PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : جديد ‌ترين اخبار نجومی



صفحه ها : 1 [2] 3 4 5

Astronomy
01-08-2012, 08:09 PM
ملاقات با اروس را به ۴۴ سال آینده موکول نکنید!

زمستان 90 سیارک اروس با نزدیک شدن به زمین به بهترین شرایط رصدی خود می رسد. اگر مشاهده این سیارک را از دست بدهید بایستی تا سال 2056 منتظر بمانید.

اروس ۴۳۳ اولین سیارک نزدیک زمین است که در سال ۱۸۹۸ کشف شد. این سیارک از آنجا تاریخ ساز شد که برای نخستین اندازه گیریِ دقیق واحد نجومی و در مقیاس منظومه شمسی از آن استفاده شد. بازگشت مجدد این سیارک در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ و نیز با قرارگرفتن کاوشگر نییر شومیکر ناسا در مداری بر گرد آن و سپس فرود بر سطح خاکی اروس، نام اروس دوباره در تاریخ برجسته کرد.

در نقشه زیر سیارک اروس ۴۳۳ را در آخرین فصل سال ۱۳۹۰ خورشیدی می‌توانید در محدوده صورت‌های فلکی اسد، سکستانت و نهر بیابید. ۲۲ دی ماه قدر این سیارک ۲. ۹ است و تا ۸ بهمن به ۸. ۸ می‌رسد؛ به طوری که از ۵ تا ۲۴ بهمن قدر آن به ۶. ۸ خواهد رسید. سرانجام اروس تا ۶ اسفند ماه به قدر ۹ بازمی گردد.
همچنین در تاریخ ۱۰ بهمن این سیارک در نزدیک‌ترین فاصله از زمین قرار می‌گیرد هرچند این نزدیکی آن قدر زیاد نیست که تا حد سیارک‌های مجاور زمین برسد اما در این زمان اروس در فاصله ۱۸. ۰ واحد نجومی از زمین (یعنی چیزی حدود ۷۰ برابر فاصله بین زمین و ماه) قرار می‌گیرد.
http://nojum.ir/files/photo/1201/66522f1232244f4c9923127ae0c6422f.jpg (http://nojum.ir/files/photo/1201/66522f1232244f4c9923127ae0c6422f.jpg)
در جدول بالا سمت راست، نقشه شماره ۱ مناطق مربوط به جدول‌های بزرگ‌تر را نشان می‌دهد. در نقشه هاش شماره ۲ و ۳ هم علامت‌های مشخص شده بر روی مسیر اروس مکان آن را در ساعت ۰: ۰۰ به وقت جهانی در‌‌‌ همان تاریخ‌های ذکر شده، نشان می‌دهد.
بعد از گانیمد ۱۰۶۳، اروس دومین سیارک بزرگ نزدیک به زمین است. اندازه اروس ۷×۷×۲۱ مایل (۱۱×۱۱×۳۴ کیلومتر) است. پس از ژانویه ۱۹۵۷، این نزدیک‌ترین فاصله اروس به ماست و این نزدیکی تا ژانویه ۲۰۵۶ تکرار نخواهد شد.
http://nojum.ir/files/photo/1201/3e3b5b48000a402694a5cd9695f0bf53.jpg (http://nojum.ir/files/photo/1201/3e3b5b48000a402694a5cd9695f0bf53.jpg)
این تصویر را کاوشگر نییر شومیکر ناسا در ۱۲ فوریه سال ۲۰۰۰ میلاد از فاصله ۱۷۷۰ کیلومتری اروس تهیه کرده است. در این تصویر اروس را تقریباً با رنگ واقعی آن مشاهده می‌کنید.
منبع: www.nojum.ir (http://www.nojum.ir)

مسعود فرح بخش
01-09-2012, 04:02 PM
دومین کوه بلند منظومه شمسی کشف شد
کاوشگر وستا در گودالی واقع در قطب جنوب سیارک وستا کوهی را پیدا کرد که با 21 کیلومتر ارتفاع، دومین کوه بلند منظومه خورشید بوده و شهاب سنگ‌هایی را ساخته است که امروز در موزه‌های زمین نگهداری می‌شوند
در ابتدای دهه 90 به خاطر بررسی‌های طیف نگاری مادون قرمز، دانشمندان دریافتند که طیف شهاب سنگ‌های "هواردیتی، ائوکریتی، دیوجنیتی" (HED) و سیارک وستا بسیار شبیه هم هستند و بنابراین، به احتمال بسیاری "وستا" جد اولیه این سنگ‌های آسمانی رسیده به زمین هستند.
در می 1996، زمانی که فاصله وستا تا زمین به حداقل خود رسید تلسکوپ فضایی هابل توانست رصدهای موثری را انجام دهد و وجود یک گودال غول پیکر با قطر حدود 450 کیلومتر را در نزدیکی قطب جنوب این سیارک کشف کند. با توجه به اینکه ابعاد این سیارک کمی بیشتر از 500 کیلومتر است دانشمندان نتیجه گیری کردند که شکل گیری این حفره باید یادآور یک حادثه فاجعه بار برای وستا باشد.
به نظر می‌رسد که شکل گیری این حفره حاصل برخورد یک سیارک کوچک با قطر چند ده کیلومتر است. سپس در طول ده‌ها میلیون سال زمان بعضی از تکه‌هایی که در مدت برخورد منفجر شدند به مناطقی رسیدند که از نظر دینامیک ناپایدار بودند و زیر فشار اختلالات شدیدی قرار گرفتند که سبب بروز تغییراتی ریشه‌ای در مدارات آنها شدند و بعد آنها را به مناطق داخلی منظومه خورشیدی هدایت کردند و در پایان از مدارات سیارات داخلی از جمله زمین عبور کردند.
تحقیقات بعدی اجازه داد که دانشمندان وجود گروهی از ده‌ها سیارک کوچک با قطر 5 تا 10 کیلومتر را با طیف مشابه طیف سیارک وستا شناسایی کنند. به همین خاطر به این گروه سیارکی "وستاک" (سیارک‌های وستایی) گفته می‌شود.


[/URL][URL="http://www.astroupload.com/uploads/13261119081.jpg"]http://www.astroupload.com/uploads/13261119081.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13261119081.jpg)


نکته شگفت انگیز در اینجا است که این کوه 21 کیلومتری بر روی یک جسم سیارکی قرار دارد که قطر آن تنها 500 کیلومتر است.
شناسایی این کوه عظیم که در اثر یک برخورد سیارکی ایجاد شده است نشان می‌دهد که این حادثه برخورد به سبب انفجار میزان وسیعی از تکه سنگ‌های سطح وستا بوده است که بخش‌هایی از آنها بعدها به شکل شهاب سنگ به زمین افتاده‌اند.
به منظور مرتبط کردن این دو رویداد به هم، گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس با استفاده از عکس‌های با وضوح تصویر بسیار بالایی که کاوشگر داون به زمین ارسال کرده‌اند توانستند تاریخ برخورد روی وستا را از طریق ارزیابی تعداد حفره‌های اطراف این کوه تعیین کنند.
درحقیقت، در اثر این برخورد حفره‌های از پیش موجود حذف شدند بنابراین می‌توان با شمارش حفره‌های فعلی، زمان برخورد را محاسبه کرد.
با تعیین زمان برخورد و مقایسه آن با عمر شهاب سنگ‌های روی زمین برپایه تعیین تاریخ رادیواکتیوی آنها می‌توان اطلاعات جمع آوری شده را تائید کرد.
درصورتی که این روش تحقیقاتی جواب بدهد و بتواند ارتباط میان این شهاب سنگ‌ها را با گودال قطب جنوب وستا پیدا کند در مرحله بعد نیاز است که دانشمندان پژوهش‌هایی را در خصوص اینکه چرا این شهاب سنگ‌ها تا این حد متعدد هستند آغاز کنند.
منبع:همشهری آنلاین

Astronomy
01-10-2012, 08:37 PM
راز طوفان ها و دریاچه‌ های تیتان

http://nojum.ir/files/articles/224.jpg
با کمک شبیه سازی جدید رایانه‌ای از قمر تیتان، محققین دانشگاه کالیفرنیا توانستند در مورد سه سوال بی‌جواب قمر تیتان توضیح دهند.

تیتان بزرگ‌ترین قمر شگفت انگیز و ناشناختۀ زحل، سراسر پوشیده از ابر ضخیمی از متان است. دمای سطح آن ۳۰۰- درجۀ فار‌‌نهایت و قطرش کمتر از نصف قطر زمین است که با طوفان‌های بارانی و دریاچه‌های متانش خود نمایی می‌کند. در منظومۀ شمسی به‌ غیر از زمین تیتان تنها مکانی است که سطح آن با مقادیر بسیار زیادی از مایع پوشیده شده است.
یکی از این سوال‌های عجیب در رصد‌ی در سال ۲۰۰۹ بود، زمانی که گروهی از محققین به سرپرستی پروفسور «اودد آهارونسون» (Oded Aharonson)، از موسسۀ فن‌آوری کالیفرنیا (کلتک) دریافتند که دریاچه‌های متان بیشتر در حوالی قطب‌های تیتان دیده می‌شوند و در نیمکرۀ شمالی بیشتر از جنوب وجود دارند. کشف دوم این بود که در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر نزدیک به استوای تیتان رطوبت و دریاچه‌های کمتری وجود دارد. در سال ۲۰۰۵ وقتی کاوشگر هیوگنس بر سطح تیتان نشست کانال‌هایی پر از متان مایع یافت و در سال ۲۰۰۹ محققین کلتک طوفان‌های شدیدی را کشف کردند که این باران را به این مناطق خشک رسانده بود.
سومین مورد عجیب وقتی بود که دانشمندان متوجه شدند ابر‌هایی که در دهۀ گذشته در فصل تابستان در نیمکرۀ جنوبی دیده می‌شد، در نواحی مرکزی و عرض‌های جغرافیایی بالا‌تر تجمع پیدا کرده‌اند.
پاسخ این است که متان بیشتر در دریاچه‌های نزدیک به قطب‌ها جمع می‌شود زیرا زاویۀ تابش خورشید در آنجا کمتر است و تبخیر کمتری انجام شده و باعث تجمع مایع در این نواحی می‌شود.
پس علت اینکه در نیمکرۀ شمالی تعداد دریاچه ‌ها بیشتر است چیست؟
مدار گردش زحل کمی کشیده است و این یعنی نیمکرۀ شمالی تیتان، تابستان‌ها از خورشید دور‌تر است. طبق قانون دوم کپلر زمانیکه سیاره‌ای از خورشید دوراست آرام‌تر حرکت می‌کند، پس تابستان‌های نیمکرۀ شمالی طولانی‌تر از نیمکرۀ جنوبی آن است و از آنجایی‌که تابستان فصل بارانی تیتان است دریاچه‌های بیشتری در آن ایجاد می‌شود.
با کمک این مدل سه بعدی شبیه سازی شده می‌توان پیش بینی‌هایی نیز در مورد آیندۀ این قمر انجام داد. مثلا پیش بینی شده که تغییر فصول در ۱۵ سال آینده باعث بالا آمدن آب دریاچه‌های نیکرۀ شمالی خواهد شد. و اینکه طی دو سال آینده ابر‌ها، قطب شمال تیتان را در بر می‌گیرند. ظرف چند سال آینده مشخص می‌شود که این ‌پیش بینی‌ها تا چه حد درست خواهد بود.
منبع: www.nojum.ir

Astronomy
01-10-2012, 08:39 PM
ترسیم اولین نقشه از ماده تاریک
محققان دانشگاه ادینبورگ نقشه ای کیهانی و وسیع را از شبکه درهم پیچیده ماده تاریک و کهکشانهایی در فاصله چند میلیارد سال نوری از زمین ارائه کرده اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، این نقشه نه به واسطه مشاهده مستقیم ماده تاریک، بلکه به واسطه رصد نورهای باستانی و تاثیرات گرانشی ماده تاریک بر روی این نورها ترسیم شده است. این اولین باری است که دانشمندان توانسته اند نقشه ای از حضور ماده تاریک در جهان به دست آورند و برای ترسیم آن از امواجی استفاده کرده اند که این ماده در فضا و زمان ایجاد می کند.
محققان دانشگاه ادینبورگ با مطالعه بر روی 10 میلیون کهکشان در چهار منطقه از آسمان با استفاده از دوربین 340 مگاپیکسلی در هاوایی موفق به ترسیم بزرگترین نقشه از ماده تاریک شده اند که تا کنون ارائه شده، نقشه ای که تکمیل آن پنج سال زمان صرف کرده است. محققان در جستجوی خود برای یافتن ماده تاریک به نوسانات نوری کهکشانهایی نگاه می کردند که در دوردستها قرار داشتند زیرا نیروی گرانش ماده تاریک نور کهکشانها را در مسیرشان به زمین دچار خمیدگی و انحراف می کند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/742602_orig.jpg
طی این مطالعات محققان موفق به کشف شبکه ای از ماده تاریک شدند که در سرتاسر فضا گسترده شده اند و با کهکشانهایی که از زمین دیده می شوند در هم تنیده شده اند. پیش از این نیز تصاویری از ماده تاریک به ثبت رسیده بود اما تنها در شکل شبیه سازی شده. با این همه این نقشه جدید اولین تصاویر حقیقی از ماده تاریک و نحوه ترکیب شدن آن با ماده مرئی در جهان است.
ترسیم نقشه ای حقیقی از ماده تاریک
کهکشانهایی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند در فاصله 6 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند. نتایج این مطالعه توسط محققان دانشگاه ادینبرگ در نشست انجمن نجوم آمریکا در آستن آمریکا ارائه شده است. عملکرد ماده تاریک همواره به چسبی تشبیه شده که کهکشانها را به یکدیگر پیوند داده است و بدون وجود آن جهان به شکل کنونی اش وجود نداشت. تا به امروز هر آنچه در مورد ماده تاریک شناخته شده است بر اساس شبیه سازی های رایانه ای بوده است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/742600_orig.jpg
با این همه مطالعه جدید توانسته نشانه هایی حقیقی از ماده تاریک را در مقیاسهای کیهانی آشکار سازد. به گفته محققان مشاهده ماده تاریک با کمک نوسانات نور در فضا-زمان بسیار هیجان انگیز است و می تواند امکان دسترسی به این پدیده مرموز در جهان که امکان رصد آن به شکلی دیگر وجود ندارد را فراهم آورد.
محققان دانشگاه ادینبورگ می گویند با تجزیه نور کهکشانهای دورافتاده می توان پی برد که این نور از میان چه پدیده هایی عبور کرده است تا به زمین برسد و امیدوارند با ترسیم نقشه های بیشتری از ماده تاریک بتوانند به درک دقیق این ماده و ارتباط آن با کهکشانها دست پیدا کنند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/742598_orig.jpg
بر اساس گزارش فاکس نیوز، در این مطالعه بر روی تصاویر به دست آمده از تلسکوپ کانادا-فرانسه- هاوایی در کوهستان مائونا کی در هاوایی که طی دوره ای پنج ساله به ثبت رسیده بودند تحقیق شده است.
منبع: www.nojumi.org

Astronomy
01-10-2012, 08:40 PM
تعیین پناهگاه زمستانی برای مریخ نورد ناسا
یافتن نقطه ای گرم از حرارت خورشید در زمستان سرد آرزوی بسیاری از گونه های زیستی بر روی زمین است، اما کاوشگر "آپارچونیتی" ناسا نیز بر روی مریخ برای گذران زمستان مریخی خود در جستجوی چنین نقطه ای بود که سرانجام آن را یافت.
به گزارش خبرگزاری مهر، این مریخ نورد پیشرو طی فصل زمستان مریخی روزهای خود را در این نقطه نسبتا گرم و آفتابی مریخ سپری خواهند کرد. این مریخ نورد با متوقف شدن در شیب شمالی این نقطه جدید از سیاره مریخ می تواند امکان تولید برق را به صفحه های خورشیدی خود بدهد به این شکل آپارچونیتی در طول زمستان روشن باقی خواهد ماند.
سالهای گذشته این مریخ نورد نیازی نداشت تا برای گذراندن روزهای زمستانی نقطه ای آفتابی را بیابد اما از آنجایی که از سال 2004 تا کنون غبارهای مریخی سطح صفحات خورشیدی را پوشانده اند، اکنون آپارچونیتی نیاز دارد تا برای روشن باقی ماندن در طول زمستان در منطقه ای آفتابی ساکن شود.
اقامتگاه زمستانی مریخ نورد روباتیک ناسا منطقه ای از مریخ به نام "گریلی هاون" یا پناهگاه گریلی است که نامش به احترام سیاره شناس مشهور دانشگاه آریزونا با نام "رونالد گریلی" انتخاب شده است.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، این منطقه نه تنها می تواند آپارچونیتی یا "فرصت" را در معرض نور خورشید قرار دهد، از پوشش سنگی و خاکی جالب توجهی برای مطالعه و بررسی برخوردار بوده و مواد موجود در این منطقه از تنوع بسیار بالایی برخوردارند.
منبع: www.nojumi.org

Astronomy
01-10-2012, 08:41 PM
تیر جستجوهای حیات بیگانه به سنگ خورد
محققان دانشگاه کالیفرنیا برکلی در پروژه SETI کپلر اعلام کردند اولین سیگنالهای بیگانه را رصد و شناسایی کرده اند اما این سیگنالها به بیگانگان فضایی اختصاص نداشته است.
به گزارش خبرگزاری مهر، فضا بسیار وسیع است و احتمال اینکه به صورت اتفاقی بتوان در میان آن به سیگنالهای ارسال شده توسط حیاتهای احتمالی بیگانه برخورد کرد، بسیار کم است. از این رو باید برای ردیابی تشعشعات رادیویی برخاسته از هوش فرازمینی فرضی از ابزاری ویژه مانند تلسکوپ کپلر استفاده کرد.
اخترشناسان از اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی کپلر برای گوش سپردن دقیق به امواج رادیویی برخاسته از ستاره های شناخته شده دارای سیاره استفاده می کنند و اکنون اینگونه به نظر می آید که اولین سیگنالهای کاندید از جانب این ستاره ها ردیابی شده اند.
دانشمندان در دانشگاه کالیفرنیا برکلی می گویند رصدهای کپلر برای یافتن حیات فرازمینی آغاز شده است و تجزیه و تحلیلهای اولیه نشان از ردیابی چندین سیگنال دارند که متاسفانه اولین سیگنال نه از جانب بیگانه های فضایی، بلکه از جانب زمین و ناشی از تداخلات فرکانسی رادیویی زمینی بوده است.
محققان با بررسی اطلاعات به دست آمده از رصد و اسکن 86 سیاره فراخورشیدی توسط کپلر اعلام کردند اولین سری از سیگنالهای فرازمینی را رد یابی کرده اند، با این همه تجزیه و تحلیل بیشتر بر روی این سیگنالها نشان دادند که منشاء آنها زمین است و نه سیاره ای بیگانه. این سیگنالها شباهت زیادی به سیگنالهایی دارند که محققان انتظار کشف آنها را از سیاره های بیگانه داشتند با این همه این ویژگی ها با سیگنالهای رادیویی که توسط ماهواره های مدارگرد زمین ارسال می شوند نیز شباهتهای زیادی دارند.
با این همه اخترشناسان این خبر را خبر بدی نمی دانند زیرا به اعتقاد آنها ردیابی سیگنالهای مشابه آنچه محققان انتظار یافتنش را دارند می تواند الگوریتمی را برای مطالعه درست برای یافتن سیگنالهای بیگانه در اختیار آنها قرار دهد. با وجود اینکه این سیگنالها از زمین ساطع شده اند، اما ردیابی هرنوع سیگنال مصنوعی می تواند فرصتی مناسب برای دانشمندان باشد تا به تدریج بتوانند نوع سیگنالهایی که باید آنها را کشف کنند، تعیین کنند.
تلسکوپ فضایی کپلر ناسا که در این پروژه با محققان برکلی همکاری دارد، در حال حاضر در جستجوی سیاره های فراخورشیدی است که در مدار ستاره های دیگر در حرکتند. کپلر این کار را با رصد نوسانات نوری ستاره ها به واسطه عبور سیاره هایشان انجام می دهد. برای اثبات وجود یک سیاره، سیاره باید چهار بار از برابر ستاره اش عبور کند.
بر اساس گزارش دیسکاوری، پروژه جستجو برای یافتن حیات فرازمینی یا SETI همچنان ادامه دارد و قرار است بیش از 50 ترابایت از اطلاعات به دست آمده از رصدهای کپلر در این پروژه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند تا شاید روزی نشانه ای از تمدن بیگانه و هوشمند احتمالی در سیاره ای دیگر کشف شود.
منبع: www.nojumi.org

Astronomy
01-12-2012, 02:41 PM
شبیه سازی غروب خورشید در سیاره‌های بیگانه
دانشمندان در دانشگاه "اکستر" با استفاده از مقداری اطلاعات نجومی توانسته اند صحنه ای از یک غروب خورشید واقعی را در سیاره ای بیگانه شبیه سازی کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، این منظره شبیه سازی شده از غروب خورشید در صورتی دیده خواهد شد که فرد در مدار 10 هزار کیلومتری سیاره فراخورشیدی به نام HD209458b در حرکت باشد، جهانی در فاصله 150 سال نوری از زمین که به صورت غیر رسمی با نام "اوسیریس" شناخته می شود. این سیاره جهانی گازی و بزرگ است که در فاصله ای بسیار نزدیک از ستاره اش در حرکت است.
از آنجایی که فاصله این سیاره و ستاره اش کم است، حرارت اتمسفری آن بسیار بالا و در حدود هزار درجه سلسیوس است، این به آن معنی است که لایه های بیرونی اتمسفر این سیاره کاملا متورم است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/742608_orig.jpg
محققان با استفاده از اطلاعات به ثبت رسیده توسط طیف سنج STIS و تلسکوپ فضایی هابل توانستند محاسبه کنند که از میان اتمسفر این سیاره، ستاره اش در افق به چه شکلی دیده خواهد شد. به گفته دانشمندان خورشید سیاره اوریسیس در افق این سیاره در طیف رنگی سفید تا آبی دیده خواهد شد. آبی بودن ستاره به این دلیل است که سدیم موجود در اتمسفر نور نارنجی-سرخ را که از ستاره تابیده می شود، به خود جذب خواهد کرد و ستاره آبی دیده خواهد شد.
با فاصله گرفتن ستاره و سیاره از یکدیگر، "پراکندگی رایلی" (مکانیزمی که آسمان زمین را آبی رنگ جلوه می دهد) به واسطه مولکولهای اتمسفری نور آبی را از ستاره بیشتر پراکنده می سازد و در این شرایط تنها نوری که می تواند از میان اتمسفر عبور کند، نور سبز و قهوه ای تیره است.
بر اساس گزارش دیسکاوری، به این شکل اتمسفر سیاره به واسطه تشعشعات مولکولهای اتمسفری و پراکندگی رایلی به رنگ آبی خواهد درخشید.
منبع: www.nojumi.org

Astronomy
01-12-2012, 02:43 PM
کشف چاقترین و داغ ترین خوشه کهکشانی جهان
بزرگترین خوشه کهکشانی که تا کنون در جهان دیده شده است، توده غول پیکری که اخترشناسان آن را "El Gordo" می نامند، روزی می تواند اسرار زیادی را درباره ماده تاریک نامرئی که جهان را از خود پر کرده است آشکار سازد.
به گزارش خبرگزاری مهر، نام این خوشه به زبان اسپانیایی به معنی "خوشه کهکشان چاق" و نام رسمی آن ACT-CL J0102-4915 است که در فاصله هفت میلیارد سال نوری از زمین، در دوره ای که جهان نیمی از سن کنونی خود را داشته قرار گرفته است. جهان اکنون 13.7 میلیارد سال سن دارد.
این کهکشان غول پیکر جرمی دو کوادریلیون (2,000,000,000,000,000) برابر خورشید دارد و از این رو عظیم ترین خوشه ای است که تا کنون در دورافتاده ترین بخش از جهان هستی شناسایی شده است.
یک خوشه کهکشانی غول پیکر
خوشه های کهکشانی در پی ترکیب گروه های کوچکتر کهکشانی شکل می گیرند. این رویدادها به میزان ماده تاریک و انرژی تاریک در جهان بستگی دارند و از این رو این خوشه می تواند اطلاعات زیادی را در رابطه با ماده تاریک در اختیار دانشمندان قرار دهد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/743125_orig.jpg
خوشه کهکشانی چاق توسط رصدخانه فضایی چاندار ناسا و تلسکوپ "آتاکاما" در شیلی کشف شده است. دانشمندان یافته های خود را درباره این خوشه کهکشانی به تازگی و در نشست انجمن نجوم آمریکا ارائه کرده اند.
El-Gordo یک خوشه کهکشانی داغ
بر اساس یافته های چاندرا و تلسکوپ VLT در شیلی گاز در میان این خوشه کهکشانی می تواند به حرارت 200 میلیون درجه سلسیوس برسد. به گفته محققان دانشگاه "روتگرز" این خوشه عظیم ترین و داغ ترین خوشه کهکشانی است که در چنین فاصله ای از جهان هستی دیده شده است.
این حرارت به همراه این حقیقت که کهکشانهای درون این خوشه در دو دسته قابل تشخیص دسته بندی شده اند نشان می دهد این خوشه محل تلاقی پرانرژی دو خوشه کهکشانی دیگر است. به گفته محققان کهکشانها در این خوشه با سرعت سه میلیون مایل در ساعت حرکت می کنند.
با وجود اینکه ابعاد و فاصله این خوشه بسیار کمیاب است، با مدل استاندارد انفجار بزرگ در کیهان شناسی همخوانی دارد و نشان می دهد بیشترین بخش جهان از ماده و انرژی تاریک تشکیل شده و در حدود 13.7 میلیارد سال پیش و پس از انفجار بزرگ به وجود آمده است.
بر اساس گزارش اسپیس، مطالعات بیشتر می تواند مدل چگونگی تفکیک شدگی ماده تاریک را از گازهای این خوشه کهکشانی ارائه کرده و جزئیاتی را درباره طبیعت ماده تاریک آشکار سازد.
منبع: www.nojumi.org

reza fety
01-12-2012, 09:31 PM
سیاه ترین ماده
محققان ناسا توانستند یک ماده فوق سیاه بسازند که تقریبا بیشتر نوری را که در طول موج های مختلف به آن می خورد جذب می کند . این ماده می تواند به طور متوسط بیش از 99 درصد همه امواج مرئی فرو سرخ و ماورای بنفش جذب کند. همچنین توانایی جذب امواجی با طول موج های بیشتر از مادون قرمز را دارد . یک تیم مهندسی از مرکز پروازی گودارد متعلق به ناسا توانسته اند این ماده را طراحی کرده و بسازند . جان هاگوپیان سرپرست این تیم تحقیقاتی می گوید که این ماده توانایی اش را در جذب نور حتی در آزمایشگاه های رایج ثابت کرده است.

-------------------
دوست گرامی، با توجه به قوانین سایت ذکر منبع علی الخصوص در این بخش الزامی است! لطفا منبع این پست رو بگید تا اضافه بشه Sunrise

پیمان اکبرنیا
01-14-2012, 07:16 PM
چه نشسته اید که کوچکترین سیارات فراخورشیدی به وسیله تلسکوپ فضایی کپلر کشف شدند!

شعاع این سیارات که به دور یک ستاره از نوع کوتوله قرمز می چرخند، 0.78 ، 0.73 و 0.57 شعاع زمین است و کوچکترین سیارات فراخورشیدی هستند که تا به حال کشف شده اند. البته هر سه آنها بسیار نزدیک به ستاره مرکزی هستند و به دلیل دمای زیاد، نمی توانند میزبان حیات باشند.

اندازه این سیارات را در مقایسه با زمین و مریخ ببینید(اسمهاشون KOL داره):

3243

این منظومه، کوچکترین منظومه سیاره ای است که تا به حال کشف شده. سیارات در زمان کمتر از 2 روز به دور ستاره مرکزی می چرخند!

منبع و اطلاعات بیشتر:

http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler/news/smallest-exoplanets.html

Astronomy
01-16-2012, 05:04 PM
مشارکت چین و هندوستان در ساخت بزرگترین تلسکوپ جهان
چین و هندوستان برای پیشی گرفتن در مطالعات نجومی در رقابتی شدید با یکدیگر قرار گرفته و هر یک در تلاشند در پروژه ای که منجر به ساخت بزرگترین تلسکوپ جهان خواهد شد، مشارکت موثرتری داشته باشند.
به گزارش خبرگزاری مهر، چین و هندوستان بخشی از هزینه های ساخت و ساز این تلسکوپ بزرگ در هاوایی را که انتظار می رود به یک میلیارد دلار نیز برسد، خواهند پرداخت. تلسکوپ سی متری در قله کوه آتشفشانی مائونا کی در هاوایی بنا خواهد شد.
این دو کشور در ازای پرداخت هزینه های ساخت این تلسکوپ مدتی تعیین شده را برای استفاده از تلسکوپ در مطالعات نجومی خود در اختیار خواهند داشت. این اولین تلسکوپ پیشرفته ای است که این دو کشور در ساخت آن مشارکت داشته و از آن استفاده خواهند کرد.
چین و هند اکنون از شرکای اصلی پروژه ساخت تلسکوپ سی متری که قرار است در سال 2018 پس از پایان یافتن پروژه ساخت آن، به عنوان بزرگترین تلسکوپ جهان شناخته شود را امضا کرده اند. این تلسکوپ با نام اختصاری TMT می تواند سیاره هایی که در مدار ستاره ها و خورشیدهای بیگانه در حرکتند را رصد کرده و به اخترشناسان امکان دهد تا شکل گیری سیاره ها و ستاره های جدید را مشاهده کنند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/743893_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/743893_orig.jpg)
همچنین TMT به اندازه ای قدرتمند است که به دانشمندان کمک کند تا بتوانند با نگاه کردن به فاصله 13 میلیون سال نوری از جهان، نشانه هایی از ساختار جهان اولیه را به دست آورند.
چین در سال 2009 به عنوان ناظر به این پروژه پیوست و هند یک سال پس از چین وارد پروژه شد، اکنون هر دو این کشورها در این پروژه مشارکت داشته و نمایندگانی را در هیات اجرایی آن دارند. ژاپن که خود تلسکوپ 8.3 متری "سوبارو" را در هاوایی دارد نیز یکی از شرکای این پروژه به شمار می رود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/743894_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/743894_orig.jpg)
با این همه در صورتی که این تلسکوپ پس از تلسکوپ 42 متری کشورهای اروپایی ساخته شود، هرگز نخواهد توانست عنوان بزرگترین تلسکوپ جهان را از آن خود سازد.
بر اساس گزارش تلگراف، چینی ها قصد دارند از این تلسکوپ برای مطالعه بر روی منشا سیاره های فراخورشیدی، سیاهچاله ها، ماده تاریک و انرژی تاریک استفاده کنند. دانشمندان چینی امید دارند این تلسکوپ بتواند به چین در غلبه به مشکل کمبود تجهیزات رصدهای نجومی کمک کند.
منبع: www.nojumi.org (http://www.nojumi.org)

Astronomy
01-16-2012, 05:06 PM
کهکشان راه شیری میزبان بیش از 160 میلیارد سیاره
نتایج بررسیهای گروهی از ستاره شناسان فرانسوی نشان می دهد که بیش از 160 میلیارد سیاره در کهکشان راه شیری وجود دارد.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان موسسه فیزیک نجوم پاریس در بررسیهای خود نشان دادند که هر یک از 100 میلیارد ستاره حاضر در راه شیری به طور متوسط میزبان 1.6 سیاره است و بنابراین 160 میلیارد دنیای احتمالی تنها در کهکشان ما وجود دارد که تعداد بسیاری از این سیارات فرامنظومه خورشیدی، سنگی، کوچک و مشابه زمین هستند.
"آرنوا کاسا" سرپرست این تیم تحقیقاتی در این خصوص گفت: "این مطالعه به ما می گوید که سیارات پیرامون ستارگان بیشتر از آنکه استثنائی باشند معمولی هستند. از این پس ما باید بدانیم که کهکشان ما نه تنها مملو از میلیاردها ستاره درخشان است بلکه میزبان میلیاردها دنیای فرامنظومه خورشیدی پنهان است."
تا به امروز، ستاره شناسان بیش از 700 سیاره فرامنظومه خورشیدی را کشف کرده اند و 2 هزار و 300 سیاره دیگر نیز که توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا شناسایی شده اند در انتظار تائید به سر می برند.
در این تحقیق فرانسوی، محققان اطلاعات جمع آوری شده توسط یک سری از تلسکوپهای زمینی را که بین سالهای 2002 تا 2007 میلیونها ستاره را رصد کردند مورد بررسی قرار دادند و در نهایت 40 رویداد را انتخاب کردند و به این نتیجه رسیدند که از این تعداد، در 3 رویداد حضور یک سیاره نزدیک به یک ستاره را تضمین می کرد.
براساس گزارش مدیا ایناف، ستاره شناسان از تمام این اطلاعات برای ارزیابی تعداد واقعی دنیاهای بیگانه ای که می توانند در راه شیری وجود داشته باشند استفاده کردند.
محاسبات این دانشمندان نشان داد که 17 درصد از ستارگان این کهکشان دارای سیاره ای با جرم مشابه جرم مشتری، 52 درصد دارای سیاره ای مشابه نپتون و 62 درصد دارای "سوپر زمین" با جرم متوسط 5 برابر جرم زمین هستند.
منبع: www.nojumi.org

Astronomy
01-17-2012, 03:09 PM
كشف نخستين سياره حلقه‌دار شبه‌زحل؟!
دانشمندان اخيرا اعلام كرده‌اند كه جسم ناشناسي كه پنج سال پيش در آسمان كشف شده بود، ممكن است اولين سياره حلقه‌دار شبه زحل در خارج از منظومه شمسي باشد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازايسنا، اين يافته‌ها كه اخيرا در دويست و نوزدهمين نشست انجمن نجوم آمريكا ارائه شده، در پي بررسي يك گرفتگي نور متغير از يك ستاره در نزديكي اين جسم مبهم بدست آمده‌اند.
http://farsi.nojumi.org/Images/UserFiles/isna478.jpg (http://farsi.nojumi.org/Images/UserFiles/isna478.jpg)
به گفته محققان، بررسي‌ها بر روي گرفتگي نور عبوري يك ستاره كروي يا يك صفحه دور ستاره‌اي از برابر ستاره مادر نشان داد كه تنها گزينه ممكن براي توضيح اين رويداد مي‌تواند وجود نوعي سيستم حلقه‌اي غبار به دور مدار يك همسايه كوچكتر باشد.
اين كشف در زمان بررسي مجموعه صورت فلكي عقرب و قنطورس توسط محققان براي تحليل تغييرات نور ستاره‌هاي خورشيد مانند در طول زمان اتفاق بيفتاد. اين مجموعه، نزديكترين ناحيه شكل‌گيري ستاره در نزديكي خورشيد به شمار مي‌رود.
يكي از ستارگان اين مجموعه موسوم به 1SWASP J140747.93-394542.6 بطور خاصي در طول يك دوره 54 روزه در اوائل سال 2007 به نمايش تغييرات چشمگيري پرداخته بود كه نمايشگر وجود يك جسم ديگر در مدار آن بود. حجم اين ستاره مشابه خورشيد بوده با اين تفاوت كه سن آن حدود 16 ميليون سال و بسيار جوان‌تر از خورشيد است. اين تفاوت در حد يك 300 هزارم سن خورشيد بوده و فاصله آن با زمين در حدود 420 سال نوري است.
فاصله جسم اطراف اين ستاره 1.7 برابر فاصله زمين تا خورشيد بوده كه حدود 150 ميليون كيلومتر است.
در صورت عبور يك جسم كروي ساده از برابر اين ستاره، شدت نور آن بايد بتدريج كم و زياد شود. اما دانشمندان در اين پژوهش متوجه يك گرفتگي طولاني و پيچيده با كاهشهاي خاموش و روشن شدند. در عميق‌ترين بخشهاي گرفتگي، حداقل 95 درصد نور ستاره توسط غبار متوقف مي‌شد.
طبق برآورد دانشمندان اين جسم ناشناس احتمالا يك سياره حلقه‌دار با چندين حلقه نازك غبار است. اين كشف احتمالا اولين سيستم حلقه‌هاي غبار نازك و گسسته بدست آمده در اطراف يك جسم كم حجم در خارج از منظومه شمسي است.
اسامي حلقه‌هاي كشف شده تاكنون به ترتيب از حلقه متراكم داخلي تا سه نازك بيروني آن روچستر، سوثرلند، ‌كامپاناس و تلولو هستند.
بيروني‌ترين حلقه اين جسم حدود 60 ميليون كيلومتر با سطح سياره فاصله دارد. درصورتي كه كه اين سيستم با سيستم زحل تشابه داشته باشد، حجم تركيبي آنها با يكديگر به ميزان هشت برابر حجم ماه زمين است.
اين درحاليست كه سوالات زيادي در مورد طبيعت اين جسم حلقه‌دار از جمله امكان سياره بودن آن، يا يك ستاره كم حجم يا نوعي ستاره كوتوله قهوه‌اي بودن اين جسم هنوز باقي است.
در صورتي كه اندازه اين جسم كمتر از 13 برابر حجم مشتري باشد، امكان شباهت آن به سياره زحل زياد بوده و در صورت 13 تا 75 برابر بودن آن نسبت به سياره مشتري، احتمالا يك ستاره كوتوله قهوه‌اي است. در صورت بزرگتر بودن آن و وجود همجوشي هسته‌اي، امكان ستاره بودن اين جسم وجود دارد.
مشاهدات تلسكوپي بيشتر مي‌تواند در تعيين كشش گرانشي اين جسم بر روي ستاره ميزبان و در نهايت حجم آن كمك كند.
از ديگر جذابيت‌هاي اين جسم مي‌توان به فاصله حلقه‌هاي آن از يكديگر اشاره كرد. در صورت سياره بودن اين جسم، امكان وجود قمر در اطراف آن افزايش يافته و در صورت ستاره بودن آن، ممكن است سيارات جديدي در اطراف آن بوجود بيايند.
منبع: www.nojumi.org (http://www.nojumi.org)

Astronomy
01-17-2012, 03:21 PM
نقشه جديد پروژه نقشه‌برداري ليمان آلفا بر روي مدارگرد اکتشافي ماه ناسا به نمايش ويژگي‌هايي از قطبهاي شمال و جنوب ماه در نواحي بخش تاريك ماه پرداخته است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازايسنا، در اين نقشه از يك شيوه بديع براي بررسي مناطق موسوم به سايه‌نشين ماه پرداخته و اين بخشهاي نامرئي را به منصه ظهور رسانده است.
http://farsi.nojumi.org/Images/UserFiles/isna467.jpg (http://farsi.nojumi.org/Images/UserFiles/isna467.jpg)
اين نقشه‌ها به نمايش بسياري از بخشهاي هميشه تاريك ماه در طول موج‌هاي فرابنفش دور پرداخته و نشان داده كه اين مناطق بسيار تاريكتر و قرمزتر ار نواحي نزديكتر كه نور خورشيد را دريافت مي‌كنند، هستند. اين نواحي تاريك با خلل و فرجهاي بزرگ سطحي سازگار بوده و يك خاك كرك‌دار را نشان مي‌دهند كه رنگ قرمز با احتمال وجود آب يخزده در اين سطوح مطابق شده است.
به گفته محققان، نتايج بررسي‌ها حاكي از وجود يك تا دو درصد آب يخ‌زده در برخي از خاكهاي مناطق هميشه تاريك است. اگرچه تا پيش از اين انتظار مي‌رفت كه خط بين‌سياره‌اي ليمان آلفا پيش از متراكم شدن هر گونه آب يخ‌زده را از بين ببرد.
طبق برآوردهاي اين تيم تحقيقاتي، فقدان آب يخ‌زده حدود 16 برابر آهسته‌تر از انتظار است. علاوه بر آن، انباشت آب يخ‌زده همچنين احتمالا به شدت به شرايط محلي مانند دما، چرخه گرمايي و حتي نظر زمين شناسي اخير در مورد «تاثير باغباني» وابسته است.
شناسايي آب يخ‌زده در اين نواحي جديد به درك فزاينده دانشمندان در مورد وجود آب در ماه و انواع وابسته آن خواهد افزود.
مقايسه‌هاي اين نقشه‌ها كه با استفاده از داده‌هاي بدست آمده در بخش روز ماه بدست آمده، مي‌تواند به كشفهاي بيشتر در مورد آب يخ‌زده و همچنين تخلخل‌هاي سطحي بخش تاريك ماه بينجامد.
محققان پروژه نقشه‌برداري ليمان آلفا قصد دارند از اين شيوه بر روي مناطق ديگر ماه و همچنين ديگر اجرام آسماني مانند سياره عطارد استفاده كنند.
منبع: www.nojumi.org (http://www.nojumi.org)

COLDFIRE
01-17-2012, 04:19 PM
تلسکوپ RXTE بازنشسته شد
مرکز فضایی ناسا پس از ۱۶ سال فعالیت مستمر علمی، "کاوشگر زمان‌سنجی پرتو ایکس رُسی" (RXTE)، وابسته به سازمان فضایی آمریکا (ناسا)، آخرین رصد خود را به ثمر رساند. این ماهواره در طول مدت‌زمان فعالیت‌اش، چشم‌انداز‌های بی‌نظیری از نواحی خشن کیهان، مثل محیط گرداگرد کوتوله‌های سفید (که بقایای بعد از مرگ ستاره‌ای مثل خورشید هستند)، ستاره‌های نوترونی و سیاهچاله‌ها را تهیه کرده بود.
RXTE، داده‌های مربوط به آخرین رصد علمی خود را در چهارم ژانویه سال جاری به زمین مخابره کرد و تکنیسین‌های پایگاه گادرد ناسا هم بعد از انجام آزمون‌های لازم، ماهواره را در پنجم ژانویه بازنشسته کردند. تلسکوپ رسی، گام از دایره اهداف اصلی خود بسیار فرا‌تر نهاده بود و طی چندین سال، سخاوتمندانه به فعالیت‌های علمی‌اش ادامه می‌داد.

فعالیت‌هایی که نتیجه‌اش انتشار بالغ بر دوهزار و ۲۰۰ مقاله علمی در نشریات معتبر جهانی، ۹۲ رساله دکترا و بیش از هزار هشدار فوری برای ستاره‌شناسان سرتاسر دنیا بود تا بدون فوت وقت، آن پدیده‌ای که ماهواره پی به وجودش برده بود را رصد کنند.

تاد استرومایر (Tod Strohmayer)، دانشمند ارشد پروژه RXTE در پایگاه گدارد، می‌گوید: "دیگر سن و سالی از فضاپیما و تجهیزاتش گذشته بود و بالاخره RXTE در پایان مأموریتش، همه دستوراتمان را عملی کرد و کارهایی بلکه فرا‌تر از آن را هم به‌ثمر رساند."

بازنشستگی RXTE، پیرو تصمیم‌های یک کمیته بازبینی در سال ۲۰۱۰ انجام گرفت. این کمیته، موظف به ارزیابی و اولویت‌بندی امور وابسته به تمام مأموریت‌های اخترفیزیکی فعال ناسا بود. دبورا نپ (Deborah Knapp)، مدیر پروژه RXTE در پایگاه گادرد می‌گوید: "دو روز منتظر ماندیم ببینیم ابزارآلاتی که خاموش شده‌ بودند، آیا دوباره به کار خواهند افتاد یا نه؛ که چنین اتفاقی نیفتاد."

پیش‌بینی می‌شود این ماهواره که وزنی در حدود سه‌هزار و ۱۵۰ کیلوگرم دارد، مابین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳، بسته به اینکه فعالیت خورشید چگونه تغییر کند (و لذا باعث انبساط، یا انقباض لایه‌های فوقانی جو زمین شود)، به جو برخورد کند و از میان برود. اختر‌شناسان به پاس پایان فعالیت علمی طولانی و پربار این مأموریت، برنامه ویژه‌ای را طی دویست و نوزدهمین نشست انجمن اختر‌شناسی آمریکا (AAS) به تاریخ دهم ژانویه در شهر آستین تگزاس، به این موضوع اختصاص خواهند داد.


RXTE، روزنه‌های جدیدی را رو به کارکرد ستاره‌های نوترونی و سیاهچاله‌ها گشود. اختر‌شناسان به کمک داده‌های حاصل از این مأموریت، پی به وجود میدان‌های مغناطیسی عظیمی گرداگرد بعضی از ستاره‌های نوترونی (موسوم به مگنتار‌ها) بردند و موفق به کشف نخستین تپ‌اخترهای تندشونده با دوره تناوب تنها چند میلی‌ثانیه شدند؛ یعنی یک مرحله از تولد تپ‌اخترهای میلی‌ثانیه‌ایِ بازیافتی، که نخستین بار در دهه ۸۰ میلادی پیش‌بینی شده بود.
این ماهواره همچنین نخستین شواهد عینی از پدیده "کشش چارچوب"، که یکی از پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت عام اینشتین است را در اطراف یک سیاهچاله به دست آوردند.
جامعه علمی، با اهدای پنج جایزه برجسته به پژوهش‌های RXTE، قدردان کشفیات این ماهواره بوده‌اند. این جوایز عبارت بودند از چهار جایزه رسی (در سال‌های ۱۹۹۹، ۲۰۰۳، ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹) از طرف شاخه اخترفیزیک انرژی‌های بالا، وابسته به انجمن اختر‌شناسی آمریکا و نیز جایزه NWO اسپینوزا در سال ۲۰۰۴ (بالا‌ترین جایزه علمی کشور هلند)، از طرف سازمان پژوهش‌های علمی هلند.




منبع:آسمان پارس

COLDFIRE
01-17-2012, 04:26 PM
راز طوفان ها و دریاچه های تیتان

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5a/Titan_multi_spectral_overlay.jpg/260px-Titan_multi_spectral_overlay.jpg
با کمک شبیه سازی جدید رایانه‌ای از قمر تیتان، محققین دانشگاه کالیفرنیا توانستند در مورد سه سوال بی‌جواب قمر تیتان توضیح دهند.

تیتان بزرگ‌ترین قمر شگفت انگیز و ناشناختۀ زحل، سراسر پوشیده از ابر ضخیمی از متان است. دمای سطح آن ۳۰۰- درجۀ فار‌‌نهایت و قطرش کمتر از نصف قطر زمین است که با طوفان‌های بارانی و دریاچه‌های متانش خود نمایی می‌کند. در منظومۀ شمسی به‌ غیر از زمین تیتان تنها مکانی است که سطح آن با مقادیر بسیار زیادی از مایع پوشیده شده است.
یکی از این سوال‌های عجیب در رصد‌ی در سال ۲۰۰۹ بود، زمانی که گروهی از محققین به سرپرستی پروفسور «اودد آهارونسون» (Oded Aharonson)، از موسسۀ فن‌آوری کالیفرنیا (کلتک) دریافتند که دریاچه‌های متان بیشتر در حوالی قطب‌های تیتان دیده می‌شوند و در نیمکرۀ شمالی بیشتر از جنوب وجود دارند. کشف دوم این بود که در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر نزدیک به استوای تیتان رطوبت و دریاچه‌های کمتری وجود دارد. در سال ۲۰۰۵ وقتی کاوشگر هیوگنس بر سطح تیتان نشست کانال‌هایی پر از متان مایع یافت و در سال ۲۰۰۹ محققین کلتک طوفان‌های شدیدی را کشف کردند که این باران را به این مناطق خشک رسانده بود.
سومین مورد عجیب وقتی بود که دانشمندان متوجه شدند ابر‌هایی که در دهۀ گذشته در فصل تابستان در نیمکرۀ جنوبی دیده می‌شد، در نواحی مرکزی و عرض‌های جغرافیایی بالا‌تر تجمع پیدا کرده‌اند.
پاسخ این است که متان بیشتر در دریاچه‌های نزدیک به قطب‌ها جمع می‌شود زیرا زاویۀ تابش خورشید در آنجا کمتر است و تبخیر کمتری انجام شده و باعث تجمع مایع در این نواحی می‌شود.
پس علت اینکه در نیمکرۀ شمالی تعداد دریاچه ‌ها بیشتر است چیست؟
مدار گردش زحل کمی کشیده است و این یعنی نیمکرۀ شمالی تیتان، تابستان‌ها از خورشید دور‌تر است. طبق قانون دوم کپلر زمانیکه سیاره‌ای از خورشید دوراست آرام‌تر حرکت می‌کند، پس تابستان‌های نیمکرۀ شمالی طولانی‌تر از نیمکرۀ جنوبی آن است و از آنجایی‌که تابستان فصل بارانی تیتان است دریاچه‌های بیشتری در آن ایجاد می‌شود.
با کمک این مدل سه بعدی شبیه سازی شده می‌توان پیش بینی‌هایی نیز در مورد آیندۀ این قمر انجام داد. مثلا پیش بینی شده که تغییر فصول در ۱۵ سال آینده باعث بالا آمدن آب دریاچه‌های نیکرۀ شمالی خواهد شد. و اینکه طی دو سال آینده ابر‌ها، قطب شمال تیتان را در بر می‌گیرند. ظرف چند سال آینده مشخص می‌شود که این ‌پیش بینی‌ها تا چه حد درست خواهد بود.




منبع:وب سایت ماهنامه نجوم

Astronomy
01-17-2012, 06:34 PM
فراخوان عمومي براي شناسايي سيارات جديد
دانشگاه آكسفورد در دعوتي عمومي از تمامي افراد علاقه‌مند خواسته تا با مراجعه به تصاوير به دست آمده توسط تلسكوپ كپلر ناسا به شناسايي سيارات جديد و نزديك كه از امكان حيات برخوردارند، بپردازند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازايسنا، طبق اين درخواست، علاقه‌مندان مي‌توانند با مراجعه به سايت پلنت ‌هانترز (http://www.planethunters.org/) به مشاهده و تحليل تصاويري از 150 هزار ستاره بپردازند.
http://farsi.nojumi.org/Images/UserFiles/isna553.jpg (http://farsi.nojumi.org/Images/UserFiles/isna553.jpg)
همچنين به اين افراد در مورد نشانه‌هاي وجود يك سياره و چگونگي اطلاع‌رساني به متخصصان در مورد آنها آموزش داده خواهد شد.
«كريس لينتوت» از دانشگاه آكسفورد بر اين باور است كه افراد مي‌توانند سياراتي را كه توسط رايانه شناخته نشده را بازيابي كنند.
تلسكوپ كپلر كه در سال 2009 به فضا پرتاب شده، در حال بررسي بخشي از آسمان است كه به نظر از ستاره‌هاي زياد مشابه خورشيد برخوردار است.
هيجان‌انگيزترين لحظه ثبت شده اين تلسكوپ تاكنون، كشف سياره كپلر-22b است كه از لحاظ اندازه و دما مشابه زمين بوده و در فاصله 600 سال نوري قرار دارد.
در صورت شناسايي يك سياره خاص، نام فرد كاشف در تمام مقاله‌هاي علمي مرتبط با آن ثبت خواهد شد. اگرچه متاسفانه نام آنها بر روي سياره ثبت نشده، بلكه از نام ستاره ميزبان خود تبعيت خواهد كرد.
از زمان آغاز به كار اين سايت با همكاري دانشمندان دانشگاه ييل و آكسفورد در سال گذشته، سيارات زيادي توسط افراد عادي مورد شناسايي قرار گرفته‌اند.
منبع: www.nojumi.org (http://www.nojumi.org)

Astronomy
01-17-2012, 06:40 PM
شمشیر "ایکس کالیبور" ناسا نگاه به جهان را تغییر می دهد
ناسا تلسکوپ جدیدی با عنوان "ایکس کالیبور" را توسعه داده است که با اندازه گیری قطبی شدگی پرتوهای ایکس می تواند تحولی در نگاه به جهان ایجاد کند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازمهر، این پروژه عظیم که GEMS نام دارد به خاطر تلسکوپ جدیدی که به پلاریزاسیون (قطبی شدگی) پرتوهای ایکس بسیار حساس است اجرا خواهد شد. این تلسکوپ همراه با یک بالون ایرواستاتیک به ارتفاع 40 کیلومتری حمل می رود.
"هنریک کراوژینسکی"، دانشمند فیزیک نجوم و استاد فیزیک دانشگاه واشنگتن همراه با محققان ناسا با استفاده از این تلسکوپ سیاه چاله ها را دنبال خواهند کرد.
این تلسکوپ که برگرفته از نام شمشیر افسانه "شاه آرتور و جادوگر مرلین"، "ایکس کالیبور" نام دارد و به پرتوهای ایکس با انرژیهای بین 20 هزار تا 60 هزار الکتروولت حساس است در بهار 2013 یا در پاییز 2014 پرتاب خواهد شد.
به محض اینکه بالون محتوی تلسکوپ در هوا معلق شد این دستگاه دو سیاه چاله کهکشان راه شیری، یک ستاره معروف نوترونی، سحابی خرچنگ و سیاه چاله ای در بیرون از کهکشان ما را هدف تحقیقات خود خواهد کرد.
تاکنون، ستاره شناسان تنها قطبی شدگی پرتوهای ایکس یک منبع نجومی خارج از منظومه شمسی یعنی سحابی خرچنگ را اندازه گیری کرده اند و اکنون منتظرند که تلسکوپ ماموریت GEMS سایر چشمه های قطبی شدگی این پرتوها را هم رصد کند.
براساس گزارش Astronomy Now Online ، "ایکس کالیبور" برپایه محور نوسانگری عمل می کند که پرتوهای ایکس را در حلقه هایی که در اطراف آنها وجود دارد متفرق می کند.
با اندازه گیری جهتی که در آن فوتونها متفرق می شوند محققان می توانند قطبی شدگی پرتوهای ایکس را نتیجه گیری کنند.
این دستگاه همچنین می تواند نظریه نسبیت عمومی را در نزدیکی سیاه چاله ها آزمایش کند.
منبع: www.nojumi.org

Mojtaba.M
01-18-2012, 05:56 PM
ساعت 7:30 بامداد امروز (دوشنبه 26 دی 1390)، فورانی عظیم در منطقه لکه‌های خورشیدی 1401 و 1402 روی داد و انبوهی از مواد خورشیدی را روانه سیاره ناهید کرد. ممکن است این ذرات به زمین نیز برخورد کنند.
تصاویر تلسکوپ فضایی سوهو، بزرگی این طوفان خورشیدی را که به سوی سیاره ناهید رهسپار است، نشان می‌دهد.
http://www.spaceweather.com/images2012/16jan12/cme_c2.gif?PHPSESSID=9tt7ma8vvc6meipv72qe971kr2

به گزارش ناسا، آخرین تحلیل‌ها نشان می‌دهد این طوفان خورشیدی در اولین ساعت‌های بامداد 29 دی به سیاره ناهید برخورد خواهد کرد و از آن‌جاکه این سیاره فاقد میدان مغناطیسی است، بخشی کوچک از جو این سیاره را با خود خواهد برد.

http://iswa.gsfc.nasa.gov/downloads/20120116_073800_anim.tim-den.gif

طبق آخرین تحلیل‌ها، این احتمال وجود دارد بخشی از این طوفان در بعدازظهر 29 دی به زمین برخورد خواهد کرد. زمین دارای میدان مغناطیسی قدرتمندی است، به‌طوری که پس از سیاره مشتری، شدت میدان مغناطیسی در سطح استوای زمین بیش از دیگر سیارات است. وجود همین میدان مغناطیسی است که زمین را از آسیب پرتوهای کیهانی و طوفان‌های خورشیدی در امان نگاه می‌دارد. به هنگام برخورد طوفان‌های خورشیدی، بخشی از ذرات باردار روانه قطب‌های زمین شده و در اثر برخورد با مولکول‌های جو، نورافشانی شفق‌های قطبی را به‌راه می‌اندازند.


منبع :خبر آنلاین

Astronomy
01-19-2012, 04:38 PM
شکست رویای مریخی روسها
فضاپیمای بدون سرنشین و 13 تنی فوبوس-گرانت روسها که در 9 نوامبر از پایگاه بیکنور به فضا پرتاب شده بود پس از مدتها سرگردانی در مدار زمین در اتمسفر زمین سوخته و بخشهایی از آن در میان اقیانوس سقوط کرد. مقامات روسی خبر سقوط این فضاپیما را در روز یکشنبه، 15 ژانویه 2012 و راس ساعت 17:45 به وقت گرینویچ اعلام کردند این فضاپیما طی ورودی خارج از کنترل به اتمسفر زمین در هزار و250 کیلومتری غرب شیلی در درون اقیانوس آرام سقوط کرد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/741437_orig.jpg
آژانس فضایی روسیه پیش بینی کرده بود که بر خلاف ابعاد بزرگی که این فضاپیما دارد، تنها تکه هایی کوچک از آن از اتمسفر سالم عبور خواهند کرد و آن تکه های سالم نیز اکنون در اعماق اقیانوس آرام قرار گرفته اند. به این شکل تهدید سوخت مسمومی که همواره مقامات و ساکنان مناطق مختلف را نگران می کرد اکنون و با سقوط در میان اقیانوس برطرف شد.
منبع: www.nojumi.org

Sunrise
01-19-2012, 08:15 PM
دوستان عزیز:have a nice day:

وقتی تصمیم دارید خبری رو در این تاپیک ارسال کنید (که صد البته کار بسیار خوبی هم هست) یه مقدار دقت کنید:advise:

سرعت ارسال اخبار اونقدر خوب هست که بررسی دو سه صفحه اخیر، باعث عدم ارسال خبر تکراری بشه

تازه جالب تر اینجاست که خبر تکراری رو یه نفر ارسال کنه :OSMILEY:

در ضمن چون در نشر و نقل خبر منبع مهمه حتما منبع رو بنویسید حتی اگر یه سایت همسایه باشه:thumbsup:

COLDFIRE
01-19-2012, 08:23 PM
بزرگترين رصدخانه نوترينوي جهان در قطب جنوب احداث شد (http://www.noojum.com/other-news/75-other-news/2956-2010-12-24-08-44-48.html)

پس از يك دهه برنامه‌ريزي، نوآوري و آزمايش، ساخت بزرگترين رصدخانه (http://www.noojum.com/index.php) نوترينوي جهان كه در يخ‌هاي فلات قطب جنوب نصب شده با موفقيت به پايان رسيد. يك تيم بين‌المللي آخرين اصلاحات پروژه «آيس كيوب» را كه زير نظر دانشگاه ويسكونسين آمريكا انجام مي‌شود، به پايان رسانده‌اند.
اين رصدخانه كه در ايستگاه قطب جنوب اسكات- آموندسن زير نظر بنياد ملي علوم واقع شده به طور خاص به دنبال نوترينوهاي پرانرژي است كه در وقايع خشن كيهاني مانند انفجارهاي ابرنواختر (http://www.noojum.com/index.php) و پرتو گاما به وجود مي آيند.

هنگامي‌ كه نوترينوها (http://www.noojum.com/index.php) با اتم‌هاي يخي در يخ تاريك و فوق‌شفاف قطبي برخورد مي‌كنند، ‌يك نور آبي رنگ به وجود مي‌آيد كه توسط سنسورها شناسايي مي‌شود.


http://space.harferooz.com/photos/images/203406.jpg

برخي از نوترينوها از خورشيد نشات گرفته و برخي ديگر از برخورد پرتوهاي كيهاني با جو زمين و منابع برجسته نجومي (http://www.noojum.com/index.php) از جمله انفجار ستارگان (http://www.noojum.com/index.php) در راه شيري و ساير كهكشان‌هاي دور به وجود مي‌آيند.

ميزان تريليوني از نوترينوها در هر لحظه در بدن انسان جريان دارند، ‌اما به ندرت با ماده عادي برخورد مي كند.
محققان در تلاش هستند تا منبع اين نوترينوها را شناسايي كنند.


http://space.harferooz.com/photos/images/729407.jpg

تيغه رصدخانه (http://www.noojum.com/index.php) از 5160 سنسور نوري تشكيل شده كه در گروه‌هاي 60 تايي و در كل 86 رشته به هم متصل شده‌اند.

هر رشته در يك سوراخ عمودي مته در كلاهك يخي قطب جنوب پايين فرستاده مي‌شود. اكنون كه تمام رشته‌ها در جاي خود ثابت شدند، سنسورهاي آنها يك ماتريس مكعبي شكل به ابعاد يك كيلومتر مكعب مي‌سازند كه سر آنها حدود دو كيلومتر زير سطح يخ است.


http://space.harferooz.com/photos/images/962408.jpg

دانشمندان دانشگاه (http://www.noojum.com/index.php) ويسكانسين براي ايجاد سوراخ‌ها يك مته آب داغ پيشرفته 4.8 مگاواتي ساختند.
اين وسيله قادر بود با متمركز كردن فوران آب به داخل يخ به طور روزانه بيش از دو كيلومتر در يخ‌ها حفاري كند.


http://space.harferooz.com/photos/images/202409.jpg
اين پروژه از ماه نوامبر سال 1999 در پي تسليم طرح به بنياد ملي علوم (http://www.noojum.com/index.php) و همچنين ساير همكاران طرح در بلژيك، آلمان و سوئد با همكاري دانشمندان، مهندسان و متخصصان رايانه آغاز شده ‌است.

منبع:noojum.com

به نقل از ایسنا

COLDFIRE
01-19-2012, 11:22 PM
جوان‌ترين سياه چاله همسايه زمين رصد شد (http://www.noojum.com/other-news/75-other-news/2955-2010-12-24-08-38-18.html)

رصد خانه اشعه ايکس ناسا ستاره شناسان را قادر ساخته است تا جوان‌ترين سياه چاله همسايه زمين را در فضا شناسايي کنند. اين سياه چاله در فاصله 50 ميليون سال نوري از زمين قرار دارد.

به گزارش سرويس علمي - فناوري ستاره‌ شناسان اين سياه چاله (http://www.noojum.com/index.php) را در شکل 30 سال پيش آن مشاهده مي‌کنند. اين يافته ستاره‌شناسان را قادر مي‌سازد تا پيشرفت يک سياه چاله را از آغاز پيدايش آن بررسي کنند.



http://space.harferooz.com/photos/images/9204.jpg



يکي از ستاره‌شناسان در اين باره گفت: اگر بررسي‌ها و اطلاعات ما درست باشد، اين نزديک‌ترين نمونه از تولد يک سياه چاله است که تاکنون مشاهده شده است.
«آبراهام لوب» يکي ديگر از ستاره شناسان (http://www.noojum.com/index.php) اظهار کرد: اين اولين بار است که يک سياه چاله به اين شيوه مشاهده شده است، با اين حال شناسايي تولد اين سياه چاله به علت کاهش اشعه ايکس آن مشکل است.
منبع:noojum.com

COLDFIRE
01-20-2012, 02:54 AM
امکان حضور همزمان در دو موقعیت مختلف وجود دارد (http://www.noojum.com/other-news/75-other-news/2954-2010-12-24-08-28-12.html)

ابزاری که در زمانی واحد می تواند در دو حالت مختلف قرار داشته باشد به صورت اتفاقی ایده آلبرت انیشتین را که خود آن را اشتباه می پنداشت به اثبات رسانده و به عنوان اکتشاف علمی سال انتخاب شده است.
این دستگاه متشکل از باریکه ای فلزی، اولین ابزار دست سازی است که می تواند تحت کنترل نیروهای مرموز کوانتومی قرار گرفته و در سطح ذرات اتمی و زیر-اتمی فعالیت داشته باشد.

معمولا تمامی اجرام و ذرات روزانه تابع قوانین رایج فیزیک نیوتونی هستند، اما این قوانین در سطح زیر-اتمی از هم شکسته می شوند و برای توضیح آنچه در این سطح از ذرات رخ می دهد، به شاخه ای کاملا جدید از فیزیک (http://www.noojum.com/index.php) نظری نیاز خواهد بود. انیشتین اولین فردی بود که از فیزیک کوانتوم استقبال کرد اما بعدها آن را به دلیل به وجود آوردن زمینه ای که همه چیز را غیر قابل پیش بینی می کند، رد کرد.



با این همه طی چند سال گذشته تعدادی از پدیده ها به ثبت رسیده اند که تنها مکانیک کوانتم (http://www.noojum.com/index.php) قادر به توضیح دادن آنها است و در ماه مارچ نیز دانشمندان توانستند اولین دستگاهی را بسازند که به نظر از قوانین کوانتومی که انیشتین (http://www.noojum.com/index.php) برای اولین بار آنها را در زمینه امواج نوری به کار گرفت، تبعیت می کند.


http://space.harferooz.com/photos/images/794anishtain2.jpg

این کشف (http://www.noojum.com/index.php) می تواند مسیر دستیابی به توسعه محدوده ای از ابزارهای پیچیده از قبیل رایانه های کوانتومی که از سرعت پردازش بسیار بالاتری برخوردار بوده و امکان نفوذ به آنها وجود ندارد را به وجود آورد. به گفته محققان نظریه کوانتوم (http://www.noojum.com/index.php) می گوید ذره های بسیار کوچک می تواند مقدار مشخصی از انرژی را به خود جذب کرده، هرگز به طور کامل ثابت باقی نمانند و در معنی واقعی کلمه در آن واحد در دو موقعیت یا حالت وجود داشته باشند.


دستگاه کوانتومی توسط دو نفر از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، سنتا باربارا ساخته شده است. این ابزار از پدال فلزی نیمه رسانای کوچکی تشکیل شده است که با چشم غیر مسلح نیز امکان مشاهده آن وجود دارد. با سرد کردن این ابزار تا درجه صفر مطلق و سپس با افزایش دادن انرژی آن به وسیله یک تک کوانتوم (http://www.noojum.com/index.php)، دانشمندان به واسطه ضخیم و باریک شدن متناوب این ابزار ارتعاشی با فرکانس 6 میلیارد بار در ثانیه به وجود آوردند که این ارتعاش منجر به شکل گیری جریانی الکتریکی و قابل ردیابی می شود.


محققان حتی توانستند این ابزار را به گونه ای هدایت کنند که در آن واحد در دو حالت متفاوت انرژی (http://www.noojum.com/index.php) کم و زیاد ارتعاش داشته باشد، پدیده ای که تنها به واسطه قوانین مکانیک کوانتومی قابل اجرا است.

بر اساس گزارش ایندیپندنت، دانشمندان معتقدند از آنجایی که تا به حال دستیابی به این حالت ساده کوانتومی امکان پذیر نبوده است، اکنون که موفقیتهایی در این زمینه به وجود آمده، به نظر می آید به زودی موفقیتهای بیشتری در زمینه فیزیک کوانتوم در پیش رو باشد.

زینب حسینی از سایت نجوم ایران (http://www.noojum.com/index.php)
به نقل از مهر

COLDFIRE
01-20-2012, 03:00 AM
اشتباه انیشتین؟ (http://nojom1388.blogfa.com/post-46.aspx)

شايد هرگز نام کهکشان NGC 6264 را نشنيده باشيد و شکي هم نيست که فکرتان را معطوف به اهميت‌اش نکرده باشيد! اما همين توده‌ي دور و شلوغ از ستارگان، راهي نسبتاً هموار را براي درک ماهيت مرموزترين نيروي هستي پيش پاي ستاره‌شناسان گشوده است.

براي آشنايي ِ هرچند اندکي با اين نيرو، کافي‌ست آخرين باري که توپي را به هوا پرت کرده‌ايد از خاطر خود بگذرانيد و ببينيد آن دفعه هم مثل هر تجربه‌ي مشابه ديگري، همان رخ داده که انتظارش مي‌رفت: يعني نيروي گرانش از سرعت توپ آهسته مي‌کاهد و پس از مکثي کوتاه آن را به‌سمت زمين مي‌کشد. حال اگر در سياره‌ي خيالي ِ ديگري مي‌بوديد و توپ‌تان را به هوا مي‌فرستاديد؛ مي‌شد فرض کرد که سرعت توپ مي‌تواند از سرعت گريزِ سياره‌تان هم بگذرد و اصلاً آن را ترک کند.

ستاره‌شناسان هم براي فهم تاريخ کيهان، مدت‌هاست که کهکشان‌ها را توپ‌هاي درخشان و غول‌پيکري فرض مي‌کرده‌اند که از ??ميليارد سال پيش و در جريان رويداد تعيين‌کننده‌اي موسوم به «انفجار بزرگ» (يا همان بيگ‌بنگ) از هم مي‌گريزند و اين، دقيقاً همان چيزي‌ست که نام «انبساط جهان» را بر آن نهاده‌اند.

اما اينکه اين تو‌پ‌ها آيا روزي هم از حرکت باز خواهند ايستاد و تحت تأثير نيروي گرانشي ِ متقابل‌شان به‌سمت هم بر خواهند گشت و يا تا ابد همين‌گونه به پيش خواهند رفت، چيز نامعلومي بود. اما حدود ده سالِ پيش، دو گروهِ کيهان‌شناسي با محاسبه‌ي سرعت گريز کهکشان‌هاي دوردست و مقايسه‌شان با سرعت کهکشان‌هاي نزديک‌تر، تصميم به روشن‌سازيِ اين مسأله گرفتند. واقعيت اين است که هرچه با تلسکوپ‌تان اعماق دورتري از فضا را نشانه رويد، به فواصل ِ دورتري از زمان هم مي‌نگريد و لذا اگر آن‌جا کهکشاني را ببينيد که سريع‌تر از هم‌نوعانِ نزديک‌ترش حرکت مي‌کند؛ مي‌توان نتيجه گرفت که فرآيند کاهش سرعت کهکشان‌ها با هدف بازگشت مجددشان به سمت همديگر، آغاز شده است. در غيراينصورت؛ بايستي فرض دوم را پذيرفت که انبساط تا ابد ادامه خواهد داشت.

با اين حال در کمالِ شگفتي ِ دانشمندان، نه‌تنها هيچکدام از اين دو گزينه صحت نيافت؛ بلکه انبساط جهان در قياس با چند ميليارد سال پيش حتي سريع‌تر هم شده است! اين درست مثل اين مي‌ماند که توپ‌تان از زمين بگريزد و تنها توجيه معقول چنين واقعه‌اي هم فرض وجود موشک کوچکي‌ست که به توپ بسته شده باشد و سرعت‌اش را به سرعت گريز از سياره برساند. در خصوص جهان اما چنين فرضي را مي‌توان اينگونه بيان نمود که چشمه‌اي مرموز و ناپيدا از انرژي، کهکشان‌ها را مداوماً شتاب مي‌بخشد.

اين انرژيِ مرموز را «انرژي تاريک» ناميدند و تاکنون نيز کسي نتوانسته پي به ماهيت راستين‌اش ببرد؛ هرچند همه‌ي اخترشناسان بر اين گفته متفق‌اند که انرژي تاريک، ظاهراً ??درصد از محتويات هستي را به خود اختصاص داده. بقيه‌اش هم که غالباً به «ماده‌ي تاريک*» برمي‌گردد و مي‌ماند 4درصد از جهان، که همان چيزي‌ست که در تمامي ِ طول موج‌هاي نور، از دور و نزديک، ديده‌ايم؛ يعني همه‌ي ستاره‌ها، کهکشان‌ها، سحابي‌ها و ...! فرضيات متفاوتي براي توصيف ماهيت انرژي تاريک ارائه گرديده که يکي‌شان مربوط به دست‌نوشته‌هاي يکصدساله‌ي آلبرت اينشتين مي‌شود که در آن‌ها؛ وي همان مفهوم انرژي تاريک را با نام «ثابت کيهان‌شناختي» (Cosmological Constant) مطرح نموده بود. با وجود اينکه حتي اينشتين نيز توصيف مبهمي از اين مؤلفه‌ي مرموز هستي به دست داده؛ ولي همين که نام‌اش را «ثابت» گذاشته نشان از اين مي‌دهد که قدرت رانشي ِ اين نيرو در سرتاسر هستي مشابه است و اين، خود حدس خوبي‌ست.



پروفسور «آدام ريس» از «مؤسسه‌ي تحقيقاتي ِ تلسکوپ فضايي» (STScI) در بالتيمور، که سرپرست تيم‌ کاوشي ِ انرژي تاريک بوده در سال ???? به «تايم» گفت: «يک درخت از فرضيات متفاوت را تکان دهيد تا 20 ايده‌ي درخشان از آن فروبريزد» (ضمناً رجوع کنيد به مصاحبه‌ي راديوزمانه با پروفسور آدام ريس: «پايان يک آغاز»). اما به‌هر حال براي تعيين اين‌که در اين ميان حق با کدام فرضيه است؛ ناگزير بايد دقت محاسبات را تا حد زيادي ارتقا بخشيد.

از اين‌جاست که نتيجه مي‌شود مشاهداتِ اخير صورت‌پذيرفته توسط دانشمندانِ «رصدخانه‌ي ملي نجوم راديويي» در ويرجينيا تا چه حد حائز اهميت است. «جيمز براتز» (James Braatz) و «چنگ‌يو کو» (Cheng-Yu Kou)، با اتصال مجازيِ چندين تلکسوپ راديويي به همديگر و توليد تلسکوپي غول‌پيکر، موفق به محاسبه‌ي فاصله‌ي کهکشان NGC 6264 با خظاي 450ميليون سال نوري؛ يا به‌عبارتي 9درصد شدند.

اين پژوهش، حائز اهميت فراواني‌ست، چراکه هرچند تعيين سرعت يک کهکشان از طريق مشاهدات طيفي‌اش آنقدرها دشوار نيست؛ اما اطلاع از مکان حقيقي اين کهکشان در پهنه‌ي کيهان بسيار ضروري‌ست. فرض کنيد اتومبيلي با شتاب به سمت‌تان مي‌راند و شما مي‌خواهيد بدانيد کي بهترين وقت فرار است که هم خودتان را نجات داده باشيد و هم راننده ديگر نتواند سريعاً مسيرش را به‌سمت‌تان کج کند. شما براي اين محاسبه نه‌تنها نيازمند دانستن سرعت و شتاب اتومبيل هستيد؛ بلکه بايد از فاصله‌اش تا خودتان هم باخبر باشيد.

ستاره‌شناسان هم‌اکنون چندين راه براي محاسبه‌ي فاصله تا کهکشان‌ها پيش روي خود دارند؛ اما اين روش‌ها خود متکي بر نظام نردبان‌مانندي‌ست که هر پله‌اش به درد محاسبه‌ي فاصله تا شعاع محدودي از زمين مي‌خورد. اولين راه، استفاده از همان روش «اختلاف منظر»ي‌ست که ملوانان براي تعيين فاصله تا ساحل استفاده مي‌کنند و اين براي فواصل محدود تا حداکثر چندصد‌سال نوري جوابگوست. از اين‌جا به بعد، هر مرحله وابسته به يک شاخص، همچون خط‌کش است که بايستي براي تعيين فاصله‌ي هر جرم آسماني در آن محدوده‌ي ويژه، از آن بهره برد. با اين‌حال همه‌ي اين خط‌کش‌ها اشتباهات خاص خود را دارند و از اين‌رو در موارد استثنايي چاره‌اي جز تعيين مستقيم فاصله‌ي کهکشان‌ها نيست.

اين همان کاري‌ست که براتز و کو دست به‌ انجام‌اش زده‌اند. آنها رصدهاي خود را بر ابرسياهچاله‌ي واقع در مرکز کهکشان NGC 6264 – و يا به عبارت دقيق‌تر، قرص گازيِ پيرامون اين سياهچاله که مدام در حال سقوط و اضمحلال در آن است – معطوف نمودند. مولکول‌هاي آبِ موجود در اين قرص گازي، نقش «ميزر»هاي طبيعي را ايفا مي‌کنند. MASER، اشعه‌اي از نور، همانند ليزر است که به‌جاي تابش در نور مرئي، در طول موج‌هاي ميکروويو طيف مي‌درخشد. با وجود اين ميزرها که همانند فانوس دريايي عمل مي‌کنند؛ ستاره‌شناسان با يک تلسکوپ راديويي موفق به تعيين ابعادِ اسمي ِ اين قرص گازي شدند و سپس با ياري راديوتلسکوپ مجازي‌شان ابعاد ظاهري اين قرص را (که نسبت به فاصله کوچک‌تر و کوچک‌تر مي‌شود)؛ محاسبه نمودند. اين کار همانند تعيين ابعاد يک سکه در فاصله‌ي دوري از ما با ياري يک تلسکوپ و تخمين فاصله‌اش تا ما با توجه به ابعاد متعارفِ يک سکه است.

اين نخستين باري نيست که براتز و کو چنين روشي را به کار بسته‌اند؛ اما اين کهکشان، دورترين هدفي‌ست که تاکنون موفق به تعيين فاصله‌اش شده‌اند. براتز در اين‌باره مي‌گويد: «ما حدود شش هدف يا بيشتر هم در ليست توانمندي‌هايمان داريم و نهايتاً به 10 هدف و يا حتي بيشتر از اين هم خواهيم رسيد». ضمناً اين دقيق‌ترين محاسبه‌ي صورت‌پذيرفته از فاصله‌ي يک جسم دوردست هم نيست. خطاي روش سنتي ِ نردباني، در حدود 6درصد است؛ اما براتز اميد دارد که خطاي روش نوين‌اش به 3درصد هم کاهش يابد. با اين‌حال او اعتراف مي‌کند که «کار سختي‌ست و ضمانتي هم به انجام‌اش نيست».

اگر آن‌ها در کارشان موفق شوند؛ نظريه‌پردازانِ حوزه‌ي کيهان‌شناسي، يک گام به فهم ماهيت انرژي تاريک نزديک‌تر خواهند شد و حتي شايد آنگاه از گفته‌ي اينشتين هم حمايت کنند. البته شنيدن اين قصه‌ هم خالي از لطف نيست که اينشتين در دهه‌ي بيست ميلادي و به‌دنبال کشف پديده‌ي انبساط جهان توسط «ادوين هابل»؛ آگاهانه مفهوم «ثابت کيهان‌شناختي» را از معادلات‌اش حذف کرد؛ چراکه نقش اين ثابت، فقط خنثي‌سازيِ حرکت انبساطي‌اي بود که در نتيجه‌ي معادلاتش به جهان نسبت داده مي‌شد؛ حال‌آنکه تا آن زمان جهان، ايستا فرض مي‌شد و اينشتين اين کار خود را پس از کشف هابل، «بزرگ‌ترين اشتباه زندگي‌اش» خواند! با اين حال اگر ثابت بودنِ تأثير انرژي تاريک در جاي‌جايِ پهنه‌ي هستي به اثبات رسد، اين بزرگ‌ترين اشتباه، شايد به بزرگ‌ترين پيش‌بيني ِ فاتحانه‌ي اينشتين بيانجامد!

منبع: TIME

COLDFIRE
01-20-2012, 05:49 PM
بازسازی سطح یک ستاره کوتوله



http://www.hupaa.com/db/pages/2012/01/18/003/zimg_001_3-%2Bsayare%2Bkootoole.jpgمحققان دانشگاه تگزاس با استفاده از مجموعه تجهیزاتی به نام ماشین Z در حال بازسازی سطح یک ستاره کوتوله بر روی زمین هستند.

"دان وینگت" اخترشناسی در دانشگاه تگزاس می گوید که به عنوان یک اخترشناس همواره به ستاره هایی چشم دوخته است که در فاصله چندین سال نوری از وی قرار داشته اند. از این رو لحظه ای که وی توانست از فاصله ای پنج سانتیمتری بر روی یک ستاره مطالعه کند، لحظه ای فراموش نشدنی بوده است.

این ستاره در واقع در مجموعه ای قدرتمند که معمولا برای شبیه سازی سلاحهای اتمی مورد استفاده قرار می گیرد، شبیه سازی شده است، در این مجموعه تجهیزاتی برای شلیک 26 میلیون آمپر جریان از میان مخزنی از هیدروژن وجود دارد تا بتوان به این شکل سطح جهنمی یک ستاره کوتوله سفید را شبیه سازی کرد.

ماشین Z در اصل به منظور شبیه سازی انفجار بمب اتمی ساخته شده است اما اکنون در 15 درصد از موارد به انجام آزمایش‌هایی از قبیل شبیه سازی ستاره ها اختصاص یافته است. میزان انرژی این ماشین به اندازه ای است که می توان با کمک آن الماس را ذوب کرد.

حرارت تولید شده در این ماشین برابر 3.7 میلیارد کلوین است، بیشترین سطح انرژی که تاکنون به واسطه انسانها تولید شده و مشابه حرارتی است که در مرکز انفجار یک بمب هیدروژنی به وجود می آید. این مجموعه همچنین می تواند انرژی التریکی معادل 80 برابر انرژی برق تولید شده در کل زمین را تولید کند.

در آزمایش شبیه سازی کوتوله سفید، محققان طیف سطحی یک کوتوله سفید را به واسطه شلیک 26 میلیون آمپر برق از میان کابلهای تنگستن که منجر به تبخیر کابلها و آزادسازی پرتو ایکس می شود، شبیه سازی کردند. زمانی که پرتوهای ایکس با مخزنی از گاز هیدروژن برخورد می کند، یونیزه شده و به حرارتی در حدود 10 هزار درجه می رسد و به این شکل سطح ستاره شبیه سازی می شود.

وینگت به همراه تیمش از سال 2010 در حال انجام آزمایشهای متعدد با کمک ماشین Z هستند. زمانی که این ماشین شلیک می کند، جریان شدید در 36 کابل در یک شبکه واحد به صورت همزمان و به واسطه کلیدهای لیزری شلیک می شوند. این کابلها توسط آب عایق شده اند و پالس برقی 50 تریلیون واتی را به هدفی به اندازه یک قرقره نخ شلیک می کنند.

بر اساس گزارش میل آنلاین، با وجود اینکه انرژی تولید شده در ماشین Z بسیار زیاد است، این انرژی در کسری از ثانیه تولید می شود. انرژی مصرف شده در این ماشین برای تامین انرژی 100 خانه مسکونی برای دو دقیقه کافی خواهد بود.
منبع:daneshju.ir

Mojtaba.M
01-20-2012, 09:55 PM
مسابقه «اولين گام به سوي جايزه نوبل فيزيک» برگزار مي شود

مسابقه «اولين گام به سوي جايزه نوبل فيزيک» با هدف ارائه مقالات برتر به مسابقه بين‌المللي برگزار مي شود.

به گزارش سرويس علمي ايسنا، اين مسابقه به همت معاونت دانش پژوهان جوان مركز ملي پرورش استعدادهاي درخشان و دانش پژوهان جوان برگزار مي شود.

شرکت کنندگان بايد حداکثر تا تاريخ دهم بهمن ماه مقاله خود را تکميل و به اين معاونت ارسال كنند.

تمام دانش آموزان دوره متوسطه مي توانند بدون توجه به نوع مدرسه خود در اين مسابقه شرکت كنند اما سن آنها تا يازدهم فروردين 1391 نبايد از 20 سال بيشتر باشد.

محدويتي در ارتباط با موضوع مقالات، سطح آنها و روش هاي کاربردي وجود ندارد و انتخاب موضوع به عهده شرکت کنندگان خواهد بود. مقالات بايد جنبه تحقيقي و کاربردي داشته باشند و با موضوع علم فيزيک مرتبط باشند. مقالاتي که فقط شامل گردآوري يا ترجمه از منابع مختلف باشند به هيچ عنوان پذيرفته نمي شوند.

به گزارش ايسنا، علاقمندان مي توانند مقالات خود را به نشاني تهران، بلوار آفريقا، خيابان نيلوفر، پلاك 8، ساختمان شهيد بهشتي ارسال كنند.



منبع:ایسنا (http://isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-1933835)

Mojtaba.M
01-20-2012, 10:05 PM
این منظره آب شدن برف در قطب شمال مریخ است.

در این نما از قطب شمال مریخ که توسط مدارگرد شناسایی مریخ ثبت شده، بخش‌هایی برآمده از یخچال‌های کلاهک قطبی را می‌بینید که تصعید یخ خشک، سطح تیره بازالتی زیرین را آشکار کرده است.
کلاهک قطبی شمال و جنوب مریخ، ترکیبی از یخ آب و یخ خشک است که یخ خشک یا همان دی‌اکسیدکربن جامد، سطح رویین را تشکیل می‌دهد. با آغاز زمستان و چگالش دی‌اکسیدکربن جو به یخ خشک، حجم این یخچال‌ها افزایش می‌یابد؛ اما با پایان یافتن زمستان و گرم‌تر شدن هوا، یخ خشک آرام آرام شروع به تصعید می‌کند، یعنی مستقیما از جامد به گاز تبدیل می‌شود. با رفتن لایه‌های فوقانی، سطح زیرین که از شن‌های بازالتی تشکیل شده و تیره‌تر است، نمایان می‌شود.

منبع:خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/194915/science/astronomy)
عکس
http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/29-10-1390/IMAGE634626128703195569.jpg

COLDFIRE
01-21-2012, 11:40 PM
آیا (http://www.parssky.com/keyword/%D8%A2%DB%8C%D8%A7.aspx) فوبوس-گرانت (http://www.parssky.com/keyword/%D9%81%D9%88%D8%A8%D9%88%D8%B3-%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%AA.aspx) قربانی (http://www.parssky.com/keyword/%D9%82%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C.aspx) یک خرابکاری (http://www.parssky.com/keyword/%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%A8%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C.a spx) فضایی (http://www.parssky.com/keyword/%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C.aspx) شده (http://www.parssky.com/keyword/%D8%B4%D8%AF%D9%87.aspx) است؟ (http://www.parssky.com/keyword/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%9F.aspx)

http://www.parssky.com/tools/picture/69840479Fobos-grunt%20on%20fobos.jpg (http://www.parssky.com/tools/picture/69840479Fobos-grunt%20on%20fobos.jpg) شهرام یزدان پناه
هنوز یک هفته‌ای از خبر جنجالی چینی‌ها مبنی بر جاسوسی یک فضاپیمای آزمایشی آمریکایی از کپسول تازه پرتاب شده‌شان به مدار زمین نمی‌گذرد که روس‌ها هم با ادعایی عجیب و غریب وارد میدان شدند.برخی از دانشمندان و مهندسان دست‌اندرکار پروژه ناموفق فوبوس ـ گرانت مدعی شدند که فضاپیمای بی‌همتای آنها قربانی یک خرابکاری فضایی شده است. تئوری این دانشمندان این است که آمریکایی‌ها با استفاده از تجهیزات راداری بسیار قوی، باعث شده‌اند مدارهای الکترونیکی کاوشگر فضایی فوبوس ـ گرانت مختل شود.فوبوس ـ گرانت نخستین کاوشگر فضایی سیاره زمین به مقصد فوبوس، یکی از دو قمر عجیب و نامتعارف مریخ بود که می‌بایست بر سطح آن فرود آمده و ضمن نمونه‌برداری از سطح این قمر به بررسی آن بپردازد.
اما همه این برنامه‌های بلندپروازانه روسی با روشن نشدن موتور این کاوشگر برای فرار از میدان گرانشی زمین ناکام ماند و باعث شد میلیون‌ها دلار پول روس‌ها در مسیر سقوط به زمین آتش بگیرد و بسوزد. این کاوشگر سرانجام و در اوایل هفته جاری سقوط کرد و باقیمانده‌هایی از آن به داخل اقیانوس آرام فرو افتادند.در سال گذشته شکست‌های پیاپی روس‌ها (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000186) در برنامه‌های فضایی‌شان باعث شده که برخی از آنها به روش به ارث رسیده از نظام کمونیستی سابقشان، چشم‌ها را متوجه عوامل مرموزی در خارج از مرزهای کشور پهناورشان کنند. (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000189)http://www.spacescience.ir/images/Fobos-Grant/fg_2011_components_1.gif (http://www.spacescience.ir/images/Fobos-Grant/fg_2011_components_1.gif) اما در میانه این توهم توطئه فراگیر، پژوهشگری به نام الکساندر زاخارف از اکادمی علوم و تحقیقات فضایی روسیه یعنی همانجایی که کاوشگر فوبوس ـ گرانت در آن طراحی و ساخته شده، معتقد است که از نظر فنی هیچ کشوری در دنیا توانایی ساخت راداری آنچنان پرقدرت را که بتواند از فاصله ۲۰۰ کیلومتری سیستم‌های الکترونیکی یک کاوشگر فضایی، مختل کند، ندارد.
کاوشگر فضایی فوبوس ـ‌گرانت پس از پرتاب از زمین در مداری با ارتفاع متوسط 200 کیلومتر از سطح زمین پارک شده بود تا در زمان برنامه‌ریزی شده و با روشن کردن موتورهایش راهی سفر طولانی خود به مقصد مریخ شود.زاخارف همچنین معتقد است که انتصاب شکست در یک کار بزرگ علمی به خارج از مرزهای کشور یک ریاکاری بزرگ برای سرپوش گذاشتن بر ضعف‌های فنی یا مدیریتی آژانس فضایی روسیه است.

ویکتور ساورسکی محقق دیگری از همان اکادمی نیز معتقد است امکان مختل کردن یک کاوشگر فضایی توسط تابش‌های الکترومغناطیسی وجود ندارد. او تاکید می‌کند که سامانه‌های الکتریکی و کامپیوتری (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000013) به کار رفته در کاوشگران فضایی عمدتا برای کار در محیط خشن فضایی ساخته شده‌اند. در فضای ماوراء جو سطح تابش امواج پرتوان الکترومغناطیسی مانند امواج میکروویو و تابش‌های گاما و ایکس بسیار زیاد است و از آن گذشته همه اجرام فضایی در معرض برخورد با ذرات پرانرژی و باردار بادهای خورشیدی قرار دارند.

اما با وجود همه این اظهارنظرهای کارشناسانه ولادمیر پوپووکین، رئیس آژانس فضایی روسیه، راسکوسموس، معتقد است نیروهای ویژه‌ای از نیم‌کره غربی بر کاوشگر تابیده و موجبات سقوط این فضاپیما را فراهم کرده است. او همچنین افزوده که قصد تهمت زدن به کشور خاصی را ندارد اما همه می‌دانند که این روزها تجهیزات متنوعی برای ضربه زدن به محموله‌های فضایی در مدار زمین وجود دارد.
(http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000189)http://www.spacescience.ir/images/Fobos-Grant/index.1.jpg (http://www.spacescience.ir/images/Fobos-Grant/index.1.jpg)
فضاپیمای فوبوس-گرانت در حال نصب روی موشک فضایی
روس‌ها اولین ملتی بودند که شهامت اعزام فضاپیماهایی به مقصد مریخ را داشته‌اند. از ابتدای عصر فضا تا کنون روس‌ها حدود ۲۰ بار تلاش کرده‌اند تا کاوشگران رباتیکی را عازم سیاره سرخ نمایند اما همه آن ماموریت‌ها با شکست روبرو شده است. شاید که مریخ٬ خدای جنگ منظومه شمسی٬ این کشور را نفرین کرده باشد.
فوبوس-گرانت تنها محموله‌ای نبود که در اثر این ناکامی فضایی به اقیانوس سقوط کرد. این کاوشگر فضایی یک مدارگرد چینی به نام اینگ‌هو-۱ را به همراه یک محموله زیستی کوچک که از طرف انجمن سیاره شناسی تدارک دیده شده بود را بر دوش خود حمل می‌کرد. ناگفته پیداست که این دو مسافرفوبوس-گرانت (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000184)نیز به دنبال وسیله نقلیه بدشانس خود به اقیانوس سقوط کردند.
در این میان کپسول زیستی بین سیاره‌ای را می‌شد یک قدم بزرگ در راه بررسی و امکان سنجی مسافرت بین سیاره‌ای محسوب کرد. قرار بود این کپسول کوچک سه سال تمام سوار بر آخرین بخش فضاپیمای فوبوس گرانت کل مسیر رفت و برگشت به زمین را طی کند. در تمام این مدت میکروارگانیسمهایی از هر سه شاخه حیات زمینی باید تلاش می‌کردند تا با شرایط جدید خود در سفر بین زمین تا مریخ و در معرض تابشهای کشنده خورشیدی دوام آورده و نهایتا به زمین بازگردند. این تجربه علمی در صورت موفقیت می‌توانست گام بزرگی برای درک خطرات سفرهای فضایی سرنشین‌داربه ماوراء مرز مدارهای نزدیک به زمین باشد.
منبع :http://www.spacescience.ir<table align="center"><tbody><tr> </tr></tbody></table> <table border="0" width="100%"><tbody><tr><td>
</td></tr></tbody></table>

COLDFIRE
01-22-2012, 12:19 AM
. منبع: وب‌سایت شخصی پوریا ناظمی (http://www.pourianazemi.com/) .
http://www.spacescience.ir/images/GRAIL/GRAIL.jpg (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000188)سرانجام پس از سه ماه سفر و به فاصله ۲۵ ساعت از یکدیگر٬ هر دو کاوشگر گرانشی GRAIL با موفقیت وارد مدار خود به دور ماه شدند. ورود این دو به مداری بر دور ماه به معنی آغاز ماموریت علمی آنها نیست. آنها باید ۲ ماه آینده را نیز به اصلاح مدار خود بپردازند تا نهایتا وارد مدار کم ارتفاع قطبی با ارتفاع حدود ۵۰ کیلومتر از سطح ماه شوند.
طبق برنامه‌ریزی‌ها٬ این دو در طی ماموریتی که تا ابتدای تابستان آینده ادامه خواهد داشت با محاسبه دقیق فاصله خود از دیگری و اندازه‌گیری دقیق دور و نزدیک شدن به هم (این موضوع ناشی از تغییر شدت جاذبه در طول مسیر آنها خواهد بود)، میدان گرانش ماه را بررسی و نقشه گرانشی آن را تهیه خواهند کرد که در نهایت به درک گذشته و چگونگی شکل‌گیری ماه کمک می‌کند.

دهم سپتامبر سال ۲۰۱۱ دو کاوشگر کوچک به نام های GRAIL-A و GRAIL-B سفر طولانی خود به سوی ماه را سوار بر دماغه یک موشک دلتا ۲ از پایگاه کیپ کندی در فلوریدای آمریکا آغاز کردند. این ماموریت که گریل یا GRAIL (به معنی قدح و جام) نام دارد، نام خود را از کنار هم گذاشتن حروف اول عبارت طولانی‌تری کسب کرده است. پروژه بازیابی گرانشی و آزمایشگاه داخلی ماه (Gravity Recovery and Interior Laboratory) ماموریت ۴۹۶ میلیون دلاری ناسا است که مطابق برنامه در نهایت و در حدود نوروز (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000137) امسال دو کاوشگر آن در مدار نهایی خود که تنها ۵۴ کیلومتر با سطح این قمر فاصله خواهد داشت، مستقر خواهند شد و بخش اصلی ماموریتشان که تهیه نقشه دقیق و بی‌نظیر گرانشی ماه است را آغاز خواهند کرد. نقشه‌ای که به دانشمندان امکان می‌دهد تا جستجوی خود برای تعیین ماهیت درونی ماه را دنبال کرده و به نتیجه برسانند.
<table dir="ltr" id="table8" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td valign="top" width="353"><table dir="ltr" id="table9" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td style="border: 1px solid #FFFFFF; padding: 5px" bgcolor="#DEDEDE">
رادیو دانش فضایی (http://www.spacescience.ir/index.aspx?Category=1000)
پوریا ناظمی برایمان از ماموریت گریل می‌گوید

<table dir="ltr" id="table10" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td style="padding-right: 10px" width="48%">
http://www.spacescience.ir/images/C2011L4/download-icon.jpg (http://www.spacescience.ir/Radio/Podcasts/GRAIL.mp3)
</td><td style="padding-left: 10px" width="47%">
دانلود (http://www.spacescience.ir/Radio/Podcasts/GRAIL.mp3)
</td></tr></tbody></table>

کاوشگران گریل سال نو میلادی را در مدار ماه جشن گرفتند (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000188)

</td></tr></tbody></table></td><td style="padding-left: 20px" valign="top">ماریا زوبر، محقق این پروژه در موسسه فناوری ماساچوست، MIT درباره این ماموریت می‌گوید: «این ماموریت به ما کمک خواهد کرد تا کتاب‌های درسی درباره تحول ماه را دوباره نویسی کنیم.» به گفته او همه سیستم‌های این فضا‌پیماها در طول مسیر به خوبی کار کرده‌اند و آزمون‌های نهایی نشان می‌دهد ابزارهای علمی آن آماده آغاز ماموریت مهم خود هستند.
این کاوشگران دوقلو٬ سفری طولانی را برای رسیدن به ماه پشت سرگذاشته‌اند.
</td></tr></tbody></table>در حالیکه سفر انسان به ماه در پروژه‌ آپولو (http://www.spacescience.ir/Archive.aspx?Tag=%D9%BE%D8%B1%D9%88%DA%98%D9%87%20 %D8%A2%D9%BE%D9%88%D9%84%D9%88) تنها ۳ روز به طول می‌انجامید٬ این ماموریت برای رسیدن به هدفش، مسیری طولانی‌تر اما کم مصرف‌تر را برگزید (مهندسان فضایی به چنین مسیرهایی کم انرژی می‌گویند که نشان از نیاز اندک چنین راه‌هایی به انرژی حاصل از موتور سفینه‌های فضایی است). این مسیر طولانی که از کناره نقطه لاگرانژی زمین–ماه عبور می‌کرد، باعث می‌شد تا کاوشگران دوقلوی گریل به طور کامل با محیط فضا سازگار شوند تا هنگام آغاز عملیات٬ داده های علمی از حداکثر اعتبار برخوردار باشند. عدم سازگاری و به نوعی آب‌بندی فضاپیما در فضا باعث وارد شدن خطا در داده ها می‌شود.
<table dir="ltr" id="table11" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td valign="top">سفر در این مسیر طولانی تر در عین حال نیاز به سوخت کمتری داشت و به همین دلیل این امکان فراهم می شد که بخش عمده ای از سوخت ذخیره شده تنها برای مانورهای نهایی استفاده شود و بدین تریب ابعاد فضاپیما به شکل محسوسی کاهش پیدا کرده و این امکان فراهم شد که هر دوی این ماهوراه ها را درون یک پرتابگر قرار دهند و همزمان با هم به فضا بفرستند.
GRAIL-A ،با سرعتی قریب به ۷ هزار کیلومتر بر ساعت از زیر قطب جنوب ماه به آن نزدیک شد. در لحظه قاپیده شدن توسط گرانش ماه٬ موتورهای آن به مدت ۴۰ دقیقه روشن شد و سرعت فضاپیما را تا ۶۸۷ کیلومتر بر ساعت کاهش داد و بدین ترتیب این ماهواره در مداری بیضی شکل به دور ماه قرار گرفت. GRAIL-B، همین روند را یک روز بعد انجام داد و موتورهایش برای ۳۹ دقیقه روشن بود که در نتیجه سرعت آن به حدود ۶۹۰ کیلومتر بر ساعت کاهش پیدا کرد.پس از این ترمزگیری و تزریق دو ماهواره به مداری بر گرد ماه٬ مجموعه ای از مانورها در یک ماه آینده مدار این دو کاوشگر را به شکل دایره ای در خواهد آورد و یک ماه پس از آن نیز صرف هماهنگ کردن و تنظیم دقیق این دو نسبت به یکدیگر در مدارهای قطبی اشان به دور ماه خواهد شد.
</td><td valign="top" width="305">
http://www.spacescience.ir/images/GRAIL/grail_infairing.jpg (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000188)
دو فضاپیمای گریل-A و گریل-B در این تصویر بر روی موشک دلتا۲ نصب شده و مجموعه آماده نصب دماغه آیرودینامیکی است.
</td></tr></tbody></table>چالش اصلی پیش روی این ماموریت قرار دادن و نگاه داشتن این دو فضاپیما در مدار نهایی خود در نزدیکی سطح ماه است. جایی که باید این دو در فاصله دقیق و مشخصی از یکدیگر و در هماهنگی کامل با هم، ماموریت نهایی خود را انجام دهند.
ماموریت اصلی این فضاپیماها برای یک دوره ۸۲ روزه برنامه ریزی شده است که از روز ۸ مارس آغاز خواهد شد. در طول این مدت GRAIL-B جلوتر از GRAIL-A ماه را در مداری که تنها حدود ۵۴ کیلومتر با سطح ماه فاصله دارد، دور خواهد زد. فاصله این دو فضاپیما از یکدیگر در طول این مدت بین ۱۰۰ تا ۲۲۵ کیلومتر متغیر خواهد بود و این تغییر به این دلیل است که دانشمندان بتوانند نقشه گرانشی ماه را نسبت به عمق های متفاوتی از این قمر به دست آورند.

http://www.spacescience.ir/images/GRAIL/GRAIL2.jpg (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000188)این دو در طول ماموریتشان به وسیله امواج رادیویی در ارتباط خواهند بود تا بتوانند تغییرات اندکی که در فاصله میان آنها و تحت تاثیر میدان گرانشی ماه به دست می آید را مشاهده و ثبت کنند. این میدان گرانشی به دانشمندان کمک خواهد کرد تا اطلاعات دقیق تری درباره منشا و ترکیبات درونی ماه به دست آورند. ماموریت این فضاپیما به شکل خیلی ساده شبیه به یک اسکن صوتی از درون بدن انسان است با این تفاوت که به جای استفاده از امواج صوتی از امواج گرانشی ماه استفاده می شود.

این دو فضاپیما در عین حال و در کنار ماموریت اصلی خود در یک برنامه آموزشی نیز مشارکت می کنند. هر یک از این دو دوربینی را با خود حمل می کنند که تصاویری از سطح ماه را برای برنامه آموزشی MoonKAD (https://moonkam.ucsd.edu/) تهیه خواهند کرد. این برنامه آموزشی از سوی سالی راید، نخستین زن فضانورد آمریکایی، رهبری می شود و در آن دانش آموزان مناطقی از ماه را مشخص خواهند کرد که دوربین های این فضاپیماها از آن نواحی تصویر تهیه خواهند کرد. انتظار می رود نخستین تصاویر یک هفته پس از آغاز ماموریت علمی این فضاپیماها به زمین ارسال شود.

ماموریت اصلی در ماه ژوئن به پایان خواهد رسید. مهندسان این ماموریت را به گونه ای برنامه ریزی کرده اند که در فاصله دو ماه گرفتگی کلی به نتیجه برسد و احتمال می دهند در هنگام رخ دادن ماه گرفتگی کلی در روز چهارم ژوئن سال ۲۰۱۲ به دلیل کاهش انرژی دریافتی از خورشید، باتری های خورشیدی این دو ماهواره نیروی خود را – که برای حفظ آنها در مدار ضروری است – از دست داده و در نتیجه کاوشگران دوقلوی گریل از مدار خود خارج و به سطح ماه سقوط کنند. اما مدیران این طرح به ناسا پیشنهاد داده اند در صورتیکه این ماموریت از این ماه گرفتگی جان سالم به در برد و باتری ها و صفحات خورشیدی آن عملکرد بهتری را از خود نشان دادند، ماموریت آن را برای یک دوره یک ساله دیگر تمدید کنند تا بتوانند یک بار دیگر به نقشه برداری گرانشی از ماه بپردازند اما این بار این کار را از مدار بسیار نزدیک تری به سطح ماه که شاید تنها ۲۴ کیلومتر با سطح قمر زمین فاصله دارد، انجام دهند.

http://www.spacescience.ir/images/GRAIL/31grail400237.jpg (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000188)اگرچه این ماموریت کمک می کند تا دانشمندان اطلاعات دقیق تری از پیشینه و تحول قمر زمین به دست آورند اما درحالتی کلی تر این اطلاعات آنها را در درک بهتری از شکل گیری و تحول اجرام و سیارات سنگی در سامانه های خورشیدی نیز کمک خواهد کرد.
از آغاز عصر فضا ۱۰۹ ماموریت فضایی به مقصد ماه اعزام شده اند که از جمله آنها می توان به سفرهای انسان در پروژه آپولو اشاره کرد اما مجموعه اطلاعات به دست آمده از همه این موارد٬ تا کنون نتوانسته دید کاملی از این قمر شگفت انگیز زمین در اختیار ما قرار دهد. درباره ماه، منشا پیدایش آن، تحول و آینده آن سوال های بسیاری وجود دارد که باید در سال های آینده به آن پاسخ داد.

ماه یکی از مهمترین قمرهای منظومه شمسی (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000015) به شمار می رود. اگر به منظومه شمسی نگاه کنید می بینید که غیر از زمین دیگر سیارات داخلی و سنگی منظومه فاقد قمر هستند. (دو قمر فوبوس و دیموس مریخ، در واقع خرده سنگ هایی متعلق به کمربند سیارک ها بوده اند که بعدا به دام گرانش مریخ افتاده اند) با وجود این نه تنها ماه یکی از بزرگترین اقمار منظومه شمسی است که اگر نسبت جرم قمر به جرم سیاره را در نظر بگیرید، ماه به طور چشمگیری در راس این فهرست قرار می گیرد. (دیگر اقمار غول پیکر منظومه شمسی مثل تیتان (http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000032) در اطراف سیارات گازی بسیار بزرگی مانند مشتری قرار دارند). این نسبت به گونه ای است که ماه و زمین برروی هم تاثیرات مستقیمی می گذارند، (نیروهای کشندی ماه و زمین باعث بروز جزر و مد روی زمین و همچنین قفل شدن ماه در مدار خود به دور زمین شده است) و باعث می شود گاه از این منظومه زمین و ماه به مجموعه سیاره ای دوقلو یاد شود.

تا کنون ایده های مختلفی در باره نحوه پیدایش قمر زمین در ابتدای شکل گیری منظومه شمسی ارایه شده است. مطابق نظریه ای رایج٬ در ابتدای شکل گیری منظومه شمسی (در حدود چهار و نیم میلیارد سال قبل) جرم بزرگی در ابعاد مریخ با زمین برخورد کرده و ماه از بقایای این برخورد شکل گرفته است. در عین حال نظریه دیگری نیز وجود دارد. نظریه ای که گزارشی از آن در مجله نیچر منتشر شده است و بر اساس آن زمین در دوران نوجوانی‌اش دارای دو قمر بوده که ماه فعلی ما حاصل برخورد این دو قمر است.

. پوریا ناظمی (http://www.spacescience.ir/showpost.aspx?Post=0000027)، روزنامه‌نگار علمی، مدرس و مروج نجوم .

Astronomy
01-23-2012, 02:50 PM
تصویری از ساخت آینه بزرگترین تلسکوپ جهان
آینه تلسکوپ عظیم ماژلانی یا GMT ابعادی بسیار بزرگ دارد، با این وجود این آینه 8.4 متری که در درون کوره عظیم و سرخ رنگ دانشگاه آریزونا قالب گیری شده است، دومین آینه از هفت آینه ای است که برای این تلسکوپ بزرگ ساخته می شود.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازمهر، این آینه در هفته گذشته در لابراتوار آینه سازی زیرزمینی که در زیر زمین فوتبال این دانشگاه واقع شده، قالب گیری شد. متخصصان برای شکل دادن به الگوی بدون مرکز این آینه، 21 تن شیشه بوروسیلیکات را تا هزار و 170 درجه سیلسیوس حرارت داده و آن را با تکنیک چرخش کوره ای به شکل لانه زنبوری درآوردند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/746742_orig.jpg
سلولهای شیشه در این الگو توخالی هستند و به این شکل وزنی کمتر داشته و سرد کردن آن ساده تر و میزان اعوجاج حرارتی در آن کاهش پیدا می کند.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، تلسکوپ عظیم ماژلانی با داشتن محدوده نوری 24.5 متر می تواند تصاویری 10 برابر دقیقتر از تلسکوپ فضایی هابل به ثبت برسانند. قرار است این تلسکوپ 10 سال دیگر تکمیل شود و صیقل اولین آینه ای که برای آن ساخته شده 7 سال به طول انجامیده است. با این همه سازندگان آینه دوم امیدوارند صیقل آن تنها چند سال زمان نیاز داشته باشد.
منبع: www.nojum.org

Astronomy
01-23-2012, 02:51 PM
رصد مستقیم خودکشی یک دنباله دار
ستاره شناسان نتایج رصدهای مستقیم خودکشی ستاره دنباله داری که در ماه جولای به سطح خورشید برخورد کرد و متلاشی شد را منتشر کردند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل از خبرگزاری مهر، اولین بار در ماه جولای گذشته برخورد و فروپاشی یک ستاره دنباله روی سطح خورشید رصد شد. اکنون دانشمندان ناسا پس از چند ماه بررسی درباره خودکشی این دنباله دار و برخورد آن به خورشید، نتایج تحقیقات خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کردند.
به گفته این محققان، وقوع چنین حوادثی می تواند جزئیاتی را درباره ماده ای که این دنباله دارها از آن تشکیل شده اند و خصوصیات پنهان اتمسفر خورشید را آشکار کنند.
در 15 سال اخیر، بیش از هزار و 400 تکه را کشف کرده اند که احتمالاً حاصل فروپاشی ستاره دنباله داری هستند که در حدود 2 هزار و 500 سال قبل به خورشید برخورد کرده است.
این اجرام آسمانی از خانواده دنباله دارهای "کروتز" هستند که به صورت جنون آمیزی در نزدیکی خورشید پرواز می کنند و تاکنون بسیاری از اعضای این خانواده با برخورد به ستاره ما دست به خودکشی زده اند.
باوجود این، تاکنون هیچ تلسکوپی برای اینکه بتواند این رویدادها را دنبال کند به اندازه کافی حساس نبوده است. اکنون دانشمندان با کمک رصدخانه دینامیکهای خورشیدی (SDO)، رصدخانه هلیوسفریک خورشیدی (SOHO) و رصدخانه روابط خورشید- زمین (STEREO) توانستند دنباله دار "کروتز C/2011 N3" را در حرکت دیوانه وار خود به سوی خورشید دنبال کنند.
"کارل اشریور"، ستاره شناس "مرکز فناوری پیشرفته لاکهید مارتین" در کالیفرنیا به مجله "اسپیس" گفت: "تماشای این دنباله دار بسیار شگفت انگیز بود. این دنباله دار، جرمی آسمانی به وزن حدود 60 هزار تن و به قطر 50 متر است. اما در مقایسه با خورشید که یک میلیون برابر زمین است جالب است که این جرم کوچک می تواند به اندازه کافی نورانی دیده شود."

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/746697_orig.jpg
"اشریور"، مولف اول تحقیق درباره فروپاشی "کروتز C/2011 N3" در جزئیات نتایجی که در تازه ترین شماره مجله ساینس منتشر شد، نشان داد که این دنباله دار 4 جولای، دو روز قبل از نابودی شناسایی شد. در ابتدای رصد، طول دنباله این دنباله دار 10 هزار کیلومتر بود و این جرم آسمانی با سرعت 2.1 میلیون کیلومتر بر ساعت مستقیماً به طرف خورشید حرکت می کرد.
6 جولای، دنباله دار "کروتز C/2011 N3" توانست به عمق اتمسفر خورشید در فاصله حدود 100 هزار کیلومتری از سطح ستاره برسد.
درحالی که به خورشید نزدیک می شد تکه های بسیاری از آن در ابعاد بین خرده سنگهای کوچک تا حداکثر حدود 45 متر از آن جدا شدند و سپس دنباله دار کاملاً بخار شد.
از آنجا که قدمت دنباله دارها به زمان تشکیل منظومه خورشیدی باز می گردد جزئیات درباره مرگ آنها می تواند به درک بهتر اینکه سیارات چگونه از گاز و گرد و غبار سیاره ساز اولیه به وجود آمدند کمک کند.
درحقیقت، بررسی رفتار این دنباله دارها درحالی که در همسایگی خورشید در گردشند می تواند اطلاعات با ارزشی را درباره اتمسفر اسرارآمیز خورشید ارائه کند.
دانشمندان در شرایط عادی قادر نیستند این بخش از خورشید را رصد کنند چون نور این منطقه به اندازه ای نیست که توسط تلسکوپها دیده شود.
منبع: www.nojumi.org

Astronomy
01-23-2012, 02:53 PM
کشف کهکشانهایی که از قوانین گرانش نیوتن سرپیچی می کنند
گروهی از ستاره شناسان بین المللی در بررسیهای خود نشان دادند که تمام کهکشانها از قوانین گرانش اطاعت نمی کنند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازخبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز، دانشگاه زوریخ و موسسه ملی فیزیک نجوم ایتالیا دریافتند در کهکشانهای بیضوی شکل، حرکت ستارگان از قوانینی متفاوت از قوانینی پیروی می کنند که در فرمول جاذبه نیوتن تدوین شده اند.
این تحقیق که در ژورنال فیزیک نجوم (Astrophysical Journal) پذیرفته شده و نسخه آنلاین آن در سایت ArXiv به چاپ رسیده است سه کهکشان را که از قوانین گرانش سرپیچی می کنند مورد بررسی قرار داد و کشف کرد که حرکت متفاوت این ستارگان می تواند بدون متوسل شدن به فرضیه ماده تاریک توضیح داده شود.
به گفته این کیهان شناسان، در کهکشانهای از این نوع، حرکت ستارگان را می توان برپایه نظریه هایی با عنوان (R)f توضیح داد. این نظریه ها بسط نظریه نسبیت عمومی انیشتین را پیش بینی می کنند.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "از دیدگاه مدلهای دینامیک کهکشانها ما توانستیم بررسی کنیم که نظریه های (R)f قادرند با دقت بالایی گستردگی حرکات ستارگان در کهکشانهای بیضوی شکل را بازسازی کنند."
براساس گزارش مدیا ایناف، سه کهکشانی که در این تحقیق رصد شدند در گذشته برپایه قوانین کلاسیک جاذبه نیوتن و فرضیه وجود ماده تاریک توضیح داده شده بودند.
این ستاره شناسان افزودند: "درحالت کنونی هیچ یک از این دو نظریه را مستثنی نمی کنیم، اما این بسیار جالب است که می بینیم می توان برپایه روشی متفاوت از فرضیه ماده تاریک در خصوص شرایط این کهکشانها توضیح داد."
به اعتقاد این دانشمندان، کهکشانهای بیضوی شکل، تنها کهکشانهایی نیستند که از جاذبه کلاسیک اطلاعت نمی کنند بلکه کهکشانهای مارپیچ و توده های کهکشانی نیز می توانند به روشی مشابه رفتار کنند.
منبع: www.nojumi.org

Mojtaba.M
01-25-2012, 10:09 PM
:blink:

شب گذشته، ساکنان مناطق قطبی نیم‌کره شمالی زمین شاهد یکی از منحصربه‌فردترین شفق‌های قطبی در سال‌های اخیر بودند. طوفان خورشیدی که با سرعتی غیرمعمول به زمین برخورد کرد، تمام آسمان را نورافشانی کرد.
این طوفان خورشیدی که امروز به سیاره مریخ برخورد خواهد کرد، در اثر فوران‌های مرتبط با یکی از لکه‌های خورشیدی روی داد. ذرات پرانرژی حاصل از این فوران روز گذشته با میدان مغناطیسی زمین برخورد کرد و در عرض‌های جغرافیایی بالاتر از 66 درجه وارد جو زمین شد. انتقال انرژی این ذرات به مولکول‌های هوا باعث پدید آمدن این نورافشانی شد. رنگ سبز به‌دلیل برانگیختگی اتم‌های اکسیژن و نور سرخ به‌دلیل برانگیختگی اتم‌های نیتروژن ایجاد شده است.
این تصویر پانوراما را گوران استراند از آسترساند سوئد تهیه کرده و در توضیح آن نوشته است: «برای کسی که بیش از 5هزار ساعت را روی یخ‌های قطبی به رصد پرداخته، این منحصربه‌فردترین شفق قطبی بود».

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/4-11-1390/IMAGE634630885670250740.jpg

منبع
خبر آنلاین :Psmiley: (http://khabaronline.ir/detail/195623/science/astronomy)

Mojtaba.M
01-26-2012, 12:54 PM
چگونه نوترون‌هایی را که بین جهان ما و دیگر جهان‌های موازی جابجا می‌شوند، شکار کنیم؟

جهان‌های موازی از آن دسته مفاهیمی است که که اثبات آن بسیار دشوار است و کیهان‌شناسان علاقه زیادی به آن دارند. اکنون گروهی از محققان راهی یافته‌اند تا این پدیده را به صورت تجربی مشاهده کنند.
محمود حاج‌زمان: مفهوم جهان‌های موازی از آن دسته مفاهیمی است که کیهان‌شناسان علاقه زیادی به تئوری پردازی در خصوص آن دارند. با این حال، بسیاری از آنان عموما تمایلی به ارائه اثبات آن ندارند؛ که عمدتا به این دلیل است که اثبات چنین چیزی بسیار دشوار است. اما گروهی از محققان که چند سال قبل نشان داده بودند که چطور ماده می‌تواند بین دنیای ما و دنیاهای دیگر منتقل شود، اکنون گمان می‌کنند که باید بتوانند با استفاده از فناوری موجود این پدیده را در عمل مشاهده کنند. اتفاقی که در صورت وقوع، به تئوری چندجهانی اعتباری دیگر خواهد بخشید. تنها چیزی که این محققان برای این کار نیاز دارند یک بطری نوترون، چند عدد نوترون و یک سال زمان است.
به گزارش پاپ‌ساینس، این آزمایش نیازمند نگهداری بطری نوترون‌ها در وضعیتی فوق‌سرد است، فرایندی که فیزیک‌دانان سالهاست برای اندازه‌گیری سرعت واپاشی نوترون ها انجام می‌دهند. این بطری‌ها –که از مواد معمولی ساخته شده و آکنده از میدان‌های مغناطیسی هستند- قادرند تا این نوترون‌های فوق سرد را به دام بیاندازند و آنها را در چنان سرعت حرکت پایینی نگاه دارند که بتوان نوترون‌ها را مشاهده کرد. فیزیک‌دانان نرخ برخورد این نوترون‌های به دام افتاده را با دیواره ظرف اندازه‌گیری می‌کنند و سرعت کاهش این نرخ را به عنوان سرعت واپاشی نوترون‌ها در نظر می‌گیرند.
در یک آزمایش کامل (ایده‌آل)، واپاشی نوترون‌ها همواره و دقیقا برابر با نرخ واپاشی بتا است؛ اما این اتفاق هیچ‌گاه رخ نمی‌دهد چرا که بطری‌های نوترون ایده‌آل نیستند. به همین دلیل نرخ واپاشی همواره اندکی سریع‌تر است که احتمالا به دلیل آن است که برخی از نوترون‌ها توسط عواملی غیر از واپاشی فرار می‌کنند.
اما شاید هم این طور نباشد. میشل سارازین از دانشگاه نامور بلژیک و گروه کوچکی از همکارانش تصور می‌کنند که شاید این نوترون‌ها به واقع رهسپار دنیای دیگری می‌شوند. از نظر تئوری، آنها قبلا نشان داده‌اند که پتانسیل‌های مغناطیسی به اندازه کافی بزرگ، می‌تواند بستر لازم را برای مبادله ماده میان دنیاهای موازی فراهم کند. آنها در مقاله اخیر خود از داده‌های نرخ واپاشی نوترون استفاده کرده‌اند تا برای احتمال وقوع چنین رخدادی، حد بالایی را تعیین کنند. آنها دریافتند که چنین رخدادی حتی اگر رخ بدهد، بسیار نادر خواهد بود. بر اساس محاسبات آنها احتمال اینکه یک نوترون به درون جهان دیگری بپرد، کمتر از 1 در یک میلیون است.
با این وجود، محاسبات چنین چیزی را کاملا غیرمحتمل نمی‌داند، بخصوص با در نظر گرفتن تعداد نوترون‌های زیادی که وجود دارد. علاوه بر این، سارازین تصور می‌کند که راهی در اختیار دارد تا این پدیده را به صورت تجربی مشاهده کند. هر تغییر در پتانسیل گرانشی باید بر نرخ مبادله ماده تاثیر بگذارد و پتانسیل گرانشی بر روی زمین با گردش سیاره به دور خورشید تغییر می‌کند. کافی است که آزمایش به دام اندازی نوترون را برای یک سال کامل انجام دهید و آنگاه قادر خواهید بود که ببینید در چرخه سالیانه، آیا نوسانی در نرخ واپاشی نوترون وجود دارد یا خیر. اگر این چنین باشد، به آن معناست که نوترون‌ها احتمالا تنها واپاشیده نمی‌شوند، بلکه میان دنیاهای موازی نیز جابه‌جا می‌شوند

منبع :خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/195522/science/fundamental-knowledge)





http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/4-11-1390/IMAGE634630201736033473.jpg

Astronomy
01-26-2012, 02:06 PM
نتایج بزرگترین توفان خورشیدی
فوران خورشیدی عظیمی که قدرتمندترین آنها طی هفت سال گذشته شناسایی شده است، با برخورد با اتمسفر زمین پیامدهای متعددی داشته است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل از مهر، سازمان ملی اقیانوس شناسی و اتمسفری آمریکا روز 23 ژانویه اخطار داد که شعله ای خورشیدی از دسته شعله های M 8.7 از سطح خورشید فوران کرده است. در پی آن رصدخانه دینامیک خورشیدی موفق شد شعله عظیم فرابنفشی را در حال فوران از خورشید به ثبت برساند.
این توفان خورشیدی توسط رصدخانه سوهو و ماهواره های استریو نیز رصد شد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از این رصدگرهای خورشیدی، انفجاری از ذرات به شدت پر انرژی که به فوران کرونالی خورشیدی شهرت دارند، با سرعتی برابر دو هزار و 240 کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت به سوی زمین بود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747760_orig.jpg
بر اساس گزارش پاپ ساینس، از پیامدهای برخورد چنین شعله ای با زمین وقوع شفقهای شمالی زیبا در ارتفاعات کم و احتمال بروز اختلالات ماهواره ای و رادیویی در ارتفاعات بالا بر روی زمین بود.
تغییر مسیر هواپیماها
تشعشعات ناشی از شعله قدرتمند خورشیدی که روز 24 ژانویه با میدان مغناطیسی زمین برخورد کرده است باعث شد تا خطوط هوایی دلتا مسیر تعدادی از هواپیماهای خود را بر فراز قطب شمال تغییر دهد.
در پی اخطار سازمان ملی اقیانوس شناسی و اتمسفری یا NOAA درباره توفان الکترومغناطیسی قدرتمند خورشیدی این شرکت برای جلوگیری از بروز اختلالات ارتباطات ماهواره ای هواپیماهایش، و همچنین ممانعت از قرار گیری خلبانان و مسافران در معرض خطرات احتمالی این توفان الکترومغناطیسی، مسیر تعدادی از پروازهای خود را از فراز قطب شمال تغییر داد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747748_orig.jpg

تصویر شعله جدید خورشیدی
"داگ بیسکر" از مسئولان NOAA اعلام کرد که این توفان برای ساکنین زمین هیچ خطری در پی ندارد. وی همچنین از عدم پرواز هواپیماهای بعضی از خطوط هوایی از جمله خطوط هوایی دلتا بر فراز قطب شمال خبر داد. این شرکت مسیر پروازهای میان هنگ کنگ-آمریکای خود را که معمولا از بالای قطب شمال می گذشت، به سمت مسیرهایی جنوبی تر تغییر داد.
این تغییرات به منظور جلوگیری از دست رفتن ارتباطات رادیویی با هواپیماها انجام گرفته است، زیرا دست کم 6 هواپیما در روز 24 ژآنویه تحت تاثیر این رویداد قرار گرفته و دچار اختلالات رادیویی شدند.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، شعله خورشیدی جدید که منجر به ایجاد بزرگترین تشعشعات خورشیدی بر روی زمین، از سال 2005 تا به امروز شده است، در دسته توفانهای مغناطیسی G3 قرار دارند. توفانهای مغناطیسی از دیدگاه NOAA از نظر شدت به پنج دسته تقسیم می شوند که توفان اخیر از نظر شدت به عنوان توفان G3 معرفی شده است. جنبه زیبایی شناسانه این رویداد نیز شفقهای رنگارنگ و زیبایی است که در قطب شمال زمین به وجود آمده اند.
شفقهای قطبی در کشورهای شمالی
در پی وقوع یکی از قدرتمندترین توفانهای مغناطیسی طی هفت سال گذشته، شفقهای قطبی آسمان کشورهای اسکاتلند، کانادا و نروژ را درخشان ساختند. بر اساس گزارش میل آنلاین، این نورها در پی تعامل ذرات پرانرژی خورشیدی با اتمسفر زمین ایجاد شده و نورهای سبز و آبی رنگی را در الگوهای زیبا و در هم پیچیده در آسمان به وجود می آورد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747761_orig.jpg

شفق قطبی در نروژ، شاید وقوع شفقهای قطبی پدیده ای رایج باشد اما ایجاد طرح پرنده مانندی که در اثر وقوع این شفق در آسمان نروژ نقش بسته است، پدیده ای بسیار نادر است

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747750_orig.jpg

شفقهای قطبی در پی تعامل ذرات پر انرژی خورشیدی با اتمسفر زمین به وجود آمده و مناظر خیره کننده ای را در آسمان زمین به وجود می آورند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747752_orig.jpg

توفان الکترومغناطیسی اخیر یکی از قدرتمند ترین توفانها طی هفت سال گذشته بوده است

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747757_orig.jpg

شفقهای قطبی در آسمان نروژ

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747762_orig.jpg

آسمان سبز شهر لاکسلف در نروژ

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747759_orig.jpg

نورهای شمالی در "دونگال" ایرلند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747756_orig.jpg

ساکنان کانادا و نروژ شاهد بیشترین شفقهای قطبی در آسمان کشورهای خود بوده اند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/747763_orig.jpg

شفق قطبی بر فراز شهر "لاپلند" در فنلاند

منبع: www.nojumi.org

melika bidabadi
01-26-2012, 04:52 PM
سیارهای جدید در منظومه شمسی کشف شد.

http://hamshahrionline.ir/images/position36/2012/1/12-1-25-14450111.jpg (http://hamshahrionline.ir/images/position36/2012/1/12-1-25-14450111.jpg)

دو منجم آماتور انگلیسی موفق به کشف یک سیاره جدید در منظومه شمسی شدند.

"کریس هولمز" و "لی ترئاپلتون" دو منجم آماتور انگلیسی با بررسی تغییرات در الگوهای نوری تصاویر گرفته شده توسط تسلکوپ کپلر ناسا (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=69470)توانستند این سیاره جدید را شناسایی کنند.
در صورت اثبات وجود این سیاره در منظومه شمسی (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=2514)، سیاره جدید به نام این دو منجم آماتور "ترئاپلتون هولمز B" نامگذاری خواهد شد.
به گزارش ایسنا، این سیاره گازی در مدار SPH10066540 و در فاصله 600 تا 3 هزار سال نوری قرار دارد و اندازه آن معادل نپتون (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=138031) تخمین زده می‌شود.
دکتر "کریس لینتوت" از دانشگاه آکسفورد معتقد است این سیاره جدید به دلیل گرمای بیش از حد آن احتمالا فاقد حیات است.
این سومین بار است که منجمان آماتور انگلیسی موفق به کشف سیاره شده‌اند.

منبع:همشهری آنلاین

Mojtaba.M
01-28-2012, 03:06 PM
این روزها فهرست پرواز‌های 3 سال آینده به سوی ایستگاه بین‌المللی فضایی در حالی اعلام شده است که شکست‌های اخیر روسیه در ماموریت‌های فضایی سایه ابهام بر امنیت موشک‌ها و ناو‌های فضایی این ابرقدرت سابق فضانوردی انداخته است.

موشک فضایی سایوز در واقع نمونه تکامل‌یافته‌ای از موشک بین‌قاره‌ای موسوم به آرـ7 است که در سال‌های پرآشوب جنگ سرد ساخته شده بود. این موشک در چندین نوبت دوباره طراحی شده و زیرسامانه‌های الکترونیکی و هدایتی آن اصلاحات فراوانی را شاهد بوده است اما ساختار کلی آرـ7 آنچنان خوب طراحی شده بود که هنوز نیازی به اصلاح آن یا تغییر فرآیند پرتاب، احساس نشده است. موشک فضایی سایوز در بالاترین طبقه خود می‌تواند پذیرای محموله‌های فضایی متنوعی شامل انواع ماهواره، ناو باربری پروگرس یا سفینه سرنشین‌دار سایوز باشد. همنامی سفینه فضایی سایوز با موشکی که آن را حمل می‌کند در‌برخی مواقع باعث سردرگمی خواننده ناآشنا می‌گردد. اولین نمونه ناو سرنشین‌دار سایوز قادر به حمل 3 سرنشین بود که احتیاجی به پوشیدن لباس فضایی نداشتند. این نمونه از سایوز که به منظور سفر به ماه طراحی شده بود، همچنین دارای تجهیزات لازم برای الحاق بود اما دریچه‌ای جهت نقل و انتقال بین 2 سفینه‌ای که به هم وصل می‌شدند، پیش‌بینی نشده بود. از این رو فضانوردان برای انتقال بین سفینه‌ها مجبور به انجام راهپیمایی فضایی بودند، کاری که در زمان الحاق سایوز ۴ و ۵ روی داد. از نظر تاریخی این رویداد، اولین الحاق 2 ناو فضایی سرنشین‌دار و اولین جابه‌جایی خدمه بین 2 سفینه محسوب می‌شود. فضانوردان ناوهای کیهانی سایوز ۱ تا ۱۱، بجز در موارد ضروری (به طور مثال راهپیمایی فضانوردان سایوز5) از لباس فضایی استفاده نمی‌کردند. این مساله باعث مرگ کیهان‌نوردان سایوز۱۱ در هنگام بازگشت به زمین شد. این اتفاق زمانی رخ داد که هنگام بازگشت فضانوردان به زمین و پس از جدایی واحدهای مداری و بازگشت، یکی از دریچه‌ها به طور تصادفی باز شد و باعث خروج هوای ناو به خارج و خفگی فضانوردان گردید. با حذف یک صندلی در سایوزهای ۱۲ تا ۴۰، تعداد سرنشینان به 2 نفر کاهش یافت اما در عوض خدمه می‌توانستند لباس فضایی مناسبی بر تن کنند تا در شرایط ویژه و اضطراری از جان آنها محافظت نماید. با توسعه برخی تجهیزات و به روز کردن دستگاه‌ها، ناو‌های سایوز ـ تی توانستند تعداد سرنشینان را بار دیگر به ۳ نفر برسانند در حالی که هر سه می‌توانستند لباس فضایی بر تن داشته باشند.

سایوز تی.ام سال ۱۹۸۶ و به منظور حمل و نقل خدمه به ایستگاه فضایی «میر» طراحی و ساخته شد. در این نمونه از سفینه فضایی سایوز، موتورهای زمان نشستن، رادیوی برد بلند، چتر نجات اضطراری و سیستم جدید خودکار برای ملاقات و الحاق در فضا اضافه شد. بعد‌ها و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، نمونه دیگری از سایوز، با پسوند تی.ام.آ جهت حمل و نقل بار و مسافر به ایستگاه بین‌المللی فضایی طراحی و ساخته شد و تغییراتی بنا به سفارش سازمان فضایی آمریکا در سامانه چتر نجات و محفظه سرنشین آن اعمال شده است. ناو پروگرس که مدل غیرسرنشین‌دار سایوز است به منظور حمل بار به ایستگاه‌های فضایی طراحی و ساخته شده است.

ماموریت‌های سال آینده

کمتر از یک ماه پیش و در آخرین ماموریت سرنشین‌دار این سفینه فضایی، ناو کیهانی سایوز تی.ام.آ-03 ام در حالی سکوی پرتاب خود در پایگاه بایکونور را ترک کرد که الگ‌کانوننکو شهروند روسیه، آندره کویپرس تبعه هلند و دانالد پتیت فضانورد آمریکایی بر عرشه آن حضور داشتند. 2 روز بعد این ناو به ایستگاه فضایی بین‌المللی پیوست و طبق برنامه قرار است سرنشینان آن تا خرداد سال آینده در این پایگاه مداری فعالیت کنند. طی این مدت فرماندهی ایستگاه با الگ کانوننکو خواهد بود.

سفینه بعدی یعنی سایوز تی.ام.آ-04 ام باید در روزهای نخستین نوروز و یکی دو روزی قبل از این‌که ما ایرانی‌ها سبزه گره بزنیم راهی فضا شود. فرماندهی این ناو با کیهان نورد با سابقه روس گنادی پادالکاست. در این سفر، سرگی روین، شهروند روسیه و جوزف آکابا، تبعه آمریکا وی را همراهی خواهند کرد.

گنادی پادالکا سال 1368 به عنوان فضانورد انتخاب شد. وی یک پرواز به ایستگاه مداری میر و 2 سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی داشته و 585 شبانه روز از عمرش را خارج از جو زمین گذرانده است. سرگی روین سال 1375 به جرگه کیهان‌نوردان روس پیوست و تاکنون لذت سفر به فضا را نچشیده است. جوزف آکابا تقریبا 7 سالی است که نامش در لیست فضانوردان ناسا نوشته شده ولی همین 2 سال پیش شانس آورد و توانست به مدار زمین سفر کند؛ ماموریتی که 13 روز طول کشید.

پیش‌بینی شده است که سایوز تی.ام.آ-04 ام و سرنشینانش در مهر ماه 1391 به زمین بازگردد.

سایوز تی.ام.آ-05 ام که اوایل تابستان پیش رو راهی مدار زمین می‌شود، 6 ماه به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل باقی خواهد ماند و سپس با 3 سرنشین جدید راه بازگشت به زمین را در پیش می‌گیرد. یوری مالنچنکو (شهروند روسیه)، سونیتا ویلیامز (تبعه آمریکا) و اکیهیکو هوشید (فضانورد ژاپن)، 3 کیهان‌نورد باسابقه‌ای هستند که سوار بر این ناو راهی فضا خواهند شد.

یوری مالنچنکو سال 1375 برای سفر به فضا انتخاب شد. نخستین سفرش را 7 سال بعد انجام داد. پس از آن یک بار هم با شاتل فضایی، سفر کوتاه 11 روزه‌ای به مدار زمین داشت اما هر کدام از سفر‌های بعدی او با سایوز به ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود 6 ماه طول کشید که جمع مدت اقامت فضایی‌اش را به514 شبانه روز رساند. در جریان سومین سفر، او در حالی که در مدار زمین بود با دختر مورد علاقه‌اش ازدواج کرد. مراسم عروسی آنها از طریق مرکز هدایت پرواز انجام شد و نام او به عنوان نخستین داماد فضایی به ثبت رسید!

سونیتا ویلیامز سرنشین دیگر سایوز تی.ام.آ-05 ام یک ماموریت 195 روزه در پرونده دارد که در جریان آن طی 4 بار راهپیمایی در فضا، رکورد جالبی از راهپیمایی زنان در فضا را به مدت 29 ساعت و 17 دقیقه به دست آورد و اکیهیکو هوشید فضانورد ژاپن نیز یک بار با شاتل آمریکا سفری تقریبا 14 روزه به مدار داشت.

پس از این ماموریت می‌توانید از تابستان خودتان لذت برده و به سفر بروید تا این‌که در اوایل پاییز نوبت پرتاب بعدی از راه برسد. در این ماموریت پاییزی الگ نویتسکی، یوگنی ترلکین (هر دو شهروند روسیه) و کوین فورد (تبعه آمریکا) با سایوز تی.ام.آ-06 ام سکوی پرتاب شماره 1 بایکونور را به مقصد مدار زمین ترک خواهند گفت. آنها قرار است مثل سایر خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود 6 ماه در این سرزمین کوچک‌مداری اقامت کنند و البته حسابی کار نمایند. الگ نویتسکی و یوگنی تارلکین هیچ کدام سابقه سفر فضایی ندارند، اما کوین فورد قبلا یک‌بار تجربه ماموریتی 14 روزه به مدار زمین را داشته است.

سفر بعدی با سایوز تی.ام.آ-07 ام است که اواخر پاییز سال بعد آغاز می‌شود. این ناو فضایی قرار است تا اواخر شهریور 1392 در کنار ایستگاه بین‌المللی فضایی در مدار زمین باقی بماند. بر عرشه این ناو 3 کیهان‌نورد از 3 کشور مختلف دنیا حضور خواهند داشت؛ رامان راماننکو شهروند روسیه، تام مارشبورن تبعه آمریکا و کریس هدفیلد فضانورد کانادا.

رامان راماننکو، فرزند فضانورد با سابقه و رکورددار روسیه، یوری راماننکو و از نسل دوم کیهان‌نوردان به شمار می‌رود. این خلبان برجسته نیروی هوایی 15 سال پیش جهت آموزش برای ماموریت‌های فضایی فراخوانده شد. وی نخستین سفر فضایی‌اش را 4 سال بعد از آغاز تمرینات فضانوری انجام داد و 188 شبانه‌روز در فضا بود. تام مارشبورن، کیهان‌نورد 51 ساله ناسا سال 1388 سفری 16‌روزه با شاتل فضایی به مدار زمین داشت. کریس هدفیلد فضانورد کانادایی از همکار آمریکایی‌اش باسابقه‌تر است و طی 2 سفر در سال‌های 1373 و 1380 بیش از 20 شبانه‌روز در فضا بوده است.

اما آخرین سایوز سال 1391 موسوم به سایوز تی.ام.آ-08 ام به فرماندهی پاول وینوگردوف در حالی اواسط زمستان راهی مدار زمین می‌شود که الکساندر میسورکین شهروند روسیه، کریس کسیدی تبعه آمریکا وی را همراهی می‌کنند تا حدود 6 ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی همکاری داشته باشند.

پاول وینوگردوف، کیهان‌نوردی است که ماموریت فضایی در پرونده دارد. سفر اول او در مجتمع مداری میر حدود 198 شبانه‌روز طول کشید و پرواز دومش در ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز حدود 6 ماه ادامه داشت. در جریان همین سفر بود که او مجموعه‌ای از مینیاتور‌های استاد فرشچیان را به عنوان نخستین محموله ایرانی با خود به فضا برد.

الکساندر میسورکین، سرگرد نیروی هوایی روسیه که سال 1384 برای سفر به فضا انتخاب شد، نخستین پروازش را با همین ماموریت انجام خواهد داد. کریستوفر کسیدی فضانورد 41 ساله آمریکایی که 8 سال است به گروه کیهان‌نوردان ناسا پیوسته است، یک پرواز 16 روزه به فضا در پرونده خود دارد و حالا می‌رود تا 6 ماه زندگی در مدار زمین را تجربه کند.

منبع :جام جم سیروس برزو :pacman:

Sky_Watcher
01-28-2012, 04:52 PM
سیارهای جدید در منظومه شمسی کشف شد.

http://hamshahrionline.ir/images/position36/2012/1/12-1-25-14450111.jpg (http://hamshahrionline.ir/images/position36/2012/1/12-1-25-14450111.jpg)

دو منجم آماتور انگلیسی موفق به کشف یک سیاره جدید در منظومه شمسی شدند.

"کریس هولمز" و "لی ترئاپلتون" دو منجم آماتور انگلیسی با بررسی تغییرات در الگوهای نوری تصاویر گرفته شده توسط تسلکوپ کپلر ناسا (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=69470)توانستند این سیاره جدید را شناسایی کنند.
در صورت اثبات وجود این سیاره در منظومه شمسی (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=2514)، سیاره جدید به نام این دو منجم آماتور "ترئاپلتون هولمز B" نامگذاری خواهد شد.
به گزارش ایسنا، این سیاره گازی در مدار SPH10066540 و در فاصله 600 تا 3 هزار سال نوری قرار دارد و اندازه آن معادل نپتون (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=138031) تخمین زده می‌شود.
دکتر "کریس لینتوت" از دانشگاه آکسفورد معتقد است این سیاره جدید به دلیل گرمای بیش از حد آن احتمالا فاقد حیات است.
این سومین بار است که منجمان آماتور انگلیسی موفق به کشف سیاره شده‌اند.

منبع:همشهری آنلاین
منظورتون واحد نجومیه دیگه!!!!

Astronomy
01-28-2012, 07:07 PM
منظورتون واحد نجومیه دیگه!!!!
اینجا رو نگاه کنید
http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?697-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%87%D8%A7%D8%AA-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%DB%8C-%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%87%E2%80%8C%E2%80%8C%D 9%87%D8%A7&p=26366&viewfull=1#post26366
روش قبلا بحث شده

STAR4U
01-29-2012, 03:04 PM
ثبت پروژه های عظیم فضايي توسط ژاپني ها (http://www.noojum.com/astronomy-news/66-world-news/2852-space-mega-projects-design.html)

http://www.noojum.com/images/stories/news/world/moon-energy1b.jpgلونا رينگ٬ تصويري از خط استواي ماه. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)

گاهی اوقات دنیای واقعی و اتفاقات روزمره حتی از رویا و تصورات بسیاری از ما انسان ها نیز پیشی می گیرد. "انرژی" .بله، این واژه که به دفعات آن را شنیده اید یکی از مهمترین نیازهای انسان در کره زمین بوده و مشکلات حاصل از کاهش منابع سوختی و انرژی روز به روز در حال افزایش است. محققین و دانشمندان زیادی برای پیدا نمودن روش های جدیدی که بتوانند برطرف کننده نیازهای سوختی در کره زمین باشد در تلاشند و اینبار ژاپنی ها طرحی باورنکردنی ارائه داده اند!
نظرتان درباره يك جمع كننده خورشيدي بر سطح ماه كه قادر است انرژي را به زمين انتقال دهد چيست؟! اين طرح که "لونا رینگ" خوانده می شود توسط يك كمپاني ژاپني 200 ساله ارائه شده است. اين كمپاني با نام شي مي زو Shimizu)) به خاطر تكنولوژي هاي آينده و ارتقاء ساختارهاي گوناگون به خود مي بالد. در مورد لونا رينگ بايد گفت در واقع مجموعه اي از سلولهاي خورشيدي است كه قادر خواهد بود همانند يك كمربند در طول تمام 11000 كيلومتر خط استواي ماه قرار گرفته و يك دستگاه انتقال ليزري٬ يك پرتو ليزر متراكم پر انرژي را به سوي ايستگاه هاي دريافت كننده روي زمين خواهد فرستاد.

این پروژه همراه با هتل هايی در حال چرخش٬ پاگاه هاي قمري٬ ابرشهرهاي هرمي و بسياري چيزهاي ديگر می باشد.


http://www.noojum.com/images/stories/news/world/moon-energy2.jpg

انرژي جمع آوري شده در سطح ماه به زمين انتقال داده خواهد شد. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)





براي اينكه اين پروژه موفق شود تيم هايي از فضانوردان مجبور خواهند بود عمليات روباتيکي را در سطح ماه انجام دهند. بنابراين به يك پايگاه قمري نياز خواهند داشت. شي مي زو طراحي آن را مد نظر قرار داده.



http://www.noojum.com/images/stories/news/world/moon-energy3.jpg




يك پايگاه قمري پيشنهادي كه از ساختارهاي شش وجهي ساخته شده است. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)




پايگاه هاي قمري با استفاده از بتن هاي ساخته شده از مواد و ترکیبات قمري ساخته خواهند شد. ساختارهاي شش وجهي اجازه گسترش هاي بعدي را از همه جهت فراهم خواهند ساخت. سيستم هاي ساختاري غير بشري در محيط خشن ماه قابل اعتماد خواهند بود. كاربرد ساختارهاي خود جمع كننده با استفاده از سيستم هاي غشايي و هوا-باد طول موج هاي نوري را شناسايي كرده و هزينه انتقال را كاهش مي دهد. شي مي زو همچنين در حال آماده سازي تكنولوژي هاي روباتيكي است كه قادر باشد در پايگاه هاي قمري به كار گرفته شود. اين كار باعث مي شود خطرات فعاليت هاي انساني به حداقل برسد.





http://www.noojum.com/images/stories/news/world/moon-energy4.jpgنماي جلويي يك پايگاه قمري. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)




براي ماموريت هاي انساني بلند مدت، قسمت جلويي پايگاه بايد طوري طراحي شود كه گراويته آن G6/1 باشد.
سخنگوي شركت شي مي زو مي گويد: آنها بيش از 200 سال است كه ساختارهاي تكنولوژيكي را جمع كرده اند و خوشحال خواهند شد كه آنها را براي افق هاي جديدي در ماه به كار برند. و اين درحالي است كه هنوز تحقيق و توسعه در بخش هاي ساختاري، مواد، سيستم هاي بنيادي و طراحي پايگاه هاي قمري ادامه دارد.







http://upload.harferooz.com/images/148moon_energy5.jpg



آسانسور هتل فضايي، 240 كيلومتر بالاي زمين. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)






شي مي زو يك هتل فضايي مد نظر دارد كه شامل يك آسانسور فضايي، تقريباً به طول 240 كيلومتر است تا به راحتي از زمين قابل دسترسي باشد. (ساخت يك آسانسور فضايي آسان نخواهد بود). اين ساختار پيچيده بزرگ از چندين بخش تشكيل خواهد شد از جمله لابي، رستوران و فضاهايي براي تفريح.


http://upload.harferooz.com/images/974moon_energy6.jpg



تصوير يك ابرشهر هرمي شكل كه 2000 متر ارتفاع دارد. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)




شي مي زو همچنين به دنبال اين است كه چگونه مي توان بر روي زمين بناهايي را ساخت كه بتوان در اقيانوس، مردم و ساختمان ها را درون آن جاي داد. ابرشهر هرمي، شهري است كه به تنهايي يك ميليون نفر را در خود جاي مي دهد. ساختار اوليه آن يك مجموعه از واحدهاي هشت وجهي است كه شامل يك ميله از جنس مواد سبك وزن نظير فيبرهاي كربني است. اين پروژه يك پروژه بي نظير از نظر مقياس و ابعاد خواهد بود.




http://upload.harferooz.com/images/847moon_energy7.jpg


جزاير سبز شناور به همراه شهرهايي در هوا. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)



اين روستاهاي شناور سبز رنگ شبيه زنبق بزرگ شناور در آب است. شي مي زو مي خواهد چنين شهرهايي را خلق كند تا درست مانند يك زنبق عمل كرده و CO2 را مانند يك گياه جذب كند. همچنين با استفاده از ديگر تكنولوژي هاي محيطي به يك سيستم كربن منفي دست يابد. نيروي خورشيدي و منابعي از اقيانوس، مواد زايد را به انرژي تبديل كرده و باعث مي شود تا شهر شناور به كارايي 100 درصد دست يابد.

منبع : سایت نجوم ایران (http://www.noojum.com/index.php)

Negar Najafi
01-29-2012, 09:34 PM
این هم از سایت منجم باشی:
http://monajembashi.ir (http://monajembashi.ir/)

Astronomy
01-29-2012, 10:18 PM
آیا پوزیترونیوم، اسرار ضدگرانش را برملا می‌کند؟

چرا در آغاز خلقت، ماده با پادماده ناپدید نشد تا به جریانی عظیم از فوتون‌ها تبدیل شود؟ آیا انبساط فزاینده کیهان به این دلیل است که رفتار گرانشی پادماده درست عکس ماده است؟ چرا در اطرافمان پادماده نیست؟



آیا پادماده، همراه همیشگی ماده که قرار است مانند سایه همه جا همراه او باشد، می‌تواند اثر ضدگرانشی داشته باشد؟ محققان آزمایشی ترتیب داده‌اند که به زودی به این پرسش پاسخ خواهد داد.

همانطور که می‌دانید مواد طبیعی می‌توانند هر ماده دیگری را روی زمین جذب کنند اما هنوز کسی نمی‌تواند رفتار گرانشی پادماده را پیش‌بینی کند. پنج‌شنبه گذشته، تیمی از متخصصان فیزیک در Physics Review Letters اعلام کردند موفق به ایجاد زوج‌هایی پایدار از الکترون و ذرات پادماده آن یعنی پوزیترون‌ شده‌اند که می‌تواند معمای ضدگرانش را برای همیشه حل کند.

محققان می‌گویند هر ذره‌ای در فیزیک، پادماده‌ای دارد که از هر نظر - که تاکنون امکان بررسی آن وجود داشته – کاملا به آن شبیه بوده و تنها بار الکتریکی (و برخی ویژگی‌های بنیادی) مخالفی دارد. نظریه‌های اخیر نیز رویکرد مشابهی دارند و بر اساس آن‌ها هنگام آغاز خلقت عالم، ماده و پادماده به میزان یکسان ایجاد شده و هر جا با یکدیگر برخورد داشته‌اند، با از بین بردن یکدیگر پرتوهای پرانرژی نور را خلق کرده‌اند. حالا این پرسش پیش می‌آید که چرا و چطور جهان تازه‌ای خلق شده و چرا آنچه در اطراف ما وجود دارد از ماده ساخته شده است؟

احتمالا یکی از مشخصه‌هایی که می‌تواند پادماده را از ماده متمایز کند، رفتار گرانشی آن است. بسیاری از محققان معتقدند که پادماده می‌تواند ماده را جذب کند و بعضی دیگر می‌گویند باید منتظر دافعه باشیم.

پاسخ‌های ضمنی متعددی برای این پرسش که چرا جهان در لحظه خلقت ناپدید نشده تا به دریایی از فوتون‌ها تبدیل شود یا چرا جهان پیرامون ما بیشتر بسط پیدا می‌کند، نیز وجود دارند اما بررسی صحت این ایده‌ها تقریبا غیرممکن است.

به گزارش بی. بی. سی، محققان دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید موفق شده‌اند با طرح آزمایشی به حل این معما کمک کنند. آن‌ها جفت‌هایی از الکترون و ‌پوزیترون را ایجاد کرده‌اند که در مدارهای ثابتی به دور یکدیگر حرکت می‌کنند. پژوهشگران این موجود جدید را پوزیترونیوم نامیده‌اند.

برای جلوگیری از برخورد این جفت ذرات با یکدیگر و از بین رفتنشان از القای محتاطانه انرژی استفاده شده که به ترازهای ریدبرگ معروف است.

این ذرات مانند خودروهای مسابقه‌ای که می‌توانند در خطوط متعدد یک مسیر حرکت کنند، با گرفتن انرژی به مدارهای بالاتری که دور ذرات دیگر وجود دارند، راه پیدا خواهند کرد. مشکل اینجاست که این اتم‌های پوزیترونیوم ریدبرگ که به تراز انرژی بالا‌تر ارتقا پیدا کرده‌اند، تنها سه‌میلیاردیم ثانیه دوام می‌آورند.

این گروه امیدوار است بتواند آزمایش فوق را تا دوام این ذرات در بازه‌ای چندهزارم ثانیه‌ای توسعه دهد و آنگاه ببیند که این ذرات به کدام سمت کشیده خواهند شد؟


منبع: www.nojum.ir (http://www.nojumi.org)

Astronomy
02-02-2012, 11:24 AM
راز الکترون های گم شده در جو حل می شود

نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که الکترون‌های ناپدید شده توسط کشند‌های ناشی از ذرات باد خورشیدی، در دوره تشدید فعالیت خورشید، جاروب شده‌اند


به هنگام فعالیت‌های قوی خورشیدی مانند فوران خرمنی تاج، بخشی از لایه‌های خارجیِ مغناطیسی شدهٔ جو خورشید با میدان مغناطیسی زمین برخورد می‌کنند و موجب به وجود آمدن طوفان‌های ژئو‌مغناطیسی می‌شوند که این طوفان‌ها می‌توانند به سامانه‌های الکترونیکی فضاپیما‌های موجود در مدار زمین آسیب برسانند. کمربند تابشی خارجی زمین، فضایی به شکل پیراشکی است که مملو از الکترون‌هایی است که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در حرکت‌اند و طوفان‌های خورشیدی بر این فضا تاثیر خاصی دارد.
در زمان تشدید باد خورشیدی که انتظار می‌رود کمربند تابشی زمین پر از الکترون شود، بهخاطر تشدید طوفان‌های ژئومغناطیسی الکترون‌ها ناپدید می‌شوند.
http://nojum.ir/files/photo/1202/edc2962739624a168378f3e13b708363.jpg

واقعا الکترون‌ها کجا می‌روند؟ تا همین اواخر پاسخ واضحی بر‌ای این سوال وجود نداشت. برای حل این معما «درو ترنر» (Drew Turner)، پژوهش گر دانشگاه UCLA و تیمش از داده‌های به دست آمده از سه فضاپیمایی که در فواصل مختلف از زمین در مدار هستند، برای به دام انداختن الکترون‌های گریزان استفاده کردند.
این داده‌ها نشان داد که اندکی از الکترون‌های گم شده وارد جو می‌شوند و بیشتر آن‌ها توسط زمین به عقب رانده می‌شوند. با یورش ذرات باد خورشیدی در زمان تشدید فعالیت‌های خورشید، کمربند تابشی زمین تهی از الکترون شده و طوفان‌های ژئومغناطیسی را موجب می‌شوند.
این الکترون‌های پر انرژی می‌توانند لباس‌های فضانوردان را سوراخ کرده و آسیب‌های جدی ایجاد کنند. شناخت بهتر از الکترون‌ها به ساخت مدل‌های درست‌تر برای پیش بینی تاثیرات طوفان‌های ژئومغناطیسی بر کمربند تابشی کمک می‌کند.

منبع: www.nojum.ir

hadi soleimani
02-03-2012, 09:07 PM
سلام دوستان.یه خبر خوب برای آن جمله از دوستانی که معتقد به حیات خارج از زمین هستن.

من الان از اخبار درمورد کشف سیاره خاکی شبیه به زمین شنیدم.ولی متوجه اسم و مکانشو نشدم.فقط فهمیدم که مثل اینکه 4برابر بزرگتر از اندازه زمین ما هستش .از دوستان عزیز کسی راجب این کشف چیزی میدونه؟وای چی میشه 1روزی از پشت تلسکوب موجوداتی رو ببینیم که دارن توی 1سیاره دیگه اینورو اونور میپرن.خیلی حال میده هاا.البته با این زمینه ذهنی که مال چند میلیون سال پیشه.

من این همه خبر خوب میدم.مژدگانیه من چی میشه پس؟؟؟


http://s2.picofile.com/file/7280223759/King_2010_3_1920x1080_2_.jpg

Astronomy
02-03-2012, 09:12 PM
رصد سیاره ای سنگی در منطقه قابل سکونت جهان
اخترشناسان موفق به کشف سیاره ای جدید شده اند که می تواند یکی از بهترین کاندیداهای فراخورشیدی برای میزبانی از حیات باشد.
به گزارش خبرگزاری مهر، این سیاره مانند زمین سیاره ای سنگی بوده و در منطقه ای قابل سکونت از مدار ستاره اش در حرکت است، جایی که حرارت برای وجود آب مایع بر روی سطح سیاره کاملا مناسب است.
به گفته اخترشناسان درجه حرارت بر روی این سیاره بسیار به زمین نزدیک است. این سیاره با استفاده از اطلاعات به ثبت رسیده تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا رصد شده است، این اطلاعات میزان نوسانات در حرکت ستاره ها را تحت تاثیر کشش گرانشی سیاره هایی که در مدار ستاره در حرکتند، محاسبه می کند.
جرم سیاره جدید 4.5 برابر زمین است و در مدار ستاره ای به نام gj 667c در فاصله 22 سال نوری از زمین در حرکت است، 22 سال نوری در مقیاس زمان کیهانی فاصله ای بسیار نزدیک بوده و می توان این ستاره را همسایه زمین برشمرد.
سیاره سنگی جدید به همان اندازه از ستاره اش نور جذب می کند که زمین از خورشید، این سیاره به گفته اخترشناسان در مدار ستاره ای در حرکت است که عضو سامانه خورشیدی سه ستاره ای است، اما دیگر ستاره های این سامانه در فواصل بسیار دورتری قرار دارند.
این ستاره ها از ساختار شیمیایی متفاوتی برخوردارند و عناصری سنگین تر از هلیوم، مانند آهن، کربن و سیلیکون در آنها کمیاب است. ردیابی چنین سیاره ای به این نزدیکی و به این سرعت، نشان می دهد کهکشان راه شیری مملو از میلیاردها سیاره سنگی قابل سکونت است و همچنین به آن معنی است که سیاره های قابل سکونت می توانند در محیطهای متنوعی به وجود بیایند.
بر اساس گزارش تلگراف، محققان بر این باورند که در این سیستم سه ستاره ای جدید یک سیاره گازی و یک ابرزمین نیز وجود داشته باشد که برای تایید وجود این دو سیاره، به مطالعات بیشتری نیاز خواهد بود.
منبع: مهر

hadi soleimani
02-03-2012, 11:37 PM
رصد سیاره ای سنگی در منطقه قابل سکونت جهان
اخترشناسان موفق به کشف سیاره ای جدید شده اند که می تواند یکی از بهترین کاندیداهای فراخورشیدی برای میزبانی از حیات باشد.
.
.
.
مهر

دوست عزیز میدونید این سیاره و ستاره اش در کدوم صورت فلکی قرار دارند؟

Astronomy
02-03-2012, 11:48 PM
دوست عزیز میدونید این سیاره و ستاره اش در کدوم صورت فلکی قرار دارند؟
در صورت فلکی عقرب
اگر مقاله های انگلیسی هم میخونید اینجا به خوبی توضیح داده شده
http://news.nationalgeographic.com/news/2012/02/120202-new-planet-super-earth-habitable-zone-life-space-science/

space
02-04-2012, 10:43 PM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فناوري

امكان رهگيري موقعيت لحظه‌يي ماهواره ايراني «نويد علم و صنعت» و آگاهي از جزئيات فني و مداري ماهواره با مراجعه به وب سايت جهاني رهگيري ماهواره ها براي عموم علاقمندان فراهم است.
به گزارش خبرنگار فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، ماهواره «نويد»، سومين ماهواره بومي ايراني که تمامي مراحل طراحي، ساخت، تجميع، آزمايش و آماده سازي براي پرتاب آن در داخل کشور انجام شده بامداد جمعه همزمان با دهه فجر و در آستانه روز ملي فناوري فضايي با موفقيت به فضا پرتاب و در حال حاضر در حال گردش در مدار زمين است.
ماهواره ايراني نويد علم و صنعت 50 كيلوگرم وزن داشته و براي تزريق در ارتفاع 370 كيلومتري طراحي شده است. طول عمر مداري اين ماهواره دو ماه بوده و در هر شبانه‌روز شش بار از فراز جمهوري اسلامي ايران عبور مي‌كند و در ديد ايستگاه‌هاي زميني قرار مي‌گيرد.
علاقمندان مي توانند با مراجعه به نشاني اينترنتي http://www.n2yo.com/?s=38075 (http://www.n2yo.com/?s=38075) موقعيت لحظه‌يي ماهواره و ساير مشخصات آن را به صورت آنلاين مشاهده کنند.
ماموريت سطح يك ماهواره‌ نويد علم و صنعت، تصويربرداري از سطح زمين با قدرت تفكيك مناسب براي ماموريت محوله و ارسال تصاوير و اطلاعات پايشي سيستم بر مدار لئو به ايستگاه‌هاي زميني است.
‌تصاوير دريافتي از ماهواره داراي كاربردهاي عملياتي در زمينه‌هاي جو و علوم هواشناسي، منابع، بلاياي طبيعي مانند پيش بيني شرايط آب و هوا، ميزان دما و رطوبت، برآورد ميزان جنگل‌ها، شناسايي‌ آتش سوزي جنگل‌ها، خشكسالي، زلزله، سيل و نيز تعيين خطوط ساحلي است.
پرتاب اين ماهواره كه توسط محققان دانشگاه علم و صنعت ايران طراحي و ساخته شده با استفاده از ماهواره‌بر «سفير نويد» از كلاس ماهواره‌بر سفير B1 انجام شده كه در سازمان هوافضاي وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح توسعه يافته است.
بهينه كردن سيستم و زيرسيستم‌هاي طراحي و ساخت ماهواره‌بر سفير، ايجاد زيرساخت‌هاي مناسب و كسب توانمندي جهت طراحي و ساخت ماهواره‌برها، ورود به بازار جهاني خدمات فضايي به واسطه پرتاب ماهواره‌ها، استفاده حداكثري از توانمندي‌هاي داخلي در توسعه علوم و فناوري‌هاي فضايي از دستاوردهاي پروژه ماهواره‌بر «سفير نويد» اعلام شده است.

Astronomy
02-07-2012, 05:34 PM
عملکرد خورشید زیر ذره بین دقیق ناسا

مرکز آب و هوای فضایی ناسا به زودی مجهز به تجهیزات بسیار پیشرفته پیش‌بینی فعالیت‌های خورشیدی خواهد شد که نخستین از نوع خود در جهان هستند.



پس از چند سال‌ آرامش نسبی، خورشید شروع به فعالیت دوباره کرده است. تا حدود ۲۰ ماه آینده که خورشید کاملا بیدار شود، یک تیم پژوهشی ناسا در مرکز فضایی گادرد، که مسئول تحقیق بر روی فعالیت‌های خورشیدی است تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای در اختیار خواهند داشت که به آن‌ها امکان پیش‌بینی‌های دقیق‌تر فعالیت‌های خورشیدی را خواهد داد.

آزمایشگاه آب و هوای فضایی در مرکز فضایی گادرد اخیرا بودجه‌ای دریافت کرده است تا یک فناوری پیشرفته رایانه‌ای را به نام «پیش‌بینی جمعی» پیاده‌سازی نماید. هوا‌شناسان از این شیوه پیشرفته هم‌اکنون برای ردیابی مسیرهای احتمالی و اثرات گردباد‌ها و دیگر رویدادهای شدید جوی استفاده می‌کنند.

http://nojum.ir/files/photo/1202/e617dabc52b1403cbd5f92e9e800afe9.jpg
به گفته یکی از پژوهشگران آزمایشگاه هوا‌شناسی فضایی به نام مایکل هس (Michael Hesse): ‌ «هوا‌شناسی فضایی هم‌اکنون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد اما ما قصد داریم آن را بهبود ببخشیم. پیش‌بینی جمعی درجه اطمینان پیش‌بینی‌ها را بالا‌تر خواهد برد. این امر حیاتی است چرا که امروزه جهان بیش‌ از هر زمان دیگری روی فضا تکیه دارد. فناوری ارتباطات، ناوبری و تولید الکتریسیته همه از آب و هوای فضایی تاثیرپذیر هستند». این اولین بار است که قرار است از فناوری پیش‌بینی جمعی در دانش آب و هوای فضایی استفاده شود.

به خصوص در زمان فعلی پیش‌بینی فعالیت‌های خورشیدی از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که پس از رسیدن به کمینه فعالیت‌های خود در سال ۱۳۸۶، خورشید اخیرا شروع به بیدار شدن کرده است. در ۱۳ مرداد ۱۳۹۰ زبانه‌ای در نزدیکی یکی از لکه‌های خورشیدی ایجاد شد که بر خلاف انواع مشابهش مقادیر زیادی از مواد موجود در تاج خورشید را به بیرون پرتاب کرد. جرم ماده جدا شده می‌تواند تا ۱۰ میلیارد تن برسد و ذرات پرتاب شده می‌توانند تا میلیون‌ها کیلومتر در ساعت شتاب بگیرند.

قبل از این مورد دو زبانه دیگر نیز طی ۴۸ ساعت ثبت شده بودند که مجموعا خطر سه‌گانه‌ای را ایجاد کردند. خوشبختانه این زبانه‌ها تنها منجر به ایجاد یک توفان الکترومغناطیسی متوسط شدند که ناشی از برخورد ذرات خورشیدی با اتم‌های نیتروژن و اکسیژن در جو زمین و بر فراز قطب‌‌ها بود.

اما عواقب توفان‌های خورشیدی می‌تواند در آینده به مراتب بد‌تر از این باشند. تا سال ۲۰۱۳ خورشید به تدریج به بیشینه فعالیت‌ها خود خواهد رسید. در این برهه شاهد توفان‌های خورشیدی بیشتر و قوی‌تر خواهیم بود که همه سیارات و سفینه‌های فضایی موجود در مسیر خود را تحت تاثیر قرار خواهند داد. در گذشته توفان‌های خورشیدی باعث ایجاد اختلال در خطوط انتقال برق روی زمین و خرابی تجهیزات موجود در ماهواره‌‌ها شده بودند. این توفان‌ها همچنین می‌توانند برای فضانوردان مضر باشند اگر به آن‌ها هشدارهای لازم برای برداشتن پوشش محافظ داده نشده باشد.

البته هیچ‌ کس نمی‌تواند فعالیت‌های خورشید رو به طور دقیق پیش‌بینی کند. به گفته یکی از محققان ارشد گروه پژوهشی به نام آنتی پولکینن (Antti Pulkkinen): «ما حتی نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم خورشید یک هفته دیگر چه خواهد کرد چه برسد به یک یا دو سال آینده. تنها چیزی که می‌دانیم این است که خورشید فعال‌تر خواهد شد».

با توجه به شدت یافتن فعالیت‌های خورشید، پژوهشگران از افزایش توانایی پیش‌بینیشان هیجان‌زده هستند. در وضعیت فعلی، تیم پژوهشی یادشده مدلی را برای پیش‌بینی توفان‌های خورشیدی مورد استفاده قرار می‌دهند که یک دسته از پارامترهای مرتبط را محاسبه می‌کند. این پارامتر‌ها از روی داده‌های به دست‌آمده از برخی ماهواره‌های ناسا محاسبه می‌شوند. اما از آنجایی که این ماهواره‌ها مخصوص پروژه‌های پژوهشی دیگر هستند هیچ تضمینی برای دریافت بلا درنگ و پیوسته داده‌ها وجود ندارد. به علاوه گاهی نقایصی نیز در داده‌ها وجود دارند. این نقایص به مرور زمان بیشتر هم می‌شوند که به نوبه خود منجر به پیش‌بینی‌هایی می‌گردد که با شرایط واقعی هم‌خوانی ندارند. این امر به خصوص برای ناسا و سازمان‌های مرتبط دیگر ناخوشایند است چرا که آن‌ها به پیش‌بینی‌های مرکز فضایی گادرد وابسته هستند تا اقدامات پیش‌گیرانه لازم برای محافظت فضانوردان و تجهیزات فضایی را به عمل آورند.

اما پیش‌بینی جمعی قابلیت فائق آمدن بر محدودیت‌های بالا را دارد چرا که به پژوهشگران این قدرت را می‌دهد تا شرایط حاکم بر محاسبات را اندکی تغییر دهند. در نتیجه پژوهشگران قادر خواهند بود تا به اطلاعات مرتبط با همه نحوه‌های مختلف تکامل زبانه‌های خورشیدی در طی چند ساعت آینده دسترسی داشته باشند.

این گروه پژوهشی هم‌اکنون رایانه‌های جدیدی را نصب و راه‌اندازی کرده است و امیدوار است تا مجهز به قابلیت پیش‌بینی‌های تخصصی‌تر شود. به محض اینکه این شیوه جدید پیش‌بینی‌ فعالیت‌های خورشیدی به تایید آزمایشگاه آب و هوای فضایی ناسا برسد، در اختیار دیگر نهادهای مرتبط با پیش‌بینی‌های آب و هوایی در آمریکا نیز قرار خواهد گرفت و قدرت پیش‌بینی‌های فضایی ایالات متحده را افزایش خواهد داد.

منبع: www.nojum.ir

Astronomy
02-07-2012, 06:59 PM
استفاده از "واقعیت افزوده" برای جراحی در فضا
فضانوردانی که به مناطق دورافتاده فضا سفر خواهند کرد، با انواع مشکلات پزشکی مواجه می شوند از این رو آژانس فضایی اروپا از فناوری "واقعیت افزوده" برای کمک به فضانوردان استفاده خواهد کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، سیستم جدید واقعیت افزوده می تواند به فضانوردان کمک کند تا از یکدیگر مراقبت کنند، به این شکل فضانوردان می توانند با تاباندن برنامه ای گرافیکی بر روی بیمار به تشخیص بیماری پرداخته و حتی بر روی وی جراحی انجام دهند. از چنین فناوری حتی می توان برای جراحی از راه دور در کشورهای در حال توسعه استفاده کرد.
سیستم جراحی و تشخیص کمک پزشکی رایانه ای یا CAMDASS تنها با فراصوت کار می کند که امکان استفاده از آن در ایستگاه فضایی بین المللی وجود دارد. اما به گفته آژانس فضایی اروپا هدف اصلی استفاده از این سیستم برای اجرای فرایندهای پزشکی است که ممکن است فضانوردان در سفرهای طولانی فضایی به آنها نیازمند شوند.
کاربران CAMDASS باید عینکی مجهز به نمایشگری سه بعدی و دوربین فروسرخ را برای ردیابی امواج فراصوت به چشم بگذارند. نشانه هایی که بر روی بدن بیمار قرار گرفته مناطق مورد نظر بدن را آشکار می کند، سپس سیستم بیمار را تشخیص داده و تصویر مقابل دید کاربر را با ابعاد نمایشگر تنظیم می کند.
در این نمایشگر کاربر می تواند نشانه های معلقی را ببیند که با نشانه های ثبت شده بر روی بدن بیمار همخوانی دارند، تنظیم کردن این نشانه ها با یکدیگر به کاربر کمک می کند تا مکان کاوشگر فراصوت یا دیگر ابزارهای مورد نیاز را بر روی بدن بیمار را مشخص کند. تصاویر مرجع نیز آنچه کاربر باید درون بدن بیمار ببیند را نمایش می دهند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، آژانس فضایی اروپا این سیستم را با کمک دانشجویان پزشکی و پرستاری در دانشگاه "سنت پیر" در براسل مورد آزمایش قرار داده و مشاهده کرد دانشجویان می توانند با کمک این سیستم و بدون کسب هیچ کمک دیگری جراحی های مشکل فراصوتی را به خوبی انجام دهد.

منبع: www.mehrnwes.com

Astronomy
02-08-2012, 07:27 PM
26 سال از پرتاب اولین ایستگاه فضایی بین المللی گذشت
پرتاب ایستگاه فضایی میر، سازه ای که در زمان خود به یک افسانه تبدیل شد و موفقیتهای روسها را در فضا بازتاب داد، امروز بیست و شش ساله شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، میر، اولین ایستگاه فضایی عصر مدرن در 19 فوریه سال 1986 میلادی به فضا پرتاب شد. میر به معنی "صلح" یا "جهان" و پس از اعلام فرمان آزادی در سال 1861 به معنی جامعه روستایی روسی که زمینهای خودش را در اختیار دارد، به فضاپیمای اتاق مانندی اختصاص داده شد که مسیر گذار میان "اسکای لب" آمریکا و ایستگاه Salyut شوروی و ایستگاه فضایی بین المللی در عصر حاضر است.
http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754335_orig.jpg
همانطور که شاتلها موجب بلوغ برنامه های فضایی آمریکا شدند، ایستگاه فضایی میر نیز عاملی برای رشد و بلوغ برنامه های فضایی شوروی سابق شد. روسها نسبت به آمریکاییها مدت زمان بیشتری را به مطالعه بر روی تاثیرات اقامت طولانی در خلاء داشتند و فضانوردان روسی معمولا در دوره های طولانی تری نسبت به همکاران آمریکایی خود در ایستگاه اقامت می کردند. به این شکل ایستگاه میر به بخشی مرکزی از برنامه های فضایی شوروی، و بعدها روسیه تبدیل شد.

برای مثال فضانورد "والری پلیاکوف" برای 437 روز و 17 ساعت و 38 دقیقه در میر سکونت مداوم داشت، یعنی از هشتم ژانویه 1994 تا 22 مارچ 1995 و توانست رکورد بالاترین میزان مقاومت برای اقامت در فضا را به نام خود ثبت کند. اقامت طولانی مدت وی در مطالعات بیوپزشکی برای اقامتهای طولانی مدت انسانها در فضا بسیار مفید بود.

بر اساس گزارش وایرد، دیگر رکوردهای فضانوردان روسی نیز در پی اقامتهایی که طی ماموریتهای مختلف در میر داشتند رکوردهای مختلفی به ثبت رساندند، یکی از آنها روی هم رفته 678 روز و 16 ساعت و 33 دقیقه و دیگری 747 روز و 14 ساعت و 12 دقیقه در فضا اقامت داشتند. همچنین فضانورد "شانون لوسید" طی دوره فضایی میر-شاتل رکورد بالاترین میزان اقامت یک فضانورد زن در فضا را با اقامتی 188 روزه به نام خود به ثبت رساند.

ایستگاه میر نیز مانند ایستگاه بین الملی در مراحل مختلفی سرهم بندی شده و تکمیل شد، در واقع این ایستگاه در هفت مرحله اصلی و طی بازدیدهای مکرر فضانوردان تکمیل شد. پس از فروپاشی شوروی در سال 1990، آمریکا نیز به این پروژه دعوت شد و از فضانوردان آمریکایی و شاتلهای ناسا برای همکاری در ایستگاه میر استفاده شد، به این شکل زیربنای اصلی همکاری های بین المللی برای ساخت ایستگاه فضایی بین المللی به وجود آمد.

تصویری از ایستگاه بین المللی میر طی ماموریت 76 شاتل در سال 1996

پس از آن شاتلهای ناسا هفت بار در ایستگاه میر کناره گرفتند و فضانوردان آمریکایی برای مدت زمانهای مختلف در این ایستگاه ساکن شدند. طی این همکاری ها آمریکا هزینه نصب اتاقکهای "اسپکترا" و "پریرودا"، دو قطعه آخر ایستگاه میر را به عهده گرفت. به واسطه این همکاری ها می توان میر را اولین ایستگاه فضایی بین المللی نامید.

برای حفظ بقای میر در مدار زمین تلاشهای بسیاری انجام شد و عده ای تلاش کردند آن را با هزینه شخصی فعال نگه دارند، برای مثال برای مدتی قرار شد تا ایستگاه میر به اولین استودیوی فیلم سازی در مدار زمین تبدیل شود، اما تمامی این تلاشها بی نتیجه ماندند و در نهایت، روسیه که بار تعهد مالی ایستگاه فضایی بین المللی را به دوش داشت، تصمیم گرفت به زندگی میر خاتمه دهد.

به این شکل مدار حرکت میر، ایستگاهی که برای پنج هزار و 511 روز یا 15 سال در مدار زمین حرکت کرده بود، به تدریج کاهش پیدا کرد و میر در 23 مارچ سال 2001 با ورود به اتمسفر زمین سوخته و بقایای آن در اقیانوس اطلس غرق شد.

میر در واقع سه برابر طول عمری که برای آن در نظر گرفته شده بود در فضا زندگی کرد و در این مدت شاهد فروپاشی شوروی بود، میزبان بسیاری از فضانوردان و بازدیدکنندگان بین المللی شد، اولین محصول گندم که از دانه به دانه در فضا رشد کرده بودند را پرورش داد، با هراسها و خطرهای زیادی، از جمله خطر برخورد های فاجعه آمیز مواجه شد.

بر اساس گزارش ناسا، این ایستگاه پس از تکمیل شدن به یکی از قدرتمند ترین و بزرگترین سازه های دست بشر در فضا تبدیل شد که در ارتفاع 402 کیلومتری از زمین با سرعتی برابر 28 هزار و 616 کیلومتر بر ساعت در مدار زمین حرکت می کرد.

منبع: مهر

Astronomy
02-08-2012, 07:29 PM
جزئیات ساخت بزرگترین تلسکوپ دنیا/ رصد حیات بیگانه
پروژه نهایی "تلسکوپ بی نهایت بزرگ اروپا" که بزرگترین تلسکوپ دنیا است و از سال 2018 فعالیت خود را آغاز می کند از امسال و همزمان با برنامه های پنجاهمین سالگرد تاسیس رصدخانه جنوبی اروپا در این سازمان اجرا می شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، سال 2012 مصادف با پنجاهمین سال تاسیس رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) در شیلی است. "اسو"، مهمترین سازمان بین دولتی نجوم در دنیا است.

"تیم دو زیئو"، مدیر کل رصدخانه جنوبی در این خصوص می گوید: "پنجاهمین سال تاسیس اسو با یکی از هیجان انگیزترین دوره تاریخ نجوم اروپا و دنیا همراه شده است که در آن، موفقیتهای بزرگ علمی و فناوری جشن گرفته می شود. به همین منظور، اسو در طول مدت این سال، فعالیتهای جالبی را در دستور کار دارد. از زمان تاسیس اسو در سال 1962، این سازمان تاکنون مسیری طولانی را پشت سر گذاشته و پس از نیم قرن فعالیت، امروز به یک قطب بزرگ در جامعه تحقیقات نجومی تبدیل شده و اکنون به عنوان پربازده ترین رصدخانه دنیا شناخته می شود."

رصدخانه جنوبی اروپا وابسته به آژانس فضایی اروپا (اسا) با همکاری 14 کشور اتریش، بلژیک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان، انگلیس، هلند، پرتغال، جمهوری چک، اسپانیا، سوئد و سوئیس تاسیس شد و در سال 2010 برزیل نیز به عضویت این سازمان درآمد.
http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/753926_orig.jpg
اسو بزرگترین تلسکوپ دنیا را می سازد

ESO درحال حاضر مشغول ساخت بزرگترین تلسکوپ زمینی دنیا است که رصد در نور مرئی و نزدیک به مادون قرمز را امکانپذیر می کند.

این تلسکوپ که E-ELT (تلسکوپ بی نهایت بزرگ اروپا) نام دارد قرار است به بزرگترین چشم دنیا که به آسمان خیره شده است تبدیل شود.

کنسرسیومی متشکل از 15 کشور عضو اسو در اکتبر 2011 به تائید جدیدی در خصوص اینکه پروژه ساخت E-ELT می تواند از سال 2012 با بودجه پیشنهادی هزار و 82 میلیون یورو آغاز شود دست یافت.

پروژه پایه تعریف این تلسکوپ تا پایان سال 2006 به پایان رسید و پروژه نهایی آن که از امسال آغاز می شود از سال 2018 وارد عمل خواهد شد.

در این پروژه بیش از 30 موسسه علمی و صنعتی فناوریهای برتر در قالب برنامه ششم مطالعه طراحی ELT و برنامه هفتم پروژه آماده سازی E-ELT که بخشی از بودجه آن را کمیسیون اروپا تامین می کند شرکت دارند.

بر فراز کوههای آند در شیلی

این تلسکوپ در منطقه "سرّو آرمازونز" در کوههای آند شیلی در ارتفاع 3 هزار و 60 متری نصب خواهد شد. به دلیل شفافیت و آرامش اتمسفر و دور بودن از آلودگیهای نوری شهرهای بزرگ در این ارتفاع، این محل برای نصب این تلسکوپ انتخاب شده است.

بزرگترین تلسکوپ دنیا از چه ساختاری تشکیل شده است

E-ELT از سیستمی متشکل از 5 آینه تشکیل شده که قطر بزرگترین آنها 39.4 متر و به بزرگی نصف زمین فوتبال است. این آینه بزرگ به تنهایی از 798 ریز- آینه شش ضلعی هریک به پهنای 145 سانتیمتر و قطر 5 سانتیمتر ساخته شده است.

تمامی این آینه ها از قابلیت بدشکل شدن برخوردارند و بنابراین می توانند در هر لحظه با انحنای کمتر از یک ده هزارم یک تار مو یک سطح بسیار دقیق و صاف را ارائه کنند. در ساخت آینه چهارم که M4 نام دارد و یک قطعه بسیار فناورانه به شمار می رود 6 هزار نفر شرکت داشته اند.

این "ابَر تلسکوپ" که در حدود 3 هزار تن وزن دارد در یک ساختمان بزرگ مدور قرار خواهد گرفت که می تواند هماهنگ و در جهت این دستگاه حرکت کند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/753927_orig.jpg
نقش E-ELT در نجوم
E-ELT قادر خواهد بود نورهای بسیار ضعیف را از فواصل بسیار دور کیهان جمع آوری کند و مثلاً می تواند یک لامپ بزرگراه را در مریخ ببیند و باوجود ابعاد عظیمی که دارد از دقت بسیار بالایی برخوردار است و می تواند یک سکه 2 یورویی را از فاصله 100 کیلومتری هدف بگیرد.

بنابراین، E-ELT ابزاری ایده آل برای رصد مستقیم یا غیرمستقیم سیارات منظومه های همسایه و درک درصد امکان وجود شرایط سازگار با حیاتی که در زمین می شناسیم در سایر سیارات است.

این تلسکوپ می تواند در مطالعه اینکه ستارگان، کهکشانها و سیاه چاله ها چگونه ساخته می شوند و توسعه می یابند، اندازه گیری مستقیم گسترش جهان نسبت به ابعاد آن در 10 میلیارد سال قبل، بررسی نظریه نسبیت عمومی و ارزیابی ثابتهای فیزیک از جمله جرم پروتون و الکترون کاربرد داشته باشد.

همچنین این تلسکوپ می تواند به این پرسش بنیادی که آیا ما در جهان تنها هستیم پاسخ دهد و حیات بیگانه را رصد کند.

منبع: مهر

behnum
02-08-2012, 08:00 PM
تلسكوپ فضايي هابل ناسا موفق به ثبت تصوير يك كهكشان مارپيچي ميله‌اي شده كه شباهت زيادي به كهكشان راه شيري دارد.

بيشتر كهكشانهاي مارپيچي از يك ميله پر ستاره در مركز خود برخوردارند كه به نظر در پي تجمع گاز در مركز كهكشان و تامين مواد لازم براي ايجاد ستارگان جديد و همچنين تغذيه يك ابرسياه‌چاله بوجود آمده‌اند.

تصوير اين كهكشان كه ngc 1073 نام دارد، به ارائه نماي واضحي از ساختار ميله اين كهكشان به دانشمندان مي‌پردازد.

برخي ستاره‌شناسان بر اين باورند كه شكل‌گيري ساختار ميله‌مانند مركزي احتمالا نشانه عبور يك كهكشان مارپيچي از مقطع جواني به بزرگسالي است.

اين ميله‌ها معمولا بيشتر در كهكشانهاي مملو از ستارگان پيرتر و قرمز به نسبت كهكشان‌هاي جوان‌تر ديده مي‌شوند كه پر از ستارگان جديد و آبي‌رنگ هستند.

سن كهكشان راه شيري در حدود 13.2 ميليارد سال تخمين زده شده كه تقريبا همسن خود جهان است.

در جهان اوليه تنها حدود يك پنجم كهكشانهاي مارپيچي از ميله‌هاي اين چنيني برخوردار بوده كه امروزه اين ميزان به دو سوم رسيده است.

تصوير هابل همچنين به شكار چند عجايب کهکشاني ديگر در كنار يا پشت ngc 1073 پرداخته است. يكي از آنها تا حد زيادي براي تلسكوپهاي نوري مانند هابل قابل مشاهده نيست.

در سمت چپ بالاي تصوير مي‌توان يك ساختار تقريبا حلقه‌اي از شكل‌گيري اخير يك ستاره را مشاهده كرد كه يك منبع درخشان از پرتوهاي ايكس موسوم به ixo 5 را پنهان مي‌كند. اين منبع احتمالا يك منظومه دوتايي بوده كه در آن يك سياه چاله و يك ستاره دور هم مي‌چرخند.

همچنين اجسام ديگري در فاصله دورتر قرار دارند كه نور آنها نشانه مناطق اوليه در تاريخ كيهان است. البته سه نور در اين تصوير نشانگر وجود ستاره نبوده بلكه اخترنما هستند. منابع درخشان نور آنها با داغ شدن ماده و سقوط در ابرسياه‌چاله‌هاي كهكشان‌ها در فاصله ميلياردهاي سال نوري از زمين ايجاد شده است.

برگرفته از : وبگاه کنج کاو

hadi soleimani
02-08-2012, 09:41 PM
تلسكوپ فضايي هابل ناسا موفق به ثبت تصوير يك كهكشان مارپيچي ميله‌اي شده كه شباهت زيادي به كهكشان راه شيري دارد.

بيشتر كهكشانهاي مارپيچي از يك ميله پر ستاره در مركز خود برخوردارند كه به نظر در پي تجمع گاز در مركز كهكشان و تامين مواد لازم براي ايجاد ستارگان جديد و همچنين تغذيه يك ابرسياه‌چاله بوجود آمده‌اند.

تصوير اين كهكشان كه ngc 1073 نام دارد، به ارائه نماي واضحي از ساختار ميله اين كهكشان به دانشمندان مي‌پردازد.

برخي ستاره‌شناسان بر اين باورند كه شكل‌گيري ساختار ميله‌مانند مركزي احتمالا نشانه عبور يك كهكشان مارپيچي از مقطع جواني به بزرگسالي است.

اين ميله‌ها معمولا بيشتر در كهكشانهاي مملو از ستارگان پيرتر و قرمز به نسبت كهكشان‌هاي جوان‌تر ديده مي‌شوند كه پر از ستارگان جديد و آبي‌رنگ هستند.

سن كهكشان راه شيري در حدود 13.2 ميليارد سال تخمين زده شده كه تقريبا همسن خود جهان است.

در جهان اوليه تنها حدود يك پنجم كهكشانهاي مارپيچي از ميله‌هاي اين چنيني برخوردار بوده كه امروزه اين ميزان به دو سوم رسيده است.

تصوير هابل همچنين به شكار چند عجايب کهکشاني ديگر در كنار يا پشت ngc 1073 پرداخته است. يكي از آنها تا حد زيادي براي تلسكوپهاي نوري مانند هابل قابل مشاهده نيست.

در سمت چپ بالاي تصوير مي‌توان يك ساختار تقريبا حلقه‌اي از شكل‌گيري اخير يك ستاره را مشاهده كرد كه يك منبع درخشان از پرتوهاي ايكس موسوم به ixo 5 را پنهان مي‌كند. اين منبع احتمالا يك منظومه دوتايي بوده كه در آن يك سياه چاله و يك ستاره دور هم مي‌چرخند.

همچنين اجسام ديگري در فاصله دورتر قرار دارند كه نور آنها نشانه مناطق اوليه در تاريخ كيهان است. البته سه نور در اين تصوير نشانگر وجود ستاره نبوده بلكه اخترنما هستند. منابع درخشان نور آنها با داغ شدن ماده و سقوط در ابرسياه‌چاله‌هاي كهكشان‌ها در فاصله ميلياردهاي سال نوري از زمين ايجاد شده است.

برگرفته از : وبگاه کنج کاو

از این کهکشان عکسی هست؟یا هنوزمنتشر نشده؟

Astronomy
02-08-2012, 09:56 PM
از این کهکشان عکسی هست؟یا هنوزمنتشر نشده؟
http://www.spacetelescope.org/static/archives/images/screen/heic1202a.jpg (http://www.spacetelescope.org/static/archives/images/screen/heic1202a.jpg)

این همون عکس هابل هست

اینم منبع خبر و عکس که یک فیلم هم در مورد این عکس درون سایت برای دانلود قرار داده شده!
http://www.space.com/14461-hubble-photo-milkyway-galaxy-twin.html

behnum
02-08-2012, 10:21 PM
از این کهکشان عکسی هست؟یا هنوزمنتشر نشده؟

تو منبع خبر تصویر جدیدی وجود نداشت

رخساره روشنی
02-08-2012, 10:45 PM
اسكن راداری صورت گرفته توسط مدارگرد مریخ اكسپرس، رسوب یك اقیانوس بسیار قدیمی در قطب شمال سیاره سرخ را نشان می دهد. آژانس فضایی اروپا (esa) اعلام كرد: تصاویر به دست آمده از اسكن راداری زیر سطح مریخ شواهد قوی و محكمی از وجود یك اقیانوس قدیمی بر سطح این سیاره را در اختیار محققان قرار می دهد.

به گفته «ولودوك كوفمان» سرپرست تیم راداری آژانس فضایی اروپا، برای اولین بار، اسكن راداری تصاویر زیرسطحی ۶۰ تا ۸۰ متری مریخ را منتشر كردند. رسوباتی از بستر اقیانوس و مرزهایی از ساحل در تصاویر ارسالی مدارگر اكسپرس دیده می شوند.

اگر چه وضعیت كنونی سطح مریخ یك بیابان خشك است، اما رسوبات بستر اقیانوسی و مرزهای ساحلی نشان می دهد كه گذشته مریخ دارای آب بوده است.

محققان معتقدند در طول تاریخ حیات سیاره مریخ، دو اقیانوس بر سطح آن تشكیل شده اند كه یكی از آنها در حدود چهار میلیارد سال قبل زمانی كه وضعیت گرمایی بر سطح سیاره غالب بود، وجود داشته است.

دومین اقیانوس نیز ۳ میلیارد سال قبل تشكیل شده است. محققان معتقدند آب موجود بر سطح سیاره سرخ احتمالا یك میلیون سال قبل با نفوذ به سطح زیرین یخ زده یا پس از تبدیل به بخار وارد جو شده است.

«جرمی موگینو» محقق موسسه سیاره شناسی و اختر فیزیك گرنوبل فرانسه می گوید: در صورت تأیید وجود آب در گذشته سیاره سرخ، احتمالا اعماق سیاره پر از یخ است.

احتمال وجود اقیانوس بر سطح مریخ پیش از این نیز مطرح شده بود، اما شواهد مستدلی در این خصوص بدست نیامده بود.
منبع : ww.aftabir.com/news/

Tara
02-09-2012, 12:23 PM
يک سحابي شبيه به چهره انسان
جام جم آنلاين: دوربینی که روی یکی از تلسکوپهای رصدخانه جنوبی اروپا واقع در شیلی نصب شده است توانست از سحابی که شبیه به نیمرخ چهره انسان است، تصویر جدیدی تهیه کند.
http://www.jamejamonline.com/Media/images/1390/11/19/100803687578.jpg
دوربین "تصویربردار میدان وسیع" (WFI ) که روی تلسکوپ 2.2 متری رصدخانه جنوبی اروپا واقع در "لا سیلا" در شیلی نصب شده است از سحابی NGC 3324 که در کهکشان راه شیری در قلب صورت فلکی "زورق" در فاصله حدود هفت هزار و 500 سال نوری از زمین قرار دارد عکس گرفت.
فعالیت تشکیل ستاره ای حاضر در این منطقه راه شیری چندین میلیون سال قبل آغاز شد و تعداد بسیاری ستاره بسیار گرم و عظیم را به وجود آورد که در این عکس به وضوح دیده می شوند.
پرتوهای شدید و بادهای ستاره ای حاصل از این ستارگان جوان روزنه ای را در میان ته نشستهای گرد و غبار و گاز پیرامون باز کرده اند که در طرف راست تصویر ظاهری شبیه به نیمرخ چهره انسان را ساخته است.
براساس گزارش اسپیس، به دلیل شباهت ظاهری این سحابی به چهره انسان، این توده آسمانی را همچنین با عنوان "سحابی گابریلا میسترال" نیز می شناسند که برگرفته از نام شاعر اهل شیلی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1945 است.(مهر

شادی حدادی زاده
02-09-2012, 12:38 PM
تو یه سایت هم نوشته شده که سحابی NGC3324 بسیار شبیه به کارگردان معروف سینما " آلفرد هیچکاک "

و می تونیم سحابی رو هیچکاک هم بدونیم

http://up.avastarco.com/images/vffgln4a4azooyi0w0fa.jpg

Tara
02-09-2012, 01:01 PM
تصوير جديد از سحابي تخم مرغ نيمرو
جام جم آنلاين: گروهی از ستاره شناسان اروپایی با استفاده از تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) در شیلی تصویری جدید از يك سحابی را تهیه کردند که شبیه به "تخم مرغ نیمرو" است.
http://www.jamejamonline.com/Media/images/1390/07/08/100855511607.jpg
به گزارش خبرگزاری مهر، در مرکز این تصویر ستاره غول پیکری از یکی از نادرترین گروههای ستارگان یعنی "ابَر غولهای زرد" واقع شده است.
این تصویر جدید که توسط تلسکوپ VLT گرفته شده بهترین عکسی است که تاکنون از این نوع ستارگان بدست آمده است. این عکس برای اولین بار یک پوسته دوتایی از ذرات گرد و غبار را که در اطراف این ستاره می چرخند نشان می دهد.
ذرات گرد و غبار در اطراف این ستاره موجب شده اند که شکلی شبیه به تخم مرغ نیمرو به وجود آید.
قطر این ستاره که IRAS 17163-3907 نام دارد در حدود هزار برابر قطر خورشید (در حدود 1.4 میلیون کیلومتر) است و در فاصله حدود 13 هزار سال نوری از زمین قرار دارد.
این نزدیکترین ستاره ابَر غول زردی است که تاکنون رصد شده است. مشاهدات جدید نشان می دهد که این ستاره در حدود 500 هزار برابر نورانی تر از خورشید است.
پیش از این درخشش بالای این ستاره در باند مادون قرمز کشف شده بود اما تاکنون دانشمندان آن را به عنوان یک "ابَر غول زرد" شناسایی نکرده بودند.
براساس گزارش اسپیس دیلی، دوربین مادون قرمز VISIR تلسکوپ VLT این عکس را تهیه کرده است. بزرگی این ستاره به حدی است که اگر سحابی "تخم مرغ نیمرو" در مرکز منظومه خورشیدی قرار داشت زمین کاملاً در داخل خود ستاره قرار می گرفت و مدار مشتری به سطح آن می چسبید.
شعاع پوسته خارجی تر سحابی اطراف این ستاره برابر با حدود 10 هزار واحد نجومی است. 1 واحد نجومی (UA) فاصله میان زمین و خورشید است.
"ابَر غولهای زرد" در یک فاز تکاملی بسیار محرک قرار دارند. در این فاز به طور پی در پی، ستاره دستخوش انفجار می شود.
در مورد ستاره IRAS 17163-3907 که جرم آن در حدود 4 برابر جرم خورشید است در اثر این انفجارها دو پوسته این سحابی بزرگ ساخته شده اند. این سحابی از گرد و غبار غنی از سیلیکات و گاز ساخته شده است

Mojtaba.M
02-09-2012, 02:33 PM
اخترشناسان برنامه تلسکوپ افق رویداد قصد دارند تا برای نخستین بار از یک سیاهچاله عکس بگیرند. عکس‌هایی که می‌تواند علاوه بر آزمایش نسبیت عام، وجود سیاه‌چاله‌ها را نیز اثبات کند!
محمود حاج‌زمان: دان مارون، اخترشناس رصدخانه استووارد دانشگاه آریزونا و عضوی از برنامه تلسکوپ افق رویداد است. این پروژه ماه قبل افتتاح شد و هدفش این است که تا سال 2015 / 1394، نخستین تصاویر را از یک سیاه‌چاله تهیه کند. عکس‌های یک سیاه‌چاله می‌تواند علاوه بر آزمایش نسبیت عام، وجود سیاه‌چاله‌ها را نیز اثبات کند! نیوساینتیست گفتگویی خواندنی با وی انجام داده که در ادامه می‌خوانید.

بنا بر تعریف، یک سیاه‌چاله سیاه است. بنابراین شما چطور می‌خواهید از یکی از آنها عکس بگیرید؟
اگر شما مستقیما به یک سیاه‌چاله نگاه کنید، از آنجایی‌که نور بسیار اندکی از آن فرار می‌کند باید کاملا تاریک به نظر برسد. اما دقیقا در لبه آن شما می‌توانید حلقه‌ای نورانی را مشاهده کنید. این حلقه ناشی از وجود فوتون‌هایی است که به جای سقوط مستقیم به درون سیاه‌چاله، برای چند بار به دور آن سر می‌خورند. این نور همان چیزی است که ما گمان می‌کنیم بتوانیم با استفاده از تلسکوپ افق رویداد (EHT) نمایان کنیم.

تلسکوپ EHT تلسکوپی در سراسر زمین است. این تلسکوپ چطور کار می‌کند؟
در رادیو اخترشناسی، برای دستیابی به وضوح بالاتر نسبت به آنچه از یک تلسکوپ منفرد می‌توانید کسب کنید، سیگنال‌ها را توسط تعداد زیادی تلسکوپ در سراسر دنیا ثبت می‌کنید و آنها را توسط یک رایانه مخصوص باهم می‌کنید. این کار مثل این است که شما یک تلسکوپ منفرد به اندازه زمین در اختیار دارید.

شما کدام سیاه‌چاله‌ها را مد نظر دارید؟
سیاه‌چاله Sagittarius A در صورت فلکی قوس که سیاه‌چاله‌ای فوق پر جرم در مرکز کهکشان راه شیری است؛ و سیاه‌چاله واقع در مرکز M87 که بزرگ‌ترین کهکشان موجود در خوشه کهکشانی سنبله است. با استفاده از تلسکوپی به بزرگی زمین و در فرکانس‌هایی که ما جستجو را در آنها انجام می‌دهیم، فقط می‌توان از سیاه‌چاله‌هایی با همین اندازه عکس گرفت!

هر تصویر از سیاه‌چاله‌ای با این فاصله یک اثر هنری خواهد بود. آیا عکس سیاه‌چاله واقعی با انتظارات هم‌خوانی دارد؟
خلق یک تصویر از چیزی که می‌خواهیم آن را بسنجیم، نیازمند به کار بردن حقه‌های عکاسی است. به احتمال زیاد ما سیاه‌چاله را با استفاده از رنگ‌های دروغین به تصویر خواهیم کشید؛ رنگ‌هایی که نشان دهد میزان روشنایی آن چقدر است. چنین تصویری به زیبایی یک اثر هنری نخواهد بود. کهکشان نور بین ما و سیاه‌چاله را محو می کند، بنابراین ویژگی‌های آشکاری وجود خواهد داشت که ما قادر به مشاهده آنها نخواهیم بود. اما هر تصویری که بگیریم ناامید کننده نخواهد بود. ما به جستجوی چیزی هستیم که پیش از این هیچ کس آن را ندیده است.

نظر شما درباره گرفتن یک تصویر متحرک چیست؟
اگر چیزی در حال گردش به دور سیاه‌چاله باشد، این کار امکان‌پذیر است. اگر یک جریان گاز قبل از فرو رفتن به درون سیاه‌چاله به دور آن بچرخد، چیزی که ما انتظار آن را داریم، بسته به سرعت چرخش سیاه‌چاله بین 4 تا 27 دقیقه به طول خواهد انجامید. اگر ما جستجوی خود را چندین روز ادامه دهیم و تغییرات را در ساختار مشاهده کنیم، می توانیم آن را به صورت یک فیلم به تصویر بکشیم.

انتظار دارید که از این تصاویر چه چیزی بیاموزید؟
اینکه تنها بتوانیم عکسی از یک سیاه چاله بگیریم، موضوعی که با توجه به عدم امکان فرار نور انتظارش را داریم، به خودی خود بسیار مهم است. علاوه بر آن، ما می‌توانیم چیزهای زیادی را درباره ساختار سیاه‌چاله کهکشان خود یاد بگیریم، و دریابیم زمانی‌که یک سیاه‌چاله با قحطی ماده روبه‌رو می‌شود چه اتفاقی می‌افتد؛ موضوعی که ظاهرا برای Sagittarius A رخ داده است.
ما همچنین انتظار داریم که بتوانیم نظریه نسبیت عام را آزمایش کنیم. بر اساس این نظریه، حلقه نور اطراف لبه سیاه‌چاله باید کاملا دایروی باشد. اگر نسبیت عام در این میدان قدرتمند نقض بشود، جایی‌که گرانش در مرزهای قدرت خود قرار دارد، آنگاه این حلقه نور نباید کاملا دایروی باشد.



http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/20-11-1390/IMAGE634643440218727523.jpg (http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/20-11-1390/IMAGE634643440218727523.jpg)

منبع :خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/198166/science/astronomy)

Mojtaba.M
02-11-2012, 11:06 PM
ناسا به‌تازگی پرکیفیت‌ترین تصویر از سیاره زمین را با عنوان «تیله آبی‌رنگ» منتشر کرده است که از ترکیب تصاویر پرکیفیت ماهواره‌ای بدست آمده و جزئیات به مراتب بیشتری نسبت به نسخه چهل سال پیش در بر دارد.
تصویر زیر، نیمکره شرقی زمین را نشان می‌دهد

[/URL]http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/22-11-1390/IMAGE634645801040686339.jpg (http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/22-11-1390/IMAGE634645801040686339.jpg)



تصویر زیر، نیمکره غربی زمین را نشان می‌دهد.:enjoying mah playli



[URL="http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/22-11-1390/IMAGE634645801048798353.jpg"]http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/22-11-1390/IMAGE634645801048798353.jpg (http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/22-11-1390/IMAGE634645801048798353.jpg)

برای دیدن عکس ها با کیفیت بالاتراینجا را انتحاب کنید (http://khabaronline.ir/detail/198481/science/astronomy)

منبع :خبر آنلاین

Mojtaba.M
02-12-2012, 12:11 AM
در شهر کروف واقع در منطقه ولگا ، مرکز فضایی برای کودکان به وجود خواهد آمد. این مرکز شامل موزه ای همراه با تلسکوپ ، کتابخانه علمی و مدرسه فضانوردان جوان خواهد بود. همچنین در آن سالن نمایشگاه بر اساس موضوعات هوافضا و سالن های کنفرانس با 300 جایگاه ، کارگاه های طراحی و ساخت مدل های هوایی و تکنولوژی های فضایی ساخته خواهد شد. در مرکز فضایی ، سالن تمرین فضانوردی ، استودیوی ابتکارات ، گالری هنری کودکان ، کلاس کامپیوتر، کتابخانه علمی و کافه نیز به وجود می آید.

هزینه این پروژه 13 میلیون دلار است.:slow:

http://m.ruvr.ru/data/2012/01/20/1246059287/4RIAN_00918675.LR.ru.jpg

منبع :خبر آنلاین

Astronomy
02-12-2012, 04:05 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">اولین پرواز موشک پرتاب گر "وگا"/ حمل 9 ماهواره اروپایی به مدار</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">موشک پرتاب گر آژانس فضایی اروپا با عنوان "وگا" روز دوشنبه 13 فوریه از پایگاه فضایی "کوئورو" در گوئیانای فرانسه پرتاب خواهد شد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، "وگا" عنوان یکی از برنامه های "اسا" است که با همکاری کشورهای ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، بلژیک، هلند، سوئیس و سوئد اجرا شده است.
این موشک 3 در 30 متر برای حمل ماهواره های علمی از 300 تا 2 هزار و 500 کیلوگرم به مدار پایین زیر 700 کیلومتر ساخته شده است.
این ماهواره در اولین پرتاب خود دو ماهواره آژانس فضایی ایتالیا به نامهای "لارس" و "آلما- ست 1" را به همراه 7 ماهواره کوچک دیگر از دانشگاههای مختلف اروپا شامل e-St@r از ایتالیا، UniCubeSat GG از ایتالیا، Golia از رومانی، MaSat-1 از مجارستان، PW-Sat از لهستان، Robusta از فرانسه و Xatcobeo از اسپانیا را با خود به مدار خواهد برد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754861_orig.jpg

13 فوریه، آژانس فضایی اروپا برای اولین بار ماهواره بر وگا را به همراه 9 ماهواره به مدار پرتاب خواهد کرد. این عکس این موشک را در سکوی پرتاب نشان می دهد



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754855_orig.jpg



وگا در داخل برج متحرک. این پرتاب گر که 30 متر ارتفاع دارد از یک بدنه منفرد چهار مرحله ای به نامهای P80، موتورهای Zenit -233 و Zenit-9 و AVUM تشکیل شده است



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754859_orig.jpg



مرحله سوم با عنوان "زنیت- 9" در مدت حمل به سمت سکوی پرتاب



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754860_orig.jpg



مرحله چهارم با عنوان AVUM برخلاف سه مرحله قبلی که از سوخت جامد استفاده می کنند با سوخت مایع کار می کند. این موتوری است که اجازه ورود نهایی به مدار ماهواره را می دهد



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754854_orig.jpg



در پرتاب افتتاحیه، پرتاب گر وگا ماهواره "لارس" را به همراه ماهواره "آلما- ست 1" و 7 ماهواره کوچک به مدار خواهد برد



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754857_orig.jpg



ماهواره علمی لارس اندازه گیریهایی را که به فیزیک گرانشی و علوم زمین کمک می کنند انجام می دهد. این ماهوراه 392 کیلوگرم وزن دارد



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754856_orig.jpg



ماهواره های لارس، آلما- ست 1" و CubeSat در مرحله یکپارچه سازی



http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/754853_orig.jpg



نمایی هنری از وگا درحال پرواز. این موشک پرتاب گر برای حمل ماهواره های کوچک در وزن بین 300 تا 2 هزار و 500 کیلوگرم ساخته شده است

منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Mojtaba.M
02-12-2012, 10:58 PM
[CENTER]مدارگرد شناسایی ماه، ام.آر.او که متعلق به ناساست، در تازه‌ترین تصویر ارسالی خود، ردی از قِل‌خوردن سنگی 9متری را در سطحی شیب‌دار درون گودال شیلر ماه ثبت کرده که ده‌ها میلیون سال پیش غلطیده است.
از آن‌جا که در ماه فعالیت زمین‌شناختی، تغییرات جوی و فرسایش وجود ندارد، دلیلی وجود ندارد که عوارض سطحی تغییر کنند، مگر آن‌که جسمی آسمانی با آنها برخورد کند. به همین دلیل در نگاه اول به نظر می‌رسد که این رد برجامانده از غلطیدن سنگ بسیار تازه و مربوط به همین اواخر باشد، اما اگر با توجه به دهانه‌های برخوردی روی مسیر که در اثر اصابت سیارک‌ها و شهاب‌واره‌های کوچک ایجاد شده‌اند، می‌توان عمر این رد را تخمین زد. به گفته اخترشناسان، این تخته سنگ 9متری ده‌ها میلیون سال پیش درون دهانه شیلر ماه غلطیده و این رد را برجا گذاشته است.
برای تعیین عوارض سطحی اجرام منظومه شمسی دو روش وجود دارد، یکی نمونه‌گیری مستقیم و اندازه‌گیری نسبت ایزوتوپ‌های رادیواکتیو و دیگری، استفاده از تعداد دهانه‌های برخوردی روی سطح آنها. روش اول تاکنون فقط روی سطح ماه و شهاب‌سنگ‌های روی زمین انجام شده، اما روش دوم به‌این دلیل که فقط نیازمند عکاسی است و در مقایسه با روش اول به فناوری ساده‌تری نیاز دارد، تقریبا روی تمام اجرام مشاهده‌شده در منظومه شمسی اجرا شده است. بر این اساس فهمیده‌ایم که قدیمی‌ترین سطح دست‌نخورده در منظومه شمسی مربوط به کالیستو، قمر سیاره مشتری است که مملو از حفره‌های برخوردی است و از 4.5 میلیارد سال پیش تاکنون دست‌نخورده باقی مانده است. برای مقایسه، قدیمی‌ترین عوارض سطحی قابل مشاهده در سیاره زمین بیش از چندصدمیلیون سال قدمت ندارند و در آیو، قمر آتشفشانی سیاره مشتری، سطح قمر هر چند روز یک‌بار دچار تغییرات عمده می‌شود!


http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/22-11-1390/IMAGE634646544459034986.jpg


منبع :خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/198602/science/astronomy)

Astronomy
02-13-2012, 03:26 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td></tr><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">نمایش 2 سنگ آسمانی در موزه/ شهابی با 10برابر قیمت طلا</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دو سنگ آسمانی که یکی از آنها در جولای سال گذشته به زمین افتاد و دیگری به وزن یک بچه فیل، قدمتی 30 هزار ساله دارد، در انگلیس برای اولین بار به معرض دید عموم گذاشته می شوند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، شهاب سنگی که در جریان یک شهاب بارش در 18 جولای 2011 در بیابان مراکش فرود آمد، پیش از رسیدن به زمین به مدت 1 میلیون سال در اطراف خورشید چرخیده بود و پس از رسیدن به زمین در سراسر سیاره ما سفر کرد و از شهر رباط در مراکش به پاریس و نیویورک و سرانجام به لندن رسید و اکنون قرار است در موزه تاریخ طبیعی انگلیس به معرض دید گذاشته شود.
این سنگ آسمانی که نام خود را از دهکده Tissint در مراکش که در آن سقوط کرده است، گرفته در واقع شهاب سنگی است که از سیاره سرخ به زمین رسیده است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/755857_orig.jpg
یادگار مریخ؛ ابزار تجاری برای مجموعه داران

این شهاب سنگ از دستان یک مدیر نیویورکی که این سنگ را از دوستان خود در مراکش خریده بود به دست یک مجموعه دار دیگر در آتلانتا رسید و سپس برای تحقیقات به زیست شناسان لندنی فروخته شد.

دو واسطه این معاملات به نیویورک تایمز توضیح دادند: "مجموعه داران این سنگ را به پاریس بردند. می خواستند مطمئن شوند که توسط یک موزه و نه مجموعه داران خصوصی خریداری شود."

اودیسه یک شهاب سنگ؛ از مریخ تا موزه لندن

اینکه موزه تاریخ طبیعی لندن چه مبلغی را برای خرید این شهاب سنگ پرداخت کرد در دل تاریخ پنهان باقی خواهد ماند. باوجود این به نظر می رسد که موزه لندن برای به دست آوردن این سنگ آسمانی چند صفر از بودجه سالانه خود را خرج کرده است.

همچنین، "کارولین اسمیت"، محقق و متصدی موزه تاریخ طبیعی لندن اظهار داشت: "نیمی از این پول را یک فرد خیر اهدا کرد."


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/755856_orig.jpg

زیر نگاه دوربینها

قبل از اینکه این سنگ مریخی به لندن برسد مدتی را در تحریریه نیویورک تایمز گذراند تا زیر نگاه دوربین عکاسان جاودانه شود.

"داریل پیت" به همراه همکارش "دیوید گسلینگ"(دو واسطه ای که با نیویورک تایمز مصاحبه کردند) درهای بعضی از استودیوهای تلویزیونی را هم برای به نمایش گذاشتن این سنگ با ارزش کوبیدند اما در مدت یک ساعتی که آنها منتظر بودند هیچ استقبالی برای ثبت تصاویری از این سنگ نشد و تمام دوربینها خاموش ماند.

"داریل پیت" در این خصوص گفت: "همه درها بسته بود و دربان به طرز عجیبی به ما نگاه می کرد."

این سنگ آسمانی که به سبب تماس با اتمسفر زمین سیاه شده به بزرگی دو کف دست است و در حدود 1.8 کیلوگرم وزن دارد.
محققان موزه تاریخ طبیعی لندن در بررسیهایی که با اسکنرهای پیشرفته انجام دادند در تلاشند تا جزئیاتی از ساختار داخلی این سنگ برای مثال، حضور احتمالی حبابهای هوای مریخ را پیدا کنند.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/755855_orig.jpg

ارزش سنگ مریخی 10 برابر ارزش طلا

این سنگ که از مریخ جدا شده حاصل ماگمایی است که در حدود 400 تا 500 میلیون سال قبل جامد شده است. این بدان معنی است که این تکه شهاب نسبت به عمر منظومه خورشیدی که 4.6 میلیارد سال قدمت دارد بسیار جوان است.

به نظر می رسد که این سنگ در اثر برخورد شدید میان سیاره سرخ با یک مانع بزرگ احتمالاً یک سیارک یا دنباله دار از سطح مریخ جدا شده باشد.

از میان هزاران جرم آسمانی که در قرون گذشته جذب سیاره ما شده اند 61 تکه از مریخ رسیده اند. در بین این 61 تکه تنها 5 سنگ که در سالهای 1815، 1865، 1911 و 1962 کشف شدند نشان گذاری شده اند.

مادر تمام این تکه سنگها قطعه ای است که بلافاصله پس از برخورد توسط تیمی متشکل از 950 دانشمندان ناسا پیدا و به موزه لندن منتقل شد.

اکنون بعضی از سنگهایی که در دهکده Tissint و پس از بارش شهابی جولای گذشته پیدا شده اند در بازار به قیمت 800 دلار بر گرم (در حدود 22 هزار و 700 دلار بر اونس) قیمت گذاری می شوند که ارزش آنها 10 برابر قیمت طلا در بازارهای جهانی است.

نمایشگاهی با حضور یک سنگ فضایی دیگر با قدمت 200 سال

سنگ آسمانی دیگری که برای اولین بار در نمایشگاهی با عنوان "اجرامی از فضا" که از 9 فوریه گشایش یافت به نمایش درآمده است، دارای وزنی است که با وزن یک بچه فیل برابری می کند.

این شهاب سنگ که در حدود 30 هزار سال قبل به زمین افتاد احتمالاً بزرگترین جرم آسمانی است که تاکنون در انگلیس رصد شده است.

"کالین پیلینگر"، استاد علوم سیاره ای دانشگاه "اوپن" در این خصوص توضیح داد: "این سنگ غول پیکر که در حدود 1.6 متر و 93 کیلوگرم وزن دارد احتمالاً در حدود 200 سال قبل توسط باستان شناسی که در نزدیکی استونهیج کار می کرده کشف شده است."

برپایه آگاهی های علمی، تنها گروهی از سنگهای فضایی می توانند تا این دوره طولانی زنده بمانند که در قطب جنوب سقوط کرده اند درحالی که سنگهای جدیدتر همانند نمونه با ارزش Tissint که به موزه لندن سپرده شد از بیابانهای آفریقا جمع می شوند.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/755854_orig.jpg

اما این شهاب سنگ نه در بیابان و نه در قطب جنوب کشف شده بلکه در Lake House واقع در ویلتشایر انگلیس سقوط کرده است.

به گفته "پیلینگر" تنها توضیحی که می توان برای زنده ماندن این سنگ درانگلیس ارائه کرد این است که بریتانیا در حدود 20 هزار سال قبل در عصر یخبندان بوده و همین مسئله موجب حفظ آن شده است.

به این شهاب سنگ "کندریت" گفته می شود. "کندریتها" گروهی از شهاب سنگهای اولیه ای هستند که به اعتقاد دانشمندان از باقیمانده های مواد نخستین سیارات نشأت گرفته اند. بیشتر شهاب سنگهایی که در زمین پیدا شده اند در این گروه جای می گیرند.

منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-13-2012, 03:28 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td></tr><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">نجات زمین با بمبهای اتمی/ انفجار سیارکهای پرخطر</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دانشمندان شیوه ای متفاوت را برای نابود کردن سیارکهای خطرناک مورد بررسی قرار داده اند تا با کمک آن بتوانند سیارکهای پرخطر را با استفاده از بمب اتمی نابود کنند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، در صورتی که سیارکی در مسیر برخورد با زمین قرار بگیرد، این طرح جدید می تواند از پیامدهای نجات بخشی برای زمین برخوردار باشد. بر خلاف تصاویری که در فیلم مشهور "آرماگدون" مصور شده اند، قرار نیست که فضانوردانی به سوی سیارک حرکت کرده و پس از حفاری بمبی را درون آن کار بگذارند، بلکه بمب اتم به همراه یک راکت به سمت سیارک خواهد رفت.
فیزیکدانان با استفاده از یکی از قدرتمندترین ابررایانه های جهان در لابراتوار ملی لس آلموس، به محاسبه تاثیرات یک انفجار اتمی بر روی یک سنگ عظیم کیهانی پرداختند. با وجود اینکه ناسا و دیگر آژانسهای فضایی نزدیکترین سیارکها به زمین را ردیابی کرده و مسیر آنها را محاسبه کرده اند، در صورتی که یکی از آنها به صورت غیر منتظره به سمت زمین حرکت کند فاجعه به بار خواهد آمد، از این رو دانشمندان بر این باورند جلوگیری از این فاجعه ارزش آن را دارد که زمین برای وقوع چنین رویدادی در حالت آماده باش قرار داشته باشد.
در این مطالعه از ابررایانه "سیلو" برای شبیه سازی تاثیر انفجار اتمی یک سیارک استفاده شده است. دانشمندان بر این باورند که سیارکها مجموعه ای متراکم از قطعات سنگی هستند که توسط نیروی گرانش در کنار یکدیگر باقی مانده اند، از این رو یک انفجار اتمی می تواند برای نابود کردن و بی خطر ساختن این سیارکها کافی باشد.
برای انجام این شبیه سازی، از ابعاد و شکل سیارک "ایتوکاوا" با وسعتی به اندازه 250 و طولی برابر 500 متر استفاده شده است، این سیارک گرانیتی است. همانطور که در شبیه سازی دیده می شود، با کار گذاشتن یک مگاتن بمب در این سیارک محققان مشاهده کردند که چگونه امواج ناشی از انفجار از نقطه آغاز در سرتاسر سیارک پراکنده شده و آن را به ذراتی بی خطر تجزیه کرد.
بر اساس گزارش میل آنلاین، ابررایانه سیلو که این شبیه سازی بزرگ را انجام داده به 32 هزار پردازشگر مجهز بوده و از گنجایش محاسباتی 1.35 پتافلاب برخوردار است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-13-2012, 03:30 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td></tr><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">رصد سیاه چاله ای که سیارک می خورد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">تلسکوپ پرتوهای ایکس چاندرا در مرکز کهکشان راه شیری سیاه چاله عظیمی را رصد کرد که به طور ثابت سیارکهایی را که در اطرافش می چرخند، می بلعد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، در مرکز کهکشان راه شیری در فاصله 26 هزار سال نوری از زمین، سیاه چاله عظیمی به نام "کماندار آ" (Sagittarius A) وجود دارد که توسط یک حلقه رشد محتوی گاز بسیار داغ و گرد و غبار ستاره ای احاطه شده است و به تدریج که این ماده را می بلعد پرتو ساطع می کند.
از آغاز ماموریت رصدخانه فضایی پرتوهای ایکس چاندرا این تلسکوپ مدارگرد ناسا شروع به رصد فضا در طیف پرتو ایکس کرد به این ترتیب دانشمندان توانستند تقریبا هر روز در اطراف "کماندار آ" لامپهای رادیواکتیوی را رصد کنند.
این لامپها که در حدود یکساعت به طول می انجامند حداکثر 100 برابر نورانی تر از انتشارهای عادی سیاه چاله هستند.
این پدیده را تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی نیز در طیف مادون قرمز رصد کرده است.
اکنون گروهی از ستاره شناسان دانشگاه لچستر در انگلیس توضیحی برای این لامپهای رادیواکتیوی پیدا کردند که برپایه آن، در اثر سقوط سیارکها به داخل حلقه رشد، این لامپها ایجاد می شوند.
برپایه مدلهای رایانه ای که برپایه اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپ چاندرا انجام شد در اطراف "کماندار آ" ابری می چرخد که محتوی هزاران میلیارد سیارک است و در فاصله حدود 160 میلیون کیلومتری لبه حلقه رشد قرار دارد.
این سیارکها جذب نیروی گرانش سیاه چاله شده و از مدار خود خارج می شوند و به این ترتیب به داخل حلقه سقوط می کنند.
براساس گزارش نشنال جغرافی، سپس این تکه های سنگی با گاز داغ برخورد می کنند و متلاشی می شوند. این پدیده، انتشار لامپهای تشعشاتی را بر می انگیزد که از زمین رصد می شوند.
به گفته این ستاره شناسان، تنها سیارکهای با قطر 10 کیلومتر می توانند انتشار پرتوهای قابل رویت برای زمین را ایجاد کنند و سیارکهای کوچکتری به داخل حلقه رشد سیاه چاله سقوط می کنند انتشارهای ضعیف تری را به وجود می آورند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-13-2012, 04:29 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td></tr><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">موشک اروپایی "وگا" پرتاب شد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">موشک پرتاب گر وگا آژانس فضایی اروپا در ساعت 11:00 به وقت مرکزی اروپا از پایگاه فضایی "کوئورو" در گویان فرانسه پرتاب شد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، امروز دوشنبه 13 فوریه در ساعت 11:00 به وقت مرکزی اروپا (13:30 به وقت ایران) موشک پرتاب گر وگا از پایگاه فضایی "کوئورو" در گویان فرانسه به همراه 2 ماهواره و 7 مینی ماهواره پرتاب شد.
همانطور که پیش بینی شده بود این موشک 1 دقیقه و 58 ثانیه پس از پرتاب خاموش و موتور زنیت 233 وارد عمل شد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/756420_orig.jpg
اولین ماموریت وگا که VV01 نام دارد و هدف آن بررسی کل سیستم پرتاب است، 2 ماهواره به نامهای "لارس" و "آلما- ست 1" را به همراه 7 مینی ماهواره از دانشگاههای اروپا به مدار حمل کرد.
براساس گزارش آنسا، پروژه ساخت این موشک آژانس فضایی اروپا که 766 میلیون یورو هزینه داشته با همکاری کشورهای ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، بلژیک، هلند، سوئیس و سوئد اجرا شده است.


منبع مهر


برای اطلاعات بیشتر و دیدن ویدئو و عکس های بیشتر از پرتاب موشک به لینک زیر مراجه فرمایید!
http://www.esa.int/esaCP/SEMJ8LYXHYG_index_0.html

</td></tr></tbody></table>

amir adib
02-14-2012, 02:40 PM
يك لكه خورشيدي عظيم كه در روزهاي اخير دو برابر شده، احتمال دارد در روزهاي آينده مجموعه‌اي از جرقه‌هاي خورشيدي را به سوي زمين روانه كند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اگرچه شدت اختلال اين توفان‌ها هنوز ناشناخته باقي مانده، اما برخي دانشمندان احتمال داده‌اند كه اين جرقه‌ها از نوع متوسط باشند.
اين توفان مي‌تواند منجر به اختلالات راديويي و اختلالاتي در نواحي قطبي زمين شود.

به گزارش سايت SpaceWeather اين لكه خورشيدي در منطقه فعال 1416 قادر به ارسال انرژي مغناطيسي بتا گاما در يك جرقه خورشيدي نوع متوسط (M) است.
اگرچه جرقه‌هاي نوع M به خطرناكي گروه X كه بر ماهواره‌ها و شبكه‌هاي برق و همچنين توفان‌هاي تابشي طولاني اثر گذاشته، نيستند با اين حال احتمال اختلالات كوچك راديويي وجود دارد.
گروه جرقه‌هاي M همچنين مي‌توانند منجر به بروز شفقهاي قطبي در آسمان نزديك به قطبها شود.
روز جمعه گذشته، خورشيد يك تخليه توده تاجي قلبي شكل را از خود منتشر كرد كه طبق پيش‌بيني سازمان ملي جوي و اقيانوسي تا روز سه‌شنبه به زمين خواهد رسيد.
انتهاي پيام

Astronomy
02-15-2012, 03:07 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">نقشه جدید ناسا برای ساخت ایستگاه فضایی در نزدیکی ماه</td></tr><tr id="trNewsLead"><td colspan="2">ناسا پس از مواجه شدن با خبر دردناک کاهش بودجه که منجر به متوقف شدن برنامه اکتشافات مریخی این سازمان خواهد شد، اکنون رویای ساخت ایستگاه فضایی در نزدیکی ماه را در سر می پروراند.</td></tr><tr id="trNewsBody"><td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، کاهش بودجه دوباره ناسا هر نوع برنامه و طرحی را برای آغاز اکتشافات مریخی طی سالهای آینده نقش بر آب کرد اما با وجود افزایش فشارهای مالی ناسا در حال اندیشیدن به طرحی است که با وجود نزدیک بودن به زمین، بسیار بلندپروازانه است: ساخت ایستگاه فضایی سرنشین داری در نقطه لاگرانژ EML-2 در بخش دورافتاده کره ماه!
این ایستگاه فضایی بین المللی به پایگاهی برای آغاز ماموریتهای علمی و دروازه ای برای رفتن به مناطقی دور افتاده تر از فضا، از قبیل قمرهای مریخی و حتی خود مریخ خواهد بود.
ناسا که در حال حاضر اهداف مریخی اش با توقف و تاخیر مواجه شده اند، چنین ایستگاه فضایی را ابزاری ویژه اکتشافات نزدیک فضایی می بیند که گنجایش ارائه علوم و فناوری های جدید را طی یک دهه خواهد داشت. در این پروژه فناوری ها و توانایی های جدید ناسا به همراه فناوری های دیگر کشورهای مشترک در پروژه به کار گرفته خواهند شد.
گزارشها نشان می دهند ناسا در حال جمع آوری گروهی است تا به توسعه نقشه ای برای اکتشاف در نقطه 2 نوسان یا Libration بپردازند، نقطه ای برابر نقطه لاگرانژ که ویژه زمین و ماه بوده و نیروی گرانش ماه و زمین در این نقطه به حالت تعادل رسیده است، از این رو کمابیش امکان متوقف کردن یک فضاپیما در این نقطه وجود دارد.
بر اساس گزارش اسپیس، از چنین نقطه ای انسانها می توانند ماموریتهای روباتیک از راه دوری را بر روی بخشی از ماه که کمتر شناخته شده است انجام دهند و در عین حال شرایط سکونت طولانی مدت در فضا را مورد بررسی دقیق قرار دهند.
</td></tr><tr><td colspan="2" align="right">منبع: مهر
</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-15-2012, 03:08 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">دستیابی به اطلاعات جدید درباره ستارگان نوترونی</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گروهی از ستاره شناسان آلمانی موفق شدند به کشفیات جدیدی در خصوص گروهی از ستارگان نوترونی به نام پالسارهای هزارم ثانیه ای دست یابند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، پالسارها یا تب اختران، ستارگانی نوترونی هستند که در فواصل دوره ای مشخص پرتو ایکس ساطع می کنند.
پالسارها، بیگانه ترین اجرام آسمانی هستند که می شناسیم. این نوع از ستارگان نوترونی با قطر تنها 20 کیلومتر می توانند جرمی برابر با جرم خورشید داشته باشند.
یکی از زیرگروههای این اجرام که با عنوان "پالسارهای هزارم ثانیه ای" شناخته می شوند می توانند با سرعت چند صد برابر ثانیه به دور محور خود بچرخند.
این گروه از پالسارها نخستین بار در سال 1982 کشف شدند و تاکنون در حدود 200 پالسار هزارم ثانیه ای با دوره های چرخش بین 1.4 و 10 هزارم ثانیه شناسایی شده اند.
انتشار دوره ای و سرعت چرخشی شگفت انگیز این زیرگروه پالسارها با عملکرد این ستارگان که به شدت مغناطیسی شده اند و به طور مداوم به جمع آوری ماده از ستاره همسایه خود ادامه می دهند ارتباط دارد.
زمانی که یک ستاره همسایه هیدروژن تخلیه می کند منبسط می شود و به ستاره نوترونی اجازه می دهد که ماده را از لایه های خارجی تر آن بیرون بکشد.
در اثر برخورد این ماده به مناطق قطبی پالسار، پرتو ایکس ساطع می شود. اما این چشمه پرتوهای ایکس نیز به مرور زمان خاموش می شود و در نتیجه چرخش پالسار هزارم ثانیه آهسته شده و ستاره نوترونی به پالسار رادیویی عادی تبدیل می شود.
این انتقال زمانی رخ می دهد که ستاره همراه به طور کامل پوسته خارجی خود را از دست بدهد و دیگر نتواند فرایند تولید پرتوهای ایکس را تغذیه کند.
اینکه در مدت فاز گذار از پالسار به فاز چشمه پرتوهای ایکس چه اتفاقی رخ می دهد تاکنون به روشنی معلوم نبود.
براساس گزارش مدیا ایناف، اکنون ستاره شناسان دانشگاه بن و موسسه ماکس پلانک دریافتند به محض اینکه جریان پلاسمای ناشی از ستاره همراه شروع به تخلیه شدن می کند میدان مغناطیسی پالسار به سمت خارج حداکثر به مسافت 100 کیلومتر یا در حدود 10 برابر شعاع خود گسترده می شود.
این بدان معنی است که در چنین شرایطی فعل و انفعالات میان میدان مغناطیسی و پلاسما بسیار شدید می شود. به طوریکه، میدان مغناطیسی می تواند بخشی از ماده را به سرعت جمع آوری کند.
همچنین، مطالعات پیشین به نتایج متناقصی دست یافته بودند که نشان می دادند بعضی از پالسارهای هزارم ثانیه ای پیرتر از خود جهان هستند و در حالی که عمر جهان 13.7 میلیارد سال تخمین زده شده است عمر این اجرام کیهانی می تواند به 15 میلیارد سال برسد.
این دانشمندان درخصوص این پارادکس توضیح دادند که تاکنون تصور می شد برای اندازه گیری سن پالسارها باید از روش معمول گذر زمان استفاده کرد این درحالی است که سن پالسارها با کاهش سرعت چرخش آنها کم می شود و بنابراین محاسبات گذشته اشتباه بوده است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

amir adib
02-15-2012, 03:49 PM
تلسكوپ فضايي پلانك انتشارات مه‌آلود اسرارآميزي در كهكشان راه شيري كشف كرده است كه به محققان براي رمزگشايي از اسرار اين كهكشان كمك مي كند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تلسكوپ فضايي پلانك متعلق به آژانس فضايي اروپا (esa) چندي قبل انتشارات مايكرويو مرموز و اشكال جزيره مانندي از ستارگان را در كهكشان راه شيري ثبت كرد.

«كريزيستوف گورسگي» از محققان آزمايشگاه پيشرانش جت (jpl) ناسا مي گويد: تلسكوپ پلانك جنبه هاي ديدني و حيرت انگيزي از كهكشان راه شيري را آشكار مي كند. در اين تصاوير انتشارات مه آلود ريزموج (مايكروويو) در اطراف مركز كهكشان ديده مي شود.

به گفته وي، انتشارات مه آلود ريزموج در طول موج هاي كوتاه روشن تر از نورهاي مشابهي هستند كه در ساير نقاط كهكشان ساطع مي شوند. اين انتشارات از نقطه اي در قلب كهكشان ساطع مي شوند و شبيه شكلي از انرژي نور هستند كه در هنگام شتاب الكترون ها در ميدان مغناطيسي توليد مي شوند.

محققان به طور دقيق موفق به كشف منبع اصلي انتشارات مه آلود نشده اند، اگرچه ابرنواختر، تندبادهاي عظيم كهكشاني يا ماده تاريك به عنوان منابع احتمالي مطرح شده اند.

تلسكوپ پلانك همچنين مناطقي از گاز سرد (عمدتا هيدروژن) را در كهكشان راه شيري كشف كرده كه به گفته محققان، احتمالا محل شكل گيري ستارگان جديد است. هيدروژن مولكولي سوخت مورد نياز در فرآيند شكل گيري ستارگان است و كشف ابرهاي ناشناخته از منواكسيد كربن به درك بهتر از نحوه تولد ستارگان در كهكشان راه شيري كمك مي كند.

تلسكوپ فضايي پلانك در سال 2009 به فضا پرتاب شد. محققان از تصاوير و داده هاي اين تلسكوپ در كنار اطلاعات به دست آمده از كاوشگر ويلكينسون ناسا براي تجزيه و تحليل نوسانات كوچك در پس زمينه كيهاني استفاده مي كنند.

ISNA....

Mojtaba.M
02-17-2012, 09:43 PM
این نمای ماهواره‌ای از جو زمین برفراز دریای برینگ که توسط ماهواره برنامه آب‌وهوایی نظامی ایالات متحده گرفته شده، شفق قطبی عجیبی را که دو شب گذشته در آسمان نیم‌کره شمالی زمین شکل گرفت، نمایش می‌دهد.
این شفق قطبی برخلاف پیش‌بینی‌ها و زمانی تشکیل شده که هیچ اثری از طوفان‌ها و فوران‌های خورشیدی در جهت زمین وجود نداشت. به گفته دانشمندان، این شفق قطبی در اثر اختلالی در میدان مغناطیسی زمین در نزدیکی قطب شمال جغرافیایی زمین ایجاد شد. پس از آن، میدان مغناطیسی میان‌سیاره‌ای نیز تغییر کرد و موجب تشدید این اثر شد، طوری‌که شکافی در سپر دفاعی مغناطیسی زمین ایجاد کرد و بادهای خورشیدی توانستند از درون این شکاف به درون جو زمین نفوذ کنند

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/28-11-1390/IMAGE634650808278877383.jpg


به گفته رصدگرانی که موفق شده بودند این شفق غیرمنتظره را تماشا کنند، این یکی از زیباترین نمایش‌های آسمانی در ماه گذشته بود.

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/28-11-1390/IMAGE634650807618528223.jpg


منبع :خبر آنلاین

Astronomy
02-18-2012, 07:31 AM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">رصد یک خوشه ستارگان جوان در اطراف یک سیاه چاله</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گروهی از ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل خوشه ای از ستارگان جوان را یافتند که در اطراف سیاه چاله کوچکی می چرخند که بازمانده یک کهکشان کوتوله است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره شناسان می دانند که ستارگان چگونه فرو می پاشند و سیاه چاله های خوشه های ستاره ای را که 10 برابر جرم خورشید وزن دارند می سازند. اما تاکنون روشن نبود که سیاه چاله های عظیم (همانند سیاه چاله غول پیکر مرکز کهکشان راه شیری که به بزرگی 4 میلیون خورشید است) چگونه در هسته کهکشانها شکل می گیرند.
محققان موسسه نجوم سیدنی در استرالیا در سال 2009 با تلسکوپ پرتو ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا سیاه چاله ای به نام ESO 243-49 HLX-1 و به وزن 20 هزار خورشید را کشف کردند که در حاشیه کهکشان ESO 243-49 در فاصله 290 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
اکنون دانشمندان مرکز فیزیک نجوم اسمیت سونیان در آمریکا با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپهای فضایی هابل و سوئیفت ناسا خوشه ای از ستارگان جوان را ردیابی کردند که 250 سال نوری قطر دارد و در اطراف این سیاه چاله می چرخد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/757937_orig.jpg
براساس گزارش یونیورس تودی، شدت نور و رنگ این خوشه با سایر خوشه های ستارگان جوان سایر کهکشانها سازگار است. این محققان نور آبی رنگ حاصل از گاز گرم در حلقه رشد اطراف سیاه چاله را ردیابی کردند و همچنین یک نور قرمز محصول گازهای بسیار سردتر را آشکار کردند که احتمالا مربوط به سایر ستارگان است.
این ستاره شناسان کشف کردند که این خوشه ستارگان کمتر از 200 میلیون سال قبل شکل گرفته است. این بدان معنی است که بیشتر این ستارگان در پی برخورد میان دو کهکشان شکل گرفته اند.
درواقع، ESO 243-49 HLX-1 یک سیاه چاله واسطه ای شگفت انگیز است که به گفته این دانشمندان، در این فاز پیش بینی آینده آن دشوار است، اما این سیاه چاله می تواند در یک مدار پایدار در اطراف این کهکشان کوتوله باقی بماند.
این سیاه چاله منحصربفرد است چون تنها سیاه چاله واسطه ای است که تاکنون رصد شده است. کمیاب بودن آن پیشنهاد می کند که این نوع سیاه چاله ها تنها برای دوره کوتاهی قابل رویت هستند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-18-2012, 07:32 AM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">دست دادن اولین روبات فضانورد با انسان در فضا</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">روبات انسان نما و انسان برای اولین بار و طی مراسمی با "اولین دست دادن در فضا" در ایستگاه فضایی بین المللی با یکدیگر متحد شدند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، "دنیل بربنک" فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی برای اولین بار با "روبونات" فضانورد روباتیک ناسا، در فضا دست داد، این اولین باری است که انسانها و روباتهای شبه انسانی در فضا با یکدیگر دست می دهند.
روبونات 2.3 میلیون دلاری ناسا، فوریه سال گذشته به همراه آخرین ماموریت شاتل دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال شد. سرنشینان ایستگاه نیز برای آزمودن توانایی های این روبات طی یک روز برای کمک به فضانوردان آن را مورد آزمایش قرار دادند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/758106_orig.jpg

فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی در حال دست دادن با اولین روبات فضانورد در ایستگاه فضایی
نرم افزار رایانه ای ویژه این روبات که به تازگی از زمین ارسال شده بود، باعث شد تا روبات بتواند دست راستش را دراز کرده و انگشتانش را به سمت بربنک بگیرد و در این هنگام نیز بربنک دست روبونات را گرفته و به نشانه احترام تکان داد.
بربنک پس از اجرای این مراسم گفت: دست دادن با این روبات برای ثبت رکورد بسیار جالب بود. وی همچنین برنامه نویسی و مهندسی روبونات را نیز بسیار قابل توجه و تاثیرگذار اعلام کرد.
بر اساس گزارش هرالد سان، روبونات پس از این مراسم هر دو دست خود را برای گفتن "سلام دنیا" به زبان اشاره انگلیسی بالا آورد.
ناسا در حال حاضر دارای چهار روبات فضانورد است و در عین حال تعداد بیشتری از این روباتها در دست ساخت هستند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

amir adib
02-18-2012, 03:19 PM
محققان سوئيسي در حال كار بر روي ماهواره روباتيك زباله جمع‌كن براي تميز كردن فضا از زباله‌هاي فضايي هستند.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيش از نيم ميليون زباله فضايي از بقاياي يك موشك در اندازه اتوبوس تا قطرات ريز رنگ، مي‌تواند براي ساكنان ايستگاه فضايي بين‌المللي و ماهواره‌هاي موجود در مدار خطرآفرين باشد.
دانشمندان و مهندسان سوئيسي براي حل اين مشكل و جمع‌آوري زباله‌هاي فضايي،‌ در حال ساخت ماهواره رفتگر موسوم به CleanSpace One هستند.
ماهواره رفتگر احتمالا طي سه تا پنج سال آينده به فضا پرتاب خواهد شد و قرار است يكي از دو زباله موجود در فضا شامل بقاياي ماهواره پيكو يا ماهواره TIsat در ابعاد هزار سانتي متر مكعب را جمع‌آوري كند.
زماني كه ماهواره رفتگر به دو هدف مورد نظر مي رسد، بازوي قلاب دار ماهواره دراز شده و زباله فضايي را مي گيرد و ماهواره به سمت جو زمين حركت مي‌كند و در حرارت جو از بين مي‌رود.
ماهواره رفتگر CleanSpace One در مركز تحقيقات فضايي در لوزان سوئيس طراحي و ساخته مي‌شود. در اين ماهواره از سيستم نيروي محركه ميكرو و برق براي انداختن قلاب به سمت زباله فضايي استفاده مي‌شود. مشكل اصلي پيش روي محققان طراحي بازوي قلاب‌دار براي به دام انداختن دقيق هدف عنوان شده است.
در سال 2009 ميلادي ماهواره Iridium‌ آمريكا با بقاياي ماهواره روس برخورد كرد كه باعث نابود شدن ماهواره اي به ارزش 55 ميليون دلار شد و بيش از دو هزار قطعه زباله فضايي ايجاد شد كه لزوم طراحي و ساخت ماهواره هاي رفتگر را نشان مي‌دهد.
انتهاي پيام

Astronomy
02-18-2012, 07:43 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">کشف کاهش سرعت چرخش در سیاره ونوس</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">اخترشناسان پی برده اند که سیاره ونوس یا زهره نسبت به آنچه پیش از این تصور می رفت با سرعت کمتری به دور خود می چرخد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، در اوایل دهه 1990 دانشمندان در ماموریت ماژلان ناسا بر اساس سرعت حرکت ساختارهای سطحی سیاره که از زیر فضاپیما عبور می کردند محاسبه کردند که یک دور کامل چرخش ونوس به دور خود 243.015 روز زمینی زمان صرف می کند.
اما اکنون دانشمندان سطح ونوس را با مدارگرد ESAVE آژانس فضایی اروپا مورد بررسی مجدد قرار داده و دریافته اند این سیاره 6.5 دقیقه آرامتر از آنچه در حدود 16 سال پیش تخمین زده شده بود حرکت می کند. "نیلز مولر" دانشمند سیاره ای مرکز هوافضای آلمان می گوید زمانی که متوجه تفاوت نقشه های جدید و قدیمی از ونوس شد ابتدا تصور کرد که در محاسباتش اشتباهی رخ داده است اما پس از اینکه هر نوع خطای ممکن در محاسبات بررسی شد وی دریافت که این سیاره نسبت به محاسبات قدیمی کندتر حرکت می کند.
یکی از احتمالات ممکن برای توضیح کند شدن سرعت چرخش ونوس اتمسفر ضخیم این سیاره و بادهای پرسرعت است. فشار سطحی بر روی ونوس به واسطه اتمسفر غنی از دی اکسید کربن این سیاره 90 بار بیشتر از فشاری است که زمین در سطح دریا تحمل می کند. همچنین ابرهای اسید سولفوریک متراکم همواره سیاره ونوس را در بر گرفته اند و با سرعتی بالا در اطراف سیاره حرکت می کنند.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به گفته اخترشناسان درک مکانیزم دقیقی که طی مدتی کوتاه توانسته سرعت حرکت ونوس را کاهش دهد بسیار دشوار است. بعضی از گزارشها تبادل جنبش دورانی میان زمین و ونوس را یکی از دلایل احتمالی این تغییر سرعت می دانند. برای مثال یک قمر می تواند سرعت دوران یک سیاره را کاهش دهد زیرا هر دو جرم دارای یک جنبش دورانی هستند. با این همه فاصله زیاد میان زمین و ونوس وجود چنین احتمالی را رد کرده و بر نیاز بر مطالعه دوباره بر روی سرعت دقیق چرخش ونوس تاکید می کند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-19-2012, 12:56 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">آمریکا سیاره سرخ را نمی‌خواهد/ کاهش هزینه مریخ در بودجه جدید ناسا</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">بودجه جدید ناسا باوجود افزایش 0.3 درصدی، هزینه پروژه هایی را که آژانس فضایی آمریکا قرار است در مریخ انجام دهد به میزان 40 درصد کاهش داده است و به این ترتیب آمریکا دیگر نمی تواند در پروژه "اکسومارس" با اروپا همکاری کند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، به نظر می رسد که ناسا مریخ را نمی خواهد. درحقیقت، در روزهای اخیر سازمان فضایی آمریکایی درباره آینده اکتشافات روی مریخ تصمیمات اشتباهی را اتخاذ کرده است. به طوریکه ناسا دیگر قصد همکاری با برنامه "اکسو- مارس" آژانس فضایی اروپا (اسا) که در سالهای 2016 و 2018 اجرا خواهد شد را ندارد.
این تصمیم در پی بودجه جدیدی است که رئیس جمهور آمریکا برای ناسا در نظر گرفته است. درحقیقت، در بودجه جدید ناسا که توسط اوباما پیشنهاد شده با وجود افزایش 0.3 درصدی، هزینه های لازم برای ماموریتهای مریخ دیده نشده است.
"چارلز بولدن"، رئیس ناسا در یک کنفرانس خبری اظهار داشت: "ما پروژه ماموریتهای اکسومارس را همراه با اسا در سالهای 2016 و 2018 پیگیری نخواهیم کرد."
بولدن در توضیح برای حذف مریخ از بودجه ناسا اظهار داشت که این تصمیم برپایه پرتاب کاوشگرMars Science Laboratory و همچنین توسعه کاوشگر "ماموریت تکامل سبک و اتمسفر مریخ" که با هدف مطالعه درباره اتمسفر مریخ در سال 2013 پرتاب خواهد شد گرفته شده است.
اما اکنون بودجه تمام پروژه های مریخی ناسا به میزان 40 درصد کاهش یافته اند و اوباما قصد دارد بودجه مطالعه درباره سایر سیارات منظومه خورشیدی را هم در سالهای آینده به میزان 309 میلیون دلار کاهش دهد.
از این بودجه جدید که حدود 17.7 میلیارد دلار است و باید به تصویب کنگره برسد 3 میلیارد دلار به ایستگاه فضایی بین المللی و 3.9 میلیارد دلار به توسعه یک فضاپیمای جایگزین شاتل اختصاص یافته است.
همچنین 600 میلیون دلار متعلق به تلسکوپ فضایی "جیمز وب" که جانشین تلسکوپ فضایی هابل است. درحالی که 1.8 میلیارد دلار مربوط به پروژه هایی زمینی است.
روسها از راه می رسند

در شرایطی که ناسا قصد خروج از برنامه مریخ اسا را دارد آژانس فضایی روسیه آماده است تا با اروپاییها وارد همکاری شود.

در این راستا، علاوه بر دستگاههایی که روسیه برای بخش مدارگرد ماموریت "اکسومارس" ارائه می کند باید دو موشک "پروتون" را هم در اختیار این پروژه قرار دهد.

در نوامبر 2011 روسیه فضاپیمای Phobos-Grunt را به سمت قمر فوبوس مریخ پرتاب کرد تا پس از 20سال بار دیگر به عرصه تحقیقات فضایی بازگردد اما این ماموریت لحظاتی پس از پرتاب دچار مشکل شد.

فضاپیمای بدون سرنشین و 13 تنی فوبوس-گرانت روسها که در 9 نوامبر از پایگاه بایکنور به فضا پرتاب شده بود سرانجام پس از ماهها سرگردانی در مدار زمین در اتمسفر زمین سوخت و بخشهای دیگری از آن در میان اقیانوس سقوط کرد.

مقامات روسی خبر سقوط این فضاپیما را 15 ژانویه 2012 اعلام کردند و اظهار داشتند که این فضاپیما طی ورودی خارج از کنترل به اتمسفر زمین در هزار و 250 کیلومتری غرب شیلی در درون اقیانوس آرام سقوط کرد.

این اولین ماموریت بین سیاره ای مسکو از سال 1988 بود. آخرین موفقیت روسیه در این عرضه در سال 1986 و با پرتاب کاوشگر "وگا" برای تحقیق درباره سیاره زهره (ونوس) و ستاره دنباله دار هالی انجام شد.

از آن پس، آژانس فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق و پس از آن روسیه با یک سری طولانی از حوادث و شکستها مواجه شد که مهمترین آنها در سال 1996 و زمانی رخ داد که کاوشگر "مارس 96" به دلیل نقص موشک حامل در اقیانوس آرام سقوط کرد.

این درحالی بود که از آن زمان آمریکا، اروپا، چین و هند موفق شدند کاوشگرهای متعددی را به سمت مریخ روانه کنند.
بنابراین، اعلام علاقه مندی مسکو به شرکت در ماموریت اروپا بدان معنی است که روسیه همچنان به دنبال راهی برای بازگشت به سیاره سرخ می گردد.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2011/12/727446_orig.jpg




فضاپیمای فوبوس- گرانت آژانس فضایی روسیه


ماموریت "اکسومارس"

ExoMars در ابتدا تنها یک پروژه اروپایی بود اما در سال 2009 ناسا نیز به آن پیوست. هدف این ماموریت شناسایی آثاری از زندگی در حال یا گذشته روی سیاره سرخ است.

این ماموریت از دو دستگاه مهم تشکیل شده است: یک کاوشگر مدارگرد اطراف سیاره که در اتمسفر مریخ به دنبال متان می گردد و یک روبات مریخ نورد که مستقیماً به سطح سیاره فرستاده می شود.

پرتاب این دو دستگاه به ترتیب برای سالهای 2016 و 2018 پیش بینی شده است. 1.4 میلیارد دلار این پروژه باید توسط آمریکا و 1.2 میلیارد دلار آن توسط اروپا تامین می شد.

همچنین ناسا باید در پروژه ساخت روبات مریخ نورد، سیستمهای ارتباطاتی مدارگرد و ارائه موشک اطلس 5 برای پرتاب این کاوشگرها شرکت می کرد.

کنجکاوی ناسا در راه مریخ

اواخر نوامبر گذشته کاوشگر "کنجکاوی" ناسا در ماموریت لابراتوار علمی مریخ (MSL) که به عنوان یکی از پیچیده ترین زمین شناسان روباتیک جهان نیز شناخته می شود سفر خود را به سوی سیاره سرخ آغاز کرد.

کاوشگر "کنجکاوی" یا Curiosity برای سپری کردن فضای طولانی میان مریخ و زمین در حدود هشت و نیم ماه در راه خواهد بود و در صورتی که آگوست آینده بتواند بر روی مریخ فرود بیاید، گشت زنی بر روی مریخ را آغاز کرده و به نمونه برداری از خاک و سنگهای سرخ این سیاره خواهد پرداخت تا بتواند نشانه ای از حیات یا پشتیبانی از حیات میکروبی را در محیط کنونی و پیشین این سیاره بیابد.

اجرای این پروژه 2.5 میلیارد دلار هزینه داشته است تا کاوشگر ناسا، مجهزتر از تمامی کاوشگرهایی که تاکنون راهی مریخ شده اند بتواند ساختار شیمیایی خاک و اتمسفر مریخ را بسنجد. انتظار می رود کاوشگر کنجکاوی در 6 آگوست 2012 به مریخ برسد.

به گفته دانشمندان این کاوشگر نه تنها تواناترین کاوشگری است که تاکنون به سیاره ای دیگر فرستاده شده بلکه تواناترین کاوشگر علمی است که تا کنون از مدار زمین به بیرون قدم خواهد گذاشت. کنجکاوی که ساخت آن از سال 2004 آغاز شده است در طی 23 ماه اقامتش در مریخ ده ها نمونه را از میان صخره های مریخ و یا خاک سطح سیاره استخراج کرده و مورد بررسی قرار خواهد داد.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2011/11/725280_orig.jpg



کاوشگر کنجکاوی ناسا که هم اکنون در راه مریخ است

محموله تجهیزات علمی که به همراه کنجکاوی روانه مریخ خواهند شد 10 برابر تجهیزاتی است که توسط دیگر کاوشگرهای مریخ به سیاره سرخ منتقل شده اند. این کاوشگر طولی دو برابر و وزنی پنج برابر وزن کاوشگرهای دو قلوی روح و فرصت که در سال 2003 به مریخ پرتاب شدند دارد و ویژگی های زیادی از این کاوشگرها را به ارث برده است که از آن جمله می توان به داشتن 6 چرخ برای حرکت و دوربینی بر روی یک تیرک برای استفاده مرکز کنترل زمینی اشاره کرد.

بر خلاف دیگر کاوشگرها، کنجکاوی تجهیزاتی را برای نمونه برداری از خاک و سنگ به همراه دارد تا پس از پردازش آنها را به درون اتاقک آزمایشی انتقال دهد و تجهیزات تحلیلی آنها را مورد آزمایش دقیقتر قرار دهند.

منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Mojtaba.M
02-20-2012, 12:32 AM
منجمان رصدخانه‌ای خصوصی در فنلاند با عکس‌برداری از دو سحابی سدربلاد 214 و شارپلس 170 که بخشی از سحابی فعال NGC 7822 هستند، موفق شدند این عکس را از علامت‌سوالی در فاصله 40 سال‌نوری از زمین ثبت کنند.
این منظومه در صورت‌فلکی قیفاووس واقع است و برای تهیه آن، چندین عکس سیاه‌و سفید در فیلترهای مختلف مانند قرمز، آبی و سبز گرفته و با استفاده از پردازش کامپیوتری روی هم مونتاژ شده‌اند. در این سحابی‌ها فعالیت شدید تولد ستارگان در جریان است و انرژی عظیم ناشی از تابش ستارگان جوان و داغ، گازهای سحابی‌ها را به نورافشانی واداشته است.



http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/29-11-1390/IMAGE634651885703089446.jpg


منبع (http://khabaronline.ir/detail/199574/science/astronomy)

Mojtaba.M
02-20-2012, 12:34 AM
فضاپیمای مسنجر ناسا در تصویری رنگی از سطح سیاره عطارد، مواد زردرنگی را به تصویر کشیده که از دهانه سفیدرنگ و نسبتا جوان کویی‌پر به بیرون پخش شده و به دلیل ترکیب شیمیایی متفاوت به این رنگ دیده می‌شوند.
دهانه‌های برخوردی مهم‌ترین ابزار اخترشناسان برای تخمین قدمت عوارض سطحی اجرام منظومه شمسی است. بزرگی این دهانه‌ها تقریبا 10 برابر بزرگی جسم آسمانی است که با برخورد به سطح، باعث پدید آمدن آن شده و تعداد آنها در هر بخش از سطح، قدمت آن سطح را تعیین می‌کند.
این دهانه به افتخار جرارد کویی‌پر، اخترشناس و سیاره‌شناس معروف نام‌گذاری شده است که با بررسی حرکت دنباله‌دارها در منظومه شمسی، پیش‌بینی کرد منشأ دنباله‌دارهای کوتاه‌دوره که تناوب آنها کمتر از 200 سال طول می‌کشد، کمربندی فراتر از مدار سیاره نپتون است که تا حداکثر 500 برابر فاصله زمین از خورشید امتداد دارد.



http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/29-11-1390/IMAGE634652370933127367.jpg

:yaeh am not durnk:

منبع (http://khabaronline.ir/detail/199611/science/astronomy)

Astronomy
02-20-2012, 02:51 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td></tr><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">داستان ستونهای کیهانی که وجود ندارند اما دیده می شوند</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">تلسکوپ هابل در سال 1995 تصویری از چند ستون به ارتفاع چهار سال نوری را ثبت کرد که به ستونهای خلقت مشهور شدند، چندی پیش نیز تلسکوپ هرشل تصویری جدید از این ستونها به ثبت رساند اما نکته جالب توجه این است که این ستونها هزاران سال پیش نابود شده اند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 1995 جهان مبهوت تصویری از گروهی متشکل از چهار ستون کیهانی به ارتفاع چهار سال نوری در میان سحابی عقاب در فاصله هفت هزار سال نوری از زمین شد، این ستونها به اندازه ای زیبا و شگفت انگیز بودند که نام "ستونهای خلقت" بر روی آنها نهاده شد.
تنها مشکل این بود که این ستونها واقعا وجود نداشتند، رویدادی آنها را بیش از هزاران سال پیش نابود کرده بود. این تفکر طبیعی است، که محدود به درک انسان از زمان شده است، انسان به پدیده های فضایی همانطور نگاه می کند که به کوه ها یا اقیانوسها بر روی زمین، انسان چنین پدیده های کیهانی را به شکل رویدادهایی ثابت و ایمن می بیند که در واقعیت انسانی ریشه دارند.
اما درک محدود انسان از زمان، همان رویدادی که باعث می شود انسان خود را مرکز همه چیز بداند، تنها یک تصور است. در مقیاسهای کیهانی درست مانند زندگی شخصی انسانها، همه چیز به صورت ثابت در حرکت است. معماری کیهان همواره در حال تغییر است و دانشمندان از سال 2007، یعنی تنها چند سال پس از مشاهده ستونهای خلقت پی بردند که این سازه های غول پیکر دیگر وجود ندارند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/745757_orig.jpg

تصویری جدید از سحابی عقاب، "ستونهای خلقت" هنوز در پایین و مرکز تصویر دیده می شوند
این ستونها به واسطه یک انفجار ابرنواختری که در حدود 6 هزار سال پیش رخ داده بود، منفجر و نابود شدند. با استفاده از تلسکوپهای کنونی، انسان می تواند شاهد رشد انفجار ابرنواختری باشد و ببیند که به صورت غیر قابل توقف هرچیز که بر سر راهش باشد را نابود می کند. از همین دیدگاه، امواج انفجاری هنوز به ستونهای خلقت نرسیده اند و به نظر انسانها ستونهای خلقت هنوز بر جای خود هستند.
طی هزار سال آینده انسانها از روی زمین نمایشی خیره کننده را خواهند دید، امواج انفجاری به ستونها خواهند رسید و این سازه های غول پیکر توسط قدرت مرگبار ستاره ای مرده، به نابودی کشیده خواهد شد، البته در نظر داشته باشید که این رویداد مدتها پیش رخ داده است.
بر اساس گزارش گیزمودو، از آنجایی که نور باید فضایی بیکران را طی کند تا به چشم انسانها برسد، زمان رسیدن نور به تلسکوپهای انسانها پس از وقوع انفجار خواهد بود، از این رو هرچه فاصله وقوع یک رویداد بیشتر باشد، برای رسیدن به چشم انسان مدت زمان بیشتری نیاز خواهد داشت. بهتر است بدانید زمانی که به آسمان نگاه می کنید، آنچه که می بینید به گذشته به چند ثانیه، چند دقیقه، چند سال، چند قرن یا چند هزاره پیش تعلق دارند.
تصاویر جدید از ستونهایی که نابود شده اند
چندی پیش تلسکوپ فضایی هرشل تصویری جدید و باشکوه را از این هدف قدیمی ستاره شناسی، یعنی سحابی عقاب که با نام رسمی M16 نیز شناخته می شود، ارائه کرد. در مرکز این تصویر می توان ستونهای خلقت را به وضوح مشاهده کرد، این ستونها در سال 1995 توسط تلسکوپ هابل رصد شده اند و به نام ستونهای خلقت شهرت پیدا کرده اند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/01/745754_orig.jpg

تصویری از ستونهای خلقت در میان سحابی عقاب که هابل آن را ثبت کرده است
بر اساس گزارش اسپیس، اما آنچه هرشل و هابل در این سحابی دیده اند کاملا متفاوت از یکدیگر هستند. هابل نور ساطع شده از ستونها را به تصویر کشیده است و هرشل ستونها را در میان نوری که آنها را در بر گرفته به تصویر کشیده است. به بیانی دیگر هرشل نسبت به طول موجهای بلندتر نوری حساس تر است و این ویژگی به او کمک می کند تا تشعشعات برخاسته از گازهای سرد و غبارها را نیز ردیابی کند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-20-2012, 06:10 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">50سالگی اولین حضور آمریکا در فضا/ مأموریت مسن‌ترین فضانورد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">پنجاه سال پیش در بیستم فوریه سال 1962، "جان گلن" به واسطه سه بار مدارگردی به دور زمین برگی جدید را در تاریخ فعالیتهای فضایی آمریکا باز کرد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، گلن اولین انسانی نبود که پا به فضا می گذاشت و حتی اولین انسانی نبود که در مدار زمین حرکت می کرد، اما پرواز پنج ساعته وی به همراه کپسول "فرندشیپ 7" او را در تاریخ آمریکا جاودان کرد.
گلن که اکنون 90 ساله است، در سال 1959 به عنوان یکی از اولین فضانوردان ایالات متحده انتخاب شد و سه سال پس از آن وی خلبانی اولین پرواز فضایی مدارگردی آمریکایی ها را پس از دو پرواز مداری توسط فضانوردان شوروی و دو پرواز زیرمداری در پروژه "مرکوری"، به عهده گرفت.
به گفته گلن دو پرواز زیرمداری سرعتی برابر سرعت پرواز مداری که وی به تنهایی انجام داد را نداشتند، وی در پرواز تک نفره اش به سرعت مداری دست پیدا کرد و سپس به سمت زمین بازگشت. همچنین مدت زمانی که وی در پرواز تک نفره اش در خلاء به سر برده بیشتر از مدت زمان سفر در خلاء پرواز زیر مداری بوده است. وی طی پرواز 4 ساعت و 55 دقیقه ای اش در مدار زمین، سه بار زمین را به طور کامل دور زد.
تاخیرهای مکرر
گلن برای انجام این پرواز تاریخی 11 بار به حالت آماده باش در آمد، چهار بار لباس مخصوص فضانوردی را به تن کرد و دو بار از این چهار بار داخل فضاپیما مستقر شد و یکی از این دفعات نیز برای 6 ساعت در انتظار پرتاب باقی ماند، اما در نهایت به دلیل نامناسب بودن شرایط جوی پرواز وی متوقف شد.
بر اساس گزارش اسپیس، همین متوقف شدنها و از سر گرفتن دوباره پروژه میزان شهرت پرواز گلن را چند برابر کرده بود. گلن در نهایت در بیستم فوریه 1962 توانست کپسول فرندشیپ 7 را وارد مدار زمین کند، این اولین باری بود که یک فضانورد آمریکایی مدار زمین را دور می زد.
مسن ترین فضانورد جهان
"گلن" 50 سال پس از اولین مدارگردی که در تاریخ آمریکا ماندگار شد، به عنوان سناتور در آمریکا مشغول به کار بود و در سال 1998 دوباره به فضا بازگشت و با حضور در فضا در سن 77 سالگی، رکوردی دیگر را به عنوان مسن ترین فردی که تا کنون به فضا سفر کرده، به ثبت رساند.
پروژه مرکوری که پیش از بزرگترین موفقیت این فضانورد یعنی گردش پنج ساعته در مدار زمین و در اول اکتبر 1958 آغاز شد نیز از دیگر موفقیتهای بزرگ در زندگی حرفهای گلن به شمار می رود.
گلن در 59 ماموریت هوایی در جنگ جهانی دوم حضور داشت و در سال 1959 به عنوان یکی از 6 نفری که به عنوان اولین فضانوردان آمریکایی برای حضور در پروژه مرکوری در نظر گرفته شده بودند، انتخاب شد.
بر اساس گزارش MSNBC، زمان اصلی پرواز مداری گلن ژانویه سال 1962 بود، اما شرایط نامساعد جوی آن را تا 20 فوریه به تعویق انداخت، تاریخی که کپسول فرندشیپ با کمک راکت اطلس و از پایگاه فضایی کیپ کاناورال به فضا پرتاب شد در حالی که 60 میلیون نفر این پرتاب را به صورت زنده در تلویزیونهای خود مشاهده می کردند:

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/759302_orig.jpg

"جان گلن" خلبان و فضانوردی که نام وی در تاریخ فعالیتهای فضایی آمریکا ثبت شد

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/759300_orig.jpg

گلن بارها و بارها برای آغاز ماموریت خود به حالت آماده باش در آمد، در این تصویر گلن با کمک یک تکنسین در حال ورود به کپسول "فرندشیپ 2" است

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/759304_orig.jpg

جان گلن در نهایت در 20 فوریه سال 1962 توانست ماموریت خود را آغاز کرده و نام خود را به عنوان اولین آمریکایی که در مدار زمین پرواز کرده به ثبت برساند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/759298_orig.jpg

فرود موفقیت آمیز گلن در اقیانوس اطلس

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/759296_orig.jpg

وی در سال 1998 دوباره به فضا بازگشت

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/759306_orig.jpg

گلن 77 ساله با حضور خود در یکی از ماموریتهای شاتل دیسکاوری رکورد حضور مسن ترین فضانورد در فضا را نیز به ثبت رساند


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

reza fety
02-21-2012, 08:35 PM
پس از آغاز به کار تلسکوپ فضایی کپلر، تعداد سیارات فراخورشیدی شناسایی شده به میزان چشمگیری افزایش یافته است. در نخستین کنفرانس علمی کپلر در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در فلوریدا، دانشمندان پروژه اعلام کردند که این تلسکوپ فضایی ۲۳۲۶ کاندیدای سیاره‌ای را شناسایی کرده است.
اما موضوعی که در این میان به معمایی برای اختر‌شناسان و نظریه‌پردازان تبدیل شده، سهم بالای –در حدود یک سوم- سیاراتی است که از نظر اندازه از زمین بزرگ‌تر ولی از نپتون کوچک‌تر هستند. این ابرزمین‌ها رده جدیدی از سیارات را معرفی کرده‌اند که حتی ممکن است پرجمعیت‌ترین رده سیارات را تشکیل داده باشد. فراوانی زیاد آن‌ها باعث آشفتگی مدل‌های مرسوم شکل‌گیری سیارات شده است. علاوه بر این، اغلب این سیارات در مدارهایی نزدیک به ستاره مادر خود گردش می‌کنند، دقیقا جایی‌که بر طبق این مدل‌ها نباید حضور داشته باشند.
داگلاس لین، متخصص مدل‌سازی شکل‌گیری سیارات و رییس موسسه اختر‌شناسی و اخترفیزیک دانشگاه پکن می‌گوید: «این چالش بزرگی است. شما نمی‌توانید فقط به دستکاری پارامتر‌ها اکتفا کنید، بلکه نیاز دارید که درباره فیزیک آن فکر کنید.»
با الهام از منظومه شمسی با مجموعه متمایزی از سیارات کوچک و بزرگ، مدل‌های اولیه شکل‌گیری


سیارات بر مبنای مفهوم «پیوستگی هسته» بنا نهاده شدند. در این مدل‌ها، غبارهایی که در یک قرص پیش‌سیاره‌ای به دور یک ستاره می‌گردند، می‌توانستند به شکل شبه‌سیاره‌های کوچکی از سنگ و یخ متراکم شوند، با یکدیگر برخورد کرده و به هم بپیونند. میزان مواد موجود برای برای شکل‌گیری این هسته‌ها در بخش داخلی قرص سیاره‌ای بسیار اندک بود، و در نتیجه رشد این هسته‌ها نمی‌توانست چندان بزرگ‌تر از زمین باشد. اما در نواحی دور‌تر، آن‌ها می‌توانستند به ده برابر جرم زمین یا بیشتر برسند و در نتیجه گرانش کافی برای جذب حجم عظیمی از گاز و تبدیل شدن به سیارات مشتری‌مانند را داشتند.
اما از سال ۱۹۹۵ / ۱۳۷۴، شناسایی سیارات مشتری‌مانند که گردش مداری آن‌ها تنها چند روز زمینی طول می‌کشید در تضاد با این مدل‌ها قرار گرفت. تئوریسین‌ها مدل‌های خود را اصلاح کردند تا امکان شکل‌گیری این «مشتری‌های داغ» را در فاصله‌ای نزدیک از ستاره‌شان و گردش به دور آن فراهم کند. تا کنون این مدل‌ها پیش‌بینی می‌کردند که هر چیزی که به اندازه ابرزمین برسد، یا باید به یک غول گازی تبدیل شود و یا توسط ستاره‌اش بلعیده شود و یک بیابان سیاره‌ای در این محدوده اندازه‌ای را ایجاد کند. اما کشفیات کپلر پیش‌بینی این مدل‌ها را متلاشی کرد. اندرو هاوارد، اختر‌شناس دانشگاه برکلی کلمبیا می‌گوید: «این یک جنگل استوایی حاصلخیز است، نه یک بیابان. امیدوارم که تئوری‌ها این عقب‌ماندگی خود را جبران کنند.»
تلسکوپ فضایی کپلر تعیین ابعاد سیاره را بر اساس میزان کاهش نور سیاره مادر هنگام عبور سیاره از مقابل آن انجام می‌دهد. برای برخی از ابرزمین‌های کشف شده توسط کپلر، رصدخانه‌های زمینی نیز جرم سیاره را با دنبال کردن تلوتلو خوردن ستاره میزبان که ناشی از گرانش سیاره است تعیین می‌کنند. به نظر می‌رسد که بعضی از این ابرزمین‌ها چگالی بسیار کمی دارند که نشان می‌دهد ممکن است هسته‌های سنگی کوچکی داشته باشند که توسط پوشش بزرگی از گاز احاطه شده باشد.
جک لیسائور، اختر‌شناس پروژه کپلر گمان می‌کند که این سیارات ممکن است به صورت هسته‌های کوچک در بخش‌های خارجی منظومه خورشیدی خود شکل گرفته و با حجم عظیمی از گاز پوشیده شده باشند؛ بدون اینکه به نقطه رشد افسارگسیخته که منجر به ایجاد سیارات گازی واقعی می‌شود برسند. به گفته لیسائور، بدون کشش گرانشی یک غول که این گاز را نگه دارد، چنین سیاره‌ای اتمسفر بزرگ و رقیقی خواهد داشت؛ اما می‌تواند در اثر فرایند سرد شدن که باعث آب رفتن اتمسفر می‌شود و اجازه می‌دهد که گازهای بیشتری به درون آن کشیده شود، تا اندازه یک ابرزمین رشد کند.
اما چنین سناریویی شاید نتواند ابرزمین‌های کوچک‌تر و چگال‌تر را توضیح دهد. چندین نمونه از چنین سیاراتی تاکنون شناسایی شده‌اند، و کپلر در حال رسیدن به حساسیت لازم برای مکان‌یابی آن‌ها است. هیچ‌کدام از تئوری‌های موجود نمی‌تواند توضیح دهد که چگونه ابرزمین‌ها می‌توانند تا این حد به ستاره مادرشان نزدیک شوند. لیسائور می‌گوید که مشکل در بخش مهاجرت مدل‌ها است. اما نورم مورای، اخترفیزیک‌دان دانشگاه تورنتو در جستجوی راه‌های دیگری برای شکل‌گیری ابرزمین‌ها است. به جای گردآمدن سیارات و سپس مهاجرت آن‌ها به سوی ستاره، مدل مورای ابتدا شبه‌سیارات صخره‌ای را به سوی ستاره کوچ می‌دهد و سپس اجازه بهم پیوستگی و رشد را به آن‌ها می‌دهد.
به گفته گرگ لفلین، اختر‌شناس دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا، مدل‌سازان در هر حال راهی برای توضیح مشاهدات جدید پیدا خواهند کرد. وی می‌گوید: «آن‌ها تقلا می‌کنند تا مدل‌هایشان را درست کنند. اما شاید این آخرین باری نباشد که آن‌ها مجبور شوند کد‌هایشان را اصلاح کنند. پیش‌بینی من این است که مدل‌های آن‌ها نکته مهم بعدی را کاملا نادیده می‌گیرد، حالا این نکته هر چه که می‌خواهد باشد.»
منبع:
سایت ماهنامه نجوم

Astronomy
02-22-2012, 01:43 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">تصاویری از پرتاب نمایشی موشک ناسا به درون شفق قطبی</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دانشمندان ناسا یک موشک دو مرحله ای را در میان آسمانی که به نور سبز رنگ شفق قطبی آلاسکا مزین شده بود پرتاب کردند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، استیون پاول از دانشگاه کورنل در این خصوص گفت: "ما درحال بررسی چیزی هستیم که به آن هوای فضا گفته می شود. هوای فضا در اثر ذرات بارداری شکل می گیرد که از خورشید می رسند و با میدان مغناطیسی زمین تعامل می کنند. ما به عنوان انسان این اثر را مستقیماً احساس نمی کنیم اما سیستمهای الکترونیکی ما آن را درک می کنند."
این موشک که Terrier-Black Brant نام دارد شنبه شب 18 فوریه 2012 از پایگاه Poker Flat Research Range در فیربانکس آلاسکا پرتاب شد.
Terrier-Black Brant جریانی از اطلاعات را از فاصله 200 مایلی (حدود 322 کیلومتری) از سطح زمین و لحظاتی پس از پرتاب در زمان واقعی به زمین ارسال کرد.
دستگاههای این موشک دو مرحله ای از میدانهای مغناطیسی و الکتریکی خاصی نمونه برداری کردند که توسط شفقها ساخته شده اند.
به گفته این دانشمندان، زمانی که فعالیتهای خورشیدی به اوج خود می رسند توفانهای خورشیدی که به زمین گسیل می شوند با فرستنده های "جی. پی. اس"، اینترنت ماهواره ای و سایر سیگنالها تداخل می کنند.
پاول افزود: "ما بیش از همیشه به این سیگنالها وابسته شده ایم. بنابراین، اطلاعات جمع آوری شده توسط این موشک به ما در درک بهتر اینکه سیگنالهای ماهواره ای چگونه با هوای فضا از بین می روند و اینکه چگونه می توان این اثرات را در گیرنده های جدید جی. پی. اس تخفیف داد کمک خواهد کرد."
براساس گزارش یونیورس تودی، این موشک دو مرحله ای از میان شفق قطبی آلاسکا عبور کرد و تا فاصله 200 مایلی به عنوان "مگنتوسفر- یونوسفر" شناخته می شود بالا رفت.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/760015_orig.jpg

پرتاب تماشایی موشک دو مرحله ناسا در میان شفق قطبی آلاسکا

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/760016_orig.jpg

این تصویر که به روش عکاسی مرحله به مرحله و در کنار هم چیدن فریمهای تصویر به دست آمده است نور درخشان حاصل از پرتاب موشک را در میان آسمان سبز قطبی نشان می دهد


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

amir adib
02-22-2012, 04:38 PM
گردبادی به بزرگی زمین روی خورشید (http://www.hamshahrionline.ir/news-160999.aspx)

http://www.hamshahrionline.ir/images/position36/2012/2/12-2-19-194915111.jpg دانش > فضا - همشهری آنلاین: ماهواره‌های ناسا به تازگی گردبادی عظیم را بر روی سطح خورشید رصد کرده‌اند، گردبادی که به یکی از شگفتی‌های سامانه خورشیدی تبدیل شده و ابعادی برابر زمین دارد.
به گزارش خبرگزاری مهر، رصدخانه دینامیک خورشیدی، ماهواره‌ای که نظاره‌گر فعالیت‌های خورشید (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=84911) است مجموعه‌ای از تصاویر را از شعله‌های خورشیدی در ماه‌های گذشته ثبت و به زمین ارسال کرده است.
تصاویر ویدیویی جدید این رصدخانه فضایی نشان دهنده حرکت نوسانی پلاسمایی تیره‌تر و سردتر از حد معمول بالای سطح خورشید است که وسعتی عظیم دارد.
به گفته "تری کوچرا" از مقامات پروژه "سوهو" و فیزیکدان خورشیدی در مرکز گودارد ناسا (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=69470) این گردباد عظیم می‌تواند ابعادی مشابه با سیاره زمین داشته باشد که با سرعتی برابر 480 هزار کیلومتر بر ساعت در حال وزش است.
وی می‌گوید حرارت در این گردباد برابر 15 هزار درجه فارنهایت است که نسبت به حرارت دو میلیون درجه‌ای دیگر بخش‌های خورشید بسیار سرد به شمار می‌رود.
چنین گردبادهایی چندین دهه پیش شناسایی شده‌اند و فضاپیمای "سوهو" آژانس فضایی اروپا در سال 1996 شواهدی از وجود آنها را به ویژه در قطب‌های شمال و جنوب خورشید به ثبت رسانده است. با وجود اینکه این گردبادهای خورشیدی از نظر ظاهری به گردبادهای زمینی شباهت دارند، به شکلی کاملا متفاوت و بر اثر نیروی مغناطیسی و نه تحت تاثیر فشار و نوسان‌های حرارتی به وجود می‌آیند.
این توفان عظیم به واسطه نیروهای مغناطیسی به وجود آمده است که ذرات مغناطیسی بر روی خورشید را به سمت جلو و عقب هدایت کرده و توده‌ای چرخنده از پلاسما که خطوط میدان مغناطیسی را دنبال می‌کنند، به وجود آورده است. به گفته کوچرا وسعت بخش طولانی و روبان مانند این گردباد می‌تواند به صدها یا هزاران کیلومتر نیز برسد.
تا پیش از آغاز فعالیت رصدخانه دینامیک خورشیدی، ثبت چنین تصاویری ممکن نبوده است اما اکنون با کمک دوربین‌های متعدد این رصدخانه امکان عکاسی از پدیده‌های خورشیدی در طول موج‌ها و فرکانس‌های مختلف به وجود آمده است.

amir adib
02-23-2012, 12:56 PM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

دانشمندان ناسا موفق شدند سريع‌ترين توفان‌هاي كيهاني با سرعت 32 ميليون كيلومتر را در سياه چاله اندازه‌گيري كنند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دانشمندان رصدخانه پرتو ايكس چاندرا، زمان وقوع توفان هاي عظيم در سياه چاله را در سال 2011 تخمين زده بودند. سياه چاله جرم ستاره‌اي igr j17091-3624 انرژي اين ابر توفان كيهاني را تأمين كرده است.
سياه چاله جرم ستاره‌اي igr j17091-3624 در مركز برآمدگي كهكشان راه شيري و در فاصله 28 هزار سال نوري با زمين قرار دارد. اين سياه چاله يك سيستم دوتايي است كه در آن يك ستاره خورشيد مانند، دور يك سياه چاله قرار گرفته است.
بر اساس اندازه‌گيري هاي صورت گرفته، سريع‌ترين توفان كيهاني 32 ميليون كيلومتر در ساعت يا در حدود سه درصد سرعت نور بود كه اين سرعت 10 برابر سريع‌تر از بادهايي است كه تاكنون در سياه‌چاله‌هاي جرم‌ستاره‌اي به ثبت رسيده است.
«اشلي كينگ» محقق دانشگاه ميشيگان تأكيد مي‌كند: به هيچ عنوان انتظار وقوع چنين بادهاي پرقدرتي در سياه چاله‌ها را نداشتيم؛ سرعت اين بادها معادل رده پنج توفان‌هاي عظيم كيهاني هستند.
اين ابر توفان يكي از سريع‌ترين بادهايي است كه توسط سياه چاله‌هاي پرجرم ايجاد شده و مورد اندازه‌گيري قرار گرفته‌اند.
محققان همچنين دريافتند ابرتوفان كه از يك ديسك گاز در اطراف سياه چاله مي‌آيد، ممكن است باعث انفجار مواد مختلفي در فضا شود. برخلاف توفان‌هاي روي زمين، ابرتوفان اين سياه چاله در جهات مختلف در فضا مي‌وزيد.
سياه چاله جرم ستاره‌اي با متلاشي شدن يك ستاره عظيم به وجود مي‌آيد و حجمي معادل پنج تا 10 برابر خورشيد دارد. سياه چاله هاي پرجرم در قلب تمام كهكشان‌ها از جمله كهكشان راه شيري قرار دارند. اندازه‌گيري بادهاي پرقدرت سياه چاله ها به محققان براي شناخت بهتر رفتار اين اجرام كيهاني مرموز كمك مي‌كند.
انتهاي پيام

amir adib
02-24-2012, 10:59 AM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

دانشمندان در پي شناسايي وجود ماگماي مايع در اعماق ماه با وجود نبودن هيچ آتشفشان فعالي در اين كره، با استفاده از پرتوهاي ايكس موفق به كشف دليل احتمالي عدم فوران اين سنگهاي مذاب و داغ به سطح زمين شدند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محققان دانشگاه آزاد آمستردام با همكاري دانشگاه‌هاي پاريس، ادينبورگ و تأسيسات پرتو سنکروترون اروپا با توليد نسخه‌هاي ميكروسكوپي از سنگهاي ماه كه طي ماموريت‌هاي آپولو جمع‌آوري شده بودند، به ذوب آنها در فشار و دماي زياد مشابه درون ماه و سنجش تراكم آنها با پرتوهاي پرقدرت ايكس پرداختند.
اين دانشمندان دريافتند كه تراكم بسيار بالاي سنگهاي داغ و مايع زير سطح ماه باعث سنگين شدن حجم آن و ناتواني براي خروج از سطح شده ‌است.
پنجاه سال پس از ماموريت‌هاي آپولو، تاريخچه ساختار و زمين‌شناسي ماه هنوز بسيار اسرارآميز است. بيش از 300 نمونه سنگ از ماه به زمين منتقل شده و دانشمندان توانستند ابزار علمي زيادي را در سطح ماه نصب كنند. سال گذشته دانشمندان با استفاده از داده‌هاي زلزله‌هاي ماه موفق به طراحي نقشه‌اي از درون ماه شدند.
محققان بر اين باورند كه در عميق‌ترين بخشهاي جبه ماه در مرز با هسته كوچك فلزي آن، سنگهايي با درصد ذوب 30 درصد وجود دارند. در زمين،‌ چنين ماگمايي به سطح زمين حركت كرده و منجر به فوران آتشفشان مي‌شود.
نيروي محرك براي جابجايي عمودي ماگما به تفاوت تراكم بين ماگما و مواد جامد اطراف آن بستگي داشته كه منجر به حركت آرام حباب‌مانند آن به سمت بالا مي‌شود. هرچه مايع ماگما سبك‌تر باشد، حركت رو به‌ بالا با شدت بيشتري همراه خواهد بود.
دانشمندان براي كشف علت عدم حركت روبه بالاي اين ماگما در ماه به شبيه‌سازي فشار و حرارت درون ماه كه بيش از 45 هزار بار و 1500 درجه است، پرداخته و با استفاده از پرتوهاي ايكس قدرتمند دستگاه سنکروترون در تأسيسات پرتو سنکروترون اروپا، تراكم ماگماي جامد و مايع را اندازه گيري كردند.
اين سنجش‌ها با شبيه‌سازي‌هاي رايانه‌اي براي محاسبه تراكم ماگما در نقاط مختلف ماه تركيب شد. محققان دريافتند كه مانند زمين، تراكم تقريبا تمام ماگماي ماه از ماده جامد اطراف آنها كمتر بوده؛ اما تفاوت آن در قطرات ريز شيشه غني از تيتانيوم بود كه ماگماي بدست آمده از آن بسيار سنگين بوده و به سمت بالا حركت نمي‌كند.
مگماي غني از تيتانيوم تنها با سنگ‌هاي جامد غني از تيتانيوم مذاب شكل مي‌گيرند كه طبق تحقيقات پيشين در سطوح كم عمق‌تر وجود دارند. دانشمندان در پس علت ورود آنها به اعماق بيشتر دريافتند كه احتمالا در تاريخ اوليه ماه، حركات عمودي بزرگي صورت گرفته كه طي آن سنگ‌هاي غني از تيتانيوم نزديك به سطح به اعماق اين كره نفوذ كرده‌اند.
دانشمندان بر اين باورند كه شايد در آينده دور اين ماگما سرد شده و از تراكم آن كاسته مي‌شود كه حركت آن را به سطح زمين و ايجاد يك كهكشان فعال آماده خواهد كرد؛ اما اين موضوع فعلا فقط در حد فرضيه باقي مانده است.
اين نتايج در مجله «Nature Geoscience» منتشر شده است.
انتهاي پيام

Tara
02-24-2012, 03:13 PM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

دانشمندان ناسا موفق شدند سريع‌ترين توفان‌هاي كيهاني با سرعت 32 ميليون كيلومتر را در سياه چاله اندازه‌گيري كنند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دانشمندان رصدخانه پرتو ايكس چاندرا، زمان وقوع توفان هاي عظيم در سياه چاله را در سال 2011 تخمين زده بودند. سياه چاله جرم ستاره‌اي igr j17091-3624 انرژي اين ابر توفان كيهاني را تأمين كرده است.
سياه چاله جرم ستاره‌اي igr j17091-3624 در مركز برآمدگي كهكشان راه شيري و در فاصله 28 هزار سال نوري با زمين قرار دارد. اين سياه چاله يك سيستم دوتايي است كه در آن يك ستاره خورشيد مانند، دور يك سياه چاله قرار گرفته است.
بر اساس اندازه‌گيري هاي صورت گرفته، سريع‌ترين توفان كيهاني 32 ميليون كيلومتر در ساعت يا در حدود سه درصد سرعت نور بود كه اين سرعت 10 برابر سريع‌تر از بادهايي است كه تاكنون در سياه‌چاله‌هاي جرم‌ستاره‌اي به ثبت رسيده است.
«اشلي كينگ» محقق دانشگاه ميشيگان تأكيد مي‌كند: به هيچ عنوان انتظار وقوع چنين بادهاي پرقدرتي در سياه چاله‌ها را نداشتيم؛ سرعت اين بادها معادل رده پنج توفان‌هاي عظيم كيهاني هستند.
اين ابر توفان يكي از سريع‌ترين بادهايي است كه توسط سياه چاله‌هاي پرجرم ايجاد شده و مورد اندازه‌گيري قرار گرفته‌اند.
محققان همچنين دريافتند ابرتوفان كه از يك ديسك گاز در اطراف سياه چاله مي‌آيد، ممكن است باعث انفجار مواد مختلفي در فضا شود. برخلاف توفان‌هاي روي زمين، ابرتوفان اين سياه چاله در جهات مختلف در فضا مي‌وزيد.
سياه چاله جرم ستاره‌اي با متلاشي شدن يك ستاره عظيم به وجود مي‌آيد و حجمي معادل پنج تا 10 برابر خورشيد دارد. سياه چاله هاي پرجرم در قلب تمام كهكشان‌ها از جمله كهكشان راه شيري قرار دارند. اندازه‌گيري بادهاي پرقدرت سياه چاله ها به محققان براي شناخت بهتر رفتار اين اجرام كيهاني مرموز كمك مي‌كند.
انتهاي پيام

عکس این خبرو من چند روز بیش تو تابیک عکسهای جالب نجومی گذاشته ام

Astronomy
02-24-2012, 05:26 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td></tr><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">رویای ژاپنی ها برای ساخت آسانسور فضایی در سال 2050</td></tr><tr id="trNewsLead"><td colspan="2">شرکتی ژاپنی در نظر دارد ارتفاع استفاده از تجهیزات آسانسور را تا حد غیر قابل تصوری افزایش دهد و از آن برای انتقال مسافر و بار به فضا استفاده کند.</td></tr><tr id="trNewsBody"><td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، شرکت "اوبایاشی" امیدوار است بتواند تا سال 2050 بهره برداری از آسانسور فضایی خود را آغاز کند، آسانسوری که قرار است با استفاده از نوارهای نانوکربنی ساخته شده و می تواند تا یک چهارم مسیر زمین تا ماه منبسط شده و بالا برود.
طرح اصلی این است که وزنه تعادلی در انتهای این آسانسور 96 هزار کیلومتری کل ساختار را که به پایگاه بر روی زمین متصل است، ثابت نگه دارد. به این شکل مسافران می توانند با استفاده از خودروهایی ویژه از سطح زمین به ایستگاهی مسکونی تحقیقاتی در ارتفاع 36 هزار کیلومتری سفر کنند، سرعت این خودرو 200 کیلومتر بر ساعت خواهد بود و مسافران با این سرعت یک هفته در راه خواهند بود.
انرژی مورد نیاز برای چنین سفری از صفحات خورشیدی که در ایستگاه مسکونی نصب شده اند تامین خواهد شد. ایده ساخت آسانسور فضایی برای اولین بار در سال 1895 و توسط دانشمندی روسی ارائه شد، وی ایده خود را از ساختار برج ایفل الهام گرفته بود و از آن زمان تا به حال بر روی این موضوع مطالعات و مباحثات زیادی انجام گرفته است. اما یافتن ماده ای سبک و مقاوم برای ساخت چنین کابلی از بزرگترین موانع برای حقیقی ساختن این ایده قدیمی به شمار می رفت. اکنون "اوبایاشی" و دیگر محققان باور دارند نانولوله های کربنی می توانند چنین وظیفه ای را به عهده بگیرند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، اوبایاشی امیدوار است در سال 2050 این آسانسور بتواند 30 مسافر را، شاید با کمک گرفتن از موتورهای مغناطیسی خطی، به همراه خود به فضا ببرد. این شرکت هنوز هزینه ساخت و موقعیت بنای این آسانسور را اعلام نکرده است اما از آنجایی که برای محکم نگه داشتن این سازه به نیروی مرکزی نیاز است بهترین موقعیت برای ساخت آن در استوا خواهد بود.

منبع: مهر
</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-24-2012, 05:28 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">عامل اصلی مشاهده حرکت سریع نور نوترینوها</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گزارش جدید فیزیکدانان گرن ساسو در سرن نشان می دهد اتصال نادرست کابل فیبر نوری که دستگاه GPS را به یک رایانه متصل می کرد عامل اصلی مشاهده حرکت سریعتر از نور نوترینوها بوده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، ادعای سال گذشته فیزیکدانان مبنی بر کشف ذرات سریعتر از نور کل جهان را در بهت فروبرده و نظریه نسبیت خاص انیشتین را به چالش کشید.
اما در گزارشی که فیزیکدانان سرن در نشریه Science Insider منتشر کرده اند ادعا شده که اتصال نادرست کابلی که سیستم GPS را به یک رایانه وصل می کرده باعث بروز خطا در خواندن اطلاعات به دست آمده از این آزمایش شده است.
نظریه نسبیت خاص انیشتین که در سال 1905 ارائه شده است می گوید در شرایط خلاء هیچ پدیده ای قادر نیست که با سرعتی بالاتر از سرعت نور حرکت کند. این نظریه پس از انجام آزمایشی توسط فیزیکدانان شورای تحقیقات هسته ای اروپا (سرن) و لابراتوارهای "گرن ساسو" در موسسه ملی فیزیک هسته ای ایتالیا و با استفاده از دستگاه آشکارساز "اپرا" انجام گرفت، به چالش کشیده شد.
کشف ذراتی سریعتر از نور
این دانشمندان اعلام کردند که توانسته اند حرکت فراتر از سرعت نور را در ذرات نوترینو مشاهده کنند. به طوریکه آشکارساز "اپرا" با دریافت و بررسی بیش از 15 هزار ذره نوترینو که در برخورد دهنده "سوپر سینکروتون پروتون" در سرن تولید شده و با طی مسافت 730 کیلومتر به لابراتوارهای "گرن ساسو" در ایتالیا رسیده بود کشف کرد که این ذرات برای طی این مسافت تنها 2.4 میلی ثانیه را صرف کردند.
این مدت زمان 60 میلیاردیم ثانیه نسبت به حداکثر زمان مورد انتظار جلوتر بود و بنابراین در آزمایش Cng 1s که اطلاعات آن در مدت سه سال جمع آوری شده اند در حدود 60 نانوثانیه سریعتر از سرعت نور حرکت کردند. نتایج این تحقیقات شگفت انگیز حاکی از آن بود که نوترینوها سرعت 300 هزار کیلومتر بر ثانیه نور را با حدود 20 بخش بر میلیون شکست دادند.
اتصال بد کابلی عامل شکسته شدن رکورد نور
بر اساس گزارش رویترز، اما اکنون اینگونه به نظر می آید که اتصال ناقص کابل فیبر نوری که دستگاه گیرنده GPS ای که برای تصحیح زمانبندی حرکت نوترینوها مورد استفاده قرار می گرفت با یک رایانه عامل این رکوردزنی بوده است.
در این گزارش جدید آمده است پس از برطرف شدن این نقص ارتباطی و محاسبه دوباره مدت زمان حرکت نوترینوها، محققان دریافتند که اختلاف زمانی میان حرکت نوترینوها و نور برطرف شد و از این رو این نقص اتصال کابل را توضیحی برای نتایج جنجالی سابق درباره سرعت حرکت نوترینوها بیان کردند، که برای تایید فرضیه باید مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.
نوترینوها همچنان سریعتر از نورند؟
با این همه فیزیکدانان گرن ساسو می گویند آزمایشهای انجام شده بر روی تجهیزات منجر به ایجاد دو پرسش شده است، زیرا نقص در اتصال کابل می تواند دو مشکل جداگانه را به وجود آورده باشد: دست کم گرفته شدن مدت زمان حرکت نوترینوها یا دست بالا گرفتن آن.
"رالف هیور" مدیر سرن می گوید وجود چنین تردیدهایی در نتایج مطالعات امری عادی است و تنها راه رهایی از چنین تردیدی انجام پی در پی تحقیقات است و اکنون فیزیکدانان به دو فرضیه متفاوت دیگر رسیده اند.
بر اساس گزارش تلگراف، بیشتر فیزیکدانان نسبت به نتایج سال گذشته این مطالعه بدگمان بودند و مجادلات فراوانی در مجامع علمی بر سر وجود ذراتی سریعتر از نور درگرفته بود. اما اکنون که رویداد اتصال نامناسب کابل فیبر نوری آشکار شده است، تعیین اینکه اتصال نادرست دقیقا چه تاثیری بر روی نتایج نهایی آزمایش گذاشته است نیازمند مطالعات بیشتری است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-25-2012, 02:43 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">انتشار اطلاعات جدید درباره بزرگترین قمر زحل</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">یک سری از بررسیهای جدیدی که کاوشگر کاسینی انجام داده است اطلاعات جدیدی را درباره اقلیم تیتان، بزرگترین قمر طبیعی زحل ارائه می کند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، این اطلاعات جدید که در مجله علمی Planetary and Space Science منتشر شده اند جزئیاتی را نشان می دهند که بیان می دارند بسیاری از ویژگیهای تیتان با سیاره ما مشترک هستند.
"کانر نیکسون"، دانشمند تیم کاسینی در مرکز پرواز فضایی گودارد در مریلند در این خصوص توضیح داد: "در کل، این اطلاعات به ما چند تکه جدید از پازل تیتان را ارائه می کنند و با جزئیات دقیق به ما نشان می دهند که اتمسفر و سطح تیتان همراه با ابرها، دره ها و دریاچه ها چگونه همانند زمین رفتار می کنند."
بخشی از این اطلاعات نوعی از تغییرات فصلی را در این قمر نشان می دهد و تائید می کند که ابرها در زمان زمستان پراکنده می شوند.
براساس گزارش ساینس دیلی، کاسینی بلافاصله پس از اینکه در سال 2004 به مجموعه زحل رسید آشکار کرد که ابرهای تیتان از اتان تشکیل شده اند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/761347_orig.jpg
در دسامبر 2006 اولین مطالعات طیف سنجی کاسینی یک نیم سایه را در قطب شمال این قمر نشان داد. در آن زمان ابرها تا 55 درجه عرض جغرافیایی شمالی را در بر می گرفتند.
اما در سال 2009 ابرها کنار رفتند و یک دریای هیدروکربوری با عنوان "دریای کراتن" و تعداد بسیاری دریاچه اطراف آن نمایان شد. با کمک این تصاویر، دانشمندان دریافتند که اتمسفر تیتان با تغییر فصول تغییر می کند.
دستگاه طیف نگار کاسینی توانست در طیف مادون قرمز برای تجزیه و تحلیل دمای سطح تیتان نقشه ای تهیه کند و به محققان اجازه دهد که تغییرات گرمایی سطحی در فاصله میان شب و روز را ارزیابی کند.
تحقیق دیگری که توسط محققان کالج لندن انجام شد ساختار داخلی این قمر زحل و شباهتهای ژئولوژیکی سطح آن را با سطح زمین مورد بررسی قرار داد.
نتایج این بررسیها حاکی از آن بود که هسته این قمر نسبت به بخشهای خارجی تر آن چگال تر است هرچند چگالی آن نسبت به پیش بینی ها کمتر بود.
این مسئله می تواند به این دلیل باشد که مقدار بسیاری یخ و یا سنگهایی که با آب فعل و انفعال کرده اند چگالی هسته را کم کرده اند. زمین و سایر سیارات خاکی از این جنبه کاملا متفاوت هستند و هسته ای متراکم از آهن دارند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-25-2012, 09:05 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">کشف اولین توپهای فضایی جامد/ ساخت 10 هزار کوه اورست در فضا</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گروهی از دانشمندان ناسا با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر برای اولین بار کشف کردند که اشکال هندسی با عنوان "توپهای باکی" در فضا به شکل کره های جامد کربنی وجود دارند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، فولرن باکمینستر که با عنوان "توپ باکی" (buckyball ) نیز شناخته می شود کوچکترین شکل فولرنها است که از 60 اتم کربن تشکیل شده و ظاهری شبیه به یک توپ فوتبال دارد که سطح آن به اشکال شش ضلعی و پنج ضلعی تقسیم شده است.
ستاره شناسان با کمک تلسکوپ فضایی اسپیتزر این ذرات را در اطراف ستاره کوچک بسیار گرمی کشف کردند که بخشی از منظومه دوتایی "XX مار افسای" (XX Ophiuchi) در فاصله 6 هزار و 500 سال نوری از زمین را می سازد.
این کشف نشان می دهد که این کره های کوچک کربن در بسیاری از مناطق فضا به جای توده های گازی، ترکیبات جامدی را می سازند که به مقادیر بالایی از مولکولهای کربن نیاز دارند.
پیش از این، در سال 2010 به خاطر مشاهدات مادون قرمز، کره های فولرن باکمینستر گازی شکل کشف شده بودند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/761345_orig.jpg
این محققان در این خصوص توضیح دادند: توپهای باکی در کنار هم ردیف می شوند و یک شکل جامد شبیه به پرتقالهای چیده شده در جعبه را می سازند. ذراتی که ما شناسایی کردیم بسیار کوچک و بسیار ریزتر از پهنای یک تار مو هستند اما هر یک از آنها از میلیونها توپ باکی تشکیل شده اند."
براساس گزارش لایو ساینس، به گفته این دانشمندان، این توپهای فضایی کوچک به حدی در این منطقه فضا زیاد هستند که می توانند 10 هزار کوه اورست را بسازند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-26-2012, 03:06 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">پرتره ستاره ای که می میرد/ وقوع یک انفجار ابرنواختری در آینده ای نزدیک</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">ناسا با کمک تصویر جدیدی که تلسکوپ هابل از یک منظومه دوتایی گرفته است پیش بینی کرد که ستاره بزرگتر این منظومه در آینده ای نزدیک می میرد و به یک ابرنواختر تبدیل می شود.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، منظومه ستاره ای دوتایی "اتا- حمال" (Eta Carinae) در دهه های نخست قرن نوزدهم نورانی و نورانی تر شد تا اینکه در آوریل 1843 پس از ستاره شباهنگ یا ستاره کاروان کش که تقریبا هزار برابر به زمین نزدیکتر است به دومین جرم درخشان آسمان تبدیل شد.
در طول سالهای بعد، "اتا- حمال" به تدریج تار شد و از ابتدای قرن بیستم کاملا در برابر چشم غیرمسلح ناپدید شد، اما نور آن همچنان به تغییر خود ادامه می دهد و هنگامیکه دوباره در یک شب تاریک با چشم غیرمسلح دیده شود دیگر هرگز به درخشش 1843 خود باز نمی گردد.
به گفته ستاره شناسان، ستاره بزرگتر منظومه دوتایی "اتا- حمال" ستاره ای عظیم و نا پایدار است که به پایان زندگی خود نزدیک می شود.
اکنون دانشمندان ناسا با استفاده از اطلاعاتی که در خصوص طغیان نور 1843 که در آن زمان به ثبت رسیده بود و همچنین تصویر جدیدی که تلسکوپ هابل در نور مرئی و ماوراء بنفش گرفته است یک انفجار عظیم ابرنواختری را برای این ستاره پیش بینی کرده اند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/762014_orig.jpg
توده های عظیم ماده که یک و نیم قرن قبل از این منظومه به بیرون پرتاب شده اند با عنوان "سحابی آدمک" شناخته می شوند که از 1990 تاکنون به طور مرتب تحت رصد هابل بوده اند.
تصویر جدیدی که هابل با "دوربین ACSHRC از "اتا- حمال" تهیه کرده است نشان می دهد که این ماده به روش متحدالشکلی از ستاره به بیرون پرتاب نمی شود بلکه به صورت یک شکل دمبلی فوران می کند.
براساس گزارش گیزمودو، "اتا- حمال" نه تنها به خاطر گذشته خود بلکه همچنین به خاطر آینده ای که پیش رو دارد جالب است.
این جرم آسمانی یکی از نزدیکترین ستارگان به زمین است که در آینده ای نسبتاً نزدیک به صورت یک ابرنواختر منفجر می شود. هرچند نباید از یاد برد که این "آینده نزدیک" می تواند یک میلیون سال بعد باشد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-26-2012, 03:07 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr></tr><tr><td>
</td> </tr> <tr id="trNewsUpTitle"> <td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">تلاش برای حل معمای "گلوله های آتشین ماه فوریه"</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">ناسا از همه دعوت کرده است تا در رصد شهاب باران عجیبی که در ماه فوریه هر سال در آسمان دیده می شوند و ردیابی مسیر حرکت این شهابها مشارکت داشته باشند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی عجیب از سنگهای آتشین طی ماه فوریه که روزهای آخر آن را پشت سر می گذاریم، آسمان زمین را درخشان می کنند و ناسا از همه خواسته است تا توجه ویژه ای به این رویداد داشته باشند.
"گلوله های آتشین فوریه" نامی است که بر روی این پدیده گذاشته شده است، پدیده ای که در آن شهابهایی درخشانتر از سیاره ونوس در آسمان زمین دیده خواهند شد، البته عجیب بودن این رویداد به خاطر تعداد شهابها نیست بلکه به خاطر ظاهر بسیار درخشان و مسیر عجیب و عمقی است که در آسمان طی می کنند.
به گفته "پیتر براون" متخصص شهابهای آسمانی در دانشگاه اونتاریوی غربی، این شهابها نسبتا آرام حرکت کرده و با سرعتی کمتر از 15 کیلومتر بر ثانیه با سطح بالایی اتمسفر زمین برخورد خواهند کرد، پس از آن به شدت کاهش سرعت داده و تا ارتفاع 50 کیلومتری از سطح زمین پایین می آیند.
شبکه شهابهای آسمانی در جورجیای آمریکا که به 6 دوربین مجهز است تا کنون ده ها نمونه از این شهابهای کم سرعت را رصد کرده است که ابعادی متفاوت داشته اند. محققان مدارهای این شهابها را بررسی کرده و نقطه آغاز آنها را تعیین کرده اند. به گفته آنها تمامی این شهابها از کمربند سیارکی به سمت زمین می آیند، اما نقطه حرکت آنها یکسان نیست و منبع این شهابهای عجیب نقطه ای یکسان در کمربند سیارکی نیست که همین موضوع در ذهن محققان سوال برانگیز شده است.
گلوله های آتشین فوریه چندین دهه است که ذهن اخترشناسان را به خود مشغول کرده است. این پدیده اولین بار در فوریه 1960 مشاهده شد و محققان متوجه افزایش عجیب تعداد شهابهای درخشان و نافذی شدند که به سمت زمین روانه بودند. از آن زمان تا کنون مطالعات زیادی برای کشف منشا این شهابها آغاز شد.
بر اساس گزارش MSNBC، اکنون ناسا با استفاده از شبکه شهابهای آسمانی خود قصد دارد به روند حل این معما خاتمه داده و با افزودن به تعداد دوربینهای موجود در این شبکه به میزان پوشش این شبکه از آسمان بیافزاید. این شبکه می تواند به صورت آنی مدار شهابها را محاسبه کند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-26-2012, 03:08 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">کشف علت اینکه چرا ماه فوران آتشفشانی ندارد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گروهی از دانشمندان اروپایی دریافتند که چرا باوجود فراوانی مایع ماگما در ماه، هیچ فعالیت آتشفشانی در تنها قمر زمین وجود ندارد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، با نگاه به تصاویر خاک خاکستری ماه می توان فکر کرد که این قمر هنوز فعال است. اما درحقیقت، ردپاهای آخرین فعالیتهای آتشفشانی ماه قدیمی و مربوط به میلیاردها سال قبل بوده و فورانهای آتشفشانی از زمانی که انسان ماه را رصد کرده خاموش است.
اطلاعات اخیر نشان می دهد که در زیر خاک ماه میزان فراوانی از مایع ماگما وجود دارد چون بخشی از سنگهایی که به سطح می آیند گداخته به نظر می رسند.
اکنون دانشمندان یک توضیح محتمل را در خصوص اینکه چرا در سطح ماه فعالیت آتشفشانی وجود ندارد ارائه کردند که بیان می دارد ماگمای گداخته در لایه های عمیق تر می تواند آنچنان متراکم و سنگین باشد که نتواند به سطح بیاید.
محققان دانشگاه آمستردام با همکاری دانشگاههای پاریس، لیون و ادیمبرا به منظور دستیابی به این نتایج که در نیچر ژئوساینس منتشر شده است یک سری کپی های میکروسکوپی از سنگ ماه را که در ماموریت آپولو به زمین آورده بود تهیه و سپس چگالی و غلظت این سنگها را با پرتوهای ایکس اندازه گیری کردند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2008/07/379019_orig.jpg
5 دهه پس از ماموریت آپولو، تشکیل و تاریخ ژئولوژیکی ماه همچنان معماهای بسیاری را ایجاد می کند. فضانوردان در تمام برنامه های آپولو نه تنها 380 کیلوگرم سنگ ماه را به زمین آوردند بلکه توانستند تعداد بسیار ابزار علمی را در سطح این قمر نصب کنند.
سال گذشته، دانشمندان ناسا مدل جدیدی از لایه های داخلی ماه را توسعه دادند. برپایه این مدل جدید، بخشهای عمیق تر جبه ماه که روی یک هسته کوچک فلزی قرار گرفته است حداکثر 30 درصد گداخته اند.
در زمین توده های ماگمایی جبه به سمت سطح حرکت می کنند و فورانهای آتشفشانی را به وجود می آورند. نیروی محرکه برای حرکت عمودی ماگما به طرف بالا در واقع تفاوت چگالی میان ماگما و ماده پیرامون جامد است که به تدریج ماگمای مایع را همانند یک حباب به سمت بالا منحرف می کند.
اگر درون تنها قمر طبیعی سیاره ما هم محتوی مقادیر بالای ماگما است پس چرا فورانهای مشابه زمین در سطح آن رخ نمی دهد؟
به گفته این محققان، فشار نزدیک به هسته ماه بیش از 45 هزار بار و دمای آن در حدود هزار و 500 درجه سانتیگراد است.
این دانشمندان توانستند این شرایط سخت را با نمونه های کوچک بسازند و سنگهای ماه را درحالی که تحت یک فشار بسیار شدید قرار داده بودند با جریان فشار قوی برق گرم کنند.
با اندازه گیری پرتوهای ایکسی که از هم نمونه های جامد و هم از نمونه های گداخته عبور کرد توانستند چگالی این سنگها را در دما و فشار بالا اندازه گیری کنند و نشان دادند که ماگمای ماه به حدی غلیظ و متراکم است که نمی تواند به همانند یک حباب به طرف بالا حرکت کند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

*artemis
02-27-2012, 12:49 PM
تحقيقات جديد نشان مي‌دهد، پديده گرمايش جهاني باعث نزديك‌تر شدن ابرها به زمين شده‌اند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،
نتايج تحقيقات محققان دانشگاه اوكلند نشان مي‌دهد، طي يك دهه اخير ارتفاع ابرها كاهش يافته و به زمين نزديك‌تر شده‌اند و علت اصلي اين مسأله نيز گرمايش جهاني عنوان شده است.
در سال 1999 ميلادي ماهواره «ترا» ناسا با سيستم اسپكتروراديومتر چند زاويه‌اي (MISR) به فضا پرتاب شد تا تغييرات جوي را مورد بررسي قرار دهد.
اين ماهواره مجهز به 9 دوربين تصويربرداري است كه مي‌تواند از زواياي مختلف از ابرها تصويربرداري كند.
پروفسور «راجر ديويس» سرپرست تيم تحقيقاتي، تصاوير ماهواره «ترا» در 10 سال اخير را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. با اندازه‌گيري ارتفاع و سرعت حركت ابرها مشخص شد كه ابرها در طول اين مدت به زمين نزديك‌تر شده اند.
«ديويس» از ادامه تحقيقات در اين زمينه خبر داد و تأكيد كرد كه تا يك دهه آينده محققان قادر خواهند بود اطلاعات بيشتري در خصوص اثرات گرماي هوا در وضعيت ابرها بدست آورند.
ميزان دي اكسيد كربن هر روز در حال افزايش است و اين فرايند منجر به گرم شدن زمين و افزايش دماي سطح خواهد شد كه باعث نزديك‌تر شدن ابرها به زمين مي‌شود و به تبع آن، حجم ابرهايي كه در ارتفاعات بالاتر قرار دارند، هر روز در حال كاهش يافتن است.
نتايج اين تحقيق در مجله تحقيقات ژئوفيزيك (Geophysical Research Letters) به چاپ رسيده است.

منبع : ایسنا3602

Astronomy
02-28-2012, 03:25 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">محدوده کوچک تلاش انسان برای ارتباط با بیگانگان فضایی</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">تلاشهای انسانها برای برقراری ارتباط با حیات بیگانه همچنان ادامه دارد، با این وجود امواج رادیویی ارسال شده از زمین تنها شعاعی برابر 200 سال نوری را پوشش می دهد که در برابر عظمت کهکشان راه شیری و کل جهان کاملا ناچیز است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، از زمانی که رادیو اختراع شده است، انسان به امید اینکه موجودات فضایی صدای او را بشنوند و از وجود او آگاه شوند در حال ارسال سیگنالهای رادیویی به فضا است.
اکنون با وجود اینکه این امواج رادیویی تا فاصله 200 سال نوری در تمامی جهات پیش می روند، برای اینکه بتوانند کل کهکشان راه شیری را از وجود زمین و انسانها آگاه کنند باید 118 هزار و 800 سال نوری دیگر به اعماق فضا نفوذ کنند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/762969_orig.jpg

لکه زرد رنگ کوچک در این تصویر نشان دهنده محدوده گسترش امواج رادیویی از زمین است
بر اساس گزارش میل آنلاین، در تصویر بالا نقطه زرد رنگ کوچک که زمین در ابعادی بسیار کوچکتر در میان آن قرار دارد، محدوده پخش امواج رادیویی را در میان کهکشان راه شیری نشان می دهد. با دیدن این تصویر و درک ناتوانی انسان و در نظر گرفتن اینکه در جهان میلیاردها کهکشان دیگر مشابه کهکشان راه شیری وجود دارند، به نظر نمی آید که تلاش برای یافتن حیات فرازمینی به این زودی ها پایان گیرد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
02-28-2012, 03:26 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr></tr><tr><td>
</td> </tr> <tr id="trNewsUpTitle"> <td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">5 فوران عظیم خورشیدی در مدت 48 ساعت رخ داد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">اطلاعات ستاره شناسان اسا و ناسا نشان می دهد که در مدت 48 ساعت در روزهای 23 و 24 فوریه در خورشید 5 فوران خورشیدی رخ داد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، در مدت روزهای 23 و 24 فوریه (4 و 5 اسفند) دانشمندان آژانسهای فضایی اروپا و آمریکا 5 فوران خورشیدی را به ثبت رساندند که از این تعداد 4 فوران تنها در مدت 24 رخ داد.
بررسیها نشان می دهد که ابر "فوران جرم خورشیدی" (CME) که در 24 فوریه 2012 رخ داد در روز 26 فوریه به میدان مغناطیسی زمین رسید.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/762973_orig.jpg
رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) از این رشته های فورانها در دورترین نقطه طول موج ماوراء بنفش تصویربرداری کرد و اتمسفر و پلاسمای خورشیدی را نشان داد.
براساس گزارش اسپیس دیلی، طول رشته اصلی این فورانها حداقل 400 هزار کیلومتر بود. رشته های خورشیدی ماده سردتر، تاریکتر و شناور بالای سطح خورشید هستند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Mojtaba.M
02-28-2012, 04:03 PM
سحابی سیمیس147، بقایای انفجار ابرنواختری ستاره‌ای سنگین در صورت‌فلکی گاو است که وسعت آن به 150 سال‌نوری می‌رسد. این سحابی حدود سه‌هزار سال‌نوری از زمین فاصله دارد.
مشاهده جزئیات این سحابی عظیم فقط با تلسکوپ‌های بزرگ یا ثبت آن با نوردهی‌های بلندمدت در دوربین عکاسی امکان‌پذیر است.
انفجار ابرنواختری وقتی اتفاق می‌افتد که ستارگان سنگین‌تراز 1.4 برابر خورشید (خود خورشید دوهزار میلیارد میلیارد میلیارد کیلوگرم جرم دارد) به آخر عمر خود برسند و در برابر فشار جاذبه خود تسلیم شده، منقبض می‌شوند. این انقباض شدید انرژی درونی ستاره را به قدری افزایش می‌دهد که بخش قابل توجهی از جرم ستاره در حالتی انفجاری به بیرون پرتاب می‌شود و انرژی عظیمی به شکل نور گسیل می‌شود. در این انفجار که ابرنواختر نامیده می‌شود، درخشندگی مجموعه به چند میلیارد برابر افزایش می‌یابد و تمام کهکشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

منبع :خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/200923/science/astronomy)

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/7-12-1390/IMAGE634659293138837178.jpg

Mojtaba.M
02-28-2012, 04:09 PM
:yaeh am not durnk:


پژوهشگران آزمایش اوپرا که شهریورماه گذشته ادعا کردند نشانه‌هایی از حرکت ذرات نوترینو با سرعت بیشتر از سرعت نور را مشاهده کرده‌اند، اعلام کرده‌اند این اندازه‌گیری احتمالا به دلیل خطای انسانی است!

شکار ساز OPERA در ماه سپتامبر / شهریور گذشته این ادعای انقلابی را مطرح کرد که توانسته نوترینو‌هایی را با سرعت بالاتر از سرعت نور به دام بیندازد، ادعایی که در صورت اثبات به معنای پایان حکمرانی نظریه نسبیت خاص آلبرت اینشتین بر فیزیک مدرن بود.
اما به گزارش نیوساینتیست، اکنون به نظر می‌رسد که این کشف بزرگ پیش از این که باعث تغییر قوانین فیزیک شود، باعث جدی‌تر شدن نظارت بر تجهیزات خواهد شد، چرا که اکنون سخن از خطای انسانی در این نتیجه عجیب به میان آمده است.




http://www.th.physik.uni-frankfurt.de/~jr/gif/phys/einst_7.jpg






پایان اینشتین!

در ماه سپتامبر / شهریور، پژوهشگران آزمایش OPERA داده‌هایی را گردآوری کرده بود که نشان می‌داد نوترینوهایی که در آزمایشگاه سرن در نزدیکی سوئیس تولید شده بودند و در مسیر 730 کیلومتری به آشکارساز اپرا در آزمایشگاه ملی گران ساسوی ایتالیا فرستاده شده بودند، 60 نانوثانیه سریع‌تر از یک پرتو نور به مقصد رسیده‌اند. یعنی اگر به جای نوترینوها، یک پرتو نور از سرن تابیده می‌شد، زمان رسیدن آن به مقصد 60 نانوثانیه دیرتر از این بود.
برای برخی، این نتیجه سیلی محکمی برای نظریه نسبیت اینشتین بود، که بیان می‌دارد که هیچ ذره‌ای قابلیت حرکت با سرعت بالاتر از سرعت نور را ندارد. اگر یک ذره توانسته باشد از این حد سرعت بگذرد، آنگاه یک قرن گذشته و تمام آزمایش‌های دیگری که صحب بقیه بخش‌های این نظریه را نشان داده بودند، به زیرسوال می‌رفت.

باز هم فیبر نوری

وکا استانکو، یکی از 15 عضو گروه 160 نفره اپرا است که حاضر به امضای بیانیه اولیه نتایج نشد، چون آن را بیش‌از حد مقدماتی می‌دانست. او می‌گوید:‌«اگر این اشتباه اثبات شود، قطعا به دلیل خطای انسانی است. من سعی کردم بگویم که محتاط‌تر باشید».
خیلی از فیزیکدان‌ها به این نتیجه مشکوک بودند، ولی به نظر می‌رسید که اندازه گیری‌ها به دقت انجام شده و به سطح آماری چشمگیری رسیده است. ولی بر مبنای بیانیه‌ای که اپرا دیروز منتشر کرد، دو مشکل احتمالی در این آزمایش کشف شده است. همان‌گونه که خیلی از فیزیکدان‌ها به نتایج عجیب این آزمایش گمان داشتند، هر دوی این مشکلات به استفاده این آزمایش از سیستم مکان‌یاب جهانی GPS برای هم‌زمان کردن ساعت‌های اتمی هر دو سوی این مسیر برمی‌گشت. اول، گذر زمان در ساعت‌ها بین رسیدن سیگنال سنکرون‌کننده باید در نظر گرفته می‌شد و اپرا اکنون می‌گوید که احتمالا این کار به درستی انجام نشده است. دوم، احتمالا یک اتصال مشکل‌دار بین سیگنال جی‌پی‌اس و ساعت اصلی اپرا وجود داشت.
البته غیر از مسئله اتصال خراب فیبر نوری، یک احتمال دیگر هم وجود دارد: این که احتمالا نوترینوها حتی از آن‌چه در آزمایش قبلی پیش‌بینی شده بود هم، سریع‌تر حرکت می‌کنند!
خطای احتمالی دوم مربوط به نوسان‌سازی است که برای اعمال برچسب‌های زمانی برای سنکرون کردن جی‌پی‌اس به کار می‌رفت. طبق بیانیه اپرا، خطای این نوسان‌ساز می‌تواند منجر به اشتباه در برآورد زمان سفر نوترینوها و اضافه‌تر محاسبه شدن این زمان شده باشد. به عبارت دیگر، در این حالت، نوترینوها در عمل سریع‌تر از آن‌چه در گزارش چند ماه پیش اپرا اعلام شده بود حرکت می‌کنند. استانکو می‌گوید: «ما در مورد پایداری زمان بندی کاملا مطمئن نیستیم».
خبر اشتباه اپرا را اولین بار همین دیروز یک منبع ناشناس به ساینس‌اینسایدر اطلاع داد. بر مبنای این گزارش، شاید اتصال نادرست فیبر نوری، مقصر اصلی در این اثر 60 نانوثانیه‌ای بوده باشد.
بیانیه رسمی اپرا اما به این امر اذعان نمی‌کند و می‌گوید که احتمالا دو منبع برای نقطه خطا در دو سوی این مسیر وجود دارند و هنوز در حال کار بر روی آن است. اولین مورد مربوط به نوسان‌سازی است که برای تولید برچسب‌های زمانی در میان سنکرون سازی جی‌پی‌اس استفاده می‌شود. و نقطه دوم هم مربوط به اتصال فیبر نوری است که سیگنال جی‌پی‌اس خارجی را به ساعت اصلی اپرا متصل می‌کند.
در ادامه بیانیه وعده داده شده که با رفع مشکل، آزمایش در سال 2012 تکرار شود و همچنین گزارش جامعی نیز در مورد خطای آزمایش سال گذشته منتشر شود.
کارن هانتر یکی از اعضای اپرا از دانشگاه هامبورگ آلمان، می‌گوید: «گروه در این زمان تصمیم گرفت که در بیانیه خود به کمیت‌ها اشاره نکند، چون ما باید همه چیز را دوباره بررسی کنیم و یافته‌های خود را کامل‌تر و با دقت بیشتری مورد بحث و بررسی قرار دهیم».
سخنگوی سرن، جیمز گیلیز هم هشدار می‌دهد که پاسخ واقعی هنوز معلوم نیست. «یک توضیح احتمالی وجود دارد، ولی ما تا زمانی که آزمایش‌های بیشتری انجام نشود نمی‌توانیم در مورد پرتو مطمئن باشیم».
آزمایشگاه‌های دیگری هم نوترینوها را خواهند آزمود. آزمایش MINOS در آزمایشگاه فرمی در باتاویای ایلینوز، قرار است که نتایج این آزمایش را با ارسال یک پرتو نوترینو از مینسوتا بیازماید.

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/5-12-1390/IMAGE634656868095345619.jpg

http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/5-12-1390/IMAGE634656885460360119.jpg
:th_cry:

reza fety
02-28-2012, 05:28 PM
اولین گردش نپتون به دور خورشید کامل شد! (http://samawat.blogfa.com/post-52.aspx)

http://imgsrc.hubblesite.org/hu/db/images/hs-2011-19-a-web.jpg

نپتون دورترین سیاره بزرگ در منظومه شمسی ما است. ستاره شناس آلمانی ، یوهان Galle این سیاره در تاریخ 23 سپتامبر سال 1846 کشف کردند.
این چهار تصویر نپتون در طول 16 ساعت نوردهی از چرخش این سیاره توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا گرفته شده است.
عکس های فوری در فواصل زمانی حدود چهار ساعته برداشته شده.نپتون آرام آرام در مدار بسیار بزرگش به دور خورشید در گردش است و تقریباً ۱۶۵ سال طول می‌کشد تا یک بار به دور خورشید بگردد.
تصاویر هابل گرفته شده با دوربین میدان گسترده 3 در تاریخ 25-26 ژوئن ، آشکارکننده ی ابرها در ارتفاع بالا در نیمکره شمالی و جنوبی است.
تحت کشش ضعیف که در آن از راه دور خورشید ، نپتون plods همراه در مدار بزرگ خود ، به آرامی از اتمام یک انقلاب در حدود هر 165 سال است.
ابرها از کریستالهای یخ متان تشکیل شده است.

reza fety
02-28-2012, 05:30 PM
تصاویر عبور نزدیک صخره کیهانی از کنار زمین (http://samawat.blogfa.com/post-45.aspx)
گزارش علمی تصویری

تصاویر عبور نزدیک صخره کیهانی از کنار زمین
http://www.rasekhoon.net/_WebSiteData/News/NewImages/8d6b179e-a064-491c-b202-ee1a4466728a.jpg


سیارک نسبتا بزرگی از نزدیکی زمین عبور کرده و نیم نگاهی به نیمکره جنوبی زمین انداخت و بدون ایجاد کوچکترین تهدیدی از کنار زمین عبور کرده و راهی فضای بین سیاره ای شد.


به گزارش راسخون به نقل از مهر، خوشبختانه زمین در مسیر حرکت این سیارک قرار نداشت، با این حال به گفته محققان، در صورتی که این سیارک که از فاصله 12 هزار و 70 کیلومتری از زمین عبور کرد، با زمین برخورد می کرد پیش از بروز هر نوع خسارت و آسیبی در اتمسفر سوخته و از بین می رفت.

http://www.rasekhoon.net/userfiles/news/1389_1/10/tasvir/1/251.jpg

این صخره کیهانی که ابعادی 5 تا 20 متری داشته است در ساعت 1 عصر روز دوشنبه 27 ژوئن 2011 به نزدیکترین فاصله خود تا زمین رسیده است. اخترشناسان برای ثبت تصویری از سیارک MD 2011 پیش از اینکه مدار حرکت آن تحت تاثیر میدان گرانشی زمین از شکل عادی خود خارج شود، تلاش فراوانی انجام داده اند.

http://www.rasekhoon.net/userfiles/news/1389_1/10/tasvir/1/252.jpg

برخی از اخترشناسان آماتور توانسته اند تصاویری ساده از عبور این سیارک از آسمان زمین به ثبت برسانند، یکی از این تصاویر توسط تلسکوپی دو متری در استرالیا به ثبت رسیده است. به گفته "مارک تامپسون" عکاس این تصاویر، ردیابی این هدف برای عکاسی کاری بسیار دشوار بوده و در نهایت با کمک نوردهی 10 ثانیه ای وی توانسته این عکسها را به ثبت برساند.

بر اساس گزارش اسپیس، وی همچنین با استفاده از فیلترهای رنگی تصاویر رنگی را نیز از این سیارک به ثبت رسانده و با ترکیب این عکسها روند حرکت سیارک را در آسمان به تصویر کشیده است.




منبع : وب سایت بین المللی نجوم

Astronomy
02-29-2012, 08:43 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">یک تهدید سیارکی جدید برای زمین/ تلاش برای منحرف کردن مسیر سیارک</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">کشف سیارکی به نام AG5 2011 که اخترشناسان احتمال می دهند در مسیر برخورد به زمین قرار داشته و ممکن است تا 28 سال دیگر با زمین برخورد کند، نگرانی های جدیدی را به وجود آورده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، در حالی که تمامی چشمها مدتها است که متوجه سیارک آپوفیس است، سیارکی که از 2004 به عنوان یک خطر جدی برای زمین معرفی شده است، خطری جدید با وسعتی برابر 140 متر توجه تمامی بحثهای انجام گرفته در نشست اخیر تیم عملیاتی سازمان ملل متحد درباره اجرام نزدیک به زمین را به خود متمرکز کرده است.
این سیارک با نام AG5 2011 می تواند تا سال 2040 کاملا در مسیر برخورد با زمین قرار بگیرد و در حال حاضر بسیاری از دانشمندان این سوال را مطرح کرده اند که چگونه می توان آن را از مسیر خود منحرف کرد؟
AG5 2011 که در اوایل سال گذشته کشف شده است هنوز برای اخترشناسان مرموز است، زیرا با وجود اینکه ابعاد این سیارک برای اخترشناسان آشکار شده است، اما امکان رصد دقیق این سیارک به واسطه مدار ناهنجاری که دارد امکان پذیر نیست. همین ویژگی پیش بینی اینکه سیارک در مسیر برخورد با زمین قرار دارد یا نه را دشوار ساخته است.
در واقع اخترشناسان در تلاشند پیش از اینکه درباره این سیارک اظهار نظری کنند، دست کم دو مدار کامل آن را مشاهده کنند، با این همه نیاز به این بررسی دقیق گروهی دیگر از اخترشناسان را از شایعه پراکنی و داستان پردازی درباره برخورد سیارک به زمین در سال 2040 باز نداشته است. از جمله این داستانها، برخورد سیارک AG5 2011 با زمین در تاریخ پنجم فوریه 2040 است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/02/762967_orig.jpg
سیارک AG5 2011 از سال 2013 تا 2016 از روی زمین قابل رصد خواهد بود و به این شکل اخترشناسان مجال کافی را برای درک بهتر مدار سیارک و مسیر حرکت آن به دست خواهند آورد. در صورتی که این رصدها احتمال برخورد را به کلی رد نکنند، تا سال 2023 برای منحرف ساختن این سیارک زمان باقی خواهد بود.
این سیارک نیز مانند آپوفیس که شاید در سال 2036 با زمین برخورد کند، دارای فاصله نشانه ای ویژه است، به بیانی دیگر در صورتی که این سیارک در مسیر برخورد با زمین قرار داشته باشد، در سال 2023 از فاصله دو میلیون و 976 هزار کیلومتری از زمین عبور خواهد کرد.
ناسا وسعت این فاصله نشانه سیارک را از نظر استانداردهای نجومی به هیچ وجه بزرگ نمی داند اما این فاصله بزرگتر از فاصله نشانه آپوفیس است. در صورتی که در دوره زمانی 2013 تا 2016 این سیارک از فاصله عنوان شده عبور کند، دانشمندان تنها چند سال زمان برای یافتن راه حلی برای تغییر مدار سیارک و به بیرون راندن آن از مسیر اصلی اش فرصت خواهند داشت.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، اجرای چنین ماموریت انحراف از مداری می تواند برای مقابله با آپوفیس که در سال 2029 به فاصله نشانه اش از زمین خواهد رسید، تمرینی خوب به شمار رود.
آپوفیس خطر هشت ساله زمین
شهاب سنگ آپوفیس در سال 2004 توسط رصدخانه "کیت پارک" در آریزونای آمریکا کشف شده است. از آن زمان تاکنون پیش بینی هایی در خصوص فجایع احتمالی برخورد این شهاب سنگ با زمین ارائه شده است به طوریکه پیش بینی های اولیه نشان می داد که در سال 2029 آپوفیس با زمین برخورد خواهد کرد.
اما ارزیابیهای بعدی نشان داد که در 13 آوریل 2029 این شهاب سنگ عظیم از فاصله بسیار نزدیک از زمین (36 هزار و 350 کیلومتری) عبور خواهد کرد (در این فاصله ماهواره های مخابراتی در مدار اطراف استوا می چرخند) و در سال 2036 این شهاب سنگ بار دیگر به زمین رسیده و این بار به این سیاره برخورد خواهد کرد.
هر چند درصد وقوع این احتمالات بسیار پایین (یک به روی 250 هزار) است باوجود این، زمین نمی تواند کاملا دور از خطر باشد چرا که حتی مدارهای حرکت شهاب سنگها نیز می تواند در اثر تاثیرات نیروهای گرانشی سیارات تغییر کنند.
آپوفیس که نام خود را از رب النوع مصر باستان به معنی "ویرانگر" گرفته است، قطری به طول 350 متر دارد و با سرعت حدود 30 کیلومتر بر ثانیه حرکت می کند. اگر این شهاب سنگ به زمین برخورد کند شدت برخورد آن به 870 مگاتن می رسد. این شدت 65 هزار برابر بزرگتر از بمباران اتمی هیروشیما است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

رخساره روشنی
03-01-2012, 11:07 AM
نقل قول از دوست و همکار خوبم parnia shokri
تور سیارات با ناسا!!
5 March ساعت 7 تا 9 شب به وقت شرق آمریکا که میشه بامداد سه شنبه 16 اسفند ساعت 3:30 تا 5:30 صبح به وقت ایران ناسا قراره یه برنامه ی جالبی ترتیب بده. دراین روز در آمریکا عطارد در موقعیت مناسبی برای رصد قرار میگیره. ناسابه طور آنلاین تصویر زنده یه تلسکوپ(زمینی) از عطارد رو در اختیار کاربرها قرار میده. علاوه بر عطارد چندتا سیاره دیگه هم قراره نشونمون بدن. تاره فقط این نیست! می خوان یه دانشمند رو هم بیارن که به طور آنلاین به سوالات علاقه مندان درمورد عطارد جواب بده. میتونین سوالاتتون رو از راه چت بنویسین. حیف که ساعتش خیلی بده! ناسا هرازچندگاهی از این برنامه ها می ذاره ولی هیچ وقت ساعتش به ما نمیخوره! خلاصه اگه خواستین, در اون روز به این لینک مراجعه کنین. راستی! برای شرکت در chat شما باید برنامه Java رو داشته باشین. آخر همین صفحه که الان لینکشو می ذارم شما رو راهنمایی کرده.

منبع : نویسنده سایت beyondsky , parnia shokri این مطلب رو گذاشته بود
اینم لینک:: http://www.nasa.gov/connect/chat/mercury.htm

*artemis
03-01-2012, 11:25 AM
دانشمندان به دقت در حال بررسي يك سيارك بزرگ هستند كه ممكن است در دهه‌هاي آينده خطر برخورد با زمين را داشته باشد.

3607
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سيارك 2011 ag5 حدود 140 متر بوده و ممكن است در سال 2040 به حدي به زمين نزديك شود كه محققان اكنون درخواست برپايي جلسه‌اي براي بررسي چگونگي مقابله با آن را داده‌اند.
گفت‌وگو در مورد اين سيارك در برنامه كار چهل و نهمين نشست کميته فرعي علمي و فني كميته سازمان ملل براي كاربردهاي صلح‌آميز از فضاي خارجي كه چندي پيش در وين برگزار شد، قرار داشت.



اين جسم سنگي در ژانويه 2011 توسط رصدخانه‌هاي كاوش كوه لمون در آريزونا شناسايي شد. اگرچه دانشمندان تاكنون توانسته‌اند اندازه اين سيارك را بدست آورند اما جرم و تركيبات آن هنوز ناشناخته باقي مانده است.
«كوچني» از سازمان فضايي اروپا اظهار كرد: سيارك 2011 ag5 تنها جسمي است كه از بالاترين شانس براي برخورد با زمين در سال 2040 برخوردار است. اگرچه ما تاكنون تنها موفق به مشاهده نيمي از مدار آن شده‌ايم و اين محاسبات هنوز بطور كامل قطعي نشده‌اند.
وي افزود: ما در طول 14 نشست خود به اين نتيجه رسيديم كه اين سيارك خطر واقعي براي زمين محسوب مي‌شود. اگرچه بايد يك يا دو رصد كامل از مدار كامل آن براي نتيجه‌گيري نهايي انجام شود.
به گفته «دونالد يئومان»، رئيس برنامه رصدهاي اجسام نزديك به زمين در ناسا، امكان برخورد اين سيارك با زمين در تاريخ پنجم فوريه 2040 يك در 625 است. اگرچه اين برآورد نيز قطعي نيست.
در يك سناريوي بسيار محتمل در مورد امكان برخورد اين سيارك با زمين، زمان كافي براي اجراي يك ماموريت انحراف براي تغيير مسير آن تا پيش از سال 2023 وجود دارد.
2011 ag5 نيز ممكن است در فوريه 2023 در چنين چاله‌هايي افتاده و تا 2.99 ميليون كيلومتري زمين نزديك شود. از اين رو دانشمندان در صورت بروز هرگونه اتفاقي مي‌توانند پيش از سال 2040 اين سيارك را به كل از اين مسير بازدارند.
3607 3608

منبع : ایسنا

رخساره روشنی
03-01-2012, 05:03 PM
همون طور که همه می دونن زندگی روی سیارات گرم ، با مدار های ثابت به دور خورشید که در آسمانند ، وجود دارد .


http://www.popularmechanics.com/cm/popularmechanics/images/5h/orphan-planet-0511-mdn.jpg

اما تحقیقات جدید نشان می دهد که بیشترین احتمال وجود حیات در جهان ، در دنیا های همیشه تاریک و دور از ستاره که دستخوش طوفان های فضایی هستند ، ممکن است وجود داشته باشد .راهشیری احتمالا میزبان میلیون ها و شاید تریلیون ها سیاره سرگردان و رها شده باشد .

بعضی از آنها ممکن است اتمسفر مناسب برای پیدایش حیات آغازین باشد . سیارات سرگردان ممکن است حتی تعدادشان بیشتر از ستارگان در کهکشان باشد . اما برای بررسی دقیق تعداد آنها باید منتظر ماند تا تلسکوپ های آینده مثل WFIRST , LSST این یافته ها را تایید کنند .

انجمن اخترفیزیک و کیهان شناسی کاولی ( KIPAC ) در دانشگاه استندفورد برآورد کرده اند که سیارات سرگردان از منظومه ستاره ای خود ( ستاره همدم ) رانده شده اند و ، حالا به طور مستقل در راه شیری در حرکت اند ، تعدادشان به بیش از 100.000 تا می رسد در حالی که تحقیقات قبلی بر روی این زمینه نشان داده بود که سیارات سرگردان پر جرم تر از مشتری اند .

برآورد ها نشان می دهد که تعداد زیادی از سیارات سرگردان که به کوپکی پلوتو هستند هم اکنون در کهکشان پرسه می زنند . لوییس استریگری ( Louis Strigari ) رهبر و پایه گذار این تحقیقات با قاعده اصلی طبیعت شروع کرد :" جایی که تعدادی اجرام بزرگ پیدا می شوند ، حتما در آنجا اجرام کوچکی هم وجود دارد ؛ دقیقا مثل تعدادی تخته سنگ بزرگ که ممکن است با هزاران سنگ ریزه احاطه شده باشند .

استریگری و همکارانش تعدای از سیارات سرگردان را با پیش بینی از روی کشفیات کوچک خود ، با روش عکاسی مستقیم و عدسی های گرانشی شناسایی کردند .

منبع : www..SKY&TELESCOPE.com

x11416
03-01-2012, 11:16 PM
به گزارش اسپیس دیلی، عرض این سنگ آسمانی كه 2011 ag5 نام گرفته اسن، 460 پا است.

تیم اقدام سازمان ملل متحد در مورد اجرام نزدیك به زمین، گفتگوهای خود را در مورد چگونگی منحرف كردن این شهاب سنگ آغاز كرده است. محققان بیم دارند این شهاب سنگ طی چند سال آینده با زمین برخورد كند.

در حالی كه امكان دارد در صورت برخورد این جرم آسمانی به یك شهر، میلیون ها نفر كشته شوند، اما این شهاب سنگ بسیار كوچكتر از شهاب سنگ 9 مایلی است كه موجب انقراض دایناسورها در 65 میلیون سال پیش شد.

تا كنون دانشمندان فقط توانسته اند نیمی از مدار شهاب سنگ 2011 ag5 را مشاهده كنند و امیدوارند اطلاعات بیشتری در مورد مسیر این جرم آسمانی بین سال 2013 و 2016 كه امكان نظارت بر آن از زمین فراهم می شود، به دست آورند.

این نظارت ها به دانشمندان كمك می كند در صورت لزوم در مورد اقدام برای تغییر جهت این شهاب سنگ تصمیم بگیرند.

محققان می گویند می توان از تسلیحات هسته ای برای فروپاشی این سیارك استفاده كرد اگرچه چنین اقدامی می تواند بارشی از سنگ های مرگبار به زمین در پی داشته باشد.
البته ناگفته نماند احتمال برخورد آن یك در 625 عنوان كرده اند.

http://www.pic.p30ask.com/images/18454381915390068532.jpg (http://www.pic.p30ask.com/)

منبع : Sapce Daily

*artemis
03-02-2012, 11:50 AM
آزمايشگاه پيشرانش جت (JPL) ناسا، نام پروژه مأموريت اكتشافي مريخ را به «InSight» تغيير داد.

3609
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پروژه مأموريت اكتشافي مريخ كه پيش از اين با نام GEMS (ايستگاه مانيتورينگ ژئوفيزيك) شناخته مي‌شد، به مأموريت «InSight»‌ تغيير نام پيدا كرد.
ناسا همچنين اعلام كرد كه نام GEMS براي يك پروژه مأموريت فيزيك نجومي كه در حال انجام است، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
«بروس براندت» از محققان مركز پيشرانش جت ناسا تأكيد مي كند: هدف اصلي پروژه اكتشافي مريخ دستيابي به درون مريخ و تهيه نقشه از ساختار سياره سرخ است، به همين دليل نام پروژه اكتشافي به «InSight» تغيير نام يافت. با ابزارهاي ژئوفيزيكي قادر به مشاهده مركز مريخ خواهيم بود و مي‌توانيم عمق پوسته و اندازه هسته سياره را ترسيم كنيم.
پروژه مأموريت اكتشافي مريخ با همكاري مركز پيشرانش جت (JPL) ناسا، شركت لاكهيد مارتين، آژانس فضايي فرانسه (CNES) و مركز هوافضاي آلمان (DLR) در دست بررسي است.
پروژه «InSight» يكي از سه برنامه اكتشافي از مجموعه مأموريت‌هاي ناسا براي بررسي منظومه شمسي، سيارات، قمرها، ستاره‌هاي دنباله دار و سيارك‌ها است و هر سه تيم تحقيقاتي تا 19 مارس فرصت دارند نتايج تحقيقات و روند اجرايي پروژه را در اختيار ناسا قرار دهند.
منبع : ایسنا

Mehrzad-jupiter
03-02-2012, 10:53 PM
دوستان امروز 2 مارس، سال روز پرتاب کاووشگر پایونیر 10 می باشد.
از اونجایی که انجمن و پیجی مربوط به تقویم ماموریتها و بزرگداشت وقایع نجومی و ... نداریم لازم دیدم این خبر رو اینجا درج کنم.
نکته) کاووشگر پایونیر 10 در تاریخ 2 مارس 1972 از پایگاه فضایی کیپ-کندی فلوریدا رهسپار فضا شد و اولین ساخته دست بشر بود که به دیدار کمربند سیارک ها و مشتری رفت.
این فضاپیما هم اکنون در راه سفر به سوی ستاره دبران و منظومه آن که در فاصله 65 سال نوری از ما قرار دارد، می باشد.
ما نجومی ها این روز بزرگ رو گرامی می داریم.
لینک ماموریت پایونیر 10:
http://www.nasa.gov/centers/glenn/about/history/pioneer.html

Mojtaba.M
03-03-2012, 12:58 AM
:yaeh am not durnk::yaeh am not durnk:
وقتی سیاره‌ای فراخورشیدی کشف می‌شود، به ابزاری نیاز است تا بتوان اثرات مواد شیمایی مناسب برای حیات را در سطح آن شناسایی کرد. شاید بررسی نور بازتاب شده از سطح قمر سیاره بتواند این کار را انجام دهد.

http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/11-12-1390/IMAGE634662427056577613.jpg

شاید بسیاری از سیارات فراخورشیدی حاوی آب، جو، دمای مناسب، و سطحی سخت باشند که برای شکوفایی حیات مناسب است؛ فقط کافی است بدانیم کجا باید دنبال آنها بگردیم. زمانی‌که اخترشناسان یک کاندیدای مناسب را شناسایی می‌کنند، لازم است بدانند چطور باید به آن نگاه کرد و چه ابزارها و روش‌هایی می‌توانند اثرات مواد شیمایی مناسب برای حیات را در سطح آن شناسایی کنند. اکنون اخترشناسان روش جدیدی را ارائه کرده‌اند که می‌تواند با تقویت این آثار، راهی برای شناسایی آنها را فراهم کند. اخترشناسان رصدخانه جنوبی اروپا با استفاده از این روش و فرض اینکه زمین نیز یک سیاره فراخورشیدی است، توانستند حیات را بر روی سیاره کشف کنند.

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/11-12-1390/IMAGE634662427056577613.jpg


به گزارش پاپ‌ساینس، حتی با استفاده از ماهواره‌های مدارگرد نمی‌توان به سرعت تشخیص داد که سیاره‌ای میزبان حیات است یا خیر؛ چرا که به استثنای سبزی مربوط به پوشش گیاهی، نمی‌توان حیات را مشاهد کرد. اما نشانه‌های شیمیایی بسیار واضحند. میزان اکسیژن و متان موجود در جو زمین در مقایسه با حالت طبیعی آن بسیار فاصله دارد و این اختلاف بدون وجود نوعی چرخه تولید و مصرف ناشی از متابولیسم‌های زنده توجیه‌پذیر نیست.
طیف‌سنجی می‌تواند وجود این گازها را شناسایی کند، اگرچه نشانه‌های آنها ممکن است بسیار ضعیف باشد. برای این کار نور بازتاب‌شده از یک سیاره به اجزای سازنده تجزیه می‌شود، گویی این نور از میان یک منشور عبور کرده است. سپس بر اساس رنگ‌هایی که عناصر مختلف جذب و تابش می‌کنند، تعیین می‌شود که چه عناصری در سیاره وجود دارند. چنین کاری برای سیارات فراخورشیدی دوردست بسیار دشوار خواهد بود، چرا که درخشش پرنور ستاره مادر نور ضعیف این سیارات را در خود غرق می‌کند. استفانو بگنولو از رصدخانه آرماغ در ایرلند شمالی می‌گوید: «این کار مثل این است که شما تلاش کنید یک دانه غبار را در کنار یک لامپ پرنور مطالعه کنید.»
اما اخترشناسان می‌توانند تفاوت ذاتی را بین نور بازتاب شده سیاره‌ای و نور اصلی ستاره استخراج کنند. نور بازتاب شده قطبیده است، در حالی‌که نور ستاره چنین خصوصیتی ندارد. زمانی‌که نور از جو سیاره عبور می‌کند، به دو طریق و به صورت خطی قطبیده می‌شود: یکی از طریق بازتاب از سطح اقیانوس‌ها و پوشش گیاهان خشکی، و دیگر توسط ذرات موجود در هوا. بنابراین با جستجوی نور قطبیده –که موسوم به قطبش‌سنجی طیفی است- اخترشناسان می‌توانند نور بازتابی سیاره را تشخیص دهند و آن را با جزئیات بیشتری مطالعه کنند.

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/11-12-1390/IMAGE634662429794694423.jpg

بگنولو، مایکل استرزیک، و انریک پالت از رصدخانه جنوبی اروپا این روش را بر روی نور خورشید که از زمین بر روی ماه بازتاب شده بود امتحان کردند. آنها از یک طیف‌نگار در رصدخانه VLT شیلی استفاده کردند و میزان قطبش خطی طیف زمین‌تاب را اندازه‌گیری کردند. آنها توانستند تعیین کنند که زمین تا اندازه‌ای ابری است، اقیانوس دارد و از پوشش گیاهی برخوردار است. مشاهدات از چنان حساسیتی برخوردار بود که آنها توانستند هم‌زمان با چرخش زمین که نور سیاره را بازتاب می‌کرد، نواحی مرئی پوشش گیاهی با کوچکی 10 درصد و تغییرات پوشش ابر را در زمان‌های مختلف با دقت شناسایی کنند. سپس آنها این اندازه‌گیری‌ها را با داده‌های ماهواره‌های هواشناسی مقایسه کردند تا بتوانند مشاهده ابرها را از طریق ماه اثبات کنند.
به گفته محققان، این روش مبنایی را برای مشاهده سیارات دیگر ایجاد می‌کند. قطبش‌سنجی طیفی می‌تواند نهایتا مشخص کند که آیا حیات فتوسنتزی جایی دیگر در جهان وجود دارد. این روش نمی‌تواند اطلاعات زیادی در خصوص حیات هوشمند فراهم آورد؛ اما باز هم در کشف اینکه آیا حیات در جایی دیگر غیر از زمین وجود دارد، گام رو به جلوی بزرگی به شمار می‌رود. نتایج این تحقیق در شماره این هفته مجله نیچر به تفصیل منتشر خواهد شد.

منبع اینجا (http://khabaronline.ir/detail/201547/science/astronomy)

yperseusy
03-03-2012, 01:03 PM
لپ‌تاپ فوق محرمانه های "ناسا" مفقود شد
خبرگزاری فارس: آژانس فضایی آمریکا ناسا می گوید یک لپ تاپ این آژانس که حاوی اطلاعاتی در مورد نحوه کنترل ایستگاه های فضایی بوده گم شده است.
به گزارش فارس، با توجه به اینکه اطلاعات موجود در این لپ تاپ رمزگذاری شده نبودند خطر بسیار جدی ناسا و فعالیت های فضایی آن را تهدید می کند و اگر این اطلاعات به دست دولت های ثالث یا هکرها بیفتد ممکن است یک فاجعه خطرناک در انتظار ناسا باشد.

پل مارتین بازرس کل ناسا در گزارشی که تقدیم کنگره آمریکا کرده تصریح کرده که داده های کلیدی دیگری هم به همین علت در معرض افشا قرار گرفته اند. الگوریتم های مورد استفاده برای صدور فرمان و کنترل ایتسگاه فضایی بین المللی آمریکا بدون رمزگذاری در این لپ تاپ موجود بوده و حال مشخص نیست این اطلاعات به دست چه فرد یا افرادی افتاده است.

علاوه بر این تعدادی نوت بوک هم از ناسا سرقت شده که حاوی شماره های تامین اجتماعی و اطلاعات حساس دیگری در مورد برخی برنامه های فضایی ناسا بوده اند. همچنین بین سال های 2010 تا 2011 بیش از 5400 بدافزار بر روی رایانه های مورد استفاده در ناسا نصب شده اند و از این طریق اشخاص و گروه های ثالث به منابع حساس ناسا دسترسی داشته اند. خسارات مستقیمی که از این طریق به ناسا وارد شده بیش از 7 میلیون دلار بوده است.

جالب آنکه علیرغم گم شدن یا سرقت 48 لپ تاپ از ناسا در سال 2011 بررسی های انجام شده در فوریه سال 2012 نشان می دهد که اطلاعات حساس تنها یک درصد از لپ تاپ های مورد استفاده در این سازمان رمزگذاری شده اند.

Astronomy
03-03-2012, 06:51 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">سرقت کدهای کنترل ایستگاه فضایی/ تسلط هکرهای چینی بر آزمایشگاه ناسا</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گزارش جدید بازرس کل سازمان ناسا نشان می دهد لپ تاپ به سرقت رفته از این سازمان حاوی کدهایی برای کنترل ایستگاه فضایی بوده و آزمایشگاه JPL این سازمان در ماه نوابر تحت کنترل هکرهای چینی قرار داشته است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، "پائول مارتین" بازرس کل ناسا به کنگره آمریکا گزارش کرد که لپ تاپی که سال گذشته از ناسا به سرقت رفته یکی از 48 ابزار متعلق به این سازمان بوده که در دوره سالهای 2009 تا 2011 ناپدید شده یا به سرقت رفته است. وی در گزارشی مکتوب اعلام کرد سرقت لپ تاپ ناسا در ماه مارچ 2011 منجر به از دست رفتن الگوریتمهایی شد که برای هدایت و کنترل ایستگاه فضایی بین المللی به کار گرفته می شوند. دیگر اطلاعات به سرقت رفته حاوی کدهای امنیتی و اطلاعاتی حساس درباره برنامه های "کانستلیشن" و "اوریون" بوده اند.
بر اساس این گزارش ناسا در دوره زمانی 2010 تا 2011 در حدود پنج هزار و 408 مورد رویداد امنیتی رایانه ای را گزارش کرده است که در میان آنها نصب شدن نرم افزارهای مخرب و یا دسترسی افراد غیر مجاز به سیستمهای رایانه ای به چشم می خورد. به گفته مارتین هکرهای ماهر و حرفه ای می توانند به واسطه این اطلاعات آسیبهای جدی به عملیات ناسا وارد آورند.
مارتین توجه ویژه کنگره را به روند کند رمزگذاری لپ تاپهای ناسا و کمبود کنترل امنیتی IT در این سازمان جلب کرد. این گزارش در ادامه گزارشی منتشر شده است که از به سرقت رفتن یا ناپدید شدن بیش از 500 قطعه از صخره های ماه، شهاب سنگها، دنباله دارها و دیگر مواد فضایی از سال 1970 تا به حال خبر می دهد. در این گزارش عنوان شده که ناسا باید کنترل و نظارت بیشتری بر 26 هزار نمونه که به دانشمندان و موزه های مختلف قرض داده داشته باشد.
بر اساس گزارش میل آنلاین، موارد زیادی مشاهده شده اند که نمونه های فضایی که توسط ناسا به دانشمندان یا موزه ها قرض داده شده اند، پس از ده ها سال هنوز به ناسا بازگردانده نشده اند.
لابراتوار JPL ناسا در تسلط هکرهای چینی
در بخشی دیگر از گزارش مارتین آمده است که هکرهای چینی در ماه نوامبر توانسته اند کنترل لابراتوار JPL ناسا را به دست بگیرند به شکلی که می توانسته اند اطلاعات حساس را در این لابراتوار پاک کنند، حسابهای کاربری جدیدی به سیستمهای حیاتی ماموریتها بیافزایند و ابزارهای هک کردن را بر روی سیستمها بارگذاری کنند.
به گفته مارتین هکرهای چینی کنترل عملیاتی کاملی بر روی این شبکه های رایانه ای در لابراتوار داشته اند. لابراتوار JPL برای ناسا ثروتی بزرگ به شمار می رود زیرا علاوه بر در اختیار داشتن برنامه های متعدد اکتشافی، کنترل شبکه اعماق فضا، شبکه ای از مجموعه آنتنها بر روی قاره های مختلف که فضای خارجی و سطح سیاره را تحت نظر دارد، نیز به عهده این لابراتوار است.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، با وجود اینکه ناسا اعلام کرده است ایستگاه فضایی بین المللی هرگز در معرض هیچ خطر سایبری قرار نگرفته است، اما هیچ اشاره ای به اینکه آیا لابراتوار JPL نیز در معرض خطر قرار داشته نکرده است.


منبع: مهر
______________________
در تکمیل خبر جناب yperseusy (http://forum.avastarco.com/forum/member.php?17-yperseusy) بود!

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
03-03-2012, 06:52 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">700 نفر داوطلب برای سفر شبیه سازی شده به مریخ</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دانشمندان در حال راه اندازی ماموریتی ساختگی و چهار ماهه به سوی مریخ هستند که قرار است در سال 2013 انجام بگیرد و تا کنون 700 نفر برای حضور در این پروژه به عنوان فضانورد اعلام آمادگی کرده اند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، هدف این پروژه مطالعه بر روی نحوه تغذیه و غذا رسانی به فضانوردان طی سفرهای چند ماهه به سوی مریخ است و قرار است در جزیره بزرگ هاوایی اجرا شود.
محققان این پروژه در جستجوی 6 داوطلب و 2 داوطلب پشتیبان هستند که در کپسولی شبیه سازی شده زندگی کنند و برای 120 روز تظاهر کنند که فضانورد هستند، با این همه حجم بالای داوطلبانی که برای حضور در این پروژه اعلام آمادگی کرده اند موجب شگفتی دانشمندان شده است.
ماموریت HI-SEAS بر روی تغییرات تنظیمات غذایی افراد طی گذشت زمان و در محیطی محدود که امکان دسترسی به غذای تازه محدود است، مطالعه خواهد کرد.
طی این دوره آزمایشی داوطلبان ترکیبی از غذاهای بسته بندی شده و غذاهایی که توسط خود داوطلبان تهیه خواهند شد استفاده خواهند کرد و میزان مصرف غذا، علاقمندی به غذا و سلامت و حالات روحی افراد مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
وضعیت داطلبان کاملا به شرایط سفر به مریخ شباهت خواهد داشت برای مثال ارتباط با خارج از کپسول با تاخیر انجام خواهد گرفت و داوطلب تنها زمانی قادر خواهد بود کپسول را ترک کند که لباس کامل فضایی را به تن کرده باشد.
بر اساس گزارش MSNBC، این ماموریت شباهت زیادی به ماموریتی دارد که توسط آژانس فضایی روسیه و اروپا در سال 2011 انجام گرفت، این ماموریت با نام مریخ 500 روی 6 داوطلب برای 500 روز در محیطی شبیه سازی شده مطالعه کرد تا بحرانهای فیزیکی و روحی آنها را مورد بررسی قرار دهد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Mehrzad-jupiter
03-03-2012, 07:15 PM
آیا می‌دانید محققان فضایی کجا باید تجهیزات خود را آزمایش کنند یا به شبیه‌سازی فرایندهای ماموریت‌های فضایی بپردازند؟ فضانوردان کجا تمرین می‌کنند یا تجهیزات فضایی خود را کجا آزمایش می‌کنند؟
محمود حاج‌زمان: برای رفتن به فضا، باید در خانه تمرین کرد. این ایده‌ای است که پشت برنامه Earth Analogs ناسا قرار دارد که به آزمایش افراد، ایده‌ها و فناوری در نقاط خشن و نامهربان سراسر دنیا می‌پردازد. یافتن نقاطی بر روی زمین که دارای شباهت‌های فیزیکی با موقعیت‌های فضایی باشند کار آسانی نیست؛ اما ناسا بیابان‌ها، دره‌ها عمیق، آتشفشان‌ها، مناطق قطبی، دریاچه‌های یخ‌زده و اقیانوس‌هایی را مکان‌یابی کرده که محققان فضایی در آنها به آزمایش تجهیزات و شبیه‌سازی فرایندهای ماموریت‌های فضایی می پردازند. در این گزارش و به نقل از پاپ‌ساینس، با شش مورد از مهمترین این نقاط آشنا خواهیم شد.

سیاره سرخ در کانادا
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up1/93615496536689878078.jpg
روژه مارس هاتون (Haughton Mars Project) به آزمایش افراد و تجهیزاتی می‌پرداخت که عازم سفر به مریخ بودند، اما این کار را در موقعیت به مراتب متعارف‌تری انجام می‌داد. دون آیلند کانادا، بزرگ‌ترین جزیره غیرمسکونی دنیا، محل قرارگیری دهانه هاتون است؛ گودالی برخوردی به قطر 19 کیلومتر که در اثر برخورد شهاب‌سنگی در 23 میلیون سال قبل ایجاد شده است. به گفته محققان، محیط بیابانی صخره‌ای قطبی، عوارض زمین‌شناسی و مشخصات زیست‌شناسی منطقه، بینش منحصر به فردی را در خصوص تکامل احتمالی بر روی مریخ؛ خصوصا از نظر تاریخچه آب و اقلیم گذشته مریخ، اثرات برخورد شهاب‌سنگ‌ها به زمین و سایر سیارات، و احتمالات و محدودیت‌های حیات در محیط‌های سخت فراهم می‌کند. در حالی‌که هیچ محیط‌زیستی نمی‌تواند از نظر کمینه درجه حرارت، خشکی، جو رقیق و شرایط تشعشعی خشن به شرایط مریخ نزدیک باشد، این بیابان قطبی نزدیک‌ترین چیزی است که دانشمندان می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند.

درخانه، در بیابان
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up1/69640214889423950098.jpg
برنامه تحقیقات صحرایی و مطالعات فناوری ناسا (D-RATS) که بر روی توسعه سیستم‌های روباتیک و انسانی کار می‌کند، در صحرای آریزونا مستقر است. زمین خشک و خاکی و نوسانات دمایی شدید، این بیابان را به مکان مناسبی برای آزمایش مریخ نوردها (Rovers) و واحدهای مسکونی مبدل می‌کند که نهایتا قرار است بر روی سیارات دیگر مورد استفاده قرار گیرند. این آزمایش‌ها از سال 1998 / 1377 در این مکان در حال انجام است. آزمایش‌های سال گذشته شامل تست یک کامیون فضایی پیشرفته برای حرکت روی سطح سیارات، یک دستیار رونده روباتیک، سکونتگاه‌های فضانوردان، لباس‌های فضایی و سیستم‌های ارتباطی فضای ژرف بود.
فناوری جدیدی که مورد آزمایش قرار گرفت، یک وسیله کاوش فضایی بود: خودروی تغییرشکل دهنده‌ای که می‌توانست برای پرواز آزادانه در فضا تغییرشکل دهد، یا بالای یک شاسی 12 چرخ قرار گیرد و به یک رونده تنومند و توانا به ابعاد یک کامیون پیکاپ مبدل شود. به گفته مسولان ناسا، کابین تحت فشار آن می‌تواند دو فضانورد را برای یک مسافرت 14 روزه حمل کند. وسیله دیگری که در این بیابان مورد آزمایش قرار گرفت مریخ نورد (رونده) قنطورس بود: خودروی طلایی درخشانی که می‌تواند دستیار روباتیک شبه‌انسانی ماهر ناسا، روبونات را با خود حمل کند. تجهیرات دیگری مانند لوازم حفاری می‌تواند به قنطورس اضافه شود. تمام این کارها دلیل خوبی دارد: ناسا در برنامه خود ماموریتی برای بازگردندان نمونه‌های سیارکی دارد. این تلاش که با عنوان Osiris-Rex نامیده می‌شود، قرار است قطعاتی از سیارک 1999 RQ36 در سال 2023 / 1402 به زمین بیاورد.

زمین شناسی آتش فشان در هاوایی
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up1/46112082180819303657.jpg
اگرچه اغلب افراد سواحل یا جنگل‌های سرسبز آن را ترجیح می‌دهند، هاوایی چشم‌اندازهای ناهموار و زمخت زیبایی نیز دارد؛ خصوصا در سمت مونا کیا، آتشفشانی دورافتاده و خاموش که در بیگ آیلند هاوایی قرار دارد. در پایین‌دست شیب مونا کیا، در ناحیه‌ای که شباهت زیادی با یک دهانه برخوردی ماه دارد، ناسا و همکاران بین‌المللی آن کاوش‌های فضایی آینده را به پیش می‌برند. در این محل محققان به دنبال راه‌هایی برای جستجوی آب یخ‌زده در محیط‌های سیاره‌ای یا قمری؛ و راه‌هایی برای استخراج، ذخیره‌سازی و مصرف مواد معدنی، فلزات و همچنین نور خورشید می‌گردنند.
در سال 2010 / 1389 و طی یک پروژه، خاک‌های غنی از اکسیژن همانند آنچه در ماه وجود دارد کشف شد. برای استفاده از این منبع طبیعی، مهندسان کانادایی یک حفار ویژه محیط‌های سنگی طراحی کرده و ساختند. در مونا کیا، این ماشین حفاری پس از کندن مواد آتشفشانی موسوم به تفرا، آنها را به وسیله‌ای منتقل می‌کند که با ذوب و فرآوری این مواد با متان، آب تولید می‌کند. این آب سپس الکترولیز می‌شود تا به اکسیژن و هیدروژن تجزیه شود. اکسیژن به صورت مایع در می‌آید و برای مصارف بعدی ذخیره می‌شود. هیدروژن برای احیاء واکنشگر متان استفاده می‌شود، و یا برای تولید نیروی مورد نیاز سایر آزمایش‌ها توسط سلول‌های سوختی، ذخیره و مصرف می‌شود.

منشا حیات در دریاچه سرد فرازمینی
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up1/15034395741488495269.jpg
در اعماق آب‌های دریاچه پاویلیون در بریتیش کلمبیا کانادا، ناسا مشغول همکاری با سازمان‌های بین‌المللی است که به مطالعه میکروبیالیت‌های آب شیرین می‌پردازند؛ پسرعموهای امروزی برخی از نخستین بقایای حیات بر روی زمین. اخترزیست‌شناسان یافته‌های این مطالعه را برای جستجوی حیات در منظومه شمسی و ماورای آن به کار می‌گیرند. در دریاچه پاویلیون، محققان از زیردریایی‌های DeepWorker استفاده می‌کنند تا بدین وسیله بتوانند روش‌هایی را که یک ماموریت پیشروی روباتیک قرار است برای کاوش سیارکی نزدیک به زمین به کار گیرد، تقلید کنند. تصحیح این فرایند، که شامل مدیریت چالش‌هایی همانند تاخیر ارتباطاتی است، کار بشر را در زمان رسیدن به سطح یک سیارک آسان‌تر می‌کند.

عملیات اعماق اقیانوس
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up1/96621203466851555166.jpg
زندگی در کف اقیانوس در فلوریدا شاید راه خوبی برای شبیه‌سازی چیزی باشد که در ایستگاه فضایی بین‌المللی رخ می‌دهد، حداقل ناسا که این‌طور فکر می‌کند. آکواریوس تنها آزمایشگاه و اقامتگاه مسکونی دائمی زیرآبی دنیا است، که در فاصله تقریبا 5.5 کیلومتری از ساحل کی‌لارگو آمریکا قرار دارد. ماموریت‌های طولانی‌مدت که حداقل سه هفته طول می‌کشند، به فضانوردان کمک می‌کند تا درک کنند که زندگی در یک سفینه فضایی چطور است، و راهپیمایی‌های زیردریایی و راندن ماشین‌های رونده خود را امتحان کنند. تابستان آینده، فضانوردان ماموریتی یک هفته‌ای را در این ایستگاه سپری خواهند کرد تا شرایط سطح یک سیارک را بازسازی کنند.

فوران گوگرد در اعماق مشتری!!
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up1/61251017021368273838.jpg
چشمه‌های گوگرد Borup Fiord Pass در الزمیر آیلند کانادا –در فاصله حدوداً 1600 کیلومتری از دهانه هاتون- محیطی ایده‌آل را برای مطالعات زمین‌شناسی اقمار مشتری فراهم می‌کند. سازمان انجمن سیاره‌ای تامین‌کننده مالی پروژه‌ای تحقیقاتی در آنجاست تا اطلاعات بیشتری در خصوص زیست‌شناسی، زمین‌شناسی و شیمی این دریاچه‌ها شناخته شود. این دریاچه‌ها در روی زمین منحصر به فرد هستند: آب روی سطح یخچال‌های طبیعی جریان می‌یابد یا چکه می‌کند، و گوگرد، سنگ گچ، و سنگ آهک توسط این آب‌ها ته‌نشین می‌شوند. هم‌زمان، گاز سولفید هیدروژن در هوا رها می‌شود. رسوبات سطح یخ را لکه‌دار می‌کنند و تغییرات زمین‌شناسی واضحی از خود بر جای می‌گذارند. شیمی غیرعادی، به همراه محیط بسیار سرد و خشک، این چشمه‌ها را به مشابهی برای محوطه‌های گرمابی (هیدروترمال) زیر یخ‌های مریخ و اروپا (یکی از اقمار مشتری) مبدل می‌سازد.


منبع: خبر آنلاین

http://www.khabaronline.ir/detail/201657/science/astronomy

Mehrzad-jupiter
03-03-2012, 08:31 PM
جامعه بین المللی علوم در آستانه اتخاذ تصمیم بسیار مهمی درباره محل استقرار بزرگترین رادیو تلسکوپ جهان هستند.

لینک مشاهده خبر تصویری:
http://jamnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=64632&Serv=18

منبع: جام نیوز

Astronomy
03-04-2012, 03:07 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">کشف لایه ای از اکسیژن در قمر یخی زحل</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">فضاپیمای ناسا موفق به رصد اکسیژن در اطراف یکی از قمرهای یخی سیاره زحل به نام "دیون" شده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، این کشف از نظریه ای که نشان می دهد تمامی قمرهای نزدیک به زحل و مشتری دارای اکسیژن هستند پشتیبانی می کند. محققان می گویند این یافته درصد احتمال کشف مواد مورد نیاز برای تشکیل حیات بر روی این قمر یخی را افزایش خواهد داد.
به گفته "اندرو کوآتز" از محققان دانشگاه کالج لندن قمر دیون از آب مایع برخوردار نیست از این رو نمی تواند از تشکیل حیات پشتیبانی کند، اما این احتمال وجود دارد که دیگر قمرهای زحل از شرایط مناسب تری برای پشتیبانی از حیات برخوردار باشند.


http://www.nasa.gov/images/content/627613main_pia07691-full_full.jpg



این کشف با استفاده از فضاپیمای کاسینی انجام گرفته است که در حدود دو سال پیش پرواز نزدیکی از کنار دیون انجام داده است. ابزار موجود بر روی این فضاپیمای بدون سرنشین موفق به ردیابی لایه ای باریک از اکسیژن در اطراف قمر شد، این لایه به اندازه ای باریک است که دانشمندان ترجیح می دهند آن را به جای اتمسفر لایه "اگزوسفر بنامند.
بر اساس گزارش بی بی سی، این گونه به نظر می آید که ذرات باردار ساطع شده از تشعشعات قدرتمند نوار درخشان زحل آب موجود در این قمر را به هیدروژن و اکسیژن تبدیل کرده است. احتمال وجود آب در قمر انسلادوس، خواهر کیهانی قمر دیون، وجود دارد و دانشمندان احتمال می دهند اقیانوسهایی از آب مایع در زیر سطح یخی این قمر در جریان است. چنین احتمالی در مورد قمر "اروپا"، "کالیستو" و "گانیمد" نیز وجود دارد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
03-04-2012, 03:07 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">رصد دانشمند ایرانی تایید شد/ لکه‌ای از ماده تاریک در تکه‌ای از آسمان</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">محقق ایرانی دانشگاه سن فرانسیسکو و همکارانش در حدود پنج سال پیش هسته ای تاریک را در مرکز بقایای به جا مانده از خوشه کهکشانی Abell 520 کشف کرد که اکنون به واسطه رصدهای جدید وجود این پدیده به اثبات رسیده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، زمانی که خوشه های کهکشانی با یکدیگر برخورد می کنند ماده درخشان کهکشانها به واسطه ماده ای مرموز به نام ماده تاریک به یکدیگر می چسبند و از خود گازهای داغی به جا می گذارند.
دست کم این چیزی است که اخترشناسان در بقایای خوشه های کهکشانی مشاهده کرده اند، با این همه "اندیشه مهدوی" استادیار دانشکده فیزیک و اخترشناسی دانشگاه سانفرانسیسکو و دیگر محققان با این موضوع مخالف بوده و می گویند خوشه Abell 520 از هسته ای از ماده تاریک برخوردار است که کاملا از ماده درخشان مجزا است.
مهدوی می گوید ما تلاش کردیم مدلهایی ارائه کنیم که بتواند این پدیده را توضیح دهد اما هیچ مدل خوبی موجود نبود. هیچ راهی وجود ندارد که به واسطه آن ماده تاریک و سرد را به این شکل در منطقه ای به همراه چند کهکشان قرار بگیرد.
مهدوی اولین بار در سال 2007 با استفاده از تکنیکی به نام بزرگنمایی گرانشی این هسته را کشف کرد. با وجود اینکه این منطقه مرئی نیست اما محققان می توانند موقعیت و ابعاد حدودی آن را به واسطه رصد چگونگی شکست نور کهکشانهایی که در پشت این لکه تاریک قرار دارد، تخمین بزنند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/765212_orig.jpg

خوشه کهکشانی در حال ترکیب Abell 520
رصد سال 2007 توسط تلسکوپهای زمینی انجام گرفته بود و مهدوی در آن سال تنها توانسته بود تعداد محدودی از کهکشانهایی که در پس Abell 520 قرار داشتند را رصد کند. اتمسفر زمین نیز در دقت این رصدها اخلال وارد کرده بود. از این رو دانشمندان تصمیم گرفتند برای مطالعه بهتر از هابل کمک بگیرند تا بتوانند وجود این هسته از ماده تاریک را به اثبات برسانند.
مهدوی می گوید رصد سال 2007 نتایجی داشت که همه امیدوار بودند رد شوند، اما رصد جدید هابل نشان می دهد بدون شک در تکه ای از آسمان لکه ای متمرکز از ماده تاریک وجود دارد. با این همه تایید این رصد چیزی از مرموز بودن آن نکاسته است زیرا هنوز دلیل قانع کننده ای برای توضیح وجود چنین هسته تاریکی به دست نیامده است. در تمامی برخوردهای کهکشانی دگر، ماده تاریک و ماده درخشان کهکشانی در کنار یکدیگر قرار داشته و از هم جدا نیستند.
بر اساس گزارش SFSU، مهدوی دلیل متفاوت بودن خوشه Abell 520 را ناقص بودن درک دانشمندان از نحوه رشد و برخورد کهکشانها می داند و از این رو توضیح این پدیده نیازمندارائه نظریه جدیدی درباره تعاملات ماده تاریک خواهد بود. وی شبیه سازی با کمک ابررایانه ها را تنها راه حل برای کشف اسرار این رویداد می داند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Mojtaba.M
03-04-2012, 11:58 PM
در یکی از قمر زحل، اکسیژن کشف شد




طیف‌سنج پلاسمایی کاسینی نشان می‌دهد یون‌های مولکولی اکسیژن (O2+) در جو بالایی این قمر وجود دارند. بمباران دائمی دایونی توسط مغناطیس‌کره قوی زحل باعث شکل‌گیری این یون‌ها شده است.
فضاپیمای کاسینی که سال 1997/1376 زمین را به مقصد زحل ترک کرد، موفق به کشف جدیدی شده است. محققان آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس و تیم تحقیقاتی بین‌المللی همکار آنها می‌گویند ابزارهای مورد استفاده در این فضاپیما از وجود یون‌های مولکولی اکسیژن (O2+)در جو بالایی قمر دایونی، یکی از 62 قمری که به دور سیاره زحل در گردش هستند، خبر می‌دهند. به گزارش ساینس دیلی، وجود یون‌های مولکولی اکسیژن توسط حسگر CAPS یا طیف‌سنج پلاسمایی کاسینی در حالی که این فضاپیما در سال 2010/ 1389 در اطراف قمر دایونی در حرکت بوده، کشف شده است.
(در عکس، قمر دایونی را در کنار قمر تایتان، بزرگ‌ترین قمر سیاره زحل و در مقابل بخشی از سطح این سیاره و حلقه‌های آن مشاهده می‌کنید).
قمر دایونی که در سال 1684/1063 توسط جیووانی کاسینی، اخترشناس ایتالیایی کشف شد، به دور زحل و تقریبا با فاصله‌ای برابر فاصله ماه از زمین گردش می‌کند. این قمر کوچک که تنها 1127 کیلومتر قطر دارد، بیشتر شبیه به کره‌ای یخی است که کره سنگی کوچک‌تری را احاطه کرده و هر 2.7 روز یکبار به دور زحل گردش می‌کند. به همین دلیل دایونی دائما توسط ذرات بارداری که از مغناطیس‌کره فوق‌العاده قوی زحل منتشر می‌شوند، بمباران می‌شود. این یون‌ها هستند که با شکستن مولکول های آب طی پدیده کاتدپرانی باعث شکل‌گیری یون‌های مولکولی اکسیژنی در جو دایونی می‌شوند و پس از آن توسط مغناطیس‌کره قوی زحل از خارجی‌ترین لایه اتمسفر دایونی جذب می‌شوند.
روبرت تاکر و میشل تامسون، محققانآزمایشگاه ملی لس‌آلاموس می‌گویند: «تراکم اکسیژن در جوی دایونی تقریبا برابر تراکم آن در ارتفاع 483 کیلومتری جو زمین است و همان‌طور که می بینید برای حیات موجودات زنده کافی نیست اما آنطور که از تحقیقات ما در قمرهای دیگر زحل و مشتری برمی‌آید، حجم قابل‌توجهی از اکسیژن می‌تواند در اجرام آسمانی یخ‌زده و به شیوه‌ای مشابه تولید شود. ذرات باردار و فوتون‌ها می‍تواند توسط خورشید یا هر جسم نورانی دیگری که در نزدیکی اجرام دیگر آسمانی وجود دارد، به اطراف آنها گسیل شود».
در قمرهایی که در سطح آنها آب وجود دارد، اتفاق شگفت‌انگیز دیگری هم می‌تواند رخ دهد. به عنوان مثال اگر قمر اروپا را در نظر بگیریم که یکی از اقمار مشتری است، یون‌های مولکولی اکسیژن تولیدشده در سطح آن می‌توانند با کربن موجود در دریاچه‌های سطحی ترکیب شده و اولین واحدهای ساختاری موجودات زنده را تشکیل بدهند. مأموریت‌های آتی به مقصد این قمر می‌تواند قابل سکونت بودن آن را با دقت بیشتری بررسی کند.

http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/13-12-1390/IMAGE634664742159117442.jpg

منبع :خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/202158/science/astronomy)

Mehrzad-jupiter
03-06-2012, 01:41 AM
یک دانشمند کالیفرنیایی از احتمال یک به هشت وقوع یک ابرتوفان خورشیدی تا پیش از سال 2014 خبر داده و دیگر کارشناسان نیز امکان رویارویی زمین با انفجاری از فعالیت‌های شدید خورشیدی که در دو سال آینده شدت خواهند گرفت را تائید کرده‌اند.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/89835469095714455318.jpg

به گزارش سرویس علمی فناوری جام نیوز ، تاثیرات احتمالی این رویداد بر روی زمین ناشناخته باقی مانده اما دانشمندان به بررسی بدترین رویداد خورشیدی تاریخ در سال 1859 پرداخته و بر روی تأثیرات یک رویداد مشابه در شرایط کنونی کار کرده‌اند.
در عصر الکترونیک مرتبط و وابسته به ماهواره کنونی، تاثیرات می‌تواند مخربتر باشد؛ چرا که می‌تواند ارتباطات جهانی را مختل کرده و شبکه‌های برق را قطع کند که به گفته دانشمندان آسیبی برابر با دو تریلیون دلار به جای خواهد گذاشت.
دانشمندان، نگران ورود خورشید به فصل توفانی دو ساله خود هستند. خورشید از دوره‌های فعال توفانی 11 ساله برخوردار بوده که به «ماکسیمم خورشیدی» نیز معروف هستند و معمولا در نزدیک دوره‌های پایانی آن با مجموعه‌ای از توفانهای شدید به اوج خود می‌رسند.
آخرین ماکسیمم خورشیدی در سال 2000 بوده و نوبت بعدی در یک تا دو سال آینده خواهد بود.
این توفانها می‌توانند با رویداد بدنام کارینگتون در 150 سال پیش برابر کنند که در آن یک ایستگاه تلگراف آتش گرفته و شبکه‌های آنها با قطعی‌های بسیار روبه‌رو شدند.
در طول رویداد کارینگتون، شفقهای قطبی تا جنوبی‌ترین بخشها مانند کارائیب قابل مشاهده بوده و در آمریکا شبکه‌های برق قطع شده بودند.
پیت رایلی، دانشمند ارشد موسسه علوم پیش‌بینی در سان‌دیگوی کالیفرنیا از 12 درصد احتمال وقوع یک ابرتوفان خورشیدی خبر داد.
رایلی در گفت‌وگو با Gizmodo اظهار کرد: حتی در صورت کاهش این احتمال تا 10 درصد باز احتمال بسیار بزرگی است.
توفانهای خورشیدی با شدت کم بسیار شایع بوده و غالبا به شکل شفق‌های قطبی در بخشهای نزدیک به قطب قابل مشاهده هستند.
اما طبق گزارشی در سال 2008 توسط شورای ملی تحقیقات، هزینه توفانی شبیه به رویداد کارینگتون در سال اول حادثه می‌تواند بین یک تا دو تریلیون دلار باشد.
به گزارش ایسنا، طبق این گزارش، قطع برق طولانی مدت می‌تواند باعث اختلال در حمل و نقل، ارتباطات، باندها و سیستمهای اقتصادی و خدمات دولتی شود. همچنین مشکلات دیگری مربوط به قطع آب و مواد غذایی فاسد شدنی و داروها به دلیل فقدان سردسازی توسط یخچالها بوجود خواهد آمد.

منبع: جام نیوز

Astronomy
03-06-2012, 02:39 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">جزئیات آخرین نتیجه گیری درباره نوترینوها/ زمان آغاز آزمایشات دوباره</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">فیزیکدانان آزمایش اپرا در آزمایش "سرن به گران ساسو" در روزهای اخیر اعلام کردند که نتایج مربوط به نوترینوهایی که با سرعتی فراتر از نور حرکت کرده بودند نتیجه یک خطای اتصال بود. به همین منظور خبرگزاری مهر مصاحبه ای را با دانشمند موسسه ملی فیزیک هسته ای ایتالیا و عضو پروژه اپرا انجام داده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرنگار مهر، ماه سپتامبر فیزیکدانانی که بر روی آزمایش "نوترینوی سرن به سمت گرن ساسو" کار می کردند به نتایج جالبی دست یافتند که به اعتقاد جامعه جهانی می توانست تئوری نسبیت انیشتین را به چالش بکشد. این دانشمندان کشف کردند که ذرات نوترینو فاصله میان سرن در ژنو تا گرن ساسو در مرکز ایتالیا را با سرعتی بیش از سرعت نور پیموده اند.
در این آزمایش، آشکارساز "اپرا" با دریافت و بررسی بیش از 15 هزار ذره نوترینو که در برخورد دهنده "سوپر سینکروتون پروتون" در سرن تولید شده و با طی مسافت 730 کیلومتر به لابراتوارهای "گرن ساسو" در ایتالیا رسیده بود، نشان دادند که این ذرات برای طی این مسافت تنها 2.4 میلی ثانیه را صرف کردند و سرعت آنها 60 نانوثانیه بیش از سرعت حرکت نور شد و بنابراین، نوترینوها سرعت 300 هزار کیلومتر بر ثانیه نور را با حدود 20 بخش بر میلیون شکست دادند.
این نتایج شگفت انگیز چنان هیجانی را در بین جامعه فیزیک به وجود آورد که در مدت کمتر از یکماه بیش از 80 مقاله بر روی سایت آرشیو arXiv در رد و یا توضیح این اثر منتشر شد.
یکی از این مقالات را دانشمندی به نام "رونالد فن البرگ" (http://www1.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1435570)در دانشگاه "گرونینگن" در هلند نوشت و در آن استدلالی را ارائه کرد که خطای آزمایش اپرا را نشان می داد و بار دیگر نظریه نسبیت خاص انیشتین را تائید می کرد.
این فیزیکدان در خصوص نتایج محاسبات خود توضیح داد: "آزمایش اپرا برپایه اندازه گیریهای مفاهیم ساده فاصله و زمان نتیجه گرفته است که ذرات نوترینو 60 نانو ثانیه سریعتر از نور حرکت کرده اند. در این اندازه گیری، مفهوم فاصله مشخص است به طوریکه موقعیت تولید نوترینوها در سرن به آسانی با استفاده "جی. پی. اس" قابل شناسایی است اما تعیین موقعیت "گرن ساسو" به دلیل اینکه در زیر کوه قرار گرفته دشوارتر است. با وجود این، دانشمندان آزمایش اپرا گفته اند که فاصله میان سرن و گرن ساسو با یک عدم اطمینان 20 سانتیمتر برابر با 730 کیلومتر است. این درحالی است که اندازه گیری زمان حرکت توترینو بسیار دشوار است. تیم اپرا اظهار داشته است که لحظه تولید نوترینوها و لحظه رسیدن آنها به آشکارساز اپرا را با استفاده از ساعتها و با دقت می توان اندازه گیری کرد و در اینجا نکته ای که موجب خطا می شود خود را نشان می دهد."
وی افزود: "درحقیقت، این تیم از ماهواره های "جی. پی. اس" که سیگنالهای زمان را از مدار حدود 20 هزار کیلومتری بالای زمین ارسال می کنند برای اندازه گیری زمان استفاده کرده است. هرچند فیزیکدانان آزمایش اپرا تائید کرده اند که پیچیدگیهایی چون زمان سفر سیگنالهای "جی. پی. اس" را در نظر گرفته اند باوجود این، اثری وجود دارد که به نظر می رسد این تیم از آن چشم پوشی کرده است. این اثر نادیده گرفته شده، حرکت نسبیتی ساعتهای "جی. پی. اس" است."

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2011/11/721625_orig.jpg

این نمودار نتایج دو آزمایشی را که در ماههای سپتامبر و نوامبر 2011 منتشر شد نشان می دهد
در راستای انتشار مقالاتی از این دست، فیزیکدانان اپرا بار دیگر در ماه سپتامبر آزمایشات خود را تکرار کردند و بار دیگر به نتایج مشابهی دست یافتند.
این درحالی است که در روزهای اخیر این دانشمندان با انجام آزمایشات دیگری که نتایج (http://www1.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1542114)آن در نشریه Science Insider منتشر شده است اعلام کردند که اتصال نادرست کابلی که سیستم GPS را به یک رایانه وصل می کرده باعث بروز خطا در خواندن اطلاعات به دست آمده از این آزمایش شده است.
در این گزارش جدید آمده است که پس از برطرف شدن این نقص ارتباطی و محاسبه دوباره مدت زمان حرکت نوترینوها اختلاف زمانی میان حرکت نوترینوها و نور برطرف شد و از این رو این نقص اتصال کابل را می توان به عنوان توضیحی برای نتایج جنجالی سابق درباره سرعت حرکت نوترینوها بیان کرد. هرچند برای تایید این فرضیه همچنان به بررسیهای بیشتری نیاز است.
در پی اعلام این خبر، خبرنگار مهر مصاحبه ای را با "ریکاردو برونیه را" (Riccardo Brugnera) استاد دپارتمان فیزیک دانشگاه مطالعات پادوا، عضو موسسه ملی فیزیک هسته ای ایتالیا و یکی از دانشمندان اصلی تیم پروژه اپرا انجام داد که در ادامه می خوانید:
خبرگزاری مهر- به عنوا اولین سئوال بفرمائید، دقیقاً در مدت آزمایشات برای "جی. پی. اس" چه رخ داد؟

ریکاردو برونیه را- در واقع هیچ اتفاق خاصی رخ ندارد، فقط اینکه در کنترلهای علمی عمیقتری که برای بررسی تمام نکات هرچند کوچک در حال انجام آنها هستیم مشخص شد که یک کابل اتصال به درستی متصل نشده است. در ادامه و با انجام بررسیهای بسیار ظریفتر در مورد اطلاعاتی که ساعت "جی. پی. اس" ثبت کرده بود متوجه شدیم که یک اختلاف زمانی بسیار کوچک پیش بینی نشده وجود دارد. تمام این اتفاقات حاصل یک اندازه گیری تجربی بودند. این دو نقص، دو نشانه مختلف هستند و حتی ماهیت متفاوتی دارند. به همین دلیل، درحال حاضر تیم تحقیقاتی اپرا ارقام رسمی در این مورد را منتشر نکرده است. در حقیقت هنوز بسیار زود است که بگوییم نتایجی که در گذشته اعلام شد صحیح یا اشتباه است. هنوز لازم است کمی صبر کنیم.

• گام بعدی آزمایش اپرا در مورد سرعت نوترینو چیست؟

- گام بعدی در ماه می و زمانی انجام خواهد شد که یک دسته نوترینوی جدید را برای اندازه گیری مجدد سرعت، دوباره گسیل کنیم. در این مدت زمان باقیمانده تا ماه می با آشکارسازهای دیگری که دقیقتر از آشکارسازهای قبلی هستند و مشغول به کارند کل آزمایشات را کنترل می کنیم.

• می دانیم که دانشمندان آمریکایی و ژاپنی نیز قصد دارند نوترینوها را آزمایش کنند، آنها از چه زمانی آزمایشات مستقل خود را آغاز می کنند؟

- فکر می کنم که از امسال این کار را شروع کنند.

• شما در مصاحبه (http://www1.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1479092) قبلی با مهر اظهار داشتید که نسبیت خاص حضور ذرات با سرعت فراتر از سرعت نور (تاکیونها) را پیشگویی نمی کند و در واقع این ذرات را مستثنی می کند. این ذرات هنوز پیدا نشده اند و بنابراین نوترینو می تواند اولین نمونه از آنها باشد. بنابراین، معتقدید که در نتایج همکاران آمریکایی و ژاپنی شما بتوان چیزی به ویژه متفاوت از یک خطای محاسباتی را پیدا کرد؟

- همانطور که گفتم، هنوز هیچ رقم رسمی از سوی اپرا اعلام نشده است. اینکه نوترینوها بتوانند نمونه ای از تاکیونها باشد، باید منتظر اطلاعات آینده و تمام اصلاحات آنها باشیم. در مورد نتایج بررسیهای دانشمندان آشکارسازهای ژاپن و آمریکا، اول باید اندازه گیریهای آنها را ببینیم و بعد در مورد آنها بحث و گفتگو کنیم.

به گزارش مهر، نوترینو یک ذره بنیادی است که از نظر الکتریکی خنثی بوده و به ندرت وارد برهمکنش می‌شود.
_____________________________________

گفتگو: هدی عربشاهی

منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Mehrzad-jupiter
03-07-2012, 10:44 PM
مقامات فضایی چین اعلام كردند كه سومین كاوشگر ماه این كشور موسوم به 'Chang'e-3' قرار است سال آینده میلادی به فضا پرتاب شود. این كاوشگر ماموریت هایی در زمینه فرود بر روی تنها قمر زمین و اكتشاف آن را انجام می دهد.
به گزارش شینهوا، 'یه پیجیان ' فرمانده ارشد این كاوشگر در این مورد گفت : Chang'e-3 در ماموریتی متفاوت از دو كاوشگر پیش از خود، پاهایی دارد كه می تواند به فرود آن بر روی ماه كمك كند.این كاوشگر حامل یك ماه نورد و دیگر تجهیزات برای بررسی این قمر و ارزیابی شرایط حیات در آن است.

این ماه نورد 100 كیلوگرمی نخستین ابزار چینی است كه برای یك ماموریت متوالی سه ماهه طراحی شده است.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/92945986529706509869.jpg

این كاوشگر می تواند از دهانه های آتشفشانی بزرگ حذر كند و از دهانه های كوچكتر بالا رود.

قرار است یك سیستم تشخیص و ناوبری پیشرفته بر روی این كاوشگر نصب شود و سامانه مخابراتی آن نیز به دانشمندان كمك می كند تا این ماه نورد را از روی زمین كنترل كنند.

منبع: خبرگزاری ایرنا

Mojtaba.M
03-07-2012, 11:58 PM
کهکشان تاب دار در قاب هابل

گروه میراث هابل موفق شدند تا در تصویر کم‌نظیر، ساختار تاب‌دار کهکشان مارپیچی ESO 510-13 را به تصویر بکشند؛ ساختاری که ظاهرا ناشی از برخورد کهکشانی است و صفحه تاب برداشته کهکشان جلب توجه می‌کند.

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/17-12-1390/IMAGE634667245618598219.jpeg

به گزارش پاپ‌ساینس، اغلب کهکشان‌های مارپیچی دارای صفحات مسطحی هستند که از میلیون‌ها ستاره، سیاره، گاز و غیره تشکیل شده‌اند که به دور یک مرکز کهکشانی، که تصور می‌شود حداقل برای کهکشان‌های بزرگ یک ابرسیاهچاله پرجرم باشد، در حال گردش هستند. تصور می‌شود که صاف‌شدگی این صفحات به دلیل طبیعت برخورد ابرهای گازی در مراحل اولیه عمر کهکشان‌ها باشد.


اما گاهی اوقات انحرافاتی نیز رخ می‌دهد. حتی کهکشان راه شیری ما ممکن است اندکی تاب برداشته باشد. در کهکشان ESO 510-13، این انحراف و تاب برداشتن قابل توجه است. گروهی از اخترشناسان این نظریه را ارائه کرده‌اند که طبیعت تاب‌دار برخی از کهکشان‌ها، حاصل اندرکنش‌های گرانشی بین کهکشان‌ها و یا حتی برخورد بین آنها است. ما دقیقا نمی‌دانیم که کهکشان ESO 510-13 چطور تا این حد تاب برداشته است، اما حتی در فاصله 150 میلیون سال نوری از زمین، چنین انحرافی نیمرخ زیبایی را برای این کهکشان خلق کرده است.


منبع خبر (http://khabaronline.ir/detail/202769/science/astronomy)

شبنم مختاری
03-09-2012, 12:00 AM
عملکرد خورشید زیر ذره بین دقیق ناسا

پس از چند سال‌ آرامش نسبی، خورشید شروع به فعالیت دوباره کرده است. تا حدود ۲۰ ماه آینده که خورشید کاملا بیدار شود، یک تیم پژوهشی ناسا در مرکز فضایی گادرد، که مسئول تحقیق بر روی فعالیت‌های خورشیدی است تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای در اختیار خواهند داشت که به آن‌ها امکان پیش‌بینی‌های دقیق‌تر فعالیت‌های خورشیدی را خواهد داد.

آزمایشگاه آب و هوای فضایی در مرکز فضایی گادرد اخیرا بودجه‌ای دریافت کرده است تا یک فناوری پیشرفته رایانه‌ای را به نام «پیش‌بینی جمعی» پیاده‌سازی نماید. هوا‌شناسان از این شیوه پیشرفته هم‌اکنون برای ردیابی مسیرهای احتمالی و اثرات گردباد‌ها و دیگر رویدادهای شدید جوی استفاده می‌کنند.


http://www.nojum.ir/files/photo/1202/e617dabc52b1403cbd5f92e9e800afe9.jpg


به گفته یکی از پژوهشگران آزمایشگاه هوا‌شناسی فضایی به نام مایکل هس (Michael Hesse): ‌ «هوا‌شناسی فضایی هم‌اکنون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد اما ما قصد داریم آن را بهبود ببخشیم. پیش‌بینی جمعی درجه اطمینان پیش‌بینی‌ها را بالا‌تر خواهد برد. این امر حیاتی است چرا که امروزه جهان بیش‌ از هر زمان دیگری روی فضا تکیه دارد. فناوری ارتباطات، ناوبری و تولید الکتریسیته همه از آب و هوای فضایی تاثیرپذیر هستند». این اولین بار است که قرار است از فناوری پیش‌بینی جمعی در دانش آب و هوای فضایی استفاده شود.

به خصوص در زمان فعلی پیش‌بینی فعالیت‌های خورشیدی از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که پس از رسیدن به کمینه فعالیت‌های خود در سال ۱۳۸۶، خورشید اخیرا شروع به بیدار شدن کرده است. در ۱۳ مرداد ۱۳۹۰ زبانه‌ای در نزدیکی یکی از لکه‌های خورشیدی ایجاد شد که بر خلاف انواع مشابهش مقادیر زیادی از مواد موجود در تاج خورشید را به بیرون پرتاب کرد. جرم ماده جدا شده می‌تواند تا ۱۰ میلیارد تن برسد و ذرات پرتاب شده می‌توانند تا میلیون‌ها کیلومتر در ساعت شتاب بگیرند.

قبل از این مورد دو زبانه دیگر نیز طی ۴۸ ساعت ثبت شده بودند که مجموعا خطر سه‌گانه‌ای را ایجاد کردند. خوشبختانه این زبانه‌ها تنها منجر به ایجاد یک توفان الکترومغناطیسی متوسط شدند که ناشی از برخورد ذرات خورشیدی با اتم‌های نیتروژن و اکسیژن در جو زمین و بر فراز قطب‌‌ها بود.

اما عواقب توفان‌های خورشیدی می‌تواند در آینده به مراتب بد‌تر از این باشند. تا سال ۲۰۱۳ خورشید به تدریج به بیشینه فعالیت‌ها خود خواهد رسید. در این برهه شاهد توفان‌های خورشیدی بیشتر و قوی‌تر خواهیم بود که همه سیارات و سفینه‌های فضایی موجود در مسیر خود را تحت تاثیر قرار خواهند داد. در گذشته توفان‌های خورشیدی باعث ایجاد اختلال در خطوط انتقال برق روی زمین و خرابی تجهیزات موجود در ماهواره‌‌ها شده بودند. این توفان‌ها همچنین می‌توانند برای فضانوردان مضر باشند اگر به آن‌ها هشدارهای لازم برای برداشتن پوشش محافظ داده نشده باشد.

البته هیچ‌ کس نمی‌تواند فعالیت‌های خورشید رو به طور دقیق پیش‌بینی کند. به گفته یکی از محققان ارشد گروه پژوهشی به نام آنتی پولکینن (Antti Pulkkinen): «ما حتی نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم خورشید یک هفته دیگر چه خواهد کرد چه برسد به یک یا دو سال آینده. تنها چیزی که می‌دانیم این است که خورشید فعال‌تر خواهد شد».

با توجه به شدت یافتن فعالیت‌های خورشید، پژوهشگران از افزایش توانایی پیش‌بینیشان هیجان‌زده هستند. در وضعیت فعلی، تیم پژوهشی یادشده مدلی را برای پیش‌بینی توفان‌های خورشیدی مورد استفاده قرار می‌دهند که یک دسته از پارامترهای مرتبط را محاسبه می‌کند. این پارامتر‌ها از روی داده‌های به دست‌آمده از برخی ماهواره‌های ناسا محاسبه می‌شوند. اما از آنجایی که این ماهواره‌ها مخصوص پروژه‌های پژوهشی دیگر هستند هیچ تضمینی برای دریافت بلا درنگ و پیوسته داده‌ها وجود ندارد. به علاوه گاهی نقایصی نیز در داده‌ها وجود دارند. این نقایص به مرور زمان بیشتر هم می‌شوند که به نوبه خود منجر به پیش‌بینی‌هایی می‌گردد که با شرایط واقعی هم‌خوانی ندارند. این امر به خصوص برای ناسا و سازمان‌های مرتبط دیگر ناخوشایند است چرا که آن‌ها به پیش‌بینی‌های مرکز فضایی گادرد وابسته هستند تا اقدامات پیش‌گیرانه لازم برای محافظت فضانوردان و تجهیزات فضایی را به عمل آورند.

اما پیش‌بینی جمعی قابلیت فائق آمدن بر محدودیت‌های بالا را دارد چرا که به پژوهشگران این قدرت را می‌دهد تا شرایط حاکم بر محاسبات را اندکی تغییر دهند. در نتیجه پژوهشگران قادر خواهند بود تا به اطلاعات مرتبط با همه نحوه‌های مختلف تکامل زبانه‌های خورشیدی در طی چند ساعت آینده دسترسی داشته باشند.

این گروه پژوهشی هم‌اکنون رایانه‌های جدیدی را نصب و راه‌اندازی کرده است و امیدوار است تا مجهز به قابلیت پیش‌بینی‌های تخصصی‌تر شود. به محض اینکه این شیوه جدید پیش‌بینی‌ فعالیت‌های خورشیدی به تایید آزمایشگاه آب و هوای فضایی ناسا برسد، در اختیار دیگر نهادهای مرتبط با پیش‌بینی‌های آب و هوایی در آمریکا نیز قرار خواهد گرفت و قدرت پیش‌بینی‌های فضایی ایالات متحده را افزایش خواهد داد.


manba : bashgahe mohandesane iran

شبنم مختاری
03-09-2012, 12:05 AM
http://www.iran-eng.com/showthread.php/56267-►-•*♥*•◄-تاپیک-جامع-اخبار-نجوم-►-•*♥*•◄/images/icons/icon1.png


روشی جدید برای اندازه گیری میدان مغناطیسی خورشید (http://kepler.mihanblog.com/post/104)

کسی که به مطالعه خورشید می پردازد همواره باید آن را از راه دور بررسی کند. با تکیه بر داده هایی که از ۱۵۰ میلیون کیلومتر دورتر به دست می آید، اندازه گیری میدان مغناطیسی نامرئی اطراف خورشید بس دشوار است.
دانشمندان بایستی بسیار بیش از این ‌ها میدان‌های مغناطیسی خورشید را بشناسند، زیرا این میدان‌ها در شناخت نحوه خروج فوران‌های خرمنی تاج (CMEs) از خورشید و پخش شدن در فضا بسیار حیاتی‌اند. می‌دانیم که باد خورشیدی وقتی از خورشید جدا می‌شود می‌تواند کیلومتر‌ها سفر کرده و حتی به زمین برسد و گاهی به ماهواره‌ها آسیب برساند. محققین ناسا اخیراً با کمک تکنیک‌های ریاضی قدیمی و شواهد تازه از حرکت بادهای خورشیدی، روشی را برای اندازه گیری میدان مغناطیسی خورشید در لایه بالایی تاج کشف کرده‌اند.
بنا به گفته «نات گوپالسومی» (Nat Gopalswamy)، از مرکز فضایی گادرد ناسا: «میدان مغناطیسی، اسکلت خورسپهر (هلیوسفر)، را تشکیل می‌دهد و نحوه حرکت ذرات و باد خورشیدی را به زمین مشخص می‌کند. محققین بار‌ها میدان اطراف خورشید را مورد ارزیابی قرار داده‌اند اما نتوانستند همین کار را در مورد جو خورشید انجام دهند. روش جدید ما در این مورد کاربردی‌تر است».


http://nojum.ir/files/photo/1107/a7c42b0ce11540f5a28ee95e2638deb0.jpg

رابطه محاسباتی بین نحوه حرکت یک جسم در محیط گازی با کمانی که ایجاد می‌کند از سال ۱۹۶۰ شناخته شده بود، این‌‌ همان محیط فشرده و خمیده شده‌ای‌ است که وقتی جسمی با سرعت بالا مثلاً یک جت با سرعت ماوراءصوت حرکت می‌کند در اطرافش ایجاد می‌شود. زمانی که جسمی از محیطی با گاز یونیده شده یا‌‌ همان پلاسما عبور می‌کند این حرکت با میزان قدرت میدان مغناطیسی آن برابر است.
می‌توان از سرعت انحنا برای اندازه گیری «سرعت آلفون» در یک محیط استفاده کرد. همان‌طور که سرعت صوت چگونگی حرکت آن را در محیط‌ های مختلف تعیین می‌کند، سرعت آلفون هم سرعت حرکت امواج در پلاسما و اینکه پیش از ایجاد شوک کمانی یک جسم با چه سرعتی می‌تواند در میدان مغناطیسی حرکت کند را تخمین می‌زند. حال اگر سرعت آلفون را اندازه بگیریم میزان قدرت میدان مغناطیسی را تعیین کرده‌ایم.
با کمک این تحقیق درک بهتری از تغییرات خورشید و اثراتی که بر زمین و منظومه خورشیدی و انسان‌ها در فضا و زمین می‌گذارد پیدا می‌کنیم.

ماهنامه نجوم
(http://www.nojum.ir/)

شبنم مختاری
03-09-2012, 01:23 AM
جهان ما در سیاهچاله‌ای متعلق به جهانی دیگر قرار دارد ... http://www.iran-eng.com/showthread.php/images/smilies/icon_gol.gifhttp://www.iran-eng.com/showthread.php/images/smilies/cap.gif


یک فیزیکدان با محاسبات جدید خود مدعی شده که جهان ما به این دلیل در حال انبساط است که خود، ‌درون یک سیاهچاله قرار گرفته است. سیاهچاله‌ای که به دنیایی کاملا متفاوت با شناخته‌های ما تعلق دارد.

در حالی که بسیاری از دانشمندان تلاش می‌کنند انبساط سریع جهان را به انرژی تاریکی نسبت می‌دهند که به نظر می‌رسد همه چیز را پراکنده می‌کند، یکی از استادان دانشگاه ایندیانا فرضیه جدیدی را مطرح کرده است.

بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، نیکودم پوپ‌لاوسکی با استفاده از نسخه اصلاح‌شده معادله نسبیت عمومی انیشتین، ادعا کرده که ما درون یک سیاهچاله قرار گرفته‌ایم که خود این سیاهچاله به دنیای دیگری تعلق دارد. در این فرضیه، سیاهچاله‌ای که ما درون آن قرار گرفته‌ایم مانند یک چشمه در حال جوشش و جهش است. در این فرضیه جدید، چرخش ذرات به حساب می‌آید و با در نظر گرفتن این مولفه، محاسبه پیچش، ‌یعنی بخشی از هندسه بعد چهارم (زمان) امکان‌پذیر می‌شود. همچنین این فرضیه خودش را از شر منحصر به فردی سیاهچاله خلاص کرده است، پدیده‌ای که نسبیت عمومی نمی‌تواند برای آن توضیحی به دست بدهد.

بر اساس مطالعه جدید پوپ لاوسکی، بعد چهارم یا همان زمان درون سیاهچاله‌ای که ما در آن قرار گرفته‌ایم، در هر 10 تا 46 ثانیه، به اندازه 1.4 برابر کوچک‌ترین اندازه خود، بزرگ‌تر می‌شود و به همین دلیل هم جهان ما در حال انبساط است. پوپ‌لاوسکی اوائل امسال در مقاله‌ای توضیح داده بود که وقتی غلظت ماده به نسبت خاصی می‌رسد، پیچش با گرانش مقابله می‌کند.

شبنم مختاری
03-09-2012, 09:52 PM
بررسي حيات در قمرها

به گزارش خبرگزاري مهر، جستجو براي يافتن اشکالي از حيات بر روي سيارات ديگر منظومه شمسي از موضوعات مورد علاقه دانشمندان است. هر چند به نظر مي رسد به جز مريخ (http://www.tebyan.net/Science_Technology/Astronomy/Planetary_Science/2008/5/26/67205.html) ساير سيارات براي ميزباني از جانداران از اقبال چنداني برخوردار نباشند اما قمرهاي آنها اميدهاي جديد کشف علائم زندگي به شمار مي روند.

مريخ دومين سياره منظومه شمسي است که مي توان احتمال وجود حيات را در روي آن مورد بررسي قرار داد. اما قمرهاي غول پيکر مشتري و زحل که شباهت بسياري به زمين دارند مي توانند از جنبه هاي حضور اشکالي از حيات مورد توجه باشند.

قمرهاي مشتري (http://www.tebyan.net/Science_Technology/Astronomy/Planetary_Science/2009/3/28/87899.html)و زحل در واقع، خواهران کوچکتر و بسيار سردتر زمين هستند. سطح آنها از اقيانوسهاي يخ، رودخانه هايي از متان و فورانهاي آتشفشاني هزاران برابر شديدتر از آتشفشان ايسلند پوشيده شده است. در زير به معرفي قمرهايي مي پردازيم که شايد براي شکل گيري حيات مناسب باشند:
تيتان

زماني که کاوشگر کاسيني در سال 2005 اولين تصاويري را که از نزديکي تيتان (بزرگترين قمر زحل) تهيه کرده بود به زمين فرستاد، يکي از محققاني که اين تصاوير را بررسي مي کرد با ديدن درياچه ها، تپه ها، مردابها و ريگهاي روان بر روي اين قمر، با تعجب گفت: "به نظر مي رسد انگلستان باشد!" با اين تفاوت که درياچه ها و کوههاي تيتان از گاز مايع و يخ تشکيل شده اند. به طوري که براي قمرهاي سيارات غول پيکر گازي منظومه شمسي از عنوان "جهنمهاي يخي" استفاده مي شود چرا که دماي سطح اين اقمار بين 100 تا 200 زير صفر در نوسان است.



يو و اروپا توپهاي وسيعي از آب يخ هستند که به دور سياره مشتري مي چرخند، اما به نظر مي رسد که در زير پوسته آنها دنيايي مستعد براي حيات درحال غليان باشد.


انسلادوس

خشونت، عادت انسلادوس است. انسلادوس با قطر 500 کيلومتر ششمين قمر بزرگ زحل است. مهمترين ويژگي اين قمر، انعکاس زياد نور خورشيد است به طوري که مي تواند 99 درصد از نور ستاره مادر منظومه شمسي را بازتابش کند.

کاوشگر "وويجر" براي اولين بار در دهه 80 اين قمر را رصد کرد. در نزديکي قطب جنوب انسلادوس، چشمه هايي از آبگرم وجود دارند که بخار و تکه هايي از يخهاي پيرامون خود را به اتمسفر پرتاب مي کنند. اين يخها دوباره به شکل برف به روي انسلادوس فرو مي ريزند و سطح اين قمر را شبيه به يک زمين هاکي مي کنند. بخشي از اين بخارات نيز جذب نيروي گرانش زحل مي شوند و يک حلقه ابري را در اطراف اين سياره شکل مي دهند.


http://img.tebyan.net/big/1389/02/115107206107249397217111212458162268292223.jpg

يو و اروپا

"يو" و "اروپا" توپهاي وسيعي از آب يخ هستند که به دور سياره مشتري مي چرخند، اما به نظر مي رسد که در زير پوسته آنها دنيايي مستعد براي حيات درحال غليان باشد.

بر روي قمر اروپا، ميدان جاذبه مشتري جزر و مدهاي داخلي را ايجاد مي کند که انرژي توليد مي کنند و آب را گرم کرده و آن را به حالت مايع نگه مي دارند.

20 جريان گرمابي در عمق درياهاي قمر اروپا وجود دارند. درياهايي که غني از مولکولهايي است که پايه تولد هيدروکربورها هستند و هيدروکربورها نيز اجزاي اوليه تشکيل دهنده جاندارانند.

در روي سطح قمر ديگر مشتري يعني "يو" (http://www.tebyan.net/Science_Technology/Astronomy/Planetary_Science/2010/4/11/120363.html)فورانهاي آتشفشاني وجود دارند که رودخانه هاي ماگمايي به طول 50 کيلومتر را ايجاد مي کنند.
ماگمايي که از چشمه هاي "يو" فوران مي کند 100 برابر بيشتر از ماگمايي است که از تمام آتشفشانهاي زمين خارج مي شود اما بر روي سطحي که تنها يک دوازدهم سطح زمين است.
گانيميد

از ديگر قمرهاي بسيار بزرگي که گاليله رصد کرد گانيميد (قمر مشتري) است که با 5 هزار و 270 کيلومتر بزرگتر از سياره عطارد و يک برابر و نيم ماه بوده و بزرگترين قمر منظومه شمسي به شمار مي رود.
گانيميد تنها قمري است که به دليل وجود هسته فلز مايع، ميدان مغناطيسي ويژه خود را دارد. همچنين داراي يک اتمسفر رقيق از اکسيژن بوده و در ميان دو لايه يخ زير زميني (که کاوشگر گاليله آنها را در 1995 کشف کرد) يک درياچه بزرگ نمکي به عمق 200 کيلومتر واقع شده است. باوجود اين به نظر نمي رسد که بر روي اين قمر غول پيکر مشتري علائمي از حيات وجود داشته باشد.
ماه

درباره تنها قمر زمين (http://www.tebyan.net/Science_Technology/Astronomy/Planetary_Science/2010/1/20/113525.html)، تازه ترين فرضيات مي گويند که حدود 5/4 ميليارد سال قبل شکل گرفته است. يک جرم آسماني عظيم همچون ماه با نوسان محور چرخش زمين تنظيم مي شود و اين نوسان محور در يک دوره 26 هزار سال يکبار کم و زياد مي شود و به اين ترتيب فصول در ماه تغيير مي کنند و زماني که نوسان به حداکثر خود برسد تغييرات آب و هوايي سطح ماه مي توانند بسيار شديد شوند بنابراين بعيد به نظر مي رسد که ماه بتواند ميزبان حيات باشد.
manba: bashgahe mohandesane iran

Astronomy
03-10-2012, 02:00 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">کشف یک ستاره نوترونی که مدلهای تئوریک را تائید می کند</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گروهی از دانشمندان "ام. آی. تی" برای اولین بار به صورت تجربی نشان دادند پلاسمایی که از یک ستاره همسایه به سطح یک ستاره نوترونی برخورد می کند، می تواند انفجارات گرمایی هسته ای تولید کند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، ستارگان نوترونی یا تپ اخترها (پالسارها) به طور مداوم ماده را از فضای پیرامون خود می مکنند و منجر به واکنشهای بسیار خش گرمایی هسته ای می شوند که دانشمندان تاکنون تنها محاسبات تئوریک این انفجارات را انجام داده بودند.
اکنون گروهی از دانشمندان موسسه تکنولوژی ماساچوست با رصد یک پالسار در خوشه کروی "ترزان 5" برای اولین بار توانستند اعتبار مدلهای تئوریکی را که برای این پدیده های خشن به کار می روند تائید کنند.
پالسار باقیمانده یک ابرنواختر است. فیزیکدانان نجوم از این ستارگان نوترونی برای مطالعه رفتار ماده فوق چگال استفاده می کنند.
"فوق چگال" حالتی از ماده است که به فرض اگر خورشید ما به صورت کره ای به قطر چند کیلومتر فشرده شود به وجود می آید.
مدلهای تئوریک پیش بینی می کنند که در ستارگان نوترونی در جریان پدیده ای با عنوان "فرایند بهم پیوستگی"، پلاسمای ستارگان همسایه جدا می شود و با خشونت بسیار بالایی روی سطح پالسار فرود می آید و واکنشهای گذاخت هسته همراه با انفجارات شدید را رقم می زند. در فاز آزادسازی انرژی پالسارها می توان مقادیر بالایی پرتوهای ایکس را از زمین ثبت کرد.
تیم "ام. آی. تی" به منظور دستیابی به نتایجی درباره تائید این تئوری، دوره های اوج پرتوهای ایکس یک منظومه دوتایی از ستارگان را در مرکز راه شیری که بخشی از خوشه کروی ترزان 5 را می سازند اندازه گیری کردند. این پالسها را تلسکوپ مدارگرد RXTE جمع آوری کرده بود.
سپس براساس الگوهای مختلف ثبت شده توانستند نشان دهند که شدت و کاهش پالسهای پرتوهای ایکس حاصل تغییراتی است که در جریان پلاسمایی رخ می دهد.
نتایح این بررسیها حاکی از آن است که درمدت چرخش پالسار، اصطکاک ممکن میان لایه های مختلف می تواند روی میزان اثربخشی گداخت هسته ای اثر بگذارد.
براساس گزارش PhysOrg ، ستاره نوترونی واقع در ترزان 5 در هر ثانیه 11 دور می زند که این به طور مطلوبی با مدل تئوریکی که تاکنون دانشمندان برای ایجاد یک فرایند گرمایی هسته ای ارائه کرده بودند سازگار است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
03-10-2012, 02:00 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr></tr><tr><td>
</td> </tr> <tr id="trNewsUpTitle"> <td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">کشف مجموعه ای از حبابهای جدید کیهانی توسط شهروندان دانشمند</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">"دانشمندان شهروند" به تازگی کشف کرده اند که کهکشان راه شیری درست مانند یک قطعه شکلات مغزدار مملو از حباب است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، بیش از 35 هزار طرفدار اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر را زیر رو کرده و موفق به کشف حبابهایی جدید در فضا شدند که به واسطه فورانهای ستاره های جوان در میان غبار و گاز اطراف به وجود می آیند.
این تیم از علاقمندان به نجوم بخش کوچکی از اطلاعات تلسکوپ فضایی اسپیتزر را مورد بررسی قرار داده و برای یافتن حبابهای کیهانی اسکن کردند. این دانشمندان آماتور با استفاده از ابزاری پیچیده شکل و ضخامت حبابها را دنبال کردند و بر اساس یافته های خود نقشه ای حرارتی از حبابهای راه شیری به وجود آوردند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768476_orig.jpg
این شهروند دانشمندان با غربال کردن اطلاعات تلسکوپ فروسرخ اسپیتزر طی پروژه آنلاینی به نام راه شیری موفق به کشف این حبابها شدند، در واقع کشف جدید تعداد حبابهای موجود در کهکشان راه شیری را 10 برابر تعدادی نشان می دهد که در گذشته تصور می رفت.
بر اساس گزارش میل آنلاین، این یافته نشان می دهد کهکشان راه شیری کهکشان ستاره ساز فعالتری است و مملو از حبابهایی است که سرتاسر آن را فرا گرفته اند. به گفته محققان رایانه برای یافتن این حبابها توانایی چندانی ندارند اما چشم انسان می تواند این کار را با دقتی بسیار بالا قادر به انجام آن خواهد بود.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
03-10-2012, 02:01 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">مبارزه پرندگان خشمگین در فضا/ آزمایش یک فضانورد در جاذبه صفر</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">یک فضانورد ساکن ایستگاه فضایی بین المللی در شرایط جاذبه صفر، بازی پرندگان خشمیگن را در قالب یک آزمایش فیزیک امتحان کرد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرنگار مهر، سه سال از زمانی که شرکت Rovio Entertainment بازی پرطرفدار پرندگان خشمگین را وارد بازار کرد می گذرد. در این مدت میلیونها علاقه مند بازیهای رایانه ای برپایه قوانین فیزیک مبارزه میان پرندگان عصبانی این بازی و خوکهای سبز رنگ را تجربه کرده اند.
جدیدترین نسخه این بازی که "پرندگان خشمگین در فضا" نام دارد به تازگی وارد بازار شده است. از اینرو، ناسا تصمیم گرفته است تا با همکاری این شرکت فنلاندی و استفاده از این بازی بسیار موفق، به مردم درباره قوانین فیزیک در فضا و اکتشافات فضایی آموزش دهد.
به همین منظور، "دان پتیت"، مهندس پرواز ناسا که درحال حاضر ساکن ایستگاه فضایی بین المللی است در فیلمی که در یوتیوب، "تلویزیون ناسا" و پروفایل شخصی خود منتشر کرده است با استفاده از پرندگان خشمگین در فضا توضیح داد که فیزیک در شرایط جاذبه صفر چگونه عمل می کند.
پتیت به ویژه نشان می دهد که مسیر پرتاب گلوله (پرتاب پرنده خشمگین) در ایستگاه فضایی چگونه است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768194_orig.jpg

در شروع این فیلم، دان پتیت می گوید: سلام من دان پتیت فضانورد ساکن ایستگاه فضایی بین المللی هستم. ایستگاه فضایی بین المللی در فاصله 250 مایلی از زمین قرار دارد

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768197_orig.jpg

این فضانورد ساکن ISS ادامه می دهد: ایستگاه فضایی بین المللی، جایی بسیار جدی است که ما در آن آزمایشات علمی و مهندسی بسیار جدی را انجام می دهیم

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768196_orig.jpg

در این آزمایش به کمک پرندگان خشمگین به شما نشان می دهیم که قوانین فیزیک در فضا چگونه عمل می کنند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768200_orig.jpg

ما در اینجا یک پرنده خشمگین داریم و بنابراین به یک خوک نیاز داریم که با یک بادکنک می توان آن را درست کرد

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768198_orig.jpg

حالا این بادکنک را نقاشی می کنیم. البته نقاشی من چندان خوب نیست

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768195_orig.jpg

و در اینجا چند تخم مرغ پرندگان خشمگین را داریم که خوکها آنها را می دزدند. اما از من نپرسید که این تخم مرغها را چگونه به ایستگاه فضایی آورده ام!

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768193_orig.jpg

حالا پرنده خشمگین به روی کش پرتاب گر می گذاریم و پرتاب می کنیم

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768191_orig.jpg

این آزمایش می تواند به ما نشان دهد که مسیر حرکت گلوله (پرنده خشمگین) در شرایط میکرو جاذبه در فضا چگونه است

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768192_orig.jpg

از این آزمایش می فهمیم که چگونه با محاسبه مسیر پرتاب و قوانین فیزیک می توان یک فضانورد را از زمین با استفاده از فضاپیما به ایستگاه فضایی رساند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768190_orig.jpg

و در پایان... خوک پرندگان خشمگین در شرایط بدون جاذبه ...


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

marzieh
03-10-2012, 04:29 PM
کشف ستارگان جدید در سحابی جبار

3711
ستاره شناسان انبوهی از ستارگان را در سحابی جدید جبار کشف و شناسایی کردند .این ستارگان در ابتدا خال خالی به نظر می آیند .ستاره شناسان در رصدخانه فضایی هرشل با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و آژانس فضایی اروپا مشاهده کردند که این ستارگان تعادل دمایی ندارند و با گرم شدن و سرد شدن مداوم به درجه بلوغ خود دست می یابند.تصویر جدید رسیده از سحابی جبار نشان دهنده وجود ستاره ها در یک ابر رنگین کمان متشکل از رنگ های متفاوت و زیبایی است که نشان دهنده طول موج های مختلف از مادون قرمزند .این ستاره ها حدود 1350 سال نوری از ما فاصله دارند .تصاویر نشان دهنده اینند که ستارگان در بدو تولد خود یا شروع به رشد کردن می کنند در غیر اینصورت در پشت توده هایی از گاز و گردوغبار پنهان می شوند . اسپیتزر از طول موج های کوتاه مادون قرمز تشکیل شده تا با کمک هرشل بتوانند درک کامل تری از ستاره های جوان در سحابی جبار داشته باشند مقامات ناسا اعلام کردند که.هرشل درسال 2011 هر هفته یکبار و در طول مدت 6 هفته این بخش از آسمان را رصد می کرد تا ناظر ستاره های جوان و عملکرد آنها باشد .ستاره شناسان درگزارشی بیان نمودند که برخی از ستاره ها با سطح روشنایی بیشتری ( در حدود20 درصد) در هفته های ابتدایی داشتند .باتوجه به اینکه اشعه های مادون قرمز نشان دهنده سطح سرد این ستارگان بود اما این اشعه و درخشندگی موقتی بیانگر سطح داغ ستارگانی بود که حرارت آنها ناشی از عمق گرم و داغ آنهابود.
نیکلاس Billot، ستاره شناس در موسسه د Radioastronomie Millimétrique در گرانادا، اسپانیا، در بیانیه ای گفت : این حساسیت ظریف هرشل همکاران را به وجد آورده است چون در هر زمان و هر بار رصد به کشف جدیدی از این ستارگان دست یافته است .
مترجم : زهرا معبودی

Amin-Mehraji
03-10-2012, 05:07 PM
ماهواره نوید به قاره آفریقا وارد شد/ مسیرهای نوید طی 36 روز


ماهواره نوید که در روز 14 بهمن ماه جاری به فضا پرتاب شد، پس از گذشت 36 روز به قاره آفریقا رسید.

به گزارش خبرنگار مهر، پس از گذشت 36 روز از پرتاب ماهواره نوید به فضا، این ماهواره امروز 20 اسفندماه با گذشتن از اقیانوس اطلس در ساعت 9 و 35 دقیقه به وقت محلی، به قاره آفریقا نزدیک شد.



مسیر ماهواره نوید پس از 36 روز ماندگاری در فضا

http://www.astroupload.com/uploads/13313860671.jpg



این ماهواره در روز 14 بهمن ماه از پایگاه فضایی سمنان به فضا پرتاب شد و در روز 7 اسفندماه در ساعت 11 و 18 دقیقه به وقت محلی از فراز ایران عبور کرد.

این ماهواره تاکنون در مدار بیضی شکل خود از اقیانوس های هند و اطلس و از قاره های آفریقا، آمریکا و آسیا گذر کرده است.


خبرگزاری مهر (http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1555948)

Mehrzad-jupiter
03-10-2012, 09:03 PM
اثرات وقوع توفان خورشيدي روز سه‌شنبه كه دومين توفان قدرتمند خورشيدي در 2012 بوده است، روز پنجشنبه به زمين رسيد و باعث بروز اختلال در شبكه‌هاي ارتباطي و مخابراتي، ‌پرواز هواپيماها، شبكه‌هاي ماهواره‌اي و GPS بويژه در مناطق شمالي زمين شد.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، توفان عظيم خورشيدي X5.4 روز سه‌شنبه با جرقه‌هاي ناگهاني خورشيد آغاز و به سرعت مانند حباب، بزرگ شد.
اثرات قابل توجه اين توفان تا صبح جمعه ادامه خواهد داشت. بيشترين اثر اين توفان، ايجاد شفق‌هاي بسيار رنگارنگ قطبي بر خلاف توفان‌هاي خورشيدي معمول است.

برای اطلاعات بیشتر به سایت زیر (خبرگزاری ایسنا ) مراجعه کنید:
http://isna.ir/fa/news/90121801731/%D8%A7%D8%AB%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D9%88%D9%85%D9%8A%D9%86-%D8%AA%D9%88%D9%81%D8%A7%D9%86-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%D9%8A%D8%AF%D9%8A-%D8%AF%D8%B1-2012

Tara
03-10-2012, 10:39 PM
مقصر غرق شدن كشتي تايتانيك پيدا شد
ستاره‌شناسان با طرح نظريه‌اي عجيب، مدعي تاثيرگذاري ماه در غرق شدن كشتي تايتانيك شده‌اند! به گزارش ايسنا، به گفته محققان، 3 ماه پيش از غرق شدن كشتي تايتانيك در 14 آوريل 1912، ماه در روز 12 ژانويه 1912 در نزديك‌ترين فاصله خود از زمين طي 1400 سال گذشته قرار داشته كه منجر به توليد يك جزر و مد فوق‌العاده بالا و سست شدن ناوگان مرگباري از يخ‌توده‌ها شده بود.
اين جزر و مد باعث رانش يخ‌توده‌ها از آب‌هاي كم عمق لابرادو و نيوفاوندلند به ميان دريا شده و خطوط كشتيراني را انباشتند.محدوده يخي در محل غرق شدن تايتانيك به قدري ضخيم بوده كه كشتي‌هاي نجات در مسير كمك به بازماندگان اين فاجعه مجبور به كاهش سرعت خود شدند.اين رويداد يك بار براي هميشه به اجتماع نزديك‌ترين فاصله ماه از زمين در 1400 سال،‌ مواجهه نزديك خورشيد با زمين و يك جذر و مد با دامنه زياد پرداخته بود.
به ادعاي ستاره‌شناسان تمام اين عوامل در بالا رفتن غيرعادي سطح دريا مشاركت داشته كه به رانش يخ‌توده‌هاي به گل نشسته پرداخته و آنها را به سوي خطوط كشتيراني در آتلانتيك شمالي هدايت كرده‌اند.معمولا، يخ‌توده‌ها در جاي خود باقي مانده و نمي‌توانند به سمت جنوب حركت كنند؛ مگر اين‌كه به حد كافي آب شده مجددا شناور شود يا اين كه يك جزر و مد بالا آنها را آزاد سازد.يك يخ‌توده مي‌تواند چند بار در سفر خود به سمت جنوب در مناطقي گير كند كه ممكن است چند سال به طول انجامد.


منبع:جام جم

Mostafa
03-11-2012, 01:30 AM
ضمن تشکر از اعضای گرامی بابت ارسال مطالب مفید

از همه عزیزان خواهشمندم در انتخاب و ارسال اخبار مهم دقت کافی بنمایند که اولآ اخبار از منابع معتبر نقل شود و ثانیآ خبر واقعآ جدید باشد !

برای مثال دوستی چند ساعت قبل خبر درگذشت دکتر آلینوش طریان را اعلام کرده بود و برای شرکت در مراسم خاکسپاری هم دعوت کرده بود ، در حالی که بانو طریان حدود 1 سال پیش مرحوم شده اند !!

از کلیه دوستانی که دقت کافی مبذول می کنند صمیمانه سپاسگزارم

شبنم مختاری
03-11-2012, 02:07 AM
ضمن تشکر از اعضای گرامی بابت ارسال مطالب مفید

از همه عزیزان خواهشمندم در انتخاب و ارسال اخبار مهم دقت کافی بنمایند که اولآ اخبار از منابع معتبر نقل شود و ثانیآ خبر واقعآ جدید باشد !

برای مثال دوستی چند ساعت قبل خبر درگذشت دکتر آلینوش طریان را اعلام کرده بود و برای شرکت در مراسم خاکسپاری هم دعوت کرده بود ، در حالی که بانو طریان حدود 1 سال پیش مرحوم شده اند !!

از کلیه دوستانی که دقت کافی مبذول می کنند صمیمانه سپاسگزارم

بله حق با شماست در این مورد من بی دقتی کردم
معذرت میخوام

marzieh
03-11-2012, 04:15 PM
3740


دانشمندان اخیراً در بررسی های خود به دنبال پاسخی برای دلیل از بین رفتن میدان مغناطیسی مریخ به معرفی یك سیارك عظیم به عنوان متهم احتمالی پرداخته اند كه با سیاره برخورد كرده و گودالی به عمق كوه اورست در آن ایجاد كرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چهار میلیارد سال پیش، سیاره مریخ مانند زمین از میدان مغناطیسی برخورداربوده؛ اما این برخورد به همراه چهار سیارك ۲۴۰۰ كیلومتری دیگر، تاثیرات مخربی بر روی سنگ های داغ درونی و زیر سطح سیاره داشته و با از بین بردن میدان مغناطیسی آن، این سیاره را كاملا بی پناه و در معرض تابش مستقیم خورشید قرار داده است.

فلات های عظیم برخوردی، همگی بین ۴.۲ و ۴.۱ میلیارد سال قبل روی داده كه در همان زمانها، میدان مغناطیسی سیاره نیز از بین رفته است.

پهنای حوزه برخوردی هلاس، حدود ۲۰۹۲ كیلومتر و عمق آن ۹.۵ كیلومتر بوده كه با لایه های بازمانده های برخورد محاصره شده است.

جیمز رابرتز از دانشگاه جان هاپكینز به ساخت یك نمونه رایانه ای از اثرات حرارتی برخوردهای عظیم پرداخته و دریافت كه یك سیارك احتمالا منجر به یك حركت مواج شده كه ترمیم آن حدود ۱۰۰ میلیون سال طول خواهد كشید. این در حالی بود كه سرعت برخورد این سیارك بسیار بالاتر بوده و هر ۲۵ میلیون سال یك سیارك با مریخ برخورد می كند.

تركیب این برخوردها منجر به تغییراتی در مریخ شده كه ترمیم آنها ممكن نیست.

محققان این برخوردها را منجر به شكل گیری پنج فلات بزرگ غالب بر تاثیرات برخوردی بر پویایی جبه خوانده اند. یك برخورد با چنین اندازه ای می تواند كل حوزه جریان جبه را تغییر دهد.

به گفته محققان، فاصله میانی بزرگترین برخوردها در حدود ۲۵ میلیون سال، بسیار كوچكتر از زمان اولیه ترمیم برای یك برخورد است كه ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شده است.


منبع:
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr> <td nowrap="nowrap" width="10">
</td> <td class="timenews" style="font-size:11px;" height="20" width="100%">خبرگزارى ايسنا (www.isna.ir)</td></tr></tbody></table>

رخساره روشنی
03-11-2012, 09:06 PM
http://i.space.com/images/i/15751/original/mars-tornado-nasa-mro.jpg?1331163308
فضا پیما MRO در مدار خودش در اطراف سیاره مریخ در حرکت است ؛ در 16 فوریه این عکس جالب را گرفته است .قطر گرد باد در حدود 10 متر و ارتفاع آن در حدود 800 متر تخمین زده شده است این عکس زمانی که مریخ در دورترین فاصله خود از خورشید بوده است گرفته شده .
این گردبادها درست مانند نمونه های زمینی خود ستونهایی چرخان از هوای گرم هستند که بالا رفته و به خاطر بلند کردن غبار از سطح می شود این گردباد را دید .برخلاف طوفانها این گردبادها در ساعتهایی از روز که تابش آفتاب موجب گرم شدن لایه هوای نزدیک سطح می شوند شکل می گیرند.این هوای گرم در حالیکه در لایه های بالاتر هوا که دارای دمای کمتری هستند حرکت می کند در صورت مناسب بودن شرایط شروع به چرخش می کند.
منبع : http://spaceflightnow.com و parssky.com

Astronomy
03-12-2012, 03:33 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">تصاویر شفقهای قطبی و لکه‌خورشیدی جدید/ زمین در معرض تشعشعات</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">خورشید همچنان به فعالیتهای خصومت آمیز اخیر خود ادامه می دهد و لکه ای که به تازگی بر روی چهره آن ایجاد شده در حال گسترده تر شدن است به طوری که اکنون پهنای آن 7 برابر زمین شده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، پس از فوران خورشیدی که در تاریخ هشتم مارچ رخ داد، مرکز پیش بینی آب و هوای فضایی ساعت 10:53 شب نهم مارچ نیز خبر از پرتاب شعله نوع M 6.3 خورشیدی دیگری داد. دانشمندان برای توضیح شعله های خورشیدی از طبقه بندی A، B، C، M و X استفاده می کنند که هر یک شدت و قدرت مختلفی از شعله های خورشیدی را نمایش می دهند. شعله های خورشیدی سری A از دسته ضعیفترین شعله ها و شعله های خورشیدی سری X قدرتمند ترین آنها هستند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768511_orig.jpg
لکه خورشیدی جدید تقریبا در طول یک هفته گذشته به فعالیت خود ادامه داده و شعله ای جدید را به سوی زمین شلیک کرده AR1429 نام دارد، این منطقه فعال تا کنون سه شعله نوع X را ساطع کرده است که دو مورد از آنها در 6 مارچ قدرتمند ترین توفان خورشیدی طی هشت سال گذشته را به وجود آورد و یکی از آنها در نهم مارچ رخ داده است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768510_orig.jpg
به گفته محققان با توجه به شدت و مدت زمان توفان 6 مارچ، این توفان قدرتمندترین توفان خورشیدی بود که از نوامبر 2004 تا به آن تاریخ مشاهده شده بود. ابرهای پرسرعت ذرات باردار و پلاسمای خورشیدی روز نهم مارچ به زمین رسیدند و پس از برخورد با میدان مغناطیسی زمین، توفانی ژئومغناطیسی به وجود آوردند که ضعیف تر از حد انتظار بود، با این همه متخصصان می گویند این لکه جدید از پتانسیل ایجاد شعله های قدرتمند تر نیز برخوردار است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768503_orig.jpg
به گفته محققان احتمال اینکه شعله نوع X دیگری از این لکه مشاهده شود 40 درصد است و دانشمندان انتظار وقوع چنین شعله هایی را در روزهای 10، 11 و 12 مارچ می کشند. شعله خورشیدی که روز نهم مارچ به سوی زمین شلیک شده امروز، 11 مارچ به زمین خواهد رسید.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768959_orig.jpg
محققان مرکز پیش بینی آب و هوای فضایی انتظار دارند شدت توفان ژئومغناطیسی که در پی برخورد این شعله با زمین رخ خواهد داد، به سطح قدرتمند دست پیدا کند. این در حالی است که نه تنها هیچ نشانه ای از ضعیف شدن فعالیت در لکه خورشیدی جدید مشاهده نمی شود، بلکه دانشمندان ناسا بر این باورند شدت فعالیتهای این لکه در حال افزایش بوده و این لکه در حال بزرگتر شدن است، در حال حاضر ابعاد این لکه 7 بار بزرگتر از پهنای زمین است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768958_orig.jpg
از آنجایی که این لکه اکنون مستقیما در جهت زمین قرار گرفته است انفجارهای قدرتمند خورشیدی می تواند بر روی زمین فاجعه به بار بیاورد. مثل همیشه خطرهایی مانند از کار افتادن شبکه برق و تخریب زیرساختارهای ارتباطاتی زمین را تهدید می کنند. ماهواره ها و ایستگاه فضایی بین المللی به همراه سرنشینان آن نیز در معرض خطر تشعشعات شدید ناشی از یک شعله قدرتمند خورشیدی قرار دارند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/768957_orig.jpg
بر اساس گزارش فاکس نیوز، در مقابل توفان ژئومغناطیسی که در 9 مارچ در زمین رخ داد هیچ اخلالی در سیستمهای زمینی ایجاد نکرد و تنها شرکتهای هواپیمایی مسیر پروازهای تجاری خود را از قطبهای زمین تغییر دادند. پی آمد همیشگی توفانهای خورشیدی که تنها بخش زیبا و پرطرفدار این پدیده طبیعی به شمار می رود، شفقهای قطبی است که در مناطق مختلفی از زمین از جمله ویسکونزین و واشنگتن دیده شده اند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
03-12-2012, 03:33 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">کشف نوع جدیدی از نوسان نوترینوها</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">گروهی از فیزیکدانان چینی که در "آزمایش راکتور نوترینوی خلیج دایا" کار می کنند موفق شدند نوع جدیدی از نوسان نوترینو را کشف کنند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، نوترینوها به طور مداوم در هسته ستارگان و سایر واکنشهای هسته ای تولید می شوند.
این ذرات بار الکترومغناطیسی ندارند و با سایر مواد به روشی به شدت ناچیز و از طریق نیروی هسته ای ضعیف و نیروی گرانشی فعل و انفعال می کنند. به همین دلیل، آشکارسازی آنها چالشی بزرگ برای بزرگترین آزمایشگاههای فیزیک ذرات دنیا به شمار می رود.
اساساً سه نوع نوترینو تاکنون شناخته شده است که شامل "نوترینوهای الکترونیکی"، "میونها" و "تاوها" هستند. نوسان نوترینوها یا تغییر طعم این ذرات یکی از جالبترین و اسرارآمیزترین پدیده های مربوط به نوترینوها است.
در سال 1957 برونو پونته کورو (Bruno Pontecorvo) فیزیکدان ایتالیایی و یکی از دانشجویان انریکو فرمی در گروه "پسران خیابان پانیس پرنا" که در آن زمان به اتحاد جماهیر شوروی نقل مکان کرده بود ایده ای را منتشر کرد که نشان می داد نوترینو می تواند در حالت ضد ماده خود (ضد نوترینو) نوسان کند.
محققان چینی "آزمایش راکتور نوترینوی خلیج دایا" و با استفاده از قویترین راکتورهای هسته ای "گروه انرژی هسته ای گواگدانگ چین" در زیر کوهستان توانستند در مدت کمتر از دو ماه (از 24 دسامبر 2011 تا 17 فوریه 2012) دهها هزار فعل و انفعال ضد نوترینوی الکترونیکی را رصد کنند. این راکتورها در هر ثانیه میلیونها میلون میلیارد ضد نوترینو تولید می کنند.
این مشاهدات، اندازه جدیدی از پارامتری با عنوان "تتا 3-1" را ارائه کرد که می تواند نوترینوهای الکترونیکی و ضد ذرات آنها را اندازه گیری کند و نشان دهد که چگونه این ذرات با هم مخلوط می شوند و سایر طعمها را می سازند.
براساس گزارش PhysOrg، اولین نتایج این تیم، پارامتر sin2 2 θ13 (سینوس 2 2 تتا 1 3) را برابر با 0.017± 0.092 اندازه گیری کرد.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "این، نوع جدیدی از نوسان نوترینویی است که به طور شگفت انگیزی ارزش بالایی دارد. اندازه گیری دقیق ما به درک بهتر نوسان و تغییر طعم نوترینوها و تقارن میان ماده و ضدماده جهان کمک می کند."


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

marzieh
03-12-2012, 04:19 PM
3747
بررسی های جدید نشان داده كه كهكشان راه شیری مانند یك شیرینی شكلاتی پف دار، پر از حباب است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، بیش از ۳۵ هزار طرفدار علم ستاره شناسی با استفاده از داده های تلسكوپ فضایی اسپیتزر موفق به كشف حبابهای فضایی شدند كه توسط ستاره های داغ و جوان به داخل گاز و غبار اطراف آنها دمیده می شوند.

داوطلبان شركت كننده در پروژه آنلاین راه شیری، با استفاده از بخش كوچكی از تصویر مادون فروسرخ راه شیری با ابزار پیچیده طراحی به اسكن و پیگیری شكل و ضخامت حبابها پرداختند. آنها موفق شدند میزان ۱۰ برابر حباب بیشتر از داده های پیشین را شناسایی كنند.

به گفته ستاره شناسان، این یافته ها نشان می دهد كه كهكشان راه شیری در زمینه تولید ستارگان جدید بسیار فعالتر از تصورات پیشین است.

برنامه های رایانه ای در شناسایی حبابهای كیهانی با مشكل روبه رو هستند اما چشم و ذهن انسان می تواند كمان های شكسته و دوایر درون هم این حبابها را شناسایی كنند.

پروژه راه شیری با اتكا بر خرد جمعی به شناسایی این پدیده ها می پردازد كه در آن حداقل پنج پرچم كاربری باید بر روی یك حباب احتمالی قرار گرفته تا مورد تائید برای مرحله بعدی شناسایی قرار بگیرد.
http://forum.avastarco.com/forum/images/misc/pencil.png

Mehrzad-jupiter
03-12-2012, 10:33 PM
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، چین در صدد است تا 100 ماهواره را با 100 راکت تا سال 2015 به فضا پرتاب کند.

بر اساس این گزارش چین طی یک برنامه درصدد است تا در یک برنامه منظم فضایی 100 ماهواره را تا سال 2015 به فضا پرتاب کند که اعزام اولین فضاپیمای سرنشین دار این کشور با نام «شن ژو -9 » نیز از جمله برنامه‌های این کشور است.

به گزارش شین‌هوا، چین سال گذشته توانست 19 ماهواره را به فضا پرتاب کند که این آمار نشان می‌دهد از آمریکا، 18 پرتاب پیشی بگیرد و پس از روسیه با 36 پرتاب در رتبه دوم قرار گیرد.

چین، در تلاش است تا در ادامه فعالیت‌های رو به رشد خود سال آینده 30 ماهواره را با 21 راکت پرتاب کند که اعزام فضا پیمای سرنشین‌دار نیز از این موارد است.

منبع: خبرگزاری فارس

Mehrzad-jupiter
03-12-2012, 10:42 PM
به گزارش روزنامه ایزوستیا دیلی، این روبات كه s-400 نام دارد نخستین روبات فضایی روسیه در بیش از دو دهه است.

این روبات می تواند كارهای ساده ای مانند سفت و محكم كردن پیچ ها و بررسی فضاپیما ها برای یافتن آسیب های احتمالی را انجام دهد.

این روبات در دو سال آینده به ایستگاه بین المللی فضایی فرستاده می شود و در ماموریت های آینده به ماه و مریخ می رود .

روسیه ساخت این روبات را نخستین گام به سوی روبات های فضانورد می داند.

ژاپن و آلمان نیز قصد اعزام روبات های مشابهی را به فضا دارند

منبع: خبرگزاری ایرنا

Astronomy
03-13-2012, 02:16 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">سفر به فضا با قطار/ عبور از تونل خلاء به طول 1609 کیلومتر</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دانشمندان با استفاده از فناوری مشابه با فناوری قطارهای مغناطیسی چین که Maglev نام دارد و با استفاده از شناوری مغناطیسی حرکت می کند، موفق به ارائه طرحی شده اند که می تواند قطارها را از میان لوله ای بسته به فضا پرتاب کند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، برای کم مصرف شدن این قطار که Startram نام دارد، انرژی آن از انرژی خورشیدی زمینی تامین خواهد شد. راه آهن Startram که قدرت محرکه آن از کابلهای معلقی برخوردار است که به واسطه نیروهای مغناطیسی معلق باقی مانده اند. نسخه باری این قطار که هزینه ای در حدود 20 میلیارد دلار برای ساخت آن هزینه خواهد شد تا 10 سال آینده تکمیل می شود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/769873_orig.jpg
ناسا می گوید این فناوری دست یافتنی است اما طراحان آن می گویند پروژه Startram که به اعتقاد آنها قدمی جدید در راستای توسعه تمدن انسانی است، پروژه ای بین المللی خواهد بود.
این قطار در تونلی از خلاء به طول 1609 کیلومتر و به ارتفاع 19 کیلومتر با سرعتی برابر دو هزار مایل بر ساعت سفر فضایی خود را از روی زمین آغاز کرده و در نهایت به مدار پایینی زمین می رسد.
بر اساس گزارش گیزمگ، با استفاده از این فناوری قطار حرکت خود را در تونل خلاء بر روی زمین آغاز و سرعت آن دقیقه به دقیقه افزایش پیدا می کند تا به 5.6 مایل در ثانیه دست پیدا کند، سپس از انتهای این تونل خلاء که باید تا ارتفاع 19 کیلومتری از زمین بالا رفته باشد، به میان آسمان پرتاب می شود، جایی که هوا به شدت رقیق است. در این مرحله سرعت قطار فضایی به دو هزار مایل بر ساعت رسیده است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Amin-Mehraji
03-13-2012, 10:26 PM
ماهواره ایرانی نوید در ادامه مسیر خود امروز 23 اسفندماه وارد مرز ایران و از آسمان دریای خزر عبور کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، ماهواره نوید که از سوی پژوهشگران دانشگاه علم و صنعت ایران طراحی و ساخته شده است، امروز سه شنبه 23 اسفندماه وارد مرز ایران شد و از آسمان دریای خزر عبور کرد.



ماهواره نوید در حال عبور از آسمان دریای خزر

http://www.astroupload.com/uploads/13316644461.jpg


عبور این ماهواره از دریای خزر، که در روز جمعه 14 بهمن سال 90 از پایگاه فضایی سمنان به فضا پرتاب شد، در ساعت 12:01 به وقت محلی بوده است.

از : اینجا (http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1559039)

Amin-Mehraji
03-14-2012, 02:26 PM
ناسا ثبت کرد؛

تصاویر غیرعادی از یک مثلت سیاه روی خورشید

رصدخانه خورشیدی ناسا روز سه شنبه تصاویری از یک مثلت سیاه عظیم روی خورشید را به ثبت رساند.

به گزارش خبرگزاری مهر، این حفره غول پیکر که کاملاً شبیه به یک مثلت به نظر می رسد احتمالاً یا یک خطای دیداری یا یک منطقه تیره است که در اثر بادهای خورشیدی ایجاد شده است.

برپایه معتبرترین فرضیه، این شکل غیرعادی مثلثی یک "چاله تاجی" (Coronal hole) است. باوجود این، هنوز دانشمندان هیچ توضیح علمی رسمی درخصوص دلیل پیدایش این پدیده روی خورشیدی ارائه نکرده اند.

رصدخانه فضایی دینامیک خورشید (SDO) ناسا روز سه شنبه 13 مارس 2012 این عکسها را که در سایتهای ناسا و سازمان هواشناسی آمریکا منتشر شده اند از خورشید گرفت.

براساس گزارش یونیورس تودی، باد خورشیدی اصطلاحی است که در مورد ماده ای که به طور ثابت از سطح خورشید به بیرون می جهد به کار می رود.

این باد خورشیدی غالباً شبیه به حبابهای جوشانی است که با سرعت 400 کیلومتر در ثانیه به اطراف پرتاب می شوند. زمانی که چاله تاجی نمایان می شود سرعت باد خورشیدی می تواند دو برابر شده و به حدود 800 کیلومتر در ثانیه برسد.

افزایش فعالیت ژئومغناطیس و حتی توفانهای ژئومغناطیسی می توانند بادهای خورشیدی را در مدت 2 تا 3 روز پس از فوران به زمین برسانند.

چاله مثلثی شکل به دلیل اینکه خنک تر از سایر قسمتهای تاج خورشیدی هستند در تصاویر SDO تاریک به نظر می رسند. دما در تاج خورشیدی در حدود یک میلیون درجه سانتیگراد است.


http://www.astroupload.com/uploads/13317219281.jpg
http://www.astroupload.com/uploads/13317219282.jpg
http://www.astroupload.com/uploads/13317219283.jpg
http://www.astroupload.com/uploads/13317219284.jpg
http://www.astroupload.com/uploads/13317219285.jpg
http://www.astroupload.com/uploads/13317219286.jpg
http://www.astroupload.com/uploads/13317219287.jpg

از : اینجا (http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1560075)

marzieh
03-14-2012, 08:46 PM
3755
ستاره شناسان در رویكردی بدیع، با مشاهده ماه از طریق تلسكوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، موفق به شناسایی مجدد حیات در زمین شدند كه می تواند در آینده به كشف حیات در جهان منجر شود.

به گزارشی سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، كشف حیات در زمین، شاید بی اهمیت جلوه كند؛ اما این رویكرد می تواند اكتشاف های آینده از حیات در سایر نقاط جهان را ممكن سازد.

این نشانه های حیات در حقیقت از طریق درخشش زمین در چهره ماه مشاهده شد كه طی آن نور خورشید از زمین به سوی ماه منعكس می شود.

طبق این رویكرد تلسكوپ ها شاید در آینده بتوانند به دنبال نشانه های مشخص مشابه برای تائید وجود حیات در سیارات فراخورشیدی در مدار ستارگان دور بگردند.

در امواج نوری می توان نشانه های زیستی یا همان تركیبات خاص اكسیژن، اوزون، متان و دی اكسیدكربن را كه نشانگر وجود حیات آلی هستند، مشاهده كرد.

این محققان همچنین از یك شیوه فوق حساس شناسایی نشانه های زیستی با مشاهده قطبش نور استفاده كردند.

نور یك سیاره فراخورشیدی دور در اثر درخشش ستاره میزبان، تحت الشعاع قرار می گیرد؛ این در حالیست كه نور منعكس شده سیاره، قطبی شده؛ در صورتی كه نور ستاره از این خاصیت برخوردار نیست؛ از این رو می توان از این شیوه قطبش، برای بررسی نور منعكس شده سیاره استفاده كرد.

این پژوهش كه در مجله نیچر منتشر شده، توسط تلسكوپ بسیار بزرگ در كوهی در شیلی انجام شده كه قدرتمندترین تلسكوپ نور مرئی جهان بشمار می رود.

ستاره شناسان از درخشش زمین بر ماه برای شبیه سازی مشاهده یك سیاره فراخورشیدی هم اندازه زمین استفاده كردند. این اطلاعات به آنها در درك ابری بودن جو زمین، وجود اقیانوسها در سطح آن و امكان رشد گیاهان در سطح این سیاره كمك كرد.

رصدخانه جنوبی اروپا در حال حاضر در حال برنامه ریزی برای جایگزینی تلسكوپ فوق العاده بزرگ به جای تلسكوپ كنونی هستند كه از یك آینه ۴۰ متری و اپتیک تطبیقی پیشرفته برخوردار خواهد بود. این تلسكوپ از چنان قدرتی برخوردار خواهد بود كه می توان با آن جو سیارات فراخورشیدی را بررسی كرد.

Mehrzad-jupiter
03-15-2012, 12:20 PM
سال‌هاست که فیزیک‌دانان نظری و نویسندگان علمی‌تخیلی، ایده کرم‌چاله و تونل‌های میان‌بر در چارچوب فضازمان را برای سفرهای کوتاه بین نقاط دوردست عالم می‌پرورانند، اما سفر درون یک کرم‌چاله واقعا چطور است؟

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/76992617125535196011.jpg
به گزارش نیوساینتیست، اندرو همیلتون، اخترفیزیک‌دان دانشگاه کلرادو در باولدر موفق شده انیمیشنی از سفر درون یک کرم‌چاله بسازد که به ادعای خودش نزدیک به آن چیزی است که یک فضانورد در آینده دور خواهد توانست هنگام سفر درون کرم‌چاله مشاهده کند.


http://bcove.me/99ovgc2d
(لینک مستقیم برای تماشای فیلم)

در ابتدا شما در افق رویداد خارجی یک سیاه‌چاله سقوط می‌کنید. وقتی به افق داخلی رسیدید، درخشی از نور مربوط به جهان خارج را می‌بینید که بی‌نهایت پرانرژی است و حاوی تصویری از تمام تاریخ عالم است. در یک سیاه‌چاله واقعی این درخش باعث تبخیرشدن شما یا هر جسم دیگر می‌شود، اما در این انیمیشی فرض بر این است که شما همانند یک ابرقهرمان می‌توانید از این درخش جان سالم به در برید.
با گذشتن از سیاه‌چاله، وارد کرم‌چاله خواهید شد، جریان فضا در اطراف شما شروع به چرخش کرده و به سمت عقب شتاب می‌گیرد. با به پایان رسیدن کرم‌چاله به ورودی سفیدچاله می‌رسیم که سیاه‌چاله‌ای با روند زمانی معکوس است. در سفیدچاله به جای آن‌که فضا به داخل کشیده شود، با سرعتی بیشتر از سرعت نور به بیرون فوران می‌کند. در این‌جا نیز درخش دیگری را تجربه خواهید کرد که حاوی تصویری از تمام آینده عالم است.
با عبور از درون سفیدچاله و در حین رسیدن به افق خارجی، درخش سومی را خواهید دید. این‌بار جهان جدیدی ظاهر می‌شود که حاوی تصویری از تمام گذشته است. در اینجا دوربین می‌چرخد و شما می‌توانید سفیدچاله‌ای را ببینید که از درون آن خارج شدید و علاوه بر آن، تصویری از جهان قدیم را نیز مشاهده می‌کنید.
منبع: خبرآنلاین

Mehrzad-jupiter
03-15-2012, 12:28 PM
يك شهاب سنگ نادر به وزن 585 گرم بر روي سقف يك خانه روستايي در نروژ كشف شد.
به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، «يورگن اودگارد» متخصص فيزيك نجومي دانشگاه اسلو نروژ معتقد است كه اين شهاب سنگ همزمان با بارش شهاب سنگي در اين منطقه سقوط كرده است.

شهاب سنگ كشف شده يك نمونه نادر از شهاب سنگ breccias است كه حدود 585 گرم وزن دارد و فرود آن، خسارت زيادي بر جاي نگذاشته است.

«سرژ كوچمي» محقق موسسه فيزيك نجومي پاريس تأكيد مي كند: سنگ هاي فضايي به ندرت در مناطق پرجمعيت سقوط مي كنند و كشف چنين نمونه نادر شهاب سنگي در اين منطقه از نروژ تاكنون مشاهده نشده بود.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/75208922711556913454.jpg

منبع: مشرق و ایسنا

Mehrzad-jupiter
03-16-2012, 12:12 PM
خبرگزاری فارس: نخستین فضاپیمای خصوصی جهان با الگو از تاکسی‌های فضایی طراحی و آماده تست و آزمایش نهایی شد.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/21912184928097330302.jpg

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، نخستین فضاپیمای خصوصی جهان امسال برای تست نهایی آماده است ضمن اینکه 500 نفر نیز در سفر با این فضاپیمای اختصاصی اعلام آمدگی کرده‌اند.

بر اساس این گزارش یک شرکت طراح فضاپیما اعلام کرده است که با هزینه‌ای نزدیک به پنج میلیون دلار یک راکت پرنده با دو سرنشین طراحی خواهد کرد.

به گزارش زی‌نیوز، به طور متوسط آموزش پیش از اعزام، سفر و اقامت در ایستگاه فضایی بین‌المللی برای هر نفر بین 20 تا 35 میلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت.

پس اینکه سال گذشته آمریکا شاتل‌های فضایی خود را بازنشسته کرد با روسیه بر روی یک پروژه 100میلیارد دلاری به منظور توسعه اعزام انسان به فضا بررسی‌هایی انجام دادند که در این طرح اعزام هر نفر 60میلیون دلار هزینه خواهد داشت و هر فرد را به مدار 240مایلی بالای زمین منتقل می‌کند.

منبع: خبرگزاری فارس

marzieh
03-18-2012, 10:02 PM
3789
سازمان ناسا به تازگی به انتشار یك اطلس جدید از بیش از ۵۶۰ میلیون ستاره، كهكشان و سیارك پرداخته كه بیشتر آنها تا كنون مشاهده نشده بودند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، بیش از ۱۸ هزار تصویر توسط تلسكوپ فضایی مادون قرمز وایز ناسا ثبت شده اند.

دانشمندان با استفاده از این تلسكوپ موفق به كشف ستاره های كوتوله y شدند كه تارترین ستاره های خانواده های كوتوله های قهوه ای هستند. طبق استانداردهای خورشیدی، این ستاره ها، فوق العاده سرد محسوب می شوند. یكی از این ستاره ها كه در سال ۲۰۱۱ كشف شده از دمای ۲۶ درجه سانتیگراد برخوردار است. در مقابل، دمای سطحی خورشید بیش از ۵۵۰۰ درجه سانتیگراد است.

دانشمندان همچنین توانستند نخستین سیارك با مدار یكسان با زمین را با این تلسكوپ شناسایی كنند. سیارات نپتون، مشتری و مریخ نیز از این سیارك های موسوم به تروجان برخوردارند اما شناسایی تروجان زمین با سختی مواجه بوده چرا كه این سیارك ها تنها در نور روز قابل مشاهده هستند.

همچنین تلسكوپ وایز در پژوهشی در مورد سیارك های نزدیك به زمین نشان داد كه اجسام مقیاس میانگین كمتری به نسبت تصورات پیشین وجود دارند.

تلسكوپ وایز كه در دسامبر ۲۰۰۹ به فضا پرتاب شده، سال ۲۰۱۰ را به جستجوی تمام آسمان با استفاده از چهار طیف نوری مادون قرمز پرداخته كه این تلسكوپ را قادر به ثبت اجسام بسیار تار و غیرقابل مشاهده كرد.

در این فرآیند، وایز به جمع آوری بیش از ۲.۷ میلیون تصویر و ۱۵ تریلیون بایت داده پرداخته كه دانشمندان از آن زمان در حال بررسی آنها هستند.

marzieh
03-18-2012, 10:19 PM
حضور «ستاره مرگ» در فاصله بسیار نزدیك با سطح خورشید باعث حیرت محققان نجوم شده است.

3790
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در تصاویر تلسكوپ مدارگرد ناسا یك شیء تاریك و در اندازه یك سیاره دیده می شود كه در فاصله ای بسیار نزدیك از سطح خورشید در حال حركت است و مانند آن به نظر می رسد كه توسط یك لوله در حال سوخت گیری از خورشید است.

این ستاره اسرارآمیز تاریك كه شبیه «ستاره مرگ» در فیلم علمی تخیلی جنگ ستارگان است، پس از نزدیك شدن به سطح خورشید و سوخت گیری در فضا ناپدید شد.

انتشار این تصاویر توسط رصدخانه دینامیك خورشیدی ناسا باعث حیرت محققان شده است. محققان فیزیك نجومی در حال بررسی چگونگی و علت شكل گیری این شیء عجیب در نزدیكی سطح خورشید هستند.

«هالی گیلبرت» محقق فیزیك خورشیدی در مركزفضایی گودارد ناسا تأكید می كند: در هنگام فوران های خورشیدی مواد به سطح باز می گردند و به نظر می رسد كه شیء خارجی در حال حركت در نزدیكی سطح خورشید است.

همچنین برجستگی هایی در سطح خورشید وجود دارند كه تاج خورشیدی نامیده می شوند كه در بیرون فضای داغ خورشیدی وجود دارند و برخی محققان معتقدند كه شیء دیده شده در تصاویر ناسا ممكن است یكی از تاج های خورشید باشد.

space
03-19-2012, 05:51 PM
آخرین تحقیقات مرکز سرن بر روی نوترینو ها نشان داد که نتایج قبلی اندازه گیری های سرعت نترینو ها که نشان داده بود انها با سرعت بیشتر از سرعت نور حرکت کرده اند ناشی از اشتباه در زمانسنجی مدت حرکت بوده است.
تکرار این آزمایش نشان داد نترینو ها هم با سرعت نور حرکت میکنند .
که این خود اثباتی دیگر بر نظریه انیشتین شد.


---------------
http://www.narenji.ir/4070

gandom
03-19-2012, 07:09 PM
آخرین تحقیقات مرکز سرن بر روی نوترینو ها نشان داد که نتایج قبلی اندازه گیری های سرعت نترینو ها که نشان داده بود انها با سرعت بیشتر از سرعت نور حرکت کرده اند ناشی از اشتباه در زمانسنجی مدت حرکت بوده است.
تکرار این آزمایش نشان داد نترینو ها هم با سرعت نور حرکت میکنند .
که این خود اثباتی دیگر بر نظریه انیشتین شد.

جالب شد!...تو نتایج قبلیشون خطاهایی رو لحاظ نکرده بودن...لطف می کنید منبع اصلی رو بذارید که از کل ماجرا با خبر شیم...ممنون

Anita
03-20-2012, 08:36 PM
تلسکوپ فضایی جیمز وب قراره تا سال 2018 ساختش کامل شه وجایگزین هابل بشه،این تلسکوپ بعداز ساخته شدنش بزرگترین تلسکوپ فضایی جهان میشه،الان هم ناسا وسازمان فضایی اروپا(اسا)دارن روش کارمیکنن خیلی هم ساختمان جالبی قراره داشته باشه وخیلی مزیت نسبت به هابل
اطلاعاتتون رو درموردش بگین وخودم هم اطلاعات جدیدی رو اگه ازش به دست آوردم میگم
ممنون!


-----------
منبع ویکی پدیا

Sky_Watcher
03-21-2012, 07:14 PM
مطمئنی 2018 هستش؟
فکر کنم زودتر باشه ها.... آخه شنیدم هابل تا دو سه سال دیگه کارکردش تموم میشه.

پیمان اکبرنیا
03-22-2012, 12:14 AM
مطمئنی 2018 هستش؟
فکر کنم زودتر باشه ها.... آخه شنیدم هابل تا دو سه سال دیگه کارکردش تموم میشه.

بله متاسفانه به دلیل مسائل مالی و فنی از 2013 افتاده به 2018 و امیدوارم که دیگه بیش از این با تاخیر مواجه نشه.

space
03-23-2012, 08:56 PM
جالب شد!...تو نتایج قبلیشون خطاهایی رو لحاظ نکرده بودن...لطف می کنید منبع اصلی رو بذارید که از کل ماجرا با خبر شیم...ممنون

میتونید خبر رو در
اینجا (http://forum.avastarco.com/forum/www.nature.com/news/neutrinos-not-faster-than-light-1.10249)و اینجا (http://blogs.scientificamerican.com/basic-space/2012/03/19/faster-than-light-neutrinos-expose-the-inner-workings-of-science/)و اینجا (http://www.foxnews.com/scitech/2012/03/16/einstein-can-rest-easy-neutrinos-are-not-faster-than-light-speed/) دنبال کنید
و این (http://press.web.cern.ch/press/PressReleases/Releases2011/PR19.11E.html) هم خبر آیدیت شده در سایت سرن

marzieh
03-23-2012, 09:53 PM
این سیاره عجیب در واقع یک جهان پر از آب است و محیط اطراف آن با بخار آب پوشیده شده است.
این سیاره پر از آب و بخار که نوع آن کاملا" با سیاره های دیگری که تا بحال کشف شده متفاوت است، دانشمندان اولین بار در سال ۲۰۰۹ متوجه وجود آن شدند ، این سیاره از زمین بزرگتر اما از اورانوس کوچکتر است .
"جی ۱۲۱۴بی "، نام انتخاب شده برای این سیاره فراخورشیدی است و علائم اختصاری استاندارد در آن بکار رفته است. دانشمندان ناسا که با استفاده ازتلسکوپ فضایی هابل تحقیقات جدیدی روی این سیاره عجیب و متفاوت انجام داده اند، به این نتیجه رسیده اند که این سیاره در واقع یک جهان آبی است یک اتمسفر بسیار ضخیم و مه آلود دارد.
سیاره "جی ۱۲۱۴بی " به هیچکدام از سیاره هایی که تا بحال کشف شده است و ما می شناسیم ، شباهتی ندارد.یکی از اعضای مرکز فیزیک نجومی دانشگاه هاروارد در یک اطلاعیه گفت:"بخش بزرگی از حجم این سیاره با آب پوشیده شده است."
تا به امروز ، دانشمندان بیش از ۷۰۰ سیاره خارج ازمنظومه شمسی کشف کرده اند.
سیاره های خارج از منظومه شمسی انواع مختلفی دارند و هریک از آنها دارای خصوصیات منحصر بفردی هستند. برای مثال یکی از این سیاره ها مثل یک اسفنج سبک است و یکی دیگر مانند آهن سنگین و متراکم است امابنا به گفته دانشمندان و محققان ، سیاره "جی ۱۲۱۴بی "که چهل سال نوری از زمین فاصله دارد و در صور فلکی "حامل مار" قرار گرفته است پدیده جدیدی است و روی هم رفته با سایر سیارات خارج از منظمه شمسی تفاوتهای بسیار زیادی دارد.
مترجم: فرشته مشاور
منبع: افتاب

Mehrzad-jupiter
03-25-2012, 06:03 PM
همزمان با عبور یک تکه زباله فضایی از نزدیک ایستگاه بین المللی فضایی، ساکنان این ایستگاه برای مدتی کوتاه در کپسول های اضطراری پناه گرفتند.

به گزارش سرويس فناوري ايسنا، این تکه که بخش جداشده از یک موشک روسی بود، روز جمعه مورد شناسایی قرار گرفت، زمانی که دیگر برای جابه جا کردن ایستگاه فضایی دیر شده بود.
ناسا اعلام کرده که فاصله این زباله با ایستگاه آن قدر کم نبوده که تهدیدی جدی برای ایستگاه به شمار بیاید ولی اقدام احتیاطی در این باره ضرورت داشته است.
طی ۱۲ سال گذشته این سومین بار است که ایستگاه بین المللی فضایی در معرض برخورد احتمالی با زباله های فضایی قرار می گیرد.
در حال حاضر در این ایستگاه سه فضانورد روس، دو آمریکایی و یک هلندی اقامت دارند.

از سوی اتاق کنترل در زمین به آنها دستور داده شد که به دو کپسول اضطراری سایوز منتقل شوند تا در صورت برخورد این تکه با ایستگاه آسیبی نبینند ولی یک سخنگوی ناسا اعلام کرد که در ساعت ۲ و ۳۸ دقیقه روز شنبه به وقت گرینویچ به آنها اجازه بازگشت به ایستگاه داده شده است.

منبع: خبرگزاری ایسنا

مشاهده متن کامل خبر:
http://khabarfarsi.com/ext/2286918

Mehrzad-jupiter
03-25-2012, 06:22 PM
تلسكوپ KAT-7 جنوب آفريقا كه يك مجموعه هفت بشقابي است، در دستاوردي بزرگ براي نخستين بار موفق به مشاهده تابش راديويي از گاز هيدروژن خنثي در يك كهكشان نزديك شده است.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/71666945574281706750.jpg

به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، گاز هيدروژن به انتشار تابش‌هاي راديويي در يك خط طیف نوری در فركانس بسيار خاص 1420 مگاهرتز مي‌پردازد.

فضانوردان با نشانه گرفتن تلسكوپ به سوي كهكشان كوچك مارپيچي NGC 3109 كه در حدود 4.3 ميليون سال نوري از زمين در صورت فلكي مار باريك قرار گرفته، توانستند تابش راديويي گاز هيدروژن خنثي و همچنين چگونگي حركت اين كهكشان را مشاهده كنند.

به گفته محققان، بخش اعظمي از علم برنامه‌ريزي شده براي KAT-7 شامل نقشه‌برداري از جهان با استفاده از هيدروژن خنثي است. به دليل انبساط روز افزون جهان، كهكشان‌هاي دور از مركز دور شده كه سنجش فركانس خط طیف نوری هيدروژن خنثي در اين كهكشانها مي‌تواند در شناسايي فاصله آنها به ستاره‌شناسان كمك كند.

امواج راديويي كه اين تلسكوپ موفق به شناسايي آن از كهكشان NGC 3109 شده در همبستگي سنج كه اولين مرحله محاسبه بوده، پردازش شدند.

منبع : خبرگزاری ایسنا

Mehrzad-jupiter
03-25-2012, 06:30 PM
پيش‌بيني‌هاي جديد ستاره‌شناسان نشان داده كه سياركي كه در اواخر ماه فوريه از فاصله‌اي برابر با هفت برابر فاصله ماه با زمين از كنار سياره ما عبور كرده، دوباره در اواسط فوريه سال 2013 و اين‌بار در فاصله بسيار نزديكتري از زمين عبور خواهد كرد.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/65437318771648661294.jpg

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سيارك غيرمعمول DA14 2012 كه ابتدا توسط يك تيم آماتور مشاهده شده بود، به قدري كوچك است كه تنها پس از عبور آن از كنار زمين مورد شناسايي قرار گرفته بود؛ اما گذر بعدي اين جسم از فاصله نزديك‌تر در حدود 24 هزار كيلومتري زمين بوده كه از بسياري از ماهواره‌هاي زميني به سياره نزديكتر خواهد بود.

به گفته دتلف كوچني، مسوول پروژه اجسام نزديك به زمين در اداره آگاهي موقعيتي فضا در سازمان فضايي اروپا، فاصله اين سيارك با زمين بي‌خطر است اما مي‌تواند فرصت مناسبي را براي رصد در اختيار ستاره شناسان و علاقه‌مندان نجوم قرار دهد.

سيارك DA14 2012 در رصدخانه بررسي آسمان La Sagra در اسپانيا مورد شناسايي قرار گرفت.

اگرچه احتمال برخورد اين سيارك با زمين در دور بعدي عبور آن كاملا منتقي تلقي شده‌، اما ستاره‌شناسان از اين فاصله عبوري نزديك براي بررسي‌ها و محاسبات بيشتر در مورد تاثير گرانشي زمين و ماه بر روي آن استفاده خواهند كرد.

منبع : خبرگزاری ایسنا

mobi
03-28-2012, 09:38 PM
ستاره‌شناسان با طرح نظريه‌اي عجيب، مدعي تاثيرگذاري ماه در غرق شدن كشتي تايتانيك شده‌اند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به گفته محققان، سه ماه پيش از غرق شدن كشتي تايتانيك در 14 آوريل 1912، ماه در روز 12 ژانويه 1912 در نزديكترين فاصله خود از زمين طي 1400 سال گذشته قرار داشته كه منجر به توليد يك جزر و مد فوق‌العاده بالا و سست شدن ناوگان مرگباري از يخ‌توده‌ها شده بود.
اين جزر و مد باعث رانش يخ‌توده‌ها از آبهاي كم عمق لابرادو و نيوفاوندلند به ميان دريا شده و خطوط كشتيراني را انباشتند.
محدوده يخي در محل غرق شدن تايتانيك به قدري ضخيم بوده كه كشتي‌هاي نجات در مسير كمك به بازماندگان اين فاجعه مجبور به كاهش سرعت خود شدند.
اين رويداد يكبار براي هميشه به اجتماع نزديكترين فاصله ماه از زمين در 1400 سال،‌ مواجهه نزديك خورشيد با زمين و يك جذر و مد با دامنه زياد پرداخته بود.
به ادعاي ستاره‌شناسان تمام اين عوامل در بالا رفتن غير عادي سطح دريا مشاركت داشته كه به رانش يخ‌توده‌هاي به گل نشسته پرداخته و آنها را به سوي خطوط كشتيراني در آتلانتيك شمالي هدايت كرده‌اند.
معمولا، يخ‌توده‌ها در جاي خود باقي مانده و نمي‌توانند به سمت جنوب حركت كنند؛ مگر اين كه به حد كافي آب و مجددا شناور شده يا اين كه يك جزر و مد بالا آنها را آزاد سازد.
يك يخ‌توده مي‌تواند چندين بار در سفر خود به سمت جنوب در مناطقي گير كند كه ممكن است چندين سال به طول انجامد.





منبع:ایسنا

mobi
03-28-2012, 09:40 PM
دكتر فاضلي در گفت‌وگو با خبرنگار فناوري ايسنا با بيان اين مطلب گفت: غروب چهارشنبه نوزدهم بهمن ماه نخستين تصاوير گرفته شده توسط ماهواره «نويد علم و صنعت» همزمان از ايستگاه زميني اصلي در ماهدشت كرج دريافت شد.
وي خاطرنشان كرد: نخستين تصوير گرفته شده توسط ماهواره نويد در هنگام غروب در محدوده تنگه هرمز بوده است كه درصدديم تصاوير بهتر از فراز ايران در ساعات مناسب‌تر كه شدت نور هم بالاتر است، گرفته شود.
فاضلي افزود: ماهواره نويد، ماموريت تصويربرداري خود را به خوبي انجام داده است كه اميدواريم بهترين تصاوير را در شب 22 بهمن ماه سال جاري از عرصه‌هاي مختلف فضاي ايران بگيرد و به ايستگاه‌هاي زمين ارسال كند.
وي در خصوص دوربين ماهواره نويد علم و صنعت گفت: اين دوربين منطبق با استانداردهاي كامل فضايي است كه توسط دانشمندان ايراني در مراكز تحقيقاتي طراحي و ساخته شده است و داراي قدرت تفكيك مناسبي است.

پرتاب ماهواره «فجر» در آينده نزديك
فاضلي درباره آخرين وضعيت پرتاب ماهواره فجر هم گفت: آمادگي‌هاي لازم جهت پرتاب ماهواره فجر وجود دارد، اما آمادگي يكپارچه سيستمي ماهواره در تمامي اجزاء در دست بررسي است. با توجه به سياست سازمان فضايي ايران در ارتقاي توان ماهواره‌هاي كشور، مانور مداري و تغيير مدار به مدارهاي بالاتر از ويژگي‌هاي ماهواره فجر است كه نيازمند آزمايشات تكميلي است. البته تلاش سازمان فضايي ايران اين است كه ماهواره فجر در اسرع وقت به فضا پرتاب ‌شود.

كسب آمادگي پايگاه پرتاب براي استقرار ماهواره بر «سيمرغ»
سرپرست سازمان فضايي ايران در خصوص ساخت پايگاه ملي فضايي ماهواره گفت: در حال حاضر پايگاه فعلي پرتاب ماهواره، در حال كسب آمادگي بيشتر براي پرتاب ماهواره‌بر سيمرغ است، اما براي پرتاب‌هاي محموله‌هاي بسيار سنگين مانند ماهواره‌هاي مخابراتي در مدار ژئو (36 هزار كيلومتر) و يا پرتاب مدارگرد زميني كه جزء برنامه‌هاي سازمان است، نيازمند پايگاه ملي پرتاب است كه طراحي و ساخته خواهد شد و مصوب شوراي عالي فضايي و جزء برنامه‌هاي دولت هم قرار دارد.





منبع:ایسنا

mobi
03-28-2012, 09:44 PM
دانشمندان موزه ملي تاريخ دانمارك از وجود دلايل ديگري به جز گازهاي گرم‌كننده جهان به عنوان دليل يخ نزدن زمين در ميلياردها سال پيش و در زمان سردتر بودن خورشيد خبر دادند.به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در ابر دوران ائون آرکئن در حدود 2.5 تا چهار ميليارد سال قبل،‌ پيش از ظاهر شدن اولين نشانه‌هاي پيشرفته حيات در زمين،‌ خورشيد تنها از 70 درصد از درخشش امروزي خود برخوردار بود كه به معني دريافت گرماي كمتر در زمين و امكان انجماد آن بوده است.
با اين حال، سنگ‌هاي باستاني در «ايسوا» در نزديكي سواحل جنوب غرب گرين‌لند نشان دهنده وجود آب مايع و حتي حيات بر روي زمين در حدود 3.8 ميليارد سال قبل است.
از اين رو دانشمندان بر اين باورند كه زمين در آن زمان بايد در جايي ميان نقطه انجماد و نقطه جوش آب قرار داشته و احتمالا به دماي امروزي بسيار نزديك بوده است.
تناقض ميان زمين منجمد كه در آن سال‌ها به نظر بايد وجود مي‌داشت و دمايي كه زمين از آن برخوردار بود، به عنوان «تناقض ضعيف خورشيد جوان» خوانده مي‌شود.
تاكنون ايده‌آل‌ترين توضيح براي اين معما اين بود كه در آن زمان، تمركز بيشتري از گازهاي گلخانه‌اي مانند دي‌اكسيدكربن در جو به نسبت امروز وجود داشته است. اين گازها با جذب حرارت خورشيد، به گرم شدن زمين كم مي‌كنند.
اما براي توضيح تناقض ضعيف خورشيد جوان توسط اين گازهاي گلخانه‌اي، تمركز آنها بايد بسيار بالا بوده و در خاكها و رسوبات كهن ثبت مي‌شد.
اكنون دانشمندان با بررسي سنگ‌هاي نسبتا بكر گرين‌لند دريافته‌اند كه هيچ گواهي مبني بر وجود چنين ميزاني از گازهاي گلخانه‌اي در آن زمان براي توضيح اين فرضيه وجود ندارد.
توجيه جايگزين ديگري كه براي اين فرضيه ارائه شده بر اين اساس است كه در تاريخ اوليه زمين، قاره‌هاي كمتري وجود داشته و اين حجم كم خاك به معني پوشش ابري كمتر بوده است.
در نتيجه اين كه زمين پوشيده از اقيانوس،‌ تاريكتر و قادر به جذب حرارت بيشتر بوده است.
اين نتايج در مجله مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم منتشر شده است.




منبع:ایسنا

mobi
03-28-2012, 09:48 PM
http://www.khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/4-1-1391/IMAGE634682022235106760.jpg (http://www.khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/4-1-1391/IMAGE634682022235106760.jpg)



در عطارد آفتاب‌سوخته با دمای سطحی ۳۵۰ درجه سانتی‌گراد، یخ آب وجود دارد! http://www.khabaronline.ir/Images/Kind/1.png (http://www.khabaronline.ir/Images/Kind/1.png)

نجوم - کاوش‌گر مسنجر در مدت ماموریت خود، تعدادی از اسرار سیاره بادپا و آفتاب‌‎سوخته عطارد را فاش کرده است، از ترکیب مواد شیمیایی و وضعیت فعال زیرپوسته تا وجود یخ آب در اعماق دهانه‎ها؛ اما این همه ماجرا نیست.


مجید جویا: سطح سیاره عطارد خراش‌های زیادی برداشته و گرمای آفتاب نیز صدمه‌های زیادی به آن وارد آورده، اما از سوی دیگر مدت‌های طولانی است که درست در کنار ستاره ما جا خوش کرده است.
به گزارش نیوساینتیست (http://www.newscientist.com/blogs/shortsharpscience/2012/03/messenger-reveals-secrets-of-f.html)، یک سال پیش از این، کاوشگری با نام با مسمای مسنجر (پیام رسان) به سیاره عطارد رسید و چرخش در مداری به دور این سیاره کوچک آفتاب سوخته را آغاز کرد. اکنون تحلیل بیش از 100 هزار عکسی که این کاوشگر به زمین فرستاده، به ما درک بهتری از نزدیک‌ترین سیاره به خورشید می‌دهد.
http://www.newscientist.com/blogs/shortsharpscience/2012/03/22/zuber3HR.jpg (http://www.newscientist.com/blogs/shortsharpscience/2012/03/22/zuber3HR.jpg)
به تازگی دو مقاله در هفته‌نامه ساینس منتشر شده که نگاهی به توپوگرافی سطح عطارد و ساختار داخلی آن می‌اندازد. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این سیاره، دشت‌های بزرگ آتشفشانی هستند (مانند آنچه در عکس فوق دیده می‌شود)، که در آنها نقاط سفید رنگ نشان دهنده مناطق مرتفع هستند و نواحی کم ارتفاع به رنگ بنفش مشاهده می‌شوند.
قسمت‌هایی از دهانه برخوردی کالوریس که 1550 کیلومتر پهنا دارد، اکنون از دیواره خود بالا زده و حاکی از این است که سطوح بالایی از فعالیت‌های ژئوفیزیکی در زیر سطح سیاره جریان دارد.
گروه دوم با استفاده از ردیاب رادیویی مسنجر در سطوح عمیق‌تر زیر سطح جستجو می‌کرد تا میدان گرانشی عطارد را بررسی کند. این نتایج حاکی از این است که پوسته سیاره در قطبین نازک‌تر و در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر ضخیم‌تر است. این داده‌ها همچنین بیانگر این هستند که لایه‌ای از مواد پر چگال در زیر پوسته قرار دارند که احتمالا از آهن یا سولفید آهن جامد تشکیل شده است.
اما دست کم یکی از معماهای عطارد باقی مانده است. در دهه 1990 / 1369، تلسکوپ‌های راداری زمینی یک ماده به شدت بازتابنده را در قطبین عطارد کشف کردند. گمان بر این بود که این ماده احتمالا آب یخ زده باشد. درست خواندید: یخ، بر روی سیاره‌ای که در نزدیک‌ترین مدار به دور خورشید می‌چرخد.
در چهل و سومین کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای که در این هفته در وودلند تگزاش برگزار شد، مقاله‌ای ارائه شد که نشان از این داشت که مواد بازتابنده تنها در مناطقی با سایه دائم قرار دارند که در دهانه‌های آتشفشانی عمیق پیدا می‌شوند. این با نظریه یخ سازگار است، ولی باید با یک لایه باریک از عایق پوشانده شود.

منبع:خبر آنلاین

حامد پورخرسندی
03-29-2012, 09:46 AM
http://planetary.org/blog/article/00003432/

Mehrzad-jupiter
03-29-2012, 12:24 PM
نخستین ماهواره کاملا عملکردی آب و هوایی این کشور متعلق به دوره شوروی سابق پس از چهار دهه، روز سه شنبه در قطب جنوب سقوط کرد.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/92662189430502690741.jpg

به گزارش سرویس علمی فناوری جام نیوز (28 مارس / 9 فروردین )، آلکسی زولوتوخین سخنگوی نیروهای فضایی این کشور گفت: بر اساس داده های به دست آمده از 'مرکز اصلی شناسایی فضایی' که بخشی از نیروهای فضایی روسیه است، تکه های ماهواره Meteor 1-1 روز سه شنبه به وقت مسکو وارد جو زمین شد.
وی افزود: این ماهواره از بین رفته، در منطقه 'کوئین ماوند لند' در قطب جنوب در حدود 690 کیلومتری ایستگاه تحقیقاتی Belgrano II سقوط کرد.

مجموعه ماهواره ای Meteor در دهه 1960 در اتحاد جماهیر شوروی سابق ساخته شد. در 26 مارس 1969 موشک وستوک این ماهواره Meteor 1-1 را که نسخه بسیار پیچیده شبکه ماهواره Meteor شوروی بود، به مدار زمین برد.
فعالیت این ماهواره در ژوئیه 1970 به پایان رسید.
ماهواره Meteor 1-1 که بین هزار و 200 تا هزار 400 گرم وزن داشت در اصل در مداری در ارتفاع 650 کیلومتری زمین قرار داشت. انرژی مورد نیاز این ماهواره از طریق دو صفحه خورشیدی تامین می شد.

به نوشته ایرنا، دولت روسیه قصد دارد تا شبکه ماهواره های آب و هوایی شوروی سابق را احیا کند. این شبکه می تواند به نظارت آب و هوا و شرایط اقلیمی در سراسر 9 منطقه زمانی این کشور پهناور کمک کند.روسیه در حال حاضر مجبور است از داده های سازمانهای آب و هوایی آمریکایی و اروپایی استفاده کند.

منبع: جام نیوز

rezash
04-06-2012, 10:32 AM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsLead"><td colspan="2">اولین نورگیری رصدخانه ملی در اواخر سال 91/ نصب تلسکوپ 3.5 متری


رئیس پژوهشگاه دانشهای بنیادی با اشاره به آغاز عملیات ساخت رصدخانه ملی در سال جاری گفت: بر اساس برنامه های تعیین شده امیدواریم تا پایان سال جاری و یا اوایل سال 92 اولین نورگیری این رصدخانه صورت گیرد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرنگار مهر، پروژه رصدخانه ملی اولین طرح کلان ملی ایران در دهه 70 به شمار می رود. هم اکنون طراحی مفهمومی و مکان یابی آن به اتمام رسیده و کلنگ ساخت این رصدخانه در ایام دهه فجر سال گذشته بر زمین زده شد.
بر اساس برنامه ریزیهای انجام شده مکان احداث این رصدخانه در ارتفاع 3 هزار و 600 متری قله "گرکش" در اطراف قمصر کاشان تعیین شده و بر این اساس عملیات ساخت رصدخانه آغاز شده است.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/776585_orig.jpg



قله گرگش در نزدیکی قمصر کاشان محل احداث رصدخانه ملی

به گفته دکتر رضا منصوری مجری طرح رصدخانه ملی به منظور دسترسی بهتر به قله و آغاز عملیات ساخت رصدخانه از کنار جاده آسفالته موجود از قمصر به سمت کامو، جاده دسترسی خاکی به طول 12 کیلومتر به سمت محل احداث رصدخانه کشیده شد.

وی در گفتگو با خبرنگار مهر، خاطر نشان کرد: ساختمان پشتیابی 300 متر پایین تر از نوک قله خواهد بود. در این مرحله اقدام به ساخت ساختمانهای پشتیبانی و کارگاهی که برای رصدخانه بسیار مهم است می شود.

آغاز عملیات ساخت رصدخانه ملی


رئیس پژوهشگاه دانشهای بنیادی نیز در این زمینه در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به جزئیات رصدخانه ملی، اظهار داشت: فازهای طراحی و فنی رصدخانه ملی به مراحل نهایی رسیده است به گونه ای که حدود 60 تا 65 درصد این پروژه اجرایی شده است.

دکتر محمد جواد لاریجانی زمان آغاز عملیات ساخت این پروژه ملی را از سال جاری دانست و یادآور شد: با نهایی شدن این پروژه یکی از آرزوهای دیرینه محققان کشور در حوزه های مرتبط محقق می شود.

اعلام زمان اولین نورگیری


رئیس پژوهشگاه دانشهای بنیادی با اشاره به آغاز مراحل ساخت رصدخانه ملی، اضافه کرد: این پروژه بر اساس برنامه های تعیین شده به پیش می رود و امیدواریم در پایان سال 91 و اوایل سال 92 اولین نورگیری این رصد خانه صورت گیرد.

امکان ارتقای تلسکوپ 3.5 متری

لاریجانی به بیان جزئیات تلسکوپ نصب شده در این رصدخانه پرداخت و افزود: تلسکوپی که برای این رصدخانه در نظر گرفته شده است یک تلسکوپ 3.5 متری است.

وی در خصوص طولانی شدن طراحی و ساخت این تلسکوپ و عقب ماندن کشور از تجهیزات پیشرفته دنیا در این زمینه توضیح داد: تلسکوپ در نظر گرفته شده کاملا حرفه ای و پیشرفته است و در زمان بهره برداری به لحاظ فناوری در سطح تلسکوپهای پیشرفته دنیا است.

لاریجانی در عین حال خاطر نشان کرد: پس از بهره برداری در صورت نیاز امکان بهبود و ارتقای فناوری در این تلسکوپ پیش بینی شده است.
</td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="right">منبع:مهر
</td></tr></tbody></table>

پیمان اکبرنیا
04-06-2012, 07:27 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsLead"><td colspan="2">اولین نورگیری رصدخانه ملی در اواخر سال 91/ نصب تلسکوپ 3.5 متری


رئیس پژوهشگاه دانشهای بنیادی با اشاره به آغاز عملیات ساخت رصدخانه ملی در سال جاری گفت: بر اساس برنامه های تعیین شده امیدواریم تا پایان سال جاری و یا اوایل سال 92 اولین نورگیری این رصدخانه صورت گیرد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرنگار مهر، پروژه رصدخانه ملی اولین طرح کلان ملی ایران در دهه 70 به شمار می رود. هم اکنون طراحی مفهمومی و مکان یابی آن به اتمام رسیده و کلنگ ساخت این رصدخانه در ایام دهه فجر سال گذشته بر زمین زده شد.
بر اساس برنامه ریزیهای انجام شده مکان احداث این رصدخانه در ارتفاع 3 هزار و 600 متری قله "گرکش" در اطراف قمصر کاشان تعیین شده و بر این اساس عملیات ساخت رصدخانه آغاز شده است.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/776585_orig.jpg



قله گرگش در نزدیکی قمصر کاشان محل احداث رصدخانه ملی

به گفته دکتر رضا منصوری مجری طرح رصدخانه ملی به منظور دسترسی بهتر به قله و آغاز عملیات ساخت رصدخانه از کنار جاده آسفالته موجود از قمصر به سمت کامو، جاده دسترسی خاکی به طول 12 کیلومتر به سمت محل احداث رصدخانه کشیده شد.

وی در گفتگو با خبرنگار مهر، خاطر نشان کرد: ساختمان پشتیابی 300 متر پایین تر از نوک قله خواهد بود. در این مرحله اقدام به ساخت ساختمانهای پشتیبانی و کارگاهی که برای رصدخانه بسیار مهم است می شود.

آغاز عملیات ساخت رصدخانه ملی


رئیس پژوهشگاه دانشهای بنیادی نیز در این زمینه در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به جزئیات رصدخانه ملی، اظهار داشت: فازهای طراحی و فنی رصدخانه ملی به مراحل نهایی رسیده است به گونه ای که حدود 60 تا 65 درصد این پروژه اجرایی شده است.

دکتر محمد جواد لاریجانی زمان آغاز عملیات ساخت این پروژه ملی را از سال جاری دانست و یادآور شد: با نهایی شدن این پروژه یکی از آرزوهای دیرینه محققان کشور در حوزه های مرتبط محقق می شود.

اعلام زمان اولین نورگیری


رئیس پژوهشگاه دانشهای بنیادی با اشاره به آغاز مراحل ساخت رصدخانه ملی، اضافه کرد: این پروژه بر اساس برنامه های تعیین شده به پیش می رود و امیدواریم در پایان سال 91 و اوایل سال 92 اولین نورگیری این رصد خانه صورت گیرد.

امکان ارتقای تلسکوپ 3.5 متری

لاریجانی به بیان جزئیات تلسکوپ نصب شده در این رصدخانه پرداخت و افزود: تلسکوپی که برای این رصدخانه در نظر گرفته شده است یک تلسکوپ 3.5 متری است.

وی در خصوص طولانی شدن طراحی و ساخت این تلسکوپ و عقب ماندن کشور از تجهیزات پیشرفته دنیا در این زمینه توضیح داد: تلسکوپ در نظر گرفته شده کاملا حرفه ای و پیشرفته است و در زمان بهره برداری به لحاظ فناوری در سطح تلسکوپهای پیشرفته دنیا است.

لاریجانی در عین حال خاطر نشان کرد: پس از بهره برداری در صورت نیاز امکان بهبود و ارتقای فناوری در این تلسکوپ پیش بینی شده است.
</td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="right">منبع:مهر
</td></tr></tbody></table>

آقای لاریجانی مثل این که کلا در جریان امور نیستند! رصدخانه ملی تا سال 95 هم ساخته نمیشه چه برسه به 92!

رضا طامهری
04-06-2012, 07:56 PM
http://s2.picofile.com/file/7346340107/m9.jpg
تلسکوپ فضایی هابل دقیق ترین و پرجزئیات ترین تصویر را از M9 تهیه کرده است. این خوشه ستاره ای زیبا در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری خودمان قرار گرفته است. این گوی پرستاره به قدری در آسمان کوچک است که با چشم غیر مسلح قادر به دیدن آن نیستیم اما در این تصویر هابل بیش از 250 هزار ستاره از آن قابل رویت است.


M9، تصویر فوق، یک خوشه ستاره ای کروی است که ستارگان آن با ترکیبی تقریبا کروی در فاصله 25 هزار سال نوری از زمین قرار دارند. این خوشه بقدری به مرکز کهکشان نزدیک است که میدان گرانشی فوق العاده مرکز کهکشان شکل آن را تاحدی از حالت کروی خارجی خارج میکند(در تصویر این موضوع واضح است).
عقیده بر این است که خوشه های کروی میزبان پیرترین ستارگان در کهکشان ما هستند. ستارگان این خوشه ها وقتی متولد شده اند که کهکشان ما تنها چند صد میلیون سال عمر داشت. هرچند ستارگان در این خوشه ها بسیار بیش از خورشید ما عمر دارند(حدود 2 برابر) ، ستارگان خوشه ی m9 از عناصر نسبتا سنگین تری نسبت به خورشید ما نیز بهره میبرند که این موضوع نشان دهنده سنگین تر بودن این ستارگان نسبت به خورشید است.



تصویر m9 از یک تلسکوپ زمینی
http://s2.picofile.com/file/7346340642/m9_1.jpg

منبع:spacetelescope.org

آسمون دلتون پرستاره

Mehrzad-jupiter
04-06-2012, 08:09 PM
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/26317401941432725537.jpg

رصدخانه‌هاي آژانس فضايي اروپا (ESA) تصاوير ديدني از طول موج‌هاي كهكشان مرموز Centaurus A تهيه كرده‌اند كه شواهد جديدي از گذشته همنوع‌خواري و هسته پر قدرت اين كهكشان را نشان مي‌دهد.
اين كهكشان بيضوي در قرن نوزدهم ميلادي كشف شده و وجود گرد و غبار در مركز آن يك پديده غيرمعمول محسوب مي‌شد كه پس از گذشت يك قرن ماهيت اصلي هسته كهكشان مشخص شد.
در تصاوير بدست آمده توسط دو رصدخانه Herschel‌ و XMM-Newton آژانس فضايي اروپا، دو جت عظيم از مواد منفجره يك سياهچاله بسيار بزرگ در قلب کهکشان Centaurus A مشاهده مي شود.
امواج راديويي بسيار قوي كه توسط الكترون‌ها به وجود آمده‌اند، با سرعتي نزديك به سرعت نور در اطراف ميدان مغناطيسي هسته كهكشان حركت مي‌كنند. در تصاوير مادون قرمز تهيه شده توسط تلسكوپ Herschel جت‌هاي عظيم و يك ديسك پيچ خورده از گرد و غبار در نزديكي مركز كهكشان به وضوح ديده مي‌شوند.
در تصاوير اشعه ايكس تلسكوپ XMM-Newton نيز اثرات دو جت عظيم مواد و وجود گاز داغ در كهكشان ديده مي‌شود. اين تلسكوپ كه براي مشاهده هاله‌هاي اطراف كهكشان مناسب است، تصاويري از اثرات سياهچاله عظيم در مركز كهكشان بيضوي تهيه كرده است و مواد در اطراف سياهچاله بصورت درخشان ديده مي شوند.
پروفسور «كريستين ويلسون» از محققان دانشگاه مك مستر كانادا و سرپرست تيم تحقيقاتي كهكشان Centaurus A‌ تأكيد مي‌كند: اين كهكشان بيضوي با دو جت عظيم ناشي از سياه چاله موجود در آن، شبيه‌ترين نمونه به كهكشان راه شيري محسوب مي‌شود. استفاده از تلسكوپ‌هاي آژانس فضايي اروپا و تلسكوپ‌هاي ديگر با طول موج‌هاي متفاوت امكان بررسي اثرات دو جت عظيم در قلب كهكشان را براي محققان فراهم كرد.

منبع: ایسنا

Mehrzad-jupiter
04-06-2012, 08:20 PM
دانشمندان مؤسسه «مكس‌پلانك» آلمان از كشف دو سياره در مدار ستاره‌اي در فاصله 375 سال نوري از زمين خبر داده‌اند كه قديمي‌ترين جهان‌هاي بيگانه شناخته‌شده هستند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين ستاره ميزبان و سياره‌هاي آن با سن تخميني 12.8 ميليارد سال احتمالا در آغاز جهان و كمتر از يك ميليارد سال پس از انفجار بزرگ شكل گرفته‌اند.

اين ستاره HIP 11952 نام داشته و از دو سياره به بزرگي مشتري و ديگري در حدود سه برابر مشتري برخوردار بوده كه مدت حرکت انتقالی اولي حدود هفت روز و ديگري 9.5 ماه بطول مي‌انجامد.
محققان اين سيارات را با استفاده از شيوه‌اي موسوم به سرعت شعاعی كشف كرد‌اند كه در آن ستاره‌شناسان به رصد لرزشهاي دوره‌اي در نور يك ستاره كه در اثر كشش‌هاي گرانشي سيارات مداري ايجاد مي‌شود، مي‌پردازند.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/36218853720054515246.jpg

اين كشف نشانگر آن بوده كه شكل‌گيري سياره در جهان اوليه با وجود اين حقيقت كه ستاره‌هاي آن زمان از فقر فلز برخوردار بودند، ممكن بوده است.
به گفته محققان حجم آهن موجود در ستاره HIP 11952 حدود يك درصد خورشيد است.

ايده ايجاد سيارات از چنين تركيب ستاره‌اي با نظريه مدل رشد پیوسته كه در آن براي شكل‌گيري سيارات به عناصر سنگين نياز بوده، در تضاد قرار مي‌گيرد.
حتي سيارات گازي غول‌پيكري مانند زحل و مشتري نيز براي شكل‌گيري به عناصر سنگين نياز دارند؛ چرا كه طبق برآوردها از هسته‌هاي جامد برخوردارند.
اين در حاليست كه به گفته دانشمندان اين جهان‌هاي بيگانه براي 13 ميليارد سال آينده به همين شكل باقي نخواهند ماند. ستاره ميزبان به زودي به ستاره قرمز غول‌پيكر تبديل شده كه جزء مراحل پاياني عمر ستارگان محسوب مي‌شود. در اين مرحله ستاره متورم شده و تمام سيارات نزديك خود را در خود خواهد بلعيد.

منبع: ایسنا

*artemis
04-10-2012, 11:37 AM
كشف نيروهاي جديد تاثيرگذار بر وقوع زمين‌لرزه‌هاي قدرتمند خورشيدي



(http://media.isna.ir/content/getty-24.jpg/6)http://media.isna.ir/content/getty-24.jpg/3 (http://media.isna.ir/content/getty-24.jpg/3)
دانشمندان دانشگاه كالج لندن از توده‌هاي عظيم ذرات باردار از جو خورشيدي به عنوان علت وقوع زمين‌لرزه‌هاي قدرتمند روي اين ستاره نام بردند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محققان پيش از اين خورشيد‌لرزه‌ها را با جرقه‌هاي خورشيدي مرتبط دانسته بودند كه به ارسال انفجارهاي قدرتمند از پرتوهاي ايكس، نور فرابنفش و ماده به فضا مي‌پردازند.
در اواسط فوريه 2011 محققان موفق به شناسايي دو خورشيد‌لرزه و و يك جرقه خورشيدي شدند كه تقريبا در يك زمان وقوع يافتند اما اين جرقه از حرارت كافي براي ايجاد اين امواج لرزشي برخوردار نبود.
به گفته سرگئي زاركوف، دانشمند فضايي دانشگاه كالج لندن، باورها بر اين است كه حرارت و تابش ناشي از جرقه‌هاي خورشيدي باعث بروز يك موج فشار در سطح مي‌شود اما در رويداد فوريه، اين اثر ارتباطي با لرزش نداشت.
در عوض بنظر مي‌رسد كه خورشيدلرزه فوريه با يك تخليه تاج خورشيدي مرتبط بوده است. تخليه تاج خورشيدي به ابر بزرگي از ذرات باردار خورشيدي گفته مي‌شود كه جو بالايي خورشيدي فوران مي‌كند.
زاركوف اظهار كرد: اين اولين بار است كه ما يك خورشيدلرزه مرتبط با تخليه تاج خورشيدي را مشاهده مي‌كنيم.
پژوهشگران خورشيدي در سال 1972 وجود خورشيدلرزه‌ها را پيش‌بيني كردند كه شبيه به موجهاي دايره‌اي ريز بر روي تالاب پس از افتادن يك سنگ در آب هستند.
اما براي اولين بار در سال 1998 بود كه تيمي از دانشمندان بر اساس داده‌هاي 1996 رصدخانه خورشيدي و هليوسفري ناسا از مشاهده اولين خورشيدلرزه خبر دادند. اين خورشيدلرزه 11.3 ريشتري در پي يك جرقه خورشيدي رخ داده و در مقايسه نسبت به زلزله 1906 سانفرانسيكو حدود 40 هزار برابر قويتر بود.
زاركوف و تيم وي به اندازه‌گيري مجموعه خورشيدلرزه‌هاي فوريه 2011 پرداخته و دريافتند كه منبع آنها بجاي جرقه خورشيدي بنظر مي‌رسد كه از انتهاي يك طناب مغناطيسي پيچشي متصل به سطح خورشيد شكل گرفته باشد.
طبق تحقيقات اين پژوهشگران، نيروهاي ديگري بجز فشار ناشي از جرقه خورشيدي بر رويدادهاي خورشيدلرزه تاثيرگذار هستند.
يكي از احتمالات اين دانشمندان، پائين كشيده شدن جو خورشيدي توسط توده‌هاي ذرات حاصل از تخليه تاج خورشيدي و بروز خورشيدلرزه بوده است.
نظريه ديگر اين است كه خطوط انباشته ميدان مغناطيسي احتمالا به ارسال امواج صوتي از ميان جو خورشيد پرداخته كه در زمان برخورد با سطح و زيرسطح اين ستاره باعث خورشيدلرزه مي‌شود.
هدف نهايي اين دانشمندان امكان استفاده از اين لرزه‌ها براي درك بهتر درون خورشيد به شيوه مشابه بهره‌وري زمين‌شناسان از زمين‌لرزه براي بررسي زمين است.

منبع : ایسنا

Mojtaba.M
04-10-2012, 12:15 PM
این تصویر از طلوع ماه بدر شب گذشته که توسط جان استتسون در کیپ‌الیزابت گرفته شده، اثرات شکست نور در جو زمین را به‌شکل تخم‌مرغی‌شدن قرص ماه و رنگ‌های سبز و سرخ در دو انتهای تصویر نشان می‌دهد.
البته توجه داشته باشید که این تصویر تخم‌مرغی درواقع دوران 90 درجه‌ای چشم‌انداز واقعی است که اگر شرایط جوی در افق شرقی شما مناسب باشد (هوای فوق‌العاده تمیز به همراه اندکی غبار)، شما نیز می‌توانید آن را مشاهده کنید.

http://spaceweather.com/submissions/pics/j/John-Stetson-moon_040612_rotated-90-degrees_1333761458.jpg?PHPSESSID=veo4v1fnh6mqu2rk4 oc7nph7v7

:whoow:

Mehrzad-jupiter
04-10-2012, 02:26 PM
محققان موفق به كشف يك منظومه ستاره‌اي شده‌اند كه با شكست ركورد منظومه شمسي، از 9 سياره برخوردار است.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/09418335712579822448.jpg

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، طبق آخرين يافته‌ها كه در مجله Astronomy and Astrophysics منتشر شده، تعداد دقيق سيارات موجود در مدار ستاره HD 10180 تاكنون 9 عدد بوده و بررسي‌ها همچنان در اطراف آن ادامه دارد.
محققان با استفاده از داده‌هاي تلسكوپي در شيلي از سالها پيش به بررسي اين ستاره كه در فاصله 130 سال نوري از زمين قرار داشته، پرداخته‌اند كه به دليل فاصله نزديكتر آن از درخشش بيشتري برخوردار است.
HD 10180 در صورت فلكي «مار آبی» قرار داشته و پيش از اين تصور مي‌شد كه تنها هفت سياره در اطراف آن وجود دارد. اما تحقيقات اخير از وجود دو سياره ديگر در مدار آن خبر داده است.
اندازه اين سيارات بسيار متفاوت بوده و يكي از آنها 65 برابر جرم زمين بوده و يكي از آنها تنها 1.4 برابر سنگينتر از زمين است. اين موضوع آن را به كوچكترين سياره خارج از منظومه شمسي كشف شده تاكنون تبديل كرده است.
يكي از اين دو سياره و همچنين سياره هفتم HD 10180 بسيار به اين ستاره نزديك هستند. يكي از آنها با جرم 1.3 برابر زمين تنها سه ميليون كيلومتر با آن فاصله داشته كه بسيار نزديكتر از سياره عطارد با خورشيد محسوب مي‌شود.
به گفته محققان، منظومه‌هاي ستاره‌اي ديگر در جهان معمولا از چهار سياره يا كمتر برخوردارند.

منبع: ایسنا

marzieh
04-10-2012, 02:37 PM
مقامات آژانس فضایی روسیه از پیوستن این كشور به برنامه كاوش مریخ آژانس فضایی اروپا خبر دادند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روز جمعه و پس از دیدار «ژان ژاك دوردین»، مدیر آژانس فضایی اتحادیه اروپا (ESA) و «ولادیمیر پوپووكین» رئیس آژانس فضایی روسیه در مسكو، خبر پیوستن روسیه به برنامه كاوش مریخ موسوم به ExoMars منتشر شد.

یكی از منابع وابسته به صنایع هوا فضای روسیه پیش بینی كرد، قرارداد همكاری میان آژانس فضایی روسیه و آژانس فضایی اروپا در برنامه كاوش مریخ در ماه نوامبر به امضای مقامات دو طرف خواهد رسید و میزان بودجه تحقیقاتی نیز تعیین می شود.

در برنامه كاوش مریخ محققان قصد دارند تا سال ۲۰۱۶ میلادی یك فضاپیمای اكتشافی و دو سال بعد یك روبات اكتشافی را به سیاره سرخ ارسال كنند.

ناسا نیز كه پیش از این به برنامه ExoMars پیوسته بود، به دلیل كاهش بودجه سالانه از حضور در این پروژه كناره گیری كرد و موشك اطلس را كه برای پرتاب فضاپیمای اكتشافی در نظر گرفته شده بود، آماده نخواهد كرد.

عضویت روسیه در برنامه كاوش مریخ روز جمعه به تصویب شورای هوافضای آكادمی علوم این كشور رسید.


منبع:ایسنا

subaro
04-10-2012, 09:06 PM
سفر پوریا ناظمی٬ روزنامه‌نگار ایرانی به فضا
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/006/zimg_001_3-%2BPouria_Nazemi.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/006/zimg_001_3-%2BPouria_Nazemi.jpg)

سرانجام پس از سالها قلم زدن در زمینه دانش و فناوری فضایی٬ پوریا ناظمی٬ روزنامه‌نگار علمی کشورمان موفق شد به فضا سفر کند و دو هفته رویایی را در مدار زمین و در یک هتل مجلل فضایی سپری کند. ماجرای سفر او که بسیار تلاش شده بود تا لحظه آخر مخفی نگه داشته شود٬ سرانجام با ارسال اولین یادداشت این نویسنده زبردست علمی ایرانی به زمین فاش شد و از همین حالا باید منتظر ادامه یادداشت‌های هیجان‌انگیز او از فضا باشیم.
مطلب کامل در هوپا

new astronomer
04-11-2012, 09:22 AM
سفر پوریا ناظمی٬ روزنامه‌نگار ایرانی به فضا
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/006/zimg_001_3-%2BPouria_Nazemi.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/006/zimg_001_3-%2BPouria_Nazemi.jpg)

سرانجام پس از سالها قلم زدن در زمینه دانش و فناوری فضایی٬ پوریا ناظمی٬ روزنامه‌نگار علمی کشورمان موفق شد به فضا سفر کند و دو هفته رویایی را در مدار زمین و در یک هتل مجلل فضایی سپری کند. ماجرای سفر او که بسیار تلاش شده بود تا لحظه آخر مخفی نگه داشته شود٬ سرانجام با ارسال اولین یادداشت این نویسنده زبردست علمی ایرانی به زمین فاش شد و از همین حالا باید منتظر ادامه یادداشت‌های هیجان‌انگیز او از فضا باشیم.
مطلب کامل در هوپا
این متن خیلی جالبه توصیه میکنم حتما متن کاملش رو در هوپا(http://www.hupaa.com (http://www.hupaa.com/)/) بخونید و به این چند خط اکتفا نکنین چون که پشیمون میشین

Mehrzad-jupiter
04-11-2012, 12:21 PM
این متن خیلی جالبه توصیه میکنم حتما متن کاملش رو در هوپا(http://www.hupaa.com (http://www.hupaa.com/)/) بخونید و به این چند خط اکتفا نکنین چون که پشیمون میشین
البته سایت اصلی انتشار این مطلب جالب و سرگرم کننده!! اینجاست:

http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Post=0000197

melika bidabadi
04-11-2012, 05:03 PM
دانشمندان دانشگاه شیکاگو و مرکز تحقیقات ایمز (Ames) ناسا بر اساس داده‌ های آزمایشگاهی و مدل سازی‌ های رایانه‌ای به این نتیجه رسیدند که مولکول‌ های آلی پیچیده به سرعت می‌ توانسته‌ اند در سحابی اولیه منظومه شمسی شکل بگیرند.
دانشمندان با شبیه سازی رایانه ایی سحابی اولیه منظومه شمسی (ابر ابتدایی منظومه شمسی که خورشید و سیارات از آن شکل گرفته‌اند) به این نتیجه رسیدند که هر چند ذرات سازنده این ابر در ابتدا به علت دما و فشار زیاد رفتار متفاوتی داشته‌اند، اما در مجموع شرایط برای شکل گیری مولکول‌های آلی پیچیده مهیا بوده است.
به گفته اسکات استنفورد (Scott Standford) از مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا، در تمامی سیستم‌های سیاره‌ای، اگر شرایط برای شکل گیری مولکول‌ها فراهم باشد، این مولکول‌ها در طی فرآیند‌های شیمیایی ساده تولید شده، و حتی در صورت ادامه می‌توانند مولکول‌های آلی پیچیده‌تر را به وجود آورند. وجود چنین فرآیند‌هایی در کیهان می‌تواند بسیار عادی باشد.
هر چند که ترکیبات آلی به وفور در دنباله داران و سیارک‌ها یافت می‌شوند، اما نحوه شکل گیری این مولکول‌ها در منظومه شمسی بی‌پاسخ مانده است. محققان معتقدند که بمباران ذرات سازنده سحابی اولیه منظومه شمسی توسط تابش‌های پر انرژی، باعث به وجود آمدن مولکول‌های ساده آلی نظیر متان، آمونیاک و اتان شده است، سپس با کاهش دما و سرد‌تر شدن سحابی منظومه شمسی از ترکیب و واکنش شیمیایی این مولکول‌های ساده با یکدیگر می‌بایست مولکول‌های آلی پیچیده‌تر (مانند اسیدهای آمینه، بازهای نوکلئوتیدی، پروتئین‌ها، RNA، DNA و حتی غشاهای سلولی) شکل گرفته باشند.
اما یک سوال همچنان بی‌پاسخ باقی می‌ماند: اگر شرایط برای سنتز مولکول‌های آلی در سحابی اولیه خورشیدی مهیا بوده است، ابتدایی‌ترین مولکولهای حیات در کجا‌ها رشد کرده‌اند، با سردترشدن ابر منظومه شمسی در فضا یا در سیاراتی نظیر زمین?
http://www.nojum.ir/files/articles/248.jpg

منبع :ماهنامه نجوم

Hadise
04-11-2012, 09:29 PM
مدارگرد اکتشافی مریخ تصویری دیدنی به شکل یک فیل از جریان گدازه آتشفشانی بر سطح سیاره سرخ ثبت کرده است

ناسا به تازگی تصویر دیدنی از جریان گدازه بر سطح مریخ منتشر کرده است که توسط دوربین‌های مدارگرد مریخ "های رایز" در دومین منطقه آتشفشانی سیاره سرخ موسوم به Elysium Planitia تهیه شده است.

نقش فیل که بر سطح مریخ نقش بسته است، نگاه اجمالی از تغییرات زمین شناسی سیاره مریخ در طول میلیاردها سال را در اختیار محققان قرار می‌دهد.

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/004/zimg_001_5-%2Bfil%2Bmerikhi.jpg
این تصویر یک مثال دیگر از پدیده‌ای موسوم به پاریدولیا (Pareidolia) است که باعث تجسم اشکال مختلف در میان تصاویر می‌شود و پیش از این نیز تصاویر چهره انسان، پری دریایی یا طرح لبخند بر روی سطح سیاره سرخ دیده شده است.

آلفرد مکوین از محققان اخترشناسی دانشگاه آریزونا تأکید می‌کند: جریان‌های گدازه‌ای سطح وسیعی را می‌پوشانند و به نظر می‌رسد وضعیت جریان‌های گدازه‌ای بر سطح سیاره سرخ مانند گدازه‌های آتشفشانی بر روی زمین است و شواهد زیادی در خصوص حرکت سریع جریان گدازه‌ای بر سطح مریخ به دست آمده است.

دوربین‌های مدارگرد "های رایز" ناسا در شش سال گذشته بیش از 22 هزار تصویر با کیفیت بسیار بالا از سطح مارتیان مریخ شامل دو هزار و 444 تصویر سه بعدی آناگلیف تهیه و به زمین مخابره کرده است.


منبع: ایسنا

Hadise
04-11-2012, 09:34 PM
کاوشگر ونوس اکسپرس آژانس فضایی اروپا دریافت که باوجود اینکه سیاره زهره میدان مغناطیسی ندارد اما پدیده هایی چون شفقهای قطبی زمین در آن دیده می شود.
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_002_7-%2Bvenuos2.jpg
منظومه خورشیدی ما هنوز ناشناخته های شگفت انگیز بسیاری را در خود جای داده است. یکی از این ناشناخته ها سیاره زهره (ونوس) است.

در دهه 60 دانشمندان می دانستند که این سیاره تقریباً بدون میدان مغناطیسی است. برای مثال، این بدان معنی است که هیچ شفق قطبی در زهره دیده نمی شود.

این درحالی است که تازه ترین اطلاعات کاوشگر مدارگرد ونوس اکسپرس آژانس فضایی اروپا (اسا) نشان می دهد که شفقها در این سیاره نیز وجود دارند.

فیزیکدان نجوم دانشگاه علم و فناوری چین و تیم تجسس مغناطیس سنج ونوس اکسپرس در بررسیهای خود دریافتند که رفتار گاز یونیزه و میدان بسیار ضعیف مغناطیسی ونوس همان پدیده ای را نشان می دهند که در اصطلاح به آن "اتصال مجدد مغناطیسی" گفته می شود.

این "اتصال مجدد مغناطیسی"، پدیده ای است که در پایه تشکیل شفقهای قطبی قرار دارد و به همین علت، باد خورشیدی (جریان ذرات باردار رسیده از خورشید) میدان مغناطیسی سیارات را همانند نوعی جریان الاستیکی جابجا می کنند.

زمانی که این الاستیک رها می شود نیروی مغناطیسی به حالت طبیعی خود باز می گردد و میزان زیادی انرژی آزاد می کند.

این انرژی الکترونها را به سمت لایه های بالاتر اتمسفر شتاب می دهد و در این لایه ها نمایشهای تماشایی نور شکل می گیرند.

پدیده های اتصال متصل در مغناطیس کره (مگنتوسفر ) سیارات عطارد، مشتری، زحل و زمین که میدانهای مغناطیسی پرقدرتی دارند دیده می شود.

اطراف این سیارات، میدان مغناطیسی ذرات باردار باد خورشیدی را منحرف و یک حبات حفاظتی را ایجاد می کند که در یک دنباله مغناطیسی در طرف مخالف خورشید امتداد می یابد و دقیقاً در اینجا اتصال مجدد به وجود می آید.

براساس گزارش ساینس، اکنون برای اولین بار این پدیده در یک سیاره بدون میدان مغناطیسی همانند زهره دیده شده است.

تنها یک لایه نازک اتمسفر، سطح زهره را از باد خورشیدی حفظ می کند. به همین دلیل این سیاره به طور پایدار و بدون جابجایی یک دنباله مغناطیسی را در خلاف خورشیدی می گستراند.

به این ترتیب، مغناطیس کره القایی، ونوس را از باد خورشیدی محافظت می کند، هرچند حجم آن 10 برابر کوچکتر از مگنتوسفر زمین است.

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_001_7-%2Bvenuos1.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_001_7-%2Bvenuos1.jpg)
شفق قطبی در زمین
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_003_7-%2Bvenuos2.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_003_7-%2Bvenuos2.jpg)
نیروی مغناطیسی سیاره زهره
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_004_7-%2Bvenuos3.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_004_7-%2Bvenuos3.jpg)
میدان مغناطیسی، پدیده اتصال مجدد و بادهای خورشیدی
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_005_7-%2Bvenuos4.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/10/002/zimg_005_7-%2Bvenuos4.jpg)
کاوشگر ونوس اکسپرس آژانس فضایی اروپا


منبع: خبرگزاری مهر

Hadise
04-14-2012, 08:16 PM
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/14/006/zimg_001_6-%2Bsoorat%2Bfalaki.jpg

در صورت فلکی «مونوسروس» که به «اسب تک شاخ» نیز شهرت دارد، یک توده عظیم از غبار و گازهای کیهانی در فاصله دو هزار و 700 سال نوری دیده می‌شود که منطقه تشکیل ستاره‌ای موسوم به NGC 2264 است.

یک نور قوی ناشی از ستاره‌های تازه متولد شده به رنگ قرمز در کنار گرد و غبار ستاره‌های جوان و داغ به رنگ آبی، در مرکز تصویر دیده می‌شوند.

ستاره‌های منطقه NGC 2264 به خوشه ستاره‌ای «درخت کریسمس» شهرت دارند و «سحابی روباه» نیز در سمت چپ و «سحابی مخروطی» نیز در بالای خوشه درختی دیده می شود.


منبع: ایسنا
(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/14/006/zimg_001_6-%2Bsoorat%2Bfalaki.jpg)

Hadise
04-14-2012, 08:29 PM
http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/14/005/zimg_001_7-%2Benvisat.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/14/005/zimg_001_7-%2Benvisat.jpg)
در پی خاموش شدن یکباره بزرگترین ماهواره رصد زمین گروهی از مهندسان تلاش می‌کنند که این ماهواره را که تاکنون 50 هزار بار مدار زمین را طی کرده تعمیر کنند.

ماهواره رصد زمین از روز 8 آوریل هیچ ارتباطی با کنترل کنندگان خود در زمین نداشته و یک گروه از مهندسان، دانشمندان و اپراتورهای مأموریت در حال تلاش برای برقراری این ارتباط مجدد هستند.
هنوز علت قطع ارتباط ماهواره مشخص نیست و حتی مشخص نیست که چه سیستمی موجب قطع این ارتباط شده است. اما این ماهواره هشت تنی در یک مدار ثابت باقی مانده است.
سازمان فضایی اروپا اعلام کرد: پس از ده سال خدمت ماهواره انویست (Envisat) ارسال اطلاعات به زمین را متوقف کرده است. مأموریت سازمان فضایی اروپا تلاش می کند با این ماهواره ارتباط برقرار کند.
براساس گزارش دیلی میل، این سازمان می افزاید: نختسین علائم ایجاد این مشکل روز 8 آوریل ( 20 فروردین) شکل گرفت و ارتباط با این ماهواره ناگهان از بین رفت و درحالی که بالای ایستگاه زمینی کیرونا در سوئد قرار دارد، هیچ گونه اطلاعاتی نیز دریافت نمی کند.
در ابتدا قراربود انویست هشت تنی پنج سال عمر کند اما تاکنون عمر آن به 10 سال افزایش یافته و سازمان فضایی اروپا سالگرد ده سالگی خدمات آن را با برگزاری نمایشگاهی از تصاویر به یادماندنی که هشت حسگر انویست ثبت کرده جشن گرفت.


http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/14/005/zimg_004_7-%2Benvisat4.jpg
جزایر گالاپاگوس، تصویر گرفته شده توسط رادار که نشان دهنده تغییرات دقیقه ای در سطح ظاهری دریا است

از اطلاعات انویست در 4 هزار پروژه علمی در 70 کشور استفاده شده است که در آن میان می توان به تحقیقات شاخص در زمینه تغییرات جوی اشاره کرد.
در سال 2010 مدار این ماهواره تغییر کرد تا انویست بتواند فعالیت خود را یک سال دیگر ادامه دهد، از این رو خاموشی یکباره آن نگرانی را برای گروه کنترل کننده زمینی فراهم کرده است.
قرار است ماهواره جایگزین آن با عنوان " سنتینلز" از سال 2013 فعالیت خود را به طور کامل آغاز کند.

منبع:خبرگذاری مهر

Hadise
04-14-2012, 08:46 PM
<TABLE id=tblNews border=0 cellSpacing=4 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR id=trNewsTitle><TD colSpan=2>ملاقات ماه و کیوان در شامگاه 27 فروردین</TD></TR><TR id=trNewsLead><TD colSpan=2>شامگاه روز یکشنبه 27 فروردین پدیده مقارنه ماه و سیاره کیوان رخ می دهد.</TD></TR><TR id=trNewsBody><TD colSpan=2>به گزارش خبرنگار مهر، در شامگاه روز یکشنبه 27 فروردین ماه پدیده مقارنه ماه و سیاره کیوان رخ می دهد. در این پدیده سیاره کیوان به نزدیکترین فاصله خود با ماه می رسد.
سیاره کیوان یا زحل پس از مشتری، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره دور از خورشید است. یک روز کامل در زحل برابر 10 ساعت و 39 دقیقه در زمین است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریبا مانند زمین است، از این رو در این سیاره نیز چهار فصل مشاهده می شود.

در آسمان شب زمین، زحل به دلیل اندازه بزرگ، دارای جوی درخشان است. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه های اطراف آن و نیز به دلیل قمرهای زیاد آن است.

و جرم آسمانی ماه و زحل در ساعت 22:43 روز یکشنبه به وضعیت مقابله (Opposition) می رسند. پدیده مقارنه ها بهترین فرصت برای مشاهده و رصد اجرام آسمانی است.
منبع:خبرگذاری مهر
</TD></TR></TBODY></TABLE>

Astronomy
04-15-2012, 07:30 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">تصاویری از یک شهاب سنگ درخشان در نور خورشید</td></tr><tr id="trNewsLead"><td colspan="2">وقتی شهاب سنگ اسرارآمیز با زمین شهر فوکانگ در چین برخورد کرد، زیبایی اندکی داشت، اما تکه کردن این شهاب سنگ نور خیره کننده و جذابی را از آن منعکس می کند.</td></tr><tr id="trNewsBody"><td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، درون شهاب سنگ فوکانگ که در سال 2000 کشف شد، کریستالهای طلایی نیمه شفافی از یک ماده معدنی به نام الیوین است که درمیان سنگ لانه زنبوری شکل آهن- نیکل می درخشد.

[/URL]http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781170_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781170_orig.jpg)

شگفتی خلقت: ماروین کیلگور از آزمایشگاه شهاب‌سنگ آریزونا بخشی از این سنگ صیقل داده شده را در دستان خود گرفته و تابش نور خورشید از درون آن نمایان است
این شهاب سنگ نادر وقتی در سال 2000 در صحرای گابی در استان سین کیانگ کشف شد، هم وزن یک خودرو هاچ بک بود. از آن زمان این سنگ به چندین قسمت تقسیم شده که این امر بر انعکاس مواد داخلی آن به ویژه وقتی خورشید به آن می تابد تأثیرگذار بوده است.
براساس گزارش دیلی میل، یک مجموعه دار ناشناس بزرگترین بخش این شهاب سنگ را به وزن بیش از 400 کیلوگرم را در اختیار دارد. در سال 2008 این قطعه با قیمت 2 میلیون دلار در یک مزایده در نیویورک به فروش گذاشته شد اما کسی آن را خریداری نکرد.
حتی قطعات کوچک از این سنگ 20 تا 30 پوند به ازای هر گرم به فروش رفته اند.
آزمایشگاه شهاب سنگ آریزونا که 31 کیلوگرم از این سنگ را در اختیار دارد، اعلام کرده است که یافته های شگفت انگیز درباره این شهاب سنگ یکی از بزرگترین اکتشافات شهاب سنگی در قرن بیست و یکم است.
محققان این آزمایشگاه اعلام کرده اند که این سنگ که یک درصد از تمام شهاب سنگها را تشکیل می دهند از تمام نمونه های کشف شده بیشتر می درخشد، اما این سنگ از سایرین بزرگتر نیست.
در سال 2005 یک سنگ فضایی به وزن بیش از 600 کیلوگرم در کانزاس کشف شد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781173_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781173_orig.jpg)

بخش اصلی شهاب سنگ فاکانگ که به قیمت 2 میلیون دلار به فروش رسید
کارشناسان آزمایشگاه آریزونا اظهار می دارند که شهاب سنگها که از آهن- نیکل تشکیل شده به واسطه وجود مواد کانی الیوین شبیه موزایک به نظر می رسد و گفته می شود که سیاره های درحال شکلگیری است.
کارشناسان اعتقاد دارند که این شهاب سنگها از شهابهایی جدا می شوند که حدود 5/4 میلیارد سال پیش در طول شکل گیری منظومه شمسی ایجاد شده و تعداد معدودی از آنها باقی مانده اند.

[URL="http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781171_orig.jpg"]http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781171_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/781171_orig.jpg)

این شهاب سنگ با عمر 5/4 میلیارد سال دارای الیونهای طلایی است که در تلاقی با آهن –نیکل قره فام نور خیره کننده ای را تولید می کنند

منبع: مهر

_________________________________
پ ن: یعنی باز شروع شد؟ :دی



</td></tr></tbody></table>

marzieh
04-15-2012, 08:18 PM
دانشمندان سراسر جهان از مدت ها پیش به جست وجو در آسمان ها به دنبال همتایان زمین و امكان حیات در جهان های دیگر پرداخته اند و اكنون تیمی از محققان فنلاندی به دنبال خواهران خورشیدی هستند كه ممكن است از سیارات دارای حیات برخوردار باشند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برخی محققان بر این باورند كه زمین ممكن است بر روی سیارات دیگر نیز دانه حیات را كاشته باشد كه در پی نظریه انتشار دی ان ای زمین در فضا با برخورد یك سیارك با زمین ایجاد شده است.

دانشمندان دانشگاه توركو در فنلاند اكنون به دنبال ستارگانی از خوشه ستاره ای مشابه خورشید هستند كه سیارات آن ممكن است به این شیوه، از حیات برخوردار شده باشند.

تصور می شود كه خورشید حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش درون خوشه ای از هزاران ستاره جوان شكل گرفته باشد. پس از حدود یك میلیارد سال این خوشه از هم متلاشی شده و خواهران خورشید به راههای متفاوتی رفته اند؛ اما پیش از این مرحله، به گفته محققان برخی از این ستارگان ممكن است از حیات به شكل باكتری یا مولكولهای دی ان ای سهم برده باشند.

اگر چنین فرایندی اتفاق افتاده باشد، احتمالا در زمانی بوده كه خورشید هنوز در این خوشه حضور داشته و از فاصله مناسبی با دیگر ستارگان برای انتقال حیات از طریق ذرات زمین به سیارات آنها برخوردار بوده است.

در طول زمان تولد خوشه، اجسام حاضر در مجموعه شمسی تحت بمباران شدید سیاركها و دنباله دارها قرار گرفته، از این رو محققان بر این عقیده اند كه احتمالا انتقال مواد بین سیارات براحتی صورت گرفته است.

این پژوهش حتی این احتمال را مطرح كرده كه ممكن است زمین نیز حیات خود را از شیوه ای مشابه بدست آورده باشد.

این محققان با بررسی كاتالوگ hipparcos كه به جمع آوری موقعیت و حركت بیش از ۱۰۰ هزار ستاره پرداخته، توانستند ستارگانی را كه از تراكم تابشی مشابه خورشید برخوردار بوده اند انتخاب كننند.

در این میان دو ستاره hip ۸۷۳۸۲ و hip ۴۷۳۹۹ از شانس بهتری برخوردار بوده و از محتویات فلزی مشابهی با سطح تكامل نزدیك به خورشید برخوردارند.

طبق تحلیلهای این محققان، احتمال كمی وجود دارد ك این دو ستاره در خوشه زادگاه خورشید شكل گرفته باشند؛ چرا كه هر دو اكنون در فاصله ۱۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند.

گام بعدی این محققان، جست وجو برای سیارات احتمالی در اطراف این ستارگان است.

نتایج این پژوهشها اوایل سال در دویست و نوزدهمین نشست انجمن نجوم آمریكا ارائه شده است.


منبع: ایسنا

Hadise
04-16-2012, 10:15 AM
مولکول سازنده جهان کشف شد

محققان دانشگاه آریزونا در پژوهشی که نظریه مکانیک کوانتومی و قابلیت‌های تحقیقاتی را به سختی به چالش کشیده، موفق به شناسایی روشی برای مشاهده مولکولی شده‌اند که احتمالا جهان یا حداقل بخشهای داغ و آتشین آن از این جرم ساخته شده است.

[/URL][URL="http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/16/009/zimg_001_1-%2Bsazande%2Bjahan.jpg"]http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/16/009/zimg_001_1-%2Bsazande%2Bjahan.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/16/009/zimg_001_1-%2Bsazande%2Bjahan.jpg)
این مولکول یون هیدروژن سه اتمی یا H3+ که در فضای گسترده و سرد میان ستاره‌ای حضور داشته، ممکن است کلید اسرار شکل‌گیری اولین ستاره‌ها را پس از انفجار بزرگ در اختیار داشته باشد.

این محققان ماه‌های زیادی را برای انجام محاسباتی به منظور کشف شیوه‌ شناسایی H3+ و رونمایی از نقش اساسی آن در ستاره شناسی و طیف‌سنجی صرف کرده و نتایج خود را در مجله Physical Review Letters منتشر کرده‌اند.

به گفته محققان، بیشتر جهان از انواع مختلف هیدروژن ساخته شده که شکل H3+ در فضای میان‌ستاره‌ای بسیار شایع‌تر است که یکی از مهمترین مولکولهای موجود محسوب می‌شود.

ابن مولکول همچنین پیشرو بسیاری از انواع واکنشهای شیمیایی از جمله آنهایی است که منجر به ترکیباتی همچون آب یا کربن که برای ایجاد حیات مهم هستند، می‌شوند.

ستاره‌ها در مراحل شکل‌گیری ممکن است بقدری داغ شده که پیش از ایجاد، منفجر شوند مگر اینکه با استفاده از شیوه خاصی بتوانند انرژی مازاد را آزاد کنند. اینکار از طریق مولکولهایی صورت گرفته که به آرامی ستاره در حال شکل‌گیری را با تابش نور سرد می‌کنند و به اعتقاد ستاره‌شناسان تنها مولکولی که در آن زمان به انجام این کار می‌پرداخته، H3+ بوده است.

H3+ یک مولکول باردار الکتریکی موسوم به یون است که از سه اتم هیدروژن و تنها دو الکترون تشکیل شده است. فقدان یک الکترون منفی باعث شده این مولکول از یک بار مثبت برخوردار باشد.

محققان یک کد رایانه‌ای را در ابررایانه‌های مرکز محاسبات با کارایی بالای دانشگاه آریزونا وارد کرده و به توصیف شیوه‌هایی که H3+ طبق قوانین مکانیک کوانتومی ارتعاش پیدا کرده، پرداختند.

بر اساس سطح تقریبهای ایجاد شده در کد رایانه، محققان می‌توانند نرم‌افزاری ایجاد کنند که قادر به توصیف دقیق حرکت مولکولهای کوچک یا تقریبی مولکولهای بزرگ خواهد بود.

نتایج بدست آمده توسط این دانشمندان با کارهای محققانی از لهستان، فرانسه، لندن و روسیه و همچنین موسسه مکس‌پلانک آلمان همراه شد که مولکول H3+ را در آزمایشگاه ایجاد و تائید کردند که خطوط طیفی آن با پیش‌بینی‌ها مطابقت دارند.

این همکاری به محققان اجازه داده تا برای اولین بار به تعیین خطوط طیفی H3+ برای انواع خاص حرکات ارتعاشی در زمان آزادسازی فوتونها توسط یون با طول امواج نزدیک به مرئی بپردازند. این طول موجها به رنگ پرتوهای سبک H3+ از فضای میان ستاره‌ای به سمت زمین کمک می‌کنند.

شناخت سطوح ارتعاشی و خطوط طیفی H3+ به ستاره شناسان و اخترشیمیدانان اجازه خواهد داد تا به غربالگری سیل خطوط طیفی پرداخته و ترکیبات عنصری اجسام در فضا را شناسایی کنند.


منبع: جام نیوز

Hadise
04-16-2012, 10:33 AM
(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_001_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh.jpg)http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_001_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_001_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh.jpg)

احتمال 99 درصدی حیات در مریخ

تحلیلهای جدید با هدف کشف ترکیبهای تازه از نمونه خاک مریخ انجام شده و به رغم تعجب دانشمندان آنها توانستند به شواهد وجود زندگی در این خاک پی ببرند آنها امروز با بررسی خاک مریخ اعلام کردند تا 99 درصد حیات در مریخ وجود دارد.

تحلیلهای ریاضیاتی از نمونه های بدست آمده از خاک مریخ نشان می دهد که نمکهای موجود در خاک این سیاره ارزیابی های اولیه را نقض کرده و ثابت می کند که این نمونه خاکها نشان دهنده زندگی میکروبی در مریخ است.

وایکینگ 1 اولین فضاپیما از دو فضاپیمایی بود که طی برنامه وایکینگ ناسا به مریخ فرستاده شد، شواهدی از میکروبهای فرازمینی در نمونه خاکهای سیاره قرمز به دست آورد. این فضاپیما قرار بود تنها سه ماه فعالیت کند، اما توانست به ارسال اطلاعات بپردازد.

براساس گزارش دیلی میل، تحلیلهای جدید با هدف کشف ترکیبهای تازه از نمونه خاک از مریخ انجام شده و به رغم تعجب دانشمندان آنها توانستند به شواهد وجود زندگی در این خاک پی ببرند.

(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_002_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh.jpg)http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_002_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_002_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh.jpg)
وایکینگ 1 در ژوئیه 1976 در مریخ به زمین نشست، دانشمندان اکنون اعتقاد دارند که شواهد محکمی از زندگی میکروبی در نمونه خاک به دست آمده از مریخ وجود دارد
(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_003_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh2.jpg)http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_003_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh2.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_003_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh2.jpg)
وایکینگ 1 توسط موشک تیتان سنتائور از مرکز نیروی هوایی کاناورال در فلوریدا به فضا پرتاب شد

محققان دانشگاه سیئنا و موسسه کک کالیفرنیا اظهار داشتند که این تحقیقات جدید نشان دهنده یک پاسخ زیست شناسی قوی است. این نتایج از اطلاعاتی که آزمایشهای وایکینگ LR بدست آورده حمایت می کند.

این نتایج به دنبال کشف پرکلرات در خاک مریخ و در محل فرود فضاپیمای فونیکس در سال 2008 مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت. وجود این مواد شیمیایی در نمونه های به دست آمده توسط وایکینگ نیز دانشمندان را به این نتیجه رساند که نمونه ها خالص نبوده اند.

این درحالی است که دانشمندان این تحقیق و آزمایشها درباره وجود شواهد زندگی در مریخ اتفاق نظر ندارند.

کریستوفر مک کی از مرکز تحقیقات آمس ناسا طی گفتگو با دیسکاوری نیوز اظهار داشته است که یافتن ارگانیکها شواهد وجود زندگی یا زندگی در گذشته را تأیید نمی کند بلکه صرفا شاهد وجود ارگانیکها هستند.

جوزف میلر از دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا جنوبی اظهار داشت: شاهد نهایی ویدئویی از یک باکتری است که می توان با یک میکروسکوپ حرکت آن را مشاهده کرد. براساس تحقیقاتی که تاکنون انجام داده ایم می توان گفت تا 99 درصد در این سیاره حیات وجود دارد.

مأموریتهای آینده به مریخ می تواند این پرسش را پاسخ دهد.

(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_004_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh3.jpg)http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_004_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh3.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_004_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh3.jpg)
فضاپیمای وایکینگ 1 در موزه هوا و فضای آمریکا: آیا این فضاپیما شواهدی از زندگی در سیاره مریخ را یافته است؟
(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_005_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh4.jpg)http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_005_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh4.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/15/002/zimg_005_7-%2Bhayat%2Bdar%2Bmerikh4.jpg)
خط افق مریخ، تصویر از فضاپیمای وایکینگ
قرار است مأموریت آتی به سیاره مریخ در ماه نوامبر توسط فضاپیمای کریوسیتی در ماه نوامبر انجام شود. این فضاپیمای 2.5 میلیارد دلاری که با انرژی هسته ای کار می کند شرایط مساعد زندگی را در مریخ بررسی می کند.

همچنین قرار است در سال 2016 نیز مأموریت دیگری به مریخ انجام شود که پنج ابزار علمی را با خود به همراه خواهد داشت و گازهای اتمسفر مریخ از جمله متان را برای فعالیتهای بیولوژیکی و زمین شناسی بررسی می کند.

دکتر مارک آلن دانشمند این پروژه اظهار داشت: ابزارهای این مأموریت نسبت به آنچه که درحال حاضر از مدارهای مریخ یا رصدهای زمینی در جریان است دارای ضریب حساسیت 100 تا 1000 است.


منبع: خبرگزاری مهر

Hadise
04-16-2012, 10:38 AM
تصویری خارق العاده از چهره واقعی خورشید

یک عکاس ستاره‌شناس آمریکایی با استفاده از تلسکوپ خورشیدی خود در خانه موفق به ثبت تصویر خارق‌العاده‌ای از سطح خورشید شده است.


http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/16/005/zimg_001_5-%2Bkhorshid.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/16/005/zimg_001_5-%2Bkhorshid.jpg)

این تصویر توسط آلان فرایدمن در روز هفت آوریل توسط یک دوربین Grasshopper CCD از حیاط پشتی خانه وی در نیویورک به ثبت رسیده است.

جزئیات سطح خورشید که در یک طول موج منتشر شده از هیدروژن آلفا(Ha) به نمایش در آمده، بافت پیچیده چهره واقعی این ستاره سوران را نشان می‌دهد.

هیدروژن یکی از رایج‌ترین عناصر موجود در خورشید است. سطح این ستاره و لایه بالایی یا نور کره و کروموسفر آن تنها مناطق خنک برای امکان وجود اتم هیدروژن هستند و تصویر هیدروژن آلفا به نمایش جزئیات خورشید در این لایه‌ها پرداخته است.

بافت خزمانند سطح خورشید توسط ساختارهایی موسوم به « سیخک‌» ایجاد شده است. این سیخکها به زبانه‌های پلاسمای بسیار داغ گفته می‌شود که از نورکره با سرعت 88 هزار کیلومتر در ساعت به بالا فوران پیدا می‌کنند. ارتفاع این سیخکها تا چهار هزار و 380 کیلومتر رسیده و حدود 100 هزار سیخک در هر زمان در چهره خورشید بوجود می‌آید.

مناطق سیاه در نیمکره چپ همان مناطق خنکتر لکه‌های خورشیدی هستند که در آن میدانهای مغناطیسی از اعماق زمین به بالا آمده و جرقه‌های خورشیدی در اطراف این مناطق شکل می‌گیرند.

همچنین می‌توان برجستگی‌هایی را در حال جهش از سطح خورشید مشاهده کرد که ساختارهای تولید شده توسط میدانهای مغناطیسی بوده و به انتقال پلاسمای خورشیدی به ارتفاع دهها و شاید صدها هزار کیلومتر به بالا می‌پردازند.


منبع: ایسنا

Astronomy
04-17-2012, 03:19 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">تصاویر شگفت‌انگیز جدیدترین انفجار خورشیدی/ انفجاری با تشعشع متوسط</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">یک فضاپیمای ناسا از انفجار خورشیدی که روز گذشته رخ داده تصاویری تهیه کرده و دانشمندان سازمان رصد دینامیک خورشید این تصاویر را منتشر کرده‌اند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان سازمان رصد دینامیک خورشید که از سازمانهای ناسا محسوب می شود این تصاویر را با جمله " انفجار بزرگ اکنون در خورشید رخ می دهد" منتشر کرده اند.
ناسا اعلام کرد: تشعشعات یا فوران های خورشیدی انفجارهای بزرگی هستند که در سطح خورشید صورت می گیرد که میزان گرمای آن به میلیونها درجه می رسد و انرژی حاصل از آن به اندازه یک میلیارد مگاتن تی ان تی است.
مقامات سازمان رصد دینامیک خورشیدی اظهار داشتند: این تشعشات انفجاری در امتداد لبه شرقی خورشید رخ داد و طی آن میزان قابل توجهی از پلاسمای خورشیدی از آن خارج شد.
فضانوردها قدرت تشعشع خورشیدی را با سه حرف C، M و X بیان می کنند. تشعشعات کلاس C ضعیف ترین رویدادها، طوفانهای کلاس X قوی ترین انفجارهای خورشیدی هستند و تشعشع دیروز به عنوان کلاس M ثبت شده که در اندازه متوسط قرار می گیرد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/782461_orig.jpg

براساس گزارش اسپیس، این تشعشع خورشیدی دیروز در ساعت 17:45 به وقت گرینویچ رخ داد

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/782464_orig.jpg

دانشمندان سازمان رصد دینامیک خورشیدی این تصاویر را منتشر کرده اند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/782462_orig.jpg

دانشمندان سازمان رصد دینامیک خورشید همچنین فیلم این تشعشع را که از آن با عنوان M1.7 یاد می شود را نیز منتشر کرده اند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/782459_orig.jpg

تصویر زیبایی از لبه شرقی خورشید

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/782458_orig.jpg

چنین انفجارهایی معمولا به تشعشعات خورشیدی نسبت داده می شود، این مورد یک تشعشع متوسط بود و جهت آن به سمت زمین نبود

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/782460_orig.jpg

تصاویر انفجار خورشیدی دیروز با ویدئوها و تصاویر با کیفیتی از سوی ماهواره سازمان رصد دینامیک خورشید گرفته شده است

منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
04-17-2012, 03:26 PM
شاید ۳۶ سال پیش در مریخ حیات کشف شده باشد! [/URL][URL="http://khabaronline.ir/Images/Kind/1.png"]http://khabaronline.ir/Images/Kind/1.png (http://khabaronline.ir/Images/Kind/1.png)

نتایج یک تحلیل جدید بر روی یافته‌های قدیمی کاوشگر وایکینگ نشان می‌دهد که شاید این کاوشگر 36 سال پیش به درستی حیات میکروبی را در مریخ شناسایی کرده است!

http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/29-1-1391/IMAGE634702209229120336.jpg (http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/29-1-1391/IMAGE634702209229120336.jpg)


محمود حاج‌زمان: از زمانی‌که کاوشگر وایکینگ در سال 1976 / 1355 به مریخ رفت، ناسا چندین کاوشگر، فرودگر و مریخ‌نورد دیگر را به سطح این سیاره فرستاده است تا به مطالعه ساختار سیاره و جستجو برای نشانه‌های حیات میکروبی بپردازند. اما این امکان وجود دارد که نشانه‌های حیات تمام این سال‌ها در داده‌های وایکینگ پنهان بوده باشد. تحلیل جدید داده‌های جمع‌آوری شده توسط کاوشگرهای وایکینگ 1 و 2 نشان می‌دهد که این ماموریت‌ها بیش از سه دهه پیش مدارکی از حیات میکروبی را یافته است.
به گزارش پاپ‌ساینس، (http://www.popsci.com/technology/article/2012-04/new-analysis-viking-i-and-ii-data-shows-mars-missions-may-have-discovered-life-1976) تحلیل جدید بر یکی از سه آزمایش انجام شده توسط کاوشگر متمرکز شده است: آزمایش رهاسازی برچسب‌دار (Labeled Release Experiment). این ابزار با آمیختن نمونه‌های خاک مریخی با قطرات آب حاوی مواد مغذی و کربن رادیواکتیو، به جستجوی نشانه‌های حیات می‌پرداخت. اگر خاک حاوی میکروب بود، باید این اتم‌های کربن و مواد مغذی را مصرف می‌کردند و گاز متان و یا دی‌اکسید کربن رادیواکتیو آزاد می‌کرد. وجود هر کدام از این مواد به کاوشگرها اطلاع می‌داد که حیات در خاک وجود دارد؛ حداقل استدلال‌ها این‌طور می‌گفتند.
این دقیقا اتفاقی است که رخ داد. اما سایر آزمایش‌های وایکینگ داده‌های آزمایش LR را پشتیبانی نکردند، و دانشمندان ناسا مجبور شدند که یافته‌های LR را به عنوان داده‌های متناقض کنار بگذارند.
اما اکنون، یک تحلیل که توسط عصب‌زیست‌شناس دانشگاه کالیفرنیا جنوبی (و مدیر سابق پروژه شاتل فضایی ناسا) و ریاضی‌دان دانشگاه سیه‌نا ایتالیا انجام شده است، می‌تواند آن برداشت را نقض کند. آنها از روشی موسوم به تحلیل خوشه‌ای (Cluster Analysis) استفاده کردند، که با دسته‌بندی داده‌هایی با ظاهر مشابه، درمی‌یابد که چه اتفاقی افتاده است. آنها کشف کردند که تحلیل دو خوشه را ایجاد می‌کند: یک خوشه برای دو آزمایش موثر وایکینگ و خوشه دیگر برای پنج آزمایش کنترلی.
علاوه بر این، زمانی‌که آنها داده‌های وایکینگ با منابع زیستی تاییدشده زمینی همچون قرائت‌های دمای بدن موش‌های آزمایشگاهی مقایسه کردند؛ تحلیل به درستی یافته‌های زیستی را جدا از داده‌های غیرزیستی آزمایش‌های کنترل زمینی، همراه با نتایج آزمایش‌های موثر وایکینگ خوشه‌بندی کرد. تمام این نتایج ذاتا به این معنی هستند که تحلیل خوشه‌ای، زمانی‌که با مقدار مناسبی از هر دو داده‌های زیستی و غیرزیستی تغذیه می‌شود، به درستی این دو نوع داده را از هم جدا می‌کند. و زمانی‌که این کار برای یافته‌های LR انجام می‌شود، داده‌های وایکینگ را در گروه «داده‌های زیستی» دسته‌بندی می‌کند.
البته این نتایج شواهد وجود حیات میکروبی در مریخ را قطعی نمی‌کند. این تحلیل صرفا این شواهد را قطعی می‌کند که بین داده‌های آزمایش LR وایکینگ و داده‌های آزمایش کنترل یک تفاوت مطلق وجود دارد. و همچنین نشان می‌دهد که داده‌های وایکینگ در زمره داده‌های زیستی قرار می‌گیرد. مطالعات بیشتری مورد نیاز است، اما اگر تحلیل خوشه‌ای ما را به چنین باوری می‌رساند، پس شاید نخستین نگاه ما به یافتن حیات میکروبی در خاک‌های مریخ اشتباه بوده است؛ نگاهی که باعث شده است این معدن طلا مدت‌ها بلااستفاده باقی بماند.


منبع: خبر آنلاین

Astronomy
04-18-2012, 01:52 PM
شاتل دیسکاوری امروز برای آخرین بار پرواز کرد

پیرترین شاتل فضایی ناسا امروز برای آخرین بار بر بوئینگ 747 تغییریافته ناسا سوار شد و از پایگاه فضایی کندی در فلوریدا به واشنگتن دی.سی پرواز کرد تا در موزه ملی هوافضای اسمیث‌سونیان به نمایش درآید.

در این موزه، شاتل فضایی دیسکاوری که مخزن سوخت، موتورهای سنگین‌وزن و برخی قطعات حساس آن جدا شده است، در کنار هواپیمای برادران رایت، ایکس-15 و اسپیس‌شیپ‌وان (نخستین فضاپیمای خصوصی) قرار خواهد گرفت.

http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/28-1-1391/IMAGE634702996365640869.jpg (http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/28-1-1391/IMAGE634702996365640869.jpg)

منبع: خبر آنلاین

marzieh
04-18-2012, 04:27 PM
تحقیقات جدید نشان می دهد، بخش تاریك و اسرار آمیز مریخ از مواد شیشه مانند حاصل از فعالیت های آتشفشانی شكل گرفته اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مساحت منطقه تاریك در بخش شمالی سیاره سرخ بیش از ۱۰ میلیون كیلومتر مربع است. در نتایج طیف سنجی های قبلی اعلام شده بود كه تركیب این منطقه با سایر مناطق مریخ كه عمدتا از بازالت ساخته شده اند، بسیار متفاوت است.

«بریونی هوگان» و « جیم بل» از محققان دانشگاه آریزونا تصاویر طیف های مادون قرمز كه توسط مدارگرد مریخ Mars Express جمع آوری شده اند را مورد بررسی قرار دادند. این تصاویر نشان می دهد كه سطح منطقه تاریك مریخ پوشیده از مواد شیشه مانند است.

این ماده براق شبیه ابسیدین (شیشه آتشفشانی) است كه زمان سرد شدن سریع گدازه های آتشفشانی شكل می گیرد.

بر اساس نتایج طیف سنجی، دانه های شیشه مانند كه در اندازه شن هستند، با پوسته غنی از سیلیكا پوشیده شده اند.

هنوز نحوه شكل گیری دانه های شیشه ای بر سطح مریخ مشخص نشده است، اما «هورگان» معتقد است كه ماگمای ناشی از فعالیت های آتشفشانی در برخورد با یخ و برف سطح سیاره باعث شكل گیری آنها شده اند.

محققان معتقدند كه این مناطق می تواند نقاط بالقوه برای زندگی باشد، چراكه دارای آب غنی از مواد شیمیایی است.


منبع: خبرگزاری ایسنا

Hadise
04-18-2012, 08:55 PM
تلسکوپ فضایی هابل موفق به شکار یک یوفو شده است که به جای آدم فضایی، مملو از ستاره است


http://www.hamshahrionline.ir/images/position36/2012/4/12-4-17-111531112.jpg

به گزارش ایسنا، کهکشان یوفو یا NGC 2683 در فاصله 35 میلیون سال نوری با زمین قرار دارد و جزء کهکشان‌های مارپیچی محسوب می‌شود. این کهکشان در سال 1788 میلادی توسط «ویلیام هرسل» در صورت فلکی سیاهگوش (Lynx) در شمال آسمان کشف شد.
محققان نجوم معتقدند، کهکشان NGC 2683 یک کهکشان مارپیچی بسته است، اما تصاویر دریافتی از تلسکوپ‌ها امکان دیدن ساختار کامل کهکشان را دشوار می‌کند.
به گفته محققان ناسا (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=69470)، تصاویر جدید تلسکوپ فضایی هابل (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=81229) فرصت بسیار مناسبی برای بررسی خطوط گرد و غبار به دور بازوهای مارپیچی مقابل هسته طلایی کهکشان یوفو فراهم می‌کند. همچنین خوشه‌های درخشان ستارگان جوان آبی رنگ در سراسر دیسک کهکشانی، مناطق شکل گیری ستاره‌ها را مشخص می‌کنند.
محققان با ترکیب دو تصویر دوربین‌های پیشرفته تلسکوپ هابل در نور مرئی و مادون قرمز موفق به ایجاد یک تصویر جدید از کهکشان یوفو شدند که به تازگی منتشر شده است و شکاف بین آشکار سازهای نور در تلسکوپ هابل از طریق تصاویر تلسکوپ‌های زمینی مرتفع شدند.
تلسکوپ فضایی هابل در مأموریت مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا، طی دو دهه اخیر مناظر دیدنی از کیهان را ثبت کرده است.

منبع : همشهری آنلاین

Hadise
04-18-2012, 09:04 PM
ملاقات اورانوس و تیر با ماه در بامداد 31 فروردین (http://www.hamshahrionline.ir/news-166886.aspx)


http://www.hamshahrionline.ir/images/position36/2012/4/12-4-18-131428111.jpg (http://www.hamshahrionline.ir/images/position36/2012/4/12-4-18-131428111.jpg)


3 جرم آسمانی ماه، اورانوس و تیر بامداد فردا پنج شنبه 31 فروردین به نزدیک‌ترین فاصله خود با یکدیگر می‌رسند
به گزارش مهر، در روزهای پایان فروردین ماه آسمان شاهد همنشینی زیبای ماه با سیاره‌های اورانوس (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=137907) و تیر (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=137530) است.
در بامداد فردا پنجشنبه 31 فروردین، پدیده مقارنه ماه با سیارات تیر و اورانوس قرار می‌گیرد. در این پدیده، پایین‌تر از ماه اورانوس و جرم ستاره مانند سمت راست هلال زیبای صبحگاهی ماه، سیاره تیر قرار دارد.

در این پدیده با توجه به ارتفاع کم این اجرام، فرصت مناسبی است تا رصدگران در روشنی هوای قبل از طلوع خورشید (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=84911) برای رصد این اجرام اقدام کنند.

در این پدیده زاویه جدایی اورانوس با هلال ماه بیش از 5 درجه و زاویه جدایی سیاره تیر با ماه 7 درجه است.

marzieh
04-19-2012, 07:32 PM
یك طراح بازی های ویدیویی دست به ساخت برنامه دیجیتالی جدید زده كه منظومه شمسی را نزدیك تر آورده و به ارائه نمای بسیار دقیقی از جهان می پردازد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، كریستوفر آلبلون ابتدا برای تقویت نمونه كارهای خود به ساخت این نرم افزار با نام «منظومه شمسی: حیاط خلوت خود را كاوش كنید» كرد، اما این شبیه سازی پس از مدتی، نسبتهای نجومی را در خود جای داد.

یك فیلم شش دقیقه ای به نمایش این برنامه دیجیتالی شاهكار با تمام ریزه كاریهای آن پرداخته است.

این برنامه آموزشی به كاربرانش اجازه می دهد تا به كاوش جزئیات منظومه شمسی در كف دستانش پرداخته و معلومات خود در مورد هشت سیاره این منظومه و كشورهای زمین به شكل سه بعدی افزایش دهند.

برنامه این طراح بریتیش كلمبیایی شامل تمام سیارات به جز پلوتو، قمرهای آنها، خورشید و ۸۸ صورت فلكی استاندارد است.

به گزارش روزنامه هافینگتون پست، آلبلون هر شب بر روی برنامه خود كار كرده و آنرا بزرگتر و بهتر می كند.

با موسیقی پیش زمینه عصر فضا، این برنامه بر اساس داده های علمی به نمایش چرخشهای صحیح، مدارها، مناطق و سرعت سیارات منظومه شمسی و خورشید می پردازد.

به گفته این طراح، ابتدا قرار بود برنامه منظومه شمسی به ساخت زمین در یك موتور بازی ویدیویی اختصاص یابد.

این برنامه با استفاده از پلت فرم فناوری «آنریل انجین(Unreal Engine)» كه برای تولید پروژه های سه بعدی به كار برده شده و در حال حاضر برای رایانه های شخصی مورد استفاده است، ساخته شده است.

این برنامه می تواند به رقابت با دیگر برنامه های موجود مانند «شگفتی های جهان» برایان كاكس و «نگاهی به منظومه شمسی» ناسا پرداخته كه به پیگیری حركت سیاركها و ماهواره های ساخت دست انسان در منظومه شمسی می پردازد.

در ادامه آلبلون قصد دارد سیارات كوتوله، یك كتابخانه و مدلهای دقیقتر را در آینده منتشر كند.

Astronomy
04-19-2012, 07:44 PM
زمان پرتاب نخستين فضاپيماي خصوصي به ايستگاه فضايي بين‌المللي اعلام شد

سازمان فضايي ناسا از ترخيص يك فضاپيماي باري متعلق به شركت اسپيس براي پرواز آزمايشي به سمت ايستگاه فضايي بين‌المللي خبر داد.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، ماموريت «دراگون» اولين پرواز يك فضاپيماي خصوصي به سوي ايستگاه فضايي محسوب شده كه يك مجموعه مداري 100 ميليارد دلاري مشترك ميان آمريكا، روسيه، اروپا، ژاپن وكانادا در ارتفاع 386 كيلومتري زمين است.
ناسا در پي پايان برنامه 30 ساله شاتل خود اكنون بر روي شركتهاي اسپيس ايكس و اوربيتال ساينس براي انتقال تداركات و تجهيزات علمي به ايستگاه فضايي حساب مي‌كند.
قراردادهاي تركيبي اين دو شركت براي انتقال محموله‌ها حدود 3.8 ميليارد دلار است.
مايك سوفرديني، مدير برنامه ايستگاه فضايي در نشست مطبوعاتي پس از بازبيني ناسا از ماموريت پيش روي ناسا اظهار كرد: به منظور عملكرد موفق ايستگاه فضايي، اين سيستمها بايد به آنجا منتقل شوند.
به گفته الون موسك، موسس مديرعامل شرك اسپيس ايكس، تا كنون ناسا 381 ميليون دلار در موشك و فضاپيماي باري اين شركت سرمايه‌گذاري كرده و قرار است 700 ميليون دلار ديگر نيز سرمايه‌گذاري انجام شود.
موشك فالكون 9 و فضاپيماي دراگون همچنين قرار است در آينده براي انتقال فضانوردان به فضا نيز مورد استفاده قرار گيرند.
آمريكا اميدوار است بتواند يكه‌تازي روسيه را در انتقال فضانوردان به ايستگاه كه بيش از 60 ميليون دلار به ازاي هر شخص هزينه‌ براي اين كشور در بر داشته، تا سال 2016 بشكند.
به گفته موسك، اين يك پرواز آزمايشي بوده و شايد نتواند مسير را با موفقيت تا مقصد طي كند؛ اما فرصت خوبي براي امتحان است.
در صورت موفق بودن اين آزمايش، فضاپيماي دراگون به اجراي يك مجموعه مانور و آزمايش در مدار پرداخته تا زماني كه ناسا براي نزديك شدن آن به ايستگاه فضايي كه براي سوم مه برنامه‌ريزي شده، اجازه صادر كند.
در صورت موفقيت، اين فضاپيما براي چندين هفته به ايستگاه متصل باقي مانده و سپس به سوي زمين حركت كرده و براي بازيافت در اقيانوس آرام فرود خواهد آمد.
طبق برنامه‌ريزي‌ها، اين فضاپيما قرار است 521 كيلوگرم مواد غذايي و تجهيزات غيرحساس و همچنين تداركاتي را به ايستگاه منتقل كند. در راه بازگشت نيز 660 كيلوگرم محموله با دراگون به زمين بازخواهد گشت.
فضاپيماهاي اروپايي و ژاپني كه به سوي ايستگاه پرواز مي‌كنند، در جو زمين سوخته و به زمين باز نمي‌گردند.
قرار است آخرين بازبيني ناسا بر روي اين ماموريت در تاريخ 23 آوريل (چهارم ارديبهشت) براي تائيد نرم‌افزار پرواز اسپيس‌ايكس انجام شود.
طبق برنامه‌ريزي‌ها، موشك فالكون 9 در روز 30 آوريل (11 ارديبهشت) در ساعت 16:22 به وقت گرينويچ به مدار پرتاب شود.

منبع: ایسنا

Mojtaba.M
04-19-2012, 09:29 PM
http://img.irna.ir/1391/13910131/80086680/80086680-2467993.jpg (http://img.irna.ir/1391/13910131/80086680/80086680-2467993.jpg)


به گزارش شینهوا، 'تلسكوپ بررسی قطب جنوب' (AST3-1) توسط گروه بیست و هشتم كاوش علمی قطب جنوب چین نصب شده است.

این تلسكوپ نخستین تلسكوپ بومی و تولید داخل چین است كه به صورت خودكار و بدون دخالت انسان كار می كند.

این تلسكوپ می تواند بررسی هایی را در مورد ابرنواخترها و دیگر اجرام بزرگ خارج منظومه شمسی انجام دهد.

این تلسكوپ با 5/4 متر طول، بزرگترین تلسكوپ اوپتیكال در قطب جنوب است.

چین در ژانویه 2008 گروه تلسكوپی اوپتیكال CSTAR را در منطقه 'گنبد آ' در فلات قطب جنوب كه یكی از سردترین مناطق كره زمین است نصب كرد.

این گروه تلسكوپی میزان زیادی از داده های ستاره شناختی را طی چهار سال گذشته جمع آوری كرده است.

چین قصد دارد دو تلسكوپ اوپتیكال دیگر را نیز در سال 2013 و 2014 در قطب جنوب نصب كند.

اگرچه چین اكتشافات اخترشناسی خود را در قطب جنوب، دیر آغاز كرد اما طی این مدت كوتاه نیز به پیشرفت های قابل توجهی دست یافته است.

منبع:اایرنا (http://www.irna.ir/News/80086680/%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D9%87-%D9%83%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D9%84%D8%B3%D9%83%D9%88%D9%BE-%D8%A7%D9%88%D9%BE%D8%AA%DB%8C%D9%83%D8%A7%D9%84-%D9%82%D8%B7%D8%A8-%D8%AC%D9%86%D9%88%D8%A8/%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85/)

Astronomy
04-20-2012, 03:46 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">ماده تاریک از اطراف خورشید مفقود شد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">براساس نتایج تحقیقات جدید ماده تاریک به طور اسرار آمیزی از اطراف خورشید مفقود شده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، نتایج تحقیقات انجام شده از سوی گروهی که ریاست آن را کریستین مونی بدین، فضانورد دانشگاه کانسپسیون شیلی، در رابطه با مفقود شدن ماده تاریک در اطراف خورشید می تواند برای افرادی که استدلال می کنند ماده تاریک به عنوان یک ماده غیرقابل رویت تنها یک توهم و خیال است جالب باشد.
کریستین مونی بدین اظهار داشت: این تحقیقات نشان دهنده عدم وجود ماده تاریک نیست، اما این ماده در محلی که ما انتظار داشتیم و به آن نیاز داشتیم نیست.
حتی ذرات ماده تاریک را نمی توان با ابزارهای موجود تشخیص داد، دانشمندان اعتقاد دارند که این ماده براساس تأثیر گرانشی که برماده قابل رویت چون کهکشانها و خوشه های کهکشانی دارد، یک چهارم از جهان را تشکیل داده است.
ماده تاریک از زمان کشف در دهه 1930، به موضوع مهم شکل گیری نظریات کهکشانی تبدیل شده که براساس آن کارکرد ماده تاریک چنین تعریف می شود که این ماده به عنوان نوع چارچوب نامرئی است که ماده عادی از نظر گرانشی با آن ترکیب می شود تا ستاره ها و اجسام بزرگتر را تشکیل دهند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/03/765212_orig.jpg
مونی بدین و همکارانش در این تحقیق از تلسکوپ لاسیلا و لاس کامپاناس در شیلی استفاده کرده اند تا محل دقیق حرکتهای سه بعدی بیش از 400 ستاره بزرگ قرمز را که 13 هزار سال نوری از خورشید فاصله دارند را تعیین کنند.
ستاره ها در آسمان ممکن است بی حرکت به نظر برسند اما آنها مدام درحال حرکت هستند و در هر دقیقه به وسیله تأثیرات گرانشی اجسام اطراف از جمله ستاره های دیگر، ابرهای گاز یا دسته هایی از ماده تاریک حرکت می کنند.
این گروه تحقیقاتی اندازه گیری های خود را از حرکتهای ستاره ای و حرکتهای پیش بینی شده خود را در صورت این که حرکتهای ستاره ای به صرفا توسط ماده قابل رویت صورت بگیرد مورد مقایسه قرار دادند و در نهایت تعجب آنها دو سری از این اندازه گیری ها بایکدیگر تطبیق یافت. به عبارت دیگر برای توضیح حرکتهای خورشید و اجسام نزدیک آن وجود ماده تاریک ضروری نیست.
براساس گزارش نشنال جغرافی، مونی بدین اظهار داشت: این مشاهده نشان دهنده این حقیقت است که در این حجم از فضا هیچ ماده تاریکی وجود ندارد.
پاشنه آشیل تحقیقات ماده تاریک
آوی لئوب رئیس دپارتمان ستاره شناسی دانشگاه هاروارد که در این تحقیقات شرکت نکرده است اظهار داشت: این نتایج جدید با تردید همره است چرا که آنها صرفا به ده فرضیه ساده سازی شده اتکا کرده اند.
برای مثال این تحلیلها فرض کرده است که میانگین سرعتی که ستاره های مورد بحث در مرکز راه شیری حرکت می کند یکسان است و به این موضوع توجه نکرده اند که فاصله ستاره ها از مرکز کهکشانی چقدر است. با علم به این که این سرعت برای ایجاد یک تصویر کامل از عوامل تأثیرگذار بر حرکت ستاره مهم است.
این درحالی است که لئوب اظهار داشت: این فرضیه به خودی خود نیازمند ماده تاریک است مگر این که میزان گرانش تغییر کند.
یکی از عللی که دانشمندان فکر می کنند ماده تاریک وجود دارد این است که ستاره ها در بخشهای دورتر از کهکشان ها دور مرکز به سرعت ستاره ها های نزدیک تر به مرکز حرکت می کنند. قوانین گرانشی اظهار می دارد ستاره هایی که از چنین حرکتهای سریعی برخوردارند و در لبه حاشیه ای کهکشانها قرار دارند باید به فضا پرتاب شوند. به جای آن این نظریه اظهار می دارد که توده ماده تاریک آنها را در جای خود نگاه می دارد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Scorpius
04-21-2012, 11:06 AM
بعد از یک وقفه ی نسبتا طولانی برنامه ی آسمان شب به کارگردانی سیاوش صفاریان پور به زودی به روی آنتن می رود.
امیدوارم مثل قبل موفق باشن:hope my fake smile

marzieh
04-21-2012, 04:42 PM
ستاره شناسان اروپایی و آمریكایی مدعی یك معیار جدید برای كشف اولین كهكشان های جهان شده اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیمی از محققان آمریكایی و اروپایی با بهره گیری از یك لنز زوم كیهانی كه در آن گرانش یك جرم بزرگ به بزرگنمایی نور اجسام در پیش زمینه دور می پردازند، موفق به شناسایی یك كهكشانی بسیار دورافتاده موسوم به macs۱۱۴۹ jd۱ شده اند كه نور آن ۴۹۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ تابیده شده است.

این زمانی است كه جهان تنها ۳.۶ درصد از عمر كنونی خود را دارا بوده است.

ستاره شناسان پیش از این موفق به شناسایی شواهدی از چند كهكشان دورافتاده و جوان شده بودند، اما این جسم جدید بدلیل اطمینان موجود در سنجشهای «تبدیل به سرخ» كه یک جانشین برای فاصله بوده، بسیار جالب توجه است.

بر اساس تصاویری كه در رنگها یا باندهای طول موج مختلف با استفاده از تلسكوپهای هابل و اسپیتزر ثبت شده، این سنجش یكی از دقیق ترین برآوردهای انجام شده تاكنون برای یك كهكشان كاندید از جهان اولیه است.

از آنجایی كه بدلیل تاثیر عدسی گرانشی خوشه كهكشانی macs۱۱۴۹ میان این كهكشان دورافتاده و زمین، macs۱۱۴۹ jd۱ از درخشش ۱۵ برابر برخوردار بوده ، از این رو تلسكوپ جیمز وب براحتی خواهد توانست به مطالعه جزئیات دقیق آن بپردازد.

افزایش درخشندگی این كهكشان همچنین به دانشمندان اجازه داده تا به برآورد چند ویژگی كلیدی تیم كهكشان بظاهر جوان بپردازند. محاسبات این تیم نشان داده كه سن این جسم كمتر از ۲۰۰ میلیون سال بوده و جرم ستاره های تشكیل دهنده آن تنها یك درصد كهكشان راه شیری را تشكیل می دهد.

به دلیل طبیعت انبساط كیهانی، نور منتشر شده از كهكشانهای دور به طول موجهای طولانی تر یا قرمزتر از نور اجسام نزدیكتر تبدیل می شوند.

طبق برآورد این دانشمندان، macs۱۱۴۹ از تبدیل به سرخ ۹.۶ برخوردار بوده كه آنرا در ردیف كهكشانهای دیگر كاندید به عنوان دورافتاده ترین كهكشان قرار می دهد.
منبع: خبر گزاری ایسنا

Astronomy
04-21-2012, 06:02 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">تصویر سه بعدی طلوع زمین از افق ماه را ببینید</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">تصویر طلوع زمین از افق ماه به عنوان نخستین تصویر رنگی زمین از سطح ماه که توسط انسان در مدار قمری گرفته شده با مصورسازیهای سه بعدی جدید ناسا به مناسبت روز زمین 2012 (3 اردیبهشت ماه) منتشر شد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، تصویر جدید منتشر شده ناسا از " طلوع زمین" براساس نقشه های جزئی سطح ماه و همچنین اطلاعات گرفته شده توسط مدارپیمای اکتشاف ماه ناسا تهیه و به صورت سه بعدی منتشر شده است.
در نخستین تصویری که از طلوع زمین از افق ماه گرفته شده فضاپیمای آپولو 8 برای چهارمین بار به دور ماه درحال چرخش و در 109 کیلومتری سطح ماه با سرعتی 1.6 کیلومتر در ثانیه درحال حرکت بود.
براساس گزارش دیلی میل، فضاپیما درحال حرکتهای سریع بود که فضا نوردان ناگهان نور شدید نقره فامی را دیدند که از افق بالا می رود و آن نور نقره ای روشن زمین بود که به سرعت تصویر آن به وسیله یک دوربین ثبت شد اما زمانی که آنها بتوانند از یک دوربین رنگی استفاده کنند میان تصویر اول و تصویر رنگی بعدی 58 ثانیه اختلاف زمانی بود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/784113_orig.jpg

تصویر زمین که توسط انسان در مدار ماه گرفته شده است
در تصاویر سه بعدی منتشر شده از ناسا هرکس از این شانس برخوردار است که طلوع زمین را از نقطه افق ماه مشاهده کند.
تصویر اول با استفاده از یکی از دوربینهای هسلبلد که در فضاپیما وجود داشته گرفته شد. از این تصویر به عنوان نخستین تصویر زمین که توسط انسان در مدار ماه گرفته شده یاد می شود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/784112_orig.jpg

تصویر رنگی پس از تصویر سیاه و سفید با 58 ثانیه اختلاف زمانی گرفته شده است
براساس گزارش ناسا، در تصویر رنگی نیروی حیات و ظرافت زمین به وضوح به چشم می رسد و پس از آن این تصویر به کرات مورد استفاده قرار گرفته که در آن میان می توان به چاپ تمبری در آمریکا در تاریخ 5 می 1969 اشاره کرد.
محبوبیتی که این تصویر به دست آورد به حدی بود که از آن در کتاب 100 تصویری که جهان را تغییر داد استفاده شد.
گلن رول عکاس مشهور حیات وحش از این تصویر به عنوان تأثیرگذار ترین تصویر محیط زیست که تاکنون گرفته شده یاد کرد.
مصورسازی سه بعدی تصویر طلوع زمین از افق ماه در استودیو مصورسازی علمی گودارد توسط سازمان مدیریت مأموریتهای علمی ناسا در واشنگتن دی سی انجام شده است.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
04-21-2012, 06:02 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">ارسال تصاویر فضایی برای بررسی بزرگترین ماهواره رصد زمین</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">درحالی که بزرگترین ماهواره رصد زمین از اوایل ماه جاری میلادی خاموش شد، سازمان فضایی اروپا توسط یک فضاپیمای فرانسوی برای تشیخص وضعیت آن استفاده کرد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، تصاویری که از سوی این ماهواره فرانسوی از انویست، بزرگترین ماهواره رصد زمین تهیه شده نشان می‌دهد که این فضاپیمای 2.9 میلیارد دلاری سالم و صفحات خورشیدی آن گسترده شده است.
انویست ماهواره بزرگی به وزن 8 هزار کیلوگرم است که بدون محاسبه بال خورشیدی ، حدود 9 متر طول و 5 متر عرض دارد.
اپراتورهای سازمان فضایی اروپا روز 8 آوریل ارتباط خود را با انویست 10 ساله از دست دادند و از آن زمان تاکنون در تلاش بودند تا این ارتباط را برقرار کنند. به عنوان بخشی از این تلاشها، مقامات سازمان فضایی اروپا از همکاران بین المللی خود در رابطه با ناکارآمدی انویست طلب کمک کردند، در نتیجه سازمان فضایی فرانسه داوطلب شد با "پلدیز" فضاپیمای جدید خود این بررسی را انجام دهد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/784175_orig.jpg

تصویر ارسال شده توسط فضاپیمای فرانسوی از انویست
پلدیز چون انویست یک ماهواره رصد زمین است که برای ثبت تصاویر با کیفیت بالا از زمین طراحی شده است. پلدیز در ماه دسامبر به فضا رفت و از آن برای کاربردهای نظامی و غیر نظامی استفاده می شود.
براساس گزارش اسپیس، تصاویری که پلدیز از انویست ارائه کرده نشان دهنده وضعیت انویست در حالی است که هر دو فضاپیما با سرعت 100 کیلومتر از کنار یکدیگر عبور کرده اند. مهندسان سازمان فضایی اروپا از این تصاویر برای بررسی این که آیا صفحات خورشیدی آن که ابعاد آن 14 متر در 5 متر است در جهت درست قرار گرفته است یا خیر.
اگر انویست در جهت درستی قرار گرفته باشد، صفحات خورشیدی آن انرژی خورشیدی کافی برای تأمین انرژی سیستمهای داخلی فراهم می کند، از این رو می توان این احتمال را مطرح کرد که در حال حاضر انویست در " حالت امنیتی" قرار گرفته است. مقامات سازمان فضایی اروپا اظهار داشته اند که این امکان وجود دارد که این ماهواره بار دیگر به کار خود ادامه دهد.
یک ایستگاه رادار زمینی نیز توسط موسسه فراکانس بالای فیزیک و تکنیکهای رادار تصاویری از این ماهواره ارائه داده که جهت گیری آن در فضا مشخص شود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/784176_orig.jpg

تصویر رادار توسط پایگاه زمینی آلمان از انویست
مانفرد وارهوت رئیس این عملیات در سازمان فضایی اروپا اظهار داشت: این تصاویر منحصر به فرد به ما کمک می کند که جهت انویست را مشخص کنیم تا براساس آن بتوان گفت که ارتباط با این ماهواره میسر است یا خیر.
در ابتدا قراربود انویست هشت تنی پنج سال عمر کند اما تاکنون عمر آن به 10 سال افزایش یافته و سازمان فضایی اروپا سالگرد ده سالگی خدمات آن را با برگزاری نمایشگاهی از تصاویر به یادماندنی که هشت حسگر انویست ثبت کرده جشن گرفت.
از اطلاعات انویست در 4 هزار پروژه علمی در 70 کشور استفاده شده است که در آن میان می توان به تحقیقات شاخص در زمینه تغییرات جوی اشاره کرد.
سال گذشته مطالعه آن از جریان اقیانوسی برای شبیه سازی پراکندگی آلودگی هسته ای حاصل از رویداد فوکوشیما مورد استفاده قرار گرفت و همچنین تصاویر در لحظه آن از لکه نفتی خلیج مکزیک در سال 2010 به شدت مورد توجه قرار گرفت.
در سال 2010 مدار این ماهواره تغییر کرد تا انویست بتواند فعالیت خود را یک سال دیگر ادامه دهد، از این رو خاموشی یکباره آن نگرانی را برای گروه کنترل کننده زمینی فراهم کرده است.
قرار است ماهواره جایگزین آن با عنوان " سنتینلز" از سال 2013 فعالیت خود را به طور کامل آغاز کند.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
04-22-2012, 08:58 AM
آیا می‌دانید مرکز دنیا کجاست؟
[/URL]http://khabaronline.ir/Images/Kind/1.png (http://khabaronline.ir/Images/Kind/1.png) [URL="http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/2-2-1391/IMAGE634706445478447978.jpg"]http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/2-2-1391/IMAGE634706445478447978.jpg (http://khabaronline.ir/Images/News/Smal_Pic/2-2-1391/IMAGE634706445478447978.jpg)

لابد شما هم ماجرای معروف ملانصرالدین را در خصوص مرکز دنیا شنیده‌اید که گفت: «مرکز جهان همین جایی است که الان من ایستاده‌ام. باور نداری، متر کن!» اما به راستی مرکز جهان کجاست؟



محمود حاج‌زمان: لابد شما هم ماجرای معروف ملانصرالدین را در خصوص مرکز دنیا شنیده‌اید که گفت: «مرکز جهان همین جایی است که الان من ایستاده‌ام. باور نداری، متر کن!» اما به راستی مرکز جهان کجاست؟
به گزارش پاپ‌ساینس، (http://www.popsci.com/technology/article/2012-04/fyi-where-center-universe)قبل از هر چیز بسیار مهم است که درک کنید مهبانگ انفجاری از ماده به درون فضای خالی نبود، بلکه مهبانگ انبساط سریع خود فضا بود. این بدان معناست که هر نقطه‌ای در جهان می‌تواند مرکز آن باشد. جهان را سطح یک بادکنک خالی در نظر بگیرید که نقطه‌هایی روی آن قرار دارد. این نقاط نماینده خوشه‌های کهکشانی هستند. زمانی‌که بادکنک باد می‌شود، هر نقطه از سایر نقاط دورتر می‌شود. مانند سایر جهان، فضای بین خوشه‌های کهکشانی، با شتاب فزاینده‌ای منبسط می‌شود (اگرچه گرانش باعث می‌شود خوشه‌های کهکشانی اندازه خود را حفظ کنند).
نخستین بار، ادوین هابل این پدیده را در سال 1929 / 1308 مشاهده کرد. وی متوجه شد که نور کهکشان‌های دوردست به سمت بخش سرخ طیف نور منتقل می‌شود (انتقال به سرخ)، که به این معنا بود که این نور در حین سفر در میان فضا کش می‌آید. با اندازه‌گیری طول موج نور، هابل مشاهده کرد که کهکشان‌ها با سرعتی که متناسب با فاصله آنها از یکدیگر است، در حال دور شدن از هم هستند.
در ابتدا، جهان تنها یک نقطه بود، اما این نقطه کجا قرار دارد؟ این نقطه همه‌جا بود، و هنوز هم هست. اخترشناسان حتی این موضوع را اثبات کرده‌اند: «نور ناشی از مهبانگ، به شکل تابش کیهانی، آسمان را در تمام جهات پر کرده است.»

منبع: خبر آنلاین

Astronomy
04-22-2012, 09:00 AM
http://media.isna.ir/content/5-191.jpg/3 (http://media.isna.ir/content/5-191.jpg/6)
دكتر نادر حقيقي پور، عضو هيات علمي موسسه نجوم دانشگاه هاوايي به پاس تحقيقاتش در زمينه به وجود آمدن سياره‌ها به خصوص سياره‌هاي قابل حيات در سيستم‌هاي دو ستاره‌اي موفق به كسب جايزه بنیاد «الکساندر فون هومبولت» شد.
به گزارش خبرنگار علمي ايسنا، بنیاد الکساندر فون هومبولت، مستقر در شهر بن آلمان در جهت ترویج همکاری میان دانشمندان و پژوهشگران آلمانی و غیر آلمانی فعاليت مي كند.
دكتر نادر حقيقي‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار علمي ايسنا، درباره جايزه تحقيقاتي موسسه‌ هامبولت آلمان گفت: اين موسسه هر ساله در تمامي رشته‌هاي علوم دانشمندان برتر را انتخاب مي كند و به آنها جايزه مي‌دهد.
وي افزود: اعطاي اين جايزه به من به دليل فعاليتهاي تحقيقاتي انجام شده درباره به وجود آمدن سياره‌ها به خصوص سياره‌هاي قابل حيات در سيستم‌هاي دو ستاره‌‌يي بوده است.
حقيقي پور تصريح كرد: اين جايزه شامل هديه نقدي و همچنين يك فرصت مطالعاتي يك ساله در موسسه نجوم ماكس در هايدلبرگ و بخش نجوم دانشگاه توبينگن است.
وي با بيان اين كه پيش از اين محققان ديگري از موسسه نجوم دانشگاه هاوايي هم اين جايزه را دريافت كرده‌اند، افزود: از ابتداي ژانويه سال 2013 به دانشگاه توبينگن و سپس به موسسه نجوم ماكس در هايدلبرگ براي فرصت مطالعاتي مي‌روم.
دكتر نادر حقيقي‌پور، ستاره شناس ايراني موسسه نجوم دانشگاه هاوايي در مانوآ در سال 1999 دكتري خود را در رشته ديناميك سيارات از دانشگاه ميسوري دريافت كرده و پس از آن دوره‌هاي پسادكتري را در دانشگاه‌هاي كاليفرنيا، نورث وسترن و موسسه كارنگي واشنگتن گذرانده است.
وي در سال 2004 به موسسه نجوم دانشگاه هاوايي و برنامه زيست اختر‌شناسي اين موسسه پيوسته است.
دكتر حقيقي پور يكي از اعضاي موسسه زيست اخترشناسي ناسا از زمان تشكيل اين موسسه در سال 1998 است. وي ابتدا از طريق دانشگاه كاليفرنيا، سپس موسسه كارنگي واشنگتن و از سال 2004 از طريق دانشگاه هاوايي عضو اين موسسه بوده است.
تحقیقات وي در زمينه شکل گیری و تشخیص سیستم های سیاره‌يي قابل سکونت از جمله کشف سیاره های قابل سکونت در سیستم های ستارگان دوتایی است.
دكتر حقيقي پور همچنين يك کتاب در مورد سیارات دوتايي ویرایش كرده است و یکی از اعضای گروه کاری سیاره دوتایی از تلسکوپ فضایی کپلر است که در حال جستجو برای سیارات قابل سکونت هستند.
موسسه نجوم دانشگاه هاوایی در مانوآ در شهر هانالولو در ايالت هاوايي آمريكا در سال 1967 تاسیس شده و بر روي کهکشان ها، کیهان شناسی، ستاره ها، سیارات، خورشید تحقيقات مي‌كند.

منبع: ایسنا
(http://media.isna.ir/content/5-191.jpg/6)

marzieh
04-22-2012, 08:24 PM
3971
محققان نجوم دانشگاه اوكلاهاما موفق به شناسایی دو ستاره كوتوله سفید در فاصله ۱۰۰ سال نوری با زمین شدند كه احتمالا جزء قدیمی ترین ستاره های موجود در كیهان محسوب می شوند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در طول سه سال تحقیق و با استفاده از تلسكوپ رصدخانه MDM در نزدیكی توسان ایالت آریزونا، دو ستاره كوتوله سفید WD ۰۳۴۶+۲۴۶ و SDSS J۱۱۰۲۱۷ در صورت های فلكی ثور و دب اكبر كشف شدند.

سن دو ستاره كوتوله سفید بین ۱۱ تا ۱۲ میلیارد سال تخمین زده می شود و به گفته محققان این ستارگان نزدیك ترین نمونه از قدیمی ترین ستاره های كیهان هستند كه پس از انفجار بزرگ (Big Bang) شكل گرفته اند.

ستارگان در آخرین مرحله از تكامل خود با جرم زیاد به سیاهچاله و با جرم كم به كوتوله سفید تبدیل می شوند. كوتوله سفید، ستاره بسیار داغی است كه سوخت هسته ای آن پایان یافته و به مرور زمان دمای خود را از دست می دهد و سرد می شود.

خورشید نیز در مدت پنج میلیارد سال سوخته و به كوتوله سفید بسیار متراكم در اندازه زمین تبدیل خواهد شد.

با اندازه گیری مدت زمان سرد شدن یك كوتوله سفید می توان سن ستاره را تخمین زد.

به گفته پروفسور «كیلیچ» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه اوكلاهاما، روند سرد شدن این دو كوتوله سفید میلیاردها سال ادامه داشته و بر این اساس سن این دو ستاره حدود ۱۲ میلیارد سال است.

محققان با استفاده از تصاویر مادون قرمز تلسكوپ فضایی Spitzer ناسا موفق به اندازه گیری دمای دو كوتوله سفید شدند. دمای سطح دو ستاره سه هزار و ۷۰۰ تا سه هزار و ۸۰۰ درجه سانتیگراد تخمین زده می شود.

نتایج كشف اخیر در مجله Royal Astronomical Society منتشر شده است.


منبع: ایسنا

پیمان اکبرنیا
04-22-2012, 10:12 PM
در آغاز سال میلادی جاری یک کارآفرین و مدیر مؤسسه X-Prize -پیتر دیامندیس- اعلام کرد که او به زودی از شرکت جالبی رونمایی خواهد کرد، استارت‌آپی که می‌خواهد در سیارک‌ها، فعالیت معدن‌کاوی داشته باشد و فلزات گران‌بها را استخراج کند! این کار بیشتر ما را یاد داستان‌های علمی-تخیلی می‌اندازد، اما گویا افراد مهم و مشهور دیگری هم قصد دارند، در برآورده شدن آرزوی دوران کودکی دیامندیس، به او کمک کنند.
این افراد مشهور عبارتند از رئیس فعلی و سابق گوگل -لری پیج و اریک اشمیت- و جیمز کامرون -کارگردان مشهور هالیوود-.

این افراد با همکاری اشخاص دیگری مثل چارلز لویچی -مدیر سابق ناسا در مأموریت‌های سفر به مریخ- شرکت Planetary Ventures را تأسیس کرده‌اند که سه‌شنبه همین هفته در موزه هوانوردی در سیاتل، از اهداف و برنامه‌هایش رونمایی خواهد شد.
در حالی که بعضی‌ها در عملی بودن این پروژه، شک دارند، برخی هم اعتقاد دارند که این پروژه می‌تواند آنها را ثروتمند کند.

منبع:
http://1pezeshk.com/archives/2012/04/backed-space-venture-planetary-resources.html

Mahtabe kavir
04-22-2012, 10:53 PM
سالیجان شریپف، سیصد و هفتاد و پنجمین فضانورد جهان و هشتاد و هشتمین کیهان نورد روس، اواخر هفته پیش برای سفری یک هفته ای به استان سمنان وارد ایران شد.

[/URL][URL="http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/19/006/zimg_001_4-%2Bsalijan%2Bsharifpur.jpg"]http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/19/006/zimg_001_4-%2Bsalijan%2Bsharifpur.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/19/006/zimg_001_4-%2Bsalijan%2Bsharifpur.jpg)
سیروس برزو، محقق تاریخ کیهان‌نوردی و روزنامه نگار علمی مقیم روسیه که شریپف را در این سفر همراهی می‌کند با اعلام این مطلب به خبرنگار فناوری ایسنا گفت: در مدت حضور شریپف در استان سمنان همایش‌ها، نشست‌ها و برنامه های مختلفی در دامغان و دانشگاه‌های شهرهای مختلف استان در زمینه ترویج فضا برگزار می‌شود. {اولین برنامه که روز پنج شنبه در دامغان برگزار ‌شد، همایش کیهان و قرآن بود.}

وی خاطرنشان کرد: شریپف، هشتاد و هشتمین فضانورد روسی و سیصد و هفتاد و پنجمین انسانی است که به فضا سفر کرده است. وی طی دو پرواز فضایی خود 201 روز و 14 ساعت و 48 دقیقه و 53 ثانیه را در فضا سپری کرده که 10 ساعت آن در فضای باز صرف دو راهپیمایی فضایی شده است.

سالیجان شریپف در 24 اوت 1964 در شهر اوزگن در جمهوری قیرقیزستان ( شوروی سابق) به دنیا آمد. دبیرستان را در سال 1981 در همان شهر به پایان رساند. با توجه به علاقه ای که به هوانوردی داشت سعی کرد در آموزشگاه هوانوردی اورنبورگ ثبت نام کند گرچه در این کار موفق نبود ولی دلسرد نشد و به تلاشش ادامه داد. سرانجام موفق شد به آموزشگاه عالی هوانوردی نظامی خارکف راه یابد و در رشته مهندسی هوایی تحصیل را ادامه دهد.

شریپف در سال 1987 این آکادمی را در شته مهندسی و فرماندهی جنگنده های تاکتیکی به اتمام رساند، اما این پایان راه نبود.

وی گرچه در سال1990 برای پرواز های فضایی انتخاب شد در کنار گذراندن تمرین ها و آموزش های بسیار دشوار فضانوردی همچنان به تحصیل ادامه داد و در سال 1995 از دانشکده کاتوگرافی مسکو درجه مهندسی و کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست را دریافت کرد.

وی از سال 1987 تا 1990 به عنوان مربی آموزش خلبانی هنگ هفتم حمل و نقل هوایی دوره های آموزشی برای کارمندان بخش حمل و نقل هوایی و توسعه نیروی هوایی نظامی منطقه آسیای مرکزی در شهر توکماک خدمت کرده است .

از 8 اوت 1990 با پیشنهاد فرماندهی نیروی هوایی روسیه به جمع کیهان نوردان این کشور پیوست. آموزش وی از اکتبر همین سال آغاز شد و تا مارس سال 1992 ادامه یافت . در پایان دوره شریپف با عبور از امتحان بسیار دشوار توانست به طور رسمی عنوان فضانورد را به دست آورد.

از 24 آوریل 1992 او به عنوان فضانورد در گروه های آماده سازی برای پرواز به مجتمع فضایی میر فعالیت می کرد. به دنبال بستن قرارداد همکاری بین سازمان فضانوردی روسیه (روسکاسموس) و سازمان فضانوردی آمریکا (ناسا) از 28 ژوئیه سال 1997 برای پرواز با شاتل فضایی انتخاب شد. از اوت 1997 تا ژانویه سال 1998 او به عنوان متخصص ماموریت خدمه STS-89 در مرکز فضایی جانسون آموزش دید.

وی همچنین از 23 تا 31 ژانویه سال 1998 به عنوان متخصص ماموریت در پرواز شماره شاتل های فضایی با کیهان پیمای اندیور به فضا سفر کرد. هدف اصلی این سفر، الحاق اندیور با ایستگاه «میر» و جایگزینی عضو آمریکایی خدمه پرواز بود. نخستین ماموریت مداری شریپف، هشت روز و 19 ساعت و 46 دقیقه و 54 ثانیه طول کشید.

پس از این سفر، طبق روال معمول، شریپف در چند گروه از خدمه پروازی به عنوان عضو جانشین شرکت کرد و با آنها آموزش دید تا اگر برای یکی از فضانوردان مشکلی پیش آید، وی به عنوان عضو علی البدل کار وی را ادامه دهد.

سرانجام بار دیگر نوبت سفر به فضا به او رسید و به عنوان فرمانده ناو سایوز تی.ام. آ-5 در قالب دهمین گروه اعزامی به ایستگاه فضایی بین المللی به همراه هموطنش یوری شارگین و لروی چیائو از آمریکا راهی مدار زمین شد. این ماموریت در 14 اکتبر سال 2004 آغاز و پس از 192 روز 19 ساعت 1 دقیقه و 59 ثانیه در 24 آوریل 2005 پایان یافت. در طول این پرواز، او دو راهپیمایی فضایی انجام داد که جمعا 10 ساعت طول کشید.

وی از اکتبر 2005 تا مه 2006 به عنوان نماینده از طرف مرکز آموزش کیهان نوردان روسیه در مرکز فضایی جانسن آمریکا آموزش و تمرین کیهان نوردان برای پرواز به ایستگاه فضایی بین المللی را زیر نظر داشت.

شریپف در سال 2008 از پرواز های فضایی کناره گیری کرد اما همچنان در مرکز آموزش کیهان نوردان روسیه در جهت انتقال تجربیات ارزنده خود به فضانوردان جدید و آموزش آنان فعالیت دارد. وی به پاس خدماتش به فضانوردی چندین مدال دریافت کرده که از آن جمله می‌توان به مدال‌های «ستاره طلایی قهرمان فدراسیون روسیه»، مدال «شایستگی در توسعه کیهان»، «ستاره طلا» (نشان قهرمان جمهوری قرقیزستان)، مدال «پرواز فضایی» ناسا و ... اشاره کرد.


منبع: ایسنا

Mojtaba.M
04-23-2012, 06:05 PM
*فضانورد روسی:
دستاوردهای فضایی ایران قابل ستایش است*




http://img.irna.ir/1391/13910204/80092980/80092980-2480143.jpg

فضانورد مسلمان روسی گفت: در سال های اخیر ایران موفق شده است كه كاوشگرها و ماهواره های مختلفی را به فضا بفرستد كه این دستاوردهای فضایی قابل ستایش است.

به گزارش خبرنگار اعزامی ایرنا، 'سالی ژان شریپ اف' فضانورد روسی در اوایل این هفته به كشورمان سفر كرده است . وی پس از ورود به ایران روز یكشنبه به شهر دامغان رفت .

وی یكشنبه شب در جمع محققان و كارشناسان نجوم كشور یادآور شد : كشور ایران در سال های اخیر دستاوردهای فضایی خوبی داشته است و هم اكنون ایران قابلیت اعزام انسان به فضا را دارد .

این فضانورد روسی گفت: جوانان ایرانی برای فضانورد شدن باید پیوسته درس بخوانند و با استعداد موجود در آنها یقین دارم كه به این هدف خواهند رسید.

شریپ اف خاطر نشان كرد: یك فضانورد برای رفتن به فضا باید 10 سال دوره آمادگی بگذراند و در این میان به واسطه دوره های علمی خاص گذرانده شده در زمره دانشمندان قرار می گیرد. هر گروه فضایی برنامه خاص علمی را دنبال می كند و فضانورد باید تحقیقات خاصی را در طول زندگی خود در فضا انجام دهد.

این فضانورد روسی كه هشتاد و هشتمین فضانورد روسی است ، گفت: با گذشت 51 سال از شروع سفرهای فضایی تاكنون، 550 فضانورد به فضا رفته كه هر كدام وظیفه خاصی را در انجام تحقیقات در زمینه فضا انجام داده اند.

شریپ اف افزود : درهنگام بلند شدن سفینه از زمین و دور شدن از این كره خاكی انسان هر لحظه در میان انسان های دیگر تنهاتر و به خدا نزدیك تر می شود.اولین جملات من هنگام بلند شدن سفینه 'اعوذ بالله من الشیطان رجیم' و 'بسم الله الرحمن الرحیم' بود.

وی افزود: در اولین سفر فضایی من به ایستگاه فضایی میر حضور در فضا را تجربه كردم كه در آن شرایط زندگی معمولی به شكل مصنوعی درست شده بود.

شریپ اف درباره نحوه زندگی در ایستگاه فضایی گفت: در ایستگاه فضایی باید شرایط اولیه برای زندگی فراهم شود برای مثال باید اكسیژن تولید كرده و مواد اضافی و گرمای تولید شده از 1000دستگاه موجود در ایستگاه فضایی را دفع كنیم.

وی افزود: همچنین فضانوردان آب و مواد غذایی مخصوصی را با خود می برند كه در آنجا بخشی از آب را می خورند و علاوه براین، آب دفع شده از بدن فضانورد نیز به صورت خاصی تصفیه می شود و مورد استفاده قرار می گیرد .

در این نشست كه در دانشگاه علوم پایه دامغان برگزار شد ، شریپ اف به نمایندگی از فضانوردان روسی مدال خود را به 'علی اصغر خوشنویسان' رییس انجمن نجوم دامغان اعطا كرد.

خوشنویسان نیز به نوبه خود لوح سپاس، نشان شهروند افتخاری و نیز عضویت افتخاری انجمن نجوم دامغان را به این فضانورد روسی اهدا كرد.


منبعایرنا (http://www.irna.ir/Service.aspx?SSID=141&SBID=0)

Astronomy
04-24-2012, 02:41 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">نخستین سفر خصوصی به فضا با تأخیر انجام می‌شود</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">شرکت تجاری که قرار بود نخستین سفر فضایی خصوصی به ایستگاه فضایی را انجام دهد اعلام کرد که این سفر تا یک هفته به تأخیر افتاده و احتمال می‌رود که این سفر تا سوم یا هفتم ماه می ( 14 یا 18 اردیبهشت) انجام نشود.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، شرکت تجاری پرواز فضایی اسپیس اکس (SpaceX) که قرار بود فضاپیمای دراگون را روی موشک راکت 9 از ایستگاه فضایی کیپ کاناورال به فضا پرتاب کند. این فضاپیمای بدون سرنشین در یک مأموریت نمایشی برای مسافران آینده فضایی به ایستگاه بین المللی فضایی و با هماهنگی ناسا، به فضا می رود.
اکنون براساس اعلام این شرکت تجاری این پرواز زودتر از روز سوم ماه می (14 اردیبهشت ماه) صورت نمی پذیرد اما این احتمال هم وجود دارد که این فضاپیما در تاریخ هفتم ماه می (18 اردیبهشت) به فضا برود.
الون ماسک بنیانگذار "اسپیس اکس" و مدیر اجرایی این شرکت اظهار داشته است که این پرواز برای انجام آزمایشهای بیشتری روی کدهای ارتباط مکانیک این فضاپیما به تأخیر افتاده است.
پس از انجام این آزمایشها و آخرین بررسیها این پرواز، نخستین پرواز یک فضاپیمای خصوصی به ایستگاه بین المللی فضایی خواهد بود.
براساس گزارش اسپیس، کریستین براست سخنگوی اسپیس اکس اظهار داشت: پس از بررسی پیشرفتهای اخیر مشخص شد که ما به زمان بیشتری برای انجام آزمایشهای سخت افزاری نیاز داریم. درحالی که انجام این پرواز در روز سوم ماه می (14 اردیبهشت ماه) میسر است اما اگر این پرواز بنابر احتیاط و بررسی موضوعات غیرقابل انتظار چند روز به تعویق افتد، هوشمندانه تر خواهد بود. از این رو پرتاب این موشک با یک هفته تأخیر صورت می گیرد.
شرکت اسپیس اکس با همکاری برنامه سازمان خدمات حمل و نقل مداری ناسا برای انتقال مسافر به ایستگاه بین المللی فضایی آماده می شود تا به عنوان یک تاکسی تجاری فضایی بتواند خدمات شاتلهای بازنشسته را انجام دهد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
04-24-2012, 02:41 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">استخراج مواد خام از خرده سیاره های فضایی</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دانشمندان به زودی طرحهای استخراج مواد خام از خرده سیاره‌های فضایی را رونمایی خواهند کرد تا با حفاریها که انجام می‌شود منابع طبیعی رو به اتمام در زمین از فضا تأمین شود.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، یک گروه از دانشمندان قرار است از طرحهای ماجراجویی جدید فضایی حمایت کنند که این طرحها مورد حمایت جیمز کامرون کارگردان هالیوودی و مدیران بزرگ گوگل چون اریک اشمیت و رام شریرام و همچنین چارلز سیمونی از مدیران سابق مایکروسافت قرار دارد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/785533_orig.jpg

بررسی جهان خلقت: یک گروه از دانشمندان طرح معدن کاری روی خرده سیاره ها را برای یافتن مواد خام رونمایی می کنند
جزئیات این مأموریت فضایی قرار است روز سه شنبه 5 اردیبهشت ماه از سوی شرکت منابع سیاره ای اعلام شود. این طرح طی یک نشست خبری در موزه پرواز سیاتل اعلام می شود و به صورت آنلاین نیز ارائه خواهد شد.
حفاری برای یافتن منابع طبیعی در فضا با هدف فروش این مواد خام به دست آمده از خرده سیاره ها و افزودن تریلیونها دلار به تولید ناخالص ملی صورت می گیرد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/785532_orig.jpg

دانشمندان ناسا اظهار می دارند که مواد خام با میزان غلظت بالا در خرده سیاره ها وجود دارد
کمبود منابع برای مواد خام در سیاره زمین موجب افزایش تورم جهانی و تنش میان ملتها شده است. دانشمندان ناسا با بیان این که مواد خام با میزان غلظت بالا چون مواد تشکیل دهنده سوخت و فلزات ارزشمندی چون آهن و پلاتین در خرده سیاره ها یافت شده که می تواند نیاز زمین به این منابع طبیعی را تأمین کند.
براساس گزارش دیلی میل شرکت منابع سیاره ای به عنوان متصدی اجرای این پروژه طی بیانیه ای اعلام کرده است که هدف این شرکت ایجاد صنعت جدیدی در فضا و تعریف تازه ای از منابع طبیعی است.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/785530_orig.jpg

برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که درحال حاضر این توانایی وجود دارد که بتوان تعداد کافی از خرده سیاره های کوچک نزدیک زمین را شناسایی کرد


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Hadise
04-24-2012, 09:30 PM
توجه توجه توجه

ژاپن تا سال 2050 آسانسور فضایی می سازد‍!


http://persian-star.net/1390/12/17/technology/01.jpg (http://www.persian-star.org/)


شما در سالن سینما ننشسته یا بر روی مبل راحتی تان لم نداده اید، این هم فیلم پیشتازان فضا یا هر فیلم علمی تخیلی دیگری با آن همه ربات و صفینه و این داستانها نیست! حقیقت آن است که دوستان چشم بادامی مان در حال ساخت یک آسانسور فضایی کاملاً واقعی هستند و امید می رود تا سال 2050 آن را افتتاح کنند! بنا به خبر منتشره در روزنامه یومیوری ژاپن، شرکت ساختمانی اوبایاشی قول داده تا نیمه قرن جاری آسانسوری به ارتفاع 36,000 کیلومتر را به بهره برداری برساند.

این کمپانی قصد دارد تا از لوله های کربن نانو که 20 برابر محکم تر از فولاد هستند، برای ساخت کابل مورد نیاز این آسانسور بهره ببرد. قرار است در ساخت این دستگاه از کابلهایی به طول کلی 96,000 کیلومتر برای بالا و پایین بردن اتاقک آسانسور استفاده شود. بدین ترتیب طول کابل مصرفی چیزی در حدود یک چهارم فاصله زمین تا ماه خواهد بود.



http://persian-star.net/1390/12/17/technology/02.jpg (http://www.persian-star.org/)


از این گذشته اتاقک این آسانسور ظرفیت 30 نفر را خواهد داشت و با سرعتی در حدود 200 کیلومتر در ساعت مسافت 36,000 کیلومتری بین مبداء و مقصد را طی خواهد کرد. در همین رابطه یکی از اعضای شرکت اوبایاشی اعلام کرده است که: در حال حاضر نمی توانیم رقم دقیقی از هزینه کلی این پروژه را محاسبه و اعلام نماییم. با این وجود، تمام توان خویش را صرف تحقق این رویا خواهیم نمود.

البته با پشتکاری که از دوستان ژاپنی مان سراغ داریم هیچ بعید نیست پیش از تاریخ اعلامی بتوانند آسانسور علمی تخیلی خود را بسازند. ولی نباید از یاد ببریم که بالا و پایین رفتن با این آسانسور نه تنها قدری برای جیب ما گران تمام می شود که احتمالاً باید در صف انتظار طولانی چند صد کیلومتری نیز بیایستیم!

منبع : زومیت

Astronomy
04-25-2012, 10:50 AM
<table id="tblNews" width="100%" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">تصاویری از حرکت درخشان اجسام اسرارآمیز به داخل حلقه‌های زحل</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">مدارپیمای کسینی ناسا از اجسام اسرار آمیزی تصویر برداری کرده که درحال عبور و پیوستن به حلقه بیرونی زحل، رد درخشان و زیبایی از خود به جای می‌گذارند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، اشیاء اسرار آمیزی که حلقه های اطراف زحل را تشکیل داده 6 کیلومتر در ساعت حرکت می کنند اما رد آنها به 177 کیلومتر می رسد. این اشیاء گلوله های برفی هستند که توسط برخی از 60 قمر زحل چون پرومتئوس ایجاد می شوند.
این گلوله های برفی درحال فرورفتن به داخل حلقه F زحل به عنوان بیرونی ترین حلقه اصلی زحل با شعاع 140هزار متری تصویر برداری شده اند.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/786417_orig.jpg

از چپ به راست در ردیف بالایی، مسیرهای به جای مانده در این تصاویر، 28 و 154 کیلومتر طول دارند؛ در ردیف پایین، از چپ به راست این مسیرها 69 و 51 کیلومتر طول دارند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/786418_orig.jpg

تغییر ناگهانی در حلقه پرچین و شکن F زحل در این مجموعه تصاویر به نمایش گذاشته شده است
کارل مورای از گروه تصویربرداری کسینی در دانشگاه کوئین مری لندن اظهار داشت: فکر می کنم که حلقه F، عجیب ترین حلقه زحل است و آخرین نتایج کسینی نشان می دهد که چگونه حلقه F حتی پویاتر از چیزی شده که ما فکر می کردیم.
وی افزود: این نتایج نشان می دهد که منطقه حلقه F شبیه به یک مجموعه پرسروصدا اجسامی است که ابعاد آنها از 500 متر به اندازه قمرهایی چون پرومتئوس چند صد کیلومتری می رسد که این مجموعه تصاویر خارق العاده ای ایجاد کرده است.
براساس گزارش دیلی میل، دانشمندان پیشتر می دانستند که اجسام نسبتا بزرگ چون پرومتئوس که 148 کیلومتر طول دارند می توانند شبکه ها، موجها و گلوله های برفی در حلقه F تشکیل دهد، اما دانشمندان نمی دانستند که برسر این گلوله های برفی پس از تشکیل چه خواهد آمد.
بی تردید برخی توسط برخورد یا نیروهای جزر و مدی در مدار خود اطراف زحل متلاشی می شدند، اما اکنون دانشمندان مشاهده کرده اند که برخی از انواع کوچک آنها باقی می ماند و مدارهای مختلف آنها به این معنا است که این گلوله های برفی به حلقه F ملحق می شوند.
به نظر می رسد که این اجسام کوچک با حلقه F در سرعت متوسطی چون 2 متر در ثانیه برخورد دارند. این برخورد موجب می شود که ذرات یخ درخشانی از آنها خارج از حلقه F به جای بماند و مسیر 40 تا 180 کیلومتری براقی خلق شود.
تحقیقات این گروه به واسطه مشاهده یک مسیر کوچک براق در تصویری که در ژانویه 2009 گرفته بود شکل گرفت، آنها با استفاده از تصاویر کسینی توانستند به این مسئله پی ببرند که آیا این پدیده متداول است یا خیر.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/786415_orig.jpg

حلقه های اطراف زحل در 74 هزار کیلومتر درفضا گسترده شده اند
لیندا اسپیلکر از دانشمندان پروژه کسینی مستقر در رانش جت ناسا در کالیفرنیا اظهار داشت: مطالعات کسینی جدا از این که زیبایی عجیب حلقه F را به ما نشان می دهد، کمک می کند که فعالیتهایی را هنگام بیرون آمدن منظومه شمسی از گرد و خاکهای مشابه مشاهده کنیم. بی صبرانه در انتظار هستیم تا ببینیم کسینی در رابطه با حلقه های زحل چه چیزهای جدیدی را به ما نشان می دهد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Hadise
04-26-2012, 04:32 PM
نخستین سفر خصوصی به فضا با تأخیر انجام می‌شود

شرکت تجاری که قرار بود نخستین سفر فضایی خصوصی به ایستگاه فضایی را انجام دهد اعلام کرد که این سفر تا یک هفته به تأخیر افتاده و احتمال می‌رود که این سفر تا سوم یا هفتم ماه می ( 14 یا 18 اردیبهشت) انجام نشود.



http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/002/zimg_001_8-%2Bsafar%2Bbe%2Bfaza.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/002/zimg_001_8-%2Bsafar%2Bbe%2Bfaza.jpg)

شرکت تجاری پرواز فضایی اسپیس اکس (SpaceX) قرار بود فضاپیمای دراگون را روی موشک راکت 9 از ایستگاه فضایی کیپ کاناورال به فضا پرتاب کند. این فضاپیمای بدون سرنشین در یک مأموریت نمایشی برای مسافران آینده فضایی به ایستگاه بین المللی فضایی و با هماهنگی ناسا، به فضا می رود.

اکنون براساس اعلام این شرکت تجاری این پرواز زودتر از روز سوم ماه می (14 اردیبهشت ماه) صورت نمی پذیرد اما این احتمال هم وجود دارد که این فضاپیما در تاریخ هفتم ماه می (18 اردیبهشت) به فضا برود.

الون ماسک بنیانگذار "اسپیس اکس" و مدیر اجرایی این شرکت اظهار داشته است که این پرواز برای انجام آزمایشهای بیشتری روی کدهای ارتباط مکانیک این فضاپیما به تأخیر افتاده است.

پس از انجام این آزمایشها و آخرین بررسیها این پرواز، نخستین پرواز یک فضاپیمای خصوصی به ایستگاه بین المللی فضایی خواهد بود.

براساس گزارش اسپیس، کریستین براست سخنگوی اسپیس اکس اظهار داشت: پس از بررسی پیشرفتهای اخیر مشخص شد که ما به زمان بیشتری برای انجام آزمایشهای سخت افزاری نیاز داریم. درحالی که انجام این پرواز در روز سوم ماه می (14 اردیبهشت ماه) میسر است اما اگر این پرواز بنابر احتیاط و بررسی موضوعات غیرقابل انتظار چند روز به تعویق افتد، هوشمندانه تر خواهد بود. از این رو پرتاب این موشک با یک هفته تأخیر صورت می گیرد.

شرکت اسپیس اکس با همکاری برنامه سازمان خدمات حمل و نقل مداری ناسا برای انتقال مسافر به ایستگاه بین المللی فضایی آماده می شود تا به عنوان یک تاکسی تجاری فضایی بتواند خدمات شاتلهای بازنشسته را انجام دهد.


منبع: خبرگزاری مهر

Hadise
04-26-2012, 04:43 PM
مریخ نوردان و خطر آسیب دیدگی dna

فضانوردان آینده که قرار است به ماموریت مریخ بروند با خطر تغییرات عمومی در سلامت dna خود مواجه هستند

به گفته یک دانشمند روسی قرار گرفتن در معرض پرتوهای مخرب، دلیل اصلی این آسیب دیدگی است.

آناتولی گریگوریف معاون فرهنگستان علوم روسیه در سمپوزیوم بین المللی آزمایش زمینی شبیه سازی سفر به سیاره مریخ موسوم به مریخ - 500 ، گفت: تحقیقات نشان می‌دهد فضانوردان بر روی سطح مریخ شاهد تاثیرات مخربی بر سلامت خود خواهند بود. از جمله این مشکلات می‌توان به آریتمی قلبی، کاهش ثبات و عملکرد، اختلالات حسی و همچنین عواقب بلند مدت‌تری در شکل تغییراتی در سطح dna واز دست دادن مواد معدنی بافت استخوان اشاره کرد.

به گفته این محقق، علاوه براین فضانوردان احتمالا با مجموعه‌ای از عوامل روان- فیزیکی مضر از جمله کاهش فعالیت حرکتی بدن، یکنواختی و ناامیدی نیز در طول سفر به مریخ مواجه خواهند شد.

آزمایش منحصر به فرد مریخ -500 که در مسکو انجام شد، چهارم نوامبر به پایان رسید. هدف از این آزمایش انتخاب و استخدام چند نفر از داوطلبان پرواز به مریخ بود که در آن 6 مرد به مدت 520 روز در یک فضاپیمای مهر و موم شده، سفر فضایی به مریخ را شبیه سازی کردند.

سلامت تمامی شرکت کنندگان شبیه سازی زمینی ماموریت به مریخ در مودول آزمایشگاهی، کاملا حفظ شده بود.


منبع: ایرنا

Hadise
04-26-2012, 04:50 PM
اروپای مرکزی و خاورمیانه را از فضا ببینید

ناسا مجوعه تصاویر زیبایی از نقاط مختلف سیاره زمین منتشر کرده که از سوی فضانوردان از ماه نوامبر تاکنون گرفته شده است


http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_001_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_001_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza.jpg)
تصویر اروپای مرکزی و خاورمیانه توسط گروه اکتشاف 30 که از ماه نوامبر در ایستگاه بین المللی فضایی
اقامت دارند

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_002_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza2.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_002_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza2.jpg)
ثبت تصویر ستاره دنباره دار Lovejoy در ماه نوامبر توسط دوربین از ایستگاه بین المللی

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_003_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza3.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_003_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza3.jpg)
شفق جنوبی بر فراز اقیانوس هند که از ارتفاع 386 کیلومتری گرفته شده است

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_004_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza4.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_004_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza4.jpg)
فضانوردهای ایستگاه بین المللی فضایی از زمان خود برای انجام تحقیق و ارسال تصاویر خیره کننده از زمین استفاده میکنند

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_005_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza5.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_005_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza5.jpg)
برفراز آسمان قاره آفریقا طوفانهای واضحی از ایستگاه فضایی به چشم می خورد

http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_006_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza6.jpg (http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/26/006/zimg_006_4-%2Bkhavarmiane%2Baz%2Bfaza6.jpg)
شمال آفریقا تا شرق کانادا

این مجموعه تصاویر زیبا در قالب یک ویدئو منتشر شده است. این ویدئو 4 دقیقه‌ای، تصاویر گرفته شده از زمین از ایستگاه بین المللی فضایی را نشان می‌دهد که از سوی گروه اکتشاف 30 گرفته شده که در نوامبر به ایستگاه بین المللی فضایی رفتند.

این تصاویر نشان دهنده نور و سیستم‌های هوایی واضح سطح زمین طی پنج ماه گذشته است.

تصویر شفق جنوبی روی اقیانوس هند و ستاره دنباله دار Lovejoy بر فراز آسمان قاره آفریقا از تصاویر شگفت انگیز این مجموعه است.

این گروه با استفاده از یک دوربین ویژه با نور کم از ایستگاه بین المللی با ارتفاع 386 کیلومتری از زمین عکسبرداری کرده‌اند.

ایستگاه بین المللی فضایی مقر فضانوردهای 15 کشور است و از یک دهه گذشته 24 ساعت در شبانه روز فعال بوده است.

ایستگاه بین المللی فضایی در کنار ارسال این تصاویر نفس گیر به زمین تحقیقات علمی و پاسخ به برخی از ناشناخته‌ها به جهان هستی را نیز ارائه کرده‌اند.

هدف از فعالیت این ایستگاه فضایی وجود یک آزمایشگاه و رصدگاه است که به عنوان پایگاه مأموریت‌های آینده به ماه، سیاره مریخ و خرده سیاره‌های نزدیک به خورشید عمل می‌کند.

عکاسی با وقفه زمانی (Time-lapse) تکنیکی است که به وسیله آن فرکانسی که فریم‌ها گرفته می‌شوند بسیار کمتر از چیزی است که ارائه شده است. وقتی این تصاویر با سرعت بالا به نمایش گذاشته شود، این حس را به مخاطب القا می‌کند که این تصاویر در حال حرکت هستند.


منبع:هوپا - خبرگزاری مهر

mobi
04-26-2012, 10:30 PM
ماهواره GeoEye تصاویری با وضوح بالا برای برنامه‌های "گوگل ارث" و "گوگل مپ" فراهم می‌کند و روزانه حدود 700 هزار کیلومتر مربع از سطح زمین را تصویربرداری می کند، مساحتی که از نظر اطلاعات جغرافیایی معادل مساحت ایالت تگزاس در آمریکا است.


http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92171_733.jpg (http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92171_733.jpg)

این تصویر زمینهای یخی نزدیک جزیره آلاید را نشان می دهد که جزیره ای است که عمدتا با یخ پوشیده شده است این جزیره با 120 کیلومتر طول و 32 کیلومتر عرض در طرف شمالی خلیج مارگاریت در ساحل غربی شبیه جزیره قطب جنوب واقع شده است



http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92172_620.jpg (http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92172_620.jpg)

محل ذخایر طبیعی "تورا پوینت" با 603 هکتار مساحت که در سواحل جنوبی خلیج بوتانی در کرنل ، جنوب سیدنی استرالیا قرار دارد


http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92173_973.jpg (http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92173_973.jpg)


شاتل فضایی اندیور که از سکوی پرتاب 39A در مرکز فضایی کندی، فلوریدا ناسا در انتظار پرتاب به ایستگاه بین المللی فضایی است، این سفر آخرین سفر شاتل اندیور بود


http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92174_894.jpg (http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92174_894.jpg)


شهر سن ژاپن در تصویری با کیفیت بالای ماهواره GeoEye


http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92175_662.jpg (http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/2/7/92175_662.jpg)





منبع:مهر

mobi
04-26-2012, 10:36 PM
کشف پدیده ای عجیب در خورشید


درك چگونگي رصد اين سلولها مي‌تواند به ارائه سرنخهايي از ميدانهاي مغناطيسي در حال تغيير در مرز گودالهاي تاجي و چگونگي تاثيرگذاري آنها بر انتشار ثابت مواد خورشيدي موسوم به توفانهاي خورشيدي از اين گودالها بپردازد.
دانشمندان در رصدهاي خود بر روي خورشيد، متوجه الگويي از سلولهايي با مركز درخشان و مرزهاي تاريك در تاج يا جو خورشيدي شده‌اند.

به گزارش فردا به نقل از ايسنا؛‌ طبق اين رصدها كه در پاييز 2011 توسط رصدخانه ديناميك خورشيدي ناسا انجام شده، اين سلولها تا حدي شبيه به الگوي سلولي موجود در سطح خورشيد بوده اما كشف اين الگوها در بخش بالايي جو خورشيد تا حدي عجيب بنظر مي‌رسد.

خصوصيات اين ويژگيهاي خورشيدي موسوم به سلولهاي تاجي كه تا كنون گزارش نشده بود، در مجله Astrophysical منتشر شده است.


http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/1/23/90683_590.jpeg (http://www.fardanews.com/files/fa/news/1391/1/23/90683_590.jpeg)


اين سلولهاي خورشيدي در مناطقي ميان گودالهاي تاجي سردتر و كم‌تراكم‌تر و كانالهاي رشته‌اي نمايشگر مرز ميان بخشهاي ميدانهاي مغناطيسي رو به بالا و پائين رخ مي‌دهند.

درك چگونگي رصد اين سلولها مي‌تواند به ارائه سرنخهايي از ميدانهاي مغناطيسي در حال تغيير در مرز گودالهاي تاجي و چگونگي تاثيرگذاري آنها بر انتشار ثابت مواد خورشيدي موسوم به توفانهاي خورشيدي از اين گودالها بپردازد.

در زمان كشف اين سلولها در سال 2011، فضاپيماهاي رصدخانه ديناميك خورشيدي و استريو A و B هر كدام به رصد نماي متفاوتي از خورشيد مي‌پرداختند. از اين رو پس از اين كه گردش 27 روزه خورشيد باعث بالا آمدن سلولهاي تاجي به بالاي اين ستاره شد، ابتدا استريو B، سپس رصدخانه ديناميك خورشيدي و در آخر استريو A موفق به ثبت طبيعت سه‌بعدي اين سلولها شدند.

محققان دريافتند كه دسته‌هاي ميدان مغناطيسي در مركز اين سلولها قرار گرفته كه باعث تمايز اين سلولهاي تاجي از سلولهاي سوپرگرانوله مي‌شوند كه ميدانهاي مغناطيسي در مرزهاي آنها قرار مي‌گيرند.

كشف سلولهاي تاجي باعث افزايش دانش سازه‌هاي مغناطيسي تاج خورشيد شده است. در آينده پژوهشهاي بيشتر در اين زمينه مي‌تواند درك دانشمندان را از تغييرات مغناطيسي در مرزهاي گودالهاي تاجي و تاثير آنها بر توفانهاي خورشيدي و آب‌وهواي فضاي زمين ارتقا بخشد.

Astronomy
04-27-2012, 01:50 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" height="1231" width="1194"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">مشاهده جریان‌های گدازه‌ای بر سطح مریخ/ شواهد فعالیت آتشفشانی سیاره سرخ</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">یک محقق علوم فضا، در مشاهدات علمی خود جریان گدازه مانندی را چون حلقه های طنابی مارپیچ در نزدیکی خط استوای مریخ مشاهده کرده است که برای نخستین بار ویژگی‌های زمین شناسی خارج از زمین را نشان می‌دهد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، طرحهای مارپیچی آتشفشانی در سیاره زمین در کف اقیانوس آرام قابل مشاهده است، در حالی که این جریان گدازه ای در نقاط بسیاری در مریخ مشاهده شده است و هیچ کدام شباهتی به جریانهای گدازه ای که پیش از این مشاهده شده، ندارد.
آندرو رایان فارغ التحصیل دانشگاه ایالتی آریزونا که این جریانهای گدازه ای را در سطح مریخ مشاهده کرده در گفتگو با مجله ساینس اظهار داشت: از مشاهده این حلقه های مارپیچ مانند شگفت زده شدم.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/787244_orig.jpg
تصویر منتشر شده ناسا که نشان دهنده جریانها گدازه ای مارپیچ روی سطح مریخ است، این جریانهای گدازه ای عامل ایجاد دره هایی روی سطح سیاره سرخ شده اند
ابعاد این جریانهای گدازه ای مارپیچ مریخ به 30 متر می رسد که بزرگتر از نمونه های مشابه در زمین است و نشان می دهد که در مریخ فعالیتهای آتشفشانی وجود داشته است، از نظر زمین شناسی این فعالیت آتشفشانی طی 20 میلیون سال گذشته رخ داده است.
بیش از یک دهه است که دانشمندان درباره این دره های پرپیچ و خم نزدیک خط استوای مریخ بحث و گفتگو کرده اند که آیا این فرآیندها ناشی از فعالیتهای آتشفشانی است یا توسط یخ به وجود آمده است.
ریان به عنوان بخشی از یک پروژه دانشگاهی خود 100 تصویر با وضوح بالا را که توسط مدارپیمای اکتشافی مریخ گرفته شده را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد. این مدارپیما سطح مریخ را از سال 2006 رصد کرده و از آن عکاسی کرده است. وقتی ریان تصویری را برای دومین بار مورد بررسی قرار می داد به طرحهایی باقی مانده از جریانهای مارپیچ گدازه ای برخورد که ابعاد آنها بین 4 تا 30 متر تخمین زده می شود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/04/787242_orig.jpg

تصویر منتشر شده از ناسا در روز پنجشنبه 7 اردیبهشت ماه که طرحهای به جامانده از جریانهای گدازه ای را نشان می دهد که در نزدیکی منطقه استوایی مریخ گرفته شده است و تحلیل این تصاویر حاکی از فعالیت آتشفشانی در مریخ است
وی با اشاره به این که ممکن است این طرحها روی سطح مریخ به دلیل این که شبیه بافت زمینی بوده نادیده گرفته شده باشد، گفت: این طرحهای مارپیچی شبیه جریانهای گدازه ای هاوایی است از این رو می توان گدازه را عامل ایجاد آن دانست، نه یخ.
دیوید پیج از دانشمندان نجومی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس اظهار داشت: این تحقیقات جدید شواهد متقاعدکننده ای ارائه داده است که طرحهای عجیب مریخ به واسطه فعالیت آتشفشانی ایجاد شده است.
وی افزود: این تصاویر نشان دهنده تاریخ زمین شناسی پیچیده مریخ است.
دانشمندان اعتقاد دارند که رودخانه هایی از مواد مذاب از دره های مریخی عبور کرده و این طرحهای مارپیچی را شکل داده اند و این گدازه ها وقتی سرد شده اند طرحهای مارپیچی را شکل داده اند.
درحال حاضر هیچ شواهدی از فعالیتهای آتشفشانی امروز مریخ وجود ندارد اما براساس اظهارات ریان این احتمال وجود دارد که این جریانهای گدازه ای در نقاط دیگری از این سیاره سرخ وجود داشته باشد.


منبع: مهر
________________________
پ ن: این دو روزی که نبودم انگار دوستان خبرگزاری خوب جای منو خالی کردند :دی

</td></tr></tbody></table>

marzieh
04-28-2012, 06:21 PM
كپسول فضایی «سایوز» حامل سه فضانورد روس و آمریكایی روز جمعه با موفقیت در پایگاه فضایی بایكونور قزاقستان به زمین نشست.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «آنتون شكاپلروف» و «آناتولی ایوانیشین» فضانوردان روس به همراه «دانیل بوربانك» فضانورد ناسا عصر روز جمعه پس از گذراندن یك مأموریت ۱۶۳ روزه با كپسول فضایی سایوز به زمین بازگشتند.

فرماندهی ایستگاه بین المللی كه پیش از این بر عهده «بوربانك» بود به «اولك كونوننكو» فضانورد روس سپرده شد كه قرار است تا ماه جولای به همراه «دان پتیت» فضانورد ناسا و «آندره كویپزر» فضانورد هلندی در فضا حضور داشته باشند.

سه فضانورد جدید از كشورهای روسیه و آمریكا نیز ۲۷ ماه می (هفتم خرداد) توسط فضاپیمای سایوز به فضانوردان مستقر در ایستگاه بین المللی ملحق خواهند شد؛ همچنین طبق برنامه ریزی های صورت گرفته فضاپیمای دراگون به عنوان نخستین فضاپیمای باری خصوصی اوایل ماه می به ایستگاه بین المللی پرتاب خواهد شد.

با بازنشسته شدن شاتل فضایی آمریكا، سایوز تنها فضاپیمای موجود برای انتقال فضانوردان به ایستگاه بین المللی (iss) محسوب می شود.
منبع: خبرگذاری ایسنا

Hadise
04-29-2012, 02:49 PM
آیا سونامی خورشیدی در راه است؟

دانشمندان طوفان خورشیدی عظیمی را برای سال 2013 پیش‌بینی می‌کنند.
(http://www.hupaa.com/db/pages/2012/04/29/008/zimg_001_2-%2Bsolar-tsunami.jpg)

به گزارش روزنامه لوموند، ستاره‌شناسان می‌گویند که فعل و انفعالات خورشید هر یازده سال یکبار به اوج خود می‌رسد و ممکن است که این روند در دوره‌های بعدی شدت گیرد.

با این فرض و با توجه به اینکه اکنون در بیست و چهارمین دوره طوفان‌های شمسی هستیم، در سال 2013 احتمالا شاهد شدیدترین فعالیت‌های خورشیدی طی دو قرن گذشته خواهیم بود.

به گفته نویسنده لوموند، فوران گدازه‌های خورشیدی که در سال 2013 به بالاترین حدّ خود می‌رسد، موجب به وجود آمدن "حباب‌های صابونی" عظیم الجثه‌ای می‌شود که اندازه هر یک از آنها بزرگتر از سیاره مشتری است. با ترکیدن این "حباب‌های آتشین" بخشی از محتوای آنها که واجد بار الکتریکی سنگینی است، آزاد شده، به طرف زمین پرتاب می‌شود. این پرتاب موجب می‌شود که میلیاردها ذره الکتریکی یونیزه و باردار به سوی زمین سرازیر شود.

فوران گدازه‌های خورشیدی که در سال 2013 به بالاترین حدّ خود می‌رسد، موجب به وجود آمدن "حباب‌های صابونی" عظیم الجثه‌ای می‌شود که اندازه هر یک از آنها بزرگتر از سیاره مشتری است.

غالباً طی یک طوفان خورشیدی از این نوع بیش از یک میلیارد تن ذره با سرعت چندین هزار ساعت در ثانیه به سمت کره خاکی حرکت می‌کند. خوشبختانه میدان مغناطیسی زمین بخش اعظم این ذرات گداخته و باردار را دفع می‌کند. اما از آنجایی که میدان مذکور کاملاً عایق نیست، بخشی از ذرات الکتریکی خورشیدی به جو زمین نفوذ می‌کند. تشکیل شفق‌های بزرگ قطبی در شمالگان یا جنوبگان از عوارض همین نفوذ است.

بدین ترتیب فقط در ماه مارس گذشته، جوّ فوقانی زمین 26 میلیارد کیلووات انرژی دریافت کرد. باز خوشبختانه بخشی از این انرژی انبوه به جو تحتانی زمین نمی‌رسد و دوباره به فضا رانده می‌شود. اما قطعاً همه آن انرژی متراکم سرنوشت فوق را نمی‌یابد.

به عنوان نمونه در ماه مارس سال 1989 میلادی ابر عظیمی از ذرات خورشیدی سه روز پس از انفجار در مبدأ، به جو زمین نفوذ کرد و شفق‌های گسترده‌ای را در قطب شمال به وجود آورد. گستره این شفق‌ها تا حدی بود که حتی در ایالات جنوبی امریکا دیده شد. ساعت‌های متمادی قطعی برق در شهرهای شمالی قاره یکی از عوارض این نفوذ خورشیدی بود. فقط در ایالت کبک کانادا خسارت‌ها تا دو میلیارد دلار برآورد شد.

با این حال ابعاد طوفان 1989 در مقایسه با طوفان خورشیدی 1859 ناچیز بود. در آن سال گستره دید شفق‌های شمالی تا ونزوئلا رسید و انفجارهای متعددی در سیم‌های تلگراف رخ داد.

اکنون دانشمندان بر این باورند که طوفان خورشیدی سال آینده شبیه نمونه 150 سال قبل است، با این تفاوت که زندگی امروز بشر مملوّ از وسایل برقی و شبکه‌های الکتریکی است. حمل و نقل هوایی زمینی و دریایی، شبکه‌های بانکی و مالی، وسایل ارتباط جمعی، اینترنت و ماهواره‌ها و ده‌ها بخش دیگر از عرصه‌های زندگی انسان متکی به برق است.

بنابراین در صورت وقوع حادثه‌ای مشابه سال 1859 دیگر آن را نه طوفان بلکه باید سونامی خورشیدی نام نهاد.


منبع: همشهری آنلاین

Hadise
04-29-2012, 03:13 PM
احتمال تنها بودن بشر در جهان هستی قدرت گرفت

سازمان ناسا می‌گوید میلیاردها سیاره در کهکشان راه شیری وجود دارند اما مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد وجود حیات در این سیاره ها تنها تفکری خوشبینانه است.

دو دانشمند دانشگاه پرینستون با استفاده از تکنیکی آماری به نام "تحلیل بایسیان" به این نتیجه رسیدند احتمال اینکه سیاره زمین یکی از استثناهای طبیعت باشد که حیات در آن به شکلی غیرعادی سریع شکل گرفته بسیار زیاد است و به صورت میانگین،‌ احتمال وجود حیات در سیاره‌های بیگانه بسیار کم است.

به گفته "ادوین ترنر" و "دیوید اشپیگل" دو دانشمند دانشگاه پرینستون،‌ شواهد فسیلی نشان می‌دهند که حیات بر روی زمین بسیار سریع شکل گرفته است و همین باعث شده افراد گمان ببرند شکل گیری حیات در همه جای جهان هستی بسیار رایج است،‌ اما نکته اینجا است که دانش درباره حیات بر روی زمین نمی‌تواند حقایق اصلی درباره احتمال وجود حیات در سیاره‌های بیگانه را بازگو کند.

به گفته این دانشمندان،‌ اطلاعات درباره احتمال وجود حیات در پیش فرض‌هایی که دانشمندان برای این پدیده در ذهن دارند ریشه دارد و بسیاری از خوشبینانه ترین نتیجه گیری‌ها بر اساس این پیش فرض‌ها مطرح شده‌اند. ترنر می‌گوید در صورتی که دانشمندان اینگونه فرض کنند که احتمال وجود حیات بر روی سیاره‌های بیگانه مشابه حیات زمین بسیار بالا است در این صورت نتایج آنها به گونه‌ای خواهد بود که از احتمال وجود حیات پشتیبانی خواهد کرد.

ماهواره‌ها و تلسکوپ‌های فضایی به تازگی سیاره‌های مختلفی را رصد کرده‌اند که از نظر ابعاد و ساختار به زمین شباهت داشته و در منطقه قابل سکونت ستاره خود در حرکتند،‌ به صورت ویژه می‌توان به کشفیات تلسکوپ فضایی کپلر اشاره کرد که در ماه دسامبر موفق به رصد سیاره کپلر 22b ،‌ سیاره‌ای در فاصله 600 سال نوری از زمین و اولین سیاره‌ای که در منطقه قابل سکونت از ستاره شبه خورشیدی‌اش در حرکت است. یک هفته پس از این کشف ناسا از کشف دو سیاره جدید و هم اندازه زمین به نام‎های کپلر 20e و کپلر 20f خبر داد و در آوریل سال 2012 اخترشناسان ناسا اعلام کردند موفقیت‌های پی در پی کپلر می‌تواند به این معنی باشد که می‌توان تا سال 2014 "زمین بیگانه" را با داشتن حیاتی مشابه کشف کرد.

به گفته اشپیگل،‌ با وجود اینکه این کشفیات میزان انتظارات برای یافتن حیات بر روی سیاره‌ای شبه زمینی را افزایش داده است،‌ اما این اطلاعات نمی‌توانند شواهدی دقیق درباره آنچه حقیقتا وجود دارد یا وجود ندارد،‌ ارائه کنند و تنها دانش انسان از شکل گیری حیات بر روی زمین است که بر روی آنها منعکس شده و احتمال کشف حیات بیگانه را در ذهن دانشمندان افزایش می‌دهد.


منبع: همشهری آنلاین

Astronomy
04-29-2012, 08:15 PM
جدیدترین معمای کیهانی: کهکشان‌های نخستین چند ستاره داشتند؟
برای تخمین جرم کهکشان‌ها، اخترشناسان نور مشاهده شده آنها را با استفاده از یک ضریب تبدیل به جرم تبدیل می‌کنند. اما اکنون مشخص شده که تبدیلی که ده‌ها سال است اخترشناسان استفاده ‌می‌کنند، غلط است.


محمود حاج‌زمان: تصویر زیر متعلق به خوشه ستاره‌ای اومگا قنطورس واقع در کهکشان راه شیری است. در این تصویر، ستارگان جوان به رنگ آبی و ستارگان پیر به رنگ قرمز دیده می‌شوند. با این وجود، در کهکشان‌های دوردست‌تر محال است که بتوان ستارگان کم‌نور را مشاهده کرد. اکنون مشخص شده است که برخی از دورترین کهکشان‌های عالم از آنچه که اخترشناسان گمان می‌کردند، ستارگان بیشتری دارند.
به گزارش نیوساینتیست، (http://www.newscientist.com/blogs/shortsharpscience/2012/04/early-galaxies-are-strangely-s.html)تنها اطلاعاتی که دانشمندان از کهکشان‌ها بدست می‌آورند، از نور ستارگان آنها حاصل می‌شود. اما ستارگان تمام جرم یک کهکشان را تشکیل نمی‌دهند. بخشی از جرم کهکشان مربوط به ماده تاریک است که نامرئی است و مستقیما قابل اندازه‌گیری نیست.
برای دور زدن این مشکل، اخترشناسان عموما جرم کهکشان را بر اساس ترسیم نحوه حرکت ستارگان آن نسبت به یکدیگر تخمین می‌زنند. آنها میزان جرم مرئی را با جرم کلی مقایسه می‌کنند، و فرض می‌کنند که باقی جرم کهکشان باید از ماده تاریک تشکیل شده باشد.
اگرچه این روش استاندارد اخترشناسان است، اما اکنون مشخص شده که این روش مشکل بزرگی دارد. میشل کاپلاری، اخترشناسان دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «برای تخمین دقیق جرم کهکشان‌ها، ما همیشه از یک ضریب تبدیل استفاده می‌کنیم تا نور را به جرم تبدیل کنیم. اما تبدیلی که ما ده‌ها سال بود استفاده می‌کردیم غلط است.»
http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/8-2-1391/IMAGE634711494672761437.jpg
کاپلاری کشف کرد که رابطه بین نور مرئی و جرم ستاره‌ای برای تمام کهکشان‌ها یکسان نیست، این رابطه از یک نوع کهکشانی به نوع دیگر تغییر می‌کند. این عدم تطابق برای دورترین کهکشان‌ها بدتر است، و میزان ستارگان این کهکشان‌ها سه برابر چیزی است که انتظار می‌رود. در این کهکشان‌های دوردست، اخترشناسان ستارگان بی‌فروغ و کم‌نور –همانند ستارگان قرمز تصویر بالا- را در محاسبات خود در نظر نمی‌گرفتند.
این موضوع معمای کیهانی جدید را مطرح کرده است: زمانی‌که ما به کهکشان‌های دوردست نگاه می‌کنیم، آنها را به شکلی مشاهده می‌کنیم که مربوط به دوران جوانی آنها است؛ اما چطور این کهکشان‌های پرستاره در اوایل دوران زندگی خود تا این اندازه بزرگ شده‌اند؟ کاپلاری می‌گوید: «آنها بایستی از آنچه که مردم تصور می‌کردند سریع‌تر رشد کرده باشند.»


منبع: خبرآنلاین

Mojtaba.M
04-30-2012, 01:39 PM
آخرین پرواز شاتل فضایی اینترپرایز


روز جمعه و با پرواز بر فراز هواپیمای بوئینگ 747 ناسا، آخرین برگ از پرونده شاتل فضایی اینترپرایز رقم خورد. شاتل اینترپرایز اولین شاتلی بود که ساخته شد و فقط 1 بار به طور آزمایشی پرواز کرد.


http://khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/8-2-1391/IMAGE634712455067856281.jpg


جمعه گذشته، شاتل فضایی اینترپرایز آخرین سفر هوایی خود را پیش از انتقال به موزه بر فراز شهر نیویورک انجام داد. شاتل اینترپرایز که اولین شاتل ساخته شده بود، در سال 1976 / 1355 تکمیل شد و فقط یک بار برای پروازهای آزمایشی جوی از آن استفاده شد. این شاتل بدون موتور و سپر حرارتی ساخته شد و به همین دلیل بر خلاف سایر شاتل‌های فضایی، هیچ‌گاه به ماموریت‌های فضایی نرفت. از روی این شاتل بود که نخستین نمونه عملیاتی شاتل‌ها یعنی شاتل فضایی کلمبیا ساخته شد.



http://khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/8-2-1391/IMAGE634712455353960784.jpg


هفته پیش، شاتل اینترپرایز جای خود را در موزه هوانوردی واشنگتن به شاتل دیسکاوری داد. آژانس فضایی آمریکا (ناسا) اعلام کرده است که شاتل اینترپرایز پس از پرواز به فرودگاه بین‌المللی جان اف. کندی، ماه ژوئن / خردادماه به موزه دریا، هوا و فضا اینترپید (USS Intrepid Museum) منتقل خواهد شد. این تصاویر از شاتل فضایی اینترپرایز هنگام انتقال با بوئینگ 747 ترابری ناسا، توسط دان براکاگلیا گرفته شده است.



خبر آنلاین (http://khabaronline.ir/detail/209950/science/astronomy)

Hadise
05-01-2012, 01:23 PM
تصویر جدید تلسکوپ هابل از تخم‌مرغ کیهانی؛ آثار مرگ یک ستاره (http://www.hamshahrionline.ir/news-168262.aspx)

تلسکوپ فضایی هابل تصویری دیگر را به مجموعه تصاویرش از شگفتی‌های جهان هستی افزوده و این‌بار لحظه مرگ یک ستاره را به نمایش گذاشته است که سوخت اتمی آن به پایان رسیده و در حال انتشار پرتوهای نوری قدرتمندی است.
به این مرحله از زندگی ستاره ها مرحله "سحابی پیش ستاره‌ای" می‌گویند و تصویر جدید هابل (http://www.hamshahrionline.ir/news-81229.aspx)سحابی تخم‌مرغ را در این مرحله به ثبت رسانده است. در حقیقت این سحابی اولین سحابی پیش ستاره‌ای است که کمتر از 40 سال پیش کشف شده است و دانشمندان تایید می‌کنند بسیاری از زوایای این پدیده کیهانی همچنان ناشناخته باقی مانده است.
ناسا (http://hamshahrionline.ir/news-69470.aspx) و آژانس فضایی اروپا (http://www.hamshahrionline.ir/news.aspx?id=77141) که مدیریت هابل را به عهده دارند توضیح می‌دهند که طی هزاران سال بقایای داغ ستاره کهنسال در مرکز سحابی و یا توده ابری از غبارها و گازها،‌ باعث داغتر شدن سحابی شده و گازها را آشفته کرده و منجر به درخشش آنها می‌شود.


http://hamshahrionline.ir/images/2012/4/hubble.jpg (http://hamshahrionline.ir/images/2012/4/hubble.jpg)

در مرکز تصویر جدید هابل از این سحابی، ستاره مرکزی این سحابی (http://www.hamshahrionline.ir/news-78438.aspx)در پس ابری ضخیم از غبار پنهان شده است. چهار پرتو نوری از میان سحابی به بیرون تابیده‌اند که شباهت زیادی به پرتوهای نورافکن دارند. گمان می‌رود حفره حلقه مانندی در میان پیله ضخیم غبار‌آلود که به واسطه فوران‌های ستاره به وجود آمده است، باعث نفوذ پرتوهای نوری به خارج از لایه‌های قطور غبار شده است.
به گفته دانشمندان این ابر عظیم از ساختاری پوست پیازی و لایه لایه برخوردار است که در اثر انفجار موادی که چند صد سال پیش از ستاره درحال مرگ به بیرون فوران کرده‌اند تشکیل شده است. به گفته ناسا از آنجایی که سحابی‌های پیش ستاره ای از طول عمر محدودی برخوردارند تعداد آنها در جهان بسیار کم است و به علاوه این پدیده‌های کیهانی بسیار کم نور بوده و برای رصد آنها به تلسکوپ‌های قدرتمندی نیاز خواهد بود،‌این نیز عامل دیگری است توضیح می‌دهد چرا این سحابی ها به تازگی رصد شده اند.
اخترشناسان نمی توانند به طور دقیق وسعت این سحابی را تخمین بزنند زیرا فاصله آن را تا زمین به صورت تخمینی برآورد کرده‌اند و از این رو شاید این سحابی بزرگتر و دورتر یا نزدیکتر و کوچکتر از حدی باشد که تصور می‌رود. در حال حاضر فاصله این سحابی تا زمین در حدود سه هزار سال نوری تخمین زده شده است.

Astronomy
05-01-2012, 03:34 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">روند پیرشدن فضانوردان آهسته تر می شود</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">دانشمندان پروتئینی کشف کرده اند که می‌تواند روند پیرشدن فضانوردان و سالخوردگان را آهسته‌تر کند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، براساس تحقیقات دانشگاه ترامو در ایتالیا آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) نقش مهمی در مرگ سلول در فضا ایفا می کند.
دانشمندان اعتقاد دارند که ایجاد مانع در مقابل این آنزیم، مشکلات فضانودان که در نتیجه پروازهای فضایی به وجود می آید از بین می رود.
این ادعا در رابطه با سرکوبی آنزیم کشف شده ثابت کرده که سالخوردگان نیز می توانند از مزایای تقویت سیستم ایمنی بدن خود استفاده کنند.
از آنجایی که شرایط فضایی مشکلات سلامتی را مشابه فرآیند پیر شدن در زمین برای فضانوردان به همراه دارد، این کشف ممکن است به درمان این شرایط در فضانوردان کمک کرده و همچنین به تقویت سیستم ایمنی سالخوردگان منتهی شود.
این تحقیقات از سوی دپارتمان علوم زیست پزشکی دانشگاه ترامو ایتالیا انجام شده و نتایج آن در مجله FASEB به چاپ رسیده است.
دکتر ماورو ماکارونه به عنوان رئیس این گروه تحقیقاتی اعلام کرد که نتایج این تحقیق فضایی می تواند برای بهبود سلامتی سالخوردگان در زمین نیز موثر باشد.
براساس گزارش دیلی میل، وی افزود: در حقیقت شرایط فضایی مشکلاتی را برای فضانوردان ایجاد می کند که به فرآیند پیرشدن فیزیولوژیکی شباهت دارد و ممکن است بتوان با استفاده از برخی داروها در این فرآیند مانع ایجاد کرد.
درحال حاضر داروهای بازدارنده آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) برای ممانعت از ابتلا به بیماری های التهابی استفاده می شود.
دکتر ماکارونه و گروه تحقیقاتی وی این اکتشاف را با انجام آزمایشهایی روی دو گروه انجام داده است. یک گروه از لنفوسیتهای انسانی که از خون دو اهدا کننده سالم گرفته شده بود، مورد مطالعه قرار گرفت و همچنین مطالعاتی روی نمونه های گرفته شده از ایستگاه بین المللی فضایی انجام شده است.
گروه اول از لنفوسیتها در معرض ریزگرانشهای ایستگاه بین المللی فضایی قرار گرفتند.
گروه دوم در یک سانتریفیوژ روی ایستگاه بین المللی فضایی قرار گرفت تا گرانش زمین را تجربه کند.
دانشمندان از این تحقیق نتیجه گیری کرده اند که تفاوت ایجاد شده به تفاوت سطح آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) باز می گردد.
گرالد ویسمان سردبیر مجله FASEB اظهار داشت: جای شگفتی نیست که بدن انسان برای کارآیی سالم به گرانش زمینی نیاز دارد جرا که ما برای زندگی روی این سیاره خلق شده ایم.
وی افزود: وقتی انسان به فضا می رود و به سیارات و خرده سیاره های دیگر سفر می کند واضح است که نه تنها باید شرایط ایمن زندگی را بررسی کنیم بلکه باید فضای امنی را برای سلامتی خود فراهم کنیم.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
05-01-2012, 03:35 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">آزمایش موفقیت‌آمیز نخستین پرواز خصوصی به فضا/ زمان اولین پرتاب اعلام شد</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">یک شرکت تجاری آمریکایی که قرار است نخستین پرواز خصوصی به ایستگاه بین المللی فضایی را انجام دهد دیروز دوشنبه 11 اردیبهشت ماه موشک فالکون 9 خود را به صورت موفقیت آمیزی آزمایش کرد تا روز 18 اردیبهشت ماه بتواند شاتل دراگون را پرتاب کند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، آزمایش شرکت اسپیس ایکس که از آن با عنوان آتش ساکن از 9 موتور اصلی موشک یاد می شود تنها دو ثانیه به طول انجامید، اما این آزمایش شرایطی را برای مهندسان فراهم کرد تا تمام فرآیندهای شمارش معکوس را چون روز پرتاب موشک انجام دهند.
این آزمایش آتش در ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا آمریکا با تأخیر اندکی در نتیجه مشکل یکی از رایانه های پرواز انجام شد، مشکل به وجود آمده محدودیتی را برای آتش موشک ایجاده کرده بود که ظرف یک ساعت رفع و فرآیند شمارش معکوس از سر گرفته شد.
شرکت اسپیس ایکس پس از این آزمایش موفقیت آمیز اعلام کرد: " موفقیت- دو ثانیه آتش. مهندسان اکنون داده ها را بررسی می کنند تا ما برای مأموریت آینده آماده شویم."

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/789509_orig.jpg
اسپیس ایکس در نظر دارد نخستین شرکت خصوصی باشد که فضاپیمای خود را به ایستگاه بین المللی فضایی اعزام می کند؛ درحال حاضر تنها روسیه، ژاپن و اروپا از این توانایی برخوردارند چرا که برنامه شاتل آمریکا سال گذشته خاتمه یافت.
براساس گزارش خبرگزاری فرانسه، فضاپیمای دراگون که برای انتقال انسان به فضا ساخته شده امیدوار است که به زودی اولین سفر خود را به ایستگاه بین المللی فضایی انجام دهد، تاریخ این سفر 7 می ( 18 اردیبهشت ماه) اعلام شده است. در این تاریخ فضاپیمای آب نباتی شکل دراگون 521 کیلو محموله را به ایستگاه بین المللی فضایی حمل می کند و انتظار می رود با یک محموله 656 کیلوگرمی به زمین بازگردد.
درحال حاضر کپسول سایوز روسیه تنها ابزار حمل و نقل فضانوردها و محموله ها به ایستگاه بین المللی فضایی محسوب می شود.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
05-02-2012, 06:51 PM
ركوردهاي شگفت‌انگيز گينس كهكشاني!

[/URL][URL="http://media.isna.ir/content/getty-33.JPG/3"]http://media.isna.ir/content/getty-33.JPG/3 (http://media.isna.ir/content/getty-33.JPG/6)

با پيشرفت تلسكوپ‌هاي فضايي در 50 سال گذشته، دانش انسان در مورد دنياي اطراف خود بيشتر شده و ستاره‌شناسان توانسته‌اند مجموعه عظيمي از سيارات را با ويژگي‌هاي شگفت‌انگیز كشف كنند كه به نوبه خود مي‌توانند يك كتاب گينس كهكشاني باشند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، براي مثال سياره SWEEPS-10 كه در فاصله يك ميليون و 190 هزار كيلومتري ستاره ميزبان خود در يك مدار 10 ساعته گردش مي‌كند، عنوان «سريعترين سياره» را به خود اختصاص داده است.
در اين راستا مي‌توان به TrES-4 به عنوان «بزرگترين سياره» شناخته‌شده اشاره كرد كه 1.7 برابر سياره مشتري بوده و در فاصله 1400 سال نوري از زمين قرار دارد.
همچنين مي‌توان اين سياره را به عنوان «عجيب‌ترين سياره» معرفي كرد كه بسيار سبك بوده و از تراكم چوب پنبه‌اي برخوردار است.

http://media.isna.ir/content/getty0-44.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/getty0-44.jpg/4)

TrES-4 «بزرگترين سياره»

به گفته جورجي ماندوشف از رصدخانه لوول آريزونا، تراكم در اين سياره تنها 0.2 گرم بر سانتيمتر مربع است.
سايت اسپيس‌ با جمع‌آوري اين ركوردها به نمايش ويژگي‌هاي عجيب جهان پرداخته كه درك بشر را از فيزيك تغير داده است.
براي مثال سياره PSR B1620-26 b (متوشالح)، قديمي‌ترين سياره شناخته شده است كه با شكل‌گيري در 12.7 ميليارد سال قبل يكي از اجداد جهان محسوب مي‌شود. اين آمار نشان دهنده فاصله سني هشت ميليارد ساله اين سياره با زمين است.
متوشالح تنها دو ميليارد سال پس از انفجار بزرگ به وجود آمده است. كشف اين سياره در سال 1993، درك انسان را در مورد شكل‌گيري سيارات تغيير داده و از وجود سيارات قديمي‌تر بيشتر در جهان خبر داد.

http://media.isna.ir/content/getty00-14.JPG/4 (http://media.isna.ir/content/getty00-14.JPG/4)

سياره «متوشالح» قديمي‌ترين سياره شناخته شده

مفاهيم به دست آمده تاكنون نشان از آن داشته كه احتمال فزاينده‌اي براي امكان حيات در جهان وجود داشته و اينكه بسيار زودتر از تصورات پيشين، تكامل يافته است.
دانشمندان ناسا همچنين بر اين باورند كه اين سياره احتمالا در اطراف يك ستاره ميزبان ديگر ايجاد شده كه پس از مرگ آن توسط يك ستاره عبوري ديگر گرفته شده است.
در انتهاي ديگر اين مقياس، يك سياره ناشناخته ديگر با سن كمتر از يك ميليون سال در اطراف ستاره كوكو تاو در فاصله 420 سال نوري قرار داشته كه عنوان «خردسالترين سياره» را به خود اختصاص داده است.
«داغ‌ترين جهان» كشف شده تاكنون WASP-12b است كه يك سياره گازي با حرارت 2200 درجه است. اين سياره همچنين يكي از كانديداهاي بزرگترين سياره است چرا كه حدود دو برابر مشتري است.

http://media.isna.ir/content/getty02-13.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/getty02-13.jpg/4)

سياره WASP-12b : «داغترين جهان» كشف شده تاكنون

در اين ميان OGLE-BLG-390L با جرم پنج برابر زمين عنوان «سردترين سياره» را با دماي سطحي منفي 220 درجه به خود اختصاص داده است. همچنين اين سياره داراي عنوان «دورترين سياره» شناخته‌شده براي انسان با فاصله 28 هزار سال نوري نيز است.

http://media.isna.ir/content/getty03-9.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/getty03-9.jpg/4)

سياره OGLE-BLG-390L: «سردترين و دورترين سياره»

سياره اپسيلون جوي b در كنار ويژگي‌هاي بديع زياد، با فاصله 10.5 سال نوري از زمين عنوان «نزديكترين سياره» را به خود اختصاص داده است. اگرچه به دليل فاصله زياد از ستاره مادر خود، در صورت وجود آب بر روي اين سياره فراخورشيدي، به صورت يخزده خواهد بود.

http://media.isna.ir/content/getty04-4.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/getty04-4.jpg/4)

سياره اپسيلون جوي b: «نزديكترين سياره»


http://media.isna.ir/content/getty05-4.jpg/4 (http://media.isna.ir/content/getty05-4.jpg/4)

Kepler-10b، «كوچكترين سياره» شناخته شده جهان

منبع: ایسنا

Astronomy
05-02-2012, 06:55 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsUpTitle"><td colspan="2">
</td> </tr> <tr id="trNewsTitle"> <td colspan="2">بزرگترین ماه سال را روز شنبه مشاهده کنید/ افزایش جزر و مد دریاهای جهان</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">روز شنبه 16 اردیبهشت ماه، ساعت 15:35 بعد از ظهر به وقت گرینویچ ماه در بزرگترین حال خود از چشم ما قرار می‌گیرد و این ابرماه جزر و مد دریاهای سراسر سیاره را افزایش می‌دهد.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، درحالی که ماه روز شنبه در نزدیک ترین نقطه مدار زمین قرار می گیرد نام مستعار ابر ماه برایش انتخاب شده و براساس اظهارات رصدگران این ابرماه در تاریخ تعیین شده 16 درصد روشن تر از سایر مواقع خواهد بود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/789973_orig.jpg

ماه کامل روز 16 اردیبهشت ماه 14 درصد بزرگتر و 30 درصد درخشان تر از تمام ماه های سال 2012 خواهد بود

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/789971_orig.jpg

تصویر ماه کامل از پشت کلیسای وارفیلد در بریتانیا
براساس گزارش دیلی میل، اندازه های ماه کامل متغیر است چرا که این امر به شکل بیضی شکل مدار ماه ارتباط دارد و قرار است در این تاریخ 50 هزار کیلومتر به زمین نزدیک تر شود که این امر یک ابر ماه با 14 درصد بزرگی اندازه و 30 درصد روشنایی برای زمین به همراه خواهد داشت.
براساس اعلام سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، نزدیک شدن ماه به نزدیک ترین نقطه مدار زمین موجب افزایش جزر و مد می شود که این امر مسئله نگران کننده ای نیست.
در اکثر نقاط گرایش مربوط به ماه در نقطه حضیض ماه ( نزدیک ترین نقطه به مدار زمین) جزر و مد تنها چند سانتیمتر صورت می گیرد.
براساس گزارش اسپیس، برای بهترین تصویر از ابرماه آن را درست پس از طلوع یا درست پیش از غروب مشاهده کنید که در آن زمانها ماه به افق زمین بسیار نزدیک است و تصویر آن از پس ساختمانها و درختها خطاطی دیداری جالبی ایجاد می کند و موجب می شود که ماه بزرگتر از چیزی که هست به نظر برسد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/789987_orig.jpg

مدار بیضی شکل ماه به این معنا است که برخی از ماه ها بزرگتر از دیگر ماه ها هستند

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/789986_orig.jpg

نزدیک شدن ابرماه به زمین تا 42 درصد جز و مد را افزایش می دهد
برخلاف برخی از گزارشهایی که در اینترنت رواج یافته، نزدیک شدن ماه به نزدیک ترین نقطه در مدار زمین عامل ایجاد فجایع طبیعی نیست. برای مثال ابرماه در ماه مارس سال 1983 بدون هیچ حادثه ای رخ داد و ابرماه دسامبر 2008 نیز بدون بروز هرگونه فاجعه طبیعی صورت گرفت.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/789979_orig.jpg

ابرماه بر جزر و مد دریاهای سراسر جهان حتی تا چند سانتیمتر تأثیرگذار است
به دلایلی که برای ستاره شناسان و روان شناسان نامشخص است، ابرماه از پشت درختها، ساختمانها و سایر اجسام دیگر بزرگتر به نظر می رسد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

mobi
05-04-2012, 06:33 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">دانشمندان در جستجوی قطعات شهاب سنگ با یک کشتی هوایی</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">یک گروه از دانشمندان روز گذشته برای یافتن شهاب سنگهایی که ماه گذشته در کالیفرنیا سقوط کرد با یک کشتی هوایی حرکت آهسته به آسمان رفتند تا نقاط اصابت زمینی را بررسی کنند.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، تلاش این گروه از دانشمندان برای یافتن شهاب سنگهایی که در کالیفرنیا پرتاب شده است، جدیدترین تلاشها برای یافتن این قطعات فرا زمینی است که از انفجار روز 22 آوریل (3 اردیبهشت) حاصل شده است.
طی دو هفته گذشته شکارچیان گنج با ازدحام در تپه های سیرا نوادا تلاش کردند که قطعاتی از شهاب سنگها را به چنگ بیاورند. این شهاب سنگها به قطعات بسیار کوچکی تقسیم شده بودند و بزرگترین آنها 19 گرم یا اندازه یک باطری سایز AA وزن داشت.
محققان ناسا و موسسه غیر انتفاعی SETI در کالفرنیا به دنبال قعطات بزرگتر بودند و روز پنجشنبه از منطقه هوایی ساکرامنتو همراه یک کشتی هوایی که مجهز به دوربین و حسگر بود برای یافتن این شهاب سنگها به آسمان رفتند.
کشتی هوایی نوعی هواگرد سبکتر از هوا است که معمولاً گازی سبک در محفظه بزرگی در این نوع هواگرد قرار دارد و همانطور که کشتی در آب شناور می‌شود این گاز باعث شناور شدن آن در هوا می‌شود.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/791122_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/791122_orig.jpg)

محققان با کشتی هوایی مجهز به دوربین و حسگر در جستجوی شهاب سنگی که در کالیفرنیا سقوط کرده است
دانشمندان از آسمان زمین را برای محل شهاب سنگهای بزرگتر جستجو کردند. این جستجو ها در منطقه ای صورت گرفت که جیمز دبلیو مارشال برای نخستین بار در سال 1848 در کالیفرنیا طلا پیدا کرد. زمانی که آنها نقاط محتمل اصابت این شهاب سنگها را مشخص کردند این مناطق را با یک گروه تحقیقاتی جستجو خواهند کرد.
پیتر جنیسکنز ستاره شناس موسسه SETI پیش از این سفر گفت: قطعات کوچکی از این شهاب سنگ پیدا شده است اما باید قطعات بزرگی هم درکار باشد. ما امیدواریم که بتوانیم شهاب سنگهای بیشتری برای تحقیقات پیدا کنیم.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/791185_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/791185_orig.jpg)

قطعاتی از شهاب سنگهایی که در کالیفرنیا سقوط کرده است
صبح روز 22 آوریل حدود ساعت 7:21 صبح، با سقوط یک شهاب سنگ درخشان از آسمان کالیفرنیا و نوادا، صدای شکستن دیوار صوتی در منطقه وسیعی پیچید. برآورد ها نشان می دهند که این شهاب سنگ حدود 70 کیلوگرم وزن داشته است.
پیتر جنیسکنز بلافاصله این قطعات از شهاب سنگ خرد شده 4 گرمی را، در پارکینگ پارک دولتی هنینگسن-لوتوس و با فاصله کمی از کارخانه چوب بری ساترزمیل، پیدا کرد. این دومین کشف از سقوط این شهاب سنگ بود که اکنون به نام شهاب سنگ ساترزمیل شناخته می شود؛ ساترزمیل مکانی است که به خاطر ارتباط با تب طلا در کالیفرنیا مشهور است.
شهاب سنگی که به نظر می رسد از گروه نادر CMشهاب سنگ های کندریتی کربناسئوس باشد، گروهی که از ترکیبات اورگانیک غنی و مشابه شهاب سنگ مورچیسون است.
برآوردهای ناسا نشان می دهد که انرژی آزاد شده این شهاب سنگ برابر یک سوم انرژی انفجار یک بمب اتمی بوده که در طول جنگ جهانی دوم در هیروشیما منفجر شده است.
بررسیهای اولیه این شهاب سنگ نشان می دهند که این نوع سنگ درمیان قدیمی ترین شهاب سنگها است که تاریخ آنها به 4 یا 5 میلیارد سال پیش، یعنی زمان تولد منظومه شمسی باز می گردد.
</td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="right">منبع:ایسنا
</td></tr></tbody></table>

mobi
05-04-2012, 06:39 PM
مردم چين هفته گذشته در آسمان خود شاهد پديده زيبايي از بروز رنگين كمان يخي به دور خورشيدhttp://aftabnews.ir/images/docs/000154/n00154728-r-b-000.jpg (http://aftabnews.ir/images/docs/000154/n00154728-r-b-000.jpg)

Astronomy
05-05-2012, 08:30 PM
كشف امواج راديويي ركورد شكن از يك ستاره كوتوله سرد!

[/URL][URL="http://media.isna.ir/content/sciencedaily-14.jpg/3"]http://media.isna.ir/content/sciencedaily-14.jpg/3 (http://media.isna.ir/content/sciencedaily-14.jpg/6)


ستاره‌شناسان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا با استفاده از بزرگترين تلسكوپ راديويي جهان در آرسيبو موفق به شناسايي انتشارات راديويي خيره‌كننده‌اي از يك ستاره فوق سرد شده‌اند كه ركورد پيشين براي پايين‌ترين دماي ستاره‌اي كه امواج راديويي در آن قابل شناسايي هستند را شكسته است.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين محققان به رهبري الكس وولشان، كاشف اولين سيارات در خارج از منظومه شمسي از تلسكوپ عظيم 305 متري براي مشاهده سيگنال‌هاي راديويي از اجسام آسماني موسوم به كوتوله‌هاي قهوه‌اي استفاده كردند.
اين اجسام به ستاره‌هاي كوچك و سرد گفته مي‌شود كه در فاصله ميان سيارات عظيم مشتري مانند و ستارگان معمولي،‌ بزرگتر و داراي ترکیب هیدروژنی قرار مي‌گيرند.
اين ستاره‌شناسان در مشاهدات خود از ستاره كوتوله قهوه‌اي J1047+21 در فاصله 33.6 سال نوري در صورت فلكي اسد موفق به اين كشف شدند كه مي‌تواند امكان وجود حيات را در مناطق ديگر جهان افزايش دهد.
به گفته محققان اين سردترين كوتوله قهوه‌اي كشف شده تا كنون بوده كه از خود امواج راديويي ساطع مي‌كند. دماي اين جسم نصف ركوردهاي پيشين بوده و دماي آن را تنها به پنج برابر دماي سياره مشتري مي‌رساند.
اين ستاره بسيار كوچكتر و سردتر از خورشيد است و به دليل اندازه كوچك و دماي پايين آن به سختي در نور اپتيكال قابل مشاهده است. با اين حال امواج راديويي رصد شده در آرسيبو نشانگر يك ميدان مغناطيسي قوي بوده كه مي‌توان آن را به ستارگان ديگر نيز تعميم داد.
امكان شناسايي سيارات جوان در اطراف ستارگان با اين شيوه به دليل حفظ ميدان‌هاي مغناطيسي قوي اين اجسام، مي‌تواند شانس كشف حيات در مناطق ديگر كهكشان راه شيري را افزايش دهد.
كشف سيگنال‌هاي راديويي از J1047+21 در نهايت به گسترش دريچه مطالعه دانشمندان در مورد جوها و مناطق داخلي اين ستاره‌هاي كوچك با استفاده از كشف راديويي ميدان مغناطيسي آنها به عنوان يك ابزار منجر خواهد شد.
جو اين ستاره‌هاي كوتوله با توجه به دماي آن بايد از گاز خنثي ساخته شده باشد كه امواج راديويي را به اين شكل به بيرون نمي‌تابد. از اين رو احتمالا نيروي رانشي آن از ميدان مغناطيسي درون اين ستاره نشات گرفته كه مشابه ميدان مغناطيسي محافظ زمين در برابر ذرات پر انرژي خطرناك است.
ستاره‌شناسان با ارزيابي جرقه‌هاي راديويي J1047+21 مي‌توانند ميزان ثبات ميدان مغناطيسي را در طول زمان شناسايي كرده و از طول اين موجها به اندازه ساطع‌كننده پي ببرند.



منبع: ایسنا

Astronomy
05-05-2012, 08:30 PM
<table id="tblNews" border="0" cellpadding="6" cellspacing="4" width="100%"><tbody><tr id="trNewsTitle"><td colspan="2">اعزام کاوشگر برای بررسی اقمار مشتری/ تصویر بزرگترین ماه منظومه شمسی</td> </tr> <tr id="trNewsLead"> <td colspan="2">سازمان فضایی اروپا با اعزام کاوشگر فضایی که قرار است گانیمید و اروپا را به عنوان ماه‌های سیاره مشتری و همچنین لایه بالایی اتمسفر این سیاره را بررسی کند موافقت کرده است.</td> </tr> <tr id="trNewsBody"> <td colspan="2"> به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان فضایی اروپا با این مأموریت که از نظر برخی کارشناسان هیجان انگیز توصیف شده با بررسی ماه ها یخی و همچنین خود سیاره بزرگ مشتری موافقت کرده است.
کاوشگر ماه های یخی مشتری از فضاپیمایی تشکیل شده که از انرژی خورشیدی تغذیه می کند و سه سال و نیم را به تحقیق درباره ماه های سیاره بزرگ مشتری و همچنین اتمسفر این سیاره سپری می کند. انتظار می رود که این کاوشگر در ژوئن 2022 به فضا پرتاب شده و در اوایل سال 2030 به مشتری برسد و پس از آن طی سه سال و نیم مأموریت خود را انجام می دهد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/790727_orig.jpg

گانیمید بزرگترین ماه در منظومه شمسی که در این تصویر رنگی که توسط فضاپیمای کسینی ناسا در سال 2000 گرفته شده در کناره سیاره مشتری مشاهده می شود
همانطور که نام این کاوشگر نشان می دهد، هدف نهایی آن مطالعه و بررسی ماه های یخی سیاره مشتری است که براساس تصورات دانشمندان دارای اقیانوسهایی در زیر سطح یخی خود هستند.
گانیمید بزرگترین ماه در منظومه شمسی است که گفته می شود دارای هسته ای از آهن مذاب است که میدان مغناطیسی چون زمین دارد. گرمای داخلی این هسته ممکن است اقیانوسهای زیرزمینی آن را به حال مایع نگاداشته باشد اما چگونگی عملکرد آن هنوز برای دانشمندان شناخته شده نیست.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/790731_orig.jpg

در این تصویر که با رنگهای اغراق شده گرفته شده نقطه بزرگ قرمز مشتری که به آن چشم ژوپیتر گفته می شود مشخص است، نقاط سرخ رنگ بزرگ روی مشتری نشانگر مکانهای طوفانهای عظیمی است که 300 سال پیش ایجاد شده است
کاوشگر "جویس" به بررسی سطح پوشیده شده از یخ "اروپا" نیز می پردازد، اروپا از ماه های مشتری است که سطح صیقلی با ترکهای در هم از مواد یخ زده دارد و به نظر می رسد که نشانه ای از وجود اقیانوسهای زیرزمینی در آن است اگرچه عمق و وسعت این اقیانوسها تاکنون ناشناخته باقی مانده است، همچنین آب و هوای آن و امکان وجود حیات در این ماه نیز برای دانشمندان مشخص نیست.
براساس گزارش کریسشن ساینس مونیتور، آلوارو گیامنز کانته مدیر بخش اکتشافات روباتیک و علمی سازمان فضایی اروپا اظهار داشت: کاوشگر جویز به ما درک بهتری از شکل گیری گازهای این سیاره بزرگ و مدارهای آن به ماه می دهد و می توانیم امکان بالقوه آن برای وجود حیات را نیز بررسی کنیم.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/790729_orig.jpg

پنج نقطه روی نیمکره شمالی مشتری که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده نشان می دهد که این نقاط درحقیقت هم محور شدن سه ماه از بزرگترین ماه های مشتری است
قرار بود که کاوشگر "جویس" به یک مأموریت ناسا که با هدف بررسی " اروپا" طراحی شده بود ملحق شود اما ناسا این مأموریت را بسیار هزینه بر تلقی و آن را لغو کرد.
مشتری(عربی) یا برجیس(فارسی)، پرجرم ترین سیاره منظومه شمسی ما با چهار قمر با اندازه های سیاره ای و بسیاری قمرهای کوچک تر، برای خود منظومه ای مینیاتوری است. مشتری سیاره ای گازی و از نظر ترکیبات مانند یک ستاره است. در واقع، اگر حدود 80 برابر بیشتر از جرم اکنونش جرم داشت، به یک ستاره تبدیل می شد.

http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/790730_orig.jpg

در این عکس خانوادگی از منظومه ژوپیتری، در حاشیه چپ تصویر سیاره مشتری( ژوپیتر) با چشم قرمز خود دیده می شود و چهار ماه بزرگ این سیاره که به قمرهای گالیله ای مشهور هستند نیز به چشم می خورد. از پایین این ماه ها اروپا، گانیمید، کالیستو و آیو هستند
مشتری 50 قمر اصلی و 12 قمر موقت دارد. 4 تا از بزرگترین و مشهورترین اقمار آن که در سال 1610 توسط گالیله کشف شد به نام‌های آیو، اروپا، گانیمید و کالیستو نامگذاری شده‌اند. از دیگر اقمار مشتری می‌توان به دراستیا، انانک، کارم، الارا، هیمالیا، لدا، لیستیا، متیس، پاسیفا، سینوپ و تب اشاره کرد.


منبع: مهر

</td></tr></tbody></table>

Astronomy
05-05-2012, 08:31 PM
عاقبت دلخراش منظومه شمسي در نمايش چهار ستاره كوتوله سفيد!

[/URL][URL="http://media.isna.ir/content/getty-51.JPG/3"]http://media.isna.ir/content/getty-51.JPG/3 (http://media.isna.ir/content/getty-51.JPG/6)

فيزيك اخترشناسان دانشگاه هارويك موفق به شناسايي چهار ستاره كوتوله سفيد شده‌اند كه در غبار ناشي از سيارات متلاشي شبيه به زمين خود پوشيده شده‌ و پیش‌بینی دلخراشي از مرگ نهایی کره زمین را به نمايش مي‌گذارند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محققان با استفاده از تلسكوپ هابل براي انجام بزرگترين بررسي تا به امروز از تركيبات شيميايي جو ستاره‌هاي كوتوله سفيد، دريافتند كه رايج‌ترين عنصر موجود در غبار اطراف اين ستاره‌ها، اكسيژن، منيزيم، آهن و سيليكون بوده كه حدود 93 درصد زمين نيز از آنها تشكيل شده است.
با اين حال، يكي از جالب توجه‌ترين رصدهاي اين تلسكوپ آن بود كه اين مواد همچنين شامل كمترين درصد كربن بود كه با تركيبات زميني و ديگر سيارات صخره‌اي در مدار نزديك به خورشيد كاملا مطابقت دارد.
اين اولين بار است كه چنين نسبت پاييني از كربن در جو ستاره‌هاي كوتوله سفيد مملو از غبار اندازه‌گيري شده است. اين امر نه تنها مدرك واضح از برخورداري اين ستاره‌ها از حداقل يك سياره فراخورشيدي صخره‌اي بوده كه اكنون متلاشي شده‌اند، بلكه اين رصدها همچنين به آخرين مرحله مرگ اين جهانها نيز اشاره دارند.
جو يك ستاره كوتوله سفيد از هيدروژن و يا هليوم تشكيل شده، از اين رو هرگونه عنصر سنگين كه وارد جو اين ستاره‌ها شود، توسط گرانش به سمت هسته آنها كشيده شده و طي چند روز از ديد خارج مي‌شوند. با اين وجود در زمان بارش ماده بر روي اين ستاره‌هاي با سرعت بالاي يك كيلومتر در ثانيه، ستاره‌شناسان بايد به معنای واقعی کلمه شاهد مرحله پاياني مرگ اين جهانها خواهند بود.
مشاهده ستاره كوتوله سفيد PG0843+516 مي‌تواند به شرح داستاني پاياني جهانهاي صخره‌اي مانند زمين بپردازد.
اين ستاره به دليل وفور بيش از حد عناصر آهن، نيكل و سولفور در گرد و غبار موجود در جو آن، از ديگر ستارگان متمايز شده است.
آهن و نيكل در هسته سیارات خاکی ديده شده كه در طول شكل‌گيري اين سيارات با نيروي گرانش به سوي مركز كشيده مي‌شوند. اين امر همچنين در مورد سولفور به دليل نزديكي شيميايي آن به آهن صدق مي‌كند.
دانشمندان بر اين باورند كه در حال مشاهده بلعيده شدن مواد از هسته يك سياره خاكي با اندازه بزرگ توسط PG0843+516 هستند كه مشابه زمين براي مشتق‌سازي هسته بوده است.
به گفته محققان، اين فرآيند مخرب كه منجر به ايجاد ديسكهاي گرد و غبار در اطراف اين ستاره‌هاي كوتوله سفيد دور شده، احتمالا در آينده دور در منظومه شمسي و براي زمين نيز اتفاق خواهد افتاد.
هنگامي كه ستارگاني مانند خورشيد به دوران پاياني عمر خود نزديك مي‌شوند، منبسط شده و به اجسام غول‌پيكر قرمز رنگي تبديل مي‌شوند كه سوخت اتمي درون هسته آنها در حال تخليه است. هنگامي كه چنين رويدادي در ميلياردها سال آينده براي منظومه شمسي رخ بدهد، خورشيد در همان ابتدا سيارات نزديك به خود يعني عطارد و ناهيد را در خود خواهد كشيد.
هنوز مشخص نيست كه آيا زمين نيز در اين فرآِند بلعيده شدن توسط خورشيد حضور خواهد داشت يا خير، اما سطح آن از حرارات زياد سرخ خواهد شد.
در فرآيند تبديل خورشيد به يك ستاره سفيد كوتوله، جرم زيادي از دست داده و اكثر سيارات به فاصله دورتري خواهند رفت.
اين امر باعث بي‌ثباتي مدارها شده و احتمال برخورد ميان سيارات وجود خواهد داشت. به گفته محققان، در منظومه شمسي احتمال سياره مشتري به عنوان آخرين ستاره باقيمانده و سياركها را به سوي ستاره كوتوله سفيد پرتاب كند.



منبع: ایسنا

alitavafi
05-05-2012, 08:44 PM
جمله ی "ابرماه از پشت درختها، ساختمانها و سایر اجسام دیگر بزرگتر به نظر می رسد" دقیقا یعنی چی اونوقت؟!

COLDFIRE
05-05-2012, 09:33 PM
یعنی وقتی ماه درون حضیضش هست یکم بزرگتره(ابر ماه) و نمیدونیم چرا از پشت اینا بزرگتر دیده میشه... واسه منم جالبه چون واسه ی منم چند بار پیش اومده...

هانیه امیری
05-05-2012, 09:45 PM
جمله ی "ابرماه از پشت درختها، ساختمانها و سایر اجسام دیگر بزرگتر به نظر می رسد" دقیقا یعنی چی اونوقت؟!

یعنی وقتی ماه درون حضیضش هست یکم بزرگتره(ابر ماه) و نمیدونیم چرا از پشت اینا بزرگتر دیده میشه... واسه منم جالبه چون واسه ی منم چند بار پیش اومده...

در تاپيك زير نحوه عكاسي از ماه رو توضيح دادند كه چطوري بزرگتر ديده مي شه.
http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?728-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%88-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%DB%8C&p=33859&viewfull=1#post33859

لينك زير هم مقاله اي هست كه مي تونه بهتون كمك كنه.

http://ayazastro.com/why-moon-gets-bigger-and-smaller/

marzieh
05-05-2012, 11:29 PM
http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/16/161984_902.jpg
مسؤولان شركت SpaceX از لغو مجدد برنامه پرتاب موشك فالكون و فضاپیمای باری دراگون به ایستگاه فضایی بین المللی خبر دادند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در حالی كه پیش از این ۳۰ آوریل و پس از آن

هفتم می به عنوان زمان پرتاب نخستین فضاپیمای باری بخش خصوصی اعلام شده بود، این برنامه بار دیگر لغو و تاریخ ۱۹ می (۲۵ اردیبهشت) به عنوان تاریخ جدید پرتاب اعلام شد.

«كریستن براست» سخنگوی شركت SpaceX تأكید كرد: كنترل نهایی سیستم ناوبری و سیستم نرم افزاری كارشناسان این شركت را مجبور به لغو مجدد برنامه پرتاب دراگون كرده است. این تصمیم پس از برگزاری نشست مشورتی با مدیران ارشد ناسا اتخاذ شده است.

«براست» افزود: طبق هماهنگی های صورت گرفته با مسؤولان ناسا، فضاپیمای باری دراگون روز شنبه ۱۹ می از پایگاه فضایی كیپ كاناورال به فضا پرتاب خواهد شد.

«بیل گرستن مایر» رئیس عملیات فضایی ناسا نیز تأكید كرد: پس از بررسی های تكمیلی و مذاكره با تیم كارشناسان تصمیم بر این شد كه پرتاب به زمان دیگری موكول شود؛ آیتم های كمی برای بررسی نهایی باقی مانده است و پرتاب طبق برنامه ریزی جدید در ۱۹ می انجام خواهد شد.

مدیر شركت SpaceX امیدوار است با پرتاب و الحاق موفقیت آمیز كپسول فضایی دراگون به ایستگاه بین المللی بزودی مأموریت فضاپیمای سرنشین دار نیز كلید بخورد.

فضاپیمای باری دراگون كه قرار است توسط موشك فالكون ۹ به فضا پرتاب شود، حامل ۵۲۱ كیلوگرم تجهیزات مورد نیاز فضانوردان مستقر در ISS است و پس از پایان مأموریت نیز ۶۶۰ كیلوگرم بار را به زمین باز می گرداند.

پس از پایان عمر ۳۰ ساله برنامه شاتل فضایی ناسا، فضاپیمای سایوز روسیه تنها وسیله برای انتقال فضانوردان به ایستگاه بین المللی محسوب می شود. كپسول سایوز TMA ۰۴M طبق برنامه ریزی های صورت گرفته ۱۴ می (۲۵ اردیبهشت) از پایگاه فضایی بایكنور قزاقستان برای انتقال سه فضانورد جدید به فضا پرتاب می شود.
منبع :خبرگذاری ایسنا

mobi
05-06-2012, 07:20 PM
http://www.irna.ir/Images/BlueDot.gif (http://www.irna.ir/Images/BlueDot.gif)


اولین كنفرانس «ماهواره برای توسعه پایدار» در دانشگاه امیركبیربرگزار می شود



تهران- اولین كنفرانس «ماهواره برای توسعه پایدار»، در روزهای دوازدهم و سیزدهم مهر ماه توسط قطب علمی مخابرات دانشگاه صنعتی امیركبیر برگزار می‌شود.


(http://img.irna.ir/1391/13910217/80116954/80116954-2529453.jpg)http://img.irna.ir/1391/13910217/80116954/T80116954-2529453.jpg (http://img.irna.ir/1391/13910217/80116954/T80116954-2529453.jpg) به گزارش دانشگاه صنعتی امیركبیر، این كنفرانس با هدف گسترش دانش فنی در زمینه فناوری ماهواره و كاربردهای آن برای توسعه پایدار، از طریق ایجاد محیطی جهت تبادل نظر علمی و تخصصی و ارائه آخرین یافته‌های تحقیقاتی برگزار می‌شود.
محورهای كنفرانس، شامل «فناوری ماهواره‌های كوچك»، «مخابرات ماهواره‌ای»، «ایستگاه‌های زمینی»، « ایستگاه‌های TT&C»، «ناوبری ماهواره‌ای»، «مدیریت منابع طبیعی»، «مدیریت بلایای طبیعی»، «بهره‌وری از منابع غذایی» و «سایر موضوع‌های مرتبط» است.
بر اساس اعلام دبیرخانه كنفرانس، برنامه‌های جنبی شامل میزگرد و كارگاه‌های آموزشی نیز توسط متخصصین و صاحبنظران در این كنفرانس عرضه خواهد شد. آخرین مهلت دریافت مقالات كامل 17 خرداد ماه، زمان اعلام نتایج پذیرش مقالات 9 شهریور ماه و مهلت دریافت مقالات نهایی، 23 شهریور ماه سال جاری است. علاقه‌مندان می‌توانند برای كسب اطلاعات بیشتر به نشانی اینترنتی http://ssd2012.aut.ac.ir/intro.aspx مراجعه كنند.

marzieh
05-06-2012, 07:59 PM
http://www.aftabir.com/news/2012/may/06/images/fec3f2c215dd961357dbba0fceb91827.jpg


دانشمندان قصد دارند با استفاده از تلسكوپ فضایی هابل ناسا گذر تاریخی سیاره ناهید از برابر چهره خورشید در نیمه خرداد ماه را در آینه ماه به تماشا بنشینند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از آنجایی كه این تلسكوپ قادر به نزدیكی به خورشید یا تصویربرداری مستقیم از آن نیست، از این رو دانشمندان از ماه به عنوان یك آینه برای بازتاب این این گذر استفاده خواهند كرد.

هدف دانشمندان، تعیین امكان بررسی تركیب جو سیاره ناهید از طریق نور خورشید عبوری از میان آن توسط هابل است.

ستاره شناسان تاكنون اطلاعات زیادی در مورد آب وهوای این سیاره بدست آورده اند، ازاین رو مشاهدات ماه آینده به منزله یك آزمایش برای امكان استفاده از این شیوه برای بررسی تركیبات جوی سیارات دورتر است.

دانشمندان امیدوارند كه این شیوه بتواند به آنها در شناسایی سیارات مشابه زمین در مدار اطراف ستاره های دور كمك كند. سیاره ناهید یك نمونه عالی برای این تحقیقات است چرا كه اندازه آن تقریبا نزدیك به زمین است.

تلسكوپ هابل تمام دوره هفت ساعته عبور سیاره ناهید از برابر خورشید را بر روی یك نقطه از سطح ماه متمركز بوده كه در آن بازتاب عبور لكه مانند این سیاره از روی خورشید مشخص خواهد بود.

البته این نشانه های طیفی بسیار كمرنگ بوده و تنها ۰.۰۰۱ درصد از نور خورشید از میان جو متراكم ناهید تابیده شده و بر روی ماه منعكس خواهد شد.

این محققان از ابزارهای مختلف هابل مانند دوربین پیشرفته برای مطالعات، دوربین مدار گسترده سه و طیف سنج تصویربردار تلسكوپ فضایی برای مشاهده عبور در طیف گسترده ای از طول موجها از نور نزدیك به مادون قرمز گرفته تا فرابنفش استفاده خواهند كرد.

هابل در این دوره به ثبت تصاویر و طیف سنجی پرداخته و نور خورشید را به رنگهای تشكیل دهنده آن تقسیم خواهد كرد.

گذر ماه آینده سیاره ناهید یك رویداد ویژه محسوب شده كه آخرین فرصت ستاره شناسان و علاقه مندان برای مشاهده عبور یك سیاره از روی صفحه خورشیدی خواهد بود. زمان بعدی این عبور برای سال ۲۱۱۷ تخمین زده شده است.

تلسكوپ فضایی هابل چندی پیش بیست و دومین سالگرد حضور خود در فضا را جشن گرفت. این تلسكوپ در آوریل ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شده و طی سالهای متمادی به ثبت بیش از یك میلیون رصد از جهان پرداخته است
منبع: خبرگذاری ایسنا

yperseusy
05-07-2012, 10:32 AM
محققان ژاپني موفق به شناسايي يك ستاره رشته اصلی شده‌اند كه با صفحه نادري از غبار کوارتز احاطه شده است.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)‌، برخورد اجرام كوچك آسماني كه اجزاي اصلي سيارات محسوب مي‌شوند، احتمالا باعث ايجاد اين حلقه غبارآلود كوارتز در جريان شكل‌گيري سيارات در اطراف ستاره شده‌ است.

بر اساس مشاهدات تلسكوپهاي آكاري ژاپن و اسپيتزر، ‌اين ويژگي جالب و جديد يك سيستم ستاره‌اي مي‌تواند درهاي جديدي را براي تحقيقات در مورد طبيعت كاني‌شناسي منظومه‌هاي ستاره‌اي بگشايد.

از زمان كشف اولين سياره فراخورشيدي «51 Pegasi b» در سال 1995، تاكنون حدود 700 سياره كه در اطراف ستاره‌هاي ديگري بجز خورشيد گردش مي‌كنند، شناسايي شده‌اند. درك منشا و تكامل سيارات فراخورشيدي به يكي از داغ‌ترين و اساسي‌ترين موضوعات در ستاره‌شناسي جديد تبديل شده است.

طبق يك سناريوي جدي قابل قبول از شكل‌گيري سيارات، سيارات صخره‌اي مانند زمين در پي تجمع غبار كيهاني ايجاد شده و سپس به رشد خود به عنوان يك انباشت از اجرام آسماني در اطراف ستاره‌هاي جوان ادامه داده است. ميزان قابل توجهي ازغبار مي‌تواند از برخوردهاي اجرام آسماني در اطراف ستاره‌هاي رشته اصلي در مرحله آخر فرآيند شكل‌گيري سياره توليد شده باشد.

نور جذب شده از ستاره مركزي به گرم كردن توده‌هاي غبار و بازتاب انرژي خود در طول موجهاي مادون قرمز مي‌پردازد. در سايه اين اطلاعات، محققان بر آن شده‌اند كه تحقيقات اوليه خود را بر بررسي ستاره‌هايي متمركز كنند كه از يك صفحه در اطراف خود برخوردارند. آنها از يك نقشه جديد مادون قرمز از كل آسمان توسط آكاري براي اين منظور استفاده مي‌كنند.

اين محققان در پژوهشهاي خود دريافتند كه ستاره HD 15407A در صورت فلکی برساووش با فاصله 180 سال نوري از زمين به تابش نور مادون قرمز بسيار درخشاني نسبت به نور مرئي خود مي‌پردازد. از آنجايي كه اين ستاره، يكي از ستارگان رشته اثلي بوده، برخوردهاي فعال اجرام ريز آسماني در اطراف آن مي‌تواند منجر به توليد مقادير زيادي از غبار و در نتيجه تابش نور مادون قرمز شود.

مشاهدات آنها توسط اسپيتزر نشان داده كه حداقل 100 تريليون تن از ذرات ريز غبار كوارتز در مدار اين ستاره وجود دارد.

اين اولين پژوهشي است كه نه تنها به نمايش حضور صفحه غبار كوارتز در اطراف يك ستاره رشته اصلي پرداخته بلكه همچنين ميزان دقيق اين مواد و چگونگي توزيع آنرا نيز تعيين كرده است.

غبار كوارتز در جهان تا حدي نادر بوده و هنوز مشخص نشده كه چگونه در اطراف HD 15407A شكل گرفته است. از آنجايي كه پوسته زمين از ميزان زيادي از مواد معدني كوارتز مانند برخوردار بوده، بنظر مي‌رسد كه اين صفحه غبار نيز از برخورد لايه‌هاي سطحي اجرام صخره‌اي بزرگ با ديگر اجرام ريز در اطراف ستاره بوجود آمده باشد.

Hadise
05-07-2012, 03:03 PM
عمر ستاره قطبی رو به پایان است

به گزارش اسپیس دیلی، ستاره شمالی تاکنون به نام های مختلفی همچون ستاره قطبی و ستاره راهنما به کار رفته است که این امر نشان دهنده کاربرد این ستاره در قرون گذشته برای مسیریابی انسان در آسمان شب بوده است.

با این حال تحقیقات اخیر نشان می دهد که این ستاره به طور چشمگیری در حال از دست دادن جرم خود است.


[/URL]
[URL="http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/003/zimg_001_03-setareh%2Bqotbi.jpg"]http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/003/zimg_001_03-setareh%2Bqotbi.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/003/zimg_001_03-setareh%2Bqotbi.jpg)


اکنون ستاره شناسان دانشگاه بن معتقدند سوسو زدن ستاره و تغییر در اندازه و درخشندگی آن نشان دهنده کاهش جرم و در نتیجه افول این ستاره است.

اگرچه هم ترازی عجیب و غریب ستاره شمالی با قطب شمال موجب می شود فکر کنیم این ستاره در آسمان بی حرکت است اما ستاره شمالی در واقع سو سو می زند و اندازه و درخشندگی آن متغیر است.

این ستاره شناسان می گویند مدت زمان این سوسو و چشمک زدن می تواند نشان دهنده کاهش جرم این ستاره باشد.

نتایج این تحقیقات در نشریه EARTH Magazine منتشر شده است

Hadise
05-07-2012, 03:13 PM
تصاویر ابرماه شنبه شب / بزرگ ترین و روشن ترین ماه در اقصی نقاط دنیا

بزرگترین و درخشان ترین ماه کامل امسال، شنبه شب درحالی که این همسایه آسمانی ما از نزدیکترین مدار زمین عبور می کرد در نقاط مختلف جهان قابل مشاهده بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، به دنبال نزدیک شدن ماه و قرار گرفتن آن در نقطه حضیض (نزدیکترین فاصله ماه به مدار زمین) جز و مد دریاها در سراسر دنیا افزایش یافت اما از سوی دیگر باورهای نادرست عامه مردم نیز درباره افزایش جرایم یا رفتارهای جنون آمیز همزمان با بزرگ شدن ماه قابل انکار نیست، مسئله ای که به کرات از سوی کارشناسان مورد تکذیب قرار گرفته است.

کارشناسان اظهار می دارند که این ماه کامل بیش از 14 درصد بزرگتر و بیش از 30 درصد روشن تر از سایر مواقع سال بوده است چرا که از 356 هزار کیلومتری زمین عبور کرده است که این فاصله 24 هزار کیلومتر نزدیک تر از میانگین این فاصله نسبت به زمین بوده است. فاصله ماه از زمین در طول سال متغیر است چرا که ماه یک مدار بیضی شکل و نه یک مدار دایره ای را طی می کند.

از این پدیده با عنوان حضیض ( نزدیکترین فاصله ماه به مدار زمین) یاد می شود اما ستاره شناسان اظهار می دارند که این رخداد آسمانی نسبتا غیر متداول است.


http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_004_04.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_004_04.jpg)
یک دونده در شهر فونیکس، آریزونا در آمریکا در امتداد مسیری که مقابل آن ابرماه قرار دارد

دکتر رابرت مسی از انجمن سلطنتی ستاره شناسی بریتانیا اظهار داشت: روشنایی مسئله ای است که شاید چندان به آن توجه نکرده باشید اما حتی بزرگتر بودن ماه نیز با چشم عادی قابل مشاهده است.

جئوف چستر از رصدگر نیروی دریایی آمریکا یادآور شد، تمایز در ظاهر ماه بسیار کم است و با چشم غیر مسلح باید با دقت به آن پی برد.

این درحالی است که دکتر مسی یادآور شد: با تمام این اوصاف تماشای ماه در آسمان تجربه خوبی است، ماه همواره زیبا است و ماه کامل بسیار رویایی است.

رصدگران شنبه شب علاوه بر یک آسمان صاف و چشم تیز باید تا دیروقت بیدار می ماندند تا تمایز مهم آن را با سایر ماه های سال مشاهده کنند. گفته شده بود که مشاهده بهترین حالت ماه ساعات اولیه صبح یکشنبه بوده است، درست پس از آن که ماه به نقطه حضیض رسیده است.


http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_005_05.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_005_05.jpg)
ابرماه از فراز معبد پوزئیدون در جنوب شرقی آتن، یونان طلوع می کند و گردشگران درحال تماشای آن هستند


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/791833_orig.jpg (http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2012/05/791833_orig.jpg)
ماه روشن در آسمان امان برفراز یک مسجد


http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_006_07.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_006_07.jpg)
ماه کامل که با رنگ صورتی به چشم می رسد، از پشت مجسمه های فرشتگان در کلیسای جامع سنت اسحاق در پیترزبورگ روسیه

دانشمندان اظهار می دارند که مهم نیست فاصله ماه با زمین چقدر باشد، هرقدر هم این فاصله نزدیک باشد هیچ ارتباطی به وقوع پدیده های طبیعی، انجام کارهای جنون آمیز، ارتکاب جرایم یا انجام هرگونه کارهایی که عامه مردم رخ می دهد ندارد.

براساس گزارش دیلی میل، اسکات لیلینفلد از دانشگاه اموری در آمریکا اظهار داشت که تصور این که ماه کامل موجب رفتارهای غیرعادی می شود، یکی از افسانه های بزرگی است که به طور گسترده در جهان وجود دارد.



http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_007_08.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_007_08.jpg)
ماه روشن و بزرگ کلمبیا که به سختی می تواند پشت ابرها پنهان شود



http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_008_09.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_008_09.jpg)
نقطه دیگری در کلمبیا که تصویر بزرگ و روشنی از این ابرماه ارائه کرده است



http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_009_10.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_009_10.jpg)
از این پدیده با عنوان حضیض یاد می شود به معنای قرار گیری ماه در نزدیکترین نقطه به مدار زمین



این درحالی است که اگر ماه کامل ظاهر شود و هیچ اتفاق غیرعادی رخ ندهد مردم این رویداد را به خاطر نمی آورند و آن را به دیگران نمی گویند، بنابراین در نهایت، تمام آنچه که در ذهن مردم باقی می ماند همزمانی رویدادها است.


آخرین باری که ابرماه مشاهده شد روز 19 مارس سال گذشته بود که 386 کیلومتر نزدیکتر از ماه کامل امسال بوده است. ابرماه سال آینده فاصله دورتری نسبت به ماه امسال خواهد داشت.
ماه کامل در نتیجه نزدیکی و هم محور شدنش با زمین و خورشید به افزایش جزر و مد دریاهای زمین منتهی می شود



http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_010_11.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2012/05/06/004/zimg_010_11.jpg)
ماه کامل در نقطه حضیض خود از میان ابرهای آسمان هانتسویل در آمریکا

منبع:خبرگزاری مهر

Astronomy
05-08-2012, 07:05 PM
درگفت‌و‌گوي ايسنا بامنجم ايراني دانشگاه هاوايي تشريح شد: جزئيات كشف دومين سياره زمين مانند



(http://media.isna.ir/content/dr.haghighipour.jpg/6)
http://media.isna.ir/content/dr.haghighipour.jpg/3 (http://media.isna.ir/content/dr.haghighipour.jpg/6)

(http://media.isna.ir/content/dr.haghighipour.jpg/6)
محققان موسسه نجوم دانشگاه هاوايي با مشاركت فعال دكتر نادر حقيقي پور، ستاره شناس ايراني اين موسسه براي دومين بار موفق به كشف سياره همزاد زمين در خارج از منظومه شمسي شدند كه به زعم اخترشناسان احتمالا قابليت حيات دارد.
به گزارش سرويس علمي ايسنا، اين سياره موسوم به GJ667CC در يك سيستم سه ستاره‌يي قرار دارد كه ستاره مركزي آن در فاصله 20 سال نوري از زمين قرار دارد. اين سياره داراي جرمي به اندازه 4.5 برابر زمين بوده و در فاصله‌اي از ستاره مركزي قرار گرفته است که آب مي‌تواند بر روي آن به شکل مايع بماند.
كشف نخستين سياره زمين مانند در سال 2010 ميلادي در محدوده حياتي ستاره Gliese 581g توسط اين گروه تحقيقاتي به جهانيان اعلام شد كه واكنش‌هاي متفاوتي در پي داشت.
دكتر نادر حقيقي‌پور، ستاره شناس ايراني موسسه نجوم دانشگاه هاوايي و از اعضاي اصلي اين گروه در گفت‌و‌گو با خبرنگار علمي ايسنا به تشريح جزئيات كشف سيارات زمين مانند فراخورشيدي و بازتاب اعلام آن در جامعه نجومي جهان پرداخته است.
حقيقي پور كه در سال 1999 دكتري خود را در رشته ديناميك سيارات از دانشگاه ميسوري دريافت كرده و دوره‌هاي پسادكتري را در دانشگاه‌هاي كاليفرنيا، نورث وسترن و موسسه كارنگي واشنگتن گذرانده از سال 2004 به موسسه نجوم دانشگاه هاوايي و برنامه زيست اختر‌شناسي اين موسسه پيوسته است. وي یکی از اعضای گروه کاری سیاره دوتایی از تلسکوپ فضایی کپلر است که در حال جست‌وجو برای كشف سیارات قابل سکونت هستند.
حقيقي‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار علمي ايسنا با بيان اينكه حدود 400 ستاره توسط موسسه نجوم دانشگاه هاوايي رصد مي‌شود، گفت: در طول اين رصدها و پس از كشف اولين سياره زمين مانند، متوجه شديم يكي از ستاره‌هاي ديگر هم به احتمال زياد يك سياره شبيه زمين در دور خود دارد. بيش از يك سال زمان برد كه ما متقاعد شويم كه اين سياره شبيه زمين بوده و احتمال حيات در آن وجود دارد و در نهايت در فوريه سال 2012 خبر كشف دومين سياره زمين مانند كه احتمال حيات در آن وجود دارد اعلام شد.
اخترشناس موسسه نجوم هاوايي افزود: ستاره‌اي كه سياره‌اي مانند زمين به دور خود دارد، در يك سيستم سه ستاره‌‌يي به نام GJ667 قرار دارد.
وي با بيان اين كه سومين ستاره در اين سيستم به اندازه يك سوم خورشيد است، ادامه داد: دماي سطحي اين ستاره به اندازه 60 درصد خورشيد است. خورشيد داراي دماي سطحي 6 هزار درجه كلوين اما دماي سطحي اين ستاره 3700 درجه كلوين است؛ به همين دليل منطقه حياتي اين ستاره بزرگتر از منطقه حياتي خورشيد است كه تا 150 ميليون كيلومتري آن ( فاصله زمين تا خورشيد) كشيده شده است.
وي افزود: فاصله سياره زمين مانند كشف شده توسط گروه ما از ستاره مركزي، به اندازه 25 درصد فاصله زمين با خورشيد است.
حقيقي‌پور تصريح كرد: ستاره GJ667CC داراي دو سياره است كه اين سياره زمين مانند، سياره بيروني بوده كه در منطقه حياتي ستاره است. سياره نزديك‌تر به ستاره مركزي داراي فاصله‌اي كمتر از 10 درصد فاصله زمين تا خورشيد است.
وي افزود: جرم اين سياره (GJ667CC) به اندازه 4.5 برابر جرم زمين و مدت دوران اين سياره دور ستاره مركزي، 28 روز و مدار آن به اندازه 20 درصد بيضوي است در حالي كه مدار زمين به ميزان 98 درصد دايروي است. اين موضوع از آن جهت جالب خواهد بود كه در برخي مواقع سياره به دليل داشتن مدار بيضوي از منطقه حياتي ستاره مركزي بيرون مي‌آيد و دوباره به آن باز گردد؛ اما چون در مورد GJ667CC، اين خروج و ورود مجدد كم است، اهميتي در قابليت حيات اين سياره ندارد.
به گفته وي ستاره مركزي سياره كشف شده به اندازه 20 سال نوري از زمين فاصله دارد.
وي با بيان اينكه نخستين سياره زمين مانند سال 2010 در محدوده حياتي ستاره Gliese 581g توسط گروه تحقيقاتي كه وي نيز عضو آن است، كشف شد، گفت: پس از اعلام اين كشف در ماه ستامبر 2010، مانند هر كشف علمي ديگري دانشمندان دنيا سعي كردند كه صحت اين يافته را بررسي كنند.
گروه رقيب ما در اروپا، يك ماه بعد اعلام كرد كه به صرف رصدهاي خود و بدون در نظر گرفتن نتايج رصدهاي گروه ما قادر به تاييد يا رد ادعاي وجود چنين سياره‌اي كه امكان حيات در آن وجود دارد نيستند.
وي با بيان اينكه اين جريان بعد از كشف سياره تاكنون، وجود داشته و دارد گفت: پس از آن گروه ما همچنان بر روي ستاره Gliese 581g كار مي‌كرد تا با رصدهاي فراوان، وجود چنين سياره‌اي را اثبات كند. به طوري كه در طول سال 2011 رصدهاي بيشتري بر روي اين سياره صورت گرفت و نتايج آناليز نشان مي‌داد كه سياره كشف شده واقعي است.
اين فيزيك‌دان ايراني تصريح كرد: اين موضوع ادامه داشت تا اين كه در نوامبر سال 2011، گروه اروپايي مقاله‌اي را در اينترنت منتشر كرد كه نتايج رصدهاي آنها نشان مي‌داد بيشتر از چهار سياره در دور آن ستاره وجود ندارد؛ اما نمي‌توانستند درباره صحت ادعاي ما در وجود سياره‌اي كه امكان حيات در آن وجود دارد صحبت كنند.
حقيقي‌پور تصريح كرد: چندي پيش مقاله‌اي توسط يك گروه برزيلي به چاپ رسيد كه فعاليتهاي ما و گروه رقيب را بر روي اين ستاره آناليز كرده بود. اين گروه برزيلي اعلام كرد بر اساس مقدار رصد و داده‌هاي گروه ما و گروه اروپايي‌ها نمي‌توان به طور قطع اعلام كرد كه اين سياره وجود دارد يا خير؛ بنابراين به رصدهاي بيشتري طي سالهاي بعد احتياج است.
وي در پاسخ به اين سوال كه واكنش گروه شما در قبال اين مقاله چه بود گفت: گروه ما از ابتدا هم اعلام كرده بود كه بايد حدود دو تا سه سال اين سيستم ستاره‌‌يي فراخورشيدي را رصد كرد تا بتوان به طور قطع گفت كه آيا اين سياره وجود دارد يا خير.
حقيقي پور در گفت‌وگو با ايسنا در خصوص تفاوت دو سياره زمين مانند كشف شده كه امكان حيات دارند، افزود: تفاوت اين دوسياره بيشتر در جرم آنهاست. سياره GJ667CC جرم بيشتري از سياره Gliese 581g دارد؛ اما جرم آنها هنوز آنقدر كوچك است كه مي‌توان گفت كه زمين مانند است.
جرم سياره ستاره Gliese 581g دو برابر و نيم زمين و سياره جديد چهار و نيم برابر زمين است. همچنين سياره ستاره Gliese 581g داراي مدار دايروي است اما سياره GJ667CC مدار بيضوي دارد.
حقيقي‌پور خاطرنشان كرد: تنها چيزي كه از اين سياره‌ها مي‌دانيم اين است كه اين دو سياره در منطقه حياتي ستاره مركزي خود قرار دارند و به خاطر جرم و فاصله‌شان با ستاره مركزي، اين احتمال براي آنها وجود دارد كه حيات بر روي آنها به وجود بيايد اما اينكه آيا قابل سكونت بوده و يا آب بر روي آنها وجود دارد و يا داراي اكسيژن هستند غير قابل پاسخ است.
وي با بيان اينكه نزديك‌ترين ستاره به زمين پس از خورشيد در فاصله چهار سال نوري از منظومه شمسي قرار دارد، گفت:‌ دو ستاره Glise581 و GJ667C كه سياره‌هاي قابل سكونتي به دور آنها كشف كرده‌ايم حدود 20 سال نوري از خورشيد فاصله دارند.
حقيقي پور با بيان اينكه پيدا كردن سياره گرد نزديك‌ترين ستاره‌ها 10 تا 15 سال زمان نياز دارد، خاطرنشان كرد: نخستين رصد براي كشف اين دو سياره حدود 15 سال پيش انجام شد.
وي درباره اهداف پرداختن به اين موضوعات توسط موسسات تحقيقاتي نجومي بين‌المللي به ايسنا گفت: بزرگترين سوال اين است كه منظومه شمسي چگونه به وجود آمده است. در اين زمينه نمي‌توان بقيه هستي را ناديده گرفت چرا كه منظومه شمسي و خورشيد يك جزء بسيار كوچك كهكشان راه شيري هستند و كهشكان راه شيري هم يك جزء كوچك باقيمانده هستي است. براي اين كه از چگونگي به وجود آمدن منظومه شمسي اطلاع يابيم بايد نمونه‌هاي بسيار ديگري شبيه منظوميه شمسي را كشف و بررسي كنم.
حقيقي پور تصريح كرد: تمام سعي منجمان در كشف منظومه سياره‌اي و سياره‌هاي شبيه مشتري و زمين اين است كه نمونه‌هاي بيشتري از منظومه سياره‌‌يي داشته باشند تا بتوان اطلاعات بيشتري در خصوص چگونگي به وجود آمدن سياره‌ها و منظومه سياره‌‌يي و حيات كسب كرد.
گفتني است، دكتر حقيقي‌پور كه تحصيلات كارشناسي را در سال 1368 در رشته فيزيك دانشگاه تهران به پايان برده، مدارج كارشناسي ارشد و دكتري خود را در رشته فيزيك با گرايش سياره‌شناسي به ترتيب در سالهاي 1997 و 1999 در دانشگاه ميسوري آمريكا كسب كرده است.
وي كه مدت شش سال است به عنوان عضو هيات علمي در موسسه نجوم دانشگاه هاوايي فعاليت دارد يكي از اعضاي اصلي تيم تحقيقاتي جست‌وجوگر سياره‌هاي شبيه زمين است.



منبع: ایسنا

169
05-08-2012, 10:42 PM
درگذشت دکتر بهرام نصر اصفهانی

دكتر بهرام نصراصفهانی كیهان شناس برجسته و عضو هیات علمی گروه فیزیك دانشگاه اصفهان درگذشت.
اين عضو هیات علمی گروه فیزیك دانشگاه اصفهان كه دارای تخصص كیهان شناسی بود به علت بیماری سرطان در 48 سالگی در گذشت و پیكر وي روز شنبه در این دانشگاه تشییع شد.
یك عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان درباره این كیهان شناس گفت: نصر اصفهانی از نخبگان كشور در زمینه اختر فیزیك، كیهان شناسی و نجوم نظری بود.
دكتر 'حمید رضا فلاح' افزود: این استاد دانشگاه مقالات و سخنرانی های بسیاری در زمینه های مرتبط با كیهان شناسی از جمله نسبیت كیهان شناسی و تئوری اطلاعات ارایه كرده بود.
وی با اشاره به اینكه تا كنون بیش از 20 مقاله isi از این محقق منتشر شده است، گفت: كیهان شناسی از علوم بنیادی است كه به پیشبرد مرزهای دانش كمك بسیاری می كند.
بهرام نصر اصفهانی، كارشناسی فیزیك را در سال 64 در اصفهان و كارشناسی ارشد را در سال 67 در همین دانشگاه اخذ كرد.
این محقق مدرك دكترای فیزیك با گرایش نسبیت عام و كیهان شناسی را از دانشگاه شیراز كسب كرده بود.

COLDFIRE
05-09-2012, 09:40 PM
هابل منطقه طوفان زده را در خوشه کهکشاني مشاهده کرد

http://up.avastarco.com/images/6vus1pzm0dcg531rt2i.jpg



اين تصوير تلسکوپ فضايي هابل ناسا ، در نگاه اول منطقه اي آرام از آسمان به نظر مي رسد اما با زوم کردن بر روي قسمت مرکز خوشه کهکشاني که يکي از بزرگترين ساختارهاي عالم است متوجه مي شويم که بيشتر شبيه محوطه اي طوفان زده است . خوشه هاي کهکشاني گروههاي بزرگي شامل هزاران دو جين کهکشانند که به علت نيروي گرانش با هم دريک محدوده قرا ر گرفته اند . برخي از کهکشانهاي سرگردان چنان به هم نزديک مي شوند که در اين بازي نيروهاي عظيم گرانشيشان مي تواند آنها را از شکل بيندازد و يا اينکه منجر به برخورد شود در اين صورت شکافته مي شوند . اين خوشه ويژه Abell1185 است که يک خوشه بي نظم مي باشد . کهکشانهايي به شکل ها و اندازه هاي مختلف به طرز خطرناکي در اين حوزه شناور شده و به يکديگر نزديک گشته اند . برخي از آنها در اين گرداب يزرگ کيهاني خرد مي شوند و بقاياي مواد خود ر ا به داخل فضاي خالي نزديکترين جسمي که با آن برخورد کرده اند مي افشانند . Abell1185تقريبا 400ميليون سال نوري از زمين دورتر است و پهناي آن يک ميليون سال نوري مي باشد . تعدادکمي از کهکشانهاي بيضي شکل خوشه در گوشه هاي تصوير قابل تشخيصند و مابقي که تعدادشان بيشتر است در پس زمينه به فاصله بسيار دورتر مشاهده مي شوند ودر قسمت آرام تر کيهان قرار دارند .



برگرفته از : ناسا (http://www.nasa.gov/)

mobi
05-10-2012, 07:13 PM
غباری به وسعت 14 میلیارد مایل، ستاره‌های جوانی را نشان می‌دهد که سیارات را به طرف خود می‌کشند و می‌تواند نشانه‌ای از بوجود آمدن منظومه شمسی تازه باشد.
http://jamnews.ir/Images/News/Smal_Pic/21-2-1391/IMAGE634722455549106930.jpg (http://jamnews.ir/Images/News/Smal_Pic/21-2-1391/IMAGE634722455549106930.jpg)
http://jamnews.ir/Images/main/play.png
http://jamnews.ir/Images/News/Smal_Pic/21-2-1391/IMAGE634722455549106930.jpg <object id="player_api" data="http://jamnews.ir/scripts/flowplayer-3.2.7.swf" type="application/x-shockwave-flash" width="100%" height="100%">





</object> (http://jamnews.ir/Images/News/AtachFile/) <script>flowplayer("player", "http://jamnews.ir/scripts/flowplayer-3.2.7.swf");</script>
به گزارش سرویس علمی فناوری جام نیوز (10 may)، حلقه گازی - غباری به وسعت 14 میلیارد مایل، ستاره‌های جوانی را نشان می‌دهد که سیارات را به طرف خود می‌کشند و می‌تواند نشانه‌ای از بوجود آمدن منظومه شمسی تازه باشد.

این دیسک گازی - غباری عظیم تصویری باورنکردنی و دیدنی از سالهای نخست یک منظومه شمسی جوان را نشان می‌دهد.

یک ستاره در فاصله 400 سال نوری با زمین و در صورت فلکی گرگ (Lupus) قرار دارد. این ستاره جوان با نام SAO 206462 توسط یک دیسک گازی عظیم احاطه و نیروی گرانشی باعث تبدیل شدن دیسک به دو بازوی مارپیچی شده است.


http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/getImageThumbnail_axd.jpeg

«کارول گرادی» محقق نجوم ناسا تأکید می‌کند: در شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای مشخص شده بود که نیروی گرانشی یک سیاره داخل دیسک می‌تواند باعث پیچش گاز و غبار در یکدیگر و ایجاد حالت مارپیچی شود و برای نخستین بار موفق شدیم این پدیده را در اطراف ستاره SAO 206462 مشاهده کنیم.

به نوشته ایسنا، این پدیده بی‌سابقه و کم نظیر که توسط تلسکوپ پرقدرت سوبارو مستقر در رصدخانه مونوکی هاوایی تهیه شده‌ است، می‌تواند نحوه شکل‌گیری سیارات بدور ستاره و شکل‌گیری یک منظومه شمسی جدید را نشان دهد.



برای اطلاع از سایر اخبار سرویس علمی فناوری جام نیوز اینجا (http://jamnews.ir/NSite/Service/Scientific/?&Serv=18) کلیک کنید.