زندگی در شرایط سخت! [بایگانی] - انجمن نجوم آوااستار

PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : زندگی در شرایط سخت!

mohsen4465

08-15-2012, 04:38 PM

در مقایسه با شرایط سخت موجود در اجرام فرازمینی، حیات، این ماشین مولکولی ظریف، همیشه در در ذهن ها بشکل یک ساختار ضعیف تصور میشه که برای زنده موندن به محیطی بسیار مطلوب، نور ملایم، دمای معتدل، منبع غذایی کافی، بدور از هر گونه امواج رادیواکتیو پر انرژی و ... احتیاج داره. اما آیا واقعاً حیات انقدر آسیب پذیره؟ آیا حیات فقط بر روی سیاره ای معتدل همچون زمین قادر به بقاست؟

اینجا محلی هست برای آشنا شدن بیشتر با حیات و پی بردن به حداکثر تاب تحمل قویترین گونه ها بر روی زمین. واقعاً حداکثر توان تحمل حیات چقدره؟ واقعاً آستانه شروع تکامل جاندار از سنگ و اسید کجاست؟ مطمئناً زمین همیشه اینطور لطیف و مهربان نبوده. چه بسا اگر میتوانستیم به گذشته زمین و لحظه ی شکوفایی حیات سفر کنیم همچون فضانوردان نیازمند به پوششی ضدگرما و سرما و با سیستم تهویه مطبوعی قوی بودیم.

[/URL][URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/Grand_prismatic_spring.jpg/800px-Grand_prismatic_spring.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/Grand_prismatic_spring.jpg/800px-Grand_prismatic_spring.jpg (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/Grand_prismatic_spring.jpg/800px-Grand_prismatic_spring.jpg)

من در این بحث قصد دارم هر بار به معرفی یکی از موجودات سرسخت زمین بپردازم. موجوداتی که در عجیب ترین مناطق زمین زندگی میکنن، عجیب ترین شرایط رو تحمل میکنن و عجیب ترین چیزها رو میخورن.

زندگی در شرایط سخت
Life in EXTREME Conditions
.
.
.
.
.
.
.
:welcome:
به امید اینکه مطالبی که اینجا پست میکنم پایه ای خوب بشه برای مباحث حیات فرازمینی دوستان.

yasiii

08-15-2012, 05:52 PM

گریفیتز جغرافی دان زیستی محیط های دریایی در مرکز تحقیقات قطب جنوب انگلستان می گوید: «این خرچنگ که به تازگی نزدیک سیستم گسل های گرمابی کشف شده و هنوز نامی ندارد، از انواع خرچنگ های yeti است که می توانند باکتری ها را روی بازوهای پرموی خود پرورش داده و از آنها به عنوان منبع غذا استفاده کنند».
http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329101661545.jpg (http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329101661545.jpg)
این خرچنگ که گریفیتز و همکارانش با نام مستعار “Hoff” crab (http://en.wikipedia.org/wiki/Hoff_crab)از آن حرف می زنند در یکی از گرم ترین مناطق این قاره سرد زندگی می کند. جمعیت این حیوان در شعاع 2.5 کیلومتری این گسل های گرمابی بیش از هر جانور دیگری در این منطقه است.
علاوه بر این قطب جنوب محل زندگی Icefish یا ماهی یخی نیز هست. این ماهی که در بدنش به جای گلبول قرمز، گلیکوپروتئین هایی دارد که با اتصال به بلورهای یخ کوچک در بدن او مانند ضدیخ عمل کرده و مانع از یخ زدنش می شوند، یکی دیگر از عجیب ترین مخلوقات ساکن در این قاره است.
http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329313509917.jpg (http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329313509917.jpg)
دم فنری قطب جنوب یکی دیگر از جانداران این قاره است که زندگی خود را مدیون وجود ضدیخ در بدنش است. این جاندار کوچک که تنها یک تا دو میلیمتر طول دارد، بزرگترین حیوان خشکی زی قطب جنوب است. گریفیتز می گوید: «ما حیواناتی مانند پنگوئن ها را که برای شکار یا شنا به دریا می روند، بخشی از جانداران خشکی زی به حساب نمی آوریم».
http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329535186307.jpg (http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329535186307.jpg)
او می گوید نکته جالب توجه در مورد این دم فنری ها این است که می توانند از بارها یخ زدایی پس از یخ زدگی و انجماد کامل جان سالم به در ببرند. کافی است آنها را درون فریزر بگذارید تا زندگی را دوباره آغاز کنند.
بر خلاف جانوران خشکی زی این قاره که بسیار کوچک هستند، آبزیان ساکن آن به دلیل حجم بالای اکسیژن موجود در آب جثه هایی بسیار بزرگتر از حد انتظار دارند. آبزیان فاقد آبششی مانند عنکبوت های دریایی که از طریق حفره های متعدد موجود روی بدنشان تنفش می کنند، می توانند حجم بیشتری از اکسیژن را جذب کرده و در نتیجه بزرگ و بزرگتر شوند. اگر همین عنکبوت های دریایی را در نظر بگیریم، جثه آنها در قاره اروپا اندازه ناخن انگشت کوچکتان است؛ اما در قطب جنوب با یک بشقاب بزرگ برابری می کند.
http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329925186992.jpg (http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730329925186992.jpg)
گریفیتز می گوید: «عنکبوت های دریایی یکی دیگر از انواع آبزیانی هستند که اینجا به وفور دیده می شوند. آنها هیچ کجای دنیا چنین تنوع خیره کنندگی را به نمایش نمی گذارند».
آخرین جاندار لیست گریفیتز اسفنج شیشه ای است که بدنش از سیلیکا ساخته شده و اشکال غیرمعمول گوناگونی از آن دیده می شود. او می گوید: «کمتر می توانید این نوع از اسفنج را در دیگر نقاط جهان مشاهده کنید؛ اما اینجا در قطب جنوب سطح وسیعی از بستر دریا توسط آن پوشیده شده و فضایی برای زندگی صدها گونه دیگر ایجاد کرده است. این اسفنج ها مانند آسمان خراش های زنده ای هستند که هر جانداری می تواند در آنها زندگی کند. تنها نکته این است که بخش های کوچک سوزن مانند بدن آنها می تواند درون پوست انسان فرو برود».
http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730330265891590.jpg (http://news.jamnews.ir/Images/News/Editor/image/IMAGE634730330265891590.jpg)

منبع (http://rasadkhane.jamnews.ir/News/FullStory/?nwid=188322)

mohsen4465

08-15-2012, 10:54 PM

از یاسی عزیز به خاطر پست خیلی خوبش ممنونم. من تو اولین پست خودم باکتری رکوردار گینس رو براتون انتخاب کردم.

http://up.avastarco.com/images/m4w9prikegzy0nlhk3h.jpg (http://up.avastarco.com/images/m4w9prikegzy0nlhk3h.jpg)

دینوکوکوس رادیودورانس (Deinococcus radiodurans):
این باکتری سختی-دوست (Extremophile) یکی از سرسختترین اورگانیسم های خانواده رادیو-مقاوم (Radioresistant) است. این باکتری میتونه سرما، بی آبی، خلاء و اسید رو هم تحمل کنه و به همین دلیل اون رو بعنوان یک اورگانیسم چند سختی-دوست (Polyextremophile) هم میشناسن و به همین دلیل نامش بعنوان جان سخت ترین باکتری در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده.

تاریخچه:
دی.رادیودورانس بسال 1956 توسط «آرتور دابلیو. اَندرسون» در «ایستگاه آزمایشات کشاورزی اوریگون» کشف شد. آزمایش بدین منظور انجام شد تا مشخص کنه که آیا غذای کنسرو شده را میتوان توسط دوز بالایی از امواج گاما استریلیزه کرد؟ لایه ای از گوشت در معرض تابشی از امواج گاما قرار گرفت که تصور میشد قادر به از بین بردن تمام انواع گونه های حیاته، اما متعاقباً گوشت فاسد شد!!! و دی.رادیودورانس استخراج شد.

مشخصات:
دی.رادیودورانس یک باکتری نسبتاً بزرگ و کروی است و قطری بین 1.5 تا 3.5 میکرومتر دارد. معمولاً 4 سلول به یکدیگر میچسبند و یک مجموعه چهارتایی تشکیل میدهند. سلول های باکتری براحتی قابل کشت و پرورش هستند و بنظرنمیاد بیماری ایجاد کنند. کولونی های اون صاف، محدب و صورتی یا قرمز رنگند. هاگ تشکیل نمیدهند و قابلیت حرکتی ندارند. از نوع هوازی بوده و از اکسیژن برای گرفتن انرژی از مواد آلی اطراف استفاده میکند. اغلب در محیط هایی با حجم مواد آلی زیاد یافت میشه از جمله در خاک، مدفوع، گوشت و فاضلاب اما در عین حال از غذاهای خشک شده، غبار اتاق، ابزارهای پزشکی و منسوجات هم جدا شده.

بشدت در مقابل اشعه های یونیزه کننده، نور فرابنفش، خشکی شدید، مواد اکسنده و مواد الکترون دوست مقاومه. ژنوم آن از دو کروموزم حلقوی تشکیل شده؛ یکی 2.65 میلیون جفت باز و دیگری 412000 جفت باز درازا دارن. همچنین یک پلازمید بزرگ متشکل از 177000 جفت بازی و پلازمید دیگری متشکل از 46000 جفت بازی داره. تقریباً 3195 ژن در خود داره. در حالت عادی هر سلول باکتریایی 4 نسخه از این ژنوم رو بهمراه داره که در زمان تکثیر به 8 تا 10 نسخه به ازای هر سلول میرسه.

قابلیت تحمل اشعه:
دی.رادیودورانس میتونه در مقابل دوز شدید اشعه ای یونیزه کننده ای معادل 5000 گِرِی (Gy: Gray) بدون هیچگونه تلفاتی مقاومت کنه و همچنین میتونه دوز وحشتناک 15000 گری رو فقط با 37 درصد تلفات تحمل کنه. برای مقایسه یک پرتونگاری اشعه ایکس از قفسه سینه یا یک مأموریت آپولو فقط شامل 1 میلی گری اشعه زیانباره، 5 گری میتونه انسان رو از پا در بیاره، 200 تا 800 گری میتونه باکتری ایی.کولای رو بکشه و فراتر از 4000 گری میتونه «خرس آبی (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1009-موجودات-فضایی-چه-شکلی-هستند؟-(مباحثه)&p=40446&viewfull=1#post40446)» رو بکشه.

البته امروزه باکتری های رادیو-مقاوم زیادی شناخته شدن که با دی.رادیودورانس قابل قیاسند. اما دی.رادیودورانس از قابلیتی منحصر به فرد برخورداره که اون رو قادر میکنه تا رشته DNA چه تکی و چه دو رشته ای رو ترمیم کنه. اون DNA آسیب دیده رو در محیطی کنترل شده قرار میده و ترمیمش میکنه. این باکتری همچنین قادره تعداد زیادی قطعه ناشی از یک کروموزوم رو ترمیم کنه. همچنین عنوان شده که این باکتری از کمپلکس های حاوی منگنز بعنوان عامل ضد اشعه استفاده میکنه.

دی.رادیودورانس در عرض 12 تا 24 ساعت میتونه شکست های کروموزم های خودش رو ترمیم کنه. یکی از سوالاتی که در اینجا مطرح میشه اینه که چطور چنین موجودی با چنین قابلیت مقاومتی در برابر پرتو تکامل پیدا کرده؟ تابش پس زمینه طبیعت بسیار پایینه، در بیشتر مناطق حدود 0.4 میلی گری در سال و بیشترین رکورد تابش مربوط به رامسر ایران با تابش سالانه فقط معادل 260 میلی گری. با چنین تابش زمینه ضعیفی تکامل چنین موجودی کمی عجیب به نظر میرسه.

بر پایه این مشاهدات تیمی متشکل از دانشمندان روسی و آمریکایی عنوان کردند که این باکتری در واقع منشاء مریخی داره! یعنی تکامل باکتری در سطح مریخ صورت پذیرفته و سپس توسط شهاب سنگ به زمین رسیده. البته در مقابل این قدرت ضد پرتو زیاد این باکتری از لحاظ ژنتیکی به باکتری های زمینی شباهت زیادی داره که ای موضوع منشاء غیر زمینی اونو کمرنگ میکنه.

بسال 2009 مشخص شد که گاز نیتریک اکسید (مونوکسید نیتروژن) نقشی اساسی در تقسیم و زایش سلول پس از ترمیم ژنوم بازی میکنه که توسط بیان نوعی ژن موجود در ژنوم باکتری تولید میشه.

کاربرد ها:
از این باکتری در مهندسی ژنتیک برای ایجاد گونه هایی استفاده شده که میتونن در پسماندهای بشدت رادیواکتیو راکتورهای هسته ای فعالیت کنن و مواد سمی ای مانند جیوه و تولوئن رو تثبت کنن.

بسال 2003 در آمریکا دانشمندان عنوان کردند که از باکتری دی.رادیودورانس میشه بعنوان یک منبع ذخیره اطلاعات استفاده کرد که حتی از فاجعه های اتمی هم آسیب نبینه. آنها آهنگ «این دنیای کوچکی است» را به یک رشته DNA بطول 150 باز تبدیل کردن و اونو وارد باکتریها کردن و عنوان کردن که میتوان 100 سال دیگر آن را بدون هیچگونه نقصی بازیابی کرد.

منبع: ویکی پدیا

yasiii

08-16-2012, 11:46 AM

ببخشید که من دخالت میکنم :)
اما تلفظش یکم اشکال داره.
باید کوکوس خونده بشه.
چون کوکوس یکی از اشکال باکتری است که حالت گرد بودنش را بیان می کند.

mohsen4465

08-16-2012, 12:16 PM

ببخشید که من دخالت میکنم :)
اما تلفظش یکم اشکال داره.
باید کوکوس خونده بشه.
چون کوکوس یکی از اشکال باکتری است که حالت گرد بودنش را بیان می کند.

خیلی ممنونم خانم ياسي بابت راهنماییت
راستش من اعتقاد دارم که باید تلفظ اسامی رو به همون شکلی که در زبان انگلیسی تلفظ میشه بیان کرد برای همین اینطور نوشتم و اگه دقت کنید واژه radio رو هم بشکل رِیدیو نوشتم. دلیلم برای اینکار هم اینه که انشاء الله دو روز دیگه رفتیم خارج کشور یه تحقیق یا مقاله ای ارائه بدیم یه وقت طبق عادت مثلاً نگیم رادیودورانس. یادش بخیر یه استاد شیمی داشتیم موقع نوشتن فرمول شیمیایی مولکول ها میگفت اعدادش رو انگلیسی بنویسین. گفتیم چرا؟ گفت دو روز دیگه تو یه کنفرانس بین المللی جایی شرکت میکنین اونوقت نوشتن بشکل انگلیسی براتون سخت میشه و هی طبق عادت عدد ها رو فارسی مینویسین.

ولی با اینحال حق با شماست. اصلاحش میکنم تا با منابع فارسی دیگه هماهنگی داشته باشه. :)

نجمه

08-17-2012, 12:50 AM

نیش دندان ها
عمق ۱۰۰۰ متر به پایین دیگر تقریباً هیچ بخشی از نور خورشید را دریافت نمی‌کند و <ACRONYM title="Dark Zone">منطقه‌ی تاریک</ACRONYM> نامیده می‌شود. موجودات در این عمق، زیاد به قوه‌ی بینایی متکی نیستند و بسیاری از آنها چشمان بسیار کوچکی دارند. در عوض آنها به ارتعاشات آب حساسند و از روی این ارتعاشات جای طعمه را تشخیص می‌دهند. این عمق مسکن موجودات عجیبی همچون نیش‌دندان (http://images.google.com/images?q=fangtooth)هاست که در میان جانوران به نسبت اندازه‌ی جثه (۱۳ سانتیمتر) صاحب بزرگترین دندانها هستند. دندانهایی آنقدر بزرگ که باعث می‌شود صاحبش نتواند دهانش را ببندد. علاوه بر آن این ماهی برخلاف بیشتر ساکنان اعماق صاحب ماهیچه‌هایی قوی است و به همین دلیل شکارچی قهاری است.
4696

ماهی ماهیگیر
ماهی ماهیگیر (http://en.wikipedia.org/wiki/Anglerfish) از دیگر ساکنان مهیب این عمق است. هیولایی با نیم‌متر درازا و بدنی پوشیده شده از صدها شاخک که توانایی تشخیص کوچکترین حرکت طعمه‌های احمقی را که به اندازه‌ی کافی به این شکارگر بی‌تحرک نزدیک شده باشند به او می‌دهد. معده‌ی این ماهی بسیار قابل ارتجاع است و همانند مارماهی بلعنده امکان بلع طمعه‌های بزرگ را به او می‌دهد.
http://www.gozir.com/logman/wp-content/uploads/2007/07/anglerfish1.jpg

حتی در عمق تاریک هم نورهایی یافت می‌شود. منبع این نورها پدیده‌ای است که پرتوافشانی زیستی (http://en.wikipedia.org/wiki/Bioluminance) نامیده می‌شود. به عنوان نمونه بعضی ماهیهای <ACRONYM title=angler>ماهیگیر</ACRONYM> صاحب شاخکهایی هستند که با آنها به کمک نوعی باکتری ساکن در بدن این ماهیها پرتوافشانی می‌کنند. این نوع ماهی از این شاخکها برای جذب طمعه استفاده می‌کند. به دلیل مشابهت تکنیک شکار این ماهی با ترفندهای ماهیگیران است که نام «ماهی ماهیگیر» روی آن نهاده‌اند.
http://www.gozir.com/logman/wp-content/uploads/2007/07/anglerfish3.jpg
پیدا کردن جفت در این عمق خلوت و تاریک حتی از پیدا کردن غذا هم سخت‌تر است.احتمالاً پرتوافشانی زیستی در این راه هم می‌تواند ماهیهای ماهیگیر را یاری دهد. البته فقط ماهیهای ماهیگیر ماده دارای این خاصیت هستند. نرهای این گونه اندازه‌ای معادل یک دهم ماده‌ها دارند و از آنجا که توانایی شکار ندارند تنها هدف آنها از زیست در عمق تاریکی پیدا کردن ماده‌هاست. ماده‌ها نوعی ماده‌ی شیمیایی را در آب رها می‌کند که نرها با کمک اندامی خاص در جلوی چشمانشان توانایی حس و ردگیری آن را دارند. پس از پیدا کردن یک ماده، گونه‌ی نر شکم ماده را با دندانی که برای همین کار ساخته شده گاز می‌گیرد و شروع به دریدن آن می‌کند و طی چند هفته کاملاً به بدن ماده نفوذ می‌کند. او تا آخر عمر همانجا جا خوش می‌کند و از خون بدن ماده تغذیه می‌کند. در عوض همیشه به عنوان یک منبع قابل اطمینان از اسپرم در دسترس ماده است. راه حلی که علی رغم بی‌رحمانگی در جایی که پیدا کردن جفت بسیار سخت است خوب جواب می‌دهد.
بیشتر نورهای تولید شده توسط ماهیان ساکن عمق آبی رنگ هستند، اما تعداد کمی نیز نورهای قرمز تولید می‌کنند تا شکارهای قرمز رنگ را تشخیص دهند. بیشتر ساکنان اعماق نور قرمز را نمی‌بینند و این باعث می‌شود که شکارهای این موجودات عمدتاً نزدیک شدن شکارچی را تشخیص ندهند.

منبع:سایت سیاره آبی
.................................................. .................................................. .......
بقیش بعدا میزنم که خسته نشین

نجمه

08-17-2012, 01:48 AM

خورشید فقط تا عمق صد متری اثر مستقیم دارد و پایین‌تر از این عمق به لحاظ عدم وجود نور کافی امکان انجام فرایند فتوسنتز غیرممکن می‌شود. از این رو در این نواحی جانداران تقریباً همه به گونه‌های جانوری تعلق دارند و گونه‌های گیاهی دیده نمی‌شوند.
بیش از نیمی از زمین را کف اقیانوسها با عمق ۳۰۰۰ متری و بالاتر پوشانده است که در بیشتر جاها کاملاً صاف و یک دست است. اما در نقاطی از این مناطق نیز با گودالهای بسیار عمیقی برخورد می‌کنیم که معروفترینشان گودال ماریانا (http://maps.google.com/maps?f=q&hl=en&geocode=&q=Mariana+Trench&ie=UTF8&om=0&ll=11.439647,142.200165&spn=1.362131,2.460938&t=k&z=8) است که تا بیش از ۷ مایل (ده و نیم کیلومتر) زیر سطح دریا عمق دارد. علاوه بر آن در زیر اقیانوسها رشته‌کوههایی نیز وجود دارند که یکی از آنها موسوم به رشته‌کوههای میان اقیانوسی با ۲۸۰۰۰ مایل طول بلندترین رشته‌کوه روی زمین است و برخی قله‌های آن تا ۲۰۰۰ مایل از کف دریا ارتفاع دارند.
در این میان و در عمیق‌ترین نقاط اقیانوس آتشفشانهای فعالی یافت می‌شوند که کاملاً زیر آب قرار گرفته‌اند و خروج گدازه‌های آنها آب اطراف را تا ۴۰۰ درجه سانتیگراد گرم می‌کند. آبی که به لحاظ فشار بالای اعماق حتی در این دما نیز مایع باقی می‌ماند. این گونه آبها به علت مجاورت با مواد آتشفشانی مملو از سولفید هیدروژن هستند که برای گونه‌های حیاتی عادی سمی و کشنده است و به صورت نظری امکان وجود حیات در این گونه مناطق منتفی است.
اما جالب اینجاست که دانشمندان در قلب این جهنم مایع نیز حیات یافته‌اند! : کرمهایی موسوم به کرمهای پمپئی (http://en.wikipedia.org/wiki/Polychaete) که معمولاً در محیطهایی با دمای ۸۰ درجه سانتیگرادی زندگی می‌کنند. اینها کرمهایی قرمز رنگ و معمولاً چسبیده به صخره‌ها هستند که تا دو متر طول و چهار سانتیمتر پهنا دارند و خوراکشان همان ترکیبی است که برای موجودات زنده‌ی عادی جزء کشنده‌ترین سمهاست! بله! سولفید هیدروژن! این کرمها از طریق منافذ دهانی اکسیژن را از آب جذب می‌کنند و سولفید هیدروژن را از صخره‌ها استخراج می‌کنند. آنها این مواد را به باکتریهایی ساکن در درون بدنشان می‌رسانند که می‌توانند از این ترکیب انرژی تولید می‌کنند و بدین گونه حیات کرمها ادامه پیدا می‌کند. تا پیش از این تمامی گونه‌های شناخته شده‌ی حیات وابسته به خورشید بودند اما با این کشف در این عمق عملاً موجوداتی یافت شدند که مشخصاً هیچ انرژیی (حتی با واسطه) از خورشید دریافت نمی‌کنند. باکتریهای ساکن در بدن این کرمها منبع حیات در این مناطق هستند و عملاً نقش گیاهان بی‌نیاز به نور خورشید را بازی می‌کنند. این باکتریها در ته زنجیره‌ی غذایی قرار گرفته‌اند که بیش از ۵۰۰ نوع موجود زنده‌ی شناخته شده‌ی دیگر که در بین آنها انواعی از خرچنگها و ماهیان قرار دارند از طریق آن ادامه‌ی حیات می‌دهند. از زمان کشف این اکوسیستم در سال ۱۹۷۹ تا به حال در هر ۱۰ روز گونه‌ی جدیدی از موجودات زنده‌ی وابسته به این اکوسیستم در این مناطق یافت شده‌اند. این صحنه گویای حجم موجودات زنده‌ایست که با تکیه بر این اکوسیستم به حیات ادامه می‌دهند:
http://www.gozir.com/logman/wp-content/uploads/2007/07/deep-sea-life.jpg (http://www.gozir.com/logman/wp-content/uploads/2007/07/deep-sea-life.jpg)
برخی دانشمندان معتقدند این اکوسیستم می‌تواند سر منشأ ظهور حیات در کره‌ی زمین تلقی شود.
اما در سال ۱۹۹۰ در میانه‌ی خلیج مکزیک و در عمق نیم مایل پایین‌تر از سطح دریا پدیده‌ی عجیب‌تری یافت شد: یک دریاچه‌ی زیرآبی با ساحل شنی خاص خود و موجودات زنده‌ی ساکن در اطراف آن!
http://www.gozir.com/logman/wp-content/uploads/2007/07/underwater-lake.jpg (http://www.gozir.com/logman/wp-content/uploads/2007/07/underwater-lake.jpg)
محتوای این دریاچه را نیز آب تشکیل داده، آبی که البته به خاطر غلظت نمکهای محلول در آن سنگین‌تر و چگال‌تر از آب دریای اطراف است و به همین لحاظ از آب بالاتر جدا شده و چنین منظره‌ی بدیعی را ایجاد کرده‌است. در ساحل این دریاچه‌ی زیر آبی صدها هزار صدف دریایی و موجودات دیگری دیده می‌شوند که از این صدفها تغذیه می‌کنند. این منطقه نیز هیچ سهمی از نور خورشید را دریافت نمی‌کند، پس انرژی مورد نیاز این موجودات از چه چیزی تأمین می‌شود؟ در این منطقه آتشفشان زیر آبی وجود ندارد و به همین لحاظ سولفید هیروژن نیز در آب دریا محلول نیست. اما در عوض از کف دریای این منطقه گاز متان به صورت حباب آزاد می‌شود. باکتریهایی در درون بدن صدفهای این منطقه زندگی می‌کنند که توانایی تولید انرژی از متان جذب شده را دارند و به این ترتیب ته زنجیره‌ی غذایی یک اکوسیستم جانوری دیگر مستقل از نور خورشید را شکل می‌دهند.

منبع این پست هم سایت سیاره آبی بود:brigade.baka-wolf.c

NARUTO

08-17-2012, 03:08 AM

در تاريکي هاي عمق دريا کرمي زندگي مي کند که از استخوان هاي نهنگ هاي مرده تغذيه مي کند. محققان آلماني توانستند اثبات کنند که اين حيوان عجيب دقيقاً هم سن و سال غذاي محبوبش است.
http://setna.ir/images/stories/Osedax_roseus.jpg
به گزارش روزنامه الکترونیکی دانش و فناوری ـ ستنا، محل زندگي اين کرم و همچنين غذاي مورد علاقه اش قابل توجه است. اين کرم دريايي که اوزداکس نام دارد، در عمق حدود 3000 متري ساکن است و در آنجا از استخوان هاي نهنگ ها که به عمق اقيانوس راه يافته اند، تغذيه مي کند. به گزارش محققان آلماني در مجله تخصصي «پيشرفت هاي آکادمي ملي علم» اين جانوران از 30 ميليون سال به اين کار مشغولند.
نام اوزداکس از زبان لاتين گرفته شده و به معناي استخوان خوار است. دانشمندان شش سال پيش نوعي کرم را روي لاشه نهنگي در عمق 2800 متري دريا کشف کردند. محققان دانشگاه کريستيان آلبرشت شهر کيل در آلمان سوراخ هاي استخوان هاي فسيل شده وال ها را با سوراخ هاي موجود در استخوان هاي امروزي مقايسه کردند.
آنان اسخوان نهنگ فسيلي را که در ايالت واشنگتن آمريکا يافت شده بود، بررسي کردند و با کمک راديولوژي کامپيوتري دريافتند که سوراخ هاي موجود در آن مشابه سوراخ هايي است که اوزداکس در استخوان هاي نهنگ امروزي ايجاد مي کند. اين استخوان سنگواره (فسيل شده) 30 ميليون سال قدمت دارد و از اجداد نهنگ هاي بدون دندان امروزي محسوب مي شود.
اشتفن کيل، يکي از دانشمندان حاضر در اين تحقيق مي گويد:«سن فسيل ها با زماني مطابقت دارد که مي توانيم وجود نهنگ ها را در اقيانوس هاي آزاد در آن زمان اثبات کنيم.» بنابراين اين کرم احتمالاً همزمان با نهنگ تکامل يافته است. دليل پيدايش زماني نزديک هر دو گونه مي تواند غذاي کم موجود در اعماق اقيانوس ها باشد: تمام چيز هايي که به اعماق اقيانوس مي رسد، به هر شکلي مصرف مي شود: به گفته محقق کيلي: «غذا در اعماق اقيانوس ها کم است و ظهور تقريباً همزمان نهنگ ها و کرم هاي زامبي نشان مي دهد که حتي استخوان هاي سخت نهنگ ها هم به سرعت به عنوان منبع غذايي مورد استفاده قرار مي گرفت.»

منبع: اشپیگل

nakhodaye aseman

08-17-2012, 01:46 PM

نجمه

08-18-2012, 12:07 AM

با تشکر از مطالب ارزشمند تمام دوستان اما بهتره توجه داشته باشیم که هدف از این بحث صحبت درباره موجوداتی است که با شرایط بسیار سخت و تقریبا مشابه سایر سیارات راه هایی برای ادامه حیات پیدا کرده اند تا این بحث به پیشبرد مبحث امکان وجود حیات در خارج از زمین کمک کنه
مواظب باشیم یه وقت بحث به راز بقا تبدیل نشه

نجمه

08-18-2012, 01:47 AM

تحليل‌هاي جديد دي ان اي از خاك‌هاي واقع در مناطق آتشفشاني از وجود انواع ميكروب‌ها و قارچ‌ها حكايت مي‌كند.
به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، يك تحليل جديد دي ان اي از خاك‌هاي سنگي چشم‌اندازهاي مريخ‌مانند بر روي تعدادي از آتشفشان‌هاي آمريكاي جنوبي نشان‌دهنده وجود انواع باكتري، قارچ و ساير ارگانيسم‌هاي بدوي به نام آركيا است. اين موجودات رويكرد متفاوتي را در تبديل انرژي در مقايسه با هم‌نوعانشان در ساير نقاط جهان دارند.
به گفته «رايان لينچ» محقق دانشگاه كلورادو و يابنده اين ارگانيسم‌ها، اين موجودات دست كم پنج درصد متفاوت از هر مولفه ديگر حاضر در پايگاه داده دي ان اي شامل 2.5ميليون توالي هستند. اين پايگاه داده شامل مجموعه‌ تقريباً كامل ميكروب‌هاست.
نمونه‌هاي خاك گرفته شده از دامنه‌‌هاي خشك بلندترين آتش‌فشان‌هاي منطقه آتاكاما تقريباً هيچ مامني براي موجودات زنده ارائه نمي‌دهد. بخش اعظم برف پراكنده كه در اين منطقه بر روي زمين مي‌بارد بسيار زود و پس از برخورد با زمين به جو بازمي‌گردد. بنابراين خاك عاري از مواد مغذي بوده و سطوح نيتروژن موجود در نمونه‌هاي دانشمندان پايين‌تر از محدوده تعيين شده بود.
تشعشع پرتو ماوراءبنفش در اين محيط مرتفع مي‌تواند دو برابر شديدتر از يك بيابان پست باشد. با در نظر گرفتن چنين شرايطي، اين موضوع كه ارگانيسم‌هاي كشف شده چگونه تحت چنين شرايطي زنده مي‌مانند يك معماست.
گرچه دانشمندان به دنبال ژن‌‌هاي دخيل در فتوسنتز گشتند و با استفاده از تكنيك‌هاي فلورسنت سلول‌ها را با هدف يافتن كلروفيل مطالعه كردند، اما نتوانستند هيچ نوع مدركي در خصوص اين كه اين ميكروب‌ها فتوسنتزكننده هستند، پيدا كنند. آن‌ها بر اين باورند كه ميكروب‌هاي مزبور ممكن است به آرامي انرژي را با استفاده از واكنش‌هاي شيميايي تبديل كنند.
اين تحقيق در ژورنال Geophysical Research-Biogeosciences انتشار يافت.

منبع: خبر فارسی
چهارشنبه 24 خرداد 91
کد خبر:91032414046

نجمه

08-18-2012, 01:58 AM

فشار بالا دراعماق زیاددردریاهای عمیق برفعالیت فیزیولژیک آب تأثیر می گزارد .

درعمق 2600متری آب دردمای c450 به جوش می آید دراغلب محیط های فوق گرم (ولی غیرجوش ) جریانات گرمایی که دارای دمایی درحدود 380-270 درجه سانتیگراد می باشند وازنظرتئوری برای باکتریهای گرمادوست افراطی به عنوان یک محیط اکولوژیکی مصرفی می شوند .

دراین جریانات فوق گرم سولفیدهای فلزی بخصوص سولفید آهن وجوددارد که به سرعت درآب دریا سرد می شوند . ورسوب تشکیل می دهند . این رسوبات درمحل خروج بصورت برج ارتفاع پیداکرده ودودکش هایی راتشکیل می دهند ( خروج گدازه های داغ ازاعماق )

دورازذهن نیست که در این نواحی فقط باکتریهای گرما دوست وفوق گرما دوست قادربه حیات باشند .

دراین مناطق جریانات آبی فوق گرم درآب سرداقیانوسها سردشدند ومحیطی برای این باکتریها فراهم می شود ، به طورمثال برروی این دود کش ها باکتریهای گرمادوست افراطی مثل methanopyrus که یک باکتری تولیدکننده گاز متان است و با اکسید اسیون h2 متان تولید می کنند وجوددارد واز نظر تکامل این باکتری بسیار جالب توجه است .

بااستفاده ازتکنولوژی fish حضور باکتریها وآرکی باکتریها روی دیواره این برجهای دود کش مانند به اثبات رسیده است .

علاوه بردودکش تپه های فعال دریای نیز شناخته شده اند این تپه هایزیردریایی آتشفشانی که ابتدا برروی صفحات تکنونیکی اقیانوس آرام قرارداشتند ،موادمعدنی مزیک را به داخل آب آزاد می کردند، پس نه تنهاازدودکش هابلکه ازاین تپه ها ی آتشفشانی درحال انفجار وفواران نیزموادزیادی یه درون آب دریا واقیانوس آزادمی کنند که در نتیجه اطراف اینها هم پروکاریوت های متفاوتی زندگی میکنند .
منبع:http://microbiology83.blogfa.com/post-47.aspx

x11416

08-18-2012, 03:40 PM

خرچنگ نعلی مشهور به فسیل زنده گونه جانور دریازی است که قدمت آن‌ها به ۳۰۰ میلیون سال قبل(۱۰۰ میلیون سال پیش از دایناسورها ) باز می‌گردد.خرچنگ نعل اسبی نقش بسزایی در اکولوژی خلیج‌ها و همچنین در داروسازی ایفا می‌کنند به طور نمونه ترکیبی از خون این جانور به عنوان دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدن این جانور شامل سه بخش جلویی(cephalothorax) که شبیه نعل اسب می‌باشد، بخش شکمی(abdomen)که بایک لولا به بخش جلویی متصل است وبخش دم می‌شود. خرچنگ نعلی جزء جانوران در حال انقراض می‌باشد
این خرچنگ در زیر رده ی گزیفوسوریدها قرار دارد. خرچنگ نعل اسبی امروزی (لیمولوس) از دوره ی تریاس تاکنون بدون تغییر مانده است.این خرچنگ در آب های کم عمق سواحل آمریکای شمالی و در اقیانوس اطلس به سر می برد. مشخصات این خرچنگ عبارتند از :

دارای آبشش های کتابی برگ مانند و مسطح در روی بعضی از زایده های شکمی ،همچنین در روی سپر پشتی داری دو چشم مرکب و دو چشم ساده می باشند.خرچنگ نعل اسبی با استفاده از صفحات شکمی شنا می کند و با پاهایش راه می رود.این جانور به هنگام شب کرم ها و نرم تنان کوچک را با کلیسرهای خود شکار می کند. ممکن است طول این خرچنگ به نیم متر هم برسد.
در فصل تولید مثل، خرچنگ های نعل اسبی به هنگام مد دریا به ساحل می آیند تا جفت گیری کنند. خرچنگ های ماده ماسه ها را حفر می کنند و تخم ها را در میان آن می گذارند.در همین حال،یک یا چند خرچنگ نر نیز آنها را دنبال می کنند تا قبل از پوشیده شدن تخمک ها توسط ماسه،اسپرم های خود را روی آنها بریزند.تخم ها در آفتاب گرم می شوند و در زیر ماسه ها از برخورد امواج در امان اند تا آن که سرانجام نوزادانی از درون آنها سر در می آورند و در هنگام مد ، به دریا باز می گردند.
[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/v38qgplcs21ly7r6zio.jpg"]http://up.avastarco.com/images/v38qgplcs21ly7r6zio.jpg (http://up.avastarco.com/images/v38qgplcs21ly7r6zio.jpg)
دوستان موضوع فسیل زنده(در اینجا خرچنگ نعل اسبی) یکی از مبحث تقریبا ناشناخته زیست شناسی است.این موجود یکی از دلایل خوبی است که نشون میده بعضی از جانوران در شرایط سخت محیطی در حالی که جانوران دیگر در حال جهش هستن بازهم بدون تغییر باقی می مانند.این موضوع مانند باکتری های ترموفیل که در دما های بالا زندگی میکنند نشان دهنده وجود وحتی ثبات حیات یک جانور در شرایط سخت رو نشون میده.فکرشو کن تمام موجودات زمین در عرض 300 میلیون سال یا کمپلت از بین رفتن یا تغییر اساسی کردن ولی این یه ذره هم تغییر نکرده!:o_o:
این موضوع رو مثلا می تونیم به مریخ ربط بدیم که تحقیقات تا به الان از بین رفتن تمام موجودات در روی اون رو نشون میده(اگر گیریم قبلا بوده) ولی فکر کنید میتونه مثل خرچنگ نعل اسبی یه موجود خرجون دیگه تو اون شرایط سخت بدون تغییر مونده باشه چه برسه به این که موجودی باشه.(نه در سطح بلکه در اعماق یا غارهای آن)

mohsen4465

08-20-2012, 01:20 PM

خب مثل اینکه من خودم از قافله عقب موندم. از همه دوستان مخصوصاً نجمه عزیز به خاطر مطالب بسیار مفیدی که ارسال کردن خیلی ممنون. من بشخصه فعلاً قصد معرفی باکتری ها و موجودات تک سلولی مقاوم رو دارم و بعد از اون سعی میکنم مرحله به مرحله جلوتر برم و وارد بُعد ماکرو بشم و موجودات بزرگتری رو معرفی کنم.

http://up.avastarco.com/images/ce77rilfe5wnpwp6rssb.jpg (http://up.avastarco.com/images/ce77rilfe5wnpwp6rssb.jpg)

دیسولفورودیس آئوداکس-ویاتور (Desulforudis audaxviator)
دیسولفورودیس آئوداکس-ویاتور گونه ای از باکتریها ست که در عمق 1.5 تا 3 کیلومتری زمین زندگی میکنند. این تنها باکتری ای است که از نمونه آبی که از عمق 2.8 کیلومتری زمین در معدن طلای «امپوننگ» آفریقای جنوبی بدست آمد یافت شد. با طولی تقریباً برابر 4 میکرومتر، برای میلیون ها سال است که از منبع غذایی شیمیایی ناشی از تجزیه کانی های رادیواکتیو سنگ های اطراف برای بقا استفاده میکند که از اینرو او در بین معدود اورگانیسم هایی قرار میگیرد که برای بقا هیچ وابستگی ای به نور خورشید ندارد و تنها گونه ی شناخته شده ای است که در اکوسیستمی تنها ادامه حیات میدهد.

دی. آئوداکس-ویاتور حاوی ژن هایی خاص برای استخراج عنصر کربن از دی اکسید کربن محلول و همچنین برای تثبت نیتروژن است. این باکتری برای میلیون ها سال است که از سطح زمین جدا شده است و این از آنجا منتج شده که آزمایش آبی که این باکتری در آن زندگی میکند نشان دهنده قدمت باستانی آن است و برای مدتهاست که با آب سطح زمین مخلوط نشده است. از آنجایی که شرایط محیطی در این اعماق بسیار مشابه شرایط اولیه زمین است، بنابراین این باکتری میتواند الهام بخش نوع موجوداتی باشد که قبل از ایجاد اتمسفر اکسیژنی تکامل پیداکردند. ممکن است میلیاردها سال پیش باکتری های اولیه بشکل مشابهی تکامل پیدا کرده باشند و این میتواند راهنمایی باشد برای منشاء حیات زمین.

دی. آئوداکس-ویاتور یک باکتری گرم مثبت (فاقد غشاء خارجی) احیاء کننده سولفات است. عدم توان تحمل آن در مقابل اکسیژن نشان دهنده مدت زمان زیاد مجزا شدن آن از سطح زمین است. هیدروژن مورد نیاز این باکتری برای انجام تنفس سلولی از تجزیه آب ناشی از متلاشی شدن مواد رادیو اکتیو نظیر اورانیوم، توریوم و پتاسیم حاصل میشود. همچنین این تشعشعات شرایط را برای تولید مشتقات گوگرد فراهم میکنند که متعاقباً بعنوان منبع غذایی پر انرژی توسط این باکتری مصرف میشود.

دی. آئوداکس-ویاتور نه تنها فقدان کامل ترکیبات آلی، نور و اکسیژن را تحمل میکند بلکه در برابر درجه حرارتی معادل 60 درجه سانتیگراد و PH قلیایی 9.3 مقاوم است. فیزیولوژی خاصی که باعث شده است که بتواند در چنین شرایط سختی دوام بیاورد مدیون ژنوم بزرگ غیرعادی اوست که از 2157 ژن تشکیل شده است در حالی که این عدد برای همتایانش حدود 1500 ژن است. اگر شرایط محیطی برای ادامه حیات نامطلوب شود این باکتری قادر است وارد فاز غیرفعال شده (Microbial cyst) و از DNA خود در مقابل گرما، PH بالا و بی آبی محافظت کند.

نام این باکتری از کتاب مشهور ژول ورن بنام «سفر به مرکز زمین» اقتباس شده که در آن قهرمان داستان پرفسور لیندنبروک نوشته ای اسرار آمیز به زبان لاتین پیدا میکند:

«Descende, audax viator, et terrestre centrum attinges»
«پایین رفتن، مسافران جسور، و شما به مرکز زمین خواهید رسید»

mohsen4465

08-24-2012, 03:43 PM

زندگی در کنار دودکش های اقیانوسی:

http://up.avastarco.com/images/zu2pdogrio09038kw1w.jpg (http://up.avastarco.com/images/zu2pdogrio09038kw1w.jpg) http://up.avastarco.com/images/e34ko538zdhcwcrb7vx6.jpg (http://up.avastarco.com/images/e34ko538zdhcwcrb7vx6.jpg)

گونۀ 121 (Strain 121) - ژئوگما باروسی (Geogemma Barossii):
«گونۀ 121» یا «ژئوگما باروسی» یک آرکی باکتر (باستانیان) کوکوسی (کروی) با قطری حدود 1 میکرومتر میباشد که دارای یک دسته چند رشته ای فلاژل (تاژک) بر روی خود است. این باکتری فوق-گرمادوست که اولین بار بسال 2003 در دهانه یک دودکش سیاه زیراقیانوسی در عمق 2400 کیلومتری اقیانوس آرام شمالی در 320 کیلومتری آبراه پیوگت، واشینگتون آمریکا (Puget Sound) کشف شد قادر است در دمایی معادل 121 درجه سلسیوس رشد و نمو انجام دهد و این برابر با دمایی است که در دستگاه های اتوکلاو آزمایشگاهی برای استرلیزه کردن تجهیزات آزمایشگاهی بکار میرود. این تنها شکل شناخته شده از حیات است که قادر به تحمل چنین دمای وحشتناکی است. حتی 130 درجه ی سانتیگراد دمایی صرفاً غیرفعال کننده برای این باکتری ست بدین معنی که با وجود غیرفعال شدن فرآیند تولید مثل، این باکتری در چنین دمایی زنده میماند و پس از پایین آمدن دما قادر به ادامه دادن فرآیند تولید مثل است.

در گذشته باور بر این بود که هیچ اورگانیسمی قادر به ادامه حیات فراتر از 121 درجه سلسیوس نیست و بیشترین دمای قابل تحمل به باکتری «پیرولوبوس فوماری» (Pyrolobus Fumarii) با رکورد 113 درجه سلسیوس نسبت داده میشد. چنین تاب تحمل زیادی تنوع محیط های دارای حیات بر روی زمین را به مقدار زیادی افزایش میدهد و میتواند نمونه ای برای شکل ابتدایی حیات بر روی زمین باشد و یا نشاندهنده این موضوع که حیات تا چه عمقی در داخل پوسته ی زمین میتواند وجود داشته باشه. با این کشف همچنین پتانسیل وجود حیات در محیط های سخت و طاقت فرسای فرازمینی هم افزایش پیدا کرد.

ساختار، متابولیسم و چرخه ی زندگی:
گونۀ 121 هیچ نوع تفاوت ساختاری نسب به سایر باستانیان از خود نشان نمیدهد. این اورگانیسم یک لیتواوتوتروف (تغذیه کننده از مواد معدنی) بسیار قابل توجه است. قبل از همه این باکتری از آهن همونطوری استفاده میکنه که ما از اکسیژن برای تولید انرژی استفاده میکنیم. از گاز هیدروژن بعنوان دهنده الکترون و آهن III بعنوان گیرنده الکترون استفاده میکند. در نتیجه این باکتری آهن III را به آهن II تبدیل و بصورت کانی مگنتیت - یک محصول فرعی مغناطیسی - دفع میکند؛ از این رو در اطراف دودکش های اقیانوسی که این اورگانیسم حضور دارد مقدار زیادی از کانی مغناطیسی مگنتیت یافت میشود. در حرارتی معادل 103 درجه سلسیوس بیشترین سرعت رشد را با زمان تولید مثل حدود 1 ساعت دارد، که در دمای 121 درجه سلسیوس این عدد به 24 ساعت میرسد.

http://up.avastarco.com/images/vm0qt5bo7xgvqg4l715.jpg (http://up.avastarco.com/images/vm0qt5bo7xgvqg4l715.jpg)

متانوپیروس کندلری (Methanopyrus Kandleri):
متانوپیروس کندلری یک آرکی باکتری میله ای از سرده متانوژن هاست (ارگانیسم های تولید کننده متان) که البته تنها عضو این سرده است. متانوپیروس اولین بار در محیطی مشابه «گونۀ 121» (ژئوگما باروسی) و در دیواره دودکش های سیاه اقیانوسی در عمقی معادل 2000 متر در خلیج کالیفرنیا کشف شد. این ارگانیسم باستانی دارای موقعیتی ویژه در تبارزایشی درخت تکاملی آرکی باکتری هاست. این باکتری یکی از قدیمیترین آرکی باکتری های فوق-گرمادوست شناخته شده است که فنوتیپ (خصوصیات ظاهری) یک باکتری فوق-گرمادوست و یک متانوژن را بطور همزمان نشان میدهد.

ساختار، متابولیسم و چرخه ی زندگی:
متانوپیروس انرژی مورد نیاز خود را از گاز هیدروژن و دی اکسید کربن خارج شده از دودکش های اقیانوسی بدست می آورد و به عنوان محصول فرعی واکنش زیستی خود گاز متان آزاد میکند:

4H2 + CO2 -> CH4 + 2H2O

این باکتری فوق-گرمادوست تا دمایی معادل 110 درجه سلسیوس قادر به رشد و تکثیر است که در 100 درجه سلسیوس سرعت رشد آن به حداکثر میرسد (تکثیر نسل در کمتر از 1 ساعت). برخلاف متانوژن های میانه-دوست (اورگانیسم های دمای عادی) متانوپیروس حاوی مقادیر زیادی مشتقات هیدروکربنی مانند «2و3-دیفسفوگلیسرات حلقوی» در داخل سیتوپلاسم خود است. گمان میرود این ماده با غلظتی بیش از 1 مولار در متانوپیروس نقش یک پایدار کننده حرارتی را دارد تا مانع از دناتوره شده (منعقد شدن) آنزیم ها و DNA سلول شود. همچنین متانوپیروس دارای نوعی غشاء لیپیدی (چربی) است که در سایر انواع ارگانیسم ها یافت نمیشود. این اتر-لیپید نوع اشباع نشده ای از «دی-بی-فتانیل تترا-اتر»های موجود در سایر فوق-گرمادوست هاست.

NARUTO

10-10-2012, 11:58 PM

تحقیقات دانشمندان شیلیایی در قطب جنوب نشان از تنوع گسترده جاندارانی دارد که با شرایط غیر عادی سازگار شده و میتوانند دمای بسیار زیاد و بسیار پایین و سطوح بالای تشعشع گاما و فرابنفش را تحمل کنند.
مجید جویا: بعید است کسی انتظار مشاهده باکتریهای زنده را، نه در میان یک قالب یخ و نه در یک کتری آب در حال جوش داشته باشد؛ ولی به نظر میرسد که دانشمندان شیلیایی در سفرهای اکتشافی خود در سال گذشته، چنین چیزی را به چشم دیدهاند. این پژوهشگران توانستند بیش از 200 گونه جدید از موجودات ذرهبینی را که با شرایط بسیار سخت سازگار شده بودند، کشف کنند.
به گزارش نیچر (http://www.nature.com/news/2011/110404/full/news.2011.207.html)، جنی بلیمی، بیوشیمیدان و مدیر بنیاد علوم زیستی در سانتیاگوی شیلی است، نهادی پیشرو در ذخایر زیستی قطبی و یک ابتکار خصوصی- دولتی که در سال 2008 / 1387 آغاز به کار کرد تا ذخایر زیستی با احتمال کاربرد زیست فناوری را در این محدوده ناشناخته زمین، تعیین کند. وی میگوید: «ما بیش از 300 گونه از موجودات ذرهبینی را در این ماموریت پیدا کردیم که بیش از 70 درصد آنها، گونههای جدید بودند».
او و همکارانش، بخشی از اکتشاف علمی قطبی 47 (ECA47) بودند، که توسط موسسه قطبشناسی شیلی در پونتاس آرناس ترتیب داده شده بود، و شامل چندین پروژه تحقیقی در تابستان جنوبی (همزمان با زمستان نیمکره شمالی) 2011-2010 بود. اعضای گروه، بخشی از نتایج تحقیقات خود را در ماه گذشته و در یک کنفرانس خبری در پونتاس آرناس شیلی ارائه کردند.
تمرکز کار اعضای گروه بلیمی بر روی جستجو و یافتن موجودات ذرهبینی جانسخت در جزایر شتلند جنوبی بود. از نتایج تحقیقات آنها چنین برمیآید که ناامید نشدهاند.
همان گونه که میشد انتظار داشت، اعضای گروه موفق به کشف چندین گونه جاندار سرما دوست شدند (موجوداتی که در شرایط دمایی کمتر از 15 درجه سانتیگراد زندگی میکنند)، و همچنین گونههایی از جانداران شوراب دوست (که در غلظتهای بالای نمک هم زنده میمانند)، و جانداران اسید دوست و باز دوست، (که میتوانند در pH خیلی کم و یا خیلی زیاد نیز دوام بیاورند) جزو یافتههای آنها بودند.
ولی پژوهشگران علاوه بر اینها، تعداد زیادی از موجودات گرمادوست (موجوداتی که میتوانند در دمای بالاتر از 50 درجه زندگی کنند) را هم یافتند، از جمله میکروبی که به رغم این که بخش عمده زندگیش در یخ میگذرد، میتواند در دمای بالاتر از 95 درجه سانتیگراد هم زنده بماند. به گفته آنها، چنین جانداری در زمان دیگری تکامل یافته است؛ زمانی که قطب جنوب تا این اندازه سرد نبود.
یک یافته عجیب دیگر آنها، یک دینوکوکوس است تا پیش از این ناشناخته بود؛ دینوکوکوسها خانوادهای از باکتریها هستند که بیشترین قابلیت تحمل پرتوهای گاما را در بین جانداران دارند، و میتوانند تا 5هزار برابر بیش از نزدیکترین رقبای خود در معرض این اشعه قرار بگیرند و زنده بمانند، نکته جالب این که این باکتری در زیر 15 متر از لایه یخهای دائمی قطب زندگی میکند. این سطوح تشعشع هرگز در روی زمین دیده نشدهاند، در نتیجه منبع مقاومت اعجاببرانگیز این باکتری، یک معما است. میان نظریههایی که تاکنون در این مورد ارائه شده، یکی هم این است که این باکتری ریشه زمینی ندارد. به گفته بلیمی، در حال حاضر هیچ یک از این نظریهها رد نشده است.
او میگوید: «ما به دنبال کشف مکانیزم مولکولی هستیم که سبب چنین سطوحی از مقاومت میشود. آرزوی ما این است که دریابیم که این جانداران از چه مکانیزمی برای حفاظت از خود در مقابل تاثیرات تشعشع استفاده میکنند.»
برکات فناوری
گروه همچنین سیکروفیلهای مقاوم در برابر تشعشع فرابنفش را شناسایی کردند که از آنزیمها برای گرفتن گونههای اکسیژن رآکتیو استفاده میکنند. شاید بتوان برای این جانداران کاربردهای عملی در زیست فناوری پیدا کرد: طبق پیشبینی پژوهشگران، میتوان در نهایت برای آنها کاربردی در فناوریهایی پیدا کرد که برای حفاظت از مردم در مقابل تشعشعات خورشیدی و فرابنفش طراحی میشوند.
یک جاندار احتمالا مفید ایزوله شده در رسوبات کم عمق دریایی، این توانایی را داشت که در محیطهای به شدت نمکی و در دمای کمتر از 4 درجه رشد کند. در تستهای آزمایشگاهی، فردی بوئموالد، زیست شناس بنیاد علوم زیستی، بر روی استراتژیهای مولکولی تحقیق میکند که به این جانداران کمک میکنند تا در این شرایط سخت هم زنده بمانند. به گفته وی، میدانیم که برخی از مولکولهایی که در این میکروبها وجود دارند، پایدارکنندههای زیستی شناخته شده هستند، و به ادعای وی میتوان کاربردهایی برای آنها در صنایع آرایشی و دارویی پیدا کرد.
پاریس لاوین، میکروبیولوژیست موسسه علوم قطبی شیلی، (برای تولید آنتیبیوتیک استرپتومیسین) بر روی 270 گونه باکتری آکتینومیسیت گرفته شده از 7 مرداب جزیره کینگ جرج قطب جنوب تحقیق کرده است. این جزیره یکی از جزایر شتلند جنوبی است. به دلیل فاصله بسیار زیاد محل زندگی این جانداران از دیگران؛ احتمال این که دیگر باکتریها در برابر سمهای آنتیبیوتیکی که آنها تولید میکنند مقاوم باشند، خیلی کم است؛ از همین رو، آنها کاندیداهای مناسبی برای تولید داروهای جدید هستند.
به گفته لاوین، شرایط بسیار سخت دمایی و قرار گرفتن در معرض پرتوهای فرابنفش در قطب جنوب، این امکان را فراهم کرده که این منطقه «مانند یک آزمایشگاه طبیعی عمل کند که به انتخاب جانداران مقاوم در برابر این فشارها کمک میکند». و راه حلهایی که تکامل پیش روی جانداران این منطقه قرار داده است، میتواند در هر جای دیگری در زمین نیز کاربرد پیدا کند».

منبع : http://www.forum.98ia.com/archive/index.php/t-189089.html

nakhodaye aseman

12-08-2012, 07:44 PM

جان سخت ترين هيولاي روي زمين
تنبل‌هابي‌مهرگان ريزي هستند که در بزرگ‌ترين حالت 1.5 اینچ طول دارند
و از چشمه‌هاي آب شيرين گرفته تا سکونت‌گاه‌هاي دريايي، و از گلسنگ‌هاي باغ‌ها تا نوک بلندترين کوه‌ها، در همه جا به وفور يافت مي‌شوند. آنها به لطف توانايي‌شان در متوقف کردن سوخت و ساز بدن تا بهتر شدن شرايط زندگي، پرطاقت‌ترين مخلوقات زمين هستند. در حقيقت تنبل‌ها رکورددار زنده ماندن در انواع شرايط سخت و طاقت‌فرسا هستند
از جمله سخت‌ترين شرايط که تنبل‌ها در آن زنده مي‌مانند مي‌توان اين موارد را نام برد: زندگي بدون آب به مدت 120 سال يخ زدن تا دماي منفي 272.8 درجه سانتي‌گراد که بسيار نزديک به صفر مطلق است. گرماي 151 درجه سانتي‌گراد زندگي در شرايط خلاء. نمونه‌هايي از اين جانوران توانستند به مدت 10 روز بر روي بدنه يک ماهواره آزمايشي آژانس فضايي اروپا دوام بياورند. فشاري 6 برابر آن‌چه در عميق‌ترين نقطه اقيانوس احساس مي‌شود. دوزهايي از اشعه ايکس و تابش گاما که براي ساير اشکال حيات به شدت مرگ‌آور است.
http://www.persiaoutdoor.com/images/stories/pictures2/232.jpg
ریختش خیلی بده :دی

gissoo

12-08-2012, 08:51 PM

جان سخت ترين هيولاي روي زمين
تنبل‌هابي‌مهرگان ريزي هستند که در بزرگ‌ترين حالت 1.5 ميلي‌متر طول دارند
ریختش خیلی بده :دی

البته اينجا ريختش خيلي هم بد نيست من بدترشو ديدم :دی

در ضمن در بزرگترين حالت 1.5 اينچ طول دارند كه ميليمتر ترجمه شده!

nakhodaye aseman

12-08-2012, 09:25 PM

البته اينجا ريختش خيلي هم بد نيست من بدترشو ديدم :دی

در ضمن در بزرگترين حالت 1.5 اينچ طول دارند كه ميليمتر ترجمه شده!
ممنون :)
تصحیح شد :دی
من هم از بین اون بد ریخت ها خوشگلشو پیدا کردم :))

اماتور

01-28-2013, 02:27 PM

خرچنگ نعلی مشهور به فسیل زنده گونه جانور دریازی است که قدمت آن‌ها به ۳۰۰ میلیون سال قبل(۱۰۰ میلیون سال پیش از دایناسورها ) باز می‌گردد.خرچنگ نعل اسبی نقش بسزایی در اکولوژی خلیج‌ها و همچنین در داروسازی ایفا می‌کنند به طور نمونه ترکیبی از خون این جانور به عنوان دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدن این جانور شامل سه بخش جلویی(cephalothorax) که شبیه نعل اسب می‌باشد، بخش شکمی(abdomen)که بایک لولا به بخش جلویی متصل است وبخش دم می‌شود. خرچنگ نعلی جزء جانوران در حال انقراض می‌باشد
این خرچنگ در زیر رده ی گزیفوسوریدها قرار دارد. خرچنگ نعل اسبی امروزی (لیمولوس) از دوره ی تریاس تاکنون بدون تغییر مانده است.این خرچنگ در آب های کم عمق سواحل آمریکای شمالی و در اقیانوس اطلس به سر می برد. مشخصات این خرچنگ عبارتند از :

دارای آبشش های کتابی برگ مانند و مسطح در روی بعضی از زایده های شکمی ،همچنین در روی سپر پشتی داری دو چشم مرکب و دو چشم ساده می باشند.خرچنگ نعل اسبی با استفاده از صفحات شکمی شنا می کند و با پاهایش راه می رود.این جانور به هنگام شب کرم ها و نرم تنان کوچک را با کلیسرهای خود شکار می کند. ممکن است طول این خرچنگ به نیم متر هم برسد.
در فصل تولید مثل، خرچنگ های نعل اسبی به هنگام مد دریا به ساحل می آیند تا جفت گیری کنند. خرچنگ های ماده ماسه ها را حفر می کنند و تخم ها را در میان آن می گذارند.در همین حال،یک یا چند خرچنگ نر نیز آنها را دنبال می کنند تا قبل از پوشیده شدن تخمک ها توسط ماسه،اسپرم های خود را روی آنها بریزند.تخم ها در آفتاب گرم می شوند و در زیر ماسه ها از برخورد امواج در امان اند تا آن که سرانجام نوزادانی از درون آنها سر در می آورند و در هنگام مد ، به دریا باز می گردند.
[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/v38qgplcs21ly7r6zio.jpg"]http://up.avastarco.com/images/v38qgplcs21ly7r6zio.jpg (http://up.avastarco.com/)

منبع: ویکی پدیا
اگه درست یادم مونده باشه این خرچنگا جز زیر دسته های و خانواده های مزولیمولیوسا هستن و البته زیر راسته اجدادشون ترلوبیت ها

nakhodaye aseman

03-13-2013, 11:14 PM

درود :گل

آ
آراپایما
آروانا
آسیابک
ا
اسب شوالسکی
اکاپی
ب
بی‌تیغه‌ها
ت
تمساحیان
تک‌سوراخیان
تک‌لاکه‌ای‌ها
ج
جینکوگل
خ
خرچنگ نعلی
خوک خاکی
د
دم‌اسبی (گیاه)
س
سرخس نخلی
سنجاقک
ش
شش‌ماهی
ص
صاریغ
صاریغ شبگرد
م
ماهی مرکب جهنمی
مگنولیا
میمونک کوهی
میگوی آخوندکی
ن
ناتیلوس (آبزی)
و
ویلوچیا
پ
پاندای سرخ
ژ
ژینکو
ک
کرم‌های مخملی
کرگدن سوماترایی
کوآلا
کوسه چین‌دار
کوسه‌های شاخدار
کژدم
این ها فسیل های زنده هستند که تو ویکی پدیا موجود هستش
و فکر کنم یه مباحثه خوبی میشه رو این جانداران انجام داد
با اجازه آقا محسن از این به بعد در مورد یکی از این جانداران مطالبی رو می ذاریم و در موردشون بحث میکنم
__________________________________________________ ____
پی نوشت : 1 . خواهشا مشارکت کنید به جاهای خوبی میرسیم :دی
2 . تا پایان بحث با ما باشید :):have a nice day:

مداد رنگیهام

03-14-2013, 01:25 PM

Kianoosh.S

03-15-2013, 09:06 AM

بله از راه غیر مستقیم به ترکیبات شیمیایی سیارات دور دست پی میبرن.

تا جایی که من اطلاع دارم طیف سنجی یکی از این روش هاست ...

mohsen4465

03-15-2013, 11:11 AM

دوستان سلام.تاپیک جالبیه.:)
فک کنم اگر بیایم و اینجوری بهش نگاه کنیم بد نباشه: این موجودات در چه شرایط سختی میتونن زندگی کنن و کدوم ویژگیشون باعث این سازگاری شده و بعد این شرایط سخت در کدوم سیاره شناخته شده اطرافمون حاکمه و چقدر احتمال داره حیاتی مشابه در این سیاره ها وجود داشته باشه؟
پیشنهاد من اینه که فعلا از موجودات هوازی یا پر سلولی صرف نظر کنیم و تمرکزمون روی تک سلولی ها بذاریم.
یه سوالم داشتم:ما میتونیم با طیف سنجی نور ستاره ها به عناصر موجود در اون ستاره ها پی ببریم آیا روش مشابه غیر مستقیمی وجود داره که بدون نمونه برداری مستقیم بتونیم ترکیبات موجود در سیاره ها مثلا ch4 nh3 رو پیدا کنیم؟ هنگام عبور سیارات از مقابل ستاره خودشون طیف ستاره بمقدار بسیار جزئی تغییر میکنه که این تغییر ناشی از طیف اتمسفری سیاره در حال گذره.

قرار بود کلی باکتری جون سختو اینجا معرفی کنم و در آخر نتیجه گیری کنیم. خیلی تنبل شدم کلاً. سعی میکنم زودی ادامش بدم. تو این فرصت دوست دارم دوستان این تاپیکو پیش ببرن. خود من تا همینجا کلی دیدگاهم نسبت به حیات عوض شد. :)

مداد رنگیهام

03-15-2013, 11:33 AM

بله از راه غیر مستقیم به ترکیبات شیمیایی سیارات دور دست پی میبرن.

تا جایی که من اطلاع دارم طیف سنجی یکی از این روش هاست ...
خوب اینکه عالیه!اگر بتونیم به شیوه ای ترکیبات موجود در سیاراتو شناسایی کنیم میتونیم از روی وجود یا عدم وجود ترکیبات موجود در ژنوم یا مواد آلی که فقط توسط موجودات زنده ساخته میشه بفهمیم در سیاره ای حیات هست یا نه
البته یه مشکلی هم هست شاید متابولیسم موجودات زنده سیارات دیگه با ما متفاوت باشه و در نتیجه مواد آلی تولیدیشونم متفاوت باشه...آیا تا به حال چنین تحقیقی انجام شده؟

مداد رنگیهام

05-07-2013, 08:41 PM

این دوتا مقاله بخونین:)
http://www.noojum.com/article/124-all/2519-life-forms-in-the-universe.html
http://www.noojum.com/article/124-all/2553-life-forms-earth.html

gissoo

05-08-2013, 04:40 PM

این دوتا مقاله بخونین:)
http://www.noojum.com/article/124-all/2519-life-forms-in-the-universe.html
http://www.noojum.com/article/124-all/2553-life-forms-earth.html

مطالب اين دو مقاله يك سوال بی ربط به تاپيك پيش آورده! :7:

با توجه به اين كه مطالب ما فرم هايی از حيات را در هر شرايطی اعم از سرد و گرم و محيطهای سمی و مقاوم به اشعه و اسيدي و
قليايی و............داريم پس چطور دانشمندان ميتوانند از استريل بودن تجهيزات و ادواتی كه به سيارت ديگه ميفرسند مثل همين
مريخ نورد خودمون :دی مطمئن باشند؟‌!

پیمان اکبرنیا

05-10-2013, 03:29 PM

سينا منجم

05-10-2013, 04:32 PM

با حرف آقاي اكبرنيا موافقم.دنياي ما پر از اشعه هستش.از پرتو ها و ذرات انرژي آلفا و بتا كه ضعيف ترين اشعه ها هسند گرفته تا گاما كه قدرتمند ترين اشعه ي شناخته شدس.اگه حيات آسيب پذير بود ما الان وجود نداشتيم.

مداد رنگیهام

05-10-2013, 05:00 PM

واقعا دنیای میکروسکوپی دنیای جالب و البته متفاوتی هست و همین باعث میشه ما نتونیم با اطمینان بگیم که سطحی بدون میکروب هست البته تقریبا زنده موندن میکروارگانیسم ها به مدت طولانی در فضا و تحت تابش فرابنفش امکان پذیر نیست...متن زیر رو بخونین :)

"دانشمندان شواهدی دارند که بر اساس آن میکروب های زمینی برای چند سال در فضا زنده می مانند. وقتی فضانوردان آپولوی 12 بر سطح ماه فرود آمدند، آنها دوربین یک ماه نشین بدون سرنشین را که حدود سه سال قبل به آنجا فرستاده شده بود، برداشتند و متوجه شدند که میکروب های زمینی که با هوای سرد آمیزش داشتند در داخل صندوق دوربین زنده مانده بودند"
سایت نجوم ایران

mohsen4465

05-10-2013, 07:24 PM

مطالب اين دو مقاله يك سوال بی ربط به تاپيك پيش آورده! :7:

با توجه به اين كه مطالب ما فرم هايی از حيات را در هر شرايطی اعم از سرد و گرم و محيطهای سمی و مقاوم به اشعه و اسيدي و
قليايی و............داريم پس چطور دانشمندان ميتوانند از استريل بودن تجهيزات و ادواتی كه به سيارت ديگه ميفرسند مثل همين

مريخ نورد خودمون :دی مطمئن باشند؟‌!
ناسا سابقاً فضاپیماهای خودش رو با استفاده از روش حرارت خشک استریل میکرد. وایکینگ 1 و 2 به همین شکل استریل شدن. در این روش وایکینگ ها رو داخل یک سپر-زیستی قرار دادن و سپس اونها رو بمدت 30 ساعت داخل فری با درجه حرارت 111.7 درجه سلسیوس پختن!

امروزه مدارات الکترونیکی حساس فضاپیماها قادر به تحمل چنین درجه حرارتی نیست و بنابراین ناسا از روش دیگری استفاده میکنه. در این روش درون محفظه خلاء پراکسیدهیدروژن تزریق میکنن و این عمل رو چندین بار تکرار میکنن تا فضاپیما استریل بشه. بهرحال من بعید میدونم هیچ کدوم از این روش ها استریلازسیون 100 درصدی رو بهمراه داشته باشه. گونه های سرسخت شاید در شرایط فوق العاده سخت فضا غیرفعال بشن و رشد و نموشون متوقف بشه اما به این راحتی ها نمیمیرن.

سينا منجم

05-10-2013, 08:18 PM

mohsen4465

05-10-2013, 09:16 PM

و شايد حتي موجودات تكسلولي اي كه در فضا پيما هاي ما وجود داره اغازگر حيات در يك سياره باشه.
نظر من اينه كه حيات تكسلولي كه بنياد اوليه ي حيات محسوب ميشه.چطور تونست (از نظر علمي)با قرار گرفتن كلي اتم كنار هم زنده بشه و زندگي كنه.و ژنها درحالي كه موجوداتي كه اونا رو داشتند شعور و درك براي تغيير خودشون نداشتند چطور ژن ها تونستند خودشان رو تكامل بدن؟ حیات در فضا شاید زنده بمونه اما رشد و تکامل پیدا نمیکنه. از طرف دیگه نسبت دادن منشاء حیات زمین به فضا نمیتونه پاسخی مناسب برای منشاء حیات باشه. چون اونوقت این سوال پیش میاد که اون حیات فضایی کجا بوجود اومده؟ آیا میشه مکانی با آب و هوایی بهتر از زمین مثال زد؟ مطمئناً زمین خودش بهترین شرایط رو برای خلق حیات از ترکیبات آلی ساده داشته و نمیشه بهتر از زمین رو در جایی دیگه مثال زد و صرفاً میشه یکی دیگه مثل زمین تصور کرد.

aysa

05-10-2013, 09:25 PM

حیات در فضا شاید زنده بمونه اما رشد و تکامل پیدا نمیکنه. از طرف دیگه نسبت دادن منشاء حیات زمین به فضا نمیتونه پاسخی مناسب برای منشاء حیات باشه. چون اونوقت این سوال پیش میاد که اون حیات فضایی کجا بوجود اومده؟ آیا میشه مکانی با آب و هوایی بهتر از زمین مثال زد؟ مطمئناً زمین خودش بهترین شرایط رو برای خلق حیات از ترکیبات آلی ساده داشته و نمیشه بهتر از زمین رو در جایی دیگه مثال زد و صرفاً میشه یکی دیگه مثل زمین تصور کرد.
اما من يه جايي خونده بودم كه ميگفت اگه يه فضاپيمايي به مريخ(مثلا)بفرستيم با توجه به اطلاعاتي كه داريم از سطح مريخ امكان رشدش وجود داره البته تا زماني كه خورشيد بهشون نتابه
ولي يه موضوع ديگه هم هست غذا از كجا پيدا ميشه؟!

mohsen4465

05-10-2013, 09:58 PM

اما من يه جايي خونده بودم كه ميگفت اگه يه فضاپيمايي به مريخ(مثلا)بفرستيم با توجه به اطلاعاتي كه داريم از سطح مريخ امكان رشدش وجود داره البته تا زماني كه خورشيد بهشون نتابه
ولي يه موضوع ديگه هم هست غذا از كجا پيدا ميشه؟! بعضی از باکتری‌ها شیمی تروف هستند و میتونن از غبار معدنی مریخ و یا حتی بدنه خود فضاپیما (اگه آلیاژش مناسب باشه) تغذیه کنن. البته در این مورد که در مریخ یک باکتری میتونه تغذیه و رشد کنه چیزی نیمدونم چون مریخ بسیار خشکه و اگه غذا هم بفرض باشه کمبود شدید آب احتمالاً مانع از رشد میشه. حالا سرمای مریخ به کنار.

Naruto Sh

08-15-2014, 01:01 AM

بعضی از باکتری‌ها شیمی تروف هستند و میتونن از غبار معدنی مریخ و یا حتی بدنه خود فضاپیما (اگه آلیاژش مناسب باشه) تغذیه کنن. البته در این مورد که در مریخ یک باکتری میتونه تغذیه و رشد کنه چیزی نیمدونم چون مریخ بسیار خشکه و اگه غذا هم بفرض باشه کمبود شدید آب احتمالاً مانع از رشد میشه. حالا سرمای مریخ به کنار.

فکر کنم یک باکتری بتونه در مریخ تغذیه و رشد کنه . گروهی از دانشمندان که در شمال کانادا مستقر هستند، نوعی باکتری رو یافتن که در دمای -15 درجه سانتیگراد رشد می‌کنه. این سردترین دمایی است که باکتری‌ها تاکنون در آن رشد کرده‌اند.
دانشمندان دانشگاه مک‌گریل که اگه اشتباه نکنم به جزیره آلسمر در شمال کانادا سفر کرده بودند که 200 میکروب رو جمع‌آوری کردند و سپس آن‌ها را در شرایط شبیه‌سازی‌شده از محیط بومی‌شون قرار دادند تا بهترین باکتری رو که برای زندگی در دمایی بی‌نهایت مناسب است بیابند.

باکتری Planococcus halocryophilus بود که رگه‌های ریز آب شور در لایه‌های منجمد دائمی، سکونتگاهش هستند.

دانشمندان گزارش کردند که این باکتری در چنین شرایط سختی قادر به رشد است و در دماهای پایین‌تر از -25 درجه سانتی‌گراد نیز بقا می‌یابد.

این واقعیت که باکتری‌ها می‌توانند در چنین دماهایی به زندگی ادامه دهند، به مفهوم جستجو برای باکتری‌هایی است که بر روی مریخ و قمر انسلادوس زحل هستند.

هم مریخ و هم انسلادوس ممکن است دارای مکان‌های نمکی و فوق سرد مشابه مکان‌هایی باشند که باکتری مزبور در آن‌جا سکنی گزیده است.

این دلیل کافی است تا دانشمندان به حفاری گونه‌های جدید و بیگانه در قطب شمال علاقه‌مند باشند.

تیم تحقیقاتی ژنوم ساختار سلولی باکتری جدید را بررسی کرد و دریافت که این ارگانیسم دارای میزان غیرمعمولی پروتئین‌های مقاوم در مقابل سرما و به ویژه غشاهایی است که به خوبی سازگار می‌شوند.

محمد فتحی

09-14-2014, 07:56 AM

http://www.bornanews.ir/Image/News/2011/12/91896_634608429916272918_l.jpg (http://www.bornanews.ir/Image/News/2011/12/91896_634608429916272918_l.jpg)

گروهی از پژوهشگران انگلیسی که در حال تحقیق در دهانه آتشفشانی در عمق حدود دو و نیم کیلومتری کف اقیانوس هند بودند، موفق شدند تصاویر جالبی از حیات در یکی از نقاط غیر قابل سکونت اقیانوس هند ارائه دهند.

این تیم تحقیقاتی توانسته به مجموعه ای از موجودات زنده که توانایی زندگی در آبهای بسیار گرم را دارند، دست یابد.

از جمله این جانوران، نوعی خرچنگ "مو دار" ،حلزون دریایی فلس دار و خیار دریایی است و پژوهشگران در نظر دارند با مطالعه آنها، چگونگی تکامل این موجودات را تشخیص دهند.

به گفته این پژوهشگران بعضی از این موجودات در دنیای علم تازگی دارند.

به گزارش بی بی سی، این دهانه های آتشفشان بستر دریا، اولین بار در سال ۱۹۷۷ میلادی کشف شدند. این گونه دهانه ها باعث می شوند تا آب های بسیار گرم غنی از مواد معدنی به خارج راه پیدا کنند.

این گروه تحقیقاتی از دانشگاه ساوتهمپتون بخصوص به دهانه های آتشفشان بستر دریا در گسل اقیانوس هند جنوبی علاقه نشان دادند.

این منطقه به این دلیل که گسل ها در آن به کندی گسترش می یابد، منطقه ای غیر عادی بشمار می رود. این ویژگی به معنای آن است که فعالیت های آتشفشانی در این گسل ها در مقایسه با سایر گسل ها کندتر است.

پروفسور جان کاپلی، سرپرست این تیم تحقیقاتی، گفته است این مکان، از نظر وجود موجوداتی که در دهانه آتشفشان زیست می کنند، محلی منحصر به فرد است.

این تیم تحقیقاتی با روباتی موسوم به (Kiel ۶۰۰۰ ) توانست از راه دور اطراف دهانه این آتشفشان را مطالعه کند.

در داغ ترین منطقه اطراف این دهانه آتشفشان، پژوهشگران موفق به کشف مار، میگو، صدف دریایی، خیار و خرچنگ شدند.

آنگاه این پژوهشگران این موجودات را با جانداران دیگری که در دهانه های آتشفشان بستر سایر گسل ها کشف شده، مقایسه کردند.

پروفسور کاپلی گفته است:" ما انتظار داشتیم که به شباهتهایی بین آنچه در دهانه های آتشفشان اقیانوس اطلس دیدیم با آنچه در دهانه آتشفشان اقیانوس هند مشاهده کنیم، دست پیدا کنیم. اما در گسل اقیانوس هند جنوبی به موجوداتی برخورد کردیم که پیش از این مشابه آن را در گسل های دیگر ندیده بودیم و این شگفتی بزرگی برای ما بود. "

پروفسور کاپلی می افزاید ارتباط این محل با سایر نقاط جهان محققان را بسیار هیجانزده کرده است.

این تیم تحقیقاتی همچنین از تنوع حیات در این محل شگفت زده شده است.

گفته می شود این یافته ها می تواند به محققان در این باره که چگونه حیات از یک دهانه آتشفشان به دهانه ای دیگر متفاوت است، کمک کند.

با وجود دستیابی به این یافته ها، محققان درباره آینده این منطقه که در بستر اقیانوس قرار دارد، ابراز نگرانی کرده اند.

چین توانسته از مجمع بین المللی حفاظت از بستر دریاها برای اکتشاف در دهانه آتشفشان های این منطقه به منظور استخراج مواد معدنی گواهی دریافت کند.

اما پروفسور کاپلی با اشاره به اندازه دهانه این آتشفشان می گوید:"دهانه این آتشفشان به اندازه چند زمین فوتبال است و به نظر می رسد احتمالا موجودات بیشتری را بتوان در این منطقه شناسایی کرد و عاقلانه نیست که این منطقه را قبل از این که واقعا پی ببریم چه تعداد جاندار در آن زندگی می کند، تخریب کنیم."
منبع:http://www.sobhannews.ir

محمد فتحی

09-14-2014, 10:26 AM

ناسا سابقاً فضاپیماهای خودش رو با استفاده از روش حرارت خشک استریل میکرد. وایکینگ 1 و 2 به همین شکل استریل شدن. در این روش وایکینگ ها رو داخل یک سپر-زیستی قرار دادن و سپس اونها رو بمدت 30 ساعت داخل فری با درجه حرارت 111.7 درجه سلسیوس پختن!

امروزه مدارات الکترونیکی حساس فضاپیماها قادر به تحمل چنین درجه حرارتی نیست و بنابراین ناسا از روش دیگری استفاده میکنه. در این روش درون محفظه خلاء پراکسیدهیدروژن تزریق میکنن و این عمل رو چندین بار تکرار میکنن تا فضاپیما استریل بشه. بهرحال من بعید میدونم هیچ کدوم از این روش ها استریلازسیون 100 درصدی رو بهمراه داشته باشه. گونه های سرسخت شاید در شرایط فوق العاده سخت فضا غیرفعال بشن و رشد و نموشون متوقف بشه اما به این راحتی ها نمیمیرن.
از اونجایی که من می دونم و شنیدم ناسا در پروژه کاوشگر کنجکاو به عمد،کامل این کاوشگر را استریل نکرد تا موقع فرود بر سطح مریخ باکتری هایی با خود به همراه داشته باشد که شاید بتوان با قرار دادن این موجودات اولیه بر سطح این سیاره سر آغازی برای بنا کردن حیات در این سیاره قرار داد

محمد فتحی

02-10-2015, 12:08 AM

سلام.
من یک نظر دارم.به نظر من یکی از سرسخت ترین موجودات و شاید هم سر سخت ترین اون ها، موجودی است که ما ها خیلی با اون سرو کار داریم ولی متوجه نشدیم که این موجود بسیار سر سخت تر از اونه که به راحتی از بین بره.
این موجود ،کسی نیست جز
انسان
شاید یکم عجیب باشه و فکر کنیم که انسان خیلی آسیب پذیره، اما اگر یک نگاه کلی بندازیم به پیرامون می فهمیم که سخت در اشتباهیم.
انسان در دل عمیق ترین دره ها، بلند ترین قله ها،وسیع ترین جلگه ،پهناور ترین فلات ها، عمیق ترین اقیانوس ها، مرتفع ترین دریاچه ها، روی تنها قمر زمین، به دور زمین و ... قدم گذاشته.
خود شما کدام موجودی را سراغ دارید که در همه ی این جا ها رفته باشه؟
پاسخ مشخص است...
تازه وسایلی که امروزه آدمی می سازه هم جزو خود حساب می شه و در نتیجه وسعت تسلط او از این هم بیش تر میشه.
پس او در عمیق ترین چاه ها، روی تمام سیارات، روی سیارک ها و دنباله دار ها، حتی در درون زمین، فراتر از منظومه شمسی، و... هست و پهنه ی قدم های او از این هم فراتر خواهد رفت.

sesto

02-10-2015, 09:09 AM

انصافا پست قشنگی بود .و هیچ کدوممون از این بعد به قضیه نگاه نکرده بودیم
ما تو سرد ترین قسمت قطب جنوب ایستگاه داریم
در فضا ایستگاه داریم
در گرم ترین صحرا ایستگه داریم
در عمیق ترین اقیانوس ها زیردریایی هایی داریم که خدمش چند سال توی اون زیردریایی کار میکنن
واقعا منطقی که بگیم ما سرسرخت ترین موجودات برای بقا هستیم با تشکر از جناب فتحی به خاطر پستشون

Uranus.sun

08-16-2022, 09:56 PM

گروهی از پژوهشگران بریتانیایی که در حال تحقیق در دهانه آتشفشانی در عمق حدود دو و نیم کیلومتری کف اقیانوس هند بودند، موفق شدند تصاویر جالبی از حیات در یکی از نقاط غیر قابل سکونت اقیانوس هند ارائه دهند.

این تیم تحقیقاتی توانسته به مجموعه ای از موجودات زنده که توانایی زندگی در آبهای بسیار گرم را دارند، دست یابد.

از جمله این جانوران، نوعی خرچنگ "مو دار" ،حلزون دریایی فلس دار و خیار دریایی است و پژوهشگران در نظر دارند با مطالعه آنها، چگونگی تکامل این موجودات را تشخیص دهند.

به گفته این پژوهشگران بعضی از این موجودات در دنیای علم تازگی دارند.

این دهانه های آتشفشان بستر دریا، اولین بار در سال ۱۹۷۷ میلادی کشف شدند. این گونه دهانه ها باعث می شوند تا آب های بسیار گرم غنی از مواد معدنی به خارج راه پیدا کنند.

این گروه تحقیقاتی از دانشگاه ساوتهمپتون بخصوص به دهانه های آتشفشان بستر دریا در گسل اقیانوس هند جنوبی علاقه نشان دادند.

این منطقه به این دلیل که گسل ها در آن به کندی گسترش می یابد، منطقه ای غیر عادی بشمار می رود. این ویژگی به معنای آن است که فعالیت های آتشفشانی در این گسل ها در مقایسه با سایر گسل ها کندتر است.

پروفسور جان کاپلی، سرپرست این تیم تحقیقاتی، گفته است این مکان، از نظر وجود موجوداتی که در دهانه آتشفشان زیست می کنند، محلی منحصر به فرد است.

این تیم تحقیقاتی با روباتی موسوم به (Kiel ۶۰۰۰ ) توانست از راه دور اطراف دهانه این آتشفشان را مطالعه کند.

در داغ ترین منطقه اطراف این دهانه آتشفشان، پژوهشگران موفق به کشف مار، میگو، صدف دریایی، خیار و خرچنگ شدند.

موجوداتی نظیر این خیار دریایی در سایر گسل های بستر دریا یافت نشده است.

آنگاه این پژوهشگران این موجودات را با جانداران دیگری که در دهانه های آتشفشان بستر سایر گسل ها کشف شده، مقایسه کردند.

پروفسور کاپلی گفته است:" ما انتظار داشتیم که به شباهتهایی بین آنچه در دهانه های آتشفشان گروهی از پژوهشگران بریتانیایی که در حال تحقیق در دهانه آتشفشانی در عمق حدود دو و نیم کیلومتری کف اقیانوس هند بودند، موفق شدند تصاویر جالبی از حیات در یکی از نقاط غیر قابل سکونت اقیانوس هند ارائه دهند.

این تیم تحقیقاتی توانسته به مجموعه ای از موجودات زنده که توانایی زندگی در آبهای بسیار گرم را دارند، دست یابد.

از جمله این جانوران، نوعی خرچنگ "مو دار" ،حلزون دریایی فلس دار و خیار دریایی است و پژوهشگران در نظر دارند با مطالعه آنها، چگونگی تکامل این موجودات را تشخیص دهند.

به گفته این پژوهشگران بعضی از این موجودات در دنیای علم تازگی دارند.

این دهانه های آتشفشان بستر دریا، اولین بار در سال ۱۹۷۷ میلادی کشف شدند. این گونه دهانه ها باعث می شوند تا آب های بسیار گرم غنی از مواد معدنی به خارج راه پیدا کنند.

این گروه تحقیقاتی از دانشگاه ساوتهمپتون بخصوص به دهانه های آتشفشان بستر دریا در گسل اقیانوس هند جنوبی علاقه نشان دادند.

این منطقه به این دلیل که گسل ها در آن به کندی گسترش می یابد، منطقه ای غیر عادی بشمار می رود. این ویژگی به معنای آن است که فعالیت های آتشفشانی در این گسل ها در مقایسه با سایر گسل ها کندتر است.

پروفسور جان کاپلی، سرپرست این تیم تحقیقاتی، گفته است این مکان، از نظر وجود موجوداتی که در دهانه آتشفشان زیست می کنند، محلی منحصر به فرد است.

این تیم تحقیقاتی با روباتی موسوم به (Kiel ۶۰۰۰ ) توانست از راه دور اطراف دهانه این آتشفشان را مطالعه کند.

در داغ ترین منطقه اطراف این دهانه آتشفشان، پژوهشگران موفق به کشف مار، میگو، صدف دریایی، خیار و خرچنگ شدند.

موجوداتی نظیر این خیار دریایی در سایر گسل های بستر دریا یافت نشده است

موجوداتی نظیر این خیار دریایی در سایر گسل های بستر دریا یافت نشده است
آنگاه این پژوهشگران این موجودات را با جانداران دیگری که در دهانه های آتشفشان بستر سایر گسل ها کشف شده، مقایسه کردند.

پروفسور کاپلی گفته است:" ما انتظار داشتیم که به شباهتهایی بین آنچه در دهانه های آتشفشان اقیانوس اطلس دیدیم با آنچه در دهانه آتشفشان اقیانوس هند مشاهده کنیم، دست پیدا کنیم. اما در گسل اقیانوس هند جنوبی به موجوداتی برخورد کردیم که پیش از این مشابه آن را در گسل های دیگر ندیده بودیم و این شگفتی بزرگی برای ما بود. "

پروفسور کاپلی می افزاید ارتباط این محل با سایر نقاط جهان محققان را بسیار هیجانزده کرده است.

این تیم تحقیقاتی همچنین از تنوع حیات در این محل شگفت زده شده است.

گفته می شود این یافته ها می تواند به محققان در این باره که چگونه حیات از یک دهانه آتشفشان به دهانه ای دیگر متفاوت است، کمک کند.

با وجود دستیابی به این یافته ها، محققان درباره آینده این منطقه که در بستر اقیانوس قرار دارد، ابراز نگرانی کرده.

اما پروفسور کاپلی با اشاره به اندازه دهانه این آتشفشان می گوید:"دهانه این آتشفشان به اندازه چند زمین فوتبال است و به نظر می رسد احتمالا موجودات بیشتری را بتوان در این منطقه شناسایی کرد و عاقلانه نیست که این منطقه را قبل از این که واقعا پی ببریم چه تعداد جاندار در آن زندگی می کند، تخریب کنیم." با آنچه در دهانه آتشفشان اقیانوس هند مشاهده کنیم، دست پیدا کنیم. اما در گسل اقیانوس هند جنوبی به موجوداتی برخورد کردیم که پیش از این مشابه آن را در گسل های دیگر ندیده بودیم و این شگفتی بزرگی برای ما بود. "

پروفسور کاپلی می افزاید ارتباط این محل با سایر نقاط جهان محققان را بسیار هیجانزده کرده است.

این تیم تحقیقاتی همچنین از تنوع حیات در این محل شگفت زده شده است.

گفته می شود این یافته ها می تواند به محققان در این باره که چگونه حیات از یک دهانه آتشفشان به دهانه ای دیگر متفاوت است، کمک کند.

با وجود دستیابی به این یافته ها، محققان درباره آینده این منطقه که در بستر اقیانوس قرار دارد، ابراز نگرانی کرده اند.

چین توانسته از مجمع بین المللی حفاظت از بستر دریاها برای اکتشاف در دهانه آتشفشان های این منطقه به منظور استخراج مواد معدنی گواهی دریافت کند.

اما پروفسور کاپلی با اشاره به اندازه دهانه این آتشفشان می گوید:"دهانه این آتشفشان به اندازه چند زمین فوتبال است و به نظر می رسد احتمالا موجودات بیشتری را بتوان در این منطقه شناسایی کرد و عاقلانه نیست که این منطقه را قبل از این که واقعا پی ببریم چه تعداد جاندار در آن زندگی می کند، تخریب کنیم."

منبع : BBC NEWS