نوشته اصلی توسط
mohsen4465
درسته در اصطلاح نجومی خرده سیارات از سنگ تشکیل شدن اما اجرام کمربند کویپر بیشتر از یخ.
در اصطلاح شیمیایی هم خرده سیارات بیشتر از مواد یونی که نقطه جوش بیشتری دارن تشکیل شدن اما اجرام کمربند کویپر بیشتر از مواد مولکولی تشکیل شدن که نقطه جوش پایینی دارن. دنباله دار ها هم در واقع اجرام یخی کمربند کویپر هستن که بعد از نزدیک شدن به خورشید مواد مولکولی اونها بسرعت تبخیر میشه.
بنابراین همینطور که میبینید شیمی در نجوم نقش بسیار زیادی داره اما ما نباید انتظار داشته باشیم که این دنیای مولکولی رو در ابعاد نجومی براحتی ببینیم. یکم تیزبینی میخواد. همین کاوشگرهای فضایی پس از فرود اولین کاری که میکنن نمونه برداری از خاک و تجزیه شیمیایی اونه بعد چطور بعضی ها میگن شیمی در نجوم هیچ نقشی نداره. از پشت تلسکوپ آره زیاد نداره (بجز با طیف سنجی) اما در برخورد نزدیک حرف اول رو میزنه.
یکی از دلایلی که خیلی ها از شیمی بیزارن اینه که شیمی علم سختیه. :stupido: سختیش هم تو سوال زیر مشخص میشه:
وقتی نقشه بردار ماژلان از سطح زهره تصویربرداری کرد بر فراز قلل اون نواحی بسیار درخشان رو دید (منعکس کننده قوی امواج رادار) که فقط شیمی میتونه توضیح بده که اونها چی هستن (فلز). حالا بنظر شما چه فلزی میتونه باشه؟ دانشمندان ناسا قبلاً میگفتن تلوریم (شبه فلز) اما تازگی ها فک کنم تو همین فروم خوندم ناسا میگه سربه. حالا من واسم یه سوال پیش اومده. چطور دانشمندان ناسا عنوان کردن که در جوی از اسید سولفوریک با درجه ی حرارت 460 درجه سانتیگراد و فشار 9.3 مگا پاسکال فلز سرب دووم بیاره؟ :slow:تا اونجایی که من میدونم به سرعت باید سولفاته بشه. اصلاً سرب در این دما و فشار میتونه جامد باشه یا نه؟