راستی در مورد اون ترکیب چند تا آینه منم کلی روش فکر کردم، اگه جدا جدا تراش بدیم مجبوریم کروی تراش بدیم تا همه کروی باشند و تراشش ممکن بشه چون اگه بخوایم سهموی بشه که عملا غیر ممکنه و هر یک از تکه ها یه قسمت از سهمی میشن که شبیه هم نیستن و قابل تراش نیستن.
ضمنا این آینه ها که ترکیب میشن باید بخاطر کروی بودن عدد f بالایی انتخاب کرد و با بالا رفتن قطر عدد f باید بالاتر بره و این یعنی تراش بسیار بسیار کم در هر یک از تکه ها، توجه کنین که این آینه ها تکه ای از یک کره بزرگتر هستن که آینه اصلی رو تشکیل میده و اگه آینه اصلی مثلا 8 میل در وسط تراش بخوره این تکه ها که کوچکترین باید مثلا یک میل تراش بخورن و این یعنی کنترلش خیلی سخته.
از نطر اینکه کانونها هم دقیقا یکی نمیشه زیاد مهم نیست، به نظر من اگه کانون ها اختلاف 1 میلیمتری هم داشته باشند (تراش با دقت یک میلی متر اختلاف در فاصله کانونی ممکنه) تصویر باز کیفیت داره به شرطی که تصاویر دقیق رو هم بیفتن و این هم ممکنه، مثلا میشه هر باز تمام آینه ها رو پوشوند و یکی رو نگه داشت و اونو رو یه جرم ثابت مثل ستاره قطبی فوکوس کرد، بعد یک آینه دیگه و بعد ... تا همه رو یک ستاره فوکوس شن، حالا همه فوکوس هستند و ...