حالا این موضوع رو همین جا نگه میداریم و به بررسی علل هر کدوم از 4 فرض میپردازیم
او گفت: عالم نامتناهی است : یعنی بعد از آر ، دو آر ، سه آر ، .... و بینهایت آر وجود دارد.
او گفت: عمر عالم نامتناهی است: منظور او این بوده که تقریبا تمام ستارگانی که باید بوجود می آمدند به وجود آمده اند.
او گفت: اجرام به طور یکسان پخش شده اند که فکر کنم واضحه.
و او گفت ماده ای بین ستارگان و زمین نیست که نور آنها به ما نرسد که اینم واضحه
پس با این حساب ما باید بی نهایت ستاره در آسمان ببینیم پس چرا اینطور نیست؟
http://abyss.uoregon.edu/%7Ejs/image...rs_paradox.gif
در آن زمان کسی موفق به حل آن نشد ولی امروز ما جواب آن را میدانیم.
در این حل مسئله ای که اولبرس انجام داد اگر یکی از فرضیه ها غلط باشد این مسئله حل میشود.
و آن عمر عالم است که متناهی است و نزدیک به 14 میلیارد سال است.
ولی همین باعث میشود که تا حدودی فرضیه شماره 1 نیز غلط شود، زیرا وقتی عمر عالم 14 میلیارد است ما فقط قادر به دیدن اجرامی در فاصله 14 میلیارد سال نوری هستیم نه بیشتر.
و از طرفی تمام ستارگان آنقدر نور ندارند که از زمین دیده شوند. یعنی از ستاره ای با فاصله زیاد خیلی کم نور به زمین میرسد و نمیتواند باعث روشنایی آسمان زمین شود.
به همین راحتی