جديد ‌ترين اخبار نجومی

[javadstar76]

نخستین آهنگ فضایی در مدار زمین نواخته شد!

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005775
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۲

http://up.avastarco.com/images/szc0f7qv39f0l4eazhxh.jpg (http://up.avastarco.com/)

«کریس هدفیلد»، کیهان‌نورد کانادایی همزمان با جشن کریسمس و فرا رسیدن سال جدید میلادی، نخستین آهنگ فضایی را نوشته و در ایستگاه فضایی بین‌المللی اجرا کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آهنگ جواهری در شب (Jewel in the Night)‌ مضمونی مرتبط با سال نو میلادی داشته و در شب کریسمس توسط «هدفیلد» به ساکنان زمین هدیه داده شده است.
وی در این مأموریت 147 روزه یک گیتار با خود به همراه برده که برای اجرای آهنگ «جواهری در شب» از آن استفاده کرده است.
«کریس هدفیلد» روز جمعه 21 دسامبر (اول دی) به همراه «رومان روماننکو» «تام مارشبرن» به سه فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ ملحق شدند.
این کیهان‌نورد 53 ساله در سومین سفر به ایستگاه فضایی بین المللی، سال آینده میلادی و همزمان با آغاز مأموریت اکتشافی 35 بعنوان نخستین فضانورد کانادایی، فرماندهی ISS را برعهده خواهد گرفت.

[javadstar76]

از میان پنج شاتل بعدی نیز چلنجر و کلمبیا دچار سانحه شده‌اند و فقط سه شاتل دیسکاوری، آتلانتیس و اندیور مشغول فعالیت هستند. به دلیل دو سانحه که باعث کشته شدن ۱۴ فضانورد و از دست رفتن ۲ فضاپیمای شاتل شد، ناسا اعلام کرده که ناوگان شاتل را تا سال ۲۰۱۰ میلادی بازنشست خواهد کرد.
شاتل‌های فضایی بسیار هزینه‌بر هستند، به طوری که پرتاب آن فقط پانصد میلیون دلار هزینه در بر دارد و این، غیر از هزینه‌های نگهداری و تعمیرات آن است. همین هزینه‌های سنگین موجب شد تا روسیه از شاتل فضایی قدرتمند خود، بوران، استفاده نکند. بوران با قدرت حمل ۳۰ تن تجهیزات، و استفاده از امکانات ناوبری پیشرفته، یک سر و گردن بالاتر از همتای آمریکایی خود است؛ ولی به دلیل هزینه‌های بسیار بالا، روسیه از آن استفاده کرد.
برای مشاهده ی عکس های این سفینه فضایی به لینک زیر برید

http://www.khabaryaab.com/News/916302/%D9%81%D8%B6%D9%80%D8%A7%DB%8C_%D8%AF%D8%A7%D8%AE% D9%84%D9%80%DB%8C_%D8%B3%D9%81%DB%8C%D9%80%D9%86%D 9%87_%D9%81%D8%B6%D9%80%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%DA%86%D 9%87_%D8%B4%DA%A9%D9%84%D9%80%DB%8C_%D8%A7%D8%B3%D 8%AA%D8%9F.htm

منبع:افکار نیوز

[هانیه امیری]

از میان پنج شاتل بعدی نیز چلنجر و کلمبیا دچار سانحه شده‌اند و فقط سه شاتل دیسکاوری، آتلانتیس و اندیور مشغول فعالیت هستند. به دلیل دو سانحه که باعث کشته شدن ۱۴ فضانورد و از دست رفتن ۲ فضاپیمای شاتل شد، ناسا اعلام کرده که ناوگان شاتل را تا سال ۲۰۱۰ میلادی بازنشست خواهد کرد.

منبع:افکار نیوز

این خبر در تاریخ 91/10/09 نوشته شده ولی منظورش رو از جمله ای که قرمز کردم، متوجه نمیشم؟ 2010؟؟؟؟؟

[javadstar76]

شناسایی سریع‌ترین شهاب سنگ آسمانی

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101106740
دوشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۶

http://up.avastarco.com/images/eqkpl2xl44iyumsx44yb.jpg (http://up.avastarco.com/)

محققان ناسا با آنالیز بقایای یک شهاب سنگ، سرعت این شیء آسمانی در زمان ورود به جو زمین را بالغ بر 103 هزار کیلومتر در ساعت تخمین زدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در 22 آوریل 2012 میلادی شهاب سنگی بسیار درخشانی در نزدیکی دریاچه Tahoe‌ در غرب آمریکا مشاهده شد.
محققان پس از چند روز موفق به جمع آوری بقایای شهاب سنگ با نام رسمی Sutter's Mill شدند و کار آنالیز نمونه ها را آغاز کردند؛ مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که این سنگ آسمانی متعلق به یک خرده سیارک با ابعاد 2.5 تا چهار متر و وزن 40 تن متریک است.
قطعات کشف شده از این شهاب سنگ به رنگ تیره هستند که از یک نوع نادر کربن آسمانی ساخته شده است.
آنالیزهای صورت گرفته نشان می دهد، خرده سیارک حاوی ماده معدنی غیر معمولی به نام «اولدهامیت» (کلسیم سولفید) بوده و در طول 100 هزار سال گذشته در معرض پرتوهای شدید خورشیدی قرار داشته است.
سرعت شهاب سنگ Sutter's Mill بالغ بر 103 هزار کیلومتر در ساعت تخمین زده می شود که از این حیث رکورد سریعترین شهاب سنگ را به نام خود ثبت کرده است.
انرژی جنبشی این سنگ آسمانی در لحظه ورود به جو زمین نیز چهار کیلوتن محاسبه شده است و برخی قطعات دمایی در حدود 300 درجه سانتیگراد را در لحظه ورود به جو تحمل کرده اند.

http://up.avastarco.com/images/88l8e7iosajq2rdk8a6h.jpg (http://up.avastarco.com/)

بقایای کشف شده از شهاب سنگ Sutter's Mill

[پیمان اکبرنیا]

این خبر در تاریخ 91/10/09 نوشته شده ولی منظورش رو از جمله ای که قرمز کردم، متوجه نمیشم؟ 2010؟؟؟؟؟

شاتلها بازنشست شده اند خبرش احتمالا کپی بوده یا اشتباه ترجمه شده :)

[javadstar76]

چشم به راه دنباله داری باشید که از ماه هم درخشان تر است


http://up.avastarco.com/images/ln8a413h0im9vfou9ynx.jpg (http://up.avastarco.com/)

در سال آینده قرار است ابردنباله داری از نزدیکی زمین بگذرد که در نزدیک ترین فاصله خود به زمین، حتی از ماه هم درخشان تر خواهد بود. این احتمالا درخشان ترین دنباله داری است که در تاریخ بشر دیده شده است.
مجله نیوساینتیست در سلسله گزارش هایی به ایده هایی پرداخته که سال پیش رو را شکل خواهند داد. در مقالات قبلی این سری خواندید: در سال ۲۰۱۳، منتظر شرایط اقلیمی عجیب وغریب تر باشید، چه کسانی این دو جایزه ارزشمند € ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ را برنده می شوند؟، امید دانشمندان به آزمایش موفق درمان قطعی سرطان در آینده نزدیک و تورمی که ۱۳,۷۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال پیش اتفاق افتاد. اکنون می خواهیم ببینیم که در سال آینده چه چیزی در آسمان پیدا خواهد شد که حتی از ماه هم درخشان تر است.
آن دسته از علاقه مندان به داستان های پایان جهان که از پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ ناامید شده بودند، امید تازه ای را برای وحشت آفرینی خود پیدا کرده اند: این بار در قالب یک اَبَردنباله دار نادر که در سال آینده به سوی ما خواهد آمد. از میان دنباله دارهایی که روزگاری نشانه ای شوم تلقی می شدند، شاید کمتر موردی به چشم نوازی این دنباله دار مشاهده شده است. این اَبَردنباله دار C/۲۰۱۲ S۱ یا ISON نامیده شده و در اوج نورافشانی خود حتی در روز از ماه نیز درخشان تر است.
آی. اس .او .ان که اولین بار در سپتامبر ۲۰۱۲/ شهریور ۹۱ شناسایی شد، از بیرون منظومه شمسی و با سرعت بالایی در حال حرکت به سمت خورشید است و در نوامبر ۲۰۱۳ / آبان ۹۲ به کمترین فاصله اش از خورشید خواهد رسید. تیموسی اسپار از مرکز سیارک های دانشگاه هاروارد انتظار دارد تا در آن زمان، این دنباله دار نمایشی به خوبی دنباله دار هیل باپ در زمستان و بهار ۱۹۹۷ / زمستان ۱۳۷۵ و بهار ۱۳۷۶ داشته باشد و آسمان را زیباتر کند (البته اگه دود آلاینده های تهران و دیگر کلانشهرها بگذارد که چیزی از آسمان ببینیم).
این اولین سفر این دنباله دار به به داخل منظومه شمسی است و از این رو ممکن است آی اس او ان حاوی گازهای فراری باشد که دیگر دنباله دار ها، برای ساختن دنباله طولانی خود در جریان گردش به دور خورشید، از دست داده اند. این امر به ما امکان می دهد که نگاهی گذرا بیاندازیم به این که در ۴.۶ میلیارد سال پیش (یعنی زمانی که آی اس او ان تشکیل شد) فضای بیرونی منظومه شمسی از چه موادی تشکیل شده بود.
امسال همچنین خبرهایی از آتش بازی های آسمانی در مرز کهکشان راه شیری خواهیم شنید. ابر گازی سنگینی در حال حرکت به سمت سیاه چاله بسیار سنگین ولی آرامی است که در مرکز کهکشان قرار دارد. این برخورد با چشمان غیر مسلح قابل رویت نخواهد بود، اما هنگامی که ابر گاز با هاله گازهای داغ اطراف سیاه چاله برخورد می کند، تلسکوپ های پرتو ایکس تشعشعات ناشی از امواج ضربه ایجاد شده را دریافت می کنند.
این سیاه چاله که Sgr *A نام دارد (یعنی قوی ترین منبع رادیویی شناخته شده در صورت فلکی قوس)، در فاصله ۲۵۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد (که در مقیاس کهکشانی، درست زیر گوش ما محسوب می شود) و به همین دلیل، این برخورد به ما شانس بی نظیر مشاهده فرو رفتن مواد در سیاه چاله را می دهد. این برخورد شاید حتی بتواند کلید حل معمای اتفاقی باشد که در ۳۰۰ سال پیش و هنگامی که سیاه چاله خیلی روشن تر از امروز بود، رخ داد.
منبع:خبر آنلاین

[javadstar76]

حل یک معمای مهم کیهانی

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101608913
شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۷:۵۹

http://up.avastarco.com/images/wknn828dmuui6cerq4s8.jpg (http://up.avastarco.com/)

منجمان در جدیدترین بررسی‌های خود موفق شدند به یکی از معماهای مهم کیهانی پاسخ دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کائنات با القای این حس که اجسام آسمانی در فاصله همسانی با زمین قرار دارند، چشمان انسان را به راه خطا می‌برند.
در تصویر جدیدی که تلسکوپ فضایی هابل منتشر کرده، می‌توان دو کهکشان NGC 5011B و NGC 5011C را مشاهده کرد که در مقابل یک پس‌زمینه ستاره‌ای قرار گرفته‌اند.
این کهکشان‌ها در صورت فلکی قنطورس قرار دارند و ماهیت آن‌ها ستاره‌شناسان را سردرگم کرده است.
در تصویر منتشره ، جسم سماوی NGC 5011B که در سمت راست تصویر دیده می‌شود، یک کهکشان مارپیچی است که به خوشه کهکشانی قنطورس در فاصله 156 میلیون سال نوری از زمین تعلق دارد.
همچنین NGC 5011C (کهکشان آبی‌مانند در مرکز تصویر) که مدتها بخشی از این خوشه‌کهکشان‌ها به شمار رفته و از نور ضعیف برخوردار است، در حقیقت یک کهکشان کوتوله همسایه است.
ستاره‌شناسان همواره در مورد ظاهر NGC 5011C کنجکاو بوده‌اند.
به باور آن‌ها چنانچه این دو کهکشان در فاصله‌ همسانی از زمین قرار داشتند، باید علائمی از تعامل بین خود را نشان می‌دادند؛ با این حال تاکنون هیچ گونه نشانه قابل مشاهده‌ای از این تعامل مشاهده نشده است.
به منظور حل این مشکل، ستاره‌شناسان سرعتی را که این کهکشان‌ها در آن در حال دور شدن از کهکشان راه شیری هستند، بررسی کرده و دریافتند که NGC 5011C بسیار کندتر از همسایه ظاهری‌اش در حال دور شدن از راه شیری است و حرکت آن با حرکت گروه «قنطورس ای» واقع در فاصله 13 میلیون سال نوری همخوانی دارد.
بنابراین NGC 5011C که ستارگانش فقط ده میلیون برابر خورشید جرم دارند، باید در واقع یک کهکشان کوتوله مجاور باشد و نه عضوی از خوشه کهکشانی دور قنطورس که پیشتر تصور می‌شد. این کشف منجر به حل یک مسأله کیهانی شده است.

[javadstar76]

انفجار خورشیدی با قدرت بلعیدن 20 زمین

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709488
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۰

http://up.avastarco.com/images/j53avut56k2152kf6w.jpg (http://up.avastarco.com/)

یک انفجار عظیم از سطح خورشید در هفته گذشته نمایشگر موجی از پلاسمای بسیار داغ بود که می‌تواند بیش از 20 زمین را ببلعد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این جرقه خورشیدی سال نو در روز دوشنبه (11 دی) توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا ثبت شد که بطور مداوم در اطراف این ستاره میزبان می‌چرخد.
اگرچه به گفته مقامات ناسا، این جرقه خورشیدی با وجود اندازه عظیم آن، قدرتمندترین نمونه از توفان خورشیدی نبود.
ناسا در توضیحی برای این تصویر اظهار کرد: نیروهای مغناطیسی، جریان پلاسما را هدایت می‌کنند اما بدون قدرت کافی برای غلبه بر گرانش خورشید، بیشتر این پلاسما به سطح خورشید باز می‌گردد. طول این جرقه حدود 257 هزار کیلومتر بوده که با در نظر گرفتن قطر 12.7 هزار کیلومتری زمین، این انفجار حدود 20 برابر قطر سیاره ما بوده است.
برخی از مقامات ناسا این جرقه خورشیدی را که در یک دوره چهار ساعته رخ داده بود، یک باله خورشیدی خوانده‌اند.
رصدخانه دینامیک خورشیدی یکی از چندین فضاپیمایی است که بطور مستمر برای ثبت فعالیت‌های جرقه و توفانهای خورشیدی، این ستاره را زیر نظر دارند.
خورشید در حال حاضر در فاز فعال دوره 11 ساله فعالیت خود قرار داشته و قرار است در اواخر سال 2013 به اوج خود برسد. این در حالیست که به گفته دانشمندان ناسا، اوج این دوره موسوم به دوره خورشیدی 24، ممکن است آرامترین نوع آن در 100 سال اخیر باشد.
به گفته محققان، تعداد لکه‌های خورشیدی حتی در زمان ورود این ستاره به نقطه اوج فعالیت خود، باز هم بسیار کم است. همچنین امواج رادیویی که نشانگر فعالیت خورشیدی بالا هستند نیز کاملا آرام شده‌اند.
این جرقه‌ها و توفانهای خورشیدی همچنین می‌توانند در زمان مواجهه با مین، تاثیرات چشمگیری بر روی آن بگذارند. قدرتمندترین جرقه‌های خورشیدی می‌توانند در ارتباطات ماهواره‌ای تداخل ایجاد کرده، سلامت فضانوردان حاضر در مدار را تهدید کرده و به زیرساختهای سیستم برق در سطح زمین آسیب بزنند.
توفانهای خورشیدی کوچکتر نیز می‌توانند موجب توفانهای جالب ژئومغناطیسی در بالای زمین شوند که منجر به نمایش زیبای شفق خورشیدی در نزدیکی مناطق قطبی خواهد شد.

[javadstar76]

وجود 100 میلیارد سیاره بیگانه در راه شیری

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709933
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۳

http://up.avastarco.com/images/tty5ire72z0lxn5uzd.jpg (http://up.avastarco.com/)


مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد، کهکشان راه شیری میزبان دست کم 100 میلیارد سیاره بیگانه است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان پنج سیستم سیاره‌ای موسوم به کپلر-32 را که در فاصله 95 سال نوری از زمین واقع شده‌اند، بررسی کردند.
این سیستم سیاره‌ای توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا و در مدار یک کوتوله M‌ که ستاره‌ای کوچکتر و سردتر از خورشید است، شناسایی شده است.
کلاس کوتوله‌های M (کوتوله سرخ) متداول‌ترین ستاره موجود در کهکشان راه شیری محسوب می شود که 75 درصد از 100 میلیارد ستاره این کهکشان را تشکیل می دهد.
در این محاسبه تنها سیارات در مدار نزدیک به کوتوله M مورد بررسی قرار گرفتند و سیارات خارج از این سیستم‌ها یا سیستم‌های سیاره‌ای در مدار ستارگان دیگر محاسبه نشدند.
«جاناتان سوئیفت» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا تأکید می‌کند: در واقع به‌ازای هر ستاره موجود در کهکشان راه شیری، یک سیاره بیگانه وجود دارد؛ در این شرایط با در نظر گرفتن سایر سیارات احتمالی، تعداد سیارات این کهکشان تا 200 میلیارد نیز قابل افزایش است.
سیستم سیاره‌ای کپلر-32 از لحاظ ابعاد مشابه زمین است که بر این اساس، سه سیستم قطری بین 0.8 تا 2.7 برابر زمین دارند و در مدار نزدیک به ستاره میزبان در فاصله 16 میلیون کیلومتری ستاره میزبان در حال چرخش هستند.

نتایج این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.

http://up.avastarco.com/images/d2954ipnop2rm4uy24vp.jpg (http://up.avastarco.com/)

پنج سیستم سیاره ای موسوم به کپلر-32

[javadstar76]

نظریه انشتین در سایه تردید!آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست


» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101810561
دوشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۳

http://up.avastarco.com/images/xdx1ywejqwn88056hker.jpg (http://up.avastarco.com/)


یک فیزیکدان دانشگاه آریزونا مدعی است که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انیشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آندری لبد، جامعه فیزیک را با ارائه ایده جدید خود به هیجان آورده است.
این ایده هنوز در مراحل آزمایشی قرار دارد و بر این مبناست که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.
با نخستین انفجارات بمب‌های اتمی، جهان، شاهد یکی از مهم‌ترین قواعد متعاقب علم فیزیک بود. این قاعده مدعی است که انرژی و ماده همسان هستند و می‌توانند به یکدیگر تبدیل شوند.
این موضوع برای نخستین بار توسط تئوری «نسبیت خاص» (Theory of Special Relativity) انشتین مطرح شد و در معادله مشهور E=mc2 وی انعکاس یافت. در این معادله E انرژی، m جرم وc نیز سرعت نور است که به توان دو رسیده است.
اگرچه فیزیکدانان بارها معادله انشتین را در آزمایش‌ها و محاسبات بی شمار خود ارج نهاده‌اند و بسیاری از فناوری‌ها از قبیل گوشی‌های موبایل و GPS به آن بستگی دارند، دانشمند دانشگاه آریزونا با ادعای خود موج جدیدی از مناظرات را در علم فیزیک موجب شده است.
وی مدعی است که فرمول انشتین ممکن است در شرایط خاصی درست نباشد. کلید بحث این فیزیکدان در خود مفهوم «جرم» نهفته است.
بر اساس قاعده پذیرفته شده، هیچ تفاوتی بین جرم یک شیء متحرک که می‌تواند از نظر اینرسی‌اش تعریف شود و جرم اعمال شده به آن توسط میدان گرانشی وجود ندارد. به عبارت ساده‌تر، جرم نخستین (جرم اینرسیایی) همان مولفه‌یی است که موجب می‌شود ضربه‌گیر یک خودرو در برخورد با وسیله نقلیه دیگر خمیده شود، در حالی که جرم گرانشی «وزن» نام دارد.
قانون معادل بین جرم‌های گرانشی و اینرسیایی در فیزیک کلاسیک توسط گالیله و در فیزیک مدرن توسط انشتین مطرح شد و در سطح دقت بالا تایید شده است اما به ادعای لبد، یک امکان کوچک اما واقعی وجود دارد که این معادله برای جرم گرانشی صادق نباشد.
به گفته وی، در صورتی که وزن یک شیء کوانتومی مانند یک اتم هیدروژن را اندازه‌گیری کنیم، نتیجه در اکثر موارد همسان خواهد بود اما بخش ریزی از این اندازه‌گیری‌ها می‌تواند به نقض E=mc2 بیانجامد.
لبد می‌افزاید: بسیاری از فیزیکدانان معتقدند که جرم گرانشی دقیقا با جرم اینرسایی برابر است اما من بر این باورم که این دو به دلیل برخی اثرات کوانتومی در نظریه عمومی (نظریه انیشتین در مورد گرانش) ممکن است دقیقا یکی نباشند.
نتایج مطالعات این دانشمند در ماه فوریه منتشر خواهد شد و وی از همکارانش خواسته که محاسبات و آزمایش پیشنهادی‌اش برای آزمودن نتایج ادعا شده را ارزیابی کنند.
کلید درک تئوری لبد در واقع درک ماهیت گرانش است. وی در مقالاتش نشان داده در حالی که E=mc2 همواره برای جرم اینرسایی صدق می‌کند، همیشه در مورد جرم گرانشی صادق نیست؛ این بدین معناست که احتمالا جرم گرانشی و جرم اینرسایی برابر نیستند.
بنا بر ادعای انیشتین، گرانش حاصل یک انحنا در خود فضاست. هر چه جرم شیء بزرگ‌تر باشد در بافت فضا تورفتگی بیشتری ایجاد می‌کند، به عبارت دیگر هر چه جرم شیء بزرگتر باشد، کشش گرانشی آن قوی تر است.
به گفته لبد، فضا دارای انحناست و هنگامی که شما جرمی را در فضا حرکت می‌دهید، این انحنا حرکت آن را مختل می‌کند و انحنای فضا همان مولفه‌یی است که جرم گرانشی را از جرم اینرسایی متفاوت می‌کند.
این فیزیکدان پیشنهاد کرده که دانشمندان ایده وی را با اندازه‌گیری کردن وزن ساده‌ترین شیء کوانتومی یعنی اتم منفرد هیدروژن بیازمایند. این اتم فقط دارای یک هسته، یک پروتون منفرد و یک الکترون تنهاست که به حول هسته می‌چرخد.
لبد معتقد است که گاهی اتفاق می‌افتد که الکترون در حال گردش حول اتم به یک سطح انرژی بالاتر جهش یابد.
در مدت زمان کوتاهی، الکترون به سطح انرژی پیشین خود بازمی‌گردد. مطابق E=mc2 جرم اتم هیدروژن همراه با تغییر در سطح انرژی تغییر می‌کند. تا این جا همه چیز مطابق نظریه پیش می‌رود. اما چنان‌چه ما همان اتم را از زمین دور کنیم، که در آن فضا دیگر خمیده نبوده بلکه مسطح است، چه رخ خواهد داد؟
به گفته لبد، در این حالت الکترون نمی‌تواند به سطوح انرژی بالاتر جهش یابد زیرا در فضای مسطح به سطح انرژی اولیه خود محدود خواهد شد. هیچ جهشی در فضای مسطح وجود ندارد و بنابراین الکترون خمیدگی گرانش را حس نخواهد کرد اما چنان‌چه ما آن را به سمت میدان گرانشی زمین حرکت دهیم، به دلیل خمیدگی فضا این احتمال وجود دارد که الکترون از نخستین سطح به دومین سطح انرژی جهش یابد و در این جا جرم متفاوت خواهد بود.
لبد می‌افزاید: آن‌چه اغلب در نظر گرفته نمی‌شود، این موضوع است که جهش الکترون از سطح اول به سطح دوم به این دلیل روی می‌دهد که خمیدگی اتم را به می‌ریزد. به جای اندازه‌گیری مستقیم وزن، ما این رخداد تغییر انرژی را با فوتون‌های منتشر شده شناسایی می‌کنیم.
این دانشمند آزمایش خود را برای آزمودن فرضیه‌اش پیشنهاد کرده است.
وی می‌گوید: یک سفینه فضایی کوچک را با تانکی از هیدروژن و ردیاب حساس به نور به فضا بفرستید. در فضای خارجی‌تر، رابطه بین جرم و انرژی برای یک اتم همسان است فقط به این دلیل که فضای مسطح به الکترون اجازه تغییر سطوح انرژی را نمی‌دهد اما هنگامی که به زمین نزدیک هستیم، انحنای فضا اتم را به هم می‌ریزد و امکان جهش الکترون و بنابراین انتشار یک فوتون وجود دارد که این انتشار توسط ردیاب مزبور ثبت می‌شود و بسته به سطح انرژی، رابطه بین جرم و انرژی تحت اثر میدان گرانشی دیگر ثابت نیست.
این دانشمند مدعی است که ایده وی نخستین پیشنهاد برای آزمایش ترکیبی از مکانیک کوانتومی و تئوری گرانش انیشتین در منظومه شمسی است.

[Hadise]

رقص ستارگان در قلب یک کهکشان مارپیچی


تلسکوپ فضایی هابل موفق به تهیه تصویری از حلقه ستاره‌ای درخشان در اطراف مرکز یک کهکشان مارپیچی شده است.

ساختار دقیق بازوهای مارپیچی کهکشان NGC1097‌ در تصویر تماشایی تلسکوپ هابل به وضوح قابل مشاهده است که در میان حلقه‌ای از ستارگان درخشان محاصره شده است.

http://up.avastarco.com/images/e7astci40o77ml4q7us.jpg (http://up.avastarco.com/)

این کهکشان مارپیچی در بخش جنوبی صورت فلکی کوره (Furnace)‌ در فاصله 45 میلیون سال نوری واقع شده است و در کلاس کهکشان‌های سیفرت (Seyfert) با هسته بسیار درخشان طبقه‌بندی می‌شود.

یک سیاهچاله ابر پرجرم با جرمی 100 میلیون برابر خورشید بتدریج در حال مکیدن ماده اطراف این کهکشان است.

منطقه ستارگان در حال شکل‌گیری که به شکل حلقه‌ای در اطراف سیاهچاله دیده می‌شود، بدلیل انتشار ابرهای هیدروژن یونیزه شده بسیار درخشان دیده می‌شوند.

عرض این حلقه ستاره‌ای بیش از پنج هزار سال نوری تخمین زده می‌شود و بازوی مارپیچی کهکشان نیز ده‌ها هزار سال نوری گستردگی دارد.

این کهکشان مارپیچی یک مقصد مناسب برای شکارچیان ابرنواخترها محسوب می‌شود، چراکه این کهکشان سه ابرنواختر (مرگ خشونت بار ستارگان پرجرم) را در فاصله زمانی 1992 تا 2003 میلادی تجربه کرده است.

کهکشان NGC1097 به تنهایی در فضا سرگردان نبوده و دو کهکشان کوچک آن را همراهی می‌کنند؛ این کهکشان‌های ماهواره‌ای کوچک شامل یک کهکشان بیضوی موسوم به NGC1097A ‌و یک کهکشان کوتوله موسوم به NGC1097B‌ هستند، اما هر دو کهکشان خارج از کادر تلسکوپ هابل قرار داشته و دیده نمی‌شوند.

کنجکاو

[mohsen4465]

نظریه انشتین در سایه تردید!آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست



...چنان‌چه ما همان اتم را از زمین دور کنیم، که در آن فضا دیگر خمیده نبوده بلکه مسطح است، چه رخ خواهد داد؟
به گفته لبد، در این حالت الکترون نمی‌تواند به سطوح انرژی بالاتر جهش یابد زیرا در فضای مسطح به سطح انرژی اولیه خود محدود خواهد شد. هیچ جهشی در فضای مسطح وجود ندارد و بنابراین الکترون خمیدگی گرانش را حس نخواهد کرد اما چنان‌چه ما آن را به سمت میدان گرانشی زمین حرکت دهیم، به دلیل خمیدگی فضا این احتمال وجود دارد که الکترون از نخستین سطح به دومین سطح انرژی جهش یابد و در این جا جرم متفاوت خواهد بود.
لبد می‌افزاید: آن‌چه اغلب در نظر گرفته نمی‌شود، این موضوع است که جهش الکترون از سطح اول به سطح دوم به این دلیل روی می‌دهد که خمیدگی اتم را به می‌ریزد. به جای اندازه‌گیری مستقیم وزن، ما این رخداد تغییر انرژی را با فوتون‌های منتشر شده شناسایی می‌کنیم.
یعنی چی که الکترون نمیتونه جهش پیدا کنه؟ من اصلاً نفهمیدم ربطشون چیه؟ :dizzy:حالا اتم هیدروژن یه الکترون داره. اتم های دیگه چطور؟ اونها که بدون جهش در لایه دوم الکترون دارن؟ پس حتماً اونها در فضای مسطح متلاشی میشن!!!! شایدم من بد فهمیدم.

[yperseusy]

مجید جویا: مجله نیوساینتیست در سلسله گزارش‌هایی به ایده‌هایی پرداخته که سال پیش رو را شکل خواهند داد. در مقالات قبلی این سری خواندید: در سال ۲۰۱۳، منتظر شرایط اقلیمی عجیب‌وغریب‌تر باشید، چه کسانی این دو جایزه ارزشمند € ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ را برنده می‌شوند؟، امید دانشمندان به آزمایش موفق درمان قطعی سرطان در آینده نزدیک و تورمی که ۱۳,۷۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال پیش اتفاق افتاد. اکنون می‌خواهیم ببینیم که در سال آینده چه چیزی در آسمان پیدا خواهد شد که حتی از ماه هم درخشان‌تر است.

آن دسته از علاقه‌مندان به داستان‌های پایان جهان که از پایان دنیا در سال 2012 ناامید شده بودند، امید تازه‌ای را برای وحشت آفرینی خود پیدا کرده‌اند: این بار در قالب یک اَبَردنباله‌دار نادر که در سال آینده به سوی ما خواهد آمد. از میان دنباله‌دارهایی که روزگاری نشانه‌ای شوم تلقی می‌شدند، شاید کمتر موردی به چشم‌نوازی این دنباله‌دار مشاهده شده است. این اَبَردنباله‌دار C/2012 S1 یا ISON نامیده شده و در اوج نورافشانی خود حتی در روز از ماه نیز درخشان‌تر است.

آی.‌اس‌.او‌.ان که اولین بار در سپتامبر 2012/ شهریور 91 شناسایی شد، از بیرون منظومه شمسی و با سرعت بالایی در حال حرکت به سمت خورشید است و در نوامبر 2013 / آبان 92 به کمترین فاصله‌اش از خورشید خواهد رسید. تیموسی اسپار از مرکز سیارک‌های دانشگاه هاروارد انتظار دارد تا در آن زمان، این دنباله‌دار نمایشی به خوبی دنباله‌دار هیل- باپ در زمستان و بهار 1997 / زمستان 1375 و بهار 1376 داشته باشد و آسمان را زیباتر کند (البته اگه دود آلاینده‌های تهران و دیگر کلانشهرها بگذارد که چیزی از آسمان ببینیم).

این اولین سفر این دنباله‌دار به به داخل منظومه شمسی است و از این رو ممکن است آی‌اس‌او‌ان حاوی گازهای فراری باشد که دیگر دنباله‌دار‌ها، برای ساختن دنباله طولانی خود در جریان گردش به دور خورشید، از دست داده‌اند. این امر به ما امکان می‌دهد که نگاهی گذرا بیاندازیم به این که در 4.6 میلیارد سال پیش (یعنی زمانی که آی‌اس‌او‌ان تشکیل شد) فضای بیرونی منظومه شمسی از چه موادی تشکیل شده بود.

امسال همچنین خبرهایی از آتش بازی‌های آسمانی در مرز کهکشان راه‌شیری خواهیم شنید. ابر گازی سنگینی در حال حرکت به سمت سیاه‌چاله بسیار سنگین ولی آرامی است که در مرکز کهکشان قرار دارد. این برخورد با چشمان غیر مسلح قابل رویت نخواهد بود، اما هنگامی که ابر گاز با هاله گازهای داغ اطراف سیاه‌چاله برخورد می‌کند، تلسکوپ‌های پرتو ایکس تشعشعات ناشی از امواج ضربه ایجاد شده را دریافت می‌کنند.

این سیاه‌چاله که Sgr *A نام دارد (یعنی قوی‌ترین منبع رادیویی شناخته‌شده در صورت‌فلکی قوس)، در فاصله 25000 سال نوری از زمین قرار دارد (که در مقیاس کهکشانی، درست زیر گوش ما محسوب می شود) و به همین دلیل، این برخورد به ما شانس بی‌نظیر مشاهده فرو رفتن مواد در سیاه‌چاله را می‌دهد. این برخورد شاید حتی بتواند کلید حل معمای اتفاقی باشد که در 300 سال پیش و هنگامی که سیاه چاله خیلی روشن‌تر از امروز بود، رخ داد.

منبع :khabaronline.ir

[javadstar76]

کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102012172
چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۹

http://up.avastarco.com/images/0nctqeko5smyli5hgr.jpg (http://up.avastarco.com/)

اخترشناسان به تازگی موفق به کشف ترکیب جدیدی در اسکلت کهکشان راه شیری شده اند که حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان در زمان بررسی ابر گرد و غبار با نام مستعار Nessie‌ موفق به کشف این استخوان کهکشانی شدند.
ان ابر گرد و غبار نخستین بار در سال 2010 میلادی با کمک داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مشاهده شد؛ محققان پیش از این بخش مرکزی استخوان Nessie‌ را شناسایی کرده بودند، اما مطالعه جدید نشان می دهد که این ساختار هشت برابر بلندتر از محاسبات قبلی است.
طول استخوان جدید کهکشان راه شیری بیش از 300 سال نوری و عرض آن بین یک تا دو سال نوری است که تداعی کننده یک مار کیهانی بلند و باریک است؛ این استخوان حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
«آلیسا گودمن» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید می کند: برای نخستین بار موفق به مشاهده چنین قطعه ظریفی در اسکلت کهکشانی شدیم؛ این استخوان شباهت زیادی به استخوان فیبولا (نازک نی) در پای انسان دارد.
«گودمن» خاطر نشان می کند: این امکان وجود دارد که استخوان Nessie درون یک بازوی مارپیچی قرار داشته یا بخشی از شبکه ارتباطی ساختارهای مارپیچی باشد.
محققان امیدوارند با یافتن تعداد بیشتری از این ساختارها بتوانند نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را ترسیم کنند.
نتایج این یافته جدید روز سه شنبه هشتم ژانویه (19 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS)‌ در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.

[javadstar76]

نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسی‌های فضایی

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102112720
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲

http://up.avastarco.com/images/h3n7v6c1vfd6wtpnchix.jpg (http://up.avastarco.com/)

کنفرانس مطبوعاتی ناسا با هدف برررسی پیشرفت‌های صورت گرفته در برنامه تاکسی های فضایی با حضور شرکت های خصوصی فعال در حوزه سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا پس از بازنشستگی برنامه شاتل فضایی، برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ به کپسول فضایی سایوز روسیه متکی شده است و مقامات این سازمان با حمایت مالی از شرکت های خصوصی مانند بوئینگ، سیرا نوادا و اسپیس ایکس برای انتقال فضانوردان و مسافرانن فضایی استفاده کنند.
ناسا با هدف توسعه سفرهای فضایی و تسهیل انتقال فضانوردان به ISS، بودجه 10 میلیون دلاری به این سه شرکت اختصاص داده است؛ همچنین کمک مالی 315 میلیون دلاری و بودجه 1.1 میلیارد دلاری دیگری در آگوست 2012 برای این شرکت ها در نظر گرفته شده است.
نشست مطبوعاتی روز چهارشنبه نهم ژانویه (20 دی) از ساعت 19 به وقت گرینوویچ (22:30 به وقت تهران) در مرکز فضایی کندی در فلوریدا برگزار شده و «فیل مک آلیستر» مدیر توسعه پروازهای تجاری ناسا، «اد مانگو» مدیر برنامه خدمه سفرهای فضایی تجاری ناسا، «راب میرسون» رئیس شرکت بلو اورجین و «مارک سیرانگلو» معاون شرکت سیرا نوادا در این برنامه سخنرانی کردند.
این نشست با هدف کمک به پیشرفت طراحی و توسعه فضاپیماهای خصوصی جدید برای پر کردن خلأ موجود در سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
ناسا امیدوار است که فضاپیماهای خصوصی بتوانند تا سال 2017 میلادی فضانوردان و مسافران فضایی را به مدار پایین زمین منتقل کنند.

[javadstar76]

یخ‌پاره‌های قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112695
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۶

http://up.avastarco.com/images/zv6mzsqm0ih5sy0vd3a.jpg (http://up.avastarco.com/)

دانشمندان دانشگاه کورنل اخیرا مدعی شده‌اند که قمر تیتان، میزبان دریاچه‌هایی از یخ‌پاره‌های عظیم هیدروکربن بوده که می‌توانند شکلهای عجیب حیات را شکل دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان ناسا، این نظریه جدید ممکن است همچنین نقشهای عجیب رودخانه‌ها و دریاهای عظیم روی ماه را نیز توضیح دهد.
تیتان یکی از قمرهای سیاره زحل بوده که بعد از زمین، تنها جسم آسمانی موجود در منظومه شمسی با بدنه‌های ثابت مایع در سطح آن است.
با این حال در حالی‌که دوره بارش و تبخیر سیاره زمین شامل آب بوده، دوره تیتان از هیدروکربنهایی مانند اتان و متان برخوردار است.
اتان و متان مولکولهای آلی هستند که به عقیده دانشمندان می‌توانند اجزای اولیه مواد شیمیایی پیچیده‌تر برای حیات باشند.
فضاپیمای کاسینی بر روی نیمکره شمالی این قمر شبکه گسترده‌ای از دریاهای هیدروکربن و مجموعه‌های پراکنده‌تری از دریاچه‌ها را در نیکره جنوبی مشاهده کرده است.
طبق فرض پیشین دانشمندان کاسینی، دریاچه تیتان احتمالا از یخ شناور برخوردار نبوده، چرا که متان جامد بسیار متراکم‌تر از متان مایع بوده و غرق می‌شود.
اما این مدل جدید تعامل بین دریاچه‌ها و جو را در نظر گرفته که منجر به مخلوط های گوناگونی از ترکیبات، بسته‌های گاز نیتروژن و تغییرات دمایی می‌شود.
دانشمندان نتیجه گرفتند که یخ زمستانی در صورتی در دریاچه‌های غنی از متان و اتان قمر تیتان شناور می‌مانند که دما زیر درجه انجماد متان یعنی حدود منفی 297 درجه فارنهایت باشد.

[javadstar76]

رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریع‌تر از پره‌های بالگر

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112689
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۰

http://up.avastarco.com/images/5vw4414qvoklptsui4.jpg (http://up.avastarco.com/)

تلسکوپ فضایی ناسا ستاره‌یی نوترونی را با نقابش رصد کرده که سریع‌تر از پره‌های یک بالگرد می‌چرخد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این شیء کیهانی شباهت‌ خارق‌العاده‌یی به نقاب «شبح اپرا» دارد.
تپ‌اختر کشف شده حدود 12 مایل قطر دارد و سرعت چرخش آن به حدی است که در هر ثانیه بیش از 11 بار به دور خود می‌چرخد. به گفته دانشمندان، این میزان بیش از سرعت پره‌های یک بالگرد است.
شیء کیهانی مزبور هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در واقع بقایای یک ستاره عظیم‌ است که حدود 10 هزار سال پیش به عنوان یک ابرنواختر منفجر شد و بر روی خود فروریزش کرد.
این شیء که "Vela" نام گرفته، هنگام چرخش ذرات بارداری را با حدود 70 درصد سرعت نور منتشر می‌کند.
گفته می‌شود "ولا" همچنین دارای لرزانه (wobble) اندکی است و همچنین ابرهای حاوی گاز داغ با شکلی نقاب‌ مانند آن را احاطه کرده‌اند.
"چاندرا"، تلسکوپ فضایی شاخص اشعه ایکس ناسا، "ولا" را با نقابش رصد کرده است. به جز ظاهر نقاب‌مانندش، این لرزانه "ولا" است که در واقع توجه منجمان را به خود جلب کرده است. با این حال گفته می‌شود مشاهدات بیشتری برای تایید این لرزانه لازم است.
لرزانه مزبور توسط شکل و حرکات جت ذرات باردار نمایش می‌شود و در صورت تایید، نخستین لرزانه‌یی است که به جت یک تپ‌اختر نسبت داده می‌شود.
یک دلیل احتمالی وجود این لرزانه آن است که ستاره نوترونی به طور اندکی به هم ریخته و دیگر یک کره کامل نیست. چنین به هم ریختگی می‌تواند ناشی از عمل ترکیبی چرخش سریع و افزایش ناگهانی سرعت چرخشی "ولا" باشد.
لرزانه احتمالی "ولا" 120 روز دوام خواهد داشت که این دوره کوتاه‌تر از مدت 26 هزار ساله لرزانه زمین حین چرخش است.
افزایش سریع در سرعت چرخش یا "glitches" می‌تواند در اثر تعامل هسته فوق مایع و پوسته شیء کیهانی باشد.
جزئیات این کشف علمی 10 ژانویه در "The Astrophysical Journal" منتشر خواهد شد.

[Hadise]

بزرگترین ساختار جهان کشف شد/ چالشی برای اصل کیهان شناسی انیشتین

ستاره شناسان بریتانیایی بزرگترین ساختار کیهانی را کشف کرده اند که عبور از آن به 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد و اصل کیهان شناختی را به چالش می‌کشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، بزرگترین ساختار کیهانی، یک گروه بزرگ اختروش است که از اختروشها تشکیل شده است.

اختروش یا کوازار یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست محسوب می شود که متعلق به یک کهکشان جوان است.

اختروش‌ها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می‌شدند که به ستاره ها شبیه بودند باوجود بحث‌های مختلف بر سر وجودیت این شی آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش هاله متراکم شده ماده‌ است که ابر سیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده ‌است.

اختروشها دارای کاربردهای زیادی هستند، برای مثال در تعیین سرعت چرخش زمین و تهیج‌های آن کاربرد دارند. در مباحث ژئودزی از این امکان جهت اندازه گیری فواصل بسیار بلند با دقت میلیمتری و تعیین تهیج مدار چرخش زمین استفاده می‌کنند.

این گروه خاص به قدری بزرگ است که نظریه مدرن کیهان شناسی را به چالش می کشد.

دکتر راجر کلاوز از موسسه جرمیا هوراکس دانشگاه مرکز لانکشایر که ریاست این تحقیقات را برعهده داشته اظهار داشت: درحالی که ارائه اندازه عمق این گروه بزرگ اختروشی بسیار دشوار است، اما ما می توانیم بگوئیم که این بزرگترین ساختاری است که تاکنون در تمام کهکشان مشاهده شده است.

وی افزود: بزرگی این گروه بزرگ اختروش به قدری زیاد است که ما از کشف میزان آن هیجان زده شدیم، نه فقط برای این که بزرگی آن با درک کنونی ما از جهان متفاوت است، بلکه به این علت که برخلاف تصورات پیشین ما جهان متحدالشکل و یکسان نیست.

از سال 1982، دانشمندان به این مسئله پی برده بودند که اختروشها تمایل دارند در دسته ها و یا ساختارهایی بسیار بزرگی جمع شوند و گروه های بزرگ اختروش را تشکیل دهند اما تاکنون دانشمندان گروهی با این عظمت را مشاهده نکرده بودند.

دکتر کلاوز اظهار داشت: عبور با سرعت نور از میان این گروه بزرگ اختروش 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد. اهمیت این کشف نه تنها به علت اندازه آن بلکه بدین علت است که این اکتشاف اصل کیهان شناختی را که از زمان انیشتین مورد قبول واقع شد را زیر سوال می برد.

وی اضافه کرد که این گروه تحقیقاتی به دنبال موارد مشابه بوده است تا چالش این مسئله بیشتر شود و بتوان این پدیده جذاب را بیشتر مورد بررسی قرار داد.

نظریه مدرن کیهان شناسی براساس کار آلبرت انیشتین بوده و به فرض اصل کیهان شناختی متکی است. همه جای جهان در مقیاس‌های بزرگ مانند هم است. همگن و همسانگرد بودن جهان می گوید که زمین جایگاه ویژه‌ای در عالم ندارد و در مقیاس‌های خیلی بزرگ، جهان یکنواخت است.

برای درک بهتر باید گفت که کهکشهان راه شیری ما از نزدیکترین همسایه خود یعنی کهکشان آندرومدا 2.5 میلیون سال نوری فاصله دارد.

همه خوشه های کهکشانی عرضی معادل 6 تا 10 میلیون سال نوری دارند اما گروه های بزرگ اختروش می توانند 650 میلیون سال نوری یا بیشتر داشته باشند.

اگرچه براساس اصل کیهان شناختی و نظریه مدرن کیهان شناسی، محاسبات نشان می دهد که کارشناسان فیزیک نجومی نباید ساختاری بزرگتر از 1.2 میلیارد سال نوری پیدا کنند.

این درحالی است که اکتشاف جدید دکتر کلاوز ابعاد جدیدی از این مسئله را به نمایش می گذارد، این ساختار در کمترین میزان خود 1.6 میلیارد سال نوری عرض و در بیشترین میزان 4 میلیارد سال نوری عرض دارد. این مقیاس 1650 برابر بزرگتر از فاصله راه شیری تا آندرومدا است.

خبرگزاری مهر

[رضا طامهری]

دانشمندان ناسا در موسسه JPL در پاسادنای کالیفرنیا احتمال برخورد سیارک آپوفیس در سال 2036 را کاملا رد کرده و آنرا غیرمتحمل دانستند. این سیارک بزرگ و عظیم الجثه در این سال از کنار زمین گذر خواهد نمود. دانشمندان از داده های به روز شده در سال 2011 و 2012 و همچنین اطلاعات تازه ای که از فاصله این سیارک در تاریخ 9 ژانویه 2013 به دست آمده بود برای این نتیجه گیری بهره برده اند.
آپوفیس در سال 2004 کشف شد. این سیارک به اندازه سه زمین فوتبال وسعت دارد و هنگامی سرو صدا به پا کرد که پس از محاسبات اولیه ، احتمال برخورد آن با سیاره کوچکمان در سال 2029 برابر با 2.7 درصد اعلام شد. درصدی که برای بروز خطر برای سیاره ما بسیار قابل توجه است. اطلاعات و داده هایی که در طول تحقیق و مطالعه روی این سیارک و تصاویر نجومی قدیمی حاصل شد برخورد این سیارک با زمین را در سال 2029 غیرمحتمل اعلام نمود اما هنوز هم احتمال برخورد در سال 2036 باقیمانده بود—که 9 ژانویه 2013 رد شد.


http://up.avastarco.com/images/1wq319ma2xyyue3u7swu.jpg
دان یومنز، مدیر دفتر برنامه اجرام نزدیک زمین JPL میگوید: "با اطلاعاتی که از رصدخانه های ماگدالنا(موسسه علوم نیومکزیکو) و پن استارز(دانشگاه هاوایی) کسب نمودیم و همچنین با توجه به داده های اخیر رادار منظومه شمسی گلداستون ما با جرات احتمال برخورد آپوفیس در سال 2036 را رد میکینم، احتمال برخورد هم اکنون کمتر از یک در میلیون است این درصد ناچیز خیال ما را به حدی راحت میکند که به جرات احتمال برخورد را رد کنیم"
در 13 اوریل 2029 پرواز سیارک آپوفیس بر فراز زمین در کتابهای رکورد ثبت خواهد شد چون تا آن روز هیچ جرم فضایی به این اندازه از نزدیکی زمین عبور نکرده است. در آن روز آپوفیس با زمین 31300 کیلومتر فاصله خواهد داشت.
یومنز گفت:"اما خیلی زودتر از این تاریخ یعنی حدودا یک ماه و نیم دیگر(اواسط فوریه 2013) سیارک ناشناخته به نام 2012DA14 با قطر 40 متر از فاصله 17200مایلی زمین عبور خواهد نمود که البته کاملا امن خواد بود." وی افزود:" با تلسکوپهای جدیدی که در حال اضافه شدن هستند و با بروز کردن تلسکوپهای موجود حتی لحظه ای هم از رصد اجرام نزدیک زمین غافل نخواهیم بود"

ناسا سیارکها و دنباله دارهایی که از نزدیکی زمین میگذرند را از طریق تلسکوپهای زمینی و فضایی شناسایی و دنبال میکند. برنامه رصد اجرام نزدیک زمین که اغلب آنرا "گارد فضایی" مینامند این اجرام را شناسایی میکند.

منبع: Siencedaily.com

[Hadise]

از دوستان هم اوا کی ثبت نام میکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟


:whoow:
آغاز ثبت نام برای سفر بی بازگشت به مریخ:whoow:

شرکت هلندی Mars One‌ ثبت‌نام اولیه از داوطلبان حضور در سفر بی بازگشت به مریخ را آغاز کرده است

به گزارش ایسنا، بر اساس اعلام مسئولان این شرکت پیش از شروع رسمی برنامه انتخاب داوطلبان، بیش از یک هزار درخواست برای حضور در این سفر دریافت شده است.

پذیرش اولیه داوطلبان از روز هشتم ژانویه (19 دی) آغاز شده است و فرآیند انتخاب جهانی داوطلبان از طریق برنامه‌های تلویزیونی نیز سال آینده میلادی انجام خواهد شد.

این طرح تنها مختص دانشمندان یا خلبانان سابق جت‌های جنگی نبوده و تمامی افراد علاقمند با حداقل 18 سال سن می‌توانند داوطلب حضور در جمع پیشگامان مستعمره مریخ (Mars Colony pioneer)‌ باشند.

بهره هوشی مناسب و سلامت کامل جسمی و روحی از جمله شروط اصلی برای ثبت نام اولیه در این طرح عنوان شده است و پس از انتخاب اعضای نهایی، دوره هشت ساله تمرین و آماده سازی برای سفر به سیاره مریخ آغاز می‌شود؛ این گروه در مدت حضور در تمرینات بر روی زمین و زندگی بر سطح سیاره سرخ در استخدام شرکت Mars One‌ خواهند بود.

نخستین تجهیزات مورد نیاز برای احداث کلونی طی سال‌های 2016 تا 2021 میلادی به مریخ ارسال خواهند شد و در سال 2018 نیز یک مریخ نورد برای انجام تحقیقات تکمیلی راهی سیاره سرخ می‌شود.

لانس دورپ، بنیانگذار شرکت Mars One تأکید می‌کند: نخستین گروه مسافران در سال 2023 راهی مریخ خواهند شد و باقی عمر خود را در کلونی‌های احداث شده بر روی سیاره سرخ سپری خواهند کرد.

نوربرت کرافت، از محققان سابق ناسا و مدیر پزشکی پروژه، اصلی‌ترین چالش پیش رو برای عملی شدن این طرح را نحوه تعامل و همکاری اعضا در طول سفر بسیار طولانی از زمین تا مریخ و پس از آن زندگی تا آخر عمر بر سطح سیاره سرخ عنوان می‌کند.

دکتر جرارد هوفت، برنده جایزه نوبل و برایان انکه، مفسر موسسه تحقیقاتی ساوث وست، از مشاوران برجسته این پروژه هستند.

همشهری

[mohsen4465]

از دوستان هم اوا کی ثبت نام میکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مممممممممممن :thumbsup:

کجا باید ثبت نام کنیم؟

[pulsar]

واااااااااااااااوووو :whoow::whoow::whoow::banana:

سفر مریخ ،سیاره سرخ !!!!!
منم میخوام برم ...................:)
دوستان بیاین با هم یه گروه بشیم بریم ثبت نام کنیم جدی میگما شوخیم ندارم :have%20a%20nice%20d
اسم فروم آوا استارم توی مریخ ثبت می کنیم چطوره ؟ برای همیشه هم جاودانه میشیم :دی

[javadstar76]

سیارک 130 هزار تنی در مسیر حرکت به سوی زمین!


» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615535
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۳۹

http://up.avastarco.com/images/aanofxhof38jqgukp87r.jpg (http://up.avastarco.com/)

سیارک 2012DA14 با سرعت 6.3 کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به زمین بوده و در ماه فوریه (بهمن ماه) در نزدیک ترین فاصله با زمین قرار می گیرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیارک نزدیک به زمین 2012DA14‌ با ابعاد 40 متر و 130 هزار تن وزن، در فوریه سال 2012 میلادی توسط رصدخانه LaSagra‌ در جنوب اسپانیا شناسایی شد.
حرکت این سیارک در مدار خورشید 366 روز بطول می انجامد که بسیار شبیه یک سال سیاره زمین است.
محاسبات صورت گرفته نشان می دهد که این سیارک در تاریخ 15 فوریه (27 بهمن) در نزدیک ترین فاصله با زمین، از فاصله 32 هزار کیلومتری (زمین) عبور می کند.
برخورد احتمالی سیارک 2012DA14 با زمین، انرژی معادل انفجار یک بمب 2.5 مگاتنی خواهد داشت، با این حال اخترشناسان اطمینان می دهند که این سیارک هیچ خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.
گذر نزدیک این سیارک فرصت مناسبی برای بررسی دقیق این اجرام آسمانی فراهم می کند؛ حرکت سریع این سیاره از جنوب غرب به شمال شرق در آسمان شب اغلب مناطق اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا قابل مشاهده خواهد بود.
بیش از 500 رصدخانه و تلسکوپ رادیویی در سراسر جهان، برنامه رصد گذر نزدیک سیارک 2012DA14 را در دستور کار دارند.

http://up.avastarco.com/images/0hb7j8m8tgqcc4vf96ce.jpeg (http://up.avastarco.com/)
سیارک 2012DA14 نزدیک به زمین

[Hadise]

واااااااااااااااوووو :whoow::whoow::whoow::banana:

سفر مریخ ،سیاره سرخ !!!!!
منم میخوام برم ...................:)
دوستان بیاین با هم یه گروه بشیم بریم ثبت نام کنیم جدی میگما شوخیم ندارم :have%20a%20nice%20d
اسم فروم آوا استارم توی مریخ ثبت می کنیم چطوره ؟ برای همیشه هم جاودانه میشیم :دی


مممممممممممن :thumbsup:

کجا باید ثبت نام کنیم؟


دوستان برای ثبت نام به سایت mars one مراجعه کنند;)

[ESA Moon]

کسی خبری در مورد ماهواره ای که ایران ( انشا ا... ) در دهه فجر با موجود زنده (میمون ) می فرسته هوا داره؟

[javadstar76]

جرم کهکشان راه شیری، نصف تصورات پیشین؟!

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110100081
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۴

http://up.avastarco.com/images/mb2ahaamrejyqk26wued.jpg (http://up.avastarco.com/)

مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که جرم کهکشان راه شیری ممکن است نصف آن چه باشد که تاکنون تصور می‌شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بررسی‌ها نشان می‌دهد ستارگان دور دست کهکشان راه شیری که در فاصله بین 260 هزار تا 490 هزار سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله دارند، به کندی در حال چرخش هستند.
جرم کهکشانی و سرعت ستارگان به هم مرتبط‌ هستند؛ بنابراین این نتایج می‌تواند دربرگیرنده معانی ضمنی نوینی باشد.
آلیس دیسون از دانشگاه کالیفرنیا در بیست ‌و دومین نشست انجمن نجوم امریکا مدعی شد، به دلیل آن که این سرعت‌ها بسیار پایین هستند، جرم کهکشان راه شیری ممکن است بسیار پایین‌تر از آن چه تصور می‌شود، باشد.
وی در ادامه می‌افزاید که در صورت منطقی بودن برداشت تیم تحقیقاتی‌اش از ویژگی‌های این ستارگان، جرم کهکشان ما نصف میزان ارائه شده توسط تخمین‌های کنونی است.
کهکشان راه شیری از سه بخش اصلی تشکیل شده است: برآمدگی مرکزی، یک دیسک نسبتاً مسطح و هاله کروی احاطه‌کننده.
دیسون و همکارانش در تحقیقاتشان نواحی دوردست در هاله کهکشان را مطالعه کردند. این هاله فراتراز هاله دیسک با عرض بیش از 100 هزار سال نوری قرار گرفته است.
این دانشمندان سرعت‌های شعاعی نمونه‌یی از ستارگان این هاله را با استفاده از دو ابزار مختلف اندازه‌گیری کردند. این ابزار تلسکوپ 8.2 متری رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی و رصدخانه ویلیام هرشل 4.2 متری در اسپانیا بودند.
آن‌ها دریافتند که پراکندگی سرعت‌های هاله-ستاره حدود نصف سرعت ستارگان نزدیک‌‍تر به مرکز کهکشانی است که این امر در نوع خود تعجب‌آور است.
محاسبات تیم تحقیقاتی با استفاده از این اطلاعات حاکی از آن است که جرم کهکشان راه شیری در چنین فواصل دوری ممکن است بین 500 میلیارد تا یک تریلیون برابر خورشید باشد که این میزان به طور قابل توجهی پایین‌تر از تخمین فعلی است.
نتایج این مطالعه در خصوص جرم این کهکشان قطعی نیستند و تحقیقات بیشتر به منجمان در ترسیم توزیع جرم در سراسر این جرم عظیم کیهانی کمک خواهد کرد.
این امر به نوبه خود اطلاعاتی را در مورد ماهیت مرموز ماده تاریک در اختیار می‌گذارد.

[javadstar76]

تصویربرداری از ابرها و ستارگان کهکشان راه شیری با روش ابداعی ستاره‌شناس ایرانی ناسا

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110201134
دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۶

http://up.avastarco.com/images/fndg82v9to7cx3swx3f.jpg (http://up.avastarco.com/)

مرکز کهکشان راه شیری یک محل حیرت‌انگیز و پر از عجایب فضایی است که می‌تواند برای ستاره‌شناسان مشتاق ثبت تصویر از این ویژگی‌ها و درک بیشتر از موقعیت خود در کهکشان، مکان گیج‌کننده‌ای هم به نظر برسد؛ اما با کشف جدید دانشمند ایرانی دانشگاه نورث‌وسترن، آنها به راحتی قادر خواهند بود تا یادگارهای زیبایی را از فضا برای خود داشته باشند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دکتر فرهاد یوسف‌زاده، استاد ایرانی دانشگاه نورت وسترن آمریکا و محقق و ستاره شناس ناسا ابزار جدید را برای شناسایی ابرهای غبار و ستارگان کشف کرده که شامل ثبت تصویر از آنها با استفاده از امواج رادیویی است.
یوسف زاده اولین کسی است که ابرها و ستارگان تاریک رادیویی را کشف کرده است. ستارگان در مراحل اولیه و پایانی تکامل خود با ابرهای بزرگی از غبار و گاز پوشیده می شوند.
یوسف‌زاده اظهار کرد: هنگامی که این ستارگان یا ابرهای تاریک را در تصاویر طول‌موج رادیویی مشاهده می کنید، به شما چیزهای جالبی را خواهد گفت. ما به سرعت دریافتیم که یک ابر گاز سرد یا ستاره غبارآلود با یک رابط رادیواکتیو داغ ترکیب شده و یک تعامل رخ می‌دهد. دانستن جزئیات این ابرها بسیار اهمیت دارد چرا که ابرها می‌توانند ستارگان را بوجود آورده و همچنین مواد مورد نیاز برای رشد سیاه‌چاله‌ها را تامین کنند.
پرفسور یوسف‌زاده، استاد فیزیک و ستاره‌شناسی در دانشکده هنرها و علوم واینبرگ و عضو مرکز اکتشاف و تحقیقات میان‌رشته‌ای در فیزیک نجومی است.
برخلاف طول موجهای پرتو ایکس، مادون قرمز و نوری، مشاهده یک ویژگی تاریک در امواج رادیویی غیرعادی است. رادیو یک طول‌موج بلند داشته و از این رو به سادگی جذب نشده و معمولا از میان همه چیز عبور می‌کند.
پروفسور یوسف‌زاده ابتدا بر این تصور بود که شاید ویژگی‌های تاریک مشاهده شده در تصاویر رادیویی خیلی مهم نیستند اما سپس این ویژگیها را با پنج ابر مولکولی و غباری متراکم شناخته شده که در مرکز کهکشان راه شیری هستند، مرتبط کرد.
وی اظهار کرد: این شیوه به ارائه حساسیت بسیار خوب برای ویژگیهای غبارآلود کم نور پرداخته و می‌تواند تصاویری با وضوح بالاتری را نسبت به تلسکوپهای دیگر به ثبت برساند.
همچنین ستاره شناسان می‌توانند اندازه ستاره‌های غبارآلود را با این شیوه جدید اندازه‌گیری کنند.
پروفسور یوسف‌زاده این نتایج را در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا در لانگ‌بیچ کالیفرنیا ارائه کرده است.
به گفته یوسف‌زاده، تعامل یک ابر غبار سرد با یک میدان تابش داغ منجر به کاهش انتشار پیوسته شده و مانند یک شکل تاریک در تصاویر طول‌موج رادیویی دیده می‌شود. تصاویر تیره که ابرهای مولکولی را دنبال می‌کنند، به ستاره‌شناسان در اندازه‌گیری ابر در شکل سه‌بعدی کمک خواهد کرد.
این دانشمند ایرانی یکی از مثالهای خوب از یک ابر غبار که برای تصویربرداری با این شیوه مناسب بوده را ابر کوچک G2 معرفی کرده که به سرعت در حال نزدیک شدن به سیاه‌چاله میانی کهکشان راه شیری است.
این پژوهش در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

[milad77]

دانشمندان در فضاي عميق موفق به شناسايي يک سحابي شده‌اند که دقيقا شبيه به يک گاو دريايي است.
رصدخانه ملي نجوم راديويي(nrao) اين گرداب آبي‌رنگ گازي را که در فاصله 18 هزار سال نوري از زمين قرار داشته است،‌ سحابي گاو دريايي نام‌گذاري کرد.
در مراسمي که در روز شنبه(30 دي) در جشنواره گاو دريايي در فلوريدا برگزار شده، اين سحابي بطور رسمي نام سابق خود موسوم به «w50» را به نفع اين نام جديدتر و متناسب‌تر کنار گذاشت.
براساس يک بيانيه رصدخانه nrao، هيادي وينتر، دستيار اجرايي کارگردان اين گروه بود که تصوير اين سحابي را مشاهده و آن را به گاو دريايي تشبيه کرده بود.
سحابي گاو دريايي در صورت فلکي عقاب قرار داشته و حدود 20 هزار سال پيش با منفجر شدن لايه بيروني يک ستاره در حال مرگ به شکل يک ابر سبز آبي شکل گرفت که يک سياه‌چاله را در مرکز خود دارد.
تصاوير اين سحابي توسط مجموعه تلسکوپ آرايه بسيار بزرگ در نيومکزيک به ثبت رسيده است.
سحابي گاو دريايي اکنون در کنار ديگر اجسام آسماني شبيه به حيوانات مانند سحابي‌هاي عقرب، پليکان، عقاب، مورچه و جغد قرار دارد.



منبع: ایسنا

[milad77]

سلام دوستان عزیز.

به گزارش خبرگزاري مهر، در روز 13 ژانويه ، خورشيد جرم تاجي خود را در جهتي به سوي زمين فوران داد. اين فوران را نبايد با جرقه هاي خورشيدي اشتباه گرفت. CMEيک پديده خورشيدي است که مي تواند ذرات خورشيدي را به فضا ارسال کند که طي يک تا سه روز بعد به زمين برسد. CMEهايي که در جهت زمين هستند مي توانند موجب تغييرات آب و هوايي فضايي موسوم به توفان زمين مغناطيسي شوند. اين توفان زماني روي مي دهد که اين ذرات خورشيدي طي يک دوره طولاني زماني با لايه خارجي پوشش مغناطيسي زمين – مگناتوسفر- مرتبط شوند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2013/01/924390_orig.jpg
در گذشته CMEها با اين سرعت موجب بروز توفانهاي زمين مغناطيسي نشده اند. بلکه در نزديکي قطب ها، شفق هايي را ايجاد مي کردند اما بعيد به نظر مي رسد سيستم برق را بر روي زمين تحت تاثير قرار داده و يا در عملکرد GPSيا سيستم هاي مخابراتي برپايه ماهواره اختلال ايجاد کنند.
از يازدهم ژانويه دو منطقه فعال موسوم به AR 11652و AR 11654چهار فوران طبقه متوسط سطح پايين توليد کرده اند. اين دو منطقه توسط سازمان ملي اقيانوس و جو آمريکا (NOAA)نام گذاري شده اند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2013/01/924394_orig.jpg
فوران هاي خورشيدي، انفجارهاي قدرتمندي از نور و پرتو هستند. پرتوهاي خطرناک از يک فوران از جو زمين عبور نمي کند و نمي تواند انسان را تحت تاثير قرار دهد. با اين حال وقتي از شدت کافي برخوردار باشد مي تواند جو زمين را در لايه هايي داراي سيگنالهاي ماهواره اي و GPS، مختل کند.
فوران هاي طبقه متوسط، ضعيف ترين جرقه ها هستند اما مي توانند برخي تاثيرات آب و هوايي فضايي را در نزديکي زمين ايجاد کنند. اگرچه فوران هاي اخير در برخي امواج راديويي، اختلال ناچيزي ايجاد کردند اما تاثيرات آنها در حال فروکش کردن است.




منبع:مهر

[milad77]

سلام. منبع این خبر: ایسنا----6 بهمن

ستاره‌شناسان رصدخانه جنوب اروپا تصوير جديدي را از يک مهد ستارگان منتشر کرده‌اند که در فاصله 600 سال نوري از زمين قرار دارد.
اين تصوير جديد نشانگر ظهور دو ستاره درخشان از ميان ابر لوپوس 3 واقع در صورت‌فلکي عقرب است که توسط تلسکوپ 2.2 متري رصدخانه لاسيلا در شيلي به ثبت رسيده است.
اين ستارگان نوباوه حتي يک ميليون سال هم ندارند و هنگامي که مناطق ابر غبار و گاز سرد گرانش خود را از دست مي‌دهند، ازهم فرو مي‌پاشند(سمت چپ مرکز تصوير).
اين ستارگان به قدري جوان هستند که درخشش آنها منحصرا از اين انقباضات گرانشي نشات مي‌گيرد. ميليونها سال ديگر طول خواهد کشيد تا آنها نيز مانند خورشيد و بيشتر ستارگان ديگر به ترکيب هيدروژن بپردازند.
ستاره‌شناسان بر اين باورند که اين سيستم شبيه به زادگاه خورشيد در حدود 4.5 ميليارد سال قبل است.







http://www.kanoon.ir/FileRepository/Article/Images/13911106P8sx62k54.jpg

[Mahdieh. GH]

سلام به همگی!:گل:گل
در مورخ 6/11/91 ، به گزارش خبر گزاری فارس در بیرجند، حبیب خسروشاهی در جمع خبرنگاران در حاشیه ششمین همایش نجوم و اختر فیزیک ایران اظهار کرد: از بهمن‌ماه سال گذشته که انتخابات انجمن نجوم در دامغان برگزار شد هیئت مدیره انجمن نجوم ایران آغاز به کار کرد.
وی ادامه داد: در نخستین جلسه انجمن نجوم ایران در بهمن سال گذشته مقرر شد در فعالیتی بنیادی انجمن‌های علمی، کمیته توسعه ملی نجوم و کمیته ارتباطات بین‌الملل نجوم را فعال کنیم.


راه‌اندازی کمیته‌های انجمن نجوم ایران

نایب رئیس انجمن نجوم ایران با بیان اینکه کمیته توسعه ملی نجوم به نحوی حکم مرکزیت برای مدیریت فعالیت‌ها در کشور را دارد، تصریح کرد: این انجمن به صورت جامع فعالیت‌های خود را انجام می‌دهد.
خسرو شاهی اضافه کرد: تاکنون دو کمیته در انجمن نجوم ایران به نام‌های کمیته توسعه ملی و کمیته روابط بین‌الملل را در انجمن نجوم راه‌اندازی کرده‌ایم.
خسروشاهی افزود: کمیته توسعه ملی هدفش سر و سامان دادن یا ایجاد مرکزیت برای مدیریت فعالیت‌های توسعه‌ای در نجوم کشور است.
وی فعالیت کمیته روابط بین‌الملل را انسجام و ایجاد همکاری در زمینه نجوم دانست و یادآور شد: نظم بخشیدن به فعالیت‌های آماتوری از اهداف آموزشی نجوم است.


فعالیت‌های علمی و پژوهشی در کشور پیشرفت کرده است

نایب رئیس انجمن نجوم ایران با اشاره به اینکه فعالیت‌های علمی و پژوهشی در زمینه نجوم در ایران پیشرفت شایانی داشته است، اذعان داشت: نخستین مجله علمی و پژوهشی نجوم که مجوز آن دریافت شده تا پایان امسال به چاپ می‌‌رسد.
خسرو شاهی با بیان اینکه در حال حاضر سالی دو مجله علمی و پژوهشی نجوم در ایران به چاپ می‌رسد، اظهار کرد: تمام امور داوری بین‌الملل مطابق الگو داوری آماده شده و برای انتشار آماده می‌شود.
وی جدیدترین خبر انجمن علمی نجوم ایران را انتشار مجله علمی و پژوهشی نجوم در ایران دانست و گفت: عضویت‌های حقوقی انجمن نجوم ایران آغاز شده و این انجمن تمایل خود را برای عضویت انجمن‌های نجوم کشور اعلام کرده و سعی در ارتباط مستمر با آنها را دارد.


جایزه‌‌ای به نام دکتر ثبوتی برای توسعه علم نجوم

نایب رئیس انجمن نجوم ایران با اشاره به اینکه انجمن نجوم ایران برای ارج نهادن به فعالیت‌های رصدی جایزه‌ای را به نام دکتر ثبوتی تصویب کرده است، ادامه داد: هر سال به بهترین ابزار رصدی جایزه‌ایی به نام دکتر ثبوتی تعلق می‌گیرد.
وی از اهداء جایزه به مرجان مربوطی خبر داد و افزود: این جایزه برای ساخت رادیو تلسکوپ vlf که بیشتر برای مطالعه لایه‌های جو به کار می‌رود، بوده است

شماره:13911105000908

منبع: خبر گزاری فارس


در کل خلاصش اینه که:

خبرگزاری فارس:
نایب رئیس انجمن نجوم ایران گفت: نخستین مجله علمی و پژوهشی نجوم که مجوز آن دریافت شده تا پایان امسال به چاپ می‌‌رسد.

پایان!

[Mojtaba.M]

دوستان خبر به این مهمی چرا کسی اطلاع رسانی نمیکنه ؟:yaeh am not durnk:


کاوشگر پیشگام ایران با موفقیت به فضا ارسال شد


کاوشگر پیشگام ایران که حامل محموله موجود زنده (میمون) به فضا بود، امروز با موفقیت پرتاب شد و پس از طی شدن مراحل پیش بینی شده، کپسول زیستی به زمین بازگشت و موجود زنده آن با موفقیت بازیابی شد.



http://nojum.ir/files/photo/1301/aa982fb1465046d5a4da4172850df5a7.JPG


اهداف اصلی این فضاپیما، دسترسی به ارتفاع بالاتر از 120 کیلومتری، ارسال و بازیابی محموله موجود زنده‌ای با آناتومی شبیه به انسان، ثبت داده‌های محیطی، زیستی و تصویر برداری در مراحل مختلف پرتاب بود که با موفقیت به دست آمد.



http://irdiplomatic.com/media/image/%D9%85%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%85-%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C1.jpg


منبع:مجله نجوم نویسنده : پیمان اکبرنیا (http://nojum.ir/fa/events/1391/11/09/iran-space-program.aspx) :دی ایران دیپلماتیک

[Soroush Samadi]

دوستان خبر به این مهمی چرا کسی اطلاع رسانی نمیکنه ؟:yaeh am not durnk:



کاوشگر پیشگام ایران با موفقیت به فضا ارسال شد



کاوشگر پیشگام ایران که حامل محموله موجود زنده (میمون) به فضا بود، امروز با موفقیت پرتاب شد و پس از طی شدن مراحل پیش بینی شده، کپسول زیستی به زمین بازگشت و موجود زنده آن با موفقیت بازیابی شد.



[/URL]http://nojum.ir/files/photo/1301/aa982fb1465046d5a4da4172850df5a7.JPG (http://nojum.ir/files/photo/1301/aa982fb1465046d5a4da4172850df5a7.JPG)


اهداف اصلی این فضاپیما، دسترسی به ارتفاع بالاتر از 120 کیلومتری، ارسال و بازیابی محموله موجود زنده‌ای با آناتومی شبیه به انسان، ثبت داده‌های محیطی، زیستی و تصویر برداری در مراحل مختلف پرتاب بود که با موفقیت به دست آمد.



http://irdiplomatic.com/media/image/%D9%85%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%85-%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C1.jpg (http://irdiplomatic.com/media/image/%D9%85%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%85-%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C1.jpg)


منبع:مجله نجوم نویسنده : پیمان اکبرنیا (http://nojum.ir/fa/events/1391/11/09/iran-space-program.aspx) :دی ایران دیپلماتیک
اینم چند تا عکس از این فضاپیما و محموله خود.

http://up.avastarco.com/images/vl508tjdu6cfvf9jkxf.jpg (http://up.avastarco.com/)

http://up.avastarco.com/images/gzi5l9gf8t97ugei7hfz.jpg (http://up.avastarco.com/)

[URL="http://up.avastarco.com/images/vyscpo7oec309qnk5gyx.jpg"]http://up.avastarco.com/images/vyscpo7oec309qnk5gyx.jpg (http://up.avastarco.com/)

امیدوارم قدم بعدی مریخ باشه.:yaeh am not durnk:

[Hadise]

چهل‌تکه‌ای از خورشید؛ تصاویر دیدنی خورشید در طول‌موج‌های مختلف

مجموعه‌ای از تصاویر خورشید در طول‌موج‌های مختلف نشان می‌دهند چگونه رصد خورشید در طول‌موج‌های مختلف به آشکار ساختن زوایای مختلفی از سطح خورشید و اتمسفر آن کمک می‌کند.

به گزارش فاکس‌نیوز، تصاویر رنگارنگ که رصد‌خانه دینامیک ناسا به همراه دیگر تلسکوپ‌های زمینی و فضایی از خورشید در طول‌موج‌های مختلف به ثبت رسانده،‌ هیچ شباهتی به صفحه گرد و زرد‌رنگی که همیشه از ستاره عظیم زمین می‌بینیم ندارد.

تلسکوپ‌های ویژه زمینی یا فضایی ناسا می‌توانند طیف‌هایی رنگارنگ از خورشید را فراتر از آنچه در برابر چشم انسان مرئی است، رصد کنند و ناسا دقت زیادی در مشاهده تصاویر به ثبت رسیده توسط این تلسکوپ‌ها به خرج می‌دهد، تصاویری که هر یک قطعه‌ای از اطلاعات درباره ترکیبات مختلف سطح خورشید و اتمسفر آن را در خود دارند.

http://up.avastarco.com/images/1p7r5vhcjin2wq97b4ke.jpg (http://up.avastarco.com/)

ناسا برای نمایش دادن تنوع طول‌موج‌های مورد مطالعه خود،‌ تصویری رنگارنگ شبیه به لحافی چهل تکه را از خورشید به نمایش گذاشته که در آن می‌توان تکه‌هایی سبز،‌ آبی،‌ بنفش، نارنجی، سرخ،‌زرد و دیگر رنگ‌ها را از خورشید مشاهده کرد.

به گفته کارن سی فوکس از مرکز گودارد ناسا،‌ در این تصویر نور سبز آبی،‌ نمایشگر نوری با حرارت پنج‌هزار و 500 انگستروم است که از ماده‌ای با درجه حرارت 10 هزار درجه فارنهایت، یعنی همان سطح خورشید می‌تابد. نور فرابنش شدید با درجه 494 انگستروم از اتم‌هایی بیرون می‌تابد که حرارت آنها 11 میلیون درجه فارنهایت است از این رو این رنگ طول موجی مناسب برای رصد شعله‌های خورشیدی است.

به گفته سی‌فوکس با مشاهده خورشید در طول‌موج‌های مختلف که به واسطه تلسکوپ‌های دینامیک خورشیدی یا SDO، تلسکوپ استریو و تلسکوپ سوهو انجام می‌گیرند، دانشمندان می‌توانند چگونگی حرکت ذرات و حرارت را درمیان اتمسفر خورشید ردیابی کنند.

طول‌موج‌هایی که ناسا در تصاویر مختلف مورد مطالعه قرار داده و در انگستروم محاسبه کرده از این قرارند:


http://up.avastarco.com/images/t3du6mp8sxjlrkhslnza.jpg (http://up.avastarco.com/)

- 4500 انگستروم یا Å: نمایانگر سطح خورشید یا فوتوسفیر

1700 Å: نمایانگر سطح خورشید و لایه‌ای از اتمسفر آن به نام کروموسفیر است که درست در بالای فوتوسفیر واقع شده و مرز آغاز افزایش حرارت است.

1600 Å: نمایانگر ترکیبی در میان بخش بالایی فوتوسفیر و منطقه‌ای به نام منطقه انتقال است،‌ منطقه‌ای در میان کروموسفیر و کرونا که درجه حرارت در آن به سرعت بالایی افزایش پیدا می‌کند.

304 Å: این نور از کروموسفیر و منطقه انتقال تابیده می‌شود.

171 Å: این طول موج نمایانگر اتمسفر خورشید یا همان کرونا در زمان خاموشی آن است. همچنین نمایانگر قوس‌های مغناطیسی غول‌پیکری به نام حلقه‌های کرونایی است.

193 Å:نمایانگر بخشی داغتر از کرونا و مواد بسیار داغتری از خورشید است.

211 Å: نمایانگر بخش‌هایی بسیار داغتر و فعال‌تر مغناطیسی در کرونای خورشید است.

335 Å: این طول موج نیز نمایانگر بخشی داغتر و مواد بسیار داغی از کرونای خورشید است.

94 Å: این نور بخش‌هایی از کرونا را در حین شعله‌های خورشیدی مشخص می‌کند.

131 Å: داغترین مواد درون شعله‌های خورشیدی.

* انگستروم یا Å یکای طولی برابر با ۱۰ به توان منفی 10 متر است.

همشهری

[javadstar76]

عبور رکوردشکن یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91111508583
یکشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۲۷

http://up.avastarco.com/images/ozvfe1ggp9kwly3nv6g.jpg (http://up.avastarco.com/)

دانشمندان ناسا از عبور یک سیارک به اندازه نیمی از زمین فوتبال از فاصله بسیار نزدیکی از زمین در اواخر هفته آینده خبر داده‌اند.
به گفته دانشمندان، فاصله سیارک 2012 DA14 از زمین نسبت به بسیاری از ماهواره‌های حاضر در مدار نزدیکتر بوده، اما آسیبی را متوجه زمین نخواهد کرد.
این سیارک در روز 15 فوریه(27 بهمن) از فاصله 27 هزار و 680 کیلومتری زمین عبور خواهد کرد که یک فاصله رکوردشکن خواهد بود.
2012 DA14 سال گذشت توسط یک تیم آماتور اسپانیایی شناسایی شد. اگرچه این سیارک از فاصله نزدیکتری از ماهواره‌های زمین‌هم‌زمان که در ارتفاع 35 هزار و 800 کیلومتری قرار دارند، گذر می‌کند اما هیچ گونه خطر برخورد با زمین وجود ندارد.
این سیارک 45 متری هر 40 سال از کنار زمین عبور کرده اما هر 1200 سال برخورد می‌کند و به گفته دانشمندان، حتی در صورت برخورد نیز تاثیر فاجعه‌باری بر زمین نخواهد داشت.
سیارک 2012 DA14 تقریبا به اندازه جسمی است که در سال 1908 در جو بالای سیبری منفجر شد و به عنوان رویداد تونگوسا شناخته شده است.
به گفته محققان، 50 هزار سال پیش یک سیارک به اندازه 2012 DA14 با زمین برخورد و دهانه مشهور دنباله‌دار را در آریزونا ایجاد کرد. اما آن سیارک از آهن ساخته شده بود که تاثیر ضربه آنرا بسیار نیرومند کرده بود.
ناسا قصد دارد با استفاده از رادار گلداستون خود در بیابان موجاوه کالیفرنیا این سیارک را از روز 16 تا 20 فوریه دنبال کند. این مشاهدات می‌تواند به ستاره شناسان در ساخت یک نقشه سه بعدی از این سیارک به علاوه تخمین‌های اصلاح شده از شکل این سنگ، گردش و انعکاس آن کمک کند.

http://up.avastarco.com/images/2ozkqfkzsncgjz153d56.jpg (http://up.avastarco.com/)
مسیر عبور سیارک 2012 DA14

منبع: خبرگزاری ایسنا

[آسمون]

با عرض سلام و تشکر از دوستان عزیزی که اخبار جدید دنیای ستاره شناسی را با ما به اشتراک میگذارند.

میخواستم از عزیزان دعوت کنم که هم به پست اول همین تاپیک و هم به این اطلاعیه (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1046-%D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C&p=53172&viewfull=1#post53172) مراجعه دوباره ای داشته باشند که انشالله این تاپیک پربارو پر بازدیدکننده تر باشه.

باز هم از همکاری همه عزیزان سپاسگزارم

[رضا طامهری]

نظریه ای وجود دارد که بر طبق آن محیط زیرسطح مریخ روزی محل مناسبی برای حیات بوده است و میتواند شواهدی از وجود حیات در گذشته این مناطق یافت.

یافته های جدید محققان، این نظریه را اثبات میکند. این یافته ها از مطالعه بقایای فسیلهای زیرسطح مریخ بدست آمده است که نشان میدهد آب در زیر سطح مریخ جریان داشته است.

شبکه هایی از برجستگیهای باریک روی دهانه های مریخی یافت میشود که گفته میشود بقایای فسیلی شیارهایی است که از جریان آب در سطوح زیرین مریخ بوجود آمده است.




[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/60c8c472xd0h6brk4qze.jpg"]http://up.avastarco.com/images/60c8c472xd0h6brk4qze.jpg (http://up.avastarco.com/images/60c8c472xd0h6brk4qze.jpg)

تصویر بالا نشان دهنده نمای سه بعدی از دهانه نیلوسیرتریس مریخ است. در این تصویر میتوانید رگه های لوله مانند را روی سخره ها ببینید که بر اثر جریان آب زیر سطح سیاره به وجود آمده اند.

نتایج این مطالعات، که در مجله Geophysical Research Letters به چاپ رسیده است، نظریه وجود حیات در لایه های زیرین مریخ در گذشته نه چندان دور را تقویت میکند

در مطالعه قبلی که در آن نظریه فوق مطرح شد، به این شبکه های برجستگی، که برخی از آنها صدها متر طول و چندین متر عرض دارند، اشاره ای گذرا شده بود اما دلیل ایجاد آنها شناخته نشده بود.

لی ساپر و جک ماستارد که این تحقیق را انجام داده بودند این برجستگی ها را اثر برخوردهای شهاب سنگی میدانستند که سطح مریخ را دچار تغییراتی این چنین کردند، زیرا این برجستگی ها و شیارها در دهانه های برخوردی وجود دارند. اما مطالعات جدید نشان میدهند این برجستگیها که ماهی پشت گونه می باشند بر اثر جریان آب در سطوح زیرین مریخ به وجود امده اند در صورتی که نتیجه این مطالعات درست باشد ما یک قدم به کشف حیات در گذشته سیاره سرخ نزدیک تر خواهیم شد.


برگرفته از: Astronomy.com

[milad77]

بزرگترين بادبان خورشيدي قرار است در سال 2014 در ماموريتي براي نمايش ارزش نيروي محرکه بدون سوخت به سکوي پرتاب هدايت شود.

به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين بادبان خورشيدي ناسا ملقب به Sunjammer از يک طرف حدود 38 متر بوده و مساحت آن نزديک به 1208 متر مربع است و از فوتونهاي خورشيد براي رانش فضاپيما به جلو استفاده مي‌کند....



[/URL][URL="http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/5646544/5-810.jpg"]http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/5646544/5-810.jpg (http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/5646544/5-810.jpg)

http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/5646544/6-82.JPG (http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/5646544/6-82.JPG)



ادامه خبر: ایسنا (http://isna.ir/fa/news/91111609351/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%81%D8%B6%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-2014)

[رضا طامهری]

http://up.avastarco.com/images/tkf7mfdwxbvgyjchgr.jpg

فضاپیمای برخورد عمیق ناسا اولین تصاویر خود از دنباله دار مشهور آیسان(C/2012 S1) را ثبت کرد. تصاویر توسط آشکارساز وضوح متوسط این فضاپیما ثبت شده است. این داده ها که در یک پریود 36 ساعته ثبت شده اند در 17 و 18 ژانویه 2013 از فاصله 793میلیون کیلومتری این دنباله را کنکاش نموئه اند. بسیاری دانشمندان آینده درخشانی را برای دنباله دار آیسان پیشبینی میکنند.


http://up.avastarco.com/images/qfisb4spj2als64ugf.jpg
تصویر فوق مدار دنباله دار آیسان است که در سال 2012 توسط دفتر برنامه اجرام نزدیک به زمین JPL رسم شد

توده یخی که از اعماق فضا متولد شده است، پاییز امسال نمایش فوق العاده را در فضای داخلی منظومه شمسی از خود نشان خواهد داد.

تیم لارسون مدیر پروژه فضاپیمای برخورد عمیق ناسا در آزمایشگاه پیشران جت ناسا میگوید: "این چهارمین دنباله داری است که روی آن عملیات علمی و کاوشی انجام میدهیم، البته آیسان دورترین دنباله داری بود که ما آنرا بررسی نمودیم"

فضاپیمای برخورد نزدیک از کنار دو دنباله دار تمپل 1 و هارتلی 2 عبور و آنها را بررسی نموده است و پیش از این دنباله دار گاراد را نیز همچون ایسان رصد کرده است.

دانشمندان توقع دارند از این تصویر برداری از سطح آیسان، اطلاعات فروسرخ و منحنیهای نوری(که به ما کمک میکند تا سرعت چرخش دنباله دار به دور خود را محاسبه کنیم) و البته تصاویر نورمرئی حاصل شود.

از داده های اولیه از آیسان فیلمی نیز تهیه شده که به دانشمندان در درک بهتر این جرم سماوی کمک شایانی خواهد نمود. اطلاعات اولیه از این دنباله دار حاکی از آن است که گرچه آیسان هنوز در مناطق خارجی منظومه شمسی قرار دارد و 763میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد اما فعالیت خود را آغاز نموده است و در 18 ژانویه امسال دنباله ی این دنباله دار بیش از 64400 کیلومتر درازا دارد.

دنباله دار آیسان در 21 سپتامبر 2012 توسط دو منجم روسی که در نزدیکی شهر کیسلودکس توسط یک تلسکوپ 16 اینچ رصد میکردند کشف شد و توسط دفتر برنامه اجرام نزدیک به زمین ناسا که متعلق به JPLاست مسیر و مدار این دنباله دار عظیم کشف شد.

شما میتوانید فیلمی که از داده های اولیه این دنباله دار تهیه شده است را اینجا (http://www.space.com/19648-comet-ison-seen-by-nasa-spacecraft-video.html) مشاهده کنید

منبع خبر: sciencedaily
منبع تصویر: Space.com

[رضا طامهری]

خدمت جدید ناسا و گوگل یک آرزو برای خیلی از منجم هاست. آیا تاکنون از فردی در فضا سوال پرسیده اید؟ نه؟ خب حالا میتوانید شانستان را امتحان کنید.

در اولین قدم، ناسا در 22 فوریه 2013 میزبان یک هنگ اوت گوگل پلاس است که در آن قرار است با ایستگاه فضایی بین المللی ارتباط زنده برقرار شود. هنگ اوت های گوگل پلاس یک ابزار چندرسانه ای است که میتوانید در طی آن با چندین نفر همزمان ارتباط چهره به چهره برقرار کنید در حالی که هزاران نفر در سراسر دنیا میتوانند به مکالمه شما گوش دهند و یا تماشا کنند.

http://up.avastarco.com/images/3gx81vgzp2cx84jwa3.jpg

این فرصت بینظیر شما را به فضانوردان ایستگاه بین المللی به طور زنده مرتبط میکند، افرادی که در آزمایشگاهی در 240 مایلی زمین کارو زندگی میکنند.


شما قادر خواهید بود سوالات ویدئویی خود را مطرح و ثبت کنید. در طول این هنگ اوت بسیاری از سوالات ویدئویی انتخاب شده و توسط فضانوردان در فضا یا زمین جواب داده میشود. البته ناسا قرار است برخی سوالات را که در گوگل پلاس (http://www.google.com/+NASA)، توییتر (http://twitter.com/NASA) و فیس بوک (http://www.facebook.com/NASA) ثبت شده اند را نیز به صورت زنده مطرح کند.


شما میتوانید این ارتباط بینظیر را روی صفحه گوگل پلاس ناسا (http://plus.google.com/+NASA) یا شبکه تلویزیونی یوتیوب ناسا (http://www.youtube.com/nasatelevision)به طور زنده تماشا کنید.

ثبت سوالات ویدئویی
برای ثبت سوالات ویدئویی خود ابتدا باید کلیپ ویدئویی خود که نباید بیش از 30 ثانیه باشد را در یوتیوب آپلود کرده و آنرا با #askastro برچسب بزنید. سوال کننده باید نام و محل زندگی اش را در ویدئو مشخص نموده و حتما ویدئو را با #askastro برچسب زده شود. اخرین مهلت ارسال ویدئوها تا تاریخ 12 فوریه 2013 است.


ثبت سوالات به طور زنده و همزمان
برای پرسیدن سوال در طول این پخش این هنگ اوت، میتوانید از گوگل پلاس و تویتر استفاده کنید، لطفا برای این سوالات از برچسب #askastroاستفاده کنید. راه ساده تر مطرح کرده سوالات به صورت کامنت است که میتوانید در صفحه فیس بوک ناسا (http://www.facebook.com/NASA)که در صبح همان روز برای این امر اختصاص داده میشود اقدام کنید.


منبع: nasa.gov

[geologist]

شبکه تلویزیونی العالم در خبری فوری به نقل از یک مقام روسیه اعلام کرد: دویست و پنجاه نفر از شهروندان روسیه در منطقه اورال در مرکز این کشور به دلیل سقوط شهاب سنگ زخمی شدند.


http://namehnews.ir/file/file/17874

خبر تکمیلی:
مقامات روسیه از افزایش شمار مجروحان بارش شهاب سنگ در این کشور به چهارصد تن خبر داد.
وزارت حوادث غیرمترقبه روسیه در بیانیه ای اعلام کرد اطلاعات اولیه از زخمی شدن چهارصد تن بر اثر بارش شهاب سنگ در این کشور حکایت دارد و مشخص نیست حال چه تعداد از مجروحان وخیم است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از مسکو ، رگبار شهاب سنگ امروز جمعه سبب وقوع انفجارهایی در لایه پایینی جو در روسیه شد.

http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1391/11/27/13911127000021_PhotoL.jpg

شکسته شدن شیشه های منازل براثر سقوط شهاب سنگ

مشاهده فیلم برخورد (http://farsnews.com/newstext.php?nn=13911127000465)
منبع:فارس-واحد مرکزی خبر

[melika bidabadi]

پخش زنده عبور سیارکda142012از

http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=77341&media_id=159841191

[Mahdieh. GH]

اینم دوتا کلیپ دیگه از عبور سیارک:thumbsup:
1)برای دانلود ویدیو اینجا کلیک نمایید (http://www.noojum.com/images/stories/videos/2013/files/meteorite2.flv)

2) برای دانلود ویدیو اینجا کلیک نمایید (http://www.noojum.com/images/stories/videos/2013/files/Meteorite1.flv)

منبع: سایت نجوم ایران

[Mahdieh. GH]

شبکه تلویزیونی العالم در خبری فوری به نقل از یک مقام روسیه اعلام کرد: دویست و پنجاه نفر از شهروندان روسیه در منطقه اورال در مرکز این کشور به دلیل سقوط شهاب سنگ زخمی شدند.


http://namehnews.ir/file/file/17874 (http://namehnews.ir/file/file/17874)

خبر تکمیلی:
مقامات روسیه از افزایش شمار مجروحان بارش شهاب سنگ در این کشور به چهارصد تن خبر داد.
وزارت حوادث غیرمترقبه روسیه در بیانیه ای اعلام کرد اطلاعات اولیه از زخمی شدن چهارصد تن بر اثر بارش شهاب سنگ در این کشور حکایت دارد و مشخص نیست حال چه تعداد از مجروحان وخیم است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از مسکو ، رگبار شهاب سنگ امروز جمعه سبب وقوع انفجارهایی در لایه پایینی جو در روسیه شد.

http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1391/11/27/13911127000021_PhotoL.jpg (http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1391/11/27/13911127000021_PhotoL.jpg)


شکسته شدن شیشه های منازل براثر سقوط شهاب سنگ


مشاهده فیلم برخورد (http://farsnews.com/newstext.php?nn=13911127000465)

منبع:فارس-واحد مرکزی خبر


چند عکس از ویرانی های حاصل از برخورد شهابسنگ و خود شهابسنگ:
http://up.avastarco.com/images/cfl1lm8rinfzx4x21qlm.jpg (http://up.avastarco.com/images/cfl1lm8rinfzx4x21qlm.jpg)

http://up.avastarco.com/images/ec75e60hbvaueyaxuhd0.jpg (http://up.avastarco.com/images/ec75e60hbvaueyaxuhd0.jpg)

ویرانی های حاصل:

http://up.avastarco.com/images/9tb2534rpg5z5y1j20c7.jpg (http://up.avastarco.com/images/9tb2534rpg5z5y1j20c7.jpg)

http://up.avastarco.com/images/oliehxsu64k2yev6rvs.jpg (http://up.avastarco.com/images/oliehxsu64k2yev6rvs.jpg)

http://up.avastarco.com/images/wv45lgdgmwfhxi1knjo.jpg (http://up.avastarco.com/images/wv45lgdgmwfhxi1knjo.jpg)

http://up.avastarco.com/images/w30dof3u2di0ad9n54m9.jpg (http://up.avastarco.com/images/w30dof3u2di0ad9n54m9.jpg)

http://up.avastarco.com/images/zehiuct13c9cnvtbesi.jpg (http://up.avastarco.com/images/zehiuct13c9cnvtbesi.jpg)

[melika bidabadi]

پرواز بر فراز دهانه کوپرنیک

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/12-12-1391/IMAGE634978643502507190.jpg (http://www.khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/12-12-1391/IMAGE634978643502507190.jpg)
دهانه کوپرنیک؛ دهانه‌ای برخوردی بر سطح ماه به قطر 93 کیلومتر است که در منطقه Mare Imbrium (دریای رگبار)، و در نیمه شمالی بخش رو به زمین ماه واقع شده است. عکس زیر کف این دهانه، تپه ماهورهای دهانه، و پرتابه‌های شعاعی (Rayed Ejecta) اطراف آن را به خوبی به تصویر می‌کشد. خاک‌های اطراف این دهانه در انطباق کامل با سایر عوارض اطراف آن قرار دارد، و از نظر سنی دهانه کوپرنیک را در زمره گروه عوارضی قرار می‌دهد که همنام خود دهانه هستند: سیستم کوپرنیکی.که عوارضی بر سطح ماه هستندو به عنوان جوان‌ترین اجتماع سنگی و صخره‌ای ماه شناخته می‌شود.
از زمین، دهانه کوپرنیک نزدیک به مرکز قرص ماه دیده می‎شود و به همین دلیل، چنین چشم‎اندازی بسیار کم‎نظیر است.


منبع: خبرآنلاین

[rezash]

احتمال برخورد یک دنباله دار با سیاره مریخ

خبرهای تکمیلی را در تاپیک "جویندگان دنباله دار" پیگیری کنید:

http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1346-%D8%AC%D9%88%DB%8C%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D9%86%D8%A8%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%B1&p=55465#post55465

[milad77]

سلام دوستان.

سيارک تازه کشف شده 2013ET‌ روز شنبه نهم مارس از فاصله 960 هزار کيلومتري زمين عبور خواهد کرد.
به گزارش ايسنا، پروژه تلسکوپ مجازي ايتاليا به سرپرستي «جيانکولا ماسي» روز دوشنبه چهارم مارس (14 اسفند) و همزمان با گذر سيارک 10 متري 2013EC‌ موفق به شکار تصويري از يک سيارک جديد شد.
سيارک جديد 2013ET‌ با پهناي 100 متر روز شنبه نهم مارس (19 اسفند) از فاصله 960 هزار کيلومتري با زمين عبور خواهد کرد؛ اين فاصله معادل 2.5 برابر فاصله زمين تا ماه است.
سيارک 2013ET‌ مانند سيارک 2013EC‌ خطري براي سياره زمين و ساکنان آن ايجاد نخواهد کرد، اما اصلي ترين نگراني محققان شناسايي ديرهنگام آنها چند روز قبل از گذر از کنار زمين عنوان شده است که مي تواند حوادثي مشابه انفجار شهاب سنگ در آسمان روسيه ايجاد کند.
ناسا تاکنون 95 درصد از 980 سيارک نزديک به زمين با پهناي بيش از يک کيلومتر را شناسايي کرده است.
پروژه تلسکوپ مجازي (VTP)‌ قصد دارد گذر سيارک 2013ET‌ از کنار زمين را بصورت مستقيم پوشش دهد و علاقه مندان مي توانند روز جمعه هشتم مارس (18 اسفند) از ساعت 19 به وقت گرينويچ (23:30 به وقت تهران) به وب سايت http://www.astrowebtv.org مراجعه کنند.


منبع:ایسنا

[milad77]

الهه زیبایی آسمان...(جدیدترین عکس از ناهید و زحل در یک تصویر)



فضاپيماي کاسيني که هم‌اکنون بيش از هشت سال است به دور سياره زحل مي‌گردد، توانسته سياره ناهيد را در شرايطي در پس حلقه‌هاي زحل به تصوير بکشد که جلوه‌اي کاملا متفاوت با الهه زيبايي آسمان زمين دارد.
در اين تصوير، ناهيد حدود 10 واحد نجومي (1.5 ميليارد کيلومتر) با کاسيني (و منظومه زحل) فاصله دارد و به همين دليل، بسيار کم‌فروغ و ريز در آسمان زحل ديده مي‌شود. از آن‌جا که از موقعيت زحل ناهيد بسيار نزديک به خورشيد ديده مي‌شود، فقط در شرايطي مي‌توان اين سياره را مشاهده کرد که کاسيني به سايه زحل برود تا ناهيد از تلألؤ خورشيد خارج شده و قابل تشخيص باشد.
پيش از اين نيز کاسيني توانسته بود سياره زمين را در شرايطي مشابه به تصوير بکشد و يکي از ماندگارترين تصاوير نجومي قرن اخير را تهيه کند.





http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/45646546/uvkl52nw.jpg

[melika bidabadi]

تلسکوپی که سیاه‌چاله ۸ میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد کیلوگرمی کهکشان ما را کشف کرد
رصدخانه ویلیام کک در قله موناکی هاوایی، در حال حاضر میزبان بزرگ‌ترین تلسکوپ مرئی جهان است و به کمک آینه‌های 10 متری آن واضح‌ترین تصاویر از سیاه‌چاله مرکز کهکشان راه‌شیری، منظومه‌های فراخورشیدی و اورانوس تهیه شده است.






http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/17-12-1391/IMAGE634983096189326402.jpg

[Fery.JWST]

تلسکوپ هابل سرانجام ستاره شناسان را قادر به شناسایی پیرترین ستاره رصد شده هستی -که می توان عمر آن را به شکل قابل اعتمادی تخمین زد- کرد. ستاره HD 140283 با تاریخ تولدی نزدیک به 14.5 میلیارد سال قبل (حاشیه خطای 0.8 میلیارد سال) مسن ترین ستاره ای است که تا کنون شناسایی شده.
تخمین های قبلی عمر 16 میلیارد سال را برای آن نشان می دادند ولی همان طور که ناسا اشاره کرده، این حقیقت که عمر تقریبی جهان در حدود 13.8 میلیارد سال محاسبه شده، تناقض آشکاری را در قبول این عدد به وجود می آورد. اما تخمین جدید دوباره امکان همزیستی مسالمت آمیز علم کیهان شناسی و فیزیک ستاره ای را میسر کرد.

5418

منابع :
http://www.nasa.gov/mission_pages/hubble/science/hd140283.html
http://Narenji.ir

[milad77]

سلام به دوستان...

http://www.kanoon.ir/FileRepository/Article/Images/13911222Pz393iu215.jpg (http://www.kanoon.ir/FileRepository/Article/Images/13911222Pz393iu215.jpg)

دانشمندان ناسا موفق به کشف دو ستاره جديد شده‌اند که به گفته آنها سومين منظومه ستاره‌اي نزديک به خورشيد محسوب مي‌شوند.
به گزارش (ايسنا)، اين دو ستاره نزديکترين منظومه‌هاي ستاره‌اي کشف شده از سال 1916 تاکنون محسوب مي‌شوند.

ادامه خبر... (http://isna.ir/fa/news/91122214832/%DA%A9%D8%B4%D9%81-%D8%B3%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%86-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF)



منبع: ایسنا

[milad77]

http://www.kanoon.ir/FileRepository/Article/Images/13911222Pc6yn76843.jpg (http://www.kanoon.ir/FileRepository/Article/Images/13911222Pc6yn76843.jpg)
سوم مارچ، هفت روز پيش، تلسکوپ فضايي پرتو گاماي فرمي شراره‌اي را ثبت کرد که از سحابي خرچنگ به بيرون پرتاب شده بود. شراره‌اي بسيار شديد و قدرتمند که ماهواره‌ي ايتاليايي AGILE هم آن را ثبت کرد. روز بعد هردو گروه درخواست رصدهاي بيشتري کردند. اما از چند روز پيش شدت تابش اين شراره بيشتر شده است.

http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/290316/crabcompositealt.jpeg (http://www.kanoon.ir/FileRepository/ImageUpload/290316/crabcompositealt.jpeg)

ادامه خبر... (http://nojumi.blogfa.com/post-1293.aspx)

.
.
منبع: وبلاگ خانه نجوم

[پیمان اکبرنیا]

سلام دوستان

در پست اول ذکر شده ولی دوباره می گم طبق قانونی که مدتیه در این تاپیک وضع شده قراره اخبار به صورت خلاصه قرار داده بشوند (در حد چند خط) و بعد لینک بشوند به منبع اصلی خبر :) یا اینکه اگر ممکن بود دوستان از منابع خارجی ترجمه کنند و به صورت خلاصه اینجا به همراه لینک قرار بدهند. اینطوری خوندنش خیلی راحت تره چون اگر طولانی باشه نمیشه خوند ;)

خیلی ممنون :)

[Hadise]

شبیـه سازی سفـر به مریـخ در بیـابان های یـوتا

تیمی متشکل از دانشمندان، دانشجویان و علاقه مندان به فضا، مأموریت مریخ را در بیابان های یوتا در غرب آمریکا شبیه سازی کرده اند. بنا به این گزارش ایستگاه تحقیقاتی بیابانی مریخ (MDRS) پایگاهی در منطقه Hanksville در صحرای یوتا و محل اجرای مأموریت شبیه سازی مریخ است. هدف از مأموریت MDRS بررسی امکان حضور انسان بر سطح سیاره سرخ با استفاده از موقعیت خاص بیابانی این منطقه و مشابهت نسبی با شرایط جغرافیایی مریخ عنوان شده است. در این طرح روش های میدانی برای زندگی در یک محیط کوچک و اکتشاف بر سطح سیاره سرخ در شرایط حمل تجهیزات علمی پیش بینی شده است.

http://persian-star.org/picmails/

http://up.avastarco.com/images/iihvvknbpmq08bbx8fnb.jpg (http://up.avastarco.com/)

http://up.avastarco.com/images/jpl4bxaasats18fqga.jpg (http://up.avastarco.com/)

[Astronomy]

کشف هیگز تایید شد!

http://news.yahoo.com/confirmed-newfound-particle-higgs-130317830.html

[Mahdieh. GH]

13 مارس 2013 (23 اسفند) - ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ ( Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMAکهکشان های انفجاری را کشف کرده اند پیش از آن در تاریخ جهان، قبلا از آنها تصور می شد که وجود داشته باشند
.

این کهکشان تازه کشف شده نشان دهنده چیزی است که در حال حاضر بیشتر عظیم ترین کهکشان ها انرژیشان مشابه تشکیل ستاره های جوان است
.
این تحقیق به عنوان یکی از تازه ترین نمونه ها از اکتشافات آینده از رصدخانه بین المللی ALMA میباشد، که جشن افتتاح آن 13 مارس (23 اسفند) بود.

http://up.avastarco.com/images/jbeqz8shx8hywqu0mp.jpg (http://up.avastarco.com/images/jbeqz8shx8hywqu0mp.jpg)

منبع: تجدید مواد ارائه شده توسط National Radio Astronomy Observatory (http://www.nrao.edu/)
البته این خبر برای انتشار 2:00 بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا،در روز چهارشنبه، 13 مارس 2013 تحریم شده بود ( حالا دیگه من نمیدونم:Psmiley:)
<!-- end related -->

[Tahereh Ramezani]

سرن: ذره کشف شده "ابر هیگز" نیست !



http://images.hamshahrionline.ir/images/position36/2013/3/13-3-16-6252911.jpg (http://images.hamshahrionline.ir/images/position36/2013/3/13-3-16-6252911.jpg)


فیزیکدانان سرن اعلام کردند، ذره کشف شده بیشتر به بوزون هیگز پایه شباهت دارد تا یک "ابر هیگز" که بتواند اسرار کائنات را مشخص کند.

به گزارش ایسنا، خبر کشف احتمالی ذره بوزن هیگز در برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC)‌ در ماه ژوئن 2012 اعلام شد و کیهان شناسان و فیزیکدانان جهان به کشف اسرار شکل گیری کائنات امیدوار شدند.

دو گروه مجزا در مرکز سرن برای حصول اطمینان از نتایج به دست آمده، در حال تحقیقات مستقل بر روی پروژه بوزون هیگز هستند.

سرن قصد دارد جزئیات بیشتری در خصوص کشف ذره بوزن هیگز را در نشست کارشناسان این مرکز در آلپ ایتالیا اعلام کند و خبر کشف این ذره در سال جاری میلادی می‌تواند جایزه نوبل فیزیک را برای محققان به ارمغان بیاورد.

ادامه خبر را در لینک زیر بخوانید:


منبع : همشهری آنلاین (http://khabarfarsi.com/ext/4789253)

[Fery.JWST]

پس از 35 سال سفر فضا پیمای Voyager1 از منظومه شمسی خارج شد .

حالا این فضاپیما دورترین وسیله ساخت بشر به حساب می آید و طی سفر ۳۵ ساله اش حدود ‍۱۷ میلیارد کیلومتر از زمین دور شده است.
در حال حاضر هر تماس از این فضاپیما حدود ۲۰ ساعت در راه است تا به زمین برسد.

ناسا در ادامه این موضوع، خبری در سایت رسمی منتشر کرده که در آن می گوید از نظر ناسا فضاپیمای وویجر ۱ هنوز از منظومه شمسی خارج نشده است و به فضای بین ستاره ای هم نرسیده.


ناسا می گوید برای اثبات نهایی خروج از منظومه شمسی، لازم است که تغییر در میدان مغناطیسی هم مشاهده شود که این موضوع هنوز توسط این فضاپیما ثبت نشده است.




http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2013-107

5485

منابع :
http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2013-107

http://narenji.ir/9500-%D8%AE%D8%B1%D9%88%D8%AC-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%B3%DB%8C-%D9%88%D9%88%DB%8C%D8%AC%D8%B1

[Fery.JWST]

روسیه خط سریع السیر به فضا کشیده.
بد نیست بدونید که ایندفعه فضانوردان بجای ۲ روز راه به ایستگاه فضایی بین المللی ISS
از طریق یه راه جدید !‌ تونستند ۶ ساعته برن ! سایوز ۲۸ مارس پرتاب شد از قزاقستان روسیه که تا اونجایی که میدونم توانسته ۶ ساعته
برسند که قبلاْ همین مسیر رو ۲ روز تو راه بودند . فعلاْ پرچم روسیه بالاس به خاطر اینکه زود زود میره ایستگاه بین المللی تا ببینیم آمریکا چیکار میکنه !
از این به بعد فضانوردان می توانند سوار بر فضاپیمای سایوز روسی، مسیر زمین به ایستگاه فضایی بین المللی را چند ساعته طی می کنند. این مسیر قبلا دو روز طول می کشید.

http://www.astroupload.com/uploads/13646797901.jpg
منبع : http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=161375381

[masi]

<a href="http://media.isna.ir/content/311-3.JPG/6" target="_blank"><a href="http://media.isna.ir/content/311-3.JPG/6" target="_blank"><a href="http://media.isna.ir/content/311-3.JPG/6" target="_blank">http://media.isna.ir/content/311-3.JPG/6 (http://media.isna.ir/content/311-3.JPG/6)


رصدهای صورت گرفته توسط تلسکوپ هابل نشان می دهد، کهکشان ZwII۲۸ دارای ساختاری حلقوی و گره مانند است که برخی مناطق آن درخشان تر از سایر بخش هاست.
کهکشان ها دارای اشکال متفاوتی هستند و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل حباب های بیضوی، بازوهای مارپیچی چرخشی و دیسک های درخشان کهکشان ها رصد شده اند.
با این حال برخی نمونه ها مانند کهکشان های حلقوی از جمله کهکشان ZwII۲۸ دارای جذابیت های بیشتری هستند.

ادامه مطلب:
http://www.isna.ir/fa/news/92011402471

[masi]

کشف جوان‌ترین بقایای ابرنواختر راه شیری

http://media.isna.ir/content/5-945.jpg/6 (http://media.isna.ir/content/5-945.jpg/6)

ماهواره «سوئیفت» ناسا در زمان بررسی گسترده پرتو ایکس مناطق مرکزی کهکشان راه شیری موفق به شناسایی بازمانده‌های یک ابرنواختر ناشناخته شد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این جسم آسمانی موسوم به G306.3-0.9 که نام خود را از موقعیتش در آسمان بدست آورده، عنوان جوان‌ترین بقایای ابرنواختر را در راه‌شیری کسب کرده است.

پیش از این ستاره‌شناسان توانسته بودند بیش از 300 بقایای ابرنواختر را در این کهکشان شناسایی کنند.

پژوهشهای این محققان نشان داده که G306.3-0.9 احتمالا کمتر از 2500 سال داشته که آنرا در میان 20 بقایای جوان شناخته شده قرار داده است.


ادامه مطلب:
http://www.isna.ir/fa/news/92011402404

[masi]

کشف یک سیاه‌چاله فضایی در حال خوردن میان‌وعده غذایی!



http://media.isna.ir/content/4-1231.jpg/6 (http://media.isna.ir/content/4-1231.jpg/6)



ستاره‌شناسانی از سراسر جهان از شناسایی یک سیاه‌چاله فضایی خبر داده‌اند که در حال تغذیه از یک سیاره نزدیک است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کشف خوردن میان‌وعده غذایی در کهکشان NGC 4845 که در فاصله 47 میلیون سال نوری قرار داشته، توسط رصدخانه فضایی اینتگرال سازمان فضایی اروپا انجام شده است.
این اکتشاف در ادامه با رصدهایی توسط ماهواره XMM نیوتن این سازمان، ماهواره سوئیفت ناسا و مانیتور پرتو ایکس MAXI ژاپن در ایستگاه فضایی بین‌المللی پیگیری شد.

ادامه مطلب (http://www.isna.ir/fa/news/92011502692/)

[masi]

نظریه جدید درباره «سوپ داغ» و حل معمای منشأ حیات


محققان دانشگاه لیدز با ارائه نظریه جدیدی درباره «سوپ داغ»، موفق به حل این معمای کلیدی شدند که «چگونه اشیایی از فضا، آتش حیات را بر روی زمین روشن کردند؟

<a href="http://media.isna.ir/content/POWER.jpg/6" target="_blank"><a href="http://media.isna.ir/content/POWER.jpg/6" target="_blank">http://media.isna.ir/content/POWER.jpg/6 (http://media.isna.ir/content/POWER.jpg/6)


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در حالی که عموم بر سر این موضوع توافق دارند که عناصر مهم برای حیات از شهاب‌سنگ‌هایی آمده‌اند که در زمین آغازین، این سیاره را بمباران کرده‌اند، دانشمندان موفق نشده‌ بودند توضیح دهند که چگونه این صخره‌های غیرزنده به بلوک‌های سازنده حیات متحول شده‌اند.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که چگونه یک ماده شیمیایی - مشابه آن‌چه در تمامی سلول‌های زنده یافت می‌شود و برای تولید انرژی که موجود را زنده نگه‌ می‌دارد، حیاتی است - می‌توانسته زمانی خلق شده باشد که شهاب‌سنگ‌های حاوی مواد معدنی فسفری در استخرهای داغ و اسیدی مایعات اطراف آتشفشان‌ها فرود آمده‌اند.

به نظر می‌رسد این آتشفشان‌ها در سراسر زمین آغازین وجود داشته‌اند.

انرژی تمامی حیات بر روی زمین توسط فرایندی موسوم به chemiosmosis تأمین می‌شود که در آن ماده شیمیایی آدنوزین تری‌فسفات (ATP) ("باتری" شیمیایی قابل‌شارژ حیات) شکسته می‌شود و برای آزاد کردن انرژی مورد استفاده در واکنش‌های حیات یا همان متابولیزم طی دم‌زنی دوباره شکل می‌گیرد.


ادامه مطلب (http://www.isna.ir/fa/news/92011904780/نظریه-جدید-درباره-سوپ-داغ-و-حل-معمای-منشأ)

[masi]

تصویری از پدیده نادر «کمان سرخ» بر فراز اروپا

[/URL][URL="http://media.isna.ir/content/62-8.JPG/6"]http://media.isna.ir/content/62-8.JPG/6 (http://media.isna.ir/content/62-8.JPG/6)
رصدخانه ASIAGO‌ ایتالیا موفق به تهیه تصاویری از پدیده نادر کمان سرخ در قاره اروپا شده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کمان سرخ (red arcs)‌ با توجه به طول موج خاص نور سرخ با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست و تنها در یونوسفر شکل می گیرد.

در تصاویر تهیه شده توسط رصدخانه ASIAGO‌ ایتالیا پدیده نادر کمان سرخ در بخشی از مناطق اروپا از ایرلند تا بلاروس دیده می‌شود.

ادامه در لینک زیر...


منبع (http://www.isna.ir/fa/news/92011904745/تصویری-از-پدیده-نادر-کمان-سرخ-بر-فراز-اروپا)

[Soroush Samadi]

آزمایشات انجام شده توسط کاوشگر کنجکاوی ناسا نشان داده که سیاره مریخ زمانی از جو برخوردار بوده است.


منبع این خبر (http://sarisky.ir/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%DA%AF%D9%85-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF/#more-581%20%3E%3E%20sarisky.ir/%d9%85%d8%b1%db%8c%d8%ae-%da%af%d9%85-%d9%85%db%8c%esarisky.ir/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%DA%AF%D9%85-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF/#more-581)

[masi]

فضانوردان چگونه در فضا مسواک می‌زنند؟ :whoow:


http://media.isna.ir/content/4-1268.jpg/6


ساده‌ترین کارهایی که انسانها در زمین انجام می‌دهند، از گرفتن ناخن تا درست کردن یک ساندویچ، در شرایط بی‌وزنی فضا بسیار سخت‌تر است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کریس هادفیلد، فرمانده کانادایی ایستگاه فضایی بین‌المللی از زمان ورود خود به این مدارگرد تا کنون با ارسال فیلم‌ها و تصاویر زیاد به درک بهتر مردم زمین از شرایط فضا و چگونگی انجام برخی از ساده‌ترین کارهای روزانه کمک کرده است.

هادفیلد در جدیدترین فیلم خود از ایستگاه فضایی به پاسخگویی به یک سوال بسیار مهم پرداخته و آن اینکه چگونه فضانوردان بدون کثیف کردن ایستگاه در آن مسواک می زنند؟


ادامه مطلب (http://isna.ir/fa/news/92012106695/فضانوردان-چگونه-در-فضا-مسواک-می-زنند-فیلم)

[mohsen4465]

در دو ویدئوی زیر که بتازگی در وبسایت ناسا قرار گرفته میتونید آخرین طرح‌ها و نقشه‌های کاوش‌‌های فضایی ناسا رو ببینید. در لینک اول انیمیشنی بسیار زیبا از اولین برنامه فضایی سرنشین دار ناسا برای نمونه برداری از یک سنگ آسمانی کوچک رو میتونید مشاهده و یا دانلود کنید. در این مأموریت که مطمئناً مأموریتی تاریخی خواهد بود قراره یک سنگ آسمانی کوچک توسط یک فضاپیمای بدون سرنشین به مدار قمر زمین وارد بشه سپس در پرتابی دیگر فضانوردان برای کاوش و نمونه‌برداری از اون به سمت اون رهسپار بشن. در لینک دوم هم خلاصه‌ای از مأموریت‌ها و کاوش‌های علمی پیش بینی شده در بودجه 2014 ناسا رو میتونید ببینید. پیشنهاد میکنم هر دو ویدئو رو حتماً تماشا کنید. :have a nice day:


<a href="http://www.nasa.gov/images/content/740478main_arv_asteroid_360.jpg" target="_blank">http://www.nasa.gov/images/content/740478main_arv_asteroid_360.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/740478main_arv_asteroid_360.jpg)
لینک ویدئو اول (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=161659311)
(تسخیر و کاوش سنگ آسمانی توسط انسان در فضا)



<a href="http://www.nasa.gov/images/content/740476main_budget_cover_2014_360.jpg" target="_blank">http://www.nasa.gov/images/content/740476main_budget_cover_2014_360.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/740476main_budget_cover_2014_360.jpg)
لینک ویدئو دوم (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=161648261)
(برنامه‌ها و مأموریت‌های جدید کاوش فضایی ناسا - بودجه 2014 ناسا)



<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e5/NASA_logo.svg/220px-NASA_logo.svg.png" target="_blank"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e5/NASA_logo.svg/220px-NASA_logo.svg.png" target="_blank">http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e5/NASA_logo.svg/220px-NASA_logo.svg.png (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e5/NASA_logo.svg/220px-NASA_logo.svg.png)

[Soroush Samadi]

تصویری جدید از یک ستاره در حال مرگ

ستاره‌شناسان اروپایی تصویری از یک ستاره در حال مرگ را مخابره کرده‌اند که در حال به نمایش ‌گذاشتن نور و رنگ خود است , ستاره سه هزار و ۳۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.



منبع خبر و عکس
(http://sarisky.ir/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%DB%8C%DA%A9-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D9%85%D8%B1%DA%AF/)

[Saeed Jafari]

تازه‌ترین کشف هابل: کفش سیندرلا در پهنه آسمان



[/URL][URL="http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/19-1-1392/IMAGE635010584678417187.jpg"]http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/19-1-1392/IMAGE635010584678417187.jpg (http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/19-1-1392/IMAGE635010584678417187.jpg)


نجوم - همچون قلابی کوچک و درخشان در آسمان تاریک به نظر می‌رسد؛ کهکشان ستاره‌زایی که از دوردست‌ها شبیه کفش گمشده سیندرلا در پهنه آسمان به نظر می‌رسد. این تازه‌ترین شاهکار تلسکوپ فضایی هابل است.


محمود حاج‌زمان: همچون قلابی کوچک و درخشان در آسمان تاریک به نظر می‌رسد؛ جرم زیبایی که با نام J082354.96+280621.6 یا به اختصار J082354.96 نامیده می‌شود. این کهکشان که از دوردست شبیه کفش افسانه‌ای سیندرلا به نظر می‌رسد، یک کهشکان ستاره‌زا (Starburst) به شمار می‌رود؛ عنوانی که به خاطر نرخ فوق‌العاده بالا (و غیرعادی) شکل‌گیری ستارگان در درون این کهکشان به آن اعطا شده است.
یکی از راه‌هایی که اخترشناسان برای بررسی طبیعت و ساختار کهکشان‌هایی مانند این استفاده می‌کنند، مشاهده رفتار مولفه‌های گاز و غبار آنها، به ویژه تابش لیمان-آلفا است. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که الکترون‌های اتم هیدروژن از سطح انرژی بالاتری به سطح انرژی پایین‌تر منتقل می‌شوند، و حین این فرایند از خود نور ساطع می‌کنند. اهمیت این تابش از آنجایی است که نور آن فقط زمانی می‌تواند کهکشان میزبان خود را ترک کند که به شدت در گازهای اطراف خود پراکنده شود؛ که به این معناست که این نور می‌تواند به عنوان ردیاب مستقیمی از آنچه کهکشان از آن ساخته شده است به کار رود (برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ اینجا (http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/18-1-1392/IMAGE635010585585090779.jpg)کلیک کنید).



khabaronline.ir

[masi]

کشف «باران» از حلقه‌های زحل


http://media.isna.ir/content/112-8.JPG/6 (http://media.isna.ir/content/112-8.JPG/6)

مطالعه مشترک دانشمندان آمریکایی و انگلیسی برای ردیابی باران در زحل، حاکی از وجود ذرات آب باردار در حلقه‌های این سیاره است. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مطالعه شامل رصدهایی با حمایت ناسا و تجزیه و تحلیل صورت گرفته توسط دانشگاه لستر است که نشان می دهد، «بارش» کیهانی تحت تاثیر جو در مناطق وسیع سیاره، بسیار بیشتر از تصورات قبلی است.
تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد، بارش ذرات آب باردار از حلقه‌ها بر ترکیب و دمای ساختار جو فوقانی سیاره زحل تأثیر گذاشته و باعث تغییرات در روشنایی این مناطق می شوند.«جیمز او داناف» از محققان دانشگاه لستر تأکید می کند: زحل نخستین سیاره ای است که تعامل معنادار بین جو و سیستم حلقه را نشان می دهد؛ تأثیر اصلی حلقه باران مانند دفع یونوسفر از زحل است، به عبارت دیگر این باران چگالی الکترون ها را در مناطق تحت بارش بشدت کاهش می دهد.نتایج این تحقیق که در مجله Nature‌ منتشر شده است، به درک بهتر منشأ و نحوه تکامل سیستم حلقه سیاره زحل کمک می کند.

منبع:www.isna.ir (http://www.isna.ir/)

[Fery.JWST]

کشف جدید Kepler در مورد ۲ تا سیستم سیاره ای یا منظومه شمسی (‌Habitable ZONE)
Kepler 62:
که اولین منظومه ۵ تا Planet داره و فاصلشون با خورشیدشون طوریه که دماش مناسب آب مایع است ... Kepler 62e,62f,69c سایزشون خیلی خیلی نزدیک به زمینه.
و ستاره ای که درش هست ۷میلیارد سالشه...
روشناییش ۱/۵ برابر خورشید ماست و حجم آن ۲/۳ خورشید ماست.
1200 سال نوری هم با ما فاصله داره.
Kepler 69:
دومین منظومه ای که کشف شده ۲ تا Planet داره که یکیشون فوق العاده شبیه به سایز زمین 69c
و ستاره ای که درش هست تقریباْ مثل خورشید ماست و از نظر روشنایی ۸۰٪ و 2700 سال نوری هم با ما فاصله داره.
و اینکه دانشمندان هنوز نمیدونند که زندگی در این سیاراتی که کشف شده وجود داره یا نه ! ولی سیگنالهایی که دریافت کرده اند نشاندهنده یک گام بزرگی
در جهت کشف کردن یک جهان مثل خودمون که در اطراف یک خورشید مثل خورشید ما ...
منبع : http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler/news/kepler-62-kepler-69.html


[/URL]http://www.nasa.gov/images/content/742663main_Kepler-62-Diagram_4x3_946-710.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/742663main_Kepler-62-Diagram_4x3_946-710.jpg)
[URL="http://www.nasa.gov/images/content/742702main_Kepler-69-Diagram_4x3_946-710.jpg"]http://www.nasa.gov/images/content/742702main_Kepler-69-Diagram_4x3_946-710.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/742702main_Kepler-69-Diagram_4x3_946-710.jpg)

[رضا طامهری]

هابل اینبار هم برای تولد خود، دل مشغولان آسمان را شگفت زده کرد

این تلسکوپ فضایی دوست داشتنی برای 23امین سالگرد قرارگرفتنش درمدار به سراغ صورت فلکی زیبای جبار رفته است و به یکی از قشنگترین سحابیهای اسمان چشم دوخته است: سر اسب

در این تصویر تازه از سحابی سر اسب، این سحابی ستاره زا را در نور ها و رنگهای تازه و زیبایی می بینیم.
هابل این تصویر را از طریق دوربین فروسرخ خود گرفته است:

http://spacetelescope.org/static/archives/images/screen/heic1307a.jpg

برای دانلود این تصویر با حجم 3 مگابایت اینجا (http://spacetelescope.org/static/archives/images/large/heic1307a.jpg)کلیک کنید
در تصویر زیر مقایسه تصویر نور مرئی و فروسرخ را مشاهده می نمایید

http://spacetelescope.org/static/archives/images/screen/heic1307b.jpg

منبع: spacetelescope.org

[Astronomy]

هابل اینبار هم برای تولد خود، دل مشغولان آسمان را شگفت زده کرد

این تلسکوپ فضایی دوست داشتنی برای 23امین سالگرد قرارگرفتنش درمدار به سراغ صورت فلکی زیبای جبار رفته است و به یکی از قشنگترین سحابیهای اسمان چشم دوخته است: سر اسب

در این تصویر تازه از سحابی سر اسب، این سحابی ستاره زا را در نور ها و رنگهای تازه و زیبایی می بینیم.
هابل این تصویر را از طریق دوربین فروسرخ خود گرفته است:

http://spacetelescope.org/static/archives/images/screen/heic1307a.jpg

برای دانلود این تصویر با حجم 3 مگابایت اینجا (http://spacetelescope.org/static/archives/images/large/heic1307a.jpg)کلیک کنید
در تصویر زیر مقایسه تصویر نور مرئی و فروسرخ را مشاهده می نمایید

http://spacetelescope.org/static/archives/images/screen/heic1307b.jpg

منبع: spacetelescope.org
فوق العاده زیباست!

هر اطلاعاتی بخواید راجع به این عکس اینجا پیدا میشه:

http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/12

کسانی هم که این عکس رو برای چاپ پوستر میخوان از اینجا میتونن دانلود کنند:

دانلود با حجم 24.31 مگابایت با پسوند PDF (http://forum.avastarco.com/forum/imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-12-b-pdf.pdf)

دانلود با حجم 15.45 مگابایت با پسوند TIF (http://forum.avastarco.com/forum/imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-12-a-full_tif.tif)

دانلود با حجم 4.05 مگابایت با پسوند JPEG (http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-12-a-full_jpg.jpg)

[javadstar76]

سلام.

در حالی که هنوز چند ماهی از برخورد شهابسنگ به روسیه نگذشته، امروز شهابسنگی به آرژانتین برخورد کرد.
الخاندور گونزالس ستاره شناس و دانشمند استروفيزيک مرکز ستاره شناسي بوينوس آيرس گفت: اطلاعات به دست آمده از شاهدان حاکي است اين شيئي پس از ورود به جو زمين به قطعات کوچک تري تجزيه شده و احتمالا بخشي از آن در استان اينتريوس آرژانتين يا خاک اروگوئه سقوط کرده است.
هنوز اطلاعات دقیقی از این خبر پخش نشده.

فیلمی از لحظه ی عبور این شهابسنگ
<script src="http://player.ooyala.com/player.js?embedCode=RsaWU0Yjp6sQS5bvJQKdrd-wFrWxFfMB&video_pcode=RvbGU6Z74XE_a3bj4QwRGByhq9h2&deepLinkEmbedCode=RsaWU0Yjp6sQS5bvJQKdrd-wFrWxFfMB&width=560&height=315"></script>

[Astronomy]

همین چند ساعت پیش یک عکس جدید از هابل منتشر شد

دنباله دار ISON

http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-14-a-web_print.jpg

اطلاعات و عکس های بیشتر در سایز های مختلف:

http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/14/

[masi]

این تصویر دودی ارسالی از فضا چیست؟:39::39::39::39:

<a href="http://media.isna.ir/content/ice-swirls.jpg/6" target="_blank">http://media.isna.ir/content/ice-swirls.jpg/6 (http://media.isna.ir/content/ice-swirls.jpg/6)

یک تصویر که توسط فضانورد کانادایی در فضا گرفته شده، به زمین ارسال شده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این‌ تصویر که شبیه دود است، در واقع تلاطم‌های یخی هستند که در آن سوی ساحل شمالی ژاپن واقع شده‌اند.

این تصویر توسط کریس هادفیلد فضانورد کانادایی گرفته شده و در تاریخ 19 آوریل به زمین ارسال شده است.



منبع (http://www.isna.ir/fa/news/92020301719/این-تصویر-دودی-ارسالی-از-فضا-چیست)

[ESA Moon]

سلام خوبین؟ منم خوبم:دی
اگه شبکه 5 رو جدیدا دیده باشید اون بالا یه چیز آبی زده منظورش اینه که ما هم تله تکس داریم وقتی برین صفحه 102 یه بخش داره در مورد نجوم این مطلب درباره سیاره نپتون البته به نظر من که مقایسه نپتون واورانوس هستش . این مطلب به نظر من خیلی خوب توضیح داده شده وامیدوارم ادامه بدن

[rezash]

سیاره زحل در بامداد یکشنبه به حالت مقابله رسید.و در این هفته و در طی زمان شب میتوان این سیاره را مشاهده کرد.

به غیر از این رویداد تصویری جدید از این سیاره به زمین مخابره شده است.

تصویر جدید ارسالی از فضاپیمای کاسینی نشان دهنده طوفانی عظیم در دل سیاره زحل است.

این طوفان حدود بیست برابر طوفانهای زحل است.

http://media.skyandtelescope.com/images/Saturn_polar_hurricane.jpg (http://media.skyandtelescope.com/images/Saturn_polar_hurricane.jpg)

این تصویر بسیار زیباست.

البته دانشمندان سیاره شناس بیشتر به دنبال چگونگی ایجاد این طوفانها در سیاره زحل هستند.

همینطور احتمال اینکه این سیستم بتواند طوفانهای روی سطح زمین را نیز توجیه کند هست.

همانطور که میدانید بر روی سیاره زحل به مانند زمین انحراف محور وجود دارد و در هر دو نیم کره زمستان و تابستان به وقوع میپیوندد.

هر بار چرخش زحل به دور خورشید نزدیک به سی سال طول میکشد.

برای جزئیات بیشتر در مورد این خبر میتوانید به آدرس های زیر مراجعه کنید.

http://www.skyandtelescope.com/news/home/Saturn-is-Making-Waves-205626241.html

http://tnews.ir/%D8%AC%D8%A7%D9%85_%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%B2/%D8%B7%D9%88%D9%81%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%B4%D8%A8% DB%8C%D9%87_%DA%AF%D9%84_%D8%B1%D8%B2_%D8%AF%D8%B1 _%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D9%87_%D8%B2%D8%AD%D9%84 _%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1_8A70_1423840 3.html

[mohsen4465]

دو‌شنبه هفته گذشته فضاپیمای SpaceShipTwo بعد از سه سال تست بدون استفاده از نیروی محرکه با موفقیت اولین تست پرواز راکتی خود را انجام داد. در این پرواز 13 دقیقه‌ای راکت SpaceShipTwo فقط بمدت 16 ثانیه روشن بود اما همین کافی بود تا SpaceShipTwo را به سرعت 1.22 ماخ و ارتفاع 17،130 متر برساند.

SpaceShipTwo یک فضاپیمای زیرمداری هوا-پرتاب است که بمنظور توریسم فضایی توسط کمپانی Spaceship تحت مالکیت 100 درصدی شرکت Virgin Galactic طراحی شده است. این فضاپیما نسخه‌ای تکامل یافته‌تر از SpaceShipOne می‌باشد که در 2004 اولین پرواز سرنشیندار خصوصی خود را به فضا انجام داد. SpaceShipOne در آخرین پرواز خود در 4 اوکتبر 2004 به ارتفاع 112 کیلومتری از سطح زمین رسید.

تاکنون بیش از 575 بلیط پرواز با SpaceShipTwo پیش فروش شده است. در آوریل 2013 شرکت Virgin Galactic افزایش قیمت رزرو هر صندلی را از 200،000 $ به 250،000 $ اعلام کرد. انتظار می‌رود SpaceShipTwo پس از 50 الی 100 پرواز آزمایشی اولین مسافران خود را در 2014 به کرانه‌های فضا روانه کند.

<embed height="270" name="flashObj" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/shockwave/download/index.cgi?P1_Prod_Version=ShockwaveFlash" width="480" src="http://c.brightcove.com/services/viewer/federated_f9?isVid=1&isUI=1" swLiveConnect="true" allowScriptAccess="always" allowFullScreen="true" seamlesstabbing="false" base="http://admin.brightcove.com" flashVars="videoId=2341339117001&playerID=1577029897001&playerKey=AQ~~,AAAAAF1BIQQ~,g5cZB_aGkYZC26fBYKv5Ns nal0IamyGL&domain=embed&dynamicStreaming=true" bgcolor="#FFFFFF">



SpaceShipTwo در اولین پرواز راکتی خود در 2013:


<a href="http://up.avastarco.com/images/jeln7yfcx3on1mzov6r.jpg" target="_blank">http://up.avastarco.com/images/jeln7yfcx3on1mzov6r.jpg (http://up.avastarco.com/images/jeln7yfcx3on1mzov6r.jpg)




SpaceShipTwo در زیر بال‌های White Knight Two در حال بلند شدن از باند در 2013:


<a href="http://up.avastarco.com/images/ahuvkdrusmr70zxykc1q.jpg" target="_blank">http://up.avastarco.com/images/ahuvkdrusmr70zxykc1q.jpg (http://up.avastarco.com/images/ahuvkdrusmr70zxykc1q.jpg)




SpaceShipTwo در زیر بال‌های White Knight Two در 2010:


<a href="http://up.avastarco.com/images/ciky6e1wnsk2jhemkxlc.jpg" target="_blank">http://up.avastarco.com/images/ciky6e1wnsk2jhemkxlc.jpg (http://up.avastarco.com/images/ciky6e1wnsk2jhemkxlc.jpg)




SpaceShipTwo در 2010:


<a href="http://up.avastarco.com/images/vz06nhyw0vs4szhai17t.jpg" target="_blank">http://up.avastarco.com/images/vz06nhyw0vs4szhai17t.jpg (http://up.avastarco.com/images/vz06nhyw0vs4szhai17t.jpg)


منابع:
en.wikipedia.org (http://en.wikipedia.org)
www.wired.com (http://www.wired.com)

[mohsen4465]

فواره زیبا


http://up.avastarco.com/images/d0c85c0phumc04skths.jpg
نمای بزرگ (http://www.nasa.gov/images/content/745813main_pia14658-43_full.jpg)

همانند طاووس مغروری که دم خود را نشان می‌دهد، انسلادوس به بهترین وجه فواره زیبای خود را به دوربین کاسینی نشان می‌دهد. در این تصویر انسلادوس (با قطر 504 کیلومتر) توسط نور منعکس شده از روی زحل روشن شده است.

این نمایی از سمت رو به زحل انسلادوس است. این تصویر در نور مرئی و توسط دوربین زاویه-بسته فضاپیمای کاسینی در 18 ژانویه 2013 گرفته شده است. تصویر از فاصله 777000 کیلومتری انسلادوس و تحت زاویه خورشید-انسلادوس-فضاپیما، یا زاویه فاز، 173 درجه گرفته شده است. رزولوشن تصویر 5 کیلومتر بر پیکسل است.


منبع:
www.nasa.gov (http://www.nasa.gov)


تصاویر اسمارت‌فون‌ها از مدار


http://up.avastarco.com/images/d72sgtqhfvc9gtceh7lq.jpg
نمای بزرگ (http://www.nasa.gov/images/content/746257main_phonesat_pictures_1600_full.jpg)

این تصاویر از زمین حاصل بازآرایی تصاویری هستند که توسط سه اسمارت‌فون، یا فون‌سَت، در مدار زمین گرفته شده است. مجموعه سه‌تایی این فون‌ست ها در 21 آوریل 2013 سوار بر راکت آنتارس و از پایگاه پروازی والوپس ناسا به مدار پرتاب شدند و مأموریتی موفقیت آمیز را در 27 آوریل به پایان رساندند. هدف نهایی مأموریت فون‌ست‌ها این بود که آیا یک موبایل معمولی می‌تواند بعنوان یک وسیله الکترونیکی پرواز (آویونیک) برای یک ماهواره استفاده شود یا خیر.


منبع:
www.nasa.gov (http://www.nasa.gov/)

[رضا طامهری]

نوع جدیدی از نورهای کیهانی ممکن است پرده از رازی مهم بردارد:

تولد یک سیاه چاله


http://up.avastarco.com/images/f31zphvbd8pbp12fpid.jpg

هنگامی که یک ستاره پرجرم سوخت خود را به اتمام میرساند به علت گرانش بالای خود ناگهان در هم رمبش کرده و به یک سیاه چاله تبدیل میشود؛ جرمی که انقدر چگال است که حتی نورهم نمیتواند از دام جاذبه ان فرار کند(علت نامگذاری این جرم یعنی سیاه چاله نیز همین است)

با توجه به انالیز جدیدی که توسط یک اختارفزیک دان موسسه تکنولوژی دانشگاه کالیفرنیا(کالتک) صورت پذیرفته است دقیقا لحظه ای قبل از تولد سیاه چاله، ستاره در حال مرگ بسته نوری متمایزی از خود ساطع میکند که منجمان را قادر میسازد تا شاهد تولد یک سیاه چاله باشند

تونی پیرو، دانشجوی فوق دکترای کالتک این امضاء فضایی را توصیف نموده است. وی میگوید گرچه برخی از ستارگان که سیاه چاله را ایجاد میکنند در لحظه اخر از خود بسته قدرتمندی از امواج گاما ایجاد میکنند اما تعداد این پدیده ها نادر است و تاکنون تصور میشد اغلب ستارگان بیار خاموش و بیصدا به یک سیاه چاله تبدیل میشوند: ستاره ناگهان از صفحه اسمان محو میشود. شما هیچ تولدی از سباه چاله را شاهد نیستسد بلکه فقط محو شدن ستاره ای از اسمان را نظاره گر هستید
اما پیرومعتقد است داستان این قدرها هم بی صدا و خسته کننده نیست

با تکیه بر تئوری قوی، هنگامیکه ستاره عظیمی میمیرد، هسته ان تحت فشار بالای وزن ستاره رمبش نموده و فرو میریزد، با فروریختن هسته الکترون ها و پروتون های هسته با هم درامیخته و به نوترون تبدیل میشوند. برای تنها چند ثانیه قبل از فروپاشی کامل ستاره و تبدیل به سیاه چاله هسته نوترونی انقدر چگال میشود که درون ستاره ی درحال مرگ یک ستاره نوترونی را پدید می اورد که جرمی برابر خورشید اما حجک یک کره با قطر 10 کیلومتر را دارد.

این فروپاشی چند ثانیه ای همچنین ممکن است منجر به پدید امد نوترینو شود، ذره ای با سرعت نزدیک به نور از درون اجرام رد میشود. همچنان که جریان نوترینو ها از هسته خارج میشوند با خود حجم عظیمی از انرژی را به همراه دارند—انرژی ده برابر خورشید(زیرا رابطه انرژی با جرم برابر است با E = mc2

اگر خلاصه مطلب را مورد بررسی قرار دهیم، این میزان نوترینو ازاد شده منجر به ایجاد بسته نوری متمایز با نورهای خود ستاره در لحظات حیات را ایجاد میکند و ما را قادر میسازد تولد یک ستاره را نظاره گر باشیم

منبع: sciencedaily.com

[Ali Ahmadi]

واشنگتن- اولین انسان‌هایی که بر سطح مریخ زندگی خواهند کرد شاید نه به عنوان فضانورد بلکه به عنوان یک کشاورز شناخته شوند. برای بنا نهادن یک اقامتگاه پایدار در همسایه زمین در منظومه‌ی شمسی، فضانوردان باید شیوه تولید غذا در مریخ را بیاموزند. به گفته کارشناسان این کار به نظر یکی از سخت‌ترین، مهم‌ترین و پرکارترین برنامه‌های در دستور کار فضانوردان خواهد بود.

http://nojum.ir/files/photo/1305/0df9b32f205d41b180f7fac0d96d14f4.jpg

با این همه پرورش غذا در مریخ سختی‌های خاص خود را دارد. اگرچه تحقیقات در ایستگاه بین المللی فضایی نشان داده است که گیاهان می‌توانند در گرانش بسیار کم رشد کنند اما دانشمندان نمی‌دانند که گرانش مریخ می‌تواند چه اثری بر روی گیاهانی که بر روی زمین رشد می‌کنند داشته باشد.

مشکل دیگر این است که مقدار نور دریافتی از خورشید در مریخ نسبت به زمین کمتر است و فشار جو نیز ناچیز است. به همین دلیل ساختن گلخانه‌هایی با فشار معادل جو زمین، به دیواره‌هایی ضخیم نیاز دارد که میزان نور ورودی را بیشتر کاهش می‌دهد. برای حل این مشکلات، دانشمندان روی نوردهی مصنوعی از طریق لامپ‌های LED و همچنین گیاهانی که توانایی رشد در فشار کم را داشته باشند، تحقیق می‌کنند.

متن کامل در زیر
http://nojum.ir/fa/events/1392/02/20/mars.aspx

[مداد رنگیهام]

تهران / واحد مرکزی خبر / علمی 1391/11/03
پژوهشگران اعلام کردند برخورد دو سیاهچاله فضایی با یکدیگر احتمالا عامل برخورد تشعشع کیهانی امواج گاما با کره زمین در
قرن هشتم میلادی بوده است.
فوسا میاک دانشمند ژاپنی متخصص فیزیک نجومی سال گذشته با کشف نوعی ایزوتوپ در حلقه های درختان سرو از برخورد این تشعشع کیهانی با زمین خبر داد.
این دانشمند همچنین اعلام کرد با توجه به شواهد بر جای مانده روی درختان، این تابش کیهانی بین سالهای هفتصد و هفتاد و چهار و یا هفتصد و هفتاد و پنج میلادی با زمین برخورد کرده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از پاریس، علت این تشعشع کیهانی برای مدت های طولانی مورد توجه دانشمندان علوم فضایی بود.
در این حال والری هامباریان و رالف نویهایزر دو دانشمند آلمانی در خصوص برخورد این تشعشع کیهانی با زمین تئوری جدیدی ارائه کردند.
طبق این تئوری جدید، برخورد دو سیاهچاله فضایی با یکدیگرو ادغام آنها ، به منتشر شدن اشعه های گاما منجر شده بوده است.
از سوی دیگر، این دو دانشمند برخورد ستاره های نوترونی موسوم به کوتوله های سفید (ستاره های کوچکی که عمر آنها رو به پایان است) را از دیگر عوامل احتمالی برخورد این تابش کیهانی با زمین دانستند.
طبق این گزارش، در هر دو حالت برخورد دو سیاهچاله فضایی و یا برخورد دو ستاره نوترونی در فاصله ای دست کم سه هزار سال نوری با زمین رخ داده بوده است، چرا که در غیر این صورت این تابش کیهانی می توانست زمین را بسوزاند.
نتایج این تحقیقات در نشریه «انجمن اختر شناسان بریتانیا» منتشر شد.
.................................................. .................................................. ................

برام جالب بود...کسی میتونه در مورد بررسی امواج کیهانی از روی ایزوتوپ ها توضیح بده؟ممنون میشم:)

[Zahra Shakeeb]

ناسا از عموم دعوت کرده است تا پیغام های خود را همراه با نامشان به این سازمان بفرستند تا در یک DVD توسط فضاپیمایی که برای مطالعه جو (اتمسفر) مریخ به سیاره سرخ فرستاده خواهد شد، قرار گیرد.
این DVD توسط فضاپیمای MAVEN به نام تکامل فرّار (volatile evolution) که در ماه نوامبر پرتاب خواهد شد، در سطح بالایی اتمسفر مریخ قرار خواهد گرفت.
این DVD نام همه فرستندگان را در بر خواهد گرفت. ناسا از مردم دعوت کرده که پیغام های خود را در قالب شعر های ۳ بیتی یا هایکو (شعر بی قافیه سه سطری ژاپنی)، به این سازمان بفرستند. از بین هایکو های فرستاده شده، فقط سه عدد از آن ها انتخاب خواهد شد.
مهلت ارائه نام و پیغامتان به ناسا تا ۱ جولای ۲۰۱۳ (۱۰ تیر ۱۳۹۲) می باشد. و از تاریخ ۱۵ جولای (۲۴ تیر) نیز نظرسنجی آنلاین عمومی برای انتخاب سه پیغام برتر برای قرار گرفتن در DVD آغاز خواهد شد.
برای شرکت در این طرح به لینک زیر مراجعه کنید:
http://lasp.colorado.edu/maven/goingtomars
برای آشنایی بیشتر با فضاپیمای MAVEN به آدرس زیر مراجعه کنید:
http://www.nasa.gov/maven
متن کامل خبر را در آدرس زیر مطالعه کنید:
http://www.nasa.gov/home/hqnews/2013/may/HQ_13-125_MAVEN_Name_to_Mars.html

[mohsen4465]

http://up.avastarco.com/images/5h8g6n9rvcytebgkgqe.jpg (http://up.avastarco.com/images/5h8g6n9rvcytebgkgqe.jpg)



17 مارس 2013 رأس ساعت 3 و 50 دقیقه و 55 ثانیه به وقت جهانی (7 و 20 دقیقه و 55 ثانیه صبح به وقت رسمی ایران) یکی از درخشان ترین فلاش‌های نوری روی سطح ماه دیده شد که حتی با چشم غیر مسلح هم قابل مشاهده بود. تخمین زده می شود این درخشش ناشی از برخورد جرمی به وزن 40 کیلوگرم و ابعادی بین 30 تا 40 سانتبمتر باشد که با سرعت 90،000 کیلومتر در ساعت با سطح ماه برخورد کرده است و انرژی معادل 5 تن TNT آزاد کرده است.


دهانه ایجاد شده از این برخورد می‌تواند به پهنای 20 متر باشد. دانشمندان مدارگرد شناسایی ماه امیدوارند این دهانه برخوردی را در عبور بعدی مدارگرد از فراز این منطقه ثبت کنند. به گفته NASA نقطه برخورد بمدت 1 ثانیه همانند یک ستاره از قدر 4 درخشید.


در طول هشت سال گذشته تیمی از اخترشناسان ناسا بمنظور ثبت برخوردهای شهابسنگی با سطح ماه آن را بطور مداوم زیر نظر قرار داده بودند. در این مدت تیم مذبور به این واقعیت پی بردند که برخوردهای شهابسنگی روی سطح ماه بسیار متداولتر از چیزی بودند که تصور می‌شد و صدها برخورد قابل مشاهده در طول هر سال رخ می‌دهد. از 2005 تا کنون تیم برخوردهای ماه NASA بیشتر از 300 برخورد را ثبت کردند که بیشتر آنها کم نور تر از برخورد 17 مارس بودند.



http://up.avastarco.com/images/s13ukhbskt06b7i2nfi2.jpg (http://up.avastarco.com/images/s13ukhbskt06b7i2nfi2.jpg)



http://up.avastarco.com/images/88vw45takdgqkxcnj4sc.jpg (http://up.avastarco.com/images/88vw45takdgqkxcnj4sc.jpg)

برنامه دیده‌بانی ماه ناسا صدها برخورد شهابسنگی را آشکار کرده است. درخشانترین آنها در 17 مارس 2013 و در دریای رگبارها دیده شده است. (نقطه قرمز).



منبع:
universetoday.com (http://www.universetoday.com)

[Ali Ahmadi]

این تصویر جدید فوق‌العاده از ابرهای کیهانی در صورت فلکی جبار یا شکارچی، ناحیه‌ای را برای ما به نمایش می‌گذارد که به نظر به شکل روبانی آتشین در آسمان است. این درخشش نارنجی، نور ضعیفی است که از ذرات سرد غبار میان‌ستاره‌ای با طول موجی بسیار زیاد که چشم انسان قابلیت دیدن آن را ندارد به سمت ما می‌آید. رصدخانه‌ی جنوبی اروپا با آزمایش مسیر یاب آتاکاما (APEX) در شیلی توانسته این منظره بدیع را ثبت کند.


به این دلیل است که منجمان نیاز دارند از ابزارهایی استفاده کنند که به آن‌ها این اجازه را می‌دهد که در دیگر طول موج‌های نور سیر کرده و به آسمان بنگرند. در طول موج‌های زیر میلی‌متری، ذرات گرد و غبار به جای مسدود کردن راه نور، با توجه به دمایشان که چند ده درجه بیش از صفر مطلق است می‌درخشند. تلسکوپ APEX با دوربین زیرمیلی‌متری خود در ارتفاع 5000 متری از سطح زمین، ابزار ایده‌آلی برای رصد این اجرام است.


http://nojum.ir/files/photo/1305/9b79b6fbb33b4f20a4205958d6e3f565.jpg

تصویر تلسکوپ APEX از شکل‌گیری ستاره‌ها در سحابی جبار / ESO

این عکس خاص جدید تنها یک بخش از مجموعه بزرگی به نام ابر مولکولی شکارچی را به ما نشان میدهد. یک دیگ غنی و در حال جوشش از یک سحابی بسیار درخشان، ستارگان داغ جوان، و ابر‌های غباری سرد، این بخش صدها سال نوری پهنا دارد و در فاصله 1350 سال نوری از زمین واقع شده است.

ابر بزرگ روشن در سمت بالا و راست تصویر با نام سحابی جبار (M42) بسیار شناخته شده است. این سحابی با چشم غیر مسلح نیز به صورت یک ستاره مه گرفته در ناحیه شمشیر صورت فلکی شکارچی قابل رویت است. این سحابی روشن‌ترین بخش یک محدوده‌ی عظیم است که در آن ستارگان جدید در حال متولد شدن‌ هستند.

محققان به کمک داده‌های APEX به در این ناحیه به دنبال پیش‌ستاره‌ها می‌گردند. آن‌ها تا به حال 15 جرم پیدا کرده‌اند که در طول موج‌های بلند پرنورتر از طول موج‌های کوتاه هستند. این نمونه‌های تازه کشف شده احتمالا از جمله‌ی جوان‌ترین پیش‌ستاره‌هایی هستند که تا به‌ حال رویت شده بودند و به منجمان این شانس را می‌دهند که این‌بار دقیق‌تر نحوه‌ی شکل‌گیری یک ستاره را رصد کنند.



متن کامل در
http://nojum.ir/fa/events/1392/02/27/orion-s-protostars.aspx

[masi]

اولین شاهد قطعی از وجود جهان‌های دیگر :OSMILEY:

<a href="http://media.isna.ir/content/4-95.JPG/6" target="_blank">http://media.isna.ir/content/4-95.JPG/6 (http://media.isna.ir/content/4-95.JPG/6)

دانشمندان دانشگاههای کارولینالی شمالی و کارنگی ملون موفق به شناسایی اولین گواه قطعی از وجود جهانهای دیگر شدند.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کیهان‌شناسان با بررسی نقشه‌ای از جهان از داده‌های فضاپیمای پلانک نتیجه گرفته‌اند که این نقشه نشانگر ناهنجاری‌هایی است که تنها می‌توانند توسط کشش گرانشی جهانهای دیگر ایجاد شده باشند.
این نقشه نشان‌دهنده تابش‌های انفجار بزرگ در 13.8 میلیارد سال پیش موسوم به تابش زمینه کیهانی است که هنوز در جهان قابل مشاهده است.
دانشمندان پیش‌بینی کرده بودند که این تابش باید بطور مساوی توزیع شده باشد؛ اما این نقشه تمرکز بیشتری از آن را در نیمه جنوبی آسمان و یک نقطه سرد را نشان داد که با درک کنونی از فیزیک قابل توضیح نیست.لائورا مرسینی هیوتون، فیزیکدان نظری دانشگاه کارولینای شمالی و ریچارد هولمان، استاد دانشگاه کارنگی ملون در سال 2005 پیش‌بینی کردند که ناهنجاریها در تابش وجود داشته و در اثر کشش از سوی جهانهای دیگر ایجاد شده‌اند.اکنون که مرسینی هیوتون داده‌های پلانک را برسی کرده، بر این باور است که فرضیه وی درست بوده است.
یافته‌های وی نشان می‌دهد که تعداد نامحدودی از جهانهای دیگر در خارج از جهان ما وجود دارد.اگرچه برخی دانشمندان در مورد فرضیه جهانهای دیگر تردید دارند، این یافته‌ها می‌تواند گامی رو به جلو در جهت تغییر دیدگاه فیزیک باشد.

منبع (http://www.isna.ir/fa/news/92023120701/اولین-شاهد-قطعی-از-وجود-جهان-های-دیگر)

[arashgmn]

آخرین عکسی که از سحابی حلقه توسط هابل گرفته شده ، چیزهایی بیشتری از قبل رو نشون میده. حلقه های کروی قرمز رنگ ...

http://up.avastarco.com/images/2ay76197bqaf4yd2uzcx.jpg (http://up.avastarco.com/)

[Navid MMM]

گزارش ناسا نشان می‌دهد، با توسعه فعالیت شرکت‌های خصوصی فضایی، سفر و اقامت فضانوردان در کره ماه تا سال 2020 میلادی امکانپذیر شود.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درحالی که ناسا سفر به مقاصد دوردست فضایی از جمله سفر به سیارک دوردست در دهه 2020 میلادی را در دستور کار دارد، شرکت های خصوصی فضایی بدنبال توسعه سفر مجدد انسان به ماه هستند.


http://hupaa.com/db/pages/2013/05/26/001/zimg_001_179.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/05/26/001/zimg_001_179.jpg)


تحقیقات شرکت فضایی Bigelow Aerospace در قالب همکاری مشترک با ناسا، حاکی از علاقه و تلاش شرکت‌های خصوصی برای راه‌اندازی سفر به قمر زمین است.

در این تحقیق پروژه‌های در دست بررسی 20 شرکت فعال در حوزه هوافضا، آژانس‌های فضایی خارجی و سازمان‌های تحقیقاتی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
پروژه‌های مطرح شده در این خصوص شامل تحقیقات پزشکی در مدار زمین، سفر به ماه و حتی ساخت پایگاه‌های دائمی در قمر زمین می‌شود.
با این حال ناسا پیگیر ادامه برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)‌ برای تسهیل سفر به مقاصد دور از جمله سفر به یک سیارک تا سال 2025 و سفر به مریخ تا یک دهه بعد است.
«ویلیام گرستن مایر» مدیر مأموریت‌های فضایی ناسا تأکید می‌کند: آگاهی از فعالیت‌های صورت گرفته شرکت‌های خصوصی بویژه در حوزه ساخت پایگاه بر سطح ماه بسیار مهم است؛ فناوری‌های مورد استفاده در این سفرها می‌تواند برای سفر به مقاصد دوردست فضایی نیز مورد استفاده قرار بگیرند.
ماژول بادی شرکت Bigelow یکی از طرح‌هایی است که ناسا قصد دارد آن را مورد بررسی قرار دهد؛ این ماژول بادی می تواند بعنوان ایستگاه فضایی در مدار زمین یا سکونتگاهی بر روی ماه استفاده شود.


منبع (http://www.hupaa.com)

[حامد پورخرسندی]

کشف سیاره ی فراخورشیدی کوچک تر از عطارد...
http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1305/1305.5587.pdf

[gissoo]

عبور سيارك 1998QE2 از نزديكی زمين


[/URL]https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/q71/s480x480/581271_10151379848865947_1795619406_n.jpg (https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/q71/s480x480/581271_10151379848865947_1795619406_n.jpg)


در تازه ترین عبور سیارکها از کنار سیاره مادریمان سیارکی بنام ۱۹۹۸ QE2 در روز ۳۱ مه ۲۰۱۳ (امروز) از نزدیکی زمین عبور خواهد کرد.
<header class="entry-header"> طبق محاسبه دانشمندان این سیارک طولی حدود ۲٫۷ کیلومتر دارد که این اندازه برابر با ۹ کشتی مسافربری بزرگ میباشد. این سیارک از فاصله ۵٫۸ میلیون کیلومتری زمین یا بعبارتی فاصله حدودا ۱۵ برابر زمین تا ماه عبور خواهد کرد.
این بهترین فرصت برای دانشمندان است تا با رادار رصد خانه گلدستون در بیایان کالیفرنیا بتوانند از نزدیک این سیارک عبوری را مورد بررسی قرار دهند تا جزئیات بیشتری از درک اندازه، شکل ، ویژگی سطحی و … آن بدست بیاورند.
این سیارک حداقل تا دو قرن آینده به سوی زمین باز نخواهد گشت. سیارک ۱۹۹۸ QE2 در ۱۹ اوت سال ۱۹۹۸، توسط موسسه فناوری لینکلن ماساچوست در نیومکزیکو کشف شد.
خرده سیارک های سرگردان فراوانی در منظومه شمسی وجود دارند که از روزهای اولیه ابر عظیم گاز و غبار آن باقی مانده اند. بسیار ی از این تکه سنگهای آسمانی در منظومه شمسی سرگردان هستند که با اندازه های ریز و درشت زمین را مورد آماج و خطرات برخورد قرار می دهند.
بخش اعظم این سیارک ها در محدوده کمربند سیارکها به دور خورشید می چرخند اما گاه و بی گاه برخورد یا کشند گرانشی سیارکی را از مدار آن بیرون می اندازد و سیارک وارد مداری می شود که ان را به مرکز منظومه شمسی نزدیکتر می کند. بخشی از آن سیارکها سر از مدار زمین در می آورند.

در ضمن اين خبر توسط جناب خرسندی در Astronomical news قرار گرفته است.

برای مطالعه ی بيشتر به [URL]http://spaceref.com/asteroids مراجعه كنيد. </header>

[Mehrzad-jupiter]

http://up.avastarco.com/images/y5375o9fu7dwiq06km89.jpg

به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، محققان دانشگاه آكادمی چین در همكاری با محققان آمریكایی و اروپایی روشی به نام «سه گوش سازی ژئومتریك» (geometric triangulation ) ابداع كرده اند كه می تواند مسیر و سرعت گدازه های تاج خورشیدی را در حین عبور در فضا تعیین كند.
سه گوش سازی در حوزه هایی مانند نقشه برداری و ناوبری استفاده می شود . در این روش از رصد های حاصل از دو نقطه جداگانه برای تعیین موقعیت نقطه سوم استفاده می شود.
«لیو یینگ» سرپرست تیم تحقیقاتی گفت : داده های به دست آمده از فضاپیمای دوقلوی سازمان فضایی آمریكا «ناسا» به نام STEREO كه در مدار زمین قرار دارد، اطلاعات مورد نیاز را برای تعیین سرعت و مسیر گدازه های تاج خورشیدی ‌ارایه می دهد.

ادامه مطلب (http://www.irna.ir/html/1392/13920313/80683371.htm)
منبع: ایرنا

[gisu]

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/06/proxima.jpgپروکسیما قنطورس ستاره‌ای کوچک و سرد و از نوع طیفی M است. این ستاره می‌تواند در سه سال آینده بر ما آشکار کند که آیا میزبان سیاره‌ای هست یا خیر، علاوه بر این دانشمندان به جزئیات بی‌نظیری از ویژگی‌های این ستاره‌ی کوچک دست خواهند یافت. پروکسیما فقط ۴/۲۲ سال نوری از ما فاصله دارد و با منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس (این منظومه شامل ستاره‌های A و B قنطورس می‌شود) منظومه‌ای سه‌گانه می‌سازد. فاصله‌ی پروکسیما از این دوستاره تقریباً ۰/۲ سال نوری است و منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس دومین و سومین ستاره‌ی نزدیک به زمین محسوب می‌شوند (فاصله‌ی آن‌ها نسبت به زمین ۴/۳۵ سال نوری است).
دانشمندان تا به حال برای یافتن سیاره‌ی نزدیک‌ترین ستاره به زمین بسیار تلاش کرده‌اند اما هیچ‌وقت نتیجه‌ی قطعی و درستی به دست‌ نیاورده‌اند. با این‌حال این تلاش‌ها چندان هم بی‌اثر و بی‌نتیجه نبوده است، با توجه به این نتایج دانشمندان دریافته‌اند که اگر سیاره‌ای پیرامون این کوتوله‌ی سرخ وجود داشته باشد سه گزینه‌ی زیر درباره‌ی آن صدق نمی‌کند:
۱- سیاره‌ای بزرگ‌تر از نپتون در فاصله‌ی یک واحد نجومی
۲- سیاره‌ای مشتری‌مانند با دوره‌ی مداری ۱ تا ۱۰۰۰ روز
۳- گذر از روبه‌روی ستاره از دید ما بر زمین
اما پروکسیما قرار است چه فرصتی در اختیار دانشمندان بگذارد؟ در ماه اکتبر سال ۲۰۱۴/۱۳۹۳ این ستاره گذر خود را از روبه‌روی دو ستاره‌ی دیگر آغاز می‌کند. ابتدا با فاصله‌ی ۲ ثانیه‌ی قوسی از کنار یکی و در فوریه‌ی ۲۰۱۶/۱۳۹۵ از فاصله‌ی ۰٫۵ ثانیه‌ی قوسی از کنار دیگری می‌گذرد. قدر هردو ستاره بین ۱۹ تا ۲۰ است که بسیار کم‌نورتر از پروکسیما با قدر ۱۱ هستند. اما هنگامی که پروکسیما از روبه‌روی آن‌ها می‌‌گذرد، نور آن‌ها دور پروکسیما خم می‌شود تا به ما برسد و اندکی انحراف در مکان ظاهری آن‌ها به نظر ما می‌رسد. این اثر را با نام «ریز عدسی گرانشی» می‌شناسیم و قدرت این اثر به مقدار جرم پروکسیما بستگی دارد. هرچه جابه‌جایی مکان ستاره‌های بیشتر باشد جرم پروکسیما هم بیشتر خواهد بود.
این نور خمیده هر سیاره‌ای را پیرامون پروکسیما آشکار می‌کند. اگر سیاره‌ای در فاصله‌ی ۴ واحد نجومی نسبت به پروکسیما قرار گرفته باشد، برای بار دوم نور ستاره‌ها را خم می‌کند و ما این خمیدگی نور را به شکل نواری میله‌مانند می‌بینیم، اثری که تا سه روز پابرجا می‌ماند. مقدار نور این نوار به فاصله‌ی سیاره از پروکسیما بستگی دارد.
کایلاش ساهو Kailash Sahu (مدیر پروژه‌ی رصد پروکسیما از مؤسسه‌ی تلسکوپ علمی‌فضایی در بالتیمور) و همکارانش از الان برای رصد این پدیده روی تلسکوپ فضایی هابل حساب کرده‌اند. همراه با هابل، تلسکوپ فضایی گایا و تلسکوپ VLT هم این گذر را ثبت می‌کنند و مقدار جابه‌جایی را اندازه می‌گیرند و اطلاعات این سه تلسکوپ با هم مقایسه خواهد شد. از سوی دیگر ساهو بسیار امیدوار است که منجمان آماتوری که ابزارهای مجهزی دارند به کمک آن‌ها بیایند، آماتورهایی که می‌توانند آسمان جنوبی را تا قدر ۲۰ رصد کنند. ساهو در نظر دارد که وب‌سایتی برای پروکسیما قنطورس به راه بیاندازد و همه‌ی جزئیات گذر این ستاره را در اختیار منجمان آماتور بگذارد.



http://canot.ir/? (http://canot.ir/?p=9130)

[masi]

توفان خورشیدی، آمریکا و انگلیس را به خاموشی فرو می‌برد؟!

[/URL]

[URL="http://media.isna.ir/content/160-9.JPG/4"]http://media.isna.ir/content/160-9.JPG/4

(http://media.isna.ir/content/160-9.JPG/4)

تحقیقات جدید نشان می‌دهد، همزمان با اوج فعالیت های خورشید در سال 2015 میلادی احتمال قطع چند روزه تا چند ماهه برق در انگلیس و آمریکای شمالی وجود خواهد داشت.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، توفان های خورشیدی در حقیقت انفجارهای عظیمی در جو این ستاره هستند که حجم عظیمی از انرژی را بسمت زمین ارسال می کنند؛ انرژی این توفان ها علاوه بر آسیب زدن به ماهواره ها و شبکه های GPS، با ورود به میدان مغناطیسی زمین باعث قطع شبکه های برق می شوند.مطالعه مشترک موسسه LIoyd لندن و موسسه تحقیقات محیطی و جوی آمریکا نشان می دهد، با فرارسیدن دوره پیک فعالیت های خورشیدی در سال 2015، یک توفان خورشیدی پر قدرت می تواند باعث آسیب جدی ترانسفورماتورهای برق شده و بخش هایی از آمریکای شمالی و انگلیس را در خاموشی فرو ببرد.قطع دست کم پنج ماهه برق در این مناطق بیش از 2.6 تریلیون دلار خسارت مالی به بار می آورد.
به گفته محققان، زمان قطع برق در آمریکای شمالی و انگلیس بین چند روز تا چند ماه متغیر است و بر اساس شدت توفان خورشیدی، زمان جایگزین کردن ترانسفورماتورهای جدید برق حداقل پنج ماه بطول خواهد انجامید.


منبع (http://isna.ir/fa/news/92031910436/توفان-خورشیدی-آمریکا-و-انگلیس-را-به-خاموشی)

[آسمون]

توفان خورشیدی، آمریکا و انگلیس را به خاموشی فرو می‌برد؟!


http://media.isna.ir/content/160-9.JPG/4


تحقیقات جدید نشان می‌دهد، همزمان با اوج فعالیت های خورشید در سال 2015 میلادی احتمال قطع چند روزه تا چند ماهه برق در انگلیس و آمریکای شمالی وجود خواهد داشت.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، توفان های خورشیدی در حقیقت انفجارهای عظیمی در جو این ستاره هستند که حجم عظیمی از انرژی را بسمت زمین ارسال می کنند؛ انرژی این توفان ها علاوه بر آسیب زدن به ماهواره ها و شبکه های GPS، با ورود به میدان مغناطیسی زمین باعث قطع شبکه های برق می شوند.مطالعه مشترک موسسه LIoyd لندن و موسسه تحقیقات محیطی و جوی آمریکا نشان می دهد، با فرارسیدن دوره پیک فعالیت های خورشیدی در سال 2015، یک توفان خورشیدی پر قدرت می تواند باعث آسیب جدی ترانسفورماتورهای برق شده و بخش هایی از آمریکای شمالی و انگلیس را در خاموشی فرو ببرد.قطع دست کم پنج ماهه برق در این مناطق بیش از 2.6 تریلیون دلار خسارت مالی به بار می آورد.
به گفته محققان، زمان قطع برق در آمریکای شمالی و انگلیس بین چند روز تا چند ماه متغیر است و بر اساس شدت توفان خورشیدی، زمان جایگزین کردن ترانسفورماتورهای جدید برق حداقل پنج ماه بطول خواهد انجامید.


منبع (http://isna.ir/fa/news/92031910436/توفان-خورشیدی-آمریکا-و-انگلیس-را-به-خاموشی)

میگم این خبر به نظرتون یک مقدار مشکوک نیست؟
بالاخره آمریکای شمالی و انگلستان فاصله دارند از هم مثلا این طوفانه شعور داره که فقط دو ناحیه از زمین رو انتخاب میکنه و روی اونها اثر میذاره؟!!!!!

[rezash]

کلا اخبار ایسنا بیشتر از اینکه از اخبار علمی صرف انتخاب بشه از اخبار علمی تخیلی انتخاب میشه!

مثلا خبری در مورد چهره انسانها در صدهزار سال آینده که من رو بیشتر یاد صدهزار سال قبل انداخت!

http://media.isna.ir/content/10-979.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/10-979.jpg/4) انسان در 100 هزار سال آینده




لینک خبر:

http://isna.ir/fa/news/92031910451/%D8%AA%D8%B5%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D 9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-100-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1

[mohsen4465]

میگم این خبر به نظرتون یک مقدار مشکوک نیست؟
بالاخره آمریکای شمالی و انگلستان فاصله دارند از هم مثلا این طوفانه شعور داره که فقط دو ناحیه از زمین رو انتخاب میکنه و روی اونها اثر میذاره؟!!!!! طوفان‌ها مغناطیسی در مدارهای بالاتر و نزدیک به قطب قویترن و بیشترین تأثیر رو در این مدارها میذارن. بنابراین این کاملاً طبیعی که انگلستان و آمریکای شمالی و همینطور اگه بخوام اضافه کنم کانادا، روسیه، سوئد، اسکاتلند و ... بیشترین خسارات رو در اثر این طوفان‌ها دریافت کنن. بهرحال این بیشتر از اینکه جنبه خبر علمی داشته باشه جنبه یک هشدار رو داره. چون هیچکس نمیتونه با قطعیت وقوع چنین پدیده‌ای رو در تاریخ مشخصی بیان کنه. اصن از کجا معلوم که بجای 2015 در طی همین چند ماهه آینده این اتفاق نیافته؟ ضمناً پیک بعدی اوج فعالیتهای خورشیدی طبق پیش بینی‌ها اواخر 2013 و اوایل 2014 خواهد بود.


کلا اخبار ایسنا بیشتر از اینکه از اخبار علمی صرف انتخاب بشه از اخبار علمی تخیلی انتخاب میشه!

مثلا خبری در مورد چهره انسانها در صدهزار سال آینده که من رو بیشتر یاد صدهزار سال قبل انداخت!

<a href="http://media.isna.ir/content/10-979.jpg/4" target="_blank">[/URL] انسان در 100 هزار سال آینده




لینک خبر:

[URL]http://isna.ir/fa/news/92031910451/%D8%AA%D8%B5%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D 9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-100-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1 (http://media.isna.ir/content/10-979.jpg/4) با همین چشمی که الان داریم هم سالی شیش تا عینک دودی عوض میکنیم حالا با اون چشمی که تو این عکس مشخصه فکر کنم عینک جوشکاری بهتر باشه! ولی انگه اینطوری بشیم خیلی خوبه‌ها. مثلاً میتونیم ستاره‌های قدر 7 و 8 رو هم با چشم ببینیم. :دی

[مداد رنگیهام]

وجود اقیانوس‌های زیر سطحی در قمر دیون


تصاویر تهیه شده توسط فضاپیمای کاسینی نشان می‌دهد، چهارمین قمر بزرگ سیاره زحل احتمالا دارای اقیانوس های زیر سطحی است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درحالیکه ناسا با استفاده از تلسکوپ کپلر در جستجوی حیات احتمالی در سیارات بیگانه است، قمر کوچک زحل در منظومه شمسی با یافتن نشانه هایی از آب می تواند میزبان حیات احتمالی باشد.

تصاویر تهیه شده توسط فضاپیمای کاسینی از قمر دیون نشان می دهد، گوی یخی در حال چرخش در مدار زحل احتمالا دارای اقیانوس های زیر سطحی است.

این کشف از طریق یک جریان ضعیف ذرات سرچشمه گرفته از سطح دیون حاصل شده است؛ آنالیز جریان ذرات نشان می دهد که دیون کمتر از انسلادوس فعال است.

دیون تنها قمر زحل محسوب نمی شود که فضاپیمای کاسینی نشانه هایی از احتمال وجود آب را در آن مشاهده کرده است؛ پیش از این قمر انسلادوس دارای آتشفشان یخی است و در قمر تیتان هم نشانه ای از رودخانه ای بطول 320 کیلومتر مشاهده شده است.
"هوپا"

[مداد رنگیهام]

تیمی از دانشمندان رصدخانه کک در هاوایی یکی از تناقضات حیاتی در نظریه بیگ‌بنگ را حل کردند

به گزارش ایسنا، این محققان در واقع، داده‌های مشاهده‌ شده را با مدل‌های نظری کنونی از چگونگی تولد جهان در 13.8 میلیارد سال قبل، آشتی ‌دادند.

یکی از بزرگ‌ترین تناقض‌ها بین مدل نظری و مشاهدات واقعی از جهان شامل حضور ایزوتوپ‌های لیتیم بود.

مطابق نظریه nucleosynthesis بیگ‌بنگ، عناصر سبکی مانند هلیم، دوتریوم و لیتیم در اولین لحظات داغ هستی جهان شکل گرفته‌اند، اما سطوح واقعی لیتیم در جهان بسیار متفاوت از مدل پیشنهادی است.

با مطالعه قدیمی‌ترین ستارگان کهشکان راه شیری، به نظر می‌رسید که در مقایسه با آنچه نظریه مزبور درباره بیگ‌بنگ ارائه داده بود، 200 برابر ایزوتوپ Li-6 بیشتر و همچنین بیش از پنج برابر Li-7 کمتری وجود داشت، اما بر اساس تحقیقات کارین لیند از دانشگاه کمبریج، این داده‌ها تا حدودی دقیق نیستند.

شناسایی Li-6 دشواتر است و آپگرید سال 2004 رصدخانه کک به لیند و تیمش امکان مشاهده این ایزوتوپ با جزئیات بیشتر را در مقایسه با قبل فراهم کرد. رصدخانه کک میزبان بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان است.

این دانشمندان دریافتند کیفیت پایین مشاهده به همراه ساده‌انگاری‌ها در تحلیل، منجر به خوانش اشتباه سطوح لیتیم در داده‌های پیشین شده است.

با استفاده از فیزیک پیشرفته‌تر و ابررایانه‌های قدرتمندتر، دانشمندان توانستند تعصب‌های نظام‌مندی که در مدل‌بندی سنتی وجود داشت و منجر به تشخیص‌ هویت‌های اشتباه ایزوتوپ Li-6/Li-7 شده بود، را برطرف کنند.

مشاهدات تیم تحقیقاتی از سطوح لیتیم بیشتر با پیش‌بینی‌های نظریه بیگ‌بنگ همخوانی دارد.
"هوپا"

[sk..galaxy]

تصویری از خواب یک سیاهچاله!

سیاهچاله‌ای واقع در مرکز کهکشان Sculptor که حدود 13 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، در حال حاضر چرت کوتاهی زده است.
http://media.isna.ir/content/1-240392.jpg/4

به گزارش ایسنا، این سیاهچاله حدود یک دهه پیش زمانی رصد شد که در حال بلعیدن مواد بیش‌ از اندازه موجود در کهکشانش بود.

اما بررسی جدید این جرم کیهانی توسط رصدخانه «چاندرا»ی ناسا و ماهواره NuStar نشان می‌دهد که سیاهچاله در چند سال گذشته به خواب‌ رفته است.

درک دانشمندان از رفتار سیاهچاله‌ها کامل نیست؛ آن‌ها می‌دانند این اجرام را می‌توان در مرکز بسیاری و نه تمامی کهکشان‌های بزرگ یافت که از آنچه "دیسک‌های صفحه‌ای یکپارچه" خوانده می‌شود، تغذیه می‌کنند.

دیسک‌ مزبور اساسا خوشه‌ای از ماده است که به دور هسته می‌چرخد و اغلب از شکل‌گیری ستاره‌ای ناشی می‌شود.

با این حال، در میان تعداد بسیار زیاد شکل‌گیری ستاره‌ای، به نظر می‌رسد سیاهچاله خوابیده است.

هنگامی که ماده به درون یک سیاهچاله سقوط می‌کند، اشعه ایکس ساطع می‌شود، اما در حال حاضر NuStar اشعه‌های ایکس حداقلی را از این ناحیه گزارش می‌کند و این نشان‌دهنده آن است که سیاهچاله آرام گرفته است.

ناسا مطمئن نیست که در این منطقه کیهانی چه می‌گذرد. دنیل استرن یکی از دانشمندان حاضر در پروژه NuSTAR در مقاله‌ای نوشته است: رشد سیاهچاله و شکل‌گیری ستاره‌ای در کهکشان‌های دوردست اغلب پا به پای هم رخ می‌دهند و این که دانشمندان ناسا دو تلسکوپ مکمل قدرتمند برای بررسی این که در این جا چه می‌گذرد، در اختیار دارند.

این تصویر ترکیبی از تصاویر بسیاری است که از این کهکشان گرفته شده است.

در صورتی که سیاهچاله فعال می‌بود و از ماده مزبور تغذیه می‌کرد، رنگ حاضر در تصویر آبی بود، اما رنگ‌ تصویر رصدشده بیشتر نارنجی و قرمز است. این امر نشان‌دهنده حضور اشعه‌های ایکس با انرژی پایین به متوسط در این ناحیه است.


منبع: ایسنا

[رضا طامهری]

فضاپیمای کاسینی ناسا که ماموریت کاوش ارباب حلقه های منظومه شمسی، زحل، را برعهده دارد ماموریت جدیدی دریافت نموده است. در طی این ماموریت، قرار است در 19 جولای 2013 کاسینی به خانه اش بنگرد و از زمین در فاصله ی صدها میلیون مایلی عکس برداری کند.

در این تصویر، زمین به صورت نقطه ی ابی کوچکی در میان حلقه های زحل دیده خواهد شد. لیندا اسپیلکر یکی از دانشمندان پروژه کاسینی میگوید:
" درحالی که زمین در تصویر کاسینی از فاصله ای معادل 1 میلیارد و 440میلیون کیلومتری، به اندازه تنها یک پیکسل در تصویر خواهد بود، تیم کاسینی میخواهد این فرصت را به جهانیان بدهد تا خانه شان را از زحل نگاه کنند."

ثبت این تصویر موزاییکی زمین در سال 2:27 دقیقه بعدازظهر روز 19 جولای به وقت گرینویچ اغاز شده و 15 دقیقه بعد هم به اتمام میرسد و نتیجه به زمین ارسال میشود.
عکس زیر، شبیه سازی از ان چیزی است که ما احتمالا از زمین خود در کنار زحل خواهیم دید.


http://up.avastarco.com/images/cw9um6hhfpzcm4s8o3g.jpg

منبع:sciencedaily

[مداد رنگیهام]

اخههههههه!کوچولوووووووو!:د� � :)

این کهکشان کوتوله "segue 2" نام داره فقط 1000 ستاره داره که با ماده تاریک کنار هم نگه داشته شدن.در لبه راه شیری در فاصله 114 هزار سال نوری از ما قرار داره.کم نور ترین کهکشان هم هست و نور خروجیش 900 برابر خورشیده:)

http://www.hupaa.com/20130616051857003/%DA%A9%D9%88%DA%86%DA%A9%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%DA%A9%D9%87%DA%A9%D8%B4%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B4%D9%81-%D8%B4%D8%AF%D9%87%D8%8C-%D8%A7%D8%AD%D8%A7%D8%B7%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%DA%A9

[subaro]

«هرشل» برای همیشه خاموش شد



http://hupaa.com/db/pages/2013/06/19/001/zimg_001_226.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/06/19/001/zimg_001_226.jpg)

تیم کنترل زمینی روز دوشنبه 17 ژوئن (27 خرداد) با تخلیه مخزن سوخت، دستور قطع تمامی ارتباطات را برای تلسکوپ فضایی هرشل ارسال کرد.



به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تلسکوپ هرشل با آینه 3.5 متری، یکی از پر قدرت‌ترین رصدخانه های فضایی جهان محسوب می‌شد که در طی چهار سال فعالیت، تصاویر و داده‌های در طول موج قرمز تهیه و به زمین مخابره کرده بود که به دانشمندان برای درک بهتر نحوه تکامل ستارگان و کهکشان کمک کرد.

مأموریت علمی تلسکوپ هرشل ماه آوریل (فروردین ماه) همزمان با اتمام هلیوم مایع بعنوان خنک کننده ابزار تلسکوپ پایان یافته بود و با تخلیه کامل مخزن سوخت، این ماهواره بطور کامل خاموش شد.

آخرین دستور برای خاموش شدن همیشگی تلسکوپ فضایی هرشل از مرکز عملیات فضایی اروپا (Esoc)‌ در دارمشتات آلمان ارسال شد.

اکنون این تلسکوپ در فاصله 2.14 میلیون کیلومتری از زمین در حال حرکت آرام در اطراف خورشید است.

تلسکوپ فضایی هرشل در سال 2009 میلادی به همراه تلسکوپ Planck Surveyor به فضا پرتاب شد؛ مأموریت تلسکوپ دوم که رصد قدیمی ترین نورهای کائنات است، تا ماه اکتبر (مهرماه) ادامه خواهد داشت.

[مداد رنگیهام]

یافته‌های جدید محققان انگلیسی نشان می‌دهد مریخ میلیاردها سال قبل از شکل‌گیری جو زمین احتمالا دارای جو غنی از اکسیژن بوده است

به گزارش ایسنا، محققان با بررسی شهاب‌سنگ‌های مریخی که با زمین برخورد کرده‌اند و مقایسه این اطلاعات با داده‌های جمع آوری شده توسط مریخ نورد روح (Spirit)‌ ناسا دریافته‌اند، احتمالا در حدود چهار میلیارد سال قبل سطح سیاره سرخ، تحت تأثیر اکسیژن قرار داشته است.
http://hupaa.com/db/pages/2013/06/26/002/zimg_001_237.jpg
مریخ نورد روح در کاوش‌های خود، بخش باستانی مریخ را که حاوی سنگ‌هایی با قدمت 3.7 میلیارد سال است، مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.

تفاوت ترکیبات موجود در شهاب سنگ‌ها و سنگ‌های مریخی، شواهد قوی درخصوص وجود اکسیژن در تاریخچه اولیه سیاره مریخ در اختیار محققان قرار می‌دهد.

برنارد وود، از محققان دانشگاه آکسفورد تأکید می‌کند: مریخ در چهار میلیارد سال قبل دارای جو غنی از اکسیژن بوده که این زمان دست کم 1.5 میلیارد سال پیش از شکل‌گیری جو زمین تخمین زده می‌شود.

به گفته محققان، اگر اکسیداسیون عامل رنگ متمایز مریخ باشد، در این شرایط سیاره سرخ در چندین میلیارد سال قبل مرطوب و گرم بوده است.

این کشف، شانس وجود یکی از بلوک‌های مهم شکل‌دهنده حیات در گذشته باستانی و احتمال وجود آن در شرایط کنونی را تقویت می‌کند.

[حسین زارعی]

ده هزارمین جسم نزدیک زمین شناسایی شد.

http://en.es-static.us/upl/2013/06/animated-asteroids.gif

( سیارک 2013 MZ5 ، همانطور که توسط تلسکوپ پن استارز ِ دانشگاه هاوایی دیده شده است. در این تصویر، سیارک نسبت به ستارگان ِ ثابت ِ پس زمینه، حرکت می کند. امتیاز تصویر: PS-1/UH )


اکنون بیش از 10.000 سیارک و دنباله دار که می توانند از نزدیک زمین عبور کنند، شناسایی شده است.
ده هزارمین جسم نزدیک زمین، ، سیارک 2013 MZ5 نامگذاری شده است.
سیارک 2013 MZ5 ، اولین بار در شبِ 10 ژوئن سال 2013 میلادی مشاهده شد.

این سیارک توسط تلسکوپ پن استارز 1 که در قله ی آتش فشانی ِ Haleakala در Maui قرار دارد و توسط دانشگاه هاوایی اداره می شود، کشف شده است. سرمایه ی این تلسکوپ ِ پیمایش گر ِ پن استارز توسط ناسا تامین می شود.

اجسام نزدیک زمین یا NEOs ، سیارک ها یا دنباله دار هایی هستند که می توانند به فاصله ی کمتر از 28 میلیون مایلی ( 45 میلیون کیلومتری) مدار زمین نزدیک شوند. اندازه ی آنها می تواند به کوچکی ِ چند فوت ( هر 1 فوت = 30 سانتیمتر) تا به بزرگی ِ 25 مایل ( 41 کیلومتر ) که اندازه ی بزرگ ترین سیارک شناسایی شده ی نزدیک زمین، 1036 Ganymed ، باشند.

قطر سیارک 2013 MZ5 تقریبا 100 فوت ( 300 متر ) است . مدار آن به خوبی شناخته شده است و هیچ گاه به فاصله ای نخواهد رسید که پتانسیل پُرخطر بودن را داشته باشد.

اکنون تیم بزرگ کاشفان ِ اجسام نزدیک زمین، پیمایش گر ِ آسمان ِ Catalina، پیمایش گر ِ پن استارز ِ دانشگاه هاوایی و پیمایش گر ِ LINEAR هستند.


سرعت کنونی ِ کشف سیارک های نزدیک زمین، حدود 1000 سیارک در سال است.

منبع: ERATHSKY.com


پ.ن: نام ِ درست این سیارک ، از چپ به راست ، دو هزار و سیزده اِم زِد 5 است. که در نوشته ی بالا جابجا شده و تلاشهای اینجانب برای درست نوشتن ِ آن، بی نتیجه بود. :)

[حسین زارعی]

کشف سه ابر زمین در ناحیه قابل سکونت!


ستاره شناسان سه سیاره با توان زیست پذیری به دور ستاره ی Gliese 667C یافته اند، ستاره ای به فاصله ی ۲۲ سال نوری از زمین در صورت فلکی عقرب که به گفته ی پژوهشگران، دستکم شش یا هفت سیاره به دورش در گردشند. Gliese 667C خود عضو یک سامانه ی سه ستاره ای است، بنابراین این سیاره ها می توانند سه ستاره را در آسمان روز خود ببینند.


http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/06/alien-planets-gliese-667c-solar-system.jpg

(این نمودار نشان دهنده منظومه ستاره ای و سیارات در حال چرخش به دور ستاره Gliese 667C را نشان می دهد. در ناحیه سبز رنگ سه سیاره ابر زمین که می توانند از حیات پشتبانی کنند نشان داده شده است، در این منطقه آب مایع می تواند وجود داشته باشد...)


ادامه مطلب.. (http://bigbangpage.com/?p=3370)

[مداد رنگیهام]

به نظر من که بیشتر شبیه ماهیای گوشتخواره!:دی شما خودتون ببینین...:)

http://up.avastarco.com/images/593ij2rso1jty777h7y.jpg (http://up.avastarco.com/)

برای خواندن خبر به لینک زیر مراجعه کنید:)

http://www.hupaa.com/20130630043229001/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%C2%AB%D8%AC%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%87-%D8%A2%D8%AA%D8%B4%DB%8C%D9%86%C2%BB-%DA%A9%D8%B4%D9%81-%D8%B4%D8%AF

[مداد رنگیهام]

http://up.avastarco.com/images/h5qhwdlaonn04h6o3wt.jpg (http://up.avastarco.com/)

خودتون بخونیدش!:)

http://www.hupaa.com/20130701052209002/%DA%A9%D8%B4%D9%81-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B4%D8%A8%DB%8C%D9%87-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86

[yperseusy]

ناسا پوست انداخت....

http://up.avastarco.com/images/hq7am9h9jlsb9ly06enm.jpg

به نقل از صفحه فیسبوک ناسا:
چه به NASA.gov اتفاق افتاد؟
ژوئن 29، 2013
توجه داشته باشید هر چیزی متفاوت است

برای شروع، ما یک نگاه شاداب و روشن به رنگ سایت داریم. امیدواریم که این کار برخی از شکایات شما در مورد رنگ و شکل درهم و برهم سایت و.... را کمتر کند.اما این هنوز آغاز کار است....

[حسین زارعی]

هویت پنهان یک سیاره ی فراخورشیدی کشف شد.


http://images.sciencedaily.com/2013/07/130701163941-large.jpg

( اندازه ی نسبی ِ خورشید و زمین در کنار ِ اندازه ی نسبی ِ HD 97658 و HD 97658b ... تهیه تصویر: Jason Eastman and Diana Dragomir )



در فاصله ای حدود 70 سال نوری از زمین ( که در استاندارد های نجومی به آن، همسایگی دیوار به دیوار می گویند) ستاره ای به نام HD 97658 وجود دارد که تقریبا به اندازه کافی درخشان است تا بتوانیم آن را با چشم برهنه ببینیم. اما زینت اصلی این ستاره، سیاره ی HD 97658b است که قطر آن کمی بیشتر از دو برابر قطر زمین و جرم آن کمی کمتر از هشت برابر جرم زمین است.

HD 97658b یک اَبَر زمین است و نوعی از سیارگان است که مانند آن را در منظدومه خورشبدی مان نداریم. در حالی که کشف این سیاره جدید نیست، اما جرم و قطر آن توسط دیانا دراگومیر (Diana Dragomir ) ، اکنون تعیین شده است.

دیانا دراگومیر دارای مدرک فوق دکتری ستاره شناسی است. او به عنان قسمتی از تحقیقاتش، در جستجوی گذر های سیارات فرافورشیدی از مقابل ستارگان بود، و این کار را با استفاده از تلسکوپ فضایی MOST کشور کانادا انجام داد.
تلسکوپ MOST در سال 2003 پرتاب شد و در مدار قطب به قطب در فاصله ی 510 مایل از سطح زمین قرار دارد.

یک اَبَر زمین ، یک سیاره ی فراخورشیدی است که جرم و قطری بین زمین و نپتون دارد، اما فریب نخورید!، یک اَبَر زمین به این معنی است که جرم ، دما ، ترکیبات ، ساختار و طبیعت آن با زمین متفاوت باشد.

روشنایی HD 97658 اجازه نمی دهد تا اخترشناسان، آن را مانند بقیه سیارات فراخورسیدی که به دور ستارگانی بسیار کم نور تر می گردند، مطالعه و بررسی کنند.

HD 97658b توسط یک تیم از ستاره شناسانی که از داده های رصد خانه ی کِک ( Keck ) و با استفاده از تکنیک لَنگی ِ دوپلری کشف شده است. در هنگام کشف ِ این سیاره، اخترشناسان فقط کمترین مقدار ِ ممکن برای جرم ِ آن را حدس می زدند و هم چنین اندازه ی آن ناشناخته بود.

این سیاره، دومین اَبَر زمین ِ شناخته شده ای است که به دور ِ ستاره ای با درخشندگی ِ خیلی زیاد می چرخد...

ScienceDaily.com (http://www.sciencedaily.com/releases/2013/07/130701163941.htm)

[حسین زارعی]

راکت ِ روسی در هنگام پرتاب در بیابان های قزاقستان منفجر شد..

http://en.es-static.us/upl/2013/07/russian-rocket-explodes-7-2-2013-300x213.jpg


یک راکت ِ عظیم ِ روسی به نام Proton-M در هنگام پرتاب در ساعت 09:08 به وقت ایران در تاریخ امروز ، 2 جولای سال 2013 میلادی منفجر شد. این راکت، سه ماهواره برای سیستم پیمایش جهانی ِ روسیه ( Glonass ) ( این همان معادل ِ روسی ِ سیستم مکان یابی ِ جهانی امریکا است ) را حمل می کرد. این راکت مدت کوتاهی پس از پرتاب از پایگاه فضایی بایکونور در بیابان های قزاقستان منفجر شد.


ترجمه ی گزارش ِ پرتاب ِ این راکت:

0:00 پرتاب

0:40 چیزی اشتباه رفته است

0:45 چیزی اشتباه است

0:47 به نظر می رسد که این یک فاجعه است

0:50 راکت به سمت زمین بر می گردد و در هوا منفجر شد

0:56 انفجار ...

1:01 و اکنون ما در هوا یک پرتاب ناموفق راکت Proton-M به همراه سه ماهواره ی Glonass را مشاهده می کنیم

1:13 اکنون دود سیاهی در حال بالا رفتن بسوی آسمان است...

EarthSky.org (http://earthsky.org/space/russian-rocket-explodes-on-liftoff-from-kazakhstan-desert)

بزودی فیلم این پرتاب ناموفق در سایت قرار خواهد گرفت... :)

http://irinn.ir/sitefiles/13920411/%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C/%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%20%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8 C%20(2).jpg
(عکس از پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر)

[مداد رنگیهام]

ناسا اعلام کرد تلسکوپ فضایی قدیمی خود را پس از 10 سال رصد صدها میلیون کهکشان درطول 10 میلیارد سال کیهانی از کار انداخته است.

به گزارش خبرگزاری مهر، ناسا در حالی این تلسکوپ فضایی را از کار انداخته است که 10 روز پیش نیز سازمان فضایی اروپا، تلسکوپ فضایی هرشل را برای همیشه بازنشسته کرد.

اوپراتورهای شرکت Orbital Sciences در دولس آمریکا دیروز - شنبه - فرمان خاموشی را به کاوشگر تحول کهکشانی ارسال کرد.

"جف هیز" مدیر برنامه GALEX ناسا در واشنگتن گفت: این کاوشگر که به اختصار GALEX نامیده می شد دستاورد قابل توجهی بود. این کاوشگر کوچک، کهکشانهایی را در نور فرانبفش نقشه برداری و مطالعه می کرد که ما نمی توانستیم با چشم خود در بخش عمده ای از آسمان ببینیم.

تلسکوپ فضایی GALEX که در سال 2003 به فضا پرتاب شده بود می توانست دستکم 65 سال دیگر نیز در مدار زمین بماند پیش از آنکه به زمین سقوط کرده و در اتمسفر زمین بسوزد.

GALEX پیش از دستور خاموشی نهایی که دیروز صادر شد، توانسته بود به اهداف خود دست یافته و سه بار زمان ماموریت خود را تمدید کند.

این تلسکوپ فضایی در آخرین سال ماموریتش، بخش های بزرگی از آسمان را از جمله قلب روشن کهکشان راه شیری را اسکن، ستاره های منفجر شده موسوم به ابرنواختر را شناسایی و چگونگی تغییر مناطق کیهانی مانند مرکز کهکشانهای فعال را در طول زمان نظارت کرده بود.

کری اریکسون مدیر این برنامه در آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا با اشاره به اینکه داده های سال گذشته این ماموریت قرار است امسال منتشر شود اظهار داشت اگرچه ماموریت GALEX به پایان رسیده است اما اکتشاف های علمی آن ادامه خواهد یافت.

[rezash]

تا قبل از رسیدن سفینه افقهای نو به مدار پلوتون,نامی برای اقمار آن در نظر گرفته شد تا این سفینه سر در گم نشود!

http://media.skyandtelescope.com/images/Pluto_five_moons.jpg

بالاخره بر دوتا از اقمار سیاره کوتوله پلوتون نام نهاده شد.قبلا" نام این قمر پی4 بود.( P4 ) و نام دیگری بود پی5 ( P5 )

این نامها از کل نامهای پیشنهادی که در اخر به 21 کاندید رسیده بود انتخاب شد.

(من هم نامی را پیشنهاد داده بودم که در 21 نام آخرین هم برگزیده نشد!)(البته در مقاله زیر نوشته شده است نامهای قابل فهم!)

نامی که بر قمر P4 پلوتون نهاده شده است کربروس یا سربروس است.
Kerberos

خبرهای تکمیلی را در نشانیهای زیر ببینید:


http://www.skyandtelescope.com/news/Introducing-Kerberos-and-Styx-214018041.html



همچنین نامهای کاندید شده را در آدرس زیر ببینید:

http://www.plutorocks.com/dramatis-personae

[حسین زارعی]

ادعای جدید دانشمندان از چگونگی شکل‌گیری ماه

http://hupaa.com/db/pages/2013/07/06/003/zimg_001_260.jpg

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نظریه جدید جنجالی ویم وان وسترنن از دانشگاه آزاد آمستردام بر این اساس است که یک انفجار بزرگ معادل 40 میلیارد بمب اتم که از هسته زمین منشا گرفته، تا حدودی منجر به شکل‌گیری ماه شده است.

وی بر این باور است که این رویداد بزرگ حدود 4.5 میلیارد سال قبل رخ داده و می‌تواند پاسخی برای سوال به شدت مورد بحث منشا ماه باشد.

وان وسترن می‌گوید که این نتایج نشان می‌دهد ماه زمانی بخشی از زمین بوده که با انفجاری بزرگ از هسته زمین به فضا پرتاب شده است.

بر این کار، این محقق بر این باور است که باید انرژی پرتابشی بسیار بزرگی به سرعت بوجود آمده و طبق محاسبات وی قدرت این انفجار برابر با 40 میلیارد بمب اتمی پرتاب شده در هیروشیما بوده است.

این ایده که هسته زمین از یک راکتور اتمی بسیار عظیم برحوردار بوده برای بیش از 60 سال در میان دانشمندان مورد بحث بوده است...

مطالب کامل تر و ادامه مطلب در شبکه فیزیک هوپا.. (http://www.hupaa.com/20130706052951003/%D8%A7%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D 9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%B4%DA%A9%D9%84%E2%80%8C%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8 C-%D9%85%D8%A7%D9%87)

[ثور]

<table style="WIDTH: 100%; mso-cellspacing: 1.5pt; mso-yfti-tbllook: 1184; mso-table-dir: bidi" dir="rtl" class="MsoNormalTable" border="0" cellpadding="0" width="100%"><tbody><tr style="HEIGHT: 18.75pt; mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes"><td style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; HEIGHT: 18.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">کشف دو سیاره جدیددرفضای (http://www.parssky.com/keyword/QQY2BicGzAY=.aspx) نامُساعد (http://www.parssky.com/keyword/RgYnBkUGTwYzBicGOQYvBg==.aspx) خوشه‌های (http://www.parssky.com/keyword/qwAuBkgGNAZHBgwgRwYnBswG.aspx) ستاره ای<!--?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /--><o:p></o:p>
</td></tr><tr style="mso-yfti-irow: 1"><td style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt"><!--?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /--><v:shapetype id="_x0000_t75" stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" o:preferrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"><v:stroke joinstyle="miter"></v:stroke><v:formulas><v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></v:f><v:f eqn="sum @0 1 0"></v:f><v:f eqn="sum 0 0 @1"></v:f><v:f eqn="prod @2 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @0 0 1"></v:f><v:f eqn="prod @6 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="sum @8 21600 0"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f></v:formulas><v:path o:connecttype="rect" gradientshapeok="t" o:extrusionok="f"></v:path><o:lock aspectratio="t" v:ext="edit"></o:lock></v:shapetype><v:shape style="WIDTH: 247.5pt; HEIGHT: 228.75pt; VISIBILITY: visible; mso-wrap-style: square" id="Picture_x0020_1" alt="ستاره شناسان می‌گويند با بررسی تصاوير ارسالی از تلسکوپ کپلر موفق به کشف دو سياره جديد شده‌اند که کمی کوچکتر از سياره نپتون بوده و در فضای «خوشه‌های ستاره‌ای» وجود دارند. اين يافته از آن جهت حائز اهميت است که نشان می‌دهد، بر خلاف آنچه پيش از اين تصور" type="#_x0000_t75" o:spid="_x0000_i1025"><v:imagedata o:title="ستاره شناسان می‌گويند با بررسی تصاوير ارسالی از تلسکوپ کپلر موفق به کشف دو سياره جديد شده‌اند که کمی کوچکتر از سياره نپتون بوده و در فضای «خوشه‌های ستاره‌ای» وجود دارند" src="file:///C:\Users\Irsa\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\c lip_image001.jpg"></v:imagedata></v:shape><o:p></o:p>
</td></tr><tr style="mso-yfti-irow: 2; mso-yfti-lastrow: yes"><td style="BORDER-BOTTOM: #f0f0f0; BORDER-LEFT: #f0f0f0; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #f0f0f0; BORDER-RIGHT: #f0f0f0; PADDING-TOP: 0.75pt">ستاره شناسان می‌گويند با بررسی تصاوير ارسالی از تلسکوپ کپلر موفق به کشف دو سياره جديدشده‌اند که کمی کوچکتر از سياره نپتون بوده و در فضای «خوشه‌های ستاره‌ای» وجوددارند. اين يافته از آن جهت حائز اهميت است که نشان می‌دهد، بر خلاف آنچه پيش ازاين تصور می‌شد، سامانه‌های سياره ای را می‌توان در محيطِ نامساعدِ اين خوشه‌ها نيزيافت.<o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
به گزارش روزنامه «لس آنجلس تايمز»، نتايج کشف يادشده که در نشريه «نيچر» به چاپ رسيده، همچنين حاکی از آن است که سامانه‌هایسياره‌ای احتمالاً مقاوم‌تر و پرتعدادتر از آن چيزی باشند که تا کنون به آن معروف شده بودند.<o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
ستاره شناسان مدتها بر اين باور بودند که مجموع هاخترهای موسوم به «خوشه‌های ستاره‌ای» محيط‌هايی بسيار نامساعد برای ادامه حيات سياره‌ها به شمار می‌روند و احتمال باقی ماندن يک سياره در چنين فضايی نزديک بهمحال است. ويليام ولش، ستاره شناس از دانشگاه سن ديه گو در يادداشتی با اشاره بهکشف ياد شده می‌نويسد که افزون بر اين باور، تا کنون «تنها چهار سياره» در کل کيهاندر چنين محيط‌هايی کشف شده و همه آنها از جهت اندازه مشابه سياره مشتری يا حتیبزرگتر بوده‌اند.<o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
اينک دانشمندان با بررسی داده‌های دريافتی از تلسکوپکپلر به اين نتيجه رسيده‌اند که خوشه ستاره‌ایِ باز موسوم به «ان جی سی ۶۸۱۱» - کههزاران سال نوری از صورت فلکی ماکيان فاصله دارد- دو سياره با ابعاد دو برابر و سهبرابرِ زمين را در خود جای داده است. آقای ولش در ادامه يادداشت خود می‌نويسد ايندو سياره با مطالعه ۳۷۷ ستاره در خوشه‌های ستاره‌ای يافته شده‌اند که برای چنينفضايی آمار خوبی به شمار می‌رود.<o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
خوشه‌های ستاره‌ای محل تولد ستاره‌های جديد هستند،ستاره‌ها با فشرده شدن ابرهای بزرگ گاز و غبار در فضا به وجود می‌آيند، به اينترتيب که نخست ستاره‌های جوان و درخشان در هاله‌ای از گاز و مه مولکولی اوليه خودپديد آمده و رفته رفته غُبارِ اطراف ستاره حلقه‌ای را پيرامون آن تشکيل می‌دهد،فرايندی مشابه که در زمان‌های دور برای خورشيد ما نيز اتفاق افتاد، و در نهايت بابه بهم پيوستن اجزای اين حلقه هشت سياره دورِ خورشيد شکل گرفتند. <o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
بايد توجه داشت که آن دسته از ستاره‌هايی که درفضاهای خوشه ستاره ای قرار دارند، به دليل تاثير نيروی گرانش ستاره‌های مجاور،بادهای ستاره‌ای و پرتوی فرابنفش موجود در محيط به سختی می‌توانند حلقه‌های گازیشکننده اطراف خود را حفظ کنند؛ - چه رسد به آنکه به مرحله ايجاد سياره برسند. علاوهبر اين موارد، بخش زيادی از حلقه گازی اطراف ستاره ها توسط «ابَر نو اَختَرها»، ياانفجارهای ناشی از ستاره های در حال مرگِ موجود در خوشه، از بينمی‌روند.<o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
اينک دانشمندان می‌گويند بعيد نيست که سامانه‌هایسياره‌ای پيرامون ستاره‌ها بسيار پرشمارتر از آن چيزی باشد که تاکنون باور داشتند. ويليام ولش تصريح می‌کند: «شکل گيری سياره‌ها فرايندی قوی است - طبيعت دوست دارد کهسامانه‌های سياره‌ای بيافريند، و بسياری از آنها بعد از تولد به حيات خود ادامه می‌دهند.
منبع :پارس اسکای
</td></tr></tbody></table>

[حسین زارعی]

کشف بزرگترین کهکشان عالم

بزرگترین کهکشان شناخته شده چه اندازه ای است؟ در کیهان، میلیاردها کهکشان داریم و با توجه به فاصله بسیار زیاد ما با آنها و همچنین ناتوانی ما در مشاهده تمامی کهکشانها، بطور قطع نمی توانیم بگوییم که کهکشانی که مشاهده کردیم بزرگترین کهکشان جهان میباشد و بزرگتر از آن وجود ندارد. جهان جای بزرگی است ، بنابراین ما هرگز نمی توانیم اطمینان حاصل کنیم که بزرگترین کهکشان را مشاهده کرده ایم اما در عوض می توانیم بگوییم که بزرگترین کهکشانی که تاکنون می شناسیم کدام است.

http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/07/tumblr_m7kxiyI0kn1rb8s9uo1_1280.jpg

(مقایسه اندازه نسبی کهکشان های راه شیری ، آندرومدا ، M 87 و IC 1011 )


نمونه ای از این کهکشان غول پیکر در خوشه آبل ۲۰۲۹ است. این کهکشان با نام IC 1011 شناخته می شود. IC 1011 یک کهکشان بیضوی است که ۱٫۰۷ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. این کهکشان غول پیکر بزرگترین کهکشان شناخته شده ای است که تاکنون مشاهده شده و در صورت فلکی سنبله قرار دارد. قطر این کهکشان ۶ میلیون سال نوری است و ۶۰ برابر بزرگتر از کهکشان راه شیری ماست. ( قطر کهکشان راه شیری ۱۰۰ هزار سال نوری است ) سن این کهکشان حدودا ۱۲٫۹۵ میلیارد سال براورد شده و دارای ۱۰۰ تریلیون ستاره میباشد.

ادامه مطلب در وبسایت علمی بیگ بنگ (http://bigbangpage.com/?p=3694)

[حسین زارعی]

ادامه از پست 861: (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?224-%D8%AC%D8%AF%D9%8A%D8%AF-%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1%D9%8A%D9%86-%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%DB%8C&p=63474&viewfull=1#post63474)

فیلم و تصاویر پرتاب ناموفق راکت روسی Proton-M:

فیلم این پرتاب ناموفق (http://rt.com/files/news/1f/9e/a0/00/622035_rocket_logo.mp4) (حجم حدود 5 مگابایت)

عکس ها:

http://rt.com/files/news/1f/9e/a0/00/9.jpg

http://admin.rt.com/files/news/1f/9e/a0/00/snimok_ekrana_2013-07-02_v_12.35.08.jpg

منبع: rt.com (http://rt.com/)

[Mahdieh. GH]

گازهای داغی در شکاف دیسک سیارات در گرد و غبار اند.
دیسک های عظیمی از گرد و غبار و گاز بسیاری از ستاره های جوان را محاصره کرده اند، اما همه آنها یکسان نیستند؛ برخی حاوی حلقه های عجیب و غریب در انتشار گرد و غبار است که دیسک را مشابه تر به ریز موج ها در یک حوضچه از شیرینی پن کیک کرده. دلیل این شکاف به پازل منجمان مبدل شده.
بسیاری عقیده دارند که شکاف توسط گرانش و عمل کشیدن از یک سیاره نزدیک ایجاد شده است. اما تایید که این سیارات وجود دارد، به اندازه ی اختلاف بر سر وجود Fomalhaut b جنجال آمیز و سخت می باشد.

http://media.skyandtelescope.com/images/Beta_pictoris_debris_disk.jpg (http://media.skyandtelescope.com/images/Beta_pictoris_debris_disk.jpg)

ادامه و لینک خبر: http://www.skyandtelescope.com/news/Ring-Around-the-Dusk-Disk-214925761.html

خبر: July 10, 2013

[حسین زارعی]

کشف سیاره ای که رنگ آن واقعا آبی است



http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-26-a-web_print.jpg

( نمای هنرمند از این سیاره و ستاره ی آن. امتیاز تصویر: تلسکوپ فضایی هابل.)



اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل سیاره ای را شناسایی کرده اند که رنگ ِ نور مرئی آن کاملا آبی بوده و به دور ستاره ای در فاصله ی 63 سال نوری از زمین می گردد.

اگر به طور مستقیم آن را مشاهده کنیم چیزی شبیه به یک نقطه ی آبی پررنگ خواهد بود که این یاد آور رنگ مشاهده شده ی زمین از فضا است. اما اینجا تمام مقایسه ها بی معنی می شوند.. دمای جو این سیاره در طی روز حدود 1360 کلوین بوده و امکان بارش ذرات شیشه ای همراه با باد هایی با سرعت 7200 کیلومتر در ساعت وجود خواهد داشت.

این رنگ ِ آبی ِ کبالتی ناشی از بازتابش از سطح یک اقیانوس نیست بلکه شاید از یک اتمسفر مه آلود و برافروخته و یا ابر های مرتفعی که توسط ذرات شیشه ای (سیلیکاتی) سوراخ می شوند، سرچشمه می گیرد. علت دمای بسیار زیاد ِ ذرات سیلیکات می تواند از بارش ذرات بسیار کوچک ِ شیشه باشد که این ذرات بسیار ریز، می توانند نور آبی را بیشتر از نور قرمز پراکنده کنند.


http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-26-c-web.jpg

(همانطور که در این تصویر مشاهدا می کنید مقدار نسبت بازتابش نور آبی به بازتابش نور سبز در این سیاره، بسیار بیشتر از سیارات دیگر است. امتیاز تصویر: تلسکوپ فضایی هابل.)


این جهان آشفته و غریب ، HD 189733b نامگذاری شده و یکی از نزدیکترین سیارات فراخورشیدی به زمین است که گذر آن از روی ستاره اش را می توان مشاهده کرد. این سیاره به شدت توسط تلسکوپ فضایی هابل رصد و مطالعه می شود و اتمسفر آن شدیدا سمی است...


منابع:
ScienceDaily (http://www.sciencedaily.com/releases/2013/07/130711102859.htm)
HubbleSite (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/26/)

[مداد رنگیهام]

بزرگترین دوربین دیجیتال جهان که اواخر سال جاری به فضا پرتاب خواهد شد، برای تهیه نقشه سه بعدی از کهکشان راه شیری مورد استفاده قرار می گیرد.
تلسکوپ فضایی 960 میلیون دلاری Gaia ‌که بزرگترین دوربین دیجیتال جهان محسوب می شود،‌ با هدف تهیه دقیق ترین نقشه سه بعدی از کهشکان راه شیری به فضا پرتاب می شود.

وضوح تصویری بسیار بالای این دوربین امکان مشاهده یک تار مو از فاصله 700 کیلومتری را امکانپذیر می کند. این تلسکوپ اقدام به تهیه تصاویر سه بعدی از بیش از یک میلیون ستاره در کهکشان راه شیری می کند.

این تلاش برای نخستین بار به اخترشناسان برای تعیین دقیق جایگاه سیاره زمین در کهکشان راه شیری کمک می‌کند؛ همچنین امکان بررسی و تعیین دقیق فاصله ستارگان اطراف منظومه شمسی با جزئیات بسیار دقیق فراهم می‌شود.

«الوارو گیمنز» مدیر علمی آژانس فضایی اروپا (ESA)، تلسکوپ فضایی Gaia‌ را رویای اخترشناسان عنوان می کند که علاوه بر فراهم کردن امکان تعیین سن، اندازه و حرکت ستارگان، می تواند برای کشف پنج هزار سیاره جدید خارج از منظومه شمسی نیز مفید واقع شود.

تلسکوپ فضایی Gaia ماه اکتبر 2013 میلادی (مهر ماه) از پایگاه فضایی گویان فرانسه توسط موشک Soyuz-Fregat‌ به فضا پرتاب خواهد شد.
"هوپا"

[mohsen4465]

http://up.avastarco.com/images/xi4yigx73vz0cupuadew.jpg (http://up.avastarco.com/images/xi4yigx73vz0cupuadew.jpg)


در این تصویر منتشر شده در 10 جولای، فضاپیمای نیوهورایزونز ناسا که هم اکنون در مسیر پلوتو می‌باشد، اولین نگاه خود را به کارون، بزرگترین قمر سیاره کوتوله پلوتو انداخت. پلوتو نقطه روشن مرکز تصویر می‌باشد. کارون لکه کم نور بالا و در سمت چپ است. نیوهورایزونز این تصویر را از حدوداً 900 میلیون کیلومتری پلوتو - شش برابر فاصله میان زمین و خورشید - گرفته است. در چنین فاصله‌ای، 48 دقیقه زمان لازم است تا نور پلوتو و کارون به دوربین نیوهورایزونز برسد. کارون تقریباً هم اندازه تگزاس است، اما از دید فضاپیمای در حال نزدیک شدن به آن، ظاهری نه چندان بزرگتر از یک کوارتر (سکه 25 سنتی با قطر 24mm) آمریکایی دارد که از فاصله 17 کیلومتری دیده می‌شود.



منبع: Scientific American

[aysa]

رکوردشکني اتم در رسيدن به دماي سردتر از صفر مطلق

تحقيقات صورت گرفته توسط محققان آلماني نشان مي دهد، امکان رسيدن به قلمرو دست نيافتني درجه دمايي منفي سردتر از صفر مطلق نيز وجود دارد.

دماي يک شيء در حقيقت اندازه گيري ميزان حرکت اتم هاي آن است و در اين حالت سرد بودن به معناي کمتر شدن حرکت اتم ها است.

صفر مطلق يا منفي 273.15 درجه سانتيگراد، دمايي است که در آن اتم ها از حرکت باز مي‌ايستند و به پايين ترين سطح انرژي مي رسند.

محققان دانشگاه مونيخ براي رسيدن به حداکثر دماي منفي که سردتر از صفر مطلق است، سيستمي طراحي کرده اند که در آن اتم ها داراي محدوديت انرژي هستند.

در اين آزمايش 100 هزار اتم درون يک اتاق خلأ و بدور از دخالت هاي محيطي تا دماي مثبت نانوکلوين (يک ميلياردم کلوين) سرد شدند؛ براي کنترل رفتار اتم ها نيز از پرتوهاي ليزر و ميدان هاي مغناطيسي استفاده شد.

در اين حالت محققان موفق به دستيابي به دماي منفي نانوکلوين شدند که از دماي صفر مطلق سردتر است.

«سيمون بروان» از فيزيکدانان دانشگاه مونيخ تأکيد مي‌کند: موفق به توليد نخستين دماي مطلق منفي براي ذرات در حال حرکت شديم که اين دما به ميزان حرکت اتم ها، انرژي جنبشي و انرژي پتانسيل آنها بستگي دارد.

دماي مطلق منفي مي‌تواند براي ساخت موتورهاي گرما مانند موتورهاي احتراق مورد استفاده قرار بگيرد که کارآيي غيرقابل تصور 100 درصدي را در پي خواهد داشت؛ همچنين نتايج اين مطالعه مي‌تواند به درک بهتر اسرار کائنات از جمله حالات عجيب ماده و انرژي تاريک منجر شود.

نتايج اين تحقيق در مجله Science‌ منتشر شده است.
البته اين موضع بيشتر از نجوم به فيزيك مربوطه:)

[حسین زارعی]

گایا ( Gaia ) ، نقشه بردار دقیق ستارگان


http://spaceinimages.esa.int/var/esa/storage/images/esa_multimedia/images/2004/05/gaia_mapping_the_stars_of_the_milky_way/10200416-5-eng-GB/Gaia_mapping_the_stars_of_the_Milky_Way_node_full_ image.jpg

Gaia پیمایشگر میلیارد ها ستاره برای سازمان فضایی اروپا است که آماده سازی آن در اروپا تمام شده و برای راهی شدن به سوی سایت پرتاب در گویان ( فرانسه ) آماده است، که پس از پرتاب برای ماموریتی پنج ساله با دقتی بی سابقه نقشه ای از ستارگان را تنظیم کند.

هدف اصلی این ماموریت این است که به وسیله ی رصد مداوم و پیوسته ی یک میلیارد ستاره، موقعیت دقیق و حرکت آنها را محاسبه کرده و نقشه ی بسیار دقیق و سه بعدی از کهکشان راه شیری تهیه کند.
اندازه گیری های مختلف این فضاپیما اطلاعات مهم و اساسی هر ستاره را که شامل دما، درخشندگی و ترکیبات است، تعیین می کند.

آمار و نتیجه گیری های انجام شده به اختر شناسان اجازه می دهد تا منشا و تحول ِ کهکشان ِ ما را تعیین کنند.

Gaia هم چنین ده ها هزار جرمی که قبلا ندیده شده بود، که شامل سیارک ها در منظومه شمسی، سیارات ی که به دور ستارگان نزدیک می گردند و ستارگان در حال انفجار در کهکشان های دیگر را کشف خواهد کرد.

آلوارو گیمنز ( مدیر بخش اکتشافات علمی و رباتیک سازمان فضایی اروپا ) می گوید: Gaia ماشین کاشف برای سازمان فضایی اروپا خواهد بود.

Gaia در اواخر سال 2013 و به وسیله ی راکت آریان از پایگاه فضایی گویان فرانسه پرتاب خواهد شد، و در مداری به دور خورشید و در فاصله ی 1.5 میلیون کیلومتری دور تر از مدار زمین که با نام نقطه ی لاگرانژی دوم شناخته شده است، قرار خواهد گرفت.

در طی این ماموریت پنج ساله، فضاپیما به آرامی به دور خود چرخیده و تمام فضا را به وسیله ی دو تلسکوپی که به بزرگ ترین دوربین دیجیتالی که تاکنون در فضا بوده است ( رزولشن هر کدام یک میلیارد پیکسل است ) جاروب می کند.

در هنگامی که Gaia به دور خورشید در حال چرخش است، مکررا موقعیت هر ستاره را از طریق اثر پرسپکتیو و یا همان اختلاف منظر اندازه گیری می کند.

Gaia حتی می تواند توزیع ماده تاریک را از طریق تاثیر گرانشی آن بر روز اجرام فضایی آشکار کند.

فیلم کوتاهی از این فضاپیما و ماموریت آن (http://wpc.50e6.edgecastcdn.net/8050E6/mmedia-http/download/public/videos/2013/06/032/1306_032_AR_X1.mp4)

منبع: esa (http://www.esa.int/)

[حسین زارعی]

آمریکا به دنبال احداث پارک ملی در ماه!

http://up.avastarco.com/images/t0am3e5gokycowsico.jpg (http://up.avastarco.com/)

( تصویر گرفته شده از محل فرود آپولو 11 ، توسط LRO، مدارگرد اکتشافی ماه )

لایحه‌ تأسیس پارک ملی در محل‌ فرود آپولو بر روی ماه، تسلیم کنگره امریکا شد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این لایحه که «میراث فرود آپولو بر روی ماه» نام گرفته، هشتم جولای توسط دونا ادوارد و ادی برنایس جانسون از اعضای جمهوری‌خواه تسلیم گنگره شد.

لایحه مزبور به «کمیته علم، فضا و فناوری» و همچنین کمیته مسؤول منابع طبیعی مجلس ارجاع داده شد.

ارائه‌کنندگان لایحه با تکیه بر این عقیده که برنامه آپولو در ماه یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای تاریخ امریکا به شمار می‌رود،اعلام کرده‌اند که چون شرکت‌های تجاری و ملل خارجی به توانایی فرود بر روی ماه دست یافته‌اند، اکنون حفاظت از محل‌های فرود آپولو بر روی این قمر ضروری به نظر می‌رسد.

آنها همچنین تاکید دارند که ایجاد چنین پارکی در ماه،‌محافظت از مکان‌های فرود آپولو را بسط داده و شناخت و درک عمومی بیشتری را برای این دستاورد منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد.

در این لایحه، "مکان‌های فرود آپولو بر روی ماه" به تمامی نواحی اشاره دارد که فضانوردان و ابزار مرتبط با برنامه آپولو بین سال‌های 1969 و 1972 با سطح ماه تماس داشته‌اند.

منبع: ایسنا (http://isna.ir/fa/news/92042414677/%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D9%86%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D8%A7%D8%AD%D8%AF%D8%A7%D8%AB-%D9%BE%D8%A7%D8%B1%DA%A9-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D9%87)

[gisu]

اگر به تازگی مطالعات نجومی خود را آغاز کرده‌اید احتمالاً از وجود الکل در فضا چیزی نشنیده‌اید. جالب‌ است بدانید که واکنش‌های الکلی در فضا در دمای بسیار پایین رخ می‌دهند و همین سرما تعجب دانشمندان را برانگیخته است، زیرا در دمای پایین پیوند دوباره‌ی مولکول‌ها امکان‌پذیر نیست. شیمی‌دانان شاهد واکنشی غیرممکن در فضا بودند که انرژی هم در آن تولید می‌شود. این کشف می‌تواند فهم ما را از چگونگی شکل گیری و تخریب الکل‌ها در فضا تغییر دهد.
برای توضیح این غیرممکن محققان «تونل کوانتوم» را پیشنهاد داده‌اند. این رویداد در مکانیک کوانتومی، رویدادی شناخته شده است و واکنش شیمیایی را تسریع می‌بخشد. سرعتی که واکنش الکل در منفی ۲۱۰ درجه‌ی سیلسیوس دارد ۵۰ برابر بیشتر از دمای اتاق است.
این محیط خشن است که فهم شیمی بنیادین فضا را مشکل می‌کند. اما چرا؟ زیرا شرایط بسیار سرد به واکنش‌های شیمیایی پایان می‌دهد، چون انرژی کافی برای برقراری دوباره‌ی پیوند مولکولی وجود ندارد. پیش از این پیشنهاد شده بود که ذرات گرد و غباری که در ابرهای میان‌ستاره‌ای وجود دارد می‌تواند به شکل دادن این واکنش‌های شیمیایی کمک کند. چراکه ذرات گرد و غبار برای رخ دادن این واکنش‌ها مانند داربست عمل می‌کند و ملکول‌های پیچیده به سطح جامد آن‌ها می‌چسبند.
سال گذشته دانشمندان مولکول «رادیکال متوکسی» (متوکسی به گروه عاملی می‌گویند که شامل ملکول متیل همراه با اکسیژن است) را در فضا شناسایی کردند. این ملکول واکنش‌پذیری بالایی دارد اما ذرات گرد و غبار به شکل‌گیری آن هیچ کمکی نمی‌کنند.
هنگامی‌که ترکیب یخی شامل متانول همراه با نور منفجر می‌شود (یعنی‌‌ همان چیزی که هنگام تابش شدید پرتوهای ستاره‌ای نزدیک روی می‌دهد) رادیکال‌های متوکسی از گازهای تشعشع یافته آزاد نمی‌شوند. یافته‌ها نشان می‌دهند که گاز متانول بیشتر از ذرات گرد و غبار در تولید رادیکال‌های متوکسی نقش دارند.
اما این مورد ما را دوباره به این مشکل می‌رساند که چگونه گاز‌ها می‌توانند در شرایط بسیار سرد واکنش دهند؟
«پرفسور دوین،Dwayne Heard» رئیس دانشکده‌ی شیمی دانشگاه لیدز، مدیر این پروژه، می‌گوید: «جواب در مکانیک کوانتوم است. واکنش‌های شیمیایی در دماهای پایین آرام‌تر رخ می‌دهند از آن‌جا که انرژی کم‌تری برای رد شدن از سد واکنش وجود دارد. اما مکانیک کوانتوم می‌گوید که می‌توان تقلب کرد: به جای این‌که از روی سد بپریم می‌توان از میان آن رد شد. این‌‌ همان چیزی است که به آن «تونل کوانتوم» می‌گوییم .
برای موفقیت در شکافتن سد و تونل زدن به‌طور شگفت‌آوری به هوای بسیار سرد نیاز است (مانند سرمایی که در فضای میان‌ستاره‌ای و در جوّ بعضی از سیارات و قمرهایشان وجود دارد، مانند جوّ تیتان).
به گفته‌ی هِرد، در مرحله‌ی نخست واکنش محصولی میانجی به وجود می‌آید که فقط تا وقتی وجود دارد که تونل کوانتومی در دمای بسیار پایین شکل بگیرد.
برای دست‌یابی به چنین تونلی مشکلی اساسی بر سر راه دانشمندان بود. گازها وقتی با سطح بسیاری سردی تماس می‌یابند به مایع تبدیل می‌شوند. برای جلوگیری از این تماس دانشمندان از پیشران‌هایی ایده گرفتند که در راکت‌های ساترن ۵ (Saturn V) استفاده می‌شد. در این پیشران‌ها جریان‌های سریع گاز به‌طور موازی ایجاد می‌شدند به طوری‌که بین گاز‌ها بدون این‌که با سطحی تماس داشته باشند، واکنش رخ می‌داد. پس از حل این مشکل، محققان توانستند شرایط بسیار سرد در فضا را در آزمایشگاه ایجاد کنند و واکنش الکل متانول و نوع اکسیداسیون به نام «رادیکال هیدروکسیل» را در منفی ۲۱۰ درجه سلسیوس مشاهده کردند.
نتیجه شگفت‌آور بود. در این سرمای فوق‌العاده نه‌تنها با واکنش گازها رادیکال‌های متوکسی تولید شدند که سرعت این واکنش ۵۰ برابر بیشتر از سرعت آن در دمای اتاق بود.
پس از این آزمایش محققان در حال تحقیق بر روی واکنش‌های دیگر الکل‌ها در هوای سرد‌تر از تحقیق قبلی هستند. اگر این نتایج ادامه یابند و سرعت واکنش‌های دیگر هم در هوای سرد افزایش یابد پس دانشمندان می‌توانند سرعت شکل‌گیری و تخریب ملکول‌های پیچیده‌تری را با دقت بیشتر بسنجند.



Read more http://canot.ir (http://canot.ir/?p=9395)

[حسین زارعی]

تلسکوپ فضایی هابل قمر جدیدی را برای نپتون کشف کرد

http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-30-a-web_print.jpg


تلسکوپ فضایی هابل قمر جدیدی را برای سیاره ی دور و آبی-سبز رنگ ِ نپتون کشف کرده است و این ، چهاردهمین قمری است که به دور این سیاره عظیم در حال چرخش است.

مارک شوالتر (Mark Showalter ) که در انستیتوی ستی ( SETI ) در کوهی در کالیفرنیا در تاریخ 1 جولای و در حالی که در حال مطالعه درباره ی کمان های کم نور یا همان بخش هایی از حلقه ها در پیرامون سیاره بود، این کشف را انجام داد.


http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-30-e-web_print.jpg

این قمر که فعلا S/2004 N 1 نامگذاری شده است، قطر آن کمی بیشتر از 12 مایل تخمین زده شده است که کوچکترین قمر در سیستم نپتونی است.

فاصله ی این قمر از نپتون 65.400 مایل بوده و در هر 23 ساعت یکبار به دور سیاره نپتون می چرخد.

منبع: سایت تلسکوپ فضایی هابل (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/30/) - ناسا (http://www.nasa.gov/content/nasa-hubble-finds-new-neptune-moon/)

[مداد رنگیهام]

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان انگلیسی نشان می‌دهد، جهش تناوبی ایجاد شده در هسته زمین هر 5.9 سال باعث تغییر طول روز می‌شود.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان دانشگاه لیورپول تغییرات و نوسانات طول روز را در طول یک دوره یک تا 10 ساله بین سال‌های 1962 و 2012 میلادی مورد بررسی قرار دادند.

نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که تغییرات طول روز در این دوره‌ها ناشی از فرایندهای هسته زمین است.

زمین در طول روز، یک بار بدور خود می‌چرخد، اما طول روز متغیر است و نتیجه کاهش سرعت چرخش زمین بدور خود باعث افزایش طول روز شده است؛ در این شرایط یک سال در 300 میلیون سال قبل 450 روز بطول می‌انجامید و یک روز تنها 21 ساعت بود.

چرخش زمین بدور محورش متأثر از عوامل مختلفی است؛ بطور مثال نیروی باد در مقابل رشته کوه‌ها باعث تغییر میلی‌ثانیه‌ای طول روز در یک بازه یک ساله می‌شود.

پروفسور «ریچارد هولمه» از محققان علوم محیطی دانشگاه لیورپول تأکید می کند: بررسی تغییرات و نوسانات در یک بازه یک تا ده ساله نشان می دهد، نوسان و جهش اپیزودیک طول روز همزمان با تغییرات ناگهانی میدان مغناطیسی در هسته زمین روی می‌دهد.

این یافته جدید، درک محققان از پویایی کوتاه مدت هسته مایع زمین را تغییر داده و نشان می‌دهد، گوشته موجود بر روی هسته خارجی زمین یک رسانای ضعیف الکتریسیته بوده و بینش جدیدی از شیمی و کانی شناسی اعماق زمین ارائه می کند.

نتایج این مطالعه در مجله Nature‌ منتشر شده است.

[|Alireza|]

به گزارش سایت منجمان بدون مرز AWB :روز جمعه کاسینی پرتره ی جدیدی از زمین تهیه میکند!


[/URL]http://up.avastarco.com/images/dnfwti3uv922ilhhg19.jpg (http://up.avastarco.com/images/dnfwti3uv922ilhhg19.jpg)


روز جمعه 28 تیر ماه کاوشگر کاسینی در بخش دورِ سیاره ی زحل از آن سیاره تصویر میگیرد. تصویری که به نوعی یک کسوف محسوب میگردد چون خورشید پشت قرص سیاره پنهان میگردد و فضای پیرامون زحل در تاریکی مناسبی فرو میرود .نکته ی جالب توجه در این تصویر، نقطه ی ریزی است که در میان حلقه های زحل دیده خواهد شد. بله باز هم سیاره ی زمین همچون یک نقطه ی کوچک چند پیکسلی در کنار زحل و حلقه های آن خودنمایی میکند.

همچنین ناسا هم پروژه ای همگانی مهیا کرده است با نام برای زحل دست تکان دهید....هر دوی این پروژه ها بر یک مورد تاکید دارد. منجمان آماتور و گروه ها و مراکز علمی نجومی خوب است در این شب رصدهای عمومی ای برای مردم برگزار کنند و به این بهانه زحل را رصد کنند و توضیحاتی در باب زحل و کاسینی و ....بدهند.....

ایران هم مکان مساعدی است که میتواند این برنامه را برگزار کند. زیاد سخت نگیرید. حتی اگر یک نفر هستید و تلسکوپی دارید. آن را در یک جای عمومی قرار دهید و رصدی عمومی برگزار کنید....زحل را به مردم نشان دهید. عکس های کوچکی از زحل داشته باشید و به آنها نشان دهید و درباره اش اطلاعات ساده و پایه ای بدهید....به همین سادگی میتوانید وجه زیبای اجتماعی علم را به کار بگیرید و سهمی در علمی شدن جامعه داشته باشید.

پوستر های این پروژه:

http://up.avastarco.com/images/vhxomdrvi5jopezo1a8.png (http://up.avastarco.com/images/vhxomdrvi5jopezo1a8.png)

http://up.avastarco.com/images/mm47p8wtu2764ttvxhaa.png (http://up.avastarco.com/images/mm47p8wtu2764ttvxhaa.png)


http://up.avastarco.com/images/1hlx1ulxny4plc67s6y.png (http://up.avastarco.com/images/1hlx1ulxny4plc67s6y.png)

پوستر ها در سایز بزرگ (http://thedaytheearthsmiled.com/info.php)

منابع:
سایت منجمان بدون مرز (http://astronomerswithoutborders.org/projects/the-day-the-earth-smiled.html)
http://up.avastarco.com/images/e7epn4ohm7udfbtswc0.png (http://up.avastarco.com/images/e7epn4ohm7udfbtswc0.png)
سایت روزی که زمین لبخند زد (http://thedaytheearthsmiled.com/info.php)
[URL="http://up.avastarco.com/images/k2tcjijzx4o612a59wr4.png"]http://up.avastarco.com/images/k2tcjijzx4o612a59wr4.png (http://up.avastarco.com/images/k2tcjijzx4o612a59wr4.png)

وبلاگ دکتر نوروزی:کاکلی (http://kacoli.blogfa.com/)

[e_moases]

برای قمر جدید سیاره نپتون اسم پیشنهاد دهید!
لینک خبر (http://iaas.ir/news/1127/920426/%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%82%D9%85%D8%B1-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%86%D9%BE%D8%AA%D9%88%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D9%85-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D9%86%D9%87%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%AF%D9%87%DB%8C%D8%AF)

[e_moases]

اطلاعاتی هست که انجمن های شهرای مختلف کجا رصد میذارن؟
تو سایت منجمان بدون مرز؟

[Neptune]

نیوهورایزنز کجاست ؟
نیوهورایزنز فضاپیمای بدون سرنشینی هست که ناسا سال 2006 برای دیدار از نزدیک با پلوتو به فضا پرتاب کرد. نیوهورایزنز در حال حاضر در بین مدار اورانوس و نپتون قرار داره که دقیقا تیر ماه سال 1394 یعنی 2 سال دیگه به پلوتو میرسه. توی عکس زیر مکان فعلی نیوهورایزنز قابل مشاهده هست.

http://up.avastarco.com/images/37azc0zsb0unq5zm2f8l.jpg (http://up.avastarco.com/images/37azc0zsb0unq5zm2f8l.jpg)

[e_moases]

ستاره NGC 2392 که همچنین با عنوان سحابی اسکیمو معروف بوده، در تصویر جدید خود که توسط ناسا منتشر شده، پایان زیبایی را متصور شده است.

این ستاره به دلیل شکل صورت مانند که با یک کلاه خز پوشانده شده، اسکیمو نام گرفته و بخش کلاه آن در حقیقت مواد بیرونی ستاره هستند که با یک باد با سرعت 50 هزار کیلومتر در ساعت از مرکز ستاره مرده دور شده‌اند.

در این حالت گاز بسیار داغی اطراف هسته متراکم و داغ ستاره را می‌گیرد.

به گفته ناسا، این هسته از دمای سطح 50 هزار درجه سانتیگراد برخوردار بوده لایه‌های خارجی خود را با سرعت بیش از شش میلیون کیلومتر در ساعت به فضا پرتاب می‌کند.

پرتو ستاره داغ و تعامل باد پر سرعت آن با باد کندتر باعث ایجاد پوسته پیچیده و رشته‌ای سحابی سیاره‌ای می‌شود. در نهایت ستاره باقیمانده به یک ستاره سفید کوتوله تبدیل خواهد شد.

این تصویر جالب از سحابی اسکیمو توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندرای ناسا ثبت شده که طول موجهای پرتو ایکس و نوری را با یکدیگر برای ارائه یک تصویر رنگی و شگفت‌انگیز نمایش داده است.

رنگ بنفش این تصویر نشان‌دهنده موقعیت گاز چند میلیون درجه در نزدیک مرکز سحابی سیاره‌ای است. رنگهای قرمز، سبز و آبی نشانگر داده‌های تلسکوپ فضایی هابل از الگوی ظریف لایه‌های خارجی پرتاب شده این ستاره است.

ستاره‌هایی مانند اسکیمو و خورشید در میلیاردها سال آینده به عنوان سحابی سیاره‌ای شناخته شده‌اند. اگرچه برخلاف عنوان گمراه‌کننده‌اش، هیچ ارتباطی با سیارات نداشته بلکه تنها یک اثر تاریخی بوده چرا که این اجسام برای ستاره‌شناسان اولیه که با تلسکوپهای نوری کوچک به آنها می‌نگریستند، مانند صفحه سیاره‌ای بود.


http://www.bartarinha.ir/files/fa/news/1392/4/26/182766_107.jpg (http://bartarinha.ir/)

تصویر راست با طول موج نوری و تصویر چپ با طول موج پرتو ایکس ثبت شده است

http://www.bartarinha.ir/files/fa/news/1392/4/26/182767_317.jpg (http://bartarinha.ir/)
ستاره NGC 2392 که نام دیگر آن چهره دلقک است

http://www.bartarinha.ir/files/fa/news/1392/4/26/182768_769.jpg (http://bartarinha.ir/)
تصویر دیگر ناسا از سحابی اسکیمو
منبع (http://www.bartarinha.ir/fa/news/59562/پایان%20باشکوه%20ستاره%20«اسک� �مو»%20+عکس)

[حسین زارعی]

درب تلسکوپ IRIS باز شد

http://up.avastarco.com/images/1koogsoqfscl39lncvoe.jpg (http://up.avastarco.com/)

(در سمت چپ این تصویر، درب دایره ای و سفید رنگ این تلسکوپ قابل مشاهده است. امتیاز تصویر: NASA Goddard )


در روز چهارشنبه 26 تیر ماه و در ساعت 20:44 به وقت تهران ، تیم کنترل ابزار IRIS درب محافظ این تلسکوپ را باز کردند. این تلسکوپ در تاریخ ششم تیر روی راکت پگاسوس XL از پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شد.

دوره ی 60 روزه ی چک کردن این تلسکوپ، از زمان پرتاب آغاز شد. 30 روز ِ اول، که شامل آزمایشات و بررسی سیستم این فضاپیما است در روز 5 مرداد به پایان میرسد. تیم کنترل، زمان 30 روز ِ باقیمانده را صرف رصد های اولیه که باعث هماهنگی بهتر ِ ابزار های رصدی این فضاپیما می شوند، خواهند کرد. اگر همه ی این آزمایشات به درستی انجام شوند، برنامه ریزی به گونه ای است که رصد های علمی این فضا پیما در تاریخ 4 شهریور آغاز می شود.

تمام داده های این فضا پیما در اولین فرصت پس از آغاز ماموریت علمی ، در اختیار دانشمندان و عموم مردم قرار خواهد گرفت.


منبع: NASA (http://www.nasa.gov/content/goddard/telescope-door-on-iris-opens/index.html)

[masi]

نصب تلسکوپ در ماه


دو شرکت خصوصی در نظر دارند با نصب تلسکوپ‌هایی بر روی ماه تا سال 2016، نخستین ماموریت به قطب جنوب این قمر را عملی کنند.

ادامه... (http://isna.ir/fa/news/92042917540/نصب-تلسکوپ-در-ماه)

[gisu]

طلای زمین از کجا آمده است؟

عنصر طلا به علت ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد از گذشته‌های دور توجه آدمیان را به سوی خود جلب کرد؛ به‌گونه‌ای که امروز ابزاری برای مبادلات تجاری به‌شمار می‌رود. جالب است بدانید حدود ۷-۱۰× ۲/۸ درصد از بدن انسان نیز حاوی طلاست. اما این طلا از کجا آمده است؟
پژوهش‌های اخیر دانشمندان مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونی (CFA) نشان داده است که برخوردهای بین ستاره‌های نوتروتی٬ مقدار قابل توجهی طلا به همراه عناصر سنگین دیگر تولید می‌کند. ستاره‌های نوترونی٬ اجرام بسیارمتراکمی‌اند که از مرگ ستاره‌های بسیار بزرگ که جرم‌شان بین ۱/۴ تا ۹ برابر جرم خورشید است شکل می‌گیرند.
پس از آن که آشکارسازهای زمینی و فضایی فوران پرتو گاما موسوم به GRB 130603B را آشکار کردند گروه پژوهش٬ این فوران کوتاه مدت را بررسی کرد و متوجه درخشش غافلگیرکننده‌ای در طول موج فروسرخ نزدیک شدند که احتمالاً از ابری از مواد تولید شده در برخورد ستاره‌ای سرچشمه می‌گرفت. تصور می‌شود که این ابر کیهانی حاوی مقدار قابل توجهی از عناصر سنگین بکر و دست‌نخورده از جمله طلا است.
ادو برگر٬‌سرپرست پژوهش می‌گوید: « ما تخمین می‌زنیم که مقدار طلای تولید شده و پرتاب شده در حین برخورد دو ستاره‌ی نوترونی ممکن است ۱۰ بار بزرگ‌تر از جرم ماه باشد – جواهرات فراوانی آن‌جاست!»


فواران‌‌ پرتوهای گاما به دو دسته‌ی کوتاه و بلند تقسیم می‌شوند که به مدت زمان درخشش پرتو گاما بستگی دارد. فوران GRB 130603B در سوم ژوئن امسال به‌دست ماهواره‌ی سوییفت آشکار شد و حدود ۰/۲ ثانیه نیز به طول انجامید. هرچند پرتو گاما خیلی زود ناپدید شد٬‌ فوران GRB 130603B درخشش بی‌رنگ‌شونده‌ی را در طول‌موج فروسرخ نمایان کرد. روشنایی و رفتار این پس‌درخش‌ با پس‌درخش‌های متداولی که بر اثر برخورد باریکه‌ی پرسرعت ذرات با محیط اطراف خود پدید می‌آیند٬ هم‌خوانی نداشت.
در عوض٬‌ این درخش ‌رفتاری از خود نشان داد که انگار از عناصر رادیواکتیو مغشوش سرچشمه گرفته است. مواد سرشار از نوترونی که از برخورد ستاره‌های نوترونی به بیرون پرتاب می‌شود ممکن است چنین عناصری را تولید کنند. در نتیجه‌ی آن واپاشی رادیواکتیو صورت می‌گیرد و درخشی را تولید می‌کنند که به‌خوبی در طول موج فروسرخ دیده می‌شود. و این دقیقاً همان چیزی است که گروه پژوهش آن را رصد کرد.
ون-فای فونگ٬ دانشجوی فارغ‌التحصیل اسمیتسونی و از اعضای پژوهش می‌گوید: « ما به دنبال سرنخی بودیم تا فواران کوتاه‌مدت گاما را به برخورد ستاره‌های نوترونی مرتبط کند. درخشش رادیواکتیو GRB 130603B ممکن است همان سرنخ باشد.»
طبق محاسبات اعضای پژوهش٬ فوران پرتو گاما جرم معادل یک‌صدم جرم خورشید را به بیرون پرتاب کرده است که بخشی از آن طلاست. اگر این رقم را که برای یک فوران پرتو گاما به‌دست آمده را به همه‌ی پرتو گاماهایی که تاکنون در عالم رخ داده است بسط بدهیم می‌توان گفت که احتمالاً همه‌ی طلای کیهان و همچنین طلای روی زمین محصول فوران‌های پرتوهای گاما هستند.


چقدر طلا روی زمین وجود دارد؟ از آن‌جایی که بیشتر طلای زمین در نزدیکی هسته‌اش قرار دارد و دسترسی به آن امکان‌پذیر نیست٬ مقدار طلایی که انسان موفق شده است تا در طول تاریخ از زمین برداشت کند حدود ۱۷۲ هزار تن است که رقم بسیار کوچکی است. به عبارت دیگر با این مقدار طلا می‌توان مکعبی ساخت که هر ضلعش فقط ۲۰/۷ متر است. ( بر اساس پژوهش سالانه‌ی GFMS تامسون رویترز) تخمین‌های دیگری هم وجود دارد که کمی از رقم مذکور بیشتر یا کمترند. اما در نهایت می‌توان گفت که در پوسته‌ی زمین طلای چندانی وجود ندارد. به همین علت است که این فلز نسبت به بقیه‌ی فلزات گران‌بها شده است.
و شاید هم دانستن این که هر یک از اونس‌های طلا٬ میلیاردها سال پیش در نقطه‌ای دورافتاده در جهان٬ بر اثر برخورد ستاره‌ها با یکدیگر پدید آمده است٬‌ ارزش آن را چند برابر کند.
برگر می‌گوید: «به قول کارل ساگان همگی ما از ستاره‌ها تشکیل شده‌ایم و جواهرات‌مان نیز از برخوردهای ستاره‌ای‌.»



Read more http://canot.ir (http://canot.ir/?p=9475)



(http://www.cfa.harvard.edu/news/2013/pr201319.html)

(http://www.cfa.harvard.edu/news/2013/pr201319.html)


(http://www.cfa.harvard.edu/news/2013/pr201319.html)

[حسین زارعی]

عکس کاسینی از “زمین و ماه”

http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/07/9329557951_8caab11fd6_c.jpg

(ماه نقطه روشن درست زیر و سمت چپ زمین دیده می شود)


آیا شما در روز جمعه به سیاره زحل لبخند زدید؟ فضاپیمای کاسینی تصویر شما و هر کس دیگری بر روی زمین را از فاصله ی ۸۹۸،۴ میلیون مایل ( ۱٫۴۴ میلیارد کیلومتری ) دورتر از زمین به ثبت رسانده است.

این عکسی رنگی کامپوزیت ساخته شده از تصاویر خامی است که تاکنون به دست آمده، عکس کاسینی در طول موج مرئی به رنگ قرمز، سبز و آبی است. برخی از لکه های درخشان ستارگان در اطراف پس زمینه عکس بعلت ذرات پر انرژی، بصورت دیجیتالی حذف شده است.

فضاپیمای کاسینی در تاریخ ۱۹ ژوئیه در ساعت ۰۲:۴۳:۰۰ به وقت محلی UTC این عکس را از فاصله ۱٫۴۴ میلیارد کیلومتری زمین ثبت کرده است.

این تصویر کوچک از سیاره ما و ماه یادآور عکس “نقطه آبی کمرنگ” از ویجر ۱ میباشد و یک رقیب برای آن عکس محسوب می شود و یادآور نوشتار زیبای “کارل سیگن” میباشد:

“دوباره به این نقطه نگاه کنید. همین جاست. خانه اینجاست. ما اینجاییم. تمام کسانی که دوستشان دارید٬ تمام کسانی که می شناسید٬ تمام کسانی که تابحال چیزی در موردشان شنیده اید٬ تمام کسانی که وجود داشته اند٬ زندگی شان را در اینجا سپری کرده اند. برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه جمع شده است. هزاران مذهب٬ ایدئولوژی و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آنها کاملا مطمئن بوده اند٬ تمامی شکارچیان و صیادان٬ تمامی قهرمانان و بزدلان٬ تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن٬ تمامی پادشاهان و رعایا٬ تمامی زوج های جوان عاشق٬ تمامی پدران و مادران٬ کودکان امیدوار٬ مخترعان و مکتشفان٬ تمامی معلمان اخلاق٬ تمامی سیاستمداران فاسد٬ تمامی «ابرستاره ها»٬ تمامی رهبران کبیر٬ تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخِ گونه ما٬ آنجا زیسته اند٬ در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است...

ادامه این خبر در وبسایت علمی بیگ بنگ (http://bigbangpage.com/?p=3901)

[مداد رنگیهام]

http://up.avastarco.com/images/a968j4nwk6vv8mfpx5i2.jpg (http://up.avastarco.com/)

آیا در اورانوس و نپتون بارانی از الماس در حال بارش است. به گفته دانشمندان و پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در برکلى ، از سیارات اورانوس و نپتون دانه هاى تگرگ مانند الماس ساخته و فرو مى ریزند. این دو سیارات گاز گونه که قطر هر یک به حدود ۵۰۰۰۰ کیلومتر مى رسد در فاصله ۲٫۸ و ۴٫۵ میلیارد کیلومترى به دور خورشید مى چرخند. منشاء این الماسها متان است، با توجه به فشار و حرارت درونی زیاد در این دو سیاره مولکولها متان ابتدا مى شکنند و اتمهاى کربن و هیدروژن تبدیل مى شوند. سپس اتمهاى کربن به هم مى پیوندند و الماس را مى سازند این الماسها باید تحت تاءثیر جاذبه سیاره به صورت بارانى از کریستال فرود آیند.
گروهی از پژوهشگران با انجام تحقیقاتی و با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری و آزمایشگاهی نشان دادند که در جو سیارات اورانوس و نپتون دانه های الماس مانند تگرگ ساخته شده و فرو می ریزند.دانشمندان می گویند: منشاء این الماس ها احتمالا از متان است. زیرا متان می تواند تحت فشار درونی شدید و حرارت زیاد به حالت پخته در آید. شرایط موجود در درون این دو سیاره به گونه ای است که چنین امکاناتی را به وجود می آورد حرارت در بخش های درونی آن ها بین ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ درجه کلوین است. ضمن این که فشار می تواند تا ۵۰۰ هزار اتمسفر باشد. در این شرایط مولکولهای متان شکسته شده و به اتمهای کربن و هیدروژن تبدیل می شود. سپس اتمهای کربن به هم پیوسته و الماس را می سازد که این الماسها باید تحت تاثیر نیروی جاذبه سیاره به صورت بارانی از کریستال فرود آید.
اورانوس هفتمین سیاره از نظر نزدیکی به خورشید و چهارمین سیاره از نظر اندازه و سومین سیاره از نظر جرم است. در جو آن هیدروژنبه شکل H2 و ۱۲ درصد هلیوم و ۲ درصد متان وجود دارد اما از آنجایی که متان به شدت نور قرمز را جذب می‌کند این سیاره به رنگ آبی مایل به سبز دیده می‌شود. برررسی مادون قرمز حاکی از آن است که دمای این سیاره برابر ۵۸ درجه کلوین است. به نظر می‌رسد این سیاره دارای یونیسفر قوی باشد. بیشتر بادهای این سیاره برخلاف دیگر سیاره‌های مشتری‌گون منظومه شمسی از شرق به غرب می‌وزند نه از شمال به جنوب. در ارتفاعات بالایی دما ۶۴ کلوین (با تلورانس ۵ کلوین) می‌گردد و در این ارتفاعات آن بادهایی با سرعت ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر می‌وزند و البته گردبادهایی نیز در آن وجود دارند که به شکل لکه‌هایی دیده می‌شوند.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/07/neptune-diamond.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/07/neptune-diamond.jpg)
نپتون آخرین سیارهٔ منظومه شمسی است. این نام به عنوان خدای دریا و همزاد اورانوس نامگذاری شده است بر طبق تحقیقات حضور مقادیری متان نیز در این سیاره تایید شده است . در کل، ترکیبات جو این سیاره به مانند سایر سیارات غول پیکر گازی شامل ۸۵ تا ۹۰ درصد هیدروژن و ۱۰ تا ۱۵ درصد هلیوم می‌باشد.
نپتون با لایه ای ضخیم از ابرهایی که به سرعت در حال حرکتند پوشیده شده است. وزش باد، حرکت این ابرها را به ۱۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رساند. ابرهایی که در فاصله دورتری از سطح سیاره قرار دارند عمدتا متان یخ زده می باشند. دانشمندان معتقدند که ابرهای تیره تر نپتون که در زیر ابرهای متان قرار گرفته اند سولفات هیدروژنند.


Read More : http://www.spacedaily.com/news/carbon-99d.html

[مداد رنگیهام]

تیمی از دانشمندان بخشی از ابزار توالی‌دهنده دی ان ای در فضا را با موفقیت آزمایش کردند.بیش از 3.5 میلیارد سال پیش، شهاب‌سنگ‌ها در منظومه شمسی گردش و موادی را بین دو سیاره جوان زمین و مریخ رد و بدل می‌کردند.این بازی کهکشانی پینگ‌پنگ ممکن است قطعاتی از زمین را بر روی مریخ جا گذاشته باشد و بالعکس و در این میان، جد ژنتیکی را بین این دو سیاره ایجاد کرده باشد.

چنین نظریه‌ای برای کریستوفر کار، دانشمند علوم زمین، سیاره‌ای و جوی دانشگاه MIT از محبوبیت فراوانی برخوردار است.کار با همکاری دو تن از استادان برجسته این دانشگاه در حال ساخت یک توالی‌دهنده دی ان ای هستند که می‌توان زمانی آن را به مریخ فرستاد.در آن‌جا این توالی‌دهنده نمونه‌های یخ و خاک را برای کنکاش ردپاهای دی ان ای و دیگر مواد ژنتیکی بررسی می‌کند.

هم‌اکنون در گامی به سوی این هدف، کار و همکارانش در دانشگاه‌های MIT، هاروارد و MGH قلب ابزار مزبور یعنی میکروتراشه توالی‌دهنده دی ان ای را در معرض دوزهای تشعشعی مشابه دوزهایی که ممکن است طی یک پیاده‌روی رباتیک به مریخ ظاهر شوند، قرار داده‌اند.پس از قرار گرفتن در معرض چنین تشعشعی، شامل پروتون‌ها و یون‌های سنگین اکسیژن و آهن، میکروتراشه باکتری E. coli را تحلیل و با موفقیت توالی ژنتیکی آن را شناسایی کرد.

نتایج نشان می‌دهد که این میکروتراشه می‌تواند بیش از دو سال در فضا بقا یابد و این مدت زمان برای رسیدن به مریخ و جمع‌آوری داده‌ها کافی است.

حیات بر روی مریخ چه در حال و چه در گذشته، بسیار طاقت‌فرسا بوده زیرا جو این سیاره که عمدتا از دی‌اکسیدکربن تشکیل شده، 100 برابر نازک‌تر از جو زمین است و گرمای بسیار اندکی را ارائه می‌دهد. همچنین دمای این جرم کیهانی می‌تواند تا 195 - درجه فارنهایت اندازه‌گیری شود. از سوی دیگر، زیر سطح عمیق مریخ با زیرسطح زمین که مامن میکروب‌هاست، تفاوت چندانی ندارد.یافته‌های کنجکاوی نیز حاکی از آن است که در زیر سطح مریخ محیطی خشک و سرد با تمامی عناصر اصلی برای حیات وجود دارد.برای کشف چنین حیات زیرزمینی، یک ابزار توالی‌دهنده دی ان ای بر روی سطح مریخ باید نوسان‌های دما و قرارگرفتن دائم در معرض تشعشعات فضایی را تحمل کند.

چنین حالتی می‌تواند موجب شود که تراشه اندازه‌گیری‌های اشتباه را گزارش یا پایه‌های اضافی را در توالی‌های دی ان ای ثبت کند.

به منظور آزمایش مقاومت این تراشه در مقابل تشعشع، تیم علمی حاضر به «لابراتوار تشعشع فضایی» ناسا واقع در «آزمایشگاه ملی بروکهاون» سفر کردند.در آن جا این محققان 40 میکروتراشه را مطالعه کردند و نخست آزمایش الکتریکی را بر روی 20 تراشه انجام دادند.فرایندی که توسط آن ولتاژ و بازدهی یک تراشه برای اثبات این که بخش‌هایی از آن درست کار می‌کنند، مدرج می‌شوند.پس از آزمایش الکتریکی، دانشمندان تراشه‌ها را در معرض سطوح مختلف تشعشع قرار دادند و برای انجام این کار، از شتاب‌دهنده خطی و یک منبع یونی پرتو الکترون بهره بردند.

بالاترین دوز تشعشعی که تراشه‌ها در مقابل آن تاب آوردند، بیش از چیزی بود که آن‌ها طی دو سال ماموریتشان به مریخ تجربه خواهند کرد.

پس از غیرتشعشعی‌شدن این تراشه‌ها، تیم علمی بار دیگر عملکرد الکتریکی هر یک را آزمود و دریافت که در کارآیی آن‌ها تغییر اندکی حاصل شده بود.در دور دوم آزمایش‌ها، «کار» 20 میکروتراشه دیگر را در معرض همان سطح تشعشع آزمایش اول قرار داد و سپس آن‌ها را به آزمایشگاهش بازگرداند و هر یک را با قطعاتی از دی ان ای E. coli بارگیری کرد.

نتایج نشان داد که بر خلاف قرارگرفتن در معرض تشعشع، تراشه‌ها قادر به تحلیل دی ان ای و تشخیص درست توالی‌های باکتریایی بودند.

جزئیات این مطالعه در مجله Astrobiology منتشر شد.:)

[e_moases]

[FONT=Tahoma] تیمی از دانشمندان بخشی از ابزار توالی‌دهنده دی ان ای در فضا را با موفقیت آزمایش کردند.بیش از 3.5 میلیارد سال پیش، شهاب‌سنگ‌ها در منظومه شمسی گردش و موادی را بین دو سیاره جوان زمین و مریخ رد و بدل می‌کردند.این بازی کهکشانی پینگ‌پنگ ممکن است قطعاتی از زمین را بر روی مریخ جا گذاشته باشد و بالعکس و در این میان، جد ژنتیکی را بین این دو سیاره ایجاد کرده باشد.
منبع این خبر (http://www.bonyannews.ir/اخبار/tabid/41/articleType/ArticleView/articleId/3274/categoryId/9/Default.aspx)

[space]

فضاپیمای کاسینی ناسا که ماموریت کاوش ارباب حلقه های منظومه شمسی، زحل، را برعهده دارد ماموریت جدیدی دریافت نموده است. در طی این ماموریت، قرار است در 19 جولای 2013 کاسینی به خانه اش بنگرد و از زمین در فاصله ی صدها میلیون مایلی عکس برداری کند.

در این تصویر، زمین به صورت نقطه ی ابی کوچکی در میان حلقه های زحل دیده خواهد شد. لیندا اسپیلکر یکی از دانشمندان پروژه کاسینی میگوید:
" درحالی که زمین در تصویر کاسینی از فاصله ای معادل 1 میلیارد و 440میلیون کیلومتری، به اندازه تنها یک پیکسل در تصویر خواهد بود، تیم کاسینی میخواهد این فرصت را به جهانیان بدهد تا خانه شان را از زحل نگاه کنند."

ثبت این تصویر موزاییکی زمین در سال 2:27 دقیقه بعدازظهر روز 19 جولای به وقت گرینویچ اغاز شده و 15 دقیقه بعد هم به اتمام میرسد و نتیجه به زمین ارسال میشود.
عکس زیر، شبیه سازی از ان چیزی است که ما احتمالا از زمین خود در کنار زحل خواهیم دید.


http://up.avastarco.com/images/cw9um6hhfpzcm4s8o3g.jpg (http://up.avastarco.com/images/cw9um6hhfpzcm4s8o3g.jpg)

منبع:sciencedaily
در تاریخ 19 جولای کاسینی و مسنجر هم زمان از سیاره زمین عکس برداری کردند.
مسنجر از فاصله ای حدود 98 میلیون کیلومتری و کاسینی از فاصله ای بالغ بر 1میلیارد و 500 میلیون کیلومتر
این تصویر ترکیب این دو عکس است
[/URL]http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/226xvariable_height/public/pia17038annotated_0.jpg?itok=3djJaij0 (http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/226xvariable_height/public/pia17038annotated_0.jpg?itok=3djJaij0)

سایز بزرگ این عکس اینجا (http://www.nasa.gov/mission_pages/cassini/multimedia/pia17038.html)
و عکس بزرگ کاسینی از زمین به تنهایی اینجا (http://photojournal.jpl.nasa.gov/figures/PIA17171_fig1.jpg) و اینجا (http://www.nasa.gov/sites/default/files/20130722_annotated_earth-moon_from_saturn_1920x1080_1.jpg?itok=nlxq2GML)
[URL="http://photojournal.jpl.nasa.gov/figures/PIA17171_fig1.jpg"]

[حسین زارعی]

اولین تصویر تلسکوپ فضایی IRIS از اتمسفر راز آلود خورشید


http://up.avastarco.com/images/1cqfuvopb1kqciifdcfr.png (http://up.avastarco.com/)

( این دو عکس بخشی از خورشید را نشان می دهند، تصویر تهیه شده توسط IRIS در سمت راست و تصویر گرفته شده توسط SDO در سمت چپ مشخص است. در تصویر IRIS لایه های پایینی اتمسفر خورشید قابل مشاهده است. امتیاز تصویر: NASA/SDO/IRIS )


در تاریخ 17 جولای 2013 و در هنگامی که فضاپیما به دور زمین در حال گردش بود، درب تلسکوپ برای دیدن لایه های پایینی و اسرار آمیز جوّ خورشید باز شد و نتایج آن تا به اینجا کاملا شکفت انگیز هستند. داده ها واضح و شفاف هستند و جزئیات بی نظیری از ناحیه ی کمتر دیده شده ی خورشید را نشان می دهند.

آدریان داو ( Adrian Daw ) از دانشمندان ماموریت IRIS در پایگاه پرواز های فضایی گدارد ناسا می گوید: این تصاویر زیبا از IRIS برای فهمیدن اینکه چگونه اتمسفر پایینی خورشید ممکن است باعث اتفاقاتی در اطراف خورشید باشد، به ما کمک می کند. هرگاه که شما به چیزی با جزئیات بیشتری که تا پیش از این دیده نشده بود نگاه کنید، باعث باز شدن در های تازه ای از فهم می شوند.

الن تایتل (Alan Title ) پژوهشگر اصلی در مرکز فناوری های پیشرفته ی خورشیدی و اختر فیزیک لاکهید مارتین می گوید: کیفیت عکس ها و طیف های دریافتی ما از IRIS شگفت انگیز است. این دقیقا همان چیزی است که ما به آن امیدوار بودیم. کار زیادی برای فهمیدن آنچه که ما مشاهده می کنیم لازم است، اما کیفیت داده ها ما را به انجام آن کار قادر می سازد.

تصاویر IRIS از ساختار های ریز در ناحیه واسط فام سپهر خورشید به دانشمندان کمک می کند تا بررسی کنند که چگونه انرژی مغناطیسی باعث گرم تر شدن اتمسفر خورشید می شود. دانشمندان تیاز دارند تا این منظقه را با جزئیات دقیق رصد کنند، چون جریان انرژی باعث می شود تا دمای لایه ی بالایی اتمسفر خورشید (تاج خورشدی) به بیش تر از یک میلون کلوین برسد، دمایی تقریبا هزار برابر داغ تر از دمای سطح خورشید..

منبع: NASA (http://www.nasa.gov/content/goddard/iris-telescope-first-glimpse-of-suns-mysterious-atmosphere/index.html)

[مداد رنگیهام]

بنا بر شماری از مشاهده‌‌های تازه، یک ابر گازی بدفرجام دارد با سیاه‌چاله‌ی بزرگ ِ میانه‌ی راه‌شیری برخورد می‌کند. ستاره‌شناس‌ها انتظار دارند این ابر دست‌نخورده نماند؛ و بعید است که بتواند در برخوردش با سیاه‌چاله‌ی میانه‌ی کهکشان، جان سالم به در ببرد...

بقیشو اینجا بخونین:)
http://bigbangpage.com/?p=4053
به نظرتون از زمین چیزی دیده میشه؟

[Parnia Shokri]

بنا بر شماری از مشاهده‌‌های تازه، یک ابر گازی بدفرجام دارد با سیاه‌چاله‌ی بزرگ ِ میانه‌ی راه‌شیری برخورد می‌کند. ستاره‌شناس‌ها انتظار دارند این ابر دست‌نخورده نماند؛ و بعید است که بتواند در برخوردش با سیاه‌چاله‌ی میانه‌ی کهکشان، جان سالم به در ببرد...

بقیشو اینجا بخونین:)
http://bigbangpage.com/?p=4053
به نظرتون از زمین چیزی دیده میشه؟


یه ویدیو کوتاه در این مورد اینجا (http://www.bing.com/videos/browse?mkt=en-us&vid=dfc161e1-9a72-0980-ea94-be16c1221b92&from=sharepermalink&src=v5:share:sharepermalink:)

بله از زمین هم دیده میشه. اما این لینک (http://astrobites.org/2013/07/20/lets-watch-as-the-supermassive-black-hole-sgr-a-spaghettifies-a-gas-gloud/) در پاراگراف چهارم یه توضیح هم داده::

همینطوری که ابر گازی داره کش میاد نوری که ازش ساطع میشه به خاطر فرایندی به نام انتقال به سرخ گرانشی سخت تر دیده میشه. [یه توضیح کوتاه!] امواج الکترومغتاطیسی که از یه چشمه با میدان گرانشی قوی (مثلا سیاهچاله) ساطع میشن وقتی که از یه جای دیگه که میدان گرانشی ضعیف تری داره (مثلا زمین) مشاهده میشن, انتقال به سرخ پیدا میکنن. (یعنی بسامد موج کم و طول موج زیادتر میشه). این اثر انقدر قویه که قبل از اینکه ابر گازی به افق رویداد سیاهچاله برسه, دیگه قابل دیدن نیست.

[masi]

هاوكينگ و كتاب "تاريخچه مختصر من"

استفان هاوکینگ در حال انتشار کتابی است که دیدگا‌های جالبی را در خصوص زندگی‌اش مطرح می‌کند.نخستین اثری که وي با استفاده از فناوری‌های جدید به تنهایی نوشته است.

ادامه... (http://www.tazehayenojoomi.ir/physics/اخبارفيزيك/397-هاوكينگ-و-كتاب-تاريخچه-مختصر-من)

[melika bidabadi]

نور متوقف شد

https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/644194_607822322595122_1021059266_n.jpg آلبرت اینشتین معتقد بود هیچ چیز در جهان نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند، اما چیزی درمورد اینکه شاید بتوان سریع‌ترین پدیده جهان را در مسیر حرکتش متوقف کرد، نگفته بود.
نور به عنوان سریع‌ترین پدیده جهان برای مدتی قابل توجه، یعنی برای یک‌دقیقه، در مسیر خود متوقف شده و رکوردی باورنکردنی را به ثبت رساند. این درحالی است که نور در مدت یک‌دقیقه می‌تواند ۱۸ میلیون کیلومتر مسافت را بپیماید، یعنی مسافتی برابر ۲۰ سفر به دور ماه.
به گفته توماس کرائوس محقق دانشگاه سن اندروز در بریتانیا یک دقیقه برای توقف نور زمان بسیار بسیار زیادی است، و این رکورد موفقیت بزرگی برای فیزیکدانان به شمار می‌رود. چنین قابلیتی می‌تواند امکان استفاده از ارتباطات کوانتومی ایمن در مسافت‌های طولانی را به وجود آورد.


ادامه درhttp://bigbangpage.com/?p=4094

[rezash]

کشف یک ابر نواختر جدید



کشف یک ابر نواختر در کهکشان مسیه74 که در صورت فلکی حوت واقع شده است.

http://media.skyandtelescope.com/images/SN_2013ej.jpg (http://media.skyandtelescope.com/images/SN_2013ej.jpg)

ام74 کهکشانی نسبتا کم فروغ در صورت فلکی حوت و نزدیک به ستاره "اتای حوت"قرار دارد.

اینگونه اجرام اغلب در دیگر کهکشانها دیده میشوند و در سال گذشته چندین بار خبر رویت این اجرام در کهکشانهای نزدیک منتشر شد.

اغلب اینگونه اجرام توسط رصدگران و عکاسان اجرام عمقی آسمان رویت و ثبت میشوند.

ام74 حدود 30 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد و کهکشانی نسبتا" نزدیک به حساب می آید.

در حال حاضر صورت فلکی حوت و ام74 را میتوان ساعتی بعد از نیمه شب و در ارتفاعی مناسب رویت کرد. (2 بامداد به بعد)

http://media.skyandtelescope.com/images/M74_finder_chart.jpg (http://media.skyandtelescope.com/images/M74_finder_chart.jpg)

جزئیات خبر در نشانی زیر:

SkyandTelescope.com (http://www.skyandtelescope.com/)

[حسین زارعی]

مشاهده‌ی «دُم» منظومه‌ی شمسی

http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/07/solar-system.jpg

(منظومه‌ی شمسی (چنان‌که در شکل نشان داده شده) جریانی از ذرات باردار را پشتِ سر خود می‌کشد.)

دانشمندان در یک کنفرانس مطبوعاتی و در Astrophysical Journal اعلام کردند: منظومه‌ی شمسی مادامی که در کهکشان حرکت می‌کند٬ دنباله‌ای در‌هم‌پیچیده و طولانی را به دنبال خود می‌کشد. این دنباله انبوهی از ذرات باردار به شکل یک گل ِ شبدر است که میلیون‌ها کیلومتر گسترده شده است.

این کشف٬ از داده‌هایی حاصل شده که توسط جستجوگر مرزهای بین ستاره‌ای یا IBEX (ماهواره‌ای که در سال ۲۰۰۸ راه‌اندازی شده است) جمع‌آوری شده‌اند. این ماهواره مسیر اتم‌های پرسرعتی که منشا آن‌ها حومه‌ی منظومه‌ی شمسی است را ترسیم می‌کند. این مسیرها پیش از آن ترسیم می‌شوند ‌که این ذرات ضربه‌های‌ به سمت داخل ناشی از برخورد با ذرات بارداری که از خورشید می‌آیند را تجربه کنند. نحوه‌ی توزیع این اتم‌ها به محققان این امکان را می‌دهد تا از مرزهای هلیوسفر نقشه‌برداری کنند؛ حبابی شامل سیارات و دیگر موادی که در منظومه‌ی شمسی وجود دارد و به شکل مستمر توسط ذراتی که از خورشید به بیرون می‌جهند متورم می‌شود.

مقطع این دنباله شبیه یک گل شبدر چهاربرگ است که دو تای آن انبوهی از ذرات خورشیدی است که با سرعت کم حرکت می‌کنند و دوتای دیگر از ذرات با سرعت بالا تشکیل شده است. همچنین این داده‌ها از مسطح شدن و پیچ‌خوردن این گل‌شبدری توسط میدان‌های مغناطیسی کهکشانی پرده برمی‌دارد. این میدان‌ها٬ میدان هایی هستند که بر روی خورشید و در طول کهکشان راه شیری با سرعتی در حدود ۸۴۰۰۰ کیلومتر بر ساعت غرش می‌کنند؛ شبیه میدان‌های مغناطیسی که باعث واپیچش روبان‌هایی از ذرات باردار دورتادورِ لبه‌ی هلیوسفر می‌شود.

منبع: وبسایت علمی بیگ بنگ (http://bigbangpage.com/?p=4139)

[حسین زارعی]

فضاپیمای کاسینی نیرویی که فواره های قمر زحل را کنترل می کرد را آشکار ساخت

http://up.avastarco.com/images/1pnbe60hcbmszaef83tn.jpg (http://up.avastarco.com/)

( این عکس ها چگونگی تاثیر نیرو های گرانشی را روی فواره های انسلادوس نشان می دهد. امتیاز تصویر: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona/Cornell/SSI )

بر اساس داده هایی که توسط فضاپیمای کاسینی دریافت شده است، شدت فواره های یخ و ذرات آلی که از انسلادوس (قمر زحل) به بیرون پرتاب می شوند، به فاصله ی این قمر از زحل بستگی دارد.

یافته ها نشان می دهند که یک مخزنی از آب یا یک اقیانوس در زیر سطح یخی این قمر پنهان شده است. این اولین مشاهده ی واضح فواره های روشن در قطب جنوب انسلادوس است که به طور قابل پیش بینی تغییر می کند. جزئیات و نتایج بررسی ها در یک مقاله ی علمی در نسخه ی همین هفته در مجله ی Nature منتشر شده اند.

مَت هدمن (Matt Hedman ) نویسنده ی این مقاله و یکی از دانشمندان تیم کاسینی می گوید: این فواره های انسلادوس ظاهرا مانند دهانه ی لوله ی آبیاری قابل تنظیم باغچه ها کار می کنند. این دهانه ها در هنگامی که انسلادوس به زحل نزدیک تر است تقریبا بسته می شوند و در هنگامی که انسلادوس در فاصله ی دورتر از زحل قرار می گیرد دهانه ها کاملا باز می شوند. ما فکر می کنیم که علت این اتفاق، فشرده شدن و رها کردن انسلادوس توسط گرانش زحل باشد.

فضاپیمای کاسینی که از سال 2004 به دوز زحل در حال گردش است، این فواره ها را که توده های بزرگی تز بخار را تشکیل می دهند در سال 2005 کشف کرد. یخ و ذرات آلی از طریق چند شکاف که "خط راه راه های پلنگ" نامیده شده اند، به بیرون پرتاب می شوند.

http://up.avastarco.com/images/21rrvjj7m8h5okybt0i.jpg (http://up.avastarco.com/)

( در این تصویر شما فواره های یخی را مشاهده می کنید که از مناطقی در نزدیکی قطب جنوب که "خط راه راه های پلنگ" نامیده شده اند، به بیرون می جهند )

کریستف ستین (Christophe Sotin )، یکی از اعضای تیم کاسینی در JPL می گوید: طرز واکنش نشان دادن فواره ها خیلی به تغییرات فشار ها در انسلادوس وابسته است که این به وجود یک منیع بزرگی از آب مایع اشاره می کند.

این داده ها نشان می دهند که فواره ها در هنگامی که این قمر در نزدیک ترین فاصله از زحل قرار داشت بسیار ناچیز بودند. فواره ها به تدریج و با افزایش فاصله ی انسلادوس از زحل، روشن و روشن تر شدند. این مانند حرکت کردن از تالار ورودی بسیار تاریک، به داخل یک اداره ی بسیار روشن است.

منبع: NASA (http://www.nasa.gov/mission_pages/cassini/whycassini/cassini-sees-forces-controlling-enceladus-jets/index.html#.UfnvStL9vjJ)

[مداد رنگیهام]

http://hupaa.com/db/pages/2013/07/31/001/zimg_001_302.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/07/31/001/zimg_001_302.jpg)


اخترشناسان با استفاده از رصدخانه اشعه ایکس چاندرا موفق به مشاهده گذر یک سیاره فراخورشیدی از مقابل ستاره والد شدند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیستم ستاره‌یی HD189733 در فاصله 63 سال نوری از زمین واقع شده است.

اخترشناسان برای نخستین بار از زمان کشف سیارات فراخورشیدی در دو دهه قبل با استفاده از رصدخانه اشعه ایکس ناسا و رصدخانه نیوتن XMM‌ آژانس فضایی اروپا (ESA) موفق به رصد گذر سیاره فراخورشیدی از مقابل ستاره والد HD189733 شدند.

«کاتیا پوپنهگر» از محققان مرکز اخترفیزیک هاروارد- اسمیت سونیان و سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: نخستین رصد اشعه ایکس از گذر یک سیاره فراخورشیدی از مقابل ستاره والد، اطلاعات جدیدی را در خصوص ویژگی های سیاره ارائه می کند.

سیاره فراخورشیدی HD189733b مشابه سیاره مشتری در منظومه شمسی است، اما در مدار بسیار نزدیک به ستاره والد قرار دارد؛ فاصله این سیاره تا ستاره والد 30 برابر نزدیک تر از فاصله زمین به خورشید است و مدت گردش سیاره بدور ستاره تنها 2.2 روز به طول می انجامد.

اخترشناسان از تلسکوپ فضایی کپلر برای بررسی سیاره در طول موج نوری استفاده کردند و با کمک تلسکوپ هابل رنگ آبی سیاره مورد مطالعه قرار گرفت که نشان می داد این رنگ ناشی از وجود ذرات سیلیکات در جو سیاره است.

رصدهای اشعه ایکس با کمک رصدخانه چاندرا و نیوتن XMM جزئیات جدیدی در خصوص نوع و جو اطراف سیاره HD189733b ارائه کرد که نشان می دهد، لایه های کشیده ای از جو سیاره وجود دارند که در طیف نوری شفاف اما در اشعه ایکس مات هستند.

در این تحقیقات همچنین جزئیات دقیقی از نحوه اثرگذاری سیاره و ستاره والد بر یکدیگر مشخص شد.

پرتوهای اشعه ایکس و فرابنفش از ستاره والد HD189733 باعث تبخیر جو سیاره فراخورشیدی HD189733b می شوند که باعث از دست رفتن 100 تا 600 میلیون کیلوگرم از جرم جو سیاره می شود.

نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

http://www.hupaa.com/20130731104225001/%D9%86%D8%AE%D8%B3%D8%AA%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D8%B5%D8%AF-%DA%A9%D8%B3%D9%88%D9%81-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D 8%AF%DB%8C

[aysa]

مثل پست قيلي بازم از فيزيك خبر دارم.ولي اين دفعه دو تاست.
1:آیا یک فوتون می‌تونه واپاشی کنه؟ تصور این موضوع که یک فوتون دچار واپاشی بشه بسیار سخته، به ویژه هنگامی که نور ستارگان دوردست را در نظر می‌گیریم که میلیون‌ها کیلومتر را در فضا طی می‌کنند تا به ما برسند. با این حال اگر فوتون‌ها دارای جرم باشند، حتی اگر این جرم بسیار کوچک و غیر قابل مشاهده باشد، احتمال واپاشی آنها به ذرات سبک‌تر وجود دارد. اگر بخواهیم دنبال نشانه‌هایی برای این نوع واپاشی بگردیم، باید به قدیمی‌ترین نور موجود در کائنات یعنی تابش میکروموج زمینه (CMB) مراجعه کنیم.
با استفاده از كارايي ميشه اونارو بشكافيم.ادامه ي مطلبو از اين جا (http://www.hupaa.com/20130720072242002/%D9%81%D9%88%D8%AA%D9%88%D9%86-%D9%87%D8%A7-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%87%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF)بخونين

2:تا حالا فك كردين كي ميتونه بشتر از همه عمركنه؟جواب اين سؤال پيدا شد.:نور
تحقیقات جدید نشان می دهد فوتونها به عنوان ذرات تشکیل دهنده نور عمری دست کم یک کوینتیلیون ( یک میلیارد ضرب در یک میلیارد یا 10 به توان 18 ) سال دارند.

اگر فوتونها بمیرند، ذراتی منتشر می کنند که سریعتر از نور حرکت می کنند.
بسیاری از ذرات در طبیعت طی زمان دچار واپاشی می شوند. برای مثال اتمهای رادیواکتیو بی ثبات هستند و در نهایت به ذرات کوچکتر شکسته می شوند و در این میان انرژی آزاد می کنند.دانشمندان به طور کلی تصور می کنند که فوتونها شکسته نمی شوند، چرا که تصور می شود آنها فاقد هرگونه جرمی هستند که براساس آن دچار واپاشی شوند.وقتي خبرارو خوندم اولش فك كردم اين دوتا دارن همديگرو نقض مي كنن چون تاريخ ارسالاشونم متفاوت بود شك كردم به صحت اين اخبار ولي وقتي هردوتا شونو كامل خوندم فهميدم جريان از چي قراره.
برای ادامه ي مطلب برين اينجا (http://www.hupaa.com/20130805052635002/%D9%86%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B7%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%B9%D9%85%D8%B1)
پيشنهاد مي كنم هر دوتا موضوع رو كامل بخونين تا دچار اشتباه من نشين:)

[melika bidabadi]

شاید کیهان در حال انبساط نباشد!http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/1.13379.jpg

کیهان‌شناسان با مشاهده‌ی سرخ‌گرایی گسیلی کهکشان‌ها، چنین نتیجه گرفتند که فضازمان در حالِ انبساط بوده و به همین دلیل کهکشان‌هایی که در دلِ فضازمان جای گرفته‌اند نیز در حالِ دور‌شدن از یکدیگر هستند. هم‌چنین میزانِ این سرخ‌گرایی برای کهکشان‌های دورتر، بیش‌تر است. کیهان‌شناسان از این مشاهده نیز چنین برداشت کردند که انبساطِ کیهان به صورت شتاب‌دار است. اما یک کیهان‌شناس به تازگی چنین پیشنهاد کرده که شاید جرمِ متغیرِ ذرات بتواند سرخ‌گراییِ دیده‌شده در کهکشان‌های دوردست را توضیح داده و روشن کند که چرا چنین به نظر می‌رسد که کهکشان‌های دوردست به صورتِ شتاب‌دار از ما دور می‌شوند.


کیهان با انفجاری زاییده شد و تاکنون در حالِ انبساط بوده است. این نمایی رایج است که برای نزدیک به یک قرن، تصویری از کیهانِ پیرامون ما ارائه کرده است. اما یکی از کیهان‌شناسان به تازگی تفسیری اساساً متفاوت از رویدادهای پیرامونِ ما معرفی کرده که در آن، کیهان به هیچ روی در حالِ انبساط نبوده و نیست.
کریستوف وِتریچ (Christof Wetterich) فیزیکدانی نظری از دانشگاهِ هیدل‌برگ در آلمان، در مقاله‌ای که در سروِرِ پیش‌ازچاپِ arXiv منتشر کرده، کیهان‌شناختیِ متفاوتی را ابداع کرده که در آن، کیهان در حالِ انبساط نیست، اما جرمِ همه‌چیز پیوسته در حالِ افزایش است. چنین تفسیری می‌تواند فیزیکدانان را در درکِ بهترِ مطالبِ سخت همچون تکینگیِ شناخته‌شده‌ی بیگ بنگ، یاری کند.


ادامه در:http://bigbangpage.com/?p=4236

[مداد رنگیهام]

دانشمندان بر اساس قرمز گرایی نوری که از کهکشانها دیده میشه به این نتیجه رسیدن که کیهان در حال انبساطه و چون میزان این قرمز گرایی در نور کهکشانهتای دورتر بیشتر بود نتیجه گرفتن که این انبساط باید شتابدار باشه ولییییی....!

این خبر میگه بیایم یه جور دیگه بهش نگاه کنیم بسامد نور مشخصه ای که از یک اتم ساطع میشه به میزان زیادی به جرم اتم مخصوصا الکترنهای اون اتم بستگی داره بنابر این با افزایش جرم اتم فتونهای تولیدی ازش هم پر انرژی تر میشن به عبارت دیگه به سمت آبی طیف حرکت میکنن.

حالا اگر فرض کنیم جرم همه اجسام کیهان با گذشته زمان در حال افزایشه وقتی ما به اجسام دور نگاه میکنیم چون سرعت نور محدوده در اصل داریم به گذشته اجرام نگاه میکنیم که جرم همه چیز کمتر بوده و به همین دلیله که به نظر می‌رسه که رنگِ کهکشان‌های پیرتر، نسبت به رنگ‌ها و بسامدهای کنونی دچار سرخ‌گرایی شده و میزان این سرخ‌گرایی متناسب با فاصله‌ی این کهکشان‌ها از زمینه وجودِ این سرخ‌گرایی چنین القا می‌کنه که کهکشان‌ها در حال دورشدن از ما هستن، حتی اگر چنین نباشه.
حالا اصل خبر رو بخونین!:)

http://bigbangpage.com/?p=4236

......................
پست ملیکا جونو ندیده بودم :دی ببخشید!:)

[narcissus flower]

دانشمندان بر اساس قرمز گرایی نوری که از کهکشانها دیده میشه به این نتیجه رسیدن که کیهان در حال انبساطه و چون میزان این قرمز گرایی در نور کهکشانهتای دورتر بیشتر بود نتیجه گرفتن که این انبساط باید شتابدار باشه ولییییی....!

این خبر میگه بیایم یه جور دیگه بهش نگاه کنیم بسامد نور مشخصه ای که از یک اتم ساطع میشه به میزان زیادی به جرم اتم مخصوصا الکترنهای اون اتم بستگی داره بنابر این با افزایش جرم اتم فتونهای تولیدی ازش هم پر انرژی تر میشن به عبارت دیگه به سمت آبی طیف حرکت میکنن.

حالا اگر فرض کنیم جرم همه اجسام کیهان با گذشته زمان در حال افزایشه وقتی ما به اجسام دور نگاه میکنیم چون سرعت نور محدوده در اصل داریم به گذشته اجرام نگاه میکنیم که جرم همه چیز کمتر بوده و به همین دلیله که به نظر می‌رسه که رنگِ کهکشان‌های پیرتر، نسبت به رنگ‌ها و بسامدهای کنونی دچار سرخ‌گرایی شده و میزان این سرخ‌گرایی متناسب با فاصله‌ی این کهکشان‌ها از زمینه وجودِ این سرخ‌گرایی چنین القا می‌کنه که کهکشان‌ها در حال دورشدن از ما هستن، حتی اگر چنین نباشه.
حالا اصل خبر رو بخونین!:)





مسئله
من با خوندن این متن به چند مشکل برخورد کردم...
تا اونجایی که میدونیم , جرم یک اتم کاملا وابسته به هسته ی اتم هست .و جرم الکترون ها خیلی ناچیز در برابر جرم هسته هست ... پس باید این قسمت اصلاح بشه.

و پرتو مشخص های که ما میبینم به دلیل تغییر و اختلاف در تراز انرژی الکترون ها هست ...

و در صورتی که بخواهیم فرض کنیم تغییر جرم بر حسب زمان داریم , یعنی اگر یک بسته داشته باشیم و بعد از گذشت زمان ببینیم جرمش زیاد شده , اونوقت این جرمه از کجا اومده؟؟انرژی تبدیل به جرم شده؟؟ایا ما میتونیم این موضوع رو در تغییر انرژی جهان ببینیم ؟اصلا چه چیزی باعث این اتفاق میشه ؟؟

در ثانی اگر درست باشه , اونوقت به فرض طیف سنجی ما که کلا نابود میشه ,یعنی مثلا میگیم فلان سحابی به فرض تو طیفش اکسيژن داره , اما الان بگیم نه یه عنصر دیگه هست مثلا طیف هیدروژن هست .یعنی سنگینی اکسیژن ان دوران با هیدروژن الان یکی هست... و کلی مشکل دیگه...

البته باید صحت این موضوع خیلی دقیق بررسی بشه :)

[مداد رنگیهام]

مسئله
من با خوندن این متن به چند مشکل برخورد کردم...
تا اونجایی که میدونیم , جرم یک اتم کاملا وابسته به هسته ی اتم هست .و جرم الکترون ها خیلی ناچیز در برابر جرم هسته هست ... پس باید این قسمت اصلاح بشه.

و پرتو مشخص های که ما میبینم به دلیل تغییر و اختلاف در تراز انرژی الکترون ها هست ...

و در صورتی که بخواهیم فرض کنیم تغییر جرم بر حسب زمان داریم , یعنی اگر یک بسته داشته باشیم و بعد از گذشت زمان ببینیم جرمش زیاد شده , اونوقت این جرمه از کجا اومده؟؟انرژی تبدیل به جرم شده؟؟ایا ما میتونیم این موضوع رو در تغییر انرژی جهان ببینیم ؟اصلا چه چیزی باعث این اتفاق میشه ؟؟

در ثانی اگر درست باشه , اونوقت به فرض طیف سنجی ما که کلا نابود میشه ,یعنی مثلا میگیم فلان سحابی به فرض تو طیفش اکسيژن داره , اما الان بگیم نه یه عنصر دیگه هست مثلا طیف هیدروژن هست .یعنی سنگینی اکسیژن ان دوران با هیدروژن الان یکی هست... و کلی مشکل دیگه...

البته باید صحت این موضوع خیلی دقیق بررسی بشه :)
منم نگفتم جرم اتم به جرم الکترون ها بستگی داره یه بار دیگه جمله رو بخونین بسامد نور مشخصه ای که از یک اتم ساطع میشه به میزان زیادی به جرم اتم مخصوصا الکترنهای اون اتم بستگی داره بنابر این با افزایش جرم اتم فتونهای تولیدی ازش هم پر انرژی تر میشن به عبارت دیگه به سمت آبی طیف حرکت میکنن.
بذارید اصل نوشته رو بذارم:

اما همانگونه که وِتریچ نیز اشاره می‌کند، بسامدِ نورِ مشخصه‌ای که از اتم‌ها گسیل می‌شود به جرمِ ذراتِ بنیادیِ سازنده‌ی آن‌ها، به ویژه الکترون‌های موجود در ساختارِ اتم‌ها نیز بستگی دارد. اگر جرمِ یک اتم افزایش یابد، فوتون‌هایی که گسیل می‌کند نیز پرانرژی‌تر خواهد بود و از آن‌جا که انرژی‌های بالاتر هم‌ارزِ بسامدهای بالا‌تر است، بسامدِ نورهای در جذب یا گسیلی توسطِ این اتم نیز به سوی بخشِ آبی‌رنگِ جذبی جابه‌جا خواهد شد. برعکس، اگر ذرات رفته‌رفته سبک‌تر شوند، بسامدها نیز به سوی بخشِ قرمزِ حذبی جابه‌جا می‌شوند.

اگر قرار باشه این دیدگاه رو بپذیریم دو حالت برای ماده پیش میاد یا باید قبول کنیم که انرژی یا نوع دیگه ای از ماده داره به جرم مورد نظر ما(سازنده الکترون ها و ذرات بنیادی) تبدیل میشه یا اینکه تصور ما از جرم درست نیست
شمادر نظر بگیرید همونطور که زمان در حال تغییره چهار چوب فضا زمان هم تغییر کنه شاید جرم موقعیت خاصی از فضا زمانه که همراه با تغییر این چهار چوب جرم هم تغییر میکنه این تغییر در همه اجرام اتفاق میوفته...:)

در مورد طیف سنجی خوب ما قبلا با این مشکل که نور اجسام دورتر قرمز گرایی بیشتری دارن و طیفشو به سمت قرمز جابجا میشه مواجه بودیم چه طور این مثله رو حل کردیم و وجود نوع عناصر رو در اجرام با فواصل مختلف تعیین کردیم؟الان هم همینه فقط تعریف ما از این قرمز گرایی تغییر کرده...

[مداد رنگیهام]

[/URL][URL="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-2385401-1B2C630B000005DC-496_634x343.jpg"]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-2385401-1B2C630B000005DC-496_634x343.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-2385401-1B2C630B000005DC-496_634x343.jpg)
بزودی میدان مغناطیسی خورشید طی سه تا چهار ماه آینده قطب‌های خود را معکوس می‌کند که این مسأله منجر به بروز طوفان‌های فضایی و بروز اختلال در عملکرد ماهواره‌ها خواهد شد.
به گزارش ایسنا، معکوس شدن قطب‌های خورشید موسوم به حداکثر خورشیدی (Solar Maximum) هر ۱۱ سال یک بار و در اوج فعالیت خورشیدی روی می‌دهد. این رویداد خورشیدی منجر به طوفان‌های عظیم فضایی، تغییرات چشمگیر در دمای زمین و بروز اختلال در ارتباطات ماهواره‌ای و رادیویی می‌شود.
معکوس شدن میدان مغناطیسی خورشید به معنای واقعی کلمه یک رویداد بزرگ است. دامنه ی نفوذ مغناطیسی خورشید (که به نام هلیوسفر هم خوانده می شود) تا میلیاردها کیلومتر دورتر از مدار پلوتو نیز ادامه دارد. امواج دگرگونی هایی که در قطبیدگی این میدان رخ می دهد به کاوشگرهای ویجر که در آستانه ی ورود به فضای میان ستاره ای هم می رسد.
دکتر «تاد هوکزما» از فیزیکدانان دانشگاه استنفورد تأکید می‌کند: در این دوره از اوج فعالیت خورشید، طغیان انرژی خورشید باعث افزایش حجم پرتوهای کیهانی و فرابنفش بسمت زمین شده و بر دمای زمین بشدت تأثیر می گذارد. به گفته دکتر «تاد»، تغییر میدان مغناطیسی خورشید هر ۱۱ سال یکبار و در اوج چرخه خورشیدی روی می دهد و حداکثر زمان باقی مانده تا حداکثر خورشیدی بعدی تنها سه تا چهار ماه است.
دوره قبلی حداکثر خورشیدی در سال ۲۰۰۰ میلادی روی داد و پیش بینی می شد که دوره بعدی بین سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ روی دهد، اما این رویداد تا سال ۲۰۱۳ به تعویق افتاد. فیزیکدانان هشدار می دهند که دوره حداکثر خورشیدی سال ۲۰۱۳ پس از ابر طوفان خورشیدی ۱۸۵۹ میلادی، یک از قوی ترین دوره‌ها بوده و منجر به وقوع طوفان های فضایی عظیم،‌ اختلالات ماهوراه‌ای و رادیویی، انتشار پرتوهای اشعه ایکس و فرابنفش و به تبع آن تغییرات دمایی در سیاره زمین شود.


Read More : http://science1.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2013/05aug_fieldflip (http://science1.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2013/05aug_fieldflip/)


منبع:سایت علمی بیگ بنگ

[Parnia Shokri]

[/URL][URL="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-2385401-1B2C630B000005DC-496_634x343.jpg"]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-2385401-1B2C630B000005DC-496_634x343.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-2385401-1B2C630B000005DC-496_634x343.jpg)
بزودی میدان مغناطیسی خورشید طی سه تا چهار ماه آینده قطب‌های خود را معکوس می‌کند که این مسأله منجر به بروز طوفان‌های فضایی و بروز اختلال در عملکرد ماهواره‌ها خواهد شد.
به گزارش ایسنا، معکوس شدن قطب‌های خورشید موسوم به حداکثر خورشیدی (Solar Maximum) هر ۱۱ سال یک بار و در اوج فعالیت خورشیدی روی می‌دهد. این رویداد خورشیدی منجر به طوفان‌های عظیم فضایی، تغییرات چشمگیر در دمای زمین و بروز اختلال در ارتباطات ماهواره‌ای و رادیویی می‌شود.
معکوس شدن میدان مغناطیسی خورشید به معنای واقعی کلمه یک رویداد بزرگ است. دامنه ی نفوذ مغناطیسی خورشید (که به نام هلیوسفر هم خوانده می شود) تا میلیاردها کیلومتر دورتر از مدار پلوتو نیز ادامه دارد. امواج دگرگونی هایی که در قطبیدگی این میدان رخ می دهد به کاوشگرهای ویجر که در آستانه ی ورود به فضای میان ستاره ای هم می رسد.
دکتر «تاد هوکزما» از فیزیکدانان دانشگاه استنفورد تأکید می‌کند: در این دوره از اوج فعالیت خورشید، طغیان انرژی خورشید باعث افزایش حجم پرتوهای کیهانی و فرابنفش بسمت زمین شده و بر دمای زمین بشدت تأثیر می گذارد. به گفته دکتر «تاد»، تغییر میدان مغناطیسی خورشید هر ۱۱ سال یکبار و در اوج چرخه خورشیدی روی می دهد و حداکثر زمان باقی مانده تا حداکثر خورشیدی بعدی تنها سه تا چهار ماه است.
دوره قبلی حداکثر خورشیدی در سال ۲۰۰۰ میلادی روی داد و پیش بینی می شد که دوره بعدی بین سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ روی دهد، اما این رویداد تا سال ۲۰۱۳ به تعویق افتاد. فیزیکدانان هشدار می دهند که دوره حداکثر خورشیدی سال ۲۰۱۳ پس از ابر طوفان خورشیدی ۱۸۵۹ میلادی، یک از قوی ترین دوره‌ها بوده و منجر به وقوع طوفان های فضایی عظیم،‌ اختلالات ماهوراه‌ای و رادیویی، انتشار پرتوهای اشعه ایکس و فرابنفش و به تبع آن تغییرات دمایی در سیاره زمین شود.


Read More : http://science1.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2013/05aug_fieldflip (http://science1.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2013/05aug_fieldflip/)


منبع:سایت علمی بیگ بنگ

میشه یه کم درباره دلیل این تغییر در خورشید توضیح بدین؟

[Neptune]

هیولایی به نام Antares به مرگ خود نزدیک شده است

صورت فلکی عقرب را که می شناسید؟ این صورت فلکی در نیمکره جنوبی آسمان قرار گرفته و بسیار شبیه به عقرب است، این صورت فلکی کاملا شبیه به عقرب بوده و نام گذاری آن بسیار با مسمی است.
این صورت فلکی در شرق آسمان دیده می شود در حالیکه در همین زمان صورت فلکی جبار یا همان شکارچی در غرب آسمان از دیده پنهان می شود، باید گفت صورت فلکی کژدم در میان صورت فلکی میزان و قوس قرار گرفته است و به تشخیص یکی از این دو می توانید به راحتی عقرب را در اسمان با آن قلب قرمز رنگش پیدا کنید.

http://www.dl-digital.com/images/Astronomy/Mess-Clusters/Antares1-medCombine-cp3.jpg

ساکنان نیمکره جنوبی زمین، صورت فلکی عقرب را نشانه ای از خوش اقبالی می دانند و با مشاهده آن به رویاهای دست نیافتی خود می اندیشند.
عطا مقتدری در گفتگو با ایمنا با بیان اینکه ستاره قلب العقرب ( Antares ) در حال مرگ است و به پایان زندگی خود نزدیک می شود، افزود: آنتارس یا همان قلب سرخ رنگی که در صورت فلکی کژدم مشاهده می شود نوعی ابر غول سرخ است که به نوعی خورشید در حال مرگ تلقی می شود، این ابرغول قرمز رنگ در آینده ای نزدیک در مقیاس ستاره شناسی با یک انفجار ابرنواختری از زندگی ستاره مانند خود خداحافظی خواهد کرد.
وی با اشاره به اینکه این بدان معنا نیست که برای ساکنان زمین این ستاره به زودی تاریک شود، خاطرنشان کرد: پس از انفجار این غول سرخ در آسمان این ستاره قرمز رنگ حتی در نور بسیار شدید روز نیز قابل مشاهده است و در نهایت پس از زمان بسیار طولانی حتی از دید ساکنان زمین نیز دیگر رویت نخواهد بود.
این عکاس نجومی بیان داشت: برای پیدا کردن قلب صورت فلکی عقرب کافی است، بزرگترین و سرخ ترین ستاره آن قلب العقرب نام دارد در حالیکه در انتهای دم آن نیز چندین ستاره دوتایی نیز خودنمایی می کند.
خبرگزاری ایمنا - ستاره قلب عقرب به مرگ خود نزدیک می شود (http://www.imna.ir/vdcgnq9qzak9qq4.rpra.html)

[Parnia Shokri]

میشه یه کم درباره دلیل این تغییر در خورشید توضیح بدین؟

جواب سوالمو پیدا نکردم ولی فهمیدم که دانشمندا هم خودشون دقیقا نمیدونن! اینجا رو ببینین (http://www.space.com/22310-sun-magnetic-field-flip-mystery.html?cmpid=532474)

[مداد رنگیهام]

میشه یه کم درباره دلیل این تغییر در خورشید توضیح بدین؟
به دلیل دمای بسیار بالای خورشید، تمام مادهٔ موجود در آن در حالت گازی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D8%A7%D8%B2) و پلاسما (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D9%84%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7_%28%D9%81%DB% 8C%D8%B2%DB%8C%DA%A9%29) است. این ویژگی به خورشید این توان را می‌دهد تا در مدار استوایی اش تندتر (نزدیک ۲۵ روز) از عرض‌های جغرافیایی بالاتر (نزدیک به ۳۵ روز در ناحیهٔ قطبی) بگرد خود بچرخد.<sup id="cite_ref-autogenerated3_66-0" class="reference">[۶۶] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF#cite_note-autogenerated3-66)</sup><sup id="cite_ref-autogenerated2_67-0" class="reference">[۶۷] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF#cite_note-autogenerated2-67)</sup> گردش اختلافی خورشید در عرض‌های جغرافیایی گوناگون آن باعث می‌شود تا با گذر زمان خط‌های میدان مغناطیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%BA%D9%86% D8%A7%D8%B7%DB%8C%D8%B3%DB%8C) خورشید در هم پیچیده شود، حلقه‌های میدان مغناطیسی در سطح خورشید فوران کند و درنتیجه لکه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%84%DA%A9%D9%87_%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C% D8%AF%DB%8C) و زبانهٔ خورشیدی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%87_%D8 %AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF%DB%8C&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) پدید آید. در اثر همین پیچش است که پویایی خورشیدی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%BE%D9%88%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB% 8C_%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF%DB%8C&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) و چرخهٔ یازده سالهٔ وارونه شدن میدان مغناطیسی خورشید پدیدار می‌شود
ویکی پدیا

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF

[javadstar76]

نواختر دلفینی ۲۰۱۳

http://up.avastarco.com/images/b3fdse2h2zvswln8m05.jpg (http://up.avastarco.com/)

اگر به دنبال دیدن سوژه‌ی جدیدی در آسمان شب هستید فرصت را از دست ندهید همین امشب با دوربین دوچشمی یا تلسکوپتان به سراغش بروید! اما این جرم جدید چیست و کجا آسمان باید به دنبال آن بگردیم!

به نقل از universetoday روز گذشته منجم آماتور ژاپنی کوییچی ایتاگاکی نواختری (ستاره‌ی جدید) در صورت فلکی دلفین کشف کرد، تعجب نکنید درست خوانید یک منجم آماتور! او با تلسکوپ بازتابی ۷ اینچی (۱۸ میلی‌متری‌)و دوربین سی‌سی‌دی آن را شکار کرد. بیایید آرزو کنیم نام موقتی آن از PNVJ20233073+2046041 به نواختر دلفینی ۲۰۱۳ تغییر کند! چند ساعت بعد این جرم جدید که از قدر ۶/۸ می‌درخشید و در مرز دیده شدن با چشم غیرمسلح قرار داشت به طور رسمی تایید شد. تا روز قبل از کشف هیچ ستاره‌ی درخشانی کم‌نور تر از قدر ۱۳ در این ناحیه دیده نشده بود. دانستن این‌که این نوختر چه قدر درخشان خواهد شد بسیار سخت است ولی رصدگر معروف ستاره‌های متغییر، پاتریک شمیر آلمانی دیشب قدر این نواختر را ۶ تخمین زده است. این نواختر نه فقط با دوچشمی بلکه با چشم غیرمسلح در آسمان تاریک هم دیده می‌شود. از آنجایی‌که این ابرنواختر یک روز پس از انفجارش کشف شده است ممکن است درخشان‌تر هم بشود.

ادامه خبر در سایت کانوت (http://canot.ir/?p=10030)

[مداد رنگیهام]

مشاهدات دنباله دار هارتلی ۲ (http://en.wikipedia.org/wiki/103P/Hartley)نشان داده که این دنباله دار متشکل از آب منجمدی است که ترکیب شیمیایی اش مشابه با آب اقیانوس های زمین است. این امر، این ایده را تقویت می کند که دنباله دارها منشأ آب اقیانوس های زمین هستند.

به گزارش بیگ بنگ، وقتی زمین در مراحل اولیه ی منظومه ی شمسی یعنی حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش شکل گرفت، در واقع توپ گداخته ای از سنگ بود. هر آبی که در آن وجود داشت تبخیر شد و به جهانی خشک و بی آب و علف تبدیل شد که این پرسش را مطرح می کند: اقیانوس ها از کجا آمده اند؟ این موضوع بسیار مورد بحث قرار می گیرد و برخی از دانشمندان پیشنهاد می دهند که آب اقیانوس ها از یک اتمسفر ضخیم و اولیه فشرده شده است و دیگران این ایده را ترویج می دهند که از دنباله دارها و شهاب های آسمانی که به زمین برخورد کرده و تشکیل شده اند.
به نظر می رسد دنباله دارها بیشتر از آب منجمد تشکیل شده باشند. اما اندازه گیری های قبلی نشان داده اند که ذرات متشکل آب در دنباله دارها با آب اقیانوس های زمین متفاوت هستند. آب مولکولی است که هیدروژن و اکسیژن را به هم متصل می کند، اما هیدروژن می تواند جایگزین نسخه ی مشابهی به نام دوتریوم شود. این آب «سنگین» از لحاظ شیمیایی یکسان است، اما از لحاظ نوری که از خود منتشر می کنند متفاوت هست.
[/URL]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef019104b673e3970c.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef019104b673e3970c.jpg)
این مطالعات قبلی حاکی از آن بودند که دنباله دارها دارای دو برابر دوتریوم بیشتری از آب اقیانوس های زمین هستند که نشان می دهد این آب نسبت به آب اقیانوس های زمین در شرایط متفاوتی تشکیل شده است. اما هارتلی ۲ (نامگذاری رسمی ۱۰۳P / هارتلی ۲) با دنباله دارهایی که قبلأ بررسی کردیم متفاوت است و در فاصله ی بسیار دورتری از خورشید تشکیل شده است. آبزارآلات HIFI هرشل برای مطالعه ی هارتلی ۲ استفاده شده اند و کشف کردند که نسبت دوتریوم به هیدروژن در آب دنباله دارها با آب اقیانوس های زمین یکسان است. اندازه گیری هارتلی ۲ به وسیله ی تلسکوپ فضایی هرشل (http://herschel.esac.esa.int/) و احتمالأ فقط از طریق دنباله داری که در خارج از منظومه ی شمسی تشکیل شده است میباشد و این ایده را تأیید کرده که دنباله دارها مسئول بیشتر آب های زمین هستند.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef019104b674d8970c.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef019104b674d8970c.jpg)
اکثر دنباله دارها که می بینیم تقریبا در فاصله بین خورشید ، مشتری و زحل تشکیل شده اند و سپس به دورترین نقطه از منظومه شمسی به ابر اورت پرتاب شده اند. سپس آنها به وسیله فعل و انفعالات قسمتهای داخلی منظومه شمسی به اعماق فضا بازگردانده شده اند. هرچند هارتلی ۲ در کمبربند کوپییر و در منطقه ای دورتر از مدار نپتون به مانند اشیایی مثل پلوتو شکل گرفته است.
[URL="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef01901ec0888a970b.jpg"]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef01901ec0888a970b.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/6a00d8341bf7f753ef01901ec0888a970b.jpg)

منظومه ی شمسی در سه مقیاس مختلف
هرشل اکنون در حال مطالعه ی دنباله دارهای بیشتری است تا مشاهده کند که آیا هارتلی ۲ دنباله داری عجیب در خارج است یا دنباله داری مشابه با ویژگی یکسان است. این مشاهدات نشان دادند که دنباله دار هارتلی ۲ در اواخر سال ۲۰۱۰ به زمین نزدیکتر شد. در همین زمان بود که فضاپیمای EPOXI (http://en.wikipedia.org/wiki/EPOXI) ناسا پروازی با ارتفاع کم در نزدیکی دنباله داری انجام داد.


منبع: http://www.dailygalaxy.com/my_weblog/2013/08/-origins-comet-hartley-2 (http://www.dailygalaxy.com/my_weblog/2013/08/-origins-comet-hartley-2-revealed-water-ice-similar-in-chemical-composition-to-earths-oceans.html)

[مداد رنگیهام]

بیگ بنگ: امواج رادیویی فرستاده شده دست بشر تا کجای کهکشان راه شیری رسیده است؟ این محدوده چقدر میباشد؟ آیا این امواج را موجودات دیگری در کهکشان ما مشاهده کرده اند؟ این سوالات و از این دست سوالات همیشه ذهن بشر را درگیر خود کرده است. خوشبختانه یا شوربختانه این امواج تاکنون ۲۰۰ سال نوری از ما فاصله گرفته اند و تنها نکته مثبت درحرکت بودن آنها و بزرگ تر شدن حباب امواج رادیویی می باشد.

به گزارش بیگ بنگ، اولین بار در سال ۱۸۹۹ گاگلیلمو مارکونی، فیزیکدان ایتالیایی موفق شد به کمک امواج الکترومغناطیسی یک روش ارتباطات بدون سیم در عرض کانال انگلیس به نمایش بگذارد. دو سال بعد او این آزمایش را در دو سوی اقیانوس اطلس تکرار کرد و توانست پیام بی سیم ارسالی از کورن وال انگلیس را در سن جان ایالات متحده دریافت کند. این ابداع که اولین نسل از رادیوهای امروزی بود جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۰۹ را برای مارکونی به ارمغان آورد.
[/URL]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/20130115_radio_broadcasts_f840.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/20130115_radio_broadcasts_f840.jpg)

محدوده ی انتشار امواج رادیوی انسان که در حدود ۲۰۰ سال نوری آن نقطه آبی است

از زمان مارکونی به بعد بیش از صد سال است که انسان ها امواج رادیویی را در اعماق فضا منتشر می کنند. یعنی حبابی همواره در حال توسعه وجود دارد که حضور انسان را به هر کسی که در کهکشان راه شیری قرار دارد اعلام می کند. این حباب از لحاظ نجومی بزرگ است و به طور متداول حدود ۲۰۰ سال نوری وسعت دارد. اما این حباب در مقایسه با اندازه ی کهکشانی که در آن زندگی می کنیم (که خود یکی از میلیاردها کهکشان بیشمار در جهان قابل مشاهده است) چقدر وسعت دارد؟
برای پاسخ به این پرسش، آدام گروسمن ( Adam Grossman ) این نمودار را طراحی کرد. این میدانی تاریک نیست، بلکه نقطه ی کوچک آبی در مرکز آن میدان بزرگنمایی شده است. به شما دورنمایی را ارائه می دهد، درست است؟ در واقع کمی غافلگیر شدم که این نقطه اصلأ در این تصویر نشان داده شده است. برخی افراد این امر را کوچک می شمرند اما برای من این نقطه ی شروع است. بسیار خوشحالم که عضوی از نسل انسان هایی هستم که (الف) قادرند امواج رادیویی را منتشر کنند و (ب) تشخیص دهند که چقدر از کیهان را تجربه نکرده ایم.

Read More : [URL]http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2012/3390.html

[مداد رنگیهام]

ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا رمز و راز ۴۰ ساله ی منشاء جریان ماژلانی، را بر ملا کردند. ابرهای ماژلانی دو کهکشان کوتوله هستند که بصورت یک نوار طولانی در امتداد کهکشان راه شیری کشیده شده اند.
به گزارش بیگ بنگ، از زمان کشف این جریان توسط تلسکوپ های رادیویی در اوایل دهه ۱۹۷۰، ستاره شناسان با تعجب به دنبال سرچشمه آن بودند. مشاهدات جدید تلسکوپ فضایی هابل نشان می دهد بیشتر این گاز حدود ۲ میلیارد سال پیش از ابر ماژلانی کوچک جدا شده ، و سپس ابر ماژلانی بزرگ منطقه دوم از سرچشمه این جریان پدیدار گشته است.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/magellanic-companion.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/magellanic-companion.jpg)
این تصاویر نمای گسترده و نزدیک نوار بلند گازی که از آن به عنوان جریان ماژلانی یاد می شود را نشان میدهد، این جریان تا نیمه در امتداد کهکشان راه شیری کشیده شده است. تصویر پایین اشاره به، محل ابر ماژلانی بزرگ (LMC) و ابر ماژلانی کوچک (SMC) دارد.
داده ها از طیف نگار کیهانیِ هابل برای کشف فراوانی عناصر سنگین در امتداد خط اختروش هایی که نورشان در میان این جریان عبور کرده اند استفاده شده است. طیف‌نگار مقدار عناصر سنگینی مانند اکسیژن٬ گوگرد را در شش ناحیه‌ی گوناگون جریان ماژلانی اندازه‌گیری کرده است. ستاره شناسان مقدار کمی اکسیژن و گوگرد را در بیشتر نواحی این جریان مرموز آشکار کردند. نتایج نشان می دهند که سرچشمه بیشتر مواد این جریان از ابر ماژلانی کوچک است. جریان ماژلانی به احتمال زیاد نتیجه تعاملات جزر و مدی گرانشی بین دو کهکشان کوتوله در حدود ۲ میلیارد سال پیش میباشد که ابر ماژلانی کوچک به دلیل جرم کمترش، مواد بیشتری از دست داده است.
Read More : http://apod.nasa.gov/apod/ap130815.html (http://apod.nasa.gov/apod/ap130815.html)
http://www.nasa.gov/content/hubble-space-telescope-finds-source-of-magellanic-stream/#.Ugo1a2QY0ao
http://www.space.com/22306-hubble-telescope-photos-magellanic-stream.html

[miladpn]

تریلری از ناسا : نقشه شکار خرده سیاره ها درسال 2025

از ابتدای امسال ناسا سخن از ایده شکار خرده سیاره ها و آوردن آنها به مداری نزدیک زمین گفته، جایی که فضانوردان بتوانند این اجرام را از نزدیک مشاهده کرده و تکه هایی را به عنوان نمونه با خود به زمین بیاورند.

آژانس فضایی امریکا فقط برای سرگرمی این طرح را تهیه نکرده، بلکه همینک نقشه های خود برای تکمیل این ماموریت تا سال ۲۰۲۵ را آغاز نموده. اما چیزی که تا پیش از این نامعلوم بود، نحوه اجرا بود. ماموریت: غیرممکن!؟ شاید با این طرح ناسا دیگر نه.


ویدیوی طرح مفهومی ناسا برای شکار سیارک های سرگردان را در اینجا مشاهده کنید. ماموریتی که به دو فضانورد برای انجام آن نیاز هست و البته معلوم نیست کنگره امریکا با تخصیص بودجه مورد نیاز برای انجام آن موافقت کند یا خیر.

cdn.narenji.ir/video/10629/2013/Asteroid-Redirect-Mission-Concept-Animation.mp4

________________________
برای دانلود ویدئو و منبع : نارنجی (http://narenji.ir/23627-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7-%D9%86%D9%82%D8%B4%D9%87-%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%AE%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%DB%B2%DB%B0%DB%B2%DB%B5)

[|Alireza|]

ناسا به زودی فضاپیمای خود را برای بررسی شرایط جوی ماه، به مدار آن می فرستد.

به گزارش مونیتورینگ اخبار خارجی واحد مرکزی خبر، ناسا از آماده شدن نهایی خود برای «ماموریت بررسی

جو ماه» (LADEE) خبر داد. فضاپیمایی که به این ماموریت می رود، قرار است سیزده سپتامبر از مرکز

«والوپس» در شرق ویرجینیا پرتاب شود.

[/URL]http://up.avastarco.com/images/e9a9d9xodop02awy695.jpg (http://up.avastarco.com/images/e9a9d9xodop02awy695.jpg)

جوآن سالوت مدیر اجرایی این برنامه گفت:«زمانی که این فضاپیما در مدار ماه قرار گیرد، به بررسی ترکیبات

جو ماه و تغییراتی که در طول زمان کرده است، خواهد پرداخت. این فضاپیما همچنین برخاستن هر گونه غبار از

سطح این کره را بررسی می کند».

فضاپیمای ناسا که به این ماموریت می رود، سیصد و هشتاد و سه کیلوگرم وزن دارد و به گونه ای طراحی

شده است که بتواند شرایط جوی ماه و غبار اطراف آن را ارزیابی کند. دانشمندان به دنبال شناسایی دقیق

شرایط جوی اطراف ماه هستند.



[URL="http://up.avastarco.com/images/mi0usca859ihee2z6tu.jpg"]http://up.avastarco.com/images/mi0usca859ihee2z6tu.jpg (http://up.avastarco.com/images/mi0usca859ihee2z6tu.jpg)



ماه جو بسیار رقیقی دارد و این امر موجب شده است این کره هدف بمباران شهاب سنگ ها و دیگر اجرام

آسمانی قرار گیرد.

ناسا امیدوار است به سوالاتی نظیر منشا نور اسرار آمیزی که در بالای افق منتشر شد، و تاثیر احتمالی

برخورد این اجرام بر ماه در تولید چنین نوری پاسخ بدهد.

محققان ناسا می گویند تحقیق درباره جو ماه آنها را به شناخت دیگر اجرام منظومه شمسی نظیر خرده

سیاره های بزرگ، سیاره مشتری و اقمار دیگر سیارات نزدیک تر می کند.

منبع:واحد مرکزی خبر

منبع تصاویر:Nasa

اطلاعات بیشتر در nasa و sciencedaily:



http://www.sciencedaily.com/releases/2011/08/110827191646.htm
http://www.nasa.gov/content/nasa-prepares-for-first-virginia-coast-launch-to-moon/
http://www.nasa.gov/content/nasa-goddard-plays-major-role-in-nasa-lunar-mission/

[aysa]

همون طور كه ميدونين هر11 سال خورشيد به اوج خودش ميرسه!و امسال هم دوباره اوج فعاليت خورشيدي هستش.به شكل زير هم نگاه كنين كه موقعيت امسال رو هم نشون ميده.در اوايل سال2013 اين فعاليت ها شروع شدن وتا الان ادامه داره.اما امسال نسبت يه سالهاي گذشته فعاليت بسيار كم بوده درنتيجه اسيب زيادي وارد نميشه!
شفق هاي قطبي هم كه حاصل اين فعاليت هاهستن امشب و فردا شب در دو قطب ديده ميشن كه عكاسان خودشونو اماده ميكنن.!اما هيچ نگراني وجود نداره.
براي اطلاعت بيشتر ميتونين از منابع فارسي به اينجا (http://www.hupaa.com/20130825071855003/%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%87-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86) و اينجا (http://bigbangpage.com/?p=537)برين!
اينم (http://rt.com/news/solar-activity-cycle-maximum-114/) يه سايت انگليسي
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/02/dddrl.gif

[masi]

ماشین وارپ به واقعیت نزدیک می شود؟

ماشین وارپ ( Warp drive (https://en.wikipedia.org/wiki/Warp_drive) ) حلقه مانند، می تواند یک سفینه ی فضایی (مرکزی) به شکل زمین فوتبال را با سرعتی بیشتر از سرعت نور منتقل کند. تکنولوژی ماشین وارپ، نوعی تکنولوژی میباشد که سرعت حرکتش «بیشتر از نور» است.

به گزارش بیگ بنگ، این ماشین می تواند با تراسترهای *فیزیک کوانتومی تقویت شود و ایده ی علمی تخیلی دیگری است که با علوم مدرن امکانپذیر است. دانشمندان ناسا در حال انجام آزمایشاتی هستند که استفاده از ماشین وارپ را در آزمایشگاه مرکز فضایی جانسون ناسا در هوستون که آپولو در آنجا ساخته شده را امکانپذیر می کنند.

هارولد سانیوایت فیزیکدانی از ناسا گفت: «در حالیکه این نتایج فریبنده هستند، هیچگاه به طور قطعی ثابت نمی کنند که ماشین وارپ عملی است.» آزمایشات با مقیاس کوچک فقط اولین قدم در درک این قضیه هستند که آیا می توان این مفاهیم را از قالب نظریه خارج کرد و به طور عملی بکار برد.




http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/06/warp-drive.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/06/warp-drive.jpg)


Warp drive (https://en.wikipedia.org/wiki/Warp_drive): این ماشین اولین بار به وسیله مارگوئل آلکوبیر فیزیکدان مکزیکی در سال ۱۹۹۴ پیشنهاد شد. ماشین وارپ توپولوژی فضا را تغییر نمی دهد و به ابرفضا وارد نمی شود، این ماشین فضای مقابل شما را منقبض و فضای پشت سر شما را گسترش داده از هم باز می کند.



ادامه... (http://bigbangpage.com/?p=4601)

[skynight]

دو فضانورد روسی روز جمعه (۱۶ آگوست) با گذراندن بیش از ۷ ساعت بیرون از ایستگاه بین المللی فضایی بمنظور آماده کردن آن برای نصب یک آزمایشگاه مدارگرد جدید، رکورد جدیدی را برای طولانی ترین پیاده روی فضایی روسیه به ثبت رساندند.

ادامه در این لینک
http://ayazastro.com/cosmonauts-break-record-longest-russian-spacewalk/

[gisu]

فوران عظیم یو

بی‌شک زمانی که گالیه در سال ۱۶۱۰ میلادی با تلسکوپش مشتری را نشانه گرفت تصورش را هم نمی‌کرد چهار قمری که می‌بینید و اکنون به اقمار گالیه‌ای معروف هستند، این‌قدر منحصربه‌فرد و متفاوت از یکدیگر باشند.
به نقل از universetoday (http://www.universetoday.com/104317/major-volcanic-eruption-seen-on-jupiters-moon-io/#more-104317)مشاهدات اخیر یو، قمر گالیه‌ای مشتری از فوران آتشفشانی عظیم در فاصله‎ی ۶۲۸,۳۰۰,۰۰۰ کیلومتری زمین خبر می‌دهد. یو، درونی‌ترین قمر از ۴ قمربزرگ مشتری، آتشفشانی‌ترین جرم منظومه‌ی شمسی با حدود ۲۴۰ ناحیه‌ی فعال به‌شمار می‌رود. این فوران جدید را Imke de Pater، (http://astro.berkeley.edu/%7Eimke/) پروفسور نجوم و زمین و علوم‌سیاره‌ای در دانشگاه برکلی شناسایی کرد. او در حالی کار با تلسکوپ کک ۲ در موناکی هاوایی کار می‌کرد ناگهان متوجه شد اتفاق عظیمی در یو در حال رخ دادن است. او معتقد است این فوران یکی از ۱۰ فوران بزرگی است که تاکنون در این قمر دیده شده است. «این فوران بسیار پرانرژی است و تا بیش از ۳۰ کیلومتر مربع پیش‌وری کرده است. این فوران حتی برای زمین هم‌ فوران بزرگی به‌شمار می‌رود و برای یو بسیار بزرگ‌تر. به‌راستی این یکی از بزرگ‌ترین فوران‎‌هایی است ما تاکنون شاهد آن بوده‌ایم.»
فوران‌های یو از سطح زمین و به‌طور مستقیم دیده نمی‌شود ولی دوربین‌های فروسرخ تلکسوپ کک (که می‌تواند از ۱ تا ۵ میکرون را ثبت کند) توانستند مشخص کنند که احتمالاً گذاره‌هایی در حال فوران در ناحیه‌ی Rarog Patera در یو هستند. به‌رغم این‌که نواحی آتشفانی فعال زیادی در یو وجود دارد تاکنون گزارشی از فوران در این ناحیه اعلام نشده بود و این برای گروه خیلی جالب است.
پرفسور Imke de Pater به همراه اخترشناسان دیگر در حال بررسی و تحلیل داده‌های تلسکوپ کک هستند تا اطلاعات بیشتری درباره‌ی این فوران بیابند و احتمالاً به سراغ تلکسوپ‌های دیگری برای کسب داده‌های بیشتر درباره‌ی این فوران بزرگ خواهند رفت. «ما اطلاعات زیادی درباره‌ی که این فوران‌ها ممکن است چند ساعت، چند ماه تا حتی چند سال طول بکشند نداریم، پس نمی‌توان تخمین زد که این فوران تا کِی فعال خواهد بود.»
تاکنون هیچ داده و تصویری از این فوران منتشر نشده است و گروه هنوز در حال رصد و مطالعه درباره‌ی این انفجار هستند.

[aysa]

محقق ایرانی موفق به کسب جایزه جهانی بهترین مقاله سال در حوزه «پلاسما» شد
دانش آموخته دانشکده فنی دانشگاه تهران و محقق جوان دانشگاه MIT آمریکا موفق به اخذ جایزه بهترین مقاله سال و تقدیر از طرف انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) شاخه «پلاسما و پالس پاور» در سال 2013 شد.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، دکتر جویا جدیدیان، تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته مهندسی برق گرایش قدرت در پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران به پایان برده و مدت شش سال در آزمایشگاه فشار قوی دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران که از جمله آزمایشگاه های مجهز این تخصص در دنیا محسوب می‌شود به تحقیق و تحصیل اشتغال داشته است.


وی که تحصیلات دکتری خود را امسال در دانشگاه MIT به پایان برده در حال حاضر در این دانشگاه مشغول تحقیق در زمینه عایق های الکتریکی سازگار با محیط زیست است.

جدیدیان که با ارائه مقاله ای در زمینه تخلیه الکتریکی در عایق مایع در کنفرانس پلاسما و پالس پاور انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) موفق به کسب جایزه بهترین مقاله سال شده در سال 2013 مقاله دیگری نیز در مجله فیزیک کاربردی(Journal of Applied Physics) چاپ کرده بود که مورد توجه متخصصان این حوزه در سراسر جهان قرار گرفته است. این سومین بار طی پنج سال گذشته است که جوایزی از سوی IEEE به دکتر جدیدیان اعطا می‌شود.

وی در سال 2010 به دلیل تحقیقاتش در حوزه helical FCGs برنده جایزه تحصیلی IEEE NPSS شد و به خاطر تحقیقات رساله اش جایزه تحصیلی (اسکولارشیپ) IEEE DEIS را در سال‌های 2011 و 2012 دریافت کرد.http://hupaa.com/db/pages/2013/08/28/001/zimg_001_337.jpg

[مداد رنگیهام]

مطالعه جدید دانشمندان نشان می‌دهد حیات بر روی مریخ آغاز شده و توسط شهاب سنگها به زمین آورده شده است.
به گزارش ایسنا، بر اساس این تحقیق، عنصری که تصور می‌شود در منشا حیات اساسی بوده، فقط بر روی سطح سیاره سرخ وجود داشته است. پروفسور استیون بنر، ژئوشیمی‌دان موسسه علم و فناوری فلوریدا، مدعی است “بذرهای” حیات احتمالا در شهاب‌سنگ‌هایی وجود داشته‌اند که توسط برخورد یا فوران‌های آتشفشانی از مریخ جدا شدند و به زمین رسیدند. به عنوان مدرک، این دانشمند به شکل معدنی اکسیدشده عنصر مولیبدنوم اشاره می‌کند که تصور می‌شود، کاتالیزوری بوده که به تبدیل‌ شدن و توسعه مولکول‌های آلی به نخستین ساختارهای زنده کمک کرده است.
[/URL]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-0-1B80A094000005DC-132_634x413.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-0-1B80A094000005DC-132_634x413.jpg)
علاوه بر این، مطالعه وی حاکی از آن است شرایطی که برای منشا حیات مساعد هستند، هنوز هم بر روی سیاره سرخ وجود داشته باشد.به گفته بنر، فقط هنگامی که مولیبدنوم تا حد زیادی اکسید می‌شود، قادر به اثرگذاری بر روی چگونگی شکل‌گیری حیات آغازین بوده است. این شکل از مولیبدنوم نمی‌توانسته بر روی زمین و زمانی که حیات ابتدایی آغاز شده، وجود داشته باشد، زیرا سه میلیارد سال پیش سطح زمین دارای اکسیژن اندکی بوده اما مریخ مملو از این گاز بوده است.
این موضوع شاهد دیگری بر این واقعیت است که حیات احتمالا بر روی شهاب‌سنگ‌های مریخی به زمین وارد شد و این که منشا آن زمین نیست. پروفسور بنر با مطرح‌کردن ادعایش، با دو تناقض روبه‌رو می‌شود که امکان درک چگونگی آغاز حیات بر روی زمین را دشوار کرده‌اند.
[URL="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-0-1B80A0A3000005DC-650_634x425.jpg"]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-0-1B80A0A3000005DC-650_634x425.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/08/article-0-1B80A0A3000005DC-650_634x425.jpg)
در تصویر شهاب سنگی را مشاهده می کنید که داشمندان معتقدند فرم اکسید شده عنصر مولیبدنوم در آن وجود داشته،این عنصر بر روی مریخ در دسترس بوده و در زمین نمی‌توانسته زمانی که حیات ابتدایی آغاز شده، وجود داشته باشد. این عنصربه تبدیل‌ شدن و توسعه مولکول‌های آلی به نخستین ساختارهای زنده کمک کرده است.
نخستین تناقض به گفته وی، “تناقض قیر” نام دارد که بر اساس آن، تمامی اشیای زنده از مواد آلی ساخته شده‌اند اما چنانچه گرما یا نور به مولکول‌های آلی افزوده و به حال خود رها شوند، حیات را خلق نمی‌کنند، بلکه، تبدیل به مولفه‌ای مانند قیر، نفت یا آسفالت خواهند شد.به ادعای بنر، عناصر خاصی قادرند گرایش مواد آلی را برای تبدیل به قیر، به ویژه بور و مولیبدنوم، کنترل کنند، بنابراین وی معتقد است مواد معدنی حاوی هر دوی این مواد برای شروع حیات آغازین اساسی بوده‌اند.
تحلیل اخیر از یک شهاب‌سنگ مریخی نشان داده که بور بر روی مریخ وجود داشته و بنر مدعی است شکل اکسیدشده مولیبدنوم نیز در آن جا وجود داشته است. تناقض دوم این است که حیات برای آغاز بر روی زمین ابتدایی جنگیده است، زیرا به نظر می‌رسد در آن زمان زمین کاملا پوشیده از آب بوده است.این امر نه تنها مانع از تراکم‌های کافی شکل‌گیری بور شده، بلکه آب برای «آر ان ای» نیز تباه‌کننده بوده است. دانشمندان معتقدند آر ان ای نخستین مولکول ژنتیکی بوده است.
بنر مدعی است، گرچه بر روی مریخ آب وجود داشته، اما نواحی کوچک‌تری را در مقایسه با زمین ابتدایی پوشانده است.چنین شواهدی نشان می‌دهد تمامی انسان‌ها مریخی هستند و این که حیات بر روی مریخ شروع شد و سپس به زمین آمد.این دانشمند یافته‌های خود را در اجماع ژئوشیمی‌دان‌ها در نشست سالانه Goldschmidt ارائه خواهد داد.

Read More: http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2404416/Life-DID-begin-Mars (http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2404416/Life-DID-begin-Mars--travelled-Earth-meteorite-Element-crucial-origin-life-available-red-planet.html)

[حسین زارعی]

هابل یک کِرم کیهانی را مشاهده کرد!


http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-35-b-web_print.jpg

این توده که جنس آن گاز و غبار بین ستاره ای بوده و طول آن تقریبا یک سال نوری است، مانند یک کِرمی است که به سوی یک مهمانی در حال حرکت است!. باد های تند که از ستارگان بسیار درخشنده سرچشمه می گیرند، در ناحیه ی این ستاره ی در حال تشکیل، تشعشعات انفجاری فرابنفش را ایجاد می کند و به این گاز و غبار شکل ِ کشیده و طویلی می بخشد.

نام این جرم IRAS 20324+4057 بوده و در واقع یک پیش ستاره است. این جرم در فاصله ی 4.500 سال نوری از زمین قرار داشته و در صورت فلکی دجاجه (قو) واقع شده است.

تصویر بالا یک تصویر ترکیبی از دو عکس است، یکی را تلسکوپ فضایی هابل در سال 2006 گرفته و دیگری توسط تلسکوپ زمینی آیزاک نیوتن (INT) و با فیلتر هیدروژن-آلفا و در سال 2003 تهیه شده است.


منبع: HubbleSite.org (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/35/)

[masi]

انفجار آذرخشی بر فراز آمریکا


به‌تازگی دفتر مطالعات شها‌ب‌واره‌ی ناسا اعلام کرده است که آذرخشی در روز ۲۸ آگوست در

ساعت ۲:۳۰ دقیقه به وقت محلی بر فراز بخش جنوب غربی آمریکا منفجر شده است. بیل کوک٬

پژوهش‌گر ارشد این مرکز می‌گوید: «این آذرخش تا قدر ۱۶- ٬ حدود ۲۰ بار پرنورتر از ماه کامل

روشن شد به‌طوری که روی زمین سایه پراکند. این موضوع نشان می‌دهد که شهاب‌واره‌ی

مذکور جرمی بیش‌ از ۱۱۰ کیلوگرم داشته است و به احتمال قوی قطرش از بیش‌تر از یک متر

بوده است. این شهاب‌واره با سرعت بالغ بر ۲۵ کیلومتر بر ثانیه (۲۰ برابر سرعت گلوله‌ی تفنگ

سویفت ۲۲۰) به جوّ بالایی زمین برخورد کرده است.

کوک در ادامه می‌گوید: « این پرنورترین رویدادی بود که شبکه‌ی ما در طول ۵ سال فعالیت خود

رصد کرده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که موج‌ضربه‌های صوتی آن به زمین‌ هم رسیده

است و داده‌های رادارهای داپلری هم نشان می‌دهند که ممکن است در امتداد مسیر حرکت این (http://spaceweather.com/images2013/30aug13/groundtrack.png?PHPSESSID=40bneotve0r2rcb1jou6sm1d f2)

آذرخش به سمت زمین٬‌ شهاب‌سنگ‌های متعددی سقوط کرده باشند.( توجه: شهری که در

مسیر حرکت قرار دارد کلیولند در ایالت تنسی است و نباید با کلیولند ایالت اوهایو اشتباه شود)

محاسبات اولیه از مدار این آذرخش نشان دادند که این شهاب‌واره به احتمال قوی٬ تکه‌ای از دنباله‌داری از

خانواده‌ی مشتری* است. تخمین‌های بعدی که روی پارامترهای مداری این شهاب‌واره انجام شد آن را در

دسته‌ی متفاوت دیگری موسوم به «سیارک‌های کمربند اصلی» قرار دارد. اگر بتوان شهاب‌سنگ‌های سقوط

کرده را در نواحی پیرامون تنسی پیدا کرد٬ می‌توان از طریق بررسی ترکیبات شیمیایی آن‌ها درباره‌ منشاء

آن‌ها اظهار نظر کرد.


برگرفته از: SpaceWeather (http://spaceweather.com/)

[حسین زارعی]

http://up.avastarco.com/images/prqn7bc1u399w1ytxjb.jpg (http://up.avastarco.com/)

[مداد رنگیهام]

ستاره شناسان رصدخانه اشعه ایکس چاندرا توضیحی برای عملکرد سیاهچاله ای پیدا کرده اند که در قلب کهکشان راه شیری ما قرار دارد تا مشخص شود که چرا این سیاهچاله چون بسیاری دیگر هرچه را که می بیند نمی بلعد.

به گزارش مهر، شاید وقتی نام سیاهچاله به میان می آید همه تصور کنند که سیاهچاله یک مصرف کننده حریص است که هرچه را که در تیررس خود قرار دارد می بلعد، اما ستاره شناسان با استفاه از رصدخانه اشعه ایکس چاندرا به این نتیجه رسیده اند که سیاهچاله ای که در قلب کهکشان راه شیری قرار دارند، در رابطه با امورات خورد و خوراک خود چندان منظم نیست.

http://hupaa.com/db/pages/2013/09/03/001/zimg_001_345.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/09/03/001/zimg_001_345.jpg)

این تصویر مرکب در اطراف سیاهچاله پرجرم کهکشان راه شیری انتشار اشعه X-(آبی رنگ) و مادون قرمز (بنفش و زرد) را نشان می دهد.
تصاویر جدید از کمان ای (که کمان ای ستاره خوانده می شود) و تقریبا در فاصله ۲۶ هزار سال نوری از زمین قرار دارد، نشان می دهد که این سیاهچاله کمتر از یک درصد از گاز در دسترس خود را می مکد و قسمت اعظم آن را پیش از بلعیدن در فضا بالا می آورد. کمان ای (Sagittarius A*) یک منبع قوی امواج رادیویی بسیار فشرده و پرجرم در مرکز کهکشان راه ‌شیری است. دانشمندان اعتقاد دارند که این جرم یک سیاهچاله ابرپرجرم باشد که از لحاظ ظاهری در مرز صورت فلکی کمان و عقرب قرار دارد.

فنگ یوان از رصدخانه ستاره شناسی شانگهای در چین در تحقیق خود درباره این پروژه نوشته است: برخلاف آنچه مردم می پندارند، سیاهچاله ها هر آنچه را که به سمت خود می کشند نمی بلعند. ظاهرا بلعیدن و فرودادن غذا برای کمان ای قدری دشوار است. یافته های جدید به رازی که ستاره شناسان مدتها با آن رو به رو بودند پاسخ می دهد. ستاره شناسان مدتها این سوال را مطرح می کردند که چرا سیاهچاله ها به شکل شگفت انگیزی کم نور به نظر می رسند. سیاه چاله ها زمانی تشکیل می شوند که ستاره های بزرگ می میرند و گرانش به قدری زیاد است که حتی نور هم نمی تواند از آن بگریزد. نیروی گرانشی سیاهچاله ها را می توان به وسیله اشعه ایکس اندازه گیری کرد که نشان می دهد چقدر گرما تولید شده است.

دنیل وانگ از دانشگاه ماساچوست به عنوان رئیس این گروه تحقیقاتی گفت: طی ۲۰ سال گذشته بحثی درباره سرنوشت ماده اطراف سیاه چاله درجریان بود. دانشمندان می خواستند بدانند که آیا سیاهچاله ماده را در هم ادغام می کند و یا می تواند ماده را از خود بیرون بیاندازد. این نخستین شاهد مستقیم از بیرون ریزی محسوب می شود.


http://www.hupaa.com/20130903071315001/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87%DA%86%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%87%D8%B1-%DA%86%DB%8C%D8%B2%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D9%86%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D9%84%D8%B9%D8%AF

[gisu]

آب در اعماق جوّ زحل

به‌تازگی منجمان نتایج تحقیقات خود روی داده‌های فضاپیمای کاسینی را منتشر کرده‌اند که خبر از وجود آب در اعماق جوّ ارباب حلقه‌های منظومه‌ی شمسی می‌دهد. در اواخر سال ۲۰۱۰ تصاویر دریافتی از فضاپیما کاسینی خبر از شکل‌گیری طوفانی روی جوّ زحل داد. فعالیت این طوفان تا سال ۲۰۱۱ ادامه دار شد و ناحیه‌ی به وسعت ۳۰۰ هزار کیلومتر را در برگرفت. در این مدت کاسینی داده‌های بسیار ارزشمندی را از این طوفان عظیم به زمین ارسال کرد که نتیجه‌ی آن شگفت‌انگیز است.
این طوفان عظیم مانند یک مکش یا هم‌زن طبیعی عمل کرد به‌طوری که این امکان را داشت تا برخی از مواد درونی جوّ زحل تا عمق ۱۶۰ کیلومتر را روی سطح آن بیاورد. آب نیز یکی از این مواد بود. اما نه آب مایع یا بخار آب بلکه نشانه‌هایی از آب در حالت جامد یا همان یخ‌آب روی سطح زحل رصد شده است. کوین بینز از اعضای پژوهش می‌گوید: « یافته‌های جدید کاسینی نشان می‌دهد که زحل می‌تواند برخی از موادش را از عمق ۱۶۰ کیلومتری به روی سطح بیاورد. این نشان می‌دهد زحلی که همواره چهره‌ی آرامی از خود نشان می‌داد می‌تواند گاهی انفجاری هم باشد یا حتی فعالیت‌اش طوفانی‌تر از سیاره‌ی مشتری باشد.»

[/URL][URL="http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Saturn-Storm.jpg"]http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Saturn-Storm.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10437)تصویر موزاییکی فضاپیمای کاسینی از طوفان بزرگ زحل که با فاصله‌ی ۱۱ ساعت از یکدیگر گرفته شده‌اند. رنگ‌های این تصاویر کاذب است تا بتوان جزئیات و تغییرات آن‌ها را به‌خوبی مشاهده کرد.



زحل برخلاف قمرهایش که مملو از یخ‌آب هستند خودش سرشار از هیدروژن و هلیم است اما نشانه‌هایی از حضور برخی از مواد دیگر مانند آب روی آن یافت شده است. وقتی ما به زحل نگاه می‌کنیم در واقع در حال دیدن ابرهای بالایی جوّ زحل هستیم که بیشتر آن از بلورهای آمونیاک تشکیل شده است. اما منجمان فکر می‌کنند که در زیر این ابرها٬ ابرهای کم‌ارتفاع‌تری وجود دارند که عمدتاً از آب و آمونیم هیدروسولفید تشکیل شده است. منجمان معتقدند که در لایه‌های پایین آب وجود داشته اما مقدارش اندک بوده و بدون تردید در حالت یخی هم نبوده است. لارنس اسراموفسکی٬ سرپرست پژوهش می‌گوید: « آب فقط این امکان را داشته که از لایه‌های پایینی بیاید. احتمالاً جریان همرفتی قدرتمندی که در لایه‌های پایینی جوّ شکل گرفته است آب را به‌سوی سطح هدایت کرده است. هنگامی که بخار آب ارتفاع می‌گیرد٬‌ متراکم‌تر می‌شود و نهایتاً یخ می‌زند. سپس با افزایش ارتفاع و کاهش دما٬ پوششی از مواد فرار مانند آمونیاک یا آمونیم هیدروسولفید دور آن‌ کشیده می‌شود.»
به نظر می‌آید که هر ۳۰ سال یک بار یا تقریباً در هر سال زحلی طوفان عظیمی در نیم‌کره‌ی شمالی‌اش شکل می‌گیرد. نخستین نشانه‌های این طوفان اخیر را فضاپیمای کاسینی در روز ۵ دسامبر ۲۰۱۰/ ۱۴ آذر ۸۹ ثبت کرد که اندکی پس از آن منجمان آماتور به سوی رصد آن هجوم آوردند و تصاویری زیبایی هم گرفتند. این طوفان به‌تدریج به ابرطوفان بزرگ‌تری تبدیل شد و وسعتی به اندازه‌ی ۳۰۰ هزار کیلومتر در عرض جغرافیایی ۳۰ درجه‌ی شمالی اشغال کرد.
منبع:canot.ir

[masi]

کشف یک سیاره غنی از آب در خارج منظومه شمسی


دانشمندان ژاپنی با استفاده از تلسکوپ «سوبارو» موفق به کشف یک سیاره خارج از منظومه شمسی شده اند که احتمالا دارای اتمسفری غنی از آب است و در فاصله ی ۴۰ سال نوری از زمین واقع شده است.

<a href="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/blue_light.jpg" target="_blank">http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/blue_light.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/blue_light.jpg)


به گزارش مهر، سیاره Gliese 1214b” در سال ۲۰۰۹ به عنوان یک ابر زمین کشف شد، این سیاره علاوه بر این که بزرگ تر از زمین است، یک غول گازی نیز محسوب می شود. در این مورد این سیاره ۲٫۷ برابر زمین است. غول‌های گازی (و یا سیارات مشتری‌سان) سیارات بزرگ و گازی هستند که عمدتا از سنگ و یا مواد جامد دیگر تشکیل نشده ‌اند. ابر زمین به سیاراتی گفته می شوند که بزرگتر از زمین هستند جرم یک ابر زمین که معمولا سیاره های خارج از منظومه شمسی از بالاتر از زمین اما پایین تر از غولهای گازی منظومه شمسی یعنی اورانوس و نپتون هستند. این دو غول گازی منظومه ما به ترتیب ۱۴ و ۱۷ برابر جرم زمین هستند.
براساس تحقیقات اولیه پس از کشف Gliese 1214b، دانشمندان توانستند به جرم، شعاع و تراکم این سیاره پی ببرند. اما آنچه هنوز مشخص نبود، مواد تشکیل دهنده این سیاره بود. با اطلاعات در دست دو احتمال مهم وجود داشت، نخست این که این سیاره صخره ای با اتمسفر هیدروژنی بود. احتمال دوم این است که این سیاره ممکن است یک دنیای اقیانوسی باشد که عمدتا از آب تشکیل شده است.
یک گروه از محققان ژاپنی با استفاده از “تلسکوپ سوبارو” و اطلاعات در دست به این نتیجه رسیدند که این سیاره دارای نشانه های از ” پراکندگی رایلی ” است. نوعی پراکنش کشسان نور (Elasticity ) یا سایر امواج الکترومغناطیس است که به وسیله ذرات کوچکتر از طول موج، حتی اتم‌ها یا مولکول‌ها اتفاق می‌افتد. برای مثال آسمان روی زمین آبی است و علت آن نحوه تأثیر گرفتن اتمسفر زمین از پراکندگی رایلی نور خورشید است.



<a href="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/starlight.jpg" target="_blank">http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/starlight.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/starlight.jpg)

این سه تصویر رابطه بین ترکیب اتمسفر و رنگ انتقالی نور را نشان می دهد. تصویر بالا: اگر جوی بیشتر از هیدروژن داشته باشد، بیشتر نور آبی منعکس می کند، به این معنی که گذر در نور آبی از نور قرمز بیشتر قابل رویت می شوند. تصویر میانه: جو با هیدروژن کمتر است و در نتیجه طول موج نور آبی ضعیف تر میباشد. تصویر پایین: اگر آسمان پوشیده از ابر باشد، بیشتر نور نمی تواند از طریق جومنتقل شود، حتی اگر جو حاکم بیشتر هیدروژن باشد.

اگر Gliese 1214b دارای یک اتمسفر هیدروژنی داشته باشد در آن صورت ستاره شناسان باید انتظار شکل گرفتن یک پراکندگی رایلی بسیار شدید را داشته باشند. این امر نشان دهنده احتمال اتمسفر غنی از بخار آب روی این سیاره است. محققان قصد دارند که مشاهدات بیشتری از این سیاره داشته باشند تا به طور قطع احتمال وجود اتمسفر هیدروژنی برای Gliese 1214b را اعلام کنند. این درحالی است که با توجه به اطلاعاتی که تا امروز در دست است، یک سیاره غنی در آب بهترین احتمالی است که می تواند مطرح شود.
زمانی که یافته های دانشمندان نهایی شوند، ستاره شناسان از چگونگی شکل گیری ابر زمینها در مرحله اول اطلاعات خوبی به دست می آورند. این امر ممکن است به ستاره شناسان کمک کند که بفهمند چرا در منظومه شمسی خودمان یک ابر زمین وجود ندارد.



منبع (http://bigbangpage.com/?p=4847)

[مداد رنگیهام]

<header class="entry-header"> بیگ بنگ: یکی از موارد جالبی که سیاره سرخ را اسرارآمیز کرده، مسیرهای مارپیچی کلاهک های یخی در قطب جنوب آن است. در جدیدترین تصویر دیدنی از این سیاره، دانشمندان ناسا با استفاده از مدارگرد مریخ اکسپرس آژانس فضایی اروپا پوشش یکدست سفید یخی در قطب جنوبی آن به ثبت رسانده اند، این خطوط یخی به طرز شگفت آوری از مرکز به سمت بیرون امتداد و شکسته شکسته شده اند.
لایه‌های ضخیم یخی در بخش مرکزی قطب جنوبی همواره وجود دارند و موجب تغییر و تحولات جوی در مریخ شده‌اند. سرمای وحشتناک زمستان با این موج یخی بیش از پیش دمای مریخ را کاهش داده به‌طوری که به ۱۵۳- درجه سلسیوس می‌رسد. دی‌اکسیدکربن یخ بسته، لایه‌ای عمیق و بسیار گسترده از پوششی سفید رنگ ایجاد کرده است. توفان‌هایی با سرعت ۴۰۰ کیلومتر در ساعت بر سطح مریخ، خاک و هر آنچه را که در تیررس‌اش قرار گیرد به‌راحتی درمی‌نوردد.http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/mars-south-pole-original.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/mars-south-pole-original.jpg)صفحات بزرگ یخی روی زمین اساساً به‌وسیله جریان یخ شکل می‌گیرند، اما در مریخ نیروهای دیگری دخیل بوده و در نهایت منجر به تشکیل کلاهک‌های یخی قطبی در جنوب شده‌اند. دانشمندان نظریه‌های فراوانی را درباره نحوه شکل‌گیری و پیدایش آن‌ها ارائه داده‌اند. یکی از این نظریه‌ها، این مسیرها را تحت عنوان رشته‌های سیاره‌ای معرفی کرده است. یخ‌های نزدیک‌تر به قطب نسبت به یخ‌های دورتر آهسته‌تر در حرکتند که موجب شکسته شدن یخ نیمه جامد می‌شود.تا پیش از ارسال تصاویر جدید، دانشمندان تصور می‌کردند کلاهک یخی شمال مریخ از لایه‌های صاف و یکنواخت شبیه کیکی لایه‌ای تشکیل شده است اما تصاویر جدید نشان داد مسیرهای مارپیچی حاصل فرسایش بادی است که با قدرتی فوق‌العاده زیاد خاک را می‌شکافد و پیش می‌رود. لایه‌های یخی مریخ نیز به‌قدری عمیق هستند که تا عمق ۱۶۰ کیلومتری در سیاره سرخ وجود دارند.

Read More : http://www.extremetech.com/extreme/165866-the-south-pole-of-mars (http://www.extremetech.com/extreme/165866-the-south-pole-of-mars-shows-that-the-red-planet-isnt-always-dull-dusty-and-barren)http://www.slate.com/blogs/bad_astronomy/2013/09/02/astrophoto_mars_south_pole_by_mars_express_spacec (http://www.slate.com/blogs/bad_astronomy/2013/09/02/astrophoto_mars_south_pole_by_mars_express_spacecr aft.html)</header>

[gisu]

تصویر جزیره‌ای مرجانی از ایستگاه فضایی

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Niau.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10504)


تصویر بالا جزیره‌ی مرجانی Niau (http://www.slate.com/blogs/bad_astronomy/2013/09/09/niau_atoll_gorgeous_coral_reef_seen_from_space.htm l)را نشان می‌دهد که لوکا پارمیتانو ایتالیایی٬ یکی از اعضای مأموریت ۳۶ ایستگاه فضایی٬ آن را ثبت کرده است. این جزیره در بخش مجمع الجزایر پلی نزی فرانسه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D9%86%D8%B2%DB%8C_%D9% 81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87)قرار دارد که از سرزمین‌های خارج از مرز کشور فرانسه به‌حساب می‌آید. این جزیره حدوداً ۲۰ کیلومتر مربع است و جمعیتی در حدود ۱۵۰ نفر دارد. با دقت در تصویر می‌توانید خطی که از حاشیه‌ی جزیره به داخل کشیده شده است را دنبال کنید. این خط نشان‌گر حضور عمده‌ی جمعیت در بخش شمالی جزیره است که البته در این تصویر در جنوب دیده می‌شود. برای دیدن جزئیات بیشتر می‌توانید به وب‌سایت گوگل‌نقشه (https://www.google.com/maps/preview#%21q=Niau%2C+French+Polynesia&data=%211m4%211m3%211d58682%212d-146.3561726%213d-16.1532611%212m1%211e3%214m10%211m9%214m8%211m3%21 1d24960909%212d-95.677068%213d37.0625%213m2%211i1440%212i735%214f1 3.1&fid=7) مراجعه کنید تا با بزرگ‌نمایی بیشتر٬ ساختمان‌های این ناحیه را به‌خوبی ببینید.
معمولاً یکی از سرگرمی‌های فضانوردان ایستگاه فضایی رفتن به ماژول کاپولا (http://canot.ir/?p=9811) و عکاسی از زمین است.
منبع:canot.ir

[حسین زارعی]

اخترشناسان برای سیارک 3200 فایتون دنباله ای را مشاهده کردند

وقتی که این سیارک خیلی به خورشید نزدیک می شود، آن چنان گرم می شود کخ سنگ هایی گه در سطح این سیارک وجود دارند خرد شده و به غبار تبدیل می شوند. این مشاهدات باعث شده است که سیارک 3200 فایتون ( 3200 Phaethon ) را یک دنباله دار ِ سنگی بنامیم.

سیارک 3200 فایتون که یک جرم خورشید خراش است، ذات واقعی خود را که دارای دنباله ای مانند دنباله دار ها است را برای اخترشناسان فاش کرد. دنباله ی سیارک فایتون از غبار هایی تشکیل شده است که به وسیله ی فشار تشعشعات شدید خورشیدی در پشت این سیارک تشکیل شده است. درست بر خلاف یک دنباله دار، دنباله ی سیارک فایتون از تبخیر شدن یخ های هسته اش ایجاد نمی شود. اختر شناسان می گویند سیارک فایتون یک دنباله دار سنگی است.

http://up.avastarco.com/images/xlgo2exnsvt0bfnl98rx.jpg (http://up.avastarco.com/)

(تصویر بالا که بزرگ نمایی و خط کشی شده است، نشان می دهد که سیارک 3200 فایتون در قسمت جنوب شرقی اش دنباله ای وجود دارد. این دنباله درست شبیه دنباله ی یک دنباله دار است. به هر حال، این دنباله بر خلاف یک دنباله دار ِ معمولی از تبخیر یخ هایش به وجود نیامده است. امتیاز تصویر: رصد خانه ی خورشید ی سوهو ( SOHO ) )

قطر این سیارک حدود 5 کیلومتر بوده و دمای سطح آن در هنگام حضیض خورشیدی اش به حدود 700 درجه ی سانتی گراد می رسد. نزدیک ترین فاصله ی این سیارک از خورشید حدود 0.14 واحد نجومی ( میانگین فاصله ی زمین تا خورشید ) است.

اما یک سوال در اینجا پیش می آید: آیا فایتون یک سیارک است یا یک دنباله دار؟

اگر شکل طاهری و مدار این جرم را در نظر بگیریم، این جرم قطعا یک سیارک است، اما اگر به غبار هایی که این جرم به بیرون پرتاب می کند نگاه کنیم، آن را مانند یک دنباله دار می بینیم.

منبع: EarthSky.org (http://earthsky.org/science-wire/astronomers-spy-comet-like-tail-for-3200-phaethon)

[gisu]

بازگشت سیارک بامبرگا

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Bamberga-Stellarium-580x459.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10513)نمای کلی مکان سیارک بامبرگا از دید نرم‌افزار استلاریوم

اگر اهل رصد کردن و دنبال کردن مهمانان گاه‌وبی‌گاه آسمان شب هستید تماشای سیارک ۳۲۴ بامبِرگا را از دست ندهید.
این سیارک جمعه‌ ۲۲ شهریور به مقابله می‌رسد و می‌توانید آن‌را ساعت ۲۲:۳۰ به وقت تهران (۱۶:۰۰ به وقت جهانی) در صورت فلکی حوت رصد کنید. اندازه‌ی این سیارک که یکی بزرگ‌ترین سیارک‌های کمربند اصلی‌ست حدود ۲۳۰ کیلومتر است و قرار است از فاصله ۰/۸ واحد نجومی زمین بگذرد. تاکنون سیارکی این‌قدر بزرگ این‌قدر به زمین نزدیک نشده است. سیارک ۳۲۴ بامبرگا را اخترشناس اتریشی جان پالیزا (http://en.wikipedia.org/wiki/Johann_Palisa) در ۲۵ فوریه ۱۸۹۲ کشف کرد. این سیارک هر ۲۲ سال یک‌بار به مقابله‌ی مطلوب می‌رسد. بامبرگا که از قدر ۸/۱ می‌درخشد یکی از بزرگ‌ترین سیارک‌هایی است که با دوربین دوچشمی دیده می‌شود. در این میان سیارک ۴۳۳ اِروس، که سال گذشته از نزدیکی زمین عبور کرد و ۴۱۷۹ توتاتیس جزو ۲ سیارکی بودند که قدرشان به حدود ۱۰ رسید. شاید از خودتان بپرسید چرا این قدر طول می‌کشد تا این سیارک آشکار شود؟ یکی از عامل آن خروج از مرکز ۰/۳۴ است . این به این معنی است که بیشتر مقابله‌های این سیارک مطلوب نیست. بامبرگا هر ۴/۳۹۵ سال یک‌بار به دور خورشید می‌گردد ولی فقط زمانی به مقابله‌ی مطلوب می‌رسد که در نزدیکی حضیض خورشید باشد که برابر با ۲۲ سال زمینی است. حضیض خورشیدی امسال آن فقط ۴۵ روز بعد از مقابله در ۲۷ اکتبر رخ می‌دهد. آخرین مقابله‌ی مطلوب این سیارک در ۱۵ سپتامبر ۱۹۹۱ بود و مقابله‌ی مطلوب بعدی آن در سپتامبر سال ۲۰۳۵ خواهد بود.
رصد سیارک‌ها به صبر و حوله نیاز دارد، همچنین توانایی پیدا کردن یک جرم که به‌آهستگی در حال حرکت در پس زمینه پر ستاره‌ای آسمان حرکت می‌کند. بامبرگا در طول سپتامبر در غرب انگشتری حوت سپری خواهد کرد و هر هفته ۲ درجه جابه‌جا خواهد شد و ۱۷ روز بعد در اوایل اکتبر به صورت‌فلکی فرس خواهد رسید. چون جابه‌جایی این سیارک در هنگام رصد بسیار جزیی است می‌توانید با طرح زدن (اسکیچ زدن) به طور منظم یا عکس گرفتن از آن ناحیه آن‌را تعقیب کنید. بامبرگا درخشان‌ترین سیارک نوع (http://en.wikipedia.org/wiki/C-type_asteroid)C‌ (http://en.wikipedia.org/wiki/C-type_asteroid) (سیارک‌های کربنی و تیره) است که از زمین دیده می‌شود، رتبه‌ی دوم این دسته از سیارک‌ها متعلق به ۱۰ Hygiea (http://astroguyz.com/2011/05/02/astro-challenge-spot-a-%E2%80%9Cdark-asteroid-%E2%80%9D/) است که در مقابله (پرنورترین حالت) یک قدر کم‌نورتر از بامبرگا است.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/800px-Refraktor_Wien_Kerschbaum_1-580x435-300x225.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10515)تلسکوپ شکستی دانشگاه وین که سیارک بامبرگا با استفاده از آن کشف شد.

جالب است بدانید پالیزا این سیارک را در زمانی از قدر ۱۲ می‌درخشید کشف کرد. او یکی از فعال‌ترین شکارچیان سیارک‌ها به شمار می‌آید که در بازده‌ی زمانی ۱۸۷۴ تا ۱۹۲۳، توانست ۱۲۱ سیارک کشف کند. او نخستین موفقیت‌های خود در این زمینه را با تلسکوپ ۶ اینچی شکستی در رصدخانه‌ی ناوال اتریش کسب کرد و بعدها از تلسکوپ ۲۷ اینچی رصدخانه‌ی وین استفاده کرد. نام این سیارک برگرفته از شهر بامبرگ در بایرن آلمان است، محلی جلسات یکی از اتحادیه‌های نجوم آن زمان. اختفاء یک ستاره با این سیارک در ۱۹۸۷ این امکان را به اخترشناسان فراهم کرد تا اندازه‌ی حدودی آن‌را محاسبه کنند.

منبع:canot.ir

[امیر عباس]

سالهاست که احساس می‌کنیم نام‌هایی که برای یافته‌های جدید و سیاره ها و ستاره های کشف شده توسط ستاره شناسان و محققان این حوزه در نظر گرفته می‌شود، آنچنان جذابیتی ندارند. برای مثال نام‌هایی مانند CFBDSIR2149 ، HD 189733b، ۵۵ Cancri e و Kepler-69c را تصور کنید، نام‌هایی سخت و طولانی که کمتر در ذهن می‌مانند. اما اکنون سازمان جهانی که برای نامگذاری سیارات در نظر گرفته شده (انجمن نجوم بین‌الملل)، متوجه این نقطه ضعف شده و از همین رو، کار نامگذاری این یافته‌های دانشمندان را به تک تک افراد جامعه واگذار کرده است.


http://images.farnet.ir/2013/08/Untitled3.jpg


برای مشاهده ی کامل به اینجا (http://all-tech.mihanblog.com/post/333)مراجعه کنید....

[msalek]

http://cdn.modernfarmer.com/wp-content/uploads/2013/09/Mars-Farming-032.jpg


به گزارش وبسایت Modern Farmer همزمان با شروع ماه دسامبر قرار است ناسا کشت کاهو را در مداری به دور کره‌ زمین آغاز کند. در این پروژه که Veggie نام دارد قرار است ۶ کاهو در کمتر از یک ماه زیر نور ال ای دی صورتی رشد کنند و قابل مصرف شوند.


http://cdn.modernfarmer.com/wp-content/uploads/2013/09/DSC9303-21.jpg


طبیعتا این رشد در جاذبه صفر انجام می‌گیرد اما ناسا تست‌های گسترده‌ای در زمینه زراعت بی‌وزن انجام داده و مدعی است که نبود جاذبه مانع رشد گیاه نمی‌شود. نگرانی دیگر هم در زمینه رشد میکروب‌ها همراه با رشد کاهو است، اما ناسا قبل از اینکه آن‌ها را به خورد فضانوردان بدهد، مورد آزمایش قرار می‌دهد. اگر این پروژه موفیت آمیز باشد می‌تواند در مقیاس بزرگ در ایستگاه فضایی کشت شود و غذای فضانوردان را تامین کند. این اولین قدم به سوی رویای دیرینه اسکان در فضا است و البته ناسا هم امیدوار است تا با هزینه ۱۰۰۰۰ دلار به ازای هر پوند بتواند غذا را به فضا برساند.


http://cdn.modernfarmer.com/wp-content/uploads/2013/09/Mars-Farming-106-copy.jpg



منبع:
http://modernfarmer.com/2013/09/starship-salad-bar/
ترجمه:
http://gadgetnews.ir/3808/nasa-is-farming-lettuce-on-international-space-station/

[حسین زارعی]

بزرگ ترین اجتماع خوشه های کروی در Abell 1689

http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2013-36-e-web_print.jpg

ده سال پیش، اخترشناس جان بلیکس لی ( John Blakeslee ) در تصاویر ی از یک خوشه ی بزرگ کهکشانی به نام Abell 1689 ، نقاطی نورانی را مشاهده کرد. هر کدام از نقطه ها یک ستاره نبودند، بلکه متشکل از صدها هزار ستاره هستند که در یک جا جمع شده و خوشه های ستاره ای کروی را تشکیل می دهند. آقای بلیکس لی 500 خوشه ی کروی را شناسایی کرد، این خوشه ها درخشنده ترین خوشه های یک جمعیت فراوانی از خوشه های کروی بودند.

اکنون، جدید ترین سرشماری تلسکوپ فضایی هابل از Abell 1689 ، وجود ِ حدود 160.000 خوشه ی کروی را در اطراف مرکز خوشه ی کهکشانی تخمین زده است. مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل رکورد دور ترین و بیشترین خوشه های کروی مشاهده شده را شکست. خوشه های کروی شامل بعضی از پیر ترین ستارگان در کیهان هستند. مطالعه بر روی این یادگار های ستاره ای بسیار مهم است، زیرا آنها به آشکار آشکار ساختن نحوه ی تشکیل کهکشان ها در اوایل عمر کیهان کمک می کنند.

>>برای مقایسه، در کهکشان راه شیری تنها 150 خوشه کروی وجود دارد.<<

منبع: سایت تلسکوپ فضایی هابل (http://hubblesite.org/)

[مداد رنگیهام]

بیگ بنگ: دانشمندان رسما اعلام کردند فضاپیمای ویجر ۱ ناسا بالاخره از منظومه شمسی خارج شده است، نخستین ابزار ساخته دست بشر توانست به فضای خارج منظومه شمسی وارد شود. فضاپیمای ویجر ۱ پس از ۳۶ سال سفر در فضا به فاصله ۱۹ میلیارد کیلومتر از خانه‌اش رسیده، یعنی وارد قلمروی وحشی و ناشناخته فضای میان ستاره ای شده. سفر به خیر ویجر . . .
[/URL]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/voyager-1.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/voyager-1.jpg)
به گزارش BBC ، سازمان ملی هوا-فضای آمریکا، ناسا، اعلام کرده است که دانشمندان اکنون با قاطعیت نتیجه گرفته اند که فضاپیمای ویجر۱ منظومه شمسی را ترک کرده است. به گفته دانشمندان فضاپیمای ویجر ۱ حدود یک سالی است که منظومه شمسی را ترک کرده و وارد فضای بین ستاره ای شده است. به این ترتیب سفری که ۳۶ سال پیش برای بررسی سیارات گازی منظومه شمسی آغاز شد حالا وارد مرحله تازه ای شده است.
این فضاپیما حاوی صفحه ای طلایی با اطلاعاتی از تمدن زمینی است. محققان ناسا می گویند ویجر۱ اکنون در فضای میان ستارگان و در فاصله ۱۹ میلیارد کیلومتری از خورشید شناور است و تا چهل هزار سال دیگر به هیچ ستاره ای نزدیک نخواهد شد.

ادامه:[url]http://bigbangpage.com/?p=4945

[msalek]

صدای ویجر 1

http://narenji.ir/sites/default/files/images/pw/62/2013/09/xku-bigpic-narenji-20130913.jpg.pagespeed.ic.GD6RK1Qn5G.jpg


تحقیقات نشان می دهد که وویجر ۱ در واقع مرداد ماه سال گذشته از منظومه شمسی خارج شده و حالا نخستین ساخته بشر به حساب می آید که به فضایی موسوم به Interstellar وارد شده است. اینجا در واقع مکانی است که میان دو سیستم ستاره ای به حساب می آید.



اگر دوست دارید بدانید در این بخش از فضا چه صدایی شنیده می شود، می توانید به صداهای ارسالی توسط وویجر ۱ از این منطقه گوش کنید:


http://cdn.narenji.ir/video/62/2013/Voyager-Captures-Sounds-Interstellar-Space.mp4




نارنجی (http://narenji.ir/26044-%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7-%D8%AA%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%AF-%DA%A9%D8%B1%D8%AF-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D9%88%D9%88%DB%8C%D8%AC%D8%B1-%DB%B1-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%B3%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC-%D8%B4%D8%AF%D9%87)

[yperseusy]

پس از ۱۲ سال دوباره در ژاپن موشکی تازه‌ساز به فضا پرتاب شد. این موشک که "اپسیلون" نام دارد، باید زمینه‌ساز ورود ژاپن به معاملات میلیاردها یورویی در پهنه فن‌آوری پرتاب ماهواره باشد.

http://up.avastarco.com/images/dcyek29c9x6dgkif5l9o.jpg

تلاش ژاپن برای پرتاب موشک به فضا در سومین بار موفق بود. مقامات فضانوردی ژاپن "یاکسا" روز شنبه (۱۴ سپتامبر/۲۳ شهریور) اعلام کردند که موشک "اپسیلون" طبق برنامه ساعت ۱۴ به وقت محلی از مرکز فضانوردی "اوشینورا" در جزیره کیوشو واقع در جنوب ژاپن با موفقیت به فضا پرتاب شده است.

این موشک سه مرحله‌ای حامل که با سوخت جامد حرکت می‌کند، با خود تلسکوپ "اسپرینت ـ ای" را به فضا برده است. قرار است این تلسکوپ از دور پیرامون سیاره‌هایی چون ناهید، مریخ و مشتری کاوش کند.

به گفته مقامات فضانوردی ژاپن این موشک ۹۱ تنی یک ساعت پس از بلند شدن از سطح زمین تلسکوپ یادشده را در مدار زمین قرار داده است. این تلسکوپ از فاصله‌ای بین ۹۵۰ تا ۱۱۵۰ کیلومتری زمین، سیارات ناهید و مریخ و مشتری را زیرنظر خواهد گرفت.

پرتاب این موشک ژاپنی در تاریخ ۲۷ اوت امسال به دلیل نقصی در کامپیوتر مرکز کنترل تنها چند ثانیه پیش از پرتاب لغو شده بود. پنج روز پیش از آن نیز "یاکسا" به دلیل مشکلات فنی دیگری نتوانسته بود شمارش معکوس برای پرتاب را آغاز کند.

افکار عمومی در ژاپن با هیجان زیاد در انتظار پرتاب این موشک بودند. در توکیو پرده‌های نمایشی بزرگی در خیابان‌ها نصب شده بود که می‌شد با استفاده از آنها مراسم پرتاب را مستقیما تماشا کرد. هنگامی که موشک اپسیلون به هوا برخاست، غریو شادی جمعیت بلند شد.

ادامه خبر:
http://www.dw.de/%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%87%D9%88%D8%B4-%D9%85%D8%B5%D9%86%D9%88%D8%B9%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%81%D8%B6%D8%A7-%D9%BE%D8%B1%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%DA%A9%D8%B1%D8%AF/a-17089200?maca=per-TWITTER-PERSIAN-2011-xml-mrss

منبع: دویچه وله فارسی

[masi]

خطا در مقدار ثابت گرانش نیوتن



<a href="http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/PhysRevLett.jpg" target="_blank">http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/PhysRevLett.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/PhysRevLett.jpg)

دانشمندان به تازگی مقدار جدیدی را برای ثابت جهانی نیوتن G گزارش داده‌اند که تفاوت فاحشی با مقدار قبلی آن دارد.
به گزارش انجمن فیزیک ایران، G ثابت گرانش نیوتن، یکی از ثابتهای بنیادینِ طبیعت است که نیروی گرانش بین دو جسم جرم‌دار را تعیین می‌کند. اگر چه این ثابت اولین بار حدود 200 سال پیش توسط نویل ماسکلاین(Nevil Maskelyne) اندازه‌گیری شد، اما تعیین ِمقدار دقیق آن همواره یکی از اهداف فیزیکدانانِ تجربی بوده است: گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که مقدار G بیش از 400 میلیونیوم متفاوت است، یعنی 20 برابر بزرگتر از خطای موجود در هر اندازه‌گیری است. برای فهم بهتر این مغایرت، تری کویین (Terry Quinn) به همراه همکارانش در دفتر بین‌المللی وزن‌ها و اندازه‌گیری‌ها در فرانسه، به دنبال خطاهای سیستماتیک موجود در آزمایش، ابزار اندازه‌گیری و آزمایش را مجدد سرهم‌بندی کردند و نتایج بدست آمده را با وسیله‌ای که دوازده سال پیش برای اندازه‌گیری G استفاده شده بود مقایسه کردند.
گرانش ضعیف‌ترین نیروی شناخته شده است، و اندازه‌گیری اثرات آن بر روی اجسام در مقیاس آزمایشگاهی واقعا دشوار است. برای تعیین مقدار G، محققان از ابزاری به نام ترازوی چرخشی استفاده می‌کنند که در آن به چیدمانی از چند جرم معلق، گشتاوری ناشی از نیروهای گرانش وارد می‌شود. اگرچه، یکی از مشکلات موجود در این آزمایش تغییرات دما است، که باعث انبساط یا انقباض مولفه‌های مشخصی در ترازو می‌شود. با وجودی که انحرافات اندازه‌گیری شده بسیار کوچک هستند-درحدود یک صدم درجه-اما افت‌وخیزها می‌توانند اثر قابل‌ملاحظه‌ای بر روی نتایج داشته باشند.
در این آزمایش جدید، کویین و همکارانش از یک ترازوی چرخشی با روبانی معلق استفاده کردند که امکان اندازه‌گیری G را از دو طریق ممکن می‌سازد: با استفاده از انحراف زاویه‌ای و نیز از طریق نیروی الکتروستاتیکی لازم برای خنثی کردن اثرات نیروی گرانش. همان‌طور که در Physical Review Letters گزارش شده، مقدار جدیدِ G که توسط این محققان بدست آمده برابر با 10 -11 m3/(kg s2) 6.67545(18) X است. کویین و همکارانش علت این اختلاف زیاد در مقدار G را نمی‌دانند، اما گمان می‌کنند این اختلاف ناشی از خطاهای ناشناخته آزمایشگاهی باشد.

منبع (http://bigbangpage.com/?p=5080)

[مداد رنگیهام]

<header class="entry-header"> کشف منابع جدید عناصر سازنده حیات

</header> بیگ بنگ: دانشمندان به یک قطعه دیگر از پازل فرایند شکل گیری حیات دست یافتند، به گفته محققان عناصر سازنده حیات می‌توانند در هر جایی در منظومه شمسی و فراتر از آن مونتاژ شوند، اما آن‌ها به شرایط مناسب برای شکل‌دادن حیات نیاز دارند، عناصر سازنده حیات (آمینواسیدها) فرایند موجود در “کارخانه کیهانی” می باشند.

[/URL]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/DNA.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/DNA.jpg) به گزارش ایسنا، تیمی از محققان امپریال کالج لندن، دانشگاه کنت و آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور دریافتند هنگامی که دنباله‌دارهای یخی با یک سیاره تصادم پیدا می‌کنند، آمینواسیدها می‌توانند تولید شوند. این عناصر سازنده چنانچه یک شهاب‌سنگ صخره‌ای به یک سیاره با سطح یخی برخورد کند، تولید می‌شوند.
محققان بر این باورند این فرایند بخشی از معمای موجود را حل می‌کند که حیات چگونه پس از یک بازه زمانی بین 4.5 و 3.8 میلیارد سال پیش و زمانی که زمین توسط دنباله‌دارها و شهاب‌سنگ‌ها بمباران شد، بر روی این سیاره شکل گرفت. مطالعه جدید نشان می‌دهد عناصرسازنده حیات می‌توانند در هر جایی در منظومه شمسی و فراتر از آن مونتاژ شوند، اما آن‌ها به شرایط مناسب برای شکل‌دادن حیات نیاز دارند. تحقیق جدید دامنه مکان‌های شکل‌گیری این اجزای مهم را در منظومه شمسی گسترده می‌کند.
این مطالعه همچنین مکانیسم ساده‌ای را نشان می‌دهد که توسط آن می‌توان از ترکیبی از مولکول‌های ساده مانند آب و یخ دی‌اکسید کربن به مولکول پیچیده‌تری مانند آمینواسید رسید. این نخستین گام به سمت حیات است؛ گام بعدی تکامل‌یافتن از یک آمینواسید به مولکول‌های پیچیده‌تری از جمله پروتئین‌هاست. فراوانی یخ بر روی سطوح انسدالوس و اروپا که به ترتیب قمرهای مدارگرد زحل و مشتری هستند، می‌توانند زمانی که شهاب‌سنگ‌ها با سطح آن‌ها برخورد می‌کنند، محیط عالی برای شکل‌گیری آمینواسیدها ارائه دهند.
به گفته محققان، هنگامی که دنباله‌داری به یک سیاره برخورد می‌کند، موج شوکی را ایجاد می‌کند که این موج، مولکول‌هایی را تولید می‌کند که آمینواسیدها را می‌سازند. اثر موج شوک همچنین گرمایی ایجاد می‌کند که این مولکو‌ل‌ها را به آمینواسیدها متحول می‌کند. تیم علمی کشف خود را با بازسازی اثر دنباله‌دار و با شلیک‌کردن موشک‌هایی از طریق یک تفنگ با سرعت بسیار بالا صورت داد. این تفنگ که در دانشگاه کنت قرار دارد، از گاز فشرده برای جلوبردن موشک با سرعت 7.15 کیلومتر در ثانیه به سمت اهداف ترکیبات یخی (که دارای ترکیب مشابه دنباله‌دار هستند) استفاده کرد. اثر حاصل آمینواسیدهایی مانند glycine و D-and L-alanine را ایجاد کرد. جزئیات این موفقیت در Nature Geoscience منتشر شد.


Read More : [URL]http://www.dailygalaxy.com/my_weblog/2013/09/-comet-impacts-discovered-to-produce-amino-acids-the-building-blocks-of-life.html

[حسین زارعی]

ماموریت دیپ ایمپکت ناسا به پایان رسید

http://up.avastarco.com/images/tu1ajm6jdr1pbceh3l6.jpg (http://up.avastarco.com/)

( نمای طراحی شده از فضاپیمای Deep Impact )

پس از حدود 9 سال سفر در فضا که شامل یک برخورد بی سابقه و پس از آن، پرواز از فاصله ی نزدیک به یک دنباله دار ، پرواز از کنار یک دنباله دار ِ دیگر و فرستادن حدود 500.000 تصویر از اجرام آسمانی، ماموریت دیپ ایمپکت ناسا پایان یافت.

تیم این پروژه در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا با کمال بی میلی رسما اعلام کردند که این ماموریت پس از مدت بیش از یک ماه ناتوانی در ارتباط برقرار کردن با فضاپیما پایان می یابد. آخرین ارتباط با این کاوشگر به تاریخ 8 آگوست ( 17 مرداد ماه ) باز می گردد.

دیپ ایمپکت رکورد بیشترین مسافت طی شده در یک ماموریت تحقیقاتی ِ دنباله دار ها را با طی مسافت حدود 7.58 میلیارد کیلومتر از آن خود کرده است.

منبع: NASA.gov (http://www.nasa.gov/mission_pages/deepimpact/media/deepimpact20130920.html)

[مداد رنگیهام]

<header class="entry-header"> </header> بیگ بنگ: آیا نظریه ی معروفِ «بیگ بنگ» به بازبینی نیاز دارد؟ گروهی از فیزیکدانانِ نظری فرض می کنند که کیهان پس از سقوط یک ستاره ی چهار بُعدی در سیاه چاله و خارج شدنِ بقایای آن متولد شده است. قبل از پرداختن به یافته های آنها، بهتر است بگوییم که هیچ کس هیچ چیزی را با اطمینان نمی داند. به طور آشکار انسان ها در زمان آغاز کیهان وجود نداشتند. نظریه ی استاندارد این است که جهان از یک نقطه ی بی نهایت چگال یا تکینگی رشد کرده، اما چه کسی می داند که قبل از آن چه چیزی وجود داشته؟

[/URL]http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/1.13743-C0141244-Black_hole_artwork-SPL-1.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/1.13743-C0141244-Black_hole_artwork-SPL-1.jpg)عکسی هنری از افق رویداد یک سیاه چاله/کپی رایت: Victor de Schwanberg
به گزارش بیگ بنگ، نیایش افشوردی، اختر فیزیکدان ایرانی در موسسه ی فیزیک نجومی در کانادا که یکی از نویسندگان این مطالعه است گفت: محدودیت های نظریه ی بیگ بنگ کدام است؟ تکینگی یکی از آنها است. همچنین، نمی توان به راحتی پیش بینی کرد که چرا بیگ بنگ کیهانی را تولید کرده که دمای تقریبأ یکنواختی دارد، زیرا سنِ جهان (حدود 13.8 میلیارد سال) به اندازه ی نیست – تاجاییکه می توان گفت – که به تعادل دما دست یابد. هدف دانشمندان این است: مدلی که ایجاد کرده اند کیهان سه بُعدی را نشان می دهد که بصورت یک غشاء در «کیهانی حجیم» و چهار بُعدی شناور است.
بنابراین، اگر این کیهان حجیم ستارگانی جهاربعدی داشته باشد، این ستارگان می تواند همان چرخه ی زندگی ستارگان سه بعدی که با آن آشنایی داریم را داشته باشند. حجیم ترینِ آنها بصورت ابرنواخترها منفجر می شوند، پوست می اندازند و درونی ترین بخش هایشان بصورت یک سیاه چاله فرو می پاشد. «افق رویدادِ» سیاه چاله ی چهاربعدی درست مثل سیاه چاله ی سه بعدی که با آن آشنایی داریم خواهد بود. افقِ رویداد مرز بین درون و بیرونِ سیاه چاله است.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/Big-Bang.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/09/Big-Bang.jpg)جدول زمانی جهان در مدت 13.8 میلیارد سال ، از بیگ بنگ، دوران تاریک کیهانی، تشکیل نخستین ستارگان، و گسترش و انبساط کیهان تا دوران کنونی. / کپی رایت: تیم دانش NASA/WMAP
نظریه های زیادی در مورد اینکه درون سیاه چاله چه خبر است وجود دارد، اگرچه تاکنون چیزی مشاهده نشده است. درحالیکه این مدل توضیح می دهد چرا کیهان دارای دمای تقریبأ یکنواختی است (کیهان چهاربعدیِ ماقبلِ آن به مدت بسیار طولانی تری وجود داشته) تلسکوپ آژانس فضایی اروپا به نام پلانک اخیرأ اختلافات دمایی اندکی را در تابش پس زمینه ی مایکروویوکیهانی ترسیم کرده است که معتقدند بقایای آغازِ کیهان باشد. (http://bigbangpage.com/?p=1376) (در اینجا مطالب بیشتری را در مورد CMB بخوانید (http://www.universetoday.com/79777/cosmic-background-radiation/)).
این مدل جدید حدود 4 درصد با خوانشِ تابش پس زمینه ی مایکروو کیهانی ( CMB ) متفاوت است، بنابراین محققان قصد دارند این مدل را تصحیح کنند. آنها هنوز احساس می کنند که این مدل ارزشمند است. پلانک نشان می دهد که تورم در حال وقوع است، اما علت آن را نشان نمی دهد. محققان بیان کردند: «این مطالعه به ما کمک می کند نشان دهیم تورم چگونه با حرکت کیهان در واقعیتی با ابعادِ بیشتر، آغاز می شود.»
جزئیات این مقاله در nature منتشر شده است.

Read More : [URL]http://www.universetoday.com/104863/goodbye-big-bang-hello-hyper-black-hole-a-new-theory-on-universes-creation
http://www.nature.com/news/did-a-hyper-black-hole-spawn-the-universe-1.13743

[gisu]

عکاس نجومی سال ۲۰۱۳ معرفی شد


http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/collage-royal.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10739)
به تازگی رصدخانه‌ی سلطتنی گرویچ (http://www.rmg.co.uk/royal-observatory/) نتیجه‌ی رقابت بین‌المللی عکاسی نجومی سال ۲۰۱۳ را منتشر کرده است. این رقابت در ۴ رشته‌ی اصلی عکاسی زمین و فضا٬‌ منظومه‌ی شمسی ما٬‌ اعماق فضا و عکاس نجومی جوان برگزار شد که برنده‌ی نهایی از رشته‌ی زمین و فضا برای تصویر باشکوه «نور راهنما به سوی ستاره‌ها»‌ انتخاب شد. مارک جی٬ عکاس نیوزلندی موفق شد به خاطر تصویر سراسری راه‌شیری بر فراز جزیره‌ی شمالی نیوزلند جایزه‌ی نخست را از آن خود کند. یکی از داوران این رقاب درباره‌ی این عکس می‌گوید: «در این تصویر نور فانوس دریایی در سمت راست بسیار چشم‌گیر است و به‌گونه‌ای ثبت شده است که گویی آغازگر راه‌شیری است و ارتباطی را میان ستاره‌ها و مناظر زمینی پدید آورده است. همچنین راه‌شیری نگاه بیننده را به سوی دریا جلب می‌کند. گویی شما را دعوت به کشف ناشناخته‌ها می‌کند.» مارک علاوه‌ بر جایزه‌ی نخست٬ جایزه‌ی ویژه‌ی «مردم و زمین» را به خاطر تصویر «ضد نور ماه» کسب کرده است.
عمده‌ شهرت رصدخانه‌ی سلطنتی گرینویچ به علت انتخاب آن به عنوان نصف‌النهار مبدا‌ء است. این رصدخانه برای پنچمین سال متوالی است که رقابت عکاسی نجومی را برگزار می‌کند و پذیرای عکس‌های نجومی از سراسر جهان است. این رقابت از جایگاه ویژه‌ای میان عکاسان حرفه‌ای آسمان قرار دارد و به نظر می‌آید که به‌تدریج سبب افزایش کیفیت تصاویر نجومی شده است. در ادامه تصاویر نخست هر رشته و تصاویر برنده‌ی جوایزه ویژه را می‌بینید:
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Ro1.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10741)تصویر نخست رشته‌ی «زمین و فضا» با نام «نور راهنما به سوی راه‌شیری» – این تصویر همچنین به عنوان تصویر برتر رقابت و عکاس آن مارک جی به عنوان عکاس برتر نجومی سال ۲۰۱۳ معرفی شد. امتیاز و حق نشر تصویر: مارک جی (http://markg.com.au/)

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Ro2.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10742)تصویر نخست رشته‌ی «منظومه‌ی شمسی ما» از تاج خورشیدی در ۲۰۱۲ – این تصویر را من-تو-هوی چینی از خورشیدگرفتگی کلی استرالیا ثبت کرده است. امتیاز و حق نشر تصویر:‌ من-تو-هوی (http://comethunter.lamost.org/astrophoto/index.htm)

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Ro3.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10743)تصویر نخست رشته‌ی «اعماق آسمان» با نام «ایمپاستو سماوی» – این تصویر را آدم بلاک آمریکایی از سحابی sh2-239 گرفته است. امتیاز و حق نشر تصویر: آدم بلاک (http://www.caelumobservatory.com/)

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Ro4.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10745)تصویر نخست رشته‌ی «عکاس نجومی جوان» از راه‌شیری- این تصویر را جاکوب مارچیو ۱۴ ساله از آمریکا گرفته است. امتیاز و حق نشر تصویر: جاکوب مارچیو

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Ro5.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10744)جایزه‌ی سٍر پاتریک مور برای «برترین تازه‌وارد» به این تصویر از گذر زهره رسید. این تصویر را سم کرن‌ول از انگلستان گرفته است. امتیاز و حق نشر تصویر: سم‌کرن‌ول

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Ro6.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10746)جایزه‌ی ویژه‌ی «زمین و مردم» به این تصویر ضدنور ماه رسید. این تصویر را مارک جی‌ نیوزلندی گرفته که جایزه برتر رقابت را نیز از آن خود کرده است. امتیاز و حق نشر تصویر: مارک جی (http://markg.com.au/)


http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/R07.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10747)جایزه‌ی ویژه‌ی «تلسکوپ‌های روباتی» به تصویری از سحابی جبار و قرص پیش‌سیاره‌ای در خوشه‌ی تراپزیوم. این تصویر را لازلو فرانچیچ از ترکیب تصاویر تلسکوپ سایدینگ اسپرینگ استرالیا و تلسکوپ خود در مجارستان تهیه کرده است. امتیاز و حق نشر تصویر: لازلو فرانچیچ (http://www.ptes.hu/)
canot.ir

(http://www.ptes.hu/)

[gisu]

غرّش باستانی سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Magellanic-Stream.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10873)درخشش جریان ماژلانی سرنخی خوبی برای رسیدن به تازه‌ترین فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری بود- امتیاز تصویر: ناسا

سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان‌ راه‌شیری ما پنهان است حدود دو میلیون سال پیش فوران کرده‌ است. این نتیجه‌ی حاصل فعالیت‌های باستان‌-کیهان‌شناسی منجمان است.
در مرکز بیشتر کهکشان‌های عالم٬ سیاه‌چاله‌ی ابرجرمی آرمیده‌اند. این سیاه‌چاله‌ها که اساساّ باعث پیچش فضازمان می‌شوند به نظر می‌رسد کلید معمای تحول کهکشان‌ها باشند. آن‌ها از اجرام سماوی بسیاری تغذیه می‌کنند و جریان‌های قدرتمندی به بیرون پرتاب می‌کنند. حتی ممکن است باعث شکل‌گیری یا نابودی ستاره‌های کهکشان‌ مادر بشوند.

(http://news.discovery.com/ian-oneill.htm)
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Sagittaurus-A-star.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10874)تصویری که رصدخانه‌ی فضایی چاندرا از منشاء *Sgar A در طول موج پرتو ایکس ثبت کرده است –


در حال حاضر *Sgr A مقطع آرامی از عمر خود را سپری می‌کند و از دوران اوج خود فاصله گرفته است؛ همان دورانی که گاز و غبار می‌خورد و ستاره‌های سرگردان را به کام خود فرو می‌برد. اما این روزها٬ گاهی جرمی بسیار به سیاه‌چاله نزدیک می‌شود و در چشم‌به‌هم‌زدنی به انرژی تبدیل می‌شود. در پی این فرآیند٬ سیاه‌چاله فوران‌های کوچک پرتو ایکس تابش می‌کند اما در کل *Sgr A به نظر راکد و آرام می‌آید.
با این تفاسیر منجمان علاقه‌مند بودند تا درباره‌‌ی تاریخ آخرین فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری اطلاعاتی به‌دست آوردند. به همین علت گروهی از پژوهش‌گران دانشگاه سیدنی استرالیا به سرپرستی جاس هاثترون-بَلَند تصمیم گرفتند تا نگاهی به ماهیت سحرآمیز یکی از پدیده‌های باستانی کهکشان یعنی جریان ماژلانی (http://canot.ir/?p=10007) بیاندازند که ممکن است نشانه‌ای از تازه‌ترین فوران کیهانی سیاه‌چاله‌ی راه شیری باشد.
هاثترون بلند می‌گوید: « حدود ۲۰ سال بود که ما درخشش عجیبی از جریان ماژلانی می‌دیدیم اما علت آن را نمی‌دانستیم. ناگهان به فکرمان آمد که شاید این درخشش نشانه یا فسیل به‌جامانده از فوران قدرتمند مرکز کهکشان باشد.» جریان ماژلانی رشته‌ی درخشانی است که عمدتاً از گاز هیدروژن تشکیل شده است. رشته ابرهای گازی جدا شده از کهکشان‌های کوتوله‌ی ماژلانی کوچک و بزرگ است. بر اساس محاسبات جاس٬ این ابر گازی درخشان٬ سرنخی از آخرین فوران کیهانی سیاه‌چاله‌ی مرکزی راه شیری است. به نظر می‌آید تابش‌های فرابنفشی که از فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری سرچشمه می‌گرفتند باعث برانگیخته‌شدن گاز هیدروژن جریان ماژلانی شده‌اند. در پی این فرآیند اتم‌های هیدروژن٬ الکترون ازدست می‌دهند و پس از آن دوباره بایکدیگر ترکیب می‌شوند و می‌تابند. بنابراین می‌توان درخشش جریان ماژلانی را معلول فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری دانست و زمان رخداد این فوران را تخمین زد.
علاوه‌ بر آن‌چه بیان شد نشانه‌های دیگر از تازه‌ترین فوران ابرسیاه‌چاله‌ی راه‌شیری وجود دارد. رصدخانه‌های پرتو ایکس و فروسرخ٬ فوران‌های پرانرژی و قدرتمندی از مرکز کهکشان راه‌شیری آشکار کرده‌اند. همچنین تابش‌های پرتو گاما «حباب‌های فرمی» نشان می‌دهند که رویدادی پرانرژی به‌وقوع پیوسته است. حباب‌های فرمی توده‌های عظیمی‌اند که در بالا و پایین قرص کهکشان‌ قرار دارند.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/09/Fermi-Bubbles.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=10876)حباب‌های فرمی در بالا و پایین صفحه‌ی کهکشان راه‌شیری- طرحی از ناسا

فیلیپ ملونی از اعضای گروه پژوهش می‌گوید: « همه‌ی این موارد دست‌به‌دست یکدیگر داده‌اند تا انفجاری پرانرژی در مرکز راه‌شیری به‌وقوع بپیوندد. انفجاری که منجمان آن را «شراره‌ی سی‌فرت» (Seyfert flare) نامیده‌اند.»
با این تفاسیر آخرین فوران بزرگ راه‌شیری حدود ۲ میلیون سال پیش رخ داده است اما نوبت فوران بعدی چه زمانی فرا می‌رسد؟ جاس می‌گوید: « ابرهای گازی و ستاره‌های بسیاری وجود دارند که ممکن است به درون قرص داغ حول سیاه‌چاله سقوط کنند. علاوه‌براین نوعی گاز موسوم به G2 وجود در نزدیکی سیاه‌چاله وجود دارد که فکر می‌کنیم تا سال دیگر به داخل سیاه‌چاله سقوط کند. ابر کوچکی است اما انتظار یک آتش‌بازی را خواهیم داشت.
canot.ir

[مداد رنگیهام]

http://hupaa.com/db/pages/2013/09/25/001/zimg_001_383.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/09/25/001/zimg_001_383.jpg)

در دهه گذشته دانشمندان در حال بررسی تابش بجا مانده از انفجار بزرگ بر این گمان بودند که جهان کج است و اکنون محققان دانشگاه ادینبورگ بر این باورند که طبق داده‌ها، جهان به شکل زین خمیده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در صورت درست بودن، این نظریه می‌تواند دیدگاههای قدیمی را که بر اساس آن همه چیز در فضا-زمان در خطوط مستقیم در امتداد یک جهان مسطح حرکت می‌کند، تغییر دهد.

این پژوهش نشان داده که در یک جهان زین مانند، اجسامی که به شکل موازی سفر می‌کنند در نهایت از یکدیگر با فواصل زیاد دور می‌شوند.

تغییرات در نور منتشر شده در زمانی که جهان تنها 400 هزار سال داشت یا همان تابش زمینه کیهانی، به دانشمندان در درک ساختار و تکامل جهان کمک کرده است.

سنجشهای این تابش توسط کاوشگر ناهمسانگردی مایکروویو ویلکینسون در سال 2004 اولین سرنخها را از یک جهان کج ارائه کرده بودند.

نتایج بعدها توسط فضاپیمای پلانک سازمان فضایی اروپا که این تابشها را با دقت بیشتر نقشه‌برداری کرده بود، تایید شد.

به گفته محققان، این نتایج می‌تواند توسط نظریه‌ای توضیح داده شوند که بر اساس آن جهان مانند حبابی در یک جهان بزرگتر شکل گرفته و نوساناتی را ایجاد می‌کند که باعث این شکل منحنی می‌شوند.

این شکل منحنی با دیدگاهی که بر اساس آن جهان پس از انفجار بزرگ از لحاظ اندازه بسیار بزرگ شده و آن را در همه جهات به یک اندازه کرده، در تضاد است.

سازمان فضایی اروپا امیدوار است که ماهواره پلانک در سال آینده با انتشار دقیقترین تحلیل انجام شده تاکنون بتواند نشان دهد آیا ناهنجاری مشاهده شده در داده‌های تابش زمینه کیهانی اتفاقی بوده یا خیر.

این پژوهش در مجله Inside Science منتشر شده است.

[yperseusy]

تعطیلی ناسا.
به علت عدم تصویب بوجه دولت آمریکا فعالیت های بیشتر سازمان های دولتی (به غیر از بخش های ضروری) به حالت تعطیل در آمده است که سزمان ناسا که زیر نظر مستقیم دولت است هم شامل این جریان شود . ناسا در پنجاه و پنجمین سالگرد تاسیس خود تام تعطیلی موقت را میچشد.

ادامه خبر:http://news.cnet.com/8301-13578_3-57605404-38/shutdown-will-largely-shutter-nasa-other-science-projects/?part=rss&subj=news&tag=title

[حسین زارعی]

اخترشناسان دریافته اند که ستاره ی دوتایی فم الحوت در واقع یک منظومه ی سه تایی است.

http://en.es-static.us/upl/2013/10/Fomalhaut_dust_ring-e1348434351794.jpeg

( فم الحوت A و حلقه ی غبارش )

هنگامی که از زمین به این منظومه ی سه تایی نگاه کنیم، ستاره ی سوم ( این کلمه ایهام داره!! :yarr: ) فم الحوت یا همان Fomalhaut C از ستاره ی بزرگ و درخشان ِ فم الحوت A دارای فاصله ای بسیار زیاد است. این دو ستاره در آسمان زمین به اندازه ی ظاهری 11 ماه کامل از هم فاصله دارند!

این منظومه یکی از بزرگ ترین و عریض ترین سه گانه های شناخته شده است.

سومین ستاره از منظومه ی فم الحوت که با نام LP 876-10 شناخته می شود، در واقع یک کوتوله ی سرخ است.

وقتی که شما از آسمان زمین نگاه می کنید، ستاره ی فم الحوت C دارای فاصله ی ظاهری بسیار دوری از فم الحوت A قرار دارد، این فاصله برابر با 5.5 درجه است و یا به اندازه ی ظاهری 11 ماه کامل از یکدیگر فاصله دارند.

البته دانشمندان می گویند که چون فاصله ی بین ما و فم الحوت نسبتا کم است، ( تقریبا 25 سال نوری ) فاصله ی ظاهری بین این دو ستاره زیاد می باشد.

بیشتر بخوانید... (http://earthsky.org/science-wire/researchers-find-that-bright-nearby-double-star-fomalhaut-is-actually-a-triple)

[رضا طامهری]

سازمان فضایی اروپا ESA جاهطلبانه ترین ازمایش زمینی که تاکنون برای مریخ نوردها صورت پذیرفته را انجام میدهد. مریخ نورد جدید سازمان فضایی اروپا که bridget نام دارد این آزمایش شبیه سازی را در یکی از بیابانهای امریکای جنوبی انجام میدهد در این آزمایش این مریخ نورد از انگلستان و از طریق ماهوراه کنترل خواهد شد.


http://images.sciencedaily.com/2013/10/131004111112-large.jpg

آزمایش فوق قرار است در بیابان آتاکاما در شیلی در اکتوبر امسال انجام گیرد. این بیابان از نظر عوارض سطحی بسیار به مریخ نزدیک است. آتاکاما یکی از خشک ترین نقاط زمین است که هیچگونه بافت گیاهی در آن دیده نمیشود و خاک قرمز تیره این بیابان آن را از هرجای دیگری روی زمین، به مریخ نزدیک کرده است

منبع: siencedaily (http://www.sciencedaily.com/releases/2013/10/131004111112.htm)

[حسین زارعی]

قطعات سازنده ی سیارات که غنی از آب هستند در اطراف یک کوتوله سفید کشف شدند


http://up.avastarco.com/images/lfpgjuz97qbxlw9ct3c.jpg (http://up.avastarco.com/)


اگر شما در طول ساحل پیاده روی می کنید و یا به یک سفر دریایی می روید، باور این برایتان سخت می شود که زمین اساساً یک سیاره ی "خشک" است. تقریباً 0.02 درصد از جرم سیاره ی زمین را آب های سطحی تشکیل داده اند. در واقع، اقیانوس های ما از حدود چند صد میلیون سال پس از تشکیل زمین که در 6.4 میلیون سال گذشته اتفاق افتاده است، ایجاد شده اند. با وجود اینکه هنوز مورد بحث و بررسی است، اختر شناسان بر این باورند که در گذشته های بسیار دور سیارک های غنی از آب در منظومه ی شمسی با زمین برخورد کرده و زمین را آبیاری می کردند.

اکنون اختر شناسان دریافته اند که همان "سیستم تحویل آب" می تواند در یک منظومه ی سیاره ای در حال مرگ نیز رخ دهد. رصد های تلسکوپ فضایی هابل با استفاده از طیف سنجی یک نشانه ی قابل بحثی را مانند همان سیارک های غنی از آب که به آب را به زمین آوردند، یافته است. رصد هایی که با استفاده از ابزار طیف سنجی کیهانی هابل انجام شده است، به ستاره شناسان این امکان را داده است که با یک آنالیز شیمیایی دقیق سنگ هایی را که به سوی ستاره ی کوتوله ی سفید به نام GD 61 سقوط می کنند را بررسی کنند. این کوتوله سفید در فاصله ی 150 سال نوری از زمین قرار دارد. آن ها هیچ سیاره ای را شناسایی نکرده، بلکه قطعات سازنده ی سیارات را شناسایی کرده اند.

احتمالا به علت وجود اختلالات گرانشی یک سیاره ی باقی مانده ای که اندازه ی آن تقریبا مانند مشتری است، سیارک ها در میدان گرانشی کوتوله سفید به سوی آن سقوط می کنند. احتمال این وجود دارد که سیاراتی که برای حیات مناسب هستند نیز در این منظومه ی ستاره ای وجود داشته باشند. به هر حال، این ستاره حدود 1.5 میلیارد سال پیش به خاموش شده است.


منبع: سایت تلسکوپ فضایی هابل (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/38/full/)

[mohsen4465]

http://up.avastarco.com/images/i900h5zdjnxdlaz47xxt.jpg (http://up.avastarco.com/images/i900h5zdjnxdlaz47xxt.jpg)



چهارشنبه هفته گذشته، 9 اکتبر، در پی عبور فضاپیمای Juno از کنار زمین، این فضاپیما تصاویری زیبا رو از زمین تهیه کرد که دیروز اولین تصویر اون به زمین مخابره شد و این در حالی بود که Juno در وضعیت «ایمن» قرار داشت. این تصویر که اولین تصویر Juno از زمین هست، نیمه روشن سیاره ما رو در محدوده طیفی 890 نانومتر و از پشت فیلتر متان Juno نشون میده.


فضاپیمای Juno در طی پرواز کمک گرانشی که در 9 اکتبر با زمین داشت پس از ورود به سایه زمین برخلاف برنامه قبلی وارد وضعیت «ایمن» شد. با این وجود در تمام این مدت Juno در ارتباط کامل با ایستگاه‌های زمینی قرار داشت. به گفته تیم کنترل Juno در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، خارج کردن مجدد Juno از وضعیت «ایمن» چند روزی طول خواهد کشید.


در طول پرواز کوتاه Juno، تمامی ابزارهای علمی Juno در وضعیت فعال قرار گرفته بودن و تصاویر زیبایی از زمین و ماه در خلال این مدت ثبت شدن. Juno همچنین یک ویدئوی بی سابقه از زمین و ماه تهیه کرده که بهمراه تصاویر زیبای ثبت شده در طول چند روز آینده به زمین مخابره میشن.


منبع: UniverseToday (http://www.universetoday.com/105451/nasas-juno-spacecraft-returns-1st-flyby-images-of-earth-while-sailing-on-to-jupiter/#more-105451)

[رضا طامهری]

http://images.sciencedaily.com/2013/10/131009153455-large.jpg

۹اکتبر ۲۰۱۳

یک تیم بین المللی از منجمان یک سیاره جوان را پیدا کرده اند که به گرد هیچ ستاره ای نمیچرخد. این سیاره ازاد و تنها که PSO J318.5-22 نام دارد تنها ۸۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و شش برابر مشتری جرم دارد. عمر این سیاره کمی بیشتر از ۱۲ میلیون سال تخمین زده میشود- این نشان میدهد با سیاره ی جوانی روبرو هستیم
این سیاره از روی دمای پایین و البته منحصر به فردش توسط تلسکوپ Passtarrs 1 کشف شد
رصدهای بعدی توسط تلسکوپهای متععد دیگر در هاوایی نشان داد که رفتار های این سیاره بسیار شبیه به سیارات گازی غول پیکری است که به گرد ستارگان جوان میچرخند ولی تاکنون برای این سیاره هیچ ستاره ای یافت نشده است و این سیاره تنها در فضا غوطه ور است

دکتر میشل لیو، مدیر موسسه نجوم در دانشگاه هاوایی میگوید:" ما تاکنون چنین شی را در فضا، غوطه ور ندیده بودیم. این سیاره کاملا مشابه سیارات غول پیکری است که در اطراف ستارگان جوان دید میشوند اما این سیاره تنهاست. ما تاقبل از این درمورد وجود چنین اجرامی بصورت تنها و بدون ستاره در فضا تردید داشتیم اما اکنون دیگر مطمئن هستیم"
وی افزود:
" در طول دهه گذشته ما سیارات فراخورشیدی زیادی را کشف کردیم و برای کشف انها از روشهای متعددی استفاده نمودیم که اغلب با توجه به ستاره مرکزی منظومه شان این کشف ها صورت میگرفت گرچه به علت اینکه این سیارات غول،ستارگان جوان بسیار درخشانی داشتند، مطالعه سیاره موردنظر کار سختی بود اما این سیاره با توجه به اینکه ستاره ای ندارد که در امر تحقیقات ما مشکل ساز باشد، کار اسانی را برای مطالعه پیش روی ما گذاشته است"
 
منبع: sciencedaily

[e_moases]

تاکنون بیش از 10 هزار اجرام نزدیک به زمین (NEOs) شناسایی شده‌اند؛ از جمله سیارک‌ها و دنباله‌دارها در ابعاد مختلف که در فاصله مداری 45 میلیون کیلومتری زمین قرار دارند.

از این تعداد حدود 10 درصد پهنایی بیش از یک کیلومتر دارند که در صورت برخورد با زمین، خطرات جدی ایجاد می کنند.
سیارک 1950DA نخستین بار در سال 1950 میلادی بمدت 176 روز رصد و سپس ناپدید شد؛ این سیارک با پهنای 1.1 کیلومتر بار دیگر در دسامبر 2000 میلادی مشاهده شد.
رصدهای راداری در مارس 2001 نشان می دهد که این سیارک در مسیری قرار دارد که در 16 مارس 2880 میلادی با زمین برخورد خواهد کرد.
آنالیزهای راداری توسط رصدخانه Arecibo در پورتوریکو و مطالعات صورت گرفته توسط محققان آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) نشان می‌دهد، شانس برخورد سیارک 1950DA با زمین یک در 30 است.
ریسک برخورد این سیارک 50 درصد بیشتر از متوسط سیارک‌های خطرناک ارزیابی شده است.
البته فاکتورهای زیادی بر مسیر حرکت یک سیارک اثر می‌گذارند که اثر یارکوفسکی (Yarkovsky effect) یکی از مهمترین عوامل است؛ بر این اساس تابش نور خورشید بر سطح سیارک باعث گرم شدن و در نتیجه چرخش و حرکت سیارک می شود.
البته این سیارک خطر جدی برای ساکنان زمین تا 866.5 سال دیگر ایجاد نمی‌کند!


<a href="http://media.isna.ir/content/107-9.JPG/4" target="_blank">http://media.isna.ir/content/107-9.JPG/4 (http://media.isna.ir/content/107-9.JPG/4) احتمال برخورد سیارک 1950DA با زمین تا 867 سال دیگر

منبع: ایسنا

[gisu]

فضانورد افسانه‌ای ناسا درگذشت

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/Scott.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11202)اسکات کارپنتر٬ فضانورد مأموریت مرکوری در شبیه‌ساز پرواز در لنگلی فیلد ویرجینیا




به نقل از دیسکاوری نیوز (http://news.discovery.com/space/history-of-space/nasa-legend-mercury-scott-carpenter-dead-131010.htm#mkcpgn=rssnws1)٬ اسکات کارپنتر٬ دومین فضانورد آمریکایی ناسا که موفق شد در مدار زمین بگردد در سن ۸۸ سالگی درگذشت. گفته می‌شود که وی سکته‌ی مغزی کرده بود و در بیمارستانی در دنور آمریکا بستری بود. با مرگ این فضانورد٬ جان گلن آخرین بازمانده‌ی برنامه‌ی فضایی هفت‌نفره‌ی مرکوری خواهد شد.
در سال ۱۹۵۹ و در میانه‌ی کش‌مکش‌های فضایی آمریکا و روسیه٬ اسکات کارپنتر به عنوان یکی از اعضای گروه هفت نفره‌ی مأموریت مرکوری انتخاب شد و نقش خلبان پشتیبان جان گلن در نخستین مأموریت سرنشین‌دار مداری را به عهده داشت. در واقع او رابط میان گلن و کنترل پرواز مأموریت بود. هنگامی که موشک «دوستی ۷» حامل گلن از زمین به سوی فضا پرتاب شد٬ کارپنتر خطاب به گلن گفت: « به امید خدا٬ جان‌گلن»
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/Mercury-Astros.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11199)اعضای ۷ نفره‌ی مأموریت مرکوری: در بین این افراد فقط جان گلن زنده است – از چپ به راست: گریسام٬ شپرد٬ کارپنتر٬ شیرا٬ سالیتون٬ گلن٬ کوپر



بعدها پس از نخستین مأموریت سفر به دور زمین٬ سرانجام نوبت به خود کارپنتر رسید تا نام خود را به عنوان دومین آمریکایی مسافر مدار زمین به ثبت برساند. به این ترتیب وی در ۲۴ مه ۱۹۶۲ خلبان فضاپیمای آرورا ۷ شد و در مدت تقریباً ۵ ساعت ۳ بار به‌دور زمین گردید و در نهایت روی اقیانوس آرام در نزدیکی پورتوریکو فرود آمد.
البته بازگشت کارپنتر به این آسانی‌ها هم نبود. او حدود ۴۰۰ کیلومتر دورتر از جایی که در نظر گرفته شده بود فرود آمد. بر اساس گزارشی از نیویورک تایمز٬ به مدت یک ساعت٬ اتاق کنترل چندان مطمئن نبود که کارپنتر بتواند از چنین فرودی جان سالم به‌در ببرد.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/scott-carpenter-88.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11200)اسکات کارپنتر٬ در ۱۷ فوریه ۲۰۱۲ در جلسه‌ی پرسش‌وپاسخ مرکز فضایی کندی در ناسا



اما سرانجام٬ کارپنتر توانست نجات پبدا کند و پس از آن دیگر هیچ‌گاه به فضا برنگشت. او تحقیقات خودش را این بار به جای رفتن به فضا٬ در اعماق دریاها از سر گرفت و در سال ۱۹۶۵ طی پروژه‌ی تحقیقاتی SEALAB II متعلق به نیروی دریایی آمریکا٬ حدود ۳۰ روز را در کف اقیانوس به سر برد.
پس از بازنشستگی٬ تجارتی علمی متمرکز بر منابع اقیانوس به راه انداخت که در این میان با کاوش‌گر مشهور فرانسوی٬ ژاک کوستو همکاری کرد. کارپنتر همچنین به عنوان سخن‌گو در چندین شرکت فعالیت می‌کرد و دو رمان هم نوشته است.

[mohsen4465]

http://up.avastarco.com/images/412u86sgjqkbw92vw0vs.jpg (http://up.avastarco.com/images/412u86sgjqkbw92vw0vs.jpg)

دیشب فضاپیمای عازم مشتری Juno که پس از عبور از درون سایه زمین در طی پرواز کمک گرانشی خودش بطور غیرمنتظره‌ای وارد «وضعیت ایمن» شده بود با موفقیت توسط تیم کنترل به حالت فعال برگشت. Juno در حال حاضر در وضعیت عادی قرار داره و تمام سیستم‌های اون در حال فعالیت هستن.

در حال حاضر تیم کنترل در حال پردازش اطلاعات دریافتی از Juno هستن که عمدتاً در زمان قرار داشتن Juno در وضعیت ایمن به زمین مخابره شدن.

با وجود قرار گرفتن فضاپیما در وضعیت ایمن، عملیات پرواز کمک گرانشی Juno بدون کوچکترین اختلالی با موفقیت انجام شد و فضاپیما رو به سرعت 26280 کیلومتر بر ساعت رسوند. با این سرعت فضاپیمای Juno در تاریخ 4 جولای 2016 به قلمرو مشتری خواهد رسید. Juno در طی مأموریت 1 ساله خودش 33 مدار رو به دور مشتری کامل خواهد کرد که هر کدام حدود 11 روز زمینی طول خواهد کشید. پس از آن در مانوری مرگبار تا 4800 کیلومتری بالای ابرهای خروشان مشتری شیرجه خواهد رفت و در طی آن اطلاعات بی سابقه‌ای را جمع آوری خواهد کرد که پرده از بسیاری از اسرار غول منظومه شمسی برمی‌دارد.


میتونین شمارش معکوستون رو از همین حالا شروع کنین.
2 سال و 8 ماه و 22 روز. :have%20a%20nice%20d


منبع: UniverseToday (http://www.universetoday.com/105471/jupiter-bound-juno-probe-back-in-full-operation-after-earth-flyby-glitch/#more-105471)

[رضا طامهری]

http://images.sciencedaily.com/2013/10/131009095949-large.jpg
این سحابی که در صورت فلکی جنوبی، کارینا(شاه تخته) واقع شده است، فاصله ای بالغ بر 1200 سال نوری از ما دارد. نام علمی این سحابی، IC 2220 است و در حقیقت یک سحابی بازتابی است؛ سحابی های بازتابی، ان دسته از سحابی ها هستند که نور ستاره ای در درون و یا نزدیکی خود را بازتاب مینمایند و از این رو است که میتوانند بدرخشند.

این سحابی یک ابر گاز و غبار است که نور خود را از ستاره ای در درونش به نام HD 65750 میگیرد، این ستاره یک غول سرخ است که 5 برابر خورشید ما جرم دارد اما یک گام از سن خود جلوتر است؛ این ستاره تنها 50 میلیون سال دارد اما یک غول سرخ است!! (در این سن ستارگان تازه وارد دوران بلوغ خود شده اند و این در حالی است که غول سرخها مراحل پایانی عمر یک ستاره را نشان میدهد)
ستارگانی همچون HD 65750 دارای هسته ای کربن- اکسیژن هستند که لایه های هلیومی بیرون هسته در حال سوختن هستند و این باعث تبدیل این ستاره جوان به یک غول سرخ شده است
منبع: sciencedaily

[gisu]

قمر گمشده‌ی نپتون

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/np.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11211)
قمر کوچک و مرموز نپتون Naiad در تصاویر تلسکوپ فضایی هابل مشخص شد. این قمر که درونی‌ترین قمر نپتون است با قطر۱۰۰ کیلومتر در تصاویر ارسالی ویجردو در سال ۱۳۸۶ کشف شده بود ولی از آن زمان دیگر دیده نشده بود.
دانشمندان موسسه‌ی سِتی SETI کالیفرنیا با بررسی ۸ تصویر آرشیو شده هابل در سال ۱۳۸۳ و با استفاده از تکنیکی جدید این قمر را مشاهده کردند. درخشش نپتون دو میلیون بار بیشتر از Naiad است بنابراین دیدن آن از روی زمین بسیار مشکل است. حال پس از مشاهده مجدد این قمر رازهای دیگر آن نیز باید به مرور کشف شود. مشاهدات جدید نشان می‌دهد این قمر از مدار خود انحراف دارد و جلوتر از مسیر پیش‌­بینی‌شده حرکت می­‌کند. دانشمندان حدس می‌زنند که اثر متقابل این قمر با یکی دیگر از قمرهای نپتون علت پیشی گرفتن او در مدار است ولی دلیل اصلی تا بررسی دقیق‌تر تصاویر مشخص نخواهد شد. عکس­‌های هابل مورد جدیدی نیز در مورد کمان حلقه‌­های نپتون آشکار کرده است. ویجر در مسیر خود چهار کمان مشاهده کرده بود ولی پردازش تصاویر هابل نشان می‌دهد که دو کمان اصلی آن ناپدید شده‌­اند و دو کمان دیگر تغییری نکرده‌­اند. دانشمندان به درستی علت این تغییر را نمی‌دانند، اما کمان‌ها از آن زمان کشفشان تغییر نکرده‌اند.
به گفته‌ی مارک شوالتر از دانشمندان سِتی «از زمان کشف ویجر، Naiad یک هدف گریزان بود و خیلی هیجان‌انگیز است که بتوان از اطلاعات قدیمی نتایج جدید استخراج کرد. ما در حال اکتشاف روش‌های جدید هستیم که بتوانیم از تصاویر گسترده‌ی هابل از سیارات، اطلاعات جدید جمع‌­آوری کنیم». جالب است بدانید چند ماه پیش (تیر) این تصاویر به او و همکارانش کمک کرد که قمر S/2004 N1 (http://canot.ir/?p=9401) را نیز کشف کنند. این قمر با قطر ۲۰ کیلومتر خیلی کوچک‌تر از Naiad است ولی با توجه به فاصله‌ی دورتر آن از نپتون، مشاهده‌ی آن راحت‌تر است. در تصاویر ویجر در هنگام گذر از کنار نپتون قمر S/2004 N1 دیده نشده بود ولی شش قمر جدید کشف شد. تا به حال ۱۴ قمر این سیاره‌ی گازی آبی رنگ کشف شده است.
منبع:space.com

[مداد رنگیهام]

مولکولهایی از نور!

هر چند فوتون ها تقریبا هیچ اندرکنشی با هم ندارند ولی فیزیکدانان به تازکی با ایجاد تعامل بین آنها به نحوی دو فوتون را در هم نتیده کردند که شبیه یک مولکول رفتار میکنند

ادامه در لینک زیر:

http://www.hupaa.com/20131015040640001/%D9%85%D9%88%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%84%E2%80%8C%D9%8 7%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D9%88%D8%B1


http://hupaa.com/db/pages/2013/10/15/001/zimg_001_420.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/10/15/001/zimg_001_420.jpg)

[gisu]

مواجه با برخورد دهنده‌ی بزرگ هادرونی

چه اتفاقی خواهد افتاد اگر صورتتان را در مقابل بزرگترین و پرانرژی‌ترین شتاب‌دهنده‌ی پیچیده‌ی ذرات در جهان، برخورد دهنده‌ی بزرگ هادرونی (lhc)، قرار دهید؟ نخست سوراخی در صورتتان ایجاد می‌شود و بعد چند تای دیگر.
دانشمندان در lhc در این‌باره دو مورد را کاملاً شفاف‌سازی می‌کنند: نخست اینکه قرار گرفتن هر عضو بدن شما در مقابل دو پرتو پروتون برخورد کننده ایده‌ی خوبی نیست و بسیار هم خطرناک است. هر پرتو شامل ۳۲۰ تریلیون ذره است و کل انرژی که از آن ساطع می‌شود شعله‌ای ۳۶۲ مگاژول است که قادر است نیم تُن مس را ذوب کند. دو اینکه قرار گرفتن در مقابل این پرتو بسیار دشوار است (یعنی حتی اگر شما قصد خودکشی هم داشته باشید.) به گفته‌ی استیون گولدفارب که یکی از فیزیک‌دانان lhc در سویس است: اگر شما سعی کنید که هر کدام از درهای ورودی lhc را باز کنید با اینکه چراغ‌های آن‌ها چشمک هم می‌زنند برخورد‌ دهنده خودبه‌خود خاموش می‌شود.
حال بیایید فرض کنیم که شما توانستید صورت خود را به‌زور درون برخورد دهنده قرار دادید، این‌که چه اتفاقی خواهد افتاد مشخص نیست. آسیب فیزیکی شما بستگی به این دارد که چند پروتون به هسته‌های سلولی شما برخورد می‌کند. وقتی که پرتو پروتون‌های تکی می‌فرستد احتمال برخورد خیلی کم خواهد بود. ولی وقتی ۳۲۰ تریلیون پروتون داشته باشیم آن پرتو یک سوراخ در صورت شما بوجود خواهد آورد که به اطراف هم پخش خواهد شد و عمیق‌تر می‌گردد. همین مورد برای بدن شما هم می‌تواند رخ دهد‌: به جای اینکه سوراخی بوجود آید که چند میکرون عرض دارد، یک پرتو می‌تواند مخروط بزرگی در بافت شما به‌وجود آورد.
تنها جراحت دراین‌باره به سال ۱۹۷۸ برمی‌گردد؛ زمانی‌که محققی ۳۶ ساله بنام آناتولی بوگارسکی سر خود را در مسیر پرتو پروتون‌ها در u-70 روسیه قرار داده بود. (البته آن ماشین فقط یک صدم lhc قدرت داشت .) طبق گفته‌ی روزنامه‌نگاری به نام ماشا گِسِن- کسی که در سال ۱۹۹۷ برای تهیه‌ی مقاله‌ای با این محقق گفت‌وگو کرده بود – این برخورد سوراخی ایجاد کرد که از پشت سر شروع شد و از کنار سوراخ بینی سمت چپ گذشت و باعث فلج شدن صورت او و همچنین صرع شد (البته شکل دقیق این سوراخ مشخص نیست.) گفتنی است که بوگارسکی توانست بعد از معالجات به کار خود به عنوان دانشمند ادامه دهد .

[رضا طامهری]

http://images.sciencedaily.com/2013/10/131021103818-large.jpg?1382366430

حلقه های ظریف و نیمه تاریک زحل در تصویر فروسرخ جدید فضاپیمای کاسینی میدرخشند.

مت هدمن یکی از دانشمندان درگیر پروژه کاسینی میگوید:نگاه کردن به زحل و حلقه های آن وقتی که پشت ان با خورشید روشن شده است مانند یک نگاه از درون به بیرون زحل است که کمتر وقتی میتوان آن را نظاره گر بود." وی می افزاید:"در این تصویر نقاطی که از نگاه تلسکوپهای زمینی روشن هستند، تاریک شده اند و نقاط تاریک برای ناظر زمینی، در این تصویر روشن است"

برای دانشمندان داشتن تصویری خوب از حلقه های محو و کم نور f و E و G و حلقه ی درونی و نازک D، هنگامی که مستقیما نور به انها میتابد بسیار دشوار است. اما در این تصویر موزاییکی این جزئیات به خوبی مشخص است

منبع: sciencedaily (http://www.sciencedaily.com/releases/2013/10/131021103818.htm)

[رضا طامهری]

باز هم آسمان برای انسانها خط و نشان خواهد کشید؛ یک سیارک ترسناک ره سپار زمین است که با شتاب، خود را تا سال 2032 به میدان مبارزه خواهد رساند. دانشمندان روسی این دنباله دار را کشف و نام آن را TV135 2013 نامیده اند(البته به شخصه ترجیح میدهم حریفم نام آسان تری داشته باشد) دانشمندان روسی این کشف را در 12 اکتبر و با استفاده از تصاویری که چند روز قبل از آن در تاریخ 8 اتکبر گرفته شده بود، انجام داده اند. این سیارک 440 متر قطر دارد و مطمئنا از سیارکی که چندی قبل در شوروی شیشه های منازل را هدف قرار داد، بارها بزرگتر است.


http://up.avastarco.com/images/c30j2nm9dirsqf9i9he7.jpg

اگر این سیارک مرموز (اسمش رو نبر) با زمین برخورد کند نیرویی برابر با 3100 مگا تن TNT خواهد داشت. البته این انرژی خارق العاده به اندازه ای نیست که زمین را منفجر کند اما مطمئنا آن روز را برای پیک نیک پیشنهاد نخواهیم داد. در این لینک (http://impact.ese.ic.ac.uk/cgi-bin/crater.cgi?dist=100&diam=400&pdens=3000&pdens_select=0&vel=30&theta=90&tdens=2500&tdens_select=0) دانشمندان دانشگاه پوردو لندن اطلاعات جالبی از شدت انفجار احتمالی این دنیاله دار داده اند.

البته این خط و نشان کشیدن ها آنچنان هم کارساز نخواهد بود زیرا محسابات تاکنون نشان داده اند TV135 2013 احتمالا باز زمین دست به یخه نخواهد شد. احتمال برخورد این سیارک با زمین 1 به 63000 است یعنی به احتمال 99.998 درصد این سیارک به زمین برخورد نخواهد کرد.

اما اکنون این سیارک دیگر به حال خود رها نخواهد شد و همواره چشمان تیز بین منجمها بدان دوخته میشود زیرا از اینک این جرم فضایی در لیست اجرام PHO (اجرام بالقوه خطرناک) جای گرفته است و امتیاز آن بر اساس مقیاس تورینو 1 از 10 است که نشان میدهد آسمان در این خط و نشان، به کاه دان زده است.

البته این سیارک تازه کشف شده است و مدار آن را نمیتوان خیلی دقیق مشخص نمود. شاید در آینده بتوانیم دقیق تر از احتمال برخورد آن صحبت کنیم.

منبع: Earthsky.org(با کمی دخل و تصرف ادبی :) )

[gisu]

کشف بزرگ‌‌ترین ستاره‌ی کیهان

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/super-star-cluster-westerlund-1.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11285)
منجمان با تلسکوپ عظیم VST در شیلی (متعلق به رصدخانه‌ی جنوبی اروپا) موفق به کشف بزرگ‌ترین ستاره­‌ی کیهان به­نام W26 شدند. این ستاره ۱۵۰۰ بار گسترده‌­تر از خورشید است و بررسی آن به دانشمندان کمک می­‌کند تا از چگونگی مرگ یک ستاره عظیم و کاشتن احتمالی بذر سیاره‌­های خاکی و یا حیات از باقیمانده‌­های آن، درک بهتری داشته باشند.
دانشمندان با بررسی خوشه‌ی ستاره­‌ای وسترلوند یک (Westerlund 1) که بزرگ‌ترین خوشه ستاره‌­ای کهکشان راه شیری، با بیش از چندصد هزار ستاره و در فاصله ۱۶،۰۰۰ سال نوری است، موفق به کشف این اَبَرغول قرمز (W26) شدند. این غول قرمز در اواخر عمر خود بوده و بزودی به صورت یک ابرنواختر منفجر خواهد شد.
ستاره‌­هایی با جرمی ۱۰ برابر خورشید و یا بیشتر در مقایسه با دیگر ستاره­‌های کم جرم، عمری بسیار کوتاه خواهند داشت. برخی فقط چند میلیون سال عمر می­‌کنند و سپس سوخت هسته­‌ای خود را به صورت یک ابرنواختر منفجر می­‌کنند. این ستاره­‌ها در مراحل پایانی عمر خود بسیار ناپایدار بوده و مواد را از لایه­‌های خارجی خود به بیرون پرتاپ می­‌کنند.
دانشمندان با مشاهده W26 در این خوشه متوجه شدند که این ستاره با ابری بزرگ و درخشان از گاز هیدروژن احاطه شده است که بسیار عجیب است. این نخستین بار است که یک سحابی یونیزه در اطراف یک ستاره ابر غول قرمز پیدا شده است . این ستاره خیلی سردتر از آن است که بتواند باعث تابش گاز شود. منجمان بر این باورند که منبع این تابش، دیگر ستاره­‌های آبی داغ آن خوشه و یا یک همدم کم نور ولی کوچک و داغ است. عکس­‌های جدید نشان می‌دهد که این سحابی به رنگ سبز تابش می­‌کند.
منبع: Space.com (http://www.space.com/23227-biggest-star-universe-death-throes.html)

[رضا طامهری]

دورترین و همچنین دیرپا ترین کهکشان کشف شد. دانشمندان این کهکشان را دا حالتی دیده اند که تنها 700 میلیون سال از بیگ بنگ گذشته بوده است.

http://en.es-static.us/upl/2013/10/most-distant-galaxy-artists-e1382553952373.jpg

تصویر فوق تصویری خیالی و هنرمندانه از این کهکشان است که در سالهای اولیه تولدش دیده میشود
تصویر زیر نیز توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است و نشانگر دورترین کهکشانها است. کهکشان z8_GND_5296 در این تصویر با رنگ قرمز دیده میشود. همین رنگ زنگ هشداری برای دانشمندان است تا دریابند این کهکشان فاصله بسیار زیادی نسبت به ما دارد.

http://en.es-static.us/upl/2013/10/Galaxy_Large_Tilvi-e1382554601616.jpg

دانشمندان دانشگاه تگزاس امریکا به رهبری استیون فینکنشتاین این کهکشان را کشف و فاصله ان را تفریب زده اند و دریافتند این دورترین کهکشانی است که تاکنون دیده شده است. این کهکشان در زمانی دیده شده است که تنها 700 میلیون سال از بیگ بنگ گذشته بوده است. درحالی که مطالعات بر روی تصاویر رسیده از تلسکوپ فضایی هابل کاندیدهای بسیار زیادی برای دورترین کهکشان در اختیار دانشمندان قرار داده اند، اما این z8_GND_5296 بود که گوی سبقت را ربود وعنوان دورترین و دیرپا ترین کهکشان شناخته شده تاکنون را به خود اختصاص داد. اکتشافات جدید با کمک تلسکوپ کک I صورت پذیرفته است و قرار است در 24 اکتبر در نشریه NATURE به چاپ برسد

دانستن دورترین کهکشانها (همانطور که میدانید دورترین کهکشانها را در دورترین زمانها نظاره گر هستیم) به دانشمندان کمک میکند که رنود تکامل کهکشانها را در طول عمر کیهان بررسی کنند.

منبع: sciencedaily.com

[رضا طامهری]

http://en.es-static.us/upl/2013/10/Boomerang-cp-300x214.jpg
سحابی بومرنگ نمونه ای بسیار جوان از سحابی های سیاره نما است؛ گرچه هیچ نشانی از سیاره درون این سحابی ها وجودندارد و این تنها یک اسم است که تداعی کننده نوع سحابی است. این جرم فضایی در فاصله 5000 سال نوری از ما قرار دارد. یک سحابی زمانی همچون خورشید ما ستاره ای درخشان بود اما حالا به سالهای پایانی عمرش نزدیک میشود و ستاره مرکزی لایه های بیرونی خود را به فضا فرستاده است و این سحابی زیبا رو به وجود آورده است. منجمان میگویند سحابی بومرنگ سردترین جرم شناخته شده در فضا است. اخرین مطالعات نشان میدهد دمای این سحابی تنها یک درجه کلوین است. این دما حتی از دمای بازتابش پس زمینه کیهانی نیز کمتر است.

دانشمندان که این خبر را در 24 اکتبر 2013 منتشر نموده اند، در این مطالعات از تلسکوپ آرایه میلیمتری بزرگ آتاکاما در شیلی استفاده کرده اند و در نگاهی دقیق تر بار دیگر به این سحابی خیره شده اند. تصویر زیر حاصل رصد اخیر انها از این سحابی است. با این تصاویر و رصدها منجمان درک بهتری از حالت و شکل سحابی بومرنگ خواهند داشت.

http://en.es-static.us/upl/2013/10/Boomerang_lg-e1382648224886.jpg

تصویر زیر نیز سال 2005 توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است

http://en.es-static.us/upl/2013/10/boomerang-nebula-hst.jpg

منبعearthsky.org

[gisu]

لباس‌های فضایی مریخ آزمایش می‌شوند

[/URL]http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/aoudax-suit-view.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11331)لباس فضاییAouda X

هفته‌ی گذشته طراحان لباس‌های فضایی ابداعات خود را آزمایش کردند تا مطمئن شوند به حد کافی برای ماموریت فضایی مریخ انعطاف‌پذیر است یا نه. دو گروه درآمریکای شمالی و جنوبی با این لباس‌ها آزمایشاتی مثل طی کردن مسیرهای زیگ‌زاگی ، نصب سه‌پایه‌ی دوربین ، عکس‌برداری و جمع‌آوری نمونه‌های غیرواقعی انجام دادند.
هر لباسی که برای ماموریت های اکتشافی به مریخ در نظر گرفته شود باید کارهای بسیاری انجام دهد. این لباس باید برای فضانورد اکسیژن فراهم کند ، دما و فشار مناسب ایجاد کند و او را از پرتو‌ها محافظت کند. حتی ممکن است لازم باشد او را از سموم داخل غبار مریخ (http://www.popsci.com/article/technology/curiosity-finds-water-and-poison-martian-soil) هم حفظ کند. به‌همین علت فروم فضایی اتریش سازمانی که گسترش عمومی علوم فضایی اتریش به عهده دارد، نگران است که این لباسها دست‌و‌پا گیر باشند. برای سنجیدن میزان راحتی لباس‌های مختلف این سازمان مسیرهای مانع هم‌زمان در اتریش ، فرانسه ، شمال داکوتا و یوتا در اکتبر راه‌اندازی کرد . قرار است نتایج این تحقیقات در نشریه‌ی اختر‌زیست‌شناسی منتشر شود. این آزمایشات هم‌زمان با هفته‌ی جهانی فضا در سازمان ملل برگزار شد .
لباس‌های آزمایش‌شده شامل لباس فضاییAouda X لباسی از گروه فضایی اتریش ، لباس NDX-2 از آزمایشگاه پرواز فضایی بشر در دانشگاه داکوتای شمالی و لباس‌هایی از ایستگاه تحقیقات بیابانی مریخ در یوتا بود. فروم فضایی اتریش موفق شد کنترل اصلی ماموریت را به عهده بگیرد. تفاوت این لباس‌ها را ببینید:
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/aoudax-suit-test.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11334)Aouda.X

[URL="http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/ndx-2-suit-test.jpg"]http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/ndx-2-suit-test.jpg (http://canot.ir/?attachment_id=11335)لباس فضایی NDX-2

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/mdrs-suit-908.jpg (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/mdrs-suit-908.jpg)لباس‌ فضایی ایستگاه تحقیقات بیابانی مریخ

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/mdrs-obstacle-course-908.jpg (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/mdrs-obstacle-course-908.jpg)
منبع:canot.ir (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/10/mdrs-obstacle-course-908.jpg)

[|Alireza|]

سیروس برزو یکی از برندگان جوایز ترویج علم امسال طی سخنانی دراین مراسم با ابراز خرسندی از انتخاب به عنوان برنده این جایزه در کنار مهندس دالکی و تقدیر از کسانی که وی را برای دریافت این جایزه نامزد کرده‌اند و هیات داوران جایزه اظهار داشت:

امثال بنده و مهندس دالکی عزیز عاشق کاری هستیم که 30 - 40 سال است خود را وقف آن کرده‌ایم عشق بنده به فناوری فضایی و عشق مهندس دالکی به نجوم چیزی شبیه عشق قیس عامری به لیلی است. برای قیس چه جامش را لیلی می شکست و شکرخندی نثارش می‌کرد غمزه‌ای دلبرانه بود و شیرین‌تر از عسل. این اطرافین قیس بودند که عشق دیوانه‌وارش به لیلی برایشان دردسرآفرین بود و از نیش طعنه دیگران صدمه می خوردند. دادن جایزه بیشتر سزاوار اطرفیان او بود تا خودش که برای عاشقی جایزه‌ای نیست و خود عشق‌ورزی جایزه عاشق است. به نظر من این جایزه را باید به همسری داد که سال‌ها از سودای عشق شوهر ناملایمات را چشیده و سختی‌ها را تحمل کرده است. این جایزه را باید به فرزندانی داد که انگشتان پدر به جای لمس محبت‌آمیز سران آن‌ها و نوازش صفحه کلید و موشواره رایانه را لمس کرده است.



[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/c83mgbun9g0wjodoswz.jpg"]http://up.avastarco.com/images/c83mgbun9g0wjodoswz.jpg (http://up.avastarco.com/images/c83mgbun9g0wjodoswz.jpg)
تصویر از سعید جعفری


وی در ادامه به وضعیت ترویج دانش فضانوردی درایران پرداخت و گفت:‌هیچ حرکت اجتماعی نمی‌تواند در کشوری قوام و دوام بگیرد مگر آن که پشتوانه مردمی داشته باشد. ترویج دانش فضایی می تواند این اعتقاد را در آحاد مردم به وجود آورد که فناوری فضایی امری ضروری و غیر قابل اجتناب است. انجام این کار مهم براساس قانون وظیفه سازمان فضایی ایران به شمار می‌رود و این سازمان باید حامی و پشتیبان نهادهای مردمی و افرادی باشد که کمر همت به این امر بسته‌اند.حال باید ببینیم این دستگاه به میزهای عریض و طویلش آیا حتی گوشه‌ی چشمی به خادمان ترویج فضانوردی دارد یا به عبارت دیگر به وظیفه قانونی خود عمل کرده است یا خیر.
بروز با بیان این‌که از خود چیزی نمی‌گوید که آفتاب لب بام است و رفتنی از تعدادی از روزنامه نگاران علمی و مروجان جوان دانش فضایی در کشور یاد کرد که به دلیل مشکلات مالی و عدم حمایت مناسب یا ناگزیر به مهاجرت شده‌اند یا ناچارند برای گذران زندگی به فعالیت‌های غیر مرتبط بپردازند.
وی گفت: ماهنامه نجوم با بیست و چند سال سابقه انتشار در حالی که دانشمند بزرگ و فرهیخته‌ای همچون دکتر رضای منصوری پشتوانه علمی آن است به دلیل گرانی کاغذ و چاپ و مشکلات متعدد دیگر به سختی راه را ادامه می‌دهد و حمیدرضا کریم پور برای ادامه انتشار ماهنامه ارزشمند آسمان شب خانه خود و پدرش را بفروشد. این است وضعیت خادمان ترویج دانش فضانوردی درایران. از من که گذشت و توقعی هم از این سازمان ندارم که با وضعیت فعلی کارش تا به حشر لنگ است. اما باید فکری به حال این جوانان با ذوق و فرهیخته کرد. من ضمن تشکر از بزرگواری مسوولان محترم ترویج علم دستان آن ها را با خضوع می بوسم اما به عنوان اعتراض به بی توجهی مسوولان فضایی ایران به امر ترویج دانش فضایی و وضعیت نابه سامان مروجان فضانوردی در ایران از پذیرفتن این جایزه خودداری می کنم شاید انعکاس این کار در حد نیش پشه‌ای آن ها را به خود آورد و به وظیفه خود در برابر نسل جوان عمل کنند.

اضافه بر منبع:
لازم به ذکر است که هیات داوران سیروس برزو را به دلیل کوشش چشمگیر و دیرپا در زمینه روزنامه نگاری علمی به ویژه در حوزه فضا تلاش‌های مجدانه در زمینه معرفی دانش فضا در داخل و خارج از کشور و همچنین برخورداری از حمایت‌ حرفه‌ای جمعی از روزنامه نگاران علمی کشور سزاوار دریافت این جایزه دانستند.

[mohsen4465]

ظهر امروز و رأس ساعت 12:38 اولین مدارگرد مریخ هندوستان (M.O.M) سوار بر راکت هندی PSLV با موفقیت روانه مدار زمین شد. این 25امین پرتاب این راکت 44 متری بود که با موفقیت مدارگرد مریخ را در مداری زمینی با اوج و حضیض 23556×247 کیلومتر و با شیب 19.2 درجه قرار داد. MOM طبق برنامه 44 دقیقه پس از پرتاب از مرحله چهارم PSLV جدا شد و با موفقیت صفحه خورشیدی خودش رو باز کرد. در طول ماه آینده ترتیبی از 6 احتراق اوج مداری MOM رو افزایش میده تا اینکه نهایتاً حوالی 1 دسامبر MOM راهی مریخ میشه. پس از 300 روز سفر بین سیاره‌ای در 24 سپتامبر 2014 MOM در مداری با اوج و حضیض 80000×366 کیلومتری مریخ قرار خواهد گرفت. اگر همه چیز خوب پیش بره هندوستان پس از آمریکا، روسیه و آژانس فضایی اروپا چهارمین کشوری خواهد بود که موفق به کاوش سیاره سرخ رنگ خواهد پرداخت. از جمله اهداف مهم منگلیان بررسی غلظت متان در اتمسفر مریخ هست. مریخ نورد کیوراسیتی ناسا با دقت زیادی غلظت این گاز رو در روی سطح مریخ تقریباً 0 اندازه‌گیری کرد. اما MOM این اندازه گیری رو در اتمسفر فوقانی مریخ انجام خواهد داد و بدین ترتیب داده‌های ارزشمندی رو برای مقایسه در اختیار دانشمندان قرار خواهد داد.




<IFRAME height=360 src="http://www.aparat.com/video/video/embed/videohash/nAmYg/vt/frame" width=640 allowFullScreen="true" webkitallowfullscreen="true" mozallowfullscreen="true"></IFRAME>
مشاهده در آپارات (http://www.aparat.com/v/nAmYg)




http://up.avastarco.com/images/va7997ofat91we9dlgz.jpg (http://up.avastarco.com/images/va7997ofat91we9dlgz.jpg)


منبع: Universe Today (http://www.universetoday.com/106127/indias-first-mars-mission-launches-flawlessly-on-historic-journey-to-the-red-planet/)

[mohsen4465]

بعد از گذشت بیش از 8 ماه از حادثه برخورد شهابسنگی چلیابینْسْک در روسیه اولین تصاویر از برخورد این شهابسنگ با سطح یخ بسته دریاچه چبارکال در داخل فیلم یک دوربین امنیتی کشف و منتشر شد. در نگاه اول در این ویدئو چیز خاصی دیده نمیشه اما با دقت بیشتر و مخصوصاً در سرعت بالا غبار یخ بلند شده ناشی از برخورد شهابسنگ بخوبی قابل تشخیصه که در اثر باد بسرعت ناپدید میشه. همچنین همونطور که حتماً اطلاع دارید بتازگی (16 اکتبر) یکی از تکه‌های بزرگ این شهابسنگ به قطر 1.5 متر و وزن 650 کیلوگرم توسط غواصان از کف دریاچه بیرون کشیده شد. البته موقع وزن کردن شهابسنگ ترازو شکست و خود شهابسنگ هم که بسیار شکننده بود به سه تکه تقسیم شد.


<IFRAME height=360 src="http://www.aparat.com/video/video/embed/videohash/PAMFk/vt/frame" width=640 mozallowfullscreen="true" webkitallowfullscreen="true" allowFullScreen="true"></IFRAME>


مشاهده ویدئو در آپارات (http://www.aparat.com/v/PAMFk)



http://up.avastarco.com/images/8c73cqewnlqmolsv88gp.jpg (http://up.avastarco.com/images/8c73cqewnlqmolsv88gp.jpg)



طبق آخرین اخباری که اخیراً در وب سایت ناسا منتشر شده سرعت این شهابسنگ با بررسی‌های دقیق ویدئوهای ضبط شده 19 کیلومتر بر ثانیه محاسبه شده. در ادامه نفوذ به اتمسفر شهابسنگ به قطعات کوچکتر خرد شد که در ارتفاع 30 کیلومتری از سطح زمین این به حداکثر خودش رسید. در این لحظه‌ درخشش شهابسنگ حتی برای افرادی که در بیش از 100 کیلومتری قرار داشتند بظاهر بیشتر از درخشش خورشید بود. با وجود اینکه اکثر این تکه‌ها در اتمسفر سوختند اما تخمین‌ها نشون میدن که بین 4 تا 6 تن از جرم شهابسنگ به زمین رسید.


بررسی‌هایی که تابحال روی این شهابسنگ انجام شده نتایج جالب توجهی داشته. از جمله وجود «رگه‌های شوک» که باعث شکننده شدن شهابسنگ و در نتیجه انفجار اتمسفری اون شدن. نتایج بررسی ها نشون داده که این سنگ احتمالاً در 4.4 میلیارد سال قبل (115 میلیون سال پس از تشکیل منظومه شمسی) یک برخورد شدید رو تجربه کرده. با وجود اینکه مواردی وجود دارن که در اونها سنگ‌ها در اثر برخورد محکمتر شدند اما در مورد چلیابینسک اینطور نبود و اونو سست‌تر کرد و این عاملی شد برای خرد شدن چلیابینسک در اتمسفر و ایجاد موج ضربتی مخرب.


منابع:
Universe Today (http://www.universetoday.com/106226/newly-released-security-cam-video-shows-chelyabinsk-meteorite-impact-in-lake-chebarkul/)
NASA (http://www.nasa.gov/content/nasa-and-international-researchers-obtain-crucial-data-from-meteoroid-impact/index.html)

[mohsen4465]

http://up.avastarco.com/images/b6zf02hknfjjehw248zn.jpg (http://up.avastarco.com/images/b6zf02hknfjjehw248zn.jpg)

یک آبپاش چمن در فضا! این یکی از توصیفات ناسا از سیارک عجیب P/2013 P5 است که نه یک عدد، نه دو عدد، بلکه شش دُم دنباله‌وار را در آن واحد از خود روانه فضا می‌کند.

"وقتی که آن را دیدیم به معنای واقعی کلمه مات و مبهوت ماندیم." نقل از دیوید جُوییت از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، که هدایت تحقیقات را بر عهده داشت. "حتی عجیب‌تر، ساختار دنباله آن که در حالی که به پرتاب غبار مشغول بود در عرض فقط 13 روز بمقدار زیادی تغییر کرد. این موضوع هم ما را غافلگیر کرد. سخت می‌شود باور کرد که ما در حال نگاه کردن به یک سیارک هستیم."

تمام این ماجرای اسرار آمیز از آنجایی شروع شد که منجمان در 27 آگوست جرمی ناواضح را توسط تلسکوپ پیمایشی Pan-STARRS واقع در هاوایی کشف کردند. پس از آن تلسکوپ هابل در 10 سپتامبر به سمت آن چرخید تا نگاهی به آن بیاندازد که این دنباله‌های ذرات را در حال پرواز بسوی خارج از سیارک کشف کرد.

به قول دانشمندان، بنظر میرسد که سیارک آنچنان سریع در حال چرخش است که بخش زیادی از سطح خود را جدا میکند. آنها احتمال برخورد را رد کردند چرا که غبار بشکل فورانی خارج میشود. محاسبات نشان میدهند که این فوران‌ها در 15 آوریل، 18 جولای، 24 جولای، 8 آگوست، 26 آگوست و 4 سپتامبر رخ داده‌اند.

پس از سست شدن ذرات و غبار، جریان مداوم ذرات خورشید مواد خروجی را به داخل این دنباله‌های شگفت‌آور هل می‌دهد. همچنین این احتمال وجود دارد که این "فشار پرتویی" به سرعت بالای چرخش سیارک کمک کند. بنظر میرسد که تیم تحقیقاتی در حال جستجو برای یافتن تعداد بیشتری از این اجرام است تا مشاهده کند که آیا این شیوه‌ای است که باعث شده که سیارک‌های کوچک به طور معمول از هم بپاشند یا خیر.

اندازه این جرم کمتر از 430 متر برآورد شده و با آنالیز ساختار دنباله مشخص شده است که حداقل بمدت 5 ماه است که مشغول پرتاب ذرات و غبار می‌باشد.


ترجمه کوتاهی از:
Universe Today (http://www.universetoday.com/106223/freakish-asteroid-has-six-tails-sheds-stuff-into-space/)
Hubble Site (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2013/52/image/a/) (فقط خط آخر)

[amir abbas saedi]

آژانس فضایی اروپا اعلام کرد که ماهواره جی.او.سی.ای پس از پنج سال گردش به دور زمین به دلیل تمام شدن سوخت احتمالا امشب یا روز دوشنبه به زمین سقوط خواهد کرد.

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه العالم؛ آژانس فضایی اروپا اعلام کرد هر چند بعید است بقایای این ماهواره پس از ورود به جو سالم بماند؛ امادهها قطعه آن ممکن است در جو متلاشی نشود و به نقطه ای از زمین اصابت کند اما زمان و محل دقیق آن مشخص نیست.

پروفسور"هاینر کلینکراد" رئیس دفتر بقایای فضایی در مرکز فضایی اروپا گفت :«از هنگامی که اسپوتنیک به فضا پرتاب شد،تاکنون بیش از پانزده هزار تن زباله فضایی به زمین بازگشته است. تنها بین ده تا چهل درصد از حجم اولیه آنها بر روی زمین سقوط می کند و معمولا سرعت آنها بین دویست تا سیصد کیلومتر در ساعت است. این سرعتی است که خودروهای لوکس در بزرگراههای آلمان به آن می رسند.

جدید ترین ماهواره ها به سیستمی مجهز هستند که امکان هدایت ماهواره را به سمت اقیانوسها فراهم می کند تا قطعات آنجا سقوط کنند.

این گزارش به نقل از یورونیوز حاکیست، ماموریت این ماهواره 450 میلیون دلاری که در سال ۲۰۰۹ میلادی به مدار زمین پرتاب شد و دو برابر مدت پیش بینی شده کار کرد، تهیه مدل دقیقی از میدان گرانش زمین، درک چرخش جریان اقیانوس ها و اندازه گیری دقیق فاصله میان پوسته و هسته زمین بود.

ماهواره هزار کیلوگرمی، جی.او.سی.ای که در ارتفاع 80 کیلومتری زمین شروع به متلاشی شدن کرده است، 5.3 متر طول دارد و به دلیل شکل ظاهری به فراری فضایی معروف است.

[Mojtaba.M]

تصویری که همه مدتی بود منتظر انتشار اون بودیم بالاخره منتشر شد !

در 19 ژولای 2013 فضاپیمای کاسینی در موقعیتی قرار گرفت ، که میتوانست با ثبت عکس های زیاد و در کنار هم قرار دادن آن ها تصویری فوق العاده از کوچکی زمین و عظمت خلقت ثبت کند.

که پس از آن مسئولان پروژه مشغول ویرایش تصاویر و در کنار هم قرار دادن تصویر شدند ، و پس از روز ها تصویر رو منتظر کردند .

درست پشت این حلقه های بزرگ ، خانه ما پنهان شده ، زمین !

دوربین کاسینی قادر به گرفتن 323 عکس بود که در نهایت تصویر زیر از کنار هم قرار دادن 141 تصویر حاصل شد . :)

این عکس از فاصله 652 هزار کیلومتری به زمین فرستاده شده است .


http://www.astroupload.com/uploads/1384275398921.jpg


منبع : فوتوژورنال (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA17172)

دریافت عکس با کیفیت (http://photojournal.jpl.nasa.gov/figures/PIA17172_fig3.jpg)

[گلناز]

نخستین ماژول ایستگاه فضایی بین‌المللی 15 سال قبل به فضا پرتاب و از نوامبر سال 2000 میلادی اقامت فضانوردان در آزمایشگاه تحقیقاتی در مدار زمین آغاز شد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای انجام مطالعات در حوزه زیست شناسی، فیزیک، علوم هواشناسی و جوی، زمین‌شناسی، تحقیقات فناوری و اختر فیزیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نخستین ماژول ایستگاه فضایی به نام Zarya موسوم به FGB در 20 نوامبر سال 1998 میلادی – 15 سال قبل – به فضا پرتاب شد؛ این ماژول وظیفه تأمین برق، ذخیره سازی، نیروی محرکه و هدایت را در طول مرحله اولیه مونتاژ ایستگاه برعهده داشت.

اقامت نخستین مسافران آزمایشگاه تحقیقاتی فضایی در مدار زمین نیز از نوامبر دو سال بعد –سال 2000 میلادی – آغاز شد.

آژانس فضایی آمریکا (ناسا)، آژانس فضایی فدرال روسیه (روس کاسموس)، آژانس فضایی اروپا (اسا)، آژانس فضایی کانادا(CSA) و آژانس اکتشافات هوافضا ژاپن(JAXA) در ساخت ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) مشارکت داشتند.

ایستگاه فضایی که با بودجه 100 میلیارد دلاری ساخته شده است، به دو بخش شامل بخش مداری روسیه و بخش مداری آمریکا تقسیم می‌شود و فضانوردان و محققان کشورهای مختلف به طور مشترک از این بخش‌ها استفاده می‌کنند.

اندازه ایستگاه فضایی معادل یک زمین فوتبال آمریکایی است. طول ماژول ایستگاه 51 متر، فضای قابل سکونت آن 288 متر مربع یا معادل یک هواپیمای بوئینگ 747 و وزن کلی ایستگاه 419 هزار کیلوگرم یا معادل 320 خودروی متوسط است.

طول هشت آرایه خورشیدی ایستگاه 73 متر است که 84 کیلووات انرژی برق تولید می کنند.

در طول 40 مأموریت فضایی تا نوامبر 2013 میلادی، 211 فضانورد زن و مرد از 15 کشور جهان در ISS اقامت داشته اند.

شاتل فضایی ناسا، کپسول باری خصوصی دراگون، کپسول باری خصوصی سیگنوس، کپسول باری و سرنشین دار پروگرس و سایوز روسیه، کپسول باری HTV ژاپن و کپسول باری ATV آژانس فضایی اروپا تاکنون به ایستگاه فضایی ملحق شده و برای انتقال فضانوردان و تجهیزات مورد نیاز به فضا مورد استفاده قرار گرفته اند.

در این مدت بیش از یک هزار و 500 آزمایش و تحقیق علمی در فضا انجام شده و یک هزار ساعت پیاده روی فضایی نیز توسط فضانوردان خارج از ایستگاه انجام شده است.

[گلناز]

انجمن مشورتی نسل فضا (SGAC) عموم علاقه‌مندان را به مشارکت در نامگذاری یکی از سیارک‌های نزدیک زمین که اخیرا کشف شده‌اند، دعوت کرد.

محمدرضا رضایی، نماینده انجمن مشورتی نسل فضا با اعلام این مطلب به خبرنگار علمی ایسنا گفت: انجمن مشورتی نسل فضا با همکاری گروه پژوهشی اجرام نزدیک زمین (NEO) و مرکز سیاره‌های کوچک (MPC)،‌ این امکان را برای مردم عادی فراهم کرده است تا با ارائه پیشنهادهای خود تا 9 آذرماه 1392، شانس خود را در نامگذاری یک سیارک امتحان کنند.

وی خاطرنشان کرد: در این فراخوان هیچ محدودیت سنی وجود ندارد و علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به نشانی www.spacegeneration.org/name (http://www.spacegeneration.org/name) و پرکردن فرم مربوطه، واژه پیشنهادی خود را برای نامگذاری سیارک، به اسم خود ثبت کنند. در این فرم، لازم است ابتدا، نام، سن، کشور و نشانی الکترونیکی خود را وارد کرده و سپس واژه پیشنهادی خود را برای نامگذاری سیارک وارد کنید و در بخش بعدی، حداکثر در 50 کلمه به زبان انگلیسی، درباره واژه ای که پیشنهاد داده‌اید، توضیح دهید.

تمامی پیشنهادات پس از اتمام مهلت تعیین شده، بررسی می‌شود و بهترین نام انتخاب خواهد شد.

رضایی تصریح کرد: انجمن مشورتی نسل فضا، نهادی بین‌المللی است که از سال 1999 زیر نظر دفتر امور فضایی سازمان ملل متحد به فعالیت می‌پردازد. هدف اصلی این انجمن، مشارکت جوانان در برنامه‌های فضایی و استفاده از ایده‌های آنان برای ساختن یک زمین بهتر است.

وی افزود: برای ارتباط و عضویت در انجمن مشورتی نسل فضا می‌توانید با صفورا تنباکویی و محمدرضا رضایی، نمایندگان این انجمن در ایران از طریق ایمیل‌های yasiastro@spacegeneration.org و m.rezaei@spacegeneration.org در تماس باشید.

[gisu]

آخرین بار که عاشورای قمری بر عاشورای شمسی منطبق شد کی بود؟ محاسبات نشان می‌دهد 10 محرم سال 61 هجری قمری مصادف بود با 20 یا 21 مهر 59 هجری شمسی و در طول 14 قرن گذشته فقط 6 بار سالگرد قمری و شمسی این واقعه بر هم منطبق شده است.

ذوالفقار دانشی: طول متوسط هر ماه قمری حدود 29.530589 روز یا 29 روز و 12 ساعت و 44 دقیقه و 3 ثانیه است؛ بنابراین طول هر سال قمری که از 12 ماه قمری تشکیل شده، به طور متوسط 354.367068 روز است که به عبارت دیگر می‌شود 354 روز و 8 ساعت و 48 دقیقه و 35 ثانیه.
هر سال شمسی نیز به طور متوسط 365.242198 روز دارد یا به بیان دقیق‌تر، 365 روز و 5 ساعت و 48 دقیقه و 45 ثانیه، بنابراین اختلاف هر سال شمسی و قمری برابر خواهد بود با 10.87513 روز یا به بیان دقیق‌تر، 10 روز و 21 ساعت و 11 ثانیه.
برای آن‌که سالگرد قمری و شمسی یک پدیده دوباره بر هم منطبق شود، تعداد روزهای گذشته از آن پدیده باید مضرب صحیحی از طول سال‌ قمری و شمسی باشد. محاسبات نشان می‌دهد که بعد از گذشت 168، 403، 571، 806، 974، 1209و1377 سال قمری، تعداد روزهای گذشته با دقت خوبی معادل تعداد صحیحی سال شمسی خواهد بود و دو تقویم با اختلاف کمتر از 1 روز دوباره بر یکدیگر منطبق می‌شوند. اختلاف بین سال‌های نام برده شده به ترتیب عبارت است از 168، 235، 168، 235، 168، 235 و 168 که الگویی منظم است. بنابراین می‌توان گفت هر 168 سال و 235 سال (به طور یکی در میان)، تقویم قمری و شمسی با اختلاف کمتر از 1 روز بر هم منطبق می‌شوند.
آخرین بار که این دو در یک روز مقارن شدند، سال 1232 هجری شمسی / 1270 هجری قمری (ششمین سال سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار) بود. نخستین مقارنه بعدی این دو نیز در سال 1395 هجری شمسی / 1438 هجری قمری یعنی 3 سال دیگر خواهد بود که عاشورای شمسی بر عاشورای قمری و دقیقا در یک روز منطبق خواهد شد.
در جدول زیر می‌توانید سال‌هایی را که عاشورای شمسی و قمری کمتر از 1 روز باهم اختلاف داشته‌اند (تا سال 1700 هجری شمسی) مشاهده کنید.
توضیح: ستون اختلاف روز و اختلاف ساعت، مقدار اختلاف تقویم قمری و شمسی را نشان می‌دهد. به عنوان مثال، عاشورای سال 221 هجری شمسی به مقدار 19.5 ساعت بعد از عاشورای سال 229 هجری قمری رخ داده، اما از آنجا که این اختلاف کمتر از 1 روز است، این دو واقعه در یک روز مقارن می‌شوند.
<table style="width: 100%;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr> <td width="15%">
سال هجری شمسی
</td> <td width="21%">
سال هجری قمری
</td> <td width="6%">
اختلاف
روز
</td> <td width="9%">
اختلاف
ساعت
</td> <td width="47%">
عاشورای شمسی قبل یا بعد از عاشورای قمری؟
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
221
</td> <td width="21%">
229
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
19.5
</td> <td width="47%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
450
</td> <td width="21%">
464
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
5.5
</td> <td width="47%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
612
</td> <td width="21%">
632
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
14.0
</td> <td width="47%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
841
</td> <td width="21%">
867
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
11.0
</td> <td width="47%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
1003
</td> <td width="21%">
1035
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
8.5
</td> <td width="47%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
1232
</td> <td width="21%">
1270
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
16.5
</td> <td width="47%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
1395
</td> <td width="21%">
1438
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
3.0
</td> <td width="47%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
1557
</td> <td width="21%">
1606
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
22.4
</td> <td width="47%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="15%">
1623
</td> <td width="21%">
1673
</td> <td width="6%">
0
</td> <td width="9%">
22.0
</td> <td width="47%">
قبل
</td> </tr> </tbody> </table> البته اگر بخواهیم اختلاف بین دو تقویم را به بیش از یک روز گسترش دهیم، به الگوهای ساده‌تری می‌رسیم. مثلا اگر بخواهیم سال‌هایی را حساب کنیم که عاشورای شمسی و قمری در یک هفته اتفاق افتاده‌اند (به عبارت دیگر کمتر از 7 روز با هم اختلاف داشته‌اند)، می‌بینیم که هر 32 یا 33 سال یک‌بار این اتفاق افتاده است. به بیان دیگر، هر 32 یا 33 سال یک بار، تقویم قمری و شمسی در یک هفته مقارن می‌شوند.
در جدول زیر می‌توانید سال‌هایی را که عاشورای شمسی و قمری در یک هفته مقارن شده‌اند (تا سال 1700 هجری شمسی) را به همراه اختلاف زمانی آن‌ها مشاهده کنید. آخرین بار که عاشورای شمسی و قمری در یک هفته مقارن شدند، در سال 1362 هجری شمسی بود (30 سال پیش) بود.
توضیح: ستون روز و ساعت، مقدار اختلاف تقویم قمری و شمسی را نشان می‌دهد. به عنوان مثال در ردیف دوم جدول، عاشورای سال 91 هجری شمسی 6 روز زودتر از عاشورای سال 94 هجری قمری روی داده است.
<table style="width: 100%;" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr> <td width="25%">
سال هجری شمسی
</td> <td width="24%">
سال هجری قمری
</td> <td width="16%">
روز
</td> <td width="16%">
ساعت
</td> <td width="16%">
عاشورای شمسی قبل یا بعد از عاشورای قمری؟
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
59
</td> <td width="24%">
61
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
منطبق
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
91
</td> <td width="24%">
94
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
8.7
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
91
</td> <td width="24%">
95
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
12.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
124
</td> <td width="24%">
128
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
20.4
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
156
</td> <td width="24%">
162
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
15.9
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
189
</td> <td width="24%">
195
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
16.8
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
221
</td> <td width="24%">
229
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
19.5
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
254
</td> <td width="24%">
262
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
13.3
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
254
</td> <td width="24%">
263
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
7.8
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
287
</td> <td width="24%">
296
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
1.0
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
319
</td> <td width="24%">
330
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
11.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
352
</td> <td width="24%">
363
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
21.4
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
384
</td> <td width="24%">
397
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
14.9
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
417
</td> <td width="24%">
430
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
17.8
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
417
</td> <td width="24%">
431
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
3.2
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
450
</td> <td width="24%">
464
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
5.5
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
482
</td> <td width="24%">
497
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
14.2
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
482
</td> <td width="24%">
498
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
6.8
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
515
</td> <td width="24%">
531
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
1.9
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
547
</td> <td width="24%">
565
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
10.4
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
580
</td> <td width="24%">
598
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
22.3
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
580
</td> <td width="24%">
599
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
22.7
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
612
</td> <td width="24%">
632
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
14.0
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
645
</td> <td width="24%">
665
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
18.7
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
645
</td> <td width="24%">
666
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
2.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
678
</td> <td width="24%">
699
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
6.5
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
710
</td> <td width="24%">
733
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
5.8
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
743
</td> <td width="24%">
766
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
2.9
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
775
</td> <td width="24%">
800
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
9.4
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
808
</td> <td width="24%">
833
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
23.3
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
808
</td> <td width="24%">
834
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
21.7
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
841
</td> <td width="24%">
867
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
11.0
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
873
</td> <td width="24%">
900
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
19.7
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
873
</td> <td width="24%">
901
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
1.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
906
</td> <td width="24%">
934
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
7.4
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
938
</td> <td width="24%">
968
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
4.9
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
971
</td> <td width="24%">
1001
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
3.8
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
971
</td> <td width="24%">
1002
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
17.2
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1003
</td> <td width="24%">
1035
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
8.5
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1036
</td> <td width="24%">
1068
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
0.2
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1036
</td> <td width="24%">
1069
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
20.8
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1069
</td> <td width="24%">
1102
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
11.9
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1101
</td> <td width="24%">
1136
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
0.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1134
</td> <td width="24%">
1169
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
8.4
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1166
</td> <td width="24%">
1203
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
3.9
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1199
</td> <td width="24%">
1236
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
4.8
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1199
</td> <td width="24%">
1237
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
16.2
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1232
</td> <td width="24%">
1270
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
16.5
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1264
</td> <td width="24%">
1304
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
19.8
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1297
</td> <td width="24%">
1337
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
12.9
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1329
</td> <td width="24%">
1371
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
23.4
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1362
</td> <td width="24%">
1404
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
9.3
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1362
</td> <td width="24%">
1405
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
11.7
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1395
</td> <td width="24%">
1438
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
3.0
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1427
</td> <td width="24%">
1471
</td> <td width="16%">
6
</td> <td width="16%">
5.7
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1427
</td> <td width="24%">
1472
</td> <td width="16%">
4
</td> <td width="16%">
15.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1460
</td> <td width="24%">
1505
</td> <td width="16%">
1
</td> <td width="16%">
17.4
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1492
</td> <td width="24%">
1539
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
18.9
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1525
</td> <td width="24%">
1572
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
13.9
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1557
</td> <td width="24%">
1606
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
22.4
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1590
</td> <td width="24%">
1639
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
10.3
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1590
</td> <td width="24%">
1640
</td> <td width="16%">
5
</td> <td width="16%">
10.7
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1623
</td> <td width="24%">
1673
</td> <td width="16%">
0
</td> <td width="16%">
22.0
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1655
</td> <td width="24%">
1707
</td> <td width="16%">
3
</td> <td width="16%">
14.3
</td> <td width="16%">
بعد
</td> </tr> <tr> <td width="25%">
1688
</td> <td width="24%">
1740
</td> <td width="16%">
2
</td> <td width="16%">
18.4
</td> <td width="16%">
قبل
</td> </tr> </tbody> </table> منبع:خبرانلاین

[Ssazmani]

آغاز عصر جدید نجوم با شناسایی نوترینوهای انرژی بالا
دانش > نجوم - دانشمندان توانسته‌اند نوترینوهای فوق‌العاده پرانرژی با منشأ خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این به معنی آغاز شاخه‌ای جدید از فیزیک با موضوع نوترینوهای بسیار پرانرژی است.
به گزارش خبرآنلاین، رصدخانه نوترینوی آیس‌کیوب در دل یخچال‌‎های قطب جنوب توانسته است 28 ذره نوترینوی پرانرژی را با انرژی بیشتر از 50 تراالکترون‌‍ولت شناسایی کند. (هر ترا الکترون‌ولت معادل هزار میلیارد الکترون‌ولت است و هر الکترون‌ولت برابر 19-10×1.6 ژول). این 1000 برابر انرژی نوترینوهایی است که پیش از این توسط آشکارسازهای زمینی ثبت شده بود.

نوترینوها ذراتی بنیادی و از خانواده لپتون‌ها (الکترون‌ها هم از خانواده لپتون هستند) هستند که بار الکتریکی صفر و جرم بسیار اندکی دارند. این ذرات به ندرت با ماده واکنش می‌دهند و به همین دلیل به راحتی از میان ماده عبور می‎کنند. نوترینوهایی که در حین واکنش‌های گداخت هسته‌ای در دل خورشید تولید می‎شوند، طی 2 ثانیه از فضای داخلی خورشید عبور می‎کنند، درحالی‌که فوتون‌های تولیدشده در هسته خورشید (بسته‎های انرژی سازنده نور) برای طی این مسافت نزدیک به صدهزار سال در راه هستند. در هر ثانیه، میلیاردها ذره نوترینو به هر سانتی‌متر مربع زمین وارد ‎ و در کسری از ثانیه از سوی دیگر زمین خارج می‎شود.

به جز آزمایشگاه‎‌های فیزیک هسته‎ای (رآکتورهای هسته‏ای و شتابدهنده‏های ذرات)، نوترینوهای تولیدشده در جو زمین (حاصل برخورد پرتوهای کیهانی) و هم‌چنین نوترینوهای خورشیدی، تنها نوترینوهای مشاهده‌شده مربوط به انفجار آخرین ابرنواختر ابر ماژلانی بزرگ در سال 1987/1366 بود. اما شناسایی 28 نوترینوی فوق‌العاده پرانرژی بدان معنی است که دانشمندان بالاخره می‎توانند نوترینوهای خارج از منظومه شمسی را نیز بررسی کنند. از آنجاکه نوترینو تحت میدان مغناطیسی منحرف نمی‏شود و به ندرت با ماده واکنش می‏دهد، در خط مستقیم از منبع انتشار خود حرکت می‎کند و این بدان معنی است که دانشمندان می‎توانند با آشکارسازی این ذرات، هم موقعیت منبع انتشار آنها را مشخص کنند و هم به اطلاعات بیشتری در مورد مکانیسم‏های شتاب‎گیری این ذرات حتی در کهکشان‌های دوردست پی ببرند.

اخترشناسان حدس می‏زنند شتابدهنده‌های بزرگ کیهانی مانند ابرسیاه‌چاله‌ها، ستارگان نوترونی، فورانگرهای گاما و انفجارهای ابرنواختری می‎توانند این ذرات را به چنین انرژی‏های بالایی برسانند. از آنجایی که ذرات نوترینو اندک زمانی زودتر از پرتوهای نور منتشرشده از همان منبع به ما می‎رسند، چنین آشکارسازهای عظیمی این امکان را در اختیار دانشمندان قرار می‏دهد تا بتوانند با شناسایی به موقع رویدادهای پرانرژی از این دست، تلسکوپ‎های خود را به موقع به سوی هدف مورد نظر نشانه روند و اطلاعات بیشتری از این وقایع پرانرژی را در طول‏موج‏های مختلف الکترومغناطیسی ثبت کنند.



رصدخانه نوترینوی آیس‌کیوب، رصدخانه‌ای در دل یخچال‌های قطب جنوب واقع در ایستگاه آموندسن-اسکات است که با استفاده از حفاظ طبیعی یخچال‌ها به جستجوی ذرات نوترینو می‌گردد. صخامت 1400 متری لایه‌های یخ مانع از این می‏شود که هیچ ذره دیگری جز نوترینو از میان آن بگذرد. هزاران حسگر کروی در فضایی به حجم 1 کیلومتر مکعب (یک میلیارد متر مکعب) توزیع شده است. از میان میلیاردها میلیارد ذره نوترینوی عبوری از این حجم عظیم، تعداد انگشت‌شماری از آنها با ذرات ماده واکنش داده و درنهایت منجر به تایش ضعیف نور چرنکوف می‌شوند که حسگرها آنها را ثبت می‎کنند. با ترکیب اطلاعات حاصل از حسگرها می‌توان انرژی و مسیر حرکت این ذرات نوترینو را مشخص کرد.



این رصدخانه زیرنظر پژوهشگران دانشگاه ویسکانسین-مدیسون اداره می‎شود. نتایج این تحقیقات دیروز (پنجشنبه 30 آذر) در مجله ساینس منتشر شد.

5353

[گلناز]

ناسا اعلام کرد کاوشگر کنجکاوی پس انجام عملیات لازم جهت رفع عامل احتمالی تغییر ولتاژ آن، فعالیت خود را از سر گرفته است.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، از سرگیری فعالیت‌های علمی این مریخ‌نورد پس از تلاش‌هایی انجام شد که برای رهگیری منبع تغییر ولتاژ صورت گرفت.

تغییر ولتاژ بر ایمنی این کاوشگر یا سلامتی آن تاثیر نگذاشته، زیرا سیستم الکتریکی آن دارای یک طراحی «اتوبوس شناور» برای تحمل طیفی از تفاوت‌های ولتاژ بین شاسی وسیله نقلیه و خطوط نیروی 32 ولتاژی است که الکتریسیه را به کاوشگر تحویل می‌دهد.

گفته می‌شود عامل احتمالی این تغییر ولتاژ، کمبود درونی منبع نیروی کنجکاوی یا همان مولد ترموالکتریکی رادیوایزوتوپ چندماموریتی است.

[gisu]

آغاز عصر جدید نجوم با شناسایی نوترینوهای انرژی بالا

دانشمندان توانسته‌اند نوترینوهای فوق‌العاده پرانرژی با منشأ خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این به معنی آغاز شاخه‌ای جدید از فیزیک با موضوع نوترینوهای بسیار پرانرژی است.
به گزارش خبرآنلاین، رصدخانه نوترینوی آیس‌کیوب در دل یخچال‌‎های قطب جنوب توانسته است 28 ذره نوترینوی پرانرژی را با انرژی بیشتر از 50 تراالکترون‌‍ولت شناسایی کند. (هر ترا الکترون‌ولت معادل هزار میلیارد الکترون‌ولت است و هر الکترون‌ولت برابر ^19-10×1.6 ژول). این 1000 برابر انرژی نوترینوهایی است که پیش از این توسط آشکارسازهای زمینی ثبت شده بود.
نوترینوها ذراتی بنیادی و از خانواده لپتون‌ها (الکترون‌ها هم از خانواده لپتون هستند) هستند که بار الکتریکی صفر و جرم بسیار اندکی دارند. این ذرات به ندرت با ماده واکنش می‌دهند و به همین دلیل به راحتی از میان ماده عبور می‎کنند. نوترینوهایی که در حین واکنش‌های گداخت هسته‌ای در دل خورشید تولید می‎شوند، طی 2 ثانیه از فضای داخلی خورشید عبور می‎کنند، درحالی‌که فوتون‌های تولیدشده در هسته خورشید (بسته‎های انرژی سازنده نور) برای طی این مسافت نزدیک به صدهزار سال در راه هستند. در هر ثانیه، میلیاردها ذره نوترینو به هر سانتی‌متر مربع زمین وارد ‎ و در کسری از ثانیه از سوی دیگر زمین خارج می‎شود.
به جز آزمایشگاه‎‌های فیزیک هسته‎ای (رآکتورهای هسته‏ای و شتابدهنده‏های ذرات)، نوترینوهای تولیدشده در جو زمین (حاصل برخورد پرتوهای کیهانی) و هم‌چنین نوترینوهای خورشیدی، تنها نوترینوهای مشاهده‌شده مربوط به انفجار آخرین ابرنواختر ابر ماژلانی بزرگ در سال 1987/1366 بود. اما شناسایی 28 نوترینوی فوق‌العاده پرانرژی بدان معنی است که دانشمندان بالاخره می‎توانند نوترینوهای خارج از منظومه شمسی را نیز بررسی کنند. از آنجاکه نوترینو تحت میدان مغناطیسی منحرف نمی‏شود و به ندرت با ماده واکنش می‏دهد، در خط مستقیم از منبع انتشار خود حرکت می‎کند و این بدان معنی است که دانشمندان می‎توانند با آشکارسازی این ذرات، هم موقعیت منبع انتشار آنها را مشخص کنند و هم به اطلاعات بیشتری در مورد مکانیسم‏های شتاب‎گیری این ذرات حتی در کهکشان‌های دوردست پی ببرند.
اخترشناسان حدس می‏زنند شتابدهنده‌های بزرگ کیهانی مانند ابرسیاه‌چاله‌ها، ستارگان نوترونی، فورانگرهای گاما و انفجارهای ابرنواختری می‎توانند این ذرات را به چنین انرژی‏های بالایی برسانند. از آنجایی که ذرات نوترینو اندک زمانی زودتر از پرتوهای نور منتشرشده از همان منبع به ما می‎رسند، چنین آشکارسازهای عظیمی این امکان را در اختیار دانشمندان قرار می‏دهد تا بتوانند با شناسایی به موقع رویدادهای پرانرژی از این دست، تلسکوپ‎های خود را به موقع به سوی هدف مورد نظر نشانه روند و اطلاعات بیشتری از این وقایع پرانرژی را در طول‏موج‏های مختلف الکترومغناطیسی ثبت کنند.
http://multimedia.mehrnews.com/IceCube-detector.jpg
رصدخانه نوترینوی آیس‌کیوب، رصدخانه‌ای در دل یخچال‌های قطب جنوب واقع در ایستگاه آموندسن-اسکات است که با استفاده از حفاظ طبیعی یخچال‌ها به جستجوی ذرات نوترینو می‌گردد. صخامت 1400 متری لایه‌های یخ مانع از این می‏شود که هیچ ذره دیگری جز نوترینو از میان آن بگذرد. هزاران حسگر کروی در فضایی به حجم 1 کیلومتر مکعب (یک میلیارد متر مکعب) توزیع شده است. از میان میلیاردها میلیارد ذره نوترینوی عبوری از این حجم عظیم، تعداد انگشت‌شماری از آنها با ذرات ماده واکنش داده و درنهایت منجر به تایش ضعیف نور چرنکوف می‌شوند که حسگرها آنها را ثبت می‎کنند. با ترکیب اطلاعات حاصل از حسگرها می‌توان انرژی و مسیر حرکت این ذرات نوترینو را مشخص کرد.
http://media.isna.ir/content/1-2739.jpg/4
این رصدخانه زیرنظر پژوهشگران دانشگاه ویسکانسین-مدیسون اداره می‎شود.

منبع:خبرآنلاین

[My style A&F]

سلام سلام :)
اجازه بدید خیلی مختصر و مفید بگم: در روز پنج شنبه 7 اذز 92 در ساعت 22 و 13دقیقه دنباله دار اسان که نزدیک خورشید شده. به حداکثر روشنایی خودش می رسه.البته چون در ایران شب هست لذا فردا صبحش یعنی 8 اذر 92 می توان ان را کنار خورشید دید.البته مواظب باشید خورشید دشمن چشمهایتان,چشم هایتان را اذیت نکند.
موفق باشید و بمانیم:)

[mohadeseh:)]

آیا آیسان زنده است؟

بیگ بنگ: زيباترين رويداد نجومي قرن با پرواز تماشايي دنباله‌دار آیسان (ISON) از مقابل خورشيد، دیروز صورت گرفت. دانشمندان و محققان ناسا پیش از این نیز گفته بودند که این دنباله دار از فاصله ای یک میلیون کیلومتری سطح خورشید میگذرد و این گذر برای آیسان بسیار خطرناک خواهد بود. ماهواره سوهو که چشم به راه این عبور بود ، این گذر را به ثبت رساند، در تصاویر منتشر شده اینطور به نظر می‌رسد که آیسان به سفر 5.5 میلیون ساله خودش درون منظومه شمسی پایان داده ، اما خبر جدید مدعی است که این دنباله دار تنها بخشی از هسته خود را از دست داده و همچنان به مسیر خود ادامه می دهد!


http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/11/rip_anim5.gif


چنانکه در تصویر متحرک بالا که ماهواره سوهو گرفته است مشاهده می کنید، آیسان از سمت راست این تصویر در حرکت است، بعد از نزدیک شدن به جو خورشید و عبور از آن در سمت چپ تصویر بخشی از هسته و درخشش خود را از دست می دهد و سرنوشت نهایی آن در روز آینده مشخص می شود. در نزدیکترین حالت، دنباله‌دار با سرعتی بالغ بر 350 کیلومتر در ثانیه از جو خورشید عبور کرد؛ در این فاصله آیسان درجه حرارت 2760 درجه سانتیگراد را تجربه کرد که علاوه بر تبخیر هسته یخی، می‌تواند ساختار سنگی و گرد وغبار آن را نیز درهم بشکند. دانشمندان رصدخانه دینامیک خورشیدی گزارش دادند که در مسیری که انتظار داشتند آیسان در جو خورشید بپیماید، چیزی ندیده اند، ولی تازه ترین خبرها نشان می دهد که پس از فرو رفتن آیسان در جو خورشید، “چیزی” از آن سو بیرون زده است. یک بار دیگر تصویر متحرک بالا را از آغاز تا پایان ببینید. چیزی که از آن سو بیرون می آید یا تکه ای کوچک از هسته ی آیسان است و یا یک “دنباله دار بی سر” (جریانی از پسماندها که از فروپاشی و خرد شدن هسته ی آیسان به جا مانده اند). به نظر می رسد این تنها چیزیست که از آیسان باقی مانده است!

http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2013/11/ISONperihelionLASCOc2h600.jpg
تصویری از دنباله دار آیسان که ماهواره سوهو ثبت کرده، نشان می دهد که با عبور این دنباله دار از جو خورشید یک تکه از آن جان سالم به در برده است.


چند حالت برای آیسان انتظار می‌رود. یکی این که کلاً نابود شود. دوم این‌که تکه‌هایی از آن باقی مانده و با دُمی تقریبا بی‌سَر ظاهر شود که کماکان منظره‌ای بسیار تماشایی است. البته اگر آیسان در مسیر فوران خورشیدی در این روزها قرار گیرد ممکن است این دم را از دست دهد. حالت سوم این است ‌که هسته دست‌نخورده باقی بماند که بی‌شک به دنباله‎داری باشکوه تبدیل می‌شود اما اطلاعات تازه متاسفانه این امکان را بسیار کم‌رنگ کرده است. آیسان در حال حاضر در فروغ خورشید دیده نمی‌شود و فقط در تصاویر فضاپیما‌‌های خورشید‌نگر مثل فضاپیمای استریو پیداست (تصاویر زنده را اینجا (http://stereo-ssc.nascom.nasa.gov/beacon/beacon_secchi.shtml) ببینید). تلسکوپ خورشیدی سوهو نیز آیسان را در میدان دید خود دارد (تصاویر زنده را اینجا (http://sohowww.nascom.nasa.gov/data/realtime-images.html) ببینید).
نخستين‌بار دنباله‌دار آیسان در 21 سپتامبر سال 2012 ميلادي، توسط «ويتالي نوسكي و آريتوم نوويچونوك» كشف شد. اين ستاره دنباله‌دار که 5 هزار کیلومتر قطر دارد با نام C/2012S1 نيز شناخته می شود. اگر دنباله‌دار یا قطعات بزرگتر آن پس از نزدیک شدن به خورشید نجات پیدا کرده باشند، ظرف یک تا دو هفته در آسمان با چشم غیر مسلح قابل مشاهده خواهند بود.

[گلناز]

ناسا با انتشار آگهی مرگ دنباله‌دار قرن در وب سایت کمپین رصد «آیسان»، از پایان رسمی سفر 5.5 میلیون سال نوری این دنباله‌دار خبر داد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دنباله‌دار آیسان سال 2012 میلادی در فاصله‌ای دورتر از سیاره مشتری بوسیله دو منجم آماتور با استفاده از شبکه نوری علمی بین‌المللی روسیه (ISON) کشف شد.

این دنباله‌دار پس از یک سفر 5.5 میلیون سال نوری به درون منظومه شمسی، روز پنجشنبه 28 نوامبر (هفتم آذر) از فاصله 1.2 میلیون کیلومتری خورشید عبور کرد.

در این اقدام انتحاری، دنباله‌دار با سرعتی بالغ بر 350 کیلومتر در ثانیه از جو خورشید عبور کرده و حرارتی بالغ بر دو هزار و 760 درجه سانتیگراد را تجربه کرد.

درحالیکه پیش بینی می‌شد بخش‌هایی از این دنباله‌دار نجات پیدا کرده باشد،‌ رصدهای صورت گرفته از پایان عمر «آیسان» و از هم پاشیدن هسته آن حکایت دارد.

«کارل باتاماس» از متخصصان اخترفیزیک آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی (NRL)، آگهی مرگ «آیسان» را بر روی سایت کمپین رصد دنباله دار ناسا منتشر کرد.

اخترشناسان معتقدند این دنباله دار مربوط به شکل گیری منظومه شمسی در 4.5 میلیارد سال قبل است؛ خانواده دنباله دارها که آیسان نیز به آن تعلق دارد، از محلی به نام ابر اورت (Oort Cloud) سرچشمه می‌گیرند که در فاصله 10 هزار برابر دورتر از فاصله خورشید تا زمین واقع شده‌اند.



(http://media.isna.ir/content/10-87.JPG/4)http://media.isna.ir/content/10-87.JPG/4 (http://media.isna.ir/content/10-87.JPG/4)

[گلناز]

مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا در دور جدید تحقیقات خود در نزدیکی دهانه گیل موفق به کشف نشانه‌هایی از یک دریاچه آب شیرینی باستانی شده است که احتمال میزبانی حیات در 3.7 میلیارد سال قبل را تأیید می‌کند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مریخ‌نورد کنجکاوی از ماه اوت 2012 و پس از فرود بر سطح مریخ، تحقیقات خود را برای یافتن حیات میکروبی در نزدیکی دهانه گیل آغاز کرد.

چند ماه قبل محققان ناسا اعلام کردند، منطقه‌ای در نزدیکی محل فرود این کاوشگر موسوم به Yellowknife Bay در چند میلیارد سال قبل میزبان حیات بوده است.

نتایج جدیدترین مطالعات کنجکاوی که نهم دسامبر (18 آذر) طی شش مقاله مجزا در مجله ساینس منتشر شده است، یافته‌های اخیر این مریخ‌نورد را تأیید کرده و تصویر دقیقتری از منطقه Yellowknife Bay در چند میلیارد سال قبل ارائه می‌کند.

در دور جدید تحقیقات، کنجکاوی موفق به کشف نشانه‌هایی از یک دریاچه آب شیرین باستانی با قدمت 3.7 میلیارد سال شده است که می‌تواند وجود محیط قابل سکونت در تاریخچه باستانی مریخ را تأیید کند؛ این دریاچه بخش کوچکی از دهانه گیل را پوشانده بود.

دکتر «جان گروتسینگر» از محققان زمین‌شناسی در موسسه فناوری کالیفرنیا تأکید می‌کند: این دریاچه شباهت زیادی با دریاچه‌های روی زمین دارد؛ حیات میکروبی این دریاچه نیز احتمالا شامل میکروبهایی موسوم به chemolithoautotrophs بوده که بر روی زمین در غارها، منافذ هیدروترمال و اعماق زمین یافت می‌شوند.

این یافته‌ها با بررسی و تحلیل دقیق دو گل‌سنگ به نامهای John Klein و Cumberland که توسط مته حفاری کنجکاوی سوراخ شده بودند، بدست آمده است.

این مریخ‌نورد همچنین اطلاعات مهمی در خصوص وضعیت گذشته و حال سیاره سرخ تهیه کرده است که برای برنامه‌ریزی مأموریت‌های آتی کاربرد دارند.

کنجکاوی در طول 16 ماه حضور در مریخ علاوه بر اقدام کشف شواهدی از احتمال وجود حیات میکروبی، اقدام به حفاری در دل سنگها، تخمین سن آنها و بررسی سطوح تابش کرده است.

این نتایج که جزئیات آن نیز نهم دسامبر بصورت آنلاین توسط Science Express منتشر شده و در نشست اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا اعلام شد، می تواند به محققان برای طراحی مدلهای بهتر برای مأموریت‌های سرنشین دار به مریخ کمک کند.

[gisu]

دُم چندپاره‌ی دنباله‌دار لاوجوی

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/LoveJoy.png (http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2013/12/fig1e.png)تصویری که با تلسکوپ سوبارو از دنباله‌دار «لاوجوی» گرفته شده است. امتیاز تصویر: NAO – پردازش: Masafumi Yagi

این روزها دیگر دنباله دار آیسان آن ابهت پیشین خود را ندارد و جز غباری از یخ چیزی بیشتر نیست اما دنباله‌دار دیگری وجود دارد که همچنان در آسمان صبحگاهی جولان می‌دهد: C/2013 R1 یا «لاوجوی» که در سپتامبر کشف شد و اکنون به سوی نقطه‌ی حضیض مداری خود نزدیک می‌شود. در نخستین ساعات روز سوم دسامبر٬ منجمان با تلسکوپ ۸/۲ متری سوبارو در هاوایی موفق شدند این تصویر باشکوه را از دنباله دارد لاوجوی ثبت کنند. این تصویر آن‌چنان دقیق است که جریان‌های یونی دم دنباله‌دار به‌خوبی در آن تفکیک شده‌اند.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/skymap-1.gif (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/skymap-1.gif)دنباله‌دار لاوجوی در آسمان نیم‌کرده شمالی- تصویر: SpaceWeathers

در زمانی که تصویر این دنباله‌دار گرفته می‌شد فاصله‌اش از زمین حدود ۸۰ میلیون کیلومتر و از خورشید حدود ۱۳۰ میلیون کیلومتر بود. تصویر لاوجوی با دوربین سوپریم تلسکوپ سوبارو ثبت شده است. این دوربین ۱۰ CCD از نوع ۲۰۴۸ × ۴۰۹۶ دارد که می‌تواند میدان دیدی به‌اندازه‌ی ۳۴ً × ۲۷ً را با مقیاس پیکسل ۰/۲ پوشش دهد.
این روزها می‌توان این دنباله‌دار را با چشم برهنه در آسمان صبحگاهی نیم‌کره‌ی شمالی مشاهده کرد.
–
برگرفته از: Universe Today (http://www.universetoday.com/106995/subaru-telescope-captures-the-fine-details-of-comet-lovejoys-tail/#more-106995)

[Mat]

دو قلو های فضایی معروف، اسکات کلی و مارک کلی برای اولین بار مورد مطالعات فضایی دوقلو ها میشوند.
ناسا در نظر دارد تا با فرستادن اسکات کلی به فضا از زمستان 2015 تا زمستان 2016 اولین مطالعات دوقلوهای فضایی را اغاز نماید.
مارک کلی، برادر دوقلوی اسکات است که شش دقیقه بزرگ تر است. او فضانورد بازنشسته ناسا است و در طول سفر برادرش روی زمین خواهد ماند. ناسا در نظر دارد با اجرای آزمایشاتی مشابه روی دو برادر مطالعات دوقلوهای مشابه (Identical twins) انجام دهد.
دوقلو های مشابه (Identical twins) دی ان ای های کاملا مشترکی دارند.


http://www.scientificamerican.com/media/inline/kelly-brothers-nasa-twin-study_1.jpg

منبع (http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=kelly-brothers-nasa-twin-study&WT.mc_id=SA_Facebook)

[gisu]

کهکشانی کوچک با کهکشان راه‌شیری برخورد کرد!


[/URL]http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/galaxy-fact.jpg (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/galaxy-fact.jpg)
معرفی کهکشان کوتوله‌‌ی «سگ بزرگ»، کهکشانی که در برابر گرانش قدرتمند کهکشان راه‌شیری دوام نیاورد.
احتمالاً تا کنون از خبر برخورد دو کهکشان راه‌شیری و آندرومدا در آینده‌‌ی دور _حدود ۴میلیارد سال بعد_ آگاه شده‌اید، برخوردی اعجاب‌انگیز و البته بی‌خطر برای منظومه‌ی شمسی که بنا بر آنچه در شبیه‌سازی‌های علمی صورت گرفته در ناسا به چشم می‌خورد موجب تغییر موقعیت ما نسبت به مکان امروزی و حضور در جایگاهی خاص در کهکشان تلفیقی جدید خواهد شد، این امر خود منجر به ظهور ستارگان نو، دگرنمایانی صورت‌های فلکی و…می‌شود که در نهایت تغییر چهره‌ی آسمان را به دنبال دارد.
گرچه ما آن زمان نیستیم تا شاهد درصد ناچیزی از روند هم‌آغوشی زیبای این دوکهکشان باشیم اما این به آن معنا نیست که از دیدن چنین رخ‌داد‌هایی مهم محروم مانده‌ایم. درست است که ما نمی‌توانیم به آینده سفر کنیم اما اگر رویدای مشابه در گذشته‌ای بسیار دور رخ داده باشد چه؟ در این صورت آیا امروز می‌توان تصویر آن برخورد را مشاهده نمود؟ پاسخ مثبت است زیرا ما یک ماشین زمان بسیار بزرگ در اختیار داریم که پرده‌ی نمایش آن چهره‌ی آسمان‌شب است و همان‌طور که می‌دانید تصویری که اکنون از بیشتر اجرام آسمانی به چشم می‌خورد بیانگر احوالات آنان در گذشته‌ای بسیار دور است. به عنوان نمونه نوری که امروز از خوشه‌ی کروی M13 دیده می‌شود مربوط به ۲۵۰۰۰ سال پیش و همگام با هنگامه‌ی عصر یخ‌بندان در سیاره‌ی زمین است.
در نوامبر سال ۲۰۰۳ /۱۳۸۲ یک تیم ‌بین‌المللی متشکل از فرانسه، ایتالیا، بریتانیا و استرالیا پس از تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده در برنامه‌ی تحقیقاتی واکاوی آسمان در طول موج دو میکرون یا «۲MSS» (http://en.wikipedia.org/wiki/2MASS) که با هدف نفوذ به نواحی غبارآلود و تاریک کهکشان، آسمان را در طول موج فروسرخ بررسی می‌کند متوجه حضور متراکمِ انبوهی از ستارگان غول سرخ _کلاس طیفی M _ در منقطه‌ای غیر منتظره از آسمان شدند، در ادامه با محاسبه و ریشه‌یابی بیشتر ساختار کهکشانی کوچک در میان تار و پود کهکشان راه‌شیری آشکار شد که در نتیجه‌ی برخورد با راه‌شیری تحت تاثیر نیروی‌های کشندی حاصل از گرانش آن متلاشی شده بود. از آن‌جایی که مرکز این کهکشان کوچک در هم‌راستایی با صورت فلکی سگ بزرگ قرار دارد آن را کهکشان کوتوله‌ی «سگ بزرگ» نامیدند.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/canis-majormilky-way.png (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/canis-majormilky-way.png)تصویر بالا که نتیجه‌ی گرافیکی محاسبات پیچیده در شبیه‌ساز‌ها است به خوبی نشان می‌دهد چگونه در میلیارد‌ها سال گذشته نیروی‌های کشندی ناشی از گرانش کهکشان راه‌شیری شکل هندسی این کهکشان کوتوله را تغییرداده و به شکل حلقه‌ای در اطراف خود درآورده است – امتیاز تصویر: Apod.nasa.gov (http://apod.nasa.gov/apod/ap071104.html)

این کهکشان که شالوده و شکل آن در برهم‌کنش گرانشی با کهکشان راه‌شیری درهم شکسته و تغییر یافته است به دو دلیل تا تارخ مذکور تشخیص‌پذیر نبوده است، نخست پنهان بودن طول موج مرئی آن در پشت ابر‌های غباری بزرگ صفحه‌ی کهکشانی راه‌شیری و دوم پراکندگی و ادغام ستارگانش در میان همتایان راه‌شیری خود بود.
کهکشان کوتوله‌ی سگ‌بزرگ که حدوداً یک میلیارد ستاره دارد و حاوی درصد نسبتاً بالایی از ستارگان غول‌سرخ است درزیر مجموعه‌ی کهکشان‌های نامنظم رده‌بندی و تعریف شد. این کهکشان تنها حدود ۴۲۰۰۰ سال نوری با مرکز کهکشان راه‌شیری و حدود ۲۵۰۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و نزدیک‌ترین کهکشان ثبت شده نسبت به زمین و مرکز راه‌شیری محسوب می‌شود.



همچنین احتمال می‌رود خوشه‌های کروی NGC 1851 (M79) ، NGC 1904 ، NGC 2298 و NGC 2808 نیز متعلق به کهکشان کوتوله‌ی سگ‌بزرگ باشند که پس از متلاشی شدن آن‌ها را تسلیم کهکشان راه شیری کرده و مجموعاً حدود یک درصد از جرم کهکشان راه‌شیری را به خود اختصاص داده است.


http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/monocros-ring.png (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/12/monocros-ring.png)
نوار آبی‌رنگ محدوده‌ی حلقه‌ی مونوکرُس را نشان می‌دهد-امتیاز تصویر: sdss (http://www.sdss.org/news/releases/20030106.milkyway.html)

یکی از نکات مهم این اکتشاف کمک آن به حل و یا گمانه‌زنی صحیح‌تر در مورد معمای «حلقه‌ی مونوکرُس (http://en.wikipedia.org/wiki/Monoceros_Ring)» است. این حلقه‌ی مرموز رشته‌ای از جریان ستاره‌ها است که جرمی حدود ۱۰۰ میلیون برابر جرم خورشید دارد و تقریباً سه‌‌بار به دور کهکشان راه‌شیری پیچیده شده است. در حالی که سر منشاء این حلقه تا مدت‌ها در هاله‌ای از ابهام و گمانه‌زنی‌های نا‌مطمئن محصور بود با کشف کهکشان کوتوله‌ی سگ‌بزرگ و نمایانی هم راستایی ساختار درهم شکسته‌‌اش در شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای به این حلقه، امروز مطمئن‌ترین فرضیه در مورد سرمنشاء حلقه‌ی مونوکرُس به نوعی با کهکشان کوتوله‌ی سگ بزرگ مرتبط است، به این ترتیب احتمال می‌رود پس از برخورد با راه‌شیری بخش‌هایی از آن در نتیجه‌ی برهم کنش‌ و کشش‌های گرانشی ناشی از دو کهکشان از آن جدا شده و در فاصله‌ ۶۰ هزار سال نوری مرکز راه‌شیری در مدار امروزی تزریق شده و به چرخش درآمده است.




منابع:
[URL]http://www.skyandtelescope.com/news/3308321.html?page=1&c=y
http://en.wikipedia.org/wiki/Canis_Major_Dwarf_Galaxy
http://apod.nasa.gov/apod/ap071104.html

[gisu]

به پیشواز شهاب‌های رُبعی

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/Quadrantid-Radiant1.jpg (http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/Quadrantid-Radiant1.jpg)امتیاز تصویر: David Dickinson

آیا تا به حال نام صورت‌فلکی رُبع را شنیده‌اید؟ صورت‌فلکی که امروز از آن فقط به عنوان کانون یک بارش شهابی یاد می‌شود. این صورت‌فلکی مهجور، که امروزه دیگر در لیست صور فلکی نیست، در محدوده‌ای بین صورت‌های فلکی عوا و دب اکبر قرار دارد.
بارش شهابی رُبعی ساعت ۲۳ (۱۹:۳۰ به وقت جهانی) ۱۳ دی به اوج فعالیت خود می‌رسد. البته به یاد داشته‌ باشید پیش‌بینی دقیق زمان اوج بارش کار آسانی نیست و گاهی اوقات اوج بارش زودتر یا دیرتر از زمان پیش‌بینی شده اتفاق می‌افتد. سایت ناسا، ZHR (تعداد شهاب‌ها در شرایط ایده‌آل و در طول یک ساعت) را حدود ۸۰ پیش‌بینی کرده است اما برخی منابع خوش‌بین‌تر بوده و ZHR را ۱۲۰ برآورد کرده‌اند. فاز پایین ماه و غیبت آن در زمان اوج بارش باعث نزدیک شدن تعداد شهاب‌های دیده شده به ZHR می‌شود. البته در شرایطی که آسمان تاریک (با حد قدر ۶/۵) و کاملاً صاف باشد.
اما چند نکته در مورد عکاسی از شهاب‌ها: برای ثبت شهاب در مدت زمان کوتاه درخشش باید از حساسیت بالا و دیافراگم پایین استفاده کنید. اگر آذرگویی مشاهده کردید، با لنز نرمال به سراغ محل عبورش بروید تا دود احتمالی آن را هم ثبت کنید. شهاب‌ها ممکن است از هر سمتی عبور کنند اما احتمال گذر آن‌ها از حوالی کانون بارش بیشتر است. انتخاب کادر با شماست.
اگر علاوه بر لذت بردن از دیدن و عکاسی از شهاب‌ها، قصد کار علمی هم دارید به سایت www.imo.net (http://www.imo.net) مراجعه کنید. فرم‌های آماده‌ای در این سایت وجود دارد که می‌توانید با پرکردن آن‌ها بعد از رصد، به پیش‌بینی بهتر بارش‌های شهابی کمک کنید.
آسمانتان پر از ستاره و شهاب.
منبع:کانوت

[gisu]

ده رویداد مهم نجومی و فضایی ۲۰۱۳

سال ۲۰۱۳ میلادی هم پایان رسید. به باور خیلی‌ها این سال از نظر رویدادهای نجومی و فضایی سال پُرباری بود؛ ماموریت‌های جدید، دنباله‌دارهای متعدد و حوادثی غیرمنتظره‌. بیایید با هم آلبوم نجومی‌فضایی سال ۲۰۱۳ را ورق بزنیم و ۱۰ رویداد مهم آن مرور کنیم (لینک‌هایی که در این مقاله گنجانده شده‌اند به خبرهایی که کانوت از این رویدادها منتشر کرده است پیوند داده شده‌اند.)


http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/Russian-meteor-Aleksandr-Ivanov-still-580x393.jpg
۱- شهاب‌واره‌ی روسیه
کمتر از یک سال پیش بهتر بگویم ۲۷ بهمن شهاب‌واره‌ای در آسمان روسیه (http://canot.ir/?p=7212)ظاهر شد که به لطف دوربین‌هایی که در ماشین‌ها این نواحی تعبیه شده است، تصاویر و فیلم‌های متعددی از زوایا و جهات مختلف آن ثبت شده است (گفت‌وگوی کانوت با حامدپورخرسندی در این‌باره را این‌جا (http://canot.ir/?s=%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%A8+%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9% 87+%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87) مرور کنید.) خوشبختانه این حادثه تلفات جانی نداشت ولی به علت موج‌ضربه‌های این برخورد پنجره‌های بسیاری از خانه‌ها و مدارس خرد شد. خیلی‌ از مردم عادی و خبرنگاران ابتدا تصور کردند ممکن است این رویداد به عبور سیارک ۲۰۱۲DA14 (http://canot.ir/?p=7098) که کمی قبل این رویداد از نزدیکی زمین (تقریباً ۲۷ هزار کیلومتری) گذشت ارتباط داده باشد که البته این‌گونه نبود. به سرعت گروهی برای جست‌وجوی بازمانده‌ی این شهاب‌واره دست به کار شدند همان هفته‌های نخست قطعات زیر و درشتی از آن پیدا شدند (http://canot.ir/?p=7607) و جست‌وجوها در کنار حفره‌ی که احتمال می‌رفت در اثر برخورد شهاب‌سنگ در دریاچه‌ی چِبارکول (Chebarkul) پیدا شده بود ادامه یافت تا همین چند وقت پیش که بزرگ‌ترین بخش آن از اعماق دریاچه بیرون کشیده شد.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/KeplerSpacecraftInSky-br-1-580x386.jpg
۲- شکارچی فراخورشیدی‌ها به آخر خط رسید
هر مأموریت‌ فضایی پایانی دارد که البته اغلب آن‌ها تمدید می‌شود یا عمر طولانی‌تری نسبت به برنامه‌ریزی از پیش‌تعیین شده‌شان دارند. اما درباره‌ی شکارچی فراخورشیدی‌ها این قضیه صادق نبود و تلسکوپ فضایی کپلر در اوایل ۲۰۱۳ از کار افتاد. (http://canot.ir/?p=8952) این تلسکوپ سال ۲۰۰۹/۱۳۸۸ به فضا پرتاب شد. عمر این فضاپیما چهار سال در نظر گرفه‌شده بود که حتی چند ماه قبل از آن ناسا اعلام کرده بود که مدت این مأموریت سه سال یعنی تا سال ۲۰۱۶/۱۳۹۵ تمدید خواهد شد اما این‌گونه نشد و ابزاری که باعث هدف‌گیری دقیق کپلر می‌شد از کار افتاد. تلسکوپ کپلر در حالت امن یا همان Safe Mode قرار گرفت و به همین سادگی به پایان عمر خود رسید، گرچه ایده‌های متعددی از سوی دانشمندان برای نجات دوباره‌ی کپلر مطرح شد ولی هیچ یک کارساز نبود.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/ArtistVoyager1-580x317.jpg
۳- ویجر وارد فضای میان‌ستاره‌ای شد
مدتی بود که بر سر خروج ویجر۱ از منظومه‌ی شمسی (http://canot.ir/?p=10592) بحث و جدل برپا بود اما هیچ کس نمی‌توانست با اطمینان بگوید که ویجر از منظومه‌ی شمسی خارج شده است. سرانجام در سپتامبر ۲۰۱۳/ شهریور ۱۳۹۲ دانشمندان و محققان مأموریت ویجر به طور رسمی اعلام کرده‌اند (http://canot.ir/?p=10587)که فضاپیمای ویجر۱ پس از ۳۶ سال از منظومه‌ی شمسی خارج شده و وارد فضای میان‌ستاره‌ای شده است. ویجر ۱ دورترین و سریع‌ترین فضاپیمای ساخته‌ی دست بشر است که با سرعتی بیش از ۱۷ کیلومتر بر ثانیه منظومه‌ی شمسی را ترک کرده است و در حال حاضر دوره‌ی تازه‌ای از سفر خود را تجربه می‌کند و به سوی ستاره‌ی HIP 57544 (http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=LHS+2459#lab_meas) در دب‌اکبرمی‌رود. جالب است بدانید در ویجر صفحه‌های گرامافون زرینی که حاوی ۱۱۶ تصویر و چندین پیام صوت به ۵۰ زبان گوناگون دنیا از جمله فارسی برای موجودات فرازمینی روی آن ضبط شده است.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/heic1322e-580x580.jpg

۴- اروپا هم آبفشان دارد
حدود نه سال است که می‌دانیم قمر زحل، انسلادوس، آبفشان‌های یخ و غبار دارد، اما این بار به لطف تلسکوپ فضایی هابل دریافتیم که اروپا، قمر یخ‌زده‌ی سیاره‌ی مشتری هم فوران‌هایی مشابه انسلادوس دارد. این قمر دومین مکانی در منظومه‌ی شمسی است که آب را به طور مستقیم به فضا پرتاب می‌کند. بر اساس گفته‌های محققان این کشف جدید اروپا را در لیست ماموریت‌های پیشروی آن‌ها قرار دارد.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/IMG_1854_1a_MAVEN-launch_Ken-Kremer-580x507.jpg

۵- ماموریت‌هایی به ماه و مریخ
ناسا دو کاوش‌گر به فضا پرتاب کرد یکی از آن‌ها لادی نام داشت به ماه رهسپار شد. با وجود این‌که ماه٬ نزدیک‌ترین جرم سماوی به زمین است اما همچنان هدف جذابی برای دانشمندان و سازمان‌های فضایی محسوب می‌شود. لادی یا مدارگرد اکتشافی محیط جوّ و غبار ماه بود ۱۵ شهریور پرتاپ شد (http://canot.ir/?p=10457) و هدف اصلی لادی بررسی جوّ نازک و اسرارآمیز ماه است. لادی هم اکنون (http://canot.ir/?p=10457) در مدار استوایی ماه قرار دارد تا توانایی بررسی جداگانه‌ی روز و شب ماه را داشته‌ باشد.
جالب است بدانید لادی برای ارتباط با مرکز کنترل زمینی از فناوری جدیدی موسوم به LLCD به معنی «ارتباط و اتصال لیزری ماه» استفاده می‌کند که سرعت انتقال داده‌های آن شش برابر بیش‌تر از روش برقراری ارتباط در مأموریت‌های پیشین است.

اما ماموریت دیگری هم به سوی سیاره‌ی سرخ انجام شد. می‌ِون که از تعطیلی ناسا جان سالم به در برد (http://canot.ir/?p=11075)در ۲۷ آبان پرتاب شد (http://canot.ir/?p=11594). هدف از طراحی این مدارگرد٬ مطالعه و بررسی جوّ مریخ و جایگزینی دو مدار گرد قدیمی اودیسه و MRO است که به‌ترتیب از سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵ به سوی مریخ پرتاب شدند. دانشمندان این ماموریت امیدوارند به کمک یافته‌های مِی‌وِن دریابند که مریخ چگونه از یک سیاره گرم مرطوب در گذشته دور به محیط سرد و خشک امروزی تبدیل شده است.مِی‌وِن در شهریور ۱۳۹۳/سپتامبر ۲۰۱۴ وارد مریخ می‌شود و از آن زمان ماموریت کاوشی خود را رسماً آغاز خواهد کرد، ماموریتی که دست‌کم یک سال طول خواهد کشید.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/Curiosity-Sol-465_N_2a_Ken-Kremer-580x279.jpg
۶. کنجکاوی و فرصت نواحی زیست‌پذیر کشف کردند.

کاوش‌های مریخ‌نورد کنجکاوی خبر از حضور دریاچه‌ای باستانی در گذشته‌ی سیاره‌ی سرخ را نوید داد (http://canot.ir/?p=11870)؛ دریاچه‌ای که گفته می‌شود میزبان مواد شیمیایی لازم برای شکل‌گیری حیات میکروبی بوده و به نظر رسید که دوام این حیات بسیاری بیشتری از آن چیزی است که پیش از این تصور می‌شد.همچنین با استفاده از روش تازه‌ای کنجکاوی توانست برای نخستین‌بار به‌دقت سن سنگ‌های مریخی را اندازه‌گیری کند که تا پیش از این٬ سن تخته‌سنگ‌ها بر اساس برخی حدس‌ها و شمارش گودال‌ها تخمین زده می‌شد. هدف اصلی مأموریت کنجکاوی است رسیدن به کوه شارپ و بررسی آن‌جا است و انتظار می‌رود تا بهار ۲۰۱۴ به آن‌جا برسد.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/closed1.jpg
۷- تعطیلی ناسا
شاید برایتان عجیب باید که تطعیلی ناسا چه ربطی به رویداد‌های مهم نجومی و فضایی دارد. باید بگویم تعطیلی ناسا سرنوشت ماموریت‌های در حال حاضر و آینده‌ی بشر را به خطر انداخت که خوشبختانه خیلی طول نکشید(یادداشت پوریا ناظمی را درباره‌ی اهمیت این تعطیلی این‌جا (http://canot.ir/?p=11035) مرور کنید). ماجرا بر سر مخالف مجلس با بودجه‌ی دولت بود که به تطعیلی بسیاری از مراکز دولتی از جمله ناسا انجامید و در مدت ۱۶ روز تطعیلی مراکز علمی حدود ۹۷ درصد از ۱۸ هزار کارمند ناسا بی‌کار شدند . می‌وِن مداگرد مریخ یکی از مهم‌ترین ماموریت‌های ناسا نیز از این قاعده مستثنی نماند ولی خوشبختانه که دلیل اهمیت بالای این ماموریت و زمان پرتابش که اگر به تاخیر می‌افتاد ماموریت دو سال به تاخیر می‌افتاد تمهیدات خاصی برای آن در نظر گرفته شد و از این تعطیل و عواقبش جان سالم به در برد.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/cassini.jpg
۸- کاسینی از زحل عکس گرفت
در ۲۸ تیر فضاپیمای کاسینی که به دور زحل می‌گردد، به زمین رو برگرداند و زمانی که زحل روی ستاره‌ی منظومه‌ی شمسی، خورشید، را پوشانده بود تصویری از این سیاره زیبا ثبت کرد (http://canot.ir/?p=9468). در این تصویر (http://apod.canot.ir/?p=3742) حلقه‌ها، ماه و زمین ثبت شدند؛ چیزی شبیه به تصویری که در سال ۱۹۹۰/۱۳۶۹ فضاپیمای ویجر۱ از زمین در فاصله‌ی ۶ میلیارد کیلومتری گرفت و به تصویر «نقطه‌ی آبی کم‌رنگ» مشهور شد. برای ثبت این تصویر منحصربه‌فرد بیش از ۳۲۰ تصویر ثبت شد که حاصل ترکیب ۱۴۱ تصویر از آن تصویر موزاییکی بالا بود که در آن زمین، ماه، زهره، مریخ و تعدادی از قمرهای زحل هم ثبت شدند.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/Change-3-1st-Pano_1c_Ken-Kremer-580x196.jpg
۹-ماموریت‌های هند و چین
مدارگرد مریخ سازمان تحقیقات فضایی هند (MOM) که با نام مانگال‌یان هم شناخته می‌شود ۱۴ آبان/۵ نوامبر سوار بر ماهواره‌بر قطبی هند (PSLV) ابتدا عازم اقامتگاه موقتش در مدار زمین شد. وزن یک و نیم تنی مانگال‌یان سنگین‌تر از آن چیزی بود که ماهواره‌بر انتخاب شده توان قرار دادن مستقیم آن در مدار سفر مریخ را داشته باشد، پس این فضاپیما به عنوان یک گام میانی باید با طی کردن یک مسیر میدانی در اطراف زمین خود را برای فرار از میدان گرانش زمین آماده کرد و ۱۰ آذر/۱ دسامبر با انجام آخرین مانور مداریش در مدار زمین را انجام قرار گرفت و با فرار از میدان گرانش زمین سفر ۱۱ ماهه خود به سیاره‌ی سرخ را آغاز کرد (http://canot.ir/?p=11667). این مدارگرد ابزارهایی برای عکس‌برداری رنگی از سطح مریخ، پایش ترکیبات این سیاره و جست‌وجوی متان در لایه‌های بالای جوّ مریخ همراه دارد.
با پرتاب ماه‌­نورد چینی (http://canot.ir/?p=11822) در دهم آذر به ماه، چین سومین کشوری شد که بر قمر طبیعی زمین فضاپیمایی فرود آورده است. این ماه‌نورد که یوتو یا «خرگوش یشمی» نام‌ دارد روی مه‌نشین «چانجه ۳» نصب شده بود در ناحیه‌ای موسوم به «خلیج رنگی‌کمان‌ها» در سطح ماه فرود آمد (http://canot.ir/?p=11909)و پس از ۷ ساعت از فضاپیمای اصلی خارج شد و روی ماه حرکت کرد. این ماه‌نورد حدود ۱۲۰ کیلوگرم وزن دارد و به ۸ ابزار علمی٬ چندین دوربین٬ طیف‌نگار و تلسکوپی اپتیکی مجهز است که به بررسی سطح ماه و ترکیبات آن خواهد پرداخت.

http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/01/ISON-Damian-Peach-Sept24-580x429.jpg
۱۰- دنباله‌دار آیسان

هر همان اوایل سال میلادی گذشته آیسان بر سر زبان‌ها بود؛ دنباله‌داری به باور خیلی‌ها قرار بود به یکی از پرنورترین دنباله‌دارهای قرن تبدیل شود به همین دلیل برخی رسانه‌ها نام دنباله‌دار قرن را به آن لقب داده‌اند. آیسان را دو منجم در شهریور ۱۳۹۱ درحالی‌که از دوردست‌های منظومه‌شمسی در راه آمدن به سمت خورشید بود کشف کردند. بررسی مدار آیسان نشان داد که این مهمان تازه‌وارد قرار است از فاصله‌ی بسیار نزدیک خوشید گذر کند؛ در واقع از فاصله‌ی حدود یک میلیون کیلومتری آن؛ یعنی از فاصله‌ی حدود قطر خود خورشید. این دنباله‌دار جنجالی هفتم آذر نزدیک‌ترین فاصله‌اش با خورشید را تجربه کرد (http://canot.ir/?p=11748) و ساعاتی بعد بخش کوچکی از دم آن از آغوش خورشید بیرون آمد. (http://canot.ir/?p=11781) تصاویر و فیلم‌های این ملاقات باشکوه از دید چشمان تیزبین فضاپیماها و ماهواره‌هایی که همواره یگانه ستاره‌ی منظومه‌ی شمسی را نظاره می‌کنند پنهان نماند و لحظه به لحظه‌ی آن ثبت شده‌ است. در اینجا (http://www.twanight.org/other/ISON.mp4)می‌توانید فیلم تماشایی ملاقات آیسان و خورشید را ببینید. در ابتدا به نظر می‌رسید تکه‌‌ای کوچک از هسته‌ی یخی آیسان از جهنم تاج خورشیدی سالم مانده و در حال دور شدن است تا به آسمان شب برگردد، اما با دور شدن از خورشید به سرعت کم‌فروغ و محو شد و نشان داد که هسته متراکمی باقی نمانده و آیسان در تاج خورشید نابود شد.

منبع:کانوت

[گلناز]

پس از فرود موفقیت‌آمیز و دستاوردهای مریخ‌نورد کنجکاوی در سیاره سرخ، ناسا قصد دارد تا سال 2020 مریخ‌نورد دیگری را راهی این سیاره کند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، «مایکل میر» محقق ارشد برنامه اکتشافات مریخ ناسا، ساختار مریخ‌نورد جدید را مشابه کنجکاوی (Curiosity) عنوان می‌کند که با استفاده از ابزار پیشرفته‌تر به جستجوی نشانه‌هایی از حیات می‌پردازد.

«میر» در خصوص سرنوشت کنجکاوی همزمان با آغاز مأموریت مریخ‌نورد جدید گفت: مریخ‌نورد فرصت (Opportunity) ماه جاری دهمین سالگرد حضورش در سیاره سرخ را جشن گرفت، بنابراین تا سال 2020 نیز قطعا کنجکاوی به تحقیقات خود در کنار مریخ‌نورد جدید ادامه خواهد داد.

محقق ارشد برنامه اکتشافات مریخ ناسا، موفقیت هند در پرتاب موفق مدارگرد مریخ (MOM) را دستاورد علمی خارق‌العاده‌ای بخصوص برای هند توصیف کرد.؛ پیش‌بینی می‌شود که این مدارگرد سپتامبر 2014 به مدار سیاره سرخ برسد.

وی همچنین از برنامه ناسا برای رهگیری مستمر زباله‌های فضایی و بررسی طرح‌های مختلف برای مقابله با این مشکل روبه گسترش خبر داد.

[گلناز]

خورشید روز گذشته (سه‌شنبه) اولین جرقه خورشیدی رده ایکس سال 2014 را از خود منتشر کرد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این جرقه قدرتمند به دنبال انتشار یک جرقه سطح متوسط در اوایل دیروز شکل گرفت.

هر کدام از این جرقه‌ها در مناطق متفاوتی از یک گروه لکه خورشیدی رخ دادند که در حال حاضر در مرکز خورشید، در نیمه راه سفر 14 روزه خود از میان دیسک خورشیدی به دلیل چرخش این ستاره قرار دارند.

این جرقه که در رده x1.2 شناسایی شده، در نقطه‌ای نزدیک به لکه خورشیدی ar1943 رخ داد.

جرقه‌های خورشدی، انفجارهای قدرتمند تابشی هستند. تابشهای مضر یک جرقه نمی‌توانند از میان جو زمین عبور کرده و بطور فیزیکی بر انسانها تاثیر بگذارند اما اگر از قدرت کافی برخوردار باشند می‌توانند در جو بالایی که سیگنالهای جی‌پی‌اس و ارتباطی حرکت می‌کنند، اختلال ایجاد کنند.

جرقه‌های رده ایکس قویترین نمونه جرقه‌ها هستند و اعداد در کنار آنها نمایش‌دهنده اطلاعاتی در مدت میزان قدرت آنهاست.

[رضا طامهری]

منجمان جدیدا ستارگانی را کشف کرده اند که با سرعت بسیار بالایی در حال حرکت هستند

این چهار ستاره که هم اندازه خورشید ما هستند با سرعتی بالغ بر یک میلیون مایل در ساعت در حال حرکت هستند

سرعت این ستارگان بقدری بالاست که میتوانند بر جاذبه کهکشان مان غلبه کنند و از خانه خود فرار کنند.

این مطالعه در دانشگاه واندربیلت صورت پذیرفته است و میتوانید خبر کامل تر را در این لینک مطالعه کنید

در تصاویر زیر مکان تقریبی این ستارگان را ببینید:

http://en.es-static.us/upl/2014/01/hypervelocity-stars-e1389626950603.jpg

منبع: earthsky.org

[yperseusy]

جان دابسون درگذشت...
ایشان متولد 14 سپتامر 1915 بودند و پس از 98 سال در 15 ژانویه 2014 درگشتند. بزرگ ترین یادگار این منجم آماتور پایه های دابسونی بود که بسیار برای رصدگران کاربردی است.

http://en.wikipedia.org/wiki/John_Dobson_(amateur_astronomer)

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3f/JohnDobson2002.jpg/220px-JohnDobson2002.jpg

[رضا طامهری]

http://en.es-static.us/upl/2014/01/saturns-rings-infrared-e1390486638312.jpg

این تصویر فروسرخ توسط دوربین میدان دید باز فضاپیمای کاسینی در 18 اگوست 2013 گرفته شده است. در ثبت این تصویر از فیلتر مخصوصی که تنها نور پولاریزه شده را در یک جهت عبور میدهد استفاده شده است.دانشمندان با استفاده از این توصیر میتوانند یه ماهیت اجرام تشکیل دهنده این جلقه ها دست پیدا کنند
این تصویر در فاصله ی 1.1 میلیون کبلومتری از از زحل گرفته شده است

برای دریافت تصاویر به حجم بالاتر به این لینک (http://www.nasa.gov/content/infrared-image-of-saturns-rings/#.UuZqbBDLa1t) مراجعه نمایید

منبع: NASA.GOV (http://www.nasa.gov/content/infrared-image-of-saturns-rings/#.UuZqbBDLa1t)

[sesto]

کشف یک سوپر نوا در کهکشان سیگار (m82 ) در تاریخ 21 ژانویه 2014
این سوپر نوا که فقط 12 میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد نزدیک ترین سوپر نوا مرئی کشف شده در دو دهه گذشته است .http://Trainbit.com/files/7758269884/548496_10152222462904602_1756484085_n.jpg
منبع خبر :
Spacecraft take aim at nearby supernova (http://www.astronomy.com/news/2014/01/spacecraft-take-aim-at-nearby-supernova)

[subaro]

برخلاف نظر استفان هاوکینگ
تصویر سیاهچاله فضایی قدرتمند منتشر شد/ سیاهچاله ای مانع تشکیل ستاره ها

http://afaghrahbar.ir/file/attachment/7bdbc67d0f4a6b2460f81f678d48754d_view.jpg

در حالی که استفان هاوکینگ منکر وجود هرگونه سیاهچاله در کائنات شده است، ناسا تصاویر حیرت انگیزی از یک سیاهچاله بسیار عظیم را منتشر کرده است که آنقدر قدرتمند است که مانع شکل گیری هزاران میلیارد ستاره در اطراف خود می شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، این رویداد دیدنی و جذاب در فاصله 3.9 میلیارد سال نوری از زمین و در خوشه کهکشانی RX J1532 روی داده است.

در مرکز این گاز یک خوشه کهکشانی وجود دارد که خانه این سیاهچاله محسوب می شود. این پدیده توسط دو تلسکوپ فضایی قدرتمند پرتو ایکس چاندرا و هابل رصد و تصویربرداری شده است.

اندازه و عظمت کهکشان مرکز این ابرهای گازی، حدود یک هزار تریلیون برابر خورشید ماست.

این سیاهچاله یکی از قدرتمندترین سیاهچاله هایی است که تا کنون ثبت شده.

این سیاهچاله که گازهای بسیار داغی در اطراف آن قرار دارد، در این تصویر به رنگ بنفش نشان داده شده است

سیاهچاله ها گرداب هایی هستند که همه چیز را در خود می بلعند و حتی نور نمی تواند از آن بگریزد. سیاهچاله زمانی شکل می گیرد که یک ستاره عظیم در پایان عمر خود، فرو بپاشد.

دانشمندان ناسا استنباط می کنند که این سیاهچاله ایجاد سوراخ های عظیمی در این توده گازی را آغاز کرده اند.

این حفره ها که ممکن است به اندازه خود این سیاهچاله مشاهده شوند، هر یک به اندازه کهکشان راه شیری ما هستند یعنی حدود 100 هزار سال نوری وسعت دارند.

ستاره شناسان معتقدند این حفرات در این توده گازی، در حال آزاد کردن شوک هایی به این توده هستند - پدیده ای که موجب می شود این توده بیش از اندازه گرم شود و ستاره های جدید شکل نگیرد.

http://afaghrahbar.ir/file/attachment/bb2d2525431fdf678d211fd4175c33b3_view.jpg
کهکشانهایی که در اطراف می چرخند و به سوی این سیاهچاله خمیده می شوند ، در تصویر به رنگ زرد نشان داده شده اند

این انرژی نتیجه گسترش سریع این حفرات است. دانشمندان معتقدند به این دلیل است که این سیاهچاله قدرتمند قادر به خلق فضای مرده در این خوشه کهکشانی است.

استفاون هافکینگ در نظریه خود وجود سیاه چاله ها را نفی کرده است. براساس مقاله ای که وی روز چهارشنبه گذشته منتشر کرد، وجود سیاه چاله ها که با استناد به نظریه افق سیاه چاله ها ممکن است، با قوانین موجود در نظریه ی کوانتوم مغایرت دارد. براساس یافته های جدید هاوکینگ در صورت عدم وجود افق سیاه چاله، وجود سیاه چاله ها نیز غیرممکن خواهد بود.

وی گفته است: هیچ گریزی از قبول وجود سیاه چاله ها در فیزیک کلاسیک ممکن نیست. اما نظریه ی کوانتوم گریز انرژی و نور را از دامنه ی سیاه چاله ها ممکن کرده است و این ذهنیت را که هیچ موجودیتی قادر به فرار از انرژی جاذبه ی موجود در سیاه چاله ها نیست، باطل می کند. بر اساس نظریه جدید هاوکینگ، به جای افق سیاه چاله، وجود افق ظاهری سیاه چاله متصور است.

[رضا طامهری]

http://en.es-static.us/upl/2014/01/SBW2007-SBW1.jpg

این تصویر جدید هابل جرمی را نشان میدهد که SBW 2007 نام دارد. این جرم یک سحابی است که در مرکزش یک ستاره غول قرار دارد. دانشمندان معتقدند این ستاره روزی منفجر شده و یک ابرنواختر (http://wiki.avastarco.com/index.php?title=ابرنواختر) را خواهد ساخت.
این ستاره در اصل ۲۰ برابر خورشید ما جرم دارد و درحال حاضر توسط گازهای ارغوانی احاطه شده است.

اما این ستاره دیگر فقط یک ستاره نیست؛ دانشمندان میگویند سرتوشت این ستاره به یک انفجار ابرنواختری گره خورده است. ۲۶ سال پیش ستاره ای با شرایط مشابه به یک ابرنواختر منجر شد که منجمان نام انرا SN 1987a نامیدند. تصاویر اولیه هابل از SN 1987 A شرایط مشابه با SBW1 را نشان میدهد. 

فاصله این ستاره از ما ۲۰ هزار سال نوری است. اگر خوش شانس باشیم شاهد این ابرنواختر خواهیم بود
منبع: spacetelescope.org

[berjis93]

صورت فلکی قنطورس میزبان سردترین جای عالم

سحابی بومرنگ که تصویری زیبا از مراحل پایانی مرگ ستاره‌ای همانند خورشید ما است با دمای ۲۷۲- درجه‌ی سانتی گراد یا ۱+ درجه‌ی کلوین سردترین مکان کشف شده در طبیعت محسوب می‌شود. سحابی نسبتاً جوان بومرنگ یک سحابی‌ سیاره‌نما است، به این ترتیب این سحابی مدت‌ها قبل هنگامی که ستاره‌ی مولد در مرحله‌ی غول‌سرخ به سر می‌برده در نتیجه‌ی فرایند‌هایی که به فوران و فرار گازها از ستاره‌ی مرکزی منجر شده متولد گشته است.
http://canot.ir/wp-content/uploads/2014/02/Boomerang-nebula-info.png (http://canot.ir/?attachment_id=12473)در اینفوگرافی بالا جایگاه و محدوده‌ی تقریبی سحابی بومرنگ درهم خطی با صورت فلکی قنطورس نمایان شده است. این سحابی حدود ۵۰۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد.


اکنون ستاره‌ی مولد سحابی بومرنگ یک کوتوله‌ی سفید است و گاز‌های این سحابی همچنان با سرعتی بسیار زیاد در حال دور شدن از ستاره‌ی مرکزی هستند، گسترش سریع این سحابی موجب می‌شود گاز‌های موجود در آن به طرز موثری سرد شوند. این فرایند مشابه همان اتفاقی است که در سیستم‌های خنک کننده‌ی یک یخچال خانگی رخ می‌دهد از این رو دمای این سحابی تا سر حد ممکن سرد شده است.

دمای این سحابی از سرد‌ترین نقاط احتمالی جهان که ممکن است تنها در نتیجه‌ی تابش زمینه‌ی کیهانی گرم شده باشند_۳+ درجه‌ی کلوین یا ۲۷۰- _ نیز سردتر است و همچنین تنها محرکی که این ۱+ درجه‌ی کلوین را به سحابی تحمیل می‌کند نیز همان تابش زمینه‌ی کیهانی است.
تابش زمینه‌ی کیهانی به باقیمانده تابش الکترومغناطیس ناشی ازشکل‌گیری جهان در حادثه بیگ‌بنگ می‌گویند. این تابش با نام تابش ۳ درجه نیز شناخته می­شود و در حال حاضر یکی از محکم‌ترین دلایل اثبات وجود حادثه انفجار بزرگ یا همان بیگ‌بنگ به حساب می­آید.
منبع :کنوت

[دختر ستاره]

در حالی که بسیاری از دانشمندان بر این گمانند که بهترین مکانها برای بررسی حیات بیگانه می‌تواند سیارات اندازه زمین در مدار ستارگان شبیه خورشید می باشد، اما روشهای کنونی برای برخورداری از قابلیت سکنی تنها چند معیار مانند اندازه سیاره و فاصله آن از ستاره میزبان را در نظر می‌گیرند که جستجو برای جهانهای صخره‌ای مانند زمین در مدارهای مشابه ما را محدود می‌کند.

این سیاره نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی به زمین در صورت فلکی قنطورس می باشد و در تحقیقات تازه دانشمندان بهترین مکان برای حیات عنوان شده است. این سیاره می تواند مکانی ایده‌آل برای میزبانی سیاره‌ای «ابر مسکونی» باشد، دنیایی از جزیره‌ها، دریاهای کم عمق و دامنه‌های زیبا و به لحاظ موقعیت فیزیکی، ذرات بنیادین و جو، این سیاره را از بسیاری جهات دارای شرایط اقلیمی مناسب‌تری نسبت به زمین ارزیابی کردند. جایی که شرایط مورد نیاز برای حفظ همه شکل‌های حیات را در خود دارد و تا بیشتر از ۱۰ میلیارد سال پابرجا خواهد بود. اما رفتن به این شبه بهشت، هزینه خود را برای گردشگران زمینی دارد: نیروی گرانشی آن در حدود یک چهارم (۲۵درصد) قوی‌تر از زمین است. ستاره‌شناسان سیاره همزاد زمین سه برابر بزرگ‌تر از این کره خاکی دارای منابع آبی فراوان و درجه حرارت مطلوب برای حیات است. دانشمندان و زیست‌شناسان به همراه ستاره‌شناسان مرکز تحقیقاتی کانادا، هم اکنون در حال بررسی برای امکان حیات روی سیارات جدیدی هستند.

پروفسور رنه هلر از اساتید دانشگاه تورنتو کانادا درخصوص سیاره جدید به خبرنگاران محلی گفت: میزان درجه هوا و دوری یا نزدیکی به خورشید می‌تواند سطح سیارات یخی را به محیطی قابل زندگی تبدیل کند یا در حالت دیگر، کره‌ای کاملاً منجمد و سرد به نمایش بگذارد. زمین، ۳.۵ میلیارد سال از ۴.۶ میلیارد سال کل عمرش را میزبان حیات بوده است. این سیاره در نزدیکی لبه داخلی محدوده سکونت پذیر منظومه شمسی قرار دارد ، و خورشید هم با هر روز که به عمرش افزوده می‌شود، در حال گرم و گرم‌تر شدن است. در نهایت شاید ۱ یا ۲ میلیارد سال پس از امروز، زمین یک سنگ داغ همانند ناهید خواهد شد که در غبار مرگبار گاز دی‌اکسید کربن و اسید سولفوریک پوشانده می‌شود. آنچه ما می‌خواهیم این است که یک ستاره میزبان را داشته باشیم که بتوانیم سیاره‌ای را به مدت ۷ تا ۱۰ میلیارد سال، در محدوده زیست پذیر آن نگهداریم». تصور بر این است که این زمان کافی است تا زیست بوم‌ها به حالتی بهینه برای رشد و نمو برسند.
هلر می‌افزاید که ستاره آلفا قنطورس B، عمری در حدود ۶ میلیارد سال دارد و این بدین معنی است که حیات بر روی یک سیاره ابر مسکونی در منظومه آن خیلی سریع‌تر از منظومه ما شکل خواهد گرفت. ولی آیا هیچ کدام از انواع چنین حیاتی، هوشمند خواهند بود؟ تاکنون، پژوهشگرانی که به دنبال نشانه‌های تمدنی در نزدیکی ما می‌گردند (مانند پروژه ستی) حتی یک صدا و یک امواجی هم از همسایگان احتمالی ما نشنیده‌اند. «آلفا قنطورس B» در سال ۲۰۱۲ میلادی توسط گروهی از ناظران اروپایی و محققان ناسا رصد و کشف شد. این سیاره ۴.۳۷ سال نوری از زمین فاصله دارد. نتایج این پژوهش (http://online.liebertpub.com/doi/full/10.1089/ast.2013.1088#utm_source=PR&utm_medium=email&utm_campaign=AST) در نشریه آستروبایولوژی منتشر شده است.
منبع :پارس اسکای

[رضا طامهری]

http://up.avastarco.com/images/x7nc6nq9upb6mp1i9wrr.jpg

چهارشنبه گذشته خبرهای زیادی مبنی بر قطع ارتباط کلی ماه نورد چینی ها و فرورفتن به خاب یوتو در نیمه تاریک و سرد ماه گزارش شد. سپس همان روز گروهی از منجمان اماتور که سیگنالهای رادیویی عمق کیهان را بررسی میکنند خبر از دریافت سیگنالهایی از یوتو دریافت کردند که حاکی از بازگشت این ماه نورد است. سخنگوی این پروژه، پی ژائویو، گفت: سیگنالهایی از یوتو دریافت شده است اما به نظر این ماه نورد نمیتواند بازوهای مکانیکی خود را به خوبی حرکت دهد.
البته مشلات فنی این ماه نورد از 27 ژانویه شروع شده است و به نظر نمیتوان روی فعالیت موثر این ماه نورد حساب باز کرد.

منبع: earthsky.org (http://earthsky.org/space/r-i-p-china-moon-rover-yutu)

[رضا طامهری]

http://en.es-static.us/upl/2014/02/World-Press-Stanmeyer-1.jpg

این عکس بهترین عکس ورد پرس در سال 2013 شناخته شد. عکاس این عکس جان استان میر است. این عکس یک عکس نجومی نیست بلکه مهاجران آفریقایی را نشان میدهد که در سواحل شهر دجیبوتی موبایلهای خود را بالا گرفته اند تا از سیگنالهای وایرلس ارزان قیمت کشور همسایه، سومالی، استفاده کنند و با اقوام خود تماس بگیرند

[berjis93]

6290
مریخ‌‌نورد کنجکاوی نمایی متفاوت و زیبا را از چهره‌ی زمین و ماه در سطح سیاره‌ی سرخ به قاب آورد. در این تصویر سیاره‌ی زمین به عنوان درخشان‌ترین نقطه‌ی نورانی در آسمان مریخ خودنمایی می‌کند و ماه نیز در زیر آن به چشم می‌خورد.
در تاریخ ۱۱ بهمن ۹۲ /۳۱ ژانویه ۲۰۱۴ مصادف با ۵۲۹مین روز مریخی، مریخ‌‌نورد کنجکاوی طبق برنامه ۸۰ دقیقه پس از غروب خورشید با استفاده از تصویر‌ساز سمت چپ دوربین علمی‌ خود موسوم به «Mastcam» اقدام به ثبت این تصویر زیبا نمود، در لحظه‌ی اخذ تصویر فاصله‌ی بین زمین و مریخ حدود ۱۶۰ میلیون کیلومتر _ حدود ۱ واحد نجومی _ بود.
کارشناسان ناسا در شرح علمی این تصویر اشاره کردند به این ترتیب اگر انسانی در سطح مریخ باشد به آسانی می‌تواند با چشم برهنه سیاره‌ی زمین و ماه را همانند دو سیاره‌ی شام‌گاهی در افق مشاهده کند. همچنین اضافه نمودند از آن‌جایی که دوربین نصب شده در مریخ‌‌نورد کنجکاوی مودیفای _اصلاح_ شده نیست، به منظور حذف اثر ناشی از تشعشعات کیهانی، پردازش‌هایی نیز در تصویر انجام شده است:canot

[مداد رنگیهام]

«گالیلئو گالیله»، دانشمند و منجم مشهور ایتالیایی هنگام مشاهده ناهید و مشتری با چشم غیر مسلح، متوجه تفاوت اندازه این دو سیاره و بزرگتر دیده شدن سیاره ناهید شد.گالیله نخستین کسی بود که علت بزرگتر دیده شدن ناهید را ناشی از توهم ایجاد شده توسط چشم انسان عنوان کرد؛ اگرچه وی متوجه این توهم بصری شد، اما هرگز موفق به کشف علت و چگونگی رخداد این پدیده نشد.گالیله معتقد بود که این مساله احتمالا ناشی از منعکس شدن نور در رطوبتی است که سطح مردمک چشم را پوشانده است یا نور از لبه پلک منعکس شده و این پرتوهای نوری بر سطح مردمک پخش می‌شوند

در مطالعه جدید، محققان از الکترودها برای ضبط سیگنال‌های الکتریکی از سلول‌های عصبی در نواحی بینایی گربه، میمون و مغز انسان استفاده کردند و اشکال تیره‌ بر روی پس‌زمینه روشن، اشکال روشن بر روی پس‌زمینه تیره یا اشکال تیره و روشن بر روی پس‌زمینه خاکستری را به حیوانات و انسان نشان دادند.
نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، لکه‌های سفید بر روی پس‌زمینه تیره بزرگتر از همان لکه‌های تیره بر روی پس‌زمینه روشن دیده می‌شوند؛ به همین دلیل نوشته‌های تیره بر روی کاغذ سفید به راحتی قابل خواندن هستند.

متن کامل رو (http://www.hupaa.com/20140212093753001/%D8%AD%D9%84-%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%DB%8C-%DA%AF%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%84%D9%87-%D9%BE%D8%B3-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D9%86)اینجا (http://www.hupaa.com/20140212093753001/%D8%AD%D9%84-%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%DB%8C-%DA%AF%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%84%D9%87-%D9%BE%D8%B3-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D9%86)بخوانید:)

[پیمان اکبرنیا]

یافته‌ای برجسته، دوشنبه این هفته اعلام می‌شود


مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین خبر از اعلام عمومی یک کشف علمی برجسته در روز دوشنبه داده‌ است. گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد این کشف احتمالا مربوط به کشف امواج گرانشی اولیه‌ی جهان است.

ادامه این مطلب مهم را در لینک زیر بخوانید:

http://nojum.ir/fa/events/1392/12/24/gravitational-wave.aspx (http://nojum.ir/fa/events/1392/12/24/gravitational-wave.aspx)


[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/q5l07kr97jbrd9d2dq2w.jpeg"]http://up.avastarco.com/images/q5l07kr97jbrd9d2dq2w.jpeg (http://up.avastarco.com/images/q5l07kr97jbrd9d2dq2w.jpeg)


<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>AR-SA</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="&#45;-"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true" DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99" LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin-top:0in; mso-para-margin-right:0in; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0in; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]-->

[|Alireza|]

یافته‌ای برجسته، دوشنبه این هفته اعلام می‌شود


مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین خبر از اعلام عمومی یک کشف علمی برجسته در روز دوشنبه داده‌ است. گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد این کشف احتمالا مربوط به کشف امواج گرانشی اولیه‌ی جهان است.



<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>AR-SA</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="&#45;-"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true" DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99" LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false" UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin-top:0in; mso-para-margin-right:0in; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0in; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]-->

همونطوری که آقای اکبرنیا گفتند،امروز دوشنبه،مرکز اختر فیزیک هاروارد یک کنفرانس خبری داشت.

ساعتی پیش این کنفرانس خبری به پایان رسید و دانشمندان خبر کشف امواج گرانشی اولیه جهان دادند.

توضیحات تکمیلی را می توانید در سایت های زیر بخوانید.


http://www.scientificamerican.com/article/gravity-waves-cmb-b-mode-polarization (http://www.scientificamerican.com/article/gravity-waves-cmb-b-mode-polarization/)


http://www.cfa.harvard.edu/news/2014-05