ترجمه مقالات مجله های نجومی روز دنیا

[sara shahabi]

سلام

در این تاپیک با کمک شما دوستان قصد داریم مقالات مفید مجله های نجومی مثل Astronomy ، sky and telescope و غیره را ترجمه کنیم.
همان طور که احتمالا دیدید لینک دانلود این مجله ها در تاپیک دانلود مجله های نجومی روز دنیا قرار داده می شود. روش کار پیشنهادی به این ترتیب هست که یک مقاله از مجله های به روز انتخاب و معرفی میشه و دوستانی که می تونن در امر ترجمه کمک کنند اعلام آمادگی کنند تا در نهایت با یک همکاری گروهی، ترجمه مقاله در تاپیک قرار بگیره و افراد بیشتری بتونن از اطلاعات و مقالات مفید این مجلات استفاده کنند.

پیشاپیش از همکاری شما سپاسگزارم

[sara shahabi]

خوب دوستان این ترجمه، به عنوان اولین ترجمه، ترجمه مقاله secret of saturn rings هست که در مجله sky at night - مورخ may 2014 به چاپ رسیده.

لطفا دوستانی که می تونن برای ترجمه کمک کنند به من پیام بدن تا هم این کار یه کار مشارکتی باشه و هم ترجمه سریع تر پیش بره، ممنون

معمای حلقه های زحل

مصادف با زمانی که زحل در این ماه به مقابله می رسد، ویل گیتر بررسی می کند که ما چه چیزی از مجموعه حلقه های گیج کننده زحل می دانیم.

تغییرات حلقه ها
با وجود گذشت ده سال از مشاهده حلقه های باشکوه زحل ، کاسینی هنوز مشغول جست و جوی سیستم زحل است. یکی از موضوعات مورد مطالعه سپیلکر (spilker) تحقیق روی ماهیت قطعه های یخ درون حلفه هاست.
او می پرسد:« اگر شما بتوانید قطعه ای از حلقه زحل را جدا کرده و در دستانتان بگیرید، شبیه چه خواهد بود؟» «آیا مثل یک گلوله برفی باد کرده است؟ یا شبیه یک قطعه یخی فشرده است؟ یا ترکیبی از این دو؟» برای پاسخ دادن به این پرسش ها، اسپیلکر و دانشمندان کاسینی از سفینه فضایی برای مشاهده حلقه ها زمانی که به سایه زحل وارد و خارج می شوند، استفاده کردند. با رصد طول موج فروسرخ، گروه قادر به مطالعه فرایند سرد و گرم شدن قطعه ها بود.
اسپیلکر می گوید: «از ازمایش ها این طور بر می آید که قطعه های حلقه بسیار سریع سرد و گرم می شوند. این موضوع نشان می دهد حداقل سطح آن ها – در چند میلی متر یا حتی ده میلی متر اولیه – احتمالا بادکرده است، چون شما به فضای زیادی نیاز دارید که اجازه دهید گرما سریع خارج شود و سپس دوباره سریعا در طرف دیگر گرم شود. آن ها را گلوله برفی بسیار پُف کرده تصور کنید تا یک مکعب یخی!» به هر حال اسپیلکر می گوید: «رصدهای کاسینی هنوز به ما همه داستان را نگفته اند، ما هنوز نمی دانیم هسته مرکزی بزرگترین قطعه ها چگونه ممکن است باشند؟»
البته، چگالی باور نکردنی قطعه های حلقه، یکی ازجالب ترین چیزها در مورد آن هاست. اسپیلکر توضیح می دهد: «اندازه آن ها از چند میلی متر مثل یک تیله کوچک تا اندازه هایی نظیر یک خانه یا حتی کوه متفاوت است.»
علاوه بر اینکه حلقه های زحل، یک دیسک بزرگ از ماده هستند، آن ها از چند حلقه انفرادی دیگر شکل گرفته اند. در این ساختارها، جدایی و شکاف نیز دیده می شود که بعضی از آن ها فضای خالی هستند اما بعضی دیگر مانند شکاف معروف کاسینی با حلقه های محو و کم نور پوشیده شده اند. حنی امروزه هم دوربین های قوی کاسینی حلقه های جدیدی را کشف می کنند.


فقط بازمانده ها؟
در اوایل سپتامبر 2006، کاسینی یک حلقه کوچک و باریک که در «شکاف کاسینی» قرار داشت و بعد از آن یک نوار محو از حلقه ای کوچک در ناحیه اطراف زحل که قمرهای ژانوس و اپیمتئوس قرار داشتند را کشف کرد. کاسینی تنها ماموریتی نیست که حلقه های جدید را کشف کرده است. در اکتبر 2009 دانشمندان از تلسکوپ فضایی اسپیتزر استفاده کردند و یک نواربسیار پخش شده و وسیع را در فاصله تکان دهنده ی 6 میلیون کیلومتری از زحل، کشف کردند. با وجود اینکه همه سفینه های بین سیارات و تلسکوپ های فضایی گام های مهمی برای فهم این ساختارهای زیبا انجام داده اند، بزرگترین راز حلقه های زحل هنوز باقی مانده است: دانشمندان علوم سیارات باید بدانند که آن ها چگونه شکل گرفته اند؟
تصور می شد که 99 درصد ذرات حلقه از یخ آب تشکیل شده باشند. این چیزی است که هر تئوری تشکیل ممکنی باید آن را توضیح دهد. « ایده های زیادی در خصوص چگونگی تشکیل حلقه های زحل وجود دارد. یکی از آن ها این است که شاید حلقه ها در همان زمانی که زحل شکل گرفت به وجود آمدند و آن ها باقیمانده از مقداری از ماده تشکیل دهنده زحل هستند. از آن جا که این ذرات بسیار به زحل نزدیک بودند نتوانستند کنار هم قرار بگیرند و به عنوان قمری برای زحل باشند»
تئوری های بعدی پیشنهاد می کند که جاذبه این سیاره عظیم موجب شده یکی از قمر های زحل – که به زحل نزدیک شده - از هم بپاشد و به قطعه هایی تقسیم شود. البته ایده های غیر معمول تری نیز وجود دارند، برای مثال این مورد که ممکن است یک دنباله دار به زحل نزدیک شده و از هم پاشیده شده باشد.
یا ممکن است حلقه B زمانی که زحل تشکیل شده، شکل گرفته باشد؛ و حلقه های A و C بعد از آن به وجود آمده باشند.یک دنباله دار که به زحل نزدیک می شده با فروپاشی خود می توانسته حلقه A را به وجود آورد.
یک تکه از پازلی که می تواند به ما کمک کند تا معمای حلقه ها را حل کنیم، جرم کل آن هاست. مساله اینجاست هنوز کسی نتوانسته با درجه دقت بالا جرم آن ها را اندازه بگیرد.
«ما سعی می کنیم بفهمیم چه مقداری از حلقه ها از اختفا استفاده می کنند، زمانی که یک ستاره پشت حلقه حرکت می کند، نور ستاره روشن و خاموش شده و این اتفاق به ما می گوید که چه مقدار ماده در حلقه ها است. اما حلقه B ضخیم است و هیچ سیگنالی نمی تواند از آن عبور کرده و به ما اجازه بدهد که جرم آن را تخمین بزنیم.»
اسپیلکر اضافه می کند:«گروه کاسینی حقه دیگری در آستین دارند، اما برای انجام آن باید تا انتهای ماموریت کاسینی در سال 2017 صبر کنند. «ما راهی پیدا کردیم که کاسینی را - که اکنون در مداری کاملا بیرون از مدار حلقه ها در گردش است – با کمک جاذبه تیتان به شکاف بسیار باریکی که بین اتمسفر بالای زحل و حلقه های درونی آن قرار دارد، منتقل کنیم.»
سپس گروه قادر خواهد بود که وزن حلقه ها را با مطالعه اختلال گرانشی که در سفینه فضایی به وجود می آید، برآورد کند.
اسپیلکر می گوید:«ما جرم زحل و حلقه های آن را با کمک کاسینی اندازه گرفته ایم و امیدواریم که بتوانیم به این سیاره نزدیک شده و بتوانیم جرم زحل به تنهایی را به دست آوریم.»
برای توضیح اینکه چگونه برخی از حلقه های زحل به وجود آمده اند چنین کار اکتشافی همراه با جزئیات لازم نیست! کاسینی باید قادر باشد فرایندها را در عمل ببیند. در سال 2005، دوربین های فضاپیما برای اولین بار جریان های بزرگ و سریع قطعات یخی را از قمر انسلادوس که 512 کیلومتر پهنا دارد، ثبت کردند. اسپیلکر می گوید: «موادی که از انسلادوس بیرون می آمدند، حلقه وسیعی به نام حلقه E را تشکیل می دادند» تصور می شود که قمر کوچک زحل، آگائون – که تنها 500 متر پهنا دارد – نیز حلقه G را می سازد. اسپیلکر توضیح می دهد که به عنوان مثال برخورد شهاب سنگی یا گلوله باران شدن توسط ذرات پر انرژی می تواند موجب پس زنی ماده شود. او می گوید:«مسلم است وقتی که شما یک قمر کوچک داشته باشید، آن یک حلقه باریک هم دارد!»


تا چه زمانی می توانند دوام داشته باشند؟
اثر متقابل بین مواد حلقه و قمرها نیز بر بسیاری از پدیده های موثرحلقه که توسط کاسینی رصد شده، تاثیر گذار است. بعضی از قمر ها که به عنوان قمرهای چوپان (shepherd moons) شناخته می شوند، تا زمانی که جاذبه مواد چرخنده وجود دارد، مواد را در حلقه های باریک احاطه می کنند. اسپیلکر برای مثال مدار قمر دافنیس که در شکاف کیلر قرار دارد را نام برد.
مشخص نیست تا چه زمانی سیستم خیره کننده حلقه های زحل در اطراف این سیاره وجود خواهند داشت، اسپیلکر می گوید:«حلقه ها آشکارا باز شده و تغییر می کنند»«اگر آن ها از زمان تشکیل منظومه شمسی باقی مانده اند شاید چند میلیارد سال دیگر باقی بمانند – حداقل در مورد حلقه های بسیار باریک. ممکن است حلقه های دیگری مانند حلقه F وجود داشته باشند که در طی زمان مواد خود را از دست داده و به آرامی پراکنده شوند. به هر حال ممکن است حلقه ها زودگذر باشند یا برای مدت زیادی دوام داشته باشند، اما آنچه مشخص است، شما چه دانشمند سیاره شناس و چه یک منجم آماتور باشید حلقه های زحل می توانند سالها برای شما فریبنده باشند».

[karimisss]

خیلی ممنونم سارا شهابی عزیز
خیلی طرح خوبیه و امیدوارم با همکاری دوستان بتونیم سرعت کار رو بالا ببریم و ترجمه های بیشتری آماده کنیم.
فکر کنم بشه یه توافقنامه هم با تاپیک کتاب های آوا استار بست که تمام ترجمه های اینجا رو تبدیل به پی دی اف کنیم اونجا هم قرار بدیم ، طرح خوبی میشه ها .

[sara shahabi]

مقاله weird moons of the solar system مجله astronomy , june 2014
چون مقاله طولانی بود نصفش رو ترجمه کردم و انشالله اگر وقت کنم باقیش رو هم همینجا می گذارم

قمرهای عجیب منظومه شمسی

در منظومه شمسی ما، قمرها کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. آخرین اکتشافات از سیاراتی مانند مریخ و و زحل همیشه در تیتر اخبار بوده اند. از دنباله دارهای جدید نیز مرتبا در خبرهای عمومی صحبت شده است. شهاب سنگ ها توجه علاقه مندان به آسمان را جلب کرده اند و حتی پلوتو کوچک، کلوپ طرفدار پیدا کرده است.

در قیاس با همه اینها، قمرها کسل کننده به نظر می آیند. شمار زیاد این ماهواره های طبیعی در منظومه شمسی ما – 173 قمر که به دور سیارات و صدها قمر که به دور اجرام کوچکتری در گردش هستند – موجب دشواری مطالعه آن ها می شود. از فاصله دور، قمرها شبیه صخره های یخ زده خاکستری و دارای گودال هستند. هر قدر منجمان با کمک تلسکوپ های پیش رفته و فضاپیماهای بدون سرنشین از فاصله نزدیک تری به آنها نگاه کنند، قادر خواهند بود ویژگی های رنگی و منحصر به فرد آن ها را کشف کنند.

بسیاری از قمرهای منظومه شمسی ما، جهان هایی پویا با فعالیت های زمین شناسی هستند. آتشفشان ها فوران می کنند، مایعات آن ها جریان می یابند، چشمه های آب گرم فوران می کنند. این اجرام، جزر و مد خشکی را تجربه کرده و شکل صخره های آن ها متفاوت با صخره های زمین می شود. بسیاری از قمرها، آثاری از شرایط دشوار در گذشته را نشان می دهند. آن ها مکان های عجیبی هستند که علاوه بر ارتباط با سیاره مادر خود، در قمرهای دیگر و حلقه ها اختلال ایجاد می کنند.

آتش و یخ

سیاره مشتری، با در اختیار داشتن 67 قمر، به تنهایی یک مدل کوچک شده از منظومه شمسی، سرشار از جهان های عجیب برای اکتشاف است. اما دو قمر آن بیش از بقیه بر تخیل دانشمندان تاثیرگذار بوده اند: یو و اروپا

یو آتشفشانی ترین ناحیه در منظومه شمسی ماست. کمی بزرگتر از قمر ما، ماه، و ناحیه ای است که هر روز آتشفشان های زیادی در آن فوران می کنند و بعضی از آن ها گدازه های آتشفشانی را تا 400 کیلومتر پرتاب می کنند. دریاچه های وسیع و رودخانه هایی از ماگمای تیره در آن جاری هستند، در حالی که از دهانه ای به نام لوکی، گرمایی بیشتر از گرمای مجموع آتشفشان های زمین، خارج می شود.

چرا این قدر داغ؟ یو در میدان نبردی قرار دارد که از یک طرف جاذبه مشتری و در طرف دیگر قمرهای بزرگ مشتری (اروپا و گانیمد) صف آرایی کرده اند. تفاوت نیروی گرانشی بین این دو قطب یو را مثل یک کش پلاستیکی می کشد. ما در زمین، جزر و مد اقیانوس را به خاطر قمرمان، ماه، تجربه می کنیم. در یو، این امر موجب متورم شدن سطح می شود. کشش همه صخره ها، تولید گرما می کند و موجب ذوب شدن لایه های نزدیک به سطح یو شده و آتشقشان های آن را فعال می کند.

تغیرات سریع این قمر، مورد توجه نقشه بردارها نیز هست. در آپریل سال 1997، فضاپیمای گالیله از پله، واضح ترین آتشقشان یو، و حلقه روشن سولفور نارنجی آن (با قطر 1400 کیلومتر) عکس برداری کرد. پنج ماه بعد، کوهی همسایز با آریزونا، در کنار پله شکل گرفته بود.

از زمان کاوش گالیله، مشتری و قمرهای آن در ماموریت «افق های جدید» به سمت پلوتو، مورد مطالعه قرار گرفتند، جان اسپنسر و تیم او - تیم علمی ملاقات با مشتری در موسسه تحقیقات جنوب غربی - داده های «افق های جدید» را برای کشف انفجاری که موجب تغییر شکل سطح یو شد، تحلیل می کند

تلسکوپ های زمینی می توانند فعالیت آتشفشانی را در یو رصد کنند. ایمکه د پاتر از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، از تلسکوپ کک 2 در هاوایی برای مشاهده یو در سال 2013 استفاده کرد و شاهد یکی از 10 انفجار بزرگ در منظومه شمسی بود. چه کسی می داند ماموریت بعدی مشتری، فضاپیمای جونو زمانی که سال 2006 به مقصد خود برسد، در یو چه پیدا می کند؟

اروپا همانند برادر/ خواهر (!) خود (یو) تغییرات بسیاری را تجربه می کند، اما عاری از آتش است. این قمر فقط کمی کوچکتر از قمر ماست و یخ اب سطح آن را پوشانده است. اما کمی پایینتر از سطح آن قدر که به نظر می رسد سرد نیست: اروپا یک جامد یخ زده نیست.

بسیاری از ویژگی های سطح این قمر در صد میلیون سال اخیر شکل گرفته است. در مقایسه با قمر زمین، که اساسا برای میلیون ها سال دست نخورده باقی مانده است، چشم انداز یو نسبتا جدید است. سطح صاف و هموار آن به خاطر فشار شکاف ها و برخورد گاه و بیگاه شهاب سنگ ها، شکسته شده است. نوارهای عظیم از سطح اروپا مانند شیشه شکسته ای میماند که تکه های آن را با چسب به هم چسبانده باشند.

جاذبه مشتری آتشفشان های یو را گرم تر از داخل اروپا نگه می دارد. گرمای درونی از تغییرات بی نظم روی سطح قمر ناشی شده و منجمان را به این نتیجه می رساند که مایع چسبناک از لایه های زیرین سطح بالا می آیند. این قمر پوشیده از یخ ممکن است یک اقیانوس پر از آب مایع با عمق 100 کیلومتر که به علت گرمای ناشی از جزر و مد، ذوب شده است را در خود مخفی کرده باشد. اگر این فرضیه ثابت شود ، اروپا از زمین بیشتر اب خواهد داشت.

و جایی که اب وجود داشته باشد ، - مخصوصا آبی که دارای نمک باشد – می تواند حیات نیز وجود داشته باشد. دانشمندان بسیاری اروپا را به عنوان کاندیدای اصلی میزبانی حیات در منظومه شمسی ما می دانند اما سوالات بسیاری باقی می ماند، چقدر آب در اروپا وجود دارد؟ لایه یخی که در سطح اروپا وجود دارد قدیمی است یا جدید؟ نازک یا ضخیم؟