و همچنان پیش درامد ِ فیزیکی-نجومی!!! برخورد های ِ ستاره ای
خوب پس به این نتیجه رسیدیم که کهکشان ها قبل از تشکیل خوشه های ِ کروی توزیعی دیسکی پیدا کرده اند. چنین نتیجه ای ایجاب می کند فرایندی رو توضیح دهیم که چرا خوشه های ِ کروی بعد از تشکیل، از دیسک ِ کهشکان جدا شده و فاصله گرفته اند و توزیعی کروی، حول ِ مرکز کهکشان ساخته اند.
در فیزیک پدیده ای وجود دارد به اسم برخورد. از اسم ِ برخورد بر می آید که حتما باید دو جسم با هم تماس پیدا کنند و اتمهایشان به هم بخورد تا برخورد حاصل شود اما در کل ِ فیزیک چیزی که برخورد نامیده می شود اندر کنش ِ بین دو ذره است که در مدت زمانی بسیار کوتاه (نسبت به مقیاس ِ زمانی ِ بررسی) رخ می دهد.
مثلا فرض کنید که یک بار ِ مثبت را به سمت ِ یک بار ِ مثبت ِ دیگر پرتاب کنید، نیروی ِ دافعه ی ِ بین ِ این دو ما را مطمئن می کند که ذرات ِ این دو بار با هم تماس پیدا نخواهند کرد اما به دلیل ِ همان نیروی ِ دافعه مسیر ِ حرکت ِ هر دو عوض می شود.
بعد از گذشت ِ زمان به اندازه ی ِ کافی به طوری که اثر ِ دافعه ی شان قابل صرف نظر کردن باشد می توان مسیر حرکت ذرات را بر مسیر مستقیم فرض کرد. یکی از این آزمایش ها آزمایش ِ رادرفورد است:
ذرات ِ آلفا (با بار ِ مثبت ) به سمت هسته ی ِ اتم ِ طلا شلیک می شود و در اثر ِ برخورد به هسته پراکنده می شود! در واقع به معنی ِ تماس ِ بین ِ دو ذره (ذره ی ِ آلفا و هسته ی ِ اتم) برخورد رخ نداده بلکه خیلی قبل از این که ذرات ِ آلفا به هسته ی ِ اتم برسند، دافعه ی ِ الکتریکی ِ بین ِ این ذرات باعث ِ بر هم کنش شده و مسیر ِ ذرات ِ آلفا را تغییر می دهند.
مقیاس ِ زمانی ِ این آزمایش ثانیه است و مقیاس ِ زمانی ِ برخورد بسیار کوچکتر از نانو ثانیه! پس در واقع می توان فرض کرد برخورد در یک لحظه رخ داده.
تصاویر ِ آزمایش ِ رادرفورد گویاست:
اتفاقی که وقتی از دور نگاه می کنیم، میبینیم این است که ذرات آلفا طوری پراکنده می شوند که انگار به چیز ِ سختی درون ِ ورقه ی ِ طلا بر خورده اند:
http://session.masteringchemistry.co...herford_v2.jpg
امتیاز تصویر: اینجا: http://session.masteringchemistry.com/
اما وقتی از نزدیک به این پدیده نگاه می کنیم میبینیم مماس شدن ِ هندسی در کار نیست و فقط از نزدیکی ِ هسته رد شدن کافی است تا مسیر ِ ذره ی ِ آلفا منحرف شود:
http://tap.iop.org/atoms/rutherford/img_full_47190.gif
امتیاز ِ تصویر: اینجا!!! : http://tap.iop.org/
در مورد ِ برهم کنش ِ ستاره های ِ کهکشان هم همین اتفاق می افتد! یعنی ستاره ها با هم برخورد می کنند! اشتباه نکنید! نه برخوردی که مواد ِ ستاره به ستاره ای دیگر بخورد و همه چیز نابود!!! نه! بلکه برخوردی شبیه به آن چیزی که در بالا شرح داده شد! یعنی ستاره ها فقط به خاطر گرانششان با هم اندرکنش می کنند و از دور به نظر می رسد به هم برخورد کرده اند! تصاویر زیر گویاتر است.
باز هم وقتی از دور نگاه می کنیم و مسیر ِ حرکت ِ ستاره شبیه ِ برخورد ِ دو گلوله است:
http://up.avastarco.com/images/r2c3evrusyft2kpc0qnj.jpg
امتیاز ِ تصویر: اینجا: http://forum.avastarco.com/forum/member.php?545-Ehsan
و وقتی محل ِ برخورد رو بزرگنمایی می کنیم می بینیم که خبری از زد و خورد نیست بلکه مداری حول ِ هم با فاصله از هم می زنند و بعد مسیر رو ادامه می دند:
http://up.avastarco.com/images/f0d6hk46s7gm6tpzz47p.jpg
بازم امتیاز ِ تصویر: اینجا: http://forum.avastarco.com/forum/member.php?545-Ehsan
نکته ی ِ مهم در باب ِ برخورد این است که حتما شرکت کنندگان ِ در این فرایند باید نسبت به ابعاد ِ مورد بررسی ابعاد ِ بسیار کوچکی داشته باشند و نسبتا چگال باشند. یعنی دو توده ی ِ بزرگ ِ گاز (مثل ِ دو سحابی) با هم برخورد نمی کنند!! بررسی ِ بر هم کنش ِ این دو توده بسیار سخت و پیچیده تر از برخورد است و در واقع حل بسته ندارد!!!
حالا ما تمام ِ پیشنیاز ها را برای ِ اتمام ِ این بحث در اختیار داریم!!!
پ.ن1: رند ِ مولایی پست ِ بعدی دیگه جواب ِ نهایی رو میگذارم!!! =))
پ.ن2: با تشکر از ایشون که پست رو یک بار خوندند قبل از اینکه بگذارم!!!! (همون ویراستار ِ علمی!!!! :)))