مشکل چهارم: تشکیل ِ ساختار ها
مطابق ِ این مشکل (تا جایی که در این چند روز تحقیق کردم) دو بخش دارد:
بخش اول:
جهان در طی انفجار ِ بزرگ کاملا همگن بوده و تولید شده. می دانیم برای تشکیل ِ ساختارهایی این چنین (مثل کهکشان ها) حتما لازم است افت و خیز ِ اولیه ی چگالی وجود داشته باشد( جاهایی با چگالی بیشتر وجود داشته باشند تا انقباض برای تشکیل شروع شود)
والا غیر ممکن است که بدون افت و خیز ِ اولیه چگالی، هسته های گرانشی به وجود بیاید و چنین ساختارهایی شکل بگیرند.
ظاهرا این مشکل با در نظر گرفتن ِ افت و خیز های کوانتمی حل می شود چون کوانتم پیش بینی می کند افت و خیز هایی در پهنه ی کیهان ( از جمله تابش زمینه) باید وجود داشته باشد که در واقع همین هسته ها را تشکیل می دهد.
http://www.universetoday.com/wp-cont...b_3smaller.jpg
نمونه ای از ساختار های کیهانی در مقیاس ِ کلان از ماهواری WMAP (امیتاز تصویر:www.universetoday.com)
بخش دوم:
افت و خیز هایی که کوانتم پیش بینی می کنه خیلی شدید اند و باعث تشکیل ِ سریع ِ ساختارها می شوند. شدید تر از اون چیزی که ما رصد کردیم و نشان می دهند که تابش ِ زمینه باید افت و خیز های شدید تری داشته باشد(که ندارد).
این مشکل یک جورهایی شبیه ِ مشکل ِ افق هستش و راه ِ حلش هم شبیه ِ همونه: تورم!(که البته خودش یک مشکل جدیده!)
یعنی در دوران تورمی این افت و خیز ها به دلیل ِ انبساط ِ سریع ِ کیهان تعدیل شدند.
گویا تورم واقعا رخ داده.