PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : جديد ‌ترين اخبار نجومی



صفحه ها : 1 2 3 4 [5]

پیمان اکبرنیا
03-18-2014, 01:29 AM
همونطوری که آقای اکبرنیا گفتند،امروز دوشنبه،مرکز اختر فیزیک هاروارد یک کنفرانس خبری داشت.

ساعتی پیش این کنفرانس خبری به پایان رسید و دانشمندان خبر کشف امواج گرانشی اولیه جهان دادند.

توضیحات تکمیلی را می توانید در سایت های زیر بخوانید.


http://www.scientificamerican.com/article/gravity-waves-cmb-b-mode-polarization (http://www.scientificamerican.com/article/gravity-waves-cmb-b-mode-polarization/)


http://www.cfa.harvard.edu/news/2014-05

برای دوستانی که دوست دارند خبر فارسی را بخونند:

http://nojum.ir/fa/events/global-first-direct-evidence-of-cosmic-inflation.aspx

rezash
03-29-2014, 12:27 AM
در برخی رسانه های نجومی عنوان شده است که, ناسا ,دست به ابتکاری جالب برای رویت و بررسی سیارات فراخورشیدی, زده است.

در این پروژه,ناسا سازه ای را به شکل گل آفتابگردان طراحی میکند که سبب گرفت نور ستاره و رویت مستقیم سیاره میگردد.

[/URL]http://www.astronomy.com/-/media/Images/News%20and%20Observing/News/2014/03/starshade.jpg?mw=600 (http://www.astronomy.com/sitefiles/resources/image.aspx?item=%7BA801953E-D5CD-4E32-BD63-9758D5D194A3%7D)

دانشمندان امیدوارند که بتوانند با این ابتکار سیارات را به شیوه قابل اطمینان تری بررسی نمایند.

شاید بتوان دوقلوی زمین را در سالهای پیش رو پیدا کرد.


در نشانی زیر میتوانید جزئیات بیشتری از این خبر را ببینید:

[URL]http://www.astronomy.com/news/videos/2014/03/space-sunflower-may-help-snap-pictures-of-planets

مداد رنگیهام
04-10-2014, 11:57 PM
[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/8f5rf74d4qrag9zg23e.jpg"]http://up.avastarco.com/images/8f5rf74d4qrag9zg23e.jpg (http://up.avastarco.com/)

«دان هوپر» دانشیار «آزمایشگاه ملی فرمی» واقع در ایلینوی و همکارانش، از سال 2009 تاکنون در حال بررسی سیگنالی در قلب کهکشان راه شیری بوده‌اند. این سیگنال از هاله‌ای از پرتوهای گامای دارای تشعشع انرژی بی‌نهایت تشکیل شده و دانشمندان را متقاعد کرد که این سیگنال، توسط برخورد ذرات ماده تاریک به یکدیگر تولید شده است.

ادامشو اینجا (http://www.hupaa.com/20140409034151001/%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%DA%A9-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D9%84%D8%A8-%DA%A9%D9%87%DA%A9%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%DB%8C%D8%B1%DB%8 C)بخونین :)

مداد رنگیهام
04-14-2014, 11:33 AM
به گفته ی یک تیم بین المللی از پژوهش­گران، سیاهچاله ها انرژی بیشتری از آنچه تصور می شد در کهکشان میزبان خود آزاد می­کنند. این تیم تحقیقاتی یک ریز اختروش را در کهکشان M83 مورد مشاهده قرار داده است و دریافت که توان جنبشی این جسم بیشتر از آنچه است که برای سیاهچاله­ ای به این جرم پیش بینی می شود.


[/URL][URL="http://hupaa.com/db/pages/2014/04/13/003/zimg_001_798.jpg"]http://hupaa.com/db/pages/2014/04/13/003/zimg_001_798.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2014/04/13/003/zimg_001_798.jpg)

به گزارش انجمن فیزیک ایران، یافته های آن ها می تواند در پیشرفت نظریه هایی برای توصیف تغییرات سیاهچاله ها با زمان، همچنین فهم ما از اثرات سیاهچاله ها با جرم ستاره ­گون در یونش و گرم کردن گاز در جهان اولیه موثر باشد. سوریا بیان می­کند «امروزه چنین منابع قدرتمندی کمیاب هستند اما ما فکر می کنیم آنها بیشتر متداول بوده اند. شکل گیری ستاره در آن زمان بسیار بیشتر بوده است، بنابراین بسیاری از این ریز اختروش ها شکل گرفتند. اگر تعدادی از این اجسام در یک کهکشان کوچک باشند، می­توانند به آسانی تمام گاز درون کهکشان را گرم کنند و از بین ببرند.»

این تحقیق در مجله (Science) منتشر شده است.

متن کامل :) (http://www.hupaa.com/20140413035622003/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87%DA%86%D8%A7%D9%84%D9%87-%D9%87%D8%A7-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D9%88%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D9%86%D8%AF)

eisa shahedy
04-14-2014, 08:42 PM
ابرنواختری که مواد اطراف خود را جاروب می کند
http://up.avastarco.com/images/301e1204t64zkb2b7t65.jpg
اخترشناسان ابرنواختری پیدا کرده اند که مقدار زیادی از مواد اطارف خود را جاروب کرده است. این ابرنواختر تصویر متفاوتی در اشعه ایکس و امواج رادیویی دارد.
ابرنواختری که مواد اطراف خود را جاروب می کند

ابرنواختر پایان دیدنی و جذاب زندگی بسیاری از ستاره های عظیم است. این انفجار که به طور متوسط دو بار در هر قرن در کهکشان راه شیری رخ می دهد، می تواند مقدار زیادی انرژی تولید کند و به اندازه یک کهکشان روشن شود. این اتفاق بسیار مهم است زیرا باقیمانده ستاره های درهم شکسته را در فضا پرتاب می کند.

ستاره شناسان اخیرا خواص غیر عادی برای یک ابرنواختر جدید شناسایی کرده اند. این ابرنواختر که با نام G352) G352.7-0.1 ) شناخته می شود، حدود 45 برابر جرم خورشید را جاروب کرده است.

نکته دیگر درباره این ابرنواختر تصویر متفاوت آن در امواج رادیویی و پرتو ایکس است. در تصویر رادیویی شکلی بیضوی از آن دیده می شود. اما در مقابل در تصوسر اشعه ایکس، مرکز بیضی های رادیویی پر شده است.

تصویر بالا، نتیجه ترکیب عکاسی در دو حالت اشعه ایکس و امواج رادیویی است. در تصویر بخش آبی عکسی از رصدخانه اشعه ایکس چاندار ناسا و بخش صورتی عکس رادیویی از بنیاد ملی علوم Karl G. Jansky است. همچنین در این تصویر داده های مادون قرمز تلسکوپ فضایی اسپیتزر به رنگ نارنجی و عکس دیجیتال اپتیکی به رنگ سفید نشان داده شده است. (تابش مادون قرمز در بالا سمت چپ و پایین سمت راست مربوط به باقیمانده ستاره نیست.)

مطالعات جدید نشان داده است، تابش پروتو ایکس از ابرنواختر G352 در قسمت گرم تر ( 30 میلیون درجه سانتی گراد) بیشتر از قسمت سرد (دو میلیون درجه سانتی گراد) است. این موضوع بسیار عجیب است زیرا G352 حدود 2200 سال پیش منفجر شده است و در ابرنواختر ها در این زمان اشعه ایکس از مواد جاروب شده گسیل می شود. دانشمندان همچنان به دنبال پیدا کردن دلیلی برای این موضوع هستند.

اگر چه پرتو ایکس زیادی از این ابرنواختر گسیل نمی شود، اما مقدار قابل توجهی ماده توسط G352 جاروب شده است که برای یک ابرنواختر در کهکشان ما زیاد است. این موضوع می تواند نوع خاصی از تکامل یک ستاره باشد، به این معنی که ستاره عظیم بوجود آورنده G352 با مواد زیاد و متراکم اطراف خود تعامل داشته است.

همچنین ستاره شناسان به دنبال پیدا کردن یک ستاره نوترونی در نتیجه این انفجار ستاره ای، هستند. اما آنها هیچ ستاره نوترونی در G352 پیدا نکرده اند که این موضوع پرسش دیگری است. یک احتمال این است که ستاره نوترونی بسیار کم نور تر از آن است که دیده شود. یا اینکه ابرنواختر یک سیاهچاله را ساخته است.

G352 در فاصله 24000 سال نوری از زمین در کهکشان راه شیری پیدا شده است.

eisa shahedy
04-15-2014, 09:59 PM
اولین ماه گرفتگی سال 2014
http://up.avastarco.com/images/xpfx3i39mnowi62t7lp6.jpg
منجمان در سراسر ایالت متحده امروز به آسمان خیره شدند تا اولین ماه گرفتگی کامل سال 2014 را رصد کنند و عکس های شگفت انگیزی از این اتفاق بگیرند.
اولین ماه گرفتگی سال 2014
ساکنان آمریکای شمالی و جنوبی و هاوایی و بخش هایی از آلاسکا، امروز شاهد اولین ماه گرفتگی کامل و قرمز رنگ سال 2014 بودند. در حالی که در مسیر ماه گرفتگی، بیشتر مناطق آب و هوای خوبی نداشتند، منجمان توانستند در اندک زمان هایی که ابر ها آسمان را ترک می کردند، از این ماه گرفتگی عکاسی کنند. این ماه گرفتگی 3.5 ساعت طول کشید.

عکاس نجومی Ben Cooper می گوید: « آب و هوا در طول شب ثابت بود و ابر آسمان را فرا گرفته بود اما ما توانستیم از میان ابر های نازک این ماه گرفتگی را رصد کنیم. در حالی که احتمالا Cooper این ماه گرفتگی را از میان ابر ها رصد کرده است، او عکس موزاییکی جالبی از مراکل خسوف تهیه کرده است.

عکس زیر توسط Ben Cooper گرفته شده است.


http://up.avastarco.com/images/jja5m0wujpw3aguqm4d4.jpg


این نوع از ماه گرفتگی که با نام ماه خونین شناخته می شود، بر اثر عبور نور خورشید از جو زمین و تجزیه این نور به رنگ قرمز و بازتاب آن از سطح ماه بوجود می آید.

فیلم بردار آریزونا Sean Parker می گوید: « این ماه گرفتگی برای من تجربه فراموش نشدنی بود. این منظره برای رصد و عکاسی بسیار زیبا بود.»

این عکس از مراحل گرفت توسط Sean Parker بدست آمده است.

http://up.avastarco.com/images/suxgddh0p7cx3oh7xh0w.jpg


14 و 15 آوریل (25 و 26 فروردین) همزمان با این ماه گرفتگی، مقارن با پدیده نجومی دیگری نیز بود. در این روز ستاره سماک اعزال از صورت فلکی سنبله نیز در پایین و سمت راست ماه قرار داشت. نور آبی روشن این ستاره در کنار ماه که تاریک شده بود، به خوبی مشخص بود و تصویر زیبایی ساخته بود.

همچنین درست قبل از ماه گرفتگی، مریخ در نزدیک ترین موقعیت خود نسبت به زمین از سال 2008 قرار گرفت. در این زمان سیاره سرخ در فاصله 92.4 میلیون کیلومتر از زمین بود.

ماه، مریخ و سماک اعزل در این روز در یک قاب در عکس های منجمان قرار گرفتند.

همچنین در زیر می توانید فیلمی از این ماه گرفتگی را که توسط Ben Cooper ساخته شده است را ببینید.

http://www.space.com/25507-moon-turns-red-lunar-eclipse-time-lapse-video.html

amir abbas saedi
04-16-2014, 02:50 PM
خبرنامه
لینک دانلود http://0up.ir/up7/b-خبرنامه2.pdf

مداد رنگیهام
04-17-2014, 11:01 PM
اhttp://hupaa.com/db/pages/2014/04/15/003/zimg_001_804.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2014/04/15/003/zimg_001_804.jpg)

اخترشناسان با ابداع روش جدید موسوم به اسکن فضایی (spatial scanning) امکان اندازه‌گیری فاصله ستارگان در کهکشان راه‌شیری تا 10 هزار سال نوری دورتر – 10 برابر دورتر از دقت رصدی که پیش از این ممکن بود – را فراهم کردند.

دقت محاسباتی دوربرد جدید هابل در زمانی که دانشمندان از این تلسکوپ برای اندازه‌گیری فاصله طبقه خاصی از ستارگان درخشان موسوم به متغیرهای قیفاووسی (Cepheid variables) در فاصله 7500 سال نوری در شمال صورت فلکی ارابه‌ران (Auriga) استفاده کردند، مورد آزمایش قرار گرفت.

روش جدید بقدری موثر است که اخترشناسان در حال حاضر از تلسکوپ فضایی هابل برای اندازه‌گیری فاصله سایر قیفاووس‌های دوردست استفاده می‌کنند؛ قیفاووسی‌ها نوعی ستاره هستند که روشنایی آنها به طور متناوب تغییر می‌کند.

«آدام ریس» برنده جایزه نوبل و از محققان موسسه علوم تلسکوپ فضایی (STScI) در بالتیمور تأکید کرد: قدرت محاسباتی جدید تلسکوپ فضایی 24 ساله هابل به درک بینش جدید در خصوص انرژی تاریک کمک می‌کند.

منبع (http://www.hupaa.com/20140415024412003/%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2%D9%87%E2%80%8C%DA%A F%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D9%81%D8%A7%D8%B5%D9%84%D9%87-10-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%AA%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%87%DA%A9%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%DB%8C%D8%B1%DB%8 C-%D8%A7%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%86%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D 8%B1-%D8%B4%D8%AF) :)

amir abbas saedi
04-18-2014, 07:23 PM
خبرنامه 3
برای باز کردن خبرنامه احتیاج به فلش پلیر دارید
لینک دانلود http://0up.ir/up7/b-خبرنامه3.exe

subaro
04-19-2014, 01:19 PM
کشف اولین سیاره فراخورشیدی هم اندازه زمین



برای اولین بار دانشمندان سیاره ای هم اندازه زمین در منظقه قابل سکونت یک ستاره یافته اند. این تحقیقات نه تنها امکان وجود سیاره ای شبیه به زمین و قابل سکونت را زیاد می کند، بلکه می تواند مسیر جدیدی در کشف سیارات فراخورشیدی باشد.

http://www.cafeastro.net/uploads/news/image/thumb/story_img_53512feb88129.jpg (http://www.cafeastro.net/uploads/news/image/medium/story_img_53512feb88129.jpg)
سیاره جدید به دور ستاره کوتوله قرمز رنگ Kepler-186 می گردد و Kepler-186f پنجمین سیاره در این منظومه است.

الایزا کوینتانا از موسسه SETI در کالیفرنیا می گوید:«قطعا این اولین بار است که سیاره ای مانند زمین در منطقه قابل سکونت یک ستاره پیدا می شود. هدف اصلی تلسکوپ فضایی کپلر پیدا کردن چنین سیاراتی است. این ستاره کوتوله که در رشته اصلی M قرار دارد یک نوع کاملا معمولی است. بیش از 70 درصد ستاره های کهکشان ما از این نوع هستند.»

در دو دهه گذشته بیش از 1800 سیاره فراخورشیدی یافت شده است. از بین این سیارات حدود 20 سیاره در مدار منطقه قابل سکونت سیاره اشان حرکت می کنند (منطقه قابل سکونت یک ستاره جایی است که آب در سطح سیاره به صورت مایع باشد و نه یخ بزند و نه تبخیر شود.) با این حال همه این سیارات بزرگتر از زمین بوده اند. مشاهدات با کاهش نور Kepler-186 مشخص شد که سیاره جدید هم اندازه زمین است.

توماس بارکلی دانشمند ماموریت کپلر:«مدل نظری چگونگی شکل گیری سیارات نشان می دهد که در سیاراتی با قطر 1.5 برابر زمین بعید است که هیدروژن و هلیوم داشته باشند و به سرنوشت غول های گازی منظومه شمسی تبدیل شوند. به این ترتیب Kepler-186f یک سیاره صخره ای مانند زهره، زمین و مریخ است.»

به طور کلی سیاراتی که در مدار ستاره های کوتوله قرمز زندگی می کنند به احتمال کی می توانند میزبان حیات باشند. این سیاره می تواند اتمسفر نا مهربانی داشته باشد که در معرض باد هایی باشد و تغییرات دمایی زیادی در آنها اتفاق بیفتد.

از سال 2012 تلسکوپ آلن از موسسه SETI به همراه تلسکوپ فضایی کپلر به دنبال هوش فرازمینی است. تحقیقات برای یافتن گاز های گل خانه ای در Kepler-186f در فرکانس های 1 تا 10 گیگا هرتز ادامه دارد اما هنوز هیچ کدام از این گاز ها یافت نشده است.

سیاره Kepler-186f در فاصله 490 سال نوری از ما قرار دارد. تحقیقات برای یافتن سیارات فراخورشیدی با شروع به کار تلسکوپ جیمز وب در آینده به صورت گسترده ادامه خواهد یافت.

<hr>

mohsen4465
04-20-2014, 12:17 AM
طبق آخرین اخبار منتشره مرحله اول راکت فالکن 9 شرکت SpaceX پس از پرتاب دیشب با موفقیت بر روی آب‌های مواج اقیانوس اطلس فرود اومد. Elon Musk مدیر عامل شرکت SpaceX عنوان کرد که کامپیوتر پرواز بمدت 8 ثانیه پس از رسیدن به سطح آب به مخابره خودش ادامه داد و پس از افقی شدن پیشرانه متوقف شد.


http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/02/BhM-H_4CUAAWcP0.jpg (http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/02/BhM-H_4CUAAWcP0.jpg)

شرکت SpaceX در تلاشه تا راکت‌های خودش رو به گونه‌ای طراحی کنه که قابلیت استفاده مجدد داشته باشن. بدین صورت که راکت پس از رسوندن محموله به مدار سقوط میکنه، و بر اساس اینکه چه مقدار از سوخت باقی مونده باشه SpaceX تصمیم به روشن کردن مجدد راکت قبل از برخورد با سطح زمین می‌گیره و در نهایت راکت بطور عمودی روی "پاهای فرود" روی زمین میشینه. در پرتاب اخیر این تکنولوژی برای اولین بار بر روی اقیانوس تست شد که طبق گفته آقای Elon Musk قراره در پرتاب بعدی فالکون بر روی زمین تست بشه و احتمالاً جایی نزدیک به دماغه کاناورال فلوریدا فرود بیاد.



http://up.avastarco.com/images/8v79uc3i2gkxyub76fk.jpg (http://up.avastarco.com/images/8v79uc3i2gkxyub76fk.jpg)
ضمناً خبر دیگه اینکه LADEE هم با موفقیت روی سطح نیمکره دور ماه سقوط کرد! :wink:
-----------------------------------------------------------
(خیلی وقته قصد دارم چندتا ویدئو از این تکنولوژی جالب شرکت SpaceX براتون آپلود کنم وقت نمیشه. سعی میکنم تو این چند روز براتون بذارم)

مداد رنگیهام
05-13-2014, 01:20 PM
ستاره‌شناسان برای نخستین بار، ستاره‌ها‌‌ی دوتایی ویژه‌ای را مشاهده کردند؛ زمانی که یکی از این ستاره‌ها از مقابل جفت خود گذر می‌کند، درخشنده‌گی جفت بیش‌تر می‌شود و نه کم‌تر!!

http://hupaa.com/db/pages/2014/05/12/004/zimg_001_853.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2014/05/12/004/zimg_001_853.jpg)

کوتوله‌ی سفید مانند یک عدسی بزرگ‌نما عمل می‌کند

به گزارش انجمن فیزیک ایران، این پدیده که چند دهه پیش از این نیز مطرح شده‌بود، به سبب عدسی‌های گرانشی کوچک روی می‌دهد؛ سطح بالای گرانش کوتوله‌ی سفید، جفت روشن را بزرگ‌تر می‌نمایاند. با این یافته‌ی پژوهشگران از دانشگاه واشینگتن، امیدها برای یافتن ستاره‌های نوترونی و سیاهچاله‌هایی که کار مشابهی می‌کنند، بیشتر می‌شود؛ با چنین مشاهده‌هایی، درک ما از این اجسام نامتعارف بسیار بیش‌تر خواهد شد.

متن کامل :) (http://www.hupaa.com/20140512032724004/%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%E2%80%8C%E2%80%8C%E 2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA%DA%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%B4%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%A A%D8%B1-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D9%86%D8%AF)

رضا طامهری
05-21-2014, 08:44 PM
ما در جزیره ای ستارگان زندگی میکنیم که راه شیری نام دارد. بسیاری بر این اعتقادند که کهکشان ما یک کهکشان مارپیچی است. اما در اصل کهکشان ما یک کهکشان میله ای مارپیچی است؛ این بدان معناست که کهکشان ما احتمالا دارای دو بازوی اصلی است به اضافه ی یک هسته ی میله ای؛ منجمان جدیدا به این نتیجه رسیده اند. اما واقعا خورشید ما و خانواده ی سیاره ای اش در کجای این جزیره جا دارد؟ کهکشان ما حدود 100 هزار سال نوری پهنا دارد. ما در فاصله ای در حدود 25هزار سال نوری از مرکز کهشان قرار داریم این بدان معنا است که ما در یکی از بازوهای اصلی قرار نداریم و درعوض در یکی از بازوهای کوچک کهکشان قرار داریم.

تصویر زیر را ببنید:

http://s5.picofile.com/file/8123995700/Orion_Spur_sun.png

بازوی کوچک ما بازوی شکارچی نام دارد که چیزی در حدود 3500 سال نوری پهنا و 10هزار سال نوری طول دارد. خورشید ما، زمین دوست داشتنی مان و بقیه سیارات منظومه نقلی ما در بازوی شکارچی قرار دارد. مکان ما در این بازوی حدودا در نزدیک حاشیه داخلی بازوی مارپیچی و میانه طول آن قرار دارد.

بازوی شکارچی، نام های دیگری هم دارد. برخی اوقات بازوی محلی یا بازوی شکارچی-دجاجه نیز خوانده میشود. علت این نامگذاری همان صورت فلکی شکارچی یا اوریون است که برجسته ترین صورت فلکی در اسمان زمستانی نیم کره شمالی است. برخی از ستارگان پرنور این صورت فلکی مانند ابط الجوزا، رجل الجبار و ستارگان کمربند شکارچی نیز هم زدیف خورشید ما در بازوی شکارچی قرار دارند به همین خاطر است که ما در نزدیکی این صورت فلکی ستارگان پرنور زیادی مبینیم زیرا ستارگان زیادی در این محدوده در نزدیکی ما قرار دارند

http://s5.picofile.com/file/8123995484/Milky_Way_Arms_ssc2008_10.png

منبع: earthsky.org

arian_kh
07-08-2014, 05:35 PM
http://iranianuk.com/db/pages/2014/07/08/006/zimg_001_10.jpg








قرار است این ماهواره برای دو سال فعالیت کند






آژانس فضایی آمریکا، ناسا، روز چهارشنبه ماهواره ای را برای نظارت بر دی اکسید کربن زمین راهی مدار کرد.

تلاش قبلی ناسا برای پرتاب ماهواره ای مشابه در سال ۲۰۰۹ به خاطر ایراد فنی ناکام ماند و ماهواره به دریا افتاد.

دانشمندان و مهندسان ناسا از آن زمان ماهواره ای تقریبا عین نمونه قبلی ساخته اند که از پایگاه هوایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شد.

دانشمندان شاید به جز شمار معدودی از آنها اطمینان دارند که روند سریع گرمایش زمین ناشی از فعالیت انسانی است. مهم تر از هر چیز ۴۰ میلیارد تن دی اکسید کربنی است که هر ساله بشر وارد جو زمین می کند.

حدود نیمی از این مقدار در اتمسفر می ماند که به گرمایش دامن می زند اما نیم دیگر جذب زمین می شود.

اما اینکه دقیقا چطور این میزان جذب می شود یک معماست.

و همین معماست که ناسا امیدوار است با کمک ماهواره تازه موسوم به رصدخانه مداری کربن (او سی او ۲) آن را بگشاید.

آنماری الدرینگ از تیم علمی پروژه می گوید: "ماموریت این رصدخانه مداری ناسا اندازه گیری دی اکسید کربن است. ما قصد داریم میزان دی اکسید کربن در همه اطراف زمین را به طور خیلی دقیق با این ماهواره اندازه گیری کنیم."

"ما با سوزاندن سوخت های فسیلی دی اکسید کربن را به هوا اضافه می کنیم. بخشی از آن جذب دریاها می شود و بخشی دیگر وارد خشکی اما نمی دانیم این جذب در کدام نقاط اتفاق می افتد."

به گفته دانشمندان کربن جذب بخش هایی از جنگل ها و مراتع می شود اما نحوه جذب کربن در هر منطقه سال به سال تغییر می کند.

این رصدخانه حامل یک ابزار واحد است. یک طیف سنج که نور منعکس شده از سطح زمین را به نورهای متشکل تجزیه می کند.

رصدخانه سپس طیف نور را تحلیل می کند تا ببیند چقدر دی اکسید کربن و ملکول اکسیژن در هر ناحیه هست.

رلف باسیلیو مدیر پروژه می گوید: "گیاهان رشد می کنند و نوری از خود پس می دهند که ابزارهای ماهواره ما قادر به رؤیت این امواج نور هستند. درختان نور آبی را جذب می کنند و زرد و آبی را بازمی تابنند."

به این ترتیب سوال مهمی که دانشمندان قصد دارند به آن جواب دهند این است که جنگل ها چقدر از دی اکسید کربن را جذب می کنند. و آیا توانایی پوشش گیاهی در جذب دی اکسید کربن کاهش یافته یا نه.

دیوید کریسپ مدیر تیم علمی ماهواره می گوید: "اندازه گیری هایی که قراره توسط رصدخانه کربنی ناسا انجام بشه اهمیت زیادی در درک این مساله داره که دی اکسید کربن چطور با آنچه به چرخه کربنی معروفه تراکنش داره. اگر می خواهیم از تراکم دی اکسید کربن در اتمسفر جلوگیری کنیم ابتدا باید به این سوالات پاسخ دهیم."

به علاوه هدف دانشمندان این است که بدانند مثلا نیم قرن دیگر وضع زمین از نظر گرمایش چه خواهد بود.

دیوید کریسپ می گوید: "برای پاسخ دادن به این سوال که ۵۰ سال دیگر دی اکسید کربن چه تاثیری بر آب و هوا خواهد داشت ابتدا باید بتوانیم تخمین بزنیم که ۵۰ سال دیگر چقدر دی اکسید کربن در جو زمین خواهد بود."

پیش از این ژاپن در سال ۲۰۰۹ ماهواره موسوم به گوست را برای ردیابی دی اکسید کربن به مدار فرستاده بود.

البته گوست حساسیت رصدخانه جدید را ندارد.

با این حال دانشمندان ناسا می گویند که چیزهای زیادی از ماهواره ژاپنی آموخته اند.

ماهواره ۴۶۸ میلیون دلاری ناسا با موشک دلتای ۲ راهی مدار شد و انتظار می رود برای دو سال فعال باشد.

gandom
07-11-2014, 03:22 PM
اتحادیه بین المللی نجوم طرحی رو داره اجرا می کنه با عنوان "نامگذاری سیارات و قمر های سیاره ای توسط عموم (http://iau.org/news/announcements/detail/ann13009/)" در واقع شما می تونین سیارات و قمرهای سیاره ای که تازه کشف می شن رو نامگذاری کنید! شرایط مربوطه رو می تونید تو این (http://www.iau.org/static/public/naming/planets_and_satellites.pdf) فایل پی دی اف مطالعه کنین.

مداد رنگیهام
07-14-2014, 06:24 PM
مطالعات جدید که با استفاده از خوانش طیف نگار تلسکوپ فضایی هابل صورت گرفته، نشان می‌دهد که حدود ۸۰ درصد از نور فرابنفش ستارگان در فضا گم می‌شود.


به گزارش ایسنا، صدها هزار ستاره در هسته کهکشان راه شیری قرار دارند که نور زیادی تولید می‌کنند، اما مطالعه صورت گرفته توسط محققان موسسه کارنگی نشان می‌دهد، بخش زیادی از این نور در کائنات گم می‌شود. محققان در این مطالعه از ابزار ۷۰ میلیون دلاری طیف‌نگار کیهانی (COS) بر روی تلسکوپ فضایی هابل استفاده کردند. اتم‌های هیدروژن در برخورد با نورهای فرابنفش پر انرژی، از اتم‌های خنثی الکتریکی به یون‌های باردار تغییر پیدا می‌کنند؛ میزان یون‌های هیدروژن بسیار زیاد است که می‌تواند میزان نورهای فرابنفش در فضا را مشخص کند و این تفاوت حدود ۴۰۰ درصد است.

نوع نوری که از انرژی کافی برای تبدیل هیدروژن خنثی به یون‌های هیدروژن برخوردار باشد، فوتون‌های یونیزه شده نامیده می‌شود که از دو منبع نوری اختروش ها و ستارگان جوان نشأت می‌گیرد. فوتون‌های یونیزه شده متعلق به ستارگان جوان، اغلب توسط گاز موجود در کهکشان میزبان جذب می‌شوند و تعداد کوازارهای شناخته شده نیز بسیار کمتر از میزانی هستند که قادر به تولید این میزان نور باشند.در شرایطی که ۸۰ درصد فوتون‌های یونیزه در فضا گم می‌شوند، احتمالا یک منبع جدید مسئول این فوتون‌های گم شده است. نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

منبع (http://www.hupaa.com/20140714081850004/%D9%86%D9%88%D8%B1-%D9%90%DA%A9%DB%8C%D9%87%D8%A7%D9%86-%DA%AF%D9%85-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF)

حسین زارعی
07-17-2014, 08:49 PM
با سلام خدمت دوستان و آرزوی قبولی طاعات و عبادات... :)

احتمالا درباره ی کاوشگر (rosetta) مطالبی شنیدین یا مطالعه کردین...

http://up.avastarco.com/images/a29bchx5kuuauraiomy.jpg (http://up.avastarco.com/)

(نمایی از rosetta)

بطور خیلی خیلی خلاصه بگم که رُزِتا (rosetta) یه کاوشگره که سال 2004 پرتاب شده و قراره که بزودی به دنباله دار 67P/Churyumov-Gerasimenko برسه... و همچنین وقتی در مدار این دنباله دار قرار گرفت، در نوامبر همین امسال (2014) کاوشگری با نام فیلی (Philae) رو برای فرود روی این دنباله دار بفرسته... و این دو کاوشگر قراره که برای دو سال، این دنباله دار رو مطالعه کنن...

http://up.avastarco.com/images/b56c6h3x76wlcmmvvtm0.jpg (http://up.avastarco.com/)

(نمایی از فرودگر Philae)

به علاوه، این فضاپیما در مسیرش به سوی دنباله دار 67P ، از نزدیکی دو سیارک عبور کرده و در ژانویه 2014 مدار هایش از حالت خواب خارج شده و هم اکنون با تمام قدرت(!) بسوی دنباله دار 67P در حال حرکت است.

و اما خبر جالب اینکه: بر اساس جدید ترین تصاویر مخابره شده توسط Rosetta ، دنباله داری که قراره مقصدش باشه، یعنی همان 67P، شکل بسیار نامنظم و بلکه دو تکه داره!!

http://i60.tinypic.com/2dwaq8j.gif

(نمایی متحرک از دنباله دار 67P از فاصله ی حدود 12.000 کیلومتری - پردازش شده)


سازمان فضایی اروپا به قدری گیج شده که در شبکه اجتماعی گفته که: واو! حالا کجا باید فرود بیایم؟!

رضا طامهری
07-29-2014, 01:42 PM
http://en.es-static.us/upl/2014/07/mercury-2.09meter-resolution-MESSENGER6-11-2014-e1406621879126.jpg

تصویر فوق، باکیفیت ترین تصویری است که تاکنون از سطح عُطارد گرفته شده است. فضیمای مسنجر این تصویر را در 11 ژوئن 2014 گرفته شده است که در طی آن این فضا پیما به فاصله ی 100 کیلومتری از سیاره رسید. مسنجر اولین ساخته دست بشر است که اینقدر به عطارد نزدیک میشود.
این تصویر که با کیفیت 2.9 متر گرفته شده است فضایی حدودا 3 کیلومتری از قطب شمال این سیاره را نشان میدهد
منبع: earthsky.org

mohsen4465
07-29-2014, 03:39 PM
تصویر فوق، باکیفیت ترین تصویری است که تاکنون از سطح عُطارد گرفته شده است. فضیمای مسنجر این تصویر را در 11 ژوئن 2014 گرفته شده است که در طی آن این فضا پیما به فاصله ی 100 کیلومتری از سیاره رسید. مسنجر اولین ساخته دست بشر است که اینقدر به عطارد نزدیک میشود.
این تصویر که با کیفیت 2.9 متر گرفته شده است فضایی حدودا 3 کیلومتری از قطب شمال این سیاره را نشان میدهد
منبع: earthsky.org
گفتم شاید بد نباشه که در ادامه این خبر اضافه کنم که طبق اظهارات APL (آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز) مدارگرد MESSENGER طی ماه‌های آینده به سیاره عُطارد باز هم نزدیکتر میشه. طبق برنامه در 19 آگوست قراره که MESSENGER به فاصله 50 کیلومتری از سطح عُطارد برسه و در 12 سپتامبر باز هم نزدیکتر شده و به فاصله 25 کیلومتری از سطح این سیاره برسه. پس از این دو گذر نزدیک تیم کنترل به طور موقتی مدار MESSENGER رو مجدداً به ارتفاع بالاتری برمی‌گردونن تا اینکه سرانجام این مدارگرد مأموریت خودش رو در مارس 2015 با یک شیرجه مرگبار بسمت عُطارد به پایان می‌رسونه.


و اما چه خبر از Rosetta :have%20a%20nice%20d

این تصویریه که فضاپیمای Roseta دو روز پیش یعنی در 27 جولای از فاصله 2540 کیلومتری دنباله‌دار چوریومُوو-جِرسِمِنکو (Churyumov-Gerasimenko) تهیه کرده:


http://blogs.esa.int/rosetta/files/2014/07/ESA_ROSETTA_NAVCAM_20140727_cropped_interpolatedx1 0_g05.jpg (http://blogs.esa.int/rosetta/files/2014/07/ESA_ROSETTA_NAVCAM_20140727_cropped_interpolatedx1 0_g05.jpg)

ضمناً مدلی سه بعدی از هسته این دنباله‌دار هم در حال تهیه شدنه که روز به روز با دریافت تصاویر جدیدتر از فضاپیما Update میشه. این مدل با آخرین تصاویر ارسالی 24 جولای update شده که می‌تونید انیمیشن اونو از اینجا (http://blogs.esa.int/rosetta/files/2014/07/ESA_ROSETTA_OSIRIS_shap1.gif)ببینید (نسخه آناگلیف این انیمیشن از اینجا (http://blogs.esa.int/rosetta/files/2014/07/ESA_ROSETTA_OSIRIS_shap1_an.gif))



فضاپیمای Rosetta روز به روز در حال نزدیکتر شدن به هسته دنباله‌دار 67P/C-G هست و طبق برنامه هفته آینده یعنی در 6 آگوست به فاصله 100 کیلومتری از هسته این دنباله‌دار میرسه و تا پایان آگوست فاصله خودش رو به 50 کیلومتری از 67P کاهش میده و همزمان 5 نقطه از سطح دنباله‌دار بعنوان نامزد فرود «فیلا» انتخاب میشن. پس از اون روزتا فاصله خودش رو با دنباله‌دار به 30 کیلومتر کاهش میده تا تصاویری با وضوح 55 سانتیمتر از سطح این دنباله‌دار تهیه کنه. طبق برنامه فعلی قراره که فیلا در تاریخ 11 نوامبر عملیات فرود خودش رو بر سطح عجیب این دنباله‌دار آغاز کنه.

هم اکنون فضاپیمای Rosetta در فاصله 2000 کیلومتری از هسته دنباله‌دار چوریومُوو-جِرسِمِنکو هست و با سرعت در حال نزدیکتر شدن به اونه.

رضا طامهری
07-30-2014, 09:37 PM
http://en.es-static.us/upl/2014/07/Andromeda_Galaxy_with_h-alpha-e1406681551566.jpg

کهکشان راه شیری ما از چیزی که قبلا فکر میکردیم سبک تر است.

برای اولین بار دانشمندان توانستند جرم کهکشان ما را براورد کنند. در این تحقیق که توسط تیمی از محققان انجام شده است، مشخص شد که راه شیری تقریبا نصف کهشان همسایه اش که آندرومدا نام دارد حجم دارند. آندرومدا نیزدکی ترین کهکشان به راه شیری است و ساختاری مشابه ساختار کهکشان ما دارد.

آندرمدا و راه شیری بزرگترین کهکشانهای موجود در خوشه محلی کهکشانی هستند. هر دو کهکشان دارای ساختاری مارپیچی هستند و به نظر میرسد که ابعاد مشابهی داشته باشند اما تاکنون کسی نتوانسته بود اثبات کند کدام کهکشان پرجرم تر است.

در این تحقیقات بیشتر نقش در جرم کهکشان ها را ماده سیاه برعهده داشت که ثابت شد در هر دو کهکشان 90درصد جرم را ماده سیاه تشکیل میدهد

منبع: earthsky.org

حسین زارعی
08-05-2014, 08:49 PM
با سلام! :گل

فضاپیمای Rosetta همینطور داره به دنباله دار 67P نزدیک و نزدیکتر میشه، و در حین نزدیک شدن به این دنباله دار عجیب و غریب، تصاویری با کیفیت بالاتری رو از سطح این دنباله دار گرفته و به زمین مخابره میکنه...

http://en.es-static.us/upl/2014/07/comet-rosetta-8-3-2014-e1407162833611.jpg

( تصویر دنباله دار 67P که در روز یکشنبه 3 August توسط Rosetta از فاصله ی 300 کیلومتر از سطح این دنباله دار گرفته شده است. امتیاز تصویر: ESA/Rosetta/NAVCAM )

و همچنین تصویر زیر که در روز دوشنبه 4 August از فاصله ی 234 کیلومتری از سطح دنباله دار 67P تهیه شده. در این تصویر یکی از محل های احتمالی برای فرود کاوشگر Philae دیده می شود.
( امتیاز تصویر: ESA/Rosetta/NAVCAM )

http://en.es-static.us/upl/2014/08/ESA_ROSETTA_NAVCAM_20140804_cropped_interpolatedx2-e1407250529457.jpg

منبع: Earthsky.org (http://earthsky.org/space/as-the-rosetta-spacecraft-approaches-its-target-comet)

حسین زارعی
08-07-2014, 11:21 AM
موفقیت! فضاپیمای Rosetta به مقصدش رسید!


همین ابتدا یه نکته بگم، اینکه این دنباله دار به دو قسمت تقسیم شده... قسمت اول که بخش بزرگتره این دنباله داره رو "بدنه" (Body)، و قسمت دوم این دنباله دار که کوچکتره رو "سر" (Head) نامگذاری کرده اند.

http://en.es-static.us/upl/2014/08/comet-67pcg-8-6-2014.png

(تصویر بسیار نزدیک از دنباله دار 67P از دریچه ی دوربین OSIRIS فضاپیمای Rosetta از فاصله ی 120 کیلومتری، که در روز 6 آگوست بارگذاری شده است. در این تصویر، سر ِ دنباله دار در سمت چپ است که سایه ی آن روی گردن (Neck) و بدنه افتاده است.)

http://en.es-static.us/upl/2014/08/comet-67pcg-8-6-2014-2-e1407335070129.png

(تصویری زیبا از منطقه ای صاف در بدنه دنباله دار 67P . این عکس نیز توسط دوربین OSIRIS فضاپیمای Rosetta گرفته شده که در تاریخ 6 آگوست بارگذاری شده است.)

***

فضاپیمای Rosetta با انجام دادن آخرین مانور مداری ِ بی عیب و نقصش، هم اکنون به همراه دنباله دارش و در فاصله نزدیک آن در مدار هرمی شکل ( در اصل، چهار وجهی ) در حال حرکت است.

تصاویر بالا، هسته ی دنباله دار را نشان می دهد که از بسیاری از کوه ها و هم چنین از هر دو قمر مریخ یعنی فوبوس و دیموس بسیار کوچکتر است.

در ضمن، به نظر می رسد که مناطق "صاف تر"، مقداری یخ باشند.

منبع: Earthsky.org (http://earthsky.org/space/as-the-rosetta-spacecraft-approaches-its-target-comet)

yperseusy
08-22-2014, 09:36 PM
آیا ما همه موجودات فضایی هستیم و خاستگاه‌مان زمین نبوده است؟ پلانکتونی که بیرون از ایستگاه فضایی بین‌المللی پیدا شده، این سوال را جدی‌تر کرده است.

http://www.theguardian.com/science/2014/aug/21/sea-plankton-have-been-found-on-the-international-space-station-but-how-did-they-get-there

http://up.avastarco.com/images/7qgf6838bb01ei1r766p.jpg

yperseusy
08-24-2014, 02:09 PM
دو ماهواره گالیله اروپا گم شدند
دو ماهواره گالیله اروپا که به عنوان بخشی از سیستم راهبری و به منظور رقابت با سامانه جی‌پی‌اس به فضا پرتاب شده بودند، نتوانستند به مدار موردنظر ملحق شوند.
ماهواره‌های «دورسا» و «میلنا» به تازگی از مرکز فضایی «کورو» واقع در گویان فرانسه و بر روی یک موشک روسی به فضا پرتاب شده‌اند.
شرکت Arianespace، پرتاب‌کننده این سامانه‌ها به فضا، اعلام کرد مشاهدات انجام‌شده پس از جدایی ماهواره‌ها از موشک سیوز VS09، نمایشگر فاصله بین مداری که این ماهواره‌ها به آن ملحق شده‌اند و مدار برنامه‌ریزی‌شده مطلوب است.
آن‌ها روی مدار پایین‌تر از مدار موردانتظار قرار گرفتند و تیم‌های صنایع‌ و آژانس‌های دخیل در عملیات ماهواره‌ها در حال بررسی مضامین بالقوه این ماموریت هستند. گفته می‌شود تصحیح‌کردن مدار این دو ماهواره فرآیندی پیچیده است.
آژانس فضایی اروپا اعلام کرده هر دوی این ماهواره‌ها از مرکز عملیاتشان در آلمان به دقت کنترل می‌شوند. سامانه‌های مزبور اولین ماهواره‌هایی هستند که مالکیت کامل آن‌ها در اختیار آژانس فضایی اروپاست.
مجموعه 7.2 میلیارد دلاری به عنوان جایگزینی برای سیستم کنونی جی‌پی‌اس آمریکا و گلوناس روسیه (Glonass) طراحی شده و از قابلیتهای جستجو و نجات برخوردار است. پیش از این چهار ماهواره دیگر گالیه در اکتبر 2011 و در 2012 به فضا پرتاب شده‌اند. همچنین دو ماهواره دیگر قار است در اواخر سال جاری در مدار جا گرفته و خدمان‌رسانی ابتدایی گالیله آغاز شود.
طبق برنامه‌ها، مجموعه گالیله تا سال 2017 دارای 24 ماهواره فعال خواهد بود و شش ماهواره پشتیبانی بعدها به این ناوگان افزوده خواهد شد. ماهواره‌های گالیله که در ارتفاعی بالاتر از ماهواره‌های جی‌پی‌اس قرار گرفته‌اند، دارای سیگنال‌دهی بهتر و انحراف مداری بالاتری هستند که به ارائه دید بهتر زمین به ویژه در مناطق مسکونی خواهد پرداخت.

منبع: خبرگزاری ایسنا

dark galaxy
09-01-2014, 09:16 PM
حل مشکل فاصله خوشه پروین!
نتایج نحقیقات جدید نشان می‌دهد خوشه های ستاره‌ای، به ویژه خوشه پروین از آنچه ستاره‌شناسان تصور می‌کردند به ما دورترند و فاصله خوشه پروین تا زمین ۴۴۲ سال‌نوری است.

http://d366w3m5tf0813.cloudfront.net/wp-content/uploads/M45_m2.jpg

تا دهه ۱۳۷۰، فاصله خوشه پروین حدود ۴۳۰ سال نوری تخمین زده می‌شد، اما هیپارخوس، ماهواره نقشه‌برداری فضایی اروپا که در ۱۳۶۷ به فضا پرتاب شد، این فاصله را فقط ۳۹۰ سال نوری اندازه‌گیری کرده بود.

ملیس کارل و همکارانش با استفاده از شبکه‌ای جهانی از رادیوتلسکوپ‌ها توانسته‌اند فاصله دقیق ما را تا این خوشه ستاره‌ای برآورد کنند. محاسبات جدید، فاصله خوشه پروین، این خوشه باز را که در صورت فلکی ثور واقع شده است، ۴۴۲ سال نوری (دقیق‌تر ۳.۹ -/+ ۴۴۲.۲ سال‌نوری) برآورد می‌کنند.

http://images.khabaronline.ir//images/2014/8/14-8-31-2312202.jpg

ستاره‌شناسان با به کارگیری روش اختلاف منظر، اجرام آسمانی را در دو انتهای مدار زمین به دور خورشید رصد می‌کنند تا بتوانند فاصله آنها را دقیقا اندازه بگیرند.
با این روش اختلاف منظر دانشمندان می توانند فاصله ی خوشه های باز نزدیک مثل همین خوشه پروین (m45) یا خوشه کندوی عسل (m44) را به راحتی اصلاح کنند.

ستاره‌شناسان در طول یک سال و نیم گذشته، از سامانه ستاره‌شناسی رادیویی جهانی برای مشاهده و ارزیابی برخی ستاره‌های خوشه پروین استفاده کرده‌اند. در نتیجه آنها توانسته‌اند به دقت تغییر فاصله واضح ناشی از چرخش زمین به دور خورشید را اندازه‌گیری کنند. وقتی از دو انتهای مدار زمین به دور خورشید به ستاره‌ها نگاه کنیم، به نظر می‌رسد که در برابر پس‌زمینه اجرام کیهانی دوردست‌تر، ستاره اندکی تغییر موقعیت داده است. این روش که به نام روش احتلاف منظر شناخته می‌شود و بر اساس مثلثات ساده استوار است، در حال حاضر دقیق‌ترین روش اندازه‌گیری فاصله‌ای است که ستاره‌شناسان در اختیار دارند.
منبع:www.skyandtelescope.com
khabaronline.ir

Saeed Jafari
09-07-2014, 04:13 AM
مرزهای بیکران فضا آنلاین شد

http://up.avastarco.com/images/7ic7affz1eaabf17hlse.jpg (http://up.avastarco.com/)

وبگاه خبری مجله فضایی با عنوان "مرزهای بیکران فضا" با موضوعات متنوع در زمینه علوم فضایی توسط تعدادی از فعالان رسانه ای کشور راه اندازی شد.

بیش از دو دهه پیش در اواسط آبان ماه ۱۳۶۹، نشریه ماهانه‌ای برای نخستین بار در دکه‌های روزنامه فروشی‌ دیده شد که یک نوآوری بی‌نظیر در تاریخ مطبوعات ایران به شمار می‌رفت. مجله‌ای با نام «مرزهای بیکران فضا». این ماهنامه، نخستین رسانه مکتوب در طول تاریخ مطبوعات ایران بود که نه تنها حروف چینی و صحفه‌آرایی آن با رایانه صورت می‌گرفت، بلکه عکس‌ها اسکن می‌شد و صفحه‌هایش به صورت فیلم به لیتوگرافی تحویل می‌گردید. البته این تنها برتری مرزهای بیکران فضا نبود. به لحاظ محتوا نیز ماهنامه، نوآوری‌های شگفت انگیزی داشت.

مصاحبه‌های اختصاصی با فضانوردان در سال‌هایی که هنوز خبری از اینترنت و ایمیل نبود، گزارش‌های اختصاصی از پرتاب‌های فضایی، ویژه نامه‌ها و ضمیمه‌های جذاب، مطالب متنوع و دست اول و غیره از دیگر ویژگی‌های خاص این مجله به شمار می رفت.اما دیری نگذشت که مرزهای بیکران فضا با بادهای سرد نامهربانی، کم‌کم افسرده و پژمرده شد و مشتاقان اخترشناسی و فن‌آوری فضایی با ظهور نشریات دیگری همچون ماهنامه نجوم و ماهنامه هوافضا توانستند علاقه‌مندی‌های علمی خود را تا حدی ارضا کنند.هم اکنون سیروس برزو صاحب امتیاز و سردبیر مجله مرزهای بیکران فضا، به همراه جمعی از روزنامه‌نگاران علمی کشور و به همت جوانان با انگیزه و علاقمند، این نشریه را این بار با ساختاری متفاوت بر بستر وب احیا کرده‌اند و امید است با حمایت و پشتیبانی خوانندگان و تمامی علاقمندان به دانش و فناوری فضایی، شاهد گسترش، رشد و اثربخشی خوب در حوزه فعالیت‌هایش باشیم.

بنیانگذار و صاحب‌امتیاز: سیروس برزو
سردبیر: شهرام یزدان‌پناه
دبیرتحریریه و مدیر اجرایی: محمدرضا رضایی
مشاوران: توفیق حیدرزاده، سیاوش صفاریان‌پور، پوریا ناظمی، سلیمان فرهادیان
شورای اجرایی:‌ خاطره بهی، ریحانه میرمحمدی، مریم فخیمی، سعید جعفری


http://www.parssky.com/

sara shahabi
09-12-2014, 07:02 PM
عنوان خبر اینه: واو! :دی ابرهایی که به نظر می رسد محتوی یخ ِ (آب) هستند در کوتوله ای قهوه ای در خارج از منظومه شمسی ما، مشاهده شدند.

اتمسفر سیارات از چه چیزی ساخته شده؟
پاسخ به این سوال گام بزرگی برای دانستن در مورد قابل سکونت بودن هر سیاره ای هست.

چه چیزی این خبر رو جالب توجه می کنه؟ یک تیم نجومی گفته که این کشف تجربی بوده و به صورت تئوری حدس زده نمی شده و بر روی جرمی دیده شده که میزبان حیات نیست. به این علت حائز اهمیته و اما این امید وجود داره که تلسکوپ ها در آینده بهتر بتونن اتمسفر این کوتوله قهوه ای رو مورد مطالعه قرار بدن.

در ضمن این جرم سردترین کوتوله قهوه ای کشف شده تا حال حاضره با دمای متوسط بین 225 و 265 کلوین. و جرمش هم 3 تا 10 برابر جرم مشتری هست.

با توجه به کارهای قبلی که روی اتمسفر کوتوله های قهوه ای انجام شده، تیم این جرم رو مدل کردند و متوجه شدند که این جرم می تونه در گروهی قرار بگیره که ابرهایی از جنس یخ آب درش وجود دارند.........

اطلاعات بیشتر و ویدیوی مربوطه در: http://www.universetoday.com/114526/wow-water-ice-clouds-suspected-in-brown-dwarf-beyond-the-solar-system/

رضا طامهری
09-12-2014, 09:33 PM
این تصویر روزِتا با دنباله دار 67p/churymov-gerasimenko که در پس زمینه عکس واقع شده است. این تصویر توسط دوربین CIVA که برای انالیز فروسرخ و مرئی دنباله دار تعبیه شده است نصب شده است، گرفته شده است.
دنباله دار درون تصویر در زمان عکس برداری 50 کیلومتر از سفینه دور بوده است.

http://s5.picofile.com/file/8140380850/Rosetta_mission_selfie_at_comet_e1410372789496.png

منبع:earthsky.org

yperseusy
09-22-2014, 12:08 AM
«مرد کسوف ایران» با ایده بلندپروازانه «رصد خورشیدگرفتگی از فضا» در راه آمریکا
«مرد کسوف ایران» که آخرین فعالیت رصدی اش رویت خورشید گرفتگی سال گذشته در کنیا بود، بار دیگر راهی کنفرانس بین المللی خورشید گرفتگی در نیومکزیکوی آمریکا شده تا از ایده پژوهشی «رصد کسوف از فضا» دفاع کند.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، حمید جدیری خداشناس، پژوهشگر و رصدگر ایرانی از سال 1378 تاکنون پدیده خورشیدگرفتگی را در هفت قاره جهان دنبال کرده که مجموعه مستند تلویزیونی «به دنبال سایه» از سفر تحقیاتی وی و رصد خورشید گرفتگی در مدار 90 درجه قطب شمال و قطب جنوب کره زمین تهیه شده است.

مرد کسوف ایران که مدیریت موسسه پژوهشی سایه را بر عهده دارد در کنار فعالیت های رصدی خویش، ایده پژوهشی «رصد کسوف از فضا» را نیز دنبال می‌کند.

جدیری خداشناس که فردا برای شرکت در کنفرانس بین‌المللی خورشیدگرفتگی 2014 راهی آمریکا می‌شود در گفت‌و‌گو با خبرنگار علمی ایسنا با بیان این که کنفرانس بین المللی خورشیدگرفتگی طی هر هفت سال میلادی، دومرتبه برگزار می‌شود، اظهار داشت: طرح پیشنهادی «رصد کسوف از فضا» پس از پذیرش در کنفرانس‌های خورشیدگرفتگی سال های 2007 و 2011 در 25 اکتبر سال میلادی جاری به عنوان اولین سخنرانی بعد از افتتاحیه در موزه تاریخ هوافضای ایالت نیومکزیکو آمریکا، ارائه و دفاع می‌شود. همچنین امیدوارم با هماهنگی مسوولان ذیربط، مراتب کاندیداتوری جمهوری اسلامی ایران برای میزبانی کنفرانس خورشیدگرفتگی سال 2018 در ایران را اعلام کنم.


کنفرانس بین المللی خورشید گرفتگی 2014
وی در توضیح ایده پژوهشی خود گفت: این طرح شامل بر اختصاص 128 پرتاب فضایی برای رصد خورشیدگرفتگی از فضا طی یک دوره کامل از فعالیت خورشیدی است. هدف این ماموریت ها رصد تقارن خورشید و ماه است که در هر ماه نو رخ می دهد ولی متاسفانه به واسطه تفاوت زاویه مدار چرخشی ماه و زمین، از روی زمین قابل مشاهده نیست.

جدیری خداشناس در مقاله خویش منافع و مزایای علمی این ماموریت ها را نیز تشریح کرده ومعتقد است که انجام این پروژه می‌تواند زمینه های تخصصی فراوانی را درمطالعات خورشیدی ایجاد کند.

وی در این خصوص اظهار داشت: انجام این پروژه توام با تصویربرداری و طیفنگاری از تاج خورشیدی(کرونا) و قدرسنجی امواج هیدرو دینامیکی مغناطیسی خورشید صورت می‌گیرد که نهایتا می‌تواند به افزایش اطلاعات بشر نسبت به نظم مستتر در دوره فعالیت های خورشیدی و ارتباط آن با برخی پدیده های زمینی مانند زلزله ها، آتشفشان ها، طوفان ها و یا جریان های آبی اقیانوس ها منجر شود.

خداشناس جدیری ضمن اشاره به هزینه های پروژه، افزود که با توجه به جاذبه توریستی رصد خورشید گرفتگی از فضا و تحولی که عملیاتی شدن این ایده در تورهای فضایی ایجاد می کند، امید دارد که انجام این پروژه در آینده ای نزدیک وارد فاز عملیاتی شود و چه بسا هم وطنان ما این امکان را داشته باشند که در زمره اولین مسافران فضایی خورشید گرفتگی کلی باشند.

وی خاطر نشان کرد: انجام این پروژه در گرو شکل گیری یک همکاری مشترک و جهانی خواهد بود و با توجه به قابلیت های موجود، ایران می تواند نقش برجسته ای را در انجام حداقل بخشی از این پروژه فضایی نجومی ایفا کند.

جدیری خداشناس، فعالیت های پژوهشی خود طی قریب به شانزده سال گذشته را مرهون یاری و تشویق اساتیدی همچون دکتر حسین زمردیان و دکتر حمیدرضا گیاهی یزدی دانست و ابراز امیدواری کرد که همگام با افزون شدن توجهات عمومی به دانش نجوم، آزمایشگاه های رصدی متناسب با پروژه های بین المللی نجوم خورشیدی نیز در ایران توسعه یابد.


http://media.isna.ir/content/1411293588993_small-poster.jpg/4

subaro
09-22-2014, 09:31 PM
http://afaghrahbar.ir/file/attachment/6e09fdc947b0285645ecd1eb51e3646a_view.jpg

«آناتولی بریزاووی» از فضانوردان معروف شوروی که روزگاری رکورد اقامت هفت ماهه او و همکارش «والنتین لبدف» در ایستگاه فضایی «سالیوت-7»، نامشان را پر آوازه کرده بود در سن 72 سالگی درگذشت.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، وی در 11 آوریل 1942 در خانواده ای کشاورز در روستای «اِنیم تختموکایوس» در جمهوری «آدیگی» روسیه به دنیا آمد. در سال 1959مدرسه متوسطه روستای خود را به پایان رساند. چند سال به عنوان تراشکار در یک کارخانه کار می کرد تا بالاخره با علاقه ای که به پرواز داشت، وارد آموزشگاه خلبانی نیروی هوایی در «کاچینسکی» شد. او توانست در سال 1965 این آموزشگاه را با رتبه ممتاز به پایان برساند.

وی بین سال های 1972 تا 1977 همزمان با کار در نیروی هوایی، تحصیلاتش را درآکادمی شبانه نیروی هوایی ادامه داد و آن را باتخصص « فرماندهی ستادهوایی» تمام کرد. درآوریل 1970 با انتخاب فرمانده نیروهای هوایی به عنوان نامزد فضانوردی به مرکزآمادگی فضانوردان معرفی شد و بعد از گذراندن معاینات مختلف علمی و پزشکی، کار آموزش و تمرین برای سفر به فضا را آغاز کرد.

بریزاووی بین سال های 1972 تا1974در گروه فضانوردان برنامه نظامی « اسپیرال » که نوع کوچکی از کیهان پیماهای نوع شاتل بود آموزش می دید اما با تعطیل شدن این طرح به کیهان نوردان طرح نظامی «آلماز» منتقل شد.

از 1975 تا1976 به عنوان فرمانده گروه چهارم فضانوردان اعزامی برای پرواز به ایستگاه مداری «سالیوت-5 » آموزش دید اما ادامه کار در این ایستگاه تعطیل شد و او تا زمان پروازش به «سالیوت-7» چند بار در نقش فرمانده گروه های جانشین اعزامی به «سالیوت-6»تمرین می کرد و آموزش می دید.

سرانجام در سال 1981 به عنوان فرمانده اولین هیا ت اعزامی به ایستگاه مداری « سالیوت-7 » انتخاب شد و برای پروازی رکوردشکن به همراه والنتین لبدوف، آموزش و تمرین را آغاز کرد.

سفر تاریخی این دو بر عرشه ناو «سایوزتی-5» و ایستگاه فضایی «سالیوت-7» در 13 مه 1982 آغاز و پس از 211 شبانه روز و 9 ساعت و چهار دقیقه و 32 ثانیه در 10 دسامبر 1982 به پایان رسید. در جریان این سفر، بریزاووی و همراهش با دو گروه از فضانوردان مهمان ملاقات کردند. وی همچنین یک راهپیمایی فضایی دو ساعت و نیمه داشت که طی آن بعضی آزمایش ها را در بیرون ایستگاه مداری به انجام رسانید.


بریزاووی گرچه تا سال 1992 نیز در گروه فضانوردان آموزش می دید اما دیگر موفق نشد به سفری فضایی برود.

وی به خاطر فعالیت های برجسته اش چه در هوانوردی و چه در فضانوردی، مدال های مختلفی گرفت که از جمله می‌توان به مدال «ستاره طلایی قهرمان اتحاد جماهیر شوروی» و مدال «لنین» در سال 1982، مدال «شایستگی دراکتشافات فضایی» در سال 2011، مدال سازمان فضایی روسیه برای «همکاری های بین المللی درفضا» در 2012، همچنین نشان «لژیون دونور» فرانسه در 1982، مدال «کرتیچاکرا» هند در سال 1984 و مدال «خورشیدآزادی» افغانستان در 1988 اشاره کرد.

آناتولی بریزاووی، مردی کم صحبت اما فعال در زمینه های اجتماعی بود. وی سرانجام در 20 سپتامبر 2014 در شهرک ستارگان در حومه مسکو بدرود حیات گفت.

mohsen4465
09-26-2014, 02:54 AM
اولین تصویر از مدارگرد هندوستانی مریخ، مَنگَلیان، به زمین ارسال شد:

http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/09/mars1-580x580.jpg (http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/09/mars1-580x580.jpg)

مَنگَلیان، 2 روز پس از مدارگرد مِیوِن ناسا، در تاریخ 24 سپتامبر 2014 و ساعت 5:30 صبح به وقت ایران وارد مدار مریخ شد.

http://www.independent.co.uk/incoming/article9752925.ece/alternates/w620/Mars-Orbiter.jpg (http://www.independent.co.uk/incoming/article9752925.ece/alternates/w620/Mars-Orbiter.jpg)


و این هم اولین تصویر از مِیوِن که 8 ساعت پس از قرار گرفتن اون در مدار گرفته شده:

http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/09/IUVS-final-image1-580x401.jpg (http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/09/IUVS-final-image1-580x401.jpg)

در این تصویر چند رنگ (Multi Color) بترتیب از چپ به راست سه طیف فرابنفش هیدروژن، اکسیژن، انعکاسی از خورشید و ترکیبی از هر سه عکس به تصویر کشیده شدن.


http://www.americaspace.com/wp-content/uploads/2014/09/MAVEN-Illustration-6.20.13-500x303.jpg (http://www.americaspace.com/wp-content/uploads/2014/09/MAVEN-Illustration-6.20.13-500x303.jpg)
دریافت عکس در ابعاد بزرگ (http://www.americaspace.com/wp-content/uploads/2014/09/MAVEN-Illustration-6.20.13.jpg)

Tahereh Ramezani
10-13-2014, 08:59 PM
تا نهم آبان فرصت دارید تا نام خود را به مریخ بفرستید !



http://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1393/7/21/2662542_815.jpg



سازمان فضایی ناسا، امکانی را در اختیار علاقه مندان قرار داده است تا بتوانند نام خود را به همراه فضاپیمای اوریون به فضا بفرستند.

تمامی نام‌های ثبت شده در این وب سایت بر روی یک تراشه کوچک به اندازه یک سکه معمولی ذخیره خواهد شد.

فضاپیمای اوریون پس از انجام پرواز آزمایشی خود، به سمت مریخ ارسال خواهد شد و نام افرادی که در این آزمایش به فضا فرستاده شود به سیاره مریخ نیز ارسال خواهد شد.

آخرین فرصت برای ثبت نام در این پروژه روز جمعه نهم آبان اعلام شده است و افراد تا آن روز فرصت دارند نام خود را به عنوان یکی از مسافران مریخ برای همیشه ثبت کنند.

اگر شما هم مایلید نامتان در این فضاپیما ثبت و به فضا فرستاده شود می‌توانید به آدرس اینترنتی زیر مراجعه کرده و فرم مربوطه را تکمیل نمایید:

http: //mars. nasa. gov/participate/send-your-name/orion-first-flight/#name-form (http://mars.nasa.gov/participate/send-your-name/orion-first-flight/)


منبع : باشگاه خبرنگاران جوان (http://www.yjc.ir/fa/news/5008662/%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D9%81%D8%B6%D8%A7-%D8%A8%D9%81%D8%B1%D8%B3%D8%AA%DB%8C%D8%AF)

شعری
10-20-2014, 01:24 PM
http://s5.picofile.com/file/8146860626/serova_1_640x480.jpg
*
برای خانم یلنا سیروا پیام بفرستید
*
خانم یلنا چهارمین زن فضانورد روسیه هست که الان در ایستگاه بین المللی به سر می بره و گفته به جاذبه ی صفر عادت کرده
برای فرستادن پیام به لینک زیر مراجعه کنید

http://spacemag.ir/?p=1166
*
منبع : باشگاه خبرنگاران تاریخ 27 / 07 / 1393 - کد خبر 5013625

yperseusy
11-12-2014, 07:44 PM
خبر فوری :
گاوشگر فیله بر روی ستاره دنباله داره چوری فرودی موفقیت آمیز داشت و تایید این خبر هم اکنون اعلام گردید.

ادامه این اتفاق را میتوانید یا از شبکه یورونیوز و یا از سایت esa دنبال کنید.

http://www.esa.int/Our_Activities/Operations/Live_updates_Rosetta_mission_comet_landing

برای اطلاع بیشتر از این پروژه میتوانید به تاپیک زیر مراجعه فرمایید.
http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1792-%D8%B1%D9%8F%D8%B2%D8%AA%D8%A7%D8%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%B9%D9%82%DB%8C%D8%A8-%D8%AF%D9%86%D8%A8%D8%A7%D9%84%D9%87%E2%80%8C%D8%A F%D8%A7%D8%B1

mohsen4465
12-19-2014, 10:27 PM
پرتاب فالکون 9 شرکت SpaceX برای دومین بار به تعویق افتاد. پرتاب فالکون 9 شرکت SpaceX با محموله CRS-5 برای ایستگاه فضایی در بدو امر برای 16 دسامبر برنامه ریزی شده بود که بعد بدلیل فرصت بیشتری که برای آماده کردن راکت لازم بود به 19 دسامبر موکول شد. این پرتاب اخیر هم بدلیل اختلال در عملکرد «تست آتش داغ» که قبل از هر پرتاب این شرکت و بمنظور گرم کردن و تست موتور راکت انجام میشه به 6 ژانویه سال بعد موکول شد. مدت زمان این تست آتش 3 ثانیه است که در پرتاب امروز کمتر از این مقدار طول کشید.


بدلیل طولانی بودن مراحل لازم برای بررسی و آماده سازی مجدد راکت و همچنین مصادفت با جشن سال نو میلادی و همچنین قرار داشتن در زمان محدودیت پهلوگیری ISS نزدیکترین تاریخ ممکن برای اقدام پرتاب بعدی 6 ژانویه سال بعد و 7 ژانویه بعنوان روز پرتاب پشتیبان اعلام شد. در طی سال مدار ISS چند مرتبه در وضعیتی قرار می‌گیره که بیشترین زاویه رو با خورشید داره و به همین دلیل ISS در تمام این مدت در تابش آفتاب قرار میگیره. این موجب ایجاد محدودیت های عملکردی و گرمایی در پهلوگیری به ISS میشه. ISS از 28 دسامبر لغایت 7 ژانویه در چنین وضعیتی قرار میگیره. طبق برنامه اگر فالکون 9 در 6 ژانویه پرتاب بشه CRS-5 در تاریخ 8 ژانویه به ایستگاه ملحق میشه.


اما جدای تمام این وقایع، سیستم جدید و جذاب پرتاب شرکت SpaceX هست که پیشتر هم در موردش تو یکی از پستهام توضیح داده بودم (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?927-کلیپ-های-کوتاه-نجومی!&p=74761&viewfull=1#post74761) و اون سیستم راکت چندبار مصرف این شرکت هست. راکت فالکون 9 این شرکت همونطور که میدونید بتازگی مجهزبه قابلیت فرود مجدد برای مرحله اول راکت شده. بدین ترتیب که مرحله اول راکت پس از اتمام کار خودش و جدا شدن وارد فاز جدیدی میشه و اون فرود آرام بر روی زمینه. شرکت SpaceX تابحال دوبار مرحله اول راکت رو با موفقیت روی اقیانوس (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?224-جديد-‌ترين-اخبار-نجومی&p=74626&viewfull=1#post74626) فرود آورده. در حالی که همگی منتظر فرود اون اینبار بر روی خشکی بودیم اما این شرکت دست به اقدامی عجیب زده و اون فرود آوردن مرحله اول راکت بر روی سطح کوچک و بدتر از اون نه چندان ثابت یک درگاه فضایی بر روی یک کشتی خودکار کنترل از را دور هست:



http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/12/B3Ev_ukCIAA7o6R.jpg (http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/12/B3Ev_ukCIAA7o6R.jpg)
آیا مرحله اول راکت فالکون 9 میتونه روی این سطح کوچک در وسط اقیانوس فرود بیاد؟!!
(http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2014/12/B3Ev_ukCIAA7o6R.jpg)


در دفعات قبلی دقت لازم برای فرود در اقیانوس دایره‌ای به قطر 10 کیلومتر بود اما اینبار SpaceX با این اقدام عجیب و غافلگیرکننده خودش قصد داره دقت فرود مرحله اول در حال سقوط راکت فالکون 9 رو به فقط 10 متر کاهش بده. منتظر این پرتاب دیدنی باشید. :)

mohsen4465
01-06-2015, 01:40 AM
طبق برنامه امروز رأس ساعت 14 و '50 به وقت تهران راکت فالکون 9 شرکت SpaceX حاوی فضاپیمای دراگون به مدار زمین پرتاب میشه. احتمال مناسب بودن وضعیت جوی برای پرتاب طبق آخرین اخبار ناسا 70 درصد پیش بینی شده.

"تست آتش داغ" این راکت هم که قبلاً با مشکل مواجه شده بود با موفقیت انجام شده و فالکون 9 برای پرتاب امروز بعد از ظهر آماده است. اگه همه چیز خوب پیش بره و این راکت امروز با موفقیت پرتاب بشه صبح روز 8 ژانویه و در ساعت 6 و '37 ساکنین نواحی شمال غربی کشورمون می‌تونن شاهد صحنه‌ای زیبا باشن که تکرار اون شاید به این زودی ها اتفاق نیافته. طبق پیش بینی‌های شخصی خودم اگه در این ساعت تماشاگر گذر ISS باشید باید بتونید فضاپیمای دراگون رو با فاصله خیلی کمی نسبت به ایستگاه ببینید (البته شاید نیاز به ابزار باشه). اطلاعات کاملتر در این مورد رو میتونید در این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?642-رصد-ماهواره-ها-و-دیگر-ساخته-هاي-دست-بشر&p=77914&viewfull=1#post77914)بخونید.

ضمناً فراموش نکنید که برنامه پخش مستقیم پرتاب فالکون 9 رو حتماً ببینید چرا که شرکت SpaceX براتون نمایشی فوق العاده مهیج رو ترتیب داده (به پست قبل مراجعه کنید). می‌تونید رأس ساعت 13 و '30 و در تلویزیون ناسا بیننده پخش مستقیم این پرتاب باشید.

mohsen4465
01-06-2015, 03:45 PM
متأسفانه وجود ایرادی در "فعال کننده کنترل جهت نیرو "در مرحله دوم موشک فالکون 9 باعث شد که پرتاب دراگون در حالی که فقط '1 و "21 تا پرتاب اون باقی مونده بود لغو بشه. پرتاب بعدی به روز جمعه ساعت 13:39 موکول شد.

mohsen4465
01-09-2015, 02:06 AM
شرکت SpaceX زمان پرتاب دراگون رو به روز شنبه 10 ژانویه موکول کرد. پرتاب در ساعت 13 و '17 به وقت تهران انجام میشه. پخش زنده از ساعت 12 بر روی تلویزیون ناسا پخش میشه. طبق پیش بینی‌ها 80 درصد احتمال میره تا هوا برای پرتاب مناسب باشه. پوشش ابری ضخیم و پرتاب در زیر بارش از جمله موارد نگران کننده جوی در زمان پرتاب هستن.

در صورتی که این پرتاب در این تاریخ انجام بشه دراگون روز دوشنبه و حوالی ساعت 14 و '30 بوقت تهران به ایستگاه میرسه و در ساعت 16 و '45 بوقت تهران پخش زنده اتصال دراگون به ماژول هارمونی بر روی آنتن میره.

متأسفانه فرصت خوب رصد دراگون رو از دست دادیم هر چند که در صبح روز دوشنبه هم ایستگاه رو میشه از نواحی شمالی ایران دید اما ارتفاع اون در نواحی منتهاالیه شمال غربی ایران نهایتاً به حدود °17 میرسه که رصد چندان مناسبی در این ارتفاع رو نمیشه انتظار داشت.

mohsen4465
02-11-2015, 09:53 PM
امشب و در ساعت 2:33 بامداد به وقت تهران «رصدخانه اقلیم اعماق فضا» (DSCOVR) به سمت نقطه لاگرانژی شماره 1 زمین پرتاب خواهد شد. طبق پیش بینی هواشناسی احتمال وضعیت جوی مناسب برای پرتاب 90 درصد خواهد بود. رصدخانه DSCOVR توسط راکت فالکون 9 شرکت SpaceX سطح زمین رو ترک خواهد کرد و بنابراین برای دومین بار شاهد تلاش شرکت SpaceX برای فرود بدنه مرحله اول راکت بر روی سکوی فرود دریایی متحرک ASDS خواهیم بود.


http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2015/01/asds_2-580x315.jpg (http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2015/01/asds_2-580x315.jpg)

در صورتیکه این تلاش پرتاب نیز به هر دلیل لغو بشه پنجره پرتاب بعدی حدود یک هفته بعد و در 20 فوریه خواهد بود چرا که از فردا تا 19 فوریه قمر زمین در موقعیتی قرار خواهد گرفت که جاذبه اون در مسیر حرکتی DSCOVR تأثیر خواهد گذاشت.

پرتاب تقریباً در لحظه غروب خورشید در دماغه کاناورال انجام میشه و 10 دقیقه بعد مرحله اول تلاش بعدی خودش رو برای فرود بر روی ASDS انجام میده. بنابراین اینبار برخلاف دفعه قبل فرود مرحله اول راکت در روشنایی غروب انجام میشه. شرکت SpaceX با بیشتر کردن مایع هیدرولیک باله های فرود قول داده که اینبار مرحله اول راکت با موفقیت روی سکوی ASDS فرود میاد.

امیدوارم اینبار فرود مرحله اول راکت رو بطور زنده نشون بدن. دفعه قبل که اینطور نبود.

mohsen4465
02-12-2015, 07:59 PM
بامداد امروز رصدخانه DSCOVR با موفقیت به فضا پرتاب شد. البته دومین هدف شرکت SpaceX یعنی فرود آوردن مرحله اول راکت بر روی سکوی ASDS متأسفانه بدلیل هوای بد و آشفتگی سطح اقیانوس لغو شد. در عوض مرحله اول راکت با موفقیت بر روی آب و در فاصله 10 متری از سکوی دریایی فرود اومد. داده ها فرودی بسیار خوب و کاملاً عمودی رو نشون دادن و شرکت SpaceX عنوان کرده که اگر تلاطم اقیانوس کمتر بود مطمئناً فرودی موفقیت آمیز و آرام رو بر روی هدف شاهد بودیم.



http://www.spacex.com/sites/spacex/files/gridfins_landing.png

محمد فتحی
02-14-2015, 07:54 PM
سلام.
چند دقیقه پیش من سیاره ناهید و مریخ را نزدیک هم دیدم. بعد توی نرم افزار استلاریوم دنبالشون کردم و دیدم که به هم نزدیک تر شدند و در یک موقعی هم ماه به اون ها اضافه شد.
حالا یک سوال دارم.
رویدادی قراره با این سیاره ها اتفاق بیافته؟

mohsen4465
02-14-2015, 11:07 PM
سلام.
چند دقیقه پیش من سیاره ناهید و مریخ را نزدیک هم دیدم. بعد توی نرم افزار استلاریوم دنبالشون کردم و دیدم که به هم نزدیک تر شدند و در یک موقعی هم ماه به اون ها اضافه شد.
حالا یک سوال دارم.
رویدادی قراره با این سیاره ها اتفاق بیافته؟ بله در تاریخ 22 فوریه بعد از غروب آفتاب می‌تونید شاهد مقارنه '26 قوسی دو سیاره ناهید و بهرام باشید. نمای این دو سیاره از داخل چشمی تلسکوپ حتماً خیلی جذاب بایستی باشه.

SAEED560
02-15-2015, 01:11 PM
سلام دوستان
حضیض مداری (نزدیکترین فاصله ماه تا زمین در مدار بیضی شکل) غیر از هر ماه کامل۴۱۲ روز یکبار اتفاق میفتد.که هم درخشانتر است همه بزرگتر .حالا این سوال هست که ایا ۳۰بهمن امسال تاریخ صحیح برای این رویداد است یا تا ریخ دیگری باید منتظر باشیم

yperseusy
02-15-2015, 10:15 PM
سلام دوستان
حضیض مداری (نزدیکترین فاصله ماه تا زمین در مدار بیضی شکل) غیر از هر ماه کامل۴۱۲ روز یکبار اتفاق میفتد.که هم درخشانتر است همه بزرگتر .حالا این سوال هست که ایا ۳۰بهمن امسال تاریخ صحیح برای این رویداد است یا تا ریخ دیگری باید منتظر باشیم

لطفا لینک زیر را مطالعه فرمایید :)

http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000203

majid1369
02-22-2015, 02:36 PM
بازتاب پنج سال مدیریت علمی تحت تحریم در گرانترین آینه ایران

تلسکوپ رصدخانه ملی، چگونه صاحب دقیق ترین آینه منطقه شد؟





آینه تلسکوپ رصدخانه ملی به عنوان بزرگترین ابرسازه علمی ایران پس از پنج سال تلاش پیگیر و طاقت فرسای جمعی از زبده ترین مدیران علمی، استادان و پژوهشگران نجوم کشور سرانجام روز شنبه به پژوهشگاه دانش های بنیادی - مجری طرح رصدخانه ملی ایران - رسید تا پس از مدتها بارقه امیدی در روند پر افت و خیز احداث رصدخانه ملی باشد.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، طرح رصدخانه ملی حدود 16 سال پیش به عنوان نخستین طرح کلان پژوهشی کشور در شورای پژوهش های علمی کشور و یازده سال پیش به عنوان نخستین طرح کلان علمی در تاریخ ایران در هیات دولت تصویب شد با این حال میزان پیشرفت این طرح تنها 30 درصد بوده که البته با تخصیص فقط 19 درصد اعتبار طرح محقق شده است. در حال حاضر، طراحی و ساخت ابزارهای اپتیکی و مکانیکی تلسکوپ رصدخانه ملی از جمله آشکارسازها، طیف نگارها، آینه ثانویه تلسکوپ و به ویژه سامانه اپتیک فعال تلسکوپ که نقش محوری در کیفیت تصویر دارد، منتظر تامین اعتبار است.

سفارش و تست شیشه

پس از طراحی مفهومی تلسکوپ و رصدخانه ملی و تعیین قطر 3.4 متری آینه تلسکوپ، بررسی و انتخاب شرکتهای ساخت شیشه آغاز شد. برای شیشه خام آینه اصلی تلسکوپ رصدخانه ملی دو گزینه وجود داشت: شیشه sitall ساخت شرکت روسی LZOS و شیشه Zerodur ساخته شرکت آلمانی Schott.

پس از یک سال مطالعه در مورد کیفیت شیشه، بررسی و مقایسه مشخصات فنی و شرح خدمات پیشنهادی، سرانجام شرکت آلمانی Schott انتخاب شد و پس از چندین ماه مذاکره درباره جوانب فنی و مالی و حقوقی، قرارداد خرید آینه بسته شد.

با توجه به حساسیت‌های موجود و کوچکی جامعه سازندگان ابزارهای نجومی بزرگ، انجام مذاکرات اولیه نیازمند رعایت حداکثر احتیاط و حفظ اطلاعات فنی و بازرگانی رصدخانه ملی بود.

به همین دلیل، تاکنون به منظور جلوگیری از هرگونه پیچیدگی در تحویل شیشه خام از اعلام خبر خرید آن به طور رسمی و غیر رسمی خودداری شده است. اهمیت این قرارداد از این جهت است که با وجود تمامی مشکلات سیاسی، تحریم‌ها و احتیاط شرکتهای اروپایی در ارتباط با ایران، این قرارداد بسته شد. در این میان جلب حمایت انجمن‌ های علمی بین‌الملل و نهادهای نجومی نقش تعیین کننده‌ای داشته است.

پس از خرید شیشه خام، گام بعدی مربوط به سایش و صیقل آن در حد دقت مورد نظر بود که در این زمینه شرکتهای مختلفی از فرانسه، بلژیک، روسیه و فنلاند مورد بررسی و رایزنی قرار گرفتند. در نهایت پروژه صیقل آینه تلسکوپ رصدخانه ملی به شرکت فنلاندی Opteon oy سپرده شد. این شرکت دارای شهرت خاصی در زمینه دانش فنی است؛ به صورتی که سازمان رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) در طرح‌های بزرگ مانند طرح ساخت تلسکوپ غول آسای 42 متری E-ELT از این شرکت برای تامین قطعات اپتیکی مشاوره رسمی می‌گیرد. همچنین سازمان فضایی اروپا (ESA)، تراش و صیقل آینه تلسکوپ فضایی Herschel را به این شرکت سپرده بود.


http://media.isna.ir/content/1424541287418_borna%20ghasemi-6.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/1424541287418_borna%20ghasemi-6.jpg/4)دکتر خسروشاهی



سایش و صیقل آینه 3.5 متری تلسکوپ هرشل به سبب ضخامت بسیار نازک آن از لحاظ فنی بسیار بی‌نظیر و البته هزینه ساخت آن حدود 20 برابر آینه رصدخانه ملی است. این طرح با موفقیت انجام شده و تلسکوپ فضایی Herschel پس از پرتاب به فضا با موفقیت آزمایش شده است. ابزاری که برای سایش و صیقل آینه رصدخانه ملی به کار رفت، همان دستگاهی است که برای ساخت آینه تلسکوپ فضایی Herschel استفاده شده است.

به اذعان کارشناسان اپتیک، کیفیت آینه رصدخانه ملی، اکنون پس از آزمون‌های چند مرحله‌ای، بی‌نظیر است. جنس شیشه‌ای که از آن برای تراش آینه تلسکوپ رصدخانه ملی استفاده شده، مشابه شیشه‌های تلسکوپ ویستا (vista) است که هم اکنون در ارتفاعات کشور شیلی در مجموعه تلسکوپ‌های اروپایی فعال است. به عبارتی از همان قطعه شیشه‌ای که قبلا برای تلسکوپ‌های ویستا ساخته شده بود، برای آینه تلسکوپ رصدخانه ملی استفاده و برش شیشه انجام شده است.


http://media.isna.ir/content/1424590240402_Screen%20Shot%202015-02-22%20at%2007.21.37.png/4 (http://media.isna.ir/content/1424590240402_Screen%20Shot%202015-02-22%20at%2007.21.37.png/4)از راست به چپ: دکتر احمد درودی، مسوول گروه اپتیک و دکتر حبیب خسروشاهی، مدیر علمی طرح رصدخانه ملی در کنار آینه تلسکوپ رصدخانه ملی



فرآیند سفارش، بستن قرارداد، برش اولیه، صیقل، و آزمون تا تحویل گرفتن شیشه پنج سال از بهار 1388 تا زمستان 1393 به طول انجامید. اگر آمادگی طرح پیش از دریافت اعتبار کافی در سال 1388 و تماس‌های اولیه ما با سازندگان نبود این آینه اکنون در اختیار ما نبود. اکنون این آینه با مشخصات فنی و دقت فراتر از آنچه در قرارداد بود و بدون دریافت هزینه ا ضافه تحویل گرفته شد و در درون جعبه‌ای با ابعاد 4.2 * 4.2 متر و ارتفاع 1.6 متر قرار گرفت. هر چند آینه تلسکوپ به طور کلی در داخل جعبه روی پایه فلزی قرار گرفته است، اما سطح پشت آینه تماما بدون تماس با آینه است و فقط از 9 نقطه و با لایه‌ای از لاستیک به پایه‌ها متصل است.
ویژگی‌های فنی آینه

آینه اصلی تلسکوپ با قطر 3.4 متر و ضخامت 184 میلی‌متر با دقت زبری بسیار بالا و در حدود 0.6 نانومتر (دقت مورد درخواست در قرارداد 2 نانومتر) و ابیراهی سطح کمتر از 7 نانومتر (دقت مورد درخواست کمتر از 15 نانومتر) تراش داده است. وزن آینه نیز به حدود چهار تن می‌رسد.

ضریب انبساط خطی شیشه بسیار پایین است به طوری که ازای یک درجه سانتی‌گراد تغییر دما، آینه فقط حدود یک میکرون تغییر می‌کند و در مقایسه با شیشه‌های معمولی حساسیت دمایی آن 1/200 است. شعاع انحنای آینه 5060 میلی‌متر است. با توجه به اندازه قطر 3400 میلی‌متری آینه، نسبت شعاع انحنا به قطر تلسکوپ 1.49 است. آینه‌ای با چنین مشخصات به اصلاح بسیار سریع و دارای میدان دید بازی است، به طوری که برآیند عملکرد آینه اصلی و ثانویه تلسکوپ، صفحه کانونی 222 میلی‌متری را در میدان دید 20 دقیقه قوسی فراهم خواهد کرد.

به همین سبب برای این تلسکوپ، دو تا میدان دید پیش بینی شده است. یکی میدان دید 10 دقیقه قوسی و دیگری 20 دقیقه قوسی؛ اگر چه خود تلسکوپ توان ارائه میدان دید 30 دقیقه قوسی را هم دارد. با راه‌اندازی کامل تلسکوپ، از این تلسکوپ می‌توان به طور همزمان برای تصویربرداری و طیف نگاری استفاده کرد. به طوری که در صفحه کانونی آن ابزارهایی نظیر آشکارسازها و طیف نگار‌هایی قرار می‌گیرد تا همزمان در یک میدان دید بتوان از یک یا چند جرم آ‌سمانی همچون خوشه‌ها ستاره‌ای، سحابی‌ها و کهکشان‌ها، در طول موج‌های مختلف مرئی و غیر مرئی پرتوگیری کرد.

اهمیت و جایگاه آینه در منطقه و جهان

اگر چه ابعاد تلسکوپ 3.4 متری رصدخانه ملی ایران که در مقیاس جهانی در رده تلسکوپ‌های چهار متری قرار دارد چندان بزرگ به نظر نمی‌رسد، اما کیفیت فوق‌العاده آینه، آن را جزو برترین و به روزترین تلسکوپ‌های جهان کرده است.

جنس شیشه استفاده شده برای آینه تلسکوپ به صورت سرامیک است که هیچ گونه حباب یا ناخالصی بیش از 0.2 میلی‌متر در شیشه وجود ندارد و سطح آن به ترتیب با زبری و ابیراهی بسیار خوب 0.6 نانومتر و 7 نانومتر صیقل داده شده؛ از سوی دیگر شکل منحصر به فرد آینه که به صورت هذلولی (بسیار نزدیک به سهموی) است و همچنین سختی و حساسیت دمایی بسیار بالای شیشه آن را کاملا برای استفاده ازسیستم اپتیک فعال مناسب کرده است. استفاده از «سیستم اپتیک فعال« در تلسکوپ باعث خواهد شد ابیراهی‌های اپتیکی به حداقل ممکن برسد و کیفیت و وضوح تصویر نهایی تضمین شود.

چنین ویژگی‌های منحصر به فرد آینه تلسکوپ ملی در هیچ کدام از تلسکوپ‌های فعال کشورهای منطقه خاورمیانه یافت نمی‌شود. به عبارتی در میان رصدخانه‌های فعال در سطح منطقه و میان تلسکوپ‌های اروپایی در جزایر قناری تا هندوستان، آینه‌ای با چنین کیفیت و دقتی وجود ندارد.
منبع:سايت خبرگزاري دانشجويان ايران«ايسنا»

محمد فتحی
02-23-2015, 07:34 PM
سلام واقعا خبر خوش حال کننده ای هست و من به پایان رسیدن این انتظار را به شما تبریک می گم و همچنین یک خسته نباشید برای کسانی که تا حالا زحمت کشیدند و یک روحیه برای کسانی که تازه کارشون شروع می شه.
منتظر موفقیت های بعدی هستیم...
این راه ادامه دارد

Tahereh Ramezani
03-17-2015, 11:58 AM
رخداد آخرین خورشید گرفتگی سال 93 در 29 اسفند



http://media.isna.ir/content/000-139.jpg/2



آخرین خورشید گرفتگی کامل سال 1393 در حالی در روز 29 اسفندماه رخ خواهد داد که این پدیده تنها در مناطق شمال غربی ایران نظیر اردبیل و ارومیه به صورت جزئی قابل مشاهده است.

اسدالله قمری نژاد، منجم آماتور در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا گفت: این خورشید گرفتگی 20 مارس 2015 برابر با 29 اسفند ماه جاری یک روز قبل از زمان تحویل سال 1394 رخ می دهد.

وی با اشاره به جزئیات این پدیده اظهار داشت: این خورشید گرفتگی از شرق اقیانوس اطلس و جنوب دماغه گروئنلند از ساعت 8 و 18 دقیقه به وقت جهانی (UT) آغاز می‌شود و پس از عبور از اقیانوس اطلس در شمال سیبری به پایان می‌رسد. بهترین مکان رصدی این پدیده نجومی شمال کشور نروژ، شرق منطقه ایسلند و داخل اقیانوس اطلس خواهد بود و این مناطق طولانی‌ترین مدت گرفت را از دید ناظر زمینی خواهند داشت.

قمری نژاد با تاکید بر اینکه این خورشید گرفتگی از نوع خورشید گرفتگی کامل است، ادامه داد: بیشترین زمان این گرفت دو دقیقه و 47 ثانیه است که در ساعت 9 و 46 دقیقه و 47 ثانیه 20 مارس به وقت جهانی (UT) اتفاق می‌افتد.

این منجم آماتور، گرفت 29 اسفند را شصت و یکمین گرفت از هفتاد و یک گرفت دوره 120 ساروسی ذکر و خاطر نشان کرد: هر ساروس عبارت است از یک رشته گرفت‌های خورشید که به طور معمول هر 18 سال و 11 ماه و هشت ساعت تکرار می‌شود.

مشاهده خورشید گرفتگی در ایران

وی در خصوص رویت پذیری آخرین خورشید گرفتگی سال 93 در ایران گفت: این گرفت به صورت جزئی در بخش‌هایی از شمال و شمال غرب کشور قابل مشاهده است.

قمری نژاد با تاکید بر اینکه امکان رصد این پدیده در تهران بسیار کم خواهد بود،‌ ادامه داد: در تهران شروع گرفت از حدود ساعت 13 و 46 دقیقه است و در حدود ساعت 14 و 25 دقیقه خورشیدی گرفتگی به پایان می رسد و بهترین زمان رصد برای علاقه مندان این گرفت در شهر تهران ساعت 14 و 5 دقیقه 29 اسفند به وقت رسمی کشور است.

این منجم آماتور با تاکید بر اینکه در تهران مدت زمان کمی از این پدیده قابل مشاهده است، گفت: در تهران پدیده گرفت در لبه خورشید اتفاق می‌افتد ولی در شهرهای شمال غرب مانند بخش‌هایی از ارومیه و همچنین در شهرهایی چون ماکو و اردبیل به خوبی قابل رصد است که در ارومیه بهترین زمان رصد در حدود ساعت 13 و 52 دقیقه خواهد بود.

توصیه‌هایی برای رصد آخرین خورشیدگرفتگی سال 93

قمری نژاد با تاکید بر اینکه رصد این پدیده باید با رعایت کامل استانداردها و اصول ایمنی انجام شود، گفت: متاسفانه بسیاری از افراد بدون توجه به جنبه‌های ایمنی اقدام به رصد خورشید گرفتگی با چشم غیرمسلح می‌کنند که نه تنها موفق به رویت پدیده نمی‌شوند بلکه در برخی موارد مضرات نگاه کردن به خورشید را هم باید متحمل شوند.

وی به مضرات رویت خورشیدگرفتگی با چشم غیرمسلح اشاره کرد و ادامه داد: بیشترین آسیب‌ها در گرفت‌های جزئی اتفاق می‌افتد؛ چرا که تا دقایقی قبل از گرفت کامل بدون فیلتر نمی‌توان گرفت جزئی را تشخیص داد و افرادی که در این زمان اقدام به رصد خورشید می‌کنند، آسیب‌های جبران ناپذیری را متحمل می‌شوند.

این منجم آماتور با تاکید بر ضرورت استفاده از عینک‌های مخصوص در زمان رصد خورشید گرفتگی خاطر نشان کرد: رصدگران برای رصد این پدیده از استفاده مستقیم تلسکوپ‌ها و دوربین‌های دو چشمی پرهیز کنند؛ چراکه لازم است قبل از رصد این پدیده این وسایل به فیلترهای ویژه مجهز شوند و یا رصد به صورت غیر مستقیم انجام شود.

به گفته وی برای عکسبرداری از این پدیده نجومی لازم است تا دوربین‌های عکسبرداری مجهز به فیلترهای خاصی باشند تا آسیب‌های چشمی به حداقل برسد.


منبع : آخرین خورشید گرفتگی سال 93 در 29 اسفند (http://isna.ir/fa/news/93122313175/%D8%B1%D8%AE%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%D8%A2%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA%DA%AF%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D9%84-93-%D8%AF%D8%B1-29-%D8%A7%D8%B3%D9%81%D9%86%D8%AF-%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1%DB%8C)

mohsen4465
05-15-2015, 06:39 PM
http://up.avastarco.com/images/76hqxx9w0e2t9jrjmoe.jpg (http://up.avastarco.com/images/76hqxx9w0e2t9jrjmoe.jpg)

در آخرین تصاویر مخابره شده از فضاپیمای داون (Dawn) نقطه سفید سرس به تعداد بسیار بیشتری نقاط درخشان تفکیک شدند. نقطه درخشان اسرار آمیزی که قبلاً یک نقطه و سپس به دو نقطه تفکیک شد در آخرین تصاویر سرس حتی به 10 نقطه درخشان قابل تفکیک است. هر چند هنوز بدرستی ماهیت این نقاط درخشان مشخص نشد است اما آخرین حدس و گمان‌ها اکثراَ دال بر ماهیت یخی این نقاط درخشان هستند. با سپیدایی 40 درصد این نقاط درخشان با سپیدایی برف کهنه قابل قیاسند و این در حالیه که سپیدایی خود سرس به فقط 9 درصد میرسد. در واقع می‌توان برف کهنه را روی سطح آسفالت تصور کرد.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Ceres_spots_animation_May_4_2015.gif/150px-Ceres_spots_animation_May_4_2015.gif (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Ceres_spots_animation_May_4_2015.gif/150px-Ceres_spots_animation_May_4_2015.gif)
تصاویر تهیه شده بتاریخ 3 و 4 می از دهانه برخوردی 91 کیلومتری اسرار آمیز سرس از فاصله 13600 کیلومتری

http://up.avastarco.com/images/ylzf3ee0obtq7r9rpz3.jpg

دانلود چرخش 360 درجه کامل انیمیشن فوق بدون کراپ (http://photojournal.jpl.nasa.gov/archive/PIA19547.gif)

فضاپیمای داون فریم‌های انیمیشن فوق را از مدار RC3 خودش تهیه کرد که از 23 آپریل در اون قرار داشت. در 9 می فضاپیمای داون با روشن کردن پیشرانه یونی خودش در مداری مارپیچی به سمت موقعیت مداری بعدی خودش حرکت کرد. داون در 6 جون در این مدار با ارتفاع 4430 کیلومتر سه مرتبه به سرس نزدیکتر خواهد بود. در طی این مدت داون دو بار جهت تهیه داده‌های علمی جدید توقف خواهد کرد. در این مدار جدید داون هر سه روز زمینی یکبار به دور سرس خواهد گشت. پس از 22 روز توقف در این مدار، داون بار دیگر حرکت مارپیچی خود را برای رسیدن به فاصله 1480 کیلومتری از سرس از سر خواهد گرفت. پس از دو ماه توقف در این مدار فضاپیمای داون نزول مداری دیگری خواهد داشت تا سرانجام در اوایل دسامبر 2015 پیشرانه یونی این فضاپیما آن را به فاصله 375 کیلومتری از سیاره کوتوله سرس برساند تا مأموریت سه ماهه خود را در این مدار به انجام برساند.

تصور می‌شود داون پس از پایان مأموریت خود بدلیل پایداری زیاد آخرین مدار خود تبدیل به یک قمر همیشگی برای سرس شود. همچنین یک flyby با سیارک پالاس هم برای داون پیشنهاد شده است هرچند که بطور جدی جزو برنامه مأموریت لحاظ نشده است. بدلیل شیب مداری زیاد پالاس نسبت به سرس امکان قرار گرفتن داون در مدار پالاس وجود نخواهد داشت.

arashgmn
07-15-2015, 07:25 PM
نجومی‌ها ارزش این عکس رو می‌فهمند.


بالاخره پلوتو...


http://factor-tech.com/wp-content/uploads/2015/07/plutofeat-1366x576.jpg

منبع:factor-tech.com

mohsen4465
10-25-2015, 07:56 PM
<a href="http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr" target="_blank"><a href="http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr" target="_blank"><a href="http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr" target="_blank"><a href="http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr" target="_blank"><a href="http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr" target="_blank">http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr (http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/m15-155a.jpg?itok=GuQsVPDr)


NASA's Cassini spacecraft will sample an extraterrestrial ocean on Wednesday, Oct. 28, when it flies directly through a plume of icy spray coming from Saturn's moon Enceladus. The agency will hold a news teleconference at 2 p.m. EDT on Monday, Oct. 26, to discuss plans for and anticipated science results from the historic flyby.

The teleconference participants are:



Curt Niebur, Cassini program scientist at NASA Headquarters in Washington

Earl Maize, Cassini project manager at NASA's Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, California

Linda Spilker, Cassini project scientist at JPL


Audio and visuals of the event will be streamed live online at: http://www.nasa.gov/newsaudio and http://www.ustream.tv/nasajpl2 or http://www.nasa.gov/cassini/telecon

محمود قادری
03-21-2016, 02:07 PM
پرجرم‌ترین ستاره‌ها چقدر از خورشید سنگین‌تر هستند؟


6613


خورشید نزدیک‌ترین ستاره به ماست. این ستاره، چیزی در حدود ۲ میلیون تریلیون تریلیون کیلوگرم وزن دارد. اگر وزن زمین به اندازه‌ی یک گیره‌ی کاغذ باشد، وزن خورشید چیزی در حد و اندازه‌ی یک موتورسیکلت بزرگ است. خورشید از نظر اندازه و وزن یک ستاره‌ی متوسط به حساب می‌آید. ولی می‌دانید بزرگترین ستاره‌های عالم چند برابر خورشید جرم دارند؟
پرجرم‌ترین ستاره‌ای که تا به حال کشف کرده‌ایم، R136a1 نام دارد. البته این بزرگترین ستاره‌ی عالم نیست، ولی با وزن ۲۶۵ برابر خورشید، سنگین‌ترین آن‌هاست. این ستاره سال ۲۰۱۰ در یکی از کهکشان‌های همدم راه‌شیری به نام ابر ماژلانی بزرگ کشف شد. این کشف به حدی مهم بود که تصورات قبلی دانشمندان درباره‌ی حد و مرز سنگین شدن یک ستاره را تغییر داد. دانشمندان می‌گویند احتمالا بعضی از ستاره‌هایی که تا ۲۰۰ میلیون سال پس از مهبانگ بوجود آمدند، به اندازه‌ی ۱۰۰ هزار برابر خورشید جرم داشتند. دانشمندان فقط به دلیل کنجکاوی در پی فهمیدن وزن ستاره‌ها نیستند. دانستن وزن ستاره‌ها می‌تواند به آن‌ها اطلاعات مفیدی درباره‌ی نحوه‌ی زندگی و مرگ این اجرام بدهد.
ستاره‌ها گوی‌های بزرگی از گاز داغ هستند. آن‌قدر بزرگ و سنگین که گرانش زیادی دارند و این گرانش زیاد،‌ حتی مواد خودشان را به شدت به سمت مرکز ستاره جذب می‌کند. این نیروی زیاد به درون، باعث شده دما و فشار در مرکز ستاره‌ها آن‌قدر زیاد شود که در آن‌جا همجوشی هسته‌ای رخ دهد. بدین معنی که اتم‌های هیدروژن در مرکز ستاره به هم جوش می‌خورند و اتم‌های هلیوم و دیگر عناصر سنگین بوجود می‌آید. بدین ترتیب مرکز ستاره‌ تبدیل به یک رآکتور همجوشی هسته‌ای بزرگ می‌شود که گرما و فشار خیلی زیادی تولید می‌کند. این فشار، عکس فشار گرانشی جرم ستاره عمل می‌کند و نیرویی رو به بیرون است. به دلیل برابر شدن دو نیروی درون و بیرون، وضعیت ستاره پایدار می‌شود.


سرنوشت شوم
با این حال این وضعیت همیشه پایدار نمی‌ماند. زمانی که سوخت ستاره تمام می‌شود و همجوشی هسته‌ای به پایان می‌رسد، نیروی رو به بیرون هم از بین می‌رود و ستاره تحت وزن خودش رمبش می‌کند. بسته به اینکه وزن اولیه‌ی ستاره چقدر بوده، سرنوشت پس از مرگ ستاره رقم می‌خورد.
ستاره‌های بزرگی که چند ده برابر خورشید وزن دارند، معمولا خیلی سریع سوختشان را مصرف می‌کنند. آن‌ها تنها چند صد میلیون سال عمر می‌کنند و سپس با انفجاری خیلی بزرگ نابود می‌شوند. به این انفجار بزرگ، ابرنواختر می‌گوییم. انفجاری که پس از آن بسته به وزن ستاره، اجرامی به نام ستاره‌های نوترونی یا سیاه‌چاله‌ها بر جای می‌مانند. در عوض ستاره‌های کوچکتری مثل خورشید، با سرعت کمتری سوخت خود را مصرف می‌کنند و پس از میلیاردها سال زندگی، از آن‌ها جرم‌هایی به نام کوتوله‌ی سفید برجای می‌ماند.
طبق محاسباتی که دانشمندان انجام داده‌اند، حداقل جرم یک ستاره می‌تواند به اندازه‌ی ۰٫۰۸ جرم خورشید باشد. این حداقل جرم مورد نیاز برای ایجاد همجوشی هسته‌ای است. هر جرمی که سبک‌تر از این باشد، فقط یک توپ گازی است و نمی‌تواند گرما تولید کند. وضعیت سیاره‌ی مشتری به همین ترتیب است و هرچند که یک سیاره‌ی خیلی بزرگ گازی است، ولی آن‌قدر سنگین نیست که در مرکزش همجوشی هسته‌ای رخ دهد.



6614
اگر مشتری چند برابر بزرگتر بود در مرکزش همجوشی هسته‌ای رخ می‌داد و می‌توانست یک ستاره باشد.


هرچند ستاره‌شناسان حداقل جرم مورد نیاز برای تبدیل شدن یک جرم گازی به ستاره را می‌دانند، ولی دقیقا نمی‌دانند که حداکثر جرم یک ستاره چقدر می‌تواند باشد. «ولکر بروم» (Volker Bromm) که اخترفیزیک‌دانی از دانشگاه تگزاس است مي‌گوید: «این یکی از پرسش‌های بزرگ حل نشده در اخترفیزیک است.»
تا ۱۰ سال پیش، اخترشناسان فکر می‌کردند حداکثر وزنی که یک ستاره می‌تواند داشته باشد، ۱۵۰ برابر جرم خورشید است. «پال کروثر» (Paul Crowther) از دانشگاه شفیلد انگلستان می‌گوید: «هم از لحاظ نظری و هم رصدی،‌ شواهد زیادی وجود داشت که می‌گفت این حد نهایی بزرگ شدن یک ستاره است.»
برای دیدن یک ستاره‌ی ابرپرجرم باید خیلی خوش‌شانس باشید چرا که طول عمر آن‌ها بسیار کوتاه است. ستاره‌هایی که چند صد برابر خورشید جرم دارند، در عرض چند میلیون سال می‌میرند. این بازه‌ی زمانی در مقیاس عمر کیهان مثل یک چشم به هم زدن است.
یکی از مکان‌هایی که می‌توان این ستاره‌های پرجرم را پیدا کرد، «خوشه‌ی کمان‌ها» (Arches Cluster) نام دارد. این یکی از متراکم‌ترین خوشه‌های ستاره‌ای در کهکشان راه شیری و بسیار جوان است. با این حال دانشمندان در این خوشه هم ستاره‌ای با جرم بیش از ۱۵۰ برابر خورشید پیدا نکردند. به همین دلیل آن‌ها تصور کردند که ستاره‌ها دیگر از این سنگین‌تر نمی‌شوند. اگر ستاره از حدی سنگین‌تر شود، تابش شدید آن، لایه‌های بیرونی‌اش را به خارج پرتاب می‌کند و باعث می‌شود بیشتر رشد نکند. به این مرز، مرز ادینگتون می‌گویند و محاسبات نشان می‌دهد که این حد به ۱۵۰ برابر جرم خورشید نزدیک است.
ولی در سال ۲۰۱۰ کروثر و تعدادی از ستاره‌شناسان، گروه سنگین‌تری از ستاره‌ها به نام خوشه‌ی R136 را مطالعه کردند. آن‌ها توانستند در آن‌جا نه یکی، بلکه چند ستاره با وزن بیش از ۱۵۰ برابر خورشید بیابند. یکی از ستاره‌های این خوشه، R136a1 نام دارد که وزن آن ۲۶۵ برابر جرم خورشید است.


6615
خوشه‌ی ستاره‌ای R136 دارای ستاره‌هایی است که بیش از ۱۵۰ برابر خورشید جرم دارند.

ستاره‌ای از نوع «ولف-رایه» (Wolf-Rayet) است. بدین معنی که یک ستاره‌ی پرجرم، روشن و داغ است. این ستاره تابش خیلی زیادی دارد و لایه‌های خارجی خود را به فضا پرتاب می‌کند. دمای این ستاره ۵۳ هزار درجه‌ی سانتی‌گراد و ۱۰ میلیون بار درخشان‌تر از خورشید است. هرچند این ستاره خیلی جوان است و تنها کمی بیشتر از یک میلیون سال عمر دارد، تا به حال به اندازه‌ی ۵۰ برابر جرم خورشید، ماده‌‌اش را از دست داده است. بدین ترتیب مي‌توان نتیجه گرفت که ستاره‌ی R136a1 زمانی بیش از ۳۰۰ برابر خورشید وزن داشته است. ستاره‌شناسان متوجه شده‌اند خوشه‌ی کمان‌ها از آن چیزی که تصور می‌کردند قدیمی‌تر است و بنابراین بسیاری از ستاره‌های پرجرم آن از بین رفته‌اند. با این حال R136 به اندازه‌ی کافی جوان هست که بعضی ستاره‌های آن همچنان زنده باشند. ستاره‌های پرجرمی مثل R136a1 خیلی نادر هستند و احتمالا تعداد آن‌ها در راه شیری خیلی زیاد نیست.
اتفاقات بزرگ
یک ستاره برای اینکه سنگین شود به زمان زیادی احتیاج دارد. ستاره‌هایی به اندازه‌ی خورشید چند میلیارد سال عمر می‌کنند. این ستاره‌ها در حدود ۱۰ میلیون سال زمان نیاز دارند تا تشکیل شوند. ولی ستاره‌های پرجرمی مثل R136a1 فقط چند میلیون سال زندگی می‌کنند و بنابراین باید در عرض چند صد هزار سال بوجود آمده باشند.
کسی دقیقا نمی‌داند چگونه این ستاره‌ها می‌توانند چنین سریع تشکیل شوند. یک نظریه این است که این ستاره‌ها زمانی شکل می‌گیرند که رشته‌های گاز سرد و متراکم به یکدیگر برخورد می‌کنند. در دو سال گذشته رصدخانه‌ی فضایی اروپایی هرشل، توانسته بعضی از این رشته‌ها را ببیند. هرکدام از رشته‌ها چند سال نوری طول دارند. (http://sci.esa.int/herschel/55942-herschels-hunt-for-filaments-in-the-milky-way/)
وقتی این رشته‌ها به یکدیگر برخورد می‌کنند، قسمت‌هایی از گاز چگال تشکیل و ستاره‌ها درست می‌شوند. بدین ترتیب به یکباره یک خوشه‌ی ستاره‌ای بوجود می‌آید. بیشتر ستاره‌ها کوچک هستند و بعضی از آن‌ها می‌توانند پرجرم باشند. برخی از آن‌ها مثل R136a1 هم بسیار عظیم هستند.
ولی درک چگونگی رخ دادن این اتفاق سخت است. کروثر می‌گوید: «جزییاتی که من می‌گویم خیلی دقیق نیست.» این زایشگاه‌های پرجرم ستاره‌ای معمولا توسط غبارهای میان‌ستاره‌ای از دید پنهان شده‌اند. بنابراین حتی قوی‌ترین تلسکوپ‌ها هم مشکل می‌توانند پشت این غبارها را ببینند.
در ضمن وقتی ستاره‌هایی دوتایی که در مدار یکدیگر هستند به هم برخورد می‌کنند، ستاره‌های عظیم شکل می‌گیرند. بیشتر ستاره‌های سنگین‌ به صورت دوتایی وجود دارند. بنابراین جفت ستاره‌هایی که هرکدام چند ده برابر خورشید جرم دارند، در نهایت می‌توانند با برخورد به یکدیگر، به یک ستاره‌ی ابرپرجرم تبدیل شوند.
این که چگونه ستاره‌ای مثل R136a1 این‌قدر بزرگ شده، خیلی عجیب است ولی ستارگان اولیه باز هم عجیب‌تر و پرجرم‌تر بودند. نور تنها ۲۰۰ میلیون سال بعد از مهبانگ بوجود آمد، یعنی زمانی که ابرهای هیدروژن و هلیوم به ستارگان اولیه تبدیل شدند.
برخلاف ستاره‌های جدید، آن‌ها خیلی پرجرم‌تر بودند. بیشتر ستارگان اولیه ده‌ها برابر خورشید جرم داشتند و جرم بعضی از آن‌ها به صد یا دویست برابر خورشید می‌رسید. این ستارگان بزرگ به دلیل شرایط محیطی متفاوت کیهان اولیه امکان شکل گرفتن داشتند؛ آن زمان عناصر سنگین وجود نداشت.
عناصر سنگین مهم هستند چرا که کمک می‌کنند ابرهای گازی سرد شوند. در یک گاز داغ، اتم‌ها به شدت به این سو و آن‌سو می‌روند و به هم برخورد می‌کنند. عناصر سنگین می‌توانند این برخوردها را به نور تبدیل کنند و نور نیز به نوبه‌ی خود به بیرون پخش شود؛ بدین ترتیب گرما از دست می‌رود.
ولی عناصر سنگین همیشه وجود نداشته‌اند. آن‌ها بر اثر همجوشی هسته‌ای در مرکز ستارگان بوجود می‌آیند و با انفجار ستاره‌ها در عالم پخش می‌شوند. نسل‌های مختلفی از ستاره‌ها آمده‌اند و رفته‌اند تا اکنون بتوانیم این تنوع از عناصر سنگین را در کیهان ببینیم. زمانی که ستاره‌ّهای اولیه بوجود آمدند در جهان فقط هیدروژن، هلیوم و اندکی لیتیوم وجود داشت.
بدون عناصر سنگین، ابرهای گازی نمی‌توانستند این‌قدر آسان خنک شوند و بدین ترتیب تبدیل آن‌ها به ستاره‌های بزرگ مشکل بود. برای جبران، هر ابر گازی باید بزرگتر شود تا بتواند گرانش لازم برای رمبش و تبدیل شدن به ستاره را پیدا کند. بدین ترتیب ستاره‌های آن زمان سنگین‌تر از ستاره‌های کنونی بودند.
در واخر دهه‌ی ۱۹۵۰، ستاره‌شناسان اختروش‌ها را یافتند. اختروش‌ها اجرام به شدت پرنوری هستند که بر اثر حضور یک سیاه‌چاله‌ی بسیار بزرگ در دل مقدار زیادی ماده بوجود می‌آیند. سیاه‌چاله از یک دیسک چرخان گاز و غبار تغذیه می‌کند و در نتیجه پرتوی انرژی بسیار قدرتمندی ارسال می‌شود.
راز بزرگ این است که چگونه سیاه‌چاله‌های ابرپرجرم آن‌جا قرار گرفتند. سیاه‌چاله‌ها زمانی بوجود می‌آیند که ستاره‌ها سوختشان را تمام و تحت وزن خود رمبش می‌کنند. برای اینکه یک سیاه‌چاله ابرپرجرم شود، باید مقدار خیلی زیادی گاز و غبار اطراف را ببلعد یا با یک سیاه‌چاله‌ی دیگر ادغام شود.
مشکل این است که این اختروش‌ها در ابتدای تاریخ کیهان وجود داشتند و بنابراین سیاه‌چاله‌های آن زمان باید در زمان خیلی کمی بزرگ می‌شدند. آن زمان باید ستاره‌هایی با جرم ۱۰۰ هزار برابر جرم خورشید وجود می‌داشتند؛ R136a1 پیش این ستاره‌ها کاملا کوچک است. مدل‌های کامپیوتری نشان می‌دهند که ابری از گرد و غبار با وزن یک میلیون برابر جرم خورشید می‌تواند تبدیل به ستاره‌ای به جرم ۱۰۰ هزار جرم خورشید شود. همه‌ی شرایط باید در درست‌ترین حالت ممکن قرار داشته باشند. یعنی هیچ عنصر سنگینی وجود نداشته باشد و تابش فرابنفش آن‌قدر زیاد باشد که از سرد شدن گاز جلوگیری کند. ستاره‌ای به این بزرگی ناپایدار است و در نهایت می‌تواند به یک سیاه‌چاله تبدیل شود. این سیاه‌چاله بعدها می‌تواند با بلعیدن گاز و غبار یا تلفیق شدن با یک سیاه‌چاله‌ی دیگر آن‌قدر پرجرم شود که بتواند یک اختروش را بوجود آورد.
وقتی دو سیاه‌چاله به هم برخورد می‌کنند. نوسان‌هایی در فضا-زمان به نام امواج گرانشی بوجود می‌آورند. رصدخانه‌ی فضایی امواج گرانشی eLISA وقتی در سال ۲۰۲۸ به فضا پرتاب شود، ممکن است بتواند این امواج گرانشی را دریافت کند. (بهمن ماه ۹۴ رصدخانه‌ی امواج گرانشی لایگو توانست امواج گرانشی حاصل از برخورد دو سیاه‌چاله را ثبت کند.) با دریافت امواج، ستاره‌شناسان می‌توانند متوجه جرم سیاه‌چاله‌های برخورد کننده و اینکه آیا آن‌ها توسط ستاره‌های خیلی پرجرم بوجود آمده‌اند یا خیر بشوند. این یافته‌ها می‌توانند بسیار مهم باشند. با درک اینکه چگونه نخستین ستاره‌ها این‌قدر بزرگ شدند، ستاره‌شناسان می‌توانند بفهمند که نخستین کهکشان‌ها به چه شکل بوده‌اند.

محمود قادری
03-23-2016, 11:48 AM
برترین خبرهای دنیای دانش در سال ۹۴: کشف آب جاری زیرسطحی در مریخ


6618

اوایل مهر ماه، ناسا در یک کنفرانس خبری وجود آب‌های جاری زیر سطحی روی مریخ را تایید کرد.

دانشمندان ناسا سال‌ها بود که در تصاویر گرفته شده با مداگردهای دور مریخ، رگه‌های تیره‌رنگی را روی

سطح این سیاره مشاهده می‌کردند که به صورت فصلی شکل می‌گرفتند و ناپدید می‌شدند. آن‌ها همان

زمان حدس زده بودند که احتمالا این رگه‌ها نشانه‌ای بر وجود آب مایع جاری روی مریخ هستند. با این حال تا

شواهد قوی و دلایل محکم برای آن ارائه نشد، از اعلام رسمی آن خودداری کردند. به هر صورت این اعلام

اول پاییز اتفاق افتاد و اکنون می‌دانیم که در فصل‌های گرم مریخ، این آب‌ها که بسیار شور هستند و املاح

خیلی زیادی دارند زیر سطح و نزدیک به آن جاری می‌شوند. به دلیل وجود نمک خیلی زیاد در این آب‌، دمای

انجماد آن خیلی پایین است و بدین ترتیب می‌تواند در دمای منفی ۲۳ درجه‌ی سانتی‌گراد هم روان باشد.

دانشمندان می‌گویند که این آب‌ها احتمالا زیر سطح و خیلی نزدیک به آن جریان دارند و مقداری از آن‌ها روی

سطح می‌آید تا این رگه‌ها را بوجود آورد. این کشف می‌تواند احتمال وجود حیات روی سیاره‌ی سرخ را قوت

بخشد.

محمود قادری
04-11-2016, 07:07 AM
کشف سیاه‌چاله‌ی بزرگی که ۱۷ میلیارد برابر خورشید جرم دارد



6626




ستاره‌شناسان اخیرا سیاه‌چاله‌ای بسیار بزرگ پیدا کرده‌اند. آن‌قدر عظیم که دانشمندان را به تجدید نظر درباره‌ی چگونگی بوجود آمدن و محل تولد سیاه‌چاله‌ها وا داشته است. سیاه‌چاله‌ی کشف شده ۱۷ میلیارد برابر خورشید ما جرم دارد و در مرکز کهکشان NGC 1600 قرار گرفته است. این سیاه‌چاله حدود ۲ درصد وزن کهکشان میزبان را تشکیل داده است. بزرگترین سیاه‌چاله‌هایی که تا به حال کشف شده‌اند چیزی در حدود ۲۱ میلیارد برابر خورشید جرم دارند.
کهکشان NGC 1600 که در فاصله‌ي ۲۰۰ میلیون سال نوری از ما و در صورت فلکی نهر قرار گرفته متعلق به یک خوشه‌ی کهکشانی متوسط است. سیاه‌چاله‌هایی به این بزرگی عموما در خوشه‌های کهکشانی متراکم‌تر یافت می‌شوند. نویسنده این مقاله در نیچر چاپ شده چانگ پی ما نام دارد او و ستاره شناسی در کالافرنیاّّ،برکلی است. او می‌گوید: «این سیاه‌چاله خیلی بزرگتر از چیزی است که ما از کهکشان میزبانش یا منطقه‌ای که کهکشان در آن قرار دارد انتظار داشتیم.» «ما» سرپرست گروه پژوهشی MASSIVE است. گروهی که از سال ۲۰۱۴ در تلاش برای کشف و کاتالوگ کردن پرجرم‌ترین کهکشان‌ها و سیاه‌چاله‌های نزدیک به زمین هستند.
بررسی‌های اولیه‌ای که روی کهکشان NGC 1600 انجام شد آن‌قدر دقیق نبودند که بتوان نور رسیده از مرکز کهکشان را خیلی دقیق بررسی کرد. ولی همچنان آن‌قدر دقیق بود که «ما» و همکارانش را به شگفتی واداشت. او می‌گوید: «مثل این بود که از فاصله‌ی خیلی دور به طوفان نگاه کنید.» او می‌افزاید که نمی‌توانسته‌اند دقیقا بگویند این طوفان چقدر بزرگ است ولی می‌دانستند خیلی عظیم است و این نشانه‌ای بر وجود یک سیاه‌چاله‌ی ابرپرجرم در مرکز کهکشان است. آن‌ها سپس با استفاده از تلسکوپ‌های «جمنای» (Gemini) و تلسکوپ هابل توانستند خیلی دقیق به ستاره‌های مرکز کهکشان نگاه کنند. سرعت گردش ستاره‌ها آن‌قدر سریع بود که می‌توانست وجود یک سیاه‌چاله‌ی خیلی بزرگ با جرم معادل ۱۷ میلیارد خورشید را توجیه کند.
بزرگترین سیاه‌چاله‌ای که تا به حال پیدا کرده‌ایم ۲۱ میلیارد برابر خورشید جرم دارد و در مکانی قابل انتظار پیدا شده است. این سیاه‌چاله در خوشه‌ی فوق‌العاده متراکم گیسو قرار گرفته که دارای بیش ۱۰۰۰ کهکشان است. در ضمن سیاه‌چاله‌ای که در قلب کهکشان راه‌شیری قرار دارد وزنش فقط به ۴ میلیون برابر خورشید می‌رسد.
سیاه‌چاله‌ها زمانی بوجود می‌آیند که ستاره‌های بسیار پرجرم سوختشان را تمام می‌کنند و تحت وزن خود رمبش می‌کنند. انواع پرجرم آن‌ها که در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند می‌توانند با بلعیدن اجرام بیشتر یا ترکیب شدن با دیگر سیاه‌چاله‌ها، بزرگتر شوند. بنابراین مکان‌های شلوغی مثل خوشه‌ی کما برای تشکیل سیاه‌چاله‌های ابرپرجرم مناسب‌تر هستند. مثلا کهکشان راه‌شیری و کهکشان اندرومدا میلیاردها سال دیگر با هم برخورد می‌کنند و سیاه‌چاله‌های مرکزی آن‌ها با هم ترکیب می‌شود. بدین ترتیب یک سیاه‌چاله‌ی فوق‌العاده پرجرم بوجود می‌آید.

Haniyeh Gholami
04-14-2016, 05:41 PM
سازمان فضایی ناسا دوره آزمایشی اولین پیشرانه پروتونی با قابلیت تامین نیروی پیشران سفینه تا مرز منظومه شمسی را آغاز کرد.
پیشرانه پروتونی ناسا از 10 یا 20 سیم آلومینیوم با بار الکتریکی و با قطر یک میلیمتر و طول حداکثر 20 کیلومتر تشکیل شده است که در مجموع با دفع پروتون های موجود در بادهای خورشیدی نیروی پیشران سفینه را تامین می کند.
دانشمندان ناسا معتقدند که به کمک موتور پروتونی می توان تا 10 سال به لبه منظومه شمسی دست یافت. شایان ذکر است که کاوشگر وایوجر این مسافت را در 35 سال طی کرد.
موتور پروتونی ناسا به طور خلاصه فناوری Herts یا پیشرانه پرسرعت هیلیپوز الکترواستایک نامیده می شود که با چرخش سیم های آلومینیومی در حین حرکت نیروی پیشران قابل توجهی تولید می کند.
پروفسور بروس ویگمان، مهندس و طراح موتور پروتونی ناسا عنوان کرد: خورشید با تولید بادهای قدرتمند با سرعت 400 تا 700 کیلومتر در ثانیه، منبع مناسبی برای تولید انرژی پیشران بدون مصرف انرژی است. در واقع موتور پروتونی با دفع پروتون های موجود در بادهای خورشیدی نیروی پیشران سفینه را تامین می کند.
وی در ادامه افزود: مراحل اولیه آزمایش موتور پروتونی ناسا آغاز شده که طبق محاسبات انجام شده این دوره حداقل دو سال طول خواهد کشید.

محمود قادری
04-16-2016, 09:46 AM
چرا جهان‌های موازی باید وجود داشته باشند؟ (بخش اول)

6639

ایده‌ی جهان‌های موازی قبلا به داستان‌های علمی تخیلی تعلق داشت، اما حالا در میان دانشمندان طرف‌داران زیادی پیدا کرده است. حداقل فیزیک‌دانان به این ایده بهای زیادی می‌دهند چون آنها عادت دارند همیشه به فراتر از مرزهای قابل شهود و درک بنگرند.
در واقع طبق گفته‌ی دانشمندان تعداد جهان‌های دیگر غیر از ما بسیار زیاد است. فیزیک‌دانان تاکنون به شکل‌های مختلفی نشان داده‌اند که فرضیه‌ی چندجهانی (جهان‌های موازی) می‌تواند ممکن باشد. به کمک جنبه‌های مختلف قوانین فیزیک می‌توان امکان وجود جهان‌های دیگر را نشان دهیم.
اما مشکل اینجاست که ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم با «مشاهده‌‌ی» این جهان‌ها ثابت کنیم که وجود دارند. بنابراین، این سوال پیش می‌آید که آیا می‌توانیم راه‌های دیگری برای اثبات وجود جهان‌های دیگر پیدا کنیم؟ آن هم جهان‌هایی که نمی‌توانیم ببینیم.

جهانی درون جهان دیگر

عده‌ای این ایده را مطرح کرده‌اند که در بعضی از این جهان‌ها کسانی هستند که شباهت زیادی به ما دارند و شبیه به ما زندگی می‌کنند. این ایده با روان ما بازی و خیال‌پردازی را در ما بیدار می‌کند. به همین دلیل است که نظریه‌ی چندجهانی، علیرغم اینکه بسیار دور از دسترس به نظر می‌رسد، تا این حد محبوبیت دارد.
البته همان‌طور که «مری جین روبنستاین»، یک فیلسوف دین در کتابش به نام «جهان بی پایان» توضیح می‌دهد، فرضیه‌ی چندجهانی اصلا ایده‌ی جدیدی نیست.
در اواسط قرن 16 میلادی، کوپرنیک اعلام کرد که زمین مرکز جهان نیست. چند دهه بعد، گالیله با تلسکوپش آسمان را رصد کرد و به عظمت کیهان پی برد.
در پایان قرن 16، «جوردانو برونو»، فیلسوف ایتالیایی این فرضیه را مطرح کرد که جهان بی‌انتها است و شاید تعداد بی‌شماری جهان وجود دارد که موجوداتی در آن زندگی می‌کنند.
در قرن هیجدهم، ایده‌ی جهانی با چندین منظومه‌ی شمسی رواج یافته بود. حتی در اوایل قرن بیستم، «ادموند فورنیه دلب» معتقد بود که شاید تعداد نا محدودی جهان به شکل تو در تو وجود دارد که در اندازه‌های متفاوتی هستند؛ بعضی از آنها بسیار بزرگ و بعضی بسیار کوچک. بر اساس این دیدگاه یک اتم می‌تواند یک منظومه‌ی شمسی واقعی باشد که در آن حیات وجود دارد.
البته امروز دانشمندان ایده‌ی چندجهانی از نوع «عروسک روسی» را (عروسک‌هایی که در هم فرو می‌روند) رد می‌کنند. اما آنها با روش‌های مختلف نشان داده‌اند که چگونه جهان‌های موازی می‌توانند وجود داشته باشند. در ادامه‌ی این مقاله می‌توانید درباره‌ی پنج فرضیه درباره‌ی امکان وجود جهان‌های موازی بخوانید.


6640
(جهان ما از صدها میلیارد کهکشان تشکیل شده است. شاید جهان ما فقط یکی از جهان‌ها باشد و عوالم ناپیدایی دیگر با میلیاردها کهکشان وجود داشته باشد.)

جهان وصله‌دوزی ( The Patchwork Universe)
ساده‌ترین نوع چندجهانی به این شکل است که همین جهان خودمان به دفعات نامحدودی تکرار شود. یعنی تعداد نامحدودی از جهان ما عینا وجود داشته باشد.
در واقع ما نمی‌دانیم که آیا جهان نامحدود است یا خیر. اما از طرف دیگر، راهی هم برای رد کردن این فرضیه نداریم. اگر نامحدود باشد پس باید از مناطق وصله پینه ‌مانندی تشکیل شده باشد. این مناطق به یکدیگر دسترسی ندارند و نمی‌توانند یکدیگر را ببینند. چون فاصله‌ی آنها از هم به حدی زیادی است که نور هنوز نتوانسته آن فاصله را طی کند. عمر جهان ما تنها 13.8 میلیارد سال است. بنابراین هر منطقه‌ای که 13.8 میلیارد سال نوری با ما فاصله داشته باشد، بدون شک خارج از دیدرس ما است.
این مناطق جهان‌هایی جدا از هم هستند، اما همیشه به همین شکل باقی نمی‌مانند. در نهایت نور از مرز میان آنها عبور می‌کند و جهان‌ها با هم آمیخته می‌شوند.
اگر واقعا در عالم تعداد بی‌شماری جهان کوچک، مثل جهان ما، وجود داشته باشد، بنابراین باید جایی در این جهان بزرگ سیاره‌ای دقیقا شبیه به زمین پیدا شود.
شاید به نظر عجیب و غیرممکن برسد که اتم‌ها تصادفی کنار هم قرار گیرند و سیاره‌ای دقیقا شبیه به زمین را تشکیل دهند. اما اگر جهان واقعا نامحدود باشد، حتی چنین مکان غیرممکنی هم می‌تواند وجود داشته باشد. درواقع تعداد چنین سیاره‌‌ای باید بی‌نهایت باشد.
با همین منطق می‌توانیم بگوییم که در فاصله‌ی بسیار دور، جهان کوچکی دقیقا شبیه به زمین ما وجود دارد که کاملا قابل لمس و مشاهده است. این فاصله ممکن است 10 به توان 10 به توان 118 متر باشد که عدد بسیار بسیار بزرگی است.
البته ممکن است اصلا این‌طور نباشد. شاید عالم نامحدود نیست. یا حتی اگر باشد، همه‌ی ماده‌ی عالم در جایی که ما حضور داریم جمع شده است. در این صورت، شاید اکثر جهان‌های دیگر خالی باشند. البته هیچ دلیلی وجود ندارد که نشان دهد این جهان‌ها خالی از حیات هستند.


6641
(اگر عالم نامحدود باشد، باید تعداد بی‌شماری زمین وجود داشته باشد.)

نظریه‌ی چندجهانی انبساطی (The Inflationary Multiverse)
دومین نظریه‌ برای توضیح چندجهانی بر پایه‌ی یکی بهترین نظریه‌های بشر درباره‌ی آغاز عالم قرار دارد.
براساس نظریه‌ی مهبانگ (Big Bang)، عالم از یک نقطه‌ی بسیار بسیار کوچک آغاز شد و سپس با سرعت بسیار زیادی انبساط پیدا کرد و به یک گوی آتشین بسیار داغ و پر انرژی تبدیل شد. در کسری از ثانیه پس از آغاز، سرعت فرایند انبساط با شتاب بسیار زیادی افزایش یافت، این سرعت بسیار بیشتر از سرعت نور بود. این انفجار «انبساط» (inflation) نام دارد.
نظریه‌ی انبساطی توضیح می‌دهد که چرا به هر جای عالم که نگاه می‌کنیم نسبتا همگن و یک‌شکل است. انبساط، این گوی آتشین را «بلافاصله» در مقیاس بسیار بزرگ کیهانی منفجر کرد به همین دلیل فرصتی برای اینکه عالم، ناهمگن شود وجود نداشت. البته منطاق چگال‌تر متغیر کوچکی هم در این فضای همگن وجود داشت که تعادل را بر هم می‌زد. این چگالی‌های متغیر در انبساط دائم عالم گم شدند. حالا این نوسانات را می‌توانیم در قالب «تابش‌ زمینه‌ی کیهانی» (CMB) ببینیم. نور ناشی از این تابش، قدیمی‌ترین نور عالم است و درواقع بازتاب ضعیفی است که از مهبانگ باقی مانده. این تابش بر عالم سایه افکنده، اما کاملا همگن نیست.
تاکنون تلسکوپ‌های فضایی مختلفی از این تابش‌ها با جزییات زیاد نقشه‌برداری کرده‌ و آنها را با پیش‌بینی‌های نظریه‌ی انبساطی مقایسه کردند. در نتیجه‌ی این مقایسه معلوم شد که این نقشه‌ها با پیش‌بینی‌های دانشمندان مطابقت دارد و نشان می‌دهد که انبساط واقعا اتفاق افتاده است.


6642
(بلافاصله پس از مهبانگ عالم به سرعت منبسط شد، این پدیده «انبساط» نام دارد.)

این نشان می‌دهد که ما می‌توانیم بفهمیم مهبانگ چگونه اتفاق افتاد. در این صورت، منطقی است که بپرسیم آیا این اتفاق بیش از یک بار رخ داد یا خیر؟
در حال حاضر، دیدگاه غالب درباره‌ی نحوه‌ی وقوع مهبانگ این است که یک فضای عادی و عاری از هر گونه ماده، اما پر از انرژی درون نوع دیگری از فضا به نام «خلاء کاذب» (false vacuum) ایجاد شد. سپس این فضا مثل یک حباب بزرگ‌تر و بزرگ‌تر شد.
اما براساس این نظریه، خلاء کاذب هم باید دچار نوعی انبساط شود. در این میان، جهان‌های حبابی دیگری هم می‌توانند به طور پیوسته درون آن به وجود بیایند.
این سناریو را «انبساط ابدی» (eternal inflation) نامیده‌اند. این به بدین معنی است که شاید همواره تعداد بی‌شماری جهان پدید می‌آیند و رشد می‌کنند. اما هیچ‌وقت نمی‌توانیم به آنها برسیم. حتی اگر با سرعت نور سفر کنیم. چون قبل از اینکه به آنجا برسیم آنها تحلیل رفته‌اند.
«رویال مارتین ریز»، ستاره‌شناس انگلیسی می‌گوید نظریه‌ی چندجهانی انبساطی را می‌توانیم «چهارمین انقلاب کپرنیکی» بدانیم. یعنی چهارمین باری که ما موقعیت و جایگاه خودمان را در عالم پایین آورده‌ایم. پس از این که کپرنیک گفت زمین ما سیاره‌ای است مثل دیگر سیاره‌ها، ما فهمیدیم که خورشید ما تنها یک ستاره از میان میلیاردها ستاره در کهکشان ما است و اینکه شاید ستاره‌های دیگر هم سیاره‌هایی داشته باشند. سپس ما پی بردیم که کهکشان ما هم صرفا یک کهکشان در میان تعداد بی‌شماری کهکشان دیگر در عالم ما است. عالمی که همین‌طور بزرگ‌تر می‌شود. و حالا شاید عالم ما هم تنها یکی در میان انبوهی از عالم‌ها باشد.
البته فعلا هنوز از درستی نظریه‌ی انبساطی مطمئن نیستیم. اما اگر انبساط ابدی از تعداد بی‌شماری مهبانگ، چند جهان موازی به وجود بیاورد، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات فیزیک مدرن حل می‌شود.
بعضی از فیزیک‌دانان مدت‌هاست که در جست و جوی «نظریه‌ی همه‌چیز» (Theory of everything) هستند. نظریه‌ی همه‌چیز مجموعه‌ای از قوانین بنیادی یا شاید یک معادله است که تمام قوانین دیگر فیزیک از آن ناشی می‌شوند؛ نظریه‌ای که می‌تواند همه‌چیز را توضیح دهد. اما آنها پی بردند که تعداد گزینه‌های پیش رویشان از تعداد ذرات بنیادی شناخته شده در جهان بیشتر است.
بسیاری از فیزیک‌دانانی که در این زمینه تفکر می‌کنند، معتقدند که ایده‌ای به نام نظریه‌ی ریسمان (string theory) بهترین گزینه برای یک نظریه‌ی نهایی است. اما جدیدترین نسخه‌ی این نظریه تعداد بسیار زیادی پاسخ پیش روی ما می‌گذارد: به اندازه‌ی عدد 1 و 500 صفر در مقابل آن. هر پاسخ هم از قوانین فیزیکی خاصی پیروی می‌کند. ما هم هیچ دلیلی برای انتخاب یکی از آنها نداریم.
نظریه‌ی چندجهانی انبساطی ما را از انتخاب کردن بی‌نیاز می‌کند. اگر طی میلیاردها سال جهان‌های موازی مختلفی به وجود آمده باشد، بنابراین هر یک از آنها قوانین فیزیکی متفاوتی خواهند داشت. این قوانین را هم یکی از پاسخ‌های نظریه‌ی ریسمان تعیین می‌کند.
اگر این نظریه درست باشد، می‌توانیم یکی از ویژگی‌های عجیب جهان‌مان را با استفاده از آن توضیح دهیم.


6643
(انبساط ابدی به تشکیل جهان‌های حبابی منجر می‌شود.)

قوانین بنیادی و ثابت فیزیک با تمام شرایط مورد نیاز برای پیدایش حیات مطابقت دارند و این موضوع بسیار عجیب است. مثلا اگر قدرت نیروی الکترومغناطیسی اندکی کمتر یا بیشتر بود، اتم‌ها بی‌ثبات می‌شدند. یک تغییر 4 درصدی در قدرت نیروی الکترومغناطیسی می‌توانست از هم‌جوشی هسته‌ای در همه‌ی ستاره‌ها جلوگیری کند. اتم‌های کربن در بدن ما عمدتا بر اثر همین فرایند هم‌جوشی هسته‌ای به وجود آمده‌اند.
از طرف دیگر، بین جاذبه و انرژی تاریک یک تعادل ظریف وجود دارد. جاذبه ماده را به سمت خودش می‌کشد و انرژی تاریک هم دقیقا برعکس این کار را انجام می‌دهد. این باعث می‌شود عالم با سرعت بیشتری منبسط شود. این دقیقا همان شرایط لازم برای تشکیل ستاره‌هاست.
به نظر می‌رسد این عالم به گونه‌ای تنظیم شده که شرایط حیات ما در آن فراهم شود. همین موضوع باعث شده که بعضی از مردم خدا را منشا پیدایش عالم بدانند.
اما نظریه‌ی چندجهانی انبساطی توضیح دیگری را در اختیار ما قرار می‌دهد. مطابق این نظریه تمام قوانین قابل درک فیزیک در جایی از عالم به کار می‌روند.
در هر جهانی که برای پیدایش حیات مساعد باشد، موجودات هوشمند هم مثل ما کنجکاو می‌شوند و سعی می‌کنند جهان پیرامون‌شان را درک کنند. اما جهان‌های بسیاری هم وجود دارند که عاری از حیات هستند و در آنها کسی نیست این سوال‌ها را بپرسد.
این یکی از مثال‌های اصل انسان‌نگر یا Anthropic Principle است. معتقدان به این نظریه می‌گویند همه‌چیز باید به همان شکلی باشد که ما آنها را کشف می‌کنیم. اگر این‌طور نبود، ما اینجا نبودیم و این سوال‌ها را نمی‌پرسیدیم.
از نظر بسیاری از فیزیک‌دانان و فیلسوفان این ایده به نوعی یک تقلب به حساب می‌آید، چون به این سوال پاسخ نمی‌دهد و معتقدان به آن در واقع می‌خواهند از جواب دادن به این سوال بنیادی طفره بروند.
این توضیحات و ادعاها را چگونه می‌توانیم آزمایش کنیم؟ اینکه صرفا بگوییم هیچ دلیلی وجود ندارد که قوانین طبیعت این شکل باشند (یعنی مناسب برای پیدایش حیات) قابل قبول نیست. اینکه بگوییم در جهان‌های دیگر قوانین متفاوتی وجود دارد منطقی و قانع‌‌کننده نیست.
اگر هیچ توجیه و دلیلی برای وجود قوانین طبیعی مناسب برای پیدایش حیات نداشته باشیم، گروهی می‌گویند که خدا باید عالم را به این شکل تنظیم کرده باشد.

ادامه دارد…
منبع: mag.digikala.com

Haniyeh Gholami
04-16-2016, 10:22 AM
از دیرباز فضا انسان را شگفت زده کرده است اما تعداد اندکی جسارت پایه گذاری برنامه‌های فضای میان‌ستاره‌ای را داشته‌اند. اکنون ائتلافی از کارآفرینان و دانشمندان با هدف طراحی ناوگانی فضایی با انرژی لیزر دور هم جمع شده‌اند تا تعدادی از ریزفضاپیماها را به سوی نزدیک‌ترین منظومه‌ی نزدیک به منظومه‌ی شمسی، آلفا قنطورس، بفرستند. گفته می‌شود با استفاده از به‌روزترین فناوری‌ها این سفر فقط ۲۰ سال طول خواهد کشید. و این تنها زمانی ممکن خواهد شد که این فضاپیماها مسافت ۴/۳۷ سال نوری تا آلفا قنطورس را در سرعت حدود ۲۰ درصد سرعت نور طی کنند.

یوری میلنر، میلیارد روسی صنعت اینترنت و سرمایه‌گذار این پروژه در کنفرانس خبری در نیویورک گفت: «برای نخستین بار در تاریخ بشریت، ما می‌توانیم کاری بیش از رصد صرف ستاره‌ها انجام دهیم. ما می‌توانیم به آن‌ها برسیم.»

پروژه‌ی استارشات بر اساس ایده‌ی بادبان‌های خورشیدی شکل گرفته است که چندین دهه در مورد آن بحث و تحقیق شده بود. بر اساس این نظریه، یک بادبان خورشیدی سبک‌وزن می‌تواند تکانه‌ی مورد نیاز خود را از فوتون‌های خورشید حاصل کند و بدون سوخت در فضا حرکت کند.

اعضای پروژه‌ی بر این باورند که تابش متمرکز لیزرهایی که از زمین شلیک می‌شوند می‌تواند سریعاً باعث ایجاد شتاب قابل توجهی در وسیله‌ای به اندازه‌ی یک گوشی آیفون شود. البته این وسیله به ریزچیپ‌های الکترونیکی مجهز است و بادبانی کوچک هم دارد. انرژی‌ای که از لیزرهای زمینی به این وسیله منتقل می‌شود بسیار بیشتر از انرژی حاصل از خورشید خواهد بود؛ برای مقایسه: ۹ سال طول کشید تا فضاپیمای «نیوهورایزن» با سوخت پلوتونیم خود به سیاره‌ی کوتوله‌ی پلوتو برسد اما ریزفضاپیمایی که در پروژه‌ی استارشات پیش‌بینی شده فقط در عرض سه روز از کنار پلوتو عبور خواهد کرد و از منظومه‌ی شمسی خارج خواهد شد.

بودجه‌ی اولیه‌ی این پروژه حدود ۱۰۰ میلیون دلار است که فقط تحقیقات و توسعه پروژه‌های مانند طراحی فضاپیما را پوشش می‌دهد. اما هدف نهایی گروه استارشات عملیاتی کردن این پروژه بین‌المللی برای فرستاندن نخستین ناوگان ریزفضاپیماها به فضا است.

طرفداران این پروژه خوش‌‌بین هستند؛ به‌خصوص آن‌که این روزها بسیار صحبت از فناوری ریزالکترونیک‌ها و فوتونیک‌هاست. آوی لیوب، فیزیکدان دانشگاه هاروارد و از مشاوران شرکت برک‌ترو می‌گوید: « این پروژه‌‌ای بلندپروازانه‌ است. اما بر اساس علم فیزیک ما هیچ مانعی پیش روی طراحی و اجرای آن نداریم. در واقع، موفقیت این پروژه بستگی به ما دارد.»

6645

تصویری از نشست خبری پروژه استارشات، نیویورک/۲۴ فرودین


در مأموریت استارشات، ریزفضاپیماها سوار بر راکتی به فضا پرتاب و در مدار زمین رها خواهند شد. پس از آن بادبان‌های خود را باز می‌کنند و آرایه‌ای از لیزرهای قدرتمند به سوی آن‌ها شلیک می‌شود و روزانه یک یا دو تا از آن‌ها را به حرکت درمی‌آورد. هر یک از این فضاپیماها به سنسورهایی مجهزند که امکان مطالعه‌ی سیارات و سیارک‌هایی که از کنارشان عبور می‌کنند را فراهم می‌کند. داده‌های جمع‌آوری شده نیز با لیزرکوچک نصب شده روی فضاپیماها به زمین مخابره می‌شوند.

اما در این میان سوال مهمی وجود دارد: اسکات پیس، سرپرست موسسه سیاست فضا از دانشگاه جورج واشنگتن می‌گوید:«حتی اگر فرض هم کنیم که از میان لشکر ریزفضاپیماها تعدادی با موفقیت به منظومه‌ی آلفا قنطورس برسند و داده‌ها را به زمین مخابره کنند، چقدر به دانش دانشمندان کمک خواهد کرد؟ آن هم در مقایسه با نسل جدید تلسکوپ‌های فضایی که به زودی در فضا قرار خواهند گرفت. اگر من واقعاً قصد کار علمی داشتم و پول هم به اندازه‌ی کافی داشتم، آن را صرف ساخت یک تلسکوپ فراخورشیدی می‌کردم.»

با این وجود پروژه استارشات برکترو Breakthrough Starshot موفق شده حمایت چهره‌های شاخصی از جمله مارک زاکربرگ، موسس فیسبوک و استیون هاوکینگ، فیزیکدان مشهور بریتانیایی را جلب کند. استیون هاوکینگ که خود در نشست خبری در نیویورک حضور داشت گفت: « آن‌چه که سبب انسان بودن ما می‌شود عبورکردن مان از محدودیت‌هاست. چگونه از این محدودیت‌ها فراتر رویم؟ با ذهن و ابزارهای‌مان.»

رهبری پروژه‌ی استارشات را پیت وردن، سرپرست بازنشسته‌ی سازمان تحقیقات ایمز ناسا به عهده دارد. وردن در نشست خبری گفت که این گروه با سازمان‌های فضایی از جمله ناسا و اسا (اروپا) برای حمایت و حتی همکاری‌های دوجانبه گفت‌وگوهایی کرده است. رسیدن به اهداف پروژه‌ی استارشات، از نقطه نظر مقیاس و هزینه با ساخت و اجرای پروژه‌ی عظیم «برخورد دهنده‌ی هادرونی بزرگ» سرن قابل مقایسه است.

این برنامه به روی همکاری‌های خارجی باز خواهد بود و تمامی داده‌های آن آزادانه منتشر خواهند شد. لیوب معتقد است که موفقیت این پروژه در گرو همکاری جامعه‌ علمی وسیع‌تری خواهد بود. او می‌گوید: « هدف ما این است که افراد گوناگونی را از تمامی نقاط جهان درگیر این پروژه کنیم؛ به خصوص آن عده از جوانان که وقتی ما به آن ها نیاز داریم، آن ها آماده‌اند.»

Haniyeh Gholami
04-17-2016, 08:30 AM
6648

سازمان فضایی ناسا تصویری زیبا از ستاره آلفا قنطورس یا ظلمان به نمایش گذاشت.

این ستاره درخشان در صورت فلکی قنطورس قرار دارد و یک ستاره دوتایی است که به همراه کوتوله سرخ بروکسیما که بسیار کم‌نورتر است یک سامانه 3 گانه را تشکیل می‌دهد.

این سامانه از همه ستاره‌ها به منظومه شمسی ما نزدیک‌تر است و با چشم غیرمسلح به صورت چهارمین ستاره درخشان در آسمان شب دیده می‌شود. فاصله آلفا از خورشید 37/4 سال نوری است.

میلنر از ستاره‌شناسان ناسا می‌گوید: آلفا قنطورس ستاره‌ای همسایه ما است. ما قصد داریم با استفاده از فناوری‌های جدید فضاپیمای کوچکی به سمت این ستاره ارسال کنیم. اما این سفر می‌تواند بسیار طولانی باشد.

فاصله این ستاره تا زمین حدود 270 هزار برابر فاصله زمین تا خورشید است. با ارسال موشک فیوژنی می‌توانیم طی 50 سال به این ستاره برسیم اما این فناوری نیز 20 سال زمان خواهد برد. هدف از این کار یافتن شرایط مناسب برای حیات و زندگی در سیاره‌ای نزدیک به این ستاره است که شاید بتواند جایگزین برای زمین باشد.

Haniyeh Gholami
04-17-2016, 08:45 AM
6649


مطالعه ی جدید نشان می دهد که رئا قمر زحل و بقیه ی قمر ها و حلقه هایی که به زحل نزدیک ترند، ممکن است فقط 100 میلیون ساله باشند. قمر های خارجی (که در این شکل نشان داده نشده اند) شامل بزرگترین قمر زحل، تیتان، ممکن است همسن خود زحل باشند.


تحقیقات جدید نشان می دهد که بعضی از قمر های یخی زحل درست مانند حلقه های مشهور آن ممکن است تزیینات جدید باشند. تولد دراماتیک آن ها ممکن است فقط 100 میلیون سال پیش اتفاق افتاده باشد، جدیدتر از حکمرانی بسیاری از دایناسور ها!

ماتیجا کوک از موسسه ی SETI در مونتین ویو کالفرنیا می گوید:" قمر ها همواره در حال تغییر مدار هایشان هستند که این اجتناب ناپذیر است. اما این حقیقت به ما این اجازه را می دهد که از شبیه سازی کامپیوتری برای به دست آوردن تاریخچه ی قمرهای داخلی زحل استفاده کنیم. با انجام این کار ما متوجه شدیم که به احتمال زیاد آن ها در %2 اخیر عمر این سیاره متولد شده اند."

حلقه های زحل از سال 1600 شناخته شده اند و از آن روز تا به حال درباره قدمت آن ها بحث هایی وجود دارد.ساده ترین فرض این است که آن ها به اندازه ی خود سیاره که عمر آن بیش از 4 میلیارد است قدمت داشته باشند. هر چند در سال 2012 منجمان فرانسوی دریافتند که اثرات کشندی (کنش و واکنش گرانشی قمرهای داخلی با سیالاتی که در اعماق زحل هستند.) نسبتا سریع منجر به مارپیچی شدن شعاع های مداری بزرگتر می شود. مفهوم وضعیت کنونی آن ها این است که قمر ها و احتمالا حلقه ها پدیده هایی نو هستند.

کوک به همراه لوک دانز و دیوید نسورنی از موسسه ی تحقیقاتی سوث وست در سنت آنتونیوی تگزاس برای پی بردن به رفتار حرکتی قمرهای یخی داخل زحل از مدل سازی کامپیوتری استفاده کردند. در حالی که ماه خود ما مدار خودش را به دور زمین دارد، انبوه قمر های زحل مجبور به تقسیم فضای یکدیگر هستند. مدار های آن ها به دلیل اثرات کشندی به آرامی و با میزان های متفاوت بزرگ می شوند. در قمر های دوتایی این پدیده را به اصطلاح قرار گرفتن در رزونانس مداری می گویند. این اتفاق وقتی رخ می دهد که دوره ی مداری یک قمر یک کسر ساده( به طور مثال یک دوم یا دو سوم) از دوره ی قمر دیگر باشد. در این وضعیت خاص حتی قمر های کوچک با گرانش ضعیف هم می توانند روی مدار های یکدیگر به شدت تاثیر بگذارند، و آن ها را خارج از سطح مداریشان کج تر و کشیده تر می کنند.

با مقایسه ی کجی مداری کنونی و پیش بینی هایی که به وسیله ی شبیه سازی کامپوتری انجام شده است، این تحقیقات می توانند میزان کشیدگی مدار های قمر های زحل را به دست آورند. این محاسبات برای مهم ترین قمرها یعنی تیس، دیونه و ریا نشان داده است که مدارها به طور چشمگیری کمتر نسبت به تصورات قبلی تغییر شکل یافته اند. کجی های مداری کوچک نشان می دهند که آن ها نسبتا با رزونانس های اوربیتالی تلاقی نداشته اند، پس بنابرین شکل آن ها نباید تفاوت زیادی با آنچه که الان هستند داشته باشند.

اما زمان تولد آن ها چند سال پیش بوده است؟ کوک و تیمش از نتایج عملیات کاسینی ناسا برای جواب دادن به این سوال کمک گرفتند. فضاپیمای کاسینی فوران های یخ را بر روی قمر انسلادوس زحل مشاهده کرده است. با فرض اینکه قدرت انرژی این فوران ها مستقیما از واکنش های کشندی تامین شود و میزان فعالیت حرارت مرکزی انسلادوس کم یا بیش ثابت باشد، بنابرین کشند ها در داخل زحل کاملا قوی هستند که بر اساس آنالیز تیم، این نیرو قمر را با مقدار کمی که در شبیه سازی نشان داده شده است تنها در نزدیک 100 میلیون سال جابه جا می کند. این محاسبات تاریخ تشکیل بزرگترین قمر های زحل را به استثنای قمرهای (تیتان و یاپتوس) تعیین خواهد کرد. که نسبتا جدید تر از زمان کرتاسه، عصر دایناسور هاست. کوک:" بنابرین این سوال به وجود می آید که چه چیزی باعث به وجود آمدن قمرهای داخلی جدید است؟ بهترین حدس ما این است که زحل قبلا مجموعه ی مشابهی از قمرها را داشته، اما مدارهای آن ها با یک نوع مشخص از رزونانس مداری شامل حرکت زحل به دور خورشید به هم خورده است. در آخر مدارهای قمرهای همسایه تلاقی پیدا کرده و این اجرام با هم تصادف کردند. از این خرده سنگ ها، سری جدید قمرها و حلقه ها شکل گرفتند.

اگر این نتیجه درست باشد، حلقه های درخشان زحل ممکن است جوانتر از عصر سلطنت دایناسور ها باشد، و ما خوش شانس هستیم که شاهدی بر آن ها هستیم.

لینک تصویر مربوطه : http://up.avastarco.com/images/ckzs5t795r3g67prawy7.jpg

- مترجم : سرکار خانم فاطمه شریعتی

Haniyeh Gholami
04-18-2016, 09:05 AM
6654

سازمان فضایی ناسا تصویری زیبا از حمله عنکبوت بوسیله تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا تحت بررسی قرار دارد.
تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که این سحابی در فاصله 10 هزار سال نوری از زمین قرار دارد و تحت تأثیر رادیواکتیو، رنگی سبز به خود گرفته است.
در اطراف ستارگان ابرهای غول‌پیکر سبزرنگی دیده می‌شود. نور در طول این سحابی با طول موج 2/1 میکرون در حال حرکت است.
این سحابی برای نخستین‌بار در سال 1997 میلادی رؤیت و شناخته شد و در سال 2001 میلادی با استفاده از تلسکوپ آریزونا و شیلی مورد بررسی قرار رگفت.
هنگامی که در سال 2003 میلادی تلسکوپ اسپیتزر راه‌اندازی شد این سحابی زیر ذره‌بین بهتری برای ستاره‌شناسان قرار گرفت.
در بررسی‌های انجام شده حرکت گاز و گرد و غبار درون سحابی به صورتی به نظر می‌رسد که گویی در حال حمله به ستارگان درون سحابی است و رشد آنها را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

لینک تصویر با سایز و کیفیت اصلی : http://www.jpl.nasa.gov/images/spitzer/20160414/pia20357-16.jpg

محمود قادری
04-19-2016, 07:21 AM
چرا جهان‌های موازی باید وجود داشته باشند؟ (بخش دوم)

6657


در بخش قبلی مقاله با دو نظریه پیرامون وجود جهان‌های موازی آشنا شدیم: یکی نظریه‌ی چندجهانی وصله‌دوزی و دیگری نظریه‌ی چندجهانی انبساطی. در ادامه‌ی این بحث می‌توانید سه نظریه‌ی مهم دیگر را در این باب مطالعه کنید.


انتخاب طبیعی کیهانی (cosmic natural selection)


نوع دیگری از نظریه‌ی چندجهانی پاسخی برای مسئله‌ی «شرایط مساعد برای پیدایش حیات» ارایه می‌دهد؛ و در استدلال آن به اصل انسان‌نگر استناد نمی‌شود.
یک فیزیک‌دان نظری به نام «لی اسمولین» در سال 1992 این ایده را مطرح کرد که جهان هم مثل موجودات زنده تولید مثل می‌کند و دستخوش تکامل می‌شود.
روی زمین ما، انتخاب طبیعی به اشاعه و دوام ویژگی‌های مفید مثل سریع دویدن یا این قابلیت که بتوانیم انگشت شست‌مان را به دیگر انگشتان‌مان برسانیم کمک می‌کند. اسمولین می‌گوید احتمالا در عالم هم نیرویی وجود دارد که به پیدایش سیاره‌هایی مثل سیاره‌ی ما کمک می‌کند. او این پدیده را انتخاب طبیعی کیهانی می‌نامد.
ایده‌ی اسمولین این است که یک جهان مادر می‌تواند درون خودش جهان‌های نوزادی را تولید کند. البته اگر جهان مادر سیاه‌چاله داشته باشد، می‌تواند این کار را انجام دهد.


6658
(یک سیاه‌چاله)


سیاه‌چاله وقتی تشکیل می‌شود که یک ستاره‌ی بسیار بزرگ تحت فشار جاذبه‌ی خودش از هم می‌پاشد. در نتیجه‌ی این فروپاشی همه‌ی ذرات اتم آنقدر فشرده می‌شوند که تراکم آنها به بی نهایت می‌رسد.
در دهه‌ی 60 میلادی استیون هاوکینگ و «راجر پنروز» عنوان کردند که این انفجار در واقع نوعی مهبانگ کوچک است که به طور وارونه اتفاق افتاده. بنابراین این فکر به ذهن اسمولین رسید که سیاه‌چاله‌ها می‌توانند به یک مهبانگ تبدیل شوند و یک جهان کاملا جدید به وجود بیاورند.
اگر این طور باشد، ویژگی‌های جهان جدید کمی با جهان قبلی متفاوت خواهد بود (یعنی جهانی که در آن سیاه‌چاله به وجود آمده بود). این روند مثل جهش ژنتیکی تصادفی است که در نتیجه‌ی آن فرزندان با والدین‌شان در عین اینکه شباهت‌هایی دارند، تفاوت‌هایی هم دارند.
اگر جهان متولد شده قوانینی فیزیکی داشته‌ باشد که بر پایه‌ی آنها اتم‌ها، ستاره‌ها و حیات شکل می‌گیرند، پس قطعا سیاه‌چاله‌هایی هم باید در آن وجود داشته باشد. این بدین معنی است این جهان جدید هم به نوبه‌ی خود می‌تواند فرزندانی از خودش داشته باشد. با گذر زمان، تعداد جهان‌هایی به این شکل از تعداد جهان‌هایی که سیاه‌چاله ندارند، بیشتر خواهد بود. چرا که جهان‌های بدون سیاه‌چاله نمی‌توانند بازتولید کنند.


6659
(آیا یک جهان می‌تواند جهان‌های دیگری به وجود بیاورد؟)


این ایده‌، ایده‌ی جالبی است. چون نشان می‌دهد که عالم ما به طور کاملا تصادفی به وجود نیامده. فرض کنید جهانی با قوانین فیزیکی مناسب برای پیدایش حیات به طور تصادفی به وجود آمده است. بعلاوه این جهان با جهان‌های دیگری که برای پیدایش ستاره‌ها و حیات مناسب نیستند، احاطه شده است. در این صورت انتخاب طبیعی در مقیاس کیهانی حکم می‌کند که تعداد جهان‌های دارای حیات بیشتر باشد.
البته جزییات این ایده چندان دقیق و مفهوم نیست، اما اسمولین معتقد است که یک مزیت بزرگ دارد و آن اینکه می‌توانیم آن را آزمایش کنیم. به عنوان مثال، اگر اسمولین درست گفته باشد، ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که عالم ما طوری طراحی شده که برای تشکیل سیاه‌چاله‌ها مناسب باشد.
اما تاکنون هیچ مدرکی وجود نداشته که نشان بدهد این ایده درست است. چه برسد به اینکه ثابت شود سیاه‌چاله‌ها می‌توانند یک جهان جدید تشکیل دهند.
نظریه‌ی چندجهانی غشایی (The brane multiverse)


وقتی نظریه‌ی نسبیت عام آلبرت اینشتین در دهه‌ی 20 میلادی در مرکز توجه عموم قرار گرفت، بسیاری از افراد درباره‌ی بعد چهارمی که اینشتین مطرح کرده بود ، فرضیه‌های مختلفی داشتند. چه چیزی ممکن است در آنجا باشد؟ آیا ممکن است در بعد چهارم یک جهان پنهان وجود داشته باشد؟
این افکار مهمل بودند. اینشتین ایده‌ی یک بعد جدید را مطرح نکرده بود. بلکه او صرفا می‌گفت مثل سه بعد فضایی، زمان هم یک بعد است. همه‌ی این چهار بعد در یک ساختار یگانه به نام فضا-زمان با هم ترکیب شده‌اند.
با این حال، دیگر فیزیک‌دانان شروع به گمانه‌زنی درباره‌ی ابعاد جدید در فضا کردند.
اولین بار در مقاله‌ی یک فیزیک‌دان نظری به نام «تئودور کالوزا» به ابعاد پنهان اشاره شد. کالوزا در مقاله‌ای که سال 1921 منتشر شده بود نشان داد که او با افزودن یک بعد دیگر به معادلات نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین می‌تواند به معادله‌ی دیگری برسد که وجود نور را پیش‌بینی می‌کند.
این ایده امیدوارکننده به نظر می‌رسید. اما این بعد اضافه کجا بود؟


6660
(نظریه‌ی ریسمان این پتانسیل را دارد که نظریه‌ی همه‌چیز باشد.)


«اسکار کلاین»، فیزیک‌دان سوئدی در سال 1926 پاسخی را برای این سوال پیشنهاد داد. او گفت که شاید بعد پنجم در فاصله‌ای بسیار بسیار کم از ما چنبره زده باشد: چیزی حدود کسری از یک میلیارد تریلیون تریلیون یک سانتی‌متر.
این مفهوم که یک بعد چنبره بزند عجیب به نظر می‌رسد، اما در واقع یک پدیده‌ی آشنا است. مثلا شیلنگ باغبانی یک شی سه بعدی است، اما اگر به اندازه‌ی کافی از آن فاصله بگیریم، مثل یک خط یک بعدی به نظر می‌رسد. چون در این صورت، دو بعد دیگر بسیار کوچک به نظر می‌رسند. عبور از کنار بعد دیگری که کلاین معرفی کرده، آنقدر سریع اتفاق می‌افتد که ما متوجه آن نمی‌شویم.
از آن زمان، فیزیک‌دانان ایده‌های کالوزا و کلاین را در نظریه‌ی ریسمان به کار بستند. براساس نظریه‌ی ریسمان، ذرات بنیادی در واقع لرزش‌ها و نوسانات هستی‌های کوچک‌تری هستند که ریسمان نام دارند.
وقتی نظریه‌ی ریسمان در دهه‌ی 80 میلادی مطرح شده بود، به نظر می‌رسید که فقط در صورت وجود یک بعد دیگر جواب می‌دهد. در نسخه‌ی مدرن نظریه‌ی ریسمان که نظریه‌ی M نام دارد، هفت بعد مخفی وجود دارد.


6661
(جهان‌های موازی غشایی: انباشته‌ای از جهان‌ها)
علاوه بر این، لزومی ندارد که این ابعاد فشرده باشند. بلکه می‌توانند بر سطح مناطق وسیعی گسترده شده باشند که فیزیک‌دانان به آن «غشاء» (brane) می‌گویند؛ و ممکن هم هست که این غشاها چند بعدی باشند.
یک غشا به‌تنهایی می‌تواند مکانی برای پنهان شدن یک جهان کامل باشد. براساس نظریه‌ی M، جهان‌های‌چندگانه متشکل از غشا‌هایی با ابعاد مختلف است که مثل انباشته‌ای از کاغذ با هم همزیستی می‌کنند.
اگر این فرضیه درست باشد، باید دسته‌ی جدیدی از ذرات به نام ذرات کالوزا-کلاین وجود داشته باشد. به صورت نظری، ما می‌توانیم آن ذرات را در یک دستگاه شتاب‌دهنده‌ی ذرات مثل «برخورد‌دهنده‌ی هادرونی بزرگ» (Large Hadron Collider) بسازیم. این ذرات ویژگی‌های متمایزی خواهند داشت، چون بعضی از گشتاورهای آنها در ابعاد پنهان انجام می‌شود.
این جهان‌های غشایی باید کاملا متمایز و جدا از هم باشند چون نیروی‌هایی مثل گرانش از میان آنها عبور نمی‌‌کند. اما اگر غشاها با هم برخورد کنند، پیامد آن بسیار عظیم و سرنوشت‌ساز خواهد بود. همین مهبانگ خودمان می‌تواند نتیجه‌ی این برخورد باشد.


6662
(گفته می‌شود جهان ما حاصل برخورد دو غشا است.)
علاوه بر این، یک فرضیه‌ی دیگر هم که مطرح شده این است که نیروی گرانش می‌تواند بین غشاها نشت کند. این نشتی می‌تواند توضیح دهد که چرا نیروی گرانش، به عنوان یک از نیروهای بنیادی در مقایسه با دیگر نیروهای بنیادی تا این حد ضعیف است.
همان‌طور که «لیسا رندال» از دانشگاه هاروارد می‌گوید: «اگر گرانش در پهنای ابعاد بزرگتری به جز چهار بعدی که می‌شناسیم گسترده شده باشد، طبیعتا نیروی آن کمتر می‌شود.»
در سال 1999، رندال و همکارش عنوان کردند که غشاها صرفا دارای گرانش نیستند، بلکه آنها با خم کردن فضا آن را ایجاد می‌کنند. در واقع، این بدین معنی است که یک غشا گرانش را متمرکز می‌کند. به همین دلیل نیروی آن در یک غشای دیگر نزدیک به آن ضعیف به نظر می‌رسد.
این گفته همچنین توضیح می‌دهد که چرا ما می‌توانیم روی غشایی با تعداد نامحدودی از ابعاد زندگی کنیم، بدون اینکه متوجه ابعاد دیگر بشویم. اگر ایده‌ی آنها درست باشد، برای جهان‌های دیگر هم حجم بسیار زیادی از فضا وجود دارد.


نظریه‌ی چندجهانی کوانتومی


نظریه‌ی مکانیک کوانتومی یکی از موفق‌ترین نظریه‌ها در تمام حوزه‌های علمی است. این نظریه رفتار اجرام بسیار کوچک مثل اتم و ذرات بنیادی تشکیل‌دهنده‌ی آنها را توضیح می‌دهد. مکانیک کوانتومی می‌تواند انواع پدیده‌های مختلف را از شکل مولکول‌ها گرفته تا نحوه‌ی تعامل میان نور و ماده با دقت اعجاب‌انگیزی پیش‌بینی کند.
مکانیک کوانتومی با ذرات مثل امواج رفتار می‌کند و آنها را با عبارت ریاضی به نام «تابع موج» (wave function) توصیف می‌کند.
شاید عجیب‌ترین ویژگی تابع موج این باشد که به موجب آن یک ذره‌ی کوانتومی می‌تواند هم‌زمان در چند وضعیت قرار داشته باشد. به این پدیده می‌گوییم «برهم‌نهی» (superposition).


6663
(برهم‌نهی یعنی شیئی در یک لحظه در دو یا چند وضعیت متفاوت قرار دارد. مثلا یک گربه می‌تواند در آن واحد هم زنده باشد هم مرده.)


اما اغلب اوقات همین که می‌خواهیم این اجرام را در هر حالتی مشاهده‌ کنیم، این برهم‌نهی از بین می‌رود. در واقع، مشاهده‌ی ما آن جرم را مجبور می‌کند که یک وضعیت خاص را انتخاب کند و مطابق همان رفتار کند.
این گذار از برهم‌نهی به یک وضعیت واحد که در صورت مشاهده و اندازه‌گیری اتفاق می‌افتد، «فروریزش تابع موج» (collapse of wave function) نام دارد. مشکل اینجاست که نظریه‌ی مکانیک کوانتومی روشی برای توضیح این پدیده ندارد، بنابراین هیچ‌کس نمی‌داند که چرا و چگونه این اتفاق می‌افتد.
یک فیزیک‌دان آمریکایی به نام «هیو اورت» در تز دکترایش در سال 1957 گفت که شاید ما باید طبیعت عجیب فروریزش تابع موج را فراموش کنیم و آن را کنار بگذاریم.
اورت عنوان کرد که اجرام هنگام مشاهده و اندازه‌گیری از یک وضعیت چندگانه به یک وضعیت واحد تغییر حالت نمی‌دهند. بلکه تمام احتمالاتی که در تابع موج کدگذاری شده‌اند به یک اندازه واقعی هستند. یعنی وقتی که ما اندازه‌گیری می‌کنیم، فقط یکی از آن واقعیت‌ها را می‌بینیم، اما واقعیت‌های دیگر هم وجود دارد که ما به آنها دسترسی نداریم.
این نظریه هم با عنوان «دنیاهای چندگانه‌ی» (many worlds interpretation) مکانیک کوانتومی شناخته می‌شود. البته اورت به طور مشخص نگفت که این وضعیت‌های دیگر دقیقا کجا وجود دارند. اما در دهه‌ی 70، فیزیک‌دانی به نام «برایس دیویت» گفت که احتمالا هر وضعیت دیگری باید در یک واقعیت موازی یعنی جهانی دیگر وجود داشته باشد.
فرض کنید که شما می‌خواهید در آزمایشی مسیر یک الکترون را پیش‌بینی کنید. این الکترون در این جهان به یک سمت و در جهان دیگر به سمت دیگری می‌رود. برای مشاهده‌ی مسیر این الکترون باید ابزاری موازی وجود داشته باشد تا الکترون از میان آن عبور کند. همچنین باید یک مشاهده‌کننده‌ی موازی باشد تا آن را اندازه‌گیری کند. در واقع، شما باید جهان‌هایی موازی به دور آن یک الکترون بسازید که از هر نظر شبیه به هم هستند به غیر از مسیری که الکترون در آن حرکت می کند. به طور خلاصه، برای جلوگیری از فروریزش تابع موج باید جهان دیگری بسازیم.
براساس دیدگاه دیویت، هر گونه تعامل بین دو وجود کوانتومی، مثلا بیرون جهیدن یک فوتون از یک اتم، می‌تواند خروجی‌های گوناگون و در نتیجه جهان‌های موازی را تولید کند. طبق گفته‌ی دیویت: «هر گذار کوانتومی که در ستاره‌ها، کهکشان‌ها یا هر گوشه‌ای از جهان شکل می‌گیرد، هزاران کپی از دنیای روی زمین ما می‌سازد.
البته همه‌ دیدگاه اورت نسبت به دنیای چندگانه را قبول ندارند. عده‌ای معقتدند بانیان این نظریه صرفا با قواعد ریاضی کار خودشان را راحت می‌کنند. علاوه بر این، درباره‌ی محتویات آن جهان‌های دیگر هم نمی‌توانیم صحبت معناداری داشته باشیم.
اما گروهی دیگر به این ایده که تعداد بی‌شماری از «ما» وجود دارد، نگاهی جدی دارند. هر بار که یک اندازه‌گیری کوانتوم انجام می‌شود، یک نفر دقیقا شبیه به ما تولید می‌شود. نظریه‌ی چندجهانی کوانتومی باید واقعیت داشته باشد، چون براساس نظریه‌ی کوانتوم باید همین‌طور باشد و اینکه نظریه‌ی کوانتوم همیشه جواب می‌دهد.
شما این استدلال را یا قبول دارید یا قبول ندارید. اما اگر آن را می‌پذیرید باید یک واقعیت نسبتا ناخوشایند را هم بپذیرید.
انواع دیگر جهان‌های موازی، مثل آنهایی که در نتیجه‌ی انبساط ابدی به وجود آمده‌اند، به معنی واقعی کلمه جهان‌های دیگری هستند. شاید جایی در فضا و زمان یا در بعد دیگری این جهان‌ها وجود داشته باشند. شاید افرادی دقیقا شبیه به شما در آن جهان‌ها زندگی کنند، اما آن کپی‌ها جدا از شما هستند، مثل یک بدل که در قاره‌ی دیگری زندگی می‌کند.
اما جهان‌های دیگر دنیای چندگانه در ابعاد دیگری یا مناطق دیگری از فضا وجود ندارند. این جهان‌ها همین جا هستند و بر عالم ما نهاده شده‌اند، اما نامرئی و غیرقابل دسترس هستند. این افراد دیگری که در این جهان‌ها زندگی می‌کنند، دقیقا خود “ما” هستند.
در واقع، اصلا هیچ «ما»ی هدفمندی وجود ندارد. در هر ثانیه با دفعات بسیار زیادی «ما» به موجودات متمایزی تبدیل می‌شویم. به تمام آن اتفاقات کوانتومی فکر کنید که در هر لحظه با عبور یک سیگنال الکتریکی در طول نورون‌های مغز شما رخ می‌دهد. «ما» به عنوان یک فرد در انبوهی از «ما» گم شده‌ایم.
به عبارت دیگر، ایده‌ای که با یک سری معادلات ریاضی مطرح شد، در نهایت به این رسید که چیزی به نام فردیت وجود ندارد.


6664
(بخشی از برخورددهنده‌ی هادرونی بزرگ)


آزمایش جهان‌های موازی


با توجه به این که دلالت‌ها و پسایند‌های نظریه‌های مختلف جهان‌های موازی عجیب به نظر می‌رسند، بنابراین اگر بخواهید درباره‌ی وجود آنها شک کنید، حق دارید.
اما آیا واقعا ما در جایگاهی هستیم که درباره‌ی عجیب بودن یا نبودن پدیده‌ای قضاوت کنیم؟ ایده‌های علمی یا رد می‌شوند یا ثابت. اما این احساس ما نسبت به آنها نیست که سرنوشت آنها را تعیین می‌کند، بلکه با انجام آزمایش‌های مختلف اعتبار و ارزش یک نظریه‌ی علمی مشخص می‌شود.
و البته مشکل هم همینجاست. یک جهان دیگر از جهان ما جداست و درنتیجه فراتر از دسترس و دیدرس ما قرار دارد. روی هم رفته نمی‌توانیم نظریه‌های چندجهانی را با نگاه کردن به جهان‌های دیگر آزمایش کنیم.
اما اگر هم نتوانیم این جهان‌های دیگر را مستقیما تجربه کنیم، شاید بتوانیم شواهدی برای دفاع از دلایل وجود آنها پیدا کنیم.
به عنوان مثال، شاید بتوانیم شواهد مستند و استواری برای نظریه‌ی انبساطی مهبانگ پیدا کنیم. البته چنین مدرکی به این نظریه قوت می‌دهد، اما آن را ثابت نمی‌کند.
بعضی از کیهان‌شناسان عنوان کرده‌اند که احتمال آزمایش مستقیم چندجهانی انبساطی بیشتر است. یک برخورد میان جهان حبابی ما و جهانی دیگر در تابش زمینه‌ی کیهانی ردپایی قابل تشخیص برجای می‌گذارد که اگر ما به اندازه‌ی کافی به آنها نزدیک باشیم می‌توانیم آنها را ببینیم.
البته عده‌ای هم معتقد هستند که به اثبات نظریه از طریق آزمایش زیادی بها داده می‌شود. آنها می‌گویند که ما می‌توانیم اعتبار یک ایده‌ی علمی را با روش‌های دیگری هم بسنجیم مثلا می‌توانیم ببینیم که آیا آن نظریه بنیان منطقی دارد یا خیر.
در هر صورت، به نظر عجیب می‌رسد که به هر سمتی که نگاه می‌کنیم، جهان‌های موازی ظاهر می‌شوند. فیزیک‌دانی به نام «مکس تگمارک» می‌گوید: «نوشتن نظریه‌ای که بتواند جهانی دقیقا شبیه به جهان ما را تولید کند، بسیار سخت است.»
با این حال، به نظر نمی‌رسد که به این زودی‌ها کشف یک جهان جدید از سر تیتر روزنامه‌ها سر در بیاورد. در حال حاضر، این ایده‌ها در محدوده‌ی فیزیک و متافیزیک هستند.
بنابراین، در غیاب هرگونه مدرکی برای جهان‌های موازی، حداقل کاری که می‌توانیم بکنیم این است که نظریه‌های چندجهانی را براساس میزان محتمل بودن‌شان دسته‌بندی کنیم؛ به این صورت که اولین نظریه محتمل‌ترین آنهاست.
چندجهانی وصله‌دوزی: اگر عالم ما نامحدود و همگن باشد، بنابراین این نظریه به واقعیت نزدیک می‌شود.
چندجهانی انبساطی: اگر نظریه‌ی انبساطی درست باشد، احتمال وجود جهان‌های موازی هم افزایش می‌یابد. در حال حاضر انبساط جهان بهترین استدلال ما برای مهبانگ است.
انتخاب طبیعی کیهانی ایده‌ی هوشمندانه‌ای است اما به فیزیک نظری مربوط می‌شود و تعداد زیادی سوال بی‌پاسخ در این نظریه وجود دارد.
نظریه‌ی جهان‌های غشایی تا حد بسیاری بر پایه‌ی فرضیات بنا شده چرا که فقط در صورت وجود ابعاد دیگر، جهان‌های غشایی وجود خواهند داشت و در این مرحله هم هیچ مدرکی برای ابعاد دیگر وجود ندارد.
جهان‌های موازی کوانتومی: می‌توان گفت ساده‌ترین برداشت از نظریه‌ی کوانتوم است، اما مفاهیم آن بسیار گنگ هستند و علاوه بر این به دیدگاه‌های نامنسجمی از فردیت منجر می‌شود.
پایان.
منبع:mag.digikala.com

Haniyeh Gholami
04-23-2016, 11:49 AM
با توجه به اساس و شواهد تئوری نسبت عام آلبرت انیشتین، بیش از یک میلیارد سال است که امواج انرژی به آرامی در نزدیکی کره زمین، فضا و زمان را در هم نوردیده است.

6667

این اختلالات که توسط امواج گرانشی ایجاد شده بود بوسیله تجهیزات رصدخانه امواج گرانشی تداخل‌ سنج لیزری در هنفورد واقع در واشنگتن و لیوینگستون در لوئیزیانا برای اولین بار کشف شد.
این اکتشاف راه را برای تحقیقات علمی بسیاری هموار کرد و از این طریق دانشمندان به افق‌های جدیدی دست پیدا می‌کنند که در آن قادر به درکی متفاوت از عملکرد جهان خواهند بود.
اگرچه چند ثانیه پس از انتشار این خبر، آشکارساز gbm تلسکوپ فضایی فرمی ناسا پرتوهای گاما را رصد کرد به طوری که موقعیت این پرتوها با امواج گرانشی کشف شده مطابقت داشت.
از آنجایی که انتظار می‌رفت سیاه‌چاله‌ها بدون تولید هرگونه نوری با هم ادغام شوند، مشاهده این پرتوها عجیب به نظر می‌رسید و در همین حین بود که تلسکوپ فضایی اشعه گامای فرمی وارد عمل شد.
ناسا با تشخیص نور حاصل از منبع امواج گرانشی قادر به درک عمیق‌تری نسبت به این رخداد خواهد بود. آشکارساز gbm فرمی که به پرتوهای ایکس و گاما حساس است کل آسمان را بدون محدودیت زمین با انرژی‌های 8 هزار و 40 میلیون الکترون ولت مشاهده کرد. برای مقایسه بیشتر انرژی امواج مرئی بین دو تا سه الکترون ولت هستند.
والری کاناگتون، یکی از اعضای تیم gbm مرکز ملی فناوری و علوم در هانسویل واقع در آلباما، می‌گوید: این اکتشاف احتمال کمی در دریافت خطا دارد، اما پیش از بازنویسی کتاب درسی آن باید انفجارهای بیشتری را در ارتباط با امواج گرانشی از ادغام سیاهچاله‌ها مشاهده کنیم.
همچنین آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا ویدئویی را منتشر کرده که در آن ادغام سیاه‌چاله‌ها و امواج گرانشی به صورت بصری قابل مشاهده است.

Haniyeh Gholami
04-24-2016, 01:35 PM
سازمان ناسا بمنظور انجام اکتشافات عمیق فضایی خود از سیستم «موتور رانش برقی-خورشیدی» به ارزش ۶۷ میلیون استفاده می کند.
سازمان ناسا با شرکت فضایی Aerojet Rocketdyne قراردادی به ارزش ۶۷ میلیون دلار برای ساخت سیستم پیشرفته موتور رانش برقی-خورشیدی برای ماموریت های آینده عمیق فضایی بسته است.
به گفته مسئولین ناسا قرار است از این سیستم در ماموریت های روباتیکی در راستای برنامه های سفر به مریخ و سیارک ها استفاده شود.
این موتور رانشی جدید در مقایسه با موتور رانشی شیمیایی از شتاب کمتری بر خوردار است اما مصرف سوخت آن بسیار کمتر است و می تواند نیروی رانشی برای مدت زمان بیشتری ایجاد کند.
از این رو بکارگیری این سیستم در فضا بویژه در ماموریت های طولانی مدت فضایی عملکرد بهتری خواهد داشت.
این موتور جدید رانشی با تبدیل انرژی خورشیدی به برقی باعث حداکثر سرعت فضا پیما می شود.

Haniyeh Gholami
04-24-2016, 01:42 PM
با توجه به اساس و شواهد تئوری نسبت عام آلبرت انیشتین، بیش از یک میلیارد سال است که امواج انرژی به آرامی در نزدیکی کره زمین، فضا و زمان را در هم نوردیده است.

6671

این اختلالات که توسط امواج گرانشی ایجاد شده بود بوسیله تجهیزات رصدخانه امواج گرانشی تداخل‌ سنج لیزری در هنفورد واقع در واشنگتن و لیوینگستون در لوئیزیانا برای اولین بار کشف شد.

این اکتشاف راه را برای تحقیقات علمی بسیاری هموار کرد و از این طریق دانشمندان به افق‌های جدیدی دست پیدا می‌کنند که در آن قادر به درکی متفاوت از عملکرد جهان خواهند بود.

اگرچه چند ثانیه پس از انتشار این خبر، آشکارساز gbm تلسکوپ فضایی فرمی ناسا پرتوهای گاما را رصد کرد به طوری که موقعیت این پرتوها با امواج گرانشی کشف شده مطابقت داشت.

از آنجایی که انتظار می‌رفت سیاه‌چاله‌ها بدون تولید هرگونه نوری با هم ادغام شوند، مشاهده این پرتوها عجیب به نظر می‌رسید و در همین حین بود که تلسکوپ فضایی اشعه گامای فرمی وارد عمل شد.

ناسا با تشخیص نور حاصل از منبع امواج گرانشی قادر به درک عمیق‌تری نسبت به این رخداد خواهد بود. آشکارساز gbm فرمی که به پرتوهای ایکس و گاما حساس است کل آسمان را بدون محدودیت زمین با انرژی‌های 8 هزار و 40 میلیون الکترون ولت مشاهده کرد. برای مقایسه بیشتر انرژی امواج مرئی بین دو تا سه الکترون ولت هستند.

والری کاناگتون، یکی از اعضای تیم gbm مرکز ملی فناوری و علوم در هانسویل واقع در آلباما، می‌گوید: این اکتشاف احتمال کمی در دریافت خطا دارد، اما پیش از بازنویسی کتاب درسی آن باید انفجارهای بیشتری را در ارتباط با امواج گرانشی از ادغام سیاهچاله‌ها مشاهده کنیم.

به گزارش ایسنا و به نقل از زی نیوز،همچنین آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا ویدئویی را منتشر کرده که در آن ادغام سیاه‌چاله‌ها و امواج گرانشی به صورت بصری قابل مشاهده است.

Haniyeh Gholami
04-25-2016, 08:37 AM
یک شرکت هوافضای آمریکایی موفق به کسب قرارداد 67 میلیون دلاری ناسا برای طراحی سیستم پیش رانش فضایی نسل آینده با انرژی خورشید شد.
سیستم جدید شرکت Aerojet Rocketdyne یک نسخه اصلاح شده از فناوری مورد استفاده از دهه 1950 تاکنون است و ناسا اظهار کرده که میتواند به عنوان بخشی از ماموریت ها از جمله کاوش مریخ به کار گرفته شود.
سیستم های پیش رانش الکتریکی با شتاب دادن ذراتی مانند یون ها و تولید یک نور آبی رنگ متمایز کار میکنند. آن ها بخش اصلی اکتشافات فضایی توسعه یافته هستند زیرا با وجود اینکه نیروی محرکه کمتری نسبت به موش های شیمیایی منتقل کننده فضاپیماها به مدار تولید میکنند اما به سوخت کمتری نیاز دارند.
برای ماموریت های فضایی طولانی مدت در خارج از گرانش سیاره ای، این بهره وری از اهمیت بیشتری نسبت به انرژی خام برخوردار است. پیش رانش الکتریکی در چند ماموریت اکتشافی رباتیک فضای عمیق از جمله ماموریت داون به مقصد سرس بکار گرفته شده است.
ناسا اعلام کرد: سیستم جدید باید 10 برابر کارآمدتر از یک موشک شیمیایی و دو برابر قدرتمندتر از سیستم های الکتریکی موجود باشد. یک کاربرد بالقوه برای این سیستم بروزرسانی شده میتواند در ماموریت تغییر مسیر سیارک (ARM) باشد که قصد دارد یک سیارک نزدیک زمین را گرفته و آن را به مداری در اطراف ماه برای تحقیق، تغییر مسیر دهد.
شرکت Aerojet Rocketdyne ممکن است به بزرگی شرکت های اسپیس ایکس الون ماسک یا بلواوریجین جف بزوس نباشد، اما یک بازیکن مهم و قدیمی در خدمات و مهندسی فضایی خصوصی محسوب میشود این شرکت موتور شاتل فضایی را ساخته است. موتور AR1 آن قرار است در کنار یک موتور شرکت بلواوریجین به عنوان جایگزین موتور RD-180 روسیه در موشک های حامل و ماموریت های اکتشافی استفاده شود.
مهندسان Aerojet Rocketdyne 360 ماه وقت دارند که موتور جدید را آماده کنند و به گفته ناسا، این موتور در ترکیب با سیستم های ارتقا یافته تولید انرژی خورشیدی کار خواهد کرد.

Haniyeh Gholami
04-25-2016, 08:46 AM
فضاپیمای کاسینی ناسا نشانه های ضعیف ولی انکار ناپذیر غبار هایی که از خارج منظومه ی ما می آیند را دریافت کرده است.
کاسینی از 2004 در مدار زحل در حال مطالعه ی سیاره ی غول پیکر، حلقه ها و قمر هایش بوده است. همچنین فضاپیما به وسیله ی آنالیزور غبار های کیهانی اش از میلیون ها ذره ی غبار کیهانی نمونه برداری کرد. اکثریت ذرات نمونه از دهانه های فعال که از سطح قمر فعال زحل" انسلادوس" فوران می کند، ناشی می شود.
اما در میان بیشمار ذره ی میکروسکپی که توسط کاسینی جمع آوری شده است، مقدار به خصوصی_ تنها 36 ذره_ در بیرون گروه قرار دارند. دانشمندان نتیجه گرفتند که این ذرات ماده از فضای بین ستاره ای می آیند.
حضور ذرات بیگانه در منظومه ی شمسی غیر منتظره نیست. در دهه ی 1990، ماموریت مشترک ناسا و esa " اولیسز" اولین بار این مواد را در موقعیت مشاهده کردند؛ که بعد ها توسط فضاپیمای گالیله ی ناسا تایید شد. غبار به ابر میان ستاره ای (یک حباب تقریبا خالی از گاز و غبار که منظومه ی شمسی در حال گذر از آن با جهت و سرعتی مشخص است) بازگردانده شد.
نیکلاس آلتوبلی از آژانس فضاپیمایی اروپا “esa” بیان کرد: ما همیشه امیدوار بودیم که از این دستاورد قادر به آشکارسازی این بیگانگان میان ستاره ای به وسیله ی کاسینی در زحل بشویم. ما می دانستیم اگر به جهت درست نگاه کنیم، آن ها را خواهیم یافت. بی شک ما به طور میانگین در سال مقداری از این غبار ها را که با سرعت زیاد و در مسیری مشخص که کاملا با مسیر ذرات یخی که ما معمولا از اطراف زحل جمع آوری می کنیم متفاوت است حرکت می کنند، دریافت کرده ایم.
دانه های کوچک غبار با سرعتی بیش از 45000 مایل در ساعت ( 72000 کیلومتر در ساعت) از میان سیستم زحل می گذشتند؛ به اندازه ی کافی سریع تا بدون به دام افتادن در منظومه ی خورشیدی توسط خورشید و دیگر سیارات بگذرند.
مارسیا برتون از از آزمایشگاه نیروی پیشرانه ی موشک نایا در شهر پاسادنا ایالت کالیفرنیا می گوید: ما هیجان زده هستیم که کاسینی توانست این اکتشاف را انجام دهد. با این کشف مشخص شد که وسایل ما برای اندازه گیری ذرات غبار درون منظومه ی زحل به خوبی وسایل دیگر فضاپیما به صورت اساسی طراحی شده اند.
بر خلاف اولیسز و گالیله ، کاسینی برای اولین بار قادر به تحلیل ذرات بخار بود و نشان داد که بخارها از یک ترکیب خاص مواد معدنی ساخته شده اند نه از یخ. ذرات هم به صورت شگفت انگیزی ساختار شیمیایی مشابهی شامل عناصر موجود در ساختار صخره ها مانند منیزیوم، سیلیکان، آهن و کلسیوم در متوسط های کیهانی داشتند.
فرانک پوستبرگ از دانشگاه هایدلبرگ: ذرات غبار کیهانی هنگام مرگ ستاره ها تولید می شوند. اما در یک مقیاس وسیع از انواع ستاره ها به طور طبیعی ما انتظار مواجهه با محدوده ی بزرگی از انواع ذرات غبار بیش از آن چه در طول تحقیق به دست آورده ایم را داریم.
محققان می گویند: ذرات غبار ستاره ها در بعضی از انواع سنگ های آسمانی پیدا می شود. که آن سنگ ها از زمان تولد منظومه ی شمسی ما آن ها را نگه داری کرده اند. آن ها معمولا قدیمی، طبیعی و دست نخورده، و از نظر ظاهری متفاوت هستند. اما به طور شگفت آوری ذرات کشف شده توسط کاسینی مانند آن ها نیستند. ظاهرا آن ها در توسط ستاره ای در بعضی دوره های متناوب نسبتا یکسان به وجود آمده اند.
محققان در باره ی چگونگی فرآیند به وجود آمدن این غبار ها می اندیشند: غبار در یک منطقه با ساختار ستاره ای می تواند از بین برود و مانند امواج ناگهانی از ستاره های در حال مرگ که عبور می کنند؛ چندین بار منقبض و چگال شود و نتیجتا غبارهایی شبیه آنچه کاسینی در حال عبور از منظومه ی شمسی ما مشاهده کرد به وجود می آیند.
آلتوبلی می گوید: مدت طولانی ماموریت کاسینی ما را قادر ساخته تا از آن مانند یک رصدخانه ی سنگ های آسمانی کوچک استفاده کنیم و همچنین برای ما دسترسی ویژه به مقداری از غبار خارج منظومه شمسی ما که از راه های قادر به به دست آوردنشان نیستیم فراهم کرده است.

Haniyeh Gholami
04-25-2016, 08:49 AM
6672

چاندرا دنباله دار ISON و PanSTARRS را هنگامی که آن ها نسبتاً به زمین نزدیک بوده اند، مشاهده نمود.اشعه ی ایکس وقتی که بادهای بخش هایی از خورشید با جو دنباله دار ها برخورد می کند، ایجاد می شود.
برای هزاران سال،مردم ِروی زمین دنباله دارها را در آسمان مشاهده می کردند. بسیاری از فرهنگ های کهن،دنباله دار ها را به عنوان نشانه هایی از سرنوشت و اتفاق های بد می دانستند. اما امروزه دانشمندان می دانند که دنباله دار ها در واقع گوی های منجمدشده ای از غبار،گاز و سنگ هستند و احتمالاً میلیاردها سال قبل، برای رساندن آب به سیاراتی چون زمین،مسئول بوده اند.
اگرچه دنباله دارها، به طور ذاتی اجرامی جالب توجه اند در عین حال می توانند اطلاعات مفیدی را درباره ی جنبه های مختلف سامانه خورشیدی مان فراهم کنند.
به ویژه،دنباله دارها می توانند به عنوان آزمایشگاه هایی برای مطالعه ی بادهای خورشیدی استفاده شوند(جریان هایی که از بخش های مختلفِ خورشید به بیرون جاری میشوند،به عنوان بادهای خورشیدی شناخته می شوند.)
اخیراً،ستاره شناسان نشانه هایی از یک بررسی که با استفاده از اطلاعات دو دنباله دار ISON(C/2012 S1) و PanSTARRS(C/2011 S4) توسط رصدخانه اشعه ایکس ناسا چاندرا جمع آوری شده،ا منتشر کرده اند.
چاندرااین دو دنباله دار را در سال 2013 وقتی تقریبا نزدیک به زمین بودند، مشاهده کرد.یعنی برای ISON و PanSTARRS به ترتیب 90 میلیون مایل و 130میلیون مایل.
این دنباله دار ها،بعد از یک مسافرت طولانی از ابرOort -یک ابر بسیار عظیم از جرم های یخی که تا آن سوی مدار پلوتو امتداد پیدا می کند- به بخش داخلی سامانه ی خورشیدی رسیدند.تصویر این دو دنباله دار ،در تصاویری نجومی از زمین وقتی که بسیار نزدیک به رسیدن به خورشید بودند، توسط عکاس نجومی Danian Peach گرفته شده است.این تصاویر همراه با اطلاعاتی از The Digitized Sky Survey(بررسی های کامپیوتری آسمان)که دیدگاه بسیار وسیع تری را به ما میدهند، در تصویر فوق نشان داده شده است.
رنگ متمایل به سبز دنباله دار ISON نشان می دهد که گازهای مشخصی چون سیانوژنCyanogen که حاوی کربن و نیتروژن است،از هسته ی دنباله دار می گریزد.تصویر تکمیلی نشان می دهد که Chandra از هر دنباله دار اشعه ی ایکس آشکار ساخته است. شکل های مختلف پرتوی ایکس منتشر شده از دو دنباله دار ISON و PanSTARRS تفاوت های باد خورشیدی در هر زمان از رصد و تفاوت هایی را در جوّ هر دنباله دار نشان می دهد.
دنباله دار ISON یک شکل سهمیِ تعمیم یافته را نشان می دهد.این شکل مشخص می کند که ISON جوّ گازی متراکمی داشته است.از طرفی دیگر، دنباله دار PanSTARRS شکل اشعه ی ایکس بسیار پراکنده تری دارد که جوّی با گاز کمتر و غبار بیشتر را نشان می دهد.
دانشمندان تعیین کرده اند که دنباله دار ها وقتی بخش هایی از بادهای خورشیدی به جوّ آن ها برخورد می کند،اشعه ایکس انتشار می دهند. اگرچه بخش های بسیاری از بادهای خورشیدی، اتم های هیدروژن و هلیوم هستند،اشعه ی ایکسِ آشکار شده از اتم های سنگین تر همچون کربن و اکسیژن منتشر می شود. این اتم ها که بسیاری از الکترون های خود را از دست داده اند با اتم های خنثی در جوّ دنباله دارها برخورد می کنند. در این روند که «تبادل بار» نام دارد، یک الکترون بین یکی از اتم های خنثی-که معمولا هیدروژن است- و یک اتم سنگین در بادهای خورشیدی تبادل می شود.بعد از همچین برخوردی،اشعه ی ایکس توسط الکترون اسیرشده ای که به مداری کوچک تر حرکت میکند،منتشر می شود.
اطلاعات Chandra به دانشمندان امکان می دهد تا مقدار کربن و نیتروژنی را که در بادهای خورشیدی ست تخمین بزنند و مقداری بیابند که با مقداری که مستقلانه توسط ابزارهای دیگر همچون ACE (جستجوگر پیشرفته ی ترکیبی ناسا)به دست آمده،در توافق باشد.اندازه گیری های جدید مقدار نئون موجود در بادهای خورشیدی را نیز،فراهم کرده اند.
نمونه ی پر جزئیات برای آنالیز و نشان دادن اطلاعات دنباله دارهای ISON و PanSTARRS و مقدار اشعه ایکس رصد شده از ترکیب بادهای خورشیدی،توسعه داده شده است.
روش های یکسانی همراه با داده های چاندرا برای تخمین زدن برهمکنش بادهای خورشیدی با دنباله دارها،سیارات و گازهای میان ستاره ای می تواند استفاده شود.

Haniyeh Gholami
04-26-2016, 03:54 PM
یک تیم از محققان ناسا در یکی از بلند پروازانه‌ترین پروژه‌های خود در اعماق فضا، پیشنهاد ارسال ربات‌ها را به مرکز قمر یخی مطرح کردند تا اقیانوس زیرسطحی را برای کشف حیات بررسی کنند.

دو گزینه احتمالی این محققان عبارتند از قمرهای یخی غول‌های گازی مشتری و زحل که بستری مناسب برای اقیانوس‌های زیر سطحی و میزبانی موجودات بیگانه هستند.

با توجه به پژوهش اخیر، بزرگترین سیاره منظومه شمسی مشتری نیروی کششی گرانشی قوی را بر روی قمر خود "اروپا" اعمال کرده و حرارت زیادی را برای گرمادهی به اقیانوس‌ زیر سطحی بوجود می‌آورد اما قمر یخی زحل به نام "انسلادوس" که 500 کیلومتر قطر داشته و یک میلیارد و 272 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد، به عنوان یکی از کاندیداهای اصلی برای زندگی موجودات بیگانه است.

یکی از نوآورانه ترین طرحهایی که ناسا امسال دریافت کرد، پیشنهاد استفاده از ربات‌ها برای بررسی قمرهای یخی بود.

هدف این پروژه که Icy-Moon Cryovolcano Explorer) ICE) نام دارد، فرود در این قمرها و ارسال کاوشگرهای رباتیک به درون آتشفشان یخ و بررسی این اقیانوسهای زیر سطحی است.

قمر اروپا دارای یک پوسته یخی ضخیم است که این امر کار را برای یک ربات حفار برای رسیدن به اقیانوس زیر سطحی سخت می‌کند. بنابراین محققان در حال حاضر برای انجام تحقیقات به قمر انسلادوس روی آوردند.

داده‌های کاوشگر کاسینی ناسا به شدت نشان داد که توده cryovolcanic انسلادوس احتمالا از یک محیط اقیانوسی سازگار با مولکول زیستی سرچشمه می‌گیرد.

قمر انسلادوس که احتمالا یک اقیانوس در زیر سطح یخی خود دارد، دارای چندین شکاف در طول قطب جنوب خود است.

کاوشگرICE شامل سه ماژول فرود (DM)، ماژول سطح (SM) و وسایل نقلیه مستقل زیر آب (AUVs) است.

این کاوشگر مانند یک کوهنورد با تجربه از تمام ماژول‌های خود برای فرود، قرار گرفتن بر روی سطح و ماندن در زیر آب استفاده می‌کند. ماژول سطح این کاوشگر به تامین نیرو پرداخته و با زمین ارتباط برقرار می‌کند.

ماژول فرودDM با تکیه بر نیروی ایجاد شده توسط ماژول سطح، از یک کابل برای به حداقل رساندن اندازه و وزن کاوشگر استفاده می‌کند.

هنگامی که ماژول فرود DM به اقیانوس زیرسطحی رسید، ماژول AUVs را برای کشف محیط زیست عجیب و غریب که به طور بالقوه پناهگاهی برای حیات بیگانه است می‌فرستد.

به گزارش آژانس فضایی آمریکا، تکمیل موفقیت آمیز این پروژه اهمیت بسزایی داشته و می‌تواند زمینه ساز پژوهش‌ها و اکتشافات بزرگی در قمرهای یخی و سیارات فرا خورشیدی شود.

Haniyeh Gholami
04-26-2016, 03:57 PM
رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا به تازگی تصویر یک لکه خورشیدی عظیم را ثبت کرده که برای چند روز چهره خورشید را لکه‌دار کرده بود.

6675

این تصویر منفرد که بسیار بزرگ است، توسط دوربین تصویرگر مغناطیسی رصدخانه دینامیک خورشیدی به ثبت رسیده که جریان پلاسما را در زمان حرکت به سمت دوربین یا در جهت مخالف آن در رنگهای سفید یا سیاه نمایش می‌دهد.این لکه خورشیدی در روزهای 12 تا 14 آوریل (24-26 فروردین) بر روی بخشی از خورشید که در آن زمان به سمت زمین قرار داشت، ظاهر شده بود. لکه‌های خورشیدی، مناطقی با خاصیت مغناطیسی شدید هستند که پلاسما در آن در امتداد خطوط میدان مغناطیسی بین نواحی دارای قطبیت متضاد کشیده می‌شود.
به گفته ناسا، این لکه خورشیدی خاص نسبتا سازمان یافته بود، از این رو هر فوران آن تاکنون جزئی بوده است.برای درک مقیاس این لکه باید گفت که سه زمین می‌توانند در تیره‌ترین بخش تصویر جا شوند.
رصدخانه دینامیک خورشیدی در فوریه 2010 به فضا پرتاب شد و از آن زمان به رصد وضوح بالای خورشید پرداخته است.

Haniyeh Gholami
04-27-2016, 09:12 AM
فوران آتشفشانی پدیده‌ای است که گدازه و خاکستر را با فشار شدید به سوی آسمان پرتاب می‌کند. ناسا تصاویری ماهواره‌ای از این پدیده منتشر کرده است.

6676

6677

6678

6679


مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :

http://www.telegraph.co.uk/news/earth/earthpicturegalleries/8744322/Erupting-volcanoes-photographed-from-space.html

Haniyeh Gholami
04-27-2016, 09:31 AM
تلسکوپ فضایی هابل تصویری دیدنی از مستطیل قرمز مرموزی در فضای کیهانی منتشر کرده است.

6681

این مستطیل که از درخشش ستاره‌ای به نام اچ.دی. 44179 به وجود آمده ساختار فوق‌العاده‌ ستاره را نمایش می‌دهد.
ابرهای کیهانی در اطراف ستاره درخشان به شکل سحابی مستطیل قرمز درآمده‌اند و دانشمندان ناسا می‌گویند از سال 2007 میلادی در حال انجام تحقیقات هستند تا منبع این نور عجیب و مرموز را بیابند. آنچه که این نور را از نور دیگر ستارگان متمایز می‌کند زوایای تابش آن است که شکلی هندسی به خود گرفته است.
شکل تابش شبیه به اشعه X بوده و دارای 4 بازوی درخشان است.
تلسکوپ هابل برای نخستین‌بار در سال 1990 میلادی از این ستاره تصویربرداری کرد اما با گذر زمان، تصاویر جدیدتری از این سحابی مستطیلی گرفته تا دانشمندان بتوانند تحقیقات خود را درباره این سحابی تکمیل کنند.به عقیده محققان، ستاره، شکلی دوگانه دارد یعنی یک شریک ستاره‌ای دیگر نیز در نزدیکی خود داشته که پشت گرد و غبار متراکم پنهان شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/054/966/original/star-hd-44179-red-rectangle.jpg

Haniyeh Gholami
04-28-2016, 09:09 AM
در اطراف سیاره زمین قمر های مصنوعی (ماهواره) بی شماری در حال چرخش هستند که هر کدام تصاویر زیبایی از کره خاکی و از فاصله های دور تهیه کرده و به ایستگاه های زمینی ارسال می کنند.

6684

ناسا تصویربرداری از زمین (OLI) را با ماهواره لندست 8 اجرا می کند، این ماهواره تصویر طبیعی از دریای خزر را در 16 آوریل 2016 به ثبت رسانده است.

نورمن کرینگ محقق اقیانوس شناسی از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا گفت: خطوط متقاطع دریای خزر، این عکس بسیار زیبا را به پازلی متشکل از بخش های مختلف و جالب تبدیل کرده است که این موضوع ما را به تحقیق و تفکر بیشتر درباره این دریا سوق داد.

وی اظهارداشت: کم عمقی آب های اطراف مجمع الجزایر تیولنی باعث شده است پوشش گیاهی سبز کف دریا در عکس به راحتی قابل مشاهده باشد، مناطق سبز تیره در عکس گیاهان دریایی یا جلبک های سطح کف دریا هستند.

کرینگ افزود: برخی از خطوط عکس ناشی از فعالیت های انسانی مانند وجود تورهای ماهیگیری در دریا است، با مقایسه تصویر ماهواره ای گرفته شده در ماه ژانویه می توان گفت که بیشتر خطوط در تصویر نشان دهنده جدا شدن یخ ها از یکدیگر است، در ماه ژانویه بلوک های ایستاده یخ خطوط زیادی را در شمال شرقی آن ایجاد کرده بودند که در ماه آوریل این یخ ها ذوب شده اند و تنها علائم ذوب شدگی آنها باقی مانده است.

استانیسلاو اوگوردو، دانشمند دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو که پژوهش هایی را درباره این پدیده منتشر کرده است، اظهار داشت: بدون شک، بسیاری از این نشانه ها در نتیجه ذوب شدن یخ ها است و بخش شمالی دریای خزر عمق کمی حدود 3 متر دارد.

وی ادامه داد: یخ های این ناحیه در فصل زمستان حدود 0.5 متر ضخامت دارند اما به دلیل گرم شدن زمین لایه های یخ نازک شده و به راحتی با جریان های باد حرکت می کنند، بسیاری از این قطعه های یخ در اثر حرکت به هم برخورد کرده و تپه های یخی کوچکی به وجود می آورند که با سطح کف دریا برخورد می کنند.

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/tyuleniy_oli_2016097_lrg_a.jpg

Haniyeh Gholami
04-30-2016, 09:05 AM
پس از يك ماه تلاش براي نجات طرح بلندپروازانه ژاپن در بررسي سياهچاله ها، سازمان فضايي اين كشور پنجشنبه اعلام كرد كه ماهواره 250 ميليون دلاري ارسالي آن به فضا از كار افتاده است.

ماهواره هيتومي (مردمك چشم) كه با فناوري بسيار نوين و با همكاري آژانس فضايي آمريكا(ناسا)، سازمان فضايي ژاپن (جكسا) و نهادهاي ديگر ساخت شده بود، دو ماه پيش براي رصد اشعه هاي ايكس سياهچاله ها و خوشه هاي كهكشاني به فضا فرستاده شد.
اما تقريبا يك ماه قبل، ارتباط اين ماهواره با زمين ظاهرا به سبب از بين رفتن نيروي باطري آن قطع شد.
كارشناسان ژاپني براي كشف علت از كارافتادگي هيتومي و ازسرگرفته شدن فعاليت آن دست به كار شدند.
'ساكو تسونتا' مدير كل موسسه فضا و علوم فضاشناسي جكسا امروز در يك كنفرانس خبري گفت: ما به اين نتيجه رسيديم كه هيتومي در وضعيتي است كه امكان ازسرگيري فعاليت آن وجود ندارد.
وي با عذرخواهي از توقف طرح، يادآور شد كه به احتمال زياد صفحه هاي خورشيدي مولد نيروي باطري هيتومي از آن جدا شده اند.
پيش از اين گفته شده بود كه در صورت سالم بودن حتي نيمي از شش صفحه خورشيدي هيتومي، امكان كار كردن آن وجود دارد.
به گفته تسونتا، از بين رفتن ماهواره هيتومي كه معادل 273 ميليون دلار هزينه برده بود، موجب نااميدي نه تنها ژاپن كه حتي فضانوردان ساير كشور شد كه اميد زيادي به موفقيت طرح داشتند.
ارسال ماهواره مشابه ديگري به فضا در سال 2028، توسط 'سازمان فضايي اروپا' برنامه ريزي شده است.
سياهچاله به عنوان ناحيه اي از فضا-زمان كه جرم در آن فشرده مي شود، هيچگاه به طور مستقيم رصد نشده است، اما دانشمندان بر اين باور هستند كه سياهچاله ها ستاره هاي بزرگ فروافتاده با جاذبه بسيار نيرومندي هستند كه هيچ چيز حتي نور از آنها نمي تواند بگريزد.
اعلام دو ماه پيش خبر رديابي امواج جاذبه براي اولين بار، دليل ديگري بر وجود اين سياهچاله ها بود. به گفته دانشمندان، امواج ياد شده حاصل برخورد دو سياهچاله بزرگ بود.
براساس اين گزارش، ژاپن برنامه فضايي بزرگي دارد و در پرتاب ماهواره هاي تجاري و علمي موفقيت هايي را به دست‌ آورده است. اين كشور همچنين فضانورداني را با شاتل فضايي و ماموريت هاي 'ايستگاه بين المللي فضايي' همراه كرده است.

Haniyeh Gholami
04-30-2016, 09:28 AM
نخستین تصاویر عریض از سطح مریخ به زمین مخابره شد.
ناسا تصویر پانوراما از سطح صخره ای مریخ را که مریخ نورد «کنجکاوی» موفق به گرفتن آن‌ها شده است را منتشر کرد.

6688

6687

6686

این تصاویر 4 آوریل 2016 (16 فروردین) گرفته شده است و بخشی از برنامه این مریخ نورد برای ثبت جزئیاتی درباره ساختار زمین شناختی و چهره مریخ است. کیوریاسیتی از سال 2012 که بر مریخ فرود آمد، سرگرم گشت زنی بر این سیاره و ثبت تصویر است.

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRlM5X3tPi-JDSSgPhS8F6j0g77MYJ2terttJOxYwlWDvIyD_w35A
https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTd2CDToSPxR54mjagC_XLmyQJNYYPnz FmcdO7P5CRAKqABAKvn

Haniyeh Gholami
04-30-2016, 09:53 AM
پرتوهای کیهانی شامل پروتون‌ها هستند که با سرعت نزدیک به سرعت نور از میان فضا حرکت می‌کنند.
این ذرات در سفر خود از میان کهکشان، توسط میدان مغناطیسی منحرف می‌شوند که این امر، مسیر آن‌ها را سرعت بخشیده و منشا آن‌ها را پنهان می‌کند.

6689

درک منابع پرتوهای کیهانی یکی از اهداف اصلی تلسکوپ فضایی فرمی است.
پرتوهای کیهانی در زمان برخورد با گاز میان‌ ستاره‌ای، پرتوهای گاما تولید می‌کنند.
تلسکوپ فرمی به ستاره‌شناسان اجازه داده تا انتشارات بقایای گازهای مختلف را در محیط‌ های متفاوت مقایسه کنند.

تلسکوپ منطقه بزرگ فرمی، پرتوهای گامای بقایای سه ابرنواختر میانسال موسوم به W51C، W44 و IC 443 را بررسی کرد که هر کدام ضایعات یک ستاره بزرگ را که بین 4000 تا 30 هزار سال پیش منفجر شده بودند، گسترش داده‌اند.

علاوه بر آن، این تلسکوپ همچنین پرتوهای گامای یک ابرنواختر موسوم به ذات‌الکرسی A را که تنها 330 سال دارد، بررسی کرد.
رصدخانه‌های زمینی که می‌توانند پرتوهای گامای هزاران برابر قدرتمندتر را نسبت به تلسکوپ منطقه بزرگ مشاهده کنند، پیش از این ذات‌الکرسی A را کشف کرده بودند.

تصویر تازه تلسکوپ فرمی از منبع پرتوهای کیهانی

در سال 1949، فیزیکدانی با نام "انریکو فرمی" که تلسکوپ فرمی نام خود را از وی گرفته است، اظهار کرد که پرتوهای کیهانی پر انرژی در میدان‌های مغناطیسی ابرهای گازی سرعت می‌گیرند.

در دهه‌های بعدی ستاره شناسان نشان دادند که بقایای ابرنواخترها بهترین کاندیدهای کیهانی برای این فرآیند هستند.

بقایای ابرنواخترهای جوان بنظر می‌رسد که از میدان‌های مغناطیسی قویتر و همچنین پرتوهای کیهانی پرانرژی برخوردار باشند.

میدان‌های قویتر می‌توانند به اندازه کافی ذرات پر انرژی را در موج شوک ابرنواختر نگه دارند تا سرعت آن‌ها را افزایش دهند.

رصدهای فرمی به نمایش پرتوهای گامای پر انرژی از مناطقی پرداخت که بقایای ابرنواختر با گاز سرد تعامل دارند.

این یافته‌ها در نشست انجمن فیزیک آمریکا در واشنگتن ارائه شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/fermi_snrs_labeled_1.jpg

Haniyeh Gholami
05-01-2016, 09:00 AM
انرژی تاریک یک انرژی اسرارآمیز است که در حال حاضر انبساط شتاب‌دار جهان را هدایت می‌کند.

روش جدید از رصدهایی بهره می‌گیرد که نشان داده‌اند خوشه‌های کهکشانی و بزرگترین سازه‌ها در جهان توسط گرانش در کنار هم نگه داشته شده‌اند. این رصدها همچنین نشان دادند که شباهتهایی بین مشخصات و اندازه‌های انتشار پرتوی ایکس آن‌ها وجود داشت.

خوشه‌های بزرگتر کهکشانی، نسخه‌های ارتقایافته خوشه‌های کوچکتر هستند. به گفته محققان، در این مفهوم، خوشه‌های کهکشانی مانند عروسک‌های روسی هستند که نمونه‌های کوچکتر، مشابه انواع بزرگتر آن‌ها هستند.

محققان با برخورداری از این دانش توانستند خوشه‌های کهکشانی را با هم مقایسه کرده و فاصله آن‌ها را بدقت از میان میلیاردها سال نوری تعیین کنند.

ستاره‌شناسان می‌توانند با استفاده از این خوشه‌های کهکشانی به عنوان نشانگر فاصله، سرعت انبساط جهان را در زمان مختلف پس از انفجار بزرگ (بیگ‌بنگ) اندازه‌گیری کنند.

بر اساس نظریه نسبیت عام اینشتین، سرعت انبساط توسط ویژگی‌های انرژی تاریک به همراه میزان ماده درون جهان تعیین می‌شود که دومی بیشتر از ماده دیده نشده‌ای موسوم به ماده تاریک تشکیل شده است.

داده‌های جدید، تحقیقات پیشین را در مورد اینکه ویژگی‌های انرژی تاریک طی میلیاردها سال عوض نشده، تائید کرده است. آن‌ها همچنین از این ایده که انرژی تاریک به بهترین شکل توسط نظریه "ثابت کیهانی" اینشتین توصیف می‌شود، پشتیبانی می‌کنند. این نظریه معادل انرژی فضای خالی است.

محققان برای رسیدن به این نتیجه، 320 خوشه کهکشانی با فاصله بین 760 میلیون تا 8.7 میلیارد سال نوری از زمین را بررسی کردند.

Haniyeh Gholami
05-01-2016, 09:20 AM
نیوهورایزنز –فضاپیمای روباتیکِ ناسا – به تازگی تصاویری سیاه‌ و سفید از سطح پلوتون ارسال کرده است که افق‌های جدیدی را به سوی دنیای یخی این سیاره کوتوله باز می‌کند.پیش از سال ۲۰۱۵، پلوتون ذره‌ای یخی و معلق در لبه بیرونی منظومه شمسی بود. موقعیت و اندازه پلوتون موجب شد، دانشمندان درباره قراردادن این سیاره در گروه سیاره‌های کوتوله به اختلاف‌نظر برسند. این در حالی است که از ژوئیه ۲۰۱۵ به حجم سطح یخی این سیاره افزوده شده و در به‌روزترین تصاویر پلوتون می‌توان شاهد افزایش حجم یخ روی آن بود. این روند می‌تواند موقعیت پلوتون را به‌عنوان بزرگ‌ترین سیاره کوتوله منظومه شمسی تثبیت کند.
به گفته دانشمندان، تصاویر ارسالی نیوهورایزنز شامل اطلاعاتی کلی از حجم یخ روی سطح سیاره است و در صورتی که فضاپیمای روباتیکِ ناسا وارد مدار پلوتون شود، آثار جذاب‌تری از سطح سیاره یخی ارسال خواهد کرد. برای دریافت تصاویر دیگر از سطح پلوتون باید تا قرار گرفتن نیوهورایزنز در مدار این سیاره یخی در سال ۲۰۱۹ منتظر ماند.


6692


6693

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://elat.ir/wp-content/uploads/2016/05/4460073_163.jpg
http://elat.ir/wp-content/uploads/2016/05/4460074_815.jpg

Haniyeh Gholami
05-01-2016, 09:27 AM
6694

ستاره‌شناسان می‌گویند برخی سیاهچاله‌ها با سرعت زیادی برخی از ستارگان را می‌بلعند.
سرعت بلعیدن این ستارگان و خروج ماده از درون سیاهچاله 70 هزار کیلومتر در ثانیه است. سیاهچاله‌ها در کهکشان‌های نزدیک اغلب ستارگان همدم خود را می‌بلعند. در پی این فرآیند بادهای قوی به همراه اشعه ایکس در فضای کیهانی منتشر می‌شود.
دکتر کارل پنیتو و همکارانش از ستاره‌شناسان ناسا می‌گویند در پی این فعل و انفعال مقدار زیادی اشعه ایکس منتشر می‌شود که بسیار درخشان نیز هستند.
مقدار پرتوی ایکس و گاز در بخش‌های بیرونی دیسک کهکشانی به حدی بوده که بلافاصله توجه ما را به خود جلب کرده است.
این رویداد اغلب در کنار ستاره‌های نوترونی اتفاق می‌افتد و ما در حال بررسی بیشتر هستیم.

Haniyeh Gholami
05-02-2016, 11:57 AM
ناسا از یک آینه طلایی براق جدید رونمایی کرده است، که این آینه بخشی از یک طرح ابتکاری است که به آزمایش تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا پس از ادغام آینه با آن خواهد پرداخت.

6698

آینه اصلی متشکل از 18 آینه بریلیوم کوچکترمی باشد، که بزرگترین آینه‌ای خواهد بود که به فضا ارسال می‌شود.
پوشش درخشان آن، یک لایه از طلای تبخیر شده می باشد که برای ارتقای بازتابش نور مادون قرمز توسط آینه‌ها به آن‌ها افزوده شده است.
این آینه چهار ماموریت حیاتی دارد: شناسایی ستارگان و کهکشان‌های اولیه، ایجاد درکی از پیشرفت‌های کهکشانی، کشف ساختارهای جدید ستارگان و سیستم‌های ستاره‌ای و بررسی سیاراتی مانند زمین با ترکیبات و ویژگی‌های شیمیایی مشابه.
تلسکوپ فضایی جیمز وب در سال 2018 به فضا پرتاب می شود و به گفته ناسا، قویترین تلسکوپ ساخته شده تاکنون است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/jwst1.jpg?itok=X89hcEVN

Haniyeh Gholami
05-03-2016, 10:47 AM
6700

اخترشناسان موفق به رصد یک دنباله دار بدون دنباله شدند که هم سن کره زمین است اما بدون تغییر باقیمانده و می تواند پاسخ های زیادی درباره منشأ سیاره ما در خود داشته باشد. به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از رویترز، مدت هاست که مشخص شده دنباله دارها سنگ های سرگردانی از زمان پیدایش کائنات هستند. حقیقت دیگری که قدمت زیادی دارد این است که دنباله دارهای منظومه شمسی مربوط به دوران پربرخورد ابتدای شکل گیری آن هستند. اما کشف تکه ای که دقیقاً با همسن و سال زمین باشد، می تواند این فرضیه را که تکه ای از روزهای نخست تولد سیاره ما در حال چرخش به دور خورشید است تقویت کند. محققان با استفاده از دو تلسکوپ بسیار بزرگ، دنباله دار C/2014 S3 را رصد کردند که عمرش به 4/5 میلیارد سال می رسد و می تواند قطعه ای جدا شده از زمین باشد. این دنباله دار در زمان جدا شدن به سوی ابر Oort که مجموعه ای از دنباله دارهای منظومه شمسی است رانده شد و در مداری قرار گرفت که هر 860 سال یک بار به دور خورشید می چرخد. محققان با استفاده از این تلسکوپ ها توانستند این دنباله دار را در محل فعلی مدارش رصد کنند و دریافتند که ترکیبات آن با ترکیبات زمینی تشابه خوبی دارد. براساس اعلام، هنوز راه زیادی برای قطعی شدن فرضیات درباره این دنباله دار وجود دارد و برای دستیابی به پاسخ های دقیق باید حداقل 50 تا 100 دنباله دار بدون دنباله دیگر را نیز بررسی کرد اما در همین قدم نخست نیز مدارک خوبی درباره نحوه حرکت سیاره های جوان منظومه شمسی به دست آمده و کار جمع آوری اطلاعات تا کشف منشأ زمین ادامه خواهد داشت.

Haniyeh Gholami
05-04-2016, 11:43 AM
6702


مریخ نورد کنجکاوی درحالی به مأموریت خود در این سیاره ادامه می دهد که چرخ هایش وضعیت مناسبی ندارد!


سطح ناهموار مسیری که مریخ نورد کنجکاوی بر روی آن حرکت می کند بالاخره اثرات مخرب خود را بر چرخهای این روبات بر جای گذاشت تا جایی که تازه ترین تصاویر سلفی ارسال شده از این مریخ نورد نشان از وضعیت نگران کننده چرخهای آن دارد. با این حال آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) که کنترل کنجکاوی را در دست دارد این اطمینان خاطر را داده که روبات ارزشمندش همچنان به حرکت خود در بالارفتن از کوهستانی که در آن قرار دارد ادامه خواهد داد.
این روبات که در حد و اندازه یک خودروست از سپتامبر سال ۲۰۱۴ مشغول کنکاش در ارتفاعات Mount Sharp مریخ بوده است. این منطقه از مریخ حدود ۵ کیلومتر ارتفاع دارد.
طی این مدت روبات کنجکاوی موفق به جمع آوری داده های ارزشمندی شده و آنها را به تناوب راهی زمین کرده است.با استفاده از این اطلاعات دانشمندان امیدوارند که سرنخهای مؤثری درباره حیات میکروبی گذشته مریخ کشف کنند.استیو لی، از مدیران ارشد پروژه مریخ نورد کنجکاوی که در آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا فعالیت دارد می گوید: کنترل دقیق چرخهای آلومینیومی کنجکاوی گویای آن است که این روبات می تواند همچنان به مسیر خود ادامه داد و مأموریتش را کامل کند.
به گفته وی، ترکهای زیادی در چرخهای کنجکاوی ایجاد شده اما شرایط به گونه ای است که می توان به دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده این مأموریت امیدوار بود.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/055/199/original/mars_rover_wheel_wear_tear.jpg?interpolation=lancz os-none&fit=inside|*:1400

Haniyeh Gholami
05-09-2016, 09:08 AM
اخترشناسان آمریکایی با استفاده از روشی نوین موفق به اندازه گیری دقیق از یک ابر سیاه چاله شدند.

6709

ابر سیاه چاله ای در مرکز یکی از کهشکان های دور دست با نام NGC ۱۳۳۲ قرار گرفته که با نیروی رانشی خود قادر به کشیدن هر نور و ستاره ای از سیارات به داخل خود است.
به تازگی اخترشناسان دانشگاه «کالیفرنیا» با روشی نوین موفق به محاسبه دقیق اندازه این ابر سیاه چاله شده اند که تقریبا ۷۳ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
بر اساس محاسبات مشخص شد که جرم این ابر سیاه چاله ۶۶۰ میلیون بار بزرگتر از جرم خورشید است.
به گفته اخترشناسان برای محاسبه دقیق جرم سیاه چاله ها باید در مرکزی ترین قسمت کهکشان یعنی جایی که نیروی رانشی سیاه چاله قرار گرفته و به عنوان نیروی غالب در کهشکان محسوب می شود، متمرکز شد.
نتیجه این تحقیق در نشریه فیزیک کیهانی (Astrophysical Journal Letters) چاپ شده است.

Haniyeh Gholami
05-09-2016, 09:17 AM
6710

ناسا نخستین نقشه وضوح بالا و جامع از توپوگرافی سیاره عطارد را به نمایش گذاشته است.
این نقشه نخستین مدل ارتفاع دیجیتالی جهانی از داخلی‌ترین سیاره منظومه شمسی است و برخی جزئیات جالب از کل سطح عطارد را آشکار می‌کند.
این نقشه توپوگرافی جهانی یکی از سه محصول منتشر شده توسط سازمان سیستم داده سیاره‌ای (PDS) است که تمام داده‌های ماموریت سیاره‌ای ناسا را جمع‌آوری و توزیع می‌کند. ماموریت مسنجر در پانزدهمین و تازه‌ترین گزارش خود بیش از ۱۰ ترابایت داده علمی در مورد عطارد را به اشتراک گذاشته که شامل نزدیک به ۳۰۰ هزار تصویر، میلیون‌ها طیف و نقشه‌های بی شمار در کنار ابزارهای تعاملی برای بررسی این داده‌ها است.
نقشه جدید به تکمیل نسخه قدیمی منتشر شده توسط مسنجر پرداخته که یک نقشه توپوگرافی ناشی از سنجش‌های ابزار ارتفاع‌سنج لیزری عطارد بود. به دلیل مدار بالای غیر عادی فضاپیما، این ابزار تنها قادر به انجام سنجش‌ها در نیمکره شمالی و نزدیک منطقه قطبی سیاره بود و توپوگرافی بیشتر نیمکره جنوبی ناشناخته باقی مانده بود.
نقشه جدید بلندترین و کوتاهترین ارتفاعات عطارد را نمایش داده و بلندترین نقطه آن ۴٫۴۸ کیلومتر بالای سطح در جنوب استوای سیاره و پائین‌ترین نقطه ۵٫۳۸ زیر ارتفاع متوسط آن در دشت Rachmaninoff است.
در میان تصاویر منتشر شده، یک نقشه جدید نیز هست که نمایی دقیق از منطقه نزدیک به قطب شمال عطارد را ارائه کرده است.
به گفته ناسا، خورشید همیشه در نزدیکی مناطق شمالی عطارد پائین بوده و سایه‌های بلندی بر منطقه انداخته که می‌توانند مشخصه‌های رنگی سنگها را بپوشانند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://prd-wret.s3-us-west-2.amazonaws.com/assets/palladium/production/s3fs-public/styles/full_width/public/thumbnails/image/Mercury_DEM_white_robinson_grid_nomen%20%281%29.pn g?itok=_7Cc0vP3

Haniyeh Gholami
05-09-2016, 09:26 AM
مریخ به سیاره سرخ مشهور است اما ناسا به تازگی تصاویری رنگارنگ و زیبا منتشر کرده که خیلی‌ها را از طبیعت این سیاره حیرت‌زده کرده است.

6711

این تصاویر از منطقه نیلی فوسای مریخ گرفته شده که یکی از رنگارنگ‌ترین مناطق این سیاره سرخ است و در لبه شمال غربی حوضچه Isidis قرار دارد. تصاویری که به تازگی منتشر شده را دوربین «های‌رایز» مدارگرد شناسایی مریخ ثبت کرده است. نیلی فوسای یکی از مناطق باستانی مریخ است و تاریخ زمین‌شناسی پیچیده‌ای دارد که این در نتیجه لایه‌لایه بودن بستر و تنوع ترکیبی آن است.

6712

6713

6714

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک های زیر :
https://cdn.rt.com/files/2016.05/original/572cfc69c361888b5c8b459e.jpg
https://cdn.rt.com/files/2016.05/original/572d2ea7c36188ae568b45ac.jpg
https://cdn.rt.com/files/2016.05/original/572d2eb4c361888d568b45b5.jpg
https://cdn.rt.com/files/2016.05/original/572d2ecfc46188123a8b456a.jpg

Haniyeh Gholami
05-09-2016, 09:31 AM
6715

طی ١١ سال گذشته، مریخ در نزدیک ترین موقعیت نسبت به زمین قرار خواهد گرفت.برای مقایسه باید بدانید که معمولا این فاصله 400 میلیون کیلومتر است. به گفته ناسا، علاقمندان به ستاره شناسی می توانند از روز 29 اردیبهشت تا 14 خرداد سیاره مریخ را بزرگتر و درخشانتر در آسمان مشاهده کنند. در آمریکا بهترین زمان برای مشاهده این نزدیکی حدود نیمه شب خواهد بود که به شکل درخشانترین "ستاره" در آسمان جنوبی به رنگ مایل به قرمز به نمایش درخواهد آمد.
برای مشاهده بهترین زمان نزدیکی مریخ به زمین می توانید به آدرس timeanddate.com/astronomy مراجعه کرده و موقعیت مکانی خود را مشخص کنید تا فهرستی از زمان طلوع و غروب خورشید، ماه و سیارات دیگر را مشاهده کنید. این دو سیاره در روز 31 ژوئیه 2018 (28 خرداد 1397) در فاصله نزدیکتری از هم قرار گرفته و حدود 58 میلیون کیلومتر از هم فاصله خواهند داشت. پیش از این در اوت 2003 مریخ و زمین با 55 میلیون کیلومتر فاصله، در نزدیکترین مکان از یکدیگر قرار گرفتند که به گفته ناسا، نزدیکترین فاصله آن ها از یکدیگر در 60 هزار سال اخیر بود. نزدیکی بعدی این دو سیاره 271 سال دیگر در 28 اوت 2287 رخ خواهد داد.

Haniyeh Gholami
05-12-2016, 11:51 AM
تقریبا می توان گفت همه آنچه که بشر در سالهای اخیر درخصوص کشف سیارات فراخورشیدی ( فرامنظومه شمسی) به دست آورده مرهون تلسکوپ فضایی کپلر است. این چشم تیزبین که به آژانس فضانوردی آمریکا تعلق دارد ۶ سال پیش به فضا پرتاب شد به این امید که نشانی از سیارات جدید و البته با ویژگی قابل سکونت بودن در اختیار بشر قرار دهد.

اکنون ناسا در تازه ترین کنفرانس خبری خود از کشف نزدیک به ۱۳۰۰ سیاره جدید خبر داده و از این حیث می توان گفت که بشر بیش از هر زمان دیگری به کشف سیاراتی امیدوار است که ضمن برخورداری از ویژگیهای مشابه با زمین، امکان ادامه حیات نیز داشته باشند.

جولای سال گذشته بود که دانشمندان علوم فضایی ۴۳۰۲ سیاره فرامنظومه شمسی کشف شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر را بر اساس معیارهای مختلفی غربال کرده و در نهایت ۱۲۸۴ سیاره را به عنوان سیاراتی که ارزش تحقیق و بررسی داشته باشند به عنوان نامزدهای نهایی این گزینش انتخاب کردند.

الن استوفن از دانشمندان ارشد ناسا می گوید: این تعداد سیاره به ما امیدهای زیادی می دهد تا فکر کنیم جایی در گوشه عالم ستاره ای شبیه خورشید منظومه شمسی وجود داشته و سیاره ای نظیر زمین نیز به دور آن می گردد. در واقع می توان به کشف زمینی دیگر امیدوار بود.

از ۱۲۸۴ سیاره ای که ناسا آنها را برگزیده ۵۵۰ سیاره از نوع صخره ای هستند که از این حیث به زمین بسیار شبیه به نظر می رسند. از آن گذشته ۹ سیاره از این مجموعه تحت عنوان «سیارات در دامنه زندگی» در نظر گرفته می شوند. این بدان معناست که این دسته از سیارات در محدوده ای واقع شده اند که دمای آنها امکان قرار گرفتن آب در حالت مایع را می دهد.

بدین ترتیب می توان گفت حالا در مجموع ۲۱ سیاره بسیار شبیه به زمین شناسایی شده اند که امکان حیات در آنها وجود دارد.

Haniyeh Gholami
05-14-2016, 03:18 PM
فیزیکدانان موسسه فناوری ساوث‌وست برای نخستین بار موفق به مشاهده یک فرآیند اسرارآمیز موسوم به اتصال مجدد مغناطیسی شده‌اند که در آن خطوط میدان مغناطیسی مخالف به هم پیوسته و انفجار عظیمی از انرژی را آزاد می‌کند.

6723

این کشف که به تازگی در مجله ساینس منتشر شده، ممکن است به رمزگشایی از اسرار آب‌ و هوای فضا و یادگیری در مورد برخی از عجیب ترین و مغناطیسی‌ترین اجسام جهان کمک کند.

مگنتوسفر یک میدان مغناطیسی نامرئی در اطراف زمین است و سپری مهم برای حیات سیاره محسوب می‌شود. این لایه از زمین در برابر همه انواع ذرات پرانرژی منتشر شده توسط خورشید محافظت می‌کند.

زمانی که یک انفجار بزرگ از انرژی خورشید با لبه مگنتوسفر برخورد می‌کند، می‌تواند بر آب‌وهوای فضا تاثیر بگذارد. این تغییرات شامل توفان‌های ژئومغناطیسی است که باعث وقوع شفق قطبی در آسمان مناطق قطبی شمالی و جنوبی زمین شده و گاهی اوقات ماهواره‌ها و شبکه‌های برق را مختل می‌کند.

درک بهتر از آب‌وهوای فضا می‌تواند به انسان برای آماده‌سازی بهتر در برابر توفان ژئومغناطیسی قدرتمند بعدی که ممکن است به قطع برق جهانی منجر شود، کمک کند. اتصال مجدد مغناطیسی از مهمترین بخشهای این معما است که شکل‌گیری فوران‌های خورشیدی و چگونگی تعامل آن‌ها با زمین را در بر می‌گیرد.

اکنون برای نخستین بار محققان با استفاده از داده‌های ماموریت چندمقیاسی مگنتوسفری ناسا توانسته‌اند این پدیده را در مقیاس زیراتمی مشاهده کنند.

این آزمایشگاه فیزیک وضوح بالا از چهار فضاپیمای مشابه تشکیل شده که به شکل هرمی در اطراف مگنتوسفر زمین پرواز و اطلاعات دقیق در مورد ذرات باردار ریز را هر 30 میلی‌ثانیه جمع‌آوری می‌کنند.

تقریبا پس از پرتاب ماموریت در مارس 2015، محققان اتصال مغناطیسی را با وضوح بسیار دقیق مشاهده کردند. ویژگی‌های اتصال مجدد مشاهده شده در این داده‌ها شامل کاهش میدان مغناطیسی تا نزدیکی سفر و افزایش نیروی تولید شده توسط الکترون‌های سریع بودند.

محققان امیدوارند این مشاهدات بتواند به درک بهتر اجسام نجومی عجیب مانند مگنواخترها و همچنین محیط‌های با مغناطیس قوی که در اثر رآکتورهای همجوشی ایجاد می‌شوند، کمک کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/055/430/original/nasa-magnetospheric-multiscale-mission-spacecraft.jpg

Haniyeh Gholami
05-14-2016, 03:30 PM
شاید اتحادیه بین‌المللی نجوم ۱۰ سال پیش سیاره پلوتو را به کوتوله پلوتو تبدیل کرده‌باشد، اما دوستداران پلوتو آن را هنوز سیاره می‌بینند، و شاید نتیجه تحقیقات جدید نیز باعث شادی طرفداران سیاره بودن پلوتو شود.

6724

براساس گزارش ديسكاوري، بررسي‌هاي جديد روي داده‌هاي به دست آمده از پرواز نزديك‌گذر فضاپيماي افق‌هاي نوي ناسا نشان مي‌دهد فعل و انفعالات اين سياره با باد‌هاي خورشيدي در سامانه خورشيدي كاملا منحصر‌به‌فرد است. به گفته ديويد جي مك‌كوماس فيزيك اخترشناس دانشگاه پرينستون اين نوع از فعل‌و‌انفعالات هرگز در هيچ‌نقطه ديگري از سامانه خورشيدي مشاهده نشده‌است.

نه تنها اين فعل و انفعالات متفاوت از تمامي نمونه‌هايي هستند كه تاكنون در سامانه خورشيدي مشاهده شده‌اند، بلكه بيشتر به ويژگي‌هاي سياره‌هايي مانند مريخ يا زهره شباهت دارند تا سياره‌هاي كوتوله يا دنباله‌دارها، نكته‌اي كه اخترشناسان آمادگي مواجه شدن با آن را نداشتند.

هرثانيه از هر روز خورشيد بادهايي عظيم از ذرات باردار خود را با سرعتي برابر 160 ميليون كيلومتر بر ساعت به ميان سامانه خورشيدي پرتاب مي‌كند. شيوه‌اي كه اين ذرات با اتمسفر سياره‌ها،‌كوتوله‌ها،‌قم رها و دنباله‌دارهاي سامانه خورشيدي تعامل مي‌كنند، اطلاعات زيادي درباره تركيب گازي كه اين اجرام كيهاني را در بر گرفته‌است و كشش گرانشي كه آنها را حفظ مي‌كند، در اختيار دانشمندان قرار مي‌دهد.

براي مثال زماني كه بادهاي خورشيدي با سياره‌هايي مانند مريخ تعامل مي‌كند،‌ نيروي گرانشي قدرتمند اين سياره مدت‌ها پيش از آنكه ذرات خورشيدي به اتمسفر برسند،‌ روي آنها اثر مي‌گذارد. از آنجايي كه پلوتو علائمي شبيه به سياره‌هاي كوتوله يا دنباله‌دارها را از خود نمايش داده‌است،‌اخترشناسان انتظار داشتند كشش گرانشي آن اثر كمي بر بادهاي خورشيدي داشته باشد،‌اما جديد‌ترين بسته اطلاعاتي بررسي شدت از افق‌هاي نو حقايقي متفاوت را به نمايش گذاشته‌است.

زماني كه بادهاي خورشيدي به پلوتو نزديك مي‌شوند،‌ به شدت تحت تاثير كشش گرانشي آن قرار مي‌گيرند، اما اين اتفاق تنها در فاصله‌اي نزديك از بخش يخي پلوتو رخ مي‌دهد. از آنجايي كه اين رفتار تركيبي از رفتارهاي سياره و دنباله‌دار نسبت به بادهاي خورشيدي است،‌اخترشناسان احتمال مي‌دهند پلوتو يك سياره-دنباله‌دار كوتوله هيبريدي باشد.

به گفته مك‌كوماس اين نوع فعل‌و‌انفعالات كاملا جديد هستند كه نه شباهتي به رفتار سياره‌اي دارند و به شباهتي به رفتار دنباله‌دارها. هيچ‌يك از سياره‌هاي درون سامانه خورشيدي چنين رفتاري از خود به نمايش نگذاشته‌اند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.sakhtafzarmag.com/media/k2/items/cache/eeb6190c90d64447dc7caf257152cf6b_XL.jpg

Haniyeh Gholami
05-16-2016, 09:42 AM
ناسا اخیرا از تصویر زیبای یک کهکشان مارپیچ رونمایی کرده که مانند یک دانه برف درخشان منحصربفرد است.

6726

کهکشان‌های مارپیچ حدود 60 درصد کهکشان‌های جهان را تشکیل میدهند.
در این تصویر،‌ کهکشان مارپیچی NGC 6814 به نمایش در آمده که چهره آن به سمت تلسکوپ است و هسته درخشان و بازوهای گسترده دیدنی و جذاب آن با یک الگوی پیچیده از غبار تیره موج دار شده است.
کهکشان NGC 6814 از هسته بسیار درخشانی برخوردار است که نشانه‌ای از سیفرت بودن آن است. کهکشان‌های سیفرت دارای مرکز یا هسته بسیار درخشانی هستند و بازوهای آنها به صورت واضح مشخص نیستند. شش‌قلوی سیفرت گروهی از کهکشان‌ها است که فاصله آن با زمین در حدود ۱۹۰ میلیون سال نوری بوده و در صورت فلکی مار واقع شده است.
از آنجایی که این کهکشان بسیار فعال است، بسیاری از مناطق گاز یونیزه شدن آن در بازوهای مارپیچی‌اش دارای ستاره هستند. در این ابرهای بزرگ گاز، یک انفجار از تولد ستاره‌ای، به تازگی شکل گرفته و ستارگان آبی درخشان را تولید کرده که بطور پراکنده در سراسر کهکشان قابل مشاهده هستند.
قلب درخشان NGC 6814 یک منبع بسیار متغیر از پرتوی ایکس است که باعث شده دانشمندان بر این گمان باشند که از یک ابرسیاهچاله غول‌پیکر با جرم حدود 18 میلیون برابر خورشید برخوردار است.
این تصویر توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width_feature/public/thumbnails/image/hubble_friday_05132016.jpg?itok=K44LNUMm

Haniyeh Gholami
05-16-2016, 09:48 AM
در تصاویر منتخب علمی هفته می توان از قدیمی ترین غبار فضایی تا لحظه وقوع آتشفشانی که فقط توسط ماهواره ناسا رصد شد را مشاهده کرد.

6727

این تصویر متعلق به قدیمی ترین غبار فضایی است که بر روی کره زمین یافت شده و نشان می دهد که جو باستانی کره زمین بیشتر از اکسیژن تشکیل شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://img-3.gizmag.com/micrometeorite-1.jpg?auto=format%2Ccompress&ch=Width%2CDPR&fit=crop&h=394&q=60&rect=0%2C77%2C720%2C405&w=700&

Haniyeh Gholami
05-16-2016, 09:50 AM
ساخت یک زیستگاه فضایی خود مونتاژ، یک اتاق برای خواب عمیق فضانوردان شاتل در سفرهای طولانی و یک میدان مغناطیسی محافظ از جدیترین پروژه‌های ناسا هستند.

ناسا در آخرین دوره جمع آوری بودجه برای فاز دوم برنامه NIAC (برنامه سالانه آژانس که از طرحهای ارسالی دانشمندان استقبال می‌کند)، هشت پروژه را انتخاب کرده که در حال حاضر تمایل به انجام سه برنامه از آن را دارد. یکی از این پروژه‌ها استفاده از رباتها برای بررسی حالتهای زندگی در فضا است و دیگری استفاده از جو سیارات برای کم کردن سرعت فضاپیما بوده که برای ماموریت‌های فضایی مقرون به صرفه است. آنها این کار را با استفاده از یک پوشش انجام می‌دهند که می تواند 99.9 درصد از انرژی خورشید را برای ذخیره سازی برودتی بلند مدت منعکس کند و این کار اکسیژن مایع و سایر مواد شیمیایی را به مریخ و سیارات دیگر منتقل خواهد کرد.
یکی دیگر از این برنامه ها ساخت یک زیستگاه قابل سکونت در فضا است که این سکونتگاه می‌تواند به پایگاهی مفید برای توقف طولانی فضانوردان تبدیل شود.
این پروژه در حال حاضر با بررسی امکان ساخت در خارج از مدار ماه شروع خواهد شد، اما محققان می‌گویند که در صورت موفقیت، این سازه می‌تواند تقریبا در هر نقطه‌ای بنا شود.
یکی از چالشهای فضانوردان فرود بر روی مریخ بدون سوختن و آسیب دیدن است. این پوسته مغناطیسی فضایی که Magnetoshell نام دارد یک میدان مغناطیسی در اطراف یک فضاپیمای مریخ را بوجود خواهد آورد. محققان امیدوارند که تعامل بوجود آمده بتواند مانند ترمز دوم فضاپیما عمل کرده که سرعت آن را کاهش داده و مصرف سوخت آن را پایین بیاورد.
طرح های اولیه بر فرود روی مریخ و نپتون متمرکز شده بودند. در حال حاضر محققان قصد دارند Magnetoshell را برای ماموریت های سرنشین داری حتی فراتر از این دو سیاره در سراسر منظومه شمسی بررسی کنند.
ساخت این محفظه به حمایت پزشکی فضانوردان کمک خواهد کرد.

Haniyeh Gholami
05-16-2016, 09:54 AM
اندازه‌گیری‌های تازه که با تلفیق اطلاعات به دست آمده از دو رصدگر ناسا انجام شده است، پس از حدود 10 سال، اندازه دقیق سیارک «سفید برفی» را مشخص و آن را در میان سیارک‌های منظومه شمسی رده‌بندی کرد.

6728

بزرگترین جرم بدون نام منظومه شمسی که در سال 2007 کشف شد با عنوان «2007OR10» شناخته می‌شود. سیارکی با قطر 1535 کیلومتر که تقریبا دو سوم اندازه پلوتو ‌ست و احتمال داده می‌شود که در سطح آن هم آب و هم متان به‌صورت یخ‌زده وجود داشته باشند.

مدار بیضی این سیارک آن را تا حدود فاصله نپتون هم به خورشید نزدیک می‌کند اما مدارش آنقدر عجیب و بزرگ است که هر 548 سال یک‌بار به دور خورشید می‌چرخد و درواقع سال این سیارک دو برابر سال پلوتو به‌ طول می‌انجامد.

این کوتوله چرخان اگرچه هنوز نام ثبت‌شده‌ای ندارد اما این روزها مشهور شده است و این به‌ خاطر محاسبات تازه‌ای است که ناسا انجام داده است. سازمان فضایی آمریکا با تلفیق داده‌های به‌ دست آمده از رصدخانه هرشل و آنچه در رصدهای تلسکوپ فضایی کپلر در مأموریت K2 به دست آمده است توانست برای نخستین‌بار اندازه نسبتا دقیق این سیارک را محاسبه کند و با این حساب معلوم شد هر روز روی این سیاره کوتوله، به ساعت زمین حدود 45 ساعت به طول می‌انجامد. از آنجایی که این سیارک تقریبا دو برابر پلوتو با خورشید فاصله دارد، کار رصد و محاسبه ابعاد آن بسیار دشوار بود.

در سال 2007 میلادی تیمی از مؤسسه تکنولوژی کالیفرنیا به سرپرستی مایک براون موفق شدند این سیارک را که در کمربند کیپور (کمربندی فرضی به دور منظومه شمسی که مملو از اجسام خرد و سیارک‌ها و صخره‌های فضایی معلق است که در دام جاذبه منظومه شمسی افتاده و به دور آن می‌چرخند) می‌چرخید برای نخستین بار کشف کردند و نام مستعار «سفید برفی» را به آن دادند. علت انتخاب این نام، درخشندگی آن نسبت به اشیاء اطرافش و یخ‌بستگی سطح آن بود اما اکنون با کمک رصدهای پیشرفته امروزی معلوم شده که سطح این سیارک به دلیل حجم بالای متان یخ‌زده در آن، به رنگ سرخ است.

از آنجاییکه این سیارک هنوز نام رسمی ندارد، تیم کشف کننده آن که حق نامگذاری آن را برای خود محفوظ دارد، دعوت کرده تا عموم مردم نام‌های پیشنهادی خود را تا سال 2017 میلادی برای انتخاب، به این مؤسسه ارسال کنند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://images.techtimes.com/data/images/full/242475/snow-white.jpg

numb755
05-18-2016, 10:24 AM
سلام به همه اعضای خوب آوا استار

یه راهنمایی یا بهتر بگم کمک میخواستم ازتون...
سوال؟
شئ 30 سانتی متری... چه فاصله کانونی باید داشته باشه؟؟
برای تله دو چشمی البته


ممنون میشم راهنماییم کنین

Haniyeh Gholami
05-28-2016, 09:28 AM
شاید همه ما تصور کنیم که با توجه به شرایط خورشید، این ستاره بزرگ تنها یک الگوی فصلی دارد. اما واقعیت آن است که خورشید هم میتواند الگوهای فصلی متفاوتی داشته باشد و یکی از مهمترین و کمتر شناخته شده ترین پدیده های آب و هوایی در سطح خورشید «سوراخ های خورشیدی» یا Coronal Holes هستند. همانند آنچه اخیرا توسط رصدخانه پویایی های خورشیدی ناسا (SDO) گرفته شده و در قالب یک ویدئو از سوی این آژانس منتشر شده است.

6730

ناسا در این باره میگوید: سوراخ های خورشیدی بخش های کم تراکم اتمسفر خورشید هستند که با نام Corona شناخته میشوند. از آنجایی که این نواحی از میزان مواد خورشیدی کمتری برخوردار هستند در نتیجه حرارت کمتری داشته و از سایر نواحی اطراف خود تاریک تر به نظر می آیند.

سوراخ های خورشیدی تنها در شرایطی بسیار خاص و در نور بسیار شدید ماوراء بنقش قابل رویت هستند که در حالت عادی چشمان ما قادر به دیدن آن نیست اما ناسا در تصویر منتشر شده، آنها را با رنگ صورتی مشخص کرده است تا تشخیص آنها ساده تر باشد. این سوراخ های همچنین تحت اشعه ایکس نیز قابل رویت هستند:

هرچند هنوز مشخص نیست که دقیقا چه عاملی باعث به وجود آمدن سوراخ های خورشیدی میشود، اما این موضوع مسلم شده است که این سوراخ ها میتوانند منجر به بروز طوفان های خورشیدی با قدرت حداقل سه برابر طوفانهای ناشی شده از سایر نقاط خورشید شوند. طوفان خورشیدی جریان هایی از پلاسما هستند که به همراه ذراتی از سوی خورشید به گونه ای شلیک میشوند.

وقتی یک چنین طوفانی با مگنتوسفر زمین – ناحیه مغناطیسی دور زمین – برخورد میکند دو اتفاق را به همراه دارد: یا منجر به بروز پدیده های زیبایی مانند شفق قطبی میشود و یا به شکلی مخرب میتواند تاثیرات شدیدی بر نیروگاه های تولید برق و تجهیزات مخابراتی داشته باشد.

طی دوره مینیموم خورشیدی – دوره ای حدودا 11 ساله که طی آن خورشید در آرامش به سر میبرد – این سوراخ های خورشیدی را میتوان در نواحی قطبی خورشید مشاهده کرد. تصاویری که ناسا آن را منتشر کرده است ترکیبی از مجموعه تصاویر گرفته شده توسط SDO در ماه می سال جاری است.

رصد خانه خورشیدی ناسا یا SDO در سال 2010 شروع به کار کرده است و در دل خود مجموعه ای از ابزارهای ویژه برای رصد خورشید را جای داده است. این رصد خانه از زمان شروع به کار خود تصاویر بسیار جالبی را از ستاره بزرگ منظومه ما بدست داده و تاثیرات مهمی در مطالعات دانشمندان بر روی خورشید داشته است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://cdn.phys.org/newman/csz/news/800/2012/hugecoronalh.jpg

Haniyeh Gholami
05-28-2016, 09:38 AM
رصدخانه قسمت جنوبی اروپا قصد دارد از بزرگ ترین تلسکوپ فضایی جهان رونمایی کند.

6731

بعد از مطرح شدن تلسکوپ فضایی «جیمز وب» به عنوان بزرگ ترین وسیله رصد آسمان از سوی ناسا، این بار رصدخانه قسمت جنوبی اروپا قصد دارد در عرصه رقابت فضایی با ناسا عنوان بزرگ ترین تلسکوپ فضایی جهان را به خود اختصاص دهد.

این رصدخانه با تخصیص بودجه ۴۰۰ میلیون دلاری می خواهد با ساخت تلسکوپ فضایی غول پیکر خود در مقابل تلسکوپ «جیمز وب» ناسا عرض اندام کند.قرار است آینه اصلی این تلسکوپ شعاعی تقریبا ۴۰ متری داشته باشد که با این رقم عنوان بزرگ ترین تلسکوپ نوری جهان را از آن خود می کند.

همچنین تلسکوپ رصدخانه قسمت جنوبی اروپا قرار است در مکانی واقع در «سرو آرمازونز» واقع در ارتفاع ۳ هزار متری در منطقه شمالی کشور شیلی احداث شود.

مدیر ارشد رصدخانه قسمت جنوبی اروپا گفت: این تلسکوپ قادر است به راحتی هر آنچه را که امروز قابل تصور نیست را از آسمان کشف کند ضمن اینکه مردم را به تامل بیشتر در حوزه علم، فناوری و جهان پیرامون خود ترغیب می کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQT64bqc3Dut1QQaghtaYI0GTrP1fmkQ dGslWhZ2b1uTkrdnK4w

Haniyeh Gholami
05-28-2016, 09:40 AM
سازمان فضایی ناسا در آزمایشی که به‌تازگی آغاز کرده بود، شکست خورد. محققان ناسا یک اقامتگاه بادی را به‌طور آزمایشی به فضا ارسال کرده بودند تا به ایستگاه بین‌المللی فضایی متصل شود، اما این بالن نتوانست باد شود و پروژه ناموفق ماند. به گزارش «رویترز»، یکی از خدمه ایستگاه فضایی بیش از دو ساعت برای باز کردن دریچه مخصوص ورود باد به داخل بالن و باد کردن آن سعی کرد تا بتواند آن را به میزان 1400 کیلوگرم باد کند، اما تلاش او بی‌نتیجه ماند. این بالن در صورت باد شدن قرار بود به‌عنوان اولین اقامتگاه بادی، برای فضانوردان مورد آزمایش قرار گیرد. بالن ساخت شرکت Bigelow Aerospace لس‌آنجلس از مواد «کولار» (فیبر مصنوعی) و لایه‌های انعطاف‌پذیر ساخته شده است. ناسا در نظر دارد از این بالن به‌منظور اقامتگاه حدود یک چهارم فضانوردان خود در برنامه‌های آینده سفرهای سه ساله به مریخ استفاده کند. این بالن میلیون‌ها دلار نسبت به مدل‌های فلزی در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌کند و محافظت بیشتری از فضانوردان در برابر تشعشات دارد. این آزمایش 100 میلیارد دلاری در فاصله 400 کیلومتری از زمین انجام می‌شد.

Haniyeh Gholami
05-28-2016, 09:52 AM
فضاپیمای کاسینی ناسا به تازگی تصویری بی نظیری از سیاره زیبای زحل به همراه 3 ماه از ماه های این سیاره منتشر کرده که بسیار دیدنی است.در ادامه شما را به دیدن این تصویر زیبا از زحل و ماه هایش دعوت می کنیم.

6732

در این عکس گروهی که توسط فضاپیمای کاسینی ناسا گرفته شده، سه ماه از ماه های سیاره ی کیوان (زحل) دیده می شوند: تتیس، انسلادوس، و میماس.

تتیس به قطر ۱۰۶۲ کیلومتر در بالای حلقه های کیوان دیده می شود و انسلادوس ۵۰۴ کیلومتری درست زیر مرکز حلقه ها. میماس ۳۹۶ کیلومتری هم زیر و سمت چپ انسلادوس خودنمایی می کند.

دیدگاه این تصویر رو به سمت آفتاب گرفته ی حلقه ها و حدود ۰.۴ درجه بالای صفحه ی آن هاست. عکس در نور دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه-باریک کاسینی (NAC) در روز ۳ دسامبر ۲۰۱۵ گرفته شده.

در زمان گرفته شدن این عکس، فاصله ی تقریبی فضاپیمای کاسینی از انسلادوس، تتیس، و میماس به ترتیب ۱.۳۵، ۱.۹، و ۱.۷میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر روی این قمرها هم به ترتیب هم ارز ۸، ۱۱، و ۱۰ کیلومتر است.

زُحَل یا کِیوان، پس از مشتری، دومین سیارهٔ بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره نزدیک به خورشید است. زحل یک گلوله گازی غول‌پیکر است که با وجود حجم زیادش تنها ۹۵ برابر زمین جرم دارد. چگالی این سیاره حدود یک‌هشتم زمین و کمتر از آب است. یک روز کامل در کیوان برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین و یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمین است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریباً همانند زمین در ۲۷ درجه‌است، تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین می‌باشد و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده می‌شود. جرم سیاره زحل همانند مشتری از گاز است که بیشتر آن را هیدروژن تشکیل می‌دهد. میزان اندکی هلیوم و متان در رده‌های بعدی گازهای تشکیل‌دهندهٔ سیاره قرار دارند.

در آسمان شب زمین، زحل به دلیل اندازه بزرگ، نسبتاً درخشان دیده می‌شود. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.

به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطب‌های آن نوعی حالت پخی مشاهده می‌شود که سیاره را از شکل کرهٔ کامل دور می‌کند. زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://saturn.jpl.nasa.gov/system/resources/detail_files/6303_IMG005303.jpg

Haniyeh Gholami
05-31-2016, 01:37 PM
فضانوردان سازمان ناسا که در ایستگاه فضایی بین المللی حضور دارند روز گذشته موفق شدند برای اولین بار یک اقامتگاه جدید با قابلیت تغییر اندازه را راه اندازی کنند.

6734

این اقامتگاه در واقع پوششی است که به صورت اتاقی با فضایی اضافی و به منظور فراهم کردن محیطی آزمایشگاهی با قابلیت تغییر ابعاد ساخته شده و این گروه از فضانوردان روز گذشته موفق شدند طبق برنامه ابعاد این اتاق را کوچک و بزرگ کنند.
این دومین بار بود که ناسا برای انجام این کار برنامه ریزی می کرد. نخستین تلاش ناسا در روز پنجشنبه به دلیل بالا بودن فشار بیش از میزان پیش بینی شده با شکست روبرو شد. اکنون ابعاد این محفظه که از آن با نام BEAM یاد می کنند به 10.6 فوت ارتفاع و 5.6 فوت طول می رسد و البته هنوز هم جای بزرگتر شدن دارد.
این اتاق که توسط شرکت Bigelow Aerospace طراحی شده در واقع قرار است روشی ارزان قیمت تر را برای افزودن فضایی بیشتر برای زندگی تیم حاضر در ایستگاه فضایی بین المللی طی انجام ماموریت های فضایی طولانی فراهم کند. این نخستین باری بود که ابعاد این اتاق در حالی که اعضای تیم فضانوردان در آن حضور داشتند تغییر می یافت. ناسا امیدوار است بتواند از چنین اتاق هایی برای انجام ماموریت های فضایی آتی به مریخ که بیش از چند سال طول می کشند استفاده کند.
ناسا گفته فضانوردان طی روزهای آینده همچنان به بررسی درزهای احتمالی یا هر نوع مشکل دیگر در این اتاق خواهند پرداخت و سپس آن را تحت فشار قرار خواهند داد. قرار است نخستین آزمایش این اتاق در اوایل ماه ژوئن آغاز شود. طی این مرحله آزمایشی حسگرهایی برای ارزیابی تشعشعات و دما در این اتاق نصب خواهد شد.
براساس اعلام ناسا، قرار است این اتاق طی دو سال آینده به ایستگاه فضایی بین المللی متصل باقی بماند و عملکرد آن در فضا ارزیابی شود. شرکت Bigleow Aerospace ابراز امیدواری کرده روزی بتواند اتاق هایی با ابعاد بیست برابر بزرگتر از این اتاق تولید کند و به این ترتیب نه تنها فضایی بیشتر را در اختیار فضانوردان قرار دهد، که فرصت بیشتری برای انجام آزمایش ها و تحقیقات مختلف در فضا را نیز فراهم کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://blogs.nasa.gov/spacestation/wp-content/uploads/sites/240/2016/05/expansion_progress8.jpg

Haniyeh Gholami
05-31-2016, 01:52 PM
6735

آیا ربات‌های انسان‌نما، اولین موجوداتی هستند که کره مریخ را به سکونت خود در خواهند آورد؟ این یک داستان علمی – تخیلی نیست، بلکه ممکن است در آینده نزدیک عملی شود. دانشمندان ناسا در یک برنامه مشترک با همکاری چهار دانشگاه روی پروژه ساخت ربات انسان‌نمای مناسب ارسال به سیاره قرمز کار می‌کنند.

به نقل از Engadget، «والکایری» یک ربات انسان‌نمای تمام برقی است که ناسا قصد دارد پیش از ورود فضانوردان به مریخ، رباتی شبیه آن را به سیاره سرخ ارسال کند.

روی سر این ربات یک جفت دوربین هست که به سیستم واقعیت مجازی «آکیولوس» مرتبط است. به کمک این سیستم، کنترل‌کننده می‌تواند از راه دور با دوربین ببیند. ربات به حسگر مادون قرمز مجهز است. در قسمت‌های مختلف آن مانند دست و پا دوربین و حسگرهای مختلفی وجود دارد.

6736

ربات والکایری برای انجام فعالیت‌هایی که در محیط مریخ برای انسان خطرناک است طراحی شده است. این ربات‌ها، قرار است به جای انسان و پیش از او وارد مناطق خطرناک سیاره شوند.
فاصله زمانی بین زمین و کره مریخ کار ارتباط همزمان و کنترل از راه دور را غیر ممکن می‌کند. ربات باید در انجام وظایفش از جمله تعمیر خود و ساختن سازه‌ها خودکفا و مستقل باشد.


6737


تا هنگام ورود فضانوردان، فناوری رباتیک در نگهداری و تعمیر تجهیزات مفید خواهد بود. با توجه به اینکه ربات‌ها اولین ساکنان مریخ هستند پس از ورود فضانوردان در همکاری نزدیک با آنها، ماموریت اکتشاف و جست‌وجو در سیاره مریخ و ماورای آن ادامه پیدا می‌کند.
با همکاری دانشجویان و دانشمندان ربات‌ها گام‌های محکم‌تری برمی‌دارد. پیش‌بینی می‌شود ناسا ربات‌های «وال» را پیش از ارسال اولین سفینه حامل فضانورد، یعنی حدود سال ۲۰۳۰، به مریخ بفرستد.




مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://phys.org/news/2016-01-nasa-humanoid-robots-deep-space.html

Haniyeh Gholami
05-31-2016, 01:59 PM
ناسا از دقیق‌ترین تصویر تا به امروز از سیاره کوتوله پلوتو رونمایی کرده که توسط فضاپیمای نیوهورایزنز ثبت شده است.

6738

دوربین تصویربردار اکتشافی دوربرد نیوهورایزنز (LORRI) این تصویر را از فاصله 18 هزار و 850 کیلومتری سطح پلوتو در ژوئیه 2015 ثبت کرده بود.

به گفته ناسا، این تصویر ترکیبی با وضوح حدود 80 متر در پیکسل به ارائه بهترین فرصت برای دانشمندان تیم نیوهورایزنز و دیگران به منظور بررسی جزئیات دقیق انواع مختلف زمین در پلوتو و تعیین فرآیندهای شکل‌دهنده آن‌ها پرداخته است.

این نوار ترکیبی که کل نیمکره روبروی فضاپیمای نیوهورایزنز را در زمان عبور آن از برابر پلوتو در اواسط ژوئیه 2015 پوشش داده، اکنون شامل تمام تصاویر وضوح بالایی است که توسط این کاوشگر ثبت شده است.

این تصویر از بالا با زمین‌های تپه‌ای و حفره‌دار آغاز شده و به سمت برآمدگی‌های موازی زمین‌ها، کوهستان‌های بی‌نظم و زاویه‌ای، دشت‌های سلولی، مناطق حفره‌دار یخ نیتروژن تصعید شده، نواحی یخ نیتروژن نازک و ارتفاعات کوهستانی تاریک که با چاله‌های عمیقی زخمی شده‌اند، ادامه می‌یابد.

فضاپیمای نیوهورایزنز در ژانویه سال 2006 به فضا پرتاب شد و 9 ماه بعد به فاصله 12.5 هزار کیلومتری سیاره کوتوله پلوتو رسید که حدود پنج میلیارد کیلومتر با زمین فاصله دارد. آنچه این فضاپیما ارسال کرده که انتقال آن به زمین چهار ساعت و 25 دقیقه طول کشید، پلوتوی متفاوتی از آنچه انتظار می‌رفت را آشکار کرده است.

سیاره پلوتو پس از کشف در سال 1930 به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی در نظر گرفته شد، اما این عنوان در سال 2005 و پس از کشف یک جسم بزرگتر در نزدیکی آن تغییر کرد. پلوتو اکنون بطور رسمی یک سیاره کوتوله است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/ubernode_alt_horiz/public/thumbnails/image/nh-fullresolutionnoodle.jpg?itok=N_DfFH4N

Haniyeh Gholami
05-31-2016, 02:09 PM
مدل‌های آب‌ و هوایی و مداری نشان داده‌اند که سیاره شبه‌ زمینی کپلر-62f ممکن است بتواند از حیات برخوردار شود. کپلر-62f در فاصله 1200 سال نوری از زمین قرار داشته و تقریبا 40 درصد بزرگتر از زمین است.

6739

در مطالعه‌ای در مورد این سیاره فراخورشیدی، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس اظهار کردند که کپلر-62f احتمالا صخره‌ای بوده و حاوی اقیانوس است.
در سال 2013، ماموریت کپلر ناسا توانست این سیاره را شناسایی کند اما نتوانست اطلاعات کافی در مورد مشتقات جو آن و همچنین شکل مدارش بدست بیاورد. داده‌های اولیه‌ای که در آن زمان گردآوری شد، نشان دادند کپلر-62f خارجی‌ترین سیاره منظومه پنج سیاره‌ای میزبانش است که از اندازه کوچکتر و دمای کمتری از خورشید برخوردار است.

محققان در آن زمان یک تحقیق را برای تعیین احتمال وجود حیات در این سیاره آغاز کردند. آن‌ها بطور خاص به سناریوهایی از شرایط جوی و شکل مداری احتمالی کپلر-62f رسیدند.
این دانشمندان دریافتند چندین ترکیب جوی وجود دارد که هوای سیاره را به اندازه کافی برای برخورداری از آب مایع سطحی، گرم می‌کند. این امر، کپلر-62f را به کاندید محکمی برای یک سیاره قابل سکونت تبدیل می‌کند.

ستاره‌شناسان سپس بر اساس این سه شرایط به طراحی شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای پرداختند. اولی نشان می‌داد که کپلر-62f از جوی به ضخامت جو زمین برخوردار است و حتی تا 12 برابر ضخیمتر است. سناریوی دوم نشان‌دهنده وجود تمرکزهای متفاوت دی‌اکسید کربن از سطح مشابه زمین تا 2500 برابر بیشتر بود. محققان همچنین تنظیمات مداری مختلف را آزمایش کردند.

یکی از عوامل مهمی که محققان در تعیین احتمال قابل سکونت بودن کپلر-62f بررسی کردند، محتوای دی‌اکسیدکربن جوی آن بوده است. جو زمین از حدود 0.04 درصد دی‌اکسیدکربن ساخته شده است. برای اینکه کپلر-62f از گرمای کافی برای برخورداری از آب مایع در سطحش برخوردار باشد، دی‌اکسیدکربن بسیار بیشتری لازم است زیرا از ستاره میزبانش که سردتر از خورشید است، فاصله زیادی دارد.

محققان بر اساس شبیه‌سازی رایانه‌ای، شرایط بسیاری را یافتند که با آن‌ها کپلر-62f قابل سکونت است و اینکه مقادیر متفاوتی از دی‌اکسید کربن را در جو خود دارد.

آن‌ها همچنین مسیر مداری سیاره را با انجام محاسباتی در مورد شکل آن بررسی کردند. محققان بطور خاص از مدلهای رایانه‌ای موجود برای شبیه‌سازی آب‌وهوای این سیاره استفاده کردند. این نخستین باری است که ستاره‌شناسان به ترکیب مدلهای آب‌وهوایی و مداری برای بررسی یک سیاره فراخورشیدی پرداخته‌اند.

به گفته محققان، می‌توان از این تکنیک برای بررسی قابل سکونت بودن سیارات فراخورشیدی نزدیک به زمین استفاده کرد. همچنین این روش می‌تواند دانشمندان را قادر سازد تا سیارات قابل سکونت را بر مبنای مجموعه‌ای از عوامل و نه توسط تلسکوپ‌های موجود کشف کنند.

علاوه بر آن، تکنیک جدید می‌تواند فهرستی از سیارات دارای اولویت را برای کارشناسان به منظور استفاده در شناسایی سیارات قابل سکونت ارائه کند.

این تحقیق در مجله Astrobiology منتشر شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/82/The_diagram_compares_the_planets_of_the_inner_sola r_system_to_Kepler-62.jpg

Haniyeh Gholami
06-05-2016, 10:05 AM
ستاره‌ شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا در کشفی چشمگیر دریافته‌اند که جهان پنج تا 9 درصد سریعتر از حد انتظار منبسط می‌شود.

6769

توضیحات احتمالی کمی برای این سرعت بیش از حد کیهان وجود دارد. یک احتمال این است که انرژی تاریک که در حال حاضر به تسریع سرعت جهان مشهور است، ممکن است کهکشان‌ها را با قدرت بیش از تصور پیشین از هم دور می‌کند.
این کشف مهم می‌تواند سرنخ مهمی در درک این بخشهای اسرارآمیز جهان مانند ماده تاریک، انرژی تاریک و تابش تاریک باشد که 95 درصد همه چیز را تشکیل داده و نور منتشر نمی‌کنند.
محققان این کشف را با اصلاح فوق‌العاده دقیق سرعت فعلی انبساط جهان انجام داده و میزان عدم قطعیت را تا 2.4 درصد کاهش دادند.
آن‌ها برای این کار به بررسی کهکشان‌هایی پرداختند که از هر دو ستارگان قیفاووسی و ابرنواخترهای نوع Ia برخوردار بودند.
ستارگان قیفاووسی با سرعتی مطابق با درخشش واقعی آن‌ها تکان می‌خورند که می‌توان از مقایسه آن با درخشش مشاهده شده از آن‌ها در زمین برای تعیین فاصله دقیق این اجسام استفاده کرد.
ابرنواخترهای Ia به ستارگان منفجر شده‌ای گفته می‌شوند که از درخشش مشابهی برخوردارند و به این دلیل از فواصل طولانی‌تر نیز قابل تشخیص هستند.
محققان با سنجش حدود 2400 ستاره قیقاووسی در 19 کهکشان و مقایسه درخشش قابل مشاهده هر دو ستاره، توانستند درخشش واقعی آن‌ها را با دقت اندازه‌گیری کرده و فاصله حدود 300 ابرنواختر نوع Ia را در کهکشان‌های دوردست محاسبه کنند.
آن‌ها این فواصل را با انبساط فضایی که با نور برجا مانده از کهکشان‌های در حال دورشدن اندازه‌گیری شده بود، مقایسه کردند.
ستاره‌شناسان این دو مقدار را برای محاسبه میزان سرعت انبساط جهان با زمان یا ثابت هابل استفاده کردند. آن‌ها میزان ثابت هابل را تا 73.2 کیلومتر بر ثاینه بر مگاپارسک ارتقا دادند. هر مگاپارسک معادل 3.26 میلیون سال نوری است.
میزان جدید به این معنی است که فاصله بین اجسام کیهانی در 9.8 میلیارد سال آینده دوبرابر خواهد شد.
سنجش‌های تابش بازمانده از انفجار بزرگ (بیگ‌بنگ) توسط کاوشگر ناهمسانگرد ریزموج ویلکسون و ماهواره پلانک، پیش‌بینی‌هایی انجام دادند که به ترتیب پنج و 9 درصد کوچکتر از ثابت هابل هستند.
یکی از احتمالات دیگر این انبساط این است که کیهان از ذره زیراتمی جدیدی در تاریخ ابتدایی خود برخوردار بوده که نزدیک سرعت نور حرکت می‌کرده است. چنین ذرات پرسرعتی را بطور کلی "تابش تاریک" می‌نامند و ذرات شناخته‌ شده‌ نوترینوها نیز جزو آن‌ها هستند.
جهان پرسرعت‌تر می‌تواند به ستاره‌شناسان بگوید که نظریه گرانش آلبرت اینشتین ناقص بوده است.
این یافته‌ها در مجله Astrophysical منتشر شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://i.guim.co.uk/img/media/be81838bd6d57b33ef2689bc5577219d6cec37c5/0_85_3000_1800/master/3000.jpg?w=620&q=55&auto=format&usm=12&fit=max&

Haniyeh Gholami
06-05-2016, 01:12 PM
ناسا تصویر زیبایی از یک خوشه ستاره‌ای 10.5 میلیارد ساله منتشر کرده که منزلگاه ستارگانی با عناصر فلزات سنگین است.

6771

یک خوشه کروی 10.5 میلیارد ساله با نام NGC 6496 منزلگاه ستارگانیست که فلزات سنگین عناصر تشکیل‌دهنده آن هستند.
این خوشه حدود 35 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی عقرب واقع شده است.
خوشه NGC 6496 در سال 1826 توسط جیمز دونلاپ، اخترشناس اسکاتلندی کشف شد.

بخش عمده عناصر تشکیل‌دهنده ستارگان در این خوشه فلزات و عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم است. به طرز عجیبی این دو عنصر را در علم اخترشناسی در رده فلزات دسته‌بندی می‌کنند.

ماهیت تغییرپذیری این ستارگان می‌تواند اطلاعات مهمی درباره جرم، شعاع، درخشندگی، دما، ترکیبات و شکل‌گیری آنها برای اخترشناسان فراهم کند که بدست آوردن این داده‌ها با استفاده از روش‌های دیگر بسیار مشکل و یا حتی غیر ممکن است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://ste.india.com/sites/default/files/2016/06/04/495733-stars.jpg

Haniyeh Gholami
06-05-2016, 01:18 PM
تصاویر ثبت شده در زمان مواجهه فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا با سیاره کوتوله پلوتو در ژوئیه 2015 تاکنون توانسته اطلاعات زیادی از این جسم دوردست در اختیار ستاره‌شناسان قرار دهد.

یکی از این تصاویر در زاویه فاز بالا ثبت شده و در آن، خورشید در سوی دیگر پلوتو قرار دارد. نور خورشید درون جو سیاره نفوذ کرده و با روشن کردن لایه‌های مبهم آن، از پدیده‌ای اسرارآمیز رونمایی کرده که می‌تواند نخستین شواهد از وجود ابر در پلوتو باشد.

در این تصویر، بخش‌های جنوبی دشت‌های یخ نیتروژن موسوم به فلات اسپوتنیک و همچنین کوههای نورگای قابل مشاهده هستند.

6772

دانشمندان ناسا با بررسی این تصاویر، اطلاعات زیادی در مورد مه و ویژگی‌های سطحی پلوتو بدست آوردند که بدون آنها قادر به این درک نبودند.

این تصویر توسط دوربین MVIC در فاصل 21 هزار و 550 کیلومتری سیاره و 19 دقیقه بعد از نزدیکترین مواجهه فضاپیمای نیوهورایزنز با آن ثبت شده است. وضوح این تصویر 430 متر در پیکسل است. همچنین قطر سیاره کوتوله پلوتو 2374 کیلومتر است.

در تصویر بالایی در مرکز هلال سیاره یک هاله درخشان به مساحت دهها کیلومتر دیده می‌شود که ممکن است یک ابر گسسته و کم ارتفاع در جو پلوتو باشد. مدل‌های جوی نشان می‌دهد که ابرهای متان بعضی اوقات می‌توانند در جو این سیاره کوتوله تشکیل شوند. صحنه مشاهده شده در این تصویر از مساحت 230 کیلومتر برخوردار است.

در تصویر سمت راست پائین می‌توان جزئیات بیشتری از سمت شب پلوتو مشاهده کرد و این زمین به این خاطر قابل مشاهده است که از پشت توسط بخارهایی روشن شده که سیاره را پوشانده‌اند. توپوگرافی زمین در این تصویر کاملا ناهموار بوده و دره‌های گسترده و قله‌های تیز در آن آشکار هستند. دورانداز قابل مشاهده در این تصویر دارای گستره 750 کیلومتر است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/055/921/original/pluto-new-horizons-twilight.jpg?interpolation=lanczos-none&downsize=*:1400

Haniyeh Gholami
06-06-2016, 12:10 PM
جف ویلیامز، فضانورد ناسا قرار است امروز به نخستین سکونتگاه بادشونده قابل استفاده توسط انسان که در فضا مستقر شده، وارد شود.

6773

این فناوری می‌تواند برای ماموریت‌های اکتشافی فضایی عمیق و کاربردهای تجاری در مدار زیر زمین مفید باشد.

هفته گذشته، ویلیامز در فضا به همراه ناسا و تیم شرکت بیگلو در مرکز کنترل ماموریت جانسون با موفقیت توانستند پس از هفت ساعت تلاش، ماژول فعالیت قابل انبساط بیگلو را در ایستگاه فضایی بین‌المللی به راه بیندازند.

سکونتگاه‌های قابل انبساط برای این طراحی شده‌اند که در زمان پرتاب، جای کمتری اشغال کرده و همچنین پس از استقرار در سیارات دیگر، حجم بیشتری برای سکونت و کار در اختیار فضانوردان بگذارند.

این نخستین آزمایش یک ماژول قابل انبساط است و به محققان اجازه خواهد داد تا عملکرد این سکونتگاه را بررسی و میزان محافظت آن در برابر تابش‌های خورشیدی، ضایعات فضایی و دمای شدید فضا را ارزیابی کنند.

ورود ویلیامز به داخل این ماژول نشانگر آغاز یک فرآیند دوساله گردآوری اطلاعات خواهد بود. وی در این ماموریت به نمونه‌گیری از هوا پرداخته، بر روی دریچه‌های مخزن صعود درپوش خواهد گذاشت، برای کمک به گردش هوا در ماژول به نصب سیستم مجرا خواهد پرداخت، حسگرهای استقرار را بازیابی کرده و بطور دستی مخازن مورد استفاده برای تنظیم فشار را به منظور اطمینان از آزاد شدن کل هوا باز خواهد کرد.

این فضانورد ناسا سپس حسگرهایی را طی دو روز بعد نصب خواهد کرد که برای وظیفه اصلی پروژه یعنی جمع‌آوری اطلاعات در مورد عملکرد این سکونتگاه استفاده خواهد شد.

طی دوره آزمایش ماژول بیگلو، این سکونتگاه به روی بقیه ایستگاه فضایی بسته خواهد ماند. فضانوردان هر سال سه تا چهار بار وارد این ماژول شده و به جمع‌آوری اطلاعات دما، فشار و تابش پرداخته و شرایط ساختاری آن را ارزیابی می‌کنند.

طبق برنامه کنونی، این سکونتگاه پس از یک دوره نظارتی دو ساله از ایستگاه فضایی جدا شده و با ورود مجدد به جو زمین خواهد سوخت.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://dc-cdn.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/dc-Cover-208972n3hcrj9oa8ui0av52f01-20160408114758.Medi.jpeg

Haniyeh Gholami
06-07-2016, 01:55 PM
ستاره شناسان صدای برخی از قدیمی ترین ستاره ها در کهکشاه راه شیری را ضبط کردند. این دستاورد محققان دانشگاه بیرمنگهام دیروز (دوشنبه) در ماهنامه Royal Astronomical Society منتشر شد.

6775

بر اساس این گزارش، پژوهشگران دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه بیرمنگهام از تشخیص نوسانات رزونانس صوتی ستاره ها در خوشه M4، یکی از قدیمی ترین خوشه های شناخته شده ستاره ها در کهکشان راه شیری که حدود 13 میلیارد سال سن دارد، خبر داده اند.

آنها با استفاده از داده های ماموریت کپلر/کا2 (Kepler/K2) سازمان فضایی آمریکا (ناسا) و با استفاده از روشی به نام اخترلرزه شناسی، نوسانات روزنانس ستاره ها را مطالعه کردند.

این نوسانات موجب تغییرات بسیار ناچیز و یا ایجاد پالس ها در روشنایی می شود و توسط اصواتی ایجاد می شوند که در داخل ستاره ها به دام افتاده اند.

با اندازه گیری اصوات در این' موسیقی ستاره ای' ، تشخیص جرم و سن هر یک از ستاره ها میسر می شود.

این کشف زمینه استفاده از اخترلرزه شناسی را برای مطالعه تاریخ بسیار اولیه کهکشان راه شیری فراهم می سازد.

دکتر آندریا میگلیو از دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه بیرمنگهام که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، با ابراز شگفتی از شنیدن صدای قدیمی ترین ستارگان، گفت: ستاره هایی که مورد مطالعه قرار دادیم، در واقع فسیل های زنده از زمان شکل گیری کهکشان راه شیری هستند و اکنون امیدواریم که بتوانیم از اسرار چگونگی تشکیل و تکامل کهکشان های مارپیچی، مانند کهکشان راه شیری پرده برداریم.

Haniyeh Gholami
06-08-2016, 09:20 AM
برای ما که امروزه به راحتی می توانیم با جستجو در گوگل به میزان سوخت مورد نیاز برای رسیدن به ماه یا وزن کره نپتون دست یابیم تصور انجام محاسبات مورد نیاز علم فضانوردی روی کاغذ و تخته سیاه دشوار است. کاری که دانشمندان ناسا پیش از ابداع ماشین حساب انجام می دادند.
تصویر زیر که مربوط به سال 1961 است عده ای از دانشمندان ناسا را در کنار تخته سیاهی نشان می دهد که به منظور ارائه اطلاعات به مخاطبین مورد استفاده قرار می گرفت، وظیفه ای که امروز پاورپوینت بر دوش گرفته است.

6778

6779

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://all-that-is-interesting.com/wordpress/wp-content/uploads/2013/09/nasa-before-powerpoint-1961.jpg


http://forum.avastarco.com/forum/images/misc/pencil.png

Haniyeh Gholami
06-11-2016, 09:38 AM
آژانس فضایی آمریکا ناسا، به تازگی یک نمای زیبا از سیاره سرخ را منتشر کرده است.

6780

به گزارش سرویس علمی ایسنا به نقل از ناسا، در این تصویر مریخ با تپه‌های شنی یخ زده پوشیده شده است.
این تصویر در تاریخ 27 مارس توسط دوربین "های‌رایز" HiRISE مخفف (High Resolution Imaging Science Experiment) و به معنی "آزمایش علمی تصویربرداری با وضوح بالا" گرفته شده که بر روی مدارگرد شناسایی مریخ قرار دارد.
این تصویر نشان دهنده یک زمین بوده که شبیه به یک ورق موجدار از فلز زنگ زده است. این تپه‌های شنی میزان کافی از نور خورشید را برای شروع یخ زدایی پوشش های فصلی خود از دی اکسید کربن در اواخر زمستان در نیمکره جنوبی مریخ دریافت می‌کنند و هنگامیکه برخی از گازهای تحت فشار انتشار می‌یابند، نقاط قابل مشاهده تشکیل می‌شوند.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/27002215442_179da57f4b_o.jpg

Haniyeh Gholami
06-11-2016, 09:44 AM
ناسا موفق به رصد سیاه چاله ای شده است که بعنوان دومین سیاه چاله بزرگ هستی محسوب می شود. این سیاه چاله در مرکز کهکشان NGC ۱۶۰۰ رصد شده است که حیرت اخترشناسان را به همراه داشت.

6781

این سیاه چاله در ناحیه ای کیهانی که با ۲۰ کهکشان یا حتی بیشتر از ۲۰ کهکشان احاطه شده است به شکار اخترشناسان درآمد و فاصله آن با زمین ۲۰۰ میلیون سال نوری است.

اندازه این سیاه چاله ۱۷ میلیارد بار بزرگتر از خورشید است حال اینکه بزرگترین سیاه چاله ای که تا کنون مورد رصد قرار گرفته است ۲۱ میلیارد بار بزرگتر از خورشید اعلام شده که سیاه چاله فعلی بعنوان دومین سیاه چاله بزرگ هستی شناخته می شود.

به گفته اخترشناسان ناسا پیدا کردن این سیاه چاله در کهشکان NGC ۱۶۰۰ مانند یافتن یک آسمان خراش در وسط شهری کوچک بود.

بزرگ بودن این سیاه چاله بعنوان یک معما برای اخترشناسان محسوب می شود اما این احتمال می رود که این سیاه چاله از ادغام دو سیاه چاله با یکدیگر در زمان بر خورد کهکشان ها با یکدیگر شکل گرفته باشد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://images.techtimes.com/data/images/full/228398/ngc-1600.jpg

محمود قادری
06-18-2016, 12:15 AM
<a href="http://up.avastarco.com/viewer.php?file=2qs4nuwtxyckk6ri08t.jpg"><img src="http://up.avastarco.com/images/2qs4nuwtxyckk6ri08t_thumb.jpg" border="0" alt="2qs4nuwtxyckk6ri08t.jpg" /></a>
پژوهشگرانی که با رصدخانه‌ی امواج گرانشی «لایگو» (LIGO) در آمریکا کار می‌کنند دیروز در جریان نشست انجمن نجوم آمریکا که در سن‌دیگو برگزار شد از ثبت دوباره‌ی امواج گرانشی خبر دادند. امواج گرانشی نوسان‌هایی در صفحه‌ی فضا-زمان هستند که بر اثر رویدادهای بزرگ کیهانی مثل برخورد دو سیاه‌چاله بوجود می‌آیند. آلبرت اینشتین یک قرن پیش وجود این امواج را پیش‌بینی کرده بود تا اینکه بهمن ماه سال گذشته برای اولین بار رصدخانه‌ی لایگو توانست آن‌ها را ثبت کند. اکنون که برای بار دوم این ثبت انجام شده، دانشمندان گامی بزرگ به سوی شناخت عالم از پنجره‌ای جدید برداشته‌اند و امیدوارند وقتی رصدخانه‌ی لایگو به نهایت دقت و توانش برسد بتواند سالیانه ده‌ها و بلکه صدها بار این امواج را ثبت کند. امواج گرانشی ثبت شده مثل بار اول بر اثر برخورد دو سیاه‌چاله بوجود آمده‌اند.

«گابریلا گونزالس» فیزیکدان از دانشگاه لویزیانا که عضوی از گروه علمی ۱۰۰۰ نفره‌ی لایگو است می‌گوید: «این خیلی اطمینان بخش است. یکی دیگر [ثبت امواج گرانشی] می‌خواستیم تا مطمئن شویم و این خودش است.» اخترفیزیکدانی از دانشگاه مریلند به نام «کول میلر» می‌گوید ثبت جدید نشان می‌دهد که رصدخانه‌ی لایگو پنجره‌ای جدید رو به کیهان است و تعداد سیاه‌چاله‌های پرجرمی که می‌شناسیم را به شدت افزایش خواهد داد.

هرچند که خبر این کشف دیروز اعلام شد، ولی امواج در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۵ دریافت شده بودند. هر دو رصدخانه‌ی حاضر در لویزیانا و واشنگتن آن را ثبت کردند. مدل‌های کامپیوتری نشان می‌دهند که این امواج بر اثر برخورد دو سیاه‌چاله‌ی بزرگ در فاصله‌ی ۱٫۴ میلیارد سال نوری از ما بوجود آمده‌اند. همان‌طور که اینشتین پیش‌بینی کرده بود، این برخورد باعث کج و معوج شدن فضا-زمان شد و سنسورهای رصدخانه‌ی لایگو توانستند این معوج شدن را ثبت کنند. مثل این است که دو قایق در دریاچه‌ای با هم برخورد و امواجی را در سطح آب ایجاد کنند. با گذاشتن حسگرهایی در ساحل می‌توان این امواج را ثبت کرد.
<a href="http://up.avastarco.com/viewer.php?file=m2pu4836jw7q1e9wi1.jpg"><img src="http://up.avastarco.com/images/m2pu4836jw7q1e9wi1_thumb.jpg" border="0" alt="m2pu4836jw7q1e9wi1.jpg" /></a>
(محل دقیق سیاه‌چاله‌هایی که امواج را ایجاد کرده بودند مشخص نیست و دانشمندان فقط به صورت تخمینی حدس می‌زنند در چه منطقه‌ای هستند.)
دفعه‌ی اول که خبر ثبت امواج گرانشی اعلام شد، دو سیاه‌چاله با جرمی بین ۲۹ تا ۳۶ برابر جرم خورشید به یکدیگر برخورد کرده بودند. امواج در سپتامبر ۲۰۱۵ ثبت شدند و فرایند آن فقط ۰٫۲ ثانیه طول کشید. پژوهشگران توانستند امواج ناشی از ۱۰ گردش آخر آن‌ها را پیش از برخورد ثبت کنند. امواج جدید که دسامبر ۲۰۱۵ ثبت شدند در نتیجه‌ی برخورد دو سیاه‌چاله‌ی کوچکتر بوجود آمده بودند که ۱۴ و ۷٫۵ برابر خورشید جرم داشتند. آن‌ها ۵۵ گردش آخر این دو سیاه‌چاله را که یک ثانیه طول کشید دیدند.

رصد دوباره‌ی امواج گرانشی دستاورد بزرگی برای لایگو به حساب می‌آید و دانشمندان امیدوارند وقتی این رصدخانه در سال ۲۰۱۹ به نهایت میزان حساسیت برسد، بتواند هر روز یک چنین برخورد سیاه‌چاله‌ای را ثبت کند. در نهایت لایگو ۲٫۵ بار حساس‌تر از وضعیت کنونی‌اش خواهد بود. با این حال چالش‌هایی هم در این راه وجود دارد از جمله اینکه در فرکانس‌های پایین یک نویز آزار دهنده در داده‌ها دیده می‌شود.

«استفان فرهرست» که اخترفیزیکدانی با تخصص در امواج گرانشی است می‌گوید که رصد این برخوردها می‌تواند اطلاعات زیادی به ما بدهد از جمله اینکه آیا سیاه‌چاله‌های دوتایی که دور هم می‌گردند از ابتدا ستاره‌هایی دوتایی بودند که به سیاه‌چاله تبدیل شده‌اند یا دو سیاه‌چاله‌ی جداگانه و دور از هم در فضا بودند که به صورت اتفاقی به سوی یکدیگر جذب شده‌اند. به جز سیاه‌چاله‌ها پژوهشگران امیدوارند که بتوانند امواج ناشی از برخورد اجرام دیگری مثل ستاره‌های نوترونی را هم ثبت کنند.
منبع:mag.digikala.com

Haniyeh Gholami
06-26-2016, 09:29 AM
ناسا در خبری غیرمنتظره اعلام کرد که مأموریت تلسکوپ فضایی هابل را تا سال ۲۰۲۱ تمدید می‌کند. هابل یکی از مهمترین پروژه‌های تاریخ علوم فضایی به شمار می‌آید که از طریق آن دانشمندان موفق به کشف ناشناخته‌های زیادی درباره زوایای پنهان عالم شده‌اند. اما این تلسکوپ فضایی که به آن چشم تیزبین زمین نیز گفته می‌شود پیر شده و بزودی جایگزین آن راهی فضا می‌شود.
از این رو ناسا از مدت‌ها پیش اعلام کرده بود که هابل را به زودی بازنشسته کرده و جایگزین آن را که تلسکوپ به مراتب قدرتمندتری هم به شمار می‌آید راهی فضا خواهد کرد.
اکنون اما خبر می‌رسد که آژانس فضانوردی آمریکا قصد دارد تا ماموریت این تلسکوپ فضایی را تا ۵ سال دیگر تمدید و آن را تا سال ۲۰۲۱ مشغول به کار نگاه دارد.
بدین ترتیب هابل تا ژوئن سال ۲۰۲۱ همچنان مشغول به کار خواهد بود. این بدان معناست که پس از پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب در سال ۲۰۱۸ و استقرار آن در فضا، هابل همچنان مشغول رصد اعماق فضا خواهد بود.
این خبر برای دانشمندان علوم فضایی جالب است زیرا آنها فرصت دارند که با دید دوگانه ای به نظاره عالم و ناشناخته های آن بنشینند.
ناسا هابل را در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب کرد. از آن زمان این تلسکوپ به خوبی به کار خود ادامه داده است. البته در سالهای قبل تعمیرات لازم از طریق فضانوردانی که سوار بر شاتل فضایی می شدند بر روی آن انجام شده است.
آخرین تعمیرات بر روی هابل در سال ۲۰۰۹ صورت گرفت و پس از بازنشسته شدن شاتلهای فضایی در سال ۲۰۱۱ ناسا عملا ابزاری جهت سرویس دهی به این تلسکوپ فضایی در اختیار نداشته است.
اما این آژانس فضانوردی اعلام کرده که هابل همچنان قابلیتهای خود را حفظ کرده است.

Haniyeh Gholami
06-26-2016, 09:35 AM
اکنون برای چندین سال است که دانشمندان ناسا مشغول مطالعه دقیق سطح سیاره مریخ هستند و شواهدی از وجود آب نیز در آن پیدا کرده اند. اما آیا این همه نشانه وجود حیات بر روی مریخ است؟

دانشمندان پیش از این نشانه هایی از وجود آب مایع بر سطح سیاره مریخ پیدا کرده بودند. اکنون اما قصد دارند نگاهی دقیق به این موضوع داشته باشند.

ناسا اعلام کرده است که طی یک ماموریت مهم قرار است کاوشگر مریخ پیما Curiosity به بررسی شیارها و منحنی های به وجود آمده در محدوده Gale Crater (آنچه در تصویر زیر میبینید) سیاره مریخ بپردازد به این امید که در این محدوده به آب دسترسی پیدا کند.

6783

این کاوشگر در ابتدا قرار است با دوربین مجهز نصب شده بر روی دکل خود از این محدوده عکاسی کند تا از وجود آب در آن مطمئن شود. اگر این ماموریت نخست با موفقیت انجام شود و از وجود آب در این ناحیه اطمینان حاصل شود، آنگاه قدم بعدی این کاوشگر ورود به این منطقه برای جمع آوری نمونه هایی از آب های سطح مریخ است.

البته تصاویر عکاسی شده توسط این کاوشگر بعد از یکسال به زمین خواهند رسید و در نتیجه لازم نیست زمان زیادی منتظر بمانیم تا از وجود آب بر روی مریخ مطمئن شویم.

با این همه حتی اگر حدس و گمان های دانشمندان صحیح باشد و در این منطقه از مریخ آب وجود داشته باشد، این هنوز به معنی آن نیست که کاوشگر Curiosity در این سیاره حیات را کشف کرده است. شرایط سخت سیاره مریخ به ویژه تشعشعات شدید در جو آن ممکن است مانع از به وجود آمدن هرگونه حیات در این سیاره باشد.

در واقع به این ماموریت مهم ناسا باید به عنوان یک سنگ بنای نخست و اولیه نگاه کرد که موفقیت آن در پیدا کردن آب به معنی شروع طرح ها و نقشه های بعدی برای پیدا کردن علائمی از حیات در این سیاره است. به همین خاطر این ماموریت از اهمیت زیادی برخوردار است و حتی یک موفقیت کوچک و جزئی در آن نیز میتواند منجر به نتایج بزرگ تر و مهمتری شود.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/15-195_perspective_6.jpg

Haniyeh Gholami
06-26-2016, 09:45 AM
تلسکوپ‌ فضایی «هابل» ناسا به تازگی وجود یک گرداب سیاه را در جو نپتون کشف کرده که وسعت آن به بزرگی قاره آمریکاست. این تلسکوپ تصاویری را در 16 ماه می مخابره کرده بود که وجود این گرداب سیاه را تأیید می‌کرد.

6785

نخستین نقطه سیاه روی سطح نپتون در قرن 21 مشاهده شد. گرداب‌های سیاه نپتون، سیستم‌های پرفشاری هستند که معمولا با ابرهای روشن همراه هستند. این ابرها که ظاهری شبیه کیک‌های کوچک دارند، زمانی شکل می‌گیرند که جریان هوای محیطی به سمت بالا و بر فراز گرداب سیاه منحرف می‌شود. این اتفاق باعث می‌شود گازها به کریستال‌های یخ متان تبدیل شوند. این شبیه ابرهایی است که گاهی روی کوه‌های کره زمین شکل می‌گیرند. برخی پژوهشگران در جولای 2015 ابرهای روشن را روی نپتون مشاهده کردند و فضانوردان وجود احتمالی گرداب و نقطه سیاه را نیز اعلام کردند. در نهایت تلسکوپ فضایی هابل توانست در سپتامبر 2015 نقطه سیاهی را در نزدیک این ابرها مشاهده کند که تصاویر جدید هابل، وجود آن را به اثبات رساند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/image2hubbleneptunei1622aw.jpg?itok=EVNE_vrh

Haniyeh Gholami
06-28-2016, 10:09 AM
فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا موفق به کشف یک دره عمیق و باریک در شارون قمر پلوتو شده است.

6790

این دره عمیق که "آرگو" نام دارد یکی از عمیق‌ترین دره‌های خارج سیاره‌ای است که تاکنون کشف شده است.

دانشمندان با استفاده از تصویر ارائه شده توسط فضاپیمای نیوهورایزنز که در نزدیک ترین فاصله خود با شارون در ماه ژوئیه گذشته گرفته شده، قادر به برآورد عمق این دره شدند.

آنها بر این باورند که عمق این دره در حدود 5.5 مایل(9 کیلومتر) است. بدون یک تصویر کامل از دره عمیق و باریک، دانشمندان معتقدند آرگو حدود 430 مایل (700 کیلومتر) طول دارد.

مقیاس گسترده آرگو به این معنی است که این دره دارای صخره‌هایی است که از ورونا روپس در قمر "میراندا" اورانوس ، بلندترین صخره شناخته شده در منظومه شمسی، نیز بزرگتر است.

تا زمانی که صخره نوردی خارج از سیاره‌ای به یک واقعیت تبدیل شود، دانشمندان با هدست‌های واقعیت مجازی به بررسی سطح مجازی شارون خواهند پرداخت.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/argocontext201606016.jpg?itok=zlCaolth

Haniyeh Gholami
06-28-2016, 10:19 AM
سازمان ناسا از ماموریت جدید کاوشگر «کنجکاوی» در مریخ خبر داد.

6791

پیش از این محققین ناسا موفق به شناسایی عناصری در مریخ شده بودند که حاکی از وجود آب مایع در این سیاره سرخ دارد.
اکنون سازمان ناسا اعلام کرده که قصد دارد این موضوع را حساس تر دنبال کند و تحقیقات دقیق تری را در این خصوص انجام دهد.
در همین حال قرار است کاوشگر «کنجکاوی» به امید پیدا کردن آب بار دیگر به منطقه Gale Crater مریخ که مانند دهانه آتشفشان است باز گردد تا نمونه های بیشتری را جمع آوری کند.
البته این به معنی پیدا کردن حیات در مریخ توسط «کنجکاوی» نخواهد بود. به دلیل اینکه وجود تشعشعات شدید در سیاره سرخ این احتمال را کم می کند.
قرار است به زودی کاوشگر «کنجکاوی» ماموریت جستجو برای آب را آغاز کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.iberita.com/wp-content/uploads/2015/09/NASA.jpg

Haniyeh Gholami
06-28-2016, 10:31 AM
فضاپیما «جنو» در ماموریت جدید خود موفق به ارسال تصاویر جدید از سیاره مشتری به زمین شد.
این فضاپیما یک هفته پیش با قرار گرفتن در فاصله ۱۰.۹ میلیون کیلومتری مشتری توانست از آن و چهار قمر بزرگ این سیاره یعنی آیو، یووپا، گانیمد و کالیستو عکسبرداری کند.

6793

اجرای ماموریت جدید این فضاپیما برای ناسا ۱.۱ میلیارد دلار برآورد شده است. به گفته مقامات ناسا، گرفتن تصاویر کیهانی، بخشی از ماموریت «جنو» برای رسیدن به مدار سیاره مشتری در چهارم ماه آینده میلادی است.

ناسا اعلام کرده که این فضاپیما امروز سامانه رانشی خود را تنظیم و فردا سایر تجهیزات غیر ضروری را خاموش می کند تا برای رسیدن به مدار مشتری برق لازم را ذخیره کند.

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
https://spaceflightnow.com/wp-content/uploads/2016/06/PIA20701_fig1.jpg

.mehrab.
07-02-2016, 12:39 AM
مطالبتون واقعا عالی بود
30 صفحه رو خوندم دستتون درد نکنه

Haniyeh Gholami
07-02-2016, 08:02 AM
ناسا دومین و آخرین آزمایش تقویت کننده راکتی برای سیستم پرتاب به فضا را آزمایش کرد.

6807

ناسا از این سیستم به عنوان "قدرتمندترین راکت جهان "یاد می‌کند و می‌گوید هدف این آزمایش بررسی چگونگی فعالیت آغازین آن در سردترین دمای درجه بندی حرارتی این سیستم بوده است.
ممکن است از این موتور قدرتمند برای فرستادن فضانوردان به مریخ استفاده شود.
ناسا با انتشار بیانیه‌ای درباره این آزمایش اعلام کرد: این آخرین باری است که این تقویت کننده پیش از پرواز آزمایشی با فضا پیمای اوریون در فضای آزمایشی، پرتاب شود.
اوریون قرار است در اواخر سال 2018 برای یک ماموریت تحقیقاتی پرتاب شود.
این موتور اکنون در دمای 40 درجه فارنهایت نیز قابلیت اجرا دارد. پیش از این و در اولین آزمایش کامل این موتورها در مارس 2015 دمای 90 درجه فارنهایت، پایین‌ترین درجه‌ای بود که این موتور در آن آغاز به کار می‌کرد.
در این آزمایش جزئیات فنی و توان سامانه بوستر کمکی به مدت دو دقیقه در وضعیت حداکثر نیروی تولیدی و با در نظر گرفتن شرایط کنترل اضطراری مورد بررسی قرار گرفت.
سازمان فضایی ناسا اعلام کرد: اولین آزمایش عملی سامانه پرتاب فضایی SLS در سال 2018 و به مدت 22 روز انجام خواهد شد.
سامانه پرتاب فضایی SLS بزرگترین سیستم فضایی ساخته دست بشر است که با ماموریت ارسال انسان به مریخ آغاز به کار خواهد کرد.
با توجه به وزن سنگین مجموعه موشک SLS استفاده از دو سامانه رانش کمکی یا بوستر برای خروج از گرانش زمین در دو دقیقه اولیه پرتاب امری ضروری است، شایان ذکر است که دو بوستر کمکی پس از انجام ماموریت دو دقیقه‌ای پس از پرتاب از مجموعه موشک SLS جدا شده و با چتر در اقیانوس فرود می‌آیند.
سازمان فضایی ناسا اعلام کرد: در آخرین آزمایش سامانه بوستر موشک SLS بیش از 82 استاندارد لازم مورد بررسی قرار گرفت.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://thescienceexplorer.com/sites/thescienceexplorer.com/files/styles/labx_large/public/qm-2.jpg?itok=Ip3edbyP

Haniyeh Gholami
07-02-2016, 08:08 AM
عکس ناسا نشان داده که سیاره مشتری هم شفق قطبی دارد.

وقتی ذرات پرانرژی معلق در فضا توسط میدان مغناطیسی یک سیاره به دام بیفتند، به یکی از دو قطب آن سیاره کشیده می‌شوند و شفق ایجاد می‌شود.

6808

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://img.gizmag.com/jupiter-aurora-1.jpg?auto=format%2Ccompress&ch=Width%2CDPR&fit=crop&h=394&q=60&rect=0%2C0%2C1000%2C562&w=700&
http://img.gizmag.com/jupiter-aurora-1.jpg?auto=format%2Ccompress&ch=Width%2CDPR&fit=max&h=700&q=60&w=700&

Haniyeh Gholami
07-02-2016, 08:15 AM
کاوشگر Curiosity ناسا، اکنون مدتی است سرگرم گشت و گذار در ناحیه‌ای خاص از سیاره مریخ است؛ کاوشگری که شاید مهم‌ترین دستاورد آن تا کنون به دست دادن شواهدی از وجود اکسیژن در گذشته دور سیاره سرخ منظومه شمسی بوده است و اکنون نیز با شناسایی شن‌های روان خاصی که نمونه آن در زمین تا کنون دیده نشده، کلیدهایی در مورد تاریخچه اتمسفر مریخ به دست می‌دهد.

زمین و مریخ هر دو شامل تپه‌های شنی و شن‌های روان بزرگ و کوچک در مناطقی خاص هستند؛ اما کاوشگر ناسا به تازگی در مریخ به نمونه‌ای از تپه شن‌های روان و تپه‌های شنی برخورد کرده که نمونه آن‌ها تا کنون روی زمین دیده نشده است.

تفاوت این تپه‌های شن‌های روان در این است که اندازه آن‌ها با توجه به تراکم آنچه به واسطه آن این شن‌ها حرکت می‌کنند، تغییر پذیر است. در اینجا این واسطه‌‌ همان جو مریخ است. دانشمندان با مطالعه این شن‌های عجیب توانسته‌اند به شواهدی دست پیدا کنند که بر اساس آن به نظر می‌رسد، مریخ در ابتدایی‌ترین دوره‌های تاریخی خود، جو و اتمسفر خود را از دست داده است.

همچنین بنا بر دستاوردهای جدید تیم محققان کاوشگرCuriosity ناسا مریخ یک زمانی با در اختیار داشتن اکسیژن در جو خود، شبیه‌ترین شرایط را به کره زمین داشته است. این کاوشگر به تازگی موفق شده، با ابزارهای علمی خود در منطقهGale Craterمریخ نمونه‌ها سنگ‌هایی شامل اکسید منگنز را پیدا کند، که البته نیازمند وجود اکسیژن است.

6809

دیدن این گونه از اکسید‌ها روی زمین به دلیل وجود اکسیژن بسیار بالا در جو کره زمین و همچنین وجود میکروب‌ها، عادی است؛ اما اکنون «نینا لانزا» دانشمند و محقق ناسا در «لاس آلاموس» می‌گوید: اکنون ما شاهد وجود اکسید منگنز در سیاره مریخ هستیم و به دنبال کشف این موضوعیم که این مواد چگونه در مریخ شکل گرفته‌اند.

هم اکنون دانشمندان شواهد اندکی مبنی بر وجود یک نوع از حیات در گذشته مریخ در دست دارند؛ اما در این میان یک نظریه دیگر نیز وجود دارد. در گذشته‌ای دور دست مریخ همانند زمین شامل آب مایع و یک میدان مغناطیسی محافظ بوده است؛ اما از زمانی که این میدان محافظ مغناطیسی نابود شده، تشعشعات منجر به یونیزه شدن آب و تبدیل آن به اکسیژن و هیدروژن شده است.

اکثر اکسیژن موجود توسط صخره‌هایی از جنس اکسید آهن و به رنگ قرمز این سیاره جذب شده است؛ اما اکسید منگنز نیازمند حجم بیشتری از اکسیژن برای شکل گیری است. این امر منجر به آن شده که دانشمندان نتیجه بگیرند، در گذشته دوردست جو مریخ اکسیژن بسیاری داشته است.

این داده‌ها البته می‌تواند برای دانشمندانی که به دنبال حیات فرا زمینی هستند، نا‌امید کننده باشد و اینکه وجود اکسیژن قطعا به معنی وجود حیات نیست. لانزا در این باره می‌گوید: این شواهد مهم یک شیفت اساسی در فهم ما از چرایی وجود اکسیژن در جو یک سیاره است.

تثبیت این نظریه کار بسیار دشوار و نیازمند شواهد و مدارک بیشتری است؛ اما هم اکنون بهترین نظریه‌ای است که در مورد شرایط مریخ می‌توان به دست داد، مگر آنکه کاوشگرCuriosityشواهد بیشتری به دست دهد.

Haniyeh Gholami
07-03-2016, 09:12 AM
به تازگی سازمان ناسا برنامه ریزی ویژه ای را برای کاوشگر افق های نو ارائه کرده است که به موجب آن، این کاوشگر وارد کمربند کویپر شده و تعدادی از اجرام فضایی موجود در این کمربند را مورد بررسی قرار بدهد.

6815

کاوشگر فضای افق های نو "New Horizons" سازمان ناسا پس از عکس برداری بسیار دقیق از سطح پلوتو و ارسال آن به زمین هم اکنون ماموریت جدیدی را در پیش رو دارد. این سازمان به تازگی اعلام کرده است که کاوشگر یاد شده به تازگی کمک های مالی زیادی را برای کاوش های مناطق دور تر منظومه شمسی دریافت کرده است.

قرار است که این کاوش گر با ورود به کمربند کوییپر به شیء کوچک و یخ مانندی به نام 2014 MU69 برسد که برای اولین بار در تاریخ ژوئن سال 2014 میلادی توسط تلسکوپ هابل کشف شد. با این حال انجام این سفر نیازمند انجام اقداماتی ویژه است و بر اساس تصمیم ناسا این کاوشگر در یکم ژانویه سال 2019 میلادی به مقصد خود خواهد رسید.

بر اساس تخمین های دانشمندان، قطر 2014 MU69 تنها 20 تا 30 مایل (32 تا 48 کیلومتر) است که همین امر نیز آن را به نسبت پلوتو بسیار کوچک تر می سازد؛ اما محققان بر این باورند که اجرام واقع در کمربند کوییپر مانند 2014 MU69 بسیار شبیه به اجزای سازنده پلوتو در میلیاردها سال قبل هستند و انرژی خورشیدی بسیار محدودی که به این کمربند وارد می شود آن را به نمونه بسیار مناسبی برای مطالعه بدل می کند.

با این حال باید در نظر داشت که ماموریت این کاوشگر ممکن است تا سال 2021 به طول بینجامد و افق های نو در این سفر اطلاعاتی درباره 12 جرم آسمانی دیگر را نیز جمع آوری خواهد کرد. البته تصاویر و اطلاعاتی که افق های نو در این سفر خود به دست می آورد ممکن است به اندازه تصویر برداری از پلوتو جالب به نظر نرسد اما باید همواره به خاطر داشت که این اطلاعات از مناطق جدید واقع در دورترین نقاط منظومه شمسی و میلیارد ها کیلومتر دورتر از پلوتو به دست خواهد آمد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ec/NH-Pluto-SphericalMosaic-20150910.jpg

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 08:18 AM
فضاپیمای بامداد ناسا دهانه‌های آتشفشانی منجمدی را در سطح سیاره کوتوله سِرِس کشف کرد.

6826


به گفته نوربرت شوگوفر از دانشگاه هاوایی شرایط سرِس به گونه‌ای است که برای ذخیره رسوبات یخ آب بسیار مساعد است. سِرس حجم کافی برای ذخیره‌سازی مولکول‌های آب را دارد و مناطق همیشه در سایه که در این اکتشاف پیدا شد بسیار سردتر از سردترین مناطق واقع در کره ماه و عطارد است.


طبق بررسی‌های فضاپیمای بامداد ناسا مناطقی در سایه که از تابش مستقیم نور خورشید محرومند معمولا در کف دهانه یا در امتداد بخشی از دیواره دهانه که رو به قطب است، قرار دارند. این منطقه یک تله سرد و محلی خوب برای انجماد و نگهداری از یخ آب است. وجود تله‌های سرد برای سِرس‌ها پیش‌بینی شده بود اما تاکنون شناسایی نشده بودند.


شوگفر و همکارانش در این مطالعه دریافتند نیمه شمالی سِرس تابش بیشتری از نیمه جنوبی آن دریافت می‌کند. تصاویر دوربین‌های بامداد برای بدست آوردن شکل این سیاره کوتوله، نمایش دهانه‌ها، دشت‌ها و دیگر ویژگی‌های آن در سه‌بعد با یکدیگر ترکیب شده است.

با استفاده از این ورودی یک مدل کامپیوتری پیچیده در مرکز هوا فضای گادارد ناسا در گرینلند واقع در مریلند توسعه یافت و از آن برای تشخیص مناطقی که از تابش مستقیم نور خورشید برخوردارند، اطلاع از میزان پرتوهای خورشیدی رسیده به سطح و آگاهی از چگونگی تغییر شرایط طی مدتی از سال در سرس استفاده شده است.


محققان مناطق همیشه در سایه وسیعی را در نیمه شمالی کشف کردند. بزرگترین این مناطق در یک دهانه به وسعت 16 کیلومتر قرار دارد که کمتر از 65 کیلومتر از قطب شمال فاصله دارد.


این مطالعه در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://cnet4.cbsistatic.com/hub/i/r/2015/02/27/b70b6c50-b5d8-4e38-8600-8a290a253314/resize/970xauto/3f8367fd803317064b48331f43b43b29/pia19185-cr.jpg

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 08:29 AM
محققین ناسا بر روی شن های موجود روی سیاره مریخ خطوط عجیب و زیبایی را شناسایی کرده اند که می تواند حاوی پیامی برای محققین نجوم باشد.

6827

این قسمت از مریخ که دارای خطوط است، بسیار شبیه به کد مورس (روشی برای انتقال پیام و اطلاعات است که در آن از یک رشته نشانه‌های بلند و کوتاه استاندارد به نام خط و نقطه استفاده می‌شود) است.

تپه های شنی در این تصویر توسط دوربین پیشرفته «های رایز» که برای تصویربرداری با وضوح بسیار بالا از سطح مریخ استفاده می شود، تهیه شده است.

به گفته محققین ناسا، پیش از این چنین نقاطی در مریخ تصویر برداری شده بود اما تفاوتی که در نمونه فعلی وجود دارد، الگوهایی است که بسیار شبیه به کد و به لحاظ توپوگرافی غیر معمول است.

محققین ناسا بر این باور هستند که خطوط تشکیل شده، توسط بادهای دو سویه که به صورت عمودی وزیده شده اند، شکل گرفته اند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.sciencealert.com/images/esp_044675_2580.jpg

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 08:43 AM
یک پژوهش جدید نشان داده است که حتی در صورت قطعی بودن وجود آب در مریخ، این آب آشامیدنی نیست.

6828

در سال 2011 مدارگرد شناسایی مریخ ناسا خطوط سیاه و دره‌ها و دامنه کوه را در سیاره سرخ کشف کرد که این امر نشان دهنده وجود آب در این سیاره بود.

این خبر برای فضانوردان بسیار خوشحال کننده بود زیرا دیگر نیازی نبود تا برای سفرهای فضایی میزان قابل توجهی از آب آشامیدنی را همراه خود ببرند.

اما متاسفانه، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که آب این سیاره ممکن است آشامیدنی نباشد و از آن بدتر ممکن است حتی وجود نداشته باشد.

یک تیم از دانشمندان دانشگاه آریزونا به بررسی بیشتر و دقیقتر این خطوط سیاه که RSL نام دارند پرداختند تا منشا آنها را کشف کنند.

برخی از دانشمندان معتقدند که این آبها از ذوب یخ‌های موجود در این سیاره بوجود آمدند، اما پژوهش جدید این نظریه را رد می‌کند.

بیشتر این خطوط شیب‌دار تکرار شونده RSL در نزدیکی خط استوای این سیاره قرار گرفته اند و هرگونه یخ در آن محل مدتها پیش ذوب شده است .اگر آبی که باعث شکل گیری این RSL شده از زیر زمین آمده باشد بنابراین این تیم معتقد است که به دلیل عمق زیاد منشا این آبها سطح آنها بیش از حد شور بوده و نمی‌توان این آبها را نمک زدایی کرد.

بنابراین این آبها آشامیدنی نبوده و نمی‌توان از آنها استفاده کرد و محققان باید تمرکز خود را به نواحی قطبی مریخ معطوف کنند تا با صرف هزینه‌های هنگف بتوان منابع یخ زیر زمینی را برای استفاده ذوب کرد.

بر اساس داده‌های بدست آمده توسط این محققان، این تیم نتیجه گرفته است که محتمل ترین منبع آب که باعث بوجود آمدن RSL می‌شود جو است، زیرا هوا در دره‌های مریخ بسیار مرطوب بوده و انتقال آب به بستر این سیاره امری پرهزینه بوده که نیازمند فناوری‌های بسیار پیشرفته است.

در نهایت ممکن است روزی برای بررسی بیشتر این مسئله و حل این معما ، یک کاوشگر مجهز به مریخ فرستاده شود.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://marsforthemany.com/wp-content/uploads/2015/11/water-on-mars.png

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 08:49 AM
محققان ناسا متوجه شدند که بیشتر سطح مریخ در شب یخ می زند. محققین ناسا با بررسی آخرین تصاویر گرفته شده توسط مدارپیما «شناسایی» مریخ متوجه شدند که بیشتر سطح سیاره سرخ در شب پوشیده از یخ دی اکسید کربن می شود.

این در حالی است که پیش از این تصور می شود دو قطب این سیاره پوشیده از یخ دی اکسید کربن هستند. در واقع بعضی از قسمت های پوشیده از خاک در سیاره مریخ از قبیل «تارسیس»، «عربیا» و «الیسیوم» در طول شب های سال به سردی فصل زمستان دو قطب مریخ می شوند.

قسمت های میانی و نقاط پوشیده از خاک در سیاره مریخ به اندازه ای در طول شب سرد می شوند که لایه نازکی از یخ دی اکسید کربن بر روی آنها شکل می گیرد و در روز دوباره آب می شوند.

دی اکسید کربن به عنوان ماده تشکیل دهنده اتمسفر مریخ محسوب می شود و مقادیر قابل توجهی از دی اکسید کربن منجمد شده در قسمت های قطبی مریخ مدفون شده است.

در مطالعات انجام گرفته مشخص شد که دمای سیاره مریخ در شب به شدت کاهش پیدا می کند و موجب می شود که اتمسفر مریخ شروع به یخ زدن بر روی سطح آن کند. جزئیات این اکتشفاف در نشریه «تحقیق ژئوفیزیکی: سیارات» منتشر شده است.

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 08:54 AM
ماهواره ناسا برای دومین بار توانست تصویری بی‌نظیر از ماه را در زمان عبور از سمت روشن زمین ثبت کند.


6829


ماهواره رصدخانه آب‌هوای فضای عمیق (DSCOVR) توانست این صحنه را در روز پنجم ژوئیه (۱۵ تیرماه) با همان وضوح فضایی مشابه تصویر سال گذشته به تصویر بکشد.
این ماهواره در ارتفاع ۱٫۶ میلیون کیلومتری زمین گردش کرده و از جایگاه خود بین خورشید و سیاره بصورت فوری بر بادهای خورشیدی نظارت و اطلاعات را برای سازمان ملی جوی و اقیانوسی آمریکا ارسال می‌کند.


به نوشته اسپیس،‌ این ماهواره یک نمای ثابت از سمت روشن زمین را با گردش به دور آن حفظ کرده و رصدهای علمی از ازن، پوشش گیاهی، ارتفاع ابرها و ایروسول جو ارائه می‌کند. همچنین دوربین آن مجموعه‌ای از تصاویر را فراهم کرده که بررسی تغییرات روزانه را در کل جهان ممکن می‌سازد.


ماهواره DSCOVR در یک مدار پیچیده و غیرتکراری موسوم به مدار Lissajous دور نخستین نقطه لاگرانز زمین و خورشید می‌چرخد. این مدار از حالت بیضوی به کروی و بالعکس تغییر می‌کند و ماهواره‌ را بین چهار تا ۱۲ درجه از خط زمین و خورشید قرار می‌دهد. این مدار چهار بار در سال مدار ماه را قطع می‌کند. بسته به مراحل مداری ماه و DSCOVR، یک یا دو بار در سال ماه بین ماهواره و زمین قرار می‌گیرد.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.cis.rit.edu/fairchild/WhyIsColor/images/EarthMoonOnBlack.jpg

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 08:57 AM
تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویر زیبایی از یک کهکشان کوتوله را ثبت کرده است.

این کهکشان کوتوله لجباز leda 677373 نام داشته و مجموعه‌ای از ستارگان در فاصله 14 میلیون سال نوری از زمین است.


به گفته ناسا، کهکشان‌های کوتوله مجموعه‌های کوچک و کم‌نوری از ستاره و گاز هستند. ویژگی‌های متنوع این اجسام، ستاره‌شناسان را مجذوب کرده اما اندازه کوچک آن‌ها به این معنی است که تنها می‌توان این کهکشان‌ها را در فاصله نزدیک بررسی کرد.


کهکشان کوتوله مذکور حاوی مقادیر عظیمی از گاز است که می‌توانند ستارگان را شکل دهند، اما با لجبازی با این کار مخالفت می‌کند.


تلسکوپ هابل برای درک دلیل این لجبازی، ستارگان این کهکشان کوتوله را در طول موج‌های مختلف به تصویر کشیدند تا به سن آن‌ها دست یابند. این رصدها نشان داد که کهکشان مذکور حداقل شش میلیارد سال دارد که طی آن می‌توانست ستارگان بیشتری تولید کند.


به نظر می‌رسد leda 677373 قربانی بدشانس یک جرم کیهانی بوده است. کهکشان غول‌پیکر مارپیچی در همسایگی آن موسوم به "مسیه 83" به نظر گاز این کوتوله را غارت کرده و از تولد ستارگان جدید در آن جلوگیری می‌کند.

Haniyeh Gholami
07-16-2016, 09:08 AM
تصویر این حفره با استفاده از رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا در نور فرابنفش ثبت شده است.

6830

اگرچه این حفره به شکل ترسناکی بزرگ به نظر می‌آید اما احتمالا عمر زیادی نداشته و بزودی ناپدید می‌شود.

حفره های تاجی یک پدیده طبیعی هستند که در پی نوسانات در مغناطوسفر خورشید ایجاد می‌شوند. با جریان یافتن و فروکش کردن خطوط مغناطیسی در خورشید، مناطق بزرگی از جو آن سرد شده و تراکم پلاسمای آن کاهش می‌یابد. ذرات خورشیدی از میان این سوراخ‌ها فرار کرده و منطقه‌ای از بادهای خورشیدی پرسرعت را بوجود می‌آورند.

به گفته ناسا، حفره های خورشیدی می‌توانند تا ماه‌ها باقی مانده و تا یک چهارم سطح خورشید نیز رشد کنند. بادهای خورشید منتشر شده از این حفره ها تا سه برابر شدیدتر از انواع معمولی آن‌ها به فضا می‌وزند.

ظاهر یک حفره تاجی می‌تواند نشانگر ظهور شفق‌های قطبی در زمین باشد زیرا در اثر تعامل بادهای خورشیدی با مغناطوسفر زمین، نورهای درخشان رنگینی در نواحی قطبی شمال یا جنوب به نمایش در خواهند آمد.

رصدخانه دینامیک خورشیدی از زمان پرتاب در سال 2010 تاکنون به رصد فعالیت خورشید پرداخته است. این فضاپیما حاوی تجهیزات پیشرفته تصویربرداری و حسگر از جمله مجموعه تصویربرداری جوی است که فعالیت خورشید را در هفت کانال نور فرابنفش شدید فیلتر می‌کند.

هدف اصلی ماموریت این رصدخانه فضایی، کمک به دانشمندان در درک بهتر تعاملات زمین و خورشید و نحوه تاثیرگذاری فعالیت‌های خورشیدی بر حیات زمینی است. درک کنونی این است که جرقه‌های شدید خورشیدی می‌توانند بر سیستم‌های فناورانه زمین تاثیر بگذارند و با افزایش بینش در مورد این میزبان منظومه شمسی، دانشمندان می‌توانند آمادگی بهتری برای این شرایط داشته باشند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://images.indianexpress.com/2016/05/sun-main.jpg

Haniyeh Gholami
07-23-2016, 02:56 PM
تیمی از ستاره‌شناسان دانشگاه سانتا کروز کالیفرنیا برای نخستین بار، شواهدی از ابرهایی را در خارج از منظومه شمسی یافته‌اند که از آب تشکیل ‌شده‌اند.

6835

اندرو اسکمر، استادیار ستاره‌شناسی و فیزیک نجوم، در مورد این کشف گفت: «طیف‌های ما نشان می‌دهد که WISE 0855 با ابرهایی احاطه شده است که از آب تشکیل‌شده‌اند. اما جالب اینجاست که ظاهر این مجموعه چیزی شبیه به سیاره مشتری شده است».

WISE 0855 یک کوتوله قهوه‌ای یا ستاره ناقصی است که 7/2 سال نوری از زمین فاصله دارد و جرمی معادل پنج برابر جرم مشتری دارد. دمای این کوتوله منفی 10 درجه فارنهایت (منفی 12/3 درجه سلسیوس) است و در مقایسه با سایر اجرام مشابه خود در فضا، یکی از سردترین‌ها به شمار می‌رود.

به گفته تیم تحقیقاتی دانشگاه سانتا کروز، در مشاهدات قبلی پیرامون WISE 0855 در سال ۲۰۱۴، نشانه‌هایی از ابرهای تشکیل‌شده از آب را دریافت کردند اما اطلاعات آن زمان بر مبنای داده‌های محدود فتومتریک یا اندازه‌گیری شدت نور بود.

به همین دلیل، در تحقیقات اخیر خود از تلسکوپ Gemini-North استفاده کردند که در هاوایی نصب شده است. محققان این تیم 13 شب متوالی و در مجموع 14 ساعت به مشاهده این کوتوله قهوه‌ای پرداختند و توانستند طیف آن را اندازه‌گیری کنند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://cdn.wccftech.com/wp-content/uploads/2016/07/Water-clouds.jpg

m.talaee1986
08-07-2016, 08:09 AM
5 اوت 2016
بخش خبر وبسایت ناسا
کاوشگر طیف‌نگار تصویر‌برداری منطقه واسط (IRIS*)، بارش پلاسمایی خورشید را ثبت می‌کند

در تاریخ 24 ژوئیه 2016، طیف‌نگار تصویر‌برداری منطقه واسط ناسا یا به اختصار (IRIS)، شراره سطح میانی خورشید را ثبت کرد: درخشش ناگهانی نوری شدید در لبه (افق) خورشید. شراره‌های خورشیدی، انفجارهای قدرتمندی از تابش محسوب می‌شوند. در طی ایجاد این شراره‌ها، انرژی مغناطیسی شدیدی آزاد شده، جو خورشید را داغ کرده و ذرات باردار و دارای انرژی زیادی در فضا منتشر می‌کند. رصد چنین شراره‌هایی به مأموریت IRIS در مطالعه چگونگی حرکت مواد و انرژی در جو پایینی خورشید کمک می‌کند. بنابراین درک بهتری از عوامل ایجاد تغییرات در خورشید منظومه‌مان حاصل می‌شود.
سپس مواد خورشیدی با حلقه‌های بزرگتری بر روی سطح خورشید شارش می‌کنند. به این پدیده، حلقه‌های پس شراره یا بارش کرونا می‌گویند. این مواد پلاسما هستند، گازی که ذرات باردار مثبت یا منفی در آن پراکنده شده است و ترکیبی به شدت داغ را به وجود می‌آورد که در مسیری ایجاد شده توسط نیروهای قدرتمند مغناطیسی در جو خورشید هدایت می شوند. با فروکش کردن پلاسما، دمای آن از حد میلیون کلوین به حد ده‌ها هزار کلوین کاهش پیدا می‌کند. دمای کرونا بسیار بیشتر از سطح خورشید است، علل پیدایش این پدیده همچنان یک راز است که دانشمندان در حال حل این معما هستند.
برگردان مطلب از Lina Tran

Interface Region Imaging Spectrograph-*


https://www.youtube.com/watch?v=sfKZHto7acw

Haniyeh Gholami
08-07-2016, 08:22 AM
همانطور که هر صحنه ای از یک فیلم سینمایی از موسیقی متن برخوردار است، جهان نیز حلقه اجرای موسیقی بی‌نهایت خود را دارد و اکنون ناسا پس از بررسی بزرگترین اجسام کیهانی توانسته سیاهچاله‌های تولید کننده این صداهای پرتوی ایکس را شناسایی کند.

شناسایی محل این سیاهچاله‌ها با استفاده از تلسکوپ آرایه طیف‌سنج هسته‌ای NuSTAR ممکن شد. گروه کُر سیاهچاله‌هایی که صداهای پرتوی ایکس را تولید می‌کردند، توسط ستاره‌شناسان موسسه فناوری کالیفرنیا شناسایی و بررسی شد.


این پرتوهای ایکس کیهانی، اصوات را در بلندترین گام تولید می‌کنند. این موسیقی زمینه زمانی پخش می‌شود که سیاهچاله‌ها از محیط اطرافشان تغذیه می‌کنند.

6838

اکنون دانشمندان امیدوارند این رصدهای جدید بتواند بینش بهتری از چگونگی تغذیه و رشد این سیاهچاله‌ها و چگونگی تکامل یافتن ابرسیاهچاله‌ها طی هزاران سال به چندین میلیون کمک کند.

تلسکوپ NuSTAR با همکاری دانشگاه صنعتی دانمارک و آژانس فضایی ایتالیا ساخته شد و از زمان ساخت تاکنون توانسته 32 سیاهچاله را در جهان کشف کند. این تلسکوپ تاکنون توانسته حدود 35 درصد از آهنگ‌های پرتوی ایکس خوانده شده توسط سیاهچاله‌ها را شناسایی کنند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/cid947_lg.jpg

Haniyeh Gholami
08-07-2016, 08:34 AM
رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا در تصویر جدید خود، عبور ماه را نمایش داده از بین این فضاپیما و خورشید عبور می‌کند.

به گفته ناسا، این رصدخانه فضایی در زمان رصد این رویداد با مشکل فنی روبرو شد و نتوانست به حالت علمی بازگردد که باعث شد در حالت اینرسیایی و ساکن باقی بماند. اکنون مهندسان ناسا در تلاش برای دریافت اطلاعات از فضاپیما و بازگرداندن ابزار آن به حالت آنلاین هستند.


6839


البته دو ابزار علمی این رصدخانه موسوم به دوربین تصویربرداری مغناطیسی و خورشیدلرزه (HMI) و تجربه تنوع‌پذیری افراطی فرابنفش (EVE) به کار خود ادامه داده و اطلاعات علمی را به زمین ارسال می‌کنند.
سایر این ابزارها نیز به زودی آنلاین خواهند شد.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/sdo_transit_status.jpg?itok=unWKQxjt

Haniyeh Gholami
08-07-2016, 08:40 AM
سازمان ناسا و آژانس فضایی اروپا به تازگی شهاب سنگی را شناسایی کرده اند که با سرعت یک میلیون و ۳۰۰ هزار مایل بر ساعت در حال نزدیک شدن به خورشید است. این پدیده را «خودکشی شهاب سنگ» نامیده اند.

این شهاب سنگ با همکاری دو قطب فضایی جهان در رصد خانه «سولار اند هلیواسفیریک» شناسایی شده است. شهاب سنگ رصد شده متعلق به خانواده شهاب سنگ های Kreutz است که با داشتن مدارهای بیضی شکل با سرعت زیادی به سمت خورشید در حال حرکت هستند.

محققان بر این باور هستند که این نوع از شهاب سنگ ها به آن دسته از شهاب سنگ هایی تعلق دارند که قرن ها پیش منفجر شده و به تکه های مختلفی تقسیم شده اند.

گفته می شود این شهاب سنگ در داخل خورشید قرار نمی گیرد اما به دلیل نزدیک شدن به آن و حرارت بالای خورشید، ذوب می شود.

parsasadegh
08-10-2016, 01:22 PM
محققان پژوهشگاه فضایی ایران در حال طراحی و ساخت فضاپیمای سرنشین‌داری برای انتقال و بازگرداندن فضانورد تا محدوده ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین هستند.
به گزارش مشرق، در مراسم روز ملی فناوری فضایی که 28 بهمن ماه با حضور رییس جمهور برگزار شد از مدل «ماک آپ» فضاپیمای سرنشین‌دار e۱ که در پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی پژوهشگاه فضایی طراحی شده رونمایی شد.

مدل پیکرنما (ماک آپ) ساده شده طرح واقعی است که متناسب با هزینه و شرایط ساخت و کاربردی که از آن انتظار می‌رود می‌تواند از جنس‌های مختلفی ساخته شود. هدف پیکرنما در پروژه‌های فضایی بررسی ملاحظات مونتاژ‌پذیری و چیدمان مجموعه‌های داخلی و هم‌چنین بررسی سطح دسترس‌پذیری تجهیزات است.

پژوهشکده سامانه های فضانوردی که پیش از این کاوشگرهای پژوهش، پیشگام، کاوشگرهای ۴، ۲ و ۱ و تجهیزات مرتبط به این کاوشگرها را طراحی کرده و ساخته است در راستای ماموریت اعزام انسان به فضا که از اولویتهای اصلی برنامه های فضایی کشور در دولت احمدی نژاد بود به منظور توسعه فناوری و کسب دانش فنی اعزام فضانورد به محدوده ارتفاع ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین و بازگشت سالم آن، طراحی، ساخت، آزمایش، مونتاژ و پرتاب چند فضاپیما از کلاس e را در دستور کار قرار داده تا قابلیت اطمینان مناسب قبل از اعزام فضانورد به فضا فراهم شود.

ایران و یک دهه پیشینه پرتاب محموله‌های فضایی

پیشینه پرتاب کاوشگرهای فضایی در کشور محدود به یک دهه گذشته است. نخستین کاوشگر در قالب طرح «آزمایشگاه فضایی» در پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی (پژوهشگاه هوافضای سابق) طراحی، ساخته و آزمایش شد.

پژوهشگران و کارشناسان این مرکز از سال ۱۳۸۱، فعالیت‌های مطالعاتی و آزمایشی خود را با هدف دستیابی به فناوری ساخت و توسعه کاوشگرهای فضایی آغاز کردند و توانستند به موفقیت‌های بزرگی دست یابند.

parsasadegh
08-13-2016, 12:53 PM
... و باز هم روزی باشکوه در تاریخ ایران رقم خواهد خورد

خورشید گرفتگی کامل در تخت جمشید، نوروز 1413

گاهشماری ایرانی دقیق ترین گاهشماری و تنها گاهشماری بدون خطا در دنیاست، زیرا بر پایه‌ی گردش زمین به دور خورشید شکل گرفته است و نقطه ی برابران بهاری (اعتدال بهاری) آغاز سال نو را اعلام می کند! از دیرباز، هرساله ایرانیان نوروز را در نقاط گوناگون ایران و جهان جشن می گیرند و بناهای باشکوه ایران نیز همواره از اصلی ترین مکان های برگزاری این جشن و دیگر جشن های مانای ملی بوده اند، مکان هایی که دوستشان داریم و باید حفظشان کنیم.

تخت جمشید، پایتخت کهن ایرانیان نیز که یادآور تمدن بزرگ پارسی است، همواره از اصلی ترین نقاط برگزاری جشن های ملی و آیینی بوده است. همواره از برگزاری غرور آمیز جشن ها در تخت جمشید شنیده ایم و به خود بالیده ایم، اما رخداد باشکوه دیگری در راه است و تاریخ بار دیگر شکوهی را در جشن‌های ایران به خود خواهد دید که تا سالیان، آوازه اش پا بر جا خواهد ماند.



۳۰ اسفند ۱۴۱۲ خورشیدی برابر با ۲۰ مارس ۲۰۳۴ میلادی حدود ۱ ساعت ۴۳ دقیقه پیش از سال تحویل که در ۱۳:۱۷ به وقت گرینویچ و ۱۶:۴۷ به وقت محلی ایران خواهد بود، اتفاقی باشکوه و دیدنی رخ خواهد داد. تخت جمشید لحظاتی پیش از آغاز سال جدید درحالی که خود را برای برگزاری بزرگ‌ترین جشن ایرانیان آماده می‌کند، در تاریکی کامل فرو خواهد رفت و خورشید در لحظاتی که به نقطه ی اعتدال بهاری نزدیک می شود، و در زمانی که با سیارات سامانه ی خورشیدی (منظومه ی شمسی) در یک خط قرار گرفته است، در سایه ی ماه پنهان می گردد تا یکی از بی‌نظیرترین لحظات تاریخ را رقم بزند!

پویانمایی مسیر سایه و نیم‌سایه ی ماه روی زمین، 2034 میلادی
نیم سایه ی ماه از حدود ساعت ۱۰:۰۵ دقیقه به وقت گرینویچ و ۱۳:۳۵ دقیقه به وقت ایران، از جنوب غربی وارد خاک ایران خواهد شد و در ۱۴:۰۲ به وقت محلی به طور کامل ایران را دربر می گیرد. نخستین جایی که خورشید گرفتگی در آن قابل مشاهده است جزیره ی خارک خواهد بود. در ۱۴:۵۵ سایه ی ماه از خلیج همیشه فارس وارد کشور خواهد شد و انتظارها برای رسیدن کسوف کامل به تخت جمشید چندین برابر می شود!

نقشه ی خورشیدگرفتگی کلی 1412 در ایراناین خورشید گرفتگی که مسیری مطابق شکل زیر را می پیماید، در ساعت ۱۳:۴۳:۳۷ به صورت جزئی وارد تخت جمشید می شود و در ۱۵:۰۱:۵۷ پایتخت باستانی ایران را در تاریکی کامل فرو خواهد برد. اوج خورشیدگرفتگی در تخت جمشید در ۱۵:۰۳:۲۶ رخ خواهد داد. در این هنگام سمت خورشید ۲۴۳ درجه و ارتفاع آن ۳۸ درجه است. خورشید گرفتگی کامل در تخت جمشید ساعت ۱۵:۰۴:۵۳ پایان می یابد و خورشید گرفتگی جزئی نیز در ۱۶:۱۵:۰۸ به پایان می رسد تا یکی از باشکوه ترین کسوف های تاریخ را برای همیشه در ذهن جهانیان ثبت کند.

خورشیدگرفتگی کلی در طول مسیر خود از نقاط بی‌نظیر دیگری نیز مانند پاسارگاد، کویر شهداد کرمان و غار شاپور نیز عبور خواهد کرد و به این ترتیب بخش هایی از استان های بوشهر، فارس، اصفهان، کرمان و خراسان

خورشیدگرفتگی جزئی نیز ساعت ۱۶:۲۲ در ایران پایان خواهد یافت. اما جشن های گسترده ای که برای ایرانیان و میهمانان فراوان خارجی تدارک دیده خواهد شد پایان نمی یابد. ساعتی بعد تحویل سال خواهد بود و ایرانیان بزرگ ترین عید خود را جشن خواهند گرفت تا جهانیان بار دیگر پیشینه ی کهن ایران را به نظاره بنشینند.

parsasadegh
08-14-2016, 03:41 PM
علام کشف نهمین سیاره منظومه شمسی/سیاره‌ای جدید ۱۰ برابر بزرگتر از زمین کشف شده است؟

دانش > نجوم - دانشمندان می‌گویند شواهدی به دست آورده‌اند که از وجود نهمین سیاره در منظومه شمسی خبر می‌دهد. سیاره‌ای که ۱۰ تا ۲۰ هزار سال زمینی طول می‌کشد تا یک‌بار به دور خورشید بچرخد.

دو اخترشناس دانشگاه کالیفرنیا اعلام کرده‌اند که شواهد کافی درباره کشف سیاره‌ای جدید در منظومه شمسی پیدا کرده‌اند. این سیاره که نامش فعلا «سیاره ۹» گذاشته شده فاصله‌اش از خورشید ۲۰ برابر فاصله نپتون از خوردشید تخمین زده شده که دورترین سیاره منظومه شمسی از خورشید به حساب خواهد آمد. برای نخستین بار در ۱۵۰ سال گذشته است که هنوز هم اطلاعات دانشمندان درباره منظومه شمسی کافی نیست.

کنستانتین باتیگن و مایک براون، دو دانشمند دانشگاه کالیفرنیا، درباره کشف خود می‌گویند:شواهد وجود «سیاره‌ ۹» حاصل مدل‌سازی‌های ریاضی و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری هستند. این دو اخترشناس در کنفرانس خبری که از سوی موسسه تکنولوژی کالیفرنیا برگزار شد اطمینان دادند که «یک سیاره واقعی نهم وجود دارد».



برای اولین بار نیست که دانشمندان ادعای وجود سیاره نهم را دارند. Percival Lowell در سال 1905 میلادی پیش بینی کرده بود که فرای نپتون، یک سیاره دیگر وجود دارد و محاسبات ریاضی وی منجر به کشف پلوتون شد. پلوتون اما از آنچه که Lowell پیش بینی کرده بود کوچک تر از آب در آمد و نهایتا هم یک سیاره نام نگرفت.

کشف سیاره از روی مدل‌سازی ریاضی از دنبال کردن اجرام شش کمربند کوییپر منشا می گیرد. کمربندهای کوییپر که اولین بار توسط جرارد کوییپر، ستاره شناس هلندی پیدا شدند، اجرامی دنباله دار هستند و در مدار نپتون دیده می شوند. حالا این دو دانشمند با بررسی حرکات این کمربندها و معادلات ریاضی خود، قصد اثبات این سیاره جدید را دارند.

سیاره‌ ۹ می‌تواند جایگزین پلوتو شود که برای سال‌ها به عنوان نهمین سیاره منظورمه شمسی شناخته می‌شد اما در سال ۲۰۰۶ مشخص شد نه یک سیاره که به اصطلاح یک «سیاره کوتوله» (سیارک) است. «سیاره کوتوله» اصطلاحی است که برای اجرام آسمانی که نه سیاره و نه قمرهستند، استفاده می‌شود.

Haniyeh Gholami
08-20-2016, 09:30 AM
سازمان فضایی آمریکا (ناسا) در حال فراهم کردن تدارکات انجام اولین ماموریت خود برای نمونه برداری از یک سیارک و بازگردان آن به زمین است.

6845

این ماموریت به دانشمندان کمک می کند تا در مورد چگونگی تشکیل سیارات و چگونگی آغاز حیات مطالعه کنند و دانش ما را در مورد سیارک هایی که احتمال برخورد به زمین دارند ، تقویت کنند.
در این مامورت فضاپیمای OSIRIS-REx به سیارک Bennu که در نزدیکی زمین قرار دارد می رود و یک نمونه از این سیارک را برای بررسی به زمین بازمی گرداند.
قرار است این فضاپیما روز پنجشنبه ۸ سپتامبر (۱۸ شهریور) ساعت ۷:۵ دقیقه به وقت شرق آمریکا از پایگاه فضایی ‘کیپ کاناورال’ در فلوریدا پرتاب شود.
این فضاپیما که چهار هزار و ۶۵۰ پوندی (دو هزار و ۱۱۰ کیلوگرمی) وزن دارد در یک دوره پرتاب ۳۴ روزه که روز هشتم سپتامبر ( ۱۸ شهریور) آغاز می شود، توسط یک فروند راکت ‘Atlas V 411’ پرتاب می شود و در سال ۲۰۱۸ به سیارک هدف خود می رسد.
این فضا پیما بعد از بررسی دقیق سیارک Bennu به منظور مشخص کردن ویژگی های این سیارک و قرار دادن پایگاه های نمونه برداری خود، میان دو و ۷۰ انس (حدود ۶۰ تا دو هزار گرم) از مواد سطحی این سیارک را با بازوی روباتیک خود جمع آوری می کند و این نمونه را در سال ۲۰۲۳ از طریق یک کپسول که قابلیت جدا شدن دارد، به زمین باز می گرداند.
پرتاب فضاپیمای OSIRIS-REx آغاز یک سفر هفت ساله برای بازگرداندن نمونه های سالم و دست نخورده از سیارک Bennu به زمین است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/16-019_0.png?itok=EvI4rziz

Haniyeh Gholami
08-20-2016, 09:42 AM
همه‌چيز براي آغاز يكي از مهم‌ترين ماموريت‌هاي فضايي جهان آماده شده است. ۵۰ ميني ماهواره مهياي پرتاب به فضا هستند.

6846

تيمي بين‌المللي از دانشمندان كشورهاي مختلف جهان خود را براي پرتاب ۵۰ ميني ماهواره كه CubeSats ناميده مي‌شوند، آماده مي‌كنند. اين ماهواره‌ها راهي لايه «ترموسفر» زمين مي‌شوند. اين لايه، خارجي‌ترين بخش از اتمسفر زمين به حساب مي‌آيد كه چيز زيادي درباره آن نمي‌دانيم.
كسب اطلاعات بيشتر درباره ترموسفر كه در حد فاصل ۲۰۰ تا ۳۸۰ كيلومتري زمين قرار دارد اهميت زيادي براي دانشمندان دارد زيرا اين لايه از ما در برابر شرايط سخت و پيچيده فضاي بيكران محافظت مي‌كند. در اين ماموريت تاريخي، به جاي اينكه ۵۰ ميني ماهواره مستقيما از زمين به سمت ترموسفر پرتاب شود، از ايستگاه فضايي بين‌المللي استفاده خواهد شد. در واقع اين ايستگاه فضايي سكوي پرتاب اين ماهواره‌ها لقب مي‌گيرد. دانشمندان مي‌گويند كه تقريبا چيز زيادي درباره اين بخش از اطراف زمين نمي‌دانيم. انجام هرگونه اندازه‌گيري دقيقي درباره اين لايه كار بسيار دشواري بوده حال آنكه ترموسفر حد فاصل زمين و فضاي بيكران است. پرتوهاي اشعه ايكس و ماوراي بنفش خورشيد به اين لايه مهم برخورد كرده و پديده شگفت‌انگيز شفق قطبي را ايجاد مي‌كنند. در عين حال همواره نگراني‌هاي زيادي نسبت به بروز اختلالات در عملكرد سيستم‌هاي ارتباطي و شبكه‌هاي برق ناشي از اين پرتوها وجود دارد. پروژه ۵۰ ميني ماهواره CubeSats بخشي از يك پروژه بين‌المللي موسوم به QB-50 است كه ۲۸ كشور جهان از جمله كشورهاي اروپايي، ژاپن، امريكا و استراليا در آن حضور دارند.
هر يك از ۵۰ ميني ماهواره CubeSats حدود يك كيلوگرم وزن داشته و ابعاد هر از آنها كه ساختار مكعبي دارد حدود ۱۰ سانتي‌متر است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=imgres&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjTlKW-qs_OAhXKjCwKHdFwCX8QjRwIBw&url=http%3A%2F%2Fphys.org%2Fnews%2F2016-05-future-personal-satellite-technology-ready.html&psig=AFQjCNFXsSF_UZ-C8eMj3t-Jo5rDvwYj2Q&ust=1471759758422085

Haniyeh Gholami
08-20-2016, 09:47 AM
ناسا به تازگی اعلام کرده که در جهت برنامه‌های خود برای سفر انسان به مریخ قصد دارد کنترل ایستگاه فضایی بین‌المللی را تا اواسط دهه 2020 به یک شرکت خصوصی واگذار کند.


6847


ناسا در تلاش برای خروج از مدار زیر زمین به سمت اهداف ماه، مریخ و سایر مقصدهای دور است که در آن صورت، افزایش بودجه ایستگاه فضایی برای پس از سال 2024 غیرممکن خواهد بود.
اکنون این سازمان تصمیم گرفته به جای خارج کردن این آزمایشگاه مداری از محل خود و غرق کردن آن در اقیانوس یا تکه تکه کردن آن برای فروش قطعاتش، آن را به یک شرکت خصوصی واگذار کند تا تحقیقات در مدار زیر زمین ادامه پیدا کند.
این زمانبندی هماهنگ با پایان بودجه کنونی دولت آمریکا برای برنامه ایستگاه فضایی است که توسط دولت اوباما از تاریخ انقضای اصلی 2016 به 2020 افزایش یافته بود. زمان عملیاتها تا سال 2024 تمدید شد تا به ناسا یک پلت‌فرم برای اجرای ماموریت‌های مقدماتی نزدیک زمین با هدف ماموریت نهایی به مریخ کمک کند.
ناسا هنوز خریدار خاصی را معرفی نکرده اما دو نهاد تجاری در حال افزودن تجهیزاتی به ایستگاه فضایی هستند. در حال حاضر یک آداپتور الحاقی جدید به ایستگاه اضافه شده که از ماموریت‌های فضاپیماهای بوئینگ و اسپیس‌ایکس حمایت خواهد کرد. این دو شرکت قرار است در سال 2017 کار اعزام فضانوردان را به ایستگاه فضایی آغاز کنند.
شرکت اسپیس‌ایکس از سال 2012 تاکنون ماموریت‌های تامین تدارکات را برای ایستگاه فضایی و ناسا انجام می‌دهد و 9 ماموریت را تا به امروز تکمیل کرده است. به نظر می‌رسد الون ماسک، بنیانگذار این شرکت که بیشتر به سفر به سیاره سرخ علاقه داشته باشد تا ساخت ایستگاه فضایی، اما اسپیس‌ایکس یک کاندید جالب توجه برای در اختیار گرفتن کنترل ایستگاه فضایی بین‌المللی به شمار می‌رود.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.cityam.com/assets/uploads/main-image/cam_narrow_article_main_image/space-shuttle-endeavour-makes-last-trip-to-iss-under-command-of-astronaut-mark-kelly-114951190-566166608d567.jpg

Haniyeh Gholami
08-20-2016, 11:57 AM
سازمان ناسا و آژانس فضایی اروپا به تازگی شهاب سنگی را شناسایی کرده اند که با سرعت یک میلیون و ۳۰۰ هزار مایل بر ساعت در حال نزدیک شدن به خورشید است. این پدیده را «خودکشی شهاب سنگ» نامیده اند.

این شهاب سنگ با همکاری دو قطب فضایی جهان در رصد خانه «سولار اند هلیواسفیریک» شناسایی شده است. شهاب سنگ رصد شده متعلق به خانواده شهاب سنگ های Kreutz است که با داشتن مدارهای بیضی شکل با سرعت زیادی به سمت خورشید در حال حرکت هستند.

محققان بر این باور هستند که این نوع از شهاب سنگ ها به آن دسته از شهاب سنگ هایی تعلق دارند که قرن ها پیش منفجر شده و به تکه های مختلفی تقسیم شده اند.

گفته می شود این شهاب سنگ در داخل خورشید قرار نمی گیرد اما به دلیل نزدیک شدن به آن و حرارت بالای خورشید، ذوب می شود.


کلمه دنباله دار به جای شهاب سنگ قطعا گزینه بهتریست، لطفا هنگام مطالعه متن بالا این مهم را لحاظ فرمایید.
با تشکر

Haniyeh Gholami
08-23-2016, 08:44 AM
ناسا اعلام کرد پس از 2 سال بالاخره توانسته است با یک فضاپیمای گم شده به نام STEREO-B ارتباط برقرار کند. این فضاپیما یکی از دوقلوهای STEREO است که با هدف مشاهده خورشید به فضا پرتاب شدند.

6853

متخصصان پشتیبانی از فضاپیمای STEREO عملیات بازیابی ارتباط را با استفاده از شبکه مخابراتی ناسا در اعماق فضا (DSN)، به صورت ماهیانه انجام می دادند. این شبکه امکان ردگیری و ارتباط با ماموریت های فضایی را در اختیار متخصصان می گذارد.
بالاخره این گروه از متخصصان توانستند یک سیگنال ارتباطی به این فضاپیما مخابره کنند و با تحلیل این سیگنال از وضعیت آن مطلع شوند. اکنون متخصصان در تلاشند تا با اجرای عملیات بازیابی سیستم، وضعیت تجهیزات و دستگاه های فضاپیما را ارزیابی کرده و مجددا کنترل آن را در دست بگیرند.
ارتباط این فضا پیما با زمین در اول اکتبر سال 2014 در جریان یک آزمون بررسی عملکرد زمان سنج قطع ارتباط که قرار بود بعد از 72 ساعت سیستم ارتباطی را مجددا راه اندازی کند، قطع شد و از آن زمان بدون هیچ هدفی در فضا سرگردان شد. متخصصان قصد داشتند این آزمون را در هنگام وقوع پدیده ای موسوم به ارتباط خورشیدی اجرا کنند. در این پدیده فضاپیما در خط دید مستقیم زمین قرار می گیرد و خورشید تمام خطوط ارتباطی آن را با زمین از بین می برد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://cdn2.vox-cdn.com/thumbor/uC6FMWGlEFcqlkeKpkrEKYktVyI=/193x0:2302x1406/1280x854/cdn0.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/50481753/512101main_stereo-orig_full.0.0.jpg

Haniyeh Gholami
09-01-2016, 08:37 AM
یک سال پیش، شش داوطلب، (اخترزیست‌شناس، فیزیک‌دان، خلبان، مهندس معمار، ژورنالیست و خاک‌شناس) در نزدیکی یک آتشفشان خاموش در هاوایی وارد یک اتاق گنبدشکل با مساحت ۱۱ در ۶ متر شدند. هدف آنها این بود که زندگی در شرایطی مثل مریخ را شبیه‌سازی کنند. امروز، انزوای یک ساله آنها به پایان رسید.


6854


این پروژه ناسا به نام Hi-SEAS برای این طراحی شده تا شرایط زندگی انسان در مریخ و محصور بودن در یک فضای کوچک شبیه‌سازی شده و تاثیر آن روی افراد آزمایش شود. این سومین و طولانی‌‌ترین شبیه‌سازی است. دو ماموریت قبلی مدت ۴ و ۸ ماه طول کشیدند. آتشفشان ماونا لاوا به این دلیل انتخاب شده بود که شرایط زیست‌محیطی آن بیشترین شباهت را به مریخ دارد.
این شش داوطلب تنها از طریق ایمیل می‌توانستند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند. انتقال ایمیل‌ها هم ۲۰ دقیقه تاخیر داشت چون انتقال سیگنال بین زمین و مریخ همین‌قدر طول می‌کشد. منابع آنها محدود بود. هر چیزی که آنها احتیاج داشتند، باید از همان ابتدای ماموریت با خودشان می‌آوردند. موجودی غذا و آب به ترتیب هر چهار ماه و دو ماه تکمیل می‌شد.
اعضای تیم اجازه داشتند از اتاق بیرون بروند، اما تنها در صورتی که لباس‌های فضایی سنگین می‌پوشیدند. همچنین شرایط اورژانسی هم شبیه‌سازی می‌شد: از قطع شدن برق و خرابی ابزارها و تجهیزات گرفته تا تخلیه فوری و اجباری برای اجتناب از تشعشعات خطرناک.
وقتی اعضای این پروژه بالاخره از ماموریت‌شان فارغ شدند، یک فیلم مستند هم داشتند تا این لحظه را برای آیندگان ثبت کنند. این فیلم «بهشت سرخ» نام دارد و پروژه فیلم‌سازان مستقلی به نام «لورن دفلیپو» و «کاترین گورینگ» است. هدف آنها این است که نگاه نزدیکی به چگونگی زندگی در مریخ داشته باشند.»
در این میان، محققان ناسا حالا فرایند طاقت‌فرسای آنالیز و مقایسه داده‌های سه ماموریت شبیه‌سازی HI-SEAS را شروع می‌کنند. آنها بر تاثیرات روانی انزوا روی اعضای پروژه تمرکز می‌کنند. دو ماموریت HI-SEAS دیگر هم در همین اتاق انجام خواهد شد. ناسا می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ انسان‌ها را به مریخ بفرستد.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/013/213/original/mars-500-crew-press-conference-nov-8.jpg?interpolation=lanczos-none&downsize=*:1400

Haniyeh Gholami
09-01-2016, 08:45 AM
سازمان ملی فضایی آمریکا(ناسا) پیشتر از وجود جریان آب در سطح کره مریخ خبر داده و اعلام کرده بود که وجود حیات در مریخ غیرممکن نیست اما اکنون اثبات شده که میزان آب موجود در این سیاره بسیار کم است.


6855



این اولین مورد از کشف آب در سطح کره مریخ نبود زیرا سال‌ها پیش مشخص شده بود که آب در دو قطب سیاره مریخ در شکل یخ زده و در جو آن وجود دارد اما کشف آب جاری روی سطح سیاره مریخ تازگی دارد.

آب موجود در سطح مریخ لزوما باید حاوی نمک باشد تا در دمای یخبندان سطح مریخ یخ نزند.
برای تعیین این برآورد، دانشمندان ناسا از داده‌های سیستم تصویربرداری انتشار حرارتی (THEMIS) بر پایه طیف‌سنج پرتوهای مادون قرمز بر روی فضاپیمای اودیسه استفاده کردند تا از راه دور درجه حرارت سطح این سیاره را از مدار اندازه گیری کنند.

هنگامی که آب در فضاهای بین دانه‌های خاک و شن و ماسه وجود داشته باشد، سرعت گرم شدن دمای سیاره در روز و خنک شدن آن در شب را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

محققان ناسا پس از تجزیه و تحلیل چند ساله داده‌های به دست آمده از سیستم تصویربرداری انتشار حرارتی (THEMIS) به این نتیجه رسیدند که حد بالایی از آب که یک منطقه از خاک مریخ می تواند داشته باشد تنها 3 درصد وزن آن خواهد بود .این میزان تقریبا در همان سطح از خشکی است که در کویر آتاکاما بر روی زمین مشاهده می‌شود.

کویر آتاکاما یکی از خشک‌ترین بیابان‌های دنیا در آمریکای جنوبی است. این بیابان از شن‌زار و نمک‌زار پوشیده شده است.

آنچه اکنون مسلم شده این است که در ماه‌های گرم آب جاری در این سیاره وجود دارد. در واقع تغییر جریان آب در فصول و ارتفاعات مختلف حکایت از وجود یک چرخه آب در مناطقی از این سیاره دارد.

البته این آب خالص نبوده و نوعی نمک موجود در آن باعث می‌شود که بتواند در دمای بسیار سرد مریخ جریان داشته باشد. محققان این پژوهش به این نتیجه رسیدند که در مریخ آب وجود دارد اما میزان آن بسیار کم است.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :

http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/15-195_perspective_2.jpg?itok=QdAbNE7E

Haniyeh Gholami
09-01-2016, 09:01 AM
آژانس فضانوردی آمریکا راکتی را که مریخ نورد آتی آن را راهی اعماق فضا خواهد کرد انتخاب نمود.
ناسا در بیانیه ای اعلام کرد مریخ نورد بعدی که به عنوان جانشین «کنجکاوی» در نظر گرفته شده سوار بر یک فروند راکت Atlas V ۵۴۱ راهی فضا خواهد شد.

6856

مریخ نورد بعدی ناسا یعنی Mars ۲۰۲۰ در سال ۲۰۲۰ به سوی این سیاره پرتاب خواهد شد و ناسا از هم اکنون در تدارک مقدمات این پرتاب مهم است. با توجه به دستاوردهای مهم مریخ نورد کنجکاوی، حالا ناسا امیدوار است که نسل بعدی این مریخ نورد اطلاعات بیشتری درباره مریخ و ناشناخته های آن در اختیار دانشمندان قرار دهد.

بدین منظور ناسا قراردادی را با شرکت United Launch Alliance منعقد کرده تا بر اساس آن در جولای سال ۲۰۲۰ مریخ نورد Mars ۲۰۲۰ را با استفاده از یک فروند راکت اطلس V ۵۴۱ به فضا پرتاب کند. کل مبلغ این قرارداد ۲۴۳ میلیون دلار عنوان شده است.

این مریخ نورد در ادامه برنامه بزرگ ناسا تحت عنوان مأموریت «آزمایشگاه علمی مریخ» انجام می شود که پیشتر مریخ نورد کنجکاوی را در سال ۲۰۱۲ راهی این سیاره کرده بود.

با توجه به شباهتهای زیادی که میان این دو مریخ نورد وجود دارد، انتخاب راکت اطلس ۵ برای این پرتاب چندان تعجب برانگیز نبوده است. از آن گذشته سایر راکتها برای پرتاب این مریخ نورد محدودیتهای فنی دارند و به همین دلیل ناسا راکت اطلس ۵ را برای این مأموریت مهم انتخاب کرده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://imagecache.jpl.nasa.gov/images/640x350/msl20111126-640-640x350.jpg

Haniyeh Gholami
09-01-2016, 09:27 AM
پس از گذشت کمتر از دو هفته از یک پیاده روی فضایی، دو فضانورد سازمان فضایی آمریکا (ناسا) روز چهارشنبه اول سپتامبر (10 شهریور) برای دومین بار در خارج از ایستگاه بین المللی فضایی به پیاده روی فضایی می روند.

6857

قرار است دو فضانورد یاد شده پس از شش و نیم ساعت پیاده روی فضایی یک رادیاتور حرارتی را که بخشی از سیستم سرمایش ایستگاه بین المللی فضایی است، جمع کنند.
این رادیاتور، تجهیزات پشتیبان است که پیش از این برای رفع نشتی مایع آمونیاک سیستم خنک کننده نصب شده بود.
دو فضانورد ناسا همچنین در جریان این ماموریت بست های یک مفصل خورشیدی را محکم می کنند و اولین دوربین از چند دوربین تلویزیونی تقویت شده با وضوح بالا را نصب خواهند کرد؛ از این دوربین ها به منظور کنترل فعالیت ها در خارج این ایستگاه بین المللی فضایی از جمله ورود و خروج گروه های ملاقات کننده و خدمه فضاپیماها استفاده خواهد شد.
تلویزیون ناسا پیاده روی فضایی روز چهارشنبه را به طور زنده و کامل پخش می کند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/iss046e001924.jpg

Haniyeh Gholami
09-01-2016, 09:34 AM
سازمان ناسا برای اولین بار در تاریخ از دستگاه توالی یاب دی ان ان در ایستگاه فضایی بین المللی استفاده کرد.

6858

فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی ناسا اولین قدم برای ساخت آزمایشگاه مداری را برداشتند که ایمنی آنها را در این ایستگاه افزایش می دهد.
این برای اولین بار در تاریخ است که فضانوردان ناسا دارای آزمایش دی ان ای توالی یافته در ریز جاذبه هستند.
در واقع توالی یابی DNA فرایند تشخیص ترتیب نوکلئوتیدهای یک قطعه از DNA است که می توان به توالی ساختارهای مختلف اتمی در نوکلئوتیدهای سازنده دی‌ان‌ای که نمایانگر ساختار توالی مولکول در سطح اتمی است، دست یافت.
هدف از انجام این آزمایش بررسی چگونگی کارکرد دستگاه توالی یاب دی ان ای قابل حمل در مدار بوده است.
نکته قابل توجه در مورد نمونه های آزمایش شده در ایستگاه فضایی بین المللی، وجود نتایج یکسان آن با آزمایشات انجام گرفته بر روی زمین است.
اگر آزمایشات بیشتری در این لابراتور نتیجه شود، فضانوردان قادر به استفاده از دستگاه توالی یاب به منظور آزمایش میکروب های یافته شده بر روی سطح ایستگاه فضایی بین المللی خواهند بود.
شاید تصور رشد موجودات زنده در ایستگاه بین المللی فضایی کمی عجیب به نظر رسد اما ناسا می گوید که هر چند وقت یکبار قارچ هایی را در آنجا پیدا می کند که نیاز به آزمایش شدن دارند.
پیش از این باید برای انجام آزمایش، نمونه ها به زمین ارسال می شدند که محققان ناسا زمان زیادی را از دست می دادند اما با راه اندازی دستگاه توالی یاب می توان به سرعت احتمال خطر آفرین بودن قارچ ها و میکروب ها را برای سلامتی فضانوردان مشخص کرد.
از دیگر مزایای استفاده از دستگاه توالی یاب، اطمینان از درست کارکردن سیستم بازیابی آب ایستگاه فضایی بین المللی است و تحلیل نتایج آزمایشات بدون بازگرداندن آنها به زمین است.
ناسا بر این باور است که استفاده از دستگاه توالی یاب در ماموریت های آینده مریخ مفید خواهد بود و ابزاری برای حفاظت از سلامتی فضانوردان در ماموریت های طولانی مدت به حساب می آید.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/128f0462_sequencer_1.jpg

Haniyeh Gholami
09-11-2016, 09:09 AM
جف ویلیامز، فضانورد ناسا و فرمانده اکسپدیشن ۴۸ به همراه همکارانش الکسی اوچینین و الگ اسکریپچکا پس از یک ماموریت رکوردشکن در ایستگاه فضایی بین‌المللی به سلامت به زمین بازگشتند.

6862

فضاپیای سایوز TMA-20M که حامل اعضای خدمه اکسپدیشن ۴۸ بود امروز (چهارشنبه هفتم سپتامبر ۲۰۱۶) در نزدیکی شهر جزقازغان واقع در قزاقستان فرود آمد. ویلیامز، اوچینین و اسکریپچکا پس از گذارندن ۱۷۲ روز در فضا به عنوان خدمه اکسپدیشن ۴۷ و ۴۸ در ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین بازگشتند.

6863

حالا ویلیامز با رکورد گذراندن ۵۳۴ روز در فضا در صدر لیست فضانوردان ناسا قرار دارد. اسکریپچکا نیز با ۳۳۱ روز در طی دو پرواز و اوچینین در اولین ماموریتش ۱۷۲ روز را در فضا سپری کرده اند.

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://media1.s-nbcnews.com/j/newscms/2016_36/1698496/160907-astronaut-jeff-williams-rd-145a_4d1d2d44f20e78126dc8947c1fa66774.nbcnews-ux-2880-1000.jpg
http://media.jrn.com/images/2000*1259/dc6dced9-8f21-418a-a1ef-f8cddacc5694.jpg

Haniyeh Gholami
09-11-2016, 09:22 AM
ناسا فضاپیمایی را برای جمع‌آوری نمونه از یک سیارک ناشناخته، از ایستگاه فضایی کیپ کاناورال به فضا پرتاب کرد.

6864

این فضاپیما بنام OSIRIS-REx به منظور دستیابی به سرنخ‌های درباره پیدایش منظومه شمسی انجام شده و گفته می‌شود که 7 سال به طول می‌انجامد.

OSIRIS-REx ماموریت هفت ساله خود به سیارک بنو (Bennu) را بدون هیچ گونه مشکلی آغاز کرد.

این فضاپیما بر روی یک موشک اطلس5 شرکت ULA، از پایگاه هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا در ساعت 3:35 بامداد جمعه به وقت تهران به فضا پرتاب شد.

6865

اگر همه‌چیز طبق برنامه ریزی پیش برود، فضاپیمای OSIRIS-REx در ماه اوت 2018 با یک سیارک به قطر 500 متر به نام "بنو" ملاقات خواهد کرد.

این کاوشگر پس از نمونه برداری از این سیارک، این نمونه‌ها را با خود حمل کرده و در سال 2023 به زمین بازخواهد گشت.

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://static6.businessinsider.com/image/57d1ec4309d2931f008b6d64-1221/osiris%20rex%20atlas%20v%20launch.jpg
http://www.space.com/images/i/000/058/213/original/atlas-v-launch-osiris-rex-ula-3.jpg?interpolation=lanczos-none&downsize=553:*

Haniyeh Gholami
09-11-2016, 09:33 AM
یک شرکت تولیدکننده محصولات محافظتی با نانولوله ‌‌کربنی، فناوری برای محافظت فضاپیمای ناسا که قرار است به سیاره مشتری برود، ارائه کرده است. این پوشش نانولوله‌ای قادر است بخش‌های حساس این فضاپیما را از گزند تابش‌ها حفظ کند.

6866

یک شرکت فعال در حوزه نانولوله کربنی، اقدام به تولید الیافی کرده که به مسافران فضاپیما‌ها کمک می‌کند تا از گزند بارهای الکتریکی در امان باشند.
زمانی که شرکت شما یک محصول غیرمعمول دارد، می‌توانید رکوردهای جدیدی را به ثبت برسانید. پیتر آنتونیت، مدیرعامل شرکت نانوکومپ (Nanocomp)، می‌گوید: «ماهواره‌های اندکی راهشان به مشتری می‌افتد. بنابراین، بازار برای محصولات مربوط به این سیاره زیاد نیست.»
نانوکومپ در سال 2004 تأسیس شد که به دنبال ارائه یکی از پیچیده‌ترین فناوری‌های موجود در حوزه پوشاک است. این شرکت با 70 کارمند اقدام به تولید الیافی می‌کند که می‌تواند قطعات حساس فضاپیماها را حفظ کند. این شرکت قصد دارد تا بازار خود را توسعه دهد، به طوری که در کنار محصولات هوافضا و دفاعی به دنبال تولید محصولاتی برای صنعت خودروسازی است تا بخش‌های حساس را از گزند گرما حفظ کند.
راز موفقیت این شرکت، استفاده از نانولوله‌های کربنی است. آنتونیت می‌گوید: «ما از الکل به‌عنوان سوخت استفاده کردیم تا کربن تولید کنیم. آب را شکافتیم تا هیدروژن را به‌عنوان گاز حامل به دست آوریم. سپس مقداری آهن به آن افزودیم تا نقش کاتالیست را ایفا کند.»
این شرکت روشی برای بافتن نانولوله‌ها و ایجاد الیاف به دست آورده است. این شرکت می‌تواند در سال یک تن از این ماده را تولید کند. هر چند این رقم در مقیاس استاندارد صنعتی زیاد نیست، اما برای یک شرکت نوپا حجم بالایی محسوب می‌شود.
مشتری اصلی نانوکومپ در حال حاضر، بخش‌های دفاعی، نظامی و ناسا هستند. این بخش‌ها به دنبال استفاده از این فناوری برای محافظت موتور فضاپیما هستند. از آنجایی که عبور فضاپیما از میان کمربند مغناطیسی قوی مشتری موجب بروز دشارژهای الکترواستاتیک می‌شود، این فناوری برای محققان ناسا بسیار ارزشمند است.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،مزیت این فناوری، سبک و ارزان بودن آن است که برای ساخت فضاپیما بسیار مهم است. گرادیان گرمایی شدیدی در بخش‌های مختلف فضاپیما وجود دارد، به طوری که درون یک بخش 250 سانتیگراد و بیرون آن 250- سانتیگراد دما دارد. چنین فناوری می‌تواند در برابر این گرادیان دمایی مقاوم باشد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2016/07/image-20160705-817-arx8ei.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 10:21 AM
فضاپیمای «افق نو» ناسا تا به امروز اطلاعات جالبی درباره قمر «شارون» (Charon) سیاره پلوتو به دست آورده که مشابه آن را پیشتر ندیده ایم. به نظر می رسد که نواحی قطبی این قمر، رنگی قرمز مایل به قهوه ای به خود گرفته که محققان ناسا قادر به درک چگونگی بروز چنین اتفاقی نبودند. بنابراین این تیم، یک سال گذشته را صرف تحقیق و جمع آوری تصاویر بیشتر کرده و به نظر می رسد بالاخره به پاسخ های مد نظر خود دست یافته است.

6868

به نظر می رسد که ناحیه قرمز رنگ قمر شارون، به دلیل فرار گاز متان از سیاره کوتوله پلوتو و یخ بستن آنها به وجود آمده است. مدیر تیم ناسا، سیاره پلوتو را به یک هنرمند گرافیتی تشبیه می کند که با پاشیدن رنگ روی کارن، منطقه ای قرمز رنگ به وسعت نیومکزیکو پدید آورده.
اگرچه منجمان ناسا شک کرده بودند که این پدیده ممکن است به گاز متان مربوط باشد، اما به توضیحی دقیق برای آن دست نیافته بودند. در مقام توضیح، سیاره پلوتو جاذبه بسیار ضعیفی دارد که امکان فرار اتمسفر را فراهم می آورد. در همین حال، نیروی گرانش قمر کارن به قدری قوی هست که گاز متان را به سمت خود بکشد. علاوه بر این، دمای شارون در دوران زمستانی می تواند به منفی 256 سانتی گراد برسد که هزاران سال به طول می انجامد.


جالب است بدانید که گاز متان هیچ رنگی ندارد اما در صورت قرار گرفتن در برابر تابش فرابنفش خورشید، تغییر حالت داده و ضمن گرفتن رنگ قرمز به خود، تبدیل به ماده ای دیگر به نام «تولین» می شود. تولین می تواند به مدار مغناطیسی سیارات چسبیده و حتی زمانی که دوران زمستانی به پایان رسیده، رنگ آن منقطه را برای همیشه به قرمز تغییر دهد. حالا تیم ناسا باور دارد که دیگر سیارات کوچک «کمربند کویپر» نیز ممکن است با شرایط مشابهی مواجه شده و اتمسفرشان دستخوش تغییر شده باشد.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/full-res-charon.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 10:32 AM
فضاپیمای کاسینی ناسا پس از ۱۲ سال گردش به دور زحل و بررسی حلقه‌ها و قمرهای آن به سال آخر ماموریتش رسیده و نزدیکترین رصدها از این سیاره را در آخرین گردش خود تجربه خواهد کرد.


6869


ماموریت پایانی این فضاپیما برای سپتامبر سال آینده برنامه‌ریزی شده، اما پیش از آن کاسینی یک گردش دو مرحله‌ای را در اطراف سیاره اجرا خواهد کرد. این فضاپیما در روز ۳۰ نوامبر از لبه خارجی حلقه‌های اصلی زحل عبور خواهد کرد. این مدارها که مجموعه‌ای ۲۰ تایی هستند، مدارهای حلقه F نام دارند. کاسینی در جریان این مدارهای هفتگی به فاصله ۷۸۰۰ کیلومتری مرکز حلقه نازک F نزدیک خواهد شد که از ساختاریی با پیچ و بافت عجیب برخوردار است. آخرین باری که کاسینی تا این حد به زحل نزدیک شده بود، زمان ورود آن در سال ۲۰۰۴ بود.
مراحل پایانی ماموریت این فضاپیما که “پایان بزرگ” نام گرفته، احتمالا آوریل سال آینده آغاز خواهد شد. عبور کاسینی از نزدیکی قمر تیتان باعث خواهد شد که مدار فضاپیما تغییر کرده و از شکاف بین زحل و حلقه‌های آن با عرض ۲۴۰۰ کیلومتر عبور کند. کاسینی در این زمان از نزدیک به رصد منظومه زحل پرداخته، میدان‌های مغناطیسی و گرانشی سیاره را نقشه‌برداری کرده و نماهای بازگشتی از جو را ثبت می‌کند. محققان نیز همچنین بطور مستقیم به بررسی ذرات غبار مانند در حلقه‌های اصلی سیاره پرداخته و جو بیرونی زحل نمونه‌برداری خواهند کرد. در نهایت، این فضاپیمای ناسا در جو زحل شیرجه زده و تا زمان مرگ، اطلاعاتی در مورد ترکیبات شیمیایی سیاره را به زمین ارسال خواهد کرد.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/cassini_extrasolar_dust_main.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 10:47 AM
ناسا هرگونه تغییری در علائم دایره‌البروج و افزوده شدن برج سیزدهم به آن را تکذیب کرد.

6870

اخیرا اخباری مبنی بر تغییر تاریخ‌های نجومی توسط ناسا منتشر شد که باعث می‌شد علائم دایره‌البروج از 12 به 13 عدد تبدیل شوند. این خبر در یک سایت آموزشی ناسا برای دانش‌آموزان منتشر شده بود که در آن گفته شده بود به دلیل تغییر محور و قطب زمین،‌ صورت‌فلکی مارافسای نیز که پیش از این در تقویم دایره‌البروج 12 تایی بابلی‌ها نادیده‌گرفته شده بود، به آن اضافه شده است.

این خبر باعث جنجال و پرسش‌هایی در دنیای اینترنت شد. اکنون سازمان ناسا بیانه‌ای در مورد این جنجال منتشر کرده و در آن هرگونه تغییری در دایره‌البروج را تکذیب کرده است.

البته ناسا این موضوع را مرتبط به طالع‌بینی خوانده و این که کار این سازمان، انجام تحقیقات در حوزه نجوم و ستاره شناسی است که هیچ‌گونه ارتباطی با طالع بینی ندارد. ناسا افزود صورت فلکی سیزدهم همیشه وجود داشته اما اضافه شدن آن به دایره البروج مربوط به ستاره شناسی نیست.

دواین براون،‌ سخنگوی ناسا اظهار کرد: ما هیچ گونه تغییری در علائم دایره‌البروج ندادیم و تنها محاسبات ریاضی انجام دادیم. گزارش مذکور در مورد طالع‌بینی است و نه ستاره شناسی و به یک داستان کهن مربوط می‌شود که نشان می‌دهد علم و ریاضی، ریشه در رصد آسمان شب دارد.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://en.es-static.us/upl/2012/03/ecliptic_640.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 10:53 AM
ناسا برای نخستین بار انتشار عجیبی از پرتوهای ایکس را از سوی پلوتو شاهد بوده که حدود شش میلیارد سال نوری از خورشید فاصله دارد.

این کشف توسط رصدخانه پرتوی ایکس چاندرا در جریان چهار رصد مجزا انجام شده است. در هر رصد، چاندرا توانست پرتوهای ایکس کم‌انرژی را از سمت سیاره کوتوله پلوتو دریافت کند.

6871

به گفته محققان، این نخستین بار است که پرتوهای ایکس از سوی جسمی در کمربند کویپر شناسایی شده‌ است و اینکه سیاره کوتوله پلوتو به شیوه‌ای غیرمنتظره و جدی با بادهای خورشیدی تعامل دارد.

این تحقیق که در مجله Icarus منتشر شده، نشان داده که یافته‌ها به نوعی شگفت‌آور هستند زیرا پلوتو فاقد میدان مغناطیسی برای حمایت از انتشار پرتوهای ایکس است.

تعامل بین گازهای اطراف این اجسام سیاره‌ای و باد خورشیدی باعث ایجاد پرتوهای ایکس می‌شوند.

اکنون دانشمندان سه فرضیه را برای پرتوهای ایکس منتشر شده از سیاره کوتوله پلوتو ارائه کرده‌اند. اول اینکه احتمالا گاز بسیار بیشتری از میزان کشف شده توسط فضاپیمای نیوهورایزنز در اطراف این جسم وجود دارد. دوم اینکه میدان‌های مغناطیسی میان‌سیاره‌ای، ‌ذرات بیشتری از باد خورشیدی را در منطقه اطراف پلوتو متمرکز می‌کنند. احتمال آخر این است که تراکم کم باد خورشیدی در منطقه بیرونی منظومه شمسی ممکن است به شکل‌گیری حلقه‌ای از گاز خنثی در مدار پلوتو کمک کرده باشد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://cnet2.cbsistatic.com/hub/i/r/2015/02/27/b70b6c50-b5d8-4e38-8600-8a290a253314/resize/770x578/1b2c0306c76383c1ea77010363cbf0f9/pia19185-cr.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 11:27 AM
سیاه‌چاله‌های فوق عظیم مانند هیولایی درنده هرچیزی را که به آنها نزدیک شود، به سرعت می‌بلعند. این سیاه‌چاله‌ها به خاطر داشتن نیروی جاذبه بسیار قوی حتی ستارگان مجاورشان را به سمت خود می‌کِشند.

دانشمندان ناسا برای اولین‌بار کل فرایند خروج پرتوهایی که از قلب یک سیاه‌چاله به بیرون می‌تابد را ثبت کردند. محققان به کمک کاوشگر مطالعاتی میدان گسترده مادون قرمز ناسا توانستند به بینش عمیقی نسبت به اختلال گرانشی پرتوهای سیاه‌چاله دست یابند.

6872

تخریب ستارگان توسط یک سیاه‌چاله با آزادسازی حجم عظیمی از انرژی همراه است. اخترشناسان این رویداد را اختلال گرانشی پرتوها نامیدند. در این حین پدیده دیگری با نام «زبانه کشی» رخ می‌دهد که در آن مناطق اطراف بسیار روشن خواهد شد.

در سال‌های اخیر زبانه‌کشی‌های دیگری کشف شده اما درک کاملی از آنها صورت نگرفته است.

به تازگی دو مطالعه صورت گرفته که در آن‌ها اختلال گرانشی پرتوها توصیف شده و محققان در این مطالعات به بررسی نحوه جذب غبار و بازتاب نورشان همانند پدیده پژواک پرداخته‌اند.

این رویکرد دانشمندان را قادر به اندازه‌گیری هرچه دقیق‌تر انرژی زبانه‌کشی‌های حاصل از پدیده اختلال گرانشی پرتوها کرده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/pia20027_updated.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 11:44 AM
یکی از شگفت انگیز ترین کشفیات سال های اخیر را شاید بتوان کشف قمری دیگر برای زمین قلمداد کرد که همانند ماهی دوم بیش از صد سال است که دور زمین می گردد اما متوجه آن نبوده ایم.

ناسا به تازگی تایید کرده است که قمری جدید برای زمین کشف شده است. البته این قمر هم اندازه ماه ما نیست و ابعاد آن به قدری کوچک است که می توان آن را یک سیارک در اعماق فضا دانست که به صورت کاملا تصادفی دور زمین نیز می چرخد.

قمر دوم زمین توسط تلسکوپ Pan STARRS1 که در هاوایی قرار دارد شناسایی شده است. به دلیل مدار چرخش عجیب و غریبی که این قمر داشته تا به حال از دیده ها به دور مانده است. مدار این قمر بیضی شکل است که باعث می شود قمر جدید در فاصله ی بین 38 تا 100 برابر فاصله ی کنونی ماه از زمین، به دور کره ی خاکی ما بچرخد.

6873

این قمر با نام 2016 Ho3 شناخته می شود و صد سال است که در میدان گرانشی زمین گرفتار شده و در این مدت توانسته از چشم ها به دور باشد. به علاوه این قمر در مدت 365.93 روز به دور خورشید می چرخد که اندکی از 365.24 روز ماه کنونی ما بیشتر است.

مدار این قمر با پهنای 100 متری و گستره ی 40 متر که دارد یکی از سخت ترین مدارها برای رهیابی است. با توجه به شکل بیضی مدار این قمر، به اشتباه اینطور به نظر می رسد که شی تازه کشف شده به دور خورشید چرخیده و سرعت بسیار زیادی دارد. اما در مواقعی ممکن است قمر با سرعت کم و بسیار دورتر به نظر برسد.

6874

با توجه به تحقیقات انجام شده این قمر از فاصله ی 14 میلیون کیلومتری به زمین نزدیک تر نخواهد شد. این قمر چندین قرن به دور زمین خواهد چرخید و پس از آن مدار خود دور زمین را ترک خواهد کرد.

مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://cdn1.collective-evolution.com/assets/uploads/2016/06/second-759x500.jpg
http://assets.inhabitat.com/wp-content/blogs.dir/1/files/2016/06/NASA-Discoveries-Second-Mini-Moon.jpg

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 12:00 PM
سازمان فضایی آمریکا ناسا می گوید شواهد بیشتری مبنی بر وجود آب در یکی از اقمار سیاره مشتری یافته است.

6875

به نقل از خبرگزاری فرانسه ناسا می گوید تصاویر و یافته های جدیدی که از قمر اروپا – از اقمار مشتری- به دست آورده نشان می دهد که رگه هایی از آب در سطح این قمر دیده می شود. این تصاویر از فاصله ۲۰۰ کیلومتری گرفته شده اند.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://i.guim.co.uk/img/media/44486e684caf406797172b432e88f6e452cfaa0f/0_0_4500_4500/master/4500.jpg?w=620&q=55&auto=format&usm=12&fit=max&

Haniyeh Gholami
09-27-2016, 12:34 PM
ناسا در کنفرانس خبری خود از کشف فوران بخار آب در سطح «اروپا»،قمر مشتری خبر داده است.این کشف که مقام‌های ناسا آن را «شگفت‌انگیز» خوانده‌اند اما چرا مهم است و چه معنایی برای آینده دارد؟

بر اساس اعلام دانشمندان ناسا تصاویر و داده‌های ثبت شده توسط تلسکوپ هابل، فوران‌های بخار آب را در بیش از ۱۶۰ کیلومتر بالاتر از سطح «اروپا»،قمر مشتری رصد کرده است. این فوران‌های بخار آب به احتمال بسیار زیاد از اقیانوس‌های موجود در زیر سطح یخ‌زده این قمر مشتری نشات می‌گیرد. این کشف به معنای آن است که کاوشگر‌های آینده نیازی به فرود و نمونه‌برداری از سطح قمر اروپا ندارند و می‌توانند حتی تنها با عبور از درون این فوران‌ها، نمونه بداریهای لازم را انجام دهند. این مسئله هزینه‌ها و بودجه‌ لازم برای ماموریت اکتشافی در این رابطه را به صورت بسیار چشمگیری کاهش می‌دهد. مسئله مهم آن است که هر چند مریخ در میان مردم بسیار مشهور است اما دانشمندان حدس می‌زنند که احتمال کشف حیات میکروبی در اروپا،قمر مشتری حتی بیشتر از مریخ است.

6877

چرا نام قمر مشتری اروپاست !؟


شاید نام «اروپا» خیلی‌ها را گیج کند. اروپا نام یکی از شصت و دو ماه یا همان قمر سیارهٔ مشتری است. این ماه در سال ۱۶۱۰ میلادی توسط گالیله کشف شد.اروپا در کنار گانیمد، Io و کالیستو از قمرهای گالیله‌ای سیاره مشتری به شمار می‌رود، زیرا کشف این اقمار به گالیله، اخترشناس مشهور نسبت داده شده‌است. اين گاليله بود كه قمرهاي مشتري را كشف كرد از اين رو اين اجرام به قمرهاي گاليله‌اي شهرت يافته‌اند. قمر اروپا در ميان چهار قمر ديگر كوچكترين به شمار مي‌رود اما در عين حال،‌ مرموزترين آنها هم به حساب می‌آید.
سطح قمر اروپا منجمد است و لايه‌اي از يخ سرتاسر آن را پوشانده‌است، از اين رو دانشمندان گمان مي‌برند در زير اين لايه يخي اقيانوسي بسيار فعال پنهان شده‌است. اين سطح يخي باعث شده قمر اروپا به يكي از انعكاسي‌ترين اجرام در سامانه خورشيدي تبديل شود.در اسطوره‌شناسي يوناني،‌ زني به نام اروپا توسط زئوس كه خود را به شكل يك گاو كاملا سفيد درآورده‌بود تا وي را اغوا كند، ربوده مي‌شود. اروپا گاو را با گل تزئين كرده و بر پشت او سوار شده و به كرت، جزيره‌اي در يونان،‌بازمي‌گردد و زماني كه به كرت مي‌رسد،‌ زئوس، كه همتاي ژوپيتر خداي روم باستان است،‌ به شكل اصلي خود بازگشته و اروپا را فريب مي‌دهد و به همسري خود برمي‌گزيند.
چهار قمر مشتري براي چندين قرن بي‌نام بودند و گاليله به جاي نام به هريك از آنها شماره‌اي اختصاص داده‌بود. در ميان چهار قمر،‌اروپا دومين قمر نزديك به مشتري به شمار مي‌رفت از اين رو گاليله آن را مشتري 2 مي‌ناميد.
در سال 1892 قمر آكالتئا كشف شد، نزديك‌ترين قمر به سياره مشتري،‌از اين رو اروپا به سومين قمر نزديك به مشتري تبديل شد و نام مشتري 2 از روي آن برداشته‌شد و با كشف قمرهاي بيشتر،‌اروپا به ششمين قمر نزديك به مشتري تبديل شد. اولين‌بار سيمون ماريوس بود كه درخواست داد نام‌هاي كنوني اين قمرها برايشان انتخاب شود اما اين اتفاق تا قرن نوزدهم ميلادي رخ نداد.


6878



احتمال کشف حیات در اروپا بیشتر از مریخ


گروهی از دانشمندان معتقدند که بعد از زمین، قمر ˈاروپا ˈ محتمل ترین مکان در کیهان است که بر روی آن ممکن است حیات وجود داشته باشد. آنها می گویند: اروپا ششمین قمر نزدیک به مشتری بسیار بیشتر از مریخ احتمال دارد که محور تمرکز اکتشافات اخیر آمریکا باشد.
به گفته ی پرفسور Ronald Greeley و دیگر محققان دانشگاه آریزونا ، ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری بفرستد زیرا این قمر از بهترین گزینه‌های جست و جوی حیات در منظومه ی شمسی محسوب می‌شود .
اقیانوس موجود در این قمر، پوسته نازک یخ و حضور اکسیدان ها، اروپا را بیشتر از سیاره سرخ مریخ به مکانی قابل سکونت تبدیل می کند. مسئله بودجه‌های تحقیقاتی برای طرح‌های بزرگ مسئله بسیار مهمی است. با کشف جدید ناسا و مشخص شدن امکان تحقیقات در قمر مشتری با عبور از میان فوران‌های بخار آن احتمالا بودجه لازم برای ارسال کاوشگر به اروپا تامین می‌شود. کسی نمی‌داند شاید در میان جنجال‌های همیشگی مریخ این اروپا،قمر مشتری باشد که ناگهان با کشف حیات در آن به چهره جنجالی جهان تبدیل شود.



مشاهده تصاویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینکهای زیر :
http://www.space.com/images/i/000/054/944/original/jupiter-moon-europa.jpg?interpolation=lanczos-none&downsize=*:1000
http://aspokastorias.yolasite.com/resources/planets/%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A3/Jupiter_Io_732X520.jpg

Haniyeh Gholami
10-30-2016, 10:06 AM
6886


مقامات آژانس فضایی اروپا تایید کرده‌اند کاوشگری که برای فرود روی مریخ به این سیاره فرستاده بودند، دو روز پیش هنگام فرود روی سطح سیاره سقوط کرده و نابود شده است.
کاوشگر شیاپارلی (Schiaparelli) قرار بود شامگاه چهارشنبه بر سطح مریخ فرود آید. در تصاویر ارسالی از مدارگرد اکتشافی مریخ متعلق به ناسا شواهدی در محدوده مقرر شده برای فرود کاوشگر شیاپارلی مشاهده شده که احتمال می رود بقایای مربوط به این کاوشگر باشد.
کاوشگر شیاپارلی به همراه مدارگرد مریخی مدارگرد ردیاب گاز (Trace Gas Orbiter) در قالب برنامه فضایی مشترک آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی روسیه موسوم به اگزومارس سفری حدودا ۴۹۶ میلیون کیلومتری را تا مدار مریخ پشت سر گذاشتند. شیاپارلی که ابعادی حدود ۲۰۰ در ۴۰ سانتی متر و وزنی حدود ۵۷۷ کیلوگرم داشت یکشنبه گذشته پس از سفری هفت ماهه از فضاپیمای اگزومارس جدا شد و به تنهایی سفری سه روزه را به سمت سیاره مریخ آغاز کرد.
کاوشگر مریخی شیاپارلی قرار بود شامگاه چهارشنبه طی عملیاتی حساس بر سطح مریخ فرد آید. مرحله ای حساس که شش دقیقه زمان می برد.
بدین ترتیب که قرار بود شیاپارلی در ساعت ۱۴:۴۲ (به وقت گرینویچ) روز چهارشنبه ۱۹ اکتبر (۲۸ مهر) با سرعت ۲۱ هزار کیلومتر در ساعت وارد جو مریخ شده و پس از آن چترهای نجات باز شده و سپس با فعال شدن «موشک ترمزی» (Retrorocket) سرعت کاوشگر برای فرود کاهش یابد.
شش دقیقه قطع ارتباط رادیویی برای دانشمندان آژانس فضایی اروپا با بیم و امیدهای فراوانی طی شد اما این سکوت تلخ تا ساعت ها ادامه یافت تا سرانجام دانشمندان آژانس فضایی اروپا شکست این ماموریت را بپذیرند. مهمترین بخش ماموریت آزمایش تکنیکهای فرود بود که قرار بود از تجربیات حاصل از آن برای فرود مطمئنتر کاوشگر بزرگ مریخی اگزومارس در سال ۲۰۲۰ میلادی استفاده شود.

هدفی که شاید در پی فرود ناموفق شیاپارلی در صورت کشف علت آن نیز تا حدی محقق شده باشد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://e3.365dm.com/16/10/992x558/7aa40b8ded413ab8d6a832b0d85bb62fd1d241dc5281ac0c57 5cb341b537630f_3812538.jpg?20161020102050

Haniyeh Gholami
10-30-2016, 10:12 AM
مدارگرد شناسایی مریخ ناسا (MRO) محلی را شناسایی کرده که به احتمال زیاد همان محل سقوط کاوشگر شیاپارلی آژانس فضایی اروپا است.

6887

این مدارگرد موفق به شناسایی یک نقطه روشن و قسمت‌های تیره بر روی سطح مریخ و در نزدیکی منطقه‌ای شده است که قرار بوده کاوشگر شیاپارلی در آنجا فرود بیاید.
کاوشگر شیاپارلی بخشی از ماموریت آژانس فضایی اروپا به مریخ موسوم به اگزومارس(ESA) است. ناسا معتقد است که نقاط کشف شده بقایای چتر نجات و ماژول این کاوشگر هستند.
در حال حاضر تنها یک تصویر بی کیفیت در اختیار این دانشمندان بوده و آنها ناچارند تا هفته آینده که این مدارگرد بار دیگر از سطح مریخ گذر می‌کند صبر کنند تا تصاویری با وضوح بالا از دوربین‌های با کیفیت را به دست بیاورند.
ماموریت هفت ماهه فضاپیمای "اگزومارس" آژانس فضایی اروپا برای جستجوی حیات در سطح مریخ هفته گذشته آغاز شد اما پس از جدا شدن فرودگر "شیاپارلی" از مدارگرد خود و درست قبل از فرود آن به سیاره سرخ، این فرودگر ناپدید شد و تاکنون دانشمندان اطلاعات دقیقی از سرنوشت آن ندارند.
مقامات آژانس فضایی اروپا هنوز هم این ماموریت را یک موفقیت بزرگ می‌دانند و امید دارند که در روزهای آینده و کسب اطلاعات از وضعیت این فرودگر به ماموریت مهم خود ادامه دهند.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.esa.int/var/esa/storage/images/esa_multimedia/images/2016/10/schiaparelli_landing_site/16195257-1-eng-GB/Schiaparelli_landing_site_large.jpg

Haniyeh Gholami
10-30-2016, 10:22 AM
اورانوس یک سیاره‌ی گازی است که 27 قمر آن شناخته شده است اما بر اساس جدیدترین بررسی‌های دانشمندان دانشگاه آیداهو، وجود دو قمر جدید در حلقه های اورانوس محتمل است. این تحقیقات بر اساس داده‌های فضاپیمای ناسا صورت گرفته است.
اورانوس یکی از دورترین سیارات منظومه شمسی است و دانشمندان از احتمال وجود دو قمر جدید در حلقه های اورانوس خبر داده‌اند. فضاپیمای وویجر 2 (Voyager 2) در سال 1986 از کنار سیاره اورانوس عبور کرده بود و تحلیل داده‌های ارائه شده از این فضاپیما نشان می‌دهد که یک الگوی مواج در دو حلقه اورانوس وجود دارد که می‌تواند بیانگر دو قمر کوچک باشد.


6888
دو قمر جدید در حلقه های اورانوس بین 4 تا 13 کیلومتر قطر دارند

به نظر می‌رسد که این قمرهای کوچک بین 4 تا 13 کیلومتر قطر داشته باشند و در خارج از حلقه‌های تیره رنگ آلفا و بتا گردش می‌کند. به گفته دانشمندان، این قمرها به اندازه‌ای کوچک هستند که دوربین‌های وویجر در هنگام عبور از فاصله 81 هزار کیلومتری اورانوس در دهه 80 میلادی نتوانست آنها را مشاهده و ثبت کند. همچنین گفته شده که احتمالا این دو قمر با حلقه‌ها ترکیب شده‌اند.
تا کنون 27 قمر اورانوس شناخته شده‌اند که در صورت تایید دو قمر جدید در حلقه های اورانوس تعداد قمرهای این سیاره به 29 خواهد رسید. نام بیشتر قمرهای اورانوس از داستان‌های شکسپیر الهام گرفته است که از این میان می‌توان به دو قمر بزرگ «اوبرون» و «تیتانیا» اشاره کرد. این در حالی است که بیشتر قمرهای منظومه شمسی نام‌هایشان را از افسانه‌های یونانی گرفته‌اند.


6889


از میان قمرهای کشف شده‌ی اورانوس، هشت قمر کوچک‌تر در فاصله بسیار نزدیکی از هم قرار دارند و دانشمندان تا کنون نتوانسته‌اند دلیل برخورد نکردن آنها به یکدیگر را پیدا کنند.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/059/353/original/uranus-infrared.jpg?interpolation=lanczos-none&downsize=*:1000
http://img.huffingtonpost.com/asset/crop_425_407_571_200,scalefit_630_noupscale/5805c7221b0000df1cef7b47.jpeg

Light Plants
12-04-2016, 02:52 PM
پایانی بر حرف و حدیث‌های فرود انسان بر ماه در ماموریت های آپولو
تیمی از محققان آلمانی قصد دارند دو کاوشگر را به سوی ماه ارسال کرده تا به دنبال مه‌نوردهای باقی‌مانده از ماموریت آپولو 17 باشند. در صورت انجام این ماموریت، بایستی شاهد پایان یافتن جدال‌هایی باشیم که تا به امروز همچنان بر سر درستی یا نادرستی فرود انسان بر ماه وجود دارد. چرا که افراد زیادی هستند که هنوز نسبت به ماموریت‌های آپولو شک داشته و معتقدند تمامی این ماموریت‌ها در یک استودیوی فیلم‌سازی انجام شده است!
این گروه که “دانشمندان PT” نام دارند، یکی از 16 تیمی هستند که برای جایزه 30 میلیون دلاری به نام Google Lunar X-Prize با یکدیگر رقابت می‌کنند. هدف این رقابت، فرود آوردن وسیله نقلیه خودرانی بر سطح ماه، حرکت در مسافتی بیش از 500 متر و ارسال تصاویری با رزلوشن بالا به زمین است. این گروه در حال حاضر برای طراحی مه‌نورد خود، با شرکت اتوموبیل‌سازی آئودی در حال همکاری است و قراردادی نیز با شرکت واسطه Spaceflight برای سایر بخش‌های پرتاب و فرود این مه‌نورد امضا کرده است.
ماموریت فضایی آپولو 17، آخرین ماموریت از سری آپولو بوده که بر روی ماه فرود آمد و پس از آن دیگر پای انسانی بر روی ماه گذاشته نشده است.
اولین تیمی که مه‌نورد خود را بر روی سطح ماه فرود آورده و کارهای گفته‌شده را با موفقیت انجام دهد، 20 میلیون دلار به عنوان جایزه دریافت خواهد کرد. تیم دوم نیز مبلغ 5 میلیون دلار برنده خواهد شد. برای تیم‌هایی که کارهای بیشتری انجام دهند، مانند طی‌کردن مسافت بیشتر، کشف آب یا رفتن به مکان‌های اقامتی ماموریت‌های پیشین آپولو، جایزه‌های بیشتری تعلق خواهد گرفت.
تیم دانشمندان PT قصد دارد تا مه‌نورد خود را به محلی بفرستند که فضانوردان آپولو 17 از تاریخ 11 تا 14 دسامبر 1972، در همان مکان مشغول کاوش در ماه بودند. ماموریت آپولو 17 ازین جهت برای ما اهمیت دارد که آخرین باری بود که انسانی بر روی سطح ماه قدم گذاشته است. پس از آن برنامه‌های زیادی به هدف کاوش در ماه به آن ارسال شده، اما هیچکدام انسانی را دوباره بر روی سطح ماه قرار ندادند. در صورت موفقیت پروژه این گروه تحقیقاتی، شانس آن را خواهیم داشت تا اسباب و ابزارهای باقی‌مانده از این آخرین رویارویی انسان و ماه را نظاره‌گر باشیم.
هدف این تیم، فرود کاوشگر خود در دره Taurus-Littrow است. جایی که تنها 3 تا 5 کیلومتر با محل فرود آپولو 17 فاصله دارد. پس ار آن، این کاوشگر با مقداری حرکت می‌تواند از دور شاهد باقی‌مانده‌های ماموریت آپولو 17 باشد. طبق حد و مرز‌های حفاظتی ناسا، فرود این کاوشگر نمی‌تواند در محلی نزدیکتر از 2 کیلومتری محل آپولو 17 باشد و حرکت کاوشگر نیز تنها تا 200 متری آن مقدور خواهد بود. چرا که ناسا قصد دارد برای ماموریت‌های آینده، این مکان را کاملا حفظ کند. به هر حال از چنین فاصله‌ای نیز، باقی‌مانده‌های ماموریت موردنظر کاملا نمایان خواهد بود.
مسئولین برگزاری این رقابت، از شرکت‌کنندگانشان خواسته‌اند تا سال 2017 کار خود را انجام دهند. زمان زیادی تا دیدن عکس‌های ارسالی تیم‌های برنده باقی نمانده است. وقتی زمانش فرا برسد، می توانید تصاویر ارسالی را به آن دسته از دوستانتان نشان دهید که ماموریت‌های آپولو را تماما دروغ می‌دانند. پس تا آن هنگام تنها باید صبر کرد و منتظر بود.
منبع :gizmodo

Painting capital
12-04-2016, 03:20 PM
آغاز همکاری ناسا و سازمان فضایی امارات بر روی کاوشگر مریخ
سازمان فضایی آمریکا (ناسا) اخیرا خبر همکاری تازه‌ای با سازمان فضایی امارات را علنی کرده است. به گفته‌ی مدیران این سازمان، ناسا قصد دارد امکانات مورد نیاز ارتباطی مریخ نورد امید امارات که تا پنج سال آینده به مریخ خواهد رسید را تامین کند.
دکتر گیل آلن (Gale Allen)، یکی از دانشمندان ارشد ناسا در مصاحبه‌ی تازه‌ی خود در نشریه خلیج نیوز عنوان کرده است که این تعامل، قسمتی از یک همکاری و توافق‌نامه حمایتی بین ناسا و سازمان فضایی امارات است. وی در این باره می‌گوید:
ما تصمیم داریم تا قابلیت‌های ارتباطی بهتری را در مریخ داشته باشیم و همکاری با کاوشگر سازمان فضایی امارات می‌تواند بسیار مفید واقع شود.
همچنین شایان ذکر است بر اساس این تفاهم‌نامه، سازمان فضایی آمریکا در نظر دارد تا در ماموریت‌های فضایی آینده نیز به همکاری خود با این کشور حاشیه خلیج فارس ادامه دهد.
فضاپیمای امید سازمان فضایی امارات در جریان ماموریت جدید خود که حدود 9 ماه به طول خواهد انجامید، مسافتی بیش از 60 میلیون کیلومتر را طی خواهد کرد. گفتنی است که این ماموریت مصادف با پنجاهمین سالگرد تاسیس امارات متحده عربی خواهد شد. ماموریت فوق با نظارت سازمان فضایی امارات به اجرا در خواهد آمد و مرکز فضایی محمد بن راشد با همکاری شرکت‌های بین‌المللی، ساخت آن را بر عهده داشته است.
سازمان فضایی امارات پیشگام در بین کشورهای عربی

در صورت موفقیت عملیات مریخ نورد امید، این نخستین پروژه فضایی یک کشور عرب خواهد بود. گروه‌های علمی این مرکز فضایی، با دانشمندان دانشگاه کلرادو و مرکز ملی پژوهش‌های فضایی فرانسه همکای می‌کنند. پس از قرار گرفتن این کاوشگر در مدار، مطالعه در ارتباط با جو مریخ از جمله بررسی لایه‌های مختلف، اقلیم روزانه و سالانه، عناصر سازنده، انتشار اکسیژن و هیدروژن به فضا شروع می‌شود. دانشمندان بر این باورند که به دلیل افزایش دمای بیش از حد سیاره مریخ، آب تبخیر شده و مولکول‌های آن از طریق جو آن در فضا منتشر خواهد شد. گفتنی‌ست، نیمی از اعضای گروه علمی فعال در این پروژه ۷۵ نفره را بانوان تشکیل می‌دهند.
منبع : indianexpress

Haniyeh Gholami
02-19-2017, 10:16 AM
محققان ترکیباتی آلی در سیاره کوتوله سرس (Ceres) پیدا کرده‌اند. این سیاره بزرگترین سیارک در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری است. ترکیبات آلی مانند آجرهایی هستند که زمین را ساخته‌اند. دانشمند نجوم، Michael Küppers با آژانس فضایی اروپا متنی را منتشر کرده‌اند که می‌گوید، “پایه‌های حیات در سرس قابل توسعه است."

6899

این ترکیبات آلی با کمک طیف سنج مرئی و اینفرارد نقشه برداری، در فضاپیمای Dawn کشف شدند که در سال ۲۰۰۷ توسط ناسا به فضا فرستاده شد. این فضاپیما از سال ۲۰۱۵ به دور سرس می‌چرخد. مطالعات پیشین نشان دهنده‌ی وجود نمک و آمونیاک در این سیاره‌ کوتوله بود. Dawn و تلسکوپ‌های دیگر هم وجود آب منجمد و کربنات‌ها را کشف کردند. از منظر تئوری، تمام این ترکیبات عامل حیات‌اند.

Simone Marchi، دانشمند ارشد تحقیقات در موسسه تحقیقاتی Southwest می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهد که در سرس، مواد معدنی هیدرات آمونیاک، یخ، کربنات‌ها، نمک‌ها، و مواد آلی (ارگانیک) وجود دارد. با یافته‌های جدیدی که Dawn به ما نشان می‌دهد، سرس عناصر لازم برای حیات را داراست.

ترکیبات آلی با غلظ بالا در عرض نزدیک به ۳۲ مایل، در دهانه Ernutet در نیمکره شمالی سیاره کوتوله پیدا شد. دانشمندان هنوز به طور دقیق، ترکیبات مولکولی کشف شده را نمی‌دانند؛ اما به نظر می‌رسد در گروه مواد معدنی قیر-مانندی باشد که در زمین یافت می‌شود.

دانشمندان همچنین فکر می‌کنند که این ترکیبات در سرس تولید شده‌اند، نه اینکه توسط شهاب سنگ یا ستاره‌ای دنباله دار به آن‌جا آورده شده باشد. مطالعات نشان می‌دهد که این ترکیبات نمی‌توانند بر اثر اصابتی سنگین و در دمای بسیار بالا سالم بمانند؛ اما کاملا هم مشخص نیست که چگونه از مرکز سیاره به سطح آن آمده باشند.

گفته می‌شود سرس در حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفته است و دانستن درباره‌ی ترکیبات موجود در سیاره، به دانشمدان کمک می‌کند تا حیات در این سیاره را بهتر درک کنند. همچنین آخرین مطالعه صورت گرفته نشان می‎دهد که در منظومه شمسی، احتمال وجود موجودات فضایی بیگانه در سرس، از بقیه سیارات حتی از مریخ هم بیشتر است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://cdn.images.dailystar.co.uk/dynamic/1/photos/398000/620x/Dwarf-planet-space-aliens-nasa-588995.jpg

Haniyeh Gholami
02-26-2017, 11:28 AM
دانشمندان ناسا از کشف هفت سیاره فراخورشیدی با اندازه ای نزدیک به زمین در فاصله ۳۹ سال نوری از زمین خبر دادند که از شرایط لازم برای وجود حیات احتمالی برخوردارند.

6900

در بین این سیارات سه سیاره موسوم به تراپیست-۱ بی، تراپیست-۱سی و تراپیست-۱دی شانس بیشتری برای میزبانی از حیات احتمالی دارند.

آژانس فضایی آمریکا(ناسا) این خبر را شامگاه چهارشنبه در کنفرانسی خبری که مستقیما از تلویزیون ناسا نیز پخش شد اعلام کرد.نتایج این تحقیقات امروز در مجله نیچر نیز منتشر شده است.

سیارات فراخورشیدی کشف شده همگی به دور ستاره‌ای موسوم به تراپیست-۱ می‌گردند که در واقع یک ستاره کوتوله سرد بوده و تنها کمی از مشتری بزرگتر است. فاصله تمام این سیارات از ستاره این منظومه کمتر از فاصله عطارد به خورشید است و سیارات این منظومه شدیدا متراکم و به هم نزدیک هستند.

پروفسور میشل گیلون، مسئول این پروژه تحقیقاتی در نشست ناسا اعلام کرد: ما انتظار داریم که تا چند سال آینده به اطلاعات دقیق‌تری در رابطه با این منظومه دست پیدا کنیم و امیدواریم که بتوانیم نشانه‌هایی از حیات موجودات زنده در این سیارات بیابیم. وی خاطرنشان کرد: از بین سه سیاره این منظومه که شانس بیشتری برای وجود حیات در آنها برآورد شده سیاره تراپیست-۱ سی در دورترین فاصله از ستاره قرار داشته که محدوده مناسب برای امکان وجود آب مایع در آن را فراهم می‌کند و شانس زیادی برای امکان وجود حیات در آن به وجود می‌آورد.
دو سیاره دیگر که نزدیکترین فاصله از ستاره این منظومه را دارند روزهای شدیدا گرم و شب‌های شدیدا سردی دارند که امکان وجود حیات در آنها را به حداقل می‌رساند.
ناسا در ادامه این تحقیقات در رابطه با جنس این سیارات و جرم و چگالی آنها تحقیق خواهند کرد.
نزدیکی این منظومه به زمین امیدها را برای دست یافتن نسل حاضر به حیات فرازمینی، شدیدا افزایش داده است.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://cdn0.vox-cdn.com/uploads/chorus_asset/file/8027391/Screen_Shot_2017_02_22_at_1.25.28_PM.png

Haniyeh Gholami
02-26-2017, 11:33 AM
کشف هفت سياره فراخورشيدى زمين مانند پيرامون ستاره اي نزديک موسوم به تراپيست۱ (TRAPPIST-1) واقعاً خبر هيجان انگيزي است. اما آيا امکان سفر به اين جهان هاي فرازميني مشابه زمين وجود دارد؟

6902

خصوصيات ۷ سياره فراخورشيدى در قياس با سياره هاي سنگي منظومه شمسي ما

ستاره تراپيست-۱ با فاصله اي معادل ۳۹ سال نوري يا ۳۶۹ تريليون کيلومتر از زمين واقع شده است. يعني در صورت حرکت با سرعت نور، رسيدن به آنجا ۳۹ سال طول مي کشد. اما در حال حاضر هيچ فضاپيمايى قادر به حرکت با اين سرعت نمي باشد. با علم به اين مسئله، سازمان هاي فضايي کاوشگرها و فضاپيماهايي را به فضاي بيروني فرستاده اند.
لذا رسيدن به ستاره تراپيست-۱ با فناوري امروزي چقدر به طول مي انجامد؟ با دانستن سرعت يک فضاپيما، محاسبه مقدار زماني که براي سفر به تراپيست-۱ لازم است، کار ساده اي مي باشد. از آنجا که سرعت برابر است با فاصله تقسيم بر زمان، لذا کل زمان سفر بايد فاصله تا تراپيست-۱ تقسيم بر سرعت فضاپيما باشد.

فضاپيماي افق هاي نو

کاوشگر “افق هاي نو” که عنوان سريع ترين فضاپيماي پرتاب شده را به يدک مي کشد، در سال ۲۰۱۵ ميلادي از سياره پلوتو نيز گذر کرد و هم اکنون با سرعت ۱۴٫۳۱ کيلومتر بر ثانيه در حال سفر به خارج از منظومه شمسي است. با اين سرعت، در حدود ۸۱۷ هزار سال براي رسيدن به تراپيست-۱ لازم است.

فضاپيماي جونو

فضاپيماي جونو متعلق به ناسا در طول سفرش به غول گازي(مشتري) در سال ۲۰۱۶، حتي سريع تر از “افق هاي نو” فضا را در مي نورديد. جونو با کمک جاذبه مشتري به سرعت قابل توجه ۲۶۵ هزار کيلومتر بر ساعت دست يافت که آن را به سريع ترين وسيله نقليه ساخت بشر تبديل مي کند( اگرچه سرعت اوليه فضاپيماي افق هاي نو پس از پرتاب بيشتر از جونو بود.) حتي اگر کاوشگر جونو با همان سرعت، بصورت بي وقفه حرکت مي کرد(بدون نياز به افزايش سرعت در نيمه راه)، ۱۵۹ هزار سال طول مي کشيد تا به تراپيست-۱ برسد.

فضاپيماي ويجر ۱

کاوشگر ويجر ۱ بعنوان دورترين فضاپيماي زمين، در سال ۲۰۱۲ منظومه شمسي را ترک کرده و به فضاي ميان ستاره اي وارد شد. بنا به گزارش ناسا، ويجر ۱ هم اکنون با سرعت ۶۱۴۷۶ کيلومتر بر ساعت در حال دور شدن است. اين فضاپيما به ۶۸۵ هزار سال زمان براي رسيدن به تراپيست-۱ احتياج دارد. اما ويجر ۱ به اين زودي يا شايد هرگز به آنجا نرسد. در عوض، اين فضاپيما فتح ستاره ي ديگري به نام AC+79 3888 را در دستور کارش قرار مي دهد که در فاصله ۱۷٫۶ سال نوري از زمين واقع شده است. اين مسير را در طي چهل هزار سال خواهد پيمود.

شاتل فضايي

شاتل فضايي ناسا با سرعت حداکثر ۲۸۱۶۰ کيلومتر بر ساعت به دور زمين مي چرخيد. هر فضاپيمايى که با اين سرعت حرکت کند، به ۱٫۵ ميليون سال براي رسيدن به تراپيست-۱ نياز خواهد داشت. به همين دليل، بکارگيري شاتل فضايي براي انجام عمليات انساني به مقصد منظومه شمسي تراپيست-۱، شيوه حمل و نقل کاربردي و مناسبي نيست.

کاوشگر پروژه استارشات

فضاپيماي فوق سريعي که بتواند تراپيست-۱ را در مدت زمان کوتاه تري در نوردد، يک عمليات ميان ستاره اي ميباشد که استيون هاوکينگ روياي آن را در سر مي پروراند. کاوشگر ليزر بنيان کوچک هاوکينگ مي تواند به لحاظ نظري با سرعت ۲۱۶ ميليون کيلومتر بر ساعت حرکت نمايد که حدوداً چهار هزار برابر سريع تر از فضاپيماي افق هاي نو ميباشد. هر فضاپيمايى با اين سرعت مي تواند در کمتر از دويست سال به تراپيست-۱برسد. اما هنوز بر اين مفهوم جامه عمل نپوشانده ايم!
با فناوري هاي موجود امروزي، هيج فرد زنده اي نمي تواند در طول عمر خود به تراپيست-۱ برسد. مسئولان سازمان فضايي ناسا به هنگام گفتگو در خصوص کشف جديد در يک کنفرانس خبري تاکيد کردند که احتمالاً ۸۰۰ هزار سال زمان براي رسيدن به منظومه تراپيست-۱ لازم است. پس حالا حالاها فکر برنامه هاي فراغتي ميان ستاره اي را از سرتان بيرون کنيد!

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://static6.businessinsider.com/image/58adec93549057a14c8b45d3/astronomers-discovered-a-solar-system-with-7-earth-sized-planets--and-its-the-perfect-place-to-search-for-alien-life.jpg

Haniyeh Gholami
02-26-2017, 11:42 AM
رئیس انجمن نجوم آماتور ایران گفت: امروز آخرین پدیده نجومی سال که خورشیدگی گرفتگی حلقوی است رخ می دهد.

http://up.avastarco.com/images/4pqmwbgyse82gbj2hd.jpg

مسعود عتیقی با اشاره به وقوع آخرین پدیده نجومی سال اظهار داشت: روز یکشنبه هشتم اسفند خورشیدگرفتگی حلقوی آخرین پدیده نجومی امسال خواهد بود که از ساعت 15:40 به وقت ایران آغاز و به صورت جزئی ادامه می یابد و ساعت 16:45 گرفتگی کامل خورشید به شکل حلقوی شروع و در ساعت 18:28 به حداکثر گرفتگی می رسد.

وی ادامه داد:ساعت 21 گرفتگی حلقوی به پایان رسیده و نهایت در ساعت 21:15 گرفتگی جزئی مرحله دوم نیز تمام می شود.

به گفته رئیس انجمن نجوم آماتور ایران با توجه به اینکه سایه کوچک ماه روی زمین، این گرفتگی تنها در نقاط محدودی از جمله اقیانوس های منجمد جنوبی، آرام، اطلس و اقیانوس هند رخ داده و تنها ساکنان مناطق آمریکای جنوبی، غرب و جنوب آفریقا این گرفتگی را می توانند مشاهده کنند.

عتیقی با بیان اینکه متاسفانه هیچ کدام از مراحل گرفتگی در کشورمان قابل رویت نیست،تصریح کرد: این خورشیدگرفتگی از ساروس 140 بوده و بیست و نهمین گرفتگی از هفتادو یکمین گرفتگی مهر تابان در این ساروس است.

وی با بیان اینکه رصد پدیده خورشیدگرفتگی باید زیر نظر کارشناسان مجرب و با استفاده از عینک های استاندارد انجام شود گفت: برای رصد خورشید با تلسکوپ و تجهیزات نجومی حتما باید از فیلترهای مخصوص استفاده شود.

وی با اشاره به اینکه 4 گروه خورشیدگرفتگی جزئی، کلی، حلقوی و کلی-حلقوی داریم، تاکید کرد: با توجه به فاصله ماه از زمین و شرایط قرار گیری آن در مدار شاهد یکی از این نوع خورشیدگرفتگی ها هستیم.

عتیقی با اعلام جزئیات خورشیدگرفتگی حلقوی گفت: با توجه به دور بودن ماه از زمین آخرین پدیده نجومی سال خورشیدگرفتگی حلقوی است چرا که ماه نمی تواند تمام خورشید را بپوشاند و در هنگام گرفتگی کامل، حلقه ای از آتش خورشید در اطراف تیرگی ریسک ماه قابل مشاهده است و به این دلیل تاج خورشیدی و سایر بخش ها در گرفتگی حلقوی قابل مشاهده نخواهد بود.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/057/632/original/wide-corona-eclipse.jpg?interpolation=lanczos-none&downsize=*:1000

solosmarket
02-19-2019, 11:04 PM
نجوم یک سرگرمی جذاب است با استفاده از تلسکوپ های نجوم، نه تنها شما در علم شرکت می کنید، بلکه یک زمان سرگرم کننده هم دارید. ستاره شناسی واقعا شور و شوق عمر طولانی است و یک تلسکوپ نجومی خوب می تواند به شما کمک کند سال های زیادی را در نجوم به دست آورید. همانطور که شما این مقاله را خوانده اید، شما بیشتر درباره چیزی که باید برای شروع در نجوم در پای راست به دست آورید، بیشتر پیدا کنید.


چیزی که برای شروع در نجوم نیاز دارید:
* ستاره آتلانتیک
* یک تلسکوپ نجوم
* کتاب اخترشناسی عملی (توصیه شده)
* نوت بوک (اختیاری)


* ستاره آتلانتیک
یک ستاره ستاره یک نقشه است. و به هر کجا که به نقشه نیاز دارید بروید آسمان ها بیش از حد بزرگ است، به سادگی نقطه و امید! این نیاز به دانستن برخی چیزها، جایی که چیزهاست، و غیره و یک ستاره اجازه می دهد شما را جایی که آنها در آسمان هستند پیدا کنید.اگر چه یک ستاره ستاره کاملا ضروری نیست، باید بگویم که بدون آن، یافتن اشیاء بسیار سخت تر است. به هر حال شما به نوعی از یک atlas نیاز دارید، هرچند این کار همیشه با نرم افزار خاصی از نجوم و حتی در برخی از وب سایت ها انجام می شود.


* یک تلسکوپ نجوم
تلسکوپ نجوم بزرگترین بخش نجوم است. تلسکوپ نجوم ابزار علمی است. به عنوان یک ابزار علمی، تلسکوپ با جمع آوری نور کار می کند. شما می بینید، چشمان شما فقط می توانند نور زیادی را جمع آوری کنند. تلسکوپ با جمع آوری نور بیشتر کار می کند و آن را به گونه ای تمرکز می دهد که شما می توانید یک تصویر بسیار بزرگتر را ببینید!

سینک ظرفشویی (https://solosmarket.com/product-category/%D8%A2%D8%B4%D9%BE%D8%B2%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87/%D8%B3%DB%8C%D9%86%DA%A9-%D8%B8%D8%B1%D9%81%D8%B4%D9%88%DB%8C%DB%8C/)

پونه تندرو
05-10-2021, 10:35 AM
ویپ مختصر شده ی کلمه Voice Over Protocol یعنی انتقال صدا در بستر شبکه اینترنت یا اینترانت است یعنی در آن صدا به جای انتقال روی خطوط سیمی و مسی به صورت سیگنال آنالوگ روی بستر شبکه و به شکل دیتا و داده دیجیتال منتقل می شود.
برای راه اندازی سیستم ویپ برای محل کار خود از دو طریق می توانید انجام دهید یک مورد راه اندازی voip روی سرور و راه دوم راه اندازی ویپ بر روی مرکز تلفن (سانترال) است که در این قسمت به صورت اختصار در خصوص این دو روش توضیح می دهیم.
در ادامه مطلب به توضیحات بیشتر در رابطه با سانترال ویپ (https://www.imenertebat.org/central-voip/) خواهیم پرداخت.

زهره عباسی
05-31-2021, 03:02 PM
نیل آرمسترانگ، فضانورد آمريکايی و نخستين انسانی که روی ماه قدم گذاشت، روز شنبه و در سن ۸۲ سالگی درگذشت. او اولین فضانوردی بود که طی ماموریت تاریخی آپولو ۱۱ در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ (۲۹ تیر ۱۳۴۸) قدم بر کره ماه نهاد. این فضانورد پیشین آمریکایی، در ماه‌های اخیر تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بود و متاسفانه در حالی که چند روز پيشتر تولد خود را جشن گرفته بود، چشم از جهان فروبست. او در لحضه تاریخی که قدم بر ماه گذاشت چنین گفت: «این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است.» جمله ای که برای همیشه در یادها خواهد ماند. نيل آرمسترانگ در سال ۱۹۹۹ با همسرش کارول ازدواج (https://www.imenertebat.org/phone-voip/) کرده و همواره در انظار عمومی و پروژه های مختلف علمی حضور داشت. در ماه فوريه سال جاری ميلادی، شش ماه پيش، در مراسم تقدير از «جان گلن» اولين فضانورد آمريکايی که مدار زمين را دور زد، حاضر شده بود. بر اساس گزارشی از شبکه ای-بی-سی آمریکا آرمسترانگ از سه هفته پيش به عارضه ای قلبی دچار شده بود.

زهره عباسی
05-31-2021, 03:04 PM
دانشمندان نحوه تشکیل کلاهک یخی شمال مریخ را مجدداً بررسی نمودند. این بررسی یک شکاف عظیم، بزرگتر از 'گرندکانیون' و یکسری مسیرهای مارپیچی را شامل می شود. جک هالت و ایساک اسمیت از دانشگاه تگزاس با استفاده از داده های راداری به دست آمده از مدارپیمای MRO ناسا، ژئولوژی کلاهک یخی شمال این سیاره سرخ را مورد کاووش قرار دادند.

صفحات بزرگ یخی بر روی زمین اساسا به وسیله جریان یخ شکل می گیرد.اما در مریخ نیروهای دیگری دخیل بوده و در نهایت منجر به تشکیل کلاهک های یخی قطبی (https://www.imenertebat.org/phone-voip/) شده. کلاهک یخی شمال کوهی از لایه های یخ و خاک به عمق بیش از 3 کیلومتر است و مساعت آن اندکی بزرگتر از تگزاس می باشد. دانشمندان با استفاده از آنالیز داده های راداری قادرند لایه ها را کنار زده و چگونگی تشکیل این کلاهک یخی در طول زمان را آشکار سازند.

dooghaei
07-09-2021, 03:09 PM
واقعا اتفاقات نجومی جالب هستن

mirzazadeh,fet
07-24-2021, 05:41 PM
:113:
سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان :)




خیلی خوبه

mirzazadeh,fet
07-24-2021, 05:43 PM
سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان :)





در مورد سیاه چاله ها بیشتر مطلب بذار

kosarg55
06-08-2022, 10:03 PM
قبل از فروش هر ملکی باید بدهی‌های آن به دستگاه‌های دولتی مثل شهرداری و سازمان مالیات پرداخت شود. فروشنده باید این بدهی‌ها را پرداخت و مفاصا حساب را به خریدار ارائه کند. خریدار می‌تواند با استعلام از اداره‌های مربوطه نسبت به صحت و تأیید مفاصا حساب اطمینان حاصل نماید. همچنین در مواردی آپارتمان‌های به فروش گذاشته دارای بدهکاری‌های معوقه در مورد شارژ و دیگر مسائل مالی است؛ بنابراین توصیه می‌شود قبل از خرید خانه در مورد این مسائل نیز تعیین و تکلیف نمایید.گیلیم (https://gillim.ir/)یک پلتفرم بومی املاک می باشد ، شما در گیلیم می توانید ملک خود را بفروشید