رصد دوباره آسمان شب درشبکه چهارسیما
امروز دنبال جدول زمانی پخش یکی از برنامه های شبکه 4 می گشتم که اتفاقی تصویر کهکشان آندرومدا تو سایت رسمی شبکه 4 نظرم رو جلب کرد.
لینک تصویر حاوی خبر سری جدید برنامه اسمان شب بود :
رصد دوباره آسمان شب درشبکه چهارسیما
سری جدید برنامه آسمان شب به تهیه کنندگی محمد جوزانی به زودی از شبکه چهار به روی آنتن میرود.
این برنامه که نزدیک به یک دهه از آغاز آن میگذرد سری جدید آن در 16 قسمت 40 دقیقه ای بزودی پخش خواهد شد .
محمدجوزانی درگفتگوبا روابط عمومی شبکه چهارگفت:
درسری جدید برنامه ازحالت گفتگوی یک طرفه خارج میشود وبخش های جدیدی ازجمله گزارش از رصد خانه های کشوربه برنامه اضافه خواهد شد.
قرار است در برنامه آسمان شب مخاطبان علاوه برآشنایی با علوم ستاره شناسی و پیشرفتهای حوزه علم نجوم تازه ترین اخبار علم نجوم اطلاع رسانی شود .
به گفته تهیه کننده برنامه بخش پرسش و پاسخ ازدیگر بخشهای جدید این برنامه است که مخاطبان سئوالات خود را با کارشناسان برنامه مطرح خواهند کرد .
در سری جدید تیتراژودکور برنامه نیز تغییر خواهد کرد.
نوشته شده در تاریخ 18 دی 1389
--
لینک منبع خبر : http://ch4.iribtv.ir/index.php?optio...sk=view&id=959
واسه اونا که محدودیت دارن!
لینک عکس در ابعاد واقعی :
کد:
http://s1.picofile.com/file/6274499994/fa.jpg
آسمان شب طبیعتی که فراموش می شود
اندکی پس از نوروز سال 1376 زمانی که نوجوانی بیش نبودم برنامه ای تحت عنوان بهاره از شبکه 3 سیما در حال پخش بود، من که سرمست از گذر ایام نوروز بودم به یکباره با دو چهره ی نوجوان آن هم دو قلو در تلویزیون آشنا شدم که از ظهور یک دنباله دار پرنور در آسمان شب حکایت ها گفتند. راهنمایی های آنان من را بر آن داشت که دنباله دار معروف هیل- پاپ را تا 2 ماه در آسمان شب دنبال کنم. به یاد دارم که این 2 نوجوان فعال به میان مردم می رفتند و آنها را برای رصد این دنباله دار زیبا و به یادماندنی تشویق می کردند. حتی رصدی نیز تدارک دیدند که برادرم تماسی با آنها گرفت و البته خودش نفهمید با کدامشان حرف زد ولی از کم و کیف رصد پرسید. اگر چه نتوانستم از مدرسه مرخصی بگیرم ولی آن برنامه باعث شروع حرکتم در نجوم آماتوری ایران شد. بطوری که همان سال با هیجانی وصف ناپذیر خسوف 25 شهریور را به نظاره نشستم.
از آن زمان قریب به 14 سال می گذرد و برادران صفاریان پور چهره ی آشنای نجوم ایران و برنامه ی پرطرفدار آسمان شب بوده اند که با شعار آسمان شب، طبیعت فراموش شده پای به راهی طولانی و دشوار نهادند. از خدماتی که این عزیزان به جامعه ی نجوم ایران داشته اند هر چه بگویم کم گفته ام. همه می دانیم که در سال 1378 و پس از واقعه ی کسوف کلی در ایران این عزیزان رسالت خطیر آشنایی مردم با نجوم و پیوند آنها با آسمان شب را بر عهده گرفتند. اکنون اگر کسی به نجوم و این طبیعت بی مثال علاقه مند است حتماً یک بار هم شده پای تلویزیون و حتی اتفاق برنامه ی آسمان شب را دیده است. در واقع رشد چشمگیر منجمان آماتور در ایران مرهون ساخت بی وقفه ی این برنامه است. چندی پیش در مجله ی نجوم شماره 199 به این برنامه پرداخته شد. دوستانی که نخواندند حتماً مطالعه بفرمایند تا با سختی های این راه 10 ساله آشنا شوند. ولی چه سود که این 10 سال به 11 سال نرسید. به نظرم همین رسیدن این برنامه به 10 سالگی باعث بروز کینه ها در دل بسیاری شد و گفتند حالا وقتشه این برنامه جمع بشه که اگه نشه دودمانمون به باد می ره!
بعضی ها منجم نما که اسم منجم را یدک می کشند والبته فکر هم می کنند از دماغ فیل افتاده و یا کوهی در این وادی جاب به جا کرده اند و خود را میراث خوار نجوم می دانند سعی داشتند تا این برنامه قطع شود و این طبیعت به فراموشی سپرده شود و البته به اهداف شومشان رسیدند. این افراد می گویند بیایید از دریچه ی ما با آسمان شب آشنا شوید. هر چه ما از آسمان بگوییم همان است. اصلاً آسمان شب مال پدری ماست. اصلاً ما برای نجوم عرق ریختیه ایم و عمرمان را گذاشته ایم! و البته هیچ بنی بشری حق ندارد به اذن ما برنامه بسازد و البته در نجوم نفس بکشد. اینان به جای افزایش برنامه های اینچنین در تلویزیون فقط زیر پای این برنامه ی با سابقه نشستند و هی نامه نوشتند و گفتند که ای ایها الناس ما جنگ رفتیم و ما برای نجوم زحمت کشیده ایم و ما را در این برنامه راه نمی دهند و خانه نشین کرده اند ... حال آن که سوال من این است که چرا به جای این همه نامه نگاری به ساخت و تولید یک برنامه دیگر نیندیشیدید؟ جواب ساده است، بعضی ها این طور جلوه می نمایند که سطح دانش نجومشان از پارو بالا می رود ولی می دانند که اینطور نیست. یعنی چیزی در آستین ندارند که بخواهند برنامه ای بسازند. نتیجه آن که حسادت و کینه ها اجازه نمی دهد که برنامه هایی این چنین را بر روی آنتن ببینند. و البته سعی می کنند تا با نامه نگاری، پارتی بازی و ... از هر روشی برای جلوگیری ساخت چنین برنامه هایی استفاده کنند تا شبها آسوده بخوابند و ضعف علمیشان را اطرافیان بر سرشان نکوبند.
به جرأت می توانم بگویم که آقای صفاریان پور تنها شخصی بود که دلش برای نجوم می تپید و با فراز و نشیب جامعه ی نجوم برنامه های نجومی را بی وقفه و با پیگیری بسیار به روی آنتن می برد. به جایش دلش را داشت و از جامعه نجوم انتقاد می کرد هر چند اگر گوش شنوایی نبود. من خود از نزدیک شاهد این زحمات و رنج ها بوده ام. یه یاد دارم که در اتوبوس ماراتن مسیه در سال 1386 که به تهران بر می گشتیم برای اولین بار به آقای صفاریان پور پیشنهاد برنامه در حیطه ی رویت هلال برای آسمان شب را دادم. ایشان پس از اطمینان از کم و کیف کار به راحتی قبول کردند! بعدها پرسیدم که چرا به این راحتی قبول کردید؟ ایشان در پاسخ گفتند که اگر من از شما شناخت نداشتم و مقاله ها و سخنرانیهای شما را نمی دیدم چگونه می توانستم با ورود شما به این برنامه موافقت کنم؟ پس نتیجه آن که ایشان اهل پارتی بازی نبودند و افراد را بر اساس میزان صلاحیتشان انتخاب می کردند. من به یاد دارم که به علت تجارب پایین در اوایل کار مجبور به تشکبل جلساتی برای ساخت برنامه می شدیم. و ایشان علی رغم مشکلات در جلسات حاضر بودند و حتی در مورد انتخاب نفرات حاضر در برنامه نظر ما را می خواستند. من خوشحالم که با ایشان همکاری داشته ام و از نزدیک شاهد کم و کیف کار بوده ام و اکنون می توانم قضاوتی عادلانه در مورد این برنامه داشته باشم. می دانم که عده ای معتقدند که این برنامه ضعف هایی داشته است. حال آن که علت پابرجا بودن این برنامه طی این 10 سال این بود که افرادی مانند آقای صفاریان پور کادر مشخصی از یک سری اصول و ضوابط را برای خود طراحی کردند و تا آخرین برنامه از آن پیروی کردند. فراموش نکنیم که برنامه های پرمخاطب و با سابقه ی تلویزیون مانند برنامه ی 90 از همین اصول پیروی کرده اند.
این برنامه می توانست پیشرفت های بیشتری داشته باشد، ولی فراموش نکنیم که پیشرفت های بسیاری را در برنامه سازی این برنامه طی این مدت شاهد بودیم. از ضبط برنامه تا پخش و البته محتوا. ولی فراموش نکنیم که نبود برنامه های دیگر نجومی در سیما که به ضعف جامعه ی نجوم ایران بر می گردد، جلوی ساخت برنامه های متنوع و با موضوعات دیگر را گرفته است.
اکنون به برادران صفاریان پور که در ساخت چنین برنامه ای هدفند، زیبا و طولانی که وقت، عمر و زندگیشان را گذاشتند خسته نباشید و دستمریزاد می گویم و با شناختی که از این عزیزان دارم می دانم که خستگی ناپذیر هستند و هرگز از حرکت باز نخواهند ایستاد.
البته خبری خوش هم برای جامعه ی نجوم ایران دارم که با خاموش شدن قلب تپنده ی نجوم در سیما و سکوت 2 سال گذشته نجوم در ایران دَر ِ نجوم ایران تخته شد.
چشممان روشن
علی ابراهیمی سراجی
25 دیماه 1389