در این سلسله مقالات و نوشته ها که پیرو فرمایش دوستان قرار می دهم به بررسی، آموزش و بحث درباره عکاسی به روش HDR؛یکی از روش هایی که مرز واقعیت و خیال را در هم می شکند، خواهیم پرداخت.
روش HDR از روش ها و تکنیک هایی است که هر عکاسی باید به ریزترین گوشه های آن اشراف داشته باشد.
این روش قدیمی که در گذشته به ویژه در رندر نمودن گرافیک کامپیوتری کاربرد داشته است، تقریباً با آماده سازی فضای ۳۲ بیتی برای عکس های دیجیتال و ارتقاع آن ها مورد استفاده عکاسان قرار گرفته است و از این لحاظ تا حدی تازه محسوب می شود.
اساس کار در این روش بر مبنای رساندن عکس به حداکثر دینامیک رنج ممکن است.
Dynamic Range یا رنج دینامیکی به اختلاف حداکثر و حداقل سطح روشنایی قابل ثبت توسط یک بستر گفته می شود.
حال با توجه به نور موجود در فضا دوربین عکاسی نوری را تنظیم می کند که تصویر مطلوب شما پدید آید. اما فرض کنید در یک روز ابری مایلید از برج میلاد، یک ساختمان نزدیک و ابرها عکس بگیرید. اگر نور نهایی تصویر خود را به کمک تنظیمات دستی یا اتوماتیک افزایش دهید (مثلاً Exposure Compensation : +1) ساختمان های نزدیک در حالت مطلوب، برج میلاد در حالت نسبتاً مطلوب و ابرها به دلیل نور زیاد غیر قابل تفکیک می شوند و آسمان دارای یک نور بسیار زننده است. حال هرچه نور کمتر شود عوارض زمینی غیر قابل تشخیص و آسمان به شرایط مطلوب خواهد رسید.
اما چاره چیست؟
در این مثال حداقل سه حالت داریم : عادی (برج میلاد مطلوب)، Over-expose (ساختمان مطلوب) و Under-Expose (ابرهای مطلوب)
نرم افزارهای HDR با تلفیق این سه عکس حداکثر میزان تفاوت در سطح روشنایی یا شدت نوری را برای شما به ارمغان می آورند.
در پست های بعد چند مثال قرار می دهم و سر فرصت توضیحات کاملی خواهم داد.
در این راه از مساعدت دوستان نیز به شدت استقبال می کنم.