهری
07-30-2011, 09:47 AM
دوستان عزیزم فکر میکنم دیگه مطلبی در مورد اورانوس نمونده باشه
اگه دوستان مطلبی ندارن بریم سراغ نپتون!!!!!!

Amin-Mehraji
07-30-2011, 12:12 PM
با اجازه بزرگترا ، نپتون

نپتون هشتمین سیاره نزدیک به خورشید و چهارمین غول گازی است. از لحاظ اندازه و ساختار

شبیه به سیاره همسایه‌اش ، سیاره اورانوس ، می باشد. جو آبی رنگ و درخشان این سیاره

بخاطر وجود گاز متان در آن است. شکلهای ابر مانند متعدی روی این سیاره وجود دارند که

مهمترین آنها لکه سیاه بزرگ نام دارد. این لکه ، مجموعه طوفانی عظیمی به بزرگی کره زمین

است. شکلهای ابر مانند نپتون ، توسط سریعترین بادهای منظومه شمسی با سرعتی معادل

2200کیلومتر در ساعت (1370 مایل در ساعت) جابجا می‌شوند. زیر این ابرها ، جبه‌ای از یخ و

گاز و هسته‌ای سنگی و کوچک قرار دارد.

2026


منبع : daneshnameh.roshd.ir

رضا طامهری
07-30-2011, 04:29 PM
http://www.torghabehonline.com/upload_images/images_medium/hemingway-anderson_0_28928.jpg
در دهه چهارم قرن 19هم میلادی مشخص شده بود که اورانوس، دورترین سیاره شناخته شده آن زمان، به آن بصورتی که باید کند حرکت نمکیند.
دو اخترشناس به نامهای جان کوچ آدامز، اهل انگلستان و اوربن لووریه اهل فرانسه، بی خبر از هم سرگرم تحقیق بودند و هردو به این نتیجه رسیدند که باید سیاره ای آن سوی اورانوس قرار داشته باشد و نیروی جاذبه اش بر حرکت اورانوس اثر میگذارد. هریک از آن دو محل احتمالی سیاره را تعیین کردند.
در سال 1846 دو اخترشناس آلمانی به نامهای یوهان گوتفریدگال و هاینریش لودویگ دارست، محلی را که لووسه قبلا تعیین کرده بود را رصد کردند و لافاصله سیاره را در نزدیکی همان محلی یافتند که لوویه پیش بینی کرده بود. سیاره مذبور ظاهری سبز مایل به آبی داشت و به همین دلیل آن را نپتون نامیدند که رب النوع دریا در اساطیر روم بود(در اساطیر یونانی نپتون معادل پوسایدون فرمانروایی دریاها است). اکنون آدامز و لوویه را نیز در کشف نپتون سهیم میدانند زیرا مطالعات اولیه این دو بود که راه را برای تحقیقات بیشتر هموار ساخت.

آسمون دلتون پرستاره

sara shahabi
07-30-2011, 05:30 PM
13 قمر نپتون:تریتون_دسپینا_نایاد_پ روئتوس_نرئید_تالاسا_گالاتی _لاریسا_پسامات_نسو_هالیمد_س ائو_لائ� � مدئیا(رنگ قهوه ای قمرهای داخلی و مشکی قمرهای خارجی هستند)

تریتون بزرگ ترین قمر نپتون است.ویلیام لازل این قمر را 17 روز بعد از کشف خود نپتون کشف کرد. این قمر دارای قطر ۲۷۰۵ کیلو متر است و در فاصله ی ۳۵۴۳۰۰ کیلو متری از اورانوس قرار دارد.این جرم برخلاف جهت حرکت سیاره مادرش در چرخش است. تریتون مداری دایره شکل دارد و در مدت۶ روز زمینی یک بار دور نپتون می چرخد. دانشمندان مدارکی کشف کرده اند که ثابت می کند گدازه های آتشفشانی که در گذشته در این قمر فوران کرده اند ترکیبی از آب و آمونیاک بوده اند. این ترکیب امروزه به شکل یخ زده در سطح تریتون وجود دارد. دمای سطحی این قمر۲۳۵- درجه سانتیگراد است. در واقع سردترین مکانی است که در کل منظومه شمسی وجود دارد. تعدادی آتشفشان درسطح تریتون فعال باقی مانده اند و کریستالهای یخ نیتروژن را تا ارتفاع ۱۰ کیلومتری سطح این قمر به بیرون پرتاب می کنند. جو رقیقی از نیتروژن در اطراف این قمر وجود دارد.(چگالی کافی دارد)متان و کربن دی اکسید هم در جو و سطح این قمر یافت میشوند.البدو یا ضریب بازتاب تریتون 70 %است.عکس ها یخ در قطب جنوب را اشکار میکند.2/3 ان سنگی و 1/3 ان از یخ تشکیل شده است که ممکن است زیر لایه های یخ اب مایع وجود داشته باشد

دسپینا قمر کوچک نپتون است که 148 کیلومتر قطر دارد که در سال 1989 کشف شد.دسپینا دختر خدای دریا(نپتون) است

نایاد توسط ویجر کشف شد .نایاد کوچکترین ونزدیکترین قمر داخلی نپتون است تقریبا تمام قمر های داخلی مدارشان در حلقه ی نپتون است

مدار پروتئوس نیز بین حلقه های نپتون است .بعد از تریتون پرجرم ترین است.

نرئید تقریبا یک قرن بعد از کشف تریتون توسط جرارد کوئیپر کشف شد.نرئید سومین قمر از نظر کوچکی برای نپتون است.یخ اب بر روی سطح ان کشف شده است.نرئید میدان مغناطیسی بزرگ نامنظمی را نشان میدهد.


منبع:ویکی پدیا انگلیسی


اگر تلفظها غلط است عذر خواهی میکنم!!

Amin-Mehraji
07-30-2011, 05:52 PM
لکه سیاه بزرگ

لکه سیاه بزرگ و لکه سیاه کوچک واچرخه‌هایی بیضی شکل در جو نپتون هستند که بوسیله

سریعترین بادهای منظومه شمسی ، در جهت عکس چرخش نپتون حرکت می‌کنند. ابر کوچکی

به نام اسکوتر که از نوع ابر سیروس است، در ارتفاع متفاوتی نسبت به لکه‌ها قرار دارد که باد

کمتری در این نقطه می‌وزد. موقعیت این ابر نسبت به هسته نپتون ثابت مانده و در جهت

چرخش نپتون ، که مخالف جهت حرکت لکه‌هاست، حرکت می‌کند.



لکه سیاه بزرگ ، انبوهی از گازهای مختلف که در وسعتی به اندازه سطح زمین ، با سرعتی

حدود 1000 کیلومتر در ساعت (620 مایل در ساعت) ، معادل سرعت صوت ، روی سیاره نپتون

در حرکت است. بادهای نپتون سرعتی دو برابر سرعت فوق دارند که حدوداً 10 برابر سرعت

گردبادهای سطح زمین است.

daneshnameh.roshd.ir

در ضمن پیشنهاد میکنم یکی از دوستان بصورت کاملا داوطلبانه ، قبل از اینکه خانم شهابی فر بفرمایند ، میدان مغناطیسی نپتون رو شرح بده :grin:

sara shahabi
07-30-2011, 06:19 PM
تالاسا یک قمر نامنتظم است .تالسا نام دختر اتر و همرا در افسانه‌های یونان باستان است. تالسا در یونانی به معنی «دریا» است.ممکن است این قمر تکه ای از یکی از قمرهای اصلی نپتون باشد که به وسیله ی تریتون جدا شده است.

مدار گالاتیا درون حلقه ی ادامز محصور است این حلقه بسیار نازک است.جاذبه ی گالاتیا کمک میکند تا این حلقه ی نازک نتواند پخش شود و در مدار نپتون بماند.

لاریسا شکل نامنتظم و گودال بسیار دارد و مانند دیگر قمرهای داخلی البدو کمی (7 تا 10%)دارد.

پسامات و نسو طولانی ترین مدار را در کل منظومه شمسی دارند که 25 سال طول میکشد تا به دور سیاره بگردند( 125برابر فاصله ی زمین تا ماه ) و احتمالا از یک قمر بزرگتر جدا شده اند.

سائودر سال ۲۰۰۲ میلادی کشف شد.قطر آن ۴۴ کیلومتر خروج از مرکز آن ۰/۱۳۶۵ است.البدو ی ان تنها 0.04 است.

رضا طامهری
07-31-2011, 01:03 PM
مشتری دارای میدان مغناطیسی به مراتب قوی تر از زمین است. زحل و اورانوس هم میدانهای مغناطیسی قوی دارند. ایا نپتون هم دارای میدان مغناطیسی است؟ پاسخ مثبت است. ویجر ۲ در اطراف نپتون میدان مغناطیسی یافته است.
برای آنکه در یک غول گازی میدان مغناطیسی به وجود آید باید بخشی از درون سیاره به صورت مایع و هادی جریان الکنریسیته باشد که الکتریسته را هدایت کند!! به طور کلی به نظر میرسدکه نپتون شبیه سایر سیارات غول پیکر است. نپتون عمدتا از مورد گازی شکل ساخته شده است و این مواد هرچه به مرکز سیاره نزدیکتر شوند گرمتر و علی تر مر گردند
نپتون شاید هسته ای صخره ای کوچک داشته باشد که "اقیانوس" بسیار غلیظ و بسیار داغی آن را احاطه کرده است. ولی برخی از دانشمندان تصور میکنند که منبع مغناطیسی نپتون به سطح آن نزدیکتر است و از هسته فاصله دارد
دانشمندان از این موضوع حیرت زده اند که چرا محور مغناطیسی نپتون حدود ۴۷ درجه نسبت به محور حرکت وضعی سیاره انحراف دارد. همچنین این نکته نیز حائز اهمیت است که میدان مغناطیسی نپتون شکلی نامتقارن دارد و از مرکز نپتون دور است
در زیر تصویری مقایسه ای از میدانهای مغناطیسی سیارات منظومه شمسی نمایش داده شده است:
http://www.ifa.hawaii.edu/~barnes/ast110_06/gphah/0740_a.jpg
منبع: کتاب نپتون از ایزاک اسیموف

Amin-Mehraji
07-31-2011, 02:52 PM
در مدتی کمتر از 100 میلیون سال ، تریتون وارد محدوده روش نپتون

(کوتاهترین فاصله از یک جسم اصلی که در آن یک جسم تابع می‌تواند بدون

آنکه توسط نیروهای جاذبه متاشی شود، دور بزند) خواهد شد. نیروهای

کششی می‌توانند قمرهایی که در این محدوده قرار دارند را بسته به نوع مواد

تشکیل دهنده شان متلاشی کنند. احتمال دارد تریتون به سنگریزه‌هایی تبدیل

شده و حلقه‌ای زیبا به دور نپتون تشکیل دهد.



حلقه‌های نپتون در فاصله 40000 تا 63000 کیلومتری (25000 تا 39000

مایلی) نپتون گسترده شده‌اند. این حلقه‌ها بسیار تیره هستند، یکی از آنها

عریض و سه حلقه دیگر باریک می‌باشند. نام حلقه‌های آدامز و لووریه از نام

دو ستاره شناس که وجود و موقعیت سیاره نپتون را پیش بینی کرده بودند،

گرفته شده است. نام حلقه گاله از نام ستاره شناس آلمانی ، یوهان گاله (

1910-1812) ، که نپتون را کشف نمود گرفته شده است. کاوشگر فضایی

ویجر2 انبوهی از مواد حلقوی در حلقه آدامز کشف نمود که ستاره شناسان

هنوز توضیحی برای وجود آنها نیافته‌اند.

منبع : daneshnameh.roshd.ir

Amin-Mehraji
07-31-2011, 05:11 PM
تصویری از نپتون عزیز ، به همراه 1 سؤال !

2047
سؤال همیشگی !! چرا از بالا به پایین ( یا از پایین به بالا ! ) رنگ سطح ظاهری نپتون متغیره ؟ ( خودم احتمال میدم یکی از دلایل ، نامتواز پخش شدن عناصر سازنده ی سطح نپتون و در امتداد آن متفاوت بودن طول موج های رسیده ، از طرف قسمتهای مختلفه این سیاره باشه )

رضا طامهری
07-31-2011, 05:26 PM
دانشمندان بر این باورند که این سیاره به طور کامل از هیدروژن ، هلیوم و سیلیکات تشکیل شده است. سیلیکاتها مواد معدنی هستند که بیشتر پوسته سنگی زمین را تشکیل میدهند گو اینکه در نپتون اثری از سطح جامد دیده نمیشود. ابرهای ضخیم سطح این سیاره را پوشش داده اند. هسته این سیاره شامل گازهای به شدت فشرده است. اطراف این هسته مرکزی را لایه ای ازگازهایی که به شکل مایع در آمده اند، احاطه میکند. انحراف زاویه محور نپتون باعث بوجد آمدن فصول در این سیاره شده است.
نپتون  با لایه ای ضخیم از ابرهایی که به سرعت در حال حرکت می باشند، پوشیده شده است. وزش باد، حرکت این ابرها را تا سرعت ۱۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رساند. ابرهایی که در فاصله دورتری از سطح سیاره قرار دارند عمدتاًٍ متان یخ زده است و از این حیث شباهت زیادی به اورانوس دارد؛ شاید به همین دلیل باشد که مانند اورانوس سبز رنگ است. دانشمندان معتقدند که ابرهای تیره تر نپتون که در زیر ابرهای متان قرار گرفته اند، سولفات هیدروژن می باشند  
منبع: شناخت فضا و منظومه شمسی- دست نوشته های خودم

Amin-Mehraji
07-31-2011, 09:10 PM
و عکسی دیگر به همراه یک سوال :

به دلیل کیفیت بالای سایت ، که از سایتی که بزرگترین تارنمای نجومی شده ، بسیار بسیار بعیده !!! عکس در لینک زیر هست :

http://s1.picofile.com/file/7106152789/Neptune_5.jpg

همون طور که شماهده میشه 4 تصویر از نپتون ارائه شده ، که یکی معمولی و در تای دیگر ، 3 گلوله ی آتشین به 3 نوع مختلف دیده میشه . کلا می خوام بگم که یعنی ؟ می خواد چه پدیده ای رو نشون بده ؟

متشکرم .

آسمون
07-31-2011, 10:06 PM
از همکاری دوستان سپاسگذارم
دوستان برای قرار دادن عکس ابتدا میتونند اون عکس رو روی یک سایت آپلود عکس ،آپلود کنند و بعد با استفاده از قسمتی که درشبیه تابلو هست(در قسمت ارسال پاسخ) آدرس اون عکس رو قرار بدهند.اگر کسی آدرس برای اپلود عکس میخواهد در پیام خصوصی اطلاع دهد.
با تشکر

Amin-Mehraji
08-01-2011, 07:47 PM
ما تا کنون فقط توانسته‌ایم 9 سیاره را در منظومه شمسی شناسایی کنیم،

اما آیا سیاره‌های دیگری نیز در این منظومه وجود دارند؟ به نظر بعضی از

ستاره شناسان بی نظمی‌هایی که در مدار نپتون مشاهده شده ، ممکن

است توسط سیاره دهم که جرم زیادی داشته و خارج از مدار پلوتون قرار دارد

ایجاد شده باشند. این سیاره فرضی سیاره ایکس نام گرفته است. مخالفین

این فرضیه بر این عقیده‌اند که منظومه شمسی دارای ماده کافی برای

تشکیل سیاره علاوه بر 9 سیاره دیگر نبوده و همچنین تشکیل این سیاره در

چنین فاصله‌ای مطابق با عمر منظومه شمسی نیست. نپتون بعد از پلوتون ،

دورترین سیاره از خورشید و از لحاظ بزرگی چهارمین سیاره منظومه شمسی

است. کوچکترین غول گازی بوده و مانند سایر غولهای گازی ، حلقه‌هایی از

غبار و ذرات دیگر در اطراف خود دارد.



منبع : daneshnameh.roshd.ir

آسمون
08-01-2011, 09:14 PM
مگر پلوتو از لیست سیارات حذف نشده؟؟؟؟؟؟پس چرا گفتید 9 تا سیاره؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!

آسمون
08-01-2011, 09:25 PM
تصویری که اقای تجلایی توی پست 166 گفتن:



http://s1.picofile.com/file/7106152789/Neptune_5.jpg

Amin-Mehraji
08-01-2011, 11:38 PM
و تصویری از انحراف محوری نپتون :
2055

Amin-Mehraji
08-02-2011, 10:51 AM
http://s1.picofile.com/file/7107101177/%D8%AA%D8%BA%DB%8C%DB%8C%D8%B1_%D9%81%D8%B5%D9%88% D9%84_%D8%AF%D8%B1_%D9%86%D9%BE%D8%AA%D9%88%D9%86. jpg (http://s1.picofile.com/file/7107101177/%D8%AA%D8%BA%DB%8C%DB%8C%D8%B1_%D9%81%D8%B5%D9%88% D9%84_%D8%AF%D8%B1_%D9%86%D9%BE%D8%AA%D9%88%D9%86. jpg)

روند صعودي درخشش سياره نپتون باعث شده است تا دانشمندان حدس بزنند

كه اين سياره نيز همانند زمين شاهد فصلهاي مختلفي بر سطح خود است.يك

گروه از محققان با بررسي تصاويري كه تلسكوپ فضايي هابل در سالهاي

1996، 1998 و 2002 از ين سياره تهيه كرده است، متوجه افزايش محسوس

درخشندگي نوارهاي ابري سياره نپتون شده اند اين نواحي درخلال اين مدت

وسيع تر و روشن تر شده اند كه امكان دارد اين تغييران نورانيت و وسعت در اثر

تغييرات فصلي اين سیاره باشد.نپتون كه هشتمين عضو خانواده خورشيدي

است به خاطر سيستم جوي شگفت انگيز خود و طوفانهاي بسيار شديد خود

مشهور است.حدس زده مي شود در جو اين سياره تند بادهايي با سرعت

1450 كيلومتر بر ساعت مي وزند. با وجود اين تصاوير جديد نخستين مدارك

رسمي در خصوص تغييرات آب و هوايي فصلي بر سطح اين سياره را نشان

مي دهد. بر اساس تحليل مبتني بر اين اطلاعات نپتون نيز همانند زمين داراي

يك فصل تابستان گرم و يك زمستان سر و دو فصل انتقالي مشابه زمين ست.

اما اين فول يك تفاوت عمده با زمين دارد و آن مدت ان است و نپتون در طي

165 سال زميني يك با ر به دور خورشيد مي گردد و بنابراين هر فصل آن حدود

40 سال زميني به طول مي انجامد. بنابراين اگر محاسبات و نظريات تغييرات

فصلي درست باشد طي 20 سال آينده نيز بايدشاهد افزايش درخشندگي

نپتون باشيم. محور نپتون انحرافي معادل 29 درجه دارد كه فصول مختلف و

متفاوتي را در دو نيمكره آن ايجاد مي كند.اما نكته جالب در اين ميان آن است

كه خورشيد در افق نپتون 900 با ركم فروغ تر از آن چيزي است كه از افق

زمين به نظرمي آيد بنابراين بايد سيستمي براي حفظ گرما در سطح كه

موجب ايجاد تابستاني گرم ميشود در نپتون فعال باشد. به هرصورت نپتون

طي سالهاي ينده نيز مورد توجه چشمان تيزبين زميني خواهد بود تا از طريق

اطلاعتي كه به دست خواهد امد نظريه قطعي در خصوص تغييرات فصلي اين

سياره دوردست ابراز شود.

Amin-Mehraji
08-02-2011, 09:41 PM
تصویری از هلال نپتون و قمرش تریتون
http://s1.picofile.com/file/7107541612/%D9%87%D9%84%D8%A7%D9%84_%D9%86%D9%BE%D8%AA%D9%88% D9%86_%D9%88_%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D9%88%D9%86. jpg

Ehsan
08-03-2011, 01:17 PM
اگر دوستان صلاح می دونند دیگه کم کم بحث ِ سیارات رو تموم کنیم. (چیز هایی که فکر می کنید باقی مونده رو راجع به نپتون بگید که دیگر تمام کنیم).

اجازه بدید همین جا یک رای گیری انجام بدیم. کسانی که موافق اند که این تاپیک با بررسی شهابها و سیارک ها و دنباله دار ها هم ادامه پیدا کنه و بعد تموم بشه از این پست تشکر کنند. اگر تعداد ِ تشکر ها از 10 بیشتر بشه ادامه خواهیم داد و بعد تموم می کنیم.

(من خودمم موافقم ادامه پیدا کنه! پس تعداد تشکر ها به 9 هم برسه کافیه)

Amin-Mehraji
08-03-2011, 01:29 PM
ببخشید ، ولی به نظرم دوتا سیاره ( پلوتو و سدنا ) مونده . حتی خورشید هم مونده هااااااااااااااا

karimisss
08-03-2011, 01:36 PM
پلوتو که دیگه سیاره نیست . می شه خارج از بحث سیارات در موردش صحبت کرد.

Ehsan
08-03-2011, 01:41 PM
پلوتو که دیگه سیاره نیست . می شه خارج از بحث سیارات در موردش صحبت کرد.


ببخشید ، ولی به نظرم دوتا سیاره ( پلوتو و سدنا ) مونده . حتی خورشید هم مونده هااااااااااااااا
خانم کریمی راست می گند
اولا اون دو تایی که گفتید سیاره نیستند و منظورم از ادامه هم همینه که به چنین چیزهایی (سیارات ِ کوتوله و فلان) بپردازیم ثانیا خورشید به اختر فیزیک مربوط میشه نه این تالار.

دوستان لطفا به رای گیری ِ پست 174 توجه کنید!

حسين رازبري
08-03-2011, 11:21 PM
خوب ادامه بدید!
تشکر کامل شد!!!!!!!!!!!!!!!! البته با حضور من... :دی

rezash
08-03-2011, 11:30 PM
خب از همین پولوتو شروع کنیم که همه راضی باشند و بعد بریم سراغ دنباله دارها که من یکی عاشقشونم.

پلوتو یا پلوتون بیچاره یه زمانی سیاره حساب میشد تا اینکه منجما تصمیم گرفتند این سیاره سابق رو از این جمع اخراج کنند و درجه این جرم رو به خاطر بعضی مشخصه هاش به سیاره کوتوله تقلیل بدهند.

بنابراین با اجازه همه دوستان شروع کنیم به ذکر مشخصات این جرم که خیلی مشخصات و حرکاتش در منظومه شمسی به شدت خاص یا بی نظیره.

Amin-Mehraji
08-03-2011, 11:32 PM
با تشکر فررررررررررررررراوان از آقای رازبری :thumbsup:

کوتوله سیاره ی پلوتو

پلوتو (سیاره تنها) در سال 1930میلادی توسط کلاید تامباو از طریق عکسبرداریهای متوالی


کشف شد. مقایسه عکسهای یک ناحیه ثابت از آسمان در شبهای مختلف نشان می‌داد که این


اجرام آسمانی طی یک فاصله زمانی معین ، نسبت به ستارگان زمینه تغییر مکان می‌دهد. از


همین رو وجود آن به عنوان یک سیاره جدید ، تأیید شد.



آیا پلوتو سیاره است؟


رسما بله. وقتی پلوتو در سال 1930 میلادی کشف شد، اتحادیه بین المللی اخترشناسی ، آن را


به عنوان "سیاره" شناسایی کرد. به رغم مباحثات اخیر، این جرم آسمانی هنوز رسما در طبقه


بندی جدیدی جای نگرفته است. معیارهای اساسی شناسایی یک سیاره را می‌توان به این شرح


خلاصه کرد: هر جرم آسمانی که (مستقیما) گرد ستاره‌ای حرکت کند، ستاره یا شبه ستاره


نباشد و آنقدر بزرگ باشد که گرانش خود آن ، موجب شود که شکل کروی داشته باشد، سیاره


است. پلوتون هر سه شرط را برآورده می‌کند. اما برخی از دانشمندان معتقدند که پلوتون ممکن


است یکی از بزرگترین سیارات کوتوله کمربند کوئیپر باشد. دلایل و مدارک قابل توجهی نیز در تأیید


و تقویت این نظریه وجود دارد.

منبع : :grin:daneshnameh.roshd.ir

Ehsan
08-04-2011, 12:03 AM
خوب ادامه می دیم :دی

دوستان دقت کنید از این جا به بعد دیگر با یکی دو جرم سر و کار نداریم بلکه با مجموعه ای از اجرام سرو کار داریم مثل ِ سیارات کوتوله ، ستاره های دنباله دار ، شهاب سنگها و .....

بهتر است اول مشخصات ِ کلی ِ این اجرام ذکر شود و بعد به سراغ ِ جزئیات برویم! مثلا اول ویژگی های کلی سیارات کوتوله را بگوییم بعد ویژگی های پلوتو را!

این طوری روند تاپیک منسجم تر خواهد بود.

از سیارات کوتوله شروع کنید لطفا!

آسمون
08-04-2011, 12:15 AM
خوب ادامه می دیم :دی

دوستان دقت کنید از این جا به بعد دیگر با یکی دو جرم سر و کار نداریم بلکه با مجموعه ای از اجرام سرو کار داریم مثل ِ سیارات کوتوله ، ستاره های دنباله دار ، شهاب سنگها و .....

بهتر است اول مشخصات ِ کلی ِ این اجرام ذکر شود و بعد به سراغ ِ جزئیات برویم! مثلا اول ویژگی های کلی سیارات کوتوله را بگوییم بعد ویژگی های پلوتو را!

این طوری روند تاپیک منسجم تر خواهد بود.

از سیارات کوتوله شروع کنید لطفا!

منظور خاصی داشتید؟؟؟؟یا اینکه اینجوری درسته؟؟؟؟ یا هردوتاش؟؟؟؟؟؟؟

Ehsan
08-04-2011, 12:42 AM
منظور خاصی داشتید؟؟؟؟یا اینکه اینجوری درسته؟؟؟؟ یا هردوتاش؟؟؟؟؟؟؟

ببخشید! دنباله دارها!

starturk
08-07-2011, 10:17 AM
سدنا دهمین سیاره منظومه شمسی می باشد.سیاره جدید که نام علمی آن« یو.بی313،2003» و قطرآن 180/1 ،تا 063/2 کیلومتراست،توسط ستاره شناسان در کالیفرنیا و هاوایی کشف شد.انجمن بین المللی اخترشناسی ،اکتشاف دهمین سیاره گردنده به دورخورشید که در مرز منظومه شمسی قرار دارد را تاکید کرده است.این شی ابتدا در سال 2003 کشف شده بود اما سیاره بودن آن اخیرا تایید شد. فاصله این شی از خورشید بیش از دوبرابر فاصله پلوتون ازخورشید است. تاکنون تصور می شد پلوتون دورافتاده ترین سیاره منظومه شمسی است . جرم این سیاره حداقل به اندازه پلوتون ا ست. هنوز جزئیات کاملی در مورد این جرم آسمانی در دست نیست،اما مشخص شده است که در مداری نامتعارف گردش می کند وفاصله ان با خورشید هرگز کمتر از فاصله نپتون با مرکز منظومه شمسی نیست و بخش اعظم مدار آن در فاصله دورتر از سیاره پلوتون قرا دارد.


لطفا سدنا رو هم به لیست سیاره هاتون اضافه کنید.:have%20a%20nice%20d

stargazer
08-07-2011, 11:52 AM
[RIGHT]سدنا دهمین سیاره منظومه شمسی می باشد.سیاره جدید که نام علمی آن« یو.بی313،2003» و قطرآن 180/1 ،تا 063/2 کیلومتراست،توسط ستاره شناسان در کالیفرنیا و هاوایی کشف شد.انجمن بین المللی اخترشناسی ،اکتشاف دهمین سیاره گردنده به دورخورشید که در مرز منظومه شمسی قرار دارد را تاکید کرده است.این شی ابتدا در سال 2003 کشف شده بود اما سیاره بودن آن اخیرا تایید شد. فاصله این شی از خورشید بیش از دوبرابر فاصله پلوتون ازخورشید است. تاکنون تصور می شد پلوتون دورافتاده ترین سیاره منظومه شمسی است . جرم این سیاره حداقل به اندازه پلوتون ا ست. هنوز جزئیات کاملی در مورد این جرم آسمانی در دست نیست،اما مشخص شده است که در مداری نامتعارف گردش می کند وفاصله ان با خورشید هرگز کمتر از فاصله نپتون با مرکز منظومه شمسی نیست و بخش اعظم مدار آن در فاصله دورتر از سیاره پلوتون قرا دارد.

لطفا سدنا رو هم به لیست سیاره هاتون اضافه کنید[/COLOR].:have%20a%20nice%20d[/SIZE][/FONT][/I][/CENTER]

دوست عزیز

پلوتو از لیست سیارات منظومه شمسی حذف شده و الان دیگه پلوتو رو جزو سیارات منظومه شمسی نمیدونن و منظومه شامل 8 سیاره هست. سدنا هم همینطور. جزو سیاره ها حساب نمیشه.

یه نگاه به صفحه 18 بندازین و پستها رو بخونین لطفا :)

Astronomer
08-07-2011, 11:59 AM
the iau therefore resolves that planets and other bodies in our solar system, except satellites, be defined into three distinct categories in the following way:

(1) a "planet"1 is a celestial body that: (a) is in orbit around the sun, (b) has sufficient mass for its self-gravity to overcome rigid body forces so that it assumes a hydrostatic equilibrium (nearly round) shape, and (c) has cleared the neighbourhood around its orbit.

(2) a "dwarf planet" is a celestial body that: (a) is in orbit around the sun, (b) has sufficient mass for its self-gravity to overcome rigid body forces so that it assumes a hydrostatic equilibrium (nearly round) shape2, (c) has not cleared the neighbourhood around its orbit, and (d) is not a satellite.

(3) all other objects3 except satellites orbiting the sun shall be referred to collectively as "small solar system bodies".

Footnotes:
1 the eight planets are: mercury, venus, earth, mars, jupiter, saturn, uranus, and neptune.
2 an iau process will be established to assign borderline objects into either "dwarf planet" and other categories.
3 these currently include most of the solar system asteroids, most trans-neptunian objects (tnos), comets, and other small bodies.



اتحادبه بین‌المللی ستاره‌شناسی اکنون میان سیاره‌ها و صخره‌ها تعریف جدید قرار داده‌است:

(۱) یک سیاره یک جرم آسمانی است که : (a) به دور خورشید بگردد، (b) به خاطر داشتن جرم زیاد بتواند شکل هیدرواستاتیکی پایداری داشته باشد(شکلی نزدیک به کره)(c) بتواند اجرام نزدیک خود را از طریق گرانش جاروب کند.

(۲) یک سیاره کوتوله جسمی است که : (a)به دور خورشید می‌گردد، (b)به خاطر جرم خود شکل پایداری داشته باشد(نزدیک به کره)، (c) نتواند اطراف خود را جاروب کند (d) یک قمر نباشد.

(۳) تمام اجرامی که دو دوسته فوق جای‌نگیرند(به جز خورشید) به عنوان اجرام کوچک سامانه خورشیدی شناخته خواهند شد.

یادداشت:
سیارات اکنون هشت تا هستند: عطارد، ناهید، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، و نپتون
اتحادیه در انتها تصریح کرد: پلوتو یک سیاره کوتوله است.


زمان آخرين بازتعريف توسط اتحاديه بين المللي ستاره شناسيiau ------- بيست و چهار آگوست 2006


منبع نقل قول: ويكي پديا

پيشنهاد ميدم چون اين تاپيك فقط قرار هست اطلاعات كلي اي دهد از منظومه شمسي، تنها به توضيح گروه هاي خاص اكتفا كنيد و از بررسي تك تك اجرام دست برداريد!!!
(مثلا به جاي بررسي پلوتو يا ديگر سياره هاي كوتوله به صورت مجزا به بررسي گروه سيارك ها بپردازيد...)

گروه هاي اين قسمت شامل: سيارات كوتوله، دنباله دارها، اجرام كمربند كوييپر، اجرام كمربند ابر اوورت، اجرام كمربند سياركي مريخ-مشتري و... است.

آسمون
08-08-2011, 03:49 PM
دوستان،جناب استرونومر گفتن ولی انگار فایده نداشته،پس من دوباره میگم تا تکرار بشه :دی

لطفا از جزئی گویی بپرهیزید،لطفا اگر اطلاعاتی در موردموضوعات مطرح شده توسط مدیر استرونومر میدانید قرار دهید.

سپاسگزارم.

آسمون
08-12-2011, 02:05 AM
خوب مثل اینکه هیچ کسی نمیخواد ادامه بده پس مجبودم خودم سیاره های کوتوله رو شروع کنم و دوستان کمک کنند و ادامه بدن چون من واقعا چیز زیادی نمیدونم ....

سیاره های کوتوله :

سیاره های کوتوله از اسمشون معلومه سیاره های کوچولو هستند دیگه ... یعنی یکی از مشخص ترین ویژگی هاشون همین اندازشونه که کوچیکتر از سیارات منظومه خورشیدی هستند اما قمر دیگر سیارات نیستند،و اینکه این سیارات کوتوله هم به دور خورشید گردش میکنند و همچنین شکل کروی دارند.

حالا این از شروعش،اینکه چند تا سیاره کوتوله داریم و اینکه چی شد این اجرام رو سیاره کوتوله نامگذاری کردند به عهده دوستان.

منبع: خودم و ویکی پدیا :دی

پیمان اکبرنیا
08-12-2011, 11:09 AM
در حال حاضر 5 سیاره کوتوله داریم:
1- پلوتو
2- سرس
3- مکی مکی
4- هائوما
5- اریس

از بین این اجرام، سرس در کمربند سیارکها قرار دارد و قبلا جزء سیارکها محسوب میشد ولی بقیه همه مدارهایی بزرگتر از پلوتو دارند. از بین سیارات کوتوله اریس بزرگترین اندازه را دارد و مقام دوم متعلق به پلوتو است. اصلا همین اریس یکی از دلایلی بود که باعث شد پلوتو را از سیارات حذف کنند و این دسته جدید را ایجاد کنند.
جالب است بدونید با وجود اندازه کوچک، پلوتو، اریس و هائوما قمر هم دارند. پلوتو 4، هائوما 2 و اریس 1 قمر.

آسمون
08-12-2011, 04:04 PM
حالا یه سوال،این سدنا که دوستان هی میگفتن،یکی از 5 مورد بالاست(منظورم اسم دیگری از اونها) یا اینکه جز اجرام دیگه طبقه بندی میشه؟؟؟؟؟؟؟؟

رضا طامهری
08-12-2011, 04:18 PM
حالا یه سوال،این سدنا که دوستان هی میگفتن،یکی از 5 مورد بالاست(منظورم اسم دیگری از اونها) یا اینکه جز اجرام دیگه طبقه بندی میشه؟؟؟؟؟؟؟؟

نه خانوم اسمون
سدنا همون ub313 معروفه که بعد از پلوتو کشف شد و اون همه جنجال به پاکرد و اخرشم باعث شد پلوتو هم اخراج بشه

یکی از اجرام کمربند کویپره
و تا اونجایی که من میدونم تقریبا هم اندازه پلوتو ست و جزو سیارات کوتوله منظومه شمسی مطرح میشه
بعضی از مجامع نجومی این سیاره رو دهمین سیاره منظومه شمسی میدونن
البته اگه اینطور باشه باید منتظر سیارات زیادی در کمربند کویپر باشیم

اسمون دلتون پرستاره

آسمون
08-12-2011, 04:28 PM
پس یعنی 6 تا سیاره کوتوله داریم دیگه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

Ehsan
08-12-2011, 05:02 PM
نه خانوم اسمون
سدنا همون ub313 معروفه که بعد از پلوتو کشف شد و اون همه جنجال به پاکرد و اخرشم باعث شد پلوتو هم اخراج بشه

یکی از اجرام کمربند کویپره
و تا اونجایی که من میدونم تقریبا هم اندازه پلوتو ست و جزو سیارات کوتوله منظومه شمسی مطرح میشه
بعضی از مجامع نجومی این سیاره رو دهمین سیاره منظومه شمسی میدونن
البته اگه اینطور باشه باید منتظر سیارات زیادی در کمربند کویپر باشیم

اسمون دلتون پرستاره



پس یعنی 6 تا سیاره کوتوله داریم دیگه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سدنا یک جرم ِ دیگره که هنوز در لیست انتظار قرار داره!!!! یعنی ممکنه در آینده به لیست ِ سیارات کوتوله اضافه بشه ولی فعلا سیارکه! ub313 هم همون اریس هستش.
به لینک های زیر یه نگاهی بندازید:

sedna (http://en.wikipedia.org/wiki/Sedna_%28planetoid%29)
Eris (http://en.wikipedia.org/wiki/Eris_%28dwarf_planet%29)

milad77
08-12-2011, 05:33 PM
سلام, ميشه راجع به فصل ها و صور فلكى كه ميشه سياره ها رو رصد كرد توضيح بيشتر بدين؟!
(منظورم اينه كه در طى جند سال جايكاه سياره ها جه ميزان يا جند درجه در صورت فلكيشون جابه جا ميشن).
ممنون.

رضا طامهری
08-12-2011, 08:30 PM
مرسی از اقای ehsan بخاطر دقتشون

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9a/Nasasedna.jpg

مطلبو رو از همون لینکی که اقای ehsan دادن ذکر میکنم
تو اون صفحه ذکر کرده بود که برطبق اطلاعات موجود سدنا حدود دو سوم پلوتو قطر داره، یک جرم سنگیه که احتمال وجود اب هم در اون هست
سدنا بخاطر وزن بالاش به احتمال بالا کرویه و از این رو این جرم دوردست منظومه شمسی (مدارش از مدار بسیاری از دنباله دارهام دورتره) جزوی از سیارات کوتوله محسوب میشه

آسمون
08-12-2011, 11:20 PM
سلام, ميشه راجع به فصل ها و صور فلكى كه ميشه سياره ها رو رصد كرد توضيح بيشتر بدين؟!
(منظورم اينه كه در طى جند سال جايكاه سياره ها جه ميزان يا جند درجه در صورت فلكيشون جابه جا ميشن).
ممنون.

سلام
فکر میکنم این موضوع توی تاپیک رصد اجرام منظومه شمسی بحث شده و میشه یا میتونه اونجا مطرح بشه.
خواهش میکنم

پیمان اکبرنیا
08-12-2011, 11:24 PM
البته مثل این که سدنا به دلیل این که شکلش دقیقا معلوم نیست، هنوز شک دارند که سیاره کوتوله هست یا نه.

starturk
08-16-2011, 12:21 PM
سلام. تا حالا چیزی در مورد عجایب هفتگانه منظومه شمسی چیزی شنیدین؟؟؟؟
1- امپراطوری خورشید
2- فواره های یخی در انسلاندوس
3-حلقه های زحل
4-آتشفشان های آیو
5-دریاچه متان بر روی تیتان
6-اقیانوس هاس زیرسطحی در اروپا
7-تمدن بر روی زمین
به ترتیب در پست های بعدی توضیحاتی در این مورد میدم.فعلا

آسمون
08-16-2011, 01:48 PM
سلام. تا حالا چیزی در مورد عجایب هفتگانه منظومه شمسی چیزی شنیدین؟؟؟؟
1- امپراطوری خورشید
2- فواره های یخی در انسلاندوس
3-حلقه های زحل
4-آتشفشان های آیو
5-دریاچه متان بر روی تیتان
6-اقیانوس هاس زیرسطحی در اروپا
7-تمدن بر روی زمین
به ترتیب در پست های بعدی توضیحاتی در این مورد میدم.فعلا

ممنون از شما.اگر لطف کنید و بگذارید بعد از بحث در مورد موضوعات مطرح شده ،این موارد رو بیان کنید خیلی ممنون میشویم.
انشاالله که از اطلاعات شما استفاده کنیم...

آسمون
08-17-2011, 09:58 PM
خوووووووب دوستان عزیز اگر مطلبی در مورد سیاره های کوتوله ندارید،به سراغ دنباله دار ها برویم.

پس بسم الله .......

Ehsan
08-18-2011, 02:57 PM
هممون داریم به هم پاس میدیم شروع ِ این بحثو! آیییییییییییییییی کجایند آن عزیزانی که این تاپیک به همت آنان بدینجا رسیده؟!!!!!!!!!!!!!!!

دنباله دارها در واقع اجرامی هستند که هر از چند گاهی به خورشید نزدیک می شوند و به خاطر ِ تبخیر ِ مواد ِ تشکیل دهنده سطحشان بسیار درخشان می شوند و اغلب یک (یا دو ) دنباله در فضا دارند.

چند و چون و ویژگیهای کلی تر به عهده ی دوستان! این فقط استارتر بود!

Astronomer
08-18-2011, 03:54 PM
هممون داریم به هم پاس میدیم شروع ِ این بحثو! آیییییییییییییییی کجایند آن عزیزانی که این تاپیک به همت آنان بدینجا رسیده؟!!!!!!!!!!!!!!!

دنباله دارها در واقع اجرامی هستند که هر از چند گاهی به خورشید نزدیک می شوند و به خاطر ِ تبخیر ِ مواد ِ تشکیل دهنده سطحشان بسیار درخشان می شوند و اغلب یک (یا دو ) دنباله در فضا دارند.

چند و چون و ویژگیهای کلی تر به عهده ی دوستان! این فقط استارتر بود!
اين هم استارتر دوم:

مبدأ هسته هاي اين دنباله دارها كمربند كويي پر است كه بر اثر اختلالات گرانشي مدارشان دچار تغيير شده و در يك مدار بيضي كشيده، و يا هذلولي به سمت خورشيد رهسپار مي شوند و بر اثر نزديك شدن به خورشيد با بالا رفتن دما شروع به درخشش مي كنند.

به دليل اندازه كوچك و آلبدوي كم رؤيت آنها پيش از رسيدن به نزديكي هاي خورشيد ممكن نيست و تعداد زيادي از اين اجرام توسط منجمين آماتور كشف و نامگذاري مي شود.

دنباله دارها داراي دو دنباله اند. يكي دنباله غباري كه به دليل سرعت دنباله دار و گرانش پايين اون براي كنار هم نگاه داشتن اجزاي اون بوجود مي ياد. اين دنباله همواره مماس بر مسير دنباله دار است.
دنباله ديگر هم دنباله يوني است كه به دليل يونيزه شدن اجزا هسته توسط خورشيد بوجود مي آيند. اين دنباله همواره در خلاف جهت خورشيد جهت گيري ميكند.
علاوه بر هسته و دنباله ميتوان از اجزا دنباله دارها گيسو را نام برد.

توضيحات مبسوط درباره هركدوم از اجزاء دنباله دار با ديگر كاربران...

آسمون
08-18-2011, 04:24 PM
این هم عکسی از اجزای دنباله دار ها


http://www.haftaseman.ir/2/photo/comet.jpg


حالا بگید آیا کما همون گیسو هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟



عکس از:دانشنامه هفت آسمان

رضا طامهری
08-18-2011, 04:39 PM
با تشکر از مدیران گرانقدر

دنباله دارها دارای دوره های تناوب متفاوتی هستند نکته ای در این چند روزه یادگزفته ام انهم مبنی براین است که ممکن است ستارگان دنباله دار چندین مرتبه نامگذاری شوند
مثلا دنباله دارهایی که ۲۰۰ سال پیش عبور نموده و مجنمی انرا به ثبت رسانده، بعلت دقیق نبودن رصدها ان دوران ممکن است دراین دوران که باز رهسپار خورشید میشود منجمی انرا را رصد نموده و باز نامگذاری کند از اینرو ممکن است نامهای کذاشته شده بیش از تعداد دنباله دارهای رصد شده تاکنون باشند
دنباله دارها از نظر دوره تناوب به دو دسته تقسیم میشوند:
دنباله دارهای دوره کوتاه(کمتر از ۲۰۰ سال) و دنباله دارهای دوره بلند(بیش از ۲۰۰ سال)

البته خاستگاه دنباله دارها فقط کمربند کوئیپر نیست، دنباله دارهای دوره کوتاهی که دوره تناوبی حدود بیست سال داشته باشند ممکن است از کمربند خورده سیارکی نشات گرفته باشند(که فکر میکنم یکی از تمپلها هم از انجا آمده باشد) اکثر دنباله دارهایی که مدارهای بیضوی سیگاری شکل دارند و تناوبهای زیر دویست سال دارند از کمربند کوئیپر می ایند و دنباله دارهای دوره بلند هم اکثرا از ابر اورت می ایند که بسیاری از انها مدارهای هذلولی دارند
در مورد دنباله دارها منجمان بر این باورند که این اجرام باقیمانده مجموعه ای از گاز و یخ و سنگ و غبار هستند که حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش در منطقه بیرون سیارات شکل گرفتند از اینرو مطالعه بر روی انها میتواند اطلاعات خوبی از اوایل منظومه شمسی به ما بدهد
بسیاری بر این باورند که منشا اب و کربن(که همان حیات است) بر روی زمین از دنباله دارهایی می اید در اوایل حیات زمین بدان برخورد کرده اند

بخشی از مطالب برگرفته از :شناخت فضا و منظومه شمسی

Ehsan
08-18-2011, 05:06 PM
این هم عکسی از اجزای دنباله دار ها


http://www.haftaseman.ir/2/photo/comet.jpg


حالا بگید آیا کما همون گیسو هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟



عکس از:دانشنامه هفت آسمان

از اون چیزی که تو ویکی خوندم گویا کما هاله ای هستش که اطراف ِ هسته رو می پوشونه و امتداد ِ کشیده شده اش می شه گیسو

stargazer
08-18-2011, 09:52 PM
ممنون از دوستان گرامی بابات اطلاعاتشون
یه سوال:
دنباله ای که ما گاها با تلسکوپهای آماتوری از دنباله دارها رصد می کنیم ، یا به طور هاله دایره ای شکل میبینیم، یا بشکل دنباله کشیده، حالا میخام ببینم این دنباله کشیده همون دنباله غباریه که در امتداد مسیرش هست؟؟؟ و اون هاله دایره ای شکل کما هست یا نه چیز دیگه ایه؟؟؟

رضا طامهری
08-19-2011, 10:13 AM
ممنون از دوستان گرامی بابات اطلاعاتشون
یه سوال:
دنباله ای که ما گاها با تلسکوپهای آماتوری از دنباله دارها رصد می کنیم ، یا به طور هاله دایره ای شکل میبینیم، یا بشکل دنباله کشیده، حالا میخام ببینم این دنباله کشیده همون دنباله غباریه که در امتداد مسیرش هست؟؟؟ و اون هاله دایره ای شکل کما هست یا نه چیز دیگه ایه؟؟؟

تا اونجایی که من اطلاع دارم، نوع دنباله بستگی به مکان دنباله دار و فاصله اون از خورشید داره، البته اغلب دنباله دارهایی که در اسمان با تلسکوپ میبینیم هاله کشیده ندارند و صرفا یه لکه ی نسبتا بزرگند که ممکنه به این علت باشه که دنباله دار هنوز اونقدرا به خورشید نزدیک نشده و دنباله غباری و یونی اون غلظت کافی برای دیده شدن توسط اپتیکهای ماها رو نداره؛ مثل تمپل که چند وقت پیش رصد شد
یادمه اذرماه ۸۶ دنباله دار هولز غوغا کرد و تو صورت فلکی برساووش قشنگ نمایان شد، تو اون دنباله دار پشت تلسکوپ کاملا اون دنباله غباری مشخص بود
البته یه جایی خوندم که غلظت دنباله غباری بیشتر از یونیه و از این حیث دیدن دنباله یونی خیلی سخته و همچنین کما چون که جدایی خاصی با هسته دنباله دار در تلسکوپهای اماتوری نداره

رضا طامهری
08-19-2011, 10:23 AM
هسته دنباله دارها یک توپ از یخ و ذرات غبار سنگی است که شبیه به یک گوله برفی چرک می برسد
یخ هسته دنباله دار عمدتا از اب منجمد تشکیل شده است اما ممکن است مواد منجمد دیگری نظیر امونیاک، دی اکسید کربن، مونوکسید کربن و متان نیز در ان وجود داشته باشد. دانشمندان تصور میکنند که هسته برخی از دنباله دارها ترد و شکننده است چرا که انها شماری دنباله دارها را پیدا کرده اند که بدون هیچ دلیل واضحی خرد شده اند

رضا طامهری
08-20-2011, 06:13 PM
گیسو
http://apod.nasa.gov/apod/image/1006/CometStarsInset_richins900.jpg

منشا تمامی قسمتهای دنبالدار هسته دنباله دار است. در حقیقت دنباله دار قبل از ورود به قسمتهای داخلی منظومه شمسی، صرفا یک تو چرک یخی است که در حیطه امواج مرئی تفاوتی با شهابوارها سنگها ندارد
با نزدیک شدن دنباله دار به قسمتهای داخلی منظومه شمسی، گرمای خورشید منجر به تبخیر قسمتی از یخ موجود در هسته دنباله دار شدت و ذرات غبار به فضا خارج میگردند و به این شکل قسمت گیسو را شکل میدهند

رضا طامهری
08-21-2011, 02:44 PM
دیگر قسمتهای دنباله دار

در ادامه ی پست فوق درباره گیسو باید عرض کنم:
پرتوهای خورشید، ذرات غبار را از قسمت گیسو به بیرون هل میدهند. این ذرات سبب تشکیل دنباله غباری دنباله دار میشوند. به طورهمزمان بادهای خورشیدی بخشی از گازهای دنباله دار را به ذرات باردار(یون) تبدیل میکند. این یونها نیز به بیرون از گیسو جریان پیدا کرده و دم یونی را شکل میدهند. دنباله یونی همواره خلاف جهت خورشید موضع گیری میکند از این رو درحال نزدیک شدن دنباله دار به خورشید تقریبا همراستای دنباله غباری و در مسیر بازگشت برخلاف جهت ان است
تصویر در پست قبلی بوضوح دنباله ی غباری و یونی را نشان میدهد

Pouriya-Astronomy
08-21-2011, 04:26 PM
اون شیار روی عطارد چیه؟

رضا طامهری
08-22-2011, 03:57 PM
اندازه قسمتهای مختلف یک دنباله دار

اینگونه تصور میشود که قطر هسته بیشتر دنباله دارها حدود ۱۶ کیلومتر یا کمتر است. قطر برخی از گیسوها میتواند به ۱.۶ کیلومتر برسد! این درحالی است که برخی از دنباله های غباری در مسافتی معادل ۱۶۰ میلون کیلومتر گسترده میشود
یکی از بلند ترین دنباله ها مربوط به دنباله دار خالی است

برگرفته از: شناخت فضا و منظومه شمسی

آسمون
08-24-2011, 06:36 PM
دوستان عزیز فکر کنم چیزایی که در مورد دنباله دار ها گفتیم در حد اطلاعات کلی کافی بود :have%20a%20nice%20d
حالا برویم به سراغ بحثی که پیش از اینها باید مطرح میشد اما به دلایلی که نمیدونم چی بود،یادمون رفت:cool:
بحث رو با بررسی کمربندکویپر و اجرام آن دنبال می کنیم البته به صورت کلی .:thumbsup:

sara shahabi
08-24-2011, 09:56 PM
کمربند کوئیپر ناحیه ای است که از مدار نپتون(30au)تا 55 au (فاصله از خورشید){1 au فاصله ی زمین تا خورشید است}کشیده شده است.این کمربند شبیه کمربند سیارکی است با این تفاوت که 20 تا 200 برابر پر جرم تر است.همانند کمربند سبارکی بیشتر اجرام ان از قطعات کوچک تشکیل شده یا از اجرامی که به هنگام تشکیل منظومه ی شمسی نتوانسته اند تشکیل سیاره یا جرم دیگری را بدهند.اجرام کمربند سیارکی از سنگ و فلز تشکیل شده اند در حالی که اجرام کمربند کوئیپر از متان اب و امونیاک(یخ زده)تشکیل یافته اند.این کمربند حداقل شامل 3 سیاره ی کوتوله پلوتو Makemake (http://en.wikipedia.org/wiki/Haumea_%28dwarf_planet%29)
Haumea
است.بعضی دیگر از قمر های منظومه شمسی مانند تریتون(قمر نپتون)و فئوب(قمر زحل)به نظر می اید که در این کمربند شکل گرفته باشند و بعدا جدا شده باشند.
از زمانی که این کمربند کشف شده است(سال 1992)تعداد اجزای شناخته شده بسیار زیاد شده و به نظر می رسد بیشتر از 70000 از این اجرام بیشتر از 100 کیلومتر قطر داشته باشند.
پلوتو بزرگترین جرم شناخته شده ی کمربند کوئیپر است.

من اطلاعات اولیه رو گفتم دوستان لطفا کامل کنند:)

رضا طامهری
08-26-2011, 11:21 AM
فرضيه كوئيپر
به علت منجمد و يخي بودن دنباله دارهت، درسال ١٩٥١ ژرارد كوئيپر اظهار داشت، اين اجرام بايد درنواحي بسيار دوري از خورشيد شكل گرفته باشند كه سرماي فوق العاده اي در انجا حكم فرماست. چون اين اجرام مدت زمان زيادي را درمدار خود طي ميكنند، و وزن مخصوص اين اجرامنيز كم است، از اين رو فرصت كافي براي جمع اوري و متصل شدن آنها با يكديگر و تشكيل سياره اي ديگر وجود نداشته است؛ بنابراين سياره جديدي از اين مواد يخ زده درماوراء پلوتو تشكيل نشده كه بتواند بقيه اين اجرام را بخود جذب نمايد

منبع: اسرار كائنات(ابراهيم ويكتوري)

sara shahabi
08-26-2011, 06:52 PM
به علت نزدیکی نپتون به کمربند کوئیپر این سیاره تاثیر بسیاری بر ساختار این کمربند دارد.در طول مدت زمان تشکیل منظومه شمسی نپتون میتوانسته مدار اجرام را منحرف کند و ان ها را به قسمتهای داخلی یا خارجی منظومه یا حتی به فضای میان ستاره ای بفرستد.این امر باعث شده تا کمربند کوئیپر دارای ناحیه ی قابل توجهی باشد که گسترده شده است.به همین علت در ناحیه ی بین 40 تا 42 au هیچ جرمی نمی تواند در یک مدار مشخص برای زمان طولانی بماند.

ولی در فاصله های 42 تا 48 au تاثیر نپتون از بین رفته و هر جرمی می تواند مداری پایدار داشته باشد.به این ناحیه کمربند کوئیپر کلاسیک!می گویند.به نظر می اید این ناحیه از 2 شکل متفاوت اجرام تشکیل شده است.اولین گروه مدارشان شبیه سیارات کروی است و بیشتر از 0.1 خروج از مر کز ندارد.به نظر می اید که منشا این اجرام همین کمربند باشد ولی در مورد گروه دیگر ممکن است از نز دیک مشتری نشات گرفته باشند.

ترکیب اجزای این کمربند مانند دنباله دارهاست وچگالی کمی در این اجرام دیده می شود(کمتر از 0.1 گرم بر سانت).دمای کمربند به طور متوسط 50 k است.یخ(اب)هم در این اجرام کشف شده است.

Ehsan
08-27-2011, 12:42 AM
خوب با تشکر از دوستان

فکر کنم به اندازه ی کافی راجع به کمربند کویپر بحث شد
دیگه بهتره بریم سراغ ِ شهابها و شهاب سنگها (آخرین مجموعه از اجزای منظومه ی شمسی که بررسی نشده فکر کنم! اگر مجموعه ی دیگه ای هست بگید).

شروع کنید دوستان!:rambo::thumbsup:

آسمون
08-27-2011, 01:18 AM
شهاب،شهابواره،شهاب سنگ
اینا سه تا چیز مختلف هستند که به هم مربوط می شوند....
به غبارها و صخره های موجود در فضا شهابواره می گویند.
به نوری که از برخورد شهابواره ها با جو ایجاد میشود،شهاب یا تیر شهاب می گویند .
اگر اندازه شهابوارها به اندازه ای بزرگ باشد که پس از برخورد به جو زمین (سوختن)باز هم مقداری از آن باقی مانده باشد و به سطح زمین برسد،آن را شهاب سنگ میگویند.

رضا طامهری
08-27-2011, 12:50 PM
خوب با تشکر از دوستان

فکر کنم به اندازه ی کافی راجع به کمربند کویپر بحث شد
دیگه بهتره بریم سراغ ِ شهابها و شهاب سنگها (آخرین مجموعه از اجزای منظومه ی شمسی که بررسی نشده فکر کنم! اگر مجموعه ی دیگه ای هست بگید).

شروع کنید دوستان!:rambo::thumbsup:

با تشكر از اقاي ابراهيميان
گرچه با مباحثه در مورد شهاب ها و برخي دنباله دارها ابر اورت را نيز مطالعه نموده ايم ولي فكر ميكنم " ابر اورت" نيز بايد در حيطه مباحث منظومه شمسي بصورت جداگانه مطرح شود

مطلب بجا مانده: جرم كمربند كوئيپر
بر طبق محاسبات دانشمندان جرم مجموع اجرام موجود در كمربند كوئيبر برابر با يك سوم جرم سياره زمين است

sara shahabi
08-31-2011, 12:24 AM
با اجازه ی دوستان برای این که تایپیک دوباره راه بیفته یک مطلب از ابر اورت می گذارم.(که اگر کافی باشه و صلاح بدونید بریم سراغ شهاب ها!)

ابر اورت بعد از کمربند کوئیپر واقع شده که فاصله ی تقریبی ان از خورشید حدودا یک سال نوری است یعنی یک چهارم فاصله ی خورشید تا پروکسیما سنتوری نزدیک ترین ستاره به ما(جالب این جاست که ویکی پدیای فارسی و انگلیسی در این امار و ارقام متفاوت هستند من انگلیسی رو نوشتم به هر حال!)در واقع ابر اورت نشان دهنده ی مرز منظومه ی شمسی و جاذبه ی خورشید است.
به نظر می رسد ابر اورت در بر گیرنده ی دو ناحیه باشد:قسمت کروی بیرونی و قسمت داخلی دیسک مانند.اجزای ابر اورت هم مانند کمربند کوئیپر قطعات بزرگ یخ زده شامل اب متان و امونیاک هستند.منجمان باور دارند که این اجزا قبلا در جایی نزدیک تر به خورشید شکل گرفته و بعدا به خاطر جاذبه ی سیارات به مکان کنونی انتقال داده شده باشند.
به نظر می اید ابر اورت منشا دنباله دارهای بسیاری است.قسمت بیرونی ابر اورت علاوه بر جاذبه ی خورشید تحت تاثیر کهکشان راه شیری و نزدیک ترین ستاره ها است.این نیروهای جاذبه موجب خارج شدن دنباله دارها از مدار شده و مدار ان ها را به قسمت های درونی منظومه تغییر می دهد.

رضا طامهری
10-05-2011, 10:33 PM
http://www.magnet.fsu.edu/education/tutorials/magnetacademy/massspec/images/massspec-oortcloud.jpg

ابر اورت را دربردارنده حدود 10 تریلیون جرم فضایی براورده می کنند و گفته میشود منشاء ستارگان دنباله دار با گردش انتقالی دراز مدت (چندهزارساله) می تواند باشد، به ویزه برخی از ستاره های دنباله دار عظیمی که به فواصل منظم با برخورد خود به زمین در نابودی بخشی از سیر تکاملی زیست در این سیاره سهم داشته اند. طرفداران این نظریه معتقدند که چون دوره های انهدام جمعی بیشتر موجودات در زمین، به ویژه در طول 250 میلیون سال اخیر، تقریبا هر 30 میلیون سال یکبار روی داده است و دستگاه خورشیدی نیز دارای حرکات نوسانی آن هم حدود 30 میلیون ساله، از بالا به پایین و برعکس بر روی سطح کهکشان راه شیری است(این حرکت جدیدا رد شده است)، پس زمانی که دستگاه خورشیدی از ناحیه پر جاذبه کهکشان عبور میکند، امواج جاذبه نیرومند، برخی از جرمهای نامتعادل ابر اورت را به درون دستگاه خورشیدی رانده و میراند، که تعدادی از آنها به زمین اصابت کرده اند.

برگفته از: دهر

hadi soleimani
10-06-2011, 02:02 AM
دوستان من راجب بادهای خورشیدی مقاله هایی دارم که دام ترجمشون میکنم.متن مقاله در مورد پیش بینی دقیق بادهای خورشیدی که عامل خسارت چند میلیارد دلار در هر سری میشود.تا تموم شد در این قسمت قرار میدهم تا دوستان استفاده کنند.البته قسمتی از این مقاله به حوزه مهندسی کامپیوتر در زمینه هوش مصنوعی و قسمتی در زمینه ستاره شناسی هستش.

sara shahabi
10-06-2011, 01:02 PM
حالا که شهاب تنینی رو در پیش داریم فکر می کنم بد نباشه کمی هم از شهاب ها و بارش های شهابی یاد کنیم!

ذرات دنباله دار به علت تابش خورشیدی و گرمای خورشید در مدار دنباله دار پخش می شوند که البته تر اکم یکسانی ندارند.در اثز بر خورد مدار زمین با مدار این دنباله دار ها قطعات به جا مانده از دنباله دار ها بر اثر اصطکاک با جو می سوزند و در خشند گی ای را پدید می آورند که همگی با آن آشنایی داریم.اگر اندازه ی قطعه بزرگ باشد آذر گوی به وجود می آید که منظره ی بدیعی رو در آسمان خلق می کند.البته منشا شهاب سنگها عموما سیارکهایی هستند که به خاطر تاثیرات گرانشی و یا بر خورد به مناطق درونی منظومه هدایت شدند.

تعریف لغوی که برای کلمه ی meteor هست«بالا در هوا» است.ولی تعریف علمی تری که براش به کار می ره ذرات جامدی هستند که در محیط های بین سیاره ای حرکت می کنند که اندازه ی آن کوچکتر از یک شهاب سنگ و بزرگتر از یک اتم است(چون ما گویچه های کیهانی رو داریم که در حد میلی متر هستند و در قطب جنوب و اقیانوس ها یافت شدند حالا دلیل این که چه جوری با این اندازه ی کوچکشان سالم ماندند دقیقا همین اندازه شون هست که می تونند گرما رو از طریق تابش دفع کنند و ذوب نشوند)

ترکیب شهاب ها رو از زوی رنگ و...می شه تشخیص دارد.فاکتورهای دیگری که برای مشخص کردن مشخصات شهاب به کار می روند:قدر ،طول رد،مدت دوام،دود که اکثرا آذر گوی ها دارند،سرعت و...تاثیرات شهاب ها بر روی سیگنال های رادیویی هم جا لب توجه هست مخصوصا برای شهاب هایی که در روز هستند(البته می دونید که بخش عمده ی شهاب ها در شب ظاهر می شوند)

یک نکته ی دیگری که هست اینه که اگر شهاب ها از روبه رو به زمین وارد بشوند به خاطر این که سرعت نسبیشون مجموع سرعت زمین و سرعت خودشون می شه که به همین خاطر سرعت زیاد احتمالا به زمین نمی رسند و شهاب باقی می مونن.

---------------------------------------------
پ.ن:تشکر از آقای طامهری که این تاپیک رو احیا کردند،بالا خره این تاپیک هم جزو علمی ها هست(اگر چه ساده تره)ولی خوب به هر حال چنین پست هایی موجب ارتقای علمی فروم می شه!حالا این رو گفتم که دوستان لطف کنند تاپیک های آموزشی رو بالا بیارند


اگر مایل باشید در ادامه در مورد:

-بارش های شهابی
-و شهاب سنگ ها و مسائل مربوط بهش

البته به صورت خلاصه بحث کنیم(با توجه به عنوان تاپیک)اگر مورد دیگری هست بفرمایید.

من یه سوال داشتم:در چند مستند و بعضا فیلم دیدم که وقتی شهاب به زمین وارد می شه در قسمت جلو مخروطی به وجود می آید که شبیه قله است،دلیلش چیه؟البته می دونم که قسمت های اطراف ذوب می شوند ولی چرا قسمت جلو ذوب نمی شه؟؟

sara shahabi
10-09-2011, 12:16 AM
مشخصات شهاب ها:

دنباله ی یونی:زمانی که شهاب ها یا شهاب سنگ به قسمت های فوقانی جو وارد می شوند،دنباله ی یونی به وجود می آید که نتیجه ی یونیده شدن مولکول های هوا به خاطر عبور شهاب یا شهاب سنگ است.

رنگ:رنگ ِشهاب بستگی به ترکیب شیمیایی و سرعتش هنگام وارد شدن به جو زمین دارد.زمانی که بر اثر گرما،گازهای اطراف یونیده می شوند؛رنگی که ما از شهاب می بینیم،بسته به این که کدام گاز ببیشتر یونیده می شود تغییر می کند.زمانی که لایه های شهاب سنگ از بین بروند رنگ می تواند با توجه به مواد سازنده ی شهاب سنگ تغییر کند.نارنجی/زرد:سدیم_زرد:آهن_آبی/سبز:مس/صورتی:پتاسیم/قرمز:سیلیکات.اگر سرعت ورود شهاب به جو زیاد باشد رنگ سفید دیده می شود.که به این ترتیب رنگ می تونه نشان دهنده ی نوع شهاب ها باشه.

طول ِرد:رد شهاب ها که همون مسیر ظاهریشون در آسمان هست رو می تونیم با مقیاس های زاویه سنجی به دست بیاریم.

قدر:قدر شهاب ها را با مقایسه با ستاره ای اطراف می توان به دست آورد که البته برای این کار باید قدر ستاره های اطراف را بدانیم.ضمناًاگر ارتفاع شهاب به افق نزدیکتر باشد قدر کاهش می یابد.

دود:دود بیش تر مخصوص آذر گوی هاست که شهاب های پر نورتر از زهره هستند ولی اگر شهاب نزدیک افق باشد می توانیم از قدر 3- هم در نظر بگیریم.

zhr:که نشان دهنده ی تعداد شهاب های مشاهده شده برای یک نفر البته به شرط شرایط مناسب(آسمان تاریک و کانون بارش در حدود سمت الراس)است.

---------------------------------
این سوال بنده رو جواب بدید ممنون میشم.


در چند مستند و بعضا فیلم دیدم که وقتی شهاب به زمین وارد می شه در قسمت جلو مخروطی به وجود می آید که شبیه قله است،دلیلش چیه؟البته می دونم که قسمت های اطراف ذوب می شوند ولی چرا قسمت جلو ذوب نمی شه؟؟

sara shahabi
10-15-2011, 03:14 PM
بارش های شهابی:

بارش های شهابی در واقع مجموعه ای از شهاب ها هستند که منشاشان دنباله دار واحدی است.البته فاصله ی ذرات دنباله دار باید تا مدار زمین باید کمتر از 0.08 au باشد که امکان بارش شهاب به وجود آید.ذرات دنباله دار با سرعت بسیار و در مسیر های موازی وارد جو می شوند ولی به خاطر ارتفاع زیاد که از دید ناظر زمینی دارند و سرعت تقریباً یکسانشان به نظر می آید که کانون بارش یک نقطه است که همه ی شهاب ها از آن جا می آیند.کانون بارش در هر صورت فلکی به صورت ظا هری وجود داشته باشد،بارش شهابی را به نام همان صورت فلکی نامگذاری می کنند.لازم به ذکر است که اگر کانون دو یا چند یارش در صورت فلکی واحدی باشند از پر نورترین ستاره ی آن صورت فلکی برای نامگذاری استفاده می شود(مثل دلتا دلوی).البته این کانون بارش مقداری در آسمان به علت حرکت زمین تغییر می کند.هم چنین از یک شب تا شب دیگر بر اثر حرکت زمین در مدارش جا به جا می شود.

همان طور که گفته شد منشا شهاب سنگ ها عمدتاً سیارک ها هستند پس اندازه ی اجزا در بارش های شهابی باید کوچک باشد.(چون شهاب سنگها از بارش های شهابی نیستند)عمده ی این ذرات کوچکتر از دانه ی ماسه است که قطعاً به زمین بر خورد نخواهند کرد وذوب می شوند.به بارش های شهابی غیر عادی که تعداد شهاب ها به بیش از 1000 می رسد،انفجار شهابی (meteor outbursts) یا طوفان شهابی می گویند.

دنباله ی غباریِ دنباله دار ها در عکس های فروسرخ کشف شد.این دنباله ها که قبلاً پیش بینی شده بودند سرعت کمی داشتند و به نظر می آمد که با دنباله دار ها بی ربط نباشند.جاذبه ی سیاره تعیین می کند که دنباله ی غباری در کجا ار مدار سیاره بگذرد(در ویکی این موضوع رو به باغبانی تشبیه کرده بود که شلنگ آب رو به سمت یک گیاه که با هاش فاصله داره هدایت می کنه!)در سال 1886 تحقیقاتی در مورد دنباله و ... انجام شد که بر اساس داده ها انتظار می رفت طوفان شهابی پدید آید ولی بعداً متوجه شدند که به علت فاصله ی دنباله دار از زمین این امر رخ نداده است.

در زمان های طولانی دنباله های غباری از راه های پیچیده ای می توانند تشکیل شوند.یکی از این اثرات،مدار های دنباله دارها ی تکرار شونده(مدار بیضی)است که وقتی پخش می شوند در مدارهای رزونانسی با مشتری(چون بیشترین تاثیر رو داره گفته شده) قرار می گیرند.اثر بعدی نزدیک شدن به مدارهای سیارات هست.می دونیم وقتی شهاب سنگها به زمین نزدیک می شوند سرعتشون ممکن هست افزایش پیدا کنه(مدارشون بزرگتر می شه(البته نسبت به خورشید))و یا کاهش پیدا کنه(مدار کوچکتر)که دنباله ها جا می مانند.اثر سوم هم فشار تابشی هست که البته بیشتر عامل پخش شدن جرم های کوچکتری است(نه مثل آذر گوی ها)

و در آخر این که بارش شهابی در سیارات دیگه هم به شرط داشتن جو قابل قبول می تونه وجود داشته باشه،مثلا انتظار می ره که مریخ هم بارش شهابی داشته باشد ولی دنباله داری با منشا متفاوت به خاطر مدارهای متفاوت!

بخشی از مطالب بر گرفته از wikipedia
-------------------------------------------------
سوالم رو هم دیگه نمی پرسم:(

Ehsan
10-15-2011, 07:19 PM
در چند مستند و بعضا فیلم دیدم که وقتی شهاب به زمین وارد می شه در قسمت جلو مخروطی به وجود می آید که شبیه قله است،دلیلش چیه؟البته می دونم که قسمت های اطراف ذوب می شوند ولی چرا قسمت جلو ذوب نمی شه؟؟



تا جایی که من می دونم کل ِ شهاب باید ذوب بشه! حالا تو فیلم ِ مستند و اینا ممکنه واسه خوشگل بازی یه کارایی بکنند که با واقعیت جور نیست اما در واقعیات احتمالا شهاب به شکلی که منطقیه (جلو-اطراف) اش ذوب میشه.

یه چیزی شبیه ِ این اشکال دیده میشه:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5c/Two_tektites.JPG/800px-Two_tektites.JPG

sara shahabi
11-01-2011, 10:40 PM
شهاب سنگ ها

چیستی شهاب سنگ ها تا حدودی گفته شد.اگر شهابواره تا سرعت های فرو صوت سالم بماند و منفجر نشود(اکثرا آتشگوی هستند) احتمالاً شهاب سنگ پدید می آورد.ماده ی مذابی که به وجود آمده بود بر روی سطح شهاب سنگ جامد شده و لایه ی سیاه رنگی(مثل شکل پست قبل)به نام لعاب سوخته ایجاد می کند.

در مورد شهاب سنگ ها به طور کلی:آهن-نیکل فلزی در خودشون دارند(بعضی کمتر و بعضی دیگه تقریباً کل جنسشون)،به همین علت هم شکل ظاهریشون از سنگ های زمینی معمولی متفاوت هست.به خاطر پخ بودن زمین و تمرکز بیشتر گرانش در استوا احتمال افتادن شهاب سنگ در استوا بیشتر از قطبین است(اگر سه شهاب سنگ در حدود قطبین سقوط کنند،چهار شهاب سنگ نزدیک به استوا می افتند).بیشتر شهاب سنگ ها را در مناطق بیابانی می توانیم بیابیم.چون هم آب و هوای مرطوب ندارند که دچار هوازدگی شوند و هم سنگ های عادی در آن مکان ها کمتر هستند.

شهاب سنگ ها بر اساس جنس به سه گروه کلی سنگی-آهنی،سنگی،آهنی تقسیم می شوند:

شهابسنگ های سنگی:این شهاب سنگ ها رو به علت شباهت هاشون با سنگ های زمینی سختتر می توان پیدا کرد/به دو دسته ی کندریت و آکندریت تقسیم می شوند:
شهابسنگ های کندریتی عموماً فلز و سولفید دارند و کندرول هم درشون وجود داره(کندرول دانه های سیلیکاتی هست که به خاطر سرد شدن سریع مذاب پیش میاد)البته ساختارشون نشون می ده که پس از شکل گیری دیگه ذوب نشده اند(کندر یت ها فلز هم دارند و اگر قرار بود ذوب شده باشند باید سنگ و فلز از هم جدا می شدن) و ذوبی که ذکر شد قبل از تشکیل کامل کندریت ها بوده.ترکیب شیمیاییشون هم به جز عناصر گازی بسیار شبیه به خورشید هست و به نظر می آید که موادشون موادی هست که زمین هم از اون ها شکل گرفت.البته نظریه های دیگری هم هست که اعلام می کنه به دلیل اینکه در بعضی از کندریت ها خرده سنگ هایی دیده می شه که در مقیاس سیاره ای ذوب شده اند و نتیجه می گیرند که سیارات قبل از کندیت ها وجود داشتند،پس کندرول ها به خاطر برخورد سیارک ها با هم به وجود اومدن.
بعضی از این کندریت ها کربن دار هم هستند که آب و ترکیبات آلی دارند+بلورهای ریز الماس و...

شهاب سنگ های آکندریتی که تعدادشون از کندریتی ها کمتر هست به خاطر فرایندهای آذرین به وجود اومدن یعنی ماگما یی که در سیارک ها هست متبلور شده.اگر این بازالت در زمین(منظور درون جرم هست) سرد بشه چون آرامتر سرد می شه بلورهای بزرگتری تشکیل میده ولی اگر سریع سرد بشه بلورها اون قدر ریز هستند که به چشم نمی آیند.
آکندریت های بازالتی هم داریم که بهشون هاواردیت می گن و بلورهای شکسته و سنگ های بازالتی در اون ها هست(فکر کنم سطح ماه هم داره این سنگ ها رو)هاواردیت ها فشرده هستند و از سطح اجرامی جدا شدن که فاقد جو بودند چون باد خورشیدی بر روی کانی ها شون تاثیر گذار بوده.

شهاب سنگ های آهنی:در سیارک ها به علت ذوب فلز از سنگ جدا شد و به عمق سیارک رفت.عمدتاً از جنس آهن و نیکل هستندیک ساختار جالبی هم دارند که به الگوی ویدمن اشتاتن مشهور هست اگر سطحشون رو خراش بدهیم یک الگوی جالبی دیده می شه که در سنگ های معمولی یافت نمی شه(به صورت خلاصه و نه کاملاً علمی اینکه چون آهسته سرد شدند این الگو به وجود امده)
شهاب سنگ های آهنی بیشترین شهاب سنگ های کشف شده هستن به خاطر اینکه راحت می شه از دیگر سنگ ها تشخیص شون داد ولی واقعیت امر این هست که کندریتی ها در کل بیشتر هستند ولی شباهت زیادشون به بقیه ی سنگ های زمینی باعث می شه که سخت بتونیم تشخیصشون بدیم.

سنگی-آهنی ها:چون نمی خوام اسم های پیچیده ی زمین شناسی رو مطرح کنم(که خودمم نمی فهمم)به صورت خلاصه اینکه رگه های شیشه ای و فلزی زیادی دارند که تحت تاثیر دماهای زیادی بودند و بعد سرد شدند(گویا شهاب سنگ ورامین هم همین گونه بوده)

از طریق طیف سنجی سیارک ها و بررسیش با طیف شهاب سنگ می تونیم پی ببریم که از چه نوعی هستند مثلاً نشون داده شده که سرس(البته سیاره ی کوتوله هست)کندریت کربن دار هست...

یعنی دستم شکست:)..............
-----------------------------------------------------------------------
یک نکته یا بهتره بگم یک سوال:تا اون جایی که من می دونم فروم فضای گفت و گو هست نه لکچر و سخنرانی!!در ابتدا ی ابتدا! این تاپیک خیلی خوب بود و بحث هایی هم انجام شد ولی الان....کما اینکه بر سر تاپیک های علمی دیگه هم تقریبآ این اتفاق افتاده!خلاصه این که به نظرم یه تحولی صورت بگیره خیلی بهتره....
راستی من روند این تاپیک رو نمیدونم الان بحث ها تموم شد یعنی؟؟

the milky way
11-30-2011, 12:41 PM
http://thesolarsystem.pbworks.com/f/solar-system-montage-browse.jpg

کتابی که ذیلا ارائه خواهد شد کتابی است که اطلاعاتی کلی در مورد سیارات منظومه ی شمسی و ویژگی های آن ها ، در اختیار ما خواهد گذاشت و ما را به یک آشنایی نسبی در مورد منظومه ی خودمان خواهد رساند.
کتاب پس از توضیحی اندک در مورد نحوه ی شکل گیری منظومه شمسی اطلاعاتی را در مورد خورشید و سیارات بعدی منظومه در اختیار ما قرار میدهد.
دوستان میتوانند کتاب را با حجمی حدود 2 مگابایت از لینک زیر دریافت نمایند.


دانلود کتاب
(http://www.payaleague.ir/Page/File.aspx?Book=295)

منبع : لیگ علمی پیشگامان ایران اسلامی (پایا) (http://www.payaleague.ir)

reza fety
12-12-2011, 05:17 PM
عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است. از اینرو ، دمای آن در روز به 400 درجه سانتیگراد می‌رسد. در این دما سرب هم ذوب می‌شود. شبها دما افت می‌کند و احتمالا تا 200 درجه سانتیگراد پایین می‌آید. عطارد جو ندارد و نمی‌تواند گرما را نگه دارد. از اینرو دمای شب و روز آن تفاوت زیادی باهم دارند. یک بار چرخش آن به دور خود 59 روز و یک بار گردش آن به دور خورشید 88 روز طول می‌کشد. مدار عطارد کاملا به شکل بیضی است و در نتیجه فاصله آن از خورشید بین 47 تا 69 میلیون کیلومتر تغییر می‌کند. این سیاره کوچک اندکی از ماه بزرگتر است.
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">موقعیت عطارد نسبت به زمین <o:p></o:p>


عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می‌شود. بخاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه‌ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می‌شود، اما معمولا بواسطه درخشندگی همسایه‌اش ، خورشید ، ناپدید می‌گردد.
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p> </o:p>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">حرکت عطارد <o:p></o:p>



عطارد در یک مدار با ثابت خروج از مرکز (e=0.02056) و میل زیاد (7 درجه نسبت به دایرة ‌البروج) با نیم قطر اطول 0.03871Au و یک دوره تناوب مداری نجومی 87.96 روز به دور خورشید می‌گردد. بزرگترین زاویه کشیدگی این سیاره که از زمین مشاهده شده است، از ˚18(قرین خورشیدی) تا ˚28 (بعید خورشیدی) ، با متوسط 23 قرار دارد. تصور می‌شد که دوره تناوب چرخشی نجومی ‌عطارد یا (مانند زمین) 24 ساعت یا بطور همزمان 88 روز باشد. اما در اوایل سال 1960 میلادی برای اولین بار تپشهای راداری منعکس شده از سطح عطارد دریافت شدند و در سال 1965 میلادی جی.اچ. پتنژیل (G.H.Pettengill) و آر.بی. وایس مستقیما با استفاده از فنهای راداری دوپلری نشان داده‌اند که دوره تناوب چرخشی عطارد در حدود 59 روز است.

<o:p></o:p>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi; mso-table-lspace: 2.25pt; mso-table-rspace: 2.25pt; mso-table-anchor-vertical: paragraph; mso-table-anchor-horizontal: column; mso-table-left: left" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0 align=left><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">گرانش سیاره <o:p></o:p>


جاذبه سطحی عطارد به قدری ضعیف است که قادر به نگهداری ذرات اطراف خود نیست. در نتیجه عطارد تقریبا فاقد جو است. چگالی فضایی اطراف عطارد حدود 1000 میلیارد برابر کمتر از چگالی جو زمین است.

<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>

<o:p></o:p>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">مشخصه‌های فیزیکی <o:p></o:p>


شعاع عطارد 24400 کیلومتر است. جرم آن 33x10<SUP>23</SUP>kg می‌باشد که از اختلالات گرانشی بر روی فضاپیما محاسبه شده است. عطارد هیچ قمر طبیعی ندارد. چگالی متوسط آن 5420 کیلوگرم بر متر مکعب می‌باشد که نظیر یک سیاره خاکی است، اما برای اندازه عطارد زیاد است. از آنجا که گرانش کلی عطارد کمتر از زمین است (فشردگی آن کمتر است)، اما چگالی حجمی ‌آن در حدود چگالی حجمی‌ زمین می‌باشد، لذا باید در برگیرنده مقدار بیشتری از فلزات باشد.

حدس می‌زنیم که در داخل عطارد یک گوشته صخره‌ای و یک هسته بزرگ فلز( شايد نيكل وآهن) وجود داشته باشد. عطارد هوا ندارد. در آن ، پس از سپری شدن روز بی‌درنگ شبی سرد فرا می‌رسد. از اینرو ، سطح آن در نتیجه فرسایش تغییر نمی‌کند. طی هزاران میلیون سال ، سطح عطارد مورد اصابت خرده سنگهای فضایی قرار گرفته است. به علت این بمباران مداوم اکنون سطح سیاره پر از گودال است. کف گودالها پوشیده از گرد و غباری است که از متلاشی شدن این خرده سنگها به‌وجود آمده است.
<o:p></o:p>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">میدان مغناطیسی <o:p></o:p>


درسال 1974 میلادی (1353 شمسی) سفینه فضایی مارنير10 از کنار عطارد گذشت. مارینر 10 یک میدان مغناطیسی ضعیف سیاره‌ای را با شدتی در حدود 220nT ، 1nT=10<SUP>-9</SUP>T آشکار کرد. اگر چه این مقدار کوچک است. ولی برای قطع مغناطوسپهر در بادهای خورشیدی کافی است. در اینجا میدان مغناطیسی ، ذرات باردار (اکثرا پروتونها) را از باد خورشیدی اطراف سیاره منحرف می‌کند.

به نظر می‌رسد که میدان عطارد یک دوقطبی باشد که کم و بیش با محور چرخش سیاره ، در یک امتداد قرار گرفته است. دراین صورت ، بطور کلی میدان مغناطیسی عطارد شبیه میدان مغناطیسی زمین ولی ضعیفتر از آن است. حضور یک میدان مغناطیسی و همچنین چگالی زیاد سیاره دلالت بر آن دارد که عطارد مانند زمین دارای یک هسته فلزی است که عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است. به نظر می‌رسد که این سیاره همانند یک آهنربای دائمی ‌است. میدان مغناطیسی زمین صدبار شدیدتر از میدان مغناطیسی عطارد است<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

<o:p></o:p>
<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">حوزه کالریس <o:p></o:p>


حوزه کالریس به وسعت 1300 کیلومتر (800 مایل) بزرگترین حوزه ناشی از برخورد شهابسنگها به سطح عطارد است. حلقه‌های کوهستانی هم مرکز ناشی از برخورد شهابسنگهای عظیم ، این حوزه را محصور کرده‌اند. کف این حوزه پوشیده از گدازه سفت شده است، همچنین گودالهای کوچک و جوان نیز در کف این حوزه یافت می‌شوند. کالریس واژه‌ای لاتینی و به معنای گرما می‌باشد. این اسم به این دلیل انتخاب شده است که این حوزه هنگام نزدیک شدن عطارد به خورشید یک دور در میان ، رو به خورشید بوده و گرمترین نقطه سیاره می‌گردد.

<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

<o:p></o:p>
<o:p></o:p>


<TABLE style="mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-dir: bidi" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">
<TABLE style="mso-cellspacing: 0cm; mso-table-dir: bidi; mso-padding-alt: 0cm 0cm 0cm 0cm" dir=rtl class=MsoNormalTable border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0cm; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0cm; PADDING-RIGHT: 0cm; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0cm">گودالها <o:p></o:p>


سطح سیاره عطارد پوشیده از گودالهای شهابسنگی است که حدود 3.5 میلیارد سال پبش بر اثر بمباران شهابسنگها بوجود آمده‌اند. اندازه گودالهای موجود در عطارد از چند متر تا 1000 کیلومتر (600 مایل) متغیر است. گودالهای بزرگتر ، حوزه نامیده می‌شوند. گودالها دارای مشخصاتی نظیر قله‌ها و حلقه‌های کوهستانی ، دیوارهای تراس دار و رگه‌هایی درخشان از توف (موادی که بر اثر برخورد شهابسنگ به بیرون پرتاب می‌شوند) هستند. مشخصات یک گودال به اندازه ، سرعت و جهت شهابسنگی که آنرا بوجود آورده بستگی دارد.<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<o:p></o:p>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

reza fety
12-20-2011, 05:33 PM
شهاب سنگها از کجا می آیند؟<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
ما از همزمانی ظهور آتشگوی های درخشان وسقوط شابسنگها می دانیم که آنها از فضا می آیند اما برای شناسایی سرچشمه آنها در فضا،نیازمند تعیین مدار شهابواره ها قبل از مواجهه آنها با زمین هستیم.این موضوع نیازمند آگاهی از جهت وسرعت هر شهابواره در هنگام پرواز جوی است.جهت لی را می توان ب استفاده از دست کم ده مشاهده توسط راصدانی دقیق که در دو طرف مسیر پرواز بوده باشند دریافت.اما سرعت را فقط به کمک عکس هایی که با دوربینهای خاص تهیه شده باشند می توان انداز ه گیری کرد.تاکنون چند مورد موفق در اندازه گیری مشخصات مداری شهاب سنگها انجام شده و مشخص شده که تعدادی از آنها دارای سرچشمه با مدارهایی مشابه مدارهای خانواده ای سیارکی با نام خانواده سیارکهای آپولو و به شکل مدارهای بیضوی از مدار زمین تا کمربند سیارکی هستند.کمربند سیارکی شامل تعداد بی شماری سیارات کوچک یا قطعت سیاره ای است که در مدارهای تقریبا" دایره ای بدور خورشید در گردشند.گهگاه گرانش مشتری یک سیارک را به مداری بیضیوار می کشاند.اگر این مدار بیضوی مدار زمین را قطع کند ممکن است سیارک یا تکه هایی از آن به زمین اصابت کندبعضی اجرام که در مدارهایی شبیه مدار سیارکهای آپولو حرک می کنند،از درون تلسکوپ ظاهری مه آلود دارنداینها دنباله دارهای کوتاه دوره(یعنی دنباله دارهایی که در محدوده داخلی منظومه شمسی حرکت می کنند وبه همین سبب به دفعات مشاهده می شوند)هستند وآشکار است که آنها، یا پسمانده های آنها،نیز به زمین سقوط می کنند.دنباله دارهای دراز دوره مدارهای بیضی بسیار کشیده ای دارند وسرعتشان هنگام رویارویی با زمین آنچنان زیاد است که اثر اصطکاکی جو به تخریب کامل وحتی انفجار آمیز آنها می انجامد.با ان وجود دنباله داران دراز دوره م توانند در محدوده داخلی منظومه شمسی به دام بیافتند ومداری کوتاه دوره پیدا کنند.پس احتمالا" در مین ،هم مواد سیارکی وهم دنباله داری به شکل شهابسنگ وخرده شهابسنگ فرو می ریزند.علاوه بر منشاءشهایسنگی ودنباله داری،ترکیب سیزده شهابسنگ نشان می دهد که آنها از ماه هستند وهشت تای دیگر نیز منشاءمریخی دارند.<o:p></o:p>
سرعت هیچ یک از آتشگوی ها،شهابها یا دنباله دارانی که تاکنون مشاهده شده اند از سرعت گریز از منظومه شمسی بیشتر نبوده است.سرعت گریز از منظومه شمسی عبارت است از سرعتی که جسم باید برای خنثی کردن گرانش خورشید داشته باشد تا از میدان گرانشی آن بگریزد و وارد فضای بین سیاره ای شود.بر عکس ،جسمی که از فضای بین ستاره ای وارد میدان گرانشی خورشید شود به طرف آن شتاب می گیرد.در این حال سرعت جسم برابر خواهد بود با سرعت آنها در فضای بین ستاره ای به اضافه سرعتی که بر اثر گرانش خورشید پیدا کرده است.بنابراین هرجمی که از بیرون به منظومه شمسی وارد شود با سرعی بیش از سرعت گریز حرکت خواهد کرد.چون تاکنون چنی شهابسنگی مشاهده نشده می توانیم بگوییم که شهابسنگهایی که بر زمین می افتند همگی به منظومه شمسی تعلق دارند.قابل ذکر است سرعت گریز از خورشید 618 کیلومتر در ثانیه است.<o:p></o:p>

حامد پورخرسندی
01-10-2012, 08:26 AM
قابل توجه دوستان علاقه مند:
شماره ی جدید ایکاروس به صورت ویژه نامه ی زهره با 41 مقاله چاپ شده...

مرفاوي
02-11-2012, 10:23 PM
ببخشيد آيا جدولي هست كه وزن و اندازه همه سياره ها رو در كنار هم نوشته باشد

و بعد آيا همه عكس هايي كه در اين بخش از سياره ها هست همه واقعي هستند ؟

Mostafa
02-11-2012, 10:41 PM
ببخشيد آيا جدولي هست كه وزن و اندازه همه سياره ها رو در كنار هم نوشته باشد

و بعد آيا همه عكس هايي كه در اين بخش از سياره ها هست همه واقعي هستند ؟

سلام جناب مرفاوي

از حضور شما در سايت بسيار خرسنديم و اميدوارم اين حضور شما فقط به دريافت اطلاعات مورد نظر ختم نشه و ما بيشتر شاهد حضور شما باشيم :have a nice day:

درباره جدولي كه فرموديد الآن حضور ذهن ندارم كه چنين جدولي در سايت وجود داره يا نه

اما از اعضاي گرامي خواهش مي كنم يه جستجويي بكنند و جدول مورد نياز شما رو شامل جرم و حجم سيارات ارائه كنند

درباره عكس ها هم البته نميدانم كدام عكس ها دقيقآ مد نظر شماست ولي بله غالبآ عكس واقعي هستند

اما در بعضي از طرح ها ، عكس هاي واقعي سيارات به صورت نرم افزاري در كنار هم قرار داده شده است .

موفق و مويد باشيد

Amin-Mehraji
02-11-2012, 11:00 PM
ببخشيد آيا جدولي هست كه وزن و اندازه همه سياره ها رو در كنار هم نوشته باشد

و بعد آيا همه عكس هايي كه در اين بخش از سياره ها هست همه واقعي هستند ؟

جدول جرم و البته برخی چیزای دیگه ( هم سیارات و بعلاوه برخی از اقمار )


http://s1.picofile.com/file/7293898488/table1.gif

پیمان اکبرنیا
02-11-2012, 11:02 PM
سلام

این تصویر مربوط به سیارات که از نظر نسبت اندازه ها و رنگ آمیزی و شکل کاملا درسته:

3414

و جرم سیارات هم برحسب کیلوگرم در این لینک موجوده:

http://www.smartconversion.com/otherInfo/Mass_of_planets_and_the_Sun.aspx

نسبت جرمهای سیارات به جرم زمین هم در جدول این لینک موجوده. در ستون سوم که نوشته mass:

http://freemars.org/jeff/planets/planets5.htm

جدول کامل مقایسه اجرام منظومه شمسی هم اینجاست:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Solar_System_objects_by_size

Tahereh Ramezani
02-11-2012, 11:11 PM
سلام جناب مرفاوی


بنده هم سرچ کردم و پاورپونتی پیدا کردم که موضوعی که شما می خواستید هم در آن موجود می باشد ، امیدوارم مفید واقع شود :


http://www.astroupload.com/do.php?filename=13289886801.ppt

مرفاوي
02-11-2012, 11:42 PM
از همه شما عزيزان متشكرم

خيلي محبت كرديد

pasha
03-05-2012, 12:32 AM
دوستان سلام:
می خواهم ازین به بعد در آوا استار فعال باشم. قصد من درین جا اینه که هر چی از نجوم خوندم و میدونم با شما به اشتراک بزارم و خوب دلم می خواهد شما هم به من دانسته هاتون رو انتقال بدید.
البته چون تازه کارم از امکانات فروم نمی تونم درست استفاده کنم پس sorry
خوب برای شروع می خوام یه سوال بپرسم ببینم نظرتون چیه!
پس کمربندهاتون ببندید و محکم بشینید..

دوستان آیا تا حالا به عکس های قمر زحل، انسلادوس توجه کرده اید!!! یه جستجو بکنید!

http://www.astroupload.com/uploads/13308976181.jpg (http://www.astroupload.com/)
[ انسلادوس قمر زحل است که چهره ایی دو گونه دارد. میدونم که همه می دونید که انسلادوس قمری است که در لایه های زیرین خود احتمالا اقیانوسی از آب مایع دارد. تازه انسلادوس بیشترین ضریب بازتاب نور (Albedo ) رو هم در منظومه شمسی دارد. درین قمر پدیده یخ فشان وجود دارد.
یخ فشان ها به طور یکنواخت در قمر پراکنده نشده اند. این یخ فشان هاکه باعث فرسایش در سطح انسلادوس نیز می شوند در قطب جنوب قمر وجود دارند. قطب جنوب قمر در اثر این یخ فشان ها بسیار تازه و جوان است و دهانه های برخوردی بسیار کمی در آن وجود دارد. در عوض قطب شمال قمر پر از دهانه های برخوردی است و سن بسیار زیادی دارد. در قطب شمال یخ فشان یا نیست یا خیلی کمه.

به نظر شما چرا فقط در قطب جنوب یخ فشان وجود داره؟ چرا در قطب شمال تعداد دهانه های برخوردی خیلی بیشره؟

نکته: از رو عکس می تونید بگید چه عارضه هایی در استوا قمر وجود داره؟
خوب دوستان کسی نظری داره...
تا چند روز دیگه جواب می دم ولی اول نظر شما چیه؟


Pasha Majidi

Tara
03-05-2012, 08:13 PM
به نظرم احتمالا چون لایه اب مایع در قطب جنوبی هستش یخ فشان در این قطب صورت میگیره.

وجود دهانه های برخوردی بیشتر در قطب شمال هم فکر کنم به خاطر سرعت گردش انسلادوس به دور خودش و زحله

پیمان اکبرنیا
03-05-2012, 10:19 PM
خب برای پاسخ به این سوال چیزی که در فکر اولیه به ذهنم میرسه اینه که احتمال داره محور چرخش انسلادوس نسبت به صفحه مداریش خیلی کج باشه و این عاملی باشه برای این اختلاف در شمال و جنوب این قمر.

Mehrzad-jupiter
03-05-2012, 10:32 PM
دوستان من در بخش پرسش و پاسخ سوالی در مورد سیاره نپتون و حلقه های اون پرسیدم اما جوابی نگرفتم. فکر کنم اینجا بشه مطرحش کرد
سوال این بود: علت اینکه آخرین حلقه نپتون موسوم به حلقه های آدمز، گسسته و باریکه چیه؟ البته نسبت به سایر حلقه های اون.

rezash
03-05-2012, 11:01 PM
اونطوري كه ميدونم اين حلقه ها از سه كمان تشكيل شده و بهم پيوسته نيست و دانشمندان دليل مستندي براي اين حالت از حلقه ها كه در ديگر سيارات منظومه شمسي بينظير است ارائه نكرده اند.

ولي به صورت طبيعي بايد اين نوع آرايش حلقه ها كه مهمترين شان به دور زحل شكل گرفته اند تحت تاثير قمرهاي اين سيارات ميباشند.

در كتابي نوشته شده بود كه حلقه ها متشكل از خرده سنگها و خرده يخها هستند و به مانند گوسفندان يك گله هستند و قمرها به مانند سگهاي گله اجازه خروج از دسته را نميدهند و بايد بر اساس شرايطي كه جاذبه سياره و اين قمرها ايجاد كرده اند حركت كنند.

به نظر من هم معقول ترين فرضيه همين ميتونه باشه كه باعث اين نوع از آرايش حلقه ها گرديده.

و شايد هم مواد لازم براي تشكيل يك حلقه كامل را نداشته است.

Mehrzad-jupiter
03-06-2012, 01:26 AM
اونطوري كه ميدونم اين حلقه ها از سه كمان تشكيل شده و بهم پيوسته نيست و دانشمندان دليل مستندي براي اين حالت از حلقه ها كه در ديگر سيارات منظومه شمسي بينظير است ارائه نكرده اند.

ولي به صورت طبيعي بايد اين نوع آرايش حلقه ها كه مهمترين شان به دور زحل شكل گرفته اند تحت تاثير قمرهاي اين سيارات ميباشند.

در كتابي نوشته شده بود كه حلقه ها متشكل از خرده سنگها و خرده يخها هستند و به مانند گوسفندان يك گله هستند و قمرها به مانند سگهاي گله اجازه خروج از دسته را نميدهند و بايد بر اساس شرايطي كه جاذبه سياره و اين قمرها ايجاد كرده اند حركت كنند.

به نظر من هم معقول ترين فرضيه همين ميتونه باشه كه باعث اين نوع از آرايش حلقه ها گرديده.

و شايد هم مواد لازم براي تشكيل يك حلقه كامل را نداشته است.
ممنون بابت پاسختون. فکر می کنم منظور شما همون اقمار شفرد باشه. با تعریفی که کردین و علت این گسسته بودن هم همین اقمار شفرد باشن که بنا به تعریف، هر شیی که به نوعی بخواد از این سامانه فرار کنه تحت تاثیر گرانش دوباره به اونجا بر میگرده.

rezash
04-13-2012, 02:54 AM
http://www.akkaseemrooz.com/images/stories/Vesta-Down.jpg

در فاصله 188 ملیون کیلومتری زمین، یکی از سیارک‌ها به نام Vesta وجود دارد که به طور دقیق در فاصله میان دو سیاره مریخ و مشتری واقع شده است. تصویری که می‌بینید، نخستین تصاویر دقیق با جزئیات است که حدود دو هفته در تاریخ 15 جولای پیش توسط فضاپیمایی که ناسا به فضا پرتاب کرده است، به سوی زمین مخابره شد. فضاپیمای Dawn (http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/multimedia/index.html) نخستین کاوشگری است که توانسته است به این فاصله وارد شده و قرار است برای یک سال آینده این سیارک را مورد کاوش و تحقیق قرار دهد. تصویر بالا از فاصله‌ای حدود 16 هزار کیلومتری از این سیارک ثبت شده است. این کار توسط دوربین خاصی با نام framing camera (http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/spacecraft/instruments.html) که روی این فضاپیما نصب شده انجام شده است. این دوربین می‌تواند هم به عنوان دوربین عکس‌برداری و هم به عنوان وسیله راهبری این کاوشگر در طول سفر مورد استفاده قرار بگیرد.

کاوشگر Dawn حدود چهارسال پیش به فضا پرتاب شد و قرار است تا فوریه سال 2015 که به سوی یکی دیگر از سیارک‌ها به نام Ceres حرکت کند، 530 کیلومتر از سطح وستا را مورد کاوش قرار دهد و توسط دوربین مخصوص با لنز 150mm و دیافراگم f/5.9 خود، هزاران عکس از آن به سوی زمین ارسال کند. از آنجا که این دوربین برای تحقیقات علمی و راهبری فضاپیمای Dawn اهمیت حیاتی دارد، یک نسخه پشتیبان از نیز در این کاوشکر قرار گرفته تا در صورت از کار افتادن احتمالی اولی، دوربین یدکی به کار بیفتد. سیارک Vesta از نظر نجوم شناسی بسیار مهم است، زیرا ناسا معتقد است که این سیارک نمونه‌ای از قدیمی‌ترین اجرام در منظومه شمسی بوده و شباهت بسیار زیادی به ساختار نخستین سیاره‌های منظومه شمسی دارد.


khabar.dorbinshop.com/news

subaro
04-13-2012, 10:37 AM
سیاره زهره شفق قطبی دارد
اوشگر ونوس اکسپرس آژانس فضایی اروپا دریافت که باوجود اینکه سیاره زهره میدان مغناطیسی ندارد اما پدیده هایی چون شفقهای قطبی زمین در آن دیده می شود.
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_002_7-%2Bvenuos2.jpg
منظومه خورشیدی ما هنوز ناشناخته های شگفت انگیز بسیاری را در خود جای داده است. یکی از این ناشناخته ها سیاره زهره (ونوس) است.

در دهه 60 دانشمندان می دانستند که این سیاره تقریباً بدون میدان مغناطیسی است. برای مثال، این بدان معنی است که هیچ شفق قطبی در زهره دیده نمی شود.

این درحالی است که تازه ترین اطلاعات کاوشگر مدارگرد ونوس اکسپرس آژانس فضایی اروپا (اسا) نشان می دهد که شفقها در این سیاره نیز وجود دارند.

سیاره ی ناهید
04-13-2012, 11:14 PM
کاوش در سیاره ی زهره‏(ناهید‏)‏
در فاصله ی بین سال1961تا1984زهره مرکز توجه کاوش های سیاره ای روس ها بود.آنها سرجمع30فضاپیما را به سوی زهره فرستادند و با این که هشت فضاپیمای نخست حتی نتوانستند از مدار زمین خارج شوند،آنها دست از تلاش نکشیدند و نهمین فضاپیما سرانجام تا فاصله ی24هزار کیلومتری به زهره نزدیک شد.ازمأموریت های موفق روس ها میتوان به نقشه برداری از مدار اشاره کرد،اما جالب ترین آنها کاوشگرهای (ونرا‏)بودند که بر سطح زهره فرود آمدند و تصاویری از محل فرود به زمین فرستادند و پیش از اینکه بر اثرگرما و فشار طاقت فرسای زهره از کار بیفتند نمونه ای از خاک زهره را تجزیه تحلیل کردند.هر کدام از آنها حدود یک ساعت در آن محیط دوام آوردند.

سیاره ی ناهید
06-21-2012, 02:40 AM
مأموریت های فضایی به مریخ:
تا به حال همه مأموریت های انجام شده به مقصد مریخ سفرهای یک طرفه بوده که در سه حالت انجام شده اند:
-1مأموریت های گذری،که فضاپیما فقط از کنار مریخ میگذرد و بنابراین زمان رصد سیاره و تهیه عکس و جمع اوری داده هایی در باره ی سیاره بیش از 15-20دقیقه نیست.
-2مأموریت های مداری یا فرود،که فضاپیما یا در مداری به دور مریخ قرار میگیرد یا بر سطح ان فرود میاید.
-3مأموریت های مریخ نورد،که در ان خودروهایی به نام مریخ نورد قادرند با دریافت فرمان از هدایت گرانشان روی زمین بر سطح مریخ حرکت کنند.
بین سالهای1965و1969،ناسا سه فضاپیمای گذری به مقصد مریخ فرستاد.سفینه ماینر4 که در نخستین تصویر نمای نزدیک از سیاره ای دیگر را که گرفت حفره های برخوردی شبیه حفره های ماه دیده می شد که سطح مریخ را پوشانده بودند.در سال 1969،مارینر6 و مارینر7 از فراز استوا و نواحی قطب جنوب مریخ گذشتند و تصاویری گرفتند و با کمک حسگرهای راه دور به تجزیه و تحلیل جو و سطح مریخ پرداختند.تصاویری که انها فرستادند نشان داد که عوارض تیره سطح مریخ،که مدت ها پیش از روی زمین رصد شده بود،برخلاف تصور شیاپارلی و لاول کانال نیستند.اتفاق عجیبی که رخ داد این بود که هیچ کدام از انها اتشفشان های غول پیکر نیمکره شمالی و دره عمیق استوایی مریخ را ندیدند و بعدها مارینر9انها را کشف کرد.

سیاره ی ناهید
06-21-2012, 07:16 PM
ادامه مطلب:
ناسا با رشد قابلیت هایش فضاپیماهایی را به مداری به دور مریخ فرستاد تا مدت طولانی تری این سیاره را بررسی کند.مارینر9 اولین فضاپیمایی بود که در13نوامبر سال1971وارد مداری به دور مریخ شد و تقریبا یک سال کار کرد.وقتی این فضاپیما به مریخ رسید طوفان غبار عظیمی کل سطح سیاره سرخ را پوشانده بود که یک ماه هم دوام اورد.پس از فرونشستن طوفان و اغاز مأموریتش،اتشفشان عظیمی را کشف کرد که در میانشان بزرگترین قله اتشفشانی منظومه شمسی ـ قله ی المپوس ـ به ارتفاع26کیلومتر از سطح نواحی اطرافش و قطر 600کیلومتر خودنمایی میکرد.
عارضه ی دیگری که مارینر9 ان را کشف کرد دره ای عمیق به نام دره مارینر است که همچون زخم عمیق به طول4800کیلومتر بر چهره مریخ کشیده شده و سه بار عمیق تر و پهن تر از دره گرندکنیون در ایالات متحد است.عوارض جالب تر نشانه هایی از بستر های باستانی رودهایی بود که بر چهره خشک و غبار الود سیاره حک شده بود.مارینر9 از تمام سطح مریخ تصویربرداری کرد و افزون بر این نخستین تصاویر نمای نزدیک را از دو قمر عجیبش،فوبوس و دیموس،گرفت.

دو فضاپیمای وایکینگ1و2به کتاب های تاریخ پیوستند چون دو خودرو پر از ابزارشان از انها،که در مداری به دور مریخ می گشتند،جدا شدند و به ترتیب در سال های1975 و 1976 بر سطح مریخ فرود امدند.مأموریت اصلی این مریخ نشین ها حفر خندقی بر سطح مریخ،برداشت پیمانه ای از خاکش،و انجام دادن سه ازمایش زیست شناسی در ازمایشگاه سوار بر خودشان بود تا به دنبال نشانه هایی از حیات در این خاک بگردند.نتایج برای ان روز قانع کننده نبود چرا که نشان دهنده ی نوعی فعالیت شیمیایی دور از انتظار و مبهم در خاک مریخ بود اما شواهد واضحی از وجود موجودات زنده ریز در خاک نزدیک محل فرود انها وجود نداشت.برخی دانشمندان بر این باورند که ترکیب تابش فرابنفش خورشید،که سطح مریخ از ان اشباع شده است،به همراه خشکی شدید و ماهیت اکسیدکنندگی خاک مریخ از شکل گیری موجودات زنده در ان جلوگیری کرده و خاک را به شدت بایر کرده است.
مأموریت مریخ نشین وایکینگ برای90روز طراحی شده بود اما1281روز دوام اورد و دو مدارگرد ان هم چند سالی عکس و داده به زمین می فرستادند.
هفده سال گذشت تا ناسا فضاپیماهای بعدی را روانه مریخ کند.اما از میان5مأموریت3تا به علت های گوناگون ناکام ماندند.در میان موفق ها مریخ نشین رهیاب و نقشه بردار سراسر مریخ(mgs)نخستین فضاپیماهایی بودند که از روشهای جدید استفاده کردن�:کیسه های هوا برای فرود رهیاب ومقاومت جوی به مدت یک سال و نیم برای تصحیح مدارmgsاز بیضی به دایره.
مدارگردmgsتصاویری از ابراه ها و عوارض جاری گرفت که نشان از وجود منابع اب مایع در حال حاضر،همچون لایه های اب دار،در نزدیکی سطح سیاره دارند.داده های مغناطیس سنج ان نشان داد که میدان مغناطیسی این سیاره همه جا در هسته اش سرچشمه ندارد و نواحی خاصی از پوسته به طور محلی متمرکز است.داده های دمایی و تصاویرنمای نزدیک از فوبوس،قمر مریخ،که mgsتهیه کرده نشان می دهد که سطح این قمر در اثر میلیون ها سال برخورد شهاب سنگ ها به ماده ای پودرشکل به ضخامت دست کم یک متر تبدیل شده است.همچنین داده های ارتفاع سنج لیزریmgsنخستین نمای سه بعدی را،از کلاهک قطب شمال مریخ،برای دانشمندان تهیه کرد.

سیاره ی ناهید
06-21-2012, 11:10 PM
کاوش مریخ در اینده:
دکتر فیروز نادری،که مأموریت های اسپریت و اپورچونیتی تحت سرپرستی او به عنوان مدیر اکتشافات مریخ در ناسا به خوبی انجام شد،حالا مدیر راهبردی و طرح ریزی کلیه ی پروژه های کشفیات منظومه شمسی درjplناساست.به گفته دکتر نادری ناسا قصد دارد در هر پنجره پرتاب مأموریتی را به سوی مریخ ارسال کند تا زمانی که مأموریت سرنشین داری به مقصد مریخ برنامه ریزی شود.این مأموریت ها بی شک در بین برنامه های اینده ناسا جای دارد:
-1مأموریت بازگشت نمونه،با هدف بازگرداندن نمونه هایی از خاک،سنگ و مواد جو مریخ به زمین تا انها را در ازمایشگاه های زمین از نزدیک بررسی کنند.
-2کاوشگران زیر سطح،گودالی در سطح حفر میکند،پایین می رود،اب جستجو میکند،هم زمان زمین شناسی مریخ را بررسی کرده و به دنبال فسیل یا حتی باکتری زنده ای میگردند که در گذشته یا همین حالا زیر سطح مریخ زندگی می کرده اند یا میکنند.
-3مهندسانjplپیشنهاد فرستادن فضاپیماهای بالدار یا بالن دار را مطرح کرده اند که سطح مریخ را از اسمانش بررسی کنند.گرچه چنین بررسی هایی در گذشته به کمک چندین مدارگرد انجام شده،وضوح تصاویر انها برای دانشمندان کافی نبوده است.چنین مأموریتی احتمالا باید صبر کند تا مدارگرد شناسایی مریخ(mro)مأموریتش را اغاز و تصاویرش از سطح مریخ را به زمین ارسال کند.

سیاره ی ناهید
06-24-2012, 01:17 PM
روش خلاقانه ناسا برای قرار گیری فضاپیما در مدار یا فرود بر سطح سیاره:
انجام دادن این همه پس رانی به سوخت احتیاج دارد؛سوختی که باید از سطح زمین و به بهای کم شدن تعداد ابزار های علمی که بار اصلی فضاپیمایند،درون خود فضاپیما حمل شود.به ترتیب،نه تنها ظرفیت فضاپیما محدود میشود بلکه به وضوح هزینه های مأموریت و احتمال خطا افزایش می یابد.مهندسان ناسا در ازمایشگاه جت پروپالشن(jpl)در پاسادنا کالیفرنیا،جایی که همه مأموریت های میان سیاره ای ناسا طراحی و ساخته و اجرا میشوند،برای کاهش تعداد پس رانی ها به روش خلاقانه و هوشمندانه ای رسیدند تا به کمک ان سرعت فضاپیما را در مدار مریخ یا هنگام فرود بر سطح کاهش دهند:
-1مهندسانjpl،به جای استفاده از پس رانی در نقطه حضیض برای کاهش ارتفاع اوج،سطح بال های خورشیدی فضاپیما را عمود بر جهت حرکتش تنظیم میکنند و از مقاومت جو مریخ بر این صفحه ها برای کاهش سرعت ان استفاده میکنند.باید بگویم این کار مانوری بسیار حساس و پیچیده است،با این حال مهندسانjplتا به حال دوبار با موفقیت ان را انجام داده اند.
-2برای کاهش فشار برخورد حاصل از فرود بر بدنه فضاپیما-که به سبب مطمئن نبودن از شرایط جوی و توپوگرافی سطح مریخ نمیدانیم چگونه است-که احتمالا پس از اخرین عملیات پس رانی در اخرین مرحله فرود پیش می اید،مهندسان فضاپیما را در پیله ای از کیسه های هوا دادند.این روش با موفقیت در سه مأموریت مریخ نورد استفاده شده است.
منبع:کتاب اسرار کائنات بخش دوم
نویسنده:ابراهیم ویکتوری