كمربند حيات

[rezash]

همانطور که میدانید سیاره زمین در فاصله ای از خورشید قرار دارد که باعث بوجود امدن حیات و زیست موجودات زنده تا کنون شده است.در واقع زمین نسبت به خورشید در ناحیه گولدیلاکس قرار دارد .اگر زمین نزدیکتر از فاصله کنونی قرار داشت احتمالا" به مانند سیاره ای مثل زهره میشد با جوی بسیار غلیظ و سمی و همینطور بسیار داغ و جهنمی با درجه حرارتی نزدیک به 500 درجه سانتیگراد.همینطور اگر دورتر از مدار کنونی قرار میگرفت به مانند مریخ دارای بیابانهائی خشک سرد و بیحاصل میشد که حتی با وجود یخهایش حیات شکل نمیگیرد یا در مراحل خیلی ابتدائی از بین میرود.
همینطور ماه نیز نسبت به زمین از نظر اندازه و فاصله در ناحیه كمربند حيات میباشد.اگر ماه کوچکتر از ابعاد فعلی اش بود باعث ایجاد لنگی در چرخش زمین و تغییرات شدید اب و هوایی میشد که زمینه را برای تشکیل حیات غیر ممکن می ساخت.همانطور که میدانید تشکیل و تداوم حیات که منجر به پیدایش دی.ان.آ و شکل پیشرفته ی حیات میشود به میلیونها سال پایداری اب و هوا نیاز دارد.و این ماه بود که با ابعاد مناسبش باعث شد محور زمین جابجا نشود.
زمین حتی در کهکشان راه شیری نیز در ناحیه كمربند حيات قرار دارد.اگر ما نزدیکتر به مرکز کهکشان بودیم حتما" تحت تاثیر سیاه چاله های نواحی مرکزی کهکشان قرار میگرفتیم واگر دورتر از جای کنونی بودیم انوقت عناصر سنگین و لازم برای پیدایش حیات وجود نداشت.
این چند مثال که از نواحی كمربند حيات عنوان کردم در مقابل هزاران ناحیه ی كمربند حياتي که دانشمندان مطرح کرده اند ناچیز است.شرایط اقیانوسها, لایه های موجود در جو زمین, میدان مغناطیسی زمین, لایه های زمین شناسی, وجود سیاره مشتری وغیره...همه از مثالهای موجود در رابطه با كمربند حيات زمین میباشد.
حتی وجود نفت و گاز و نقش ان در پیشرفت انسان نیز نوعی از كمربند حيات میباشد.
با توجه به این موارد ایا فکر و تدبیر بزرگی باعث بوجود امدن این موهبتها و خوش شانسیها شده؟
ایا فقط به این دلیل که خدا نوع بشر را دوست داشته است ما همکنون در این شرایط زندگی میکنیم؟
یا اینها فقط به خاطر تصادف بوجود امده اند؟و ما یک نمونه بسیار نادر در میان میلیونها سیاره ی مرده موجود و خارج از محدوده حيات در جهانیم؟
ایا زمین به دلیل قانون میانگین حاکم بر جهانهای متعدد موجود در جهان چند گانه به این صورت درامده و در انبوهی از جهانهای متعدد در بهترین جهان قرار گرفته یا به به خاطر تدبیری بزرگ و دوستدار انسان اینگونه است؟

[m.aryayi]

سال هاي نظريه بنيادين كه در مورد موجودات فرازميني ازش صحبت مي شد بر اين نظر تاكيد داشت كه تعداد سيارات مثل زمين بسيار زياد است و بر طبق همين نظريه پروژه هاي مثل seti و فرمول هايي مثل فرمول ديراك به وجود اومد و دانشمنداني مثل كارل ساگان رشد كردند
اما بعد از پرسش فرمي كه چرا هيچ مشاهده اي از موجودات فرازميني وجود نداره بعضي از دانشمندان به نظريه زمين استثنايي گرويدند در اين نظريه عواملي كه ازشون ياد كرديد مطرح شدند و تعداد زمين هاي خيلي كمتر از نظريه قبلي بودند (ولي صفر نبودند)
به هر حال هنوز نمي دونيم چند تا سياره شبيه وجود داره بايد صبر كرد و منتظر داده هاي علمي بود و به اصل انتروپيك احتارم گذاشت

[Milad.n]

طبق محاسبات انجام شده برای کمربند حیات مشخص شد که تیتان(قمر زحل) نیز بر روی این کمربند قرار دارد.با توجه به همین امر فضاپیمای کاسینی هویگنس پس از هشت سال راه طاقت فرسا (ظاقت فرسا برای ما زمینی ها!!!)بر ای بررسی شرایط حیات به تیتان رسید.شرایط قمر تیتان بسیار شبیه به زمین است.تیتان هم مانند زمین دارای جو باران برف ابر و دریا است.اما همه ی اینها از جنس متان وجود داره.یعنی متان نقش آب رو روی تیتان بازی می کنه.

[Sunrise]

کمربند حيات يک منظومه به ناحيه‌اي در اطراف آن اطلاق مي‌شود که در آنجا انرژي دريافتي از ستاره نه خيلي زياد و نه خيلي کم است و بنابراين درجه حرارت سياره‌اي که در اين مکان قرار مي‌گيرد براي شکل‌گيري آب مايع در سطح آن مناسب است.

بر اساس نظريه سنتي، وجود آب مايع براي شکل‌گيري و دوام حيات ضروري است.
اکنون مي‌دانيم هر کجا آب مايع پيدا شود، حيات از نوعي که ما در سياره خود مي‌بينيم مي‌تواند به وجود آيد. بيشتر سياره شناسان در اين زمينه معتقدند پيدا کردن آب مايع نمي‌تواند به طور قطع وجود حيات در سياره‌اي را به اثبات برساند چرا که هيچ کس هنوز به طور قطع نمي‌داند حيات بر روي زمين چگونه به وجود آمده و آيا اصلا منشا آن خود کره زمين بوده يا خير؟
اما با اين وجود، اين دانشمندان معتقدند سيارات خاکي که بر سطح آنها آب مايع وجود دارد و به دور ستارگان رشته اصلي مي‌گردند، بهترين مکان براي جستجو به دنبال فعاليت‌هاي زيستي هستند؛

هنگامی که متخصصان علوم زيستي در دهه 1960 در مکان‌هايي از کره زمين مانند اعماق اقيانوس‌ها، محيط‌هايي با دماهاي بسيار پايين، فشار هواي به شدت بالا و يا حتي مکان‌‌هاي بسيار خشک و بدون آب که شرايط حيات بسيار مشکل مي‌نمود موفق به کشف هزاران گونه موجود زنده که بيشتر آن‌ها از نوع تک‌سلولي يا باکتري‌ها بودند، شدند؛ این نظریه سنتی با چالش مواجه شد.
برخي از اين موجودات حتي قادر به دوام در مقابل ميزان بسيار بالايي تشعشعات گوناگون بودند و برخي ديگر براي دوام نيازي به اکسيژن و نور خورشيد نداشتند. اين امر موجب طرح ايده‌اي نوين در جامعه نجومي شد که بر اساس آن كاوشگران حيات دريافتند اگر حيات در شرايطي بسيار دشوار در همين کره خاکي مي‌تواند به وجود آمده و دوام يابد، در جستجو به دنبال حيات به سادگي نمي‌توان از کنار سيارات ديگري که شرايط آن‌ها با شرايط معمول زمين بسيار متفاوت به نظر مي‌رسد گذشت...

----
دانشنامه فضایی ایران

[Milad.n]

این مطلب به درستی بیان می دارد که ما باید تعریفمان از حیات را شفاف کنیم.یعنی باید مشخص کنیم که منظور ما از حیات،حیات موجود زنده است یا نوعا انسان.

کاملا واضح است که با تعریف صحیح از حیات این مطلب به دو قسمت حیات موجود زنده و حیات نوع انسان تقسیم می شود.احتمال وجود حیات انسانی به مراتب کمتر از احتمال وجود حیات موجودات زنده است(همون طور که در مطلب sunrise اشاره شده)

اما نکته ی حائز اهمیت دیگر این است که در جستجو برای حیات انسانی،فقط نباید به دنبال مکانی کاملا ایده آل(همانند زمین)برای حضور و زندگی انسان بود ، بلکه باید در مورد راههای تطبیق دادن انسان با بعضی شرایط خاص نیز تحقیق شود.(به طور مثال باید راهکار های تطبیق دادن زندگی انسان با شرایط دمایی بسیار پائین نیز بررسی شود)

[rezash]

به نظر شما جهانی که در ان زندگی میکنیم با تمام خصوصیاتش و منجمله قرار گرفتن در کمربندهای حیات که در بالا اشاره شد ایده ال ترینه؟یا میشد بهتر از این هم باشه؟مثلا" اگر کره زمین بزرگتر بود بهتر نبود؟یا اگر اندازه ی ستاره مون خورشید کوچکتر یا بزرگتر میشد بهتر نبود؟
مثلا" اگر زمین به جای یک قمر(ماه) دو تا قمر داشت ویکی از اونها نیز قابل زیستن بود زیبا تر نمیشد؟
شاید اگر یک سری از نواحی گولدیلاکس به نواحی فعلی اضافه میشد انسان باهوش تر میشد یا اینکه به جز انسان انواع موجودات هوشمند در زمین زندگی میکردند و اینها باعث میشد انسان سریعتر پیشرفت کنه و خیلی از مصایب فعلی مثل جنگها و بیماریها و حوادث طبیعی رو نداشته باشه.
و در کل حالا با شرایط موجود فعلی به نظر شما انسان میتونه با ایجاد کمر بندهای حیات مصنوعی به زندگی بهتری در زمین برسه؟یا این کار رو برای سیارات همسایه مثل مریخ انجام بده؟

[حسين رازبري]

به نظر بنده اگر زمین بزرگتر بود یا ما باهوشتر بودیم کار خرابی های انسانی هم حتما باهوشتر بود.
گرچه اندازه زمین بزرگ میشد اما خوب ما هم بلاخره یه روزی خرابش میکردیم و میرفتیم سراغ ماه (البته اگه بود)و بعد هم ماه رو خراب میکردیم.:orly:

[Milad.n]

صحبت های شما دوستان در جای خودش قابل بحث و بررسیه.اما بحث کمربند حیات برای پیدا کردن مکانی برای زیست در ورای زمینه.


البته من هم نظرم رو راجع به سوالات مطرح شده میگم:
در مورد اینکه ((میشد بهتر از این هم باشه)) باید بگم اگر جایی پیدا می کردیم که بهتر از اینجا بود این حرف درست بود.اما ایده آل ترین مکان برای زیست همین جاست پس بهترینه.
در باره ی اینکه ((ما باهوش تر بودیم)) این به ذهن من می رسه که ما در حال حاضر هم از تمام هوش و استعداد استفاده نمی کنیم حالا اگه بیشتر هم باشه وضعیت تغییر نمی کنه

[rezash]

با توجه به مشکلاتی که فعلا" در زمین وجود داره و بعضی از این موارد ممکنه در اینده باعث تهدید حیات در روی کره زمین بشه(مثل گرم شدن کره زمین)بهتره انسان از حالا به فکر رفع این مشکلات باشه.بهترین کار پیشگیریه که با توجه به نیازهای بشر بعضی اوقات کارامد نیست.مثلا" در رابطه با همین گرم شدن کره زمین چقدر انسانها به هشدارها توجه نشون دادند؟ایا حاضرند برای بهبود زیست در روی زمین از سوداگری دست بکشند یا مثلا" از اتومبیل شخصی که روز به روز هم بیشتر میشه استفاده نکنند؟
ولی میشه در اینده با دستکاری در بعضی از همین نواحی گولدیلاکس مشکلات رو حل کرد.
برای مثال میشه با انحراف مدار ماه یا زمین طول شبانه روز رو کم یا زیاد کرد.وباعث کم شدن دمای زمین شد.البته این کار باید با دقت تمام انجام بشه که روی دیگر ملزومات زیستی تاثیر مخرب نداشته باشه.
در هر حال بزرگترین مشکل انسان برای زیستن در حال حاضر خود انسانه.ولی میتواند بهترین منجی نیز باشد.
البته گرمای زمین رو برای مثال گفتم چون من بدم نمیاد یه کمی هوا گرمتر بشه چون بس نا جوانمردانه سرد است!!!

[Milad.n]

چیزی که به ذهن من می رسه اینکه انسان اگر با توجه به کمربند حیات بتونه جایی غیر از زمین برای زیست انسان پیدا کنه ، شرایط خیلی بدتر از زمین خواهد بود و انسان باید خودش رو با اون شرایط وفق بده

[Mojtaba.M]

هر ستاره ای با توجه به جرم و قدرتی که داره باید یه کمربند حیات داشته باشه .

کمربند حیات خورشید بین زمین و مریخه که حیات نصیب ما شده به همین خاطره که میگن زمانی در مریخ حیات ابتدایی بوده و میتونسته رشد کنه

[Mojtaba.M]

شرایط پیدایش حیات
برای اینکه حیات بتواند در سیاره‌ای به وجود آمده و تکامل یابد، آن سیاره باید در کمربند حیات منظومه خود قرار گرفته باشد. به علاوه، چنانچه ستاره میزبان دارای شرایط زیر باشد، احتمال تشكیل و دوام حیات در آن بیشتر است:

سن ستاره باید بیشتر از ۳ میلیارد سال باشد: سه میلیارد سال حداقل زمانی است که حیات می‌تواند در طی آن به وجود آمده و تکامل یابد.


جرم آن باید حداکثر 5/1 برابر جرم خورشید باشد: ستارگانی با جرم بالاتر گرچه هیدروژن و هلیوم بیشتری دارند اما ذخیره سوخت خود را با سرعت بیشتری به پایان می‌برند و بنابراین عمر کوتاه‌تری دارند و به همین خاطر، فرصت لازم برای پیدایش و تکامل حیات را فراهم نمی‌کنند - حتی اگر سیاره یا سیاراتی در فاصله مناسبی از چنین ستارگانی قرار گرفته و شرایط خوبی برای ایجاد حیات داشته باشد.


عناصر سنگین موجود در ستاره باید حداقل 40 درصد عناصر موجود در خورشید باشند: سیارات خاکی اطراف ستارگانی که دارای میزان پایینی عناصر سنگین هستند تشکیل نمی‌شوند و تنها سیارات گازی که بر روی آنها امکان حیات وجود ندارد در چنین منظومه‌هایی یافت می‌شوند.

البته در سال‌های اخیر منظومه‌های خورشیدی متعددی کشف شده‌اند که یک یا چند شرط بالا را دارا نبودند، اما سیاراتی كه در چنین منظومه‌هایی كشف شده‌اند باز هم از نظر دانشمندان شرایط ایجاد حیات را داشته‌اند زیرا در کمربند حیات منظومه خود قرار داشته‌اند. دلیل این امر آن است که بسته به قطر، جرم و نوع ستاره‌ای که در یک منظومه وجود دارد، کمربند حیات آن منظومه گسترده‌تر یا کوچک‌تر می‌شود.
دانش فضایی:crazy:

[Mojtaba.M]

کمربند حیات


منظومه خورشیدی ما در کمربند حیات کهکشان راه شیری، و سیارات زمین و مریخ در کمربند حیات منظومه شمسی واقع شده‌اند

کمربند حیات یک منظومه به ناحیه‌ای در اطراف آن اطلاق می‌شود که در آنجا انرژی دریافتی از ستاره نه خیلی زیاد و نه خیلی کم است و بنابراین درجه حرارت سیاره‌ای که در این مکان قرار می‌گیرد برای شکل‌گیری آب مایع در سطح آن مناسب است.

بر اساس نظریه سنتی، وجود آب مایع برای شکل‌گیری و دوام حیات ضروری است. اما امروزه دانشمندان به دلایلی که بعدا به آنها می‌پردازیم کمی محتاطانه‌تر در این رابطه اظهار نظر می‌کنند. اکنون می‌دانیم هر کجا آب مایع پیدا شود، حیات از نوعی که ما در سیاره خود می‌بینیم می‌تواند به وجود اید.

بیشتر سیاره شناسان در این زمینه معتقدند پیدا کردن آب مایع نمی‌تواند به طور قطع وجود حیات در سیاره‌ای را به اثبات برساند چرا که هیچ کس هنوز به طور قطع نمی‌داند حیات بر روی زمین چگونه به وجود آمده و آیا اصلاً منشا آن خود کره زمین بوده یا خیر؟ اما با این وجود، این دانشمندان معتقدند سیارات خاکی که بر سطح آنها آب مایع وجود دارد و به دور ستارگان رشته اصلی (ستارگانی که در مرکز آنها همجوشی هسته‌ای رخ می‌دهد) می‌گردند، بهترین مکان برای جستجو به دنبال فعالیت‌های زیستی هستند، هر چند این مساله بدان معنا نیست که امکان وجود حیات در سیستم‌های ستاره‌ای با شرایط متفاوت مورد بررسی قرار نگیرد.

اوایل نیمه دوم قرن بیستم بود که مطالعات بیشتر بر نحوه شکل‌گیری، دوام و تکامل حیات موجب شد تا دانشمندان در دیدگاه سنتی خود تجدید نظر کنند و به جای محدود ساختن جستجو به دنبال حیات تنها در سیاراتی که به دور ستارگان رشته اصلی وجود دارند، امکان پیدایش حیات به دور سایر ستارگان و حتی اقمار سیارات را نیز بررسی کنند. ایده این امر زمانی مطرح شد که متخصصان علوم زیستی در دهه ۱۹۶۰ در مکان‌هایی از کره زمین مانند اعماق اقیانوس‌ها، محیط‌هایی با دماهای بسیار پایین، فشار هوای به شدت بالا و یا حتی مکان‌‌های بسیار خشک و بدون آب که شرایط حیات بسیار مشکل می‌نمود موفق به کشف هزاران گونه موجود زنده که بیشتر آن‌ها از نوع تک‌سلولی یا باکتری‌ها بودند، شدند. برخی از این موجودات حتی قادر به دوام در مقابل میزان بسیار بالایی تشعشعات گوناگون بودند و برخی دیگر برای دوام نیازی به اکسیژن و نور خورشید نداشتند. این امر موجب طرح ایده‌ای نوین در جامعه نجومی شد که بر اساس آن كاوشگران حیات دریافتند اگر حیات در شرایطی بسیار دشوار در همین کره خاکی می‌تواند به وجود آمده و دوام یابد، در جستجو به دنبال حیات به سادگی نمی‌توان از کنار سیارات دیگری که شرایط آن‌ها با شرایط معمول زمین بسیار متفاوت به نظر می‌رسد گذشت.

حدود یک دهه بعد، فضاپیماهای وویجر ناسا بار دیگر کاوشگران حیات فرازمینی را که تصور می‌کردند تمامی احتمالات موجود جهان‌هایی که دارای شرایط حیات هستند را بررسی کرده‌اند به شدت متحیر ساختند. تصاویری که این دو فضاپیما از قمر مشتری، اروپا، در سال ۱۹۷۹ به زمین مخابره کردند نشان داد این قمر با وجود آنکه در کمربند حیات منظومه شمسی قرار ندارد، دارای مقادیر زیادی یخ بر سطح خود است. اما نکته جالب دیگری که در این تصاویر وجود داشت، سطح نسبتا هموار این قمر بود. بر خلاف ماه که بر سطح خود زخم‌هایی کهنه از برخوردهای سماوی دارد که همچنان به دلیل میزان بسیار ناچیز فعالیت‌های زمین‌شناسی و فرسایش خاک تقریبا از هنگام برخورد بدون تغییر باقی مانده است، در تصاویر قمر مشتری اثرات زیادی از برخوردهای سماوی دیده نمی‌شد. به طور کلی هنگامی که یک جسم سماوی مانند سیاره، قمر، یا سیارک بر روی سطح خود نشانه‌های زیادی از برخوردهای سماوی ندارد، می‌توان گفت یک یا چند مورد زیر در مورد آن صادق است:

مدت زمان زیادی از عمر آن جسم سماوی نمی‌گذرد و پوسته آن جوان است. به همین دلیل هنوز توسط اجرام مهاجم سماوی بمباران نشده است و یا چون پوسته هنوز در حال شکل‌گیری است، اثرات به جا مانده از برخوردهای اجرام سماوی دستخوش تغییر شده‌اند

آن جسم سماوی دارای فعالیت‌های زمین‌شناسی مانند فعالیت‌های آتشفشانی و حرکات زمین‌ساختی است که موجب تغییر شکل پوسته در طی سال‌ها می‌گردد

آن جسم سماوی دارای جو است و به دلیل بارش‌های جوی و جابجایی هوا در آن، خاک دچار فرسایش ‌می‌شود

در مرکز جسم سماوی، منبع تولید انرژی وجود دارد که موجب گرم شدن لایه‌های مختلف آن و تغییر شکل پوسته می‌گردد

سیاره شناسان می‌دانستند که قمر اروپا تقریباً به طور همزمان با سایر اجرام منظومه شمسی یا حداقل با اختلاف چند ده میلیون سال از آن به وجود آمده است؛ بنابراین اروپا یک قمر جوان محسوب نمی‌شود. به علاوه، از آنجا که پوسته اروپا برخلاف پوسته زمین که از مواد سنگی ساخته شده، پوشیده از یخ است، فعالیت‌های زمین‌شناسی به نحوی که بر روی زمین شاهد آن هستیم نیز در سطح این قمر مشاهده نمی‌شد. از سوی دیگر، اروپا فاقد جو است، بنابراین نه فرسایش خاک در آن رخ می‌دهد و نه اجرام مهاجم پیش از برخورد با سطح قمر در لایه‌های جو سوخته و تبخیر می‌شوند. از طرفی، با توجه به فاصله نزدیک این قمر به سیاره خود یعنی مشتری که تنها ۶۷۱ هزار کیلومتر است، انتظار می‌رفت اروپا به دلیل گرانش قوی مشتری که سیارک‌ها و شهابسنگ‌ها را به سوی خود جذب می‌کند، آماج حملات این تکه سنگ‌های مهاجم باشد. تمامی این عوامل موجب شد سیاره شناسان اعلام کنند که اروپا احتمالا در لایه‌های درونی خود دارای یک منبع تولید انرژی و حرارت است که موجب جریان آب مایع جایی حدود ۱۵ کیلومتر پایین‌تر از خارجی‌ترین لایه یعنی پوسته آن می‌شود. این جریان متداوم مایعات در زیر پوسته موجب بروز تغییرات در سطح آن و تغییر شکل دادن و پر شدن دهانه‌های برخوردی ناشی از تصادم شهابسنگ‌ها می‌گردد.

سیاره‌شناسان با محاسبه تعداد دهانه‌های برخوردی که امروزه بر سطح اروپا دیده می‌شوند دریافتند که از عمر پوسته این قمر به طور متوسط ۱۰ میلیون سال بیشتر نمی‌گذرد. بسیاری معتقدند گرمای قمر اروپا ناشی از پدیده‌ای است که به آن گرمایش جذر و مد گرانشی گفته می‌شود. پوسته تمامی اقمار منظومه شمسی از جمله قمر زمین تحت تاثیر نیروی گرانش سیارات خود مدام در حال تغییراند. این تغییرات اما در اغلب اقمار بسیار جزیی و در طی زمان‌های کوتاه بسیار نامحسوس است. سطح اقمار در نتیجه این فرایند منبسط و منقبظ می‌شود که این امر موجب بروز اصطکاک، تولید حرارت و گرم شدن آنها می‌گردد. طبیعی است که هرچه قمر به سیاره مادر خود نزدیک‌تر و هر چه آن سیاره دارای نیروی گرانش قوی‌تری باشد، گرمای ناشی از جذر و مد گرانشی بیشتر است. البته اقمار منظومه شمسی نیز بر روی سیارات خود چنین تاثیر متقابلی می‌گذارند، اما به دلیل جرم کم‌تر و متعاقبا نیروی گرانش ضعیف‌تری که نسبت به سیارات خود دارند، چنین تاثیراتی عموما قابل چشم پوشی است.

پیش از اعزام فضاپیماهای وویجر به ماموریت خود، دانشمندان تصور می‌کردند تمامی اقمار منظومه شمسی مانند قمر زمین جهان‌هایی مرده هستند که امکان بروز و دوام حیات بر روی آنها به هیچ وجه حتی قابل بررسی هم نیست. تصاویر جدیدی که وویجرها از اروپا در سال ۱۹۷۹ ارائه دادند ثابت کرد چنین دیدگاهی نادرست است و از آن پس اقمار سیارات نیز مورد توجه کاوشگران حیات قرار گرفتند. از آنجا که قمر اروپا خارج از کمربند حیات منظومه شمسی قرار داشت، دستاورد مهم دیگری که اطلاعات ارسالی وویجرها برای کاوشگران حیات دربرداشت این بود که آنان دریافتند جهان‌هایی که خارج از این محدوده و در فواصل زیادی از منبع اصلی تولید انرژی یک منظومه که ستاره آن است، قرار دارند نیز چنانچه دارای منابع حرارتی درونی باشد و در اثر فرایندهایی همچون گرمایش گرانشی یا زوال رادیواکتیو که در نیمکره جنوبی تیتان، قمر زحل، رخ می‌دهد، بتوانند انرژی مورد نیاز خود را تامین کنند باید در زمره مکان‌هایی با احتمال ایجاد شرایط حیات و حتی وجود آب مایع محسوب شوند. از آن زمان بود که در جستجو به دنبال حیات، اقمار سیارات گازی منظومه شمسی دیگر حتی از سیاره مریخ نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفتند و مطالعات بیشتری در این زمینه بر روی این قمرها آغاز گردید. با گسترش دامنه این مطالعات به سیارات فراخورشیدی و اقمار آنها، بار دیگر تعداد جهان‌های ناشناخته‌ای که هر یک می‌توانند شرایط بروز و تکامل حیات را ایجاد کنند رو به فزونی گذارد.

تنها در کهکشان راه شیری بیش از ۳۰۰ میلیارد ستاره وجود دارند. اگر ۱۰ درصد آنها ستارگانی مانند خورشید باشند و نحوه شکل‌گیری منظومه‌های آنها شبیه به چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی باشد، در کهکشان ما باید ۳۰ میلیارد سیاره گازی و به همین تعداد سیاره خاکی وجود داشته باشد. با در نظر گرفتن تنها مدل منظومه‌ای شناخته شده یعنی منظومه شمسی، اگر فرض کنیم هر سیاره گازی دست کم ۴ قمر و سیارات خاکی به طور متوسط هر یک تنها یک قمر داشته باشند، انتظار می‌رود حدود ۱۵۰ میلیارد قمر در کهکشان ما وجود داشته باشد! همزمان سوال دیگری ذهن کاوشگران حیات را به خود مشغول ساخت: ایا تنها سیاراتی که به دور ستاره‌های رشته اصلی در گردشند سیارات قابل سکونت محسوب می‌شوند یا سایر گونه‌های ستاره‌ای مانند کوتوله‌های قرمز یا حتی غول‌های قرمز نیز می‌توانند چنین شرایطی را برای سیارات خود به وجود بیاورند؟


اخترشناسان هنوز به طور قطع نمی‌دانند هنگامی که خورشید تبدیل به غول قرمز شود چه سرنوشتی در انتظار سیاره ماست

کوتوله های قرمز که به وفور در جهان یافت می‌شوند حدود ۵۰ برابر کم فروغ‌تر از خورشید هستند و جرم آنها تقریبا یک پنجاهم جرم خورشید است. نگاهی اجمالی به دسته بندی ستارگانی که تا کنون در جهان کشف شده‌اند نشان می‌دهد حدود ۸۵ درصد کل ستارگان جهان را کوتوله‌های قرمز تشکیل می‌دهند. این ستارگان به دلیل جرم و درخشندگی پایین خود اصلا در زمره میزبانان احتمالی سیاراتی با امکان پیدایش حیات به حساب نمی‌آمدند. یکی از مهم‌ترین دلایل این امر آن است که کمربند حیات در چنین منظومه‌هایی باید بسیار نزدیک به ستاره مادر باشد تا سیاره‌ای که در این ناحیه قرار می‌گیرد بتواند میزان مناسب حرارت و انرژی را برای حفظ حیات بر روی خود دریافت کند.

از سوی دیگر، یک سیاره در صورتی که در چنین فاصله نزدیکی از ستاره خود قرار گیرد، در تله گرانشی ستاره خود می‌افتد و همواره یک روی آن به سمت ستاره است در حالی که روی دیگر هیچ‌گاه حرارت مستقیم ستاره را دریافت نمی‌کند. این پدیده که قفل مداری نام دارد هنگامی رخ می‌دهد که به دلیل فاصله کم دو کره سماوی با جرم‌های متفاوت از یکدیگر و گرانش کره بزرگ‌تر، طول حرکت وضعی جسم کوچک‌تر با مدت حرکت انتقالی آن به دور جسم دیگر برابر می‌شود. درست مانند قمر زمین که به دلیل قرار گرفتن در تله گرانشی سیاره مادر، همیشه یک روی خود را به زمین می‌نمایاند و ما هرگز قادر به دیدن نیمه دیگر ماه نیستیم. در چنین شرایطی، دما در نیمی از سیاره‌ که همواره رو به ستاره مادر است به شدت زیاد و در نیمه دیگر آن به شدت کم خواهد بود به گونه‌ای که حتی اگر این سیاره دارای آب هم باشد، حرارت ستاره در نیمی از آن موجب تبخیر آب و در نیم دیگر سبب انجماد آن می‌گردد.

اما در سال‌های اخیر مدل‌های کامپیوتری نشان دادند که چنانچه چنین سیاره‌ای دارای جوی با ضخامت مناسبی باشد، حرارت دریافتی از ستاره کوتوله قرمز می‌تواند از سمتی که رو به ستاره دارد به سمت دیگر منتقل و موجب متعادل شدن حرارت کل سیاره شود. این یافته نیز بار دیگر بر تعداد اجرام و منظومه‌هایی که می‌توانند از لحاظ ایجاد و پیدایش حیات مورد بررسی قرار گیرند افزود و این بار ستارگان کوتوله قرمز که همانطور که پیشتر اشاره شد بخش عمده‌ای از ستارگان جهان را به خود اختصاص داده‌اند مورد توجه جستجوگران حیات قرار گرفتند. از آن پس، هر روز بر تعداد اخترشناسانی که معتقد بودند جستجو به دنبال حیات فرامنظومه‌ای نباید به ستارگان رشته اصلی محدود شود رو به افزایش گذاشت تا اینکه سیاراتی که به دور غول‌های قرمز می‌گردند نیز مورد توجه قرار گرفتند.

غول قرمز ستاره‌ای است با قطری معادل ۱۰ تا ۱۰۰ برابر قطر خورشید که پیشتر خود در زمره ستارگان رشته اصلی قرار داشته، بدان معنا که در مرکز آن همجوشی هسته‌ای به وقوع می‌پیوسته است. سرانجام با اتمام ذخیره هیدروژن در مرکز چنین ستارگانی و فشرده‌تر شدن آن‌ها، همجوشی هسته‌ای اتم‌های هیدروژن در لایه‌ای اطراف هسته آغاز شده، در اثر برهم خوردن تعادل میان لایه‌های گازی، ستاره شروع به انبساط می‌کند که در آن هنگام غول قرمز نامیده می‌شود. گرچه مرکز چنین ستارگانی بسیار فشرده و دارای دمای بالایی است، اما لایه‌های خارجی آنها در اثر انبساط دچار کاهش نسبی دما می‌شوند. چنین سرنوشتی حدود پنج میلیارد سال اینده در انتظار خورشید ما نیز هست. تک ستاره ما در آن هنگام به قدری بزرگ می‌شود که سیارات داخلی منظومه شمسی یعنی عطارد و زهره را می‌بلعد و تا نزدیکی زمین پیشروی می‌کند. در حال حاضر، یکی از موضوعاتی که ذهن اخترشناسان را به خود مشغول داشته، امکان وجود حیات بر سیاراتی است که به دور غول‌های قرمز می‌گردند. بر اساس مطالعات اولیه، به نظر می‌رسد چنین مساله‌ای زیاد هم دور از واقعیت نیست، هر چند کمربند حیات یک منظومه با افزایش قطر ستاره و تغییر درخشش و دمای سطحی آن به نقطه‌ای دورتر نقل مکان می‌کند. به عنوان نمونه، ۲ میلیارد سال دیگر، زمین به دلیل تغییراتی که در دما و درخشندگی خورشید ایجاد خواهد شد، از کمربند حیات کنونی منظومه شمسی خارج می‌شود.

کمربند حیات ستارگان غول قرمز در فاصله ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ میلیون کیلومتری آنها قرار دارد، در حالی که کمربند حیات ستاره‌ای مانند خورشید که یک ستاره معمولی از دسته ستارگان رشته اصلی محسوب می‌شود، به ناحیه‌ای در فاصله ۱۴۰ تا ۲۴۰ میلیون کیلومتری آن که تنها دربرگیرنده مدار زمین و مریخ است، اطلاق می‌شود. کشف سیارات فراخورشیدی در اطراف ستارگان رشته اصلی بسیار ساده‌تر از ردیابی سیاره‌ای در اطراف یک غول قرمز است، چراکه گرچه کمربند حیات ستارگان رشته اصلی در فاصله نزدیک‌تری از ستاره خود قرار دارد، اما با توجه به اینکه درخشندگی سطحی غول‌های قرمز عموما هزاران برابر بیشتر از ستارگان رشته اصلی است، سیاراتی که به دور آنها می‌‌گردند غالبا در نور ستاره مادر به سادگی قابل رصد نیستند. به عنوان نمونه، هنگامی که خورشید تبدیل به یک غول قرمز شود، قطر آن حدوداً ۱۰۰ برابر، اما درخشندگی سطحی ستاره ما به بیش از ۱۰۰۰ برابر درخشندگی فعلی خود خواهد رسید.

بررسی امکان وجود و دوام حیات در اطراف چنین ستارگانی باز هم دایره جستجو به دنبال حیات را گسترده‌تر کرد. از سوی دیگر، از زمان کشف نخستین سیاره فراخورشیدی در سال ۱۹۹۰ تا کنون، سیارات متعددی خارج از منظومه شمسی کشف شده‌اند که از نظر ساختار و همچنین منظومه‌ای که در آن قرار گرفته‌اند با یکدیگر بسیار متفاوتند. با وجود تنوع زیادی که در سیارات فراخورشیدی تا کنون مشاهده شده، دانشمندان بیشتر به دنبال سیاراتی هستند که از نظر ساختار، دما و سایر مشخصات تا حدی شبیه زمین باشند. برای این امر پاسخ به این سوال که ایا منظومه شمسی، منظومه‌ای منحصر به فرد است یا خیر مساله‌ای است که مدت‌هاست ذهن منجمان را به خود مشغول کرده است.


دانش فضایی

[دختر ستاره]

چرا ما همیشه در سیارات دیگه به دنبال شرایطی مثل شرایط زمین برای حیات هستیم شاید در سیارات دیگه موجوداتی باشن که از همون ابتدا با شرایط اون سیاره تطابق پیدا کردن شاید هم موجوداتی در سایر کرات باشن که نمی تونیم اونا رو ببینیم یعنی چشم ما قادر به دیدن اونا نباشه مثل امواج رادیویی -فرو سرخ که چشم ما اونا رو نمی تونه ببینه شاید برای آشکار سازی موجودات دیگه نیاز به تکنولوژی جدیدی داشته باشیم تا موجودات دیگه رو آشکار کنه

[Ehsan]

چرا ما همیشه در سیارات دیگه به دنبال شرایطی مثل شرایط زمین برای حیات هستیم شاید در سیارات دیگه موجوداتی باشن که از همون ابتدا با شرایط اون سیاره تطابق پیدا کردن شاید هم موجوداتی در سایر کرات باشن که نمی تونیم اونا رو ببینیم یعنی چشم ما قادر به دیدن اونا نباشه مثل امواج رادیویی -فرو سرخ که چشم ما اونا رو نمی تونه ببینه شاید برای آشکار سازی موجودات دیگه نیاز به تکنولوژی جدیدی داشته باشیم تا موجودات دیگه رو آشکار کنه

اتفاقا این بحث هست که اشکال ِ حیات می تونه خیلی خیلی گسترده تر باشه. این لینک رو ببینید:
http://fa.wikinews.org/wiki/%D9%85%D9%88%D9%81%D9%82%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%A7% D9%86%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D 8%B1_%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF_%D9%85%D9%88%D 8%AC%D9%88%D8%AF%D8%A7%D8%AA_%D8%B4%D8%A8%D9%87%E2 %80%8C%D8%B2%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%81%D9%84%D8%B2% DB%8C?dpl_id=8857

[Mehrzad-jupiter]

انسان مجبوره به دنبال حیاتی شبیه حیات زمین بگرده .البته پیدا کردن حیات از نوعی دیگر خودش انقلابی وسیع در علم کیهان شناسی به وجود میاره و شکی نسیت که مدل سازی ها از سر گرفته می شه. اما اینکه بشر به دنبال حیاتی از نوع زمینی و بر پایه کربن میگرده از یه لحاظ میشه گفت از سر ناچاریه. چون تنها گونه حیات متعارفیه که می شناسه. امروزه بشر نوع حیات خودش رو شناخته و لی به طور کامل عامل وجودی اون رو نمیشناسه پس ابتدا حیاتی رو جستجو می کنه که براش قابل درک باشه. اگر بخواد از ابتدا به دنبال گونه های دیگر حیات باشه مطمئناً چیزی جز سردرگمی نصیبش نمیشه . برای همینه که پروژه کپلر و امثال اون به جستجوی ستارگانی همانند خورشید میگردند. بشر هنوز در ابتدای راه کشفیاته.............

[مسعود فرح بخش]

من قبلا جایی خونده بودم شرط لازم برای وجود حیات در یک سیاره وجود اون در محل گولدیلاکس هستش ولی شرط کافی نیست
خوب به نظر هم عاقلانه هستش.در منظومه خورشیدی خودمون هم سه سیاره زهره ، زمین و مریخ در این منطقه هستن و لی از اونجا که این یه شرط لازم هست ولی کافی نیست 2 سیاره دیگه مرده هستن و امکن بروز حیات رو ندارن.
خوب اگه منطقه گولدیلاکس با توجه به مشخصات خورشید در یک بازه فاصله ای از خورشید تعریف میشه،قمر هایی مثل اروپا و تایتان که در این منطقه نیستن ولی دانشمندان امید زیادی دارن که بتونن شواهدی مبنی بر وجود حیات در این اقمار پیدا کنن.
پس یعنی یا باید تعریفمون از منطقه گولدلاکس رو عوض کنیم یا شرط لازم برای حیات در یک سیاره یا قمر ،بودن در این منطقه نیست.

[rezash]

احتمالا براي يافتن حيات ابتدائي شايد نياز به نواحي گولديلاكس نباشه و امكانش هست كه حيات بر روي يك دنباله دار هم بوجود بياد.(البته شايد)

ولي براي وجود حيات پيچيده و چه بسا هوشمند بايد هزاران نوع از نواحي گولديلاكس دست به دست هم بدهند.

خيلي موارد رو ميشه از خوش شانسي انسانها دونست كه باعث وجود ما شده است.از اندازه خورشيد و كل سيستم منظومه شمسي بگير تا ساختار زمين شناسي و لايه هاي جو و مقدار آب موجود در زمين و غيره... كه ميشه ساعتها فكر كرد و نام برد.

اتفاقا يكي از موارد بحث ميان مذهبيون و بي دين ها همين موارد گلديلاكس ميباشد كه احتمالا اگر هر كدومشون نبود ما اين متون رو نمي نوشتيم.و مذهبيون وجود اين همه مورد را نشانه وجود تدبيري بزرگ ميدانند.

با اينحال همه اين نواحي فقط در سطح درك انسانهاست.به قول هاوكينگ شايد موجوداتي خارق العاده, بتونند نوعي از زندگي را در مركز ستاره ها ادامه بدهند.وكمربند حيات براي ما كمربند حيات است.

ولي از اونجا كه احتمالا سنگهاي آسماني حيات اوليه رو به زمين انتقال داده اند, شايد اين نوع از حيات, خيلي فراگير تر از اون چيزي كه ما فكر ميكنيم.

[x11416]

دوستان باید توجه داشته باشن فقط در منطقه طلایی نیست که احتمال حیاتی مثل زمین وجود داره بلکه در این منطقه احتمالش زیاده.
مورد دیگر اینه که بیشتر اختر شناسان فقط دنباله دارها و شهاب سنگ ها وکلا اجرامی که به زمین برخورد کرده رو عامل ایجاد حیات در زمین میدونن که این درست نیست.بلکه زیست شناسان هم نظریات متفاوتی در این مورد از جمله نظریه سوپ بنیادین (Primordial Soup) دارند که نظریه ای بسیار قوی است و این طور بیان میکند که ابتدا ذارت بسیار ساده از آتشفشان های اعماق اقیانوس به درون اقیانوس ها ریخته شده و توسط حباب به بالا برده شده و توسط رعد وبرق به مواد پیچیده تری تبدیل شده اند و دوباره به اقیانوس برگشته اند و از به دور هم جمع شدن این ذرات پیچیده عالی مثل چربی ها (همونطور که میدونید غشا سلولی از چربی است) سلول تشکیل شده و این مورد بارها آزمایش شده و جواب داده.این مطلب رو گفتم تا بخوام ثابت کنم که چرا داشمندان گیر دادن به تایتان و اروپا و سیارات دیگه.به خاطر وجود همین پدیده در اعماق اقیانوس آنهاست!

[Mehrzad-jupiter]

احتمالات همیشه وجود داره و تعدادشون هم خیلی زیاده و در بسیاری از موارد حتی ضد هم هم میشن. مثل همین کمربند حیات و احتمال یافتن حیات در اقمار مشتری و زحل، اما باید به این نکته توجه کرد که قشر یخی ای که اروپارو احاطه کرد و احتمال وجود اقیانوس های عظیم زیر این قشر همون نکته کلیدیه که بشر به این نتیجه برسه که نباید نگاهشو تنها معطوف کمربند حیات بکنه، درسته که ناحیه ای که زمین در اون قرار داره محتمل ترین جا برای سایر منظومه ها جهت یافتن حیاته اونم به خاطر تنها نقطه واجد شرایط زندگی از دید ما. اما یافتن حیات میکروارگانیسم و اون شکل بسیار ابتدایی از حیات، باعث شده کاندیداهایی غیر از سیارات ناحیه کمربند حیات پیدا بشه. نوع غیرمتعارف و شگفت انگیز دیگر هم که همه میشناسیم، انسلادوس که تو اون فاصله بسیار زیاد از خورشید اصلا فکر آدم نمی رسه که شاید آب در اون پیدا بشه ولی داده های امروزی خلاف این تفکر رو ثابت می کنه، دایره فرضیات و مدلها وقتی گسترده تر می شه که نوع دیگری از حیات هم کشف بشه بر پایه عنصر دیگه ای غیر از کربن. این جاست که مدل سازی ها از سرگرفته می شه.

[ario1sh]

گفتنی ست که اشکال مختلف حیات می تونه اونقدر عجیب و متفاوت باشند که در تخیل ما انسانها هم نگنجند ... با توجه به محدودیتی که منطقه ی طلایی برای ایجاد حیاتی شبیه زمین ایجاد می کنه , شانس قمرها افزایش پیدا می کنه . قمرهایی که به دور سیاره ی میزبانشون در حال چرخش هستند و به طور مثال به نسبت منطقه طلایی از ستاره ی میزبانشون بسیار دور هستند ...

[مداد رنگیهام]

فک کنم باید دیدمونو نسبت به حیات شرایط لازم برای پیدایش حیات ادامش کمی تغییر بدیم.امروز خوندم:
"محققین توانسته‌اند پلیمر سنتزی به پروتئین‌های خونی اضافه کنند که باعث می‌شود این پروتئین برای رساندن اکسیژن به ماهیچه‌ها، ‌دیگر نیازی به آب نداشته باشد. بنابراین، شاید زندگی روی سایر سیارات بدون آب هم امکان‌پذیر باشد."konjkav.com
از طرفی
برای ایجاد حیات لازمه یک رشته مشابه rna داشته باشیم rna نقش انزیمی داره میتونه پروتئین تولید کنه و میتونه اطلاعات وراثتیو به صورت ساده تر منتقل کنه و میتونه خودشو همانند سازی کنه rna
از زیر واحد هایی به نام نوکلئوتید تشکیل شدن که عناصر موجود در اونها n.o.c.h هست حالا اگر جو سیاره ای حاوی no2 و ch4 (یا ترکیبات مشابه که عناصر c.h.o.nداشته باشه)باشه با ایجاد حرارت زیاد در جو مثلا یک تخلیه الکتریکی مثل رعد و برق امکان ترکیب این عناصر و ایجاد ترکیبات ساده به وجود میاد که میتونه زمینه ساز ایجاد حیات باشه این یکی از نظریه هایی هست که ایجاد حیاتو در زمین توجیه میکنه که در آزمایشگاه با شبیه سازی تونستن تا حدی این آزمایشو با موفقیت انجام بدن (دقیقش یادم نیست دوس داشتین فصل 3 زیست پیش داتشگاهیو بخونین!:دی)
پس میشه گفت برای ایجاد وادامه حیات خیلیم آب لازم نیست.:)

[mohsen4465]

فک کنم باید دیدمونو نسبت به حیات شرایط لازم برای پیدایش حیات ادامش کمی تغییر بدیم.امروز خوندم:
"محققین توانسته‌اند پلیمر سنتزی به پروتئین‌های خونی اضافه کنند که باعث می‌شود این پروتئین برای رساندن اکسیژن به ماهیچه‌ها، ‌دیگر نیازی به آب نداشته باشد. بنابراین، شاید زندگی روی سایر سیارات بدون آب هم امکان‌پذیر باشد."konjkav.com
از طرفی
برای ایجاد حیات لازمه یک رشته مشابه rna داشته باشیم rna نقش انزیمی داره میتونه پروتئین تولید کنه و میتونه اطلاعات وراثتیو به صورت ساده تر منتقل کنه و میتونه خودشو همانند سازی کنه rna
از زیر واحد هایی به نام نوکلئوتید تشکیل شدن که عناصر موجود در اونها n.o.c.h هست حالا اگر جو سیاره ای حاوی no2 و ch4 (یا ترکیبات مشابه که عناصر c.h.o.nداشته باشه)باشه با ایجاد حرارت زیاد در جو مثلا یک تخلیه الکتریکی مثل رعد و برق امکان ترکیب این عناصر و ایجاد ترکیبات ساده به وجود میاد که میتونه زمینه ساز ایجاد حیات باشه این یکی از نظریه هایی هست که ایجاد حیاتو در زمین توجیه میکنه که در آزمایشگاه با شبیه سازی تونستن تا حدی این آزمایشو با موفقیت انجام بدن (دقیقش یادم نیست دوس داشتین فصل 3 زیست پیش داتشگاهیو بخونین!:دی)
پس میشه گفت برای ایجاد وادامه حیات خیلیم آب لازم نیست.:)
اگر بخوایم برای امکان وجود حیات بر پایه غیر آبی عددی رو بعنوان میزان احتمال وجود این نوع حیات انتخاب کنیم، من عددی بسیار بسیار بسیار و بسیار کوچک رو انتخاب میکردم.
احتمال وجود حیاتی بی نیاز به آب برای من، اگه غیر ممکن نباشه، انقدر کوچیکه که شاید در یک کهکشان به تعداد انگشت شمار بتونیم پیداش کنیم. از طرف دیگه من این احتمال رو فقط برای حیاتی بسیار ساده و ابتدایی فرض میکنم و اگه بخوایم حیاتی پیشرفته بی نیاز به آب رو پیشنهاد بدیم من بدون شک میگم که غیر ممکنه.


آب در علم شیمی مثل یک تبصره در کنار قانونی عمومی هست. حلالی تراز اول در آزمایشگاهه، محدوده دمایی فاز مایع آب برای مولکول کوچکی مثل اون بسیار زیاده، به همون اندازه که اسیدیه به همون میزان خصلت بازی داره، در فاز جامد برخلاف انتظار سبکتر میشه و بر روی مایع قرار میگره، میل فعل و انفعال شیمیایی کمی داره و بنابراین واکنش‌ها در بستر اون بدون مداخله حلال براحتی انجام میشن، محدوده فاز مایع اون در حدیه که نه خیلی گرمه نه خیلی سرد که این بهترین محدوده برای انجام واکنش‌های حیاته، در اتمسفر یکی از قویترین گازهای گلخانه‌اییه، گرمای ویژه بسیار بسیار بالایی داره و در نتیجه بسرعت سرد و گرم نمیشه و خیلی چیزهای دیگه که هر چی بگیم باز هست.

در کنار همه اینها اگه آب رو بخوایم از حیات بگیریم اونوقت میبایستی اکسیژن رو هم بگیریم. هر کجا اکسیژن باشه آب خودبخود ایجاد میشه. دلیلش رو بالا یادم رفت بگم و اون ساختار بسیار پایدار آبه که در بسیاری از واکنش‌ها ایجاد میشه. مشهورترین واکنش اکسیژن واکنش سوختنه. در واقع تمام موجودات زنده‌ای که میشناسیم بجز تعداد معدودی باکتری با سوزاندن آهسته مواد در سلول‌های بدن خودشون انرژی و گرما تولید میکنن. آب فرآورد اصلی واکنش سوختنه بنابراین در حیاتی بر پایه غیر آبی بایستی اکسیژن رو فرآموش کنیم. بنابراین تنها چیزی که برامون میمونه کربن، هیدروژن و نیتروژن و اگر بخوایم جایگزینی برای اکسیژن قرار بدیم گوگرده. مطمئناً با این عناصر بایستی اسیدهای آمینه، پیش سازهای نوکلئوتیدها، هیدرات‌های کربن و خیلی از پیش‌سازهای دیگر حیات رو فراموش کنیم.

مطمئناً با حذف آب و در نتیجه اکسیژن دیگه پروتئینی باقی نخواهد موند تا بخواد در غیاب آب اکسیژن رسانی کنه.

[مداد رنگیهام]

حیات در سیارات دیگه با حیات در کره ما میتونه متفاوت باشه.درسته اغلب سلول ها در زمین انرژی مورد نیازشونو از تجزیه مواد آلی به دست میارن که نیاز به وجود اکسیژن به فرم o2 داره ولی سلول هایی هم وجود دارن که انرژی خودشونو از ترکیبات آلی بدست نمیارن مثل شیموتوروف ها و اینکه اکسیژن برای تولید زیر واحد های حیات ضروری نیست چون همون طور که میدونیم اکسیژن موجود در جو زمین حاصل واکنش فتوسنتز فتوتروف های اولیه هستش و از جایی که حیات مدت ها قبل تر از ایجاد فتوتروف ها در زمین حاکم بوده میتونیم به این نتیجه برسیم. از طرف دیگه تنها راه ایجاد اکسیژن فتوسنتز نیست و از طریق تجزیه ترکیبات دیگه مثل h2o2 هم میشه اکسژن وهم آب تولید کرد و از طرف دیگه علت وابسته بودن حیات به آب در زمین که بیش از 60 درصدش آبه سازگاری سلول هاست به طوری که سلول هایی که بیشتر واکنش هاشون وابسته به آبه باقی موندن در حالی که اگر در سیارات دیگه سلول مانند هایی بتونن واکنش هاشونو بر اساس ترکیبات دیگه انجام بدن و حساسیتشون نسبت به پرتو های خورشیدی کمتر باشه میتونن ایجاد حیات کنند.:)

[mohsen4465]

حیات در سیارات دیگه با حیات در کره ما میتونه متفاوت باشه.درسته اغلب سلول ها در زمین انرژی مورد نیازشونو از تجزیه مواد آلی به دست میارن که نیاز به وجود اکسیژن به فرم o2 داره ولی سلول هایی هم وجود دارن که انرژی خودشونو از ترکیبات آلی بدست نمیارن مثل شیموتوروف ها و اینکه اکسیژن برای تولید زیر واحد های حیات ضروری نیست چون همون طور که میدونیم اکسیژن موجود در جو زمین حاصل واکنش فتوسنتز فتوتروف های اولیه هستش و از جایی که حیات مدت ها قبل تر از ایجاد فتوتروف ها در زمین حاکم بوده میتونیم به این نتیجه برسیم. از طرف دیگه تنها راه ایجاد اکسیژن فتوسنتز نیست و از طریق تجزیه ترکیبات دیگه مثل h2o2 هم میشه اکسژن وهم آب تولید کرد و از طرف دیگه علت وابسته بودن حیات به آب در زمین که بیش از 60 درصدش آبه سازگاری سلول هاست به طوری که سلول هایی که بیشتر واکنش هاشون وابسته به آبه باقی موندن در حالی که اگر در سیارات دیگه سلول مانند هایی بتونن واکنش هاشونو بر اساس ترکیبات دیگه انجام بدن و حساسیتشون نسبت به پرتو های خورشیدی کمتر باشه میتونن ایجاد حیات کنند.:) هرکجا اکسیژن باشه، آب هم هست. چون آب ساختاری فوق العاده پایدار داره و در اغلب واکنش‌ها آزاد میشه. بنابراین اگر که میخواید حیاتی بر پایه غیر آبی رو تصور کنید بناچار میبایستی اکسیژن رو حذف کنید. خب آیا بنظر شما کربن، هیدروژن، نیتروژن، گوگرد و فسفر میتونن حیات رو بدون حضور اُکسنده پرقدرتی مثل اکسیژن پیش ببرن؟ اینهو پازلی میمونه که یه تیکش کمه.

[Fery.JWST]

بعضی از دانشمندان شاید اسمشون رو نبرم بهتر باشه ... میگن این شرایط بوجود اومدن حالا بقول دوست عزیز rezash شرایط گولدیلاکس همه یه اتفاقی بیش نبوده... ماها(انسانها) همه دنبال این هستیم که یه دستی اینارو درست کرده و یه نیرویی اینارو چیده (‌البته اونا عقیدشون اینطوریه ها ! که انسان ها همیشه به دنبال یه چیزی میگردن که همیشه یه چیزی بهش بچسبونن... ) و میگن که همه اینا یه شرایط خاص فیزیکی بوده که بعد میلیون ها سال stable شده و به این حالت فعلی در اومده البته بوجود خدا و یه دستی که اینارو به این صورت قرار داده یه خورده شک دارن و میگن باید ببینیم اون BANG اولیه استارتش از کجا بوده اگه اونو پیدا کنن کلاْ پرستش رو تعطیل میکنن حالا چه پرستش خدا چه بنده خدا... درحالی که الانش هم تعطیل کردن یه جورایی...
از طرفی گفته شده که سیاراتی شاید و شاید خیلی نزدیک به قطعاْ وجود داره که عین زمین خودمون حتی با شرایط آب و هوایی بهتر مثلاْ‌ همیشه ۱۷ درجه و فصل بهار باشه !‌ چه قدر زیبا میشه ها !
که اینم یه شرایط فیزیکی بهتریه نسبت به زمین ما ! شاید انسانهای پیشرفته تر هم درش باشه که میلیاردها سال جلوتر از ما باشن...


درکل اینا همه چیزاییه که حتی فکر کردن بهش باعث میشه من شب خوابم نبره... و رجوع میکنم به دل.

[مداد رنگیهام]

هرکجا اکسیژن باشه، آب هم هست. چون آب ساختاری فوق العاده پایدار داره و در اغلب واکنش‌ها آزاد میشه. بنابراین اگر که میخواید حیاتی بر پایه غیر آبی رو تصور کنید بناچار میبایستی اکسیژن رو حذف کنید. خب آیا بنظر شما کربن، هیدروژن، نیتروژن، گوگرد و فسفر میتونن حیات رو بدون حضور اُکسنده پرقدرتی مثل اکسیژن پیش ببرن؟ اینهو پازلی میمونه که یه تیکش کمه.
لزوما هر جا که اکسیژن باشه آب نیست به غیر از فرم o2 ما اکسیژنو به صورت ترکیب با عناصر دیگه هم داریم مثلا co2 بنابر این نبود آب در سیاره ای دلیل قانع کننده برای نبود عنصر اکسیژن لازم برای تولید زیر واحد های حیات نیست همون طور که قبلا توضیح دادم حیات خیلی قبل تر از ایجاد اکسیژن به فرم o2 در زمین ایجاد شده.:)

[mohsen4465]

بعضی از دانشمندان شاید اسمشون رو نبرم بهتر باشه ... میگن این شرایط بوجود اومدن حالا بقول دوست عزیز rezash شرایط گولدیلاکس همه یه اتفاقی بیش نبوده... ماها(انسانها) همه دنبال این هستیم که یه دستی اینارو درست کرده و یه نیرویی اینارو چیده (‌البته اونا عقیدشون اینطوریه ها ! که انسان ها همیشه به دنبال یه چیزی میگردن که همیشه یه چیزی بهش بچسبونن... ) و میگن که همه اینا یه شرایط خاص فیزیکی بوده که بعد میلیون ها سال stable شده و به این حالت فعلی در اومده البته بوجود خدا و یه دستی که اینارو به این صورت قرار داده یه خورده شک دارن و میگن باید ببینیم اون BANG اولیه استارتش از کجا بوده اگه اونو پیدا کنن کلاْ پرستش رو تعطیل میکنن حالا چه پرستش خدا چه بنده خدا... درحالی که الانش هم تعطیل کردن یه جورایی...
از طرفی گفته شده که سیاراتی شاید و شاید خیلی نزدیک به قطعاْ وجود داره که عین زمین خودمون حتی با شرایط آب و هوایی بهتر مثلاْ‌ همیشه ۱۷ درجه و فصل بهار باشه !‌ چه قدر زیبا میشه ها !
که اینم یه شرایط فیزیکی بهتریه نسبت به زمین ما ! شاید انسانهای پیشرفته تر هم درش باشه که میلیاردها سال جلوتر از ما باشن...


درکل اینا همه چیزاییه که حتی فکر کردن بهش باعث میشه من شب خوابم نبره... و رجوع میکنم به دل. در مورد این موضوع که زمین هزاران خوش شانسی آورده تا حیات تونسته روی اون تکامل پیدا کنه قبلاً یه کوچولو بحث کرده بودیم. راستش بخاطر بعضی چیزا نمیشه زیاد در موردش راحت حرف زد. :دی عموماً کسانی که با فراهم شدن خودبخودی شرایط ایده‌آل زمین مخالفن با تکامل داروینی هم مخالفن. مثلاً بعضی‌ها میگن که زمین در بهترین نقطه منظومه شمسی قرار داره و این نمیتونه از روی شانس باشه. حالا من یه سوالی میپرسم و اون اینکه اگه زمین رو از این نقطه برداریم چه اتفاقی میافته؟

خب معلومه؛ یه سیاره دیگه جاشو میگیره و دوباره موجوداتی هوشمند روی اون تکامل پیدا میکنن و باز از خودشون میپرسن که این نمیتونه از روی شانس باشه. غیر از اینه؟ :دی

متأسفانه تو سال‌های اخیر عده زیادی از دانشمندان و افراد تحصیلکرده جهان دارن دنده عقب میرن! دلیلش هم اینه که با شنیدن واژه «تصادف» در تکامل داروینی اونو غیر ممکن فرض کردن. مثلاً اومدن احتمال وجود سیاره‌ای هم اندازه زمین، احتمال دمای مناسب روی سطح اون، احتمال داشتن اتمسفر مناسب، احتمال داشتن مگنتوسفر مناسب، احتمال وجود آب روی سطح اون، احتمال چیده شدن خودبخودی مولکول‌های حیات کنار هم، احتمال جهش مناسب جهت تکامل، احتمال قرار نگرفتن در کنار تهدید‌های فضایی (مثل ستارگان غول پیکر) و هزاران احتمال دیگه رو با هم ضرب کردن و به این نتیجه رسیدن که احتمال وجود سیاره‌ای مثل زمین در کائنات انقدر کمه که نمیشه گفت حاصل تصادفه و اونو با خلقت خودبخودی دایر‌ة‌المعارف بریتانیکا در طبیعت یکی دونستن.

خب فکر کنم این افراد لازم باشه یکدور دیگه ریاضیات دوران دبیرستان و مبحث احتمالات اونو پاس کنن.البته اینبار قبل از شروع مبحث احتمالات باید چندین بار اون توضیحات اولش رو بخونن که اصن احتمال چی هست و در چه شرایطی از قواعد احتمالات باید استفاده کرد.:grin:

[Hesaby]

سلام
در رابطه با بحث چند وقت پیش توی نهج البلاغه خطبه اول به یه سری تو ضیحات درباره ی پیدایش زمین نوشته بود که بد نیست شما هم در جریان باشید(:دی)

خلقت را آغاز کرد و موجودات را بیافرید، بدون نیاز به فکر و اندیشه ای ، یا استفاده از تجربه ای،بی آنکه حرکتی ایجاد کند و یا تصمیمی مضظرب در او راه داشته باشد. برای پدید آمدن موجودات ، وقت مناسبی قرار داد ، و موجودات گوناگون را هماهنگ کرد و در هر کدام ، غریزه ی خاص خودش را قرار داد و غرایز را همراه آنان گردانید . خدا پیش از آنکه موجودات را بیافریند ، از تمام جزئیات و جوانب آنها آگاهی داشت و حدود و پایان آنها را می دانست و از اسرار درون و بیرون پدیده ها آشنا بود . سپس خدای سبحان طبقات فضا را شکافت و اطراف آن را باز کرد و هوای به آسمان و زمین راه یافته را آفرید،(امام -علیه السلام-در این گفتار علمی،به مراحل دقیق آفرینش اشاره کرد که خداوند بزرگ ابتدا هوا و سپس آب و آنگاه دیگر پدیده ها را آفرید . امروزه همه ی دانشمندان این حقیقت را قبول دارند که آب از اکسیژن و هیدروژن پدید آمده و آغاز آفرینش از هوا و توده بخار بوده است.) و در آن آبی روان ساخت ، آبی که امواج متلاطم آن شکننده بود ، که یکی بر دیگری می نشست ، آب را بر بادی طوفانی و شکننده نهاد و باد را به بازگرداندن آن فرمان داد و به نگه داری آب مسلط ساخت و حد و مرز آن را به خوبی تعیین فرمود . فضا در زیر تند باد و آب بر بالای آن در حرکت بود . سپس خدای سبحان طوفانی(اِعتَقَمَ:باد تندی که خشک و بی باران است.)بر انگیخت که آب را متلاطم ساخت (اشاره به علم دریا شناسی و موج شناسی) و امواج آب را پی در پی در هم کوبید.
طوفان به شدت وزید و از نقطه ای دور دوباره آغاز شد . سپس به طوفان امر کرد تا امواج دریاها را به هر سو روان کند و بر هم کوبد و با همان شدت که در فضا وزیدن داشت ، بر امواج آب ها حمله ور گردد از اول آن بر میداشت و به آخرش میریخت ، و آب های ساکن را به امواج سرکش برگرداند. تا آنجا که آب ها روی هم قرار گرفتند و چون قله های بلند کوه بالا آمدند . امواج تند کف های بر آمده از آب ها را در هوای باز و گسترده بالا برد ، که از آن هفت آسمان را پدید آورد .(اشاره به علم بخارآب شناسی)
آسمان پایین را چون موج مخار شده و آسمان های بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد ، بی آنکه نیازمند به ستونی باشد یا میخ هایی که آنها را استوار کند . آنگاه فضای آسمان پایین را به وسیله ی نور ستارگان درخشنده زینت بخشید و در آن چراغی روشنایی بخش (خورشید)،و ماهی درخشان،در مدار فلکی گردان و برقرار و سقفی متحرک و صفحه ای بی قرار ،به جریان انداخت.

[mohsen4465]

لزوما هر جا که اکسیژن باشه آب نیست به غیر از فرم o2 ما اکسیژنو به صورت ترکیب با عناصر دیگه هم داریم مثلا co2 بنابر این نبود آب در سیاره ای دلیل قانع کننده برای نبود عنصر اکسیژن لازم برای تولید زیر واحد های حیات نیست همون طور که قبلا توضیح دادم حیات خیلی قبل تر از ایجاد اکسیژن به فرم o2 در زمین ایجاد شده.:) منظور من از اکسیژن، اکسیژن مولکولی نبود بلکه خود عنصر اکسیژن بود. هر کجا که عنصر اکسیژن باشه آب هم هست چون آب یکی از پایدارترین ترکیبات اکسیژنه (مگه اینکه هیدروژن هم نداشته باشیم). هیدروژن در سیارات بشکل دواتمی، بسیار ناپایداره و تمایل زیادی به ترکیب شدن با سایر عناصر داره. هیدروژن از لحاظ شیمیایی یک کاهنده قویه و اکسیژن برعکس یک اُکسنده قوی. بنابراین بسرعت با هم ترکیب میشن. از طرف دیگه یون هیدروژن یک اسید لوئیس و یون اکسید یک باز لوئیس محسوب میشن و از این لحاظ هم بصورت اسید و باز با هم واکنش میدن و آب تولید میکنن. مثلاً اکسیدهای فلزات خاصیت بازی دارن و در طرف مقابل هیدرات‌های نافلزات خصلت اسیدی دارن (مثل H2S، HCl و ...). این گازهای اسیدی با اکسید‌های فلزات ترکیب میشن و آب آزاد میکنن. حتی زیر واحدهای حیات (آمینواسیدها، مونوساکاریدها و ...) هم طی واکنش‌هایی که آب آزاد میکنن به هم متصل میشن.

همونطور که می‌بینین هیدروژن و اکسیژن در طبیعت تمایل زیادی به ترکیب شدن و تشکیل دادن مولکول آب دارن. بهرحال شما مجبورید برای تصور حیات غیرآبی یکی از دو عنصر هیدروژن و یا اکسیژن رو حذف کنید که در این صورت با مشکل بزرگی در چیدن پازل جدید مواجه میشید.

در کل بعضی از عناصر، بعنوان عناصر پایه حیات شناخته میشن و نمیشه اونها رو حذف یا جایگزین کرد. کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن چهار عنصر غیرقابل حذف و جایگزینی در تکامل حیات هستند.

[مداد رنگیهام]

حرفهای شما درست ولی اگر بخوایم به دنبال حیات هوشمند در سیارات دیکه باشیم یا باید به دنبال سیاره ای با ویژگی های کاملا مشابه با سیاره زمین باشیم که هم دارای لایه ازون و هم مقدار زیادی آب و املاح معدنی و جو قابل تنفس باشه تا بتونیم شاهد وجود حیات پرسلولی و هوشمند مانند انسان باشیم واگر نه بدون وجود لایه ازون وتحت تاثیر پرتو uv و رادیکال های آزاد عمر زیر واحد های حیات بسیار کم خواهد بود و حیات به صورت ابتدابیی و فقط در داخل آب و یخ مشاهده میشه چون همونطور که میدونیم حیات بر روی خشکی بعد از ایجاد لایه ازون از دریاها به خشکی اومد بنابر این بدون لایه ازون حیات هوشمند یا وجود نداره یا نیازمند زیرواحد هایی متفاوت با زیر واحد های حیات ماست که در برابر پرتو های موجود در فضا مقاوم باشه.:)

خوب حالا اگر بخوایم آبو از حیات بگیریم چند اشکال ایجاد میشه:1 آب به علت ظرفیت گرمایی بالایی که داره بهترین مکان برای انجام واکنش های سلولیست 2 بسیاری از واکنش های درون سلولی کاتابولیسمی و آنابولیسمی بدون آب انجام پذیر نیستن 3 آب به خاطر قطبی بودن باعث پایداری غشای سلولی میشه3 بدون آب فتوستتزی تولید نخواهد شد و لایه ازونی به وجود نخواهد آمد4
از جایی که تمامی فعالیت ها سلولی وابسته به یون هاست و آب انحلال پذیری بالایی داره که انجام فعالیتهای سلولیو امکان پذیر میکنه...
با این تفاسیر جایگزین آب نه تنها باید تمامی این خاصیت ها رو داشته باشه بلکه باید نسبت به پرتو های پر انرژی مقاوم باشه...
آیا چنین جایگزینی در کیهان وجود داره؟آیا موجودات هوشمند دیگه ای هم در کیهان هستند؟آیا سرزمینی مشابه با زمین با جو مناسب و تمام شرایط لازم برای ایجاد حیات هوشمند در کیهان هست...؟
نمیدونم...:)
و آیا ما تنها هستیم؟

[mohsen4465]

حرفهای شما درست ولی اگر بخوایم به دنبال حیات هوشمند در سیارات دیکه باشیم یا باید به دنبال سیاره ای با ویژگی های کاملا مشابه با سیاره زمین باشیم که هم دارای لایه ازون و هم مقدار زیادی آب و املاح معدنی و جو قابل تنفس باشه تا بتونیم شاهد وجود حیات پرسلولی و هوشمند مانند انسان باشیم واگر نه بدون وجود لایه ازون وتحت تاثیر پرتو uv و رادیکال های آزاد عمر زیر واحد های حیات بسیار کم خواهد بود و حیات به صورت ابتدابیی و فقط در داخل آب و یخ مشاهده میشه چون همونطور که میدونیم حیات بر روی خشکی بعد از ایجاد لایه ازون از دریاها به خشکی اومد بنابر این بدون لایه ازون حیات هوشمند یا وجود نداره یا نیازمند زیرواحد هایی متفاوت با زیر واحد های حیات ماست که در برابر پرتو های موجود در فضا مقاوم باشه.:)

خوب حالا اگر بخوایم آبو از حیات بگیریم چند اشکال ایجاد میشه:1 آب به علت ظرفیت گرمایی بالایی که داره بهترین مکان برای انجام واکنش های سلولیست 2 بسیاری از واکنش های درون سلولی کاتابولیسمی و آنابولیسمی بدون آب انجام پذیر نیستن 3 آب به خاطر قطبی بودن باعث پایداری غشای سلولی میشه3 بدون آب فتوستتزی تولید نخواهد شد و لایه ازونی به وجود نخواهد آمد4
از جایی که تمامی فعالیت ها سلولی وابسته به یون هاست و آب انحلال پذیری بالایی داره که انجام فعالیتهای سلولیو امکان پذیر میکنه...
با این تفاسیر جایگزین آب نه تنها باید تمامی این خاصیت ها رو داشته باشه بلکه باید نسبت به پرتو های پر انرژی مقاوم باشه...
آیا چنین جایگزینی در کیهان وجود داره؟آیا موجودات هوشمند دیگه ای هم در کیهان هستند؟آیا سرزمینی مشابه با زمین با جو مناسب و تمام شرایط لازم برای ایجاد حیات هوشمند در کیهان هست...؟
نمیدونم...:)
و آیا ما تنها هستیم؟ بله همینطوره. جایگزین پیدا کردن برای آب تقریباً غیر ممکنه. بعضی ها آمونیاک رو پیشنهاد کردن و بعضی ها مایعات آلی. ولی هیچکدوم نمیتونن شیمی بسیار پیچیده حیات رو در خودشون بگونجونن. آمونیاک خصلت بازی زیادی داره و در حضور ضعیفترین اسیدها نمک آمونیوم تشکیل میده. مایعات آلی هم ایرادات زیادی دارن از جمله طبق گفته خودتون نمیتونن حلال مناسبی برای یون‌ها باشن، یا نمیتونن محیط مناسبی برای انتقال پروتون‌ها در واکنش‌های اسید و باز باشن و ... .

جدای همه این حرفها قوانین علمی در تمام جهان یکسان هستند. اگه بر روی زمین تکامل زیستی از آب، اکسیژن میسازه و از این اکسیژن هم لایه اوزون بوجود میاد، بر روی سطح سیاره زنده دیگر هم دقیقاً همین اتفاق خواهد افتاد. شاید شکل و شمایل اونها با ما فرق داشته باشه ولی از قوانین تکاملی یکسانی پیروی میکنن. مطمئناً اونها هم اکسیژن تنفس میکنن و آب مینوشن. چون این یکی از مراحل تکامله.

[Hesaby]

یه چیز دیگه ای هم که هست اینه که اگر قرار باشه موجودی خلق بشه با توجه به شرایط اقلیمی همون منطقه سازش پیدا میکنه برای مثال یه روستایی توی شمال کشور خودمون وجود داره که معادن اورانیم زیادی داره تا حدی که حتی تو آبشونم اورانیم وجود داره ولی هیچکدوم سرطان ندارن چون بدنشون با محیط زندگیشون سازگاره ؛ ولی اگه یه نفر از یه منطقه دیگه پاشه بره اونجا قطعا از سرطان پورد میشه!
و یا همین یزد خودمون خاکش ید کم داره یزدیا هم به همین خاک سازگار بودن تا اینکه به نمک هاشون ید اضافه شد حالا یا تیروئیدشون کم کاره یا پرکاره.(البته همه رو نمیگم اکثرا همینجورین)
اینم میگید زمین روی کمربند حیاته و دلایلتونم میگید یه بحثه سازش خود موجود زنده با محیط یه بحث دیگه.

[Fery.JWST]

درسته خیلی از موجودات هم در تاریکی فقط زندگی میکنند و از نور خورشید تو محل زندگیشون خبری نیست یا حتی داخل یخ زندگی میکنند ! فقط سرمای زیر صفر !
ولی نمیشه گفت باز بدون آب موجودی زنده میمونه ! من که تاحالا نشنیدم !‌

یکی از دوستان در مورده این تصویر اگه یه توضیح کوچیکی بده ممنون میشم : من ریاضیم خوبه ولی نفهمیدم این رادیکال منظورش چیه ؟ در مورده Habitable zone یا Goldilocks Zone !
من فقط یه چیزی رو فهمیدم که موقعیت خوب در قسمت 1AU باید باشه یعنی Location زمین الان در این واحد قرار داره که موقعیته Habitable Zone بهش میگن ! ولی مفاهیم ریاضی
و بقیه رو اگه راهنمایی کنید ممنون میشم :
این لینک رو از Habitable zone WIKIPEDIA تو سرچ پیدا کردم :
http://en.wikipedia.org/wiki/Habitable_zone

5454

ای بابا من هرکاری میکنم این عکس پیوست حذف نمیشه . چه کنم یکی کمککککککککککککککک :))

[Hesaby]

اينجور كه توي عكس گفته شده باید با توجه به حرارت ستاره فاصله هم افزایش یا کاهش پیدا کنه به این شکل که اگر حرارت به اندازه ی i افزایش داشت فاصله هم باید به اندازه ی i√ افزایش پیدا کنه مثلا در ستاره اول که نور و حرارت 4 برابر شده فاصله هم4√ برابر افزایش پیدا کرده.
امیدورام درست گفته باشم

[SAEED560]

سلام
این کمربند حیات که ما در موردش بحث میکنیم از دید ما زمینی ها کمربند حیات به اسم معروف شده شاید در کرات دیگر که افریده شده این کمربند عذاب باشه (شوخی بود) ولی با این صحبت اولیه دوست دارم بگم هر چی ما بیشتر می فهمیم متوجه ندانسته های خودمون میشیم که چقدر کوچیک هستیم . به فرض اینکه ترکیبات شیمیایی و غیر شیمیایی زمین ما بر روی کره دیگه ایی هم وجود داشت و ما به این نتیجه رسیدیم که جای دیگه ایی هم برای زندگی هست با این فرض ایا ما میتونیم همه با هم بریم اونجا و اونجا زندگی کینیم و شهردار و رئیس و .... مشخص کنیم و بعد باز با این مشخصه که الان روی زمین داریم و همونجا پیاده کنیم. چه اجباری هست ! هیمن جا هستیم دیگه ...
به قول دکتر شریعتی خدا بیامرز صنعت و تکنولوژی فضولی در کار خداست . اگر قرار بود ما اونجا باشیم خوب حتما می رفتیم پس یه نباید هایی هم سر راه ما هست .......
با تمام این اعداد و ارقامی که ارائه میشه و کشفیات جدید باز هم متوجه میشیم که ما هیچی نیستیم و باید یه فکری به حال این زمین خودمون بکنیم تا همینم از دست ندیم .....

[karimisss]

به نظر من خوب مسلمه که اجباری نیست برای رفتن اما میشه از این دید هم نگاه کرد که اگه این ویژگی ها روی سیاره ای دیگه باشه و سیاره ما هم رو به نابودی و فرض بگیریم نتونیم کاری براش بکنیم ، شاید این همون راهه که خدا جلوی پامون قرار داده برای نابود نشدن ، بهتر نیست امتحان کنیم!!
البته بحث تلاش برای نابود نکردن زمین به دست خودمون خیلی جدی باید پیش بره.

[SAEED560]

با این عوامل مخربی که خودمون به دست خودمون درست کردیم و فقط برای در اسایش بودن خودمون محیط رو تخریب کردیم و عوامل زیست محیطی که روی زمین هست رو از بین بردیم من فکر نمیکنم که بشه برای دنیای خودمون کاری بکنیم . همین ایران خودمون که با الودگی محیطی دسته پنچه نرم میکنه و همیشه یه نظری هست برای بهتر شدن هوای اطراف ایا تا به حال شده برای رضایت دل خودمون و در اسایش نبودن خودمون حاضر بشیم برای ضرر نرسوندن به هم نوع و از همه مهمتر نسل های اینده ماشین خودمون و بیرون نیاریم؟؟؟؟؟ این یه چشمه از کارهایی است که ما برای خودمون و لحظه انمون انجام میدیم و حاضر نیستیم که نسل های اینده هم از این اسمون لذت ببرن . حالا با این تفاسیر که گفتیم نه برای پیدا کردن سیاره ایی جدید در دوردست ترین و نزدیک ترین حالت به ما و نه برای عزیمت به اونجا برای زمین خودمون چی کار کردیم که از نابودی نجاتش بدیم برای ایران خودمون چی کار کردیم نه هیچ کاری چرا چون همیشه برای اون چیزی که نیست تلاش میشه و اون چیزی که هست فراموش . من با کمربند حیات کاری ندارم این لطف خدا بوده که ما رو در جایی قرار داده که بدون دردسر نفس بکشیم و راحت زندگی کنیم برای سپاس از لطفش ما چی کار کردیم . کشور های دیگه برای سالم موندن افراد جامعه و راحت تنفس کردن شروع به درختکاری در حاشیه اتوبان ها ( با اینکه کمترین الودگی رو دارن) و ساخت فضاهای سبز متعدد کردن حالا ما چی همون حاشیه امنیت تنفسی مردم شمال کشور رو هم به بهونه های مختلف خراب میکنیم تا راحت تر برسیم شمال و بکر بودن مناطق رو از بین میبریم . شاید این ربطی به موضوع ارائه شده توسط دوستان نداشته باشه ولی دوست دارم بدونم ما که نجومی هستیم حتی در سطح اماتور و پایین تر از اماتور برای بهتر شدن زمین خودمون چی کار کردیم . حالا تا سیارات دیگه ..........ببخشید شاید یه کم دلم گفته بود ولی گله گذاری کردم از خودم که چه کردم با زمین خودم با بهترین یار روزهای زندگیم که هیچ وقت زیر پامو خالی نکرد.
من با حرف شما موافقم باید امتحان کرد چون زندگی حق هر انسانه حالا در سیارات دیگه . و این تلاش باید انجام شه ولی برای اینکه همه برن اونجا هم شاید یه راه کاری باشه بعد از پیدا شدن سیاره جدید برای نفس کشیدن !

[Uranus.sun]

اگه انسان به هر سیاره دیگه ای هم پا بذاره فقط بصورت موقت می‌تونه یخورده نفس بکشه بعد از مدتی میشه همین آش و همین کاسه که در زمین باهاش روبرو هستم. اصولاً انسان دنبال راحتی و آسایش و قدرته، بنابراین هیچوقت نمیشه انتظار داشت که انسان در مکانی پا بگذاره و اون مکان پاک و سالم باشه:sSW_darthvader: